Περί ιστορικής συνείδησης

πηγή: http://gerasimos-politis.blogspot.com/2012/03/syneidhsh-antistash.html#.UEnZSyL20yk

 Η διατήρηση της ιστορικής συνείδησης ως πράξη αντίστασης

Γεράσιμος Πολίτης 2012-03-22T21:38:00+02:00

Εάν η μνήμη του ανθρώπου είναι κριτήριο της ταυτότητάς του, τότε η απώλεια της ιστορικής μνή­μης θα πρέπει να σημαίνει απώλεια και της ιστορικής ταυτότητας. Στο πλαίσιο της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας και εξ αιτίας της καταναλωτικής συνείδη­σης και της γενικότερης πολιτιστικής σύγχυσης, η ιστορική μνήμη διαγράφεται από την πολιτιστική και κοινωνική πραγματικότη­τα. Εν συνεχεία θα υποστηριχθεί ότι η διατήρη­ση της ιστορικής συνείδησης είναι κυρίως μία πρά­ξη αντίστασης απέναντι στις ως άνω κυρίαρ­χες αντιλήψεις των καιρών μας.

Αρχικά, η διατήρηση της ιστορικής συνείδησης λειτουργεί κατά ένα τρόπο ανασταλτικό απέναντι στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία. Εδώ θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι η παγκοσμιοποιημένη οικονομία δεν οδηγεί μόνον σε νέες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες (του τύπου «οι φτωχοί φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλου­σιότεροι») αλλά απειλεί σε μεγάλο βαθμό τις ιδιαιτερότητες επί μέρους λαών και ανθρώπων. Οπωσδήποτε η διαμορφωθείσα παγκοσμιοποιημένη κοινωνία εμπεριέχει μία ασάφεια όσον αφορά τις αιτίες, τους στό­χους και εν γένει το νόημα της συ­γκρότησής της. Πρόκειται δηλαδή για μία ισοπεδωτική κοσμοαντίλη­ψη της οποίας τα κύρια χαρακτη­ριστικά (εθνολογικά, οικονομικά, κοινωνικά, ψυχολογικά, ατομικά κ. ά.) δεν έχουν ακόμη αναλυθεί και ερμηνευθεί ικανοποιητικά.

Εξ άλλου, στο πλαίσιο της λε­γομένης μετανεωτερικότητας προβάλλεται η καταναλωτική και όχι η ιστορική συνείδηση. Κατά την αντίληψη αυτή, ο άνθρωπος ζει αποκλειστικά και μόνον για το παρόν, αφού το μέλλον είναι αβέβαιο και το παρελθόν ανύπαρκτο. Επομένως δεν αναζητεί ο άνθρωπος κάποιο νόημα ζωής αλλά αρκείται σε μία κατανα­λωτική συμπεριφορά, η οποία μάλι­στα, εάν δεν είναι και πολύ ορατή, δεν είναι και πολύ ενοχλητική. Σ' αυτήν την θεώρηση, η οποία υιοθετείται εν γένει στην εξαμερικανισμένη πλέον Δύση, η ιστορική συνείδηση δεν έχει κανένα ουσιαστικό ρόλο, αφού ενδιαφέρει περισσότερο η καταναλωτική συμπεριφορά της απρόσωπης μάζας και όχι η διατή­ρηση της ιστορικής μνήμης του συ­γκεκριμένου εθνικού στοιχείου. Λό­γου χάρη, θα ήλπιζε κανείς να παρα­μένει, ακόμη και σήμερα, επίκαιρο το νόημα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα κατά το 1821 ή της εθνικής αντίστασης κατά του Άξονος κατά το 1940.

Εάν εστιάσει κανείς στην γενι­κότερη πολιτιστική σύγχυση που έχει καλλιεργηθεί στην σημερινή ελληνική κοινωνική πραγματικότη­τα, θα διακρίνει ότι έχει πλέον χαθεί ό,τι ονομάζεται πολιτιστική κληρο­νομιά και επικρατεί ένα ασαφές πο­λιτιστικό φαινόμενο που επιτρέπει μία ανάμειξη ετερογενών στοιχεί­ων, είτε εισαγωγής είτε μιας χρήσε­ως. Τα ακόλουθα παραδείγματα δει­κνύουν του λόγου το αληθές. Αν δει ο αναγνώστης την πληθώρα των κατ' έτος εκδιδομένων βιβλίων, θα διακρί­νει ότι τα περισσότερα από αυτά γρά­φονται χωρίς να έχουν να πουν κάτι ιδιαίτερο ή καινούργιο. Ή, ακόμη, ας προσέξει την μουσική παραγωγή, κακίστης ποιότητας πολλές φορές, στην σύγχρονη Ελλάδα. Εάν μάλιστα ο αναγνώστης ασχοληθεί και με την σύγχρονη ιστοριογραφική αντίληψη που δέχεται, ατυχώς, ότι το ελληνικό έθνος έχει κατασκευασθεί τον 19° αι., τότε θα μείνει τουλάχιστον με μια αίσθηση αδικίας για την ιστορική αλήθεια. Είναι περιττό να αναφερθώ στην απουσία (ή αδυναμία;) του λε­γομένου «πνευματικού κόσμου», πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, να επιχειρήσει μία καίρια παρέμβαση στην πολιτιστική βαρβαρότητα των καιρών μας. Παρά τον οποιοδήποτε αντίλογο, είναι βέβαιο ότι από την σημερινή πολιτιστική ανάπτυξη απουσιάζει σχεδόν ο,τιδήποτε μπορεί να διασώσει την ιστορική συνείδηση και μνήμη.

Απέναντι στην σκιαγραφείσα κοι­νωνική και πολιτιστική πραγματικό­τητα, η διατήρηση της ιστορικής συ­νείδησης μπορεί να θεωρηθεί ως μια σύγχρονη πράξη αντίστασης στον νέο αυτόν τύπο του ιμπεριαλισμού, που παρουσιάζεται όχι τόσο στις ισχυρές αλλά κυρίως στις αδύναμες χώρες. Κατά την θεώρηση αυτή, ο σημερινός ιδιάζων ιμπεριαλισμός δεν έχει στρατιωτικό περιεχόμε­νο, όπως στο παρελθόν, αλλά είναι ένας ιμπεριαλισμός πρώτα της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας και έπειτα της καταναλωτικής κοι­νωνίας. Αντιστοίχως, η σύγχρο­νη αντίσταση δεν μπορεί να είναι ένοπλη αλλά κυρίως πολιτιστική και ψυχολογική. Και η αρχή αυτής της διαφορετικής αντίστασης βρί­σκεται ακριβώς στην διατήρηση της ιστορικής συνειδήσεως.

Είναι προφανής, κατά τα ανωτέρω, η αναγκαιότητα της διατήρησης της ιστορικής συνείδησης στον σύγχρο­νο εξαμερικανισμένο δυτικό πολι­τισμό μέρος του οποίου επιθυμεί να αποτελέσει, ανεπιτυχώς, και η Ελλάδα. Σε τελική ανάλυση, επιβάλλεται να ερμηνευθεί αυτή η διατήρηση της ιστορικής συνείδησης ως η έσχατη πράξη αντίστασης μέσα στην γενική παρακμή.

Πηγή: του Δημήτρη Μπαλτά, Δρ Φιλοσοφίας

Αναρτήθηκε από:

Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης 

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

ΠΙΚΡΟ ΓΛΥΚΟ ΛΕΜΟΝΙ

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=466307606737285&set=a.437169919651054.101761.108511895850193&type=1&theater

ΠΙΚΡΟ ΓΛΥΚΟ ΛΕΜΟΝΙ

"Νόμιζα ότι τα είχα αφήσει όλα πίσω μου: τους ανθρώπους που μ’ ανάθρεψαν, τον τόπο όπου γεννήθηκα, το στεφάνι που φόρεσα... Λένε πως η ανθρώπινη μνήμη είναι επιλεκτική... Μέχρι τη στιγμή που ένα γλυκό λεμονάκι θα την ξυπνήσει και θα τα θυμηθεί όλα..." Λιδωρίκι 1913. Η Ασημούλα κι ο Κωνσταντής παντρεύονται από έρωτα. Η απρόσμενη στρατολόγηση του Κωσταντή θα τον απομακρύνει από τη γυναίκα του και το παιδί που περιμένουν. 1914. Ξεσπάει ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος. Στην Ελλάδα, το μίσος βενιζελικών και βασιλικών κι ο επερχόμενος Εθνικός Διχασμός θα φέρουν μαύρα σύννεφα όχι μόνο στον τόπο αλλά και στη ζωή των δύο νέων. 1916. Έξι χιλιάδες στρατιώτες, ανάμεσά τους κι ο Κωσταντής, μεταφέρονται μυστικά από την Καβάλα στη Γερμανία του Κάιζερ. Μέσα από τις στάχτες του πολέμου, θα γεννηθεί ένας καινούργιος έρωτας. 1944. Το Λιδωρίκι καίγεται. Ένας Γερμανός στρατιώτης θα σώσει από την πύρινη λαίλαπα δύο ψυχές που η ζωή θα φέρει στο δρόμο του μέσα από ένα παράξενο παιχνίδι της μοίρας. Δύο εποχές, δύο πόλεις σε δύο διαφορετικές χώρες, δύο γυναίκες, μια φοβερή αποκάλυψη... Ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε αληθινά γεγονότα που θα φέρει στο φως μία από τις άγνωστες πτυχές της ελληνικής ιστορίας.

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=207931  

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Χαμογελαστός γεννιέσαι...

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=301725273268183&set=a.289341984506512.65977.264580240316020&type=1&theater

Χαμογελαστός γεννιέσαι... δεν γίνεσαι

Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται με μία ικανότητα... του γέλιου, που αποτελεί ενστικτώδη αντίδραση, σε αντίθεση με το κλάμα που το μαθαίνουμε μετά τη γέννηση.

Αυτά ισχυρίζονται σε έρευνά τους, όπως δημοσιεύει η Daily Mail, μελετητές, που επιμένουν ότι το γέλιο όταν κάποιος ακούει ένα αστείο ή τον... γαργαλάνε, είναι θέμα ενστίκτου. Το κλάμα όμως είναι κάτι που μ

αθαίνει από το περιβάλλον του.

Όταν ένα βρέφος κλαίει τη στιγμή που γεννιέται, δεν είναι γιατί είναι θλιμμένο, αλλά είναι αντίδραση που έρχεται στο φως από το σκοτάδι.

Δανοί επιστήμονες εφάρμοσαν τα πειράματά τους σε εθελοντές: αρχικά κωφούς οι οποίοι έπρεπε χωρίς λόγια, αλλά με ήχους, να αναπαραστήσουν τα συναισθήματα.

Στη συνέχεια, πήραν τους ήχους μαγνητοφωνημένους και τους παρουσίασαν σε εθελοντές χωρίς προβλήματα ακοής. Μόνο το γέλιο, την ανακούφιση και τη χαρά μπόρεσαν να ταυτοποιήσουν, ενώ άγνωστοι τους φάνηκαν οι ήχοι της θλίψης, του τρόμου, του θυμού, της θλίψης.

Καθώς οι κωφοί έχουν γεννηθεί χωρίς να γνωρίζουν καν τον ήχο του γέλιου, οι επιστήμονες συμπέραναν πως αφού ήξεραν πώς να τον αναπαράγουν, τότε γενικότερα οι άνθρωποι γεννιούνται γνωρίζοντας πώς να γελάνε. Αντίθετα, συναισθήματα όπως η θλίψη, μαθαίνονται με τις εμπειρίες της ζωής του ατόμου.

«Ακόμη κι ένας ουρακοτάγκος ή χιμπατζής, αν τον γαργαλήσεις γελάει, που σημαίνει ότι το γέλιο είναι ενστικτώδες», δηλώνει ερευνήτρια, ενώ άλλος μελετητής συμπληρώνει ότι το γέλιο είναι σαν διαφορετική μορφή ανάσας και όχι τρόπος ομιλίας.

Τον αντίλογο φέρει καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ, που ισχυρίζεται πως οι κωφοί άνθρωποι μαθαίνουν το γέλιο, βλέποντας τους άλλους να γελούν κι όχι γιατί γενικότερα οι άνθρωποι γεννιούνται με αυτήν την ικανότητα.

real.gr

 σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Για να αποφύγετε το εγκεφαλικό

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=301722743268436&set=a.264610563646321.58987.264580240316020&type=1&theater

 

Πέντε τρόποι να αποφύγετε το εγκεφαλικό

Δύσκολο στις μέρες μας να το αποφύγουμε όλοι με τα φουσκωμένα εκκαθαριστικά της εφορίας και τα χαράτσια, αλλά ας δούμε με ποιους τρόπους θα απομακρύνουμε τον κίνδυνο να πάθουμε εγκεφαλικό…

Άσκηση για καλή υγεία

Σε μια έρευνα που συμμετείχαν πάνω από 47.00 άνδρες και γυναίκες στη Φινλανδία, αποδείχθηκε πως η άσκηση είχε ως αποτέλεσμα και… λιγότερα εγκεφαλικά, καθώς μειώνει την αρτηριακή πίεση και κάνει την καρδιά πιο δυνατή. Και όσο πιο δυνατή είναι η καρδιά, τόσο λιγότερη προσπάθεια καταβάλλει για να στείλει το αίμα σε όλο το σώμα και έτσι η αρτηριακή πίεση, παραμένει σε χαμηλά επίπεδα. Η άσκηση αποδείχθηκε θαυματουργή και για την αποφυγή του διαβήτη αλλά και για τα επίπεδα χοληστερίνης, εκ των οποίων και τα δύο σε αυξημένες τιμές μπορεί να προκαλέσουν εγκεφαλικό.

Πιείτε αλλά με μέτρο

Οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη ξεκάθαρη άποψη για το αν το αλκοόλ αυξάνει τις πιθανότητες εγκεφαλικού αλλά μια έρευνα από το πανεπιστήμιο του Σινσινάτι, αποκάλυψε πώς αν πίνουμε πάνω από 2 ποτά την ημέρα κινδυνεύουμε από υπαραχνοειδή αιμορραγία που προκαλείται από ρήξη του αιμοφόρων αγγείων στην επιφάνεια του εγκεφάλου-και «χτυπά» κυρίως γυναίκες κοντά στην εμμηνόπαυση. Έτσι, μπορεί ένα ποτηράκι κρασί (και κυρίως κόκκινο) να ωφελεί την υγεία, ωστόσο η κατάχρηση φαίνεται πως έχει μάλλον δυσάρεστα αποτελέσματα…

Προσέξτε το βάρος σας

Από την ηλικία των 18 ετών και άνω, η αύξηση του βάρους μας, επιβαρύνει ιδιαίτερα την υγεία μας. Έτσι, θα πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με τα κιλά σας, αν θέλετε να αυξήσετε τις πιθανότητές σας για καλή υγεία. Φρούτα, λαχανικά, νερό και άσκηση είναι μερικές από τις λέξεις-κλειδιά που θα σας βοηθήσουν στον σκοπό σας.

Προσοχή στο αλάτι

Η διατροφή που έχει πολλά κορεσμένα λίπη αυξάνει τα επίπεδα της χοληστερίνης στο αίμα, η οποία με την σειρά της μπορεί να προκαλέσει θρόμβωση στις αρτηρίες. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με την υπερβολική πρόσληψη αλατιού. Προκειμένου να μειώσετε τους κινδύνους αυτούς δεν έχετε παρά να καταναλώνετε πέντε ή και περισσότερες μερίδες φρούτων και λαχανικών τη μέρα.

Κόψτε το κάπνισμα

Ακόμη και αν καπνίζετε χρόνια και θεωρείτε πως δεν θα έχετε πλέον οφέλη στην υγεία σας, οι επιστήμονες αναφέρουν, πως αν κόψετε το κάπνισμα, θα έχετε σημαντικά οφέλη στα δύο κιόλα πρώτα χρόνια αποχής από τη βλαβερή αυτή συνήθεια. Στα πέντε χρόνια αποχής, ο οργανισμός έχει σχεδόν αποτοξινωθεί και έχει φθάσει στα ίδια επίπεδα με όσους δεν καπνίζουν. Μια πρόσφατη έρευνα που έγινε από το Ινστιτούτο Γυναικείας Υγείας, αποκάλυψε πως οι γυναίκες που καπνίζουν ένα πακέτο τσιγάρα την ημέρα αντιμετωπίζουν υψηλό κίνδυνο υπέρτασης ενώ η νικοτίνη και το μονοξείδιο του άνθρακα εισχωρούν στο καρδιαγγειακό σύστημα προκαλώντας εν καιρώ εγκεφαλικό επεισόδιο.

clickatlife.gr
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Η ΑΙΘΟΥΣΑ του Suburian *

πηγή: http://www.onestory.gr/post/31045824610

Η ΑΙΘΟΥΣΑ

του Suburian *

.

Το μόνο που θυμόταν ήταν πως έμπαινε σε μια μεγάλη αίθουσα. Τριγύρω στα τραπέζια κάπνιζαν και έπαιζαν χαρτιά. Από κάποια μανίκια γλιστρούσαν τραπουλόχαρτα. Στη λήξη της παρτίδας χέρια χτυπούσαν δυνατά το τραπέζι και εκκωφαντικά γέλια τράνταζαν το χώρο. Πιο πέρα κάποιοι άλλοι είχαν στριμώξει ένα μικρό σε μια γωνία. Είχαν τραβήξει στιλέτο. Στην κόψη του διέκρινε δυο φοβισμένα μάτια διάπλατα ανοιχτά. Προχώρησε διστακτικά παραμέσα. Στα αριστερά του μπουφέ μια κυρία έμοιαζε αφοσιωμένη στα κεράσματα. Τα χέρια και το στόμα της είχαν πασαλειφτεί. Την είχε πλευρίσει ένας ψηλόλιγνος άνδρας με ύψος αρπακτικό. «Αχ τι κομψότητα» ψιθύριζε την ώρα που έβαζε το χέρι του στο εσωτερικό της τσάντας της. Παραδίπλα κάποιος βρισκόταν στο τέλος μιας εκκωφαντικά στομφώδους ομιλίας. ‘Έκλεισε με ένα απότομο τίναγμα των χεριών. Μπροστά του, ένα μικρό ακροατήριο εντυπωσιασμένο, θριαμβολογούσε και χειροκροτούσε επίμονα.

Καθώς προχωρούσε βαθύτερα έβλεπε όλο και πιο αποτρόπαιες εικόνες. Γέροι να χαϊδεύουν φιλήδονα μικρά κορίτσια που ντροπαλά υποχωρούσαν, παραπέρα κάποιος είχε στερεώσει στο ταβάνι μια θηλιά και ετοιμαζόταν να ανέβει σε μια καρέκλα να την φτάσει. Κατά μήκος του αντικρινού τοίχου κάποιοι είχαν έβρισκαν διασκεδαστικό να βάζουν τα κατοικίδια τους να τρώγονται μεταξύ τους βάζοντας στοιχήματα. Στο βάθος, κρυμμένοι πίσω από ένα παραβάν κάποιοι παραδίνονταν σε σεξουαλικά όργια. Άκουγε καθαρά τα βογγητά των εξάψεων τους, το τρίξιμο του κρεβατιού, τα πρόστυχα λόγια.

Τα πόδια της βάραιναν. Ένας ίλιγγος την περιτριγύριζε, προσπαθούσε από κάπου να πιαστεί μα διέκρινε τα πάντα γύρω της να καταρρέουν μέσα στην αποφορά και στην αποσύνθεση. Ένας λυγμός που πήγε να βγει, πνίγηκε μέσα σε σπασμούς και σε δάκρυα. Γονάτισε και μην βρίσκοντας τη δύναμη να σηκωθεί, σύρθηκε ως το δίπλα δωμάτιο για να το αντικρίσει ολότελα αδειανό με το ανοιχτό του παράθυρο ν’ ανοιγοκλείνει στον άνεμο. Απέξω διακρίνονταν ένα στενό σοκάκι που έλαμπε στο φως του πρωινού. Βάλθηκε να φωνάζει μήπως και κάποιος περαστικός απέξω την ακούσει. Όσοι περνούσαν όμως δεν έστρεφαν το βλέμμα απλά περνούσαν βιαστικοί και αδιάφοροι. Όμως κάποια στιγμή στο παράθυρο φάνηκε ένα αγόρι:

«Γιατί φωνάζεις;» τη ρώτησε.

«Σε παρακαλώ βοήθησε με, εδώ συμβαίνουν τρομερά πράγματα» κατάφερε να ψελλίσει

«Θέλεις να βγεις έξω; Δώσε μου το χέρι σου και θα σε τραβήξω» και άπλωσε το χέρι του από το παράθυρο.

«Όχι, θέλω να έρθεις να με βοηθήσεις να μιλήσουμε με αυτούς τους ανθρώπους, να τους πείσουμε ότι κάνουν λάθος. Πονάω με όσα βλέπω να συμβαίνουν γύρω μου»

«Έλα πιο κοντά, θα σε τραβήξω και θα φύγουμε μαζί».

«Όχι, θέλω να τους μιλήσουμε, να τους αλλάξουμε, να γίνει αυτή η αίθουσα ένας χώρος παιχνιδιού, ένας όμορφος χώρος.» παρακάλεσε θρηνητικά εκείνη.

Τότε το αγόρι τράβηξε το χέρι. Χαμήλωσε το βλέμμα και ψιθύρισε:

«Δεν μπορούμε να αλλάξουμε την αίθουσα. Η αίθουσα παραμένει πάντα αναλλοίωτη όσο κι αν αλλάζουν οι θαμώνες. Όποιος θέλει να αντικρίσει τον ήλιο και να γευτεί τον άνεμο πρέπει να φύγει από ‘κει. Όποιος ζητά την ευτυχία βρίσκει ένα χέρι αδερφικό και ξεφεύγει μακριά, προς το ζωντανό φως»

.

Ο Suburian είναι ένας εξόριστος της ονειροχώρας κι απροσάρμοστος της πραγματικότητας την οποία πολεμά κατά κύριο λόγο με τις σφαίρες των λέξεων. Κατοικεί προσωρινά σε καθένα από τα γνωστά συναισθήματα δίχως μόνιμη κατοικία.

[ δικτυακός τόπος ] [ ιστολόγιο ] [ e-mail ]

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ρόκα με σταφύλι και κεφαλογραβιέρα

πηγή:http://www.facebook.com/photo.php?fbid=299195563521154&set=a.289319741175403.65961.264580240316020&type=1&theater

 

Ρόκα με σταφύλι και κεφαλογραβιέρα 

Δροσερή, πικάντικη, γλυκόξινη, εν ολίγοις ξεχωριστή η σαλάτα μας.

1 ματσάκι ρόκα, χωρίς τα χοντρά κοτσάνια

15 ρόγες από λευκό σταφύλι χωρίς κουκούτσια

χυμός και ξύσμα από 1/2 ακέρωτο λεμόνι (προτιμότερο βιολογικό)

50 γρ. καρύδια ή αμύγδαλα, αποφλοιωμένα, χοντροκομμένα

80 ml ελαιόλαδο

50 γρ. κεφαλογραβιέρα

αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Κόβουμε τις ρόγες του σταφυλιού στη μέση, αν είναι μεγάλες.

Βάζουμε σε ένα μπολ τη ρόκα, το λάδι, το χυμό και το ξύσμα λεμονιού και αλατοπίπερο.

Ανακατεύουμε καλά και βάζουμε τη σαλάτα σε μια σαλατιέρα. Κόβουμε το τυρί σε φλούδες με το peeler ή από την πλευρά του τρίφτη με τις μακριές εσοχές.

Γαρνίρουμε τη σαλάτα με τις ρόγες του σταφυλιού, τους ξηρούς καρπούς και τις φλούδες του τυριού.

Συνοδεύουμε με ψωμί ολικής άλεσης ή άλλο της αρεσκείας μας.

Συμβουλή: Στη σαλάτα ταιριάζει να προσθέσουμε μικρά κομμάτια από αβοκάντο.

gastronomos.gr

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Διάλειμμα Χαρᾶς

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=499741276704431&set=a.410332992311927.101779.409941222351104&type=1&theater
 

Διάλειμμα Χαρᾶς - Γ. Σεφέρης
ζωγρ.ferdinand georg
 

Εἴμασταν χαρούμενοι ὅλοι ἐκεῖνο τὸ πρωὶ
θεέ μου πόσο χαρούμενοι.

Πρῶτα γυάλιζαν οἱ πέτρες τὰ φύλλα τὰ λουλούδια

ἔπειτα ὁ ἥλιος

ἕνας μεγάλος ἥλιος ὅλο ἀγκάθια μὰ τόσο ψηλὰ στὸν οὐρανό.

Μιὰ νύμφη μάζευε τὶς ἔνοιές μας καὶ τὶς κρεμνοῦσε στὰ δέντρα

ἕνα δάσος ἀπὸ δέντρα τοῦ Ἰούδα.

Ἐρωτιδεῖς καὶ σάτυροι παῖζαν καὶ τραγουδοῦσαν

κι ἔβλεπες ρόδινα μέλη μέσα στὶς μαῦρες δάφνες

σάρκες μικρῶν παιδιῶν.

Εἴμασταν χαρούμενοι ὅλο τὸ πρωΐ

ἡ ἄβυσσο κλειστὸ πηγάδι

ὅπου χτυποῦσε τὸ τρυφερὸ πόδι ἑνὸς ἀνήλικου φαύνου

θυμᾶσαι τὸ γέλιο του: πόσο χαρούμενοι!

Ἔπειτα σύννεφα βροχὴ καὶ τὸ νοτισμένο χῶμα

ἔπαψες νὰ γελᾶς σὰν ἔγειρες μέσα στὴν καλύβα

κι ἄνοιξες τὰ μεγάλα σου τὰ μάτια κοιτάζοντας

τὸν ἀρχάγγελο νὰ γυμνάζεται μὲ μία πύρινη ρομφαία-

«Ἀνεξήγητο» εἶπες «ἀνεξήγητο

δὲν καταλαβαίνω τοὺς ἀνθρώπους

ὅσο καὶ νὰ παίζουν μὲ τὰ χρώματα

εἶναι ὅλοι τους μαῦροι».

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Η συμβουλή της ημέρας!

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=343053265786071&set=a.220205228070876.51146.100243396733727&type=1&theater

Η συμβουλή της ημέρας!

Αν το φαγητό μας κόλλησε, για να μην καταστρέψουμε την αντικολλητική κατσαρόλα, ξύνοντας και τρίβοντας με σκληρά σφουγγάρια,, αφού απομακρύνουμε το καμένο φαγητό, ρίχνουμε στην κατσαρόλα αρκετό ζεστό νερό και δύο κουταλιές σόδα. Αφήνουμε 3 ώρες και μετά τρίβουμε ελαφρά με ένα σφουγγαράκι απλό για πιάτα. — με Maria Katsouri 

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Άμπελος - Στάφυλος

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=378199768919748&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater 

 

                                                            ΑΜΠΕΛΙ-ΣΤΑΦΥΛΙ


* "άμπελος: εκ του ανά+πέλω, αμφί+είλω: δηλ. απλώνει και αναρριχάται, "οίον ανάπελος ούσα". "Την ειλεόν (=συστρεφόμενη) άμπελον" (Αθηναίος, Επιτομή). Η άμπελος αποκαλείται και "οινομήτωρ" και αναδενδράς."

** "στάφυλος: εκ του στείβω, στέμβω, στυφελίζω=καταπατώ, εξ ου και τα "πατημένα σταφύλια" ονομάζονται στέμφυλα" (Άννας Τζιροπούλου, "Ο εν τη λέξει Λόγος")

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

‘Καρνάγιο στη Χαλκιδική’

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=378435445562847&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater

                                              
                             ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΡΑΛΗΣ (6/1/1908-7/9/1975)
                                    ΠΙΝΑΚΑΣ ‘Καρνάγιο στη Χαλκιδική’

Ο Γιώργος Παραλής γεννήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 1908 στον Πολύγυρο από πατέρα Αθυτιώτη και μητέρα Πολυγυρινή. Ο πατέρας του Νικόλαος, ο οποίος εργαζόταν ως οπλουργός στον Πολύγυρο, ήταν γόνος μιας από τις παλιότερες οικογένειες της Αθύτου. Η οικογένεια αρχικά έφερε το όνομα Αθανασιάδης και εγκαταστάθηκε στην Άθυτο κατά τα χρόνια της Επανάστασης του '21, προερχόμενη πιθανότατα από τις περιοχές του Ολύμπου.

Ο πρώτος Παραλής ήταν ο Στέργιος, ο προπάππος του ζωγράφου με τον οποίο καθιερώθηκε το επίθετο, ενώ ο αδελφός του, ο Γιάννης, διατήρησε το Αθανασιάδης. Ο Γιώργος, μοναχοπαίδι του Νικολάου Παραλή και της Αναστασίας, έχασε τους γονείς του στην παιδική του ηλικία. Στα χρόνια που ακολούθησαν μετά το δημοτικό φοίτησε στη Σχολή της Αγίας Αναστασίας, όπου το ταλέντο του προς τη ζωγραφική ενισχύθηκε από το δάσκαλό του στο σχέδιο, τον γνωστό ζωγράφο Αντώνη Πολυκανδριώτη.

Με μεγάλες οικονομικές δυσκολίες και ουσιαστικά χωρίς κανένα στήριγμα, σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών των Αθηνών κοντά στο ζωγράφο Ουμβέρτο Αργυρό κατά το διάστημα 1928-1933. Με ανέχεια, στερήσεις και κλονισμένη την υγεία του πήρε το δίπλωμά του το 1933. Την ίδια χρονιά εξέθεσε στη Διαρκή Καλλιτεχνική Έκθεση του Ζαππείου. Στο μεταξύ από το 1932 είχε αρχίσει να επισκέπτεται το Άγιον Όρος όπου του δινόταν η ευκαιρία να μελετήσει τη βυζαντινή τέχνη. Από τα εφηβικά του ακόμη χρόνια ερχόταν στην Άθυτο με την οποία αργότερα οι δεσμοί του έγιναν πολύ πιο στενοί. Το 1937 παντρεύτηκε και εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Θεσσαλονίκη, όπου εργαζόταν ως καθηγητής του σχεδίου και της ζωγραφικής στο Κολλέγιο «Ανατόλια» μέχρι το 1970.

Στα δύσκολα χρόνια του πολέμου και της Κατοχής δεν σταμάτησε να ζωγραφίζει και εξέθεσε έργα του του 1944 στη Θεσσαλονίκη. Το 1948 έκανε την πρώτη ατομική εμφάνισή του στη Θεσσαλονίκη. Ακολούθησαν σημαντικές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Από το 1964 που απόκτησε το σπίτι του στο χωριό μας, περνούσε πλέον εδώ τα καλοκαίρια του και είχε την ευκαιρία να περπατήσει ολόκληρη την Κασσάνδρα. Το προϊόν αυτών των εξορμήσεων παρουσίασε το 1969 στο Ινστιτούτο Γκαίτε στην Αθήνα, με τίτλο «Λόφοι και ακρογιάλια της Κασσάνδρας».

Ο Παραλής ζωγράφισε τοπία και από άλλες περιοχές εκτός από τη Χαλκιδική - Θάσο, Σκόπελο, Μύκονο, Νάουσα, Φλώρινα, Καστοριά- , προσωπογραφίες, νεκρές φύσεις και άλλα θέματα. Τα έργα που ζωγράφισε γύρω στα 1970, με θέματα μαγαζιά και βιτρίνες, κυρίως της Θεσσαλονίκης, τα παρουσίασε το 1972 στη γκαλερί «Άστορ» στην Αθήνα.

Πέθανε στις 7 Σεπτεμβρίου 1975 αφήνοντας αρκετά έργα του ημιτελή. Τάφηκε στον Πολύγυρο.Η Εθνική Πινακοθήκη στην Αθήνα και το Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο στη Θεσσαλονίκη τίμησαν το ζωγράφο με δύο μεγάλες αναδρομικές εκθέσεις το 1980 και 1985 αντίστοιχα

De Siris ΑΠΟ http://www.palo.gr/

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω