Η Χιονάτη και η Ωραία Κοιμωμένη μετά τον ύπνο τους του Γεράσιμου Μοσχόπουλου

http://www.onestory.gr/post/23440056247

_Η ΧΙΟΝΑΤΗ ΚΑΙ Η ΩΡΑΙΑ ΚΟΙΜΩΜΕΝΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥΣ

του Γεράσιμου Μοσχόπουλου *
.
Κυρίως μέρος
Η Χιονάτη κάθεται στον πύργο της και νιώθει μοναξιά, οπότε σκέπτεται να στείλει ένα μήνυμα στην Αυγή για να συναντηθούνε και να πούνε τα νέα τους. Επειδή τα κινητά δεν είχανε εφευρεθεί εκείνη την εποχή, η Χιονάτη παίρνει ένα πάπυρο και μια πένα και γράφει το εξής σημείωμα:
-«Αγαπητή μου Αυγή,
Ο αξιαγάπητος σύζυγός μου και πρίγκηπας λείπει σε εκστρατία κι επιπλέον μου έχεις λείψει. Οι επτά νάνοι λείπουν σε διακοπές. Προτείνω να συναντηθούμε σήμερα το απόγευμα στην πλατεία έξω από τον πύργο σου. Θα έρθω εγώ κοντά σε σένα, καθώς την προηγούμενη είχες έρθει εσύ. Το μήνυμα αυτό έχει ήδη γίνει μεγάλο για να το κουβαλήσει το περιστέρι. Προσμένω γλυκά την απάντησή σου.
Η Χιονάτη».
Αφού το έγραψε, έπιασε ένα περιστέρι κι έδεσε τον πάπυρο πάνω του και το ελευθέρωσε με προορισμό τον πύργο της Αυγής. Το περιστέρι έβαλε τα δυνατά του για να φτάσει γρήγορα και τα κατάφερε. Σαν έφτασε, η Αυγή πήρε το μήνυμα για να το διαβάσει κι έδωσε κανναβούρι στο περιστέρι για να το επιβραβεύσει. Αφού το διάβασε, έγραψε το δικό της:
-«Αξιαγάπητη Χιονάτη,
Χαίρομαι που μου έστειλες αυτό το μήνυμα. Ο δικός μου αξιαγάπητος σύζυγος και πρίγκιπας έχει κάνει συνθήκες ειρήνης με τα γειτονικά βασίλεια, αλλά διοργανώνει συνέχεια συμπόσια.  Περισσότερα, όμως από κοντά. Θα δώσω εντολή στην γκουβερνάντα να προσέξει τα παιδιά μου για το απόγευμα κι έτσι θα είναι εφικτή η συνάντησή μας. Θα σου στείλω το μήνυμά μου με το δικό σου περιστέρι, καθώς το δικό μου είναι αδιάθετο. Ανυπομονώ για τη συνάντησή μας,
Αυγή».
Φορτώνει το περιστέρι της Χιονάτης με τον πάπυρο και το πτηνό σκέφτεται, καθώς ταξιδεύει το δρόμο της επιστροφής:
-«Διπλό δρομολόγιο σήμερα! Τι να κάνουμε, πρέπει να σεβαστώ τους κανόνες συναδελφικής αλληλεγγύης, αφού το ταχυδρομικό περιστέρι της Αυγής είναι άρρωστο, αλλά όσο σκέφτομαι πως δουλεύω για ψίχουλα, εξοργίζομαι! Τουλάχιστον να μου δώσει κάτι και για τη γυναίκα μου η μεγαλειοτάτη».
Το περιστέρι επιστρέφει και η Χιονάτη το βάζει στο κλουβί του και ξαναγεμίζει την ταϊστρα με κανναβούρι. Η Χιονάτη διαβάζει το μήνυμα και χαίρεται, που η φίλη της δέχτηκε να συναντηθούνε.
***
Είχε έρθει το απόγευμα και οι δύο φίλες κατευθύνονταν προς τον προορισμό τους. Η Χιονάτη είχε ξεκινήσει με την απλή άμαξα, χωρίς πολλά στολίδια, αλλά με τα δύο αγαπημένα της λευκά και γοργά άλογα. Παράλληλα με την αμαξα, τη συνόδευαν μια ντουζίνα δορυφόροι, έντεκα ιππότες, δέκα τοξότες, εννέα εκπαιδευμένοι δράκοι, οχτώ πεζικάριοι, επτά μάγοι, έξι πολεμιστές, πέντε μάντεις, τέσσερις παλαιστές, τρεις νίτζα, δύο σύμβουλοι για εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις κι ένα μικρό παιδάκι με μια σφεντόνα. Αξίζει να σημειωθεί πως το παιδάκι είχε τυφλώσει ένα κύκλωπα, που τόλμησε να κοιτάξει την Χιονάτη, αλλά δε θα επεκταθώ σε περισσότερες λεπτομέρεις, καθώς αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Όλα αυτά γινόντουσαν για την ασφάλεια της Χιονάτης, αλλά η πραγματικότητα ήταν πως ο σύζυγός της ήταν πολύ ζηλιάρης και δεν ήθελε κανένα αρσενικό να την πλησιάζει. 
Από την άλλη πλευρά, η Αυγή ταξίδευε πάνω σε ένα φοίνικα με καμία άλλη συνοδεία. 
Σα φτάσανε στο σημείο της συνάντησης, ο φοίνικας με την Αυγή προσγειωθήκανε, αλλά η στρατιωτική συνοδεία της Χιονάτης δεν αναγνώρισε την ανεπίσημη εμφάνιση της Αυγής, με αποτέλεσμα όλοι να είναι θορυβημένοι. Πριν καν προλάβουν να σκεφτούν πως θα δράσουν οι 2 σύμβουλοι για εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις, το μικρό παιδάκι σημαδεύει το φοίνικα με τη σφεντόνα του και τον πετυχαίνει στο μάτι, με άμεση συνέπεια ο φαίνικας να εξοργιστεί, αλλά τότε βγαίνει από την άμαξα η Χιονάτη και σταματάει τα χειρότερα. Μαλώνει το παιδάκι, το οποίο φαίνεται να συνετίζεται, μα πηγαίνει λίγο παρακάτω και ψελίζει στον φοίνικα:
-«Θα σου βρω μονόφθαλμους να βασιλέψεις!» και ταυτόχρονα κάνει την 73η χαρακιά στη σφεντόνα του. Ο τελευταίος αριθμός συμβολίζει το πόσα όντα έχει «ξεματιάσει». Εν τω μεταξύ, η Αυγή περιποιείται και κατευνάζει τον φοίνικα. Μετά από αυτό το θερμό επισόδειο, ακολουθεί μια πιο θερμή αγκαλιά μεταξύ των δύο γυναικών και ο παρακάτω διάλογος:
-«Τι κάνεις Όμορφή Χιονάτη; Έχω καιρό να σε δω!».
-«Κι εσύ καλά κρατιέσαι, όμως, για σύζυγος και μητέρα δύο παιδιών. Αλήθεια, τι κάνουν η Σελήνη και ο Ήλιος;».
