PHILOXENIA MetaCafe μαζί με Ekavi Laertiadou και 34 ακόμη στην τοποθεσία Greece
~~ ΑΚΤΑΙΩΝ – Ο ΑΡΙΣΤΟΣ ΚΥΝΗΓΟΣ ~~
Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν μυθολογικό πρόσωπο, γιος του Αρισταίου και της Αυτονόης, κόρης του βασιλιά των Θηβών Κάδμου. Ήταν άριστος κυνηγός και διδάχτηκε την τέχνη του κυνηγιού από τον κένταυρο Χείρωνα.
Η πιο διαδεδομένη παράδοση σχετικά με τον Ακταίονα είναι αυτή που αναφέρουν ο Απολλόδωρος και ο Παυσανίας: κάποτε που ο Ακταίονας κυνηγούσε στα βουνά έφτασε στην ιερή κοιλάδα της Άρτεμης, την πυκνόδεντρη Γαργαφία, και εκεί αποκοιμήθηκε κουρασμένος πάνω σε έναν βράχο (Ακταίονος κοίτη), κοντά στην Παρθένιο πηγή, όπου έπαιρνε το λουτρό της η θεά Άρτεμη. Όταν ο Ακταίονας ξύπνησε, είδε γυμνή τη θεά, η οποία εξοργίστηκε επειδή κανένας θνητός δεν είχε τολμήσει να την αντικρίσει γυμνή. Τον τιμώρησε ρίχνοντας νερό από την πηγή στο πρόσωπό του και τον μεταμόρφωσε σε ελάφι. Στη συνέχεια προκάλεσε λύσσα στα πενήντα σκυλιά του, τα οποία, χωρίς να τον αναγνωρίσουν, τον κατασπάραξαν.
Σύμφωνα με τον Παυσανία, οι γονείς του Ακταίονα δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν τον τραγικό θάνατο του γιου τους. Ο πατέρας του, ο Αρισταίος, εγκατέλειψε τη Βοιωτία και εγκαταστάθηκε στο νησί Σαρδώ, ενώ η μητέρα του, Αυτονόη, μετοίκησε στην Ερένεια των Μεγάρων όπου πέθανε από τη λύπη της.
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρει ότι η Άρτεμις τιμώρησε τον Ακταίονα είτε γιατί είχε κρεμάσει τα τρόπαια του κυνηγιού του έξω από τον ναό της και ζήτησε κατόπιν τον έρωτά της είτε επειδή καυχιόταν ότι ήταν ανώτερός της στην τέχνη του κυνηγιού.
Κατά τον Ακουσίλαο και τον Στησίχορο, ο Ακταίονας τιμωρήθηκε από τον Δία γιατί διεκδίκησε για σύζυγό του τη Σεμέλη, τη μητέρα του Διονύσου, που ήταν η αδελφή της μητέρας του και αγαπημένη του Δία. Ωστόσο, οι κάτοικοι του Ορχομενού της Βοιωτίας ισχυρίζονταν ότι το φάντασμα του Ακταίονα περιφερόταν στην περιοχή τους και κατέστρεφε τους αγρούς. Αφού συμβουλεύτηκαν το Μαντείο των Δελφών, έθαψαν τα λίγα λείψανα του σώματός του, κατασκεύασαν χάλκινο είδωλο του Α. που το έδεσαν με σίδερα σε έναν βράχο και όρισαν ετήσιες θυσίες προς τιμήν του.
Ο μύθος του Ακταίονα παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με τον μύθο του Ωρίωνα, επίσης ικανού κυνηγού που υπήρξε και αυτός θύμα της οργής της Άρτεμης, όταν θέλησε να τη συναγωνιστεί στον δίσκο.
Διάφοροι ερμηνευτές των αρχαίων μύθων, όπως ο Γάλλος Πολ Ντεσάρμ (Μυθολογία της αρχαίας Ελλάδας, 1879), θεωρούν και τους δύο αστρικούς ήρωες που συνοδεύουν τα σκυλιά τους, τον Σείριο ο Ωρίων και τα 50 σκυλιά ο Ακταίων. Οι μύθοι και των δύο αυτών ηρώων γεννήθηκαν από τις εντυπώσεις που δημιουργούσε η εμφάνιση στον ουρανό του αστερισμού του Ωρίωνα. Όταν ο τελευταίος ανατέλλει, επισκιάζει με τη λάμψη του όλα τα άλλα αστέρια και αντιπροσωπεύει τότε τον μυθικό κυνηγό Ωρίωνα, που με τον σκύλο του Σείριο καταδιώκει τις Πλειάδες. Μετά από πενήντα μέρες όμως εξαφανίζεται στον ορίζοντα μπροστά στη Σελήνη (Άρτεμη) που πλησιάζει, και τότε μετατρέπεται σε Ακταίων που κατασπαράσσεται από τα πενήντα σκυλιά του· είναι δηλαδή ο αστερισμός του Κυνός.
Ο μύθος του Ακταίονα αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλούς αρχαίους ποιητές και καλλιτέχνες (Αισχύλος, Ιοφών, Κλεοφών, Φρύνιχος, Πολύγνωτος κ.ά.), τα περισσότερα όμως από τα έργα τους έχουν χαθεί. Το αρχαιότερο μνημείο τέχνης είναι μια μετόπη στον ναό της Ήρας στον Σελινούντα της Σικελίας, όπου υπάρχει παράσταση του Ακταίονα να κατασπαράσσεται από τα σκυλιά του μπροστά στην Άρτεμη, ενώ υπάρχει και η περίφημη σαρκοφάγος του Ακταίονα στο Λούβρο όπου εικονίζεται η Άρτεμη έκπληκτη, τη στιγμή που τη βλέπει στο λουτρό της ο Ακταίων και η μητέρα του Ακταίονα να θρηνεί πάνω στο σώμα του νεκρού γιου της.
Στην Πομπηία επίσης σώζεται τοιχογραφία με τον Ακταίονα τη στιγμή που αντικρίζει γυμνή την Άρτεμη και δίπλα τη στιγμή που κατασπαράσσεται από τα σκυλιά του. Τέλος, πολλές παραστάσεις του μύθου του Ακταίονα αποτυπώνονται πάνω σε αρχαία αγγεία, δαχτυλίδια, κοσμήματα και νομίσματα.
Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν μυθολογικό πρόσωπο, γιος του Αρισταίου και της Αυτονόης, κόρης του βασιλιά των Θηβών Κάδμου. Ήταν άριστος κυνηγός και διδάχτηκε την τέχνη του κυνηγιού από τον κένταυρο Χείρωνα.
Η πιο διαδεδομένη παράδοση σχετικά με τον Ακταίονα είναι αυτή που αναφέρουν ο Απολλόδωρος και ο Παυσανίας: κάποτε που ο Ακταίονας κυνηγούσε στα βουνά έφτασε στην ιερή κοιλάδα της Άρτεμης, την πυκνόδεντρη Γαργαφία, και εκεί αποκοιμήθηκε κουρασμένος πάνω σε έναν βράχο (Ακταίονος κοίτη), κοντά στην Παρθένιο πηγή, όπου έπαιρνε το λουτρό της η θεά Άρτεμη. Όταν ο Ακταίονας ξύπνησε, είδε γυμνή τη θεά, η οποία εξοργίστηκε επειδή κανένας θνητός δεν είχε τολμήσει να την αντικρίσει γυμνή. Τον τιμώρησε ρίχνοντας νερό από την πηγή στο πρόσωπό του και τον μεταμόρφωσε σε ελάφι. Στη συνέχεια προκάλεσε λύσσα στα πενήντα σκυλιά του, τα οποία, χωρίς να τον αναγνωρίσουν, τον κατασπάραξαν.
Σύμφωνα με τον Παυσανία, οι γονείς του Ακταίονα δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν τον τραγικό θάνατο του γιου τους. Ο πατέρας του, ο Αρισταίος, εγκατέλειψε τη Βοιωτία και εγκαταστάθηκε στο νησί Σαρδώ, ενώ η μητέρα του, Αυτονόη, μετοίκησε στην Ερένεια των Μεγάρων όπου πέθανε από τη λύπη της.
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρει ότι η Άρτεμις τιμώρησε τον Ακταίονα είτε γιατί είχε κρεμάσει τα τρόπαια του κυνηγιού του έξω από τον ναό της και ζήτησε κατόπιν τον έρωτά της είτε επειδή καυχιόταν ότι ήταν ανώτερός της στην τέχνη του κυνηγιού.
Κατά τον Ακουσίλαο και τον Στησίχορο, ο Ακταίονας τιμωρήθηκε από τον Δία γιατί διεκδίκησε για σύζυγό του τη Σεμέλη, τη μητέρα του Διονύσου, που ήταν η αδελφή της μητέρας του και αγαπημένη του Δία. Ωστόσο, οι κάτοικοι του Ορχομενού της Βοιωτίας ισχυρίζονταν ότι το φάντασμα του Ακταίονα περιφερόταν στην περιοχή τους και κατέστρεφε τους αγρούς. Αφού συμβουλεύτηκαν το Μαντείο των Δελφών, έθαψαν τα λίγα λείψανα του σώματός του, κατασκεύασαν χάλκινο είδωλο του Α. που το έδεσαν με σίδερα σε έναν βράχο και όρισαν ετήσιες θυσίες προς τιμήν του.
Ο μύθος του Ακταίονα παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με τον μύθο του Ωρίωνα, επίσης ικανού κυνηγού που υπήρξε και αυτός θύμα της οργής της Άρτεμης, όταν θέλησε να τη συναγωνιστεί στον δίσκο.
Διάφοροι ερμηνευτές των αρχαίων μύθων, όπως ο Γάλλος Πολ Ντεσάρμ (Μυθολογία της αρχαίας Ελλάδας, 1879), θεωρούν και τους δύο αστρικούς ήρωες που συνοδεύουν τα σκυλιά τους, τον Σείριο ο Ωρίων και τα 50 σκυλιά ο Ακταίων. Οι μύθοι και των δύο αυτών ηρώων γεννήθηκαν από τις εντυπώσεις που δημιουργούσε η εμφάνιση στον ουρανό του αστερισμού του Ωρίωνα. Όταν ο τελευταίος ανατέλλει, επισκιάζει με τη λάμψη του όλα τα άλλα αστέρια και αντιπροσωπεύει τότε τον μυθικό κυνηγό Ωρίωνα, που με τον σκύλο του Σείριο καταδιώκει τις Πλειάδες. Μετά από πενήντα μέρες όμως εξαφανίζεται στον ορίζοντα μπροστά στη Σελήνη (Άρτεμη) που πλησιάζει, και τότε μετατρέπεται σε Ακταίων που κατασπαράσσεται από τα πενήντα σκυλιά του· είναι δηλαδή ο αστερισμός του Κυνός.
Ο μύθος του Ακταίονα αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλούς αρχαίους ποιητές και καλλιτέχνες (Αισχύλος, Ιοφών, Κλεοφών, Φρύνιχος, Πολύγνωτος κ.ά.), τα περισσότερα όμως από τα έργα τους έχουν χαθεί. Το αρχαιότερο μνημείο τέχνης είναι μια μετόπη στον ναό της Ήρας στον Σελινούντα της Σικελίας, όπου υπάρχει παράσταση του Ακταίονα να κατασπαράσσεται από τα σκυλιά του μπροστά στην Άρτεμη, ενώ υπάρχει και η περίφημη σαρκοφάγος του Ακταίονα στο Λούβρο όπου εικονίζεται η Άρτεμη έκπληκτη, τη στιγμή που τη βλέπει στο λουτρό της ο Ακταίων και η μητέρα του Ακταίονα να θρηνεί πάνω στο σώμα του νεκρού γιου της.
Στην Πομπηία επίσης σώζεται τοιχογραφία με τον Ακταίονα τη στιγμή που αντικρίζει γυμνή την Άρτεμη και δίπλα τη στιγμή που κατασπαράσσεται από τα σκυλιά του. Τέλος, πολλές παραστάσεις του μύθου του Ακταίονα αποτυπώνονται πάνω σε αρχαία αγγεία, δαχτυλίδια, κοσμήματα και νομίσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου