Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη
πηγή http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/istorika-proswpa/karos.html
Ίκαρος
Ο Ίκαρος ήταν γιος του Δαίδαλου και της Ναυκράτης, που ήταν μια σκλάβα του Μίνωα.
Πιστεύεται ότι ο Ίκαρος είναι ο πρώτος που κατεργάστηκε το ξύλο Σύμφωνα με τον επικρατέστερο μύθο, αφού ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος βοήθησαν το Θησέα να βγει από το λαβύρινθο, ο Μίνωας, για να τους τιμωρήσει, τους φυλάκισε μέσα στο λαβύρινθο. Προκειμένου να σωθούν, ο Δαίδαλος, που όπως είναι γνωστό, ήταν μεγάλος εφευρέτης και τεχνίτης, έφτιαξε φτερά για τον ίδιο και για το γιο του. Τα φτερά αυτά προσάρμοσε στους ώμους τους με λιωμένο κερί.
Σύμφωνα με άλλη εκδοχή του μύθου, ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος δε φυλακίστηκαν από το Μίνωα στο λαβύρινθο, αλλά διέφυγαν και προσπαθούσαν να βρουν ένα τρόπο για να φύγουν από την Κρήτη, ενώ ο Μίνωας τους έψαχνε παντού, αποκλείοντας όλα τα λιμάνια. Ο Δαίδαλος, μέσα από την παρατήρηση των πουλιών, και αφού δεν μπορούσε να φύγει ούτε από τη στεριά ούτε από τη θάλασσα, σκέφτηκε ότι πιθανά θα μπορούσε κι εκείνος να πετάξει. Έτσι, μάζεψε φτερά από διάφορα πουλιά, τα ένωσε με κερί και τα προσάρμοσε στους ώμους τους.
Σε οποιαδήποτε εκδοχή, η συνέχεια του μύθου είναι η ίδια. Ο Δαίδαλος είχε συμβουλεύσει τον Ίκαρο να κρατάει ένα μέσο ύψος, να μην πηγαίνει δηλαδή ούτε πολύ ψηλά ούτε πολύ χαμηλά. Ο Ίκαρος όμως, που ήταν νέος και γοητεύτηκε από το πέταγμα, αψηφώντας τις συμβουλές του πατέρα του, πήγε πολύ κοντά στον ήλιο, με αποτέλεσμα να λιώσει το κερί και να φύγουν τα φτερά από τους ώμους του. Έτσι έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε. Από τότε η θάλασσα αυτή ονομάστηκε Ικάριο πέλαγος και το νησί που βρισκόταν εκεί κοντά Ικαρία.
Άλλος μύθος μας λέει ότι ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος έφυγαν από την Κρήτη με καράβι. Λέγεται ότι τότε ο μεγάλος τεχνίτης εφηύρε το ιστίο. Καθώς οι Κρήτες που τους καταδίωκαν κωπηλατώντας έβλεπαν το πλοίο τους να απομακρύνεται γρήγορα και σιγά σιγά στον ορίζοντα διέκριναν μόνο το πανί, νόμισαν ότι οι δυο άντρες πετούσαν. Στο ταξίδι, εξαιτίας κάποιου αδέξιου χειρισμού του Ίκαρου, αυτός έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε. Άλλος μύθος θέλει το νεαρό να πνίγεται καθώς έβγαινε από τη βάρκα στη στεριά.
Σε μια άλλη παραλλαγή αναφέρεται ότι ο Ίκαρος, μετά το φόνο του Τάλου από τον πατέρα του, εξορίστηκε και ο ίδιος από την Αθήνα και έφυγε για την Κρήτη για να αναζητήσει το Δαίδαλο. Στο ταξίδι του όμως ναυάγησε στη Σάμο. Η θάλασσα ξέβρασε το νεκρό σώμα του Ίκαρου στην Ικαρία. Εκεί το βρήκε ο Ηρακλής και το ενταφίασε.
Ο
μύθος του Ίκαρου που πλησιάζει πολύ κοντά στον ήλιο και πέφτει μας
θυμίζει το μύθο του Φαέθοντα. Ο συμβολισμός φαίνεται ότι είναι κοινός.
Και στις δύο περιπτώσεις οι ήρωες είναι πολύ νέοι, γοητεύονται από την
πτήση και περιφρονούν τις συμβουλές του πατέρα. Η αλαζονεία και η
ανυπακοή είναι κοινά χαρακτηριστικά τους, τα οποία επίσης συναντάμε στο
πρόσωπο του Εωσφόρου, που ήθελε να γίνει θεός. Κοινό στοιχείο και των
τριών είναι ότι ήθελαν να κατακτήσουν τη θεία κατάσταση, για την οποία
όμως δεν ήταν ακόμη έτοιμοι. Η ματαιοδοξία και η αλαζονεία τους οδήγησαν
στην πτώση.