-«Θαρρώ καλά, αφού τους βλέπω πάντα ψηλά στον ουρανό. Τη μία τη βλέπω μόνο το βράδυ και τον άλλο μόνο τον ημέρα».
-«Όχι, δεν εννοώ βρε τα ουράνια σώματα, αλλά τα παιδιά σου!».
-«Μη με παρεξηγείς, καθώς είμαι κλασσική ξανθιά! Τα παιδιά μου μεγαλώνουν και δε με αφήνουν σε ησυχία! Ευτυχώς, που υπάρχουν και οι γκουβερνάντες και μπορώ να έχω κι ελεύθερο χρόνο για να γνέθω με ανέμες!».
-«Βλέπω δεν έβαλες μυαλό από τα παθήματά σου!».
-«Μα αφού ξέρεις τι λένε Χιονάτη, ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατή!».
-«Ξέρεις Αυγή μου, εγώ δεν είμαι τόσο σίγουρη για αυτό».
-«Μα γιατί το λες αυτό;».
-«Να, δεν έχω ξεπεράσει το βίωμα του μεγάλου ύπνου. Αφού ξύπνησα από τότε, που έφαγα το δηλητηριασμένο μήλο πολλές φορές δραπετεύω στον ύπνο μου. Ο άντρας μου λέει πως περισσότερο κοιμάμαι, παρά ζω, αλλά κι αυτός λείπει σε πολέμους με γειτονικά βασίλεια και σπάνια συζητάμε».
-«Θα μπορούσαν τα πράγματα να ήταν πολύ χειρότερα».
-«Τι εννοείς Αυγή μου;».
-«Θα μπορούσε το μήλο να στο είχε δώσει ένα φίδι κι αντί να το είχες φάει εσύ, να το έτρωγε ο άντρας σου κι από τότε να εξοριζόσασταν στη Γη!».
-«Μα τι λες βρε Αυγή;».
-«Σου είπα, εγώ είμαι ξανθιά κι ό,τι θέλω λέω, αλλά τώρα θα σου μιλήσω σοβαρά. Καφέ σκέφτηκε να πιεις; Σύγχρονες έρευνες καταδεικνύουν πως έχει αντικαταθλιπτικές δράσεις, καθώς υποψιάζονται πως παρεμποδίζεται η δράση της αδενοσίνης. Η τελευταία είναι μια ορμόνη, που ευθύνεται για τον ύπνο. Το διάβασα στην εφημερίδα με όνομα: «Ο μονόλογος του βασιλιά»».
-«Μας τα είπαν κι άλλες αυτά. Αν είχες διαβάσει στην εφημερίδα με τίτλο, «Ο αντίλαλος της χωριατοπούλας», θα ήξερες πως η έρευνα αυτή χρηματοδοτήθηκε από την καπνοβιομηχανία του βασιλιά και φυσικά, τα πορίσματα της έρευνας ήταν κατευθυνόμενα!».
-«Τέλος πάντων, ίσως πρέπει να βρεις κάποιο ενδιαφέρον. Να αποκτήσεις κάποιο χόμπι».
-«Δηλαδή μου προτείνεις να γνέθω με ανέμες;»
-«Από το να πλένεις τα σώβρακα του άντρα σου, καλύτερο δεν είναι;»
-«Και να έπλενα μόνο τα δικά του. Από τότε, που με σώσανε οι επτά νάνοι, με έχουν προσλάβει για αποκλειστική τους καθαρίστρια. Δε λέω χρυσα κι εργατικά παιδιά, αλλά δε μπορούν να νοικοκυρευτούν κι αυτοί; Αν δεν κοιμάμαι, θα συγυρίζω το σπίτι τους. Γκρινιάζει και για αυτό ο άντρας μου. Δηλαδή μέσω των πάπυρων, που μου στέλνει με τα ταχυδρομικά περιστέρια. Μου γράφει:
-«…Πάλι το σπίτι τους καθαρίζεις; Δε θα καθαρίσεις και το δικό μας;
Υστερόγραφο: Γλυκιά μου αν σε δω με άλλον, θα σε καθαρίσω!»».
-«Δε μου λες εσύ, πριγκίπισσα είσαι ή οικιακή βοηθός; Εσύ είσαι χειρότερη και από τη σταχτοπούτα!».
-«Ποια είναι αυτή πάλι;».
-«Μια φίλη μου, που της αρέσει να καθαρίζει. Δεν έχει σημασία αυτό. Τι να σου πω, εμένα το βίωμα του λήθαργου με έκανε να νιώσω πιο δυνατή. Από τότε, που ξύπνησα, ζω κάθε μου μέρα σαν να είναι η τελευταία μου. Καβαλάω τα πιο ατίθασα άλογα, πετώ μαζί με τον αθάνατο φοίνικα, ο οποίος είναι στραβός πλέον, εξαιτίας του ατίθασου αγοριού, που σε προστατεύει. Εν πάση περιπτώσει, το παραβλέπω το τελευταίο. Κάνω και πιο χαλαρά πράγματα, όπως το να πλέκω με ανέμη, παρόλο που το τρύπημα από το αδράχτι με κοίμησε, το κάνω, καθώς έχω ξεπεράσει τους φόβους μου. Με τον άντρα μου δε τα λέμε πάρα πολύ συχνά, καθώς διοργανώνει διάφορες πνευματικές εκδηλώσεις και συμπόσια, αλλά έχουμε ποιοτικό χρόνο μαζί. Τα παιδιά μου μεγαλώνουνε γρήγορα και τα χαίρομαι, καθώς είναι όμορφα κι έξυπνα. Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω».
-«Χαίρομαι που τα πας τόσο καλα, αλλά το βρήκα ποιοι θα με βοηθήσουνε. Θα ζητήσω τη βοήθεια των συμβούλων μου» και σαν είπε αυτά τα λόγια τους κάνει νόημα να πλησιάσουνε:
-«Πείτε μου, πως θα κερδίσω πίσω τον άντρα μου και πως θα σταματήσω να κοιμάμαι τόσο πολύ;».
Κοιτιούνται μεταξύ τους κι απορούνε με την ερώτηση της Χιονάτης. Παίρνει θάρρος ο ένας από τους δύο και μιλά:
-«Εχμ, η αλήθεια είναι πως είμαι συνηθισμένος να δίνω συμβουλές πάνω στην μάχη κι όχι στα ζητήματα ζωής, αλλά αν η μεγαλειότατη επιμένει, θα σας πω το εξής:
Η θέση του άντρα είναι να πολεμάει. Δεν ορίζεται από την γυναίκα. Η σχέση σας με τον πρίγκιπα μπορεί να είναι εξ’ αποστάσεως, αλλά αυτό δε σημαίνει πως στερείται ουσίας!». 
Έπειτα, τον διαδέχεται ο δεύτερος σύμβουλος, ο οποίος δίνει απάντηση στο δεύτερο ερώτημά της Χιονάτης:
-«Δεν είμαι ειδικός σε αυτό το ζήτημα, αλλά αν επιμένει η μεγαλόχαρη, θα σας απαντήσω:
Αν κάνετε διατροφή πλούσια σε υδατάνθρακες, τότε είναι φυσικό να νυστάζετε. Γι’ αυτό σας συστήνω να εμπλουτίσετε το διαιτολόγιό σας με πρωτεϊνες, αλλά και με φρούτα και με λαχανικά». 
Η Χιονάτη τους έκανε νόημα να φύγουνε και προσθέσανε ταυτόχρονα:
