ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ του Γιάννη Πλέσσια *

πηγή : http://www.onestory.gr/post/29502817464

ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ

του Γιάννη Πλέσσια *

.

Tα μάτια του ανοίγουν λίγο πριν φωτίσει η οθόνη του κινητού που συνοδεύει τον ήχο αφύπνισης. Ένας ήχος πιο ενοχλητικός κι από την άχρωμη μελωδία των κλασσικών ξυπνητηριών προηγούμενης γενιάς έτοιμος να κάνει θρύψαλα την μέχρι πρότινος γαλήνη του δωματίου. Ο νεαρός άντρας σηκώνεται από το κρεβάτι του μα στο σκοτεινό δωμάτιο με τα κλειστά πατζούρια δεν διαγράφεται καμία καθαρή μορφή. Όμως αυτός με μια μηχανική κίνηση του ποδιού του πατά το κουμπί του πύργου του υπολογιστή που βρίσκεται στο παρκέ. Μια μικρή κίνηση μόνο που αρκεί να δώσει ζωή σε όλο τον σκοτεινό χώρο. Όλα ξεκίνησαν με έναν βόμβο αυξανόμενης έντασης κι ο κενός προηγουμένως τοίχος αποκαλύπτει επιφάνειες κι εξοχές που οριοθετούνται από μικρά λαμπάκια, κίτρινα, πράσινα και κόκκινα ενώ παράλληλα λευκό ψυχρό φως φωτίζει τις απέναντι πλευρές του δωματίου και τον ίδιο κατά πρόσωπο. Ποιος να του ‘λεγε πως πριν 50 χρόνια στο ίδιο μέρος χρειαζόσουν περίπου 15 λεπτά για να ανάψεις μια σόμπα χρησιμοποιώντας όλο σου το σώμα ενώ αυτός σήμερα κουνώντας ένα μόλις δάχτυλο των κάτω άκρων του, έδωσε στο δωμάτιο του μια άλλη οπτική, το «ενεργοποίησε». Γι’ αυτόν η συγκεκριμένη διεργασία ήταν ένα καθορισμένο συμβάν παλινδρόμησης, μια συσκευή ουσιαστικά τον ξύπνησε κι αυτός της ανταποδίδει την χάρη ξυπνώντας τις άλλες συσκευές .

Τσουλά την καρέκλα με τα ροδάκια πιο πίσω και παίρνει θέση στο γραφείο, η όραση του, λόγω της ξαφνικής αλλαγής της φωτεινότητας, είναι περιορισμένη μα αυτό δεν εμποδίζει τα χέρια του να τοποθετηθούν με χάρη στο ποντίκι και στο πληκτρολόγιο. Αυτό το κλειστό δωμάτιο έχει θέα ένα καταπράσινο λιβάδι με μπλε ουρανό που συνεχώς καλύπτεται με καρτέλες κειμένου, φωτογραφίες και έντονα χρώματα. Το περίεργο τοπίο ενορχηστρώνεται από ambient μουσική, ρυθμική και σταθερή που παρεμβάλλεται ηχητικών θεμάτων. Αυτός όμως, καθηλωμένος στην θέση του συνθέτει την δική του συμφωνία με τα αλλεπάλληλα χτυπήματα στα πλήκτρα και στο ποντίκι μεταβάλλοντας τον ρυθμό πότε σε allegro και πότε σε largo, ακολουθώντας πίστα τα εξωκινούμενα παράθυρα της οθόνης σαν παρτιτούρες του Stravinsky.

Αδειάζει κι άλλο ένα μπουκαλάκι νερό στο στόμα του και το πετά στον κάδο ανακύκλωσης μαζί με τα υπόλοιπα ενώ παράλληλα το τροφοδοτικό του υπολογιστή του και η τεράστια οθόνη του καταπίνουν ασταμάτητα ενέργεια. Η διαδικασία είναι προβλεπόμενη, ανοίγει παράθυρα και επισκέπτεται ιστότοπους με σταθερό πρόγραμμα ενώ ανανεώνει αμέσως όλες τις σελίδες με την ανατροφοδότηση σε κεντρικό ρόλο. Συνεχίζει να γράφει «φορτώνοντας» με υλικό τις σελίδες του διαδικτύου μα κάθε φορά υπογράφει με άλλο όνομα και με διαφορετικό ύφος. Είναι χαμογελαστός και κάνοντας ένα κλικ κοιτά συνοφρυωμένος ενώ αμέσως μετά αφήνεται στην καρέκλα του και χαζεύει απαθής αλλά συνεχώς είναι σιωπηλός, σχεδόν αθόρυβος σαν την αναπνοή του… Ταπ! Ταπ! Ταπ! Το πόδι του δεν έχει σταματήσει να σπρώχνει το παρκέ, το συνειδητοποιεί και αφήνει τα δάχτυλα του στο γραφείο, τα παρατηρεί, κοιτά για μια στιγμή γύρω του αλλά όλα μακριά από το φως της οθόνης είναι πολύ σκοτεινά κι απόμακρα. Γυρίζει πάλι στην οθόνη, μέσα από ένα παράθυρο στο πράσινο λιβάδι μια κοπέλα με μακριά μαλλιά χορεύει, μα είναι τόσο θολή η εικόνα που δεν ξεχωρίζει άλλα χαρακτηριστικά, δυναμώνει λίγο την ένταση της μουσικής και γυρίζει από την σκοτεινή πλευρά του δωματίου. Οι κόρες του διαστέλλονται πολύ και καταφέρνει να ξεχωρίσει μια στενόμακρη βιβλιοθήκη και δύο κορνίζες αλλά όσο κι αν προσπαθεί, η νυχτερινή του όραση δεν βελτιώνεται άλλο. Το μάτι του πιάνει μια κίνηση, γυρνά στο πράσινο λιβάδι και βλέπει την εικόνα της κοπέλας να εξαφανίζεται σταδιακά μαζί με την μουσική της. «Ίσως αύριο» γράφει σε ένα ψηφιακό σημειωματάριο και σβήνει την οθόνη. Μετά από λίγο ησυχάζει και το υπόλοιπο δωμάτιο κι αυτός βρίσκεται ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, γυρισμένος στο πλάι.

Τα μάτια του ανοίγουν…

Ο Γιάννης Πλέσσιας είναι εκ προμελέτης Μηχανολόγος Μηχανικός και Εκπαιδευτικός Μηχανολογίας μα εκ φύσεως μουσικός και ερασιτέχνης ηθοποιός, δεν τον προβληματίζει τι να γράψει αλλά γράφει για αυτά που τον προβληματίζουν.

[ twitter ] [ youtube ]