Λέγεται ότι ο Ίκαρος ήταν παλιός ηλιακός θεός, που μετά την πτώση του έγινε ένας απλός ήρωας. Από τον κόσμο των θεών, από τον ουρανό, πέφτει στη θάλασσα, στο στοιχείο του νερού που συμβολίζει την ύλη.
Σύμφωνα με το Γράβιγγερ, οι χριστιανοί συγγραφείς των πρώτων αιώνων διέκριναν στο ατύχημα του Ίκαρου την εικόνα της ψυχής που θέλει να ανέβει στον ουρανό με τα φτερά ενός ψεύτικου έρωτα, ενώ μόνο τα φτερά του θείου έρωτα μπορούν να συμβάλλουν στην ανύψωση.
Η άποψη αυτή μας θυμίζει τη θεωρία του Πλάτωνα για την ψυχή που χάνει τα φτερά της όταν πέφτει στον κόσμο της ύλης. Στόχος της είναι μέσα από την αυτογνωσία να ξαναβρεί τα χαμένα φτερά της και να πετάξει ξανά στον ουρανό.
Η ανεύρεση του πτώματος του Ίκαρου και ο ενταφιασμός του από τον Ηρακλή πιθανότατα συμβολίζει την αντικατάσταση του παλιού ηλιακού θεού από ένα νέο ηλιακό ήρωα.
Τέλος, ο Ίκαρος θα μπορούσε να είναι η εικόνα του σημερινού ανθρώπου, ο οποίος έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό του και θέλει να γνωρίσει την αλήθεια, κινούμενος όμως από εγωισμούς και ματαιοδοξίες. Θέλει να γνωρίσει την αλήθεια χωρίς να λαμβάνει υπόψη του την παράδοση (τον πατέρα, το Δαίδαλο), και όταν φτάνει να ανακαλύψει κάτι από αυτή, έχει την εντύπωση ότι είναι παντοδύναμος, ότι μπορεί να κάνει τα πάντα, παραβιάζοντας ακόμη και την ίδια τη φύση, με αποτέλεσμα να οδηγείται μόνος του στην καταστροφή.
Πιστεύεται ότι ο Ίκαρος είναι ο πρώτος που κατεργάστηκε το ξύλο Σύμφωνα με τον επικρατέστερο μύθο, αφού ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος βοήθησαν το Θησέα να βγει από το λαβύρινθο, ο Μίνωας, για να τους τιμωρήσει, τους φυλάκισε μέσα στο λαβύρινθο. Προκειμένου να σωθούν, ο Δαίδαλος, που όπως είναι γνωστό, ήταν μεγάλος εφευρέτης και τεχνίτης, έφτιαξε φτερά για τον ίδιο και για το γιο του. Τα φτερά αυτά προσάρμοσε στους ώμους τους με λιωμένο κερί.
Σύμφωνα με άλλη εκδοχή του μύθου, ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος δε φυλακίστηκαν από το Μίνωα στο λαβύρινθο, αλλά διέφυγαν και προσπαθούσαν να βρουν ένα τρόπο για να φύγουν από την Κρήτη, ενώ ο Μίνωας τους έψαχνε παντού, αποκλείοντας όλα τα λιμάνια. Ο Δαίδαλος, μέσα από την παρατήρηση των πουλιών, και αφού δεν μπορούσε να φύγει ούτε από τη στεριά ούτε από τη θάλασσα, σκέφτηκε ότι πιθανά θα μπορούσε κι εκείνος να πετάξει. Έτσι, μάζεψε φτερά από διάφορα πουλιά, τα ένωσε με κερί και τα προσάρμοσε στους ώμους τους.
Σε οποιαδήποτε εκδοχή, η συνέχεια του μύθου είναι η ίδια. Ο Δαίδαλος είχε συμβουλεύσει τον Ίκαρο να κρατάει ένα μέσο ύψος, να μην πηγαίνει δηλαδή ούτε πολύ ψηλά ούτε πολύ χαμηλά. Ο Ίκαρος όμως, που ήταν νέος και γοητεύτηκε από το πέταγμα, αψηφώντας τις συμβουλές του πατέρα του, πήγε πολύ κοντά στον ήλιο, με αποτέλεσμα να λιώσει το κερί και να φύγουν τα φτερά από τους ώμους του. Έτσι έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε. Από τότε η θάλασσα αυτή ονομάστηκε Ικάριο πέλαγος και το νησί που βρισκόταν εκεί κοντά Ικαρία.
Άλλος μύθος μας λέει ότι ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος έφυγαν από την Κρήτη με καράβι. Λέγεται ότι τότε ο μεγάλος τεχνίτης εφηύρε το ιστίο. Καθώς οι Κρήτες που τους καταδίωκαν κωπηλατώντας έβλεπαν το πλοίο τους να απομακρύνεται γρήγορα και σιγά σιγά στον ορίζοντα διέκριναν μόνο το πανί, νόμισαν ότι οι δυο άντρες πετούσαν. Στο ταξίδι, εξαιτίας κάποιου αδέξιου χειρισμού του Ίκαρου, αυτός έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε. Άλλος μύθος θέλει το νεαρό να πνίγεται καθώς έβγαινε από τη βάρκα στη στεριά.
Σε μια άλλη παραλλαγή αναφέρεται ότι ο Ίκαρος, μετά το φόνο του Τάλου από τον πατέρα του, εξορίστηκε και ο ίδιος από την Αθήνα και έφυγε για την Κρήτη για να αναζητήσει το Δαίδαλο. Στο ταξίδι του όμως ναυάγησε στη Σάμο. Η θάλασσα ξέβρασε το νεκρό σώμα του Ίκαρου στην Ικαρία. Εκεί το βρήκε ο Ηρακλής και το ενταφίασε.
Ο
μύθος του Ίκαρου που πλησιάζει πολύ κοντά στον ήλιο και πέφτει μας
θυμίζει το μύθο του Φαέθοντα. Ο συμβολισμός φαίνεται ότι είναι κοινός.
Και στις δύο περιπτώσεις οι ήρωες είναι πολύ νέοι, γοητεύονται από την
πτήση και περιφρονούν τις συμβουλές του πατέρα. Η αλαζονεία και η
ανυπακοή είναι κοινά χαρακτηριστικά τους, τα οποία επίσης συναντάμε στο
πρόσωπο του Εωσφόρου, που ήθελε να γίνει θεός. Κοινό στοιχείο και των
τριών είναι ότι ήθελαν να κατακτήσουν τη θεία κατάσταση, για την οποία
όμως δεν ήταν ακόμη έτοιμοι. Η ματαιοδοξία και η αλαζονεία τους οδήγησαν
στην πτώση.Λέγεται ότι ο Ίκαρος ήταν παλιός ηλιακός θεός, που μετά την πτώση του έγινε ένας απλός ήρωας. Από τον κόσμο των θεών, από τον ουρανό, πέφτει στη θάλασσα, στο στοιχείο του νερού που συμβολίζει την ύλη.
Σύμφωνα με το Γράβιγγερ, οι χριστιανοί συγγραφείς των πρώτων αιώνων διέκριναν στο ατύχημα του Ίκαρου την εικόνα της ψυχής που θέλει να ανέβει στον ουρανό με τα φτερά ενός ψεύτικου έρωτα, ενώ μόνο τα φτερά του θείου έρωτα μπορούν να συμβάλλουν στην ανύψωση.
Η άποψη αυτή μας θυμίζει τη θεωρία του Πλάτωνα για την ψυχή που χάνει τα φτερά της όταν πέφτει στον κόσμο της ύλης. Στόχος της είναι μέσα από την αυτογνωσία να ξαναβρεί τα χαμένα φτερά της και να πετάξει ξανά στον ουρανό.
Η ανεύρεση του πτώματος του Ίκαρου και ο ενταφιασμός του από τον Ηρακλή πιθανότατα συμβολίζει την αντικατάσταση του παλιού ηλιακού θεού από ένα νέο ηλιακό ήρωα.
Τέλος, ο Ίκαρος θα μπορούσε να είναι η εικόνα του σημερινού ανθρώπου, ο οποίος έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό του και θέλει να γνωρίσει την αλήθεια, κινούμενος όμως από εγωισμούς και ματαιοδοξίες. Θέλει να γνωρίσει την αλήθεια χωρίς να λαμβάνει υπόψη του την παράδοση (τον πατέρα, το Δαίδαλο), και όταν φτάνει να ανακαλύψει κάτι από αυτή, έχει την εντύπωση ότι είναι παντοδύναμος, ότι μπορεί να κάνει τα πάντα, παραβιάζοντας ακόμη και την ίδια τη φύση, με αποτέλεσμα να οδηγείται μόνος του στην καταστροφή.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Ελληνική Μυθολογία, Εκδοτική Αθηνών.
2. Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Χάρη Πάτση
3. Εγκυκλοπαίδεια Εσωτερισμού και Αποκρύφου Γνώσεως, Πέτρου Γράββιγγερ
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου