Σπανακόρυζο με Πράσο

► Σπανακόρυζο με Πράσο
• 1 κιλό σπανάκι
• 120 γρ. ρύζι νυχάκι
• 2 τομάτες ώριμες
• 1/2 λεμόνι (χυμός)
• αλάτι, πιπέρι
• 6-7 κρεμμύδια φρέσκα
• 1 πράσο (το άσπρο μέρος)
• άνηθο
• ελαιόλαδο

Προετοιμάζουμε το χώρο εργασίας.

Καθαρίζουμε, πλένουμε το σπανάκι και το αφήνουμε να στραγγίξει. Προαιρετικά αφαιρούμε τα κοτσάνια . Καθαρίζουμε, πλένουμε, ψιλοκόβουμε τα φρέσκα κρεμμυδάκια και κόβουμε σε ροδέλες το πράσο.

Σε μία κατσαρόλα βάζουμε ελαιόλαδο και τσιγαρίζουμε τα κρεμμύδια και το πράσο. Προσθέτουμε το σπανάκι και ανακατεύουμε μέχρι να μαραθεί. Ρίχνουμε τις τομάτες αφού τις έχουμε ξεφλουδίσει, ξεσποριάσει και κόψει σε χοντρά κομμάτια. Προσθέτουμε νερό, αλάτι, πιπέρι και το χυμό λεμονιού.

Αφήνουμε να βράσει μέχρι να μαλακώσει το σπανάκι και ταυτόχρονα ελέγχουμε τα υγρά της παρασκευής.Προσθέτουμε ο ρύζι και ανακατεύουμε για να μή μας κολλήσει, ελέγχοντας συνέχεια τη ποσότητα των υγρών, σε χαμηλή θερμοκρασία.

Μετά 15 λεπτά αποσύρουμε από τη φωτιά και πουδράρουμε με ψιλοκομμένο άνηθο. Ρίχνουμε λίγο χυμό λεμονιού και δοκιμάζουμε για να δούμε αν θέλει και άλλο αλατοπίπερο.

Μικρά μυστικά: Μπορούμε να προσθέσουμε και άλλα μυρωδικά της αρεσκείας μας. Το σπανάκι, έκτος των άλλων, περιέχει φολικό οξύ που το κάνει ιδανική τροφή για εγκύους.
clickatlife.gr

Πώς να διαβάσετε ένα βιβλίο στο παιδί σας

 

 Πώς να διαβάσετε ένα βιβλίο στο παιδί σας
 

Γράφει: Τσουκαλά Μαρινέλλα, Μ.Α., CCC-SLP, Παθολόγος Λόγου - Φωνής - Ομιλίας
Ποιός είναι ο κατάλληλος τρόπος να διαβάζει ένας γονιός στο παιδί του ένα βιβλίο και πώς γίνεται η επιλογή ενός καλού βιβλίου;

Δείξτε ευχαρίστηση και ενθουσιασμό καθώς διαβάζετε. Ποτέ μην κάνετε το διάβασμα να φαίνεται βαρετό.

Προσπαθήστε να διαβάζετε στο παιδί σας κάθε μέρα.

Βρείτε μια ώρα όπου εσείς και το παιδί σας είστε χαλαρωμένοι και ενδιαφέρεστε για το διάβασμα, όπως π.χ. η ώρα πριν πάει το παιδί στο κρεβάτι το βράδυ ή μόλις έχει ξυπνήσει από τον μεσημεριανό του ύπνο.

Αφήστε το παιδί σας να διαλέξει μόνο του τα βιβλία και τις σελίδες που θέλει να του διαβάσετε.

Να του δείχνετε τις φωτογραφίες για τις οποίες μιλάτε.

Αφήστε το παιδί σας να κρατάει μαζί με σας το βιβλίο και να γυρίζει τις σελίδες.

Πέστε του μια γνωστή ιστορία ή παραμύθι, παραλείποντας λέξεις ή κομμάτια προτάσεων ώστε να τις συμπληρώνει το ίδιο.

Αφήστε το παιδί σας να περιγράψει τις εικόνες και να σας επαναλάβει την ιστορία.

Γράψτε την ιστορία που έφτιαξε το παιδί σας και μετά διαβάστε του την.

Ζητήστε από το παιδί σας να φτιάξει μια δική του ιστορία ή να τελειώσει μια που του έχετε εσείς ήδη αρχίσει.

Αν κατά περιόδους το παιδί σας δεν ενδιαφέρεται για το διάβασμα, εσείς συνεχίστε να του διαβάζετε καθώς αυτό παίζει ήσυχα. Σταδιακά το παιδί σας θα δείξει πάλι προθυμία να συμμετάσχει στο διάβασμα.

Πώς να διαλέξετε ένα καλό βιβλίο

Οι ιστορίες θα πρέπει να είναι κατάλληλες για την ηλικία του παιδιού. Πολλά βιβλία γράφουν την ηλικία του παιδιού που προορίζεται.

Οι εικόνες θα πρέπει να είναι ευδιάκριτες και να μην υπάρχουν πάρα πολλά σχήματα πάνω σε μια σελίδα.

Οι εικόνες θα πρέπει να 'λένε' μια ιστορία, από την οποία να βγαίνει νόημα χωρίς να είναι απαραίτητες οι τυπωμένες λέξεις.

Οι ιστορίες και τα παραμύθια θα πρέπει να είναι για διασκέδαση, αλλά να περιλαμβάνετε επίσης και εκπαιδευτικά βιβλία. Πολλά βιβλία μπορούν να διδάξουν καινούργιους ήχους, έννοιες (όπως π.χ. ζώα της φάρμας, πράγματα που φοράμε, χρώματα) ή ηθικά διδάγματα (πώς να μοιράζεσαι κάτι, να κάνεις καινούριους φίλους, κ.λ.π.)

Τα βιβλία θα πρέπει να βοηθούν το παιδί σας στο να εμπλουτίζει το λεξιλόγιό του με καινούριες λέξεις.

iatronet.gr

Το Παντζάρι

► Το Παντζάρι
Δημήτρης Τζιράρκας Διαιτολόγος Διατροφολόγος
Το παντζάρι (Beta vulgaris) ή αλλιώς κοκκινογούλι, ανήκει στην ίδια οικογένεια με το σπανάκι και είναι βολβοειδές λαχανικό που αναπτύσσεται μέσα στο χώμα. Είναι φυτό της οικογένειας Αμαρανθοειδή, η οποία παλιότερα ήταν γνωστή ως Χηνοποδιοειδή. Είναι μονοετές ή διετές φυτό του οποίου η ρίζα είναι εδώδιμη. Υπάρχουν πολλές καλλιεργήσιμες ποικιλίες, όπως το σέσκουλο, μια φυλλώδης ποικιλία παντζαριού, και το ζαχαρότευτλο, της οποίας η ρίζα έχει υψηλή συγκέντρωση σε ζάχαρα.

Όλες οι καλλιεργήσιμες ποικιλίες παντζαριού προέρχονται από το υποείδος B. v. vulgaris. Άλλα υποείδη του παντζαριού είναι τα B. v. maritima, το οποίο βρίσκεται στη Μεσόγειο, στις Ευρωπαϊκές ακτές του Ατλαντικού, από τη Μέση Ανατολή μέχρι την Ινδία, και το B. v. adanensis, το οποίο βρίσκεται στη βόρεια ανατολική Μεσόγειο. Η εξημέρωση του φυτού θεωρείται ότι έλαβε χώρα την 2η χιλιετία π.Χ. στην περιοχή της Μεσογείου.

Το φυτό φτάνει σε ύψος το 1,5 μέτρο. Έχει μικρά ερμαφρόδιτα άνθη και η επικονίασή του γίνεται από τον αέρα. Το φυτό προτιμά καλά στραγγιζόμενα εδάφη. Τα φύλλα του έχουν σχήμα καρδιάς και έχουν μήκος 5 με 20 εκατοστά.

Σύνθεση ανά 100 γρ. ωμού παντζαριού :

Θερμίδες 43 kcal
Λιπαρά 0,1 γρ.
Πρωτεΐνες 1,6 γρ.
Υδατάνθρακες 9,9 γρ.
Νάτριο 87,3 mg
Σίδηρος 0,7 mg
Ασβέστιο 16 mg
Φώσφορο 33 mg
Κάλιο 60 mg
Νερό 335 γρ.


Σύνθεση ανά 100 γρ. βρασμένο παντζάρι :

Θερμίδες 32 kcal
Λιπαρά 0,1 γρ.
Πρωτεΐνες 1,1 γρ.
Υδατάνθρακες 7,2 γρ.
Νερό 208 γρ.
Νάτριο 90,9 mg
Κάλιο 43 mg
Σίδηρος 0,5 mg
Ασβέστιο 14 mg
Φώσφορο 23 mg

Τα παντζάρια είναι πλούσια σε υδατάνθρακες, νιτρικά άλατα, μαγνήσιο, σίδηρο, κάλιο, νάτριο, φώσφορο, βιταμίνη C, βιταμίνη Β1, Β2, Β6, Β5 (παντοθενικό οξύ), φυτικές ίνες και φυτοθρεπτικά συστατικά όπως το β- καροτένιο. Το κόκκινο χρώμα του βολβού του παντζαριού οφείλεται σε χρωστικές που ονομάζονται βηταλαΐνες και παρουσιάζουν έντονη αντιοξειδωτική δράση.

Οι βηταλαΐνες είναι υδατοδιαλυτές φυτικές χρωστικές και διακρίνονται σε δύο τύπους : τις βήτα – κυανίνες και τις βήτα – ξανθίνες. Οι βήτα – κυανίνες είναι κόκκινες – βιολετί στο χρώμα. Η βητανίνη είναι η καλύτερα μελετημένη από τις βήτα – κυανίνες. Οι βήτα – ξανθίνες είναι κίτρινες. Μια καλά μελετημένη βήτα – ξανθίνη είναι η βουλγαξανθίνη. Τόσο η βητανίνη όσο και η βουλγαξανθίνη περιέχονται στα παντζάρια και παρουσιάζουν αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις και καρδιοπροστατευτικές ιδιότητες. Ειδικότερα οι βήτα – κυανίνες βοηθούν στην αντιμετώπιση γνωστικών ασθενειών όπως το Αλτσχάιμερ και η γεροντική άνοια. Τα συγκεκριμένα αντιοξειδωτικά αποτρέπουν την περαιτέρω ζημιά στα εγκεφαλικά κύτταρα. Ως εκ τούτου, τα παντζάρια μπορούν να θωρακίσουν τον οργανισμό απέναντι σε αρκετές ασθένειες και συμβάλλουν στην αποφυγή φαρμακευτικής αγωγής.

Έρευνα του πανεπιστήμιου του Έξετερ έδειξε ότι, ο χυμός από παντζάρια μπορεί να βελτιώσει την αντοχή μας έτσι ώστε να γυμναζόμαστε κατά 16% περισσότερο. Η υψηλή περιεκτικότητα των παντζαριών σε νιτρικά ιόντα μειώνει τις απαιτήσεις του οργανισμού για οξυγόνο, καθιστώντας την γυμναστική πιο εύκολη. Αν και δεν έχει αποδειχθεί ο ακριβής μηχανισμός, οι ερευνητές υποθέτουν ότι υπεύθυνη για την βελτίωση των αντοχών κατά αυτόν τον τρόπο, είναι η μετατροπή των νιτρικών ιόντων σε μονοξείδιο του αζώτου.

Επίσης ο χυμός τους βοηθάει στη μείωση της αρτηριακής πίεσης. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η ποσότητα νιτρικού άλατος είναι αυτή που έχει τις ευεργετικές – για την υψηλή πίεση – ιδιότητες. Αυτό οφείλεται στην μετατροπή του νιτρικού άλατος (με το σάλιο) σε νιτρώδες άλας.

Έρευνα που έγινε σε πειραματόζωα, έδειξε ότι το φολικό οξύ που βρίσκεται στις φυτικές ίνες των παντζαριών, μπορεί να μειώσει τόσο τη χοληστερίνη, όσο και τα τριγλυκερίδια.

Τα παντζάρια περιέχουν μια ουσία, τη βεταΐνη, η οποία μειώνει τα επίπεδα ομοκυστεΐνης και θωρακίζει απέναντι σε διάφορες καρδιαγγειακές παθήσεις. Μεγάλες ποσότητες ομοκυστεΐνης στον οργανισμό μπορεί να ευθύνονται για φλεγμονές στα αιμοφόρα αγγεία. Η βεταΐνη είναι μια χολίνη η οποία συντελεί αποτελεσματικά στην μείωση της ομοκυστεΐνης και έτσι θωρακίζει την καρδιά μας. Έρευνες σχετικά με τις ιδιότητες της βεταΐνης, έχουν δείξει ότι μπορεί να βοηθάει και στην αντιμετώπιση ηπατικών παθήσεων. Πιο συγκεκριμένα, αποτρέπει τη συσσώρευση λίπους στο συκώτι, η οποία μπορεί να προκληθεί από την αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ, την παχυσαρκία, την ανεπάρκεια πρωτεϊνών, το διαβήτη.

Το μαγνήσιο είναι απαραίτητο στον οργανισμό μας για τη σωστή απορρόφηση του ασβεστίου και τη συντήρηση των οστών. Τα κόκκινα παντζάρια έχουν αρκετές ποσότητες μαγνησίου και έτσι βοηθούν στην καλύτερη αξιοποίηση του ασβεστίου. Προσοχή όμως, τα πράσινα παντζάρια περιέχουν οξαλικό οξύ, το οποίο δυσχεραίνει την απορρόφηση του ασβεστίου.

Έρευνες πάνω στο καρκίνο του εντέρου, έχουν δείξει ότι οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες των παντζαριών ενισχύουν την ανάπτυξη κυττάρων, τα οποία εντοπίζουν και καταστρέφουν ανώμαλα κύτταρα. Επίσης, εργαστηριακές έρευνες έδειξαν ότι η βεταΐνη μειώνει την ανάπτυξη όγκων μέσω πολλαπλών μηχανισμών. Οι έρευνες δεν κατέστησαν το παντζάρι ως «αντικαρκινική» τροφή, αλλά τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά.

Τα παντζάρια αποτελούν ένα φυσικό καθαρτικό και βοηθούν σε προβλήματα όπως η δυσκοιλιότητα και οι αιμορροΐδες. Επίσης, ο χυμός πατζαριού θεωρείται καλός σε προβλήματα όπως ο ίκτερος, κατά την οποία το σώμα χρειάζεται υγρά και υδατάνθρακες.

Τα παντζάρια είναι πλούσια στο ένζυμο καταλάση, ένα από τα βασικότερα αντιοξειδωτικά ένζυμα το οποίο έχει την ιδιότητα να υπερασπίζεται τον οργανισμό μας από τις ελεύθερες ρίζες, η δε ανεπάρκειά της (της καταλάσης), έχει σχετιστεί με τα άσπρα μαλλιά, την αρθρίτιδα, την οστεοαρθρίτιδα και άλλες εκφυλιστικές νόσους του οργανισμού.

Η θαυματουργή τους ρίζα θεωρείται από αρχαιοτάτων χρόνων έξοχο αφροδισιακό. Λέγεται ότι η Θεά Αφροδίτη έτρωγε πολλά πατζάρια για να διατηρεί ανέπαφη την ομορφιά και την χάρη της.

Για την αιμοποιητική τους δράση (η οποία έχει αποδειχθεί), είχαν μιλήσει και ο Διοσκουρίδης και ο Γαληνός και ήταν ένας από τους λόγους που από πολύ παλιά, συνέστηναν σε όσους είχαν αναιμία (και δη στα παιδιά) να πίνουν χυμό παντζαριών και να τρώνε παντζάρια.

Για να διατηρήσετε τα παντζάρια μέχρι και δύο εβδομάδες, δεν έχετε παρά να κόψετε τα φύλλα 5 εκατοστά από το κοτσάνι και να βάλετε τους βολβούς στο ψυγείο μέσα σε πλαστική σακούλα. Όταν αγοράζετε παντζάρια, προσέχετε να είναι λεία, στρογγυλά, με βαθύ κόκκινο χρώμα. Κάλλιστα το παντζάρι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως λαχανικό του Φεβρουαρίου αφού η παραγωγή αυτό το διάστημα είναι στα καλύτερά της επίπεδα, δίνοντάς μας την ευκαιρία να το χρησιμοποιήσουμε σε σαλάτες, ντιπ, σούπες αλλά και ως συνοδευτικό κρεάτων.

Το παντζάρι τρώγεται τόσο ωμό, όσο και μαγειρεμένο, ολόκληρο. Η ρίζα του ωμή είναι σκληρή, ενώ μαγειρεμένη είναι πιο μαλακή. Χρησιμοποιείται στις σαλάτες. Η παντζαροσαλάτα είναι άρρηκτα δεμένη με το σκόρδο, ένας άκρως προστατευτικός συνδυασμός για την καρδιά και όχι μόνο. Αφαιρέστε προσεκτικά με ένα μαχαίρι τη σάρκα τους κι αφήστε να αποκαλυφθεί η κατακόκκινη ρίζα. Βράστε τα σε λίγο νερό και για λίγη ώρα, ώστε να μη χάσει τις πολύτιμες ουσίες του ή ακόμα καλύτερα βράστε τα στον ατμό. Όσο πιο φρέσκα είναι τα παντζάρια, τόσο πιο έντονο είναι το άρωμά τους και μαγειρεύονται πιο γρήγορα. Εξαιτίας της μεγάλης περιεκτικότητάς του σε ζάχαρα, περίπου 16 – 20%, χρησιμοποιείται ως πηγή ζαχάρου στις περιοχές με εύκρατο κλίμα. Επίσης και τα φύλλα του είναι εδώδιμα και μπορούν να χρησιμοποιηθούν αντί το σπανακιού, όμως τα ωμά φύλλα μπορεί να αφήσουν πικρή γεύση στο στόμα. Δεν πετάμε ποτέ το ζουμί τους, το πίνουμε κατά προτίμηση το πρωί με την προσθήκη αν θέλουμε χυμό λεμονιού ή και χυμό καρότου.

Βέβαια το παντζάρι είναι ρίζα και όπως όλες οι ρίζες μεγαλώνει και αναπτύσσεται στο χώμα,έτσι απορροφά όλα του τα συστατικά, για αυτό μεγάλη προσοχή στα φυτοφάρμακα. Πρέπει να είμαστε απόλυτα σίγουροι από που προμηθευόμαστε τα παντζάρια μας γιατί υπάρχει ο κίνδυνος μαζί με τα παντζάρια να τρώμε και φυτοφάρμακα.

Όλα τα παραπάνω, καθιστούν τα παντζάρια ως ένα από τα πολυτιμότερα δώρα της φύσης, με έντονη προστατευτική αλλά και φυσική φαρμακευτική δράση.

diatrofi.gr

ΠΑΡΕ ΜΕ ΝΟΤΗΣ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ lyrics.wmv

http://youtu.be/AcJrTpK7vcE
Στίχοι: Γιάννης Μπαγουλής
Μουσική: Χριστόφορος Γερμενής
Πρώτη εκτέλεση: Νότης Σφακιανάκης

Στο γαλάζιο των ματιών σου
μες το βάθος των χειλιών σου
πάρε με, ταξίδεψέ με

Στης αγάπης σου τη ζάλη
στων ονείρων σου την άκρη
πάρε με, ταξίδεψέ με

Πάρε με, ταξίδεψέ με, φίλησέ με, μέθυσέ με
σ' αγαπώ
δως μου τη δύναμη να αντέξω
απ' το ψέμα βγάλε με έξω
σ' αγαπώ

Στης καρδιάς σου την αλήθεια
βγάλε με έξω απ' τη συνήθεια
πάρε με, ταξίδεψέ με

Να σ' αγαπώ και να φωλιάζω
στων ματιών σου το γαλάζιο
πάρε με, ταξίδεψέ με

Σήμερα... 22/2

Ο. ΕΛΥΤΗΣ "Τὸ παράπονο" (ἀπόσπασμα)

Ο. ΕΛΥΤΗΣ "Τὸ παράπονο" (ἀπόσπασμα)
Ἀναρωτιέμαι μερικὲς φορές: εἶμαι ἐγὼ ποὺ σκέφτομαι καθημερινὰ πὼς ἡ ζωή μου εἶναι μία; Ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι τὸ ξεχνοῦν; Ἢ πιστεύουν πὼς θὰ ἔχουν κι ἄλλες, πολλὲς ζωές, γιὰ νὰ κερδίσουν τὸν χρόνο ποὺ σπαταλοῦν;
Μοῦτρα. Ν᾿ ἀντικρίζεις τὴ ζωὴ μὲ μοῦτρα. Τὴ μέρα, τὴν κάθε σου μέρα. Νὰ περιμένεις τὴν Παρασκευὴ ποὺ θὰ φέρει τὸ Σάββατο καὶ τὴν Κυριακὴ γιὰ νὰ ζήσεις. Κι ὕστερα νὰ μὴ φτάνει οὔτε κι αὐτό, νὰ χρειάζεται νὰ περιμένεις τὶς διακοπές. Καὶ μετὰ οὔτε κι αὐτὲς νὰ εἶναι ἀρκετές. Νὰ περιμένεις μεγάλες στιγμές. Νὰ μὴν τὶς ἐπιδιώκεις, νὰ τὶς περιμένεις.
Κι ὕστερα νὰ λὲς πὼς εἶσαι ἄτυχος καὶ πὼς ἡ ζωὴ ἦταν ἄδικη μαζί σου.
Καὶ νὰ μὴ βλέπεις πὼς ἀκριβῶς δίπλα σου συμβαίνουν ἀληθινὲς δυστυχίες ποὺ ἡ ζωὴ κλήρωσε σὲ ἄλλους ἀνθρώπους. Σ᾿ ἐκείνους ποὺ δὲν τὸ βάζουν κάτω καὶ ἀγωνίζονται. Καὶ νὰ μὴν μαθαίνεις ἀπὸ τὸ μάθημά τους. Καὶ νὰ μὴ νιώθεις καμία φορὰ εὐλογημένος ποὺ μπορεῖς νὰ χαίρεσαι τρία πράγματα στὴ ζωή σου, τὴν καλὴ ὑγεία, δύο φίλους, μιὰ ἀγάπη, μιὰ δουλειά, μιὰ δραστηριότητα ποὺ σὲ κάνει νὰ αἰσθάνεσαι ὅτι δημιουργεῖς, ὅτι ἔχει λόγο ἡ ὕπαρξή σου.
Νὰ κλαίγεσαι ποὺ δὲν ἔχεις πολλά. Ποὺ κι ἂν τὰ εἶχες, θὰ ἤθελες περισσότερα. Νὰ πιστεύεις ὅτι τὰ ξέρεις ὅλα καὶ νὰ μὴν ἀκοῦς. Νὰ μαζεύεις λύπες καὶ ἀπελπισίες, νὰ ξυπνᾶς κάθε μέρα ἀκόμη πιὸ βαρύς. Λὲς καὶ ὁ χρόνος σου εἶναι ἀπεριόριστος.
Κάθε μέρα προσπαθῶ νὰ μπῶ στὴ θέση σου. Κάθε μέρα ἀποτυγχάνω. Γιατὶ ἀγαπάω ἐκείνους ποὺ ἀγαποῦν τὴ ζωή. Καὶ ποὺ ἡ λύπη τους εἶναι ἡ δύναμή τους. Ποὺ κοιτάζουν μὲ μάτια ἄδολα καὶ ἀθῷα, ἀκόμα κι ἂν πέρασε ὁ χρόνος ἀδυσώπητος ἀπὸ πάνω τους. Ποὺ γνωρίζουν ὅτι δὲν τὰ ξέρουν ὅλα, γιατὶ δὲν μαθαίνονται ὅλα.
Ποὺ στύβουν τὸ λίγο καὶ βγάζουν τὸ πολύ. Γιὰ τοὺς ἑαυτούς τους καὶ γιὰ ὅσους ἀγαποῦν. Καὶ δὲν κουράζονται νὰ ἀναζητοῦν τὴν ὀμορφιὰ στὴν κάθε μέρα, στὰ χαμόγελα τῶν ἀνθρώπων, στὰ χάδια τῶν ζώων, σὲ μιὰ ἀσπρόμαυρη φωτογραφία, σὲ μιὰ πολύχρωμη μπουγάδα.

Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
Άλλα είν’ εκείνα που αγαπώ
γι’ αλλού γι’ αλλού ξεκίνησα

Στ’ αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ’ ομολογώ
Σαν να ‘μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα

Ὅσο κι ἂν κανεὶς προσέχει
ὅσο κι ἂν τὸ κυνηγᾶ
πάντα, πάντα θά ῾ναι ἀργά,
δεύτερη ζωὴ δὲν ἔχει.

https://www.youtube.com/watch?v=ZbX0AKHPDPA

Ἀθηνᾶ καὶ Ποσειδῶν

Ἀθηνᾶ καὶ Ποσειδῶν
Καμέα, σαρδόνυξ καὶ ὄνυξ, 1ος αἰ. π.Χ.
Ἀρχαιολογικὸν Μουσεῖον Ναυπλίου.
Τὰ γράμματα ΠΥ χαραγμένα στὸ κάτω μέρος, δείχνουν ὃτι τὸ ἒργο αὐτό θὰ μποροῦσε νὰ ἀποδοθῇ στὸν Πυργοτέλη τῆς Ὓστερης Ἑλληνιστικῆς Περιόδου. Αὐτὸ τὸ διάσημο κόσμημα ἀπεικονίζει τὴ σκηνὴ τοῦ ἀνταγωνισμοῦ μεταξὺ τοῦ Ποσειδῶνα καὶ τῆς Ἀθηνᾶς γιὰ τὴν κυριαρχία τῆς Ἀθήνας τὴν ἐποχὴ τοῦ μυθικοῦ βασιλέα Κέκροπα. Ὁ Ποσειδῶν δημιούργησε μία βρὐση ἀπὸ τὴν ὁποία ἒτρεχε θαλασσινὸ νερὸ, τὴ «θάλασσα τοῦ Ἐρεχθέα», ἐνῶ τὸ δῶρο τῆς Ἀθηνᾶς ἦταν ἓνα δέντρο ἐλιᾶς. Μία ἐκδοχὴ τοῦ μύθου διηγεῖται ὃτι οἱ Ἀθηναῖοι, χάρη στὴ γυναικεία συμμετοχὴ στὴν ψηφοφορία, ἐπέλεξαν τὸ δῶρο τῆς θεᾶς Ἀθηνᾶς, καὶ ἡ πόλη πῆρε ἒτσι ἀπὸ αὐτὴν τὸ ὂνομά της. Ἀνάμεσα στὶς δύο θεότητες εἶναι ἡ ἐλιὰ καὶ ἓνα φίδι (στὸ ὁποῖο ὁ Κέκροπας ἢ τὸ παιδὶ Ἐριχθόνιος, ἐνσαρκώθηκε), ποὺ καὶ τὰ δύο φυλάσσονταν στὸ Ἐρεχθεῖο τὴν Κλασικὴ ἐποχή…

Athena and Poseidon.
Cameo. Sardonyx-onyx. 1st century B.C.
Inv. No. 25837.
Naples, National Archaeological Museum.
The letters Py incised at the bottom suggests that this work could be attributed to a Pyrgoteles of the late Hellenistic age. This famous cameo depicts the scene of the competition between Poseidon and Athena for the rule of Athens at the time of the mythical king Cecrops. Poseidon created a salt-water fountain, the “sea of Erechtheus”, while the gift of Athena was an olive tree. A version of the myth narrates that the Athenians, thanks to womens’ participation in the vote, chose the goddess’ gift, and the city was named after her. Between the two deities there is the olive tree and a snake (in which Cecrops or the child Erichthonius became incarnate), both kept in the Erechtheum in the Classic age.

© 1996 Photo, text: Stefano De Caro, “The National Archaeological Museum of Naples”.
Soprintendenza Archeologica di Napoli e Caserta. Electa, Napoli, 2001, p. 341.

http://ancientrome.ru/art/artworken/img.htm?id=2198

ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕ...ΕΛΛΑΔΑ

http://www.apocalypsejohn.com/2013/02/ainigma-anasazi.html

Το αίνιγμα των Ανασάζι

ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕ...ΕΛΛΑΔΑ
Η λέξη "ΑΝΑΣΑΖΙ" σημαίνει στην γλώσσα των Ναβάχο "ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ" .Σήμερα οι Χόπι είναι οι κάτοικοι των περιοχών των «Ανασάζι» που εθνικά και πολιτιστικά διαφέρουν από τους άλλους ινδιάνους γείτονές τους.
Οι Ανασάζι έχτισαν ακροπόλεις και φρούρια όμοια με εκείνα των Μυκηναίων , κατασκεύασαν δρόμους , αμφιθέατρα και αρδευτικά έργα. Έκαναν ηλιακές παρατηρήσεις και κατασκεύαζαν πήλινα αγγεία και σκεύη παραμφερή πρός εκείνα της Ελληνικής γεωμετρικής περιόδου.
Τα σύμβολα και σχέδια των Ανασάζι που είναι σκαλισμένα πάνω σε πέτρες , τα κεραμικά σχέδια και ιδιαίτερα οι μύθοι που διασώζουν οι Χόπι , φωτίζουν αυτά που για τους «ειδικούς» φαντάζουν σαν "άλυτα μυστήρια".
Ο Γάλλος συγραφέας Pierre Honnore παρατηρεί ότι "η γραφή των Μάγια είναι εντελώς όμοια με την Μινωϊκή γραμμική Α' . Πιθάρι Κρητικής προέλευσης που βρέθηκε στο Μπίμινι διμιουργεί ένα αναπάντεχο δήθεν «αίνιγμα». Χάλκινοι διπλοί Κρητικοί πελέκεις βρέθηκαν στο Ουισκόνσιν και το Οχάϊο των ΗΠΑ. (Τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά;)
Επιστρέφοντας στους Ανασάζι ,συναντάμε τα γνωστά Ελληνικά σύμβολα ( σπειροειδής κυματοειδής κύκλος , μαίανδρος οφιοειδής , μέδουσα κλπ) , τα οποία βρίσκουμε παντού στην Εσπερία (Εσπερία = η χώρα που βρίσκεται εκεί που δύει ο ήλιος ).
Τελειώνοντας να προσθέσουμε οτι στους μύθους των Χόπι συναντάμε πολλές ομοιότητες με τους αρχαιοελληνικούς μύθους .

ΠΗΓΗ

ΠΗΓΗ

Ακτινίδιο το «θαυματουργό»

► Ακτινίδιο το «θαυματουργό»

Εξωτικό, θρεπτικό και ιδιαίτερα ωφέλιμο για τον οργανισμό, το ακτινίδιο είναι το κατεξοχήν φρούτο του χειμώνα. Είναι πολύ ζουμερό και έχει μια χαρακτηριστική γλυκόξινη γεύση, που ίσως και να αποθαρρύνει πολλούς να το προτιμούν. Οι ευεργετικές του όμως ιδιότητες, σίγουρα θα σας κάνουν να αναθεωρήσετε.

Το ακτινίδιο δεν είναι μόνο ευεργετικό για την υγεία, αλλά έχει και ιδιαίτερα χαμηλή θερμιδική αξία, για όσους προσέχουν ιδιαίτερα τη διατροφή τους. Μπορείτε να το καταναλώσετε ωμό ή σε κάποιο γλυκό, ή να φτιάξετε τη δική σας μαρμελάδα από ακτινίδιο. Η διατροφική του αξία διατηρείται σε οποιαδήποτε μορφή του.

Αν συνεχίζετε να «ξινίζετε» στην όψη του ακτινιδίου, διαβάστε για τα οφέλη που προσφέρει στον οργανισμό μας και σίγουρα θα σπεύσετε να προμηθευτείτε μια σακούλα ακτινίδια, από το πλησιέστερο μανάβικο.

Προστατεύει από το άσθμα και ασθένειες του αναπνευστικού

Έρευνες έχουν δείξει ότι η συστηματική κατανάλωση ακτινιδίων σε συνδυασμό με μια ισορροπημένη διατροφή, πλούσια σε φρούτα και λαχανικά, προστατεύει ιδιαίτερα τα παιδιά από την εμφάνιση ασθματικών κρίσεων. Συγκεκριμένα πρόσφατες μελέτες που διενεργήθηκαν στην Ιταλία, σε παιδιά ηλικίας 6-7 ετών, απέδειξαν τα οφέλη του ακτινιδίου για την αναπνευστική λειτουργία. Τα παιδιά που κατανάλωναν 5 με 7 μερίδες εσπεριδοειδών και ακτινιδίων την εβδομάδα, εμφάνισαν μικρότερες πιθανότητες άσθματος σε ποσοστό 44%, σε σύγκριση με τα παιδιά που κατανάλωναν ακτινίδιο μόνο μια φορά την εβδομάδα. Ακόμη η έρευνα έδειξε ότι ο βραδινός βήχας μειώθηκε κατά 27%, η δύσπνοια κατά 32%, η καταρροή κατά 28%, ενώ ο έντονος «συριγμός» στην αναπνοή, κατά 41% και ο χρόνιος βήχας κατά 25%. Αυτό συμβαίνει λόγω της υψηλής περιεκτικότητας του φρούτου σε βιταμίνη C, τόσο, που καλύπτει την συνιστώμενη αναγκαία ποσότητα που χρειάζεται ο οργανισμός.

Καταπολεμά τις καρδιαγγειακές παθήσεις

Η καθημερινή κατανάλωση ακτινιδίων, δρα ευεργετικά για την καρδιά μας. Το ακτινίδιο είναι περισσότερο αποτελεσματικό σε σύγκριση με την ασπιρίνη, που καταναλώνουμε προληπτικά για την προστασία της καρδιάς. Αυτό συμβαίνει γιατί τα ακτινίδια δεν προκαλούν φλεγμονές ή λοιπές παρενέργειες στο έντερο. Μελέτη που διενεργήθηκε σε Πανεπιστήμιο της Νορβηγίας, έδειξε ότι η καθημερινή κατανάλωση 2 με 3 ακτινιδίων την ημέρα, μειώνει σημαντικά τη συγκέντρωση των αιμοπεταλίων και το ενδεχόμενο δημιουργίας θρομβώσεων στο αίμα, σε ποσοστό 18%. Ανάλογα ενθαρρυντικά ήταν και τα δείγματα για την μείωση των τριγλυκεριδίων, σε ποσοστό της τάξης του 15%. Με τον τρόπο αυτό ο οργανισμός προστατεύεται από την δημιουργία «πλακών» στα τοιχώματα των αρτηριών και συνεπώς και από τις καρδιακές παθήσεις.

Έχει αντικαρκινική δράση

Τα ακτινίδια περιέχουν μεγάλες ποσότητες από φλαβονοειