Ερρίκος Σλήμαν

Σημαντικός πρωτοπόρος στον τομέα της αρχαιολογίας, ο Γερμανός αρχαιολόγος Ερρίκος Σλήμαν (Heinrich Schliemann 6 Ιανουαρίου 1822 - 26 Δεκεμβρίου 1890) έγινε γνωστός για τις ανασκαφές του στην αρχαία Τροία και στις Μυκήνες. Οι ανακαλύψεις του βοήθησαν να καθιερωθεί ένα ιστορικό υπόβαθρο για τις ιστορίες και τους μύθους που τραγούδησαν ο Όμηρος και ο Βιργίλιος. Μύθοι που γοήτευσαν τον Σλήμαν από την παιδική του ηλικία.

Ο Σλήμαν γεννήθηκε στη πόλη Νοϋμπούκοφ του Μεκλεμβούργου Σβέριν. Επειδή η οικογένειά του ήταν φτωχή, αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τις γυμνασιακές του σπουδές για να εργαστεί αρχικά σε παντοπωλείο. Τότε αποφάσισε να μεταβεί στη Βενεζουέλα για καλύτερη τύχη και επιβιβάστηκε σε πλοίο ως ναυτόπαις. Το πλοίο όμως ναυάγησε στη νήσο Τέζελ των Ολλανδικών ακτών και ο Σλήμαν βρέθηκε στο Άμστερνταμ, όπου μετά από πολλές στερήσεις κατάφερε να βρει δουλειά σε εμπορικό οίκο. Τότε του δόθηκε η ευκαιρία της συμπλήρωσης της μόρφωσής του μαθαίνοντας διάφορες ξένες γλώσσες καθώς και τη ρωσική.

Το 1848 ο Σλήμαν φθάνει στην Αγία Πετρούπολη ως αντιπρόσωπος εμπορικού γραφείου όπου και αναπτύσσει έντονη δραστηριότητα, με δικό του εμπορικό οίκο, ο οποίος κατά το 1854 του απέδιδε ετήσιο εισόδημα 250.000 φράγκων. Θαυμάζοντας όμως από μικρός τις διάφορες ιστορίες της Ελληνικής Μυθολογίας και ιδιαίτερα τα αναφερόμενα στο Τρωικό πόλεμο, σπούδασε στη Πετρούπολη αρχαία και νέα ελληνική γλώσσα, και το 1859 επισκέπτεται για πρώτη φορά την Ελλάδα.
Το 1864 επανήλθε και αφoύ περιηγήθηκε διάφορα μέρη πέρασε στην Μικρά Ασία, φθάνοντας μέχρι την Ινδία, την Κίνα και την Ιαπωνία. Στη συνέχεια επέστρεψε στο Παρίσι όπου και σπούδασε επί διετία αρχαιολογία. Το 1868 έρχεται για τρίτη φορά στην Ελλάδα οπότε και νυμφεύθηκε τη Σοφία Εγκαστρωμένου με την οποία απέκτησε την Ανδρομάχη Σλήμαν (1871 – 1962), σύζυγο του Λέοντος Μελά.

Άρχισε την ανασκαφή της Τροίας, την πιο διάσημη της ζωής του, το 1870, μετά τις ανασκαφές του στην Ιθάκη, όπου αναζητούσε το παλάτι του Οδυσσέα. Στην Ιθάκη έφερε στην επιφάνεια αρκετές (20) τεφροδόχους, ένα θυσιαστικό εγχειρίδιο, ένα πήλινο ειδώλιο αρχαίας θεάς και άλλα μικρότερης σημασίας ευρήματα, αλλά όχι το ανάκτορο του Οδυσσέα. Έτσι, στράφηκε προς την αναζήτηση της Τροίας και έφυγε για την Τουρκία. Παρόλες τις ενδείξεις αρχαιολογικών ευρημάτων στο Μπουρνάμπασι, που θεωρείτο εκείνη την εποχή πιθανώς τόπος της Τροίας, εκείνος καθοδηγούμενος από τις ομηρικές αναφορές και το ένστικτό του στράφηκε στον λόφο του Χισαρλίκ.

Ερχόμενος σε συμφωνία με τον Άγγλο ιδιοκτήτη της ανατολικής πλευράς του λόφου Φρανκ Κάλβερτ (Frank Calvert) – ο οποίος μάλιστα δεν του ζήτησε τίποτα σε αντάλλαγμα - ξεκίνησε αμέσως ανασκαφές, που του απέδωσαν τα ερείπια ενός ανακτόρου, αλλά όχι τα ευρήματα που αναζητούσε. Κατόπιν επέστρεψε στην Ελλάδα για να παντρευτεί τη Σοφία Εγκαστρωμένου και έφυγε πάλι για το Χισαρλίκ. Εκεί, με αντάλλαγμα τις πέτρες που ξέθαβε η ανασκαφή, οι Τούρκοι ιδιοκτήτες της δυτικής πλευράς του λόφου του επέτρεψαν να συνεχίσει την ανασκαφή στην ιδιοκτησία τους. Η παλινωδία των ιδιοκτητών, όμως, και η απροθυμία της τουρκικής κυβέρνησης να του δώσει επίσημη άδεια, οδήγησαν την ανασκαφή σε προσωρινή αποτυχία. Μετά από αρκετές προσπάθειες και αφού υποσχέθηκε τον μισό από τον θησαυρό που θα έβρισκε, οι ανασκαφές συνεχίστηκαν και στις 30 Μαΐου 1873 έκανε τη μεγάλη του ανακάλυψη: Ανάμεσα στα ευρήματα του χώρου που ανέσκαψαν προσωπικά ο Ερρίκος και η Σοφία -δίνοντας άδεια σε όλο το προσωπικό για να μη διαρρεύσει ευρύτερα το μυστικό- υπήρχαν μια ορειχάλκινη ασπίδα, μια χύτρα, ένα αργυρό αγγείο, ένα ορειχάλκινο αγγείο, ένα χρυσό, δύο χρυσά κύπελλα, ένα μικρό κύπελλο από ήλεκτρο, δύο χρυσά διαδήματα, 56 χρυσά σκουλαρίκια και 8.750 χρυσά δαχτυλίδια και κουμπιά. Ο θησαυρός απεκρύβη και διασκορπίστηκε σε φίλους σε όλη την Ελλάδα, για να μην μπορεί να τον διεκδικήσει η τουρκική ή η ελληνική κυβέρνηση.
Ερχόμενος σε διάσταση με την τουρκική κυβέρνηση για την απόκρυψη των θησαυρών της Τροίας απευθύνθηκε στην ελληνική κυβέρνηση για να δεχθεί τους θησαυρούς που είχε οικειοποιηθεί, με αντάλλαγμα την άδεια της ανασκαφής των Μυκηνών. Η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε κατ’ αρχήν τον θησαυρό του Σλήμαν, αλλά του έδωσε την άδεια της ανασκαφής με την προϋπόθεση να παρακολουθείται από τις αρμόδιες ελληνικές αρχές. Τον Αύγουστο του 1876 ξεκίνησε την ανασκαφή του κοντά στην Πύλη των Λεόντων και σύντομα έφθασε στα ταφικά συμπλέγματα και την ανασκαφή του Ταφικού Περίφολου Α'. Εξαιτίας της αφθονίας των χρυσών τέχνεργων που ανακάλυψε, θεώρησε πως είχε βρει τα σώματα του Αγαμέμνονα, της Κασσάνδρας, της Κλυταιμνήστρας και του Αίγισθου.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%BB%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CE%BD

...να σέβεστε την ελευθερία των άλλων...

Αναδρομές σε προηγούμενες ζωές

Αγαπημένε OSHO, γιατί οι άνθρωποι δε σε προσέχουν; Απ’ την στιγμή που εγώ δέχτηκα τη sanyasa, μπορώ να δω πολύ καθαρά αυτήν την βλακεία τους. Γιατί αυτοί δεν το βλέπουν;
- Μην είσαι τόσο σκληρός με τους ανθρώπους. Εκτός αυτού, αυτό δε σε αφορά. Αν αυτοί δεν το θέλουν, τότε αυτή είναι η απόφασή τους και η ελευθερία τους. Μην αποκαλείς αυτό το πράγμα βλακεία, διότι αν εσύ αποκαλείς αυτό βλακεία, μέσα σου αυτοστιγμής εμφανίζεται το λεπτό Εγώ σου - εσύ δήθεν μπορείς να δεις και αυτοί όχι, διότι εσύ είσαι ο έξυπνος και αυτοί οι βλάκες. Όχι, αυτά τα πράγματα δεν είναι καλά.
Συνέβη μια φορά το εξής…
Ο Μωάμεθ πήγε στο τζαμί για να κάνει την πρωινή προσευχή του και πήρε μαζί του ένα νεαρό, ο οποίος ποτέ μέχρι τότε δεν είχε μπει σε τζαμί. Όταν γύρισαν στο σπίτι, ήταν πρωί, νωρίς και οι άνθρωποι ακόμη κοιμούνταν, ο νεαρός είπε στο Μωάμεθ:
- Χαζράτ, κοίτα αυτούς τους αμαρτωλούς, αυτοί κοιμούνται ακόμη. Μα επιτρέπεται να κοιμάσαι τέτοια ώρα; Αυτήν την ώρα πρέπει να προσεύχεσαι!
Ήταν η πρώτη φορά, που αυτός ο νεαρός πήγε ο ίδιος να προσευχηθεί.
Ξέρετε τι είπε ο Μωάμεθ; Σηκώνοντας τα μάτια του στον ουρανό, είπε: «Συγχώρεσε».
- Σε ποιόν είπες «συγχώρεσε», Μωάμεθ;
- Στο Θεό. Θα πάω τώρα πίσω στο τζαμί… αλλά σε παρακαλώ, να μην έλθεις μαζί μου αυτήν τη φορά. Πολύ καλά έκανες, που δεν πήγαινες στο τζαμί πριν, δεν έκανα καλά, που σε πήρα μαζί μου. Καλά έκανες που κοιμόσουνα και συ πριν, τουλάχιστον μέσα σου δε συσσωρευόταν αυτό το Εγώ σου. Τώρα εσύ μου έγινες άγιος με μία μόνο προσευχή, ενώ αυτοί οι άνθρωποι είναι για σένα αμαρτωλοί. Η δική μου η προσευχή έχει χαλάσει με το να σε πάρω μαζί μου. Σε παρακαλώ, μην έρχεσαι άλλη φορά. Τουλάχιστον εγώ δεν σκοπεύω να σε πάρω μαζί μου.
Και ο Μωάμεθ πήγε πίσω να προσευχηθεί και να ζητήσει απ’ το Θεό συγχώρεση. Έκλαιγε και δάκρυα κυλούσαν στο πρόσωπό του…
Εσύ δέχτηκες τη sanyasa λίγες μέρες πριν - ή λίγες εβδομάδες πριν - και θεωρείς ότι οι άλλοι είναι βλάκες; Αυτό είναι λάθος, είναι πολύ λάθος. Στην πραγματικότητα, ο sanyasini είναι εκείνος ο οποίος έπαψε να επεμβαίνει στη ζωή των ξένων ανθρώπων. Αυτό που κάνεις, είναι επέμβαση, είναι θέση. Γιατί; Εάν οι άνθρωποι δε θέλουν να με βλέπουν, εάν δε θέλουν να με ακούν, εάν δε θέλουν να καταλάβουν τι συμβαίνει εδώ, αυτή είναι η ελευθερία τους, αυτοί πρέπει να μείνουν οι εαυτοί τους.
Όταν μέσα σας συσσωρεύεται αυτή η στάση, έτσι γεννιέται ο φανατισμός. Τότε μια ημέρα εσείς γίνεστε φανατικοί, τότε μπορεί να φτάσετε στο σημείο να εξαναγκάζετε τους ανθρώπους να έλθουν εδώ… φωνάζοντας τους «Πρέπει να έλθετε!». Να τι έκανε η θρησκεία ανά τους αιώνες: οι μουσουλμάνοι σκοτώνουν τους ινδουιστές, οι ινδουιστές σκοτώνουν τους μουσουλμάνους, οι χριστιανοί σκοτώνουν τους μουσουλμάνους, οι μουσουλμάνοι σκοτώνουν τους χριστιανούς. Γιατί; Από οίκτο, λένε. Πρέπει να σας βάλουμε στην σωστή οδό. Έχετε ξεφύγει από την οδό και εμείς δεν μπορούμε να σας επιτρέψουμε να ξεφύγετε από τη σωστή οδό.
Ελευθερία σημαίνει την απόλυτη ελευθερία. Επίσης ελευθερία σημαίνει, ότι μπορείτε να ξεφύγετε από την οδό. Όταν εσείς δεν επιτρέπετε στον άνθρωπο να ξεφύγει από την οδό, τότε τι ελευθερία είναι αυτή; Όταν εσείς λέτε στο μικρό παιδί:
«Είσαι ελεύθερος, αλλά να φέρεσαι σωστά και τι είναι το σωστό, εγώ αποφασίζω», τότε τι σόι ελευθερία είναι αυτή;
Ποιος είστε εσείς, που θα αποφασίζετε τι είναι το σωστό; Ο καθένας αποφασίζει μόνος για τον εαυτόν του.
Είναι πολύ εύκολο να οδηγηθείς σ’ αυτήν την στάση. Να γιατί ανά τους αιώνες επικρατούσε αυτή η βλακεία - εκατομμύρια ανθρώπων έχουν σφαχτεί εν ονόματι της αγάπης, εν ονόματι του Θεού. Πως ήταν αυτό δυνατόν;
Να πως... οι χριστιανοί θεωρούσαν, ότι εκπληρώνουν το μεγαλύτερο χρέος προς την ανθρωπότητα, διότι μέσα τους επικρατούσε η σκέψη: «Εάν δεν έλθετε προς τον Χριστό, δε θα έλθετε ποτέ προς το Θεό». Εάν κοιτάξετε τη λογική τους, αυτή θα σας φανεί πολύ συμπονετική. Εάν όμως έτσι είναι τα πράγματα, ότι δηλαδή μπορείτε να έλθετε στο Θεό μόνο δια μέσου του Χριστού, τότε εκείνοι οι άνθρωποι, που είχαν καεί στην πυρά ζωντανοί ή είχαν σκοτωθεί ή είχαν βασανισθεί, ήσαν πράγματι οι μεγάλοι άγιοι.
Όμως εμφανίζεται το πρόβλημα. Οι μουσουλμάνοι θεωρούν, ότι μπορείτε να έλθετε στο Θεό μόνο δια μέσου του Μωάμεθ, διότι ο Μωάμεθ ήταν ο τελευταίος προφήτης. Ο Ιησούς δεν είναι έγκυρος πια. Ο Θεός έστειλε άλλο μήνυμα, πιο τέλειο, ήλθε η νέα έκδοση. Γιατί τότε να ανησυχείτε για τον Ιησού, αφού ήλθε ο Μωάμεθ; Ο τελευταίος πρέπει να είναι και ο καλύτερος, γι’ αυτό ελάτε στο Θεό δια μέσου του Μωάμεθ. Τώρα πια υπάρχει μόνον ένας Θεός και μόνον ένας προφήτης Του και ο προφήτης αυτός είναι ο Μωάμεθ. Και αν δεν τους ακούσετε, αυτοί είναι έτοιμοι να σας σκοτώσουν απλά από την αγάπη, για το δικό σας το καλό.
Και τώρα ακούστε τους ινδουιστές... αυτοί λένε, ότι όλα αυτά είναι ανοησίες, η πιο πρώτη έκδοση είναι η καλύτερη και αυτή είναι οι Βέδες. Γιατί; Διότι ο Θεός δεν μπορεί να κάνει κανένα λάθος, γι' αυτό δεν μπορεί να τελειοποιηθεί. Το πρώτο είναι και το καλύτερο! Αυτός δεν μπορεί να κάνει λάθη, γι' αυτό πώς είναι δυνατό να τελειοποιηθεί; Το πρώτο είναι και το τελευταίο, είναι το άλφα και το ωμέγα. Ο Θεός το έδωσε αυτό μια φορά και για πάντα, προς τι τότε οι άλλες εκδόσεις; Αυτές είναι για τους ανόητους ανθρώπους, που αδυνατούν να καταλάβουν το πρωτότυπο. Εάν μπορείτε να καταλάβετε τις Βέδες, τότε δεν χρειάζεται να καταλαβαίνετε τη Βίβλο ή το Κοράνι, αυτά τα δυο είναι ανόητα. Το πρώτο ήταν και το καλύτερο. Ο Θεός πίστευε ότι ο άνθρωπος θα καταλάβει. Μετά όμως κατάλαβε, ότι ο άνθρωπος είναι πολύ ανόητος και μόνο λίγοι σοφοί άνθρωποι μπόρεσαν να καταλάβουν. Τότε Αυτός αναγκάστηκε να κατεβάσει το επίπεδό Του λίγο πιο κάτω. Δεν πρόκειται για την τελειοποίηση, απλά Αυτός κατέβηκε πιο κάτω, εκεί, όπου βρίσκεται ο άνθρωπος. Γι' αυτό Αυτός έδωσε τη Βίβλο. Μα και αυτή έμεινε ακατανόητη, γι’ αυτό ο Θεός έδωσε το Κοράνι. Και αυτό έμεινε ακατανόητο, γι’ αυτό ο Θεός έδωσε τον Γκουρού Γκραντ.
Αυτή είναι η πτώση του ανθρώπου.
Σύμφωνα με τους ινδουιστές, το παρελθόν ήταν τέλειο, από τότε ο άνθρωπος έπεσε, σήμερα επικρατεί η πλέον ανόητη εποχή. Ο άνθρωπος δεν αναπτύσσεται, αυτός κατεβαίνει προς τα κάτω. Δεν πρόκειται για την εξέλιξη, αλλά για τον εκφυλισμό. Οι τέλειοι άνθρωποι ήσαν στην εποχή των Βεδών.
Σήμερα στη γη υπάρχουν 300 θρησκείες και η καθεμιά φιλοδοξεί τα δικά της, η κάθε θρησκεία είναι έτοιμη να σκοτώσει την άλλη. Από πολύν καιρό η μια κρατάει απ’ το λαιμό την άλλη. Κάτι βασικό πορεύτηκε στη λάθος οδό. Να τι πήγε στραβά - εσείς ζητάτε από μένα να σας επιτρέψω να είστε φανατικοί. Όχι! Αυτό ποτέ δε θα συμβεί, τουλάχιστον με μένα, τουλάχιστον όσο είμαι εγώ εδώ. Οι άλλοι είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι θέλουν, να το ερμηνεύουν όπως θέλουν. Δε δικαιούστε να θεωρείτε τους άλλους βλάκες. Οι άλλοι έχουν το δικό τους νου και αυτό είναι θαυμάσιο.
Άκουσα το εξής:
Ένα νεγράκι γύρισε στο σπίτι βαμμένος στα άσπρα και είπε:
- Τα παιδιά στο σχολείο με έβαψαν ολόκληρο στα άσπρα.
Η μάνα του έριξε ξύλο για να του βγάλει την βλακεία απ’ το κεφάλι. Γύρισε ο πατέρας στο σπίτι και ρώτησε:
- Τι συμβαίνει εδώ;
Η μάνα του είπε πως τα παιδιά στο σχολείο τον έβαψαν στα άσπρα. Γι’ αυτό και ο πατέρας του έριξε ξύλο για να μάθει να υπερασπίζει την ατομικότητά του.
Σε λίγο ακούστηκε η σιγανή φωνή του παιδιού:
- Ήμουν λευκός μόνο για 2 ώρες και ήδη σας μισώ, μαύρα σκαθάρια της κοπριάς…
Και ήσουνα σαν τους άλλους λίγες μόνο εβδομάδες πριν… Σας παρακαλώ, να είστε υπομονετικοί, να είστε νοήμονες και να σέβεστε την ελευθερία των άλλων, τον τρόπο της ζωής τους, την οδό τους, την ύπαρξή τους.

Η διατροφική αξία του κρεμμυδιού

Η διατροφική αξία του κρεμμυδιού

Το κρεμμύδι χρησιμοποιείται εδώ και χιλιάδες χρόνια και εξακολουθεί να είναι ακόμη και σήμερα τόσο δημοφιλές, όσο ήταν και παλιότερα. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι το λάτρευαν για τη σφαιρική μορφή του που συμβολίζει την αιώνια ζωή. Ανήκει στην οικογένεια των κρίνων και είναι στενός συγγενής του σκόρδου. Κάποιοι το αποκαλούν συχνά ως «βασιλιά των λαχανικών», λόγω της πικάντικης γεύσης του.

Το κρεμμύδι είναι ένα λαχανικό που καλλιεργείται σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου και καταναλώνεται σε όλη την υδρόγειο. Εκτός από μερικές κοινότητες, οι περισσότεροι άνθρωποι το χρησιμοποιούν για μαγειρικούς σκοπούς. Προσδίδει εξαιρετική γεύση σε κάθε πιάτο, αλλά συνδέεται επίσης και με μια σειρά από οφέλη για την υγεία εκείνων που το καταναλώνουν. Στην πραγματικότητα, τα κρεμμύδια έχουν θεραπευτικές, αντιβακτηριδιακές και αντιμυκητιακές ιδιότητες. Το www.lifemojo.com,συγκέντρωσε μερικές από αυτές…

Επιδρά στη μείωση του σακχάρου στο αίμα

Όσο υψηλότερη ήταν η κατανάλωση κρεμμυδιού, τόσο χαμηλότερο το επίπεδο της γλυκόζης που βρέθηκε στο αίμα, σε σχετική έρευνα. Πειραματικά και κλινικά στοιχεία δείχνουν ότι ένα συστατικό στο κρεμμύδι, είναι υπεύθυνο για τη μείωση των επιπέδων του σακχάρου στο αίμα, αυξάνοντας την ποσότητα της ελεύθερης ινσουλίνης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του σακχάρου στο αίμα.

Έχει καρδιαγγειακά οφέλη

Η τακτική κατανάλωση κρεμμυδιών –όπως και σκόρδου- έχει αποδειχτεί, ότι μπορεί να μειώσει τα υψηλά επίπεδα χοληστερόλης και την υψηλή αρτηριακή πίεση, βοηθώντας στην πρόληψη της αθηροσκλήρωσης και της διαβητικής καρδιοπάθειας και να μειώσει τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής ή εγκεφαλικού επεισοδίου. Αυτές οι ευεργετικές επιδράσεις είναι πιθανόν να οφείλονται στις θειικές ενώσεις που περιέχουν τα κρεμμύδια, στο χρώμιο και στη βιταμίνη Β6, η οποία βοηθά στην πρόληψη των καρδιακών παθήσεων, μειώνοντας τα υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης, έναν άλλο σημαντικό παράγοντα κινδύνου για καρδιακή προσβολή και εγκεφαλικά επεισόδια.

Είναι ευεργετικό για την γαστρεντερική υγεία


Η τακτική κατανάλωση κρεμμυδιών –τουλάχιστον δύο ή περισσότερες φορές την εβδομάδα- έχει συνδεθεί με τον σημαντικά μειωμένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου. Τα κρεμμύδια περιέχουν έναν σημαντικό αριθμό φλαβονοειδών, με πιο γνωστή την κερσετίνη, η οποία έχει αποδειχθεί πως μπορεί να σταματήσει την ανάπτυξη των όγκων σε ζώα και να προστατεύσει τα κύτταρα του παχέος εντέρου από τις βλαβερές συνέπειες ορισμένων καρκινογόνων ουσιών.

Καταπολεμά τη χολέρα

Το κρεμμύδι αποτελεί ένα αποτελεσματικό φάρμακο ενάντια στη χολέρα. Περίπου 30 γραμμάρια κρεμμύδι και επτά μαύρες πιπεριές, χτυπημένα στο γουδοχέρι, αρκούν για να ανακουφίσουν έναν ασθενή που πάσχει από χολέρα. Καταπολεμά τη δίψα και την ανησυχία και ο ασθενής αισθάνεται καλύτερα. Μειώνει επίσης τον εμετό και τη διάρροια σχεδόν αμέσως.

Δρα ενάντια στην τριχόπτωση

Μία μελέτη έδειξε ότι η εφαρμογή του «χυμού» από το κρεμμύδι στο τριχωτό της κεφαλής δύο φορές την εβδομάδα για 2 μήνες, ενισχύει την τρίχα και βοηθά στην αναγέννησή της. Σίγουρα πάντως, κοστίζει πολύ λιγότερο από εκείνα τα τονωτικά μαλλιών του εμπορίου.

Είναι καλό για το δέρμα

Το κρεμμύδι είναι ευεργετικό για το δέρμα και διεγείρει την κυκλοφορία του αίματος στη βλεννογόνο μεμβράνη. Επίσης σε κάποιες περιπτώσεις εξαφανίζει ακόμη και τα κονδυλώματα αν τρίψετε πάνω τους κρεμμύδια κομμένα. Ψητά ή αλλιώς μαγειρεμένα, τα κρεμμύδια μπορούν να εφαρμοστούν ως κατάπλασμα σε μώλωπες και πληγές για να επουλωθούν γρηγορότερα χάρη στην καυστική δράση τους. Ο χυμός του κρεμμυδιού ανακατεμένος με λάδι ελιάς ή μέλι, λέγεται ότι είναι η καλύτερη θεραπεία για την ακμή.

Ενισχύει την υγεία των οστών

Το γάλα δεν είναι η μόνη τροφή που ενισχύει την υγεία των οστών. Τα κρεμμύδια επίσης, βοηθούν στη διατήρηση υγιών οστών και είναι ιδιαίτερα ευεργετικά για τις γυναίκες, που έχουν αυξημένο κίνδυνο για οστεοπόρωση καθώς περνούν στην εμμηνόπαυση.

Έχει αντιφλεγμονώδεις και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες


Αρκετοί αντιφλεγμονώδεις παράγοντες στα κρεμμύδια, τα καθιστούν χρήσιμα για τη μείωση της σοβαρότητας των συμπτωμάτων που σχετίζονται με φλεγμονώδεις παθήσεις όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η αλλεργική φλεγμονώδης αντίδραση του άσθματος και η αναπνευστική συμφόρηση που σχετίζεται με το κοινό κρυολόγημα.

Προλαμβάνει παθήσεις των δοντιών

Οι τελευταίες έρευνες Ρώσων γιατρών, επιβεβαιώνουν τις βακτηριοκτόνες ιδιότητες του κρεμμυδιού. Σύμφωνα με τα ευρήματα αυτά, αν ένα άτομο καταναλώνει ένα ωμό κρεμμύδι κάθε μέρα, μασώντας το καλά, προστατεύει τα δόντια του από μια σειρά παθήσεων που σχετίζονται με την κακή υγιεινή του στόματος.

Ενισχύει τη σεξουαλική ζωή

Τα κρεμμύδια τείνουν να αυξάνουν την ανάγκη για μια υγιή σεξουαλική ζωή. Μια κουταλιά σούπας χυμού από κρεμμύδι μαζί με μια κουταλιά από χυμό τζίντζερ, τρεις φορές την ημέρα, μπορεί να αυξήσει την λίμπιντο και τη σεξουαλική διάθεση.

Αντιμετωπίζει τις διαταραχές του ουροποιητικού

Για εκείνους που υποφέρουν από ένα αίσθημα καψίματος κατά την ούρηση, τα κρεμμύδια μπορούν να προσφέρουν σημαντική ανακούφιση. Ο ασθενής θα πρέπει να πιει νερό βρασμένο με 6 - 7 γραμμάρια κρεμμυδιού.

Αποτρέπει τους θρόμβους στο αίμα

Τα κρεμμύδια θεωρούνται φυσικοί αντιπηκτικοί παράγοντες. Το θείο που περιέχεται σε αυτά, μπορεί να καταστείλει τη συσσώρευση των αιμοπεταλίων, εμποδίζοντας έτσι τους θρόμβους στο αίμα.

Όσο πιο διαπεραστική είναι η γεύση και η μυρωδιά ενός κρεμμυδιού, τόσο υψηλότερη είναι η συγκέντρωση των υγιών φυτοχημικών σε αυτό. Δεν υπάρχει καμία γνωστή παρενέργεια, εκτός από την δυνατή μυρωδιά του σώματός μας μετά την κατανάλωσή του. Ωστόσο, για να αποφύγετε δυσάρεστες καταστάσεις όταν βρίσκεστε κοντά σε άλλους ανθρώπους, το να καταναλώνετε μέτριες ποσότητες κρεμμυδιού καθημερινά, αρκούν για να είστε υγιείς.

clickatlife

Πλούσιος ή φτωχός;

Απλές λύσεις

 Πλούσιος ή φτωχός;

Στα χρόνια τα παλιά, κάποιος βασιλιάς αποφάσισε να στείλει το παιδί του να περάσει μια νύχτα με μια πολύ φτωχή οικογένεια.

Σκοπός αυτής του της κίνησης ήταν να αφήσει το νεαρό πριγκιπόπουλο να δει με τα ίδια του τα μάτια τον τρόπο διαβίωσης ενός μέρους των μελλοντικών υπηκόων του, που όχι μόνο δεν είχαν χρήματα να ξοδέψουν μα δυσκολεύονταν να αντιμετωπίσουν ακόμα και αυτή την απλή καθημερινότητα τους.

Ο βασιλιάς έντυσε σαν απλό χωρικό το παιδί και το συμβούλεψε να μην αποκαλύψει την ταυτότητα του, για να μην νοιώθουν άβολα οι οικοδεσπότες του.

Το βοήθησε να ανέβει σε μια παλιά άμαξα και πρόσταξε τον οδηγό να το μεταφέρει στην οικογένεια που είχε επιλέξει. Την επόμενη ημέρα, ο βασιλιάς υποδέχτηκε το νεαρό πρίγκιπα και του ζήτησε να του περιγράψει την εμπειρία του.

Το παιδί αφού τον κοίταξε για λίγη ώρα αμίλητο, αποκρίθηκε:

“Ήταν μια πολύ καλή εμπειρία πατέρα. Έμαθα πως έχουμε πανέμορφα κάτασπρα άλογα, που όπως λες πολλοί θα ζήλευαν, ενώ αυτοί έχουν σκυλιά και κότες και χήνες.

Έχουμε ένα μεγάλο πλουμιστό σιντριβάνι και αυτοί έχουν το ποτάμι.

Διαθέτουμε μια πελώρια ξεσκέπαστη βεράντα, αλλά αυτοί έχουν τον ουρανό με τα αστέρια και το φεγγάρι.

Έχουμε ένα τεράστιο κήπο γεμάτο λουλούδια, μα αυτοί έχουν το δάσος.”

Και ενώ ο βασιλιάς άκουγε αποσβολωμένος τα όσα έλεγε με στόμφο ο γιος του, το παιδί πρόσθεσε:

“Σε ευχαριστώ πατέρα που μου έδειξες πόσο φτωχοί είμαστε!”

Ο βασιλιάς που μια ημέρα πριν έτριβε τα χέρια του με ικανοποίηση, διαβλέποντας πως το πριγκιπόπουλο μόλις αντίκριζε την φτώχεια των απλών ανθρώπων θα αντιλαμβανόταν άμεσα τη διαφορά και θα κατανοούσε επιτέλους την επιμονή του στον πλούτο, καθόταν τώρα σαστισμένος και αμίλητος…

Όταν μετράμε τι είμαστε, το αποτέλεσμα είναι η ίδια η αντίληψη μας για τη ζωή.

Σκέψου για λίγο και αποφάσισε αν είσαι πλούσιος ή φτωχός…

Βρίσκουν καταφύγιο στα μοναστήρια για να επιβιώσουν

Απλές λύσεις

 Βρίσκουν καταφύγιο στα μοναστήρια για να επιβιώσουν

Όλο και περισσότερος κόσμος αναζητά καταφύγιο στα μοναστήρια του Αγίου Όρους για να επιβιώσει.

Τα παραπάνω υπογράμμισε ο μοναχός της Ιεράς μονής Αγίου Παύλου, Νικόδημος, σε συνέντευξή του στο κανάλι Αχελώος tv.

«Αναρίθμητοι είναι οι άνθρωποι που περιφέρονται στο Άγιο Όρος από το ένα μοναστήρι στο άλλο για να εξασφαλίσουν τροφή και στέγη προκειμένου να επιβιώσουν, ο κόσμος νιώθει την ανάγκη της επιβίωσης, η πείνα είναι μαρτύριο και είναι καθημερινό φαινόμενο στις μέρες μας, εμείς κάνουμε ότι μπορούμε για να απαλύνουμε τον πόνο τους», δήλωσε ο μοναχός.

Zougla.gr

Χριστουγεννιάτικος σοκολατένιος κορμός

Απλές λύσεις

Χριστουγεννιάτικος σοκολατένιος κορμός

Για το παντεσπάνι
• 3 αυγά
• 75 γραμμάρια ζάχαρη
• 50 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις κοσκινισμένο
• 25 γραμμάρια κακάο κοσκινισμένο

Για τη γέμιση
• 250 γραμμάρια πουρές από κάστανο
• 200 ml κρέμα γάλακτος ελαφριά χτυπημένη
• 2 κουταλάκια γλυκού λικέρ κρέμα
Για τη κρέμα σοκολάτας
• 125 γραμμάρια βούτυρο
• 225 γραμμάρια ζάχαρη άχνη κοσκινισμένη
• 1 - 2 κουταλιές σούπας κακάο σκόνη ή σοκολάτα για ρόφημα
• Ζάχαρη άχνη κοσκινισμένη
• Γκι και ου για τη διακόσμηση

Ετοιμάζουμε το παντεσπάνι
Βάζετε τα αυγά με τη ζάχαρη σε πυρίμαχο μπολ επάνω από κατσαρόλα με νερό που σιγοβράζει. Με ηλεκτρικό μίξερ χτυπάτε το μείγμα για 10 λεπτά ή ώσπου να πήξει και να γίνει σαν κρέμα. (Σ΄ αυτό το στάδιο το χτύπημα είναι απαραίτητο για να αποκτήσει το μείγμα πολύ «αέρα», ώστε το παντεσπάνι να γίνει πολύ αφράτο).

Προθερμαίνετε τον φούρνο στους 190 βαθμούς. Προσθέτετε το αλεύρι και το κακάο στο μείγμα και ανακατεύετε πολύ προσεκτικά, για να μην «ξεφουσκώσει». Όταν ενωθούν τα υλικά, αδειάζουμε το μείγμα σε τετράγωνο ταψί (20,5 x 20,5 εκ.) σκεπασμένο με χαρτί ψησίματος. Ψήνετε για 10 λεπτά ή ώσπου να γίνει σπογγώδες όταν το πιέζετε.

Απλώστε ένα μεγάλο χαρτί ψησίματος σε επιφάνεια εργασίας και πασπαλίστε με ζάχαρη άχνη. Ξεφορμάρετε επάνω το παντεσπάνι. Σκεπάζετε με υγρή πετσέτα και αφήνετε να κρυώσει. Αυτό θα εμποδίσει το παντεσπάνι να «στεγνώσει» και θα τυλιχθεί ευκολότερα σε ρολό χωρίς να σπάσει).

Ετοιμάζουμε τη γέμιση
Χτυπάτε την κρέμα γάλακτος με το λικέρ κρέμα. Αλείφετε τον πουρέ κάστανου επάνω στο παντεσπάνι, αφήνοντας περιθώριο 1 εκ. γύρω - γύρω και σκεπάζετε με την αρωματισμένη κρέμα γάλακτος. Χρησιμοποιώντας το χαρτί ψησίματος διπλώνετε το παντεσπάνι σε ρολό από την πιο μικρή πλευρά. (Το παντεσπάνι δεν θα σπάσει - αλλά και αν σπάσει δεν πειράζει, γιατί θα καλυφθεί). Το γυρίζετε έτσι ώστε η ένωση να είναι προς τα επάνω.

Ετοιμάζουμε την κρέμα σοκολάτας
Χτυπάμε το βούτυρο, ώσπου να μαλακώσει, προσθέτετε τη ζάχαρη άχνη και το κακάο και χτυπάτε, να ενωθούν τα υλικά. Προσθέτετε 1 -2 σταγόνες από το καυτό νερό για να αραιώσει ή αν θέλετε χρησιμοποιείτε καυτό γάλα και χτυπάτε. (Το μείγμα δεν πρέπει να είναι πολύ σφικτό, γιατί θα στεγνώσει και δεν θα κόβεται μαζί με το παντεσπάνι).

Σκεπάζετε το παντεσπάνι με μπόλικη κρέμα από το κακάο, ώσπου να καλυφθεί πολύ καλά. Χρησιμοποιώντας τη ράχη από το πιρούνι κάνετε σχέδια κυματιστά σε όλη την επιφάνεια. Πασπαλίζετε ελαφρά με ζάχαρη άχνη και διακοσμείτε με φύλλα γκι και ου ή με άλλη διακόσμηση της επιλογής σας. Αφήνετε το ρολό να «σφίξει» για μερικές ώρες πριν το κόψετε σε φέτες και το σερβίρετε.

Τα μυστικά της συνταγής
Μπορείτε να ετοιμάσετε το ρολό και να το διατηρήσετε στο ψυγείο από το προηγούμενο βράδυ.

Επίσης, μπορείτε να πειραματιστείτε με διαφορετικές γεμίσεις, όπως κρέμα γάλακτος με βύσσινα ή κρέμα γάλακτος με πορτοκάλι.

sidagi.gr

ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΙΛΝΤ "Ο σκληρόκαρδος γίγαντας"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

 

ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΙΛΝΤ "Ο σκληρόκαρδος γίγαντας"

Κάθε απόγευμα, φεύγοντας απ' το σχολείο, τα παιδιά το 'χαν συνήθεια να παίζουν στον κήπο του γίγαντα.
Ήταν ένας πελώριος, μαγευτικός κήπος, μ' απαλή πράσινη χλόη και χιλιάδες πολύχρωμα λουλούδια όμοια μ' αστέρια κι ακόμα, εδώ κι εκεί, δώδεκα ροδα-κινιές φορτωμένες ρόδινα κι ολόλευκα ντελικάτα ανθάκια απ' της άνοιξης τ' άγγιγμα, που το φθινόπωρο βάραιναν απ' τα πολύχυμα φρούτα.
Τα πουλιά κάθονταν στα δέντρα και κελαηδούσαν τόσο γλυκά, που τα παιδιά σταματούσαν το παιχνίδι για να τ' ακούσουν. «Πόσο ευτυχισμένα εί-μαστε εδώ!» έλεγαν αναμετάξυ τους.
Κάποια μέρα ο γίγαντας γύρισε. Εφτά ολάκερα χρόνια ήταν σ' επίσκεψη, στο φίλο του το δράκο της Κόρνις, κι όταν τα χρόνια πέρασαν κι εκείνος είχε τελειώσει ό,τι είχε να πει -αφού δεν είχε και πολλά να συζητήσει- αποφάσισε το γυρισμό στο κάστρο.
Την ώρα που ‘φτασε, αντίκρισε τα παιδιά να παίζουν στον κήπο.
«Τι δουλειά έχετε εδώ;» φώναξε μ' οργή, και τα παιδιά το 'βαλαν στα πόδια τρομαγμένα.
«0 κήπος είναι μοναχά δικός μου», είπε ο γίγαντας. «Όλοι μπορούν να το καταλάβουν, και δεν θα επιτρέψω σε κανένα να παίζει εδώ, έξω από μέ-να».
Κι έτσι, έχτισε έναν πελώριο τοίχο ολόγυρα στον κήπο, κι ύστερα, κάρφωσε μια πινακίδα που 'λεγε: Οι παραβάτες τιμωρούνται
Ήταν, αλήθεια, ένας πολύ σκληρόκαρδος γίγαντας.
Τα δύστυχα τα παιδιά τώρα δεν είχαν μέρος να παίξουν. Δοκίμασαν να παίξουν στο δρόμο, όμως ήταν γεμάτος σκόνη και στουρναρόπετρες και δεν τους άρεσε.
Βάλθηκαν τότε να περιπλανιούνται γύρω απ' τους ψηλούς τοίχους, όταν τέλειωναν τα μαθήματά τους, νοσταλγώντας τον όμορφο κήπο.
«Πόσο ευτυχισμένα ήμασταν εκεί», έλεγαν αναμετάξυ τους.
Κι ύστερα ήρθε η άνοιξη.
Η εξοχή γιόμισε από μικρά μπουμπούκια και πουλάκια. Μονάχα στον κήπο του Σκληρόκαρδου Γίγαντα ήταν ακόμα χειμώνας.
Τα πουλιά ούτε που νοιάστηκαν να τραγουδήσουν για 'κείνον, αφού δεν υπήρχαν παιδιά εκεί, και τα δέντρα λησμόνησαν ν' ανθίσουν.
Αν καμιά φορά κανένα όμορφο λουλουδάκι έβγαζε το κεφαλάκι του απ' το γρασίδι, μόλις αντίκριζε την πινακίδα ένιωθε τέτοια λύπη για τα παιδιά, που λούφαζε ξανά στο χώμα, συνεχίζοντας τον ύπνο του.
Οι μόνοι που 'ταν ευχαριστημένοι απ' αυτή την κατάσταση ήταν το χιόνι και η παγωνιά.
«Η άνοιξη λησμόνησε αυτό τον κήπο», έλεγαν, «κι έτσι εμείς θα μείνουμε εδώ όλο το χρόνο».
Το χιόνι τύλιξε το γρασίδι με τον ολόλευκο μανδύα του κι η παγωνιά μπογιάτισε όλα τα δέντρα ασημένια.
‘Υστερα προσκάλεσαν και το Βόρειο Άνεμο να 'ρθει να μείνει μαζί τους κι εκείνος ήρθε τυλιγμένος με βαριά γουναρικά. Ολημερίς ούρλιαζε πάνω απ' τον κήπο και φύσαγε μες στις καμινάδες.
«Μα τούτο είναι ένα θαυμάσιο μέρος», έλεγε• «πρέπει να καλέσουμε και το χαλάζι».
Κι έτσι, το χαλάζι, ντυμένο στα γκρίζα και μ' ανάσα όμοια με πάγο, ήρθε.
Κάθε μέρα, για τρεις ώρες, χοροπηδούσε πάνω στη στέγη του κάστρου, μέχρι που τα περισσότερα κεραμίδια ράγισαν, κι ύστερα, γυρνοβόλαγε στον κήπο, όσο πιο γρήγορα μπορούσε.
«Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η άνοιξη άργησε να 'ρθει», συλλογιζόταν ο Σκληρόκαρδος Γίγαντας, καθώς γερμένος στο παράθυρο, κοιτούσε τον παγωμένο, ολόλευκο κήπο.
«Ελπίζω να φτιάξει ο καιρός»...
Όμως η άνοιξη δεν ήρθε ποτέ, μήτε το καλοκαίρι.
Κι έτσι ήταν πάντα χειμώνας εκεί κι ο Βόρειος Άνεμος και το χαλάζι και το χιόνι κι η παγωνιά ασταμάτητα χόρευαν ανάμεσα στα δέντρα.
Κάποιο πρωινό, ο Γίγαντας ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του μ' ανοιχτά μάτια, όταν άκουσε μια θεσπέσια μουσική.
Ηχούσε τόσο γλυκά στ' αυτιά του που πίστεψε πως μάλλον θα 'ταν οι μουσικοί του βασιλιά που πέρναγαν -κι όμως, ήταν μονάχα ένας μικρούλης σπίνος που τραγουδούσε έξω απ' το παραθύρι του.
Μα είχε κυλήσει τόσο πολύς καιρός από τότε που το στερνό τιτίβισμα είχε ακουστεί στον κήπο του, που θάρρεψε πως ήταν η ομορφότερη μουσική στον κόσμο.
Κι άξαφνα, το χαλάζι σταμάτησε το χορό του πάνω απ' το κεφάλι του γίγαντα, ο Βόρειος Άνεμος έπαψε να βρυχάται, και μια μεθυστική ευωδιά τον τύλιξε, περνώντας απ' τ' ανοιχτό παραθυρόφυλλo.
«Θαρρώ πως η άνοιξη επιτέλους έφτασε», είπε ο Γίγαντας και πηδώντας από το κρεβάτι κοίταξε έξω.
Μα τι ήταν αυτό που 'πνιξε τη ματιά του;
Ήταν η πιο μαγευτική εικόνα. Από ένα άνοιγμα στον τοίχο, τα παιδιά σύρθηκαν μέσα και σκαρφάλωσαν στα μπράτσα των δέντρων .Σε κάθε δέντρο που αγκάλιαζε το μάτι του αντίκριζε κι ένα παιδάκι. Και τα δέντρα πετάριζαν από χαρά για τα παιδιά που γύρισαν, κι έτσι ντύθηκαν με λουλούδια και λύγιζαν τα μπράτσα τους απαλά, πάνω από τα παιδικά κεφαλάκια.
Τα πουλιά φτερούγιζαν ολόγυρα τιτιβίζοντας μαγευτικά και τα λουλούδια κρυφοκοίταζαν μέσ' από την πράσινη χλόη και ξεκαρδίζονταν στα γέλια.
Ήταν μια όμoρφη εικόνα, μα όμως στην άκρη της κρατούσε ακόμα ο χειμώνας. Ήταν που στην πιο απόμερη γωνιά του κήπου, στέκονταν ένα μικρό αγόρι. Κι ήταν τόσο μικρό που μήτε τα κλαδιά του δέντρου δεν μπόραγε να φτάσει, έτσι που απελπισμένο βάλθηκε να κόβει βόλτες γύρω του κλαίγον-τας γοερά.
Το καημένο το δεντράκι ήταν ακόμα σκεπασμένο από πάγο και χιόνι ο Βόρειος Άνεμος φυσούσε και μούγκριζε από πάνω του.
«Σκαρφάλωσε, μικρό μου αγοράκι», έλεγε το δέντρο, και λύγιζε τα κλαδιά του όσο μπορούσε, αλλά το αγόρι ήταν μικρό, τόσο μικρό.
Η καρδιά του Γίγαντα έλιωσε καθώς το έβλεπε.
«Πόσο σκληρόκαρδος ήμουνα», συλλογίστηκε. «Τώρα ξέρω γιατί η άνοιξη δεν θα 'ρχονταν ποτέ εδώ. Να, τώρα θ' ανεβάσω αυτό το αγοράκι στην κoρφή του δέντρου κι έπειτα θα γκρεμίσω τον τοίχο, έτσι που ο κήπος μου θα 'ναι μόνο για
τα παιχνίδια των παιδιών».
Κι αλήθεια, μετάνιωσε πολύ για ό,τι είχε κάνει.
Έτσι, περπάτησε στις μύτες των ποδιών του, κι ανοίγοντας την εξώπορτα πολύ σιγά, βγήκε στον κήπο.
Όμως, να, μόλις τα παιδιά τον είδαν σκιάχτηκαν τόσο πολύ, που όλα μαζί το 'βαλαν στα πόδια κι ο χειμώνας ήρθε ξανά στον κήπο. Μόνο το μικρό αγόρι δεν έφυγε, γιατί τα ματάκια του που 'ταν γεμάτα δάκρυα δεν είδαν το Γίγαντα που ερχόταν .
Κι ο Γίγαντας ήρθε κλεφτά πίσω του, το πήρε απαλά στο χέρι του και το ανέβασε στο δέντρο. Και το δέντρο άνθισε. Τα πουλιά ήρθαν και τραγού-δησαν πάνω του και τ' αγοράκι τύλιξε τα χεράκια του γύρω στο λαιμό του Γίγαντα και τον φίλησε.
Και τ' άλλα παιδιά, σαν είδαν πως ο Γίγαντας δεν ήταν πια κακός, γύρισαν τρέχοντας και μαζί τους ήρθε η άνοιξη.
«Τώρα είναι ο κήπος σας αυτός, μικρά μου παιδάκια», είπε ο Γίγαντας, και παίρνοντας ένα μεγάλο τσεκούρι γκρέμισε τον τοίχο. Κι όταν οι άνθρωποι περνούσαν για την αγορά στις δώδεκα η ώρα βρήκαν τον Γίγαντα να παίζει στον πιο όμορφο κήπο που είχαν δει ποτέ.
Ολημερίς έπαιζαν και το βράδυ πήγαν στο Γίγαντα να τον αποχαιρετίσουν.
«Όμως, πού είναι ο μικρός σας σύντροφος;» είπε. «Το αγόρι που ανέβασα στο δέντρο». Βλέπετε ο Γίγαντας το αγαπούσε απ' τ' άλλα περισσότερο, γιατί τον είχε φιλήσει.
«Δεν ξέρουμε», αποκρίθηκαν τα παιδιά. «έφυγε».
«Πρέπει να του πείτε να 'ρθει οπωσδήποτε αύριο», είπε ο Γίγαντας.
Αλλά τα παιδιά είπαν πως δεν ήξεραν πού έμενε και πως δεν το είχαν δει ποτέ πριν. Κι ο Γίγαντας ήταν πολύ λυπημένος. Κάθε απόγευμα, όταν το σχολείο τέλειωνε, τα παιδιά έρχονταν κι έπαιζαν με το Γίγαντα, μα το μικρό αγόρι, που ο Γίγαντας αγαπούσε, ποτέ δε φάνηκε. Εκείνος φέρνονταν καλά σ' όλα τα παιδιά κι όμως του έλειπε ο πρώτος μικρός του φίλος και συχνά μιλούσε γι ' αυτόν θλιμμένα. «πόσο θα 'θελα να τον έβλεπα!» έλεγε κάθε τό-σο.
Τα χρόνια κύλησαν. Κι ο Γίγαντας γέρασε κι αδυνάτισε. Δεν μπορούσε να παίξει πια κι έτσι κάθονταν σε μια πελώρια πολυθρόνα και παρακολουθού-σε τα παιχνίδια των παιδιών και θαύμαζε τον κήπο. «Έχω πολλά όμορφα λουλούδια», έλεγε. «μα τα παιδιά είναι τα ωραιότερα απ' όλα».
'Ενα χειμωνιάτικο πρωινό κοίταξε έξω απ' το παράθυρο, καθώς ντυνόταν. Δεν μισούσε τώρα το χειμώνα, γιατί ήξερε πως η άνοιξη κοιμόταν μόνο και τα λουλούδια ξεκουράζονταν .
Ξάφνου έτριψε τα μάτια του από απορία και κοίταζε... και κοίταζε... Ήταν βέβαια κάτι το θαυμάσιο...
Στην πιο απόμερη γωνιά του κήπου ένα δέντρο ήταν σκεπασμένο μ , ολόλευκα λουλούδια. Τα κλαδιά του ήταν χρυσαφένια κι ασημένια φρούτα κρέμονταν, ενώ πλάι του στεκόταν το μικρό αγόρι που 'χε τόσο αγαπήσει.
Όρμησε τρέχοντας στις σκάλες ο Γίγαντας, γιομάτος χαρά, και τρέχοντας βγήκε στον κήπο. Έτρεξε πάνω στο γρασίδι κι ήρθε κοντά στο παιδί. Κι όταν το έφτασε, το πρόσωπό του κοκκίνισε απ' την οργή κι είπε: «Ποιος τόλμησε να σε πληγώσει;». Γιατί στις παλάμες του αγοριού και στα μικρά του πόδια διακρίνονταν οι πληγές από καρφιά.
«Ποιος τόλμησε να σε πληγώσει;» φώναξε ο Γίγαντας. πες μου κι εγώ θα πάρω το μεγάλο μου σπαθί να τόνε κάνω κομμάτια!».
«Κανένας!» αποκρίθηκε το παιδί. «όμως αυτές είναι οι πληγές της αγάπης!».
«Ποιος είσαι;» είπε ο Γίγαντας, κι ένας παράξενος φόβος τον κυρίεψε και γονάτισε μπρος στο παιδί.
Και το παιδί του χαμογέλασε και του είπε: «Μ' άφησες κάποτε να παίξω στον κήπο σου, απόψε εσύ θα 'ρθεις μαζί μου στο δικό μου κήπο, τον Πα-ράδεισο».
Κι όταν τα παιδιά ήρθαν τρέχοντας το απόγεμα, βρήκαν το Γίγαντα νεκρό κάτω απ' το δέντρο, σκεπασμένο ολάκερο με κάτασπρα λουλούδια.

Γεωτρόπιο 14 - Μια παραλία μακριά από τη θάλασσα Χαμόγελο εκατοντάδων ετών Άγιε Δημήτρη μου, Θεσσαλονίκη μου Μίμηση της φύσης Εδώ σταμάτησε ο χρόνος Άνθη σαν σταγόνες γάλα

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Μια παραλία μακριά από τη θάλασσα

Χαμόγελο εκατοντάδων ετών

Άγιε Δημήτρη μου, Θεσσαλονίκη μου

Μίμηση της φύσης

Εδώ σταμάτησε ο χρόνος

Άνθη σαν σταγόνες γάλα  

τεύχος 72

Γλομπουλάρια - Globularia alypum - Στουρέκι

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr

Γλομπουλάρια - Globularia alypum - Στουρέκι

Η Globularia alypum L. είναι ένας μικρός αειθαλής ημίθαμνος που σπάνια ξεπερνάει τα 60 εκ. σε ύψος. Τα μικρά γαλαζωπά-μωβ και αρωματικά του άνθη είναι συγκεντρωμένα σε κεφαλιόμορφες ταξιανθίες που θυμίζουν αρκετά αυτές των Compositae. 

Απαντά στο μεγαλύτερο μέρος της μεσογειακής περιοχής, σε ξηρές πετρώδεις θέσεις κοντά στο υψόμετρο της θάλασσας, μαζί με άλλους θάμνους και ημίθαμνους ή μέσα σε πευκοδάση. Προτιμά τα ασβεστολιθικά εδάφη.
 

Όπως μαρτυρούν και οι φωτογραφίες, είναι εξαιρετικό μελισσοτροφικό φυτό, δίνοντας  πολύτιμο νέκταρ και γύρη στην αρχή της μελισσοκομικής περιόδου, αφού η ανθοφορία του ξεκινά μέσα στον Φεβρουάριο.
 

Χρησιμοποιείται εκτεταμένα στην παραδοσιακή ιατρική πράγμα που αντικατοπτρίζεται και στην ποικιλία των τοπικών του ονομάτων: στουρέκι, σιδέρι, χορτάρι της προβατίνας κ.ά. Οι πιο γνωστές από τις ιδιότητες που του αποδίδονται είναι καθαρτικές και διουρητικές, αλλά νομάδες στην έρημο της Τυνησίας το χρησιμοποιούν για να γιατρεύουν έλκη του στομάχου. Τα τελευταία χρόνια το φυτό έχει γίνει αντικείμενο εκτεταμένων ερευνών όσον αφορά την περιεκτικότητά του σε δευτερογενείς μεταβολίτες και την αντιοξειδωτική του δράση.

Ο Διοσκουρίδης το συστήνει σαν πολύ καλό καθαρτικό της χολής. Θεωρείται ότι έχει αντιρευματικές, αντιόξινες και επουλωτικές (του στομάχου) ιδιότητες. 

Χρειάζεται πάντως ιδιαίτερη προσοχή καθώς το φυτό είναι τοξικό.

Πηγή: εδώ

Μ.ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ "Χαίρε, Ρυθμέ και Ρίμα"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Μ.ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ "Χαίρε, Ρυθμέ και Ρίμα"

Χαίρε, Ρυθμέ και Ρίμα.

Σας χαιρετίζω,

πια δεν ορίζω

τη φωνή μου.
Ξεφεύγει παραλήρημα.
Σας σμίγω μα η πνοή μου
δε φτάνει, σπα.

Σκοπέ, σ' αφήνω. Ήχε, Τραγούδι
μ' αφήνετε. Τη μονάχη
χορδή μάταια κρούω στη λύρα μου.
 

Νάχη μόνο ένα «χαίρε»,
νάναι μονάχη του «χαίρε» η χορδή
στην καρδιά μου!
Πάνε τα ωραία, τ' αγνά, η ζωή.
Αδιαφορία στης αγάπης τα μάτια.
Κακίας μεθύσι στο χαλασμό
του ό,τι απομένει,
στο μαρασμό που έχει ανθίσει
μέσα μου κ' εξω - κισσού πλημμύρα,
σημαία αποκλεισμού!

Πάνε τα ωραία, τ' αγνά, η ζωή.
Γλυκέ Σκοπέ, δε μου αντέχει
η φωνή.

Να τραγουδώ
το θάνατο τη δυστυχία,
να λησμονώ
της χαράς την αγάπη,
δε θέλω. Ας σβήσω
σφιχταγκαλιάζοντας τη χορδή που μου μένει
να μη σημαίνη
γλυκά στο Θάνατο κι' αυτός αργεί
με ιδιοτροπία ερωμένου!

Σας χαιρετίζω.
Σκοποί όπου πάτε, μη με ξεχνάτε.

ΠΙΝΑΚΑΣ -Nadia Minic «Freedom, Poetry, Music»