Άννα Βίσση - Ατμόσφαιρα Ηλεκτρισμένη

Άννα Βίσση - Ατμόσφαιρα Ηλεκτρισμένη
Album: Kραυγή

Στίχοι:

Εντελώς τυχαία συναντηθήκαμε
Μέσα στη νύχτα ξαφνικά
Εντελώς τυχαία καρδιοχτυπήσαμε
Μετά από χρόνια ξανά
Και σε κοιτάζω, και με κοιτάζεις
Και σ' αγκαλιάζω και μ' αγκαλιάζεις

Η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη
Λέξη από τα χείλη μας δεν βγαίνει
Η σιωπή τα λέει απόψε όλα
Τι να πεις και τι να πω (x2)

Αμηχανία, αμηχανία
Να μ' αγαπάς, να σ' αγαπώ

Εντελώς τυχαία ξανανταμώσαμε
Στου φθινοπώρου τη βροχή
Εντελώς τυχαία ξαναματώσαμε
Κάποια παλιά μας πληγή
Και σε κοιτάζω, και με κοιτάζεις
Και σ' αγκαλιάζω και μ' αγκαλιάζεις

Η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη
Λέξη από τα χείλη μας δεν βγαίνει
Η σιωπή τα λέει απόψε όλα
Τι να πεις και τι να πω (x2)

Αμηχανία, αμηχανία
Να μ' αγαπάς, να σ' αγαπώ

Σήμερα...18/2

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΛΕΩΝ  ΑΓΑΠΗΤΟΣ

Γλυκιά κολοκυθόπιτα 2

Γλυκιά κολοκυθόπιτα 2

Bαθμολογία:

17 ψήφοι

Προστέθηκε από annouk, 27.08.08

Περιγραφή

 

Κολοκυθοπιτα γλυκια η οποια κανει τη διαφορα στη γευση!

Τι χρειαζόμαστε:

• 1 πακετο φυλλο κρουστας
• 1200 γρ. ψαχνα κιτρινης κολοκυθας
• 1 κουτ.γλυκου κοπανισμενα γαρυφαλλα
• 2 κουτ. γλυκου κανελλα
• 3/4 φλυτζανιου καρυδοψιχα ψιλοκομμενη
• 1 φλυτζανι σιμιγδαλι χοντρο
• 1 φλυτζανι ζαχαρη
• 1/2 φλυτζανι σταφιδα
• λαδι για αλειμμα των φυλλων
• αχνη ζαχαρη για σερβιρισμα

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Διάφορες πίτες και τάρτες

Μέθοδος

Φούρνου

Διατροφή

Vegan

Χορτοφαγική

Νηστίσιμα

Νηστίσιμα με λάδι/αλκοόλ

 

 

 

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Γλυκιά κολοκυθόπιτα 2 http://www.sintagespareas.gr/sintages/glikia-kolokithopita-2.html#ixzz24qnjfKKf 

Διήγημα : Το σκιάχτρο του Στράτου Κ. (Abuno) *

http://www.ideostato.gr/2013/02/blog-post_17.html

Διήγημα : Το σκιάχτρο

του Στράτου Κ. (Abuno) * Ταξίδεψα για χρόνια. Πέρα από τον χρόνο και τον κόσμο. Μόνος. Είδα όσα κανένας άνθρωπος δεν έχει δει, έμαθα μυστικά που άλλοι θα σκότωναν για να μάθουν. Πέρασα περάσματα στενά, ανήλιαγα. Καταδύθηκα στην άβυσσο της παγκόσμιας ψυχής, για να βρω λίγο φως, για να βρω μιαν ελπίδα που θα με κρατήσει ζωντανό, αλώβητο. Είδα βασιλιάδες να πέφτουν, αυτοκρατορίες να γκρεμίζονται σαν τραπουλόχαρτα στο κενό. Ένιωσα τον πόνο, τον ανθρώπινο πόνο. Κουβάλησα το αβάσταχτο φορτίο της ύπαρξης για αιώνες, σαν λίκνο μέσα στο σκοτάδι. Κουβάλησα και αυτό το κορμί, το κουρασμένο, το φθαρτό, αυτό το σκέπασμα της ψυχής, της αιώνιας, της άφθαρτης ψυχής μου. Κατέβηκα στην κόλαση, βούτηξα το πνεύμα μου στον βούρκο της αμαρτίας και το λέρωσα ανεπανόρθωτα και αμετάκλητα. Άλλαξα. Ξέχασα. Έγινα σκληρός σαν πέτρα, για να αντέξω τα δάκρυα του χρόνου. Και άντεξα. Βρέθηκα στην έρημο της ζωής, κάτω από έναν ήλιο που δεν λυπάται τίποτα. Ορδές κοράκων πετούσαν κυκλικά πάνω από το κεφάλι μου. Μαύρα πτηνά, που προλέγουν τον θάνατο και τη λήθη. Περπάτησα σκυφτός αγνοώντας τα. Το δέρμα μου ξεράθηκε και σε λίγο άρχισε να ξεφτίζει και να διαλύεται, αφήνοντας πίσω του ένα άλλο δέρμα, πιο σκληρό, πιο λαμπερό. Βγήκα, σαν μέσα από κουκούλι, ένας καινούργιος άνθρωπος και τότε άρχισε να νυχτώνει, τα χρώματα χάθηκαν. Αστέρες εμφανίστηκαν στο ουράνιο στερέωμα και με κοιτούσαν επίμονα, μα άδολα. Τότε μια μοίρα έπεσε μπροστά μου. Ο σκοπός μου, φανερώθηκε. Ο καιρός σταμάτησε για λίγο και ένα βουνό σκοτεινό και απόκοσμο υψώθηκε μπροστά στα μάτια μου, στα υγρά, άδεια μου μάτια. Κεραυνοί έσκιζαν τους αιθέρες με άκρατη ορμή, κάνοντας την καρδιά μου να ταράσσεται. Τρόμος με κυρίευσε, μα ήταν αργά τώρα πια και δεν υπήρχε γυρισμός. Άρχισα να ανεβαίνω την πλαγιά με βήματα βαριά, με βλέφαρα βαριά. Όσο πλησίαζα στην κορυφή, τόσο πύκνωναν οι κεραυνοί από πάνω μου, καθώς πελέκιζαν τον αέρα με δύναμη ανείπωτη. Έφτασα. Έκατσα πάνω στους αστραγάλους μου, υπό του αστερόεντος ουρανού και προσευχήθηκα για αιώνες. Δίχως να μετρώ τα φεγγάρια που περνούν. Υψώθηκα πάνω απ’ τον κόσμο, στο άπειρο. Εκεί ανακατεύτηκα με τα στοιχεία, έγινα ένα με τις δυνάμεις και εισχώρησα παντού. Η ύλη δεν ήταν πια φραγμός, αλλά γέφυρα, που με ένωσε με κάθε μορφή ζωής, με κάθε ζωντανό μόριο του σύμπαντος. Έμεινα σε αυτή τη κατάσταση για χρόνια αμνημόνευτα, ταξιδεύοντας μέσα στις φλέβες του κόσμου, με ταχύτητες μεγαλύτερες από αυτή του φωτός. Γεννήθηκα σαν γαλαξίας και έσβησα σαν άστρο, ανατινάχτηκα σαν έκρηξη υδρογόνου και συσπειρώθηκα σαν μαύρη τρύπα, την ίδια στιγμή. Όλα σε μια στιγμή. Έγινα ήχος και κύμα και σταγόνα και θάλασσα και ωκεανός. Ήμουν το παν! Έπαρση με κατέλαβε. Και είδα τη Γη και την ερωτεύτηκα, ήθελα να την κατοικήσω. Το είδωλό μου αντικατοπτρίστηκε γυμνό, στα καθαρά της, τρεχούμενα νερά. Η φύση γοητεύτηκε από την παρουσία μου, με ήθελε δικό της. Ο ουρανός με άφησε ελεύθερο και έτσι, μόλις τα φτερά μου πήραν φωτιά, άρχισα να πέφτω με φόρα, περνώντας μέσα από τις σφαίρες, ρουφώντας όλες τους τις ιδιότητες. Μέχρι που προσέκρουσα στο σκληρό χώμα, ανοίγοντας έναν κρατήρα στο έδαφος, που μέχρι και σήμερα ακόμα, αναβλύζει αιωνιότητα. Εκεί ρίζωσε ο Μύθος. Ο θυμός του κόσμου. Το κρυφό μυστικό των αιώνων. Είχα εκπέσει. Εγώ, ο λαμπρότερος όλων, είχα εκπέσει. Μέσα απ’ τις στάχτες, ξαναγεννήθηκα! Ο άνεμος με κουβάλησε στους ώμους του. Η Σελήνη με βύζαξε στην αγκαλιά της και ο Ήλιος με έμαθε να κοιτώ. Πάνω σε ουράνια τόξα έκανα τα πρώτα μου βήματα, βαπτισμένος στο φως και στο ψέμα. Ανδρώθηκα, ήπια κρασί και μέθυσα. Πολέμησα και σκότωσα και αδίκησα και τιμώρησα. Μα πιο πολύ, πόνεσα. Αναγκασμένος να σέρνω το σώμα μου παντού, αυτό το δυσβάσταχτο δώρο της ζωής, το τόσο κουραστικό. Έχει αρχή, αλλά δεν έχει τέλος. Αυτή η τραγωδία, που θυμίζει το μαρτύριο του Σίσυφου. Αυτή η κατάρα που είναι δικιά μου, μόνο δικιά μου. Αυτή η σκιά, που μεγαλώνει μέρα με την ημέρα, ώρα με την ώρα, μέχρι να τα σκεπάσει όλα. Έχει αρχή, αλλά δεν έχει τέλος. Έψαξα στην απέραντη, σφαιρική γη για ένα σπίτι, ένα μέρος να ακουμπήσω, να ζεστάνω την ψυχή μου, το ψύχος της ψυχής μου. Έτρεμα από το κρύο. Η ζωή, μου αντιστάθηκε για αιώνες, ήθελε να με εξορίσει. Μα εγώ μόλις τώρα άρχισα να συνηθίζω το καινούργιο μου σώμα. Πολλαπλασιάστηκα γρήγορα. Το αμάρτημά μου ξεχάστηκε και σβήστηκε από τα κιτάπια της ζωής. Λαχταρώ όσο τίποτα τον παλιό μου τόπο, ποθώ διακαώς να γυρίσω στον ουρανό και να λάμψω ξανά, ανάμεσα στα αδέρφια μου, δίπλα στον Πατέρα. Καίγομαι, βασανίζομαι εδώ κάτω, εδώ είναι η κόλαση, η κόλασή μου. Γερνάω μα δεν πεθαίνω, πονάω μα δεν λυτρώνομαι, ουρλιάζω μα δεν ακούγομαι. Με φυλάκισαν στον χρόνο και δεν μπορώ να ξεφύγω, είμαι ένα θύμα της ύλης, ένας Γολγοθάς. Και η φωτιά του, μέσα μου χορεύει ακατάπαυστα, έναν χορό αλλοπρόσαλλο, σκάβοντας μου τα σωθικά, οργώνοντας το είναι μου. Φρίκη και όνειδος, λύπη και τρόμος, ανακατεύτηκαν όλα μαζί σε ένα χαρμάνι μαύρο, σε έναν βούρκο που με πλημμυρίζει εκ των έσω. Είμαι ένα τέρας πια, ένας εφιάλτης. Μόνο εμετούς κουβαλάω στα σπλάχνα μου, μόνο σαπίλα έχω στο κορμί μου, μόνο κακό έχω μέσα μου πια, μόνο κακό. Είμαι ένας δαίμονας, ένα στοιχειό κακόβουλο, μια αρρώστια. Σέρνομαι σαν ερπετό στις παρυφές του κόσμου, προσπαθώντας να κλέψω λίγες σταγόνες ζεστού αίματος, που θα με κάνουν να θυμηθώ τη ζωή. Ψάχνω κάθε τόσο ένα καινούργιο σώμα να κατοικήσω, γιατί σε όποιο μπαίνω, αυτό λιώνει γεννώντας σκουλήκια που του τρώνε τα μάτια και την γλώσσα. Είμαι καταραμένος. Εκλιπαρώ για λίγη γαλήνη. Για ένα κορμί σταθερό, που να μην πονά, να μη νιώθει τίποτα, μόνο να κοιτά άπραγα το κενό, Πώς κατάντησα έτσι; Τι αίσχος; Τι ντροπή! Εγώ! Που κάποτε ήμουν φως. Εγώ, που στο διάβα μου δίπλα, φτερούγιζαν άγγελοι ψέλνοντας μελωδίες θεϊκές. Εγώ, που πατούσα στην χέρσα γη και αυτή άνθιζε και γέμιζε ευωδιές. Τώρα σκιές με τυλίγουν, τώρα βρωμιά με σκεπάζει και μόνο θάνατο μυρίζω πια, μόνο θάνατο. Μαύροι κόρακες με περιγελούν, δεν τους τρομάζω πια.
 Μόνο η απαλή πρωινή αύρα, μόνο αυτή με αγαπά. Είμαι ένα σκιάχτρο.

* Ο Στράτος Κ. (Abuno) γεννήθηκε στον πλανήτη Γη. Ζει και ονειρεύεται όμως, σε έναν φανταστικό κόσμο. Σε κάποια από τις διαστάσεις, μπορεί να τον συναντήσετε να περιπλανιέται στους δρόμους της Θεσσαλονίκης. [ ιστολόγιο ] [ e-mail ]

Κουφονήσια...

ΟΙ ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΑΣ

Πατήστε "Μου αρέσει!" στη Σελίδα · 6 ώρες πριν

Θαλάσσια σπηλιά στο Κουφονήσι...!!!

Το Κουφονήσι είναι ένα μικρό νησάκι στο Λιβυκό πέλαγος, ανοιχτά των ΝΑ ακτών της Κρήτης κοντά στο ακρωτήρι Γούδουρα, 10 μίλια από το Μακρύ Γιαλό από όπου και ξεκινούν τα καραβάκια που φέρνουν τους επισκέπτες στο νησί για μια ημερήσια εκδρομή...

Το Κουφονήσι είναι ένα από τα πέντε νησιά (Μακρουλό, Στρογγυλό, Τράχηλα και Μάρμαρα) που απαρτίζουν μια έρημη συστάδα γης μες στο πέλαγος και πολλοί τα περιγράφουν με το κοινό όνομα Κουφονήσια... Τα νησιά αυτά μαζί με τη Γαύδο και τη Χρυσή αποτελούν τα νοτιότερα τμήματα Ελληνικής γης, τα νοτιότερα σύνορα της Ευρώπης...Η αγριάδα του τοπίου με τα κοφτερά βράχια που σε υποδέχεται στο ιδιότυπο λιμάνι του, δε θυμίζει σε τίποτα το φιλόξενο Κρητικό περιβάλλον, αλλά παρόλα αυτά έχει κάτι που κεντρίζει το ενδιαφέρον...Το λευκό του τοπίου πάνω στο μπλε φόντο της θάλασσας προδιαθέτει το μάτι και τη διάθεση για παιχνίδια με το φώς, και πράγματι, μένοντας όλη την ημέρα στο Κουφονήσι, βλέπει κανείς μια αδιάκοπη εναλλαγή χρωματικών συνδυασμών και αποχρώσεων, σε τόνους μπλε και πράσινους...Λόφοι καλυμμένοι με άμμο και κοντούς θάμνους, εδάφη με εντυπωσιακές πτυχώσεις σαν φτιαγμένες από ανθρώπινο χέρι και δροσερά, καθαρά νερά είναι τα χαρακτηριστικά του νησιού, που το διαφοροποιούν τόσο από το τυπικό Κρητικό τοπίο που φαντάζει εντελώς διαφορετικό αν και μόλις λίγα μίλια μακριά...!!!Φωτογραφία από Niki apo Kriti...Από το φίλο της σελίδας Αντώνη....Πόπη

Γλυκιά κολοκυθόπιτα

Γλυκιά κολοκυθόπιτα

Bαθμολογία:

12 ψήφοι

Προστέθηκε από Sitronella, 01.01.05

Περιγραφή

Πολύ νόστιμη και εύκολη πιτούλα που η γεύση της θυμίζει μπουγάτσα.
 

Τι χρειαζόμαστε:

• 1 κιλό ξυσμένη πορτοκαλί κολοκύθα
• 1 φλ. ζάχαρη
• 1/2-1 φλ. γαλέτα
• 1-2 κ.γ. κανέλα
• 2 αβγά
• 2 φύλλα σφολιάτας
• λίγο λάδι
• άχνη ζάχαρη και κανέλα για το πασπάλισμα

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Διάφορες πίτες και τάρτες

Εποχιακά

Φθινοπωρινή

Διατροφή

Με χαμηλά λιπαρά

Πλούσια σε φυτικές ίνες

Χορτοφαγική

Περιέχει

Αβγά

Κολοκύθα

 

 

 

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Γλυκιά κολοκυθόπιτα http://www.sintagespareas.gr/sintages/glikia-kolokithopita.html#ixzz24qpGM7aO 

ΚΕΙΜΕΝΟ από το Γάλλο Λογοτέχνη ΖΑΝ ΡΙΣΠΕΝ ΖΑ

ΕΝΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
από το Γάλλο Λογοτέχνη ΖΑΝ ΡΙΣΠΕΝ ΖΑ

1. Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.
2. Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.
3. Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη... Έπειτα σβήστε την
Ελληνική γλώσσα από παντού.

1. Από την ιατρική σας, τη φαρμακευτική σας,
2. Από τα μαθηματικά σας (γεωμετρία, άλγεβρα),
3. Από την φυσική σας, χημεία,
4. Από την αστρονομία σας,
5. Από την πολιτική σας,

6. Από την καθημερινότητα σας, διαγράψτε τα μαθηματικά, διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη, σβήστε την
γεωμετρία από τα κτίρια σας, τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας, σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου,
διαγράψτε την δημοκρατία και την πολιτική, διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε το πάνω κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη
τροχιά, αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει και έστω μια ελληνική λέξη), σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική
λέξη, αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού, που και αυτό βγαίνει από τα Ελληνικά, και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα,
αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία), σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς
ήρωες, αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της Ιστορίας, αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας, αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας,
χρησιμοποιήστε τον αραβικό, διαγράψτε την φιλοσοφία, διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε...

ΘΑ ΠΕΙΤΕ: <<δεν γίνεται>>.
ΣΩΣΤΑ, δεν γίνεται γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση!

''''''''''''''Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη...''''''''''

Η πρόκληση, πάντως, θα ισχύει κύριοι...!!

Αχλαδένια απόλαυση

Αχλαδένια απόλαυση

Bαθμολογία:

1 ψήφοι

Προστέθηκε από Phoebe, 26.03.10

Περιγραφή

Δροσερό επιδόρπιο με απλά υλικά.

Τι χρειαζόμαστε:

• 1 μεγάλο αχλάδι ζουμερό
• 1 μήλο (επίσης μεγάλο)
• 100 γρ. ζάχαρη
• 1 γιαούρτι
• 200 ml. κρέμα γάλακτος
• 1 κουταλιά κανέλα

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Γλυκά με φρούτα

Μέθοδος

Χωρίς μαγείρεμα

Διατροφή

Χορτοφαγική

Δυσκολία

Γρήγορο

Και για αρχάριους

Εύκολο

Περιέχει

Μήλα

Φρούτα

Γιαούρτι

Αχλάδια

Κρέμα γάλακτος

Φτιάχνει

6 μπολάκια

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Αχλαδένια απόλαυση http://www.sintagespareas.gr/sintages/axladenia-apolaysi.html#ixzz23FbmlYKp

Μολιέρος

Μολιέρος Παρίσι 15 Ιανουαρίου 1622 - Παρίσι 17 Φεβρουαρίου 1673. Γάλλος ποιητής, ηθοποιός και θεατρικός συγγραφέας. Τη θεατρική του σταδιοδρομία ξεκίνησε από το Παρίσι, όπου επί δύο χρόνια έδινε παραστάσεις, με αποτέλεσμα να χρεοκοπήσει και να φυλακιστεί. Όταν αποφυλακίστηκε πήγε στην Λιόν, την οποία χρησιμοποίησε ως έδρα για τις θεατρικές του εξορμήσεις στην επαρχία, όπου έπαιζε κυρίως φαρσοκωμωδίες. Στη Λιόν ανέβασε την πρώτη του άρτια κωμωδία, τον "Απερίσκεπτο" (1655), που γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Μετά από αυτό γεμάτος αισιοδοξία ξαναγύρισε στο Παρίσι. Μέσα σε 15 χρόνια (1658-1673) έγραψε 20 κωμωδίες, τις οποίες σκηνοθέτησε ο ίδιος, παίζοντας συγχρόνως και τους κυριότερους ρόλους. Η δόξα του είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της και τα πλούτη του προκαλούσαν το φθόνο των συναδέλφων του. Όσο όμως αγαπήθηκε από το λαό, τόσο μισήθηκε από τους ισχυρούς της εποχής του, τα ελαττώματα των οποίων δεν δίσταζε να καυτηριάζει στις κωμωδίες του. Η υπερκόπωση τελικά τον οδήγησε στο θάνατο στις 17 Φεβρουαρίου 1673. αφού πρώτα είχε καταρρεύσει πάνω στην σκηνή. Η κηδεία του έγινε μυστικά, γιατί ως ηθοποιός ήταν αφορισμένος από τον Πάπα. Και μόνο με τη μεσολάβηση του βασιλιά δέχτηκε ο αρχιεπίσκοπος να στείλει ιερέα για την κηδεία.

Από τα έργα της πρώτης περιόδου του Μολιέρου δε σώθηκαν παρά μόνο δύο φαρσοκωμωδίες. Σώθηκαν όμως αρκετές από τις κωμωδίες, που τον δόξασαν κατά τη δεύτερη συγγραφική του περίοδο στο Παρίσι. Τα σπουδαιότερα από τα έργα αυτά είναι: "Ο Ταρτούφος", "Ο Φιλάργυρος", "Ο Σγαναρέλος", "Ο Αρχοντοχωριάτης", "Ο κατα φαντασίαν ασθενής", "Σχολείο Γυναικών", κ.ά.
 

Το " Θηρίο"

Στις 17 Φεβρουαρίου του 1869.......

Η Ιστορία του σιδηρόδρομου Πειραιάς - Κηφισιά ... (Φωτο : Το " Θηρίο" στην Γ' Σεπτεμβρίου 1920 )
 
Ο Αστικός Σιδηρόδρομος Πειραιά - Κηφισιάς, γνωστός ως «Ηλεκτρικός», μετράει σχεδόν ενάμισι αιώνα ζωής. Ατμοκίνητος αρχικά και ηλεκτροκίνητος αργότερα, ο σιδηρόδρομος συνέδεσε το 1869 την Αθήνα με τον Πειραιά, που μέχρι τότε οι άμαξες και τα παμφορεία ήταν το μόνο μέσο συγκοινωνίας μεταξύ τους. Η πρώτη ιδέα για τη δημιουργία του τέθηκε από τον Φρειδερίκο Φεράλδη το 1835, ένα χρόνο αφότου η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, αλλά απορρίφθηκε από την τότε κυβέρνηση. Οκτώ χρόνια αργότερα, το 1843, ο Αλέξανδρος Ραγκαβής επαναλαμβάνει δημόσια την πρόταση, αλλά και πάλι δεν υπήρξε ανταπόκριση. Το 1855 ο πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, καταθέτει το πρώτο νομοσχέδιο για την ίδρυση σιδηροδρόμου Αθήνας - Πειραιά. Είναι ο Νόμος ΤΖ «περί συστάσεως σιδηροδρόμου Απ' Αθηνών εις Πειραιά», ο οποίος δίνει το δικαίωμα εκμετάλλευσης στην εταιρία που θ' αναλάμβανε το έργο για 55 χρόνια. Το 1857 το δικαίωμα αυτό αυξάνεται σε 75 χρόνια.

Έπειτα από ανεπιτυχείς προσπάθειες ανάθεσης του έργου, το 1867 κατακυρώνεται στον άγγλο επιχειρηματία Εδουάρδο Πίκερινγκ, ο οποίος το Νοέμβριο του ίδιου έτους αρχίζει να κατασκευάζει το έργο. Ένα χρόνο μετά, το 1868, ο Πίκερινγκ μεταβιβάζει τις υποχρεώσεις του στην ιδρυθείσα από όμιλο Ανώνυμη Εταιρία του «Απ' Αθηνών εις Πειραιά Σιδηροδρόμου» - Σ.Α.Π. Α.Ε. Στις 17 Φεβρουαρίου του 1869 η εταιρία έχει τελειώσει το έργο και γίνεται η πρώτη δοκιμή της διαδρομής. Τα επίσημα εγκαίνια γίνονται μέσα σε ατμόσφαιρα γενικής χαράς, στις 27 Φεβρουαρίου 1869, με επιβάτες στο πρώτο δρομολόγιο τη Βασίλισσα Όλγα, τον Πρωθυπουργό Ζαΐμη, υπουργούς, στρατιωτικούς, διπλωμάτες και άλλους επισήμους. Επιτέλους, το όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Η ατμομηχανή με 6 βαγόνια καλύπτει τη διαδρομή των 8 χιλιομέτρων από το Θησείο στον Πειραιά περίπου σε 19 λεπτά. Οι δύο πόλεις, Αθήνα και Πειραιάς, έχουν πλέον συνδεθεί με σιδερένιες γραμμές. Τα σχόλια του τύπου της εποχής πολλά και καλά. Στις 3 Μαρτίου του 1869 ο «Αιών» γράφει: «Ο σιδηρόδρομος ήρξατο τακτικώς εργαζόμενος από της τελευταίας Παρασκευής. Η συρροή των επιβατών είναι μεγίστη. Οι πάντες δ' ομολογούσι τας μεγίστας ωφελείας, ας η κάταρξις του έργου τούτου υπισχνείται. Ευχόμεθα και αύθις, ίνα η μικρά αύτη γραμμή υπάρξει η αρχή του καθ' όλην την επικράτειαν συμπλέγματος σιδηροδρόμων».

Από το πρώτο επίσημο δρομολόγιο, το 1869, έως τις 16 Σεπτεμβρίου του 1904 οπότε πραγματοποιήθηκε η ηλεκτροδότηση του σιδηροδρόμου, μεσολάβησαν η στρώση διπλής γραμμής και η έναρξη κατασκευής σήραγγας το 1889 από το Θησείο μέχρι την Ομόνοια (Λυκούργου και Αθηνάς), όπου δημιουργήθηκε και ο παλιός σταθμός της Ομόνοιας, ο οποίος εγκαινιάστηκε στις 17 Μαΐου του 1895. Η υπόγεια σήραγγα και η ηλεκτροδότηση προκάλεσε πάλι πολλά και ποικίλα σχόλια του Τύπου της εποχής. Αξίζει να αναφερθούν μερικά που καταδεικνύουν την αντίδραση του κόσμου της εποχής εκείνης σε κάθε καινοτομία. «Τι να σου πω, αδελφέ, λέγει κάποιος εκ των προσκεκλημένων. Νομίζω ότι πρόκειται να μας κλείσουν «κατά βαρβάρων» με τον Υπόγειον. Και κύψας εις το αυτί του πλησίον του ισταμένου ηρώτησε σοβαρώς: - Έκαμες την διαθήκην σου; - Όχι. - Εξωμολογήθης τουλάχιστον; - Ούτε. - Εγώ δεν είχα το θάρρος να έλθω απροετοίμαστος. Αυτή η σήραγξ μου φαίνεται σαν καρμανιόλα.» Σε άλλο δημοσίευμα, στις 18 Σεπτεμβρίου του 1904, ο χρονογράφος των «Καιρών» με το ψευδώνυμο «Φαληριώτης», γράφει για τον ηλεκτρικό, πλέον, σιδηρόδρομο: - Ένα δια το Φάληρον πρώτης. - Μετ' επιστροφής; - Απλούν, απλούν. Δεν μπορώ να είμαι βέβαιος αν θα φθάσω ζωντανός... Το 1926 οι ΣΑΠ (Σιδηρόδρομοι Αττικής) που εκμεταλλεύονται το «Θηρίο» της Κηφισιάς, δηλαδή τη Γραμμή από Πλατεία Αττικής μέχρι Κηφισιά, με διακλάδωση από Ν. Ηράκλειο μέχρι Λαύριο, και οι «Τροχιόδρομοι Αθηνών - Πειραιώς» που εκμεταλλεύονται τα Τραμ, συνεργάζονται με τον αγγλικό όμιλο «Πάουερ». Από τη συνεργασία αυτή προκύπτουν δύο Εταιρίες: Η «Ηλεκτρική Εταιρία Μεταφορών» (ΗΕΜ) που αναλαμβάνει την εκμετάλλευση των Τραμ και της Γραμμής της Κηφισιάς και οι «Ελληνικοί Ηλεκτρικοί Σιδηρόδρομοι» (ΕΗΣ).

Οι ΕΗΣ αναλαμβάνουν τις υποχρεώσεις της πρώην ΣΑΠ και ταυτόχρονα τη δέσμευση να βελτιώσουν την υπάρχουσα γραμμή και να επεκτείνουν την υπόγεια σήραγγα ως το σταθμό «Αττική» με διπλή γραμμή για να ενωθεί ο Ηλεκτρικός με την Κηφισιά, με υπόγειο σταθμό κάτω από την «Ομόνοια». Τα έργα ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 1928 και στις 21 Ιουλίου του 1930 εγκαινιάζεται από τον Ελευθέριο Βενιζέλο ο υπόγειος σταθμός «Ομόνοια». Αργότερα, το 1948 και το 1949 εγκαινιάζονται αντίστοιχα οι σταθμοί «Βικτώρια» και «Αττική». Το 1937 η ΗΕΜ αναλαμβάνει την Ηλεκτροκίνηση του σιδηροδρόμου Κηφισιάς και το 1938 καταργεί το Θηρίο για την πραγματοποίηση του έργου. Τα έργα, όμως, λόγω της κρίσιμης περιόδου, δεν ολοκληρώνονται και φτάνουμε έτσι στο 1950, οπότε παραχωρείται από την ΗΕΜ στην ΕΗΣ η ολοκλήρωση του έργου Ηλεκτροκίνησης και η εκμετάλλευση του σιδηροδρόμου Αθηνών - Κηφισιάς. Οι ΕΗΣ συνεχίζουν τα έργα που καταλήγουν σταδιακά το 1957 με τη λειτουργία του σταθμού της Κηφισιάς. Έτσι, η συγκοινωνία από Πειραιά μέχρι Κηφισιά με τον Ηλεκτρικό Σιδηρόδρομο είναι πλέον πραγματικότητα. Την 1 Ιανουαρίου του 1976 οι ΕΗΣ περιέρχονται στο Ελληνικό Δημόσιο και μετονομάζονται σε ΗΣΑΠ. Α.Ε. (Ηλεκτρικοί Σιδηρόδρομοι Αθηνών - Πειραιώς). Σε όλη αυτή τη διαδρομή του, από το 1869 έως σήμερα, ο σιδηρόδρομος έζησε στιγμές μεγαλείου και συμφορές. Μετέφερε βασιλείς, υψηλούς επισκέπτες, έδωσε το παρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896, μετέφερε στρατιώτες του πολέμου 1912 - 1913. Βομβαρδίστηκε και επέζησε, πραγματοποιώντας εκατομμύρια δρομολόγια, που εξυπηρέτησαν δισεκατομμύρια επιβάτες.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/97#ixzz2L8dMgPDd