Οσία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Παναγία μου,μητέρα της αγάπης ..Αγγελιοφόρε των ουρανών.

 

Ο χρήστης Παναγία μου,μητέρα της αγάπης ..Αγγελιοφόρε των ουρανών πρόσθεσε μια νέα φωτογραφία στο άλμπουμ: ΟΣΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ.

27 Ιουλίου στις 2:30 μ.μ. ·

Οσία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου-Τα θαυματουργά μήλα της Αγίας
Η Αγία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου, ήταν ηγουμένη της Μονής Χρυσοβαλάντου. Το όνομά της έχει συνδεθεί με θαύματα σχετικά με τη γονιμότητα και τις επαπειλούμενες εγκυμοσύνες.
Στα μέσα του 9ου αιώνα μ.Χ., όταν αυτοκράτορας του Βυζαντίου ήταν ο εικονομάχος Θεόφιλος και σύζυγός του η εικονολάτρισσα Θεοδώρα, γεννήθηκε στην Καππαδοκία της Μικράς Ασίας, η Ειρήνη Χρυσοβαλάντου. Πατέρας της ήταν ο πατρίκιος Φιλάρετος ο Καππαδόκης, στρατιωτικός διοικητής και μητέρα της η πατρικία Ζωή, γυναίκα όμορφη και σεβαστή σε όλη την Καισαρεία για τον ενάρετο βίο της. Το ανδρόγυνο είχε αποκτήσει δυο κόρες, την Καλλινίκη και την Ειρήνη.
Ο Φιλάρετος όμως έχασε τη γυναίκα του, όταν εκείνη ήταν ακόμη πολύ νέα. Έτσι, η ανατροφή των δύο κορών τους ανατέθηκε στην πατρικία Σοφία, τη μεγαλύτερη αδερφή του στρατηγού.
Η Ειρήνη υποψήφια σύζυγος του αυτοκράτορα
Το χειμώνα του 843, η αυτοκράτειρα Θεοδώρα, χήρα πια και επίτροπος του γιου της Μιχαήλ Γ΄, κάλεσε τον πατρίκιο Φιλάρετο στην Κωνσταντινούπολη. Είχε αποφασίσει να θέσει οριστικό τέλος στην Εικονομαχία και γι'αυτό το εγχείρημα χρειαζόταν τη βοήθεια και του στρατού και των ιερέων. Εμπιστεύτηκε λοιπόν το Φιλάρετο και τον Ομολογητή Μάξιμο (μετέπειτα Πατριάρχη). Όταν επιτεύχθηκε ο σκοπός της και οι ιερές εικόνες αναστηλώθηκαν (19 Φεβρουαρίου 843 μ.Χ.), ζήτησε από το Φιλάρετο να φέρει στην Κωνσταντινούπολη την όμορφη θυγατέρα του, προκειμένου να την παντρέψει με το γιο της Μιχαήλ. Ο Φιλάρετος μήνυσε αμέσως στην αδερφή του να στείλει την Ειρήνη, που τότε ήταν 15 χρονών, στη Βασιλεύουσα με τη συνοδεία του πατρικίου στρατηγού Νικηφόρου, αδερφού της μακαρίτισσας συζύγου του. Τα νέα ότι η Ειρήνη θα παντρευόταν τον αυτοκράτορα και θα φορούσε το στέμμα της αυτοκρατορίας διαδόθηκαν σαν αστραπή σε όλη την Καππαδοκία.
Η μόνη που έμεινε παγερά αδιάφορη σε όλη αυτήν την αναστάτωση ήταν και η άμεσα ενδιαφερόμενη: η Ειρήνη. Από πολύ νωρίς είχε ποθήσει το μοναχικό βίο και οι λόγοι που δέχτηκε με χαρά αυτό το ταξίδι προς τη Βασιλεύουσα απείχαν πολύ από αυτό που όλοι νόμιζαν: Ταξίδευε στην Πόλη για να αποχαιρετήσει την πολυαγαπημένη της αδερφή, την οποία δεν είχε ξαναδεί από την ημέρα των λαμπρών γάμων της (είχαν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε) και για να αποσπάσει την ευχή του πατέρα της, ώστε να αποσυρθεί στη μονή που τόσο διακαώς ποθούσε.
Ο Φιλάρετος γνώρισε σε μια αποστολή του στην Αδριανούπολη το γιο του Έπαρχου της πόλης Νικήτα, πατρίκιο Φωτεινό. Ο Φιλάρετος θεώρησε ότι ήταν ο πιο κατάλληλος για να ευτυχίσει στο πλευρό του η Ειρήνη και αμέσως μίλησε στον πατέρα του νέου. Οι δύο πατεράδες έδωσαν λόγο να αρραβωνιάσουν τα παιδιά τους. Η Ειρήνη όμως, όταν ο πατέρας της ανακοίνωσε τους προαποφασισμένους αρραβώνες της, τον πληροφόρησε για την αμετάκλητη απόφασή της να λάβει το μοναχικό σχήμα. Ακολούθησε έντονη συναισθηματική σύγκρουση πατέρα και κόρης, έπειτα από την οποία η ευαίσθητη Ειρήνη ασθένησε σοβαρά και κινδύνεψε ακόμη και η ζωή της. Όταν η υγεία της αποκαταστάθηκε, ο πατρίκιος Φιλάρετος, συνειδητοποιώντας ότι η Ειρήνη είχε λάβει μια απόφαση ζωής, την οδήγησε ο ίδιος στη γυναικεία κοινοβιακή μονή των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ & Γαβριήλ του Χρυσοβαλάντου, η οποία βρισκόταν στα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης.
Μοναχή και Ηγουμένη της μονής Χρυσοβαλάντου
Στη μονή αυτή, σε ηλικία περίπου 15 ετών, η Ειρήνη έγινε μοναχή και έξι χρόνια αργότερα Ηγουμένη της μονής Χρυσοβαλάντου. Οι συναξαριστές αναφέρουν πολλά θαύματα τα οποία επιτέλεσε η Ειρήνη ως Ηγουμένη, τρία όμως από αυτά θεωρήθηκαν ιδιαίτερα σημαντικά, ώστε επηρέασαν άμεσα την ορθόδοξη αγιογραφία.
Τα θεόσταλτα μήλα
Κάποια χρονιά, ξημερώνοντας η γιορτή του μεγάλου Βασιλείου και μετά την τέλεση του εσπερινού, η αγία ξαγρυπνούσε προσευχόμενη. Πλησίαζε η ώρα του όρθρου και τότε η Ειρήνη ακούει κάποια φωνή να της λέει: «Υποδέξου το ναυτικό που σου φέρνει τα εσπεριδοειδή και φάε να ευφρανθεί η ψυχή σου». Μετά το πέρας της θείας λειτουργίας, η αγία λέει στην πορτάρισσα να ανοίξει την πόρτα της μονής και να οδηγήσει τον άνθρωπο που περιμένει εκεί στον ξενώνα, όπου θα πήγαινε και η ίδια να τον συναντήσει.
Πράγματι, η οσία Ειρήνη του Χρυσοβαλάντου συνάντησε τον άνθρωπο και τον ακούει να της εξιστορεί την ιστορία του.
Ολοκληρώνοντας τη διήγησή του, ο ναυτικός προσκύνησε την Ειρήνη και της πρόσφερε τα μήλα. Η αγία τα δέχτηκε με δάκρυα ευλάβειας και ευγνωμοσύνης ευχαριστώντας τον άγιο ευαγγελιστή και απόστολο Ιωάννη. Στο κελί της γονάτισε και ευχαρίστησε τον Χριστό για αυτό το δείγμα της εύνοιάς Του προς τη δούλη Του.
Η αγία Ειρήνη, με την έμφυτη ευφυΐα της και τη χάρη του αγίου Πνεύματος, εννόησε ότι το θείο αυτό δώρο ήταν ουράνια πρόσκληση. Όταν έφτασε η μεγάλη Τεσσαρακοστή, έκοψε το ένα μήλο σε λεπτά κομματάκια και έτρωγε ένα κομμάτι κάθε μέρα, απέχοντας από οποιαδήποτε άλλη τροφή, ακόμη και από το νερό. Τη Μεγάλη Πέμπτη, ύστερα από τη θεία λειτουργία και αφού όλες οι μοναχές κοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων, η Ειρήνη έκοψε και το δεύτερο μήλο και έδωσε σε κάθε αδελφή από ένα κομμάτι. Τότε τους αποκάλυψε και την ιστορία του θείου δώρου. Το τρίτο μήλο η Ειρήνη το φύλαξε για τις τελευταίες μέρες της επίγειας ζωής της.
Η οσιακή της κοίμηση
Ξημέρωσε Κυριακή, όπου για τελευταία φορά η Ειρήνη παρακολούθησε τη θεία λειτουργία, απάγγειλε το σύμβολο της πίστης (το πιστεύω), κοινώνησε, αγκάλιασε τις αδελφές και τους ζήτησε συγγνώμη και τέλος γονάτισε μπροστά στην Ωραία Πύλη, ύψωσε τα χέρια της και προσευχήθηκε για τελευταία φορά. Οι μοναχές της, με ευλαβική σιωπή, την περικύκλωσαν και την έβλεπαν να χαμογελά. Με αυτό το ουράνιο χαμόγελο, το οποίο αποδείκνυε την απόλυτη μακαριότητα και γαλήνη της ψυχής της, παρέδωσε το πνεύμα της η οσία Ειρήνη, Ηγουμένη της μονής Χρυσοβαλάντου, σε ηλικία 104 χρόνων.
Τα θαυματουργά μήλα της Αγίας
Στο μοναστήρι της Αγίας της Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου στην Αθήνα,που είναι παλαιοημερολογίτικο,και εορτάζει 13 μέρες αργότερα,απο τους αλλους Ναούς,αλλά και σε ολες σχεδόν τις εκκλησίες που εορτάζουν,γίνεται και η Ευλόγηση των Μήλων, «εις ανάμνησιν των τριών μήλων που δόθηκαν από τον Παράδεισο προερχόμενα, στην Οσία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου»,«Λιτανεύονται τα μήλα μέσα στο ναό και κατόπιν τοποθετούνται μπροστά στη θαυματουργό εικόνα στο ιερό θρονί της Αγίας Ειρήνης, διαβάζεται η ειδική ευχή και αγιάζονται. Η χάρη του Θεού τα μεταβάλλει σε άγια μήλα,τα οποία αν καταναλωθούν μετά απο τριήμερη νηστεία και με πίστη, μπορούν να βοηθήσουν σε προβλήματα ατεκνίας,αλλα και σε άλλα προβλήματα υγείας.Υπάρχει καταγεγραμένο πλήθος τεκνοποιήσεων αλλά και κάθε είδος θαυμάτων!

Άγιος Παντελεήμων ο Μεγαλομάρτυς και Ιαματικός

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΑ.

ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΑ

7 ώρες ·

www.monastiriaka.gr
Άγιος Παντελεήμων ο Μεγαλομάρτυς και Ιαματικός - Εορτάζει στις 27 Ιουλίου.
Ο Άγιος Παντελεήμων (Παντελέων το πρότερον όνομα) καταγόταν από τη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας και έζησε στα χρόνια του Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.). Πατέρας του ήταν ο Ευστόργιος, ο οποίος ήταν εθνικός και μετά τις νουθεσίες του γιου του έγινε χριστιανός. Μητέρα του ήταν η Ευβούλη, η οποία προερχόταν από χριστιανική οικογένεια (βλέπε 30 Μαρτίου). Εκπαιδεύτηκε στην ιατρική από τον Ευφρόσυνο και κατηχήθηκε στη χριστιανική πίστη και βαπτίσθηκε από τον πρεσβύτερο Ερμόλαο (βλέπε 26 Ιουλίου) που ήταν ιερέας της Εκκλησίας της Νικομήδειας.
Κάποια στιγμή όταν οχιά δάγκωσε έναν νεαρό και ουσιαστικά τον θανάτωσε ο Άγιος Παντελεήμονας επικαλούμενος τον Χριστό τον ανάστησε.
Αφορμή του μαρτυρίου του στάθηκε ένα ακόμα θαύμα του Αγίου. Κάποτε είχε θεραπεύσει έναν τυφλό, ο οποίος και ανέφερε το γεγονός της θεραπείας του στον βασιλιά, λέγοντάς του ότι τον θεράπευσε ο Παντελέων στο όνομα του Χριστού, στον οποίο και ο ίδιος πλέον πίστευε. Ο βασιλιάς αφού τον άκουσε, αμέσως διέταξε και τον αποκεφάλισαν. Ο ίδιος ο Παντελέων προσήχθη στον βασιλιά, ο οποίος διέταξε τον βασανισμό του με σκοπό την άρνηση της πίστεώς του.
Ο Άγιος βασανίσθηκε σκληρά με διάφορους τρόπους, όμως δεν υπέκυψε στις πιέσεις αφού ο Κύριος εμφανίσθηκε μπροστά του με τη μορφή του πνευματικού του Ερμόλαου και του έδωσε θάρρος. Τέλος διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός του και τότε ακούστηκε φωνή από τον ουρανό που τον καλούσε όχι ως Παντελέοντα αλλά ως Παντελεήμονα. Μόλις όμως ο δήμιος άπλωσε το χέρι του για να κόψει με το σπαθί του το κεφάλι του Αγίου, το σπαθί λύγισε και το σίδερο έλιωσε σαν κερί. Μπροστά σε τέτοιο θαύμα και οι παραβρισκόμενοι στρατιώτες έγιναν χριστιανοί. Τότε ο Άγιος εκουσίως παραδόθηκε στο μαρτύριο. Λέγεται ότι από τη πληγή του δεν έτρεξε αίμα αλλά γάλα και το δέντρο της ελιάς, στο οποίο τον είχαν δέσει καρποφόρησε ξαφνικά. http://www.saint.gr/2075/saint.aspx

Πρώτοι στα μαθηματικά οι Έλληνες μαθητές στην Ε.Ε.

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του Μανωλάς Κωνσταντίνος.

Άραγε κανείς μας, θα δώσει και συγχαρητήρια και σε αυτά τα παιδιά ?? ή μόνο το μπάσκετ μας ενδιαφέρει ....

 

Στα ''ψιλά'' η είδηση : Πρώτοι στα μαθηματικά οι Έλληνες μαθητές στην Ε.Ε., 12οι στον κόσμο

Το Διυλιστήριο λέει : ''... Χθες χαρήκαμε (και καλά κάναμε) για την κατάκτηση της πρώτης θέσης των νέων στην Ευρώπη στο μπάσκετ. Όλα τα κανάλια, είχαν και…

diulistirio.blogspot.com 

Το Διυλιστήριο λέει : ''... Χθες χαρήκαμε (και καλά κάναμε) για την κατάκτηση της πρώτης θέσης των νέων στην Ευρώπη στο μπάσκετ. Όλα τα κανάλια, είχαν και έχουν διαθέσει αρκετά λεπτά για την είδηση αυτή. Πρωθυπουργός, αξιωματική αντιπολίτευση κ.α. έτρεξαν να συγχαρούν για την κατάκτηση αυτή. 
Αλήθεια πόσα λεπτά άραγε θα ''σπαταλήσουν'' για τα παιδιά που ανέδειξαν την Ελλάδα στην Ε.Ε. στα μαθηματικά ; Θα μιλήσει κανείς πολιτικός μας ; 
Εμείς να δώσουμε τα συγχαρητήριά μας σε και σε αυτά τα παιδιά. Όσο υπάρχουν τέτοιοι νέοι, υπάρχει ελπίδα ...''

Με μεγάλη επιτυχία για την ελληνική αποστολή ολοκληρώθηκε η 58η Διεθνής Μαθηματική Ολυμπιάδα που πραγματοποιήθηκε στο Ρίο Ντε Τζανέιρο από 12 έως 23 Ιουλίου 2017.

Πρόκειται για θεσμό υψηλοτάτου επιστημονικού επιπέδου όπου συμμετέχουν τα μεγαλύτερα ταλέντα στο χώρο των μαθηματικών από όλο σχεδόν τον κόσμο.

Η Ελληνική αποστολή κατέλαβε τη 12η θέση στον κόσμο, την τρίτη στην Ευρώπη και την πρώτη ανάμεσα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης!

Κατέκτησε ένα Χρυσό μετάλλιο, τέσσερα αργυρά και ένα Χάλκινο μετάλλιο. Συγκεκριμένα:

Γεωργιάδης Βασίλειος Χρυσό Μετάλλιο

Μελάς Δημήτριος Αργυρό Μετάλλιο

Λώλας Δημήτριος Αργυρό Μετάλλιο

Τσιάμης Ραφαήλ Αργυρό Μετάλλιο

Τσιντσιλίδας Δημήτριος Αργυρό Μετάλλιο

Ψυρούκης Ραφαήλ Χάλκινο Μετάλλιο

Αρχηγός της Ελληνικής αποστολής ήταν ο Πρόεδρος της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας, Καθηγητής ΕΜΠ κ. Ανάργυρος Φελλούρης και υπαρχηγός ο Μαθηματικός κ. Σιλουανός Μπραζιτίκος.

Οι μαθητές πέτυχαν την καλύτερη επίδοση όλων των εποχών, συνεχίζοντας την παράδοση επιτυχιών των ελληνικών ομάδων σε αντίστοιχους διαγωνισμούς.

Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, «η Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία προετοιμάζει και υποστηρίζει τις προσπάθειες αυτών των μαθητών πάντα σε εθελοντική βάση στο πλαίσιο των στόχων της που είναι η αναβάθμιση της Μαθηματικής Παιδείας και εκπαίδευσης στη χώρα μας. Για 3η συνεχή χρονιά, μεγάλος χορηγός της ομάδας ήταν το Ίδρυμα Ωνάση.»

Πηγή www.documentonews.gr

https://diulistirio.blogspot.gr/

Πάνω στον Γιούχτα

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Ελένη Μπετεινάκη.

Ελένη Μπετεινάκη

20 Ιουλίου στις 9:53 μ.μ. ·

"...Πάνω στον Γιούχτα, τούτο το ιερό βουνό, που στους πρόποδές τους είναι κτισμένες οι Αρχάνες, λένε πως υπήρχε ιερός βωμός από τα πανάρχαια χρόνια αφιερωμένος σε μια χθόνια θηλυκή θεότητα, πρόγονο της μινωικής θεάς των φιδιών. Στον βωμό αυτόν μέσα στο Ιερό Κορυφής βρεθήκαν στάχτες και αναθήματα κι αργότερα όταν άλλαξε μορφή η λατρεία το Ιερό αυτό και σε σύνολο δύο από τις κορυφές του ανθρωπόμορφου βουνού, αφιερώθηκαν στον Προφήτη Ηλία που αγαπήθηκε σαν Άγιος των Βουνών.... http://zhtunteanagnostes.blogspot.gr/2016/07/20.html
καληνύχτα σας...

Κι ήταν 20 του Ιούλη, του Προφήτη Ηλία!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Κι έφτασε μια απλή καλημέρα που είναι τόσο πολύτιμη πια και ένα μάτσο ανεμόμυλοι για να μπει  μπροστά το γρανάζι της θύμησης…

Παραξένες μέρες…Είναι και μια επέτειος, σήμερα,  που μας έφερε κοντά και για πρώτη φορά στη λέξη πόλεμος, όπως την βιώσαμε τότε. Τι και ποιος να φταίει απ όλα….  Ίσως να φταίει ο ίδιος ο Ιούλιος που λένε πως είναι ο πιο καυτός μήνας του καλοκαιριού μιας και  βράζει στην κυριολεξία από τη ζέστα και τα γεγονότα. Πάντα κάτι πολύ σοβαρό συνέβαινε τούτον τον μήνα. Να ΄ναι η  αιτία  η καλοκαιρινή ραστώνη πολλών, να φταίει η θάλασσα ή ακόμα και το φεγγάρι που αρχίζει να γίνεται μεγάλο, πιο φωτεινό και πιο ονειροπόλο; Ίσως να φταίνε τα άστρα κι οι πλανήτες, οι μάγισσες και τα ξωτικά που αποτρελαίνονται  … 

Δύσκολος μήνας  ο Ιούλιος, κι  ίσως ακόμα να μην  έχουμε δει και ζήσει τίποτα… Τα γεγονότα των τελευταίων χρόνων και ημερών,  είναι δουλειά άλλων να τα σχολιάσουν, να τα κρίνουν , να τα αναλύσουν. Εμείς απλά θυμόμαστε, μικρές στιγμές της καθημερινότητας  απλών ανθρώπων, που έζησαν, ένοιωσαν και είδαν  χωρίς να το καλοκαταλάβουν  τις αλλαγές που έρχονταν. Έγραψαν ιστορία, χωρίς να το ξέρουν, γιατί  η ιστορία δεν αφορά μόνο τους πολιτικούς και τα συμβάντα που υπερτονίζονται αλλά και τους απλούς τους καθημερινούς ανθρώπους που την βίωσαν καλύτερα ή χειρότερα από όλους τους προηγούμενους…

«...Ήταν 20 του Ιούλη, πανηγύρι μεγάλο και πάλι στο χωριό. Του Προφήτη Ηλία, και γιόρταζε πάνω στο λόφο, το μικρό εκκλησάκι. Μέρες πριν ετοιμαζόμασταν , είχαμε πολλή δουλειά να κάνομε. Έπρεπε να κατέβουμε στον ποταμό, στον Κάτω Μύλο, στον Παράδεισο,  εκεί που ζούσαν οι νεράιδες και τα ξωτικά και φοβόμασταν γιατί είχαμε ακούσει πως έπαιρναν τη λαλιά όσων συναντούσαν. Όμως μόνο εκεί θα βρίσκαμε τα καλάμια  που ήταν τα καλύτερα. Έπρεπε να είναι ξερά, με ρόζους, για να μπορούν εύκολα να χαραχτούν. Κι έτσι με μπόλικη πραμάτεια και τρεχάλα, λίγο πιο μετά,  κλεινόμασταν  στο μικρό πλυσταριό για να ξεκινήσουμε την συναρμολόγηση. Κόβαμε κάθε καλάμι περίπου σαράντα εκατοστά και στην κορυφή του κάναμε δυο τρύπες και περνούσαμε ένα σύρμα που έδενε στρουφιχτά. Λίγο πριν το δέσιμο είχαμε έτοιμα τα πολύχρωμα χαρτιά, διπλωμένα με απίστευτη τέχνη και με προσοχή. Τελευταία μας δουλειά ήταν να κόψουμε από την παλιά καρέκλα της μάνας μου αυτήν με το πλαστικό δέσιμο σαν μακαρόνι, μικρά  κομμάτια πολύχρωμα και να τα περάσουμε στο σύρμα για να ‘χει απόσταση από το χαρτί και να μπορεί να γυρίζει με τον αέρα.

Τέχνη ήθελε κι αυτό το τόσο απλό παιχνίδι, ο «σβούρος», έτσι τον λέγαμε ή «μύλος». Αργότερα η λέξη τούτη χάθηκε και όλοι τον έλεγαν ανεμόμυλο. Ύστερα παίρναμε ένα μεγάλο καλάθι και το γεμίζαμε με όλα όσα είχαμε φτιάξει. Μέρες κρατούσε η «δουλειά», όλα μας τα πρωινά δουλεύαμε και σαν έφτανε η παραμονή του προφήτη Ηλία μιας και ήξερα πια να γράφω και να διαβάζω έφτιαχνα την ταμπέλα. «Σβούρος μικρός, 1 δραχμή - Σβούρος μεγάλος, 2 δραχμές.» Την άλλη μέρα από το ξημέρωμα περιμέναμε τον θείο Μιχάλη να μας βάλει πάνω στο γαϊδούρι και να ανηφορήσουμε για το πανηγύρι. Πουλούσαμε όλη μας την πραμάτεια, όλη! Αμέσως μετά η μάννα, μας έκοβε μια φλούδα πεπόνι του καθενός γιατί ήταν η μέρα που γιόρταζε τούτο το φρούτο και καθόμασταν πάνω στο πεζούλι το φρεσκοασπρισμένο πεζούλι  να το απολαύσουμε. Τρώγαμε χαρούμενοι κι άτσαλα από το ζόρι και τη ζέστη, στάζοντας ζουμιά πάνω στα δάκτυλα και τις μπλούζες μας. Τα μάτια ορθάνοιχτα από περιέργεια κι ικανοποίηση, κοίταζαν τα πιο μικρά παιδιά που κρατούσαν τους δικούς μας τους σβούρους και προσπαθούσαν να τα βρουν με τον άνεμο, κατά που φυσούσε,  μήπως και  τον κατάφερναν να τους « γυρίσει».  Κι ήταν τα πρόσωπά τους φωτεινά, τα δικά τους μάτια τους γελούσαν, εμάς όπως έλεγε ο πατέρας μου γελούσαν και τα μουστάκια μας. Θα ΄μουν δεν θα ‘μουν εφτά χρόνων κείνο το καλοκαίρι αλλά εγώ νόμιζα πως ήμουν «μεγάλη» γιατί όταν κάναμε τη μοιρασιά με τον αδελφό μου το μερίδιο μου ήταν πάνω από 20 δραχμές, κι ήταν αρκετό σαν γυρίζαμε πίσω στο χωριό να σταματήσουμε στο περίπτερο και να αγοράσω την αγαπημένη μου «Μανίνα», περιοδικό αποκλειστικά για κορίτσια εκείνη την εποχή... Ήταν 20 Ιουλίου 1973...

Την επόμενη χρονιά δεν ανεβήκαμε στο εκκλησάκι, μείναμε με τους σβούρους μας να τους κοιτάμε σαν χαμένοι. Είχε κηρυχτεί η επιστράτευση και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε γιατί είχαν συμβεί όλα αυτά ...

Ναι, έναν χρόνο μετά στις  20 Ιουλίου 1974,μείναμε με την απορία στο πρόσωπο μας κι ένα μεγάλο ψάθινο καλάθι γεμάτο με τον κόπο ενός μήνα, με νέα σχέδια και σχήματα. Όλα έτοιμα για το πανηγύρι. Από τα χαράματα είχαμε σηκωθεί, η αναστάτωση ήταν απερίγραπτη, να προλάβουμε να φύγουμε  για το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία. Μας πρόλαβαν όμως τα γεγόνοτα …Ο πατέρας μας είχε φύγει για το παντοπωλείο, νύχτα ακόμα, όπου κι εκεί επικρατούσε μια αλλόκοτη εικόνα. Ουρές οι άνθρωποι, από τις 6.00 το πρωί , γέμιζαν τσάντες με πράγματα. Κι όλοι συζητούσαν με μια φοβερή ανησυχία στα πρόσωπά τους. «Πόλεμος» ήταν η λέξη που ξεχωρίσαμε και ο φόβος μας παρέλυσε τα πόδια. Μέσα σε πολύ λίγη ώρα άδειασαν τα ράφια του καταστήματος κι έβλεπα μόνο τους ασβεστωμένους τοίχους… Και τότε αντήχησε εκείνο το κουδούνισμα από το τηλέφωνο που όσα  χρόνια και αν περάσουν θα μείνει  πάντα στ αυτιά μου... Σε ελάχιστα λεπτά ο πατέρας έπρεπε να φύγει. Είχε κηρυχθεί γενική επιστράτευση κι έπρεπε να παραδώσει και το φορτηγό μας στον στρατό. Ούτε σκέψη πια για το πανηγύρι, ούτε σκέψη για τίποτα!

Δεν ξέραμε, δεν καταλαβαίναμε καλά και κανείς δεν μπορούσε να μας εξηγήσει τι ακριβώς θα γινόταν σε λίγες ώρες ή την επόμενη μέρα. Θυμάμαι σαν να ΄ταν χθες , το φορτηγό σαν έστριψε στην  κατηφόρα και χάθηκε από τα μάτια μου. Καθόμουν στο πεζούλι, μπροστά στην μεγάλη ξύλινη πόρτα του μαγαζιού και κοίταζα.  Κρατούσα έναν από τους σβούρους μου και τον φυσούσα να γυρίσει . Κάτι με εμπόδιζε όμως,  ένα δάκρυ στην άκρη του ματιού ήθελε κι εκείνο να βρει το δρόμο του για όλα όσα συνέβαιναν.  Δεν καταλάβαινα, δεν μου εξηγούσε κανείς. Σκεφτόμουν τον μπαμπά μου που για πρώτη φορά μας άφηνε μόνους και όπως έλεγε δεν ήξερε πότε θα μας έβλεπε ξανά.

 Για μένα ήταν ήδη ένας ήρωας , ανήμερα του Προφήτη Ηλία, μεγάλη η Χάρη Του!»*.

Κι ας έχουν περάσει 42 χρόνια από τότε… μοιάζει σα να΄ταν χθες!

*Λόγια του αέρα, Ιδ.Συλλογή διηγημάτων, Ελένη Μπετεινάκη, 2014
Δημοσιεύτηκε στις 20 Ιουλίου 2016 στο Cretalive.gr : http://www.cretalive.gr/opinions

Αγία Παρασκευή: Η γιάτρισσα των ματιών ψυχής και σώματος

 http://www.vimaorthodoxias.gr/theologikos-logos-diafora/agia-paraskevi-i-giatrissa-ton-mation-psychis-kai-somatos/

Αγία Παρασκευή: Η γιάτρισσα των ματιών ψυχής και σώματος

---

---

Η αγιωσύνη είναι μαρτυρία Ιησού Χριστού. Οι άγιοι δηλαδή, με το βίο τους και με το θάνατο τους, μιμούνται, μαρτυρούν και επιβεβαιώνουν το θείο πρόσωπο και το απολυτρωτικό έργο του Ιησού Χριστού, που είναι η διδασκαλία του, τα θαύματά του, το Πάθος και η Ανάστασή του.

Αύτη η μαρτυρία, καθώς γράφει ο Απόστολος, γίνεται «είτε διά ζωής είτε διά θανάτου». Το ίδιο δηλαδή μάρτυρες είναι και εκείνοι που «ξίφει τελειούνται» και εκείνοι που «εν ειρήνη τελειούνται». Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός την μαρτυρία των οσίων ασκητών την ονομάζει «χρονιώτερον και επιπονώτερον μαρτύρων». Αυτό, παράλληλα προς το μαρτύριο του αίματος, είναι το μαρτύριο της συνειδήσεως.
Aλλά στη χορεία των Αγίων της Εκκλησίας είναι πολλοί όχι μόνο όσιοι ασκητές, αλλά και καλλίνικοι μάρτυρες. Αυτοί είναι και λέγονται οσιομάρτυρες. Και τέτοια είναι η αγία οσιομάρτυς Παρασκευή, της όποιας σήμερα η Εκκλησία εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη. Η αγία Παρασκευή ήταν από τα περίχωρα της Ρώμης, στα χρόνια του αυτοκράτορα Αντωνίνου, δηλαδή στα 138 έως 161. Ο πατέρας της λεγότανε Αγάθων και η μητέρα της Πολιτεία, ήσαν δε και οι δύο ευσεβείς χριστιανοί. Αλλά δεν είχαν παιδιά, γι’ αυτό και προσεύχονταν και παρακαλούσαν το Θεό να τους δώσει ένα παιδί. Ο Θεός άκουσε την προσευχή των ευσεβών γονέων και γέννησαν ένα κορίτσι. Ήμερα Παρασκευή γεννήθηκε το παιδί και Παρασκευή το είπαν.



Με την προσευχή των γονέων της γεννήθηκε η Παρασκευή και με την προσευχή και τη θεοσέβεια τους ανατράφηκε. Όταν ήλθε σε ηλικία, η Παρασκευή ήταν μια ωραιότατη νέα, πίστευε όμως πως η αληθινή ομορφιά της χριστιανής γυναίκας είναι «ο κρυπτός της καρδίας άνθρωπος», όπως διάβαζε στην πρώτη επιστολή του αποστόλου Πέτρου. Όταν πέθαναν οι γονείς της, η Παρασκευή μοίρασε την περιουσία της και αφιέρωσε τον εαυτό της στο έργο της ιεραποστολής. Οι Εβραίοι τότε την κατηγόρησαν ότι κηρύττει το Χριστό και ότι προσελκύει πολλούς στην Εκκλησία. Οι Εβραίοι πάντα στάθηκαν και μέχρι σήμερα είναι οι πρώτοι εχθροί της Εκκλησίας· δεν μπόρεσαν ακόμα να καταλάβουν ότι πλανήθηκαν στο πρόσωπο του Μεσσία.
Ο ίδιος ο αυτοκράτορας θέλησε να ανακρίνει την αγία Παρασκευή. Βλέποντας την ωραιότητά της και τη σύνεση, της είπε· «Αν θυσιάσεις στους θεούς, θα κερδίσεις πολλά· αλλιώς θα βασανισθεις». Εκείνη σεμνά και σταθερά του απάντησε- «Δεν θα αρνηθώ ποτέ το Χριστό. Οι θεοί σας είναι είδωλα. Ένας είναι ο αληθινός Θεός, εκείνος που δημιούργησε τον ουρανό και τη γη». Όταν οι ισχυροί βλέπουν την αδυναμία τους να μεταπείσουν τους ομολογητές, τότε χρησιμοποιούν τη βία κι αρχίζουν τα βασανιστήρια. Φόρεσαν λοιπόν στην κεφαλή της Αγίας πυρωμένη σιδερένια περικεφαλαία, αλλά δεν έπαθε τίποτε. Την έρριξαν σε βρασμένη πίσσα, αλλά και πάλι δεν έπαθε κακό. Κάποιες σταγόνες πίσσας έπεσαν στα μάτια του βασιλιά και τον τύφλωσαν, αλλά η αγία Παρασκευή τον θεράπευσε.

Διαβάστε εδώ:  Γίνονται θαύματα στους Καθολικούς και στους άλλους ετεροδόξους;

Ο Αντωνίνος ή Μάρκος Αυρήλιος, καθώς μαρτυρεί και η ιστορία, ήταν κατά τα άλλα αγαθός άνθρωπος, γι’ αυτό, όταν είδε το θαύμα, αφήκεν ελεύθερη την Αγία. Έφυγε λοιπόν η Παρασκευή σε άλλη πόλη κι εκεί συνέχισε το ιεραποστολικό της έργο. Αλλά την συνέλαβαν κι εκεί και την οδήγησαν στο Διοικητή. Όταν εκείνος της πρότεινε να αρνηθεί την πίστη της, εκείνη έκαμε το σταυρό της και με θάρρος ομολόγησε το Χριστό. Έξω από την πόλη σε μια σπηλιά κρυβότανε ανήμερο θηρίο. Εκεί λοιπόν έρριξαν την αγία Παρασκευή, αλλ’ όταν το θηρίο πήγε φυσομανώντας να πέσει επάνω της, εκείνη φύσηξε επάνω του και το θηρίο έμεινε νεκρό. Βλέποντας το θαύμα, ο Διοικητής και οι δήμιοι πίστεψαν, κι αφήκαν πάλι ελεύθερη την αγία Παρασκευή.



Ο Ιησούς Χριστός δεν παρέλειψε να πει για τους Αγίους, που στέλνει να κηρύξουν το Ευαγγέλιο και οι άνθρωποι τους διώκουν «από πόλεως εις πόλιν». Αυτό πραγματοποιήθηκε και στην αγία Παρασκευή. Σε άλλη πόλη που έφυγε κι εκεί την έπιασαν και πάλι την ανέκριναν και πάλι εκείνη με παρρησία ομολόγησε το Χριστό. Όταν είδαν πως δεν την έπειθαν για να αρνηθεί το Χριστό, την βασάνισαν πάλι και στο τέλος την αποκεφάλισαν. Στην ορθόδοξη εικονογραφία η αγία Παρασκευή, όπως και ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, εικονίζεται να κρατάει σ’ ένα πιάτο τη σφαγμένη κεφαλή της. Και σε μια του ομιλία ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει πως οι άγιοι Μάρτυρες έτσι πρεσβεύουν για μας στο Χριστό, κρατώντας στις παλάμες των τις σφαγμένες κεφαλές των. Αμήν.
+ Μητροπ. Σερβίων και Κοζάνης Διονυσίου, Εικόνες έμψυχοι, Εκδ. Αποστ. Διακονίας, σ. 421-423



 Σχετικά άρθρα

• Αγία Παρασκευή: Τι έλεγε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός
• Αγία Παρασκευή: Πνευματικό φως
• Το καμίνι των παθών
• Λαμπρός εορτασμός της μνήμης της Αγίας Παρασκευής στην Ι.Μ. Λαγκαδά (ΦΩΤΟ)
• Εορτασμός της μνήμης της Αγίας Παρασκευής στο Ναύπλιο
• Η Αγία Παρασκευή της Άμπλιανης- Ένας ιστορικός ναός της Ευρυτανίας

Γιατί είναι προστάτιδα για τα μάτια

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

Αγία Παρασκευή: Γιατί είναι προστάτιδα για τα μάτια και κάθε αναπηρία

Η Αγία Παρασκευή είναι προστάτιδα για τα μάτια και κάθε αναπηρία. Η Αγία γεννήθηκε στην Ρώμη, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Αντωνίνος. Γεννήθηκε με την…

vimaorthodoxias.gr

Η Αγία Παρασκευή είναι προστάτιδα για τα μάτια και κάθε αναπηρία. Η Αγία γεννήθηκε στην Ρώμη, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Αντωνίνος. Γεννήθηκε με την Χάρη του Θεού, ύστερα από πολυετείς παρακλήσεις των γονέων της.

Μετά τον θάνατό τους, η Αγία μοίρασε την περιουσία της στους φτωχούς της Ρώμης και άρχισε να περιδιαβαίνει τα δρομάκια της διδάσκοντας στον λαό τον λόγο του Κυρίου. Συνελήφθη και καλέστηκε να προσφέρει θυσία στα είδωλα.
Φυσικά αρνήθηκε και καταδικάστηκε σε μαρτυρικό θάνατο. Χαρακτηριστικά οι διώκτες της έβαλαν την Αγία μέσα σε ένα βαρέλι με καυτό λάδι, αλλά αυτή δεν έπαθε τίποτα. Λέγεται ότι ο βασανιστής της θέλησε να δοκιμάσει πόσο καυτό ήταν το λάδι, αλλά τυφλώθηκε ο ίδιος. Με θαυματουργική παρέμβαση της Αγίας ο βασανιστής ξαναβρήκε το φως του και πίστεψε στον Κύριο.

Διαβάστε εδώ:  Αγία Παρασκευή: Η γιάτρισσα των ματιών ψυχής και σώματος

Από αυτό το θαύμα η Αγία Παρασκευή απέκτησε και την σχέση της με τους τυφλούς. Λίγο αργότερα αποκεφαλίστηκε. Στο αγίασμα της Αγίας στην Αλικαριά της Αγχιάλου όσοι είχαν άρρωστο έσκαβαν ένα λάκκο, έκαιγαν σε αυτόν ξύλα, τον καθάριζαν και τοποθετούσαν τον άρρωστο σε αυτόν «να ιδρώσει».
Επικαλούνταν το όνομα της Αγίας και ο άρρωστος γίνονταν καλά. Η Αγία Παρασκευή προστατεύει τους ασθενείς με οφθαλμολογικές παθήσεις και τους οφθαλμίατρους. Η Αγία (όπως και ο Άγιος Παντελεήμων) προστατεύει και τους χωλούς (κουτσούς) († 26 Ιουλίου).

Σχετικά άρθρα

• «Οι Άγιοι είναι ο μεγαλύτερος πλούτος της Εκκλησίας» (ΒΙΝΤΕΟ)
• Αγρυπνία: Να δεθούμε με τους Αγίους!
• Δεν άντεχαν ούτε για λίγο
• Κάνει να Κοινωνώ συχνά;
• «Το πάθημα του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης»
• Οι θρησκευτικές γιορτές ως παράγοντας ποιότητας ζωής

ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ-26/07/2017

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Παναγία μου,μητέρα της αγάπης ..Αγγελιοφόρε των ουρανών.

ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ-26/07/2017
Η Αγία Παρασκευή γεννήθηκε στη Ρώμη στα χρόνια του αυτοκράτορα Αντωνίνου (138 - 160 μ.Χ.). Ήταν κόρη των ευσεβών Χριστιανών, Αγάθωνα και Πολιτείας, οι οποίοι φρόντισαν για την χριστιανική αγωγή της, όπως είχαν υποσχεθεί στο Θεό στην περίπτωση που θα τους έδινε ένα παιδί. Επειδή το παιδί γεννήθηκε ημέρα Παρασκευή έλαβε αυτό το όνομα.
Μετά το θάνατο των γονέων της, η Παρασκευή μοίρασε όλη την περιουσία της στους φτωχούς και ανέπτυξε ιεραποστολική δραστηριότητα στην Ρώμη και στα περίχωρα της πόλης, κηρύσσοντας το λόγο του Χριστού. Η δράση της προκάλεσε τον ειδωλολάτρη αυτοκράτορα Αντωνίνο, ο οποίος την συνέλαβε και της υποσχέθηκε υλικά αγαθά στην περίπτωση που θα θυσίαζε στα είδωλα. Βλέποντας όμως πως η Αγία παρέμενε σταθερή στην πίστη της, την υπέβαλε στο βασανιστήριο της πυρακτωμένης περικεφαλαίας, το οποίο υπέμεινε με καρτερικότητα. Τότε ο Αντωνίνος διέταξε και την έβαλαν σε ένα λέβητα με καυτό λάδι και πίσσα. Επειδή όμως είδε την Αγία άθικτη, πλησίασε το πρόσωπο του στον λέβητα - καθώς δεν μπορούσε να εξηγήσει πώς η αγία είχε μείνει ανέπαφη - για να δοκιμάσει αν πράγματι είναι καυτό, και αμέσως τυφλώθηκε. Η Αγία με προσευχή έδωσε στον Αντωνίνο το φως του, με αποτέλεσμα να πιστέψει στο Χριστό ή κατ' άλλους να σταματήσει τους διωγμούς εναντίον τους. Ελευθέρωσε πάντως την Αγία Παρασκευή, η οποία συνέχισε να κηρύττει το Ευαγγέλιο σε άλλα μέρη, μέχρι που έφτασε στην Ελλάδα.
Στα Τέμπη ένας ειδωλολάτρης άρχοντας την υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια, τα οποία υπέμεινε καρτερικά, για να τελειωθεί με δια αποκεφαλισμού θάνατο.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’.
Τὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον, ἐργασαμένη φερώνυμε, τὴν ὁμώνυμόν σου πίστιν εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευὴ ἀθλοφόρε· ὅθεν προχέεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Καστοριά - Τοιχογραφία του Προφήτη Ηλία

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΑ.

ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΑ

19 Ιουλίου 2016 ·

www.monastiriaka.gr
Καστοριά - Τοιχογραφία του Προφήτη Ηλία στο Βυζαντινό Ναό των Αγίων Αναργύρων (11ος αιώνας).
_____Ο προφήτης Ηλίας κατά την παράδοση _____
Όταν αστράφτει και βροντάει πιστεύεται ότι ο προφήτης Ηλίας κυνηγάει το δράκο ή το διάβολο με το άρμα του στον ουρανό, χρησιμοποιώντας ως όπλο τον κεραυνό.
Στη Σωζόπολη μάλιστα της Ανατολικής Ρωμηλίας, πίστευαν ότι όλο το 24ωρο «ο Άι Λιας τριγυρνά τον κόσμο με το άρμα του κι όταν βροντά και αστράφτει κυνηγά διαβόλους», ενώ στην Αδριανούπολη ότι διασχίζει τους ουρανούς πάνω στο άρμα του που σέρνουν τέσσερα πύρινα άλογα. Όταν τα χτυπούσε με το μαστίγιο ακούγονταν οι αστραπές· από το άρμα ακούγονταν οι βροντές και όταν οι τροχοί του έβρισκαν σε πέτρες ακούγονταν κεραυνοί.

ΕΟΡΤΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του Alkiss Keraynios.

http://www.hellinon.net/ANEOMENA/ArxaiesEortes.htm

ΕΟΡΤΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Σύμφωνα με τον Ηνίοχο τα Αγράνια ήταν γιορτή του Άργους προς τιμή του Διονύσου και σχετιζόταν με τις τρείς κόρες του βασιλιά Προίτου.

hellinon.net

Αγία Χριστίνα η μεγαλομάρτυς 24/07/2017

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Παναγία μου,μητέρα της αγάπης ..Αγγελιοφόρε των ουρανών.

 

Παναγία μου,μητέρα της αγάπης ..Αγγελιοφόρε των ουρανών

6 ώρες ·

Αγία Χριστίνα η μεγαλομάρτυς 24/07/2017
Το αδιάφθορο Λείψανο της Μεγαλομάρτυρος Χριστίνας, άγνωστο πότε, μεταφέρθηκε από την Συρία όπου μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη και κατατέθηκε σε Ναό προς τιμήν της στην περιοχή του Ιερού Παλατίου, απ’ όπου αφαιρέθηκε κατά την Φραγκοκρατία και μεταφέρθηκε στη Βενετία. Το 1252 μ.Χ. το Λείψανο κατατέθηκε στη Μονή του Αγίου Μάρκου στο Τορσέλλο και το 1340 μ.Χ. μεταφέρθηκε στο Ναό του Αγίου Ματθαίου στο Μουράνο. Το 1435 μ.Χ. ο Πάπας Ευγένιος Δ’ διέταξε την μεταφορά του στο Ναό του Αγίου Αντωνίου, επίσης στο Τορσέλλο. Το 1793 μ.Χ. μεταφέρθηκε στη Μονή της Μάρτυρος Ιουστίνης Βενετίας και το 1810 μ.Χ. στο Ναό του Αγίου Φραγκίσκου της Αμπέλου, όπου και σήμερα φυλάσσεται, κατατεθημένο σε κρυστάλλινη λάρνακα.

ΜΙΝΩΑΣ Ο Α΄ ΜΕΓΑΣ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ…

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ.

ΠΟΙΟΣ ΜΩΥΣΗΣ?? ΤΑΥΡΟΚΑΘΑΨΙΑ, ΜΙΝΩΑΣ Ο Α΄ ΜΕΓΑΣ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ…

 

ΠΟΙΟΣ ΜΩΥΣΗΣ?? ΤΑΥΡΟΚΑΘΑΨΙΑ, ΜΙΝΩΑΣ Ο Α΄ ΜΕΓΑΣ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ…

Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΔΕΝ ΚΟΣΤΙΖΕΙ, ΑΣ ΤΗΝ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ!

ellaniapili.blogspot.com

 

https://ellaniapili.blogspot.gr/2016/07/blog-post_37.html

Τα Ταυροκαθάψια είναι μία εορτή που μας παραπέμπει απ’ ευθείας στην Μινωϊκή Κρήτη. Όμως αυτό το είδος των ταυρομαχιών ελάμβανε χώρα και σε άλλες ελληνικές περιοχές όπως αυτή της Ελευσίνας αλλά και της Εφέσου της Μικράς Ασίας. Είναι μία καθαρά ελληνική εορτή η οποία στον αποσυμβολισμό της αναπαριστά τον πόλεμο του Δία κατά του Κρόνου.


Υπάρχει όμως και μία άλλη αποσυμβολική έννοια του εορτασμού των Ταυροκαθαψίων όπου εκεί φαίνεται η ικανή γνώση των νέων της Μινωϊκής Κρήτης που αποδεικνύεται μέσα από την ισορροπία την οποία επιτύγχαναν στις ασκήσεις τους με τους ταύρους. Η τέλεια ισορροπία, η απόλυτη αυτοσυγκέντρωση είναι αποτελέσματα της γνώσης που λαμβάνουν από τους δασκάλους τους, αλλά και επίσης απόδειξη πως είναι έτοιμη να βγουν σε μία κοινωνία όπου όχι μόνο η μόρφωση αλλά και η εκπαίδευση είναι οι κύριοι αρωγοί μιας σωστής, από κάθε άποψης ζωής.

Ο Δίας είναι ο ταυρομάχος και ο Κρόνος ο ταύρος. Ο Δίας είναι η συμπαντική αρμονία και ο Κρόνος είναι η ημιτελής και άναρχη δόμηση του Κόσμου.

Η εποχή αυτή κατά την οποία λάμβαναν χώρα και άλλες εξίσου αξιόλογες εκφράσεις ( 4η π.Χ. χιλιετηρίδα), είναι η εποχή της έξαρσης της δημιουργικής πνοής των Ελλήνων της νέας γενιάς, της λεγόμενης «του Δευκαλίωνα».

« Κέκροπος δε αποθανόντος, εβασίλευσεν ο Κραναός, εφ’ ου τον επί Δευκαλίωνος λέγεται κατακλυσμόν γενέσθαι…»

« Κραναόν δε εκβαλών, Αμφικτύωνα εβασίλευσεν Αθηνών και το εν Ακροπόλει ξόανον της Αθηνάς ιδρύσατο, και των Παναθηναίων την εορτήν συνεστήσατο…»

« Ερεχθονίου δε αποθανόντος και ταφέντος εν τω τεμένει της Αθηνάς, Πανδίων εβασίλευσε…»

« Πανδίων δε ετέκνωσε Πρόκρην … παίδας δε διδύμους, Ερεχθέα και Βούτην…»

« Πανδίωνος δε αποθανόντος οι παίδες τα πατρώα εμερίσαντο, και την μεν βασιλεία των Αθηνών, Ερεχθεύς λαμβάνει, την δε ιερωσύνην της Αθηνάς και του Ποσειδώνος, Βούτης…»

Μέσα από τις παραπάνω αναφορές του Απολλοδώρου βλέπουμε πρόσωπα και πράγματα της τότε εποχής. Χρήσιμες πληροφορίες για την κοινωνική, πολιτική αλλά και γενικότερα την ζωή μιας εποχής που λάμπρυνε από κατορθώματα, επιτεύγματα και πολιτισμικές εκδηλώσεις σ’ έναν χώρο που έμελλε να λάμψει ένας ανώτερος πολιτισμός! Ένας μοναδικός πολιτισμός που θα κληρονομούσε ακόμη μεγαλύτερη αίγλη από τους συνεχιστές στις επόμενες για χιλιετίες γενιές.

Ο Μίνωας δεν ήταν μονάχα ένας ξακουστός βασιλιάς, αλλά και ένας εξαίρετος νομοθέτης. Κάθε εννιά χρόνια ανέβαινε στο όρος Δίκτη και διανυκτέρευε στην σπηλιά που λεγόταν πως ανατράφηκε ο Δίας από τους Ιδαίους Δακτύλους. Εκεί περίμενε την επιφοίτηση του Μεγάλου Διός, του Πνεύματος του Μεγάλου προγόνου του, του Πατέρα των Θεών και των ανθρώπων, για τους νόμους που έπρεπε να θεσπίσει ώστε να διακυβερνήσει δίκαια τους υπηκόους του.

Ένας παντοδύναμος Μίνωας, καθισμένος στον αλαβάστρινο θρόνο του, τον στολισμένο με γυπαετούς, κρατώντας στο δεξί του χέρι το χρυσό του σκήπτρο, και περιτριγυρισμένος από βουκρανοφόρους φρουρούς, έχοντας στο πλευρό του σοφούς συμβούλους, όπως ο νομοθέτης Ραδάμανθυς, ο αρχιτέκτων Δαίδαλος και ο γνώστης της ιερογλυφικής γραφής της εποχής των Θεών, αρχιερέας των Αθηνών Βούτης.

«… Μίνως δε Κρήτην κατοικών, έγραψε νόμους και γήμας Πασιφάην του Ηλίου και Πεσηϊδος …»( Απολλόδωρος, βιβλ. Γ΄ εδφ. 7).

Ήταν τόσο δίκαιος ο Μίνωας, που μετά τον θάνατό του έγινε κριτής των ψυχών στον Άδη.

Δείτε επίσης:

"Ο μινωικός πολιτισμός" (Βίντεο)

Πηγή:

kapodistria-httpsxolianewsblogspotcom.blogspot.gr

Αναρτήθηκε από Ελεύθερος Πολιορκημένος στις 8:10 π.μ.