Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ (Δημοτικό τραγούδι)

 

Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ (Δημοτικό τραγούδι)

Ισαάκ Ασίμωφ (Isaac Asimov)

Ισαάκ Ασίμωφ (Isaac Asimov)

 

Τα 7 θαύματα του κόσμου

 

Τα 7 θαύματα του κόσμου

«Εσύ ‘σουνα Λαμπράκη η αιώνια Ελλάδα….» ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡ...

 

«Εσύ ‘σουνα Λαμπράκη η αιώνια Ελλάδα….» ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡ...

Αποτέλεσμα εικόνας για Οδυσσέας Ελύτης, Η Μαρίνα των βράχων

 

Αποτέλεσμα εικόνας για Οδυσσέας Ελύτης, Η Μαρίνα των βράχων

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΖΕΣΤΑΙΝΟΝΤΑΣ ΓΑΛΑ ΕΝ ΜΕΣΩ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΖΕΣΤΑΙΝΟΝΤΑΣ ΓΑΛΑ ΕΝ ΜΕΣΩ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

Ο Μάνος Χατζιδάκις και το ρεμπέτικο

 

Ο Μάνος Χατζιδάκις και το ρεμπέτικο

Ο Αμερικάνος ....

 

Χριστουγεννιάτικα δώρα- Hugo Oehmichen – 1882

Ο  Αμερικάνος ....  Χριστουγεννιάτικο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (1851-1911) όπως αναφέρεται στον υπότιτλο του έργου. Δημοσιεύτηκε σε δύο συνέχειες στην εφημερίδα «Άστυ» στις 25 και 26 Δεκεμβρίου 1891. Είναι ένα διήγημα της ξενιτιάς, μια μπαλάντα της διασποράς, που τρώει τις καλλίτερες δυνάμεις του τόπου, από τα χρόνια εκείνα.

Του Δημήτρη του Μπέρδε το μαγαζί ωμοίαζε, την εσπέραν εκείνην, με βάρκαν, κατά το φαινόμενον φουρτουνιασμένην, δευτερόπρυμα πλέουσαν, πληττομένην υπό των κυμάτων την μίαν πλευράν, με το ύδωρ εισπηδών από την κωπαστήν και περιρραντίζον τους δυστυχείς επιβάτας, όπου ο κυβερνήτης και ο ναύτης του φαίνονται περιφρόντιδες, δίδοντες και λαμβάνοντες προστάγματα εις ακατάληπτον γλώσσαν, ο μεν ιθύνων μετά βίας το πηδάλιον, ο δε λύων και δένων τα ιστία, βοηθών διά της κώπης εκ του υπηνέμου, αμφότεροι τρέχοντες από την πρύμνην εις την πρώραν, καταπτοούντες τους απειροτέρους των επιβατών, περιρραινομένους από το αφρίζον κύμα, οσφραινομένους εγγύθεν και γευομένους την άλμην.

Ο Πολύτιμος Χρόνος των Ωρίμων - Μάριο ντε Αντράντε

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο Πολύτιμος Χρόνος των Ωρίμων - Μάριο ντε Αντράντε

ζωγρ.mikhail satarov

Ο Πολύτιμος Χρόνος των Ωρίμων - Μάριο ντε Αντράντε
(απόσπασμα)
«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ό,τι έχω ζήσει έως τώρα...

Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Η ΜΙΚΡΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ- ΔΙΗΓΗΜΑ του Σάκη Αθανασιάδη

Η ΜΙΚΡΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ- ΔΙΗΓΗΜΑ του Σάκη Αθανασιάδη

 

 

 

 

 

 

Η Συμμορία του Απογεύματος είναι ένα ταξίδι, 

ένα μαγευτικό ταξίδι, πάνω από τις κόκκινες πόλεις, 

πάνω από τις πλατείες του έρωτα με την ανάσα 

της ίδιας τη ζωής που πιστά χρησιμοποιεί 

ως πρώτη ύλη ο συγγραφέας.

_Η ΜΙΚΡΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ

του Σάκη Αθανασιάδη *

.

Το βουητό του ανέμου δυνάμωνε, τους σκέπασε ένα σύννεφο κόκκινης σκόνης. Τα κλαδιά των δέντρων λύγιζαν σαν πελώρια χέρια, γυμνά σαν αγάλματα από την πρώτη πάχνη του φθινόπωρου. Στο βάδισμά τους σάρωναν ξερά χόρτα που τα έπαιρνε ο βοριάς και τα ταξίδευε στη θάλασσα. Πάνω απ’ τα κεφάλια τους το ακούραστο μάτι του ήλιου έσπερνε κίτρινο.

Φορούσαν κασκόλ και βαριά πανωφόρια, τα μικρά κορμιά τους έδειχναν σαν πάνινες μπάλες. Μέσα Νοέμβρη και ο ήλιος ήταν ανίκανος να τους ζεστάνει. Η λάμψη του μια αυταπάτη θερμότητας. Μόνο το έντονο φως του έμενε, τόσο πολύ που αν το έκοβες σε φέτες και το έκανες εξαγωγή σαν Ελλάδα θα γινόσουν πλούσιος.

 

https://athanasiadissakis.blogspot.com/search?q=%CE%97+%CE%9C%CE%99%CE%9A%CE%A1

Στάθης Μονιάκης - Ανέκδοτα

ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΩΦ "Ο ΒΑΝΚΑΣ"

ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΩΦ "Ο ΒΑΝΚΑΣ"

Στο διήγημα που ακολουθεί ο μεγάλος Pώσος συγγραφέας Άντον Τσέχωφ προβάλλει με ρεαλισμό και ευαισθησία το θέμα της παιδικής βιοπάλης. O Βάνκας είναι ένα εννιάχρονο, ορφανό παιδί που οι συνθήκες της ζωής το αναγκάζουν να στερηθεί το πιο αγαπημένο του πρόσωπο, τον παππού του, και να βιώσει μακριά του τη σκληρότητα των ανθρώπων. Τραγικό και χιουμοριστικό στοιχείο συμπλέκονται στο διήγημα μέσα από την αθώα ματιά του μικρού αφηγητή-ήρωα.)

 

O Βάνκας Ζούκοφ, ένα παιδάκι εννιά χρονών, δουλεύει εδώ και τρεις μήνες κάλφας στο τσαγκαράδικο του Αλιάχιν. Τη νύχτα της παραμονής των Χριστουγέννων δεν πλάγιασε. Περίμενε να φύγει το αφεντικό με τους μαστόρους για τον όρθρο. Και μόλις απόμεινε μονάχος στο μαγαζί, πήρε από το ντουλάπι του αφεντικού το καλαμάρι με το μελάνι, έναν κοντυλοφόρο με σκουριασμένη πένα, άπλωσε το χαρτί στο παλιοτράπεζο με τα εργαλεία και ετοιμάστηκε να γράψει. Προτού ζωγραφίσει το πρώτο γράμμα, γύρισε πολλές φορές το κεφαλάκι του κατά την πόρτα και το παραθύρι, ρίχνοντας κλεφτές, φοβισμένες ματιές, λοξοκοίταξε το μαυρισμένο εικόνισμα που ήταν σφηνωμένο ανάμεσα στα ράφια με τα καλαπόδια και αναστέναξε προσπαθώντας να λευτερώσει το λαιμό του από έναν κόμπο που τον έπνιγε. Ύστερα γονάτισε μπροστά στον τσαγκαράδικο πάγκο και άρχισε να γράφει:

Πολυαγαπημένε μου παππού Κωσταντή Μακάριτς.

Σου γράφω γράμμα. Σου εύχομαι καλά Χριστούγεννα κ

ο Θεός να σου δίνει όλα τα καλά. Δεν έχω πια ούτε

πατέρα ούτε μάνα, μονάχα εσύ μου απόμεινες.

O Βάνκας κοίταξε κατά το σκοτεινό παραθύρι και κει πάνω στο σκοτεινό τελάρο που τρεμούλιαζε το φως του κεριού ζωντάνεψε τη μορφή του παππού του, του Κωσταντή Μακάριτς, νυχτοφύλακα στο σπίτι του κυρίου και της κυρίας Ζιβάρεφ. Ήταν ένα γεροντάκι κοντό και ξερακιανό, μα πολύ σβέλτο και ζωηρό κάπου εξηνταπέντε χρονών. Η όψη του ήταν πάντοτε γελαστή και τα μάτια του μπιρμπίλιζαν. Την ημέρα κοιμόταν στην κουζίνα ή έπιανε κουβεντολόι με τις μαγείρισσες και τη νύχτα τυλιγμένος σε μια φαρδιά προβατόγουνα έφερνε γυροβολιά το χτήμα χτυπώντας τη ροκάνα του.

Τον ακολουθούσαν τα σκυλιά του, η γριά Καστάνκα και ο Χέλης, έτσι τον έλεγαν, γιατί είχε μαύρη τρίχα και το κορμί του ήταν μακρουλό. Αυτός ο Χέλης ήταν ένα πολύ υπάκουο και παιγνιδιάρικο σκυλί. Γλυκοκοιτούσε όλο τον κόσμο, ξένους και δικούς, μα μπέσα δεν είχε. Κάτω απ’ αυτά τα παγνιδιάρικα βλέμματα και την ταπεινοφροσύνη έκρυβε μια φαρμακερή κακία Ιησουίτη! Ήταν μοναδικός να ζυγώνει κρυφά και να κόβει δαγκωνιά στο πόδι του διαβάτη, να τρυπώνει στο κελάρι ή να αρπάζει από το λαιμό την κότα του χωριάτη. Πολλές φορές του είχαν λιώσει με τις μπαστουνιές τα πισινά του πόδια. Δυο φορές τον κρέμασαν στο δέντρο, κάθε βδομάδα τον σάπιζαν στο ξύλο και τον πετούσαν ψόφιο στο χαντάκι. Και όμως πάντα ζωντάνευε! Εφτάψυχος!

 

Αυτήν τη στιγμή, χωρίς άλλο, ο παππούς θα στέκεται μπροστά στην αυλόπορτα. Θα μισοκλείνει τα μάτια και θα αγναντεύει τα βαθυκόκκινα παράθυρα της εκκλησιάς του χωριού. Χτυπάει τα ποδήματά του στο κατώφλι να ζεσταθεί και ψιλοκουβεντιάζει με τις δούλες. Η ροκάνα κρέμεται στο ζουνάρι του. Τρίβει τα χέρια, κουλουριάζεται από το κρύο και με ένα γεροντικό γέλιο πειράζει πότε την καμαριέρα και πότε τη μαγείρισσα.

 

— Θα πάρετε λίγη πρέζα;, λέει στις γυναίκες και προσφέρει την ταμπακέρα του.

Oι γυναίκες παίρνουν ταμπάκο και φταρνίζονται και ο παππούς καταυχαριστιέται και ξεκαρδίζεται στα γέλια ευτυχισμένος. Δίνει και στα σκυλιά του πρέζα. Η Καστάνκα φταρνίζεται, στραβομουτσουνιάζει και τρυπώνει σε μια γωνιά παραπονεμένη. O Χέλης, σεβαστικός πάντοτε, δε φταρνίζεται, κουνάει μονάχα την ουρά του…

Και ο καιρός είναι θαυμάσιος. Ησυχία, όλα διάφανα και δροσερά. Η νύχτα είναι σκοτεινή, και όμως ξεχωρίζεις όλο το χωριό με τις άσπρες του στέγες και τον καπνό που ανεβαίνει από τις καμινάδες, τα δέντρα ασημωμένα από την πάχνη, τις στοίβες του χιονιού. O ουρανός είναι σπαρμένος με αστέρια που λαμπυρίζουν χαρούμενα και ο γαλαξίας αστράφτει, έτσι που νομίζεις πως τον σφουγγάρισαν και τον έτριψαν με χιόνι για τις γιορτές…

 

O Βάνκας αναστέναξε, βούτηξε την πένα στο καλαμάρι και εξακολούθησε το γράμμα του:

ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟ - ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 

 ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟ - ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Ποϊνσέτια ή Αλεξανδρινό είναι ίσως το πιο δημοφιλές φυτό αυτή την εποχή και δίκαια αποκαλείται λουλούδι των Χριστουγέννων. Οι Γάλλοι το λένε «αστέρι της αγάπης».Eπίσης λέγεται και Αστέρι της Βηθλεέμ και το επιστημονικό του όνομα είναι Euphorbia pulcherrima (Ευφορβία η κομψότατη).

Το όνομά της το πήρε από τον πρώτο πρέσβη των ΗΠΑ στο Μεξικό Joel Poinsett, που εντυπωσιασμένος από τα κόκκινα λουλούδια που φύτρωναν στις άκρες του δρόμου, έστειλε μοσχεύματα στην πατρίδα του από όπου και ξεκίνησε η εξάπλωσή της.

MIA ΙΣΤΟΡΙΑ «Αλεξανδρινό. Δώρο στο Χριστό»

Εδώ και πολλά χρόνια ο κόσμος γιόρταζε τα Χριστούγεννα με περισσότερη κατάνυξη.
Σ' ένα μακρινό χωριό, λοιπόν, ο παπάς έκανε κάθε χρόνο μια φάτνη στη μέση της εκκλησίας, την παραμονή των Χριστουγέννων.
Οι κάτοικοι πήγαιναν πρώτα πρώτα στην εκκλησία, για ν' ακούσουν τη θεία λειτουργία, γονάτιζαν κι άναβαν το κεράκι τους μπροστά στη φάτνη. Κάθε κεράκι έπρεπε να σβήσει από μόνο του, λιώνοντας σιγά σιγά, γι' αυτό γύρω από τη φάτνη ήταν αμέτρητα κεράκια, όσα και οι πιστοί, κι η εκκλησία λαμποκοπούσε κι έφεγγε σαν να ήταν ο ήλιος μέσα της. Όταν η λειτουργία τελείωνε, ο κόσμος πήγαινε στα γύρω κεντράκια, για να φάει και να πιει, να γλεντήσει τη χαρά του για τη γέννηση του Χριστού. 

Χριστουγεννιάτικη ιστορία

Χριστουγεννιάτικη ιστορία

 

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό… πριν 177 χρόνια, σαν σήμερα!

της Ελένης Μπετεινάκη

Ένα χειμωνιάτικο πρωινό της 19ης Δεκεμβρίου του 1843 και το χιόνι είχε σκεπάσει τα πάντα στην μικρή πόλη του Λονδίνου . 

Ο παγετός είχε κάνει τους δρόμους πολύ επικινδύνους και τα λιγοστά φανάρια που ακόμα δεν είχαν περάσει να τα σβήσουν από τους δρόμους έδειχναν το τοπίο ακόμα πιο μαγικό απ’   ότι μπορούσε κάποιος να φανταστεί.

Για τον Charles Dickens δεν ήταν μια συνηθισμένη μέρα… Ούτε ο ίδιος δεν το είχε καταλάβει τότε. Είχε σηκωθεί πολύ νωρίς,  να πάει στη δουλειά του. 

Χρόνια τώρα δούλευε σαν ανταποκριτής της εφημερίδας και όλοι ήξεραν πως ήταν ο καλύτερος στενογράφος και ακριβέστατος στις πληροφορίες του σε ολόκληρη την πόλη. Θυμήθηκε πως έπρεπε να περάσει από την εκδοτική του εταιρεία την Chapman & Hall  για να πάρει κι ο ίδιος ένα αντίτυπο από μια ιστορία του που μόλις εκείνη την ημέρα θα κυκλοφορούσε. 

Τίτλος της  ήταν  « Α Christmas Carol »  ή 

«Η χριστουγεννιάτικη Ιστορία» και ήθελε να συνεννοηθεί με τον εκδότη του για την τιμή πώλησης.

Μωσαϊκό: Θεός Διόνυσος - Μύθοι και Λατρείες

Μωσαϊκό: Θεός Διόνυσος - Μύθοι και Λατρείες: http://www.e-zine.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=183 Θεός Διόνυσος - Μύθοι και Λατρείες Δημοσιεύθηκε: 25 Friday June ...

Η Ελληνική Γλώσσα

Ανέκδοτα

youtube.com

Ανέκδοτα - Στάθης Μονιάκης

youtube.com

Μωσαϊκό: Ηλίας Λάγιος (Άρτα, 5 Ιουλίου 1958 - Αθήνα, 5 Οκτω...

Μωσαϊκό: Ηλίας Λάγιος (Άρτα, 5 Ιουλίου 1958 - Αθήνα, 5 Οκτω...: Bigbook.gr . Ο Ηλίας Λάγιος (Άρτα, 5 Ιουλίου 1958 - Αθήνα, 5 Οκτωβρίου 2005) ήταν Έλληνας ποιητής. Γεννήθηκε στην Άρτα ...

Jan August, o πιανίστας που απογείωσε τη "Μισιρλού"

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Thessaloniki Arts and Culture / Θεσσαλονίκη Τέχνες και Πολιτισμός.

