Σάμαλι Σαλονικιό

Σάμαλι Σαλονικιό

Bαθμολογία:

4 ψήφοι

Προστέθηκε από TSOFAGR, 28.12.10

Περιγραφή

Θεσσαλονικιό Σάμαλι, μια δικιά μου έκδοση απο το αγαπημένο μας Σάμαλι. Έυκολο και γρήγορο όσο απο νοστιμιά, μια δοκιμή θα σας πείσει.


 

Τι χρειαζόμαστε:

• 800 γραμ.ψιλό σιμιγδάλι
• 200 γραμ.χοντρό σιμιγδάλι
• 1 φακελ. μπέικιν
• 500 γραμ.γάλα (αγελαδινό)
• 400 γραμ.ζάχαρη
• 3 αυγά
• 1 φλιτζάνι λάδι
• 3 βανίλιες
• 1 κουταλιά σόδα
• 1 πορτοκάλι χυμό και ξύσμα
• 10 γραμ.μαστίχα Χίου αλεσμένη (προεραιτικά)

Για το Σιρόπι

• 1,5 κιλό νερό
• 1 κιλό ζάχαρη
• 200γραμ.γλυκόζη
• χυμό απο 1 λεμόνι

• βούτυρο για το Σάμαλι
• γιαούρτι πρόβειο

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Σιροπιαστά γλυκά

Διατροφή

Χορτοφαγική

Περιέχει

Γάλα

Μαστίχα

Γιαούρτι

Αβγά

Φτιάχνει

1 μεγάλο ταψί

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Σάμαλι Σαλονικιό http://www.sintagespareas.gr/sintages/samali-salonikio.html#ixzz24IzofDeh 

Tο σπάνιο δώρο

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Σας αρέσει · 15 ώρες πριν

Tο σπάνιο δώρο

Kαινούργιες θεωρίες.
Tα μωρά δεν πρέπει να τ' αφήνετε να κλαίνε.
Aμέσως να τα παίρνετε αγκαλιά. Aλλιώς
υπόκειται σε πρόωρη ανάπτυξη
το αίσθημα εγκατάλειψης ενηλικιώνεται
αφύσικα το παιδικό τους τραύμα
βγάζει δόντια μαλλιά νύχια γαμψά μαχαίρια.

Για τους μεγάλους, ούτως ειπείν τους γέροντες
–ό,τι δεν είναι άνοιξη είναι γερόντιο πια–
ισχύουν πάντα οι παμπάλαιες απόψεις.
Ποτέ αγκαλιά. Aφήστε τους να σκάσουνε στο κλάμα
μέχρι να τους κοπεί η ανάσα
δυναμώνουν έτσι τα αποσιωπητικά τους.
Aς κλαίνε οι μεγάλοι. Δεν έχει αγκαλιά.

Γεμίστε μοναχά το μπιμπερό τους
με άγλυκην υπόσχεση –δεν κάνει να παχαίνουν
οι στερήσεις– πως θά 'ρθει μία και καλή
να τους επικοιμήσει λιπόσαρκα
η αγκαλιά της μάνας τους.
Bάλτε κοντά τους το μηχάνημα εκείνο
που καταγράφει τους θορύβους του μωρού
ώστε ν' ακούτε από μακριά
αν είναι ρυθμικά μοναχική η αναπνοή τους.
Ποτέ μη γελαστείτε να τους πάρετε αγκαλιά.
Tυλίγονται άγρια
γύρω απ' τον σπάνιο λαιμό αυτού του δώρου,
θα σας πνίξουν.

Tίποτα. Όταν σας ζητάνε αγκαλιά
μολών λαβέ μωρό μου, μολών λαβέ να απαντάτε

Δημουλά Κική

ΑΔΕΛΦΕΣ ΨΥΧΕΣ- ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ

ΑΔΕΛΦΕΣ ΨΥΧΕΣ- ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ

από Αναδρομές σε προηγούμενες ζωές, Τρίτη, 22 Φεβρουαρίου 2011 στις 6:24 π.μ. ·

Οι σχέσεις του παρελθόντος, μας δίνουν έξι δυνατότητες για αυτοσυνείδηση. Οι άνθρωποι με τους οποίους «συ­νταξιδεύουμε» παίζουν τους παρακάτω ρόλους:
1.  Καθρέφτης: αντανακλούν μια εικόνα του ποιοι είμαστε και πού βρισκόμαστε σε όλους τους τομείς ανάπτυξης, με τη σύγκριση και την αντίθεση.
2.  Καταλύτης: μας δίνουν την κινητήρια σπίθα στην αναζήτηση για εκπλήρωση.
3.  Οδηγός: μας δείχνουν τον δρόμο.
4.  Σύμμαχος: είναι τα άτομα στα οποία έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη, με τα οποία μπορούμε να είμαστε ολο­κληρωτικά ο εαυτός μας.
5.  Χορηγός: αυτοί που καλύπτουν τις ανάγκες μας.
6.  Δάσκαλος: το άτομο που μας διευκολύνει να δούμε πιο καθαρά.
Ο τρόπος που διαλέγουμε τους γονείς μας εκφράζει όλες τις δυνατότητες των προηγούμενων σχέσεων, γιατί γνωρίζουμε τα πάντα για τους μελλοντικούς γονείς μας πριν τους επιλέξουμε. Σαν ψυχικές οντότητες μπορούμε να «δο­κιμάσουμε το νερό» πριν βουτήξουμε μέσα.
Οι αναδρομές έχουν αποδείξει ότι κάθε άτομο εξετάζει όλους τους δυνα­τούς παράγοντες, το φύλο, την εθνικότητα, το πε­ριβάλλον, την κληρονομικότητα, τις ιστορικές συνθήκες— οι σχέσεις όμως είναι το σημαντικότερο στοιχείο για την επιλογή των γονιών μας. Η ανάγκη να είμαστε με ένα συγ­κεκριμένο άτομο ή ομάδα ατόμων είναι πολύ έντονη και παίζει σημαντικό ρόλο στην επιλογή μας. Η επιλογή που κάνουμε συμπεριλαμβάνει τις περιστάσεις και τις σχέσεις που θα μας δώσουν το είδος της ανάπτυξης που θέλουμε. Αν δούμε το γήινο επίπεδο σαν το πανεπιστήμιο της ανάπτυξης, μπορούμε να πούμε ότι προχωρούμε από την μία τάξη στην επόμενη, από τον έναν τομέα ζωής στον επόμε­νο, εφ" όσον μάθουμε τα μαθήματα της προηγούμενης τάξης. Είτε τα καταφέρνουμε καλά και συνεχίζουμε, είτε «ξαναπηγαίνουμε» στην ίδια τάξη με ένα μίγμα από νέους και γνωστούς συμμαθητές και δασκάλους. Εμείς είμαστε εκείνοι που αποφασίζουμε για το αν θα προχωρήσουμε πιο κάτω ή όχι. Ορισμένες πράξεις είναι σίγουρο ότι μας καθυ­στερούν: ο εγωισμός, ο φόβος, η αρνητικότητα, η κτητικότητα και τα παρόμοια.
Αν αυτοκτονήσουμε, ή σκοτώσουμε κάποιον, είναι σίγουρο ότι θα παραμείνουμε εκεί που είμαστε. Ή αυτοκτονία είναι σαν να εγκαταλείπεις τα μαθήματα πριν την απο­φοίτηση. (Στο σχολείο της ζωής δεν υπάρχουν κοινωνικές προαγωγές, ούτε ειδικές περιπτώσεις, ούτε πρόοδος με πλάγιους τρόπους). Εκείνο που καθορίζει πότε θα προχωρήσουμε πάρα κάτω είναι μόνο η ατομική ευθύνη. Με­ρικές φορές μπορούμε να ζητήσουμε βοήθεια από το μη υλικό επίπεδο, αλλά ακόμη και μ' αυτές τις συμβουλές η τε­λική απόφαση είναι δική μας και το παιχνίδι που παίζεται είναι η αντιμετώπιση των προκλήσεων και η υπερνίκηση των δυσκολιών.
Όταν διαλέγουμε να γεννηθούμε σε μια συγκεκριμένη οι­κογένεια δεν το κάνουμε πάντα επειδή θέλουμε να ζήσουμε μαζί με τους συγκεκριμένους γονείς, -μπορεί η επιλογή να γίνει επειδή θέλουμε να ζήσουμε με ένα μεγαλύτερο αδελφό ή αδελφή, με ένα φίλο των γονιών ή με ένα άλλο παιδί που δεν έχει γεννηθεί ακόμη.- Το θέμα είναι ότι ψάχνουμε για τον κοντινότερο δυνατό φορέα εκείνου που επιθυμούμε. Φυσικά, η τελική απόφαση γίνεται με αμοιβαία συμφωνία. Η απόφαση και το συμβόλαιο γίνεται με τηλεπα­θητική επικοινωνία με τους γονείς, πριν από την είσοδο στο αναπτυσσόμενο έμβρυο. Μερικές φορές, προφανώς, η ανάγκη των γονιών για μια συγκεκριμένη Ψυχή είναι ι­σχυρότερη από την επιθυμία της Ψυχής που ενσαρκώνεται, αλλά το συμβόλαιο για τη γέννηση γίνεται πάλι με αμοιβαία συμφωνία. Κανείς δεν μπορεί ποτέ να ενσαρκωθεί ενάντια στη θέλησή του, ούτε και ενσαρκωνόμαστε ποτέ με γονείς που δεν μας θέλουν.
Επίσης, εξετάζονται οι παράγοντες που αφορούν τη σχέση αυτών των Ψυχών —η εθνικότητα είναι ένα καλό παράδειγμα. Δε θα εξετάζαμε τη περίπτωση να γεννηθούμε με γονείς Εσκιμώους αν το να γεννηθούμε στη Χιλή ή στη Νότιο Αφρική θα μας έδινε μια καλύτερη ευκαιρία για να βρεθούμε με τα κατάλληλα άτομα και να εργαστούμε πάνω στον τομέα που θέλουμε.
Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που εξετάζεται είναι εργοκληρονομικός. Θέλουμε, για παράδειγμα, να γεννη­θούμε σε μια φυλή που έχει μεγάλο ύψος, ή καστανά μάτια, ή μεγαλόσωμα άτομα, ή ξανθά μαλλιά; Θέλουμε να δουλέψουμε με υψηλή νοημοσύνη ή χαμηλή, με υγιές και δυνατό σώμα ή με διάφορους βαθμούς σωματικών προβλημάτων; Όλοι οι παράγοντες μας είναι γνωστοί και εξετάζονται, και όλα είναι θέμα επιλογής. Τίποτα δεν μας επιβάλλεται.
Αν κάποιος τα ακούσει όλα αυτά για πρώτη φορά μπορεί να του φανούν τρομερά περίπλοκα, αν όμως σκεφτούμε για μια στιγμή πόσο απίστευτα περίπλοκη είναι η διαδικασία που παράγει μία λέξη ή τον αριθμό των λειτουργιών που πρέπει να γίνουν για να κάνουμε ένα βήμα, θα καταλάβουμε ότι το σύστημα αυτό των ενσαρκώσεων δεν είναι ουσιαστικά τόσο περίπλοκο. Αυτά τα φυσικά συμβάντα, όπως είναι το βήμα ή η ομιλία, τα παίρνουμε σαν δοσμένα επειδή μας είναι πολύ γνωστά, όμως και τα μη υλικά συμβάντα είναι εξίσου πραγ­ματικά.
Αφού δεν είμαστε τέλειοι από όλες τις απόψεις σαν Ψυχές, αλλά μάλλον προσπαθούμε να φτάσουμε σε μια τελείωση όμοια με του Θεού, μπορεί να κάνουμε κάποια λάθη στην αξιολόγηση και στις επιλογές μας. Μπορεί να διαλέξουμε λάθος άτομο για να ζήσουμε μαζί του ή να κάνουμε λάθος επιλογές σε κάποιο άλλο επίπεδο. Στους πρώτους μήνες της ζωής, μια τέτοια συνειδητοποίηση μας επιτρέπει να αφήσουμε το σώμα αρκετά εύκολα, προς μεγάλη θλίψη των γονιών. Μερικές φορές αφήνουμε την μελλοντική μητέρα να αναλάβει την ευθύνη της απόφασης και να κάνει έκτρωση. Η Ψυχή δεν καταστρέφεται σε καμία περίπτωση, αφού η ενέργεια— και ιδιαίτερα η ενέργεια της Ψυχής— δεν μπορεί να καταστραφεί ακόμη και αν κατα­στραφεί το σώμα. Κάθε ρήξη του συμβολαίου μιας σχέσης, είτε αυτή γίνεται με την έκτρωση, είτε τον πρόωρο θάνατο, είτε με την διάλυση ενός γάμου με κάποιο "διαζύγιο, αποτελεί μια αμοιβαία συμφωνία σε κάποιο επίπεδο συνειδητότητας, με τον ίδιο τρόπο που η αρχική σύνταξη του συμβολαίου έγινε με αμοιβαία συγκατάθεση.
Πάντα οι σχέσεις αρχίζουν και τελειώνουν με έναν στα­διακό τρόπο. Δεν υπάρχουν ξαφνικές αποφάσεις, αλλά ένα παρατεταμένο χρονικό διάστημα στο οποίο εξετάζονται διάφοροι παράγοντες. Η γέννηση και ο θάνατος είναι δύο προφανείς περίοδοι στις οποίες γίνεται το ζύγισμα όλων των παραγόντων και η λήψη των αποφάσεων.
Άτομα που έχουν πεθάνει κλινικά πάνω στο χειρουργικό τραπέζι περιέγραψαν πως ένιωσαν να βγαίνουν από το σώμα τους και μετά, εξετάζοντας όλους τους παράγοντες αποφάσισαν να επιστρέψουν στο υλικό σώμα για να τε­λειώσουν αυτό που είχαν αρχίσει. Η είσοδος στο έμβρυο ακολουθεί το ίδιο πρότυπο, και μερικές φορές χρειάζονται πολλοί μήνες για να ληφθεί η τελική απόφαση.
Πολλοί αναδράμοντες, έχουν περιγράψει την είσοδο και την έξοδο από ένα νέο σώμα: προφανώς μοιάζει πολύ με την είσοδο και έξοδο από τις καταστάσεις της εγρήγορσης και του ονείρου. Αρκετά άτομα έχουν περιγράψει την διαδι­κασία αυτή λέγοντας ότι μοιάζει σαν να συντονίζεις το ρα­διόφωνο σε έναν σταθμό που σβήνει και ξανακούγεται. Φαίνεται πως η τελική δέσμευση για την παραμονή στο νέο σώμα γίνεται μόνο αφού περάσουν αρκετοί μήνες ζωής μέσα σε αυτό. Υπάρχει μια γενική τάση όπου τα άτομα που ενδι­αφέρονται πολύ για την ασφάλεια και που έχουν υλιστικές τάσεις εισέρχονται νωρίς στο αναπτυσσόμενο έμβρυο, ενώ εκείνα που είναι «ελεύθερα πνεύματα» (δημιουργικά, φιλο­σοφικά και διαισθητικά) μπαίνουν σε κατοπινό στάδιο της εγκυμοσύνης.
Σε όποιο σημείο και να μπει η Ψυχή στο νέο σώμα, εμ­φυτεύει μαζί και όλες τις παλιές της εμπειρίες. Ο νέος εγκέφαλος έχει πλήρη επίγνωση για ένα σύντομο διάστημα όλων των παλιών καταστάσεων, αλλά αυτή η υπερσυνειδητότητα σβήνει σταδιακά καθώς γίνεται ισχυρότερη η εστίαση της συνειδητότητας στην τωρινή πραγματικότητα. Οι αισθήσεις «ανυπομονούν» να βιώσουν τα πάντα και οι γονείς γενικά δεν ενθαρρύνουν τέτοιες φαντασιώσεις στα παιδιά —πράγμα που, φυσικά, καταπνίγει όλες τις παλιές αναμνήσεις, το υλικό από το οποίο γεννιέται η φαντασία.
Η εναρμόνιση με όλα αυτά τα παλιά επίπεδα γίνεται απα­ραίτητη όταν κουβαλάμε μέσα μας ισχυρές συναισθημα­τικές φορτίσεις που δεν επιτρέπουν την πλήρη ανταπόκριση στον τωρινό χρόνο. Με την αναδρομή το άτομο ανακαλύ­πτει και πάλι αυτά τα τραύματα των προηγούμενων ζωών και ελευθερώνεται απ' αυτά. Κάποιες ακατανόητες σχέσεις που μπορεί να αποτελούν μέρος αυτού του «μπλοκαρίσματος» αναγνωρίζονται και, μέσα από μια δημιουργική ανταπόκριση στο παρόν, οι ίδιες αυτές Ψυχές γίνονται όργανα ανάπτυξης αντί για εμπόδια στην πρόοδο. Οι σχέσεις πρέπει πάντα να μας βοηθούν να αγαπάμε τον εαυτό μας περισσότερο και να ενθαρρύνουμε την πνευματική, νοητική και συναισθημα­τική ανάπτυξη.
Εκείνες οι ψυχές με τις οποίες συνηθίζουμε να «συνταξιδεύουμε» είναι γνωστές σαν Ψυχικές Μονάδες. Οι ψυχικές μονάδες μπορεί να αποτελούνται από λίγες μόνο οντότητες με τις οποίες αναπτυσσόμαστε και βιώνουμε κάθε φάση της πραγματικότητας, μερικές ψυχικές μονάδες όμως είναι πολύ μεγάλες. Μπορεί επίσης να είναι πολιτικές ομάδες όπως στην περίπτωση των εθνικών ηγετών. Θα ήταν, για παράδειγμα, αφελές να πιστεύουμε ότι ο Ουάσιγκτον, ο Τζέφερσον, ο Φράνκλιν, ο Άνταμς, ο Χάμιλτον και οι υπόλοι­πες προσωπικότητες που συνέταξαν το αμερικανικό σύ­νταγμα συναντήθηκαν κατά τύχη.
Ένα καλύτερο παράδειγμα μπορούμε να βρούμε ίσως στο Κόνκορντ της Μασαχουσέτης, γύρω στο 1800. Ο Κύκλος Κόνκορντ, όπως είχαν αυτονομασθεί, ήταν μια μικρή ομάδα ιδιοφυών συγγραφέων που έχουν γράψει μερικά από τα καλύτερα λογοτεχνικά έργα της Αμερικής.
Ο Έμερσον, ο Θορό, ο Αλκοτ και ο Χόθορν είχαν στενή σχέση τόσο στην δουλειά τους όσο και στην προσωπική τους ζωή. Συχνά εξέφραζαν το βαθύ θαυμασμό και την εκτίμηση που ένιωθαν ο ένας για τον άλλον, δηλώνοντας επα­νειλημμένα ότι ένιωθαν πως είχαν ξαναζήσει μαζί και στο παρελθόν. Πίστευαν όλοι ακράδαντα στην μετενσάρκωση  και στην επίδραση που ασκούν οι περασμένες ζωές στην τω­ρινή. Αυτή τη σχολή σκέψης την ονόμαζαν υπερβατισμό.
Στα σπορ, στη θρησκεία, στην τέχνη, στην επιστήμη, στη μουσική, βρίσκουμε παρόμοιες διάνοιες που εργάζονται μαζί σε μια ενιαία προσπάθεια προς κάποιο στόχο. Ακόμη και ολόκληρα χωριά μερικές φορές μετενσαρκώνονται μαζί γα να πετύχουν κάποιο κοινό σκοπό. Η δομή που κρατά την ομάδα ενωμένη σε μια σειρά από ζωές, είναι και το πλαίσιο που επιτρέπει τη δημιουργική αλληλεπίδραση των διάφορων ρόλων ώστε να επιτευχθεί κάποιος στόχος που είναι σημα­ντικός για τα μέλη της ομάδας ή για την ανθρωπότητα γε­νικά.
Έτσι οι ανθρώπινες σχέσεις αποτελούν την ίδια την ουσία της ύπαρξής μας και προσφέρουν στον καθένα μας τη δομή και το στήριγμα που του είναι απαραίτητο για να καθορίσει τη προσωπική του μοίρα. Πραγματικά, ο άνθρωπος δεν είναι νησί.

‘’Ο άνθρωπος δεν είναι νησί απομονωμένο. Κάθε άνθρωπος είναι ένα κομμάτι της Ηπείρου ένα μέρος της κεντρικής πηγής. Αν ένας σβώλος παρασυρθεί από την θάλασσα, Η Ευρώπη γίνεται μικρότερη, όπως ακριβώς αν παρασυρόταν ένα ολόκληρο ακρωτήριο, ή το σπίτι ενός φίλου σου ή το δικό σου. Ο θάνατος κάθε ανθρώπου με λιγοστεύει, επειδή συμμετέχω στην ανθρωπότητα. Γι αυτό ποτέ μη στείλεις να ρωτήσεις για ποιον χτυπά η καμπάνα. Χτυπά για σένα.’’
Τζον Ντον, προσευχές

Βίκυ Μοσχολιού - η νύχτα / Στ. Ξαρχάκος

  

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού
Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας

Έσβησε τ' άστρο
και το φεγγάρι
κι έγινε η νύχτα
πικρή λαβωματιά

Πού να 'ναι τώρα
το παλικάρι
σε ποιο λιμάνι
ποια θάλασσα πλατιά

Στον κεραυνό και στη βροχή
κάνω κρυφά μια προσευχή
να 'χεις τον ήλιο συντροφιά
στη συννεφιά

Έκλεισαν όλες
του κόσμου οι στράτες
χάθηκε η μέρα
βασίλεψε το φως

Ρωτώ τη νύχτα
και τους διαβάτες
πού να 'ναι ο φίλος
πού να 'ναι ο αδερφός

Στον κεραυνό και στη βροχή
κάνω κρυφά μια προσευχή
να 'χεις τον ήλιο συντροφιά
στη συννεφιά

Το μπισκοτόγλυκο της απόλαυσης

Το μπισκοτόγλυκο της απόλαυσης

Bαθμολογία:

27 ψήφοι

Προστέθηκε από lia k, 19.05.09

Περιγραφή

Είναι πραγματικά μια πολύ νόστιμη συνταγή και ό,τι πρέπει για μετά απο ένα νόστιμο γεύμα! Φτιάξτε το και θα με θυμηθείτε.

Τι χρειαζόμαστε:

• 1.5 πακέτο πτι μπερ
• 1.5 κουβερτούρα
• 1 γάλα εβαπορέ
• 125 γρ. μαργαρίνη (χάρτινο)
• 4 κ.σ. κόρν φλάουρ
• 1 βανίλια
• 2 φάκελα σαντιγύ σε σκόνη
• 6 κ.σ. ζάχαρη
• λίγο κονιάκ
• σοκολάτα λάκτα ή τρούφα για το στόλισμα

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Γλυκά ψυγείου

Σοκολατένιοι πειρασμοί

Μέθοδος

Κατσαρόλας

Διατροφή

Χορτοφαγική

Δυσκολία

Με φωτο

Περιέχει

Γάλα

Σοκολάτα

Φτιάχνει

ενα πυρεξ

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Το μπισκοτόγλυκο της απόλαυσης http://www.sintagespareas.gr/sintages/to-mpiskotogliko-tis-apolaysis.html#ixzz24JK8tTQQ

Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής Ενηλίκων

http://www.ideostato.gr/2013/01/blog-post_24.html

Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής Ενηλίκων (πρωϊνό τμήμα) στο Ηράκλειο

Το καλλιτεχνικό εργαστήρι LaCulturela και ο συγγραφέας Λευτέρης Γιαννακουδάκης, διοργανώνουν τετράμηνο εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής Ενηλίκων (πρωϊνό τμήμα) στο Ηράκλειο.

Δομή Εργαστηρίου:

Στο εργαστήρι δημιουργικής γραφής οι συμμετέχοντες καλούνται μέσα από τη μελέτη λογοτεχνικών κειμένων και την εφαρμογή συγκεκριμένων πρωτότυπων ασκήσεων να παράγουν τα δικά τους έργα.
Θέματα τα οποία θα μελετηθούν στο εργαστήριο:

• Θέμα, Βασική Ιδέα και Πυρήνας (premise).
• Ο Μυθιστορηματικός Χαρακτήρας ως κεντρικό σημείο αφετηρίας της ιστορίας.
• Οπτική Γωνία: Ο αφηγητής που αξίζει την προσοχή μας.
• Λογοτεχνικό Ύφος: Επιλέγοντας λέξεις και σύνταξη – δίνοντας το ρυθμό.

Διάρκεια και πρόγραμμα Εργαστηρίου

Το εργαστήριο πραγματοποιείται σε εβδομαδιαίες συναντήσεις διάρκειας δυόμιση ωρών. Τα μαθήματα ξεκινάνε το Φεβρουάριο και ολοκληρώνονται το Μάιο.

Πρόγραμμα Εργαστηρίου: Τρίτη 10.30-13.00

Για την εγγραφή στο τμήμα δεν υπάρχουν προϋποθέσεις. Οι θέσεις των εργαστηρίων είναι περιορισμένες.
Με την ολοκλήρωση του εργαστηρίου θα εκδοθεί συλλογή διηγημάτων LaCulturelá σε μορφή e-book.

Κείμενα που θα αναλυθούν.

Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποια κείμενα που θα μελετηθούν στο εργαστήριο:

• Κωνσταντίνος Θεοτόκης - Το πίστομα
• Δημοσθένης Βουτυράς - Παραρλάμα
• Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης - Η φόνισσα
• Αντόνιο Ταμπούκι – Μικρές Παρεξηγήσεις Άνευ Σημασίας
• Ρέημοντ Κάρβερ – Ο Καθεδρικός Ναός
• Χουάν Ρούλφο – Ο κάμπος στις φλόγες
• Θ. Βαλτινός – Στοιχεία από τη δεκαετία του '60
• Σώτη Τριανταφύλλου - Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης
• Φίλιπ Ροθ – Το ζώο που ξεψυχά

Κόστος Συμμετοχής: 50 ευρώ/μήνας.

Διήγημα : Σελοφάν

http://www.ideostato.gr/2013/01/blog-post_5340.html

Διήγημα : Σελοφάν

της Μαρίας Α. Ιωάννου *

Εγώ κι ο μπαμπάς τυλιγμένος σε σελοφάν μιλούμε τα βράδια.

Όταν κοιμάται η μαμά ανοίγω το ερμάρι του ξενώνα. Του δείχνω τα καινούργια μου παιχνίδια, το μεγάλο τρακτέρ με το τηλεχειριστήριο και το αρκουδάκι που γράφει “grandson” κι αυτός μουντζουρώνει το σελοφάν με την ανάσα του και μου σχηματίζει καρδιές με τη μύτη. Προσπαθώ να τον πλησιάσω και να τον φιλήσω σαν Εσκιμώος μα δεν φτάνω και τα σχέδια στο σελοφάν σβήνουν γρήγορα, δεν έχει χώρο για περισσότερα. Στέκεται σαν μούμια Τουταγχαμών ακίνητος μέσα στο ξύλο. Aυτό μου θυμίζει τις κάσες που κρατούν καλά κλειστούς τους πεθαμένους. “Οι ζωντανοί δεν αντέχουν τους πεθαμένους”, έλεγε η γιαγιά. Οι ζωντανοί φοβούνται τους πεθαμένους γι αυτό και τους κλείνουν σε κουτιά για να μην ξυπνήσουν και πάρουν εκδίκηση σαν βρικόλακες! Αυτό το λέω εγώ.

... /Η μαμά δεν μιλάει πολύ / Έκαψα το χαλί με τον αναπτήρα σου / Συγγνώμη μπαμπά / Δε ζεσταίνεσαι εκεί μέσα; / Γιατί δε μιλάς; / Μπορείς να με τυλίξεις κι εμένα με το σελοφάν από το κατάστημα DIY; / Σ' αγαπώ μπαμπά / Η μαμά σήμερα μου είπε να σκάσω! / Ναι. Θα 'μαι καλό παιδί / Ναι. Υπόσχομαι! / Παράτα με!, μου είπε / Κι εγώ μπαμπά... / Πεινάς; Έχει κοτόπουλο / Καληνύχτα... / Θα μιλήσεις κι άλλο αύριο; / Δεν έχω φίλους! Εσύ; / ...

Περνώ αρκετές ώρες μέσα στο ντουλάπι μαζί του. Χαϊδεύω το σελοφάν του. Το καταλαβαίνει όταν τον αγγίζω, είμαι σίγουρος. Βλέπω σταγόνες στο σελοφάν. Μάλλον ιδρώνει απ' τη χαρά του. Αν δεν μ' είχε κι εμένα θα βαριόταν μες το σκοτάδι. Μου λέει πως ακόμη ακούει τον ήχο απ' τις ρόδες.

Χρρρρρρρρρρρρρρρ

Δεν πρέπει όμως να μιλώ γι αυτό.

Θέλω να πω στη μαμά πως ο μπαμπάς δεν έφυγε, πως πρέπει να σταματήσει να κλαίει τα βράδια και να μου φωνάζει, γιατί ο μπαμπάς είναι ακόμη εδώ, μαζί μας, και πως εγώ του μιλώ και τον ρωτώ κι αυτός μου απαντά. Θέλω πολύ να της πω πως μου είπε πως υπάρχουν δισεκατομμύρια αστέρια στον ουρανό και πως μπορώ να γίνω ακόμη κι αστροναύτης αν το θελήσω (ακόμη κι αν έχω μυωπία) και πως δεν πρέπει να ακούω ποτέ τους άλλους γιατί απλά θα γίνω αυτό που θέλουν αυτοί και πως η λέξη “πούστης” σημαίνει πολλά πράγματα και πως το λεξικό λέει, αν κοιτάξω καλά, πως η λέξη χρησιμοποιείται: “(σε ένδειξη θαυμασμού) για κάποιον που κατάφερε κάτι αξιοθαύμαστο”. Θέλω να της πω επίσης πως το ότι ανακάλυψα τον μπαμπά τυλιγμένο σε σελοφάν μέσα στο ντουλάπι είναι πράγματι “αξιοθαύμαστο” γιατί αν δεν ήμουν εγώ θα πέθαινε από την πείνα, τη δίψα, τη μοναξιά, τον σκόρο και χιλιάδες άλλους μικροοργανισμούς.

Χθες το βράδυ, ο μπαμπάς κι εγώ μιλούσαμε ώρες ολόκληρες.  Τον ρώτησα αν ήθελε να βγάλω το σελοφάν από πάνω του ώστε να μπορέσει να κουνηθεί. Δε μου απάντησε.

Σήμερα το πρωί βρήκα τον μπαμπά έξω, πεταμένο στο μεγάλο κάδο που γράφει SKIP. Ήταν ακόμη σε σελοφάν, με το ένα χέρι να εξέχει.

Φώναξα “Ααααααααααααααα” κι άρχισα να κλαίω δυνατά.

Η μαμά με τράβηξε  με δύναμη.

“Ένα κουστούμι είναι να πάρει ο διάολος! 'Ένα κουστούμι...”  μου είπε και κλείστηκε στην τουαλέτα.


* Το διήγημα περιλαμβάνεται στη συλλογή "Η γιγαντιαία πτώση μιας βλεφαρίδας", Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2011.

Η Μαρία Α. Ιωάννου γεννήθηκε το 1982 στη Λεμεσό. Σπούδασε αγγλική λογοτεχνία στο Ηνωμένο Βασίλειο. Έργα της έχουν βραβευθεί σε τοπικούς και διεθνείς διαγωνισμούς συγγραφής και έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες, λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες. Τον Ιούλιο του 2011 εξέδωσε την πρώτη της συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Η γιγαντιαία πτώση μιας βλεφαρίδας» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδη. Η συλλογή τιμήθηκε πρόσφατα με το Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Λογοτέχνη στα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας Κύπρου.

www.vlef.wordpress.com | www.ioannoumaria.blogspot.com |

 ioannou.mari@gmail.com

Robert Walser

http://www.ideostato.gr/2013/01/robert-walser.html

Robert Walser: ένας άγνωστος ποιητής

του Κυριάκου Χαλκόπουλου *

Όταν ο Robert Walser βρέθηκε, τις τελευταίες μέρες του 1956, νεκρός σε ένα χιονισμένο δρόμο λίγο έξω από το άσυλο όπου νοσηλευόταν, γραφόταν ο επικήδειος ενός συγγραφέα που παρόλο που δεν είχε ποτέ αληθινά πολλούς αναγνώστες, είχε τη διάκριση να τον εκτιμούν ορισμένοι από τους κυριότερους λογοτέχνες του 20ου αιώνα.

Ανάμεσα στους θαυμαστές του έργου του ήταν ο Έσσε και ο Κάφκα. Ο πρώτος μάλιστα είχε σημειώσει πως, κατά την εκτίμησή του, ο κόσμος θα ήταν καλύτερος αν ο Walser είχε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες αναγνώστες.

Είναι χαρακτηριστικό πως το έργο του που είχε εντυπωσιάσει τον τότε ακόμα άσημο συγγραφέα της Πράγας, το Ινστιτούτο Μπενγιαμέντα (Jacob von Gunten), δεν έχει ακόμα μεταφραστεί στη γλώσσα μας. Ωστόσο υπάρχουν σε αυτήν μερικές μικρές συλλογές διηγημάτων του, καθώς και ένα άλλο του μυθιστόρημα, «Ο Παραγιός».

Παρόλο που φαίνεται ότι μπορούσε να ζήσει πλήρως μέσα στα μυθιστορήματά του, τα μικρά κείμενα παρουσιάζουν ένα πιο εντυπωσιακό εύρος στα θέματά τους. Ο Walser σε πολλά από αυτά εμφανίζεται σε πρώτο πρόσωπο ως κάποιος εγωκεντρικός χαρακτήρας, με μια σειρά από απορριπτικές γνώμες για τον κόσμο γύρω του. Δεν λείπουν όμως και οι αυτοκατηγορίες, και μάλιστα είναι τα κείμενα που είναι περισσότερο βουτηγμένα σε αυτές που ίσως να παρουσιάζουν μια πιο σπαρακτική θέα του λογοτέχνη.

«Είμαι λίγο ξεθωριασμένος, συμπιεσμένος...όλμοι με έχουν συντρίψει» αναφέρει σε ένα απο αυτά τα κομμάτια, με τον τίτλο «Νευρικός!». Ακολουθούν δύο άλλα, το «Ώστε σε έχω!» και «Ο Κινάστης», που μπορεί να ειπωθεί πως περιέχουν σε τέτοιο βαθμό μια βαθύτερη δυστυχία και ανημπορία, που δύσκολα διαβάζονται ήρεμα. Στο πρώτο από αυτά παρακολουθούμε την προσπάθεια ενός ανθρώπου να πορευτεί στη ζωή ενώ έχει αμφιβάλει σημαντικά για την αξία των αισθήσεών του. Αμφιβάλει για τα μάτια του, νομίζει ότι τον παραπλανούν, γι αυτό καταφεύγει σε διάφορα τεχνάσματα ώστε να αναπληρώσει αυτό το κενό που δημιουργήθηκε από την απόρριψη των ματιών. Στον Κινάστη παρουσιάζεται η εκλεπτυσμένη φύση του φερώνυμου χαρακτήρα, που όμως είναι στην πραγματικότητα γεμάτος με μίσος για όλους τους άλλους. Εξωτερικά συμπεριφέρεται με τυπικούς τρόπους, κατά βάθος όμως δε θέλει καμία σχέση με κανέναν και η στάση του αυτή είναι εμπεδωμένη και άτεγκτη. Μονάχα όταν επιχειρεί να συμπεριφερθεί με τον ίδιο προσποιητό και ψυχρό τρόπο σε έναν ιδιαίτερο ξένο, που αποκαλύπτεται ότι είναι ο ίδιος ο Θάνατος, τα λόγια δε βγαίνουν από το στόμα του, και όλη του η ψυχοσύνθεση καταρρέει, πριν και από το επόμενο σωματικό γκρέμισμα.

Συνεπώς θα ήταν δίκαιο να υποστηριχτεί οτι ο Walser κατανοούσε πως είχε μέσα του τους δικούς του λάκκους με τα φίδια. Παρά την ψυχρότητα που αποπνέουν πολλά από τα κείμενα του, αναγνώριζε ότι ακόμα και έτσι οι άμυνες του απέναντι σε ένα κόσμο που τον έκρινε ως πολύ άσκημο για να μπορέσει να επιβιώσει σε αυτόν μια εκλεπτυσμένη φύση, παρέμειναν άμυνες, και γεννούσαν τα δικά τους μειονεκτήματα, που επέστρεφαν για να ανατροφοδοτηθεί η θλίψη για τη ζωή. Μπορεί ποτέ να μην έφτασε στο σημείο της σφοδρότητας της αυτοκατηγορίας του μεγάλου του θαυμαστή, όμως και αυτός απλώθηκε στις τέσσερις πλευρές του ορίζοντα μεταφέροντας εκεί τις δικές του προσπάθειες για να βρεθεί μια λύση.

Ταυτόχρονα, όπως αποκαλύπτεται σε ένα άλλο κείμενο, ήταν της γνώμης πως δεν ωφελούσε να καταπονεί το μυαλό του (ή και αντίστροφα χλεύαζε αυτή την κρίση) διότι δεν θα έβγαινε από αυτή την προσπάθεια κανένα κέρδος. Έτσι, ποιητικά, θα γινόταν κανείς να ισχυριστεί για το θάνατό του πως το χιόνι που έπεσε πάνω στο άψυχο κορμί θα γινόταν να αποτελέσει το συμβολισμό των σκέψεων που τελικά ήρθαν, έστω με τη συντριβή κάθε αντίστασης (όπως στον Κινάστη) για να παρηγορήσουν την παραπονεμένη φύση εκείνου που ίσως να δημιούργησε μια ολόκληρη λογοτεχνία ακριβώς για να απομακρυνθεί απο αυτές.

* Ο Κυριάκος Χαλκόπουλος γεννήθηκε το 1979 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ολοκλήρωσε τις βασικές του σπουδές. Κατόπιν σπούδασε στην Αγγλία και είναι πτυχιούχος της φιλοσοφικής σχολής του πανεπιστημίου του Έσσεξ. Διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά (Ένεκεν, Εντευκτήριο, Δέκατα, Ίαμβος, Αντί επιλόγου κ.α.) και στο εξωτερικό (Αγγλία, Γερμανία). Σήμερα ζει στη Θεσσαλονίκη.

Γλυκό πορτοκάλι εύκολο

REALFOOD

Πατήστε "Μου αρέσει!" στη Σελίδα · Τρίτη

Γλυκό πορτοκάλι εύκολο

Από το ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ ΤΗΣ ΒΕΦΑΣ ΚΑΙ ΑΛΕΞΙΑΣ ΑΛΕΞΙΑΔΟΥ, ΓΡΑΜΜΑ Π-Ρ

1 κιλό γλυκό
Χρόνος προετοιμασίας 20΄
Χρόνος βρασμού 40΄
Βαθμός δυσκολίας ++

1 κιλό πορτοκάλια
1 κιλό ζάχαρη
1 κούπα νερό
1 κουταλιά χυμό λεμονιού

1. Ξύστε ελαφρά τα πορτοκάλια στον τριφτή για μέτριο ξύσμα. Βάλτε σε μια κατσαρόλα νερό να βράσει, ρίξτε τα πορτοκάλια κι αφήστε τα 4΄. Επαναλάβετε αυτή την διαδικασία άλλες 2 φόρες, αλλάζοντας το νερό. Για να δείτε αν είναι έτοιμα τρυπήστε τα με ένα ξύλο από σουβλάκι και προσπαθήστε να βγάλετε ένα από το νερό. Εάν πέσει είναι έτοιμο.
2. Ρίξτε τα πορτοκάλια σε μια λεκάνη και καλύψτε τα με παγωμένο νερό. Αφού κρυώσουν κόψτε το κάθε ένα σε όγδοα.
3. Βάλτε τη ζάχαρη με το νερό σε κατσαρόλα και βράστε τα μέχρι να γίνουν βαρύ σιρόπι. Προσθέστε τα πορτοκάλια και συνεχίστε το βράσιμο για 40΄ περίπου, ή μέχρι να δέσει το γλυκό. Λίγο πριν το κατεβάσετε προσθέστε το χυμό λεμονιού. Διατηρείστε το γλυκό πορτοκάλι σε αποστειρωμένα βάζα.

Εύκολη κρέμα με λεμόνι

Εύκολη κρέμα με λεμόνι

Bαθμολογία:

20 ψήφοι

Προστέθηκε από santorinio, 22.02.09

Περιγραφή

Είναι μία εύκολη και γρήγορη κρέμα που μπορείτε να την προσφέρετε μετά απο ένα γεύμα (σε μικρά μπωλάκια) ή όταν θέλετε κάτι γλυκό και δροσερό.

Τι χρειαζόμαστε:

• 500 γρ. γιαούρτι (ή λίγο πααπάνω)
• 1 κουτί γάλα συμπυκνωμένο ζαχαρούχο
• το χυμό απο μισό λεμόνι
• ξύσμα λεμονιού ή νές καφέ σκόνη

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Κρέμες

Μέθοδος

Χωρίς μαγείρεμα

Διατροφή

Χορτοφαγική

Δυσκολία

Εύκολο

Γρήγορο

Μέχρι 4 υλικά

Και για αρχάριους

Περιέχει

Γάλα

Γιαούρτι

 

 

 

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Εύκολη κρέμα με λεμόνι http://www.sintagespareas.gr/sintages/eykoli-krema-me-lemoni.html#ixzz2460Bzttg