Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πνεύμα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πνεύμα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2017

Αναβλητικότητα: Τι την προκαλεί και πώς αντιμετωπίζεται

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Αναβλητικότητα: Τι την προκαλεί και πώς αντιμετωπίζεται «Θα το κάνω αργότερα» «Τι πειράζει να καθίσω 5 λεπτά παραπάνω στον καναπέ» «Θα τηλεφωνήσω αύριο…
enallaktikidrasi.com|Από Shanti Athens Yoga
Αναβλητικότητα: Τι την προκαλεί και πώς αντιμετωπίζεται
«Θα το κάνω αργότερα»
«Τι πειράζει να καθίσω 5 λεπτά παραπάνω στον καναπέ»
«Θα τηλεφωνήσω αύριο που θα έχω πιο καθαρό μυαλό»
«Θα ξεκινήσω δίαιτα την επόμενη εβδομάδα».
Σας μοιάζουν γνώριμες οι παραπάνω φράσεις; Μήπως κάποιες από αυτές τις έχετε πει ή σκεφτεί κατά καιρούς; Πόσες από αυτές έχετε ακούσει να λένε άλλοι; Όλες συνδέονται με ένα και μόνο πρόβλημα… και το όνομα αυτής «αναβλητικότητα». Με τον όρο αυτό ονομάζεται η τάση ορισμένων ανθρώπων να αποφεύγουν συγκεκριμένες δραστηριότητες ή καθήκοντα τα οποία παράγουν συναισθήματα ανίας ή δυσαρέσκειας.

Τι μας κάνει όμως να αναβάλουμε πράγματα που έχουμε να κάνουμε;

Η αναβλητικότητα είναι βασικό πρόβλημα των αγχωμένων ανθρώπων. Το να έχουμε την τάση να αναβάλουμε πράγματα είναι συχνό φαινόμενο που μας παγιδεύει σε μεγαλύτερα επίπεδα έντασης, καθώς πολλά μικρά και ασήμαντα τελικά γίνονται ένα βουνό υποχρεώσεων. Το συναισθηματικό φορτίο γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο και πολλές μικρές δραστηριότητες εγκλωβίζονται στο μυαλό μας.

Η συνήθεια του να αφήνουμε πράγματα για αργότερα αποτελεί, επίσης, ένα εργαλείο που χρησιμοποιούμε με σκοπό να καλύψουμε το φόβο έκθεσής μας στο άγνωστο και το αίσθημα ευαλωτότητας, τον φόβο αποτυχίας, τον φόβο ελέγχου, τον φόβο να δεσμευτούμε απέναντι σε κάποιον ή κάτι, τον φόβο αποχωρισμού. Επομένως, όταν αυτό που πρέπει να κάνουμε συνεπάγεται με το να ρισκάρουμε και να αποτύχουμε είναι εύκολο να το αφήσουμε με σκοπό να το κάνουμε αργότερα.

Γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι περισσότερο αναβλητικοί από άλλους;

Μια πιθανή απάντηση, εκτός από την δυσλειτουργική σχέση που μπορεί να έχουμε αναπτύξει με τον χρόνο και ο ευσεβής πόθος πως όλα θα γίνουν μαγικά, είναι η ύπαρξη χαμηλής αυτοεκτίμησης. Τα άτομα τα οποία υποφέρουν από χαμηλή αυτοεκτίμηση αποφεύγουν περισσότερο, συγκριτικά με άλλους, να τολμήσουν δραστηριότητες που εμπεριέχουν κάποιο ρίσκο. Αρνητικές σκέψεις περνούν από το μυαλό τους όπως και καταστροφικά σενάρια και τους κρατούν δέσμιους σε έναν φαύλο κύκλο.
Ειδικότερα, ένα ερέθισμα (ή δραστηριότητα) τους δημιουργεί σκέψεις ανικανότητας (δεν θα τα καταφέρω ποτέ) που με τη σειρά τους παράγουν αρνητικά συναισθήματα (φόβος, άγχος). Τα συναισθήματα αυτά τους κάνουν να συμπεριφέρονται με συγκεκριμένο τρόπο (αποφυγή δραστηριότητας). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να νιώσουν ακόμη χειρότερα (ντροπή, λύπη) καθώς οι προηγούμενες σκέψεις αποτυχίας ενισχύονται.

http://enallaktikidrasi.com/2017/02/anavlitikotita-prokalei-antimetopizetai/


Υπάρχει τρόπος να ξεπεράσουμε την αναβλητικότητα;

Αν έχετε αναβάλλει πολλά πράγματα για καιρό, η προοπτική του να τα αντιμετωπίσετε μοιάζει ιδιαίτερα τρομακτική. Όσο τρομακτική και αν μοιάζει η ενασχόληση με όλα όσα έχετε αναβάλλει για καιρό, θα αυξήσει σταδιακά το αίσθημα αυτό-αποτελεσματικότητας και θα βοηθήσει το αίσθημα χαμηλής αυτοεκτίμησης:
1. Φτιάξτε μία λίστα με όλα όσα έχετε αναβάλλει με όποια σειρά έρχεται το κάθε τι στο μυαλό σας.
2. Αριθμήστε την λίστα σας κατά σειρά προτεραιότητας. Σε περίπτωση που δεν μπορείτε να αποφασίσετε ταξινομείστε την λίστα κατά αλφαβητική σειρά
3. Επιλέξτε το πρώτο πράγμα στη λίστα σας. Σπάστε το σε κομμάτια δηλαδή σε μικρά πραγματοποιήσιμα βήματα. Προβάρετε τα βήματα στο μυαλό σας. Όσο το κάνετε, καταγράψτε τα πρακτικά προβλήματα που μπορούν να προκύψουν σε κάθε βήμα. Δουλέψτε με αυτά, ζητώντας βοήθεια, παίρνοντας περισσότερες πληροφορίες ή ζητώντας συμβουλή από κάποιον που εμπιστεύεστε.
4. Καθώς οραματίζεστε τι πρόκειται να κάνετε, παρατηρείστε αρνητικές σκέψεις οι οποίες μπορεί να σαμποτάρουν τις πράξεις σας (π.χ. δεν πρόκειται να βρω ποτέ λύση, δεν πρόκειται ποτέ να ολοκληρώσω αυτό που έχω να κάνω κλπ.).
5. Λάβετε δράση ολοκληρώνοντας ένα μικρό βήμα τη φορά.
6. Θυμηθείτε πως κάθε βήμα που κάνετε όσο μικρό και αν είναι σας αξίζει επιβράβευση.
7. Συνεχίστε με το επόμενο βήμα κατά τον ίδιο τρόπο.

Κι αν δεν μπορώ να τα καταφέρω;

Σε ορισμένες περιπτώσεις η αναβλητικότητα μπορεί να είναι ένδειξη πιο σοβαρών προβλημάτων. Άτομα τα οποία υποφέρουν από κατάθλιψη, άγχος και άλλες ψυχοσυναισθηματικές δυσκολίες μπορεί να αναβάλουν έντονα δραστηριότητες της καθημερινότητας με αποτέλεσμα να δημιουργούνται σοβαρές δυσκολίες στην καθημερινή ζωή. Με τη σειρά τους, τα προβλήματα αυτά, αυξάνουν την αρνητική διάθεση και επιβαρύνουν περισσότερο την ψυχική υγεία. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι σημαντικό να αναζητηθεί βοήθεια από κάποιον ψυχολόγο ή άλλο εξειδικευμένο ειδικό θεραπευτή. 
Για τον συγγραφέα
Ειρήνη Αργύρη

Συγγραφέας Ειρήνη Αργύρη

Ψυχολόγος, απόφοιτη Α.Π.Θ., MSc, UCLan, Uk., γνωσιακής συμπεριφορικής κατέυθυνσης (ΙΕΘΣ). Δασκάλα Yoga (συνεχιζόμενη εκπαίδευση 500hrs/Yoga Alliance, Master Yoga Teacher Certification), και Yoga instructor for special needs (πιστοποίηση Yogakidz worldwide, Uk). Έχει παρακολουθήσει πλήθος σεμιναρίων πάνω στην Ψυχολογία, Ειδική Αγωγή και Yoga. Έχει συνεργαστεί και συνεργάζεται με δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς σε θέματα που αφορούν τους παραπάνω κλάδους. Εφαρμόζει προγράμματα για την διαταραχή άγχους και άλλων διαταραχών καθαρά ως Ψυχολόγος –Ψυχοθεραπεύτρια ή συνδυάζοντας τεχνικές ΓΣΘ και Hatha Yoga. Είναι δημιουργός του προγράμματος Yoga-CBT Techniques.

Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2017

Νόμοι του Σόλωνα για τους βουλευτές

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.


Διαβάστε τι απαιτούσε ο Νόμος για να γίνει κάποιος βουλευτής στην Αρχαία Αθήνα
elhalflashbacks.blogspot.com

Νόμοι του Σόλωνα για τους βουλευτές


Διαβάζοντας τους όρους και τις προϋποθέσεις για να γίνεις βουλευτής στην Αρχαία Ελλάδα, αμέσως καταλαβαίνεις το μεγαλείο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Όχι σαν τους σύγχρονους εκπροσώπους του λαού που έφεραν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού.
Ιδού λοιπόν, το Ελληνικό Δίκαιο που ίσχυε κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα, δηλαδή το Δίκαιον του Χρυσού Αιώνα και της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Οι νόμοι ήταν του Σόλωνα και προέβλεπαν πως εάν κάποιος πολίτης ήθελε να γίνει βουλευτής, o νόμος απαιτούσε τα εξής :



Να είναι Αθηναίος​ πολίτης.


  1. Nα κατέχει την Ελληνική θρησκεία και παιδεία (όμαιμον, ομότροπον, ομόθρησκον)​…
  2. Nα ΜΗΝ είναι κίναιδος, και
  3. Να καταγραφεί ΟΛΗ η περιουσία του, μέχρι και τα σανδάλια που φορούσε, καθώς και η οικογενειακή του περιουσία.


Εάν τηρούνταν όλα αυτά, τότε μπορούσε να γίνει βουλευτής.
Οι νόμοι που εισήγοντο στην Εκκλησία του Δήμου για ψήφιση ήταν ονομαστικοί, δηλαδή έφεραν το όνομα του προτείνοντος. Εκείνος δε που πρότεινε κάποιον νόμο έπρεπε να είναι ΠΟΛΥ προσεκτικός. Όχι μόνον να έχει εξετάσει το εάν υπήρχε άλλος, προγενέστερος νόμος που ρύθμιζε το θέμα με τρόπο διαφορετικό (οπότε έπρεπε να τον αναφέρει), αλλά ήταν και ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ για τα αποτελέσματα του προτεινόμενου.
Έτσι, εάν πρότεινε και περνούσε νόμο ο οποίος αποδεικνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα, τότε έπρεπε να κατασχεθεί από την καταγεγραμμένη περιουσία του, όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η Αθήνα. Αν μάλιστα ​δεν έφθανε ΟΛΗ η περιουσία του -μέχρι και τα σανδάλια του, που κατεγράφησαν-, τότε το ανεξόφλητο υπόλοιπο, υποχρεώνονταν να το εξοφλήσει ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ.

Αν ο νόμος, που πρότεινε και ψηφίστηκε, ζημίωνε ΗΘΙΚΑ την Αθήνα η ποινή ήταν:


AΥΘΗΜΕΡΟΝ ΤΕΛΕΥΘΗΣΑΤΩ …


Πηγή


You might also like:

Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου 2017

«Ο Ελληνισμός της Ρωσίας και η προσφορά του στο Έθνος»

Βιβλίο «Ο Ελληνισμός της Ρωσίας και η προσφορά του στο Έθνος»

Το βιβλίο « Ο Ελληνισμός της Ρωσίας και η προσφορά του στο Έθνος », που…
ellas-russia.blogspot.com
http://ellas-russia.blogspot.gr/2017/02/blog-post_11.html

Ο Ελληνισμός της Ρωσίας και η προσφορά του στο Έθνος.



Το βιβλίο «Ο Ελληνισμός της Ρωσίας και η προσφορά του στο Έθνος», που αναφέρεται στις τέσσερις ελληνικές εστίες σε Νίζνα, Μόσχα, Πετρούπολη και Οδησσό, και τη συμβολή των Ηπειρωτών εμπόρων-ευεργετών και δασκάλων του γένους, παρουσιάστηκε την Τετάρτη 30 Νοεμβρίου, στις 7 το απόγευμα, στην αίθουσα διαλέξεων της Εταιρίας Ηπειρωτικών Μελετών.

Την εκδήλωση διοργάνωσαν η περιφέρεια Ηπείρου, οι δήμοι Ζίτσας, Μετσόβου και Ζαγορίου, και ο Σύνδεσμος Αποφοίτων Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων.

Πρόκειται για έναν αναμνηστικό τόμο, συνέχεια του συγγραφικού και εκδοτικού έργου του Συνδέσμου Αποφοίτων Ζωσιμαίας Σχολής, που επισημαίνει πως έχει ως βασικό σκοπό την «ανάδειξη της δράσης και της προσφοράς των εθνικών ευεργετών και δασκάλων του γένους, με επίκεντρο τους Ηπειρώτες, οι οποίοι ανέδειξαν την Ήπειρο, ως «πατρίδα των ευεργετών και δασκάλων του γένους», πρόσφεραν πολύτιμες υπηρεσίες προς το έθνος, κατά τα δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς, στόλισαν, μετά την απελευθέρωση, την πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους με μεγαλοπρεπή οικοδομήματα και ιδρύματα, που αποτελούν στολίδια της πόλης των Αθηνών μέχρι σήμερα, και συνέβαλαν αποφασιστικά στην εδραίωση του νεοσύστατου ελληνικού κράτους».

Η απόφαση για τη συγγραφή και έκδοση αυτού του αναμνηστικού τόμου, με βάση το πολύτιμο αρχειακό και μνημειακό υλικό, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου βλέπει για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας, ελήφθη με αφορμή τις εκδηλώσεις στο πλαίσιο του έτους Ελλάδας-Ρωσίας, όπως επισημαίνουν τα μέλη του Συνδέσμου.

~ Φωτο: Ο Περιφερειάρχης Ηπείρου κ. Αλέξανδρος Καχριμάνης στην παρουσίαση του βιβλίου που εκδόθηκε από τον Σύνδεσμο Αποφοίτων Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων "Οι Ζωσιμάδες" και την Περιφέρεια Ηπείρου.

«Και με αυτόν εδώ τον αναμνηστικό τόμο θέλουμε να πιστεύουμε πως μένουμε πιστοί στην εθνική μας παρακαταθήκη, σύμφωνα με την οποία "το τιμάν τους αγαθούς πάτριον τη Ελλάδι". Και εκεί όπου αποδίδεται η πρέπουσα τιμή στους αγαθούς, εκεί όπου επιβραβεύεται, κατά τον πιο τέλειο τρόπο, η αρετή, εκεί, όπως μας διαβεβαιώνει ο Περικλής στον Επιτάφιό του, οι πολίτες γίνονται τέλειοι. Αυτό ήταν ακριβώς το ιδανικό που φλόγιζε τις ψυχές των εκλεκτών εκείνων τέκνων του λαού μας, των οποίων αναλογιζόμαστε και προβάλλουμε τις πολύτιμες υπηρεσίες τους προς το έθνος μας και προς όλες εκείνες τις χώρες, τη ζωή και την ιστορία των οποίων σημάδεψαν με το πέρασμά τους. Μια απ’ αυτές τις χώρες, ίσως η πιο πολύτιμη για την εξέλιξη των εθνικών μας πραγμάτων, στις πιο δύσκολες στιγμές της εθνικής μας ζωής, ήταν η Ρωσία. Είναι η χώρα με τη μεγάλη και πολυκύμαντη ιστορία της, στην οποία κατέφυγαν, σε καιρούς ιδιαίτερα δύσκολους για την πατρίδα μας, εκλεκτοί συμπατριώτες μας, ευδοκίμησαν σ’ αυτήν επαγγελματικά, καταξιώθηκαν κοινωνικά, και άφησαν, τελικά, κληρονόμο της τεράστιας περιουσίας τους, το ελληνικό έθνος», σημειώνουν χαρακτηριστικά.

Ο Σύνδεσμος πρόκειται να προσφέρει το πλούσιο –αρχειακό και μνημειακό– υλικό που συγκέντρωσε, σε κάποιο δημόσιο πνευματικό ίδρυμα, ώστε να αποτελέσει έτσι τη βάση για την ίδρυση Μουσείου Εθνικών Ευεργετών και Δασκάλων του Γένους και να αποβεί αντικείμενο μελέτης εκ μέρους νέων μελετητών.

Τα Βερβελάκια…

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του Nikos Psilakis.








Nikos Psilakis
ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ...
Η μάνα ήταν κλεισμένη στο φτωχόσπιτό της, στο Κεφαλοβρύσι της Βιάννου, στη νότια Κρήτη. Περίμενε να μάθει κάποιο νέο για τον Γιώργη, τον άντρα της. Εκείνες τις μέρες οι Ναζί είχαν ξεκληρίσει ολόκληρη τη επαρχία. Εκατόμβες τα θύματα. 360 τόσοι οι σκοτωμένοι.
Περνούσε η ώρα, η αγωνία της φούντωνε, οι πυροβολισμοί και οι κρότοι που ηχούσαν σαν σαλπίσματα θανάτου δεν είχαν σταματήσει μήτε λεπτό. Ένας παράξενος θόρυβος ακούστηκε ξαφνικά στην αυλή της. Έτρεξε, άνοιξε την πόρτα... Ο γάιδαρος ήταν, το μεταφορικό μέσο της εποχής. Μοναχός είχε έρθει, χωρίς τον αφέντη του. Σκούπιζε τα πνιγμένα στα δάκρυα μάτια της, κοίταξε καλύτερα, Μα ο νους της δεν μπορούσε να χωρέσει εκείνο που έβλεπε. Στο σαμάρι του ζώου ήταν φορτωμένα τρία άψυχα κορμιά. Τα παιδιά της! Κανείς δεν ξέρει πώς κατάφερε να αντέξει.
Είναι απ' αυτά τα περιστατικά που δεν τα χωρεί ο νους του ανθρώπου! Τρία παιδιά, 7, 12 και 15 χρονών βασανίστηκαν άγρια και δολοφονήθηκαν σε μια φρικτή για την ανθρωπότητα εποχή. Τον Σεπτέμβρη του 1943. 

Είναι, ίσως, οι πιο μικροί ήρωες του αντιναζιστικού αγώνα. Οι "διαπνεόμενοι από τα ιδανικά του ιπποτισμού" κατακτητές τα πυροβόλησαν εξ' επαφής επειδή διέπραξαν το μέγιστο έγκλημα: Δεν μαρτύρησαν που βρισκόταν ο πατέρας τους!
Είχα συναντήσει τους επιζήσαντες της οικογένειας το 1999. Κι έγραψα ένα κείμενο - σπονδή στη μνήμη (δημοσιεύτηκε στο "Έθνος" στις 16 Σεπτεμβρίου του 2000).
Επειδή η περίοδος αυτή δεν έχει πάψει να απασχολεί όχι μόνο την ιστορία (όπως θα έπρεπε), αλλά και την επικαιρότητα (δυστυχώς...) αναρτώ και εδώ μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:


ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΝΗΛΙΚΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΒΙΑΝΝΟΥ
Τα Βερβελάκια… Έτσι τα λένε. Τρία παιδιά που ζουν ακόμη στις καρδιές των ανθρώπων και θα ζουν όσο οι άνθρωποι εξακολουθούν να θεωρούν την προδοσία έσχατη εξαθλίωση! Αν ρωτήσεις στη Βιάννο για ποιο λόγο έφτασε ο κατακτητής σ’ αυτή την εξαθλίωση του ανθρώπινου είδους, θα σου πουν πως είχαν ζητήσει από τα παιδιά να μαρτυρήσουν την κρυψώνα του πατέρα τους. Κι εκείνα, έχοντας εγγράψει στα γονίδιά τους πως η παροχή πληροφορίας στον εχθρό είναι προδοσία, κράτησαν το στόμα τους κλειστό!
Στην πραγματικότητα κανείς δεν ξέρει τι έγινε στο κτήμα των Βερβελάκηδων εκείνο τον Σεπτέμβρη. Τα παιδιά ήταν εκεί μόνα τους. Το βράδυ τα βρήκαν σκοτωμένα, με έντονα σημάδια βασανιστηρίων στα κορμιά τους. Μια ξιφολόγχη είχε σκίσει τον τένοντα στο πόδι της Βαγγελιώς. Και ήταν η Βαγγελιώ μόλις εφτά χρονών! Από το στόμα του Στέλιου έλειπε ένα δόντι. Του το είχαν βγάλει, ίσως και να το είχαν σπάσει. Και ήταν ο Στέλιος μόλις 15 χρονών! Οι πατούσες της Μαρίας ήταν χαρακωμένες με την ξιφολόγχη. Κι ήταν η Μαρία μόλις 12 χρονών. Τρεις μάρτυρες!

Ο Γιώργης Βερβελάκης είχε έξι παιδιά. Τα τρία δεν βρέθηκαν στα πόδια των Ναζί και σώθηκαν. Σώθηκαν επειδή βρέθηκαν μακριά από τον τόπο του μαρτυρίου. Η Καλλιόπη που ήταν 10 χρονών το 1943, βρισκόταν πολύ κοντά, λίγες εκατοντάδες μέτρα παραπέρα. Και λίγο πιο πάνω, ο μεγαλύτερος αδελφός, ο Νίκος, 18 χρονών τότε. Ο Νίκος και η Καλλιόπη ζουν στην Κρήτη. Μια ακόμη αδελφή, το έκτο παιδί της οικογένειας, ζει σήμερα (1999) στο Λονδίνο. Η τραγωδία τους έχει σημαδέψει όλους. Τα δάκρυα είναι έτοιμα να κυλήσουν, ο αναστεναγμός έτοιμος να σημαδέψει την ανάμνηση. Ο πόνος δεν βρίσκει τόπο να κρυφτεί.
ΝΙΚΟΣ: Οι Γερμανοί είχαν κηρύξει απαγορευμένη ζώνη την περιοχή. Ξέραμε πως σκότωναν, αλλά λίγο πριν ο Στέλιος βρέθηκε στο δρόμο τους και δεν τον είχαν πειράξει. Τον είχαν σπρώξει μόνο με δύναμη για να φύγει. Έτσι έβγαλε το συμπέρασμα πως δεν σκοτώνουν παιδιά και δεν φρόντισε να φύγει και να κρυφτεί. Τα παιδιά βρίσκονταν στο μετόχι μας. Ποιος μπορούσε να φανταστεί πως αυτά τα αθώα παιδιά θα ήταν ανάμεσα στα 360 θύματα εκείνων των ημερών; Και δεν ήταν μόνον αυτά. Στη Λυγιά σκότωσαν ένα μωρό, τον Συμβουλάκη, στην αγκαλιά του πατέρα του. Τους έστησαν μαζί στο εκτελεστικό απόσπασμα. Και η τύχη έπαιξε ένα περίεργο παιγνίδι: Το μωρό σκοτώθηκε αλλά ο πατέρας σώθηκε καταπλακωμένος από τα άλλα πτώματα.
ΚΑΛΛΙΟΠΗ: Βρισκόμουν πολύ κοντά στο μετόχι και έβοσκα τα ζώα του πατέρα μου. Οι Γερμανοί πέρασαν από δίπλα μου σχεδόν αλλά δεν με είδαν. Εγώ, δεκάχρονο παιδί, τους κοίταζα με φόβο και τους μετρούσα. Ήταν 25! Τους είδα που προχωρούσαν και πήγαιναν στο μετόχι μας αλλά δεν κουνήθηκα για να μη με δουν. Ήμουν από την πίσω πλευρά του σπιτιού και δεν είχα οπτική επαφή, δεν έβλεπα τι γινόταν. Πού να φανταστώ ότι θα έφταναν σ’ αυτό το έγκλημα; Μόνον ο θεός και οι εγκληματίες αυτοί ξέρουν τι συνέβη εκείνη τη μέρα. Επειδή τα βασάνισαν υποθέτομε πως τα πίεζαν να μιλήσουν για τον πατέρα τους ή για τους αντάρτες. Κι αφού εκείνα δεν μίλησαν τα σκότωσαν. Σε λίγη ώρα η γιαγιά μου ήταν η πρώτη που έφτανε στον τόπο της συμφοράς. Πήγαμε κι εμείς τα παιδιά. Άκουσε τα κλάματα ο πατέρας και κατέβηκε στο μετόχι. Η εικόνα εκείνη που συνάντησα στο μετόχι βρίσκεται από τότε συνέχεια στο μυαλό μου. Η γιαγιά έδειξε γενναιότητα.
ΝΙΚΟΣ: Η γιαγιά μου… Μια ηρωίδα! Την είχαν χτυπήσει δυο σφαίρες στο πόδι και της είχαν προκαλέσει διαμπερή τραύματα, χωρίς να βρουν το κόκαλο. Δεν είπε τίποτα για το δικό της πόνο, αλλά φρόντιζε για τα παιδιά. Εμείς δεν ξέραμε καν πως είχε τραυματιστεί. Ύστερα από λίγο καιρό μας είπε πως έβγαλε το κεφαλομάντηλό της κι έδεσε πρόχειρα τις πληγές για να βοηθήσει πρώτα να μεταφερθούν τα παιδιά στο χωριό. Όλη τη νύχτα πονούσε φρικτά μα δεν είπε τίποτα.
ΚΑΛΛΙΟΠΗ: Οι πληγές της δεν έκλεισαν. Και χρειάστηκε να μείνει τέσσερις μήνες στο Νοσοκομείο.

ΣΗΜΕΡΑ η γιαγιά εκείνη δεν υπάρχει. Αλλά οι πληγές της ψυχής της μπορεί να υπάρχουν. Και να αιμορραγούν. Οι πληγές των αδελφών δεν θα κλείσουν ποτέ. Ο Νίκος δεν καταφέρνει να κρύψει το λυγμό και το δάκρυ. Τον ρωτήσαμε αν προσπαθεί να ξεχάσει για να μην τον βασανίζουν αυτές οι στιγμές που έζησε. Και απάντησε κοφτά: «Δεν θέλω, δεν θέλω να ξεχάσω! Δεν είναι δυνατόν να ξεχάσω, ακόμη κι αν το θέλω κι αν το προσπαθήσω. Νομίζω πως ζω συχνά εκείνες τις στιγμές. Θυμούμαι τις σφαίρες που είχαν τρυπήσει τα κρανία, θυμούμαι στιγμή με στιγμή το καθετί. Κι ακόμη δεν μπορώ να το πιστέψω…»

Η ΛΑΪΚΗ ΜΟΥΣΑ διέσωσε τη μνήμη του Στέλιου, της Μαρίας, της Βαγγελιώς. Με μαντινάδες, όπως ξέρουν οι Κρητικοί να τραγουδούν τη χαρά και να απαλύνουν τον πόνο.
«Τρία παιδιά σκοτώσανε εις το Κεφαλοφρύσι
η απονιά των Γερμανών είναι παρά τη φύση
πως δεν εμαρτυρούσανε πού είναι ο μπαμπάς τους
τις σάρκες τους εκόβανε γουλιές με τα σπαθιά τους.
Οι αιμοβόροι Γερμανοί που δεν τα λυπηθήκαν,
κομμάτια κόβαν τα παιδιά ώσπου νεκρά τ’ αφήκαν…»
(Οι μαντινάδες είναι από το βιβλίο του Γ. Χρηστάκη «Επαρχία Βιάννου 1940-1945)

ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ: Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ. 14-9-1943:
360 νεκροί, μια επαρχία στα μαύρα!
Κάθε Σεπτέμβρη η Βιάννος, αυτή η μικρή επαρχία στη ζεστή θάλασσα του νότου, πενθεί! Έχουν περάσει 56 Σεπτέμβρηδες (1999) αλλά οι μεγαλύτερες γυναίκες δεν έβγαλαν ακόμη τα μαύρα. Ποτέ δεν θα τα βγάλουν! 14 του μήνα, ημέρα του Σταυρού, του 1943 οι Ναζί αιματοκύλησαν τα χωριά. Οι νεκροί πάνω από 360! Κυρίως άνδρες, αλλά και γυναίκες και παιδιά. Τίποτα δεν σεβάστηκαν. Ακόμη και ετοιμόγεννες γυναίκες ξεκοίλιασαν. Τίποτα δεν έμεινε όρθιο.
Κέντρο επαναστατικής δράσης η μικρή αυτή επαρχία της Κρήτης αποτελούσε βάση επικοινωνίας των υποβρυχίων με τη Μέση Ανατολή. Οι αντάρτικες ομάδες κινούνταν ελεύθερα στα χώματα της. Και το πλήρωσε ακριβά. Στις 13 του Σεπτέμβρη τυπώθηκε στη γερμανόφωνη εφημερίδα η ανακοίνωση του κατακτητή: «Δέον να εκκενωθή αμέσως η περιοχή αύτη υφ’ όλων των κατοίκων. Όστις φωραθή εις την περιοχήν ταύτην θα φονεύεται άνευ προειδοποιήσεως.»
Το είπαν και το έκαναν. Σε λίγες μέρες οι γυναίκες ανασκουμπώνονταν σαν ηρωίδες αρχαίας τραγωδίας. Πρώτο τους μέλημα να ενταφιάσουν τους εκατοντάδες νεκρούς πριν αρχίσει η σήψη. Στους δρόμους, στα σπίτια στα χωράφια παντού πτώματα. Εκεί που στήθηκαν τα εκτελεστικά αποσπάσματα η εικόνα της τραγωδίας ήταν πιο χειροπιαστή: Ο ένας πάνω στον άλλο! Αδυνατούσαν να προσφέρουν στους αγαπημένους νεκρούς εκείνο που υπαγορεύει οι καρδιά και οι συνήθειες τόσων και τόσων αιώνων! Το ύστατο χρέος, εκείνο που αιώνες πριν είχε οπλίσει την ψυχή της Αντιγόνης.
Πέρασαν τα χρόνια. Οι μαυροφορεμένες γυναίκες κυκλοφορούν ακόμη σαν έκφραση του αβάσταχτου πόνου στους δρόμους. Άλλη μετρά δυο, άλλη τρεις, άλλη πέντε νεκρούς. Δεν υπήρχε σπιτικό χωρίς θύματα.
Κάθε Σεπτέμβρη οι γυναίκες αυτές συγκεντρώνονται στο κέντρο περίπου της επαρχίας, κοντά στο χωριό Αμιρά, όπου έχει στηθεί το μνημείο – κραυγή του Γιάννη Παρμακέλη, στο μεγάλο μνημόσυνο. Όσοι είναι πάνω από τα 60 θυμούνται. Οι πιο μικροί έχουν ζήσει τη συμφορά σαν βίωμα μέσα από τις αφηγήσεις. Η Βιάννος, μια ολόκληρη επαρχία, θυμάται…
ΝΙΚΟΣ ΨΙΛΑΚΗΣ, Σεπτέμβρης του 2000.

Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 2017

Καλλιέργησε τη μνήμη σου και θα ζήσεις χίλιες ζωές

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.


Καλλιέργησε τη μνήμη σου και θα ζήσεις χίλιες ζωές
antikleidi.com
http://antikleidi.com/2016/03/16/umberto_eco_grama_egono/
Καλλιέργησε τη μνήμη σου και θα ζήσεις χίλιες ζωές
Το ιταλικό περιοδικό «L’ Espresso» ζήτησε από δεκατέσσερις προσωπικότητες του πνεύματος να γράψουν μια επιστολή για το 2014.  Ο Ουμπέρτο Έκο έγραψε μια επιστολή στον εγγονό του, ο οποίος πριν από λίγες μέρες εκφώνησε έναν λιτό και ουσιαστικό επικήδειο λόγο στον παππού του. Ο προβληματισμός σχετικά με τις Νέες Τεχνολογίες και τη σημασία της μνήμης είναι τα θέματα στα οποία εστιάζει την προσοχή του ο Έκο. Επειδή, υποστηρίζει, ούτε το Διαδίκτυο μπορεί να υποκαταστήσει τη γνώση, ούτε οι υπολογιστές το μυαλό μας, προτρέπει τις νέες γενιές να μαθαίνουν απομνημονεύοντας. Σε καμιά περίπτωση, βεβαίως δεν εννοεί το… εθνικό σπορ του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, την παπαγαλία.
Ευελπιστώ ότι το κείμενο αυτό θα βρει ευήκοα ώτα και στον ελληνικό εκπαιδευτικό κόσμο της χώρας, ο οποίος, χρόνια τώρα, βομβαρδίζεται με διαρκείς «εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις» (απορρυθμίσεις θα ήταν το πιο σωστό).  Το μετέφρασα από τα ιταλικά για δυο λόγους: α) να απολαύσουμε για μια ακόμη φορά το πνεύμα του πρόσφατα εκλιπόντος σπουδαίου στοχαστή, β) να σκεφτούμε μήπως κάποιες βασικές αρχές μάθησης πρέπει να μας απασχολήσουν σοβαρά αν ακόμη ενδιαφερόμαστε για μορφωμένους και με ουσιαστική κριτική ικανότητα πολίτες.  Δεν είναι κακό να παραδεχτούμε ότι κάθε τι το «παλιό» δεν είναι οπωσδήποτε  «συντηρητικό» ή «αντιπαιδαγωγικό». Πόσο μάλλον όταν έτσι αποφαίνεται ένας στοχαστής του εκτοπίσματος του Ουμπέρτο Έκο!
Χριστίνα Πετροπούλου, σχολική σύμβουλος Φιλολόγων Α΄ Δ/νσης Δ/θμιας Εκ/σης Αθήνας

Ο Ουμπέρτο Έκο με τον εγγονό του

Ο Ουμπέρτο Έκο με τον εγγονό του
Αγαπητό μου εγγονάκι,
Δεν θα ήθελα αυτή η χριστουγεννιάτικη επιστολή να θεωρηθεί υπερβολικά  συναισθηματική ή ότι έχει σκοπό να σε νουθετήσει σχετικά με την αγάπη για τους συνανθρώπους μας, για την πατρίδα, για τον κόσμο, και όλα τα συναφή. Δεν θα έδινες καμιά σημασία και όταν θα έφτανε η στιγμή να θέσεις σε εφαρμογή όλα αυτά, (εσύ έφηβος, και εγώ στο επέκεινα), το σύστημα αξιών θα είχε αλλάξει τόσο πολύ, που πιθανότατα οι συμβουλές μου θα προέκυπταν ξεπερασμένες.
Βάζε πράγματα στο μυαλό σου
Γι’ αυτό, θα ήθελα να επικεντρωθώ σε μια μόνο συμβουλή, την οποία μπορείς να ακολουθήσεις ακόμη και τώρα, ενώ  σερφάρεις στο iPad σου. Κι ούτε θα κάνω το λάθος να σου το υποδείξω, όχι γιατί θα φαινόμουν ένας παππούς βαρετός, αλλά γιατί το ίδιο κάνω και εγώ. Στην καλύτερη περίπτωση μπορώ να σου πω ότι, αν κατά τύχη πέσεις πάνω σε εκατοντάδες ιστοσελίδες πορνό που δείχνουν τη σχέση μεταξύ δύο ανθρώπινων όντων, προσπάθησε με χίλιους τρόπους να μην πιστέψεις ότι αυτό είναι το σεξ, όταν μάλιστα σε αναγκάζει να μη βγαίνεις από το σπίτι σου, για να κοιτάξεις τα πραγματικά κορίτσια. Ξεκινώ από την αρχή ότι είσαι ετεροφυλόφιλος, αλλά κι έτσι να μην είναι, προσάρμοσε τις συμβουλές μου στην περίπτωσή σου. Κοίταζε τα πραγματικά κορίτσια στο σχολείο ή όπου πας να παίξεις, γιατί είναι καλύτερα από τα τηλεοπτικά και μια μέρα θα σου προσφέρουν μεγαλύτερες χαρές από εκείνες του Διαδικτύου. Πίστεψε εκείνους που έχουν μεγαλύτερη εμπειρία από εσένα. Αν εγώ κοίταζα το σεξ μόνο στον υπολογιστή, ο πατέρας σου δεν θα είχε ποτέ γεννηθεί, κι εσύ ποιος ξέρει πού θα βρισκόσουν, μάλλον δεν θα υπήρχες καν. Αλλά δεν είναι αυτό που θέλω να σου πω, αλλά για μια ασθένεια που έχει προσβάλει τη γενιά σου, καθώς και παιδιά μεγαλύτερα από εσένα, που τώρα φοιτούν στο πανεπιστήμιο: την απώλεια της μνήμης.
Είναι αλήθεια ότι αν θέλεις να μάθεις ποιος ήταν ο Καρλομάγνος ή πού βρίσκεται η Κουάλα Λουμπούρ, δεν έχεις παρά να πατήσεις μερικά πλήκτρα και το Διαδίκτυο σου το λέει αμέσως. Κάν’ το όταν χρειάζεται, αφού όμως το κάνεις, προσπάθησε να θυμηθείς τι σου είπε, για να μην αναγκαστείς να το αναζητήσεις για δεύτερη φορά σε περίπτωση που υπάρξει επείγουσα ανάγκη, όπως για μια έρευνα στο σχολείο. Επειδή νομίζεις ότι ο υπολογιστής μπορεί να σου απαντάει οποιαδήποτε στιγμή, ελλοχεύει ο κίνδυνος να χάσεις το ενδιαφέρον να βάζεις πράγματα στο μυαλό σου. Είναι σαν να λέμε ότι, επειδή έχεις μάθει πως για να πας από την τάδε οδό στη δείνα, υπάρχουν το λεωφορείο ή το Μετρό, που σου επιτρέπουν να μετακινηθείς χωρίς κόπο -το οποίο βεβαίως εξυπηρετεί και κάν΄το κάθε φορά που βιάζεσαι-, για τον λόγο αυτό δεν χρειάζεται πλέον να περπατάς. Αν όμως δεν περπατάς αρκετά, γίνεσαι «άτομο με ειδικές ανάγκες», όπως χαρακτηρίζουμε σήμερα τους ανθρώπους που βρίσκονται σε αναπηρικό καροτσάκι. Εντάξει, ξέρω ότι ασχολείσαι με σπορ, άρα ξέρεις να κινείς το σώμα σου, ας επιστρέψουμε όμως στο μυαλό σου.

Phone 

Παιχνίδια με τον νου
Η μνήμη είναι ένας μυς, όπως εκείνοι των ποδιών, και αν δεν τον εκγυμνάζεις, ατονεί κι έτσι, από πλευράς εγκεφάλου, γίνεσαι άτομο με ειδικές ανάγκες, δηλαδή, για να μιλήσουμε ειλικρινά, ένας ηλίθιος. Κι επειδή για όλους ελλοχεύει ο κίνδυνος να πάθουν Αλτσχάιμερ όταν γεράσουν, ένας τρόπος για να αποφύγουν αυτό το δυσάρεστο ατύχημα είναι να εξασκούν πάντοτε τη μνήμη τους. Ιδού, λοιπόν, η δική μου συνταγή: Κάθε πρωί μάθαινε απ’ έξω μερικούς στίχους, ένα σύντομο ποίημα ή, όπως έκαναν οι δάσκαλοί μας, που μας έβαζαν να μάθουμε τη «Σταχτιά Φοραδίτσα»1 ή «Το Σάββατο του χωριού»2. Καλό θα ήταν να κάνεις παιγνίδια μνήμης με τους φίλους σου για να δείτε ποιος θυμάται καλύτερα. Αν δεν σας αρέσει η ποίηση, κάντε το με τους ποδοσφαιριστές. Πρόσεξε όμως! Δεν πρέπει να γνωρίζεις μόνο τους σημερινούς ποδοσφαιριστές της Ρόμα, αλλά και των άλλων ομάδων, ίσως και ομάδων του παρελθόντος. Φαντάσου ότι εγώ θυμάμαι εκείνους της Τορίνο, όταν το αεροπλάνο τους συνετρίβη με όλους τους παίκτες μέσα: Μπατσικαλούπο, Μπαλαρίν, Μαρόζο κ.λπ. Κάντε αγώνες μνήμης σχετικά με τα βιβλία που έχετε διαβάσει. Π.χ., ποιος ήταν πάνω στην Ισπανιόλα προς αναζήτηση του νησιού των θησαυρών; Ο Λόρδος Τριλώνεϋ, ο Καπετάν Σμόλετ, ο Δόκτωρ Λάιβζι, ο Λονγκ Τζον Σίλβερ, ο Τζιμ; Δες αν οι φίλοι σου θυμούνται ποιοι ήταν οι υπηρέτες των Τριών Σωματοφυλάκων και του Ντ’ Αρτανιάν: Γκριμό, Μπαζέν, Μουσκετόν και Πλανσέ. Κι αν δεν θέλεις να διαβάσεις τους «Τρεις Σωματοφύλακες» (να ήξερες τι χάνεις) κάν’ το με κάποια από τις ιστορίες που έχεις διαβάσει. Μοιάζει με παιγνίδι (και είναι), θα δεις όμως πως το κεφάλι σου θα κυριευθεί από διάφορους χαρακτήρες, ιστορίες, αναμνήσεις κάθε είδους.
Θα αναρωτηθείς γιατί παλιά οι υπολογιστές ονομάζονταν ηλεκτρονικά μυαλά; Διότι σχεδιάστηκαν με βάση το μοντέλο του εγκεφάλου σου (μας), αλλά ο εγκέφαλος έχει περισσότερες διασυνδέσεις από έναν υπολογιστή, είναι ένα είδος υπολογιστή που κουβαλάς πάντα μαζί σου, ο οποίος μεγαλώνει και δυναμώνει με την άσκηση, ενώ ο υπολογιστής που έχεις πάνω στο γραφείο σου, όσο πιο πολύ τον χρησιμοποιείς, τόσο περισσότερη ταχύτητα χάνει και μετά από μερικά χρόνια θα πρέπει να τον αλλάξεις.  Αντίθετα, στην εποχή μας, το μυαλό σου μπορεί να διαρκέσει έως και ενενήντα χρόνια -αν το έχεις εξασκήσει. Και στα ενενήντα του χρόνια θα θυμάται περισσότερα πράγματα από αυτά που θυμάσαι τώρα. Και μάλιστα δωρεάν!

umberto-eco-tullio-pericoli_il-nome-della-rosa 

Μάθε τι συνέβη πριν τη γέννησή σου
Έπειτα, υπάρχει η ιστορική μνήμη, αυτή που δεν αφορά τα γεγονότα της ζωής σου ή τα πράγματα που έχεις διαβάσει, αλλά αυτά που συνέβησαν πριν ακόμη γεννηθείς.
Σήμερα, αν πας σε ένα κινηματογράφο, θα πρέπει να μπεις μέσα μια συγκεκριμένη ώρα, όταν αρχίζει η ταινία, και όταν η προβολή ξεκινά, είναι σαν κάποιος να σε παίρνει από το χέρι και να σου λέει τι συμβαίνει. Στα χρόνια μου, μπορούσε κανείς να μπει στην αίθουσα του κινηματογράφου οποιαδήποτε στιγμή, θέλω να πω στο μέσο της προβολής. Έμπαινε τη στιγμή που συνέβαιναν ορισμένα πράγματα και προσπαθούσε να καταλάβει τι είχε προηγηθεί. Αργότερα, όταν η ταινία ξανάρχιζε, μπορούσε να διαπιστώσει αν είχε καταλάβει σωστά την υπόθεση, εκτός του ότι, αν η ταινία είχε ενδιαφέρον, μπορούσε να μείνει και να την ξαναδεί. Λοιπόν, η ζωή είναι σαν μια ταινία της δικής μου εποχής. Όλοι ερχόμαστε στη ζωή όταν πολλά πράγματα έχουν ήδη συμβεί πριν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, και είναι σημαντικό να μάθουμε τι έχει συμβεί πριν εμείς γεννηθούμε. Αυτό είναι αναγκαίο, για να κατανοήσουμε καλύτερα γιατί σήμερα συμβαίνουν πολλά νέα πράγματα.
Να ξεφυλλίζεις και να μαθαίνεις
Λοιπόν, το σχολείο, εκτός από τις προσωπικές σου αναγνώσεις, θα έπρεπε να σου διδάσκει να απομνημονεύεις αυτά που συνέβησαν πριν τη γέννησή σου. Φαίνεται όμως ότι δεν το κάνει καλά, διότι διάφορες έρευνες μας λένε ότι τα παιδιά του σήμερα, ακόμη και τα πιο μεγάλα που φοιτούν στα πανεπιστήμια, ας πούμε αυτά που έχουν γεννηθεί το 1990, δεν ξέρουν -και ίσως δεν θέλουν να ξέρουν- τι είχε συμβεί το 1980, για να μη μιλήσουμε για το τι συνέβη πριν από πενήντα χρόνια. Τα στατιστικά στοιχεία μας λένε ότι αν ρωτήσετε κάποια παιδιά ποιος ήταν ο Άλντο Μόρο, θα απαντήσουν ότι ήταν ο αρχηγός των Ερυθρών Ταξιαρχιών – ενώ ήταν αυτός που οι Ερυθρές Ταξιαρχίες σκότωσαν. Δεν θα μιλήσουμε εδώ για τις Ερυθρές Ταξιαρχίες, αφού για πολλούς παραμένει ένα μυστήριο, παρά το γεγονός ότι αυτά συνέβησαν εδώ και τριάντα χρόνια. Εγώ γεννήθηκα το 1932, δέκα χρόνια μετά την άνοδο του Φασισμού στην εξουσία. Ήξερα όμως ποιος ήταν ο πρωθυπουργός κατά τη στιγμή της Πορείας στη Ρώμη (τι είναι αυτό;)3. Ίσως το φασιστικό σχολείο μού το είχε διδάξει, για να μου εξηγήσει πόσο ανόητος και κακός ήταν εκείνος ο Υπουργός «O δειλός  Φάκτα 4», που οι φασίστες είχαν αντικαταστήσει. Εντάξει! Τουλάχιστον όμως το ήξερα.

eco3 

Ας αφήσουμε όμως το σχολείο. Ένα αγόρι του σήμερα δεν γνωρίζει ποιοι ήταν οι ηθοποιοί του κινηματογράφου είκοσι χρόνια πριν, ενώ εγώ ήξερα ποια ήταν η Φραντσέσκα Μπερτίνι, που πρωταγωνίστησε σε βουβές ταινίες είκοσι χρόνια πριν  εσύ γεννηθείς. Ίσως γιατί ξεφύλλιζα παλιά περιοδικά που συσσωρεύονταν στην ντουλάπα του σπιτιού μας, αλλά αυτό ακριβώς σε καλώ να κάνεις: να ξεφυλλίζεις κι εσύ παλιά περιοδικά, καθώς πρόκειται για έναν τρόπο να μάθεις τι είχε συμβεί πριν εσύ γεννηθείς. Αλλά γιατί είναι τόσο σημαντικό να γνωρίζουμε τι συνέβη πριν; Διότι, πολλές φορές ό, τι συνέβη στο παρελθόν σου εξηγεί γιατί ορισμένα πράγματα συμβαίνουν σήμερα, και οπωσδήποτε (όπως και για τους ποδοσφαιριστές,  που είπαμε) είναι ένας τρόπος για να εμπλουτίζουμε τη μνήμη μας.
Πρόσεξε! Αυτό δεν μπορείς να το κάνεις μόνο με τα βιβλία και τα περιοδικά, αλλά και με το Ίντερνετ, το οποίο μπορούμε να το χρησιμοποιούμε όχι μόνο για να κάνουμε chat με τους φίλους μας, αλλά, (λέμε τώρα) και με την Ιστορία του κόσμου. Ποιοι ήταν οι Χετταίοι; Και οι Καμισάρντι (camisards)5; Και πώς ονομάζονταν οι τρεις καραβέλες του Κολόμβου; Πότε εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι; Η Κιβωτός του Νώε θα μπορούσε να έχει ένα πηδάλιο; Ποιο ήταν το όνομα του προγόνου του βοδιού; Υπήρχαν περισσότερες τίγρεις πριν από εκατό χρόνια απ’ ό,τι σήμερα; Τι ήταν η αυτοκρατορία του Μάλι; Και ποιος μιλούσε για την Αυτοκρατορία του Κακού; Ποιος ήταν ο δεύτερος Πάπας στην ιστορία;  Πότε εμφανίστηκε ο Μίκυ Μάους;
Θα μπορούσα να θέσω ατέλειωτα ερωτήματα και όλα θα ήταν ωραίες περιπέτειες έρευνας. Θα έλθει η μέρα που θα είσαι ηλικιωμένος και θα νιώθεις ότι έχεις ζήσει χίλιες ζωές, γιατί θα είναι σαν να ήσουν παρών στη Μάχη του Βατερλό,  ότι παρακολούθησες τη δολοφονία του Ιούλιου Καίσαρα κι ότι ήσουν πολύ κοντά στο σημείο όπου ο Bertoldo il Nero6, αναμιγνύοντας ουσίες σε ένα γουδί για να βρει τον τρόπο να φτιάξει χρυσό, ανακάλυψε κατά λάθος την πυρίτιδα (μπαρούτι) και εκτινάχθηκε στον αέρα (και καλά να πάθει). Αντίθετα, άλλοι φίλοι σου, οι οποίοι δεν θα έχουν καλλιεργήσει τη μνήμη τους, θα έχουν ζήσει μια μόνο ζωή, τη δική τους, που θα πρέπει να ήταν και πολύ μελαγχολική και στερημένη από μεγάλες συγκινήσεις.
Καλλιέργησε, λοιπόν, τη μνήμη σου και από αύριο αποστήθισε την «Εύθυμη Τερέζα»7.

Eco

Σημειώσεις: 1. «La Cavallina Storna», στα ιταλικά. Είναι από τα πιο γνωστά ποιήματα του Ιταλού ποιητή Τζιοβάνι Πάσκολι (1855-1912). Το οποίο έγραψε στη μνήμη του πατέρα του, ο οποίος δολοφονήθηκε  πάνω στην άμαξά του, όταν ο ποιητής ήταν δώδεκα ετών. 2. «Il Sabato del villaggio», στα ιταλικά. Ποίημα του Τζιάκομο Λεοπάρντι (1798-1837), ο οποίος θεωρείται  o μεγαλύτερος Ιταλός ποιητής μετά τον Πετράρχη. Το συγκεκριμένο ποίημα αναφέρεται στις προετοιμασίες που κάνουν οι κάτοικοι του χωριού του, για να υποδεχθούν την Κυριακή. 3. Πορεία προς τη Ρώμη (Marcia su Roma) ονομάστηκε η πορεία που έκαναν προς την πρωτεύουσα της Ιταλίας οι μελανοχίτωνες (η παραστρατιωτική οργάνωση που είχε δημιουργήσει ο Μουσολίνι), προκειμένου να καταλάβουν την εξουσία. Η “πορεία” διήρκεσε από τις 22 ως τις 28 Οκτωβρίου 1922 και κατέληξε στην άνοδο του Μουσολίνι στην εξουσία, στην οποία παρέμεινε επί 21 έτη. 4. Ο Λουίτζι Φάκτα (1861-1930) ήταν ο τελευταίος πρωθυπουργός πριν την ανάληψη της εξουσίας από τον Μπενίτο Μουσολίνι. 5. Γάλλοι καλβινιστές που εμφανίστηκαν το 1700 εναντίον του Λουδοβίκου του 14ου , ο οποίος είχε καταργήσει τη θρησκευτική τους ελευθερία. Ονομάζονταν έτσι από την πουκαμίσα, που φορούσαν πάνω από το ένδυμά τους, ως αναγνωριστικό στοιχείο. 6. Ο Μπερτόλδος, επονομαζόμενος και  Μαύρος (Berthold der Schwartz) ήταν φραγκισκανός μοναχός,  στον  οποίο αποδίδεται (χωρίς να μπορεί να τεκμηριωθεί ιστορικά)  η εφεύρεση της πυρίτιδας. 7. «La Vispa Teresa», στα ιταλικά είναι το πιο γνωστό ποίημα για μικρά παιδιά του Ιταλού ποιητή Λουίτζι Σάιλερ (1825-1885).  Γράφτηκε γύρω στο 1850 και μιλάει για ένα κοριτσάκι, την Τερέζα, που  περιχαρής που έπιασε μια πεταλουδίτσα, ενώ εκείνη πέταγε πάνω από το γρασίδι, αναφωνεί: «Τη έπιασα! Την έπιασα!». Η πεταλούδα  την εκλιπαρεί να την αφήσει ελεύθερη, λέγοντάς της: «Ζώντας πετώντας, τι κακό σου κάνω; Εσύ με πληγώνεις πιέζοντάς μου τις φτερούγες. Άσε με ελεύθερη! Κι εγώ κόρη του Θεού είμαι!». Η Τερέζα, κόκκινη από ντροπή, άνοιξε τα δάχτυλά της κι εκείνη πέταξε και πάλι.
Πηγήepohi  μετάφραση από espresso.repubblica.it
Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Δημοφιλείς αναρτήσεις