-«Είμαστε οι ταπεινοί σας σύμβουλοι!».
Την κουβέντα τους, την άκουγε το μικρό αγόρι με τη σφεντόνα κι επειδή είχε την δική του άποψη, την εξέφρασε μόρτικα:
-«Μαντάμ, σε βλέπω πως τα έχεις χάσει. Άκουσε με σε αυτό, που θα σου πω και θα βγεις νικήτρια. Επειδή ο άντρας σου είναι πολύ ζηλιάρης-όλο το πριγκιπάτο το γνωρίζει αυτό-πες του τάχα πως τον χωρίζεις και πως ζητάς διαζύγιο και πρόσθεσε πως δεν θέλεις να χαλάσεις τα καλύτερά σου χρόνια με τις κατσαρόλες και τα απορρυπαντικά. Είμαι σίγουρος πως θα αγχωθεί και θα παρατήσει πολέμους κι εκστρατείες, καθώς το ποσοστό των διαζυγίων έχει αυξηθεί στις μέρες μας. Άκουσε και μένα, άντρας είμαι κι εγώ. Θα σώσεις το γάμο σου διά του διαζυγίου.» και τα λόγια του διαδεχτήκανε το τσαχπίνικο και μάγκικο κλείσιμο του ματιου από το μικρό αγόρι, που πέρα από τη σφεντόνα είχε κι ένα μικρό ταμπούρλο και πήγε παράμερα να παίξει ένα σκοπο, που πήγαινε κάπως ετσι:
Παμ παμ, παμ παμ…..
-«Αυτό είναι!» είπε κατενθουσιασμένη η Χιονάτη και πρόσθεσε:
-«Θα εφαρμόσω κατά γράμμα τα σοφά λόγια του μικρού αυτού άνδρα!».
-«Σου έυχομαι καλή τύχη Χιονάτη μου!». 
Αυτά είπανε οι δύο καλές φίλες κι αποχαιρετηστήκανε. Η Αυγή έδωσε ένα μήλο στην Χιονάτη για να την ωθήσει να ξεπεράσει τον φόβο της, που της δημιούργησε το δηλητηριασμένο μήλο της κακιάς μητριάς και η Χιονάτη το πήρε και το έβαλε στην τσάντα της. 
Επίλογος
Η Χιονάτη στέλνει στον πρίγκιπα και σύζυγό της ένα πάπυρο μέσω ταχυδρομικού περιστερίου και του μηνύει πως επιθυμεί να χωρίσουνε. Εκείνος, αρχικά, δεν το παίρνει καλά και το ρίχνει στο αλκοόλ, αλλά μετα συνετίζεται κι επιστρέφει στον πύργο, όπου ζει η Χιονάτη. Η σχέση τους αναβιώνει και ο έρωτάς τους αναθερμένεται. Παράλληλα, ο άντρας της Χιονάτης παραδειγματίζεται από τον άντρα της Αυγής και συνάπτει ειρηνικές σχέσεις με τα γύρω βασίλεια. Επιπλέον, παραδειγματίζεται κι από τις υπόλοιπες πνευματικές ασχολίες του άντρα της Αυγής και γίνεται κολτουριάρης, με αποτέλεσμα να πηγαίνουν και οι τέσσερίς τους σε πολιτιστικές εκδηλώσεις. Επιπλέον, η Χιονάτη δεν κατάφερε ποτέ να φάει μήλο, αλλά προσπαθούσε να το ξεπεράσει, βάζοντας ένα μήλο κάτω από το μαξιλάρι της πριν κοιμηθεί. Ο φοίνικας, με τον οποίο πετούσε η Αυγή, έκανε αποθεραπεία και θεραπεύτηκε πλήρως, οπότε διέκοψε και το «Κυκλώπειο» επίδομα, που έπαιρνε ως μονόφθαλμος. Οι δύο σύμβουλοι χάσαν τη δουλειά τους, αφού έδινα περιττές συμβουλές και ο ένας έγινε συνήγορος του διαβόλου, ενώ ο άλλος σύμβουλος διατροφής. Οι τρεις νίτζα πιάσανε δουλειά σε ταινίες με καράτε ως κομπάρσοι και βγάζανε το μεροκάματό τους. Οι τέσσερις παλαιστές γίνανε μπράβοι σε νυχτερινά μαγαζιά κι έτσι διαλέξανε τη δύσκολη ζωή της νύχτας. Οι πέντε μάντεις ιδρύσανε ένα μαντείο και πλουτίσανε, αφού πολλοί ευκολόπιστοι τους δίνανε τον παρά τους για ένα χρησμό. Οι έξι πολεμιστές χάσανε επαφή με το συγγραφέα κι έτσι η τύχη τους αγνοείται. Οι τέσσερις μάγοι γίνανε ταχυδακτυλουργοί και βγάζανε με τα κόλπα τα προς το ζην, ενώ οι υπόλοιποι τρεις επισκεπτήκανε ένα μωρό στη βηθλεέμ και του χαρίσανε μύρο, χρυσό και λιβάνι. Οι οχτώ πεζικάριοι όντας συνηθισμένοι από την πεζοπορία, γίνανε δρομείς μαραθωνίου. Οι εννιά εκπαιδευμένοι δράκοι ανάβανε φωτιές σε τζάκια και σε περαστικούς, που ταξιδεύανε, για να τους ζεσταίνουνε κι έτσι τα βγάζανε βόλτα. Οι δέκα τοξότες παίρνανε μέρος σε διαγωνισμούς τοξοβολίας και συνεχώς κερδίζανε, ενώ ένας από αυτούς έφυγε από την παρέα κι έζησε στα δάση, κλέβοντας από τους πλούσιους για να δίνει στους φτωχούς. Οι έντεκα ιππότες βρήκαν άλλον ένα και γίνανε δώδεκα και ως γνήσιοι σιδερόφραχτοι συνέχισαν να πολεμάνε, φέροντας το σύμβολο του σταυρού στην πανοπλία τους. Οι δώδεκα δορυφόροι ανοίξανε μια χαρτοπαικτική λέσχη και γίνανε πάμπλουτοι, ενώ ένας από αυτούς φόρεσε φουστάνια και μετονομάστηκε σε Σελήνη και έπαιζε το παιχνίδι γύρω γύρω η Σελήνη και στη μέση η Γη. Τα δύο άλογα παίρνανε μέρος σε κούρσες και γίνανε πρωταθλητές, ενώ το περιστέρι συνέχισε να στέλνει πάπυρους μεταξύ της Χιονάτης και της Αυγής. Σε ό,τι αφορά στα παιδιά της Αυγής, ο Ήλιος ως γιος και νόμιμος κληνόμος του θρόνου, έγινε βασιλιάς, ενώ η Σελήνη παντρεύτηκε ένα άλλο πρίγκιπα για να ενδυναμωθεί η ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή. Οι επτά νάνοι παντρευτήκανε με επτά καλαθοσφαιρίστριες και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Τελευταίος και καλύτερος έμεινε ο μικρός άντρας με τη σφεντόνα και το ταμπούρλο, ο οποίος δεν μεγάλωσε ποτέ και παρέμεινε ίδιος και συνέχιζε να βαρά το τύμπανό του:
Ταμ ταμ, ταμ ταμ……
Τέλος

.

Ο Γεράσιμος Μοσχόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα και σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, στο τμήμα της πληροφορικής.

[ ιστολόγιο ] [ facebook ] [ e-mail ]

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ

http://www.facebook.com/notes/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%83%CF%8D%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CE%B2%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%AC%CF%82/%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CF%86%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%BA%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CE%B9%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CF%80%CE%BB%CF%8C%CE%BA%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AD%CE%B6%CE%B1%CF%82/219136361537535

Ο Γιάννης Φουσκάκης στο οδοιπορικό του για το Μπλόκο της Καλογρέζας

από Πολιτιστικός Σύλλογος Βαινιάς, Σάββατο, 19 Μαΐου 2012 στις 11:01 π.μ. ·

Ο Γιάννης Φουσκάκης στο οδοιπορικό του για το Μπλόκο της Καλογρέζας

  Εξήντα οκτώ χρόνια έκλεισαν φέτος τον Μάρτιο της μαύρης κατοχής του πολέμου της πείνας, της δυστυχίας, του βασανισμού και όσον κακών ακόμα μπορεί να φέρει και να σκορπά ένας πόλεμος. Τον Μάρτη που έφερε εδώ στον τόπο μου και σκόρπισε τον θάνατο σε 22 Καλογρεζιανούς. Έχουν γραφτεί όχι πολλά και ίσως όχι όλα για το μπλόκο της Καλογρέζας. Από κείμενα μικρά, σε προσκλήσεις, από αφηγήσεις, από στόμα σε στόμα, από μαρτυρίες. Προσωπικά μου έχουν μείνει η περιγραφή, τις εκτέλεσης των 22 από την κυρά Χαρίκλεια και τον Μπάρμπα-Λάζαρο λόγω της προνομιακής θέσης του σπιτιού τους, που τους επέτρεπε να δουν και να ακούσουν, εκεί στο τέρμα της οδού Βιθυνίας λίγο πριν το ρέμα και σε απόσταση αναπνοής από την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής.

Την αφήγηση τους δημοσίευσα στην τοπική εφημερίδα «Ζω». Μια μαρτυρία όμως από έναν άνθρωπο που έζησε τα πράγματα από μέσα, θα έλεγα πως είναι χρήσιμο να γίνει ευρύτερα γνωστή.

Ο Γιάννης Φουσκάκης υπολοχαγός Ε.Α. έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο “ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ” και κυκλοφόρησε το 1982. «…Γεννήθηκα το Μάη του 1908 στο χωριό Βαινιά (Γιαννίτση), Ιεράπετρα Λασιθίου Κρήτης από γονιούς αγρότες. Είμαστε φτωχοί πολλοί φτωχοί τα χρόνια εκείνα. Έβγαλα τις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου στο χωριό μας και τις τελευταίες τάξεις στην Ιεράπετρα. Μετά ένα χρόνο πήγα στο γυμνάσιο της ίδιας πόλης ανεβοκατεβαίνοντας πρωί βράδυ με τα άλλα παιδιά του χωριού με τα πόδια μια απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων. Το μεσημέρι τρώγαμε λίγο κριθαρένιο ψωμί με λίγες ελιές, σύκα και λίγα φουρνιστά χαρούπια, όταν υπήρχαν και απʼ αυτά και σπάνια κανένα αυγό, λίγο τυράκι σπιτικό ή κάπου-κάπου λίγες τηγανητές πατάτες. Περνούσαμε δυο χείμαρρους για να πάμε και να ʽρθουμε, χωρίς γεφύρια και έτσι πολλές φορές το χειμώνα που φούσκωναν τα νερά τους με τις βροχές, μας απέκλειαν και δος του οι γονείς μας να πιάνουν τους δρόμους και τα χωράφια να μας γυρεύουν πολλές φορές νύχτες με καταρρακτώδεις βροχές.

Αφού τελείωσα το γυμνάσιο το 1928 ανέβηκα για πρώτη φορά στην Αθήνα για να μπω σε καμιά σχολή. Ως τότε δεν είχα καταλήξει που έπρεπε να πάω και να δρομολογηθώ. Οπότε ήρθε η μέρα της ορκωμοσίας των νεοσυλλέκτων που έγινε στο Αβερώφειο Στάδιο και είδα για πρώτη φορά και πρόσεξα τους αξιωματικούς με τις λάμπουσες στολές, τα σπαθιά και τα παράσημα τους, και τους πεζούς και τους άλλους πάνω στα άλογα τους και θαμπώθηκα κυριολεκτικά από το υπέροχο θέαμα και την εκθαμβωτική και φαντασμαγορική εμφάνιση όλης αυτής της παράτας με την τόση λαμπρότητα και την ομορφιά της. Από την ώρα εκείνη μου καρφώθηκε η ιδέα να γίνω αξιωματικός…».

Και έγινε. Έφτασε μέχρι το βαθμό του υπολοχαγού, μετά από την ταραχώδη και περιπετειώδη ζωή του στο στρατό και στο αντάρτικο, όπου ερχόμαστε τώρα, λίγο πριν το Φλεβάρη του 1944. Και συνεχίζει... «Σε λίγο συνδέθηκα με την οργάνωση και μου ανατέθηκε η διοίκηση της Διλοχίας Βύρωνα - Καισαριανής, Υμηττού - Παγκράτι. Μετά από 2-3 μήνες μου ανατέθηκε η διοίκηση του τάγματος της Νέας Ιωνίας, Καλογρέζας, Μεταμόρφωσης Άνω και Κάτω Ηρακλείου και Μαγκουφάνας. Το χειμώνα 1943-1944 οργανώσαμε νυκτερινές ασκήσεις με διάφορα θέματα όπως τη λήψη αμυντικών μέτρων στην περιοχή σε περίπτωση επιδρομής Γερμανοτσολιάδων, την πρόκληση σαμποτάζ και άλλων αντικατοχικών ενεργειών για να κρατάμε το λαό σε επιφυλακή και έτοιμο να αντιμετωπίσει μια δύσκολη κατάσταση. Στο μεταξύ επειδή είχαμε εξασφαλίσει μια σχεδόν ελεύθερη περιοχή με κορμό αντίστασης τους ανθρακωρύχους της Καλογρέζας που δούλευαν μέσα στις μίνες, στα βάθη των ανθρακωρυχείων, οι κατακτητές με τους ντόπιους συνεργάτες τους Μωραίτη – Σκουφά - Μόρφη κ.λ.π. θέλανε να κτυπήσουν με όλα τα μέσα και αιφνιδιαστικά. Οι πληροφορίες μας ήταν ότι το Φεβρουάριο του 1944 προετοιμάζονταν για αυτό το σκοπό. Έτσι ένα βράδυ μπλοκάρανε από την Κηφισιά ένα σπίτι που διανυκτέρευαν ο Καπετάνιος ο Στέλιος, ο βοηθός του Ιπποκράτης και ένας λοχαγός Γιώργος. Τους πιάσανε μπαμπέσικα, τους πήγανε στην ασφάλεια και σε λίγες μέρες χωρίς διαδικασίες τους ντουφεκίσανε.

Μετά από περίπου ένα μήνα επιμένοντας συνεχώς στο χτύπημα των δυνάμεων της ελεύθερης αυτής περιοχής, συγκέντρωσαν τεράστιες δυνάμεις από Μαρούσι, Χαλάνδρι, Ψυχικό, Ηράκλειο, Ν. Ιωνία, Μαγκουφάνα κ.λ.π. με στόχο τους την Καλογρέζα. Μπλόκαραν όλη την περιοχή με έδρα του στρατηγείου τους την πλατεία Αγίου Γεωργίου Ελευθερουπόλεως και την Καλογρέζα εναλλάξ. Πάτησαν όλα τα ύποπτα γιʼ αυτούς σπίτια, αρπάζοντας από τον ύπνο τους ανύποπτους άνδρες και γυναίκες και όλους τους νέους πάνω από 12 χρονών. Τους συγκέντρωναν πρώτα στην πλατεία και μετά τους φόρτωναν για την Καλογρέζα. Τις επιχειρήσεις διηύθυνε ο συνταγματάρχης Μωραίτης με τους γνωστούς Μπλιτζανόπουλο των Ταγμάτων Ασφαλείας και με το δήμιο Λάμπου της Ειδικής Ασφάλειας με το δεξί του χέρι και πρωτοπαλίκαρο του το λοχία Σταθάρα. Πλαισιωνόταν δε από πολλούς αξιωματικούς και με ολόκληρη κουστωδία χαφιέδων και προδοτών στη διάθεση, ήταν ο τρόμος και η μόνιμη απειλή κάθε νομοταγούς πολίτη. Χωρίς κουκούλες ανάμεσα στον κόσμο και διάλεξαν πολλές δεκάδες. Στο μεταξύ οι Γερμανοί, που χρησιμοποίησαν και 50 Γερμανοντυμένους Αυστριακούς, κάψανε το καφενείο αριστερών και συνέχιζαν τις ανακρίσεις τους. Από τους πιασμένους διάλεξαν κάμποσους, τους φόρτωσαν σε αυτοκίνητα και με ισχυρή περιφρούρηση τους πήγαν στο φοβερό άντρο της οδού Μέρλιν.

Στην πλατεία της εκκλησίας ο Μωραΐτης βοηθούμενος από μερικούς αξιωματικούς του Ελληνικού Στρατού και από Ταγματασφαλίτες έσπρωξαν μια ομάδα τους προς τον απέναντι λοφίσκο. Ο κόσμος δεν κατάλαβε τι επρόκειτο να γίνει σε λίγο, γιατί δεν είχε ξαναγίνει παρόμοια ενέργεια προηγούμενα. Μα και οι Ταγματασφαλίτες όταν διατάχθηκαν να πυροβολήσουν τη συγκεντρωμένη ομάδα δείλιασαν και έτρεμαν, πολλοί από αυτούς αρνούνταν να χτυπήσουν. Και ξαφνικά άρχισε να ρίχνει στο ψητό ένας νεαρός υπολοχαγός του Ελληνικού Στρατού και επέβαλε και στους άλλους να πυροβολήσουν κατά της συγκεντρωμένης μικρής ομάδας ειδάλλως τους απειλούσε με εκτέλεση. Αυτός ο αξιωματικός ήταν ο λοχαγός Παπαδόπουλος Γεώργιος, ο μεταγενέστερος δικτάτορας που έκανε και άλλα εγκλήματα σε άλλες συνοικίες της Αθήνας, όπως κατήγγειλε η οργάνωση της Γαργαρέτας. Ανάμεσα σε αυτούς που πιάσανε και συγκεντρώσανε τον κόσμο για εκτέλεση ήταν και ο ανιχνευτής Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος, πρωθυπουργός αργότερα στη δικτατορία του Παπαδόπουλου και του Ιωαννίδη και έτσι οι δεσμοί τους χρονολογούνταν από τα χρόνια αυτά. Συνολικά ντουφεκίστηκαν 22, οι περισσότεροι νέοι διαλεχτοί ανθρακωρύχοι που οι πιο πολλοί ήταν ενταγμένοι σε τμήματα του τάγματος του ΕΛΑΣ. Οι αθάνατοι αυτοί ήρωες που έπεσαν για την τιμή και τη λευτεριά της πατρίδας είναι οι παρακάτω:

1)Κ. Μινόπουλος, 2)Α. Μαυρίδης, 3)Γ. Παπαδημητρίου, 4) Γ. Παρασκευάς, 5) Ο. Συρματόγλου, 6) Γ. Λασκαρίδης, 7) Κ. Βουτσάς, 8)Κ. Κοντόπουλος, 9) Ν. Αρτακιάν, 10) Ν. Παπούσης, 11) Π. Μικρόπουλος, 12) Γ. Χρυσαυγής, 13)Δ. Αργυρόπουλος 14)Κ. Γεωργίου, 15)Ε. Ανδριώ-της, 16) Ι. Καλοειδής, 17)Γ. Σοφιανόπουλος,18) Α. Παντολέων, 19) Μ. Κανάκης, 20) Γ. Καμένης, 21) Π. Παρασκευάς, 22) Α. Πελεγρίνο Ιταλός Αντιφασίστας. Μετά το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα η τρομοκρατία έγινε αφόρητη. Αντικαταστάθηκε η καθοδήγηση της Κ.Ο. της περιοχής, ενώ θα ʽπρεπε νʼ αντικατασταθεί ο Φάνης, αυτός που με τις διαταγές του άφησε ανυπεράσπιστο το λαό της Καλογρέζας με τόσο τραγικές συνέπειες. Μετά από τις εκτελέσεις οι εγκληματίες Γερμανοασφαλίτες, το ʽβαλαν γρήγορα-γρήγορα στα πόδια κι επέστρεψαν στα άντρα τους κυνηγημένοι από τις κατάρες και τα αναθέματα του ρημαγμένου λαού. Ήταν και πάρα πολλοί αυτοί που κλείστηκαν στις φυλακές Χατζηκώστα και αλλού. Από το απόγευμα της προηγούμενης βρισκόμουνα στην περιοχή γιατί είχαμε νυχτερινή άσκηση με τον ΕΛΑΣ και συζητήσαμε και τα μέτρα που έπρεπε να πάρουμε σε περίπτωση μπλοκαρίσματος της περιοχής. Δυστυχώς προτού ξημερώσει οι Ταγματασφαλίτες, οι Γερμανοί και όλο το σκυλολόι τους κατέκλυσαν και πλημμύρισαν την περιοχή και δεν προλάβαμε να πάρουμε κανένα μέτρο, γιατί ήταν μια θάλασσα από δαύτους και όταν ξεμύτιζες έπεφτες πάνω σε λυσσασμένες ομάδες που διψούσαν για αίμα. Έτσι αναγκάστηκα και παρέμεινα και εγώ κλεισμένος μέσα σʼ ένα υπόγειο όλη τη μέρα περιμένοντας τις εξελίξεις χωρίς να μπορέσω να κάνω τίποτε απολύτως…»

Αυτά τα αποσπάσματα έκρινα ότι πρέπει να δουν περισσότερο φως. Για όποιον ενδιαφέρεται για περισσότερα πράγματα ιστορικό ή μη δεν έχει σημασία μια και από την έκδοση του βιβλίου έχουν περάσει 28 χρόνια άρα σαν βιβλίο είναι σπάνιο και που τύχη καλή μου έπιασε το χέρι και ανέσυρα μέσα από χιλιάδες τόμους στο παλαιοβιβλιοπωλείο του καλού μου φίλου Γιάννη Κουγέα εκεί στο Μοναστηράκι. Ξεφυλλίζοντας το στην αρχή και μετά μονορούφι το διάβασα και έφτασα να ρίξω μια ματιά στην ιδιόχειρη αφιέρωση: «Στο φίλο και συναγωνιστή μου Βασίλη Βενετσανόπουλο με εκτίμηση και αγάπη…». Ο Βασίλης Βενετσανόπουλος είναι ο κουνιάδος της δικής μας Μεγάλης Κυρίας Δέσποινας Βενετσανοπούλου. Και εγώ ποιος είμαι; Είμαι ένας δημότης της Νέας Ιωνίας, ένας Καλογρεζιανός που με αυτόν τον τρόπο θέλησα να τιμήσω για μια ακόμα φορά τους νεκρούς του Μπλόκου της Καλογρέζας (φωτό αριστερά, αρχείο ΚΕΜΙΠΟ).

Λάζαρος Νικολαϊδης

Άλλη μια μέρα της Φωτεινής Παπαθανασίου

http://www.onestory.gr/post/23401505433

_ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΜΕΡΑ

της Φωτεινής Παπαθανασίου *

.

Έξι και μισή το πρωί.

Το πρώτο φως της ημέρας ακόμη αργεί, το ξυπνητήρι όμως και σήμερα έχει τη δική του άποψη.

Ηχεί το πρώτο κουδούνι πριν την έναρξη. Ήχος προειδοποιητικός, σε λίγο θα ανέβει η αυλαία, στη σκηνή θα παιχτεί το ίδιο έργο, που εγώ κρατάω τον ίδιο ρόλο αιώνες τώρα , για μια ακόμη παράσταση, θα πρέπει να τα βγάλω πέρα. Το σώμα βαρύ ανασηκώνεται, τα πρώτα βήματα μέσα στο σκοτάδι ακολουθούν τη γνωστή διαδρομή προς την κουζίνα. Το μπρίκι μπαίνει στη φωτιά, το άρωμα του ελληνικού καφέ τρυπώνει μέσα μου ανοίγοντας τα μάτια σιγά - σιγά, ξυπνώντας τον ακόμη κοιμισμένο εγκέφαλο. Χύνεται στο φλιτζάνι αχνιστός. Το άναμμα του πρώτου τσιγάρου φωτίζει με φλόγα δυνατή την αρχή της νέας, παλιάς, αρχαίας μέρας. Η μουσική στο ράδιο παίζει, ο καπνός γεμίζει τα πνευμόνια, η πρώτη καυτή γουλιά αγγίζει τα χείλη. Καλημέρα! Μισή ώρα δική μου, να πάρω τις ανάσες μου, να βάλω στα πράγματα που πρέπει να γίνουν μια σειρά και μετά….

Η παράσταση αρχίζει!

- Ξυπνήστε! Ξυπνήστε! Άντε, θα αργήσετε πάλι!

- Λίγο ακόμη βρε μαμά…Τί φωνάζεις πρωί , πρωί… Και ο ρόλος είναι εκεί, ”Βρε μαμά”.

Ναι είμαι η μαμά, η μάνα !

Ανασηκώνομαι, παίρνω βαθιά εισπνοή και βγαίνω στη σκηνή. Συνεχίζω τον πρωινό μονόλογο που ακούγεται απ’ όλες τις μανάδες του κόσμου, σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, ίδιος και απαράλλαχτος!

- Σηκωθείτε….

- Πλυθείτε….

- Πιες το γάλα σου…(πάντα υπάρχει κάποιος που το αρνείται)

- Φτιάξε την τσάντα σου….(πάντα υπάρχει και ο ξεχασιάρης της παρέας)

- Άντε καλημέρα….

- Φιλάκι στη μανούλα; Αυτό το φιλάκι είναι που κρατάει όρθια αυτή τη μανούλα. Αυτή η πρωινή, η νυσταγμένη αγκαλιά που όσο κι αν αναζητάει το μαξιλάρι δεν μου κρατάει καμία κακία και μου δίνεται απλόχερα.

Είμαι λοιπόν η μάνα, η μάνα του δικού μου λόχου!

Το σπίτι έχει αδειάσει από παιδιά και έχει μείνει ασφυκτικά γεμάτο από πράγματα δικά τους. Πιτζάμες πεταμένες στο πάτωμα, ρούχα που δεν είχαν καμία απολύτως τύχη σήμερα μετά την αναμέτρησή τους με την πρωινή διάθεση και τον καθρέφτη. Λακ, ζελέ, οδοντόκρεμα, νερά, ψίχουλα, κορν φλεικς παντού…και κάπου εκεί περαστική μπροστά από τον καθρέφτη… να ΄μαι.

Η μάνα !

Μαζεύω τα πάντα, τρέχω σαν την τρελή να συμμαζέψω τα ασυμμάζευτα,αυτά τα ασυμμάζευτα μια ζωή με ταλαιπωρούν, να προλάβω ,πάντα πρέπει κάτι να προλάβω…..

Όλα στη θέση τους.

Η σειρά μου τώρα να μπω στο μπάνιο, ν ανοίξω το καυτό νερό , να τ αφήσω να τρέχει, να γεμίσει το δωμάτιο η ομίχλη, να χαθώ μέσα της.

Τόσα πολλά σε μία μόνο λέξη!

Είμαι η μάνα!

Ξεκινάς να είσαι μάνα μέσα από πόνο, τον μεγαλύτερο απ΄ όλους, τον πιο γλυκό. Ξεκινάς να είσαι μάνα μέσα από ένα αρχέγονο πρώτο κλάμα, μέσα από μία αγκαλιά που η αίσθηση της δεν ξεχνιέται ποτέ, η μόνη που κρατάει μια ζωή.

Είμαι η μάνα!

Πάντα έτοιμη, πάντα εκεί σε κάθε τους ανάγκη. Εκεί να κατευνάσεις την πρωταρχική τους ανάγκη, την πείνα τους με την πρώτη τροφή που περνάει μέσα από αγγίγματα, ματιές που συναντιούνται, λόγια γλυκά, χάδια τρυφερά που θρέφουν την ψυχή, ξεχειλίζουν την αγάπη, την απόλυτη αφοσίωση, το δόσιμο πέρα από κάθε όριο. Τότε είναι που αστράφτουν τα πελώρια μάτια, το πρώτο χαμόγελο είναι εκεί για σένα , χαμογελάει στον κόσμο, χαμογελάει σε σένα που είσαι ο κόσμος όλος. Ορθώνεται το μικρό κορμάκι και κάνει τα πρώτα βήματα και η μάνα ξεχειλίζει από καμάρι…..

Η ομίχλη γίνεται όλο και πιο πυκνή, το νερό τρέχει πάνω μου, με τυλίγει πάλι η ζεστή αγκαλιά του, ξυπνάει τις αισθήσεις και τους επιτρέπει να κάνουν το ταξίδι στο χρόνο. Εκεί που όλα ξεκινούσαν , από αυτά τα πρώτα αγγίγματα, τα πρώτα δάκρυα…. υγρά και ζεστά σαν το νερό που με λούζει…..

Το καμάρι της μάνας, το καμάρι μου!

Καθένα το ξεχωριστό καμάρι μου, βαδίζει τα πρώτα του βήματα ως την πρώτη του πτώση. Η μάνα πάντα εκεί στο πρώτο από τα τόσα πολλά παραπατήματα της ζωής του. Εκεί , με το χαμόγελο στα χείλη, τον τρόμο στα μάτια, να απλώσει το χέρι να σηκωθεί, να πει τα λόγια που θα δώσουν κουράγιο να συνεχίσει, να δώσει το φιλί….εκείνο το μαγικό φιλί που κάνει τα πάντα να εξαφανίζονται.

- Να το κάνω μάκια να περάσει!

Και όλα περνάνε, μαγικά, ο πόνος φεύγει, τα σημάδια ανύπαρκτα και ο κόσμος όλος δικός του !

Ο κόσμος ο δικός μου μέσα από τη δική τους ματιά , μέσα από τα δικά τους όνειρα, χαμένος μέσα στα μάτια τους. Τα βήματά μου πίσω από τα δικά τους. Και τα παραπατήματά μου στο σκοτάδι, στα κρυφά, να μην τα πάρει κανείς χαμπάρι. Η μάνα πρέπει να είναι πάντα όρθια, σταθερή, να πατάει γερά στα πόδια της, η μάνα πρέπει….μα δεν μπορεί. Στα δικά της σκοτεινά παραπατήματα δεν υπάρχει κανένα χέρι να απλωθεί, κανένα χέρι να στεγνώσει τα δάκρυα, κανένα στόμα να δώσει το μαγικό φιλί και τα σημάδια καμουφλάρονται , μα δεν επουλώνονται ποτέ.

Η μάνα πάλι εκεί.

Ξενυχτά κοντά τους στην πρώτη αρρώστια, στον πυρετό πού τα καίει , τον βήχα που τα τραντάζει και τ αφήνει αδύναμα κλωναράκια στα χέρια της. Η μάνα είναι εκεί. Με τα γιατροσόφια που η μνήμη τα ξεθάβει απ’ τα σεντούκια του χρόνου, εκεί που κάποτε ήμουν εγώ το παιδί και μια άλλη γυναίκα στο ρόλο της μάνας, η μάνα μου, τα είχε χρησιμοποιήσει για να γιάνει τα δικά μου πυρακτωμένα μάτια.

Η μάνα είναι εδώ.

Μέσα σε μια μπανιέρα που τώρα δροσίζει τον δικό της πυρετό για ζωή!

Η μάνα είναι εδώ.

Στα πρώτα πάρτι, στην πρώτη εκδρομή, στην πρώτη μέρα στο σχολείο τον πρώτο μεγάλο αποχωρισμό…ποιος πονάει πιο πολύ εκείνη την ημέρα να ήξερα!

Η μάνα είναι εδώ.

Στις πρώτες παρέες, στους πρώτους έρωτες, σε όλα τα πρώτα μεγάλα γεγονότα της ζωής του. Σε όλες τις μεγάλες αποχές από τη δική της ζωή!

H μάνα είναι εδώ.

Η καλή, η σκύλα μάνα. Αυτή που θα πει το πρώτο όχι ,το πρώτο μη, αυτή που θα θέσει τα πρώτα όρια στα μεγάλα και ατελείωτα θέλω, αυτή που θα πρέπει να είναι έτοιμη για όλα και για όλους!

Εγώ η μάνα.

Μπροστά στο θολό καθρέφτη που καθαρίζω με την παλάμη βλέπω τα μάτια κόκκινα, το πρόσωπο φλογισμένο. Μέσα στους ατμούς, μέσα στην ομίχλη της ζωής μου να πρέπει να σταθώ όρθια , να μεταμορφωθώ ξανά, να αφήσω τον ρόλο της μάνας στην άκρη για κάποιες λίγες ώρες…

Να βάλω το κόκκινο σακάκι τη στενή φούστα, τα τακούνια που έμαθα καιρό τώρα να ισορροπώ πάνω τους, το κραγιόν στα χείλη, να τραβήξω τη γραμμή στο μάτι και να πάρω τη θέση μου στην επόμενη παράσταση της ζωής μου. Μια άλλη παράσταση, που κι αυτή χρόνια ανεβαίνει στο σανίδι του θεάτρου μου. Πάλι εγώ μπροστά στα φώτα της ράμπας να έχω τον πρώτο ρόλο ….

Γυναίκα, μόνη, επιβιώνει.

Τελευταία πινελιά η αρμαθιά με τα κλειδιά. Κλείνω το μάτι στη μάνα που αφήνω πίσω. Βγαίνω στους δρόμους για να επιστρέψω και να γίνω πάλι αυτή. Πιο κουρασμένη, πιο φοβισμένη, κάθε φορά επιστρέφω και η μόνη γυναίκα συναντά τη μάνα.

Α, ρε μάνα!!!

.

Η Φωτεινή Παπαθανασίου γεννήθηκε το καλοκαίρι του ’71 και από τότε προσπαθεί μόνο να ονειρεύεται και να ταξιδεύει. Έχει τρία παιδιά που ονειρεύονται επίσης, τα δικά τους όνειρα ευτυχώς γίνονται πραγματικότητα. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της και άνοιξε το δικό της μαγαζάκι. Ασχολείται με τη γραφή και δημοσιεύει τα έργα της. Ο δρόμος της δεν έχει τέλος, αλλά εκείνη προσπαθεί ακόμη. Να ονειρεύεται και να ταξιδεύει.

[ ιστολόγιο ] [ facebook ] [ twitter ] [ e-mail ]

Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=36&artid=138999

Παγκόσμια Ημέρα Βιοποικιλότητας

Δημοσιεύτηκε: Τρίτη, 22 Μαΐου 2012 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ

  

ΕΚΤΥΠΩΣΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ Share

ΤΟΥ ΧΑΡΙΤΩΝΑ Σ. ΧΙΝΤΗΡΟΓΛΟΥ

προέδρου του Τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ

chintigl@bio.auth.gr

Σήμερα, 22 του Μάη, ο ΟΗΕ γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα για τη Βιοποικιλότητα. Θα μου πείτε, εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν... Από μια άποψη μπορεί να έχετε δίκιο, αλλά το να αφιερώσουμε λίγες στιγμές σκεπτόμενοι για τη βιοποικιλότητα ίσως να μας ανανεώσει. Φέτος η ημέρα είναι αφιερωμένη στη βιοποικιλότητα των θαλάσσιων οικοσυστημάτων.

Αραγε, γιατί πρέπει να μας απασχολεί η βιοποικιλότητα των θαλασσών και μάλιστα σε περίοδο προεκλογικών εξαγγελιών; Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, η Μεσόγειος θάλασσα θεωρείται η καλύτερα μελετημένη θάλασσα στον κόσμο. Θεωρείται μια περιοχή με υψηλή αξία ενδημισμού και βιοποικιλότητας. Συνιστά ένα σταυροδρόμι πολιτισμών, στο οποίο καταλήγουν τα μεγάλα ποτάμια της Ευρώπης, ενώ συνδέονται δύο μεγάλες ωκεάνιες λεκάνες (Ατλαντικός και Ινδικός ωκεανός). Οι συνδέσεις αυτές της δίνουν, σε καθημερινή βάση, ανάσες ζωής. Από την άποψη της γεωμορφολογίας, όμως, η Μεσόγειος είναι και μια κλειστή θαλάσσια περιοχή, αφού η ανανέωση των υδάτων της πραγματοποιείται περίπου ανά έναν αιώνα. Στη θάλασσα αυτήν εδώ και αιώνες οι ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν αφήσει, αλλά και συνεχίζουν να αφήνουν, ισχυρά αποτυπώματα. Ναυμαχίες, ναυάγια, μεταναστεύσεις πληθυσμών, αλιεία, ναυτικές ασκήσεις, τουρισμός, εκμετάλλευση φυσικών πόρων και άλλα εξελίσσονται με αμείωτη ένταση. Οι έρευνες αποκάλυψαν την παρουσία 17.000 ειδών, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται οι μικροοργανισμοί. Το πρότυπο της εξάπλωσης της ποικιλότητας αυτής εμφανίζει μια σταδιακή μείωση από τις βορειοδυτικές προς τις νοτιοανατολικές περιοχές της.

Σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις, η απώλεια της βιοποικιλότητας, αλλά και η υποβάθμιση του θαλάσσιου περιβάλλοντος, σχετίζονται άμεσα με τις ιστορικές αλλαγές στα δημογραφικά δεδομένα της ανθρωπογενούς πίεσης στις παράκτιες περιοχές της Μεσογείου. Οι πιέσεις αυτές προσδιορίζονται στη ρύπανση και τη μόλυνση των υδάτινων μαζών, στην υπεραλίευση, στην κλιματική αλλαγή, στον ευτροφισμό, στην εγκατάσταση αλλόχθονων ειδών στις περιοχές της Μεσογείου. Οι επιδράσεις αυτές προβλέπεται ότι θα αυξηθούν σταδιακά. Αυτό που μέχρι σήμερα δεν μπορεί να προβλεφθεί είναι κατά πόσο η συνέργεια ή οι πιθανές συνέργειες των πιέσεων αυτών θα αυξήσουν τις τάσεις υποβάθμισης του όλου οικοσυστήματος.

Στα παραπάνω θα πρέπει να αναλογιστούμε με σοβαρότητα τις συνέπειες μιας πετρελαϊκής κρίσης στη Μεσόγειο, της μορφής που είχε η BP στον Κόλπο του Μεξικού, της οποίας οι συνέπειες έχουν ήδη ξεπεράσει τα 40 δισ. δολάρια. Θα πρέπει παράλληλα να αναλογιστούμε πως από τους θαλάσσιους πόρους ζει και εξασφαλίζει πόρους διαβίωσης πάνω από το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού. Μπορεί η θάλασσα με τη βιοποικιλότητά της να εξασφαλίζει την επιβίωση του ανθρώπινου είδους, όμως θα πρέπει να ξέρουμε πως η θάλασσα χρειάζεται ιδιαίτερη μεταχείριση. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, όλοι θερίζουμε από τη θάλασσα, αλλά κανένας μας δε σπέρνει.

                                        -----------------------------------------------------------

http://www.zougla.gr/perivallon/article/pagosmia-imera-viopikilotitas-536615

 

Παγκόσμια Ημέρα Βιοποικιλότητας

Πρώτη καταχώρηση: Τρίτη, 22 Μαΐου 2012, 01:14

Η Παγκόσμια Ημέρα Βιοποικιλότητας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 22 Μαΐου. Καθιερώθηκε το 1993 από τα Ηνωμένα Έθνη για την καλύτερη κατανόηση και ευαισθητοποίηση σε θέματα βιοποικιλότητας. Η ποικιλία των ζωικών και φυτικών ειδών είναι ουσιαστικής σημασίας για την ανθρώπινη ύπαρξη και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο για τη βιώσιμη ανάπτυξη και την εξάλειψη της φτώχειας.

Σύμφωνα με εκθέσεις του ΟΗΕ, το 12% του συνόλου των πτηνών του πλανήτη και το 10% των φυτών και των ζώων της Γης απειλούνται με εξαφάνιση, εξαιτίας των ανθρώπινων δραστηριοτήτων και της υποβάθμισης των βιοτόπων. Ο επιστήμονες προειδοποιούν ότι έως το 2050 θα έχει εξαφανιστεί το ένα τρίτο της πανίδας από τη Γη, εξαιτίας των κλιματικών αλλαγών.

Στη χώρα μας απειλούνται με εξαφάνιση η καστανή αρκούδα, η μεσογειακή φώκια, η χελώνα καρέτα - καρέτα, η αγριόγατα, ο γυπαετός, η πέστροφα, ενώ σε κίνδυνο βρίσκονται ο λύκος, το τσακάλι, ο ασβός, το ζαρκάδι και το ελάφι.

Επιμέλεια: Μίτση Σκέντζου

Τελευταία ενημέρωση: Τρίτη, 22 Μαΐου 2012, 01:20

                                    ----------------------------------------------------------

http://www.neolaia.gr/2012/05/22/22-maiou-pagkosmia-imera-biopoikilotitas/

22 Μαΐου | Παγκόσμια Ημέρα Βιοποικιλότητας

Αρθρογράφος: Tereza Litsa
Μαΐου 22, 2012 0

Από το 1993 τα Ηνωμένα Έθνη καθιέρωσαν τις 22 Μαΐου ως Παγκόσμια Ημέρα Βιοποικιλότητας, με στόχο τον εορτασμό και την ευαισθητοποίηση για την ποικιλομορφία του πλανήτη μας.

Είναι γνωστή η σημασία της βιοποικιλότητας, με τη χλωρίδα και την πανίδα να είναι απαραίτητες για την επιβίωση και το μέλλον του πλανήτη. Δυστυχώς κάθε χρόνο μειώνεται και περισσότερο η βιοποικιλότητα, με τη χώρα μας να παρατηρεί ζώα και φυτά να οδεύουν προς εξαφάνιση. Μεταξύ αυτών η Μεσογειακή φώκια, η καφέ αρκούδα, το τσακάλι, η χελώνα καρέτα-καρέτα, το κόκκινο ελάφι και πολλά άλλα.

Είναι καιρός να καταλάβει ο άνθρωπος τη σημασία διατήρησης της ισορροπίας στο περιβάλλον και να πάψει να επεμβαίνει σε αυτό με σκοπό το κέρδος…

Read more: http://www.neolaia.gr/2012/05/22/22-maiou-pagkosmia-imera-biopoikilotitas/#ixzz1vbicxvBa

σημ Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή , επικόλληση πάνω

Δημιουργίες ,,, δια χειρός μου!

  Εδώ και 10 χρόνια περίπου μορφοποιώ την εικαστική έμπνευσή μου πάνω σε βότσαλα .  Μου έχουν μείνει δύο από αυτά που έχω φτιάξει . Όλα τα έχω χαρίσει σε συγγενείς και φίλους. Προσεχώς θα φτιάξω κι άλλα. Προς το παρόν πάρτε μια μικρή γεύση. 

Το πρώτο υποτίθεται ότι είναι ένα ψάρι θηλυκό (στην τέχνη όλα είναι εφικτά και αποδεκτά). Το δεύτερο είναι το κλασσικό μοτίβο ενός ελληνικού νησιού το καλοκαίρι. Είναι λίγο ταλαιπωρημένο διότι το έφτιαξα πριν 10 χρόνια. 

Για την ιστορία χρησιμοποιώ χρώματα ακρυλικά που τα έχω ζητήσει για ζωγραφική σε πέτρα. Πάνω απο το χρώμα έχει στρώμα λάκκα για προστασία.                                                
Βέβαια πολλές φορές έχω χρησιμοποιήσει   απλή τέμπερα που χρησιμοποιούν οι μαθητές  σε       σωληνάρια   Και αυτή κάνει καλή δουλειά.  Σημασία έχει να καλυφθεί με λάκκα . Έτσι δεν παθαίνει τίποτα και μπορεί να πλυθεί με τρεχούμενο   νερό χωρίς ιδιαίτερο τρίψιμο και σούπισμα αμέσως.                                                                

Αν "πιάνει λίγο το χέρι σας" ,  δοκιμάστε το . Είναι  αγχολυτικό  και ευχάριστο. Η πέτρα βοηθά και τους αδέξιους αρκεί να είναι κάπως λεία.

Καλή επιτυχία!