ΠΡΟΟΡΙΣΜΕΝΗ ΝΑ ΕΚΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

http://www.agioritikovima.gr/perizois/7485-marturia-i-ell

ΜΑΡΤΥΡΙΑ: «Η ΕΛΛΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΟΡΙΣΜΕΝΗ ΝΑ ΕΚΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

Απίστευτα λόγια Ηγουμένου του Αγίου Όρους σε προσκυνητή
Πριν λίγες ημέρες Ηγούμενος μονής του Αγίου Όρους είδε κάποιον προσκυνητή στο προαύλιο της μονής θλιμμένο και τον πλησίασε.

«Τι έχεις παιδί μου και είσαι έτσι;» τον ρώτησε.

«Δεν βλέπεις γέροντα τι γίνεται; Οι Τούρκοι θέλουν να μας πάρουν το Αιγαίο, οι σκοπιανοί την Μακεδονία, οι Αλβανοί την Ήπειρο, οι Ευρωπαίοι θέλουν να μας διαλύσουν εντελώς, πώς να είμαι;»

«Άκουσε να σου πω παιδί μου...

Για τον Θεό η Ελλάδα είναι το προζύμι της ανθρωπότητας!

Είναι προορισμένη να φέρει το έλεος του Θεού στον κόσμο και να σκορπίσει παντού το Φως του Χριστού.

Οι επίγειες δυνάμεις του κακού μπορεί να θέλει να την διαλύσουνε αλλά δεν θα καταφέρουν τίποτα!

Η Ελλάς είναι προορισμένη να εκπληρώσει το σχέδιο του Θεού.

Μπορεί να περάσουμε θλίψεις, μπορεί να περάσουμε διωγμούς, μπορεί να περάσουμε πείνες, μπορεί να περάσουμε και θάνατο ακόμα αλλά το σχέδιο του Θεού θα εκπληρωθεί μέσω της Ελλάδας».

ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΘΕΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ…

http://www.agioritikovima.gr/perizois/6540-agios-komas-o-ait%CE%BFlos-nten-tha-plir%CE%BFthei-to-chreos

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ: ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΘΕΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ…

Δευτέρα, 14 Μάιος 2012 14:20 

 

Οι προφητείες από το παρελθόν για το ζοφερό μέλλον προκαλούν έκπληξη και θαυμασμό ταυτόχρονα.

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είχε γράψει για το …Μνημόνιο και τις δανειακές συμβάσεις τις οποίες χαρακτηρίζει αντισυνταγματικά! Διαβάστε παρακάτω το αυθεντικό κείμενο:

«Τέλος μέ τά φοβικά σύνδρομα τοῦ Μνημονίου καί τῶν Δανειακῶν Συμβάσεων, πού εἶναι ὅλα ἄκυρα καί παράνομα, ἀντισυνταγματικά καί ἀπάνθρωπα!

200 χρόνια πρίν ὁ Ἐθναπόστολος τοῦ Γένους, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός πού ἀνέστησε Πίστη καί Πατρίδα στίς ψυχές τῶν Σκλάβων, μᾶς ἀποκάλυψε μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅτι ΔΕΝ θά πληρωθεῖ τό δυσβάσταχτο καί ἐν πολλοῖς κατασκευασμένο καί παράνομο Ἑλληνικό «χρέος», τό…. ὁποῖο δημιουργήθηκε ρίχνοντάς μας χρῆμα πολύ, μέσω ΕΟΚ/ΕΕ, πού ἀλλοίωσε ὁ λαό μας, τίς ἀξίες, τίς παραδόσεις καί τήν ἴδια τήν ὑπόστασή του!

Ἰδού οἱ συγκεκριμένες προφητεῖες του γιά τό Ἑλληνικό «Χρέος»:

α. «Θά σᾶς ρίξουν παρά πολύ• θά σᾶς ζητήσουν νά τόν πάρουν πίσω, ἀλλά ΔΕΝ θά μπορέσουν»! (σ.σ. παράς εἶναι τό χρῆμα)
β. «Θά σᾶς ἐπιβάλουν μεγάλο καί δυσβάστακτο φόρο, ἀλλά ΔΕΝ θά προφθάσουν»!
Καί ἀναφέρει ἐπίσης σχετικά:
γ. «Θά βάλουν φόρο στίς κότες καί στά παράθυρα»!
δ. «Θά ζητήσουν νά σᾶς πάρουν καί στρατιῶτες. ΔΕΝ θά προφθάσουν ὅμως»!
ΝΑΙ, χάρη στήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ΔΕΝ θά προφθάσουν!.. Μήν ἀνησυχεῖτε γιά αὐτό τό «χρέος» λοιπόν, ἀλλά κοιτάξτε μονάχα τό ἕνα καί ἀληθινό ΧΡΕΟΣ πού ἔχουμε στόν Χριστό, τήν Παναγιά καί τούς Ἁγίους μας πού δέν σταματοῦν νά πρεσβεύουν καί τήν Πατρίδα μας!

Οἱ σκοτεινές δυνάμεις, πᾶνε νά καταπιοῦν τήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας καί….
ἤδη πανηγυρίζουν τήν μεγάλη ἐπιτυχία τους…

Μά ΔΕΝ θά προφθάσουν… Θά κοιμηθοῦμε χρεωμένοι καί θά ξυπνήσουμε λευτερωμένοι… Θά κοιμηθοῦμε μικρό κράτος καί θά ξυπνήσουμε καί πάλι Αὐτοκρατορία!».

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

Πανδώρα

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/03/Pandora.html

Πανδώρα

 

Η Πανδώρα είναι μορφή της Ελληνικής μυθολογίας, όπου αναφέρεται ως η πρώτη θνητή γυναίκα, αιτία όλων των δεινών κατά τον Ησίοδο και αντίστοιχη της βιβλικής Εύας. Ο μύθος της Πανδώρας, μητέρας όλων των γυναικών, αλλά ως αιτίας όλων των παθών, λόγω της περιέργειάς της, έχει κάνει το γύρο του κόσμου.
Συγκεκριμένα, από ανοησία, περιέργεια ή σκόπιμα, η Πανδώρα σύμφωνα με το μύθο αποδέσμευσε και σκόρπισε στην ανθρωπότητα όλα τα δεινά και τις ασθένειες που ήταν κρυμμένες σε ένα πιθάρι -το οποίο κατά λάθος καθιερώθηκε να αναφέρεται ως κουτί. Η αρνητική στάση του Ησίοδου και ο μισογυνισμός που εκδηλώνεται στα σχετικά κείμενά του με την Πανδώρα πιθανόν ως αφορμή αποδίδεται από ορισμένους ερευνητές και σε κατάλοιπα της μεταβατικής εποχής, από τη μητριαρχία στην πατριαρχία χωρίς φυσικά να αποκλείονται και άλλες λογικές ερμηνείες.
Σύμφωνα με την Θεογονία και τα Έργα και Ημέραι του Ησιόδου που συντάχθηκαν γύρω στο 750 π.Χ. η Πανδώρα πλάστηκε από χώμα από τον Ήφαιστο κατά παραγγελία του Δία. Η Αθηνά (ή ο Ερμής) της έδωσε ζωή και οι θεοί του Ολύμπου της προσέφεραν γενικά όλα τα χαρίσματα και τις ικανότητες, και μαζί μια επικίνδυνη γοητεία. Για τον Ησίοδο πάντως η Πανδώρα ήταν το χειρότερο δώρο που μπορούσαν να κάνουν οι θεοί στον άνθρωπο.
Στη Θεογονία αναφέρει ότι "ο ευγενής γιος του Ιαπετού (ο Προμηθέας) έκλεψε την ιερή φωτιά και εξοργισμένος ο Δίας έστειλε στους ανθρώπους ένα μεγάλο κακό -το τίμημα για το ευεργέτημα της φωτιάς. Ζήτησε από τον Χωλό θεό (τον Ήφαιστο) να πλάσει από τη γη μια παρθένα και η Αθηνά την έντυσε και τη στόλισε με κοσμήματα και της έβαλε ένα θαυμαστό πέπλο και στεφάνι στο κεφάλι καθώς και ένα στέμμα χρυσό".
Η Πανδώρα όπως τη φαντάστηκε ο Τζον Γουίλιαμ Γουότερχαουζ

Όπως περιγράφει ο Ησίοδος ήταν χάρμα οφθαλμών και έλαμπε με μεγάλη ομορφιά που την θαύμασαν ακόμα και οι θεοί και που δεν μπορούσε να της αντισταθεί κανένας θνητός, αφού μέχρι τότε δεν υπήρχαν γυναίκες παρά μόνον άνδρες. "Από αυτήν" γράφει ο Ησίοδος, "κατάγονται όλες οι γυναίκες και το θηλυκό γένος. Από αυτήν προήλθε το καταστροφικό γένος των γυναικών που ζει μεταξύ των θνητών ανδρών για να τους βασανίζει, σύντροφος μόνο στα πλούτη και ποτέ στη μισητή φτώχεια . Ο Δίας έπλασε τις γυναίκες για να βλάψει το θνητόν άνδρα.
Η εκδοχή του Αισώπου
Σύμφωνα με έναν μύθο του Αίσωπου, που χρονολογείται στον 6ο αιώνα, δηλαδή περίπου 200 χρόνια μετά την εποχή του Ησίοδου, ο Δίας είχε συγκεντρώσει όλα τα αγαθά σε ένα πιθάρι και το είχε κλείσει, αλλά το εμπιστεύθηκε σε ανθρώπινα χέρια. Ο άνθρωπος όμως δεν είχε αυτοέλεγχο και θέλοντας να δει τι περιείχε το πιθάρι, το άνοιξε. Ετσι όλα τα καλά που περιείχε πέταξαν αμέσως ξανά προς τον ουρανό και τους θεούς και στο πιθάρι απόμεινε μονάχα η ελπίδα.Σε αυτή την περίπτωση όμως το πιθάρι το ανοίγει άνδρας.
Η άποψη του Αισχύλου
Ο δραματουργός Αισχύλος, που έζησε περίπου 50 χρόνια μετά τον Αίσωπο και 250 χρόνια μετά τον Ησίοδο, είδε το ίδιο θέμα από άλλη σκοπιά στο έργο "Προμηθέας Δεσμώτης". Στον Αισχύλο η ελπίδα αντί να είναι κλεισμένη στο πιθάρι της Πανδώρας, αποτελεί στην πραγματικότητα το δώρο του Προμηθέα προς τους ανθρώπους. Στον στίχο 250 όταν ο χορός ρωτά τον Προμηθέα ποιο ήταν το αμάρτημα για το οποίο τιμωρείται, εκείνος απαντά:
"έκανα τους θνητούς να πάψουν να προβλέπουν το θάνατό τους ως μοιραίο"
"και τι φάρμακο βρήκες γι' αυτό;" ρωτά ο χορός
"τους έδωσα τυφλές ελπίδες" απαντά εκείνος
"σπουδαία λύση βρήκες" λέει ο χορός
"τους έδωσα και τη φωτιά" λέει ο Προμηθέας
Από το κείμενο δεν αποσαφηνιζεται αν ο Αισχύλος εννοεί πως ο Προμηθέας ήταν εκείνος που σφάλισε το πιθάρι της Πανδώρας και φύλαξε την ελπίδα για στερνό καταφύγιο του ανθρώπου ή αν εννοεί πως εκείνος ήταν η αιτία να δοθεί στους ανθρώπους το δώρο της ελπίδας. Τρίτη εκδοχή είναι να ειρωνεύεται και να εννοεί ότι εξαιτίας του οι άνθρωποι έχουν πια μόνο τυφλές ελπίδες και τίποτε άλλο. Τέλος, μπορεί να εννοεί ότι δίνοντας στον άνθρωπο τη φωτιά του έδωσε ουσιαστικά ελπίδες για καλύτερη ζωή.
Το θέμα της ελπίδας έχει εξεταστεί και από σύγχρονους ερευνητές που δεν θεωρούν σαφές ότι η ελπίδα ήταν όπλο ή μειονέκτημα, υποννοώντας ότι η ελπίδα αναστέλλει την κινητοποίηση και οδηγεί πιθανόν στην υποχώρηση και την ήττα. Αλλος προβληματισμός αφορά στις προθέσεις των κεντρικών μοχλών του μύθου. Αν ο Δίας ήθελε πραγματικά το κακό των ανθρώπων, γιατί φρόντισε στο πιθάρι με τα δεινά να υπάρχει και η Ελπίδα; Αυτό δειχνει ευσπλαχνία, ενώ ο Ησίοδος τον παρουσιάζει έξαλλο με τον Προμηθέα και την ανθρωπότητα.
Αν και ο μύθος έχει φτάσει με πολλές παραλλαγές στις μέρες μας, δεν είναι σαφές αν εξαρχής ο Δίας ήθελε να τιμωρήσει τους ανθρώπους με όσα αποδεσμεύτηκαν από το πιθάρι ή αν η τιμωρία ήταν αυτή καθαυτή η γυναίκα. Πολλοί παραβάλλουν μάλιστα το "κουτί της Πανδώρας" με το μήλο του Παράδεισου της Εύας, όμως στην ελληνική μυθολογία και φιλοσοφία προσάπτονται στο Δία, φθόνος και οργή και κακία.
Επιπλέον ο Επιμηθέας δεν τιμωρείται οικτρά, αλλά αποκτά με την Πανδώρα μια κόρη, την Πύρρα, η οποία παντρεύεται τον ξάδελφό της Δευκαλίωνα, γιο του Προμηθέα, και γλιτώνουν από τον κατακλυσμό.Κατά μια άλλη εκδοχή η Πανδώρα ήταν κόρη του Δευκαλίωνα και γέννησε από τον Δία τον Γραικό.
Οι περισσότερες εκδοχές του μύθου παρουσιάζουν στην περιπτωση της Πανδώρας ότι το πιθάρι περιείχε τα δώρα του γάμου της και ότι της είχε δοθεί η εντολη να μην το ανοίξει. Ετσι το θέμα του ανοίγματος του πιθαριού παραπέπει στην ελεύθερη βούληση του ανθρώπου. Η πιο λαϊκή εκδοχή ήθελε το πιθάρι "κακοπροαίρετο δώρο" ζηλόφθονων θεών που προσδοκούσαν να ανοίξει η Πανδώρα το το πώμα του ώστε να ξεχυθούν όλα τα δεινά στην ανθρωπότητα.
Σε αυτή την περίπτωση η ενέργεια του Δία -σύμφωνα με τον Ησίοδο- να κρατήσει την ελπίδα μέσα στο πιθάρι, δεν είναι ευκολο να ερμηνευθεί: το έκανε σε μια ύστατη κινηση καλής πρόθεσης προς τους ανθρώπους ώστε να τους περισώσει έστω την ελπίδα ή το έκανε απεναντίας σε μια ύστατη κινηση αντεκδικησης, ώστε μέσα σε όλες τις δυστυχίες τους να μην έχουν ούτε καν την παρηγοριά της ελπίδας; Η απάντηση εξαρτάται από το αν θεωρεί κάποιος το "κουτί της Πανδώρας" φυλακή ή τόπο διαφύλαξης.
Ακόμα και στην Ελλάδα έχει καθιερωθεί η αναφορά στο "κουτί" και όχι στο πιθάρι της Πανδώρας. Η αιτία είναι η επανεισαγωγή της αρχαίας γραμματείας από το εξωτερικό και η καθιέρωση της λέξης "κουτί" σε όλες τις άλλες γλώσσες προτού οι Έλληνες προλάβουν να ασχοληθούν οι ίδιοι με το πρωτότυπο αρχαίο κείμενό τους. Συγκεκριμένα, ο Έρασμος μετάφρασε το έργο στα λατινικά και απέδωσε τον πίθο του Ησίοδου ως pyxis, που σημαίνει κυτίο ή κουτί.
Η λέξη πυξίς υπήρχε και στα αρχαία ελληνικά και έμοιαζε ως σκεύος περισσότερο με τη σημερινή κατσαρόλα -έβαζαν μέσα σε αυτό τα κοσμήματά τους. Ο Ησίοδος όμως αναφέρει τη λέξη "πίθος", το πιθάρι. Από τη μετάφραση όμως του ΄Ερασμου ανατυπώθηκαν βιβλία με έργα του Ησιόδου στα αγγλικά, γερμανικά και γαλλικά, που όλα τους απέδιδαν τη λατινική λέξη pyxis στη γλώσσα τους ως box, boite κ.λπ.
Από αυτό τον μύθο είναι γνωστή μέχρι σήμερα η φράση «Κουτί της Πανδώρας»: λέγεται ότι κάποιος «άνοιξε το Κουτί της Πανδώρας» όταν κάνει μια φαινομενικά ασήμαντη πράξη που μπορεί να έχει ανυπολόγιστες συνέπειες.

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

Σε γνωρίζω από την κόψη...

http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/03/blog-post_6982.html?spref=fb

Σε γνωρίζω από την κόψη...

Αγκύλωση είχε πάθει η παλάμη του Νικηταρά γύρω από τη λαβή του σπαθιού του, όταν ολοκληρώθηκε η μάχη στα Δερβενάκια. Βλέποντας τώρα αυτό το σπαθί με την κυματοειδή λάμα στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, ο επισκέπτης δεν μπορεί παρά να νιώσει συγκίνηση. Γυαλοκοπάει στη βιτρίνα του το όπλο, που πάνω (και) σ' αυτό αποκτήσαμε το δικαίωμα να είμαστε (όσο γίνεται) ελεύθεροι Ελληνες πολίτες...

Να ήταν όμως μόνο αυτό; Περιδιαβάζοντας τις αίθουσες, σταματάει κανείς συνεχώς μπροστά στα τότε όπλα, τα σημερινά κειμήλια. Και εκπλήσσεται διαπιστώνοντας πως κάποια από αυτά, που πίστευε πως τουλάχιστον το 1800 είχαν βγει εκτός χρήσης, όπως οι πέλεκεις και οι κεφαλοθραύστες, εξακολουθούσαν να κάνουν τη δουλειά τους.
Υστερα τα χάνει, βλέποντας π.χ. πιστόλια ή τυφέκια με έξι κάννες αλλά με μια σκανδάλη, ικανά να κόψουν στη μέση τον αντίπαλο κι αναρωτιέται για τη χρήση των τρομπονιών, έως ότου του εξηγούν πως αντί για ένα βλήμα, τα γέμιζαν με σίδερα, βλήματα και σιδεράκια, τα οποία διέσπειραν και όποιον έπαιρνε ο χάρος.
Τα πυροβόλα όπλα, που χρησιμοποιούσαν οι Οθωμανοί και οι υποτελείς τους, δεν ήταν τυποποιημένα βιομηχανικά είδη. Κάννες, κοντάκια, πυροδοτικοί μηχανισμοί και άλλα προέρχονταν από διάφορα μέρη εντός και εκτός Αυτοκρατορίας και συναρμολογούνταν σε διάσπαρτα βιοτεχνικά εργαστήρια. Οσο για τις μορφολογικές τους παραλλαγές, οφείλονταν περισσότερο σε τοπικές παραδόσεις ή προσωπικές προτιμήσεις παρά σε τεχνικούς λόγους.
Εφεραν τότε τον οθωμανικό σισανέ, με το πολυγωνικό κοντάκι, το καριοφίλι (Cario e figli = Κάριο και υιοί - ιταλικό εργαστήριο όπλων), το επίσης ιταλικό νταλιάνι, το τρομπόνι, που χρησιμοποιούσαν κατά κύριο λόγο στα πλοία, και την πιστόλα, σε ζεύγη, που φέρεται στο σελαχλίκι.
 
Ο Δημήτρης Μαυρομιχάλης σε έργο του Ντιπρέ του 1819

Μετά ήταν το γιαταγάνι, το ανατολίτικο κοντό σπαθί με την κυρτή λάμα, η πάλα, αλλά και η σπάθη. Τα μαχαιρίδια, διαφόρων τύπων, η μπαρουταποθήκη, το χαρμπί ως εξάρτημα καθαρισμού και η μήτρα, όπου έχυναν μολύβι για τα βόλια, συμπλήρωναν τον εξοπλισμό.
Εύλογο πως τα ελληνικά όπλα του Αγώνα ήταν εν πολλοίς τουρκικά, αφού μετά τις πρώτες στρατιωτικές επιτυχίες οι πολεμιστές κατόρθωσαν να εξοπλιστούν καλύτερα από τα λάφυρα. Σημειώστε ότι τα πυροβόλα όπλα δεν ήταν εύχρηστα. Ηταν βαριά και βραδυφλεγή, με αποτέλεσμα ο κάθε αγωνιστής να φέρει πολλά από αυτά και να έχει πίσω του στο ταμπούρι δυο-τρία παλικαράκια για να του τα γεμίζουν.
Ο συναισθηματικός δεσμός του πολεμιστή με τα όπλα του ήταν ισχυρότατος. Τα προβιομηχανικά όπλα ήταν κατ' εξοχήν προσωπικά και η κατοχή ή η απώλειά τους ήταν συνυφασμένη με την αίσθηση της τιμής και της ανδρείας.
Συχνά δε τα προσωποποιούσαν δίνοντάς τους (με τρυφερότητα) γυναικεία ονόματα. Ετσι Θοδωρούλα λεγόταν το καριοφίλι του Θεόδωρου Γρίβα, Κυρα-Βασιλική, το καριοφίλι του Γεωργίου Καραϊσκάκη, Παπαδιά αυτό του Αθανάσιου Διάκου και Ασήμω η σπάθη του Οδυσσέα Ανδρούτσου.
Επιχειρήστε μια επίσκεψη στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο (Παλιά Βουλή). Στ' αλήθεια μεταγγίζει υγιή ιστορική υπερηφάνεια που, μέρες που είναι, την έχουμε ανάγκη.

πηγή: Ελευθεροτυπία 

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

Τα εξωσωματικά ταξίδια

http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6710506241808586455#editor/target=post;postID=5736558666666714503

 

Τα εξωσωματικά ταξίδια μπορούν να συμβούν στον καθένα

Ταξίδια έξω από το σώμα σε παράλληλα σύμπαντα και σε άλλες διαστάσεις. Μπορούν να συμβούν στον καθένα!
Ίσως έχει συμβεί και σε σας: μια στιγμή που βρισκόσασταν σε βαθιά χαλάρωση , μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, ίσως να νιώσατε ότι γλιστρήσατε έξω από το σώμα σας και για λίγο νιώθατε να επιπλέετε στο χώρο μέσα σε ένα άλλο, λεπτοφυέστερο σώμα. Αν σας συνέβη, τότε ανήκετε στο αξιοζήλευτο ποσοστό εκείνων που έζησαν μια εμπειρία αστρικού ταξιδιού.
Πρόκειται για μια κατάσταση που έχει καταγραφεί από την αρχή της ύπαρξης του ανθρώπου σε όλους τους πολιτισμούς και σε όλες τις εποχές.
Τα ονόματα που της έχουν δοθεί είναι πολλά: αστρικό ταξίδι, εξωσωματική εμπειρία, αστρική προβολή, εξωσωμάτωση. Ο διεθνής όρος είναι O.B.E. (Out of Body Experience) και έτσι έχει καταχωριστεί επισήμως από τα ερευνητικά εργαστήρια που μελετούν το φαινόμενο. Ανάμεσά τους είναι τα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης, του Ντιουκ, του Μπρίστολ, της Βραζιλίας, του Εδιμβούργου και το Ίδρυμα Ερευνών του Στάνφορντ.
Πριν από 4 χρόνια πραγματοποιήθηκε ,μάλιστα, μια μεγάλη έρευνα από το τμήμα ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Βραζιλίας όπου ένας μεγάλος αριθμός ατόμων κλήθηκε να απαντήσει στο ερώτημα «έχετε ποτέ δει στην πραγματικότητα κι όχι σε ώρα ύπνου , το φυσικό σας σώμα από μια θέση εντελώς έξω από αυτό, σαν να βρισκόσαστε δίπλα ή πάνω του και να το κοιτούσατε ενώ «επιπλέατε» στον αέρα;». Το 31% των ερωτηθέντων απάντησε καταφατικά δηλώνοντας έτσι ότι είχαν μια εξωσωματική εμπειρία. Μάλιστα, οι περισσότεροι από τους μισούς είπαν πως είχαν αυτήν την εμπειρία τουλάχιστον τρεις – τέσσερις φορές.
Σε άλλες έρευνες που πραγματοποιήθηκαν με άτομα που μπορούσαν κατά βούλησιν να βγαίνουν έξω από το σώμα τους παρατηρήθηκε κάτι πολύ ενδιαφέρον: απώλεια ηλεκτρικής τάσης του φυσικού σώματος γεγονός που έκανε τους ερευνητές να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η φύση του δεύτερου σώματος είναι κατά βάσιν ηλεκτρική. Κι ενώ πολλοί σκεπτικιστές αρνούνται την ύπαρξη του φαινομένου και το ανάγουν στο χώρο του μυστικισμού και της φαντασίωσης αρκετά σοβαρά Πανεπιστήμια ασχολούνται με το θέμα υποστηρίζοντας πως τα εξωσωματικά ταξίδια είναι γεγονός και πως ο 1 στους 10 ανθρώπους έχει γευτεί αυτήν την εμπειρία.
Οι σχετικές έρευνες δείχνουν πως τα αστρικά ταξίδια γίνονται ευκολότερα από τις γυναίκες. Παρ’ όλα αυτά πολλοί διάσημοι άνδρες τα έχουν γευτεί επίσης. «Ένιωσα να βγαίνω κατευθείαν έξω από το σώμα μου, όπως όταν τραβάς από την άκρη του ένα μεταξωτό μαντήλι μέσα από μια τσέπη.
Πέταξα γύρω βλέποντας το πεδίο της μάχης κι ύστερα ξαφνικά επέστρεψα και πάλι στο φυσικό μου σώμα». Με αυτά τα λόγια περιγράφει την εξωσωματική του εμπειρία ο διάσημος συγγραφέας Έρνεστ Χέμινγουεη. Αλλά και Καρλ Γιουνγκ έζησε κάτι ανάλογο « Βρέθηκα έξω από το σώμα μου και πετούσα ψηλά στο διάστημα. Προς τα κάτω έβλεπα τη Γη να λούζεται σε ένα απίστευτο γαλάζιο φως και κάτω από τα πόδια μου απλωνόταν η Κεϋλάνη και μπροστά μου στο βάθος η Ινδία. Όσα έβλεπα ήταν εντελώς πραγματικά. Δεν υπήρχε τίποτα υποκειμενικό σ’ όλα αυτά».
To Διπλό, το «Κα» και το Είδωλο:
Η πίστη πως ο άνθρωπος διαθέτει εκτός από το υλικό και ένα άλλο σώμα είναι πανάρχαια και παγκόσμια γι αυτό και σε όλες τις γλώσσες της υφηλίου υπάρχει πάντα μια λέξη που προσδιορίζει αυτό το «δεύτερο σώμα». Με αυτό ταξιδεύουν οι Αφρικανοί μάγοι ,οι Ινδιάνοι της Αμερικής, οι σαμάνοι του Θιβέτ και της Σιβηρίας.
Οι Έλληνες το ονόμαζαν «διπλό» ή «είδωλο» και οι Αιγύπτιοι « Κα». Η ύπαρξη αυτού του παράξενου φαινομένου αποδεικνύει κατ’ αρχήν κάτι εξαιρετικά σημαντικό: την ικανότητά μας να αποχωριζόμαστε από το φυσικό μας σώμα εξακολουθώντας να ζούμε και να βιώνουμε διάφορες καταστάσεις. Από μια άποψη ,λοιπόν, αποτελεί μια επιβεβαίωση για την ανυπαρξία του θανάτου εφόσον επιβεβαιώνεται η ύπαρξη κι ενός άλλου φορέα εκτός από το σάρκινο σώμα. Σύμφωνα με τη μεταφυσική παράδοση ο άνθρωπος εκτός από το υλικό σώμα του έχει κι άλλα σώματα: το αιθερικό, το αστρικό, το νοητικό, το ένα είναι συνδεδεμένο με το άλλο όπως σε ένα κρεμμύδι.
Οι εξωτερικές αισθήσεις αφορούν μόνο το φυσικό σώμα γι αυτό και αποσύρονται σταδιακά καθώς κάποιος ετοιμάζεται για ένα αστρικό ταξίδι. Κατ’ αρχήν νιώθει να χάνει την αίσθηση της αφής. Σύντομα ακολουθούν η απώλεια της όσφρησης, της γεύσης ,της ακοής και τέλος της όρασης . Τότε ακριβώς ενεργοποιούνται οι εσωτερικές αισθήσεις και το άτομο νιώθει να βλέπει ,να ακούει και να βιώνει με πολύ μεγαλύτερη οξύτητα από όση πριν. Ταυτόχρονα αποκτά μια αίσθηση μεγάλης ελαφράδας και χωρίς να το καταλάβει βρίσκεται ξαφνικά πάνω από το ξαπλωμένο σώμα του και το κοιτά από ψηλά.
Το δεύτερο σώμα στο οποίο βρίσκεται φαίνεται να συνδέεται με το φυσικό με ένα είδος λεπτής φωτεινής χορδής που αποτελεί ένα είδος ομφάλιου λώρου. Αυτή η ασημένια χορδή μπορεί να επιμηκυνθεί απεριόριστα. Έτσι, το άτομο που κάνει ένα αστρικό ταξίδι με το δεύτερο σώμα του ανακαλύπτει πως έχει μερικές εξαιρετικές ικανότητες όπως λ.χ. ότι μπορεί να αιωρείται και να πετάει προς διάφορες κατευθύνσεις χωρίς καμιά απολύτως αίσθηση βάρους. Επίσης μπορεί να περνά μέσα από τοίχους όπως τα φαντάσματα ή να βρεθεί στην άλλη άκρη της Γης ή ακόμα και στο κέντρο του Γαλαξία. Η ταχύτητα μετακίνησης είναι η μέγιστη, γιατί είναι η ταχύτητα της σκέψης.
Τις μαρτυρίες των αστρικών ταξιδιωτών που αναφέρουν ότι η απόσταση δεν αποτελεί εμπόδιο έλαβαν σοβαρά υπ’ όψιν τους κάποιοι επιστήμονες και αποφάσισαν να πειραματιστούν με κάποια άτομα που είχαν αναπτύξει την ικανότητα να ταξιδεύουν με το αστρικό τους σώμα κατά βούληση.
Όταν λοιπόν ξεκίνησαν οι πρώτες διαστημικές αποστολές κι ενώ τα εξερευνητικά διαστημόπλοια ταξίδευαν για να φωτογραφήσουν την Αφροδίτη ή τον Άρη, κάποιοι που το φυσικό τους σώμα βρισκόταν κάτω από ελεγχόμενες συνθήκες σε ειδικά εργαστήρια ταξίδευαν επίσης με το αστρικό τους σώμα. Οι περιγραφές που έδωσαν προηγήθηκαν των φωτογραφιών που έστειλαν τα διαστημόπλοια και ήταν εντυπωσιακά ακριβείς ,όπως αποδείχθηκε.
Βουτιά έξω από το σώμα
Η εμπειρία του εξωσωματικού ταξιδιού είναι πανάρχαια και πανανθρώπινη. Πολιτικοί, επιστήμονες, συγγραφείς, βασιλείς, φιλόσοφοι και μύστες συγκαταλέγονται ανάμεσα σε εκείνους που βρέθηκαν …εκτός εαυτού μέσα στο λεπτοφυές σώμα τους. Ο Άγιος Αυγουστίνος , ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνας, ο Γκαίτε, ο Σέλλεϋ, ο Ντοστογιέφσκι και ο Έντγκαρ Άλαν Πόε έζησαν από κοντά αυτό το φαινόμενο. Ο Σουηδός θεατρικός συγγραφέας Αύγουστος Στρίντμπεργκ είχε δηλώσει ότι συχνά ταξίδευε με το δεύτερο σώμα του ενώ το φυσικό κοιμόταν βαθιά στο κρεβάτι του. Η πρώτη φορά που ο Στρίντμπεργκ είχε τη σχετική εμπειρία ήταν στην καρέκλα του οδοντιάτρου.
Νιώθοντας οξύ πόνο ξαφνικά ένιωσε να βρίσκεται επιπλέοντας πάνω από το σώμα του , δίχως πια να νιώθει τον παραμικρό πόνο. Όπως έχει αποδειχθεί το δεύτερο σώμα βγαίνει συχνά αυθόρμητα έξω από το φυσικό όταν υπάρχει έντονο στρες, θανάσιμη απειλή ή οδυνηρός τραυματισμός και πόνος, γενικά δηλαδή όταν η ταλαιπωρία και το άλγος γίνονται τόσο έντονα που καταντούν ανυπόφορα. Όπως σε καταστάσεις έντονης φόρτισης πολλά άτομα λιποθυμούν, έτσι και άλλα άτομα απλώς γλιστρούν έξω από το σάρκινο σώμα για να βρουν ανακούφιση στο αστρικό το οποίο δεν πονά ούτε νιώθει την ίδια αγωνία.
Οι καταστάσεις έντονου ψυχικού στρες ή η απομόνωση σε φυλακές έχουν προκαλέσει επίσης παρόμοιες εμπειρίες. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Ισίδωρου Ζίμμερμαν που έγινε γνωστή στη δεκαετία του 70. Ο Ζίμμερμαν ήταν από εκείνες τις άτυχες περιπτώσεις που είχε καταδικαστεί για ένα φόνο που δεν έκανε. Στη διάρκεια της φυλάκισης του έπεσε αρκετές φορές θύμα βίαιου ξυλοδαρμού.
Μέχρι που μια μέρα κατά τη διάρκεια του ξυλοδαρμού ένιωσε να βγαίνει έξω από το σώμα του, να υψώνεται αργά και να κοιτά από ψηλά με ένα αίσθημα λύπης «εκείνον τον φτωχό φίλο που υφίστατο τη βία». Στην περίπτωση του Ζίμμερμαν και σε όλες τις αντίστοιχες φαίνεται πως το έντονο στρες και ο σωματικός πόνος προκαλούν ένα είδος μηχανικού διαχωρισμού . Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει επίσης κι όταν κάποιοι είναι αναγκασμένοι να περάσουν μεγάλα διαστήματα σε απόλυτη μοναξιά.
Οι καταγραφές που αποδεικνύουν πως ο θάλαμος απομόνωσης έγινε συχνά αιτία για αστρικά ταξίδια των φυλακισμένων ενέπνευσαν μερικούς επιστήμονες στη δημιουργία σχετικών πειραμάτων. Έτσι δημιουργήθηκαν οι θάλαμοι αισθητηριακής απομόνωσης , όπως ο Θάλαμος Γκάνζφηλντ, που χρησιμοποιούνται σε εδικά ψυχολογικά πειράματα. Μέσα σ’ αυτούς τους απόλυτα μονωμένους θαλάμους οι αισθήσεις στερούνται παντελώς ερεθισμάτων.
Δεν ακούει, δεν βλέπει , δεν νιώθει κανείς τίποτα εξωτερικό. Αυτή η αισθητηριακή στέρηση οδηγεί στο άνοιγμα των εσωτερικών αισθήσεων, σε παραισθήσεις ή σε εξωσωματικές εμπειρίες. Αυτές οι παραλλαγμένες καταστάσεις συνείδησης προκαλούν το έντονο ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας που αναζητά τρόπους τεχνητής πρόκλησης αστρικών ταξιδιών. Ένας από τους πρωτοπόρους σ’ αυτόν τον τομέα είναι ο Ρόμπερτ Μονρόε
Τα πειράματα του Μονρόε
Ξεκινώντας τα πειράματά του από τη δεκαετία του 50 ο Ρόμπερτ Μονρόε δημιούργησε τελικά ένα ειδικό Ινστιτούτο που έχει ως αποκλειστικό στόχο τη διερεύνηση και διεύρυνση των δυνατοτήτων της ανθρώπινης συνείδησης. Μελετώντας εντατικά τις λειτουργίες των δυο ημισφαιρίων του εγκεφάλου και αναπτύσσοντας ειδικές τεχνικές που πρώτα εφάρμοσε στον εαυτό του ο Μονρόε κατάφερε τελικά να δημιουργήσει μια μέθοδο για εξωσωματικά ταξίδια. Με τη βοήθεια ειδικής μουσικής που ενεργοποιεί τον εγκέφαλο, με αναπνοές και μια σειρά από νοητικές ασκήσεις οι πειραματιζόμενοι οδηγούνται σιγά- σιγά ώστε να βρεθούν έξω από το φυσικό τους σώμα ταξιδεύοντας με το αστρικό.
Η σχετική μέθοδος υπάρχει και σε βιβλίο και αν και δεν είναι δύσκολη απαιτεί μια βασική προϋπόθεση: το ξεπέρασμα του φόβου. Οι περισσότεροι άνθρωποι που τους έχει συμβεί μια αυθόρμητη εξωσωματική εμπειρία έχουν έρθει αντιμέτωποι με το φόβο του αγνώστου και του θανάτου. Ακριβώς τα ίδια συναισθήματα πρέπει να ξεπεράσει και ο επίδοξος αστρικός ταξιδιώτης γιατί τη στιγμή του περάσματος από το φυσικό στο αστρικό σώμα ακούγεται ένας έντονος εσωτερικός ήχος και υπάρχει μια αίσθηση έντονων κραδασμών.
Αυτές οι πρωτόγνωρες καταστάσεις προκαλούν ανησυχία σε όσους δεν είναι εξοικειωμένοι. Ακόμα και ο ίδιος ο Μονρόε ομολόγησε πως χρειάστηκε να επαναλάβει τουλάχιστον 20 φορές τις προσπάθειές του πριν καταφέρει να ξεπεράσει το φόβο του. Τα συναισθήματα ανησυχίας μπορούν να επιστρέψουν επίσης και κατά τη διάρκεια του αστρικού ταξιδιού δημιουργώντας μια αγωνία για το αν θα μπορέσει να επιστρέψει κανείς στο φυσικό του σώμα.
Ακόμα κι αν δεν έχετε μια συνειδητή ανάμνηση ενός εξωσωματικού ταξιδιού το πιθανότερο είναι ότι παρ’ όλα αυτά το έχετε κάνει. Στον ύπνο σας. Σύμφωνα με την εσωτερική παράδοση σε όλα τα όνειρά μας που βλέπουμε τον εαυτό μας να αιωρείται ή να πετάει είναι αληθινές καταστάσεις πτήσης που κάνουμε με το αστρικό μας σώμα. Πολλές φορές μάλιστα έχουμε την αίσθηση ότι πέφτουμε απότομα και ξυπνάμε με ένα τίναγμα.
Πρόκειται για απότομη επιστροφή του αστρικού σώματος μέσα στο φυσικό. Αν μάλιστα αυτό το απότομο ξύπνημα συνοδεύεται από μια αίσθηση αποπροσανατολισμού και πονοκέφαλο σημαίνει πως το αστρικό σώμα δεν «προσαρμόστηκε» σωστά μέσα στο φυσικό. Σε αυτή την περίπτωση θα χρειαστεί να περάσουν αρκετές ώρες για να συνέλθει κανείς εκτός κι αν ξανακοιμηθεί για μερικά λεπτά δίνοντας στο αστρικό σώμα τη δυνατότητα να βγει και να ξαναμπεί σωστά μέσα στο φυσικό. Η μεταφυσικές παραδόσεις αναφέρουν επίσης πως το αστρικό αυτό σώμα είναι το όχημα με το οποίο ταξιδεύουμε σε άλλους κόσμους όταν το σάρκινο σώμα πεθαίνει. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει η ασημένια χορδή που συνδέει τα δυο σώματα να κοπεί.
Τότε επέρχεται ο θάνατος του φυσικού σώματος. Πολλοί άνθρωποι που έζησαν επιθανάτιες εμπειρίες , βγήκαν έξω από το σώμα τους και το κοιτούσαν ενώ βρισκόταν στο κρεβάτι του χειρουργείου ή υπέφερε από σοβαρό τραυματισμό , περιγράφουν πως έβλεπαν μια ασημένια φωτεινή γραμμή να συνδέει τον αφαλό του αστρικού τους σώματος με τον αφαλό του φυσικού. Ακριβώς γι αυτό και επέστρεψαν τελικά. Αν την έβλεπαν κομμένη θα σήμαινε το τέλος του ένσαρκου βίου τους. Γι αυτό και δεν είναι τυχαία η έκφραση «κόπηκε το νήμα της ζωής του». Αυτό το νήμα δεν είναι παρά η περιγραφόμενη ως ασημένια χορδή.
Τα αστρικά ταξίδια της Ωραίας Ελένης
Η αρχαιότερη ελληνική αναφορά στο δεύτερο σώμα γίνεται από τον Όμηρο στην Οδύσσεια όπου αναφέρει ότι δεν ήταν η Ελένη που ακολούθησε τον Πάρι στην Τροία αλλά το είδωλό της ενώ η ίδια βρισκόταν στην Αίγυπτο. Αλλά και ο μυημένος Αισχύλος στον «Αγαμέμνονα» αναφέρεται στην ικανότητα της Ωραίας Ελένης να εκδηλώνεται και με ένα άλλο ,φασματικό, σώμα. Οι αρχαίοι μύστες φαίνεται ότι είχαν εμβαθύνει σε αυτό το μυστήριο και είχαν κατακτήσει τη δυνατότητα ελέγχου του αστρικού σώματος το οποίο μπορούσαν να καταστήσουν ορατό κατά βούλησιν.
Έτσι, μπορούσαν να εμφανίζονται σε δυο μέρη ταυτόχρονα! Σχετικές μαρτυρίες υπάρχουν για τον ιερέα του Απόλλωνα Άβαρι, για τον μύστη Απολλώνιο Τυανέα αλλά και για τον Ιάμβλιχο και τον Πυθαγόρα για τον οποίο αναφέρεται ότι σε μια και την ίδια μέρα παραβρέθηκε και δίδαξε στο Μεταπόντιο της Ιταλίας και στο Ταυρομένιο της Σικελίας, πόλεις που απέχουν μεταξύ τους πολλών ημερών ταξίδι. Παρόμοιες ικανότητες λέγεται ότι είχε και ο Εμπεδοκλής που ονομαζόταν επίσης «αιθεροβάτης» για την ικανότητά του να περπατά στον αέρα. Φαίνεται λοιπόν, πως προνόμιο των μυστών ήταν και η εκούσια μετατόπισή τους από το φυσικό στο αστρικό σώμα.
Όμως, πού μπορεί να πάει κάποιος με το αστρικό του σώμα και κατά πόσο μπορεί να αλληλεπιδράσει με τον φυσικό κόσμο; Σε αυτά τα ερωτήματα επιχειρούν να απαντήσουν πολλοί ερευνητές. Ανάμεσά τους ο Κάρλος Καστανέντα , ο μαθητής του Ινδιάνου μάγου Δον Χουάν , που κατέγραψε τις εμπειρίες του σε μια σειρά βιβλίων που έγιναν μπεστ σέλερς.
Όπως αναφέρει ο Καστανέντα, οι εμπειρίες που βιώνει κάποιος με το αστρικό του σώμα εξαρτώνται από το επίπεδο εξέλιξης της συνειδητότητάς του. Μπορεί να μετακινηθεί ελάχιστα παραμένοντας κοντά στο φυσικό του σώμα ή να βρεθεί σε άλλη διάσταση και να συναντήσει ανώτερα όντα. Μπορεί επίσης να έχει τη δυσάρεστη εμπειρία της συνάντησης με κατώτερες οντότητες του αστρικού χώρου.
Της Ιουλίας Πιτσούλη

ΠΗΓΗ 

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

16 λέξεις που φέρνουν χαρά

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Αφύπνιση Συνείδησης ( Consciousness Awakening ).

Οι 16 λέξεις που φέρνουν χαρά και διώχνουν το άγχος!

Οι 16 λέξεις που φέρνουν χαρά και διώχνουν το άγχος! - Αφύπνιση Συνείδησης

Σύμφωνα με τον Νευρογλωσσικό Προγραμματισμό [NLP] οι λέξεις επηρεάζουν τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά Ποιες φράσεις είναι σημαντικές στη ζωή μας;

awakengr.com

 http://www.hippieteepee.gr/16-lexis-fernoun-chara-diochnoun-agchos/
Σύμφωνα με τον Νευρογλωσσικό Προγραμματισμό [NLP] οι λέξεις επηρεάζουν τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά
Ποιες φράσεις είναι σημαντικές στη ζωή μας;
«Σήμερα ήταν μια καλή μέρα»: Αρκεί να το πεις έστω μια φορά για να δεις τη ζωή σου πιο αισιόδοξα.
«Καταλαβαίνω»: Πιο σημαντικό από το να έχεις πάντα δίκιο, είναι το να έχεις πάντα επίγνωση.
«Σ’αγαπώ»: Όλοι θέλουν κατά βάθος να το πουν και όλοι θέλουν να το ακούσουν.
«Σε εμπιστεύομαι»: Όλοι χρειαζόμαστε συμμάχους σε αυτή τη ζωή.
«Μπορώ και καλύτερα»: Μόλις το πεις, έχεις κάνει τη μισή διαδρομή για να το κάνεις και πραγματικότητα.
«Έκανα το καλύτερο που μπορούσα»: Αν όντως είναι αλήθεια, θα νιώσεις πολύ περήφανος για τον εαυτό σου και όσα κατάφερες.
«Συγχαρητήρια»: Αν το πεις χωρίς ίχνος ζήλιας, θα σε εκτιμήσεις ακόμα περισσότερο.
«Συγγνώμη»: Είναι πολύ λυτρωτικό όταν το λες και το εννοείς.
«Πήρα μια απόφαση»: Η ευθύνη που εμπεριέχει αυτή η φράση, μετατρέπει οποιαδήποτε δραστηριότητα από αγγαρεία σε συνειδητή επιλογή.
«Δεν έχω τελειώσει»: Μόνο εσύ αποφασίζεις πότε ένα κεφάλαιο έχει κλείσει στη ζωή σου.
«Αρκετά!»: Χρειάζεται να ξέρεις που να βάζεις ο ίδιος τα όριά σου.
«Δεν είναι πολύ όμορφο;»: Όσο περισσότερο παρατηρείς την ομορφιά του κόσμου που σε περιβάλλει, τόσο πιο ευτυχισμένος νιώθεις.
«Είσαι καταπληκτικός»: Άσε τον εαυτό σου να νιώσει θαυμασμό για κάποιον άλλο και θα νιώσεις πολύ πιο δυνατός.
«Πιστεύω σε αυτό»: Είτε πρόκειται για το θεό, είτε για μια απλή ιδέα, πρέπει να δείξεις πίστη σε κάτι στη ζωή σου.
«Δεν ξέρω πως να το κάνω»: Καλύτερα να παραδεχτείς την άγνοιά σου για κάτι και να μάθεις, παρά να προσποιηθείς ότι γνωρίζεις.
«Σε ευχαριστώ που βοήθησες να γίνει πραγματικότητα αυτό»: Γιατί κανείς δεν μπορεί να τα κάνει όλα μόνος του σε αυτή τη ζωή και χρειάζεται να δείχνει ευγνωμοσύνη σε αυτούς που τον βοηθούν.
Διαβάστε επίσης: Πως η Επιλογή Θετικών Λέξεων μπορεί να Αλλάξει τη Ζωή σας
Πώς, όμως, μπορούμε να διαχειριστούμε καλύτερα το άγχος; Τι πρέπει να αποφύγουμε;
Αποφύγετε:
– να κριτικάρετε και να κατηγορείτε τον εαυτό σας για ό,τι συμβαίνει,
– να έχετε τύψεις γιατί δεν ανταποκριθήκατε σ’ αυτό που περίμεναν οι άλλοι,
– να έχετε αυξημένες προσδοκίες για τον εαυτό σας και τους άλλους
– και να ‘εκφράζεστε’ αρνητικά»
Για την αποφυγή του άγχους θα πρέπει κανείς να αλλάξει τρόπο σκέψης, να κάνει αυτοδιάλογο, να νιώθει ευτυχής με όσα έχει καταφέρει, να παίρνει βαθιές αναπνοές και να βάλει δραστηριότητα και κίνηση στη ζωή του.

«Αποφύγετε να χρησιμοποιείτε αρνητικά μόρια, όπως ‘μην’ ή ‘δεν’, και λέξεις με αρνητική χροιά, όπως το ‘πρέπει’. Οι σκέψεις σας συνδέονται άμεσα και επηρεάζουν τα συναισθήματά σας και τη συμπεριφορά σας. Μιλήστε στον εαυτό σας είτε εξωτερικά, δηλαδή φωναχτά, είτε εσωτερικά, δηλαδή από μέσα σας, προσπαθώντας να τον χαλαρώσετε και να τον αποπροσανατολίσετε από αρνητικές σκέψεις.

Διαβάστε επίσης: Φράσεις που θεραπεύουν: δοκιμάστε τες!

Βρείτε αφορμές να γελάσετε ή παρακολουθήστε κάποιο πρόγραμμα στην τηλεόραση που σας κάνει να γελάτε. Αυτομάτως πηγαίνει το μήνυμα στον εγκέφαλο ότι είστε καλά. Θυμηθείτε να παίρνετε βαθιές αναπνοές, εκπνέοντας προς τα έξω κι έχοντας στο μυαλό σας μια όμορφη σκέψη ή εικόνα. Και, φυσικά, γυμναστείτε ή βάλτε κάποια δραστηριότητα και κίνηση στη ζωή σας.

Γράφει η Ψυχολόγος Ευφροσύνη Μήτσιου (Εξειδίκευση στη Μη Κατευθυντκή Εμψύχωση Ομάδων,Msc. Σχολική – Εξελικτική Α.Π.Θ.Master Practitioner στις Διατροφικές Διαταραχές και στην Παχυσαρκία)

 boro.gr

Για περισσότερα νέα σχετικά με Ψυχολογία & Αυτοβελτίωση κάντε like στην σελίδα στο facebook

 

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

 

 

 

Αγάπα σε

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Αφύπνιση Συνείδησης ( Consciousness Awakening ).

Αγάπα σε, διάολε.
Κι ας κάνεις λάθη. Θα είναι δικά σου. Διεκδίκησε, τόλμα, γέλα, κλάψε. Μη φοβάσαι να δείξεις. Μη φοβάσαι να πεις. Μη τρέμεις να κάνεις. Αυτό είσαι. Αυτός είσαι.
Κι ας κάνεις λάθη. Θα είναι δικά σου. Διεκδίκησε, τόλμα, γέλα, κλάψε. Μη φοβάσαι να δείξεις. Μη φοβάσαι να πεις. Μη τρέμεις να κάνεις. Αυτό είσαι. Αυτός είσαι.

Αγάπα σε, διάολε! - Αφύπνιση Συνείδησης

Αγάπα σε, ρε άνθρωπε. Δεν κοστίζει τίποτε. Μην είσαι μουρτζούφλης. Μη στέκεσαι παθητικός θεατής της ζωής σου. Αγάπα σε πρώτα εσύ για να ακολουθήσουν και οι άλλοι. Στάματα να βαρυγκωμάς, να λες πως δεν μπορείς,…

awakengr.com

https://www.mindthetrap.gr/kamini/item1110/%CE%91%CE%B3%CE%AC%CF%80%CE%B1_%CF%83%CE%B5_%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%BF%CE%BB%CE%B5
Αγάπα σε, ρε άνθρωπε. Δεν κοστίζει τίποτε.
Μην είσαι μουρτζούφλης. Μη στέκεσαι παθητικός θεατής της ζωής σου. Αγάπα σε πρώτα εσύ για να ακολουθήσουν και οι άλλοι. Στάματα να βαρυγκωμάς, να λες πως δεν μπορείς, να αρνείσαι, να συμβιβάζεσαι.
Νιώσε σε. Πρώτα εσύ. Κανείς δε θα το κάνει για σένα πριν από σένα. Εσύ πρέπει να κάνεις το πρώτο βήμα. Το δικό σου χέρι θα κάνει την αρχή κι έπειτα θα απλωθούν και τα άλλα. Μη πολυσκέφτεσαι, μην πολυαναλύεις, μη δειλιάζεις. Ξεχώρισε τα «θέλω» σου απ’ τα «πρέπει» σου και βάλε μπρος τις μηχανές. Ποτέ δεν είναι αργά, ποτέ πολύ νωρίς.
Κάνε τις μέρες σου να αξίζουν, να έχουν κάτι να πουν, κάτι να δώσουν. Μην αναπνέεις απλά. Κάθε ανάσα κι ένας δρόμος. Δρόμος δικός σου χαραγμένος με τις πατημασιές σου. Γιατί είσαι εσύ. Γιατί το αξίζεις. Γιατί το επιλέγεις.
Μη σκεφτείς ποτέ πως η ζωή σου χρωστάει. Σε κανέναν δε χρωστάει. Σε κανέναν δε χαρίζει απλόχερα κι ανιδιοτελώς. Πάντα κάτι σου παίρνει. Πάντα αυτό που είσαι διατεθειμένος να της δώσεις. Και τι σκας; Όλα έχουν ένα τίμημα. Καλύτερα να ρισκάρεις παρά να βουλιάζεις στην αδράνεια. Το μηδέν είναι βαρετό και δεν κουβαλάει φορτίο. Μήτε αρνητικό, μήτε θετικό. Ουδέτερο, άχρωμο κι άοσμο. Βαρετό. Αυτό θες για σένα;
Αγάπα σε, διάολε.
Κι ας κάνεις λάθη. Θα είναι δικά σου. Κι ας βγεις χαμένος. Πάντα κάτι μαθαίνεις. Κάτι που θα σου φανεί χρήσιμο μετά. Μαθήματα όλα που φορτώνουν τα «μέσα» σου με γνώσεις. Δικές σου. Κι ας πέσεις κι ας ξαναπέσεις. Ποτέ δε θα μείνεις κάτω για πάντα. Πάντα ένα χέρι θα βρεθεί να σε σηκώσει. Κι αν δε βρεθεί θα έχεις πάντα τα δικά σου χέρια και πόδια να σε στηρίζουν.
Διεκδίκησε, τόλμα, γέλα, κλάψε. Μη φοβάσαι να δείξεις. Μη φοβάσαι να πεις. Μη τρέμεις να κάνεις. Αυτό είσαι. Αυτός είσαι. Με τα καλά σου, με τα στραβά σου, με τις μούρλιες σου και τις υπερβολές σου. Αν δεν μπορείς να αλλάξεις, χώνεψέ το. Αν δε θες να αλλάξεις, βγάλε το σκασμό.
Αγάπα σε για αυτό που είσαι, γαμώτο. Ό,τι κι αν είσαι. Όπως είσαι.
Δεν έχει νόημα να τρέχεις μια ζωή πίσω από προσδοκίες κι όνειρα που παρέμειναν σκέψεις. Χάνεσαι. Σκορπίζεσαι. Ξεχνάς να χαμογελάς με τα μάτια. Ξεχνάς να ζεις το τώρα. Εγκλωβίζεσαι και βυθίζεσαι.
Κοιτάξου στον καθρέφτη. Βρες αυτό που σε γεμίζει, αυτό που γουστάρει η ψυχή σου κι άστο να γίνει μέρος σου. Κάντο. Μη σκέφτεσαι το χθες, δεν αλλάζει. Μη χάνεσαι στο αύριο, δεν ήρθε ακόμη. Τώρα είναι η δύναμή σου. Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή.
Αγάπα σε όπως θα ήθελες να σε αγαπήσουν.
Όπως έχεις ανάγκη να σε κοιτούν, να σου μιλούν, να σε βλέπουν. Έτσι να φέρεσαι στον εαυτό σου. Να του δίνεις το σεβασμό που απαιτεί χωρίς να τον επαιτεί. Να του προσφέρεις αυτά που ζητάει πριν τα ζητήσει.
Κανέναν δε θα κάνεις ευτυχισμένο αν πρώτα δε γίνεις εσύ. Κανένας δε θα σε υπολογίσει αν εσύ δε σε υπολογίσεις. Κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να σου σταθεί, να είναι εκεί, να σε αντέξει εάν εσύ δε τα βρεις με τον εαυτό σου.
Μη δίνεσαι σε πράγματα ανούσια, σε ανθρώπους κούφιους, σε καταστάσεις άρρωστες. Δε γυρνάει ο χρόνος, δε γιατρεύονται οι ψυχές, δεν αλλάζουν οι άνθρωποι. Αγάπα τις ώρες σου, τις στιγμές σου, τις ρωγμές σου, τις πληγές σου. Βρες τα με τους δαίμονες σου και ξόρκισε τους φόβους σου. Μοίρασε αισιοδοξία, ευκαιρίες, βλέμματα, χαμόγελα και μη σε νοιάζει το μετά.
Αγάπα σε κι ό,τι θέλει ας γίνει.

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Ρουμπίνη Ρόκκου Γεωργαλά.

Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου (γαλλ. La Grèce sur les ruines de Missolonghi) είναι πίνακας του Γάλλου ζωγράφου Ευγένιου Ντελακρουά εμπνευσμένο από την μάχη των Ελλήνων στην τρίτη πολιορκία του Μεσολογγίου.
Εικονίζει την προσωποποίηση... της ηρωικής Ελλάδας. Φοράει ελληνική παραδοσιακή φορεσιά, ξεκούμπωτη στο στήθος. Είναι στραμμένη προς τον θεατή με τα χέρια σε στάση απόγνωσης, και το πρόσωπο σε τρία τέταρτα στραμμένο προς τα αριστερά.Στέκει όρθια επάνω στα ερείπια του Μεσολογγίου, που έχουν καταπλακώσει έναν αγωνιστή. Στο βάθος ένας μαύρος άνδρας με κίτρινο τουρμπάνι που συμβολίζει τον εχθρό καρφώνει μια σημαία στο έδαφοςΔείτε περισσότερα

— με τους Travelling Greece και Demetrios Georgalas στην πόλη Néa Smírni.

TI HTAN TO EIΚΟΣΙΕΝΑ;

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Jk Koutbest.

Giannis Koutris

24 Μαρτίου 2014 ·

25 ΜΑΡΤΙΟΥ(ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ).ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ-ΟΛΕΣ.!!!!!!!!!
TI HTAN TO EIΚΟΣΙΕΝΑ;
ΚΑΙ ΠΩΣ;
ΝΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΕΙ Ο ΤΟΥΡΚΟΣ!
ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ!
Ο ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ ΝΑ ΤΟ ΧΩΝΕΨΕΙ ΠΩΣ!
ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ 21 ΟΥ ΑΙΩΝΑ
ΣΕ ΠΟΙΑ ΑΝΤΕΝΑ ΝΑ ΤΟ ΠΙΑΣΕΙ;
ΣΕ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣΕΙ
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΟ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ!....
❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀
ΕΙΚΟΣΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΜΑΡΤΙΟΥ(ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ) ΑΡ.ΒΑΛΑΩΡΙΤΗ
ΜΕ ΜΙΑΣ ΑΝΟΙΓΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ,ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΜΕΡΙΑΖΟΥΝ,
ΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΕΜΕΙΝΑΝΕ ΒΟΥΒΟΙ,ΠΑΡΑΛΥΤΟΙ ΚΟΙΤΑΖΟΥΝ,
ΜΙΑ ΦΛΟΓ ΑΣΤΡΑΦΤΕΙ…ΑΚΟΥΟΝΤΑΙ ΨΑΛΜΟΙ ΚΑΙ ΜΕΛΩΔΙΑ..
ΠΕΤΑΕΙ ΕΝ ΑΣΤΡΟ..ΣΤΑΜΑΤΑ ΕΜΠΡΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ.
ΧΑΙΡΕ ,ΤΗΣ ΛΕΕΙ,ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΕ,ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ,ΧΑΙΡΕ!
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΣΕ.ΧΑΙΡΕ,ΜΑΡΙΑ ΧΑΙΡΕ!
ΕΠΕΡΑΣΑΝ ΧΡΟΝΟΙ ΠΟΛΛΟΙ..ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΣΑΝ ΕΚΕΙΝΗ
ΑΣΤΡΑΦΤΕΙ ΠΑΛΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ..ΣΤΗΝ ΕΡΜΗ ΤΗΣ ΤΗΝ ΚΛΙΝΗ
ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΗ,ΟΛΑΡΦΑΝΗ,ΧΛΩΜΗ ΚΙ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΗ,
ΜΙΑ ΚΟΡΗ ΠΑΝΤΑ ΤΗΚΕΤΑΙ ,ΣΤΕΝΑΖΕΙ ΑΛΥΣΩΜΕΝΗ,
ΤΑ ΣΙΔΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΤΑΡΑΓΑ,ΣΚΟΤΑΔΙ ΟΛΟΓΥΡΑ ΤΗΣ.
Η ΚΑΤΑΦΡΟΝΙΑ,Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΕΠΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΤΗΣ.
ΤΡΕΜΕΙ ΜΕ ΜΙΑΣ Η ΦΥΛΑΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΠΛΑΤΗ Η ΘΥΡΙΔΑ
ΦΕΓΓΕΙ ΚΙ ΑΦΗΝΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΝΑ ΕΝ ΑΣΤΡΟ,ΜΙΑΝ ΑΧΤΙΔ
Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΕΣΤΑΘΗΚΕ,ΔΙΠΛΩΝΕΙ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ….
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΣΕ,ΕΛΛΑΣ ΑΝΑΣΤΑ,ΧΑΙΡΕ!!

Α. ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ "Η Προσευχή του Διάκου"

Α. ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ "Η Προσευχή του Διάκου"
την παραμονή της μάχης της Αλαμάνας
ΠΙΝΑΚΑΣ Κ ΠΑΡΘΕΝΗΣ "Αποθέωση του Αθανασίου Διάκου" (1931). Ελαιογραφία
Ήτανε νύχτα. Τα βουνά, οι λαγκαδιές, τα δένδρα,
οι βρύσες, τ' αγριολούλουδα, ο ουρανός, τ' αγέρι,
στέκουν βουβά ν' ακούσουνε την προσευχή του Διάκου.
« Όταν η μαύρ' η μάνα μου, εμπρός σε μιαν εικόνα,
Πλάστη μου, μ' εγονάτιζε με σταυρωτά τα χέρια
καί μώλεγε να δεηθώ για κειούς, που το χειμώνα
σα λύκοι ετρέχαν στα βουνά με χιόνια, μ' αγριοκαίρια,
για να μη ζούνε στο ζυγό, ένιωθα τη φωνή μου
να ξεψυχάη στα χείλη μου, εσπάραζε η καρδιά μου,
μου ετρέμανε τα γόνατα, σα νά 'θελε η ψυχή μου
να φύγη με τη δέηση από τα σωθικά μου.
Ύστερα μούλεγε κρυφά να Σου ζητώ τη χάρη
και να μ'αξιώσης μια φορά ένα σπαθί να ζώσω
και να μην έρθη ο θάνατος να μ'εύρη να με πάρη,
πρίν πολεμήσω ελεύθερος, για Σέ πριν το ματώσω.
Πατέρα παντοδύναμε, άκουσες την ευχή μου•
μου φύτεψες μέσ' στην καρδιά αγάπη, πίστη, ελπίδα,
έδωκες μια αχτίδα Σου αθέρα στο σπαθί μου
και μού'πες: Τώρα πέθανε για Με, για την Πατρίδα.
Έτοιμος είμαι, Πλάστη μου! Λίγες στιγμές ακόμα
και σβηώνται τ' άστρα Σου για με. Για με θα σκοτειδιάση
τ' όμορφο γλυκοχάραμα. Θα μου κλειστή το στόμα,
που εκελαηδούσε στα βουνά, στη ρεματιά, στη βρύση•
θα μαραθούν τα πεύκα μου. Αραχνιασμέν' η λύρα,
που μου ήταν αδερφοποιητή κι όπου μ' εμέ στη φτέρη
αγκαλιασμένη επλάγιαζε, τώρα θα μείνη στείρα
καί στ' άψυχο κουφάρι της θα να βογγάη τ' αγέρι.
Όλα τ' αφήνω με χαρά, χωρίς ν' αναστενάξω.
Και τό'χω περηφάνεια μου, που εδιάλεξες εμένα
αυτήν την έρμη την ποριά με το κορμί να φράξω.
Ευχαριστώ Σε, Πλάστη μου! Δε θα χαθούν σπαρμένα
και δε θα μείνουν άκαρπα τ' άχαρα κόκκαλά μου.
Ευλόγησέ τηνε τη γη, οπού θα μ' αγκαλιάση
και στοίχειωσε κάθε σπειρί από τα χώματα μου,
να γένη αδιάβατο βουνό το μνήμα του Θανάση.
Θέ μου! ξημέρωσέ τηνε την αυριανή τη μέρα!
Θα μας θυμάτ' η Αρβανιτιά και θα την τρώ' η ζήλεια.
Θα χλιμιντράνε τ' άλογα, θα καίνε τον αγέρα
με τ' άγρια τα χνώτα τους γκέκικα καριοφίλια,
θα γίνουν πάλι τα Θερμιά λαίμαργη καταβόθρα.
Χιλιάδες ήρθαν θερισταί και Χάρος οργοτόμος,
μουγκρίζουν, φοβερίζουνε, πως δε θα μείνη λώθρα
σ' αυτήν τη δύστυχη τη γη, φωτιά, δρεπάνι, τρόμος.
Κι εμείς θα πάμε με χαρά σ' αυτόν τον καταρράχτη.
Επάνωθέ μας θά'σαι Σύ, και τα πατήματα μας
θα νά'χουνε για στήριγμα τη φοβερή τη στάχτη,
πώμεινε σπίθ'ακοίμητη βαθιά στα σωθικά μας.
Δυνάμωσέ μας, Πλάστη μου! Για ν' ακουστή στη Δύση,
πως δεν απονεκρώθηκε και πως θ' ανθοβολήση
τώρα με τα Μαγιάπριλα ή δουλωμένη χώρα.
Ευλογημέν' η ώρα!»
Έσκυψ' ο Διάκος ως τη γη, έσφιξε με τα χείλη
κι εφίλησε γλυκά γλυκά το πατρικό του χώμα.
Έβραζε μέσα του η καρδιά και στα ματόκλαδά του
καθάριο, φωτοστόλουστο, ξεφύτρωσ' ένα δάκρυ...
Χαρά στο χόρτο πώλαχε να πιη σε τέτοια βρύση.
Πλαγιάζει ο λεονταρόψυχος! Τα νιάτα, η θωριά του,
τ' αστέρια βλέπουν με χαρά και κάπου κάπου αφήνουν
κρυφά το θόλο τ' ουρανού για να διαβούν σιμά του.
Μοσχοβολάει τριγύρω του και τον σφιχταγκαλιάζει
στον κόρφο της η άνοιξη, σα νά'τανε παιδί της•
Χαρούμενα τα λούλουδα φιλούν το μέτωπο του.
χάνει με μιας την ασχημιά και την ταπεινοσύνη
ο έρμος ο αζώηρος, η ποταπή η λαψάνα,
γλυκαίνει το χαμαίδρυο, στου χαμαιλειού τη ρίζα
αποκοιμιέται ο θάνατος και το περιπλοκάδι,
που πάντα κρύβεται δειλό και τ' άπλερο κορμί του
αλλού στυλώνει το φτωχό, δυναμωμένο τώρα
τρελλό, περηφανεύεται και θέλει να κλαρώση
στ'ανδρειωμένο μέτωπο για ν' ακουστή πως ήταν
στη φοβερή παραμονή μια τρίχ' απ' τα μαλλιά του.

Πλαγιάζει ο λιονταρόψυχος! Του ύπνου του οι ώραις
όσο κι'αν φύγουν γρήγορα, μεσότοιχο θα γένουν
ν'αποστομώσουν το θολό, τ' αγριωμένο κύμα
του χρόνου που μας έπνιξε. Μ' εκείνην την ρανίδα
πώσταξ' από τα μάτια του θα ξεπλυθή η μαυράδα,
που ελέρωνε της μοίρας μας το νεκρικό δεφτέρι.
Ο Διάκος στο κρεββάτι του, ζωσμένος τη φλοκάτη,
σαν αητός μες στη φωλιά, ολάκερο ένα γένος
έκλωθ' εκείνην την βραδιά. Όταν προβάλ'η μέρα,
θα νάβγουν τ' αητόπουλα με τροχισμένα νύχια,
με θεριεμμένα τα φτερά, ν'αρχίσουν το κυνήγι...
Πλάστη μεγαλοδύναμε! Αξίωσέ μας όλους,
πριν μας σκεπάση η μαύρη γη, στα δουλωμένα πλάγια
να κοιμηθούμε μια νυχτιά τον ύπνο του Θανάση!