25 Απριλίου 2016 ·

Thessaloniki Arts and Culture / Θεσσαλονίκη Τέχνες και Πολιτισμός

25 Απριλίου 2016 ·

Μία από τις ωραιότερες διασκευές της διάσημης "Μισιρλού", από έναν ξεχασμένο πιανίστα.

Jan August, o πιανίστας που απογείωσε τη "Μισιρλού"

Μία από τις ωραιότερες διασκευές της διάσημης "Μισιρλού", από έναν ξεχασμένο πιανίστα.

thessalonikiartsandculture.gr
Jan August, o πιανίστας που απογείωσε τη “Μισιρλού”

Μία από τις ωραιότερες διασκευές της διάσημης “Μισιρλού”, από έναν ξεχασμένο πιανίστα.

Ο Jan Augustoff γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου του 1904 στη Νέα Υόρκη, από γονείς μετανάστες. Ήταν το πέμπτο παιδί της οικογένειας, μετά από τρία κορίτσια και ένα αγόρι. Οι γονείς είχαν φροντίσει να λάβουν τα τέσσερα πρώτα παιδιά τους μουσική εκπαίδευση, που όμως δεν απέφερε καρπούς. Έτσι, όταν ήρθε η ώρα του Jan, οι γονείς του σκέφτηκαν πως θα ήταν μάταιο να επαναλάβουν για πέμπτη φορά την προσπάθεια.

Εκείνος όμως είχε έφεση στη μουσική και παρακολουθούσε με δέος τους πιανίστες που έπαιζαν στους κινηματογράφους. Όταν επέστρεφε στο σπίτι, καθόταν στο πιάνο και επαναλάμβανε τις μελωδίες που είχε ακούσει.

Εξαιτίας της δυσκολίας που αντιμετώπιζε με τα μαθηματικά, εγκατέλειψε το σχολείο και εργάστηκε αρχικά ως σχεδιαστής καρτούν στον Bud Fisher και συνέχισε να παίζει μουσική.

Διδάχτηκε από τον αδελφό του μία απλή συγχορδία και ανακάλυψε μόνος του τα υπόλοιπα. Έμαθε να παίζει τις αγαπημένες του μελωδίες στο σαξόφωνο και στο ξυλόφωνο και άρχισε να παίζει σε μικρά νυχτερινά μαγαζιά, χρησιμοποιώντας το όνομα Jan August. Τη δεκαετία του ΄30 συνεργάστηκε με γνωστά ονόματα της τζαζ και από το 1940 και μετά εργαζόταν ως σόλο πιανίστας.

Το 1947 η Diamond Records τον προσέλαβε για τη δημιουργία ενός δίσκου. Πληρώθηκε με το κατώτατο ημερομίσθιο (35 δολάρια) για να παίξει δύο κομμάτια: το “Bob-A-Loo” και τη “Misirlou”. Ο δίσκος εκτοξεύτηκε αμέσως στο Top Ten και πούλησε 3 εκατομμύρια κομμάτια, γνωστοποιώντας το όνομα του εκπληκτικού αυτού πιανίστα στο ευρύ κοινό.

Ακόμα πιο διάσημος έγινε με τις εμφανίσεις του στην τηλεόραση. Μεγάλη επιτυχία γνώρισε και το μικρό φιλμάκι που παρουσιάστηκε στην τηλεόραση το 1949, με τίτλο «Audition for August».

Τη δεκαετία του 50 συνεργάζεται με τη Mercury Records και ηχογραφεί κομμάτια που συνδυάζουν τη latin με την κλασική μουσική, όπως τα “Malaguena”, “My Shawl”, “Oye Negra” και μία επανέκδοση της «Misirlou” και περιοδεύει σε Αμερική και Καναδά.

Ο Jan August αποσύρθηκε αθόρυβα κάποια στιγμή μέσα στη δεκαετία του ΄60 και πέθανε, ήσυχα στον ύπνο του το 1976.

Η διασκευή της Μισιρλού είναι εντυπωσιακή. Ακούστε την οπωσδήποτε, εδώ!

Πηγή για τη βιογραφία: billboard.com

Αθηνά Ταρλά, Σκεπτέον Εστί

https://www.thessalonikiartsandculture.gr/blog/athina-tarla/jan-august-o-pianistas-pou-apogeiose-ti-misirloy/#.Vx0X8DG2HIo