Πίστις, Ελπίς, Αγάπη και Σοφία

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Ευτυχία Ψαλιδακη.

 

 

 

 

 

Η Ευτυχία Ψαλιδακη πρόσθεσε 4 νέες φωτογραφίες.

13 ώρες ·

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΛΗΜΈΡΑ
ΥΓΕΙΑ ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΥΡΙΟΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΩΝ ΑΓΊΩΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΦΙΛΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗΣ ΕΟΡΤΑΖΟΥΣΕΣ.
Πίστις, Ελπίς, Αγάπη και Σοφία
17 Σεπτεμβρίου 2017
agia sophia kai thygateres
Πρωτ. Π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα
Οι τρεις Μάρτυρες, η Πίστις, η Ελπίς και η Αγάπη, είναι θυγατέρες της Αγίας Σοφίας, όπως ακριβώς και οι αρετές της πίστεως, της ελπίδας και της αγάπης είναι τέκνα της σοφίας, της αληθινής σοφίας της “άνωθεν κατερχομένης”, που γεννά τον φόβο του Θεού· “αρχή σοφίας φόβος Κυρίου”.
Οι τρεις κόρες της Αγίας Σοφίας, δώδεκα, δέκα και εννέα ετών αντίστοιχα, είχαν όλες τις αρετές, όπως το δηλώνουν και τα ονόματα τους, ήσαν γεμάτες από πίστη και ελπίδα στον Χριστό και αγάπη προς τον Θεό και τον άνθρωπο. Αλλά και η μητέρα τους ήταν όνομα και πράγμα Σοφία. Κατείχε την αληθινή αγάπη που είναι ανώτερη από την φυσική αγάπη, το λεγόμενο μητρικό φίλτρο, γι’ αυτό και απέβλεπε στο πνευματικό συμφέρον των παιδιών της. Τα ενθάρρυνε να προχωρήσουν στον θάνατο για την αγάπη του Χριστού, γνωρίζοντας πώς έτσι τους εξασφαλίζει την αληθινή ζωή, αφού “δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι” (Σοφ. Σολομ. 5,1).
Ο τρόπος συμπεριφοράς της Αγίας Σοφίας δείχνει το μέτρο της αγάπης προς τα παιδιά, τα οποία δεν είναι κτήμα των γεννητόρων τους, αλλά έμψυχα και λογικά δώρα του Θεού προς τους γονείς, οι οποίοι είναι συνεργάτες του Θεού στο έργο της δημιουργίας. Η αληθινή αγάπη είναι ανιδιοτελής και δεν ζητά ανταλλάγματα, δεν περιμένει ανταπόδοση. Αγαπούμε τα παιδιά επειδή αγαπούμε τον Θεό που μας τα έδωσε και αυτά θα μας αγαπούν αληθινά αν τα έχουμε μάθει να αγαπούν τον Θεό. Εν ονόματι της αγάπης δεν πρέπει να παραβιάζεται η ελευθερία των παιδιών, αλλά ούτε και αληθινή ελευθερία μπορεί να υπάρξη χωρίς την αγάπη. Μια αγάπη χωρίς ελευθερία είναι δικτατορία, και μια ελευθερία χωρίς αγάπη είναι αναρχία. Αυτό που αγγίζει την καρδιά των παιδιών, περισσότερο από τα λόγια, είναι η προσευχή γι’ αυτά και το σωστό παράδειγμα.
Παιδιά που έχουν βιώσει στο οικογενειακό περιβάλλον την αληθινή ελευθερία και την ανιδιοτελή αγάπη, έχουν μάθει να αγαπούν και να προσφέρουν απλόχερα χωρίς διακρίσεις. Το αντίθετο συμβαίνει με παιδιά που έχουν στερηθεί την αγάπη ή την ελευθερία. Γίνονται αυταρχικά, αντιδραστικά, αντικοινωνικά, κλεισμένα ερμητικά στον εααυτό τους, επιθετικά και καχύποπτα. Τον σεβασμό στην ελευθερία των άλλων διδάσκει ο Ίδιος ο Θεός, ο Οποίος προίκισε τον άνθρωπο με το αυτεξούσιο και σέβεται όσο κανείς την ανθρώπινη ελευθερία.
Η Ορθόδοξη αγωγή βοηθά στο ξεπέρασμα των όποιων προβλημάτων και δυσκολιών της ζωής, χωρίς να δημιουργούνται ή να παραμένουν στην ψυχή αποθημένα που οδηγούν, όχι σπάνια, σε δυσάρεστες καταστάσεις. Πολλοί γονείς, δυστυχώς, “βγάζουν” τα αποθημένα τους στα παιδιά τους. Ό,τι απέτυχαν να κάνουν ή να γίνουν στην ζωή τους, θέλουν να το κάνουν ή να γίνουν αυτά και προσπαθούν με κάθε τρόπο να τους το επιβάλουν παραβιάζοντας έτσι κάθε έννοια ελευθερίας και δημοκρατίας, αφού η δημοκρατία ή η δικτατορία είναι τρόπος ζωής και καθημερινής συμπεριφοράς. Η Αγία Σοφία ήταν δημοκράτισσα με όλη την σημασία της λέξεως. Ενθαρρύνει και προτρέπει χωρίς να επιβάλλη. Γνωρίζει ότι κόρες της ανήκουν στον Θεό και Του τις προσφέρει. Μπροστά στην αγάπη Του ξεπερνά τον μητρικό πόνο. Πιστεύει στην αιώνια ζωή και ζη με την ελπίδα των μελλόντων αγαθών. Χωρίζεται προσωρινά από τα παιδιά της για να ξανασμίξη με αυτά στην βασιλεία του Θεού. Πήγε πάνω από τον τάφο τους και παρακαλούσε τον Θεό να την πάρη, για να είναι μαζί τους. Είχε την βεβαιότητα ότι τα παιδιά της υπάρχουν, είναι ζωντανά και θα τα συναντήση, θα τα ξαναδή.
Όσοι είναι σκληροί με τους σημερινούς νέους νομίζω ότι τους αδικούν. Οι νέοι σήμερα, σύμφωνα και με μαρτυρίες πολλών παιδαγωγών και άλλων που ασχολούνται με την νεότητα, είναι πιο ειλικρινείς και ευθείς από τους νέους παλαιοτέρων εποχών. Η βίαιη, σε ορισμένες περιπτώσεις, συμπεριφορά τους, καθώς και οι ακραίες αντιδράσεις τους, πιστεύω ότι οφείλονται στο ότι ζητούν από την κοινωνία ευαισθησία, αγάπη και ειλικρίνεια και αντί αυτών συναντούν σκληρότητα, αναλγησία και υποκρισία. Όπου συναντούν ανθρωπιά και καλωσύνη γίνονται άλλοι άνθρωποι και έχουμε πολλά τέτοια παραδείγματα.
Η Πίστις, η Ελπίς και η Αγάπη ήσαν άξια τέκνα ενδόξου Μητρός. Γαλουχήθηκαν με το άδολο γάλα της πίστης, της ελπίδας και της αγάπης στον Θεό, γι’ αυτό και πέτυχαν να πραγματώσουν τον σκοπό της ζωής τους, το εύ ζήν, δηλαδή, το “σύν Χριστώ είναι” στην βασιλεία του Θεού, όπου ζωή ατελεύτητος.

O Νίκος Καζαντζάκης για τη σφαγή στη Βιάννο

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Kymaki Andrikaki Popy.

O Νίκος Καζαντζάκης για τη σφαγή στη Βιάννο - Οι Γερμανοί γλεντούσαν πάνω στα πτώματα [φωτός] | Αγώνας της Κρήτης

agonaskritis.gr|Από Agonas tis Kritis

http://agonaskritis.gr/o-%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B3%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B2%CE%B9%CE%AC/

O Νίκος Καζαντζάκης για τη σφαγή στη Βιάννο – Οι Γερμανοί γλεντούσαν πάνω στα πτώματα [φωτός]

28/09/2014 Κανένα σχόλιο ακόμα

Η βαρβαρότητα των ναζί όπως την κατέγραψε ο Νίκος Καζαντζάκης. Ενα μοναδικό ντοκουμέντο αποτελεί η έκθεση που συνέταξε για το ολοκαύτωμα των χωριών στη Βιάννο της Κρήτης κατά τη διάρκεια της Κατοχής.

Ο Νίκος Καζαντζάκης στα χωριά της Βιάννου. Είδε τα χνάρια της καταστροφής και συνομίλησε με κατοίκους που επέζησαν από το ολοκαύτωμα και κατέθεσαν τη μαρτυρία τους. Στην έκθεσή του κατέγραψε με λεπτομέρειες τη βαρβαρότητα των ναζί
Ο Καζαντζάκης μετείχε στην Κεντρική Επιτροπή Διαπιστώσεως Ωμοτήτων εν Κρήτη, μαζί με τους Καλιτσουνάκη και Κακριδή και περιγράφει με συγκλονιστικές λεπτομέρειες τις ωμότητες των κατακτητών και τη θηριωδία τους κατά του άμαχου πληθυσμού. Η έκθεσή του, αποσπάσματα της οποίας φέρνει στο φως το «Εθνος», ήταν η επίσημη αναφορά προς το ελληνικό κράτος για τα δεινά της Βιάννου.

"Sponsored links"

Ηταν Σεπτέμβριος του 1943 όταν ο τακτικός γερμανικός στρατός σάρωσε τα χωριά, δολοφονώντας, βασανίζοντας παιδιά και σκοτώνοντας γέρους καθηλωμένους στο κρεββάτι. Συνολικά 461 ανθρώπους. Και ύστερα…



«Εκ των εκτελεστών, εγκατασταθέντες δε εις μίαν αυλήν ολίγον απέχουσα από του τόπου της εκτελέσεως ήρχισαν να τρώγουν και να διασκεδάζουν, περιπαίζοντες και τας ολοφυρομένας γυναίκας και μιμούμενοι τας κραυγάς της απελπισίας των «Παναγιά μου, Παναγιά μου!» έγραφε ο Νίκος Καζαντζάκης. Ο συγγραφέας, μετά την απελευθέρωση, είδε την καταστροφή και κατέγραψε τις μαρτυρίες όσων επέζησαν.
«… 14/9, εορτήν της Ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού, επέπρωτο να συντελεσθή μία από τας φοβερωτέρας καταστροφάς που είδεν η Κρήτη καθ’ όλην την περίοδον της κατοχής• οι Γερμανοί εισέβαλον εις τα χωρία της Βιάννου, Αμιράς, Βαχός, Κεφαλοβρύσι, Κρεββατάς, Αγ. Βασίλειος, Πεύκος, Κάτω Σύμη, Γδόχια, Μύρτος, Μουρνιές, Ρίζα, Μάλλες κ.τλ. φονεύοντες μεμονωμένως μεν όσους συνήντων καθ’ οδόν -άνδρας, γυναίκας και παιδιά- εντός δε των χωρίων συγκεντρούντες τους άνδρας όλους και εκτελούντες αυτούς ομαδικώς».
«… Καθώς οι Γερμανοί εισήρχοντο εις τον Αμιράν, οι κάτοικοι, κατά σύστασιν του δημάρχου, τους υπεδέχθησαν εις την είσοδον του χωρίου κρατούντες οίνον, ρακήν και εδέσματα. Εκείνοι, έχοντες κυκλώσει εν τω μεταξύ όλην την περιοχήν, συνέλαβον τους άνδρας όλους -περί τους 100- τους οποίους άνευ διαδικασίας εξετέλεσαν μέχρις ενός, ολίγον κατωτέρω της δημοσίας οδού. Η κατά τμήματα εκτέλεσις αυτών διήρκεσεν από της 10ης πρωινής μέχρι της 4ης απογευματινής. Εν τω μεταξύ εφόνευον και όσους γέροντας και αναπήρους εύρισκον εντός των οικιών, μη δυναμένους να κινηθούν…».



«… επί μακρόν χρονικόν διάστημα αι γυναίκες μετέφερον χώμα εκ των πέριξ δια να συμπληρώσουν την ταφήν των οικείων των και την πρωίαν εύρισκον τήδε κακείσε διεσπαρασμένα τα μέλη αυτών από τους σκύλους, οι οποίοι κατά την νύκτα ανέσκαπτον τους προχείρους τάφους».
Οπως σημείωσε ο Καζαντζάκης, οι Γερμανοί προσπάθησαν να σκεπάσουν τα εγκλήματα και ζήτησαν από αρχιμανδρίτη να βεβαιώσει ότι δεν έγιναν παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, εκείνος όμως απάντησε: «Τουφεκίστε με, αλλά ψεύτικη δήλωση δεν υπογράφω• γιατί είδα με τα μάτια μου γυναίκες ξεκοιλιασμένες».
«…Η Επιτροπή δεν θα λησμονήση ποτέ το σπαρακτικόν θέαμα που αντίκρυσεν…• επί του τόπου της εκτελέσεως εύρε συγκεντρωμένας περί τας 300 γυναίκας μελανηφορούσας μετά των τέκνων των, θρηνούσας, κοπτομένας και μυρολογούσας».

"Sponsored link

«Μεγαλώσαμε με τις αφηγήσεις και τα μοιρολόγια. Ολες οι οικογένειες έχουν θύματα. Για δεκαετίες δεν υπήρχε γυναίκα που να μη φοράει μαύρα» λέει ο κ. Παύλος Μπαριτάκης, δήμαρχος Βιάννου, ο οποίος παρουσίασε στο «Εθνος» την έκθεση ως ένα πολύτιμο ντοκουμέντο. «Υπάρχουν εν ζωή ορισμένοι που θυμούνται όσα έγιναν, όπως και τον Καζαντζάκη όταν είχε έρθει και τα κατέγραψε με ακρίβεια. Ομως η πολιτεία δεν αξιοποίησε την έκθεση αν και ήταν επίσημος κρατικός απεσταλμένος. Για εμάς υπάρχει προσβολή για τα εγκλήματα που έγιναν για τα οποία δεν έχει δοθεί καμία ένδειξη μετάνοιας. Υπάρχουν ανοικτές πληγές».

Σκότωσαν και τον ιερέα

ΚΕΦΑΛΟΒΡΥΣΙ. Και εδώ οι κάτοικοι ματαίως είχον αποπειραθή να μαλάξουν την μανίαν των Γερμανών προϋπαντήσαντες αυτούς με τον πρόεδρον της κοινότητος επικεφαλής, προσκομίζοντες ρακήν και εδέσματα. Οι Γερμανοί συνέλαβον όλους τους άνδρας τους ευρεθέντας εκεί και, αφού εξεδίωξαν τα γυναικόπαιδα, τους ετυφέκισαν παρά το σχολείον, 33 εν όλω, εξ ων επέζησαν 3.
Επίσης εφόνευσαν δια ξιφολόγχης τον υπέργηρον Εμμ. Γ. Κοντάκην επί της κλίνης του… Οι Γερμανοί, λεηλατήσαντες το χωρίον, απήλθον.
Εις τον ΚΡΕΒΒΑΤΑΝ εφόνευσαν 21…. Μεταξύ των εκτελεσθέντων ήτο και ο ιερεύς του Βαχού Λεωνίδας Πνευματικάκης, ευρισκόμενος εις Κρεββατάν και λειτουργών εν των ναώ επί τη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Ο ιερεύς παρουσιάσθη ενώπιον των Γερμανών υψών τον Σταυρόν και εξορκίζων αυτούς να λυπηθούν τους κατοίκους. Εις απάντησιν οι Γερμανοί επυροβόλησαν εναντίον του, ενώ δε εκείνος πληγωμένος εσύρετο δια να καταφύγη εις τινα οικίαν έρριψαν εκ νέου εναντίον του και τον αποτελείωσαν.
Μετά την εκτέλεσιν συνεκεντρώθησαν εις τον Κρεββατάν και τα εκτελεστικά αποσπάσματα Βαχού, Αμιρών και Κεφαλοβρύσου και υπό τους ήχους φωνογράφου ήρχισαν να διασκεδάζουν επί του δώματος του Γ. Ζωάκη και έπειτα μεθυσμένοι κατελθόντες εχόρευαν επί των πτωμάτων των εκτελεσθέντων φωνάζοντες «Χάιλ Χίτλερ» και «Ζήτω η Γερμανία» (ελληνιστί).

Ομαδικές εκτελέσεις και βιασμοί γυναικών

Ουδέ του ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ εφείσθησαν παρ’ όλας τας κατά την προηγουμένην ημέραν δοθείσας υποσχέσεις• ούτω το απόγευμα της 14/9 εξετελέσθησαν 31 εν όλω άνδρες (εξ ων τους 24 ομαδικώς)
….Ο Εμμ. Συμβουλάκης, συλληφθείς καθ’ ην στιγμήν εζήτει να διαφύγη κρατών την τριετήν θυγατέραν του εις τας αγκάλας, περιελήφθη εις την ομαδικήν εκτέλεσιν, υποχρεωθείς να κρατή το τέκνον του. Διαφυγών τας σφαίρας έπεσε κατά γης προσποιηθείς τον νεκρόν• επειδή όμως το νήπιον έκλαιε, ένας Γερμανός στρατιώτης το επυροβόλησεν εκ του πλησίον και το εφόνευσεν. Ο δυστυχής πατήρ έμεινεν επί ώρας ακίνητος, με τα αίματα και τον διεσκορπισμένον μυελόν του τέκνου του επί του προσώπου, μέχρις ότου οι Γερμανοί, αφού έφαγαν και διεσκέδασαν, απεχώρησαν.
Μεταξύ του γερμανικού εκτελεστικού αποσπάσματος ήτο και εις στρατιώτης ιδιαίτερον μίσος κατά του χωρίου τρέφων. Ούτος κατ’ Ιανουάριον του 1943, εν ώρα μέθης, ευρών εν Αγίω Βασιλείω μίαν γυναίκαν καθ’ οδόν, επεχείρησεν να την κακοποιήση• εκείνη κατέφυγε εις τινα οικίαν, εντός της οποίας ο Γερμανός εισελθών εφόνευσεν τον εκεί ευρισκόμενον και κατ’ εκείνην την ώραν τρώγοντα (Σ.Μ.) εκ Καλύμνου, επειδή δε η καταδιωκομένη γυναίκα είχε δραπετεύσει, εισελθών εις άλλην οικίαν, εξεδίωξεν τον ιδιοκτήτην και εβίασε την σύζυγόν του (Δ.Β.), τέλος εξελθών εις τας οδούς ήρχισε να πυροβολή. Οι κάτοικοι δεν ετόλμησαν να τον συλλάβουν, περιορισθέντες να τον καταγγείλουν εις τας προϊσταμένας του αρχάς. Ο στρατιώτης εδικάσθη εις την Βιάννον και κατεδικάσθη εις 5ετή φυλάκισιν μετά το πέρας του πολέμου (!) και εις στέρησιν της αναλογούσης εις αυτόν μερίδος σιγαρέττων επί 6 μήνας. Αυτός λοιπόν ο στρατιώτης ελθών τώρα ως μέλος του εκτελεστικού αποσπάσματος εφρόντισε να εκδικηθή όλους όσους τον είχον καταγγείλει, μεταξύ άλλων, τον πρόεδρον της κοινότητος Αγγ. Χατζάκην.

Εσφαξαν παιδιά για να μαρτυρήσουν τους αντάρτες

Τα ανατολικώτερον κείμενα χωρία της Βιάννου, τα εις τον νομόν Λασηθίου (επαρχ. Ιεραπέτρας) υπαγόμενα, επλήρωσαν την επομένην ημέραν (15/9). Ούτω οι Γερμανοί εφόνευσαν:
Εις τα ΓΔΟΧΙΑ 37 εν όλω. Το σύστημα υπήρξε το ίδιον• οι άνδρες οίτινες είχον προηγουμένως φύγει εκ του χωρίου επειδή οι Γερμανοί δεν προέβαινον εις καμμίαν βιαίαν πράξιν, επανήλθον, και τότε τους συνέλαβον και τους εξετέλεσαν μαζί με όσους ευρίσκοντο εντός του χωρίου. Δέκα επτά εξετελέσθησαν ομαδικώς      δια πολυβόλου εις την θέσιν Καρτσανά, οι υπόλοιποι εντός του χωρίου και ανά τους αγρούς…. Εξ άλλου έκαυσαν επί της κλίνης του, επιχύσαντες βενζίνην, τον ανάπηρον Γεώργ. Μπεκράκην, ετών 40, πατέρα 4 ανηλίκων τέκνων.
Επειδή όλη η περιφέρεια εκηρύχθη νεκρά, απαγορευθείσης πάσης εν αυτή κυκλοφορίας, οι νεκροί παρέμειναν επί δύο μήνας άταφοι, καταφαγωθέντες υπό των κυνών.



«… ο πατήρ βλέπων τους Γερμανούς να πλησιάζουν (14/9) απεμακρύνθη από το αγρόκτημα και εκρύβη εντός σχοίνου, οπόθεν ηδύνατο να παρακολουθήση τα συμβαίνοντα. Οι Γερμανοί εισελθόντες εις τον οικίσκον του κτήματος ευρόντες σακκίδια (βούργες) πολλά με τρόφιμα, ανήκοντα εις τους φεύγοντας κατοίκους, υποψιάσθησαν ότι ταύτα προορίζονται δια τους αντάρτας.
Τότε συνέλαβον τα εγκαταλελειμμένα παιδιά και ήρχισαν να τα βασανίζουν, δια να προβούν εις αποκαλύψεις• τα ωδήγησαν έξω, εχαράκωσαν με την ξιφολόγχην τα μάγουλά των και τας κνήμας των, τα εκέντησαν εις τα πέλματα και επειδή εκείνα δεν είχον τι να μαρτυρήσουν, τους απέσπασαν τα δόντια με την ξιφολόγχην και τέλος τα έσφαξαν δι’ αυτής• έπειτα τα εξήπλωσαν επί του τοίχου του κτήματος με κρεμασμένας τας κεφαλάς.
Πηγή: ethnos.gr

Ό άγιος νεομάρτυς Ίωάννης ό εκ Σφακιών της Κρήτης

15 Σεπτεμβρίου 2Ο17
Εορτάζει Και τιμάτε Ή μνήμη του Αγίου
Ό άγιος νεομάρτυς Ίωάννης ό εκ Σφακιών της Κρήτης
++++++++++++++++++++
Άγιε τού Θεού Ιωάννη πρέσβευε υπέρ πάντων ημών αμήν Χρόνια πολλά.

Βίος Αγίου
Από τα ένδοξα και ηρωικά Σφακιά της Κρήτης καταγόταν ό άγιος Ιωάννης ό νεομάρτυς πού εορτάζουμε στις 15 Σεπτεμβρίου. Ε­παγγελματικοί λόγοι τον είχαν αναγκά­σει - από νέο ακόμα - να βρεθεί στην εύφορη γη της Μικρασίας και εκεί να εργάζεται ως γεωργός στη Νέα Έφεσο (σημερινό Kusadasi). Αρραβωνιασμένος με μία ευσεβή κόρη ζούσε με τιμιότητα και σωφροσύνη. Ό Ιωάννης αγαπούσε πολύ τον Θεό. Συμμετείχε στις ιερές Ακο­λουθίες της Εκκλησίας μας και τιμούσε με ευλάβεια τις εορτές των Αγίων μας.
Ήταν 29 Αυγούστου του έτους 1811, ημέρα της εορτής της απότομης της τίμιας κεφαλής του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Λίγο πιο έξω από τη Νέα Έφεσο γινόταν πανηγύρι στη μνήμη του Αγίου. Εκεί βρισκόταν και ό Ιωάννης και πανηγύριζε με άλλους δύο γνωστούς φίλους του από τα Σφακιά. Συνέβη ό­μως την ώρα εκείνη να περάσουν από δίπλα τους άνθρωποι του Τούρκου αγά. Και ζήτησαν με έντονο τρόπο από τούς τρεις αυτούς Έλληνες κεφαλικό φόρο. Οι νέοι δεν θέλησαν να πληρώσουν. Διαμαρτυρήθηκαν έντονα. Ακολούθησε καυγάς και αιματηρή συμπλοκή, πού ά­φησε νεκρό έναν από τούς Τούρκους. Έντρομοι οι δύο από τούς Σφακιανούς έφυγαν τρέχοντας να κρυφτούν φοβού­μενοι τα αντίποινα. Ό Ιωάννης έφυγε και αυτός άλλα με ήσυχη συνείδηση, διότι δεν είχε ανακατευθεί με το φόνο, και επέστρεψε ειρηνικός στις δουλειές του αγρού του. Την επόμενη όμως ήμε­ρα έφθασαν εκεί εξαγριωμένοι οι Αγαρηνοί. Άρπαξαν βίαια τον αθώο Ιωάν­νη κατηγορώντας τον ως υπεύθυνο του φόνου. Και τον έσερναν στο δρόμο κτυ­πώντας τον με «βαρβαρικό θυμό». Έτσι βαθιά πληγωμένο και αιμόφυρτο τον έ­ριξαν στη φυλακή «ως κακούργο».
Ό κριτής διέταξε να μείνει εκεί ό Ιω­άννης 16 μέρες εγκαταλελειμμένος, «α­παρηγόρητος» από φίλους και χωρίς τροφή. Οι δεσμοφύλακες όμως του πε­τούσαν κάπου - κάπου λίγα ψίχουλα. Ό Ιωάννης υπέμενε με καρτερία και με πίστη και υπομονή τα παθήματα αυτά και περίμενε από τον πανάγαθο Θεό λύ­ση στο πρόβλημα. Θα τον άφηναν άρα­γε ελεύθερο ή θα ακολουθούσε την οδό του μαρτυρίου; Ό ίδιος ήταν έτοιμος να υποταχθεί με χαρά στο θέλημα του Κυρίου του. Την απόφαση την είχε πάρει μέσα του σταθερά. Δεν θα φοβηθεί τις απειλές των Τούρκων ούτε θα υποκύψει στα δελεάσματά τους. Και θα παραμεί­νει πιστός μαθητής του Ιησού Χριστού. Και να! ή ώρα της επιλογής έφθασε. Του προτείνουν μια συμβιβαστική λύση:
«Φαίνεται, του λένε, πώς είσαι αθώος. Αλλά εάν θέλεις να σώσεις τη ζωή σου, πρέπει να αρνηθείς την πίστη σου, να γί­νεις μουσουλμάνος, να πάρεις τη θέση του φονευθέντος. 'Αν δεν συμφωνείς, σε περιμένει ή αγχόνη».
Ό αθλητής του Χρίστου Ιωάννης ατά­ραχος έδωσε αμέσως απάντηση που κα­τέπληξε: «Χριστιανός έγεννήθηκα, Χριστιανός θέλω να αποθάνω. Ιω­άννης ονομάζομαι. Δεν αλλάζω ούτε το όνομα μου ούτε και την πίστη μου». Το πρόσωπο του έλαμπε ολόκληρο.
Την ώρα εκείνη βρήκε την ευκαιρία και έτρεξε κοντά του ή κόρη του Τούρκου κριτή και με λόγια τρυφερά προσπα­θούσε να του αλλάξει τη γνώμη και να τον παγιδεύσει στις άνομες επιθυμίες της.
Ό Ιωάννης όμως απαθής και αδιάφο­ρος, ενισχυόμενος από την παντοδύ­ναμη θεία Χάρη του Κυρίου Ιησού Χρί­στου, διέλυσε και αυτή την καλοστημένη διαβολική παγίδα με τη σταθερή άρνη­ση του. Και έτσι τελείως ελεύθερος, «φαι­δρός και άγαλλόμενος», κατά τον βιο­γράφο του, πορεύθηκε τον δρόμο του μαρτυρίου του ικετεύοντας συνεχώς την Παναγία μας: «Ύπεραγία Θεοτόκε, βοήθει μοι». Και όσους χριστιανούς συναν­τούσε στο δρόμο, τούς παρακαλούσε να τον συγχωρήσουν.
Πανέτοιμος στάθηκε στον τόπο του μαρτυρίου. Γαλήνιος, ειρηνικός και προσευχόμενος παραδόθηκε στα χέρια των δημίων. Σε λίγο υψωμένος στην αγχό­νη προσέφερε στον Κύριο σαν το πιο ευωδιαστό θυμίαμα την τελευταία ανα­πνοή της ζωής του. Μια νεανική σφρι­γηλή καρδιά έπαψε να κτυπά στη γη αυτή. Μια αγνή ψυχή φτερούγισε για τον ουρανό. Ήταν 15 Σεπτεμβρίου του 1811.
Το αιωρούμενο τίμιο σώμα του μάρ­τυρος εκείνη τη νύχτα πλημμύρισε από ουράνιο ιλαρό φως, πού άφησε έκθαμ­βους πλήθος Τούρκων καμηλιέρηδων πού έτυχε να διανυκτερεύουν στην ύπαι­θρο. Ή είδηση διαδόθη­κε αστραπιαία. Κρέμα­σαν τον αθώο Ιωάννη.
Μετά από τρεις ήμερες οι χριστιανοί με ευλά­βεια παρέλαβαν το σε­πτό ιερό λείψανο του νεομάρτυρος Ιωάννου και το ενταφίασαν με τιμές στο προαύλιο του ιερού Ναού του Άγιου Γεωργί­ου της Νέας Εφέσου. Μία ήμερα μετά την ε­ορτή της Υψώσεως του Τιμίου και Ζω­οποιού Σταυρού ό άγιος Ιωάννης ό εκ Σφακιών αξιώθηκε να υψωθεί στην αγχόνη του μαρτυρίου του για την αγάπη του Χρίστου.
'Άς χαιρόμαστε όλοι, πολύ δε περισ­σότερο οι σύγχρονοι πιστοί νέοι μας, για­τί στο χορό των Αγίων έχουμε τέτοιους «δυνατούς» και γενναίους εκπροσώ­πους μας. Μαζί όμως με τη χαρά μας ας αγωνιζόμαστε να βαδίζουμε και με συν­έπεια το δρόμο της χριστιανικής ζωής. Έτοιμοι για κάθε θυσία και για κάθε μορφή ομολογίας για την αγάπη και την αλήθεια του Χριστού. Με τη δύναμη και τη χάρη του ζωοποιού Σταυρού όλα εί­ναι εύκολα και δυνατά και στους πιο δύσκολους καιρούς.
«Σταύρου ένδεδυμένος την πανοπλίαν, του εχθρού κατέβαλες την δυναστείαν, και στερρώ φρονήματι ύπέμεινας, τον δι’ αγχόνης θάνατον διό Χριστός σε άξίως έδόξασεν, Ιωάννη». «Ένδοξε Νεομάρτυς Ιωάννη, αδιαλείπτως ικέτευε υ­πέρ των ψυχών ημών». Αμήν.

The Adventures of the Parthenon Sculptures

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Greece High Definition.

Greece High Definition

19 Σεπτεμβρίου 2016 ·

The Adventures of the Parthenon Sculptures in Modern Times.
The Acropolis of Athens: goo.gl/Dj57qI

Οι περιπέτειες των γλυπτά του Παρθενώνα στη σύγχρονη εποχή.
Η Ακρόπολη των Αθηνών: goo.gl/Dj57qI

·

Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Ευτυχία Ψαλιδακη.

 

 

+5

 

14 Σεπτεμβρίου 2Ο17
Ή Εκκλησία Εορτάζει Σήμερα Και όλοι οι ορθόδοξοι Χριστιανοί ανά τήν οίκουμένη τήν
Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού
++++++++++++++++++++++++
Σταυρός, ό Φύλαξ πάσης τής οικουμένης.
Σταυρός, ή ώραιότης τής Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων τό κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών τό στήριγμα.
Σταυρός, άγγέλων ή δόξα, καί τών δαιμόνων τό τραύμα..
Σταυρέ τού Χριστού σώσον ήμάς.
Σταυρέ τού Χριστού ή δύναμη σού.

Ημερομηνία εορτής: 14/09/2017 Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 14 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Υψωση Του Τιμιου Και Ζωοποιου Σταυρου
Τὰς ἐν λάρυγγι Σῶτερ ὑψώσεις φέρει,
Ὑψούμενον βλέπουσα τὸν Σταυρὸν κτίσις.
Ὑψώθη δεκάτῃ, Σταυροῦ ξύλον, ἠδὲ τετάρτῃ.
Βιογραφία
Το 326 μ.Χ. η Αγία Ελένη πήγε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει το Θεό για τους θριάμβους του γιου της Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ο Θείος ζήλος όμως, έκανε την Άγια Ελένη να αρχίσει έρευνες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού.
Επάνω στο Γολγοθά υπήρχε ειδωλολατρικός ναός της θεάς Αφροδίτης, τον οποίο γκρέμισε και άρχισε τις ανασκαφές. Σε κάποιο σημείο, βρέθηκαν τρεις σταυροί. Η συγκίνηση υπήρξε μεγάλη, αλλά ποιος από τους τρεις ήταν του Κυρίου; Τότε ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος με αρκετούς Ιερείς, αφού έκανε δέηση, άγγιξε στους σταυρούς το σώμα μιας ευσεβέστατης κυρίας που είχε πεθάνει. Όταν ήλθε η σειρά και άγγιξε τον τρίτο σταυρό, που ήταν πραγματικά του Κυρίου, η γυναίκα αμέσως αναστήθηκε.
Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ. Πλήθη πιστών άρχισαν να συρρέουν για να αγγίξουν το τίμιο ξύλο. Επειδή, όμως, συνέβησαν πολλά δυστυχήματα από το συνωστισμό, ύψωσαν τον Τίμιο Σταυρό μέσα στο ναό σε μέρος υψηλό, για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι.
Αυτή, λοιπόν, την ύψωση καθιέρωσαν οι άγιοι Πατέρες, να γιορτάζουμε στις 14 Σεπτεμβρίου, για να μπορέσουμε κι εμείς να υψώσουμε μέσα στις ψυχές μας το Σταυρό του Κυρίου μας, που αποτελείτο κατ' εξοχήν "όπλον κατά του διαβόλου".
Ορισμένοι Συναξαριστές, αυτή την ημέρα, αναφέρουν και την ύψωση του Τιμίου Σταυρού στην Κωνσταντινούπολη το 628 μ.Χ. από τον βασιλιά Ηράκλειο, πού είχε νικήσει και ξαναπήρε τον Τίμιο Σταυρό από τους Αβάρους, οι οποίοι τον είχαν αρπάξει από τους Αγίους Τόπους.
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος α’.
Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Αὐτόμελον.
Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ ἑκουσίως, τῇ ἐπωνύμῳ σου καινὴ πολιτεία, τοὺς οἰκτιρμούς σου δώρησαι, Χριστὲ ὁ Θεός, Εὔφρανον ἐν τῇ δυνάμει σου, τοὺς πιστοὺς Βασιλεῖς ἡμῶν, νίκας χορηγῶν αὐτοῖς, κατὰ τῶν πολεμίων, τὴν συμμαχίαν ἔχοιεν τὴν σήν, ὅπλον εἰρήνης, ἀήττητον τρόπαιον.
Κάθισμα
Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τοῦ Σταυροῦ σου τὸ ξύλον προσκυνοῦμεν Φιλάνθρωπε, ὅτι ἐν αὐτῷ προσηλώθης ἡ ζωὴ τῶν ἁπάντων· Παράδεισον ἠνέῳξας Σωτήρ, τῷ πίστει προσελθόντι σοι Ληστῇ· καὶ τρυφῆς κατηξιώθη, ὁμολογῶν σοι, Μνήσθητί μου Κύριε. Δέξαι ὥσπερ ἐκεῖνον καὶ ἡμᾶς, κραυγάζοντας· Ἡμάρτομεν, πάντες τῇ εὐσπλαγχνίᾳ σου, μὴ ὑπερίδῃς ἡμᾶς. (Δίς)
Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος πλ. β’.
Μόνον ἐπάγη τὸ ξύλον Χριστὲ τοῦ Σταυροῦ σου, τὰ θεμέλια ἐσαλεύθη τοῦ θανάτου Κύριε· ὃν γὰρ κατέπιε πόθῳ ᾍδης, ἀπήμεσε τρόμῳ· ἔδειξας ἡμῖν τὸ σωτήριόν σου Ἅγιε, καὶ δοξολογοῦμέν σε, Υἱὲ Θεοῦ, ἐλέησον ἡμᾶς. (Δίς)
Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὸ προσταχθὲν.
Προδιετύπου μυστικῶς πάλαι τῷ χρόνῳ, ὁ Ἰησοῦς ὁ τοῦ Ναυῆ, Σταυροῦ τὸν τύπον, ὡς τὰς χεῖρας ἐξέτεινε σταυροφανῶς Σωτήρ μου· καὶ ἔστη ὁ ἥλιος ἕως ἐχθρούς, ἀνεῖλεν, ἀνθισταμένους σοι τῷ Θεῷ· νῦν δὲ οὗτος ἐσκότισται, ἐπὶ Σταυροῦ σε ὁρῶν, θανάτου κράτος λύοντα, καὶ τὸν ᾍδην σκυλεύοντα.
Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὸ προσταχθὲν.
Ἐν Παραδείσῳ με τὸ πρίν, ξύλον ἐγύμνωσεν, οὗπερ τῇ γεύσει, ὁ ἐχθρὸς εἰσφέρει νέκρωσιν, τοῦ Σταυροῦ δὲ τὸ ξύλον, τῆς ζωῆς τὸ ἔνδυμα, ἀνθρώποις φέρον, ἐπάγη ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ κόσμος ὅλος ἐπλήσθη πάσης χαρᾶς· ὃν ὁρῶντες ὑψούμενον, Θεῷ ἐν πίστει λαοί, συμφώνως ἀνακράξωμεν· Πλήρης δόξης ὁ οἶκός σου. (Δίς)
Ὁ Οἶκος
Ὁ μετὰ τρίτον οὐρανὸν ἀρθεὶς ἐν Παραδείσῳ, καὶ ῥήματα τὰ ἄρρητα καὶ θεῖα, ἃ οὐκ ἐξὸν γλώσσαις λαλεῖν, τὶ τοῖς Γαλάταις γράφει, ὡς ἐρασταὶ τῶν Γραφῶν, ἀνέγνωτε καὶ ἔγνωτε. Ἐμοί, φησί, καυχᾶσθαι μὴ γένοιτο, πλὴν εἰ μὴ ἐν μόνῳ τῷ Σταυρῷ τῷ τοῦ Κυρίου, ἐν ᾧ παθών, ἔκτεινε τὰ πάθη. Αὐτὸν οὖν καὶ ἡμεῖς βεβαίως κρατῶμεν τοῦ Κυρίου τὸν Σταυρὸν καύχημα πάντες· ἔστι γὰρ σωτήριον ἡμῖν τοῦτο τὸ ξύλον, ὅπλον εἰρήνης ἀήττητον τρόπαιον.

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΙΟ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟ ΣΤΑΥΡΟ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Ευτυχία Ψαλιδακη.

 

ΚΎΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ.
ΣΤΑΥΡΕ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΎ Ή ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΟΥ
ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΙΟ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟ ΣΤΑΥΡΟ
Είναι μεγάλη συντροφιά φύλακας στο παιδί σου
δώστου στο χέρι ένα Σταυρό μαζί και την ευχή σου.
Αυτά θα τα φυλάξουνε να μην παραστρατήση
και στη ζωή θανάσιμα ποτέ δεν θα αμαρτήση.
Σταυρός την κάθε συμφορά την παραμερίζει
σε κάθε χριστιανό πιστό που νιώθει τι αξίζει.
Μεγάλη η χάρη του Σταυρού και η δύναμη που έχει
εις των πιστών τις συμφορές και τους κινδύνους τρέχει.
Τρέχει ταχέως ο Σταυρός τα πάντα προλαμβάνει
σε κείνους που πιστεύουνε τα θαύματα που κάνει9 αμαρτία.
Ο Σταυρός για μας ποτίστηκε με του Χριστού το αίμα
από τις αμαρτίες μας να σώσει τον καθένα.
Σταυρός ο ευεργέτης μας, ψυχών η σωτηρία
μ’ άνθρωπος πορώθηκε και ζη μες τη σκοτία.
Βρίζει Σταυρό και το Χριστό που επάνω εκρεμάσθει
μονάχα για χατήρι μας να τον εξαγοράσει.
Καμία χάρη στο Σταυρό καμία ευεργεσία
οι άνθρωποι αντίθετα βρίζουν με κακία.
Δεν την αναγνωρίζουνε την τόση αξία
δεν ξέρουνε προς χάρη του θα εύρουν σωτηρία.
Είναι φρικτό αμάρτημα Σταυρό να βλασφημίσεις
σε περιμένει ο θάνατος αν δεν μετανοήσεις.
Στον άλλο κόσμο θα το δεις το μέγα σου το σφάλμα
μα τότε πια θα είναι αργά να έρθει η μετάνοια

Τα Βερβελάκια…

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του Nikos Psilakis.

Nikos Psilakis

27 Δεκεμβρίου 2015 ·

ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ...
Η μάνα ήταν κλεισμένη στο φτωχόσπιτό της, στο Κεφαλοβρύσι της Βιάννου, στη νότια Κρήτη. Περίμενε να μάθει κάποιο νέο για τον Γιώργη, τον άντρα της. Εκείνες τις μέρες οι Ναζί είχαν ξεκληρίσει ολόκληρη τη επαρχία. Εκατόμβες τα θύματα. 360 τόσοι οι σκοτωμένοι.
Περνούσε η ώρα, η αγωνία της φούντωνε, οι πυροβολισμοί και οι κρότοι που ηχούσαν σαν σαλπίσματα θανάτου δεν είχαν σταματήσει μήτε λεπτό. Ένας παράξενος θόρυβος ακούστηκε ξαφνικά στην αυλή της. Έτρεξε, άνοιξε την πόρτα... Ο γάιδαρος ήταν, το μεταφορικό μέσο της εποχής. Μοναχός είχε έρθει, χωρίς τον αφέντη του. Σκούπιζε τα πνιγμένα στα δάκρυα μάτια της, κοίταξε καλύτερα, Μα ο νους της δεν μπορούσε να χωρέσει εκείνο που έβλεπε. Στο σαμάρι του ζώου ήταν φορτωμένα τρία άψυχα κορμιά. Τα παιδιά της! Κανείς δεν ξέρει πώς κατάφερε να αντέξει.
Είναι απ' αυτά τα περιστατικά που δεν τα χωρεί ο νους του ανθρώπου! Τρία παιδιά, 7, 12 και 15 χρονών βασανίστηκαν άγρια και δολοφονήθηκαν σε μια φρικτή για την ανθρωπότητα εποχή. Τον Σεπτέμβρη του 1943. 
Είναι, ίσως, οι πιο μικροί ήρωες του αντιναζιστικού αγώνα. Οι "διαπνεόμενοι από τα ιδανικά του ιπποτισμού" κατακτητές τα πυροβόλησαν εξ' επαφής επειδή διέπραξαν το μέγιστο έγκλημα: Δεν μαρτύρησαν που βρισκόταν ο πατέρας τους!
Είχα συναντήσει τους επιζήσαντες της οικογένειας το 1999. Κι έγραψα ένα κείμενο - σπονδή στη μνήμη (δημοσιεύτηκε στο "Έθνος" στις 16 Σεπτεμβρίου του 2000).
Επειδή η περίοδος αυτή δεν έχει πάψει να απασχολεί όχι μόνο την ιστορία (όπως θα έπρεπε), αλλά και την επικαιρότητα (δυστυχώς...) αναρτώ και εδώ μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΝΗΛΙΚΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΒΙΑΝΝΟΥ
Τα Βερβελάκια… Έτσι τα λένε. Τρία παιδιά που ζουν ακόμη στις καρδιές των ανθρώπων και θα ζουν όσο οι άνθρωποι εξακολουθούν να θεωρούν την προδοσία έσχατη εξαθλίωση! Αν ρωτήσεις στη Βιάννο για ποιο λόγο έφτασε ο κατακτητής σ’ αυτή την εξαθλίωση του ανθρώπινου είδους, θα σου πουν πως είχαν ζητήσει από τα παιδιά να μαρτυρήσουν την κρυψώνα του πατέρα τους. Κι εκείνα, έχοντας εγγράψει στα γονίδιά τους πως η παροχή πληροφορίας στον εχθρό είναι προδοσία, κράτησαν το στόμα τους κλειστό!
Στην πραγματικότητα κανείς δεν ξέρει τι έγινε στο κτήμα των Βερβελάκηδων εκείνο τον Σεπτέμβρη. Τα παιδιά ήταν εκεί μόνα τους. Το βράδυ τα βρήκαν σκοτωμένα, με έντονα σημάδια βασανιστηρίων στα κορμιά τους. Μια ξιφολόγχη είχε σκίσει τον τένοντα στο πόδι της Βαγγελιώς. Και ήταν η Βαγγελιώ μόλις εφτά χρονών! Από το στόμα του Στέλιου έλειπε ένα δόντι. Του το είχαν βγάλει, ίσως και να το είχαν σπάσει. Και ήταν ο Στέλιος μόλις 15 χρονών! Οι πατούσες της Μαρίας ήταν χαρακωμένες με την ξιφολόγχη. Κι ήταν η Μαρία μόλις 12 χρονών. Τρεις μάρτυρες!
Ο Γιώργης Βερβελάκης είχε έξι παιδιά. Τα τρία δεν βρέθηκαν στα πόδια των Ναζί και σώθηκαν. Σώθηκαν επειδή βρέθηκαν μακριά από τον τόπο του μαρτυρίου. Η Καλλιόπη που ήταν 10 χρονών το 1943, βρισκόταν πολύ κοντά, λίγες εκατοντάδες μέτρα παραπέρα. Και λίγο πιο πάνω, ο μεγαλύτερος αδελφός, ο Νίκος, 18 χρονών τότε. Ο Νίκος και η Καλλιόπη ζουν στην Κρήτη. Μια ακόμη αδελφή, το έκτο παιδί της οικογένειας, ζει σήμερα (1999) στο Λονδίνο. Η τραγωδία τους έχει σημαδέψει όλους. Τα δάκρυα είναι έτοιμα να κυλήσουν, ο αναστεναγμός έτοιμος να σημαδέψει την ανάμνηση. Ο πόνος δεν βρίσκει τόπο να κρυφτεί.
ΝΙΚΟΣ: Οι Γερμανοί είχαν κηρύξει απαγορευμένη ζώνη την περιοχή. Ξέραμε πως σκότωναν, αλλά λίγο πριν ο Στέλιος βρέθηκε στο δρόμο τους και δεν τον είχαν πειράξει. Τον είχαν σπρώξει μόνο με δύναμη για να φύγει. Έτσι έβγαλε το συμπέρασμα πως δεν σκοτώνουν παιδιά και δεν φρόντισε να φύγει και να κρυφτεί. Τα παιδιά βρίσκονταν στο μετόχι μας. Ποιος μπορούσε να φανταστεί πως αυτά τα αθώα παιδιά θα ήταν ανάμεσα στα 360 θύματα εκείνων των ημερών; Και δεν ήταν μόνον αυτά. Στη Λυγιά σκότωσαν ένα μωρό, τον Συμβουλάκη, στην αγκαλιά του πατέρα του. Τους έστησαν μαζί στο εκτελεστικό απόσπασμα. Και η τύχη έπαιξε ένα περίεργο παιγνίδι: Το μωρό σκοτώθηκε αλλά ο πατέρας σώθηκε καταπλακωμένος από τα άλλα πτώματα.
ΚΑΛΛΙΟΠΗ: Βρισκόμουν πολύ κοντά στο μετόχι και έβοσκα τα ζώα του πατέρα μου. Οι Γερμανοί πέρασαν από δίπλα μου σχεδόν αλλά δεν με είδαν. Εγώ, δεκάχρονο παιδί, τους κοίταζα με φόβο και τους μετρούσα. Ήταν 25! Τους είδα που προχωρούσαν και πήγαιναν στο μετόχι μας αλλά δεν κουνήθηκα για να μη με δουν. Ήμουν από την πίσω πλευρά του σπιτιού και δεν είχα οπτική επαφή, δεν έβλεπα τι γινόταν. Πού να φανταστώ ότι θα έφταναν σ’ αυτό το έγκλημα; Μόνον ο θεός και οι εγκληματίες αυτοί ξέρουν τι συνέβη εκείνη τη μέρα. Επειδή τα βασάνισαν υποθέτομε πως τα πίεζαν να μιλήσουν για τον πατέρα τους ή για τους αντάρτες. Κι αφού εκείνα δεν μίλησαν τα σκότωσαν. Σε λίγη ώρα η γιαγιά μου ήταν η πρώτη που έφτανε στον τόπο της συμφοράς. Πήγαμε κι εμείς τα παιδιά. Άκουσε τα κλάματα ο πατέρας και κατέβηκε στο μετόχι. Η εικόνα εκείνη που συνάντησα στο μετόχι βρίσκεται από τότε συνέχεια στο μυαλό μου. Η γιαγιά έδειξε γενναιότητα.
ΝΙΚΟΣ: Η γιαγιά μου… Μια ηρωίδα! Την είχαν χτυπήσει δυο σφαίρες στο πόδι και της είχαν προκαλέσει διαμπερή τραύματα, χωρίς να βρουν το κόκαλο. Δεν είπε τίποτα για το δικό της πόνο, αλλά φρόντιζε για τα παιδιά. Εμείς δεν ξέραμε καν πως είχε τραυματιστεί. Ύστερα από λίγο καιρό μας είπε πως έβγαλε το κεφαλομάντηλό της κι έδεσε πρόχειρα τις πληγές για να βοηθήσει πρώτα να μεταφερθούν τα παιδιά στο χωριό. Όλη τη νύχτα πονούσε φρικτά μα δεν είπε τίποτα.
ΚΑΛΛΙΟΠΗ: Οι πληγές της δεν έκλεισαν. Και χρειάστηκε να μείνει τέσσερις μήνες στο Νοσοκομείο.
ΣΗΜΕΡΑ η γιαγιά εκείνη δεν υπάρχει. Αλλά οι πληγές της ψυχής της μπορεί να υπάρχουν. Και να αιμορραγούν. Οι πληγές των αδελφών δεν θα κλείσουν ποτέ. Ο Νίκος δεν καταφέρνει να κρύψει το λυγμό και το δάκρυ. Τον ρωτήσαμε αν προσπαθεί να ξεχάσει για να μην τον βασανίζουν αυτές οι στιγμές που έζησε. Και απάντησε κοφτά: «Δεν θέλω, δεν θέλω να ξεχάσω! Δεν είναι δυνατόν να ξεχάσω, ακόμη κι αν το θέλω κι αν το προσπαθήσω. Νομίζω πως ζω συχνά εκείνες τις στιγμές. Θυμούμαι τις σφαίρες που είχαν τρυπήσει τα κρανία, θυμούμαι στιγμή με στιγμή το καθετί. Κι ακόμη δεν μπορώ να το πιστέψω…»

Η ΛΑΪΚΗ ΜΟΥΣΑ διέσωσε τη μνήμη του Στέλιου, της Μαρίας, της Βαγγελιώς. Με μαντινάδες, όπως ξέρουν οι Κρητικοί να τραγουδούν τη χαρά και να απαλύνουν τον πόνο.
«Τρία παιδιά σκοτώσανε εις το Κεφαλοφρύσι
η απονιά των Γερμανών είναι παρά τη φύση
πως δεν εμαρτυρούσανε πού είναι ο μπαμπάς τους
τις σάρκες τους εκόβανε γουλιές με τα σπαθιά τους.
Οι αιμοβόροι Γερμανοί που δεν τα λυπηθήκαν,
κομμάτια κόβαν τα παιδιά ώσπου νεκρά τ’ αφήκαν…»
(Οι μαντινάδες είναι από το βιβλίο του Γ. Χρηστάκη «Επαρχία Βιάννου 1940-1945)
ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ: Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ. 14-9-1943:
360 νεκροί, μια επαρχία στα μαύρα!
Κάθε Σεπτέμβρη η Βιάννος, αυτή η μικρή επαρχία στη ζεστή θάλασσα του νότου, πενθεί! Έχουν περάσει 56 Σεπτέμβρηδες (1999) αλλά οι μεγαλύτερες γυναίκες δεν έβγαλαν ακόμη τα μαύρα. Ποτέ δεν θα τα βγάλουν! 14 του μήνα, ημέρα του Σταυρού, του 1943 οι Ναζί αιματοκύλησαν τα χωριά. Οι νεκροί πάνω από 360! Κυρίως άνδρες, αλλά και γυναίκες και παιδιά. Τίποτα δεν σεβάστηκαν. Ακόμη και ετοιμόγεννες γυναίκες ξεκοίλιασαν. Τίποτα δεν έμεινε όρθιο.
Κέντρο επαναστατικής δράσης η μικρή αυτή επαρχία της Κρήτης αποτελούσε βάση επικοινωνίας των υποβρυχίων με τη Μέση Ανατολή. Οι αντάρτικες ομάδες κινούνταν ελεύθερα στα χώματα της. Και το πλήρωσε ακριβά. Στις 13 του Σεπτέμβρη τυπώθηκε στη γερμανόφωνη εφημερίδα η ανακοίνωση του κατακτητή: «Δέον να εκκενωθή αμέσως η περιοχή αύτη υφ’ όλων των κατοίκων. Όστις φωραθή εις την περιοχήν ταύτην θα φονεύεται άνευ προειδοποιήσεως.»
Το είπαν και το έκαναν. Σε λίγες μέρες οι γυναίκες ανασκουμπώνονταν σαν ηρωίδες αρχαίας τραγωδίας. Πρώτο τους μέλημα να ενταφιάσουν τους εκατοντάδες νεκρούς πριν αρχίσει η σήψη. Στους δρόμους, στα σπίτια στα χωράφια παντού πτώματα. Εκεί που στήθηκαν τα εκτελεστικά αποσπάσματα η εικόνα της τραγωδίας ήταν πιο χειροπιαστή: Ο ένας πάνω στον άλλο! Αδυνατούσαν να προσφέρουν στους αγαπημένους νεκρούς εκείνο που υπαγορεύει οι καρδιά και οι συνήθειες τόσων και τόσων αιώνων! Το ύστατο χρέος, εκείνο που αιώνες πριν είχε οπλίσει την ψυχή της Αντιγόνης.
Πέρασαν τα χρόνια. Οι μαυροφορεμένες γυναίκες κυκλοφορούν ακόμη σαν έκφραση του αβάσταχτου πόνου στους δρόμους. Άλλη μετρά δυο, άλλη τρεις, άλλη πέντε νεκρούς. Δεν υπήρχε σπιτικό χωρίς θύματα.
Κάθε Σεπτέμβρη οι γυναίκες αυτές συγκεντρώνονται στο κέντρο περίπου της επαρχίας, κοντά στο χωριό Αμιρά, όπου έχει στηθεί το μνημείο – κραυγή του Γιάννη Παρμακέλη, στο μεγάλο μνημόσυνο. Όσοι είναι πάνω από τα 60 θυμούνται. Οι πιο μικροί έχουν ζήσει τη συμφορά σαν βίωμα μέσα από τις αφηγήσεις. Η Βιάννος, μια ολόκληρη επαρχία, θυμάται…
ΝΙΚΟΣ ΨΙΛΑΚΗΣ, Σεπτέμβρης του 2000.

ΜΗ ΦΟΒΟΥ ΕΛΛΑΣ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Ιησούς Χριστός Νικά - Ic Xc Nika.

Ιησούς Χριστός Νικά - Ic Xc Nika

19 Φεβρουαρίου 2016 ·

Βγήκαν οι δαίμονες από το καυκί τους και μας πολεμούν ..
Όμως
ΜΗ ΦΟΒΟΥ ΕΛΛΑΣ σε λίγο θα χαμογΕ(λ)λάς.
Τι ταράζεσαι μικρό ποίμνιο; Γιατί κλαίς και πονάς; Μήπως βλέπεις τον εχθρό να προσμένει να σε κατασπαράξει; Ναι αυτό βλέπεις! αλλά δεν βλέπεις και κάτι άλλο, την φονική αδημονία του να σε αποτελειώσει τώρα που σε έχει χαμαί κάτω. Τι συμβαίνει;
Ένας Λαός κάτω, πεσμένος πάνω στο χώμα και το κεφάλι του να το πατάει πιεστικά η μπότα του τοκογλύφου κατακτητή για να το αναγκάσει να φάει ακόμη και χώμα. Αυτός ήταν ο ανέκαθεν ονειρικός πόθος των (( εκλεκτών φυλών )), αν υπάρχουν φυσικά τέτοιες στις μέρες μας για την στάση που πρέπει να έχει κατά αυτούς η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΕΦΑΛΗ μέσα στην Παγκόσμιο ιστορία και στο καθημερινό γίγνεσθαι. Φευ όμως οι εσωτερικοί βασανιστές μας, οι αδιάλλακτοι εχθροί αλλά και οι γλυκανάλατοι δήθεν φίλοι θα κατορθώσουν το ακατόρθωτο.
Και ποιο είναι αυτό; να μας ξανακάνουν να νοιώσουμε πάλι σαν πραγματικοί ΕΛΛΗΝΕΣ.
Η αδημονία και η απληστία πράγματι τούς τρελαίνει. Δεν χρειάζεται να ονοματίσουμε τους εχθρούς και τους φίλους, ήδη οι εκβιασμοί και οι ειρωνείες τους καταγράφονται στο βιβλίο της πραγματικής ιστορίας που θα μας είναι χρήσιμο για μετά…ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε, τρώνε από μας και μένει και ΜΑΓΙA… Στρατηγός Μακρυγιάννης.
Αυτή η μαγιά είναι το πνευματικό μπαρούτι που θα τινάξει τα σωθικά της παγκόσμιας ανομίας.
Και θα τρελάνει τους εξουσιαστές αυτού του αιώνος του απατεώνος γιατί δεν γνωρίζουν ότι το χώμα που σκύψαμε εξ αιτίας τους να φάμε είναι αγιοποτισμένο με το ζεστό μαρτυρικό αίμα των προγόνων μας που τελειώθηκαν από τα βασανιστήρια των δικών τους προγόνων. ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΩΜΑ ΔΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ και στους εχθρούς δίνει βαθειά καταισχύνη.
Ένα πράγμα όμως είναι σίγουρο ότι οι διεθνείς ληστές θα μαλώσουν στην μοιρασιά. Αυτό άλλωστε διακρίνεται στις τοκογλυφικές συνάξεις τους. Και μάλιστα τώρα που δεν υπάρχει αντίπαλον δέος. Και όμως για αυτούς υπάρχει!!! Και είναι αυτό που ηχεί μέσα στην απαγγελία των Χαιρετισμών της ΠΑΝΑΓΙΑΣ και μάλιστα απέναντι στην καθέδρα των ανομιών τους. ¨Χαίρε ανόρθωσις των ανθρώπων, χαίρε κατάπτωσις των δαιμόνων… Χαίρε της απάτης την κάμινον σβέσασα χαίρε, της ΤΡΙΑΔΟΣ τους μύστας φωτίζουσα… Χαίρε τύραννον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής,χαίρε Κύριον φιλάνθρωπον επιδείξασα Χριστόν… ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΘΕ¨ Τώρα είναι ανάγκη αδέλφια να ανασηκώσουμε την πεσμένη Εικόνα του εαυτού μας και να την Αναστηλώσουμε μαζί με τις Εικόνες των Αγίων μας εις το ΑΡΧΑΙΟΝ ΚΑΛΛΟΣ της Ορθόδοξης Πίστης και Παράδοσης για να αντικρύσουμε πάλι στα τείχη των συνόρων μας και στα προτειχίσματα της καθημαγμένης ζωής μας Περιπολούσα την ΥΠΕΡΜΑΧΩ ΣΤΡΑΤΗΓΩ να μας φέρνει τώρα που θα βρεθούμε χαμαί και ταπεινά πάνω σε αυτήν την Ανδρειωμένη, Αγιοτόκο Γή την ΚΑΛΗ ΑΓΓΕΛΙΑ Ευαγγελίζου Ελλάδος Γή Χαρά Μεγάλη
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

O Ιερότατος Τάφος της Παναγίας...!!!

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Η Ορθοδοξία στην Οικουμένη.

+2

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο χρήστης Η Ορθοδοξία στην Οικουμένη. πρόσθεσε 5 νέες φωτογραφίες.

25 Φεβρουαρίου ·

O Ιερότατος Τάφος της Παναγίας...!!!
Στην Αγία Γεθσημανή βρίσκεται ο Ιερότατος Τάφος της Παναγίας (γνωστός σαν Πάνσεπτο Θεομητορικό Μνήμα της Γεθσημανής) και αποτελεί για εμάς τους Ορθοδόξους το τρίτο κατά σειρά σπουδαιότητας προσκύνημα.
Εντός του Ναού Δεσπόζουν το Πανάγιο Θεομητορικό μνήμα και η Θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Ιεροσολημήτισσας.
Το κυρίως προσκύνημα βρίσκεται μέσα σε ένα λιθόκτιστο κουβούκλιο, ύψους 2 m, μήκος 3 m και πλάτος 4 m και είχε λαξευτεί σε λίθινο βράχο.
Η είσοδος στο κουβούκλιο γίνεται από τα μια μικρή είσοδο η οποία βρίσκεται δυτικά, ενώ η έξοδος από τα βόρεια. Βγαίνοντας από το Κουβούκλιο, στα δεξιά υπάρχει το Καθολικό του Ιερού Ναού των Ορθοδόξων στο οποίο βρίσκεται η θαυματουργός Εικόνα της Θεοτόκου της Ιεροσολυμίτισσας.
Ο σημερινός Ναός και είναι απο τα παλίοτερα χτίσματα της Ιερουσαλήμ, χτίστηκε από την Αγία Ελένη το 326μ.Χ. προς τιμή της Κοιμήσεως Θεοτόκου. Βρίσκεται κάτω απο την επιφάνεια του εδάφους (κατεβαίνουμε 48 σκαλία). Και παρόλο που είναι μια ταπεινή κρύπτη, εσωτερικά όμως αποκαλύπτει μια ξεχωριστή μεγαλοπρέπεια. Καταπληκτικός παραλληλισμός με το Υπερευλογημένο πρόσωπο της Θεοτόκου. Στο 24ο σκαλοπάτι υπάρχουν τα εξής :
- από δεξιά οι Τάφοι των αγίων και δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης
- από αριστερά ο Τάφος του αγίου μνήστορος Ιωσήφ
Και οι δύο αυτοί τάφοι αυτοί είναι άγια θυσιαστήρια.
Γιατί έχει μεγάλη σημασία για τους ορθοδόξους γιατί :
- Εδώ ο Κύριος μας προσευχήθηκε θερμά και με πολύ αγωνία
- Εδώ ο Κύριος μας δέχτηκε το φιλί της προδοσίας
- Εδώ ο Κύριος μας συνελήφθη από τους στρατιώτες του Πιλάτου, τον όχλο και τους υπηρέτες των Φαρισαίων
- Εδώ κηδεύθηκε και ενταφιάστηκε το πανσεβάσμιο Σώμα της Παναγίας μας από τους αγίους Αποστόλους
- Από εδώ το Πάνσεπτο Σώμα της Παναγίας μας μετέστει την τρίτη ημέρα προς την Ουράνιο Βασιλεία και κοντά στον αγαπημένο Υιό της
- Κατά την Ιερά Παράδοση, στη περιοχή αυτή της Γεθσημανής θα γίνει η θεϊκή κρίση της Β' Παρουσίας του Κυρίου μας.