ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΟΥΤΕ ΛΟΓΟΣ της Εκάβης Σέχη *

πηγή :  http://www.onestory.gr/post/27723476618

ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΟΥΤΕ ΛΟΓΟΣ

της Εκάβης Σέχη *

.

6:00 π.μ. Τώρα είναι που ξυπνούν οι κουρασμένοι πατεράδες του κόσμου, αφού κλήθηκαν από τον εκκωφαντικό ήχο του ξυπνητηριού να το παίξουν εργάτες στο εργοστάσιο της ανασφάλειας.

Ο δικός μου πατέρας ξεκίνησε πίνοντας καφεΐνη από τα χείλια της γυναίκας του. Ξυπνάει αργά-αργά και προσαρμόζεται στα παράδοξα της πραγματικότητας, μπαίνει με προσοχή στο δωμάτιο μου, φιλάει με έκσταση το δεξί μου μάγουλο και καθώς τα βλέφαρά μου τρεμοπαίζουν καταλαβαίνει πως βλέπω όνειρο και μου χαρίζει ευχή: Να βλέπω εκείνα που θέλω να ζήσω. Τακτοποίησε την οικογένειά του και έφυγε.

Στην είσοδο της πολυκατοικίας συνειδητοποιεί πως πάτησε το δάκρυ του και αναρωτιέται πόσο γρήγορα κυλάνε όλα. Τα πατάει όλα από κεκτημένη ταχύτητα, έχει χάσει από τα μάτια του που βρίσκεται το κάθε τι.

Μπαίνει στο 040. Κρυφά από τη μητέρα μου βρήκε κάποια παλιά χρυσά κοσμήματα της γιαγιάς και αποφάσισε να λιώσει τις υποχρεώσεις μας και να καλύψει με το αντίτιμο τις ανάγκες του κράτους. Φτάνοντας στην Ομόνοια, συνειδητοποιεί πως ακριβώς αυτό λείπει από την περιοχή, η Ομόνοια. Κατευθύνεται στα δημοφιλή καταστήματα της εποχής όχι με ντροπή, ούτε με ανησυχία και δίχως λύπη, μόνο κρατώντας σφιχτά στα χέρια του την απόφασή του.

Συνεχίζει την ημέρα του στη δουλειά, καρφώνοντας καρφιά στις φωνές του εργοδότη για τη μειωμένη ζήτηση του προϊόντος. Μεταφέρει. Αδειάζει. Γεμίζει. Πληγώνεται. Τρέχει. Αγχώνεται. Μας σκέφτεται και ηρεμεί. Η μητέρα μου στην άλλη άκρη της πόλης μαγειρεύει τους φόβους μας.

Ξυπνάω αργά, διάβαζα όλο το βράδυ τις παγωμένες θεωρίες της εξεταστικής. Πίνω καφέ και κάνω δύο με τρία τσιγάρα καίγοντας ταυτόχρονα τις μυρωδιές από το φαγητό της μαμάς. Δεν φοβάμαι τίποτα. Όλα θα πάνε καλά… φωνάζω μέσα μου. Σηκώνομαι και πάω προς τη κουζίνα για να πιω ένα ποτήρι νερό, το πρώτο και το τελευταίο της ημέρας. Στο αριστερό μέρος του εγκεφάλου μου καρφιτσώνεται ένας ανελέητος πόνος. Μουδιάζω. Βλέπω το σπίτι θολό και σωριάζομαι στο πάτωμα της οδύνης. Δεν θυμάμαι τίποτα μετά…

Την ίδια μέρα πήγαμε με τη μητέρα μου σε ένα από εκείνα τα κέντρα που αναλύουν ούρα και αίμα- για δάκρυα ούτε λόγος- και αποφασισμένη η συμπαθητική για την μητέρα μου νοσοκόμα –στα μάτια μου από μικρή την έβλεπα βρικόλακα- γεμίζει τη σύριγγα της με κόκκινο παχύρευστο υγρό.

Μετά από τρις μέρες κατευθυνθήκαμε με αγωνία στο γιατρό, κρατώντας σφιχτά στο χέρι της η μητέρα μου τα αποτελέσματα της υγείας μου και ο πατέρας το λευκό μου μπράτσο.

- Έχεις έλλειψη σιδήρου και μαγνησίου. Χρειάζεται να ακολουθήσεις θεραπεία.

-Μαλακίες, του λέω, έλλειψη ονείρων έχω. Θεραπεία γι’ αυτό υπάρχει; Αυτό χρειάζομαι.

Από εκείνη τη στιγμή και μέχρι να φτάσουμε σπίτι αυτό που μας ένωνε ήταν τα αποτελέσματα της απάντησής μου και η σιωπή μας. Ο πατέρας μου πάτησε και άλλα δάκρυα και η μητέρα μου μαγείρεψε και άλλους φόβους.

Όσο για μένα έμεινα στο δωμάτιο μου και κάθε φορά που στενεύει κι άλλο από τη κρίση της εποχής, από τον φόβο στα μάτια των φίλων μου, από τους αυτόχειρες των τελευταίων ετών, από τη βία που γεννήθηκε πρόωρα με φυσικό τοκετό, από τις ληστείες των ονείρων, από τον έρωτα που έζησα και τώρα θρηνώ, κάθε φορά που στενεύει το δωμάτιο από την έλλειψη ονείρων, εγώ το μεγαλώνω με τις λέξεις.

Έτσι έμαθα πως στο τέλος της πρότασης δεν βάζω χίλιες τελείες, αλλά τρις. Τόσα θέλουν τα αποσιωπητικά και σημειώνονται όταν δεν τελειώνουμε τη φράση. Ξέρεις, όταν θέλουμε να αφήσουμε τις λέξεις στην σιωπή τους. Έμαθα επίσης πως οι μετοχές φταίνε πολλές φορές για την κρίση μας, πως το κατηγορούμενο ποτέ δεν φυλακίστηκε, πως τα υποκείμενα συνδέθηκαν με λάθος ρήματα. Τα κόμματα στιγμάτισαν κάποιες λέξεις με αυτήν τους την ακινησία. Όσο για τα ερωτηματικά μας, χάθηκαν στην αιωνιότητα και έτσι δεν πληγώσαμε τα αινίγματα με λύσεις…

.

Η Εκάβη Σέχη σπουδάζει Marketing and Human Resources Management στο Πανεπιστήμιο του Hertfordshire. Στα πέντε της ήθελε να γίνει ευτυχισμένη, στα δέκα ήθελε να γίνει δεκαοκτώ και στα είκοσι τρία αποφάσισε να αλλάξει τον εαυτό της. Διαπίστωσε πως είναι ο μόνος τρόπος για να αλλάξει ο κόσμος γύρω της.

[ facebook ]


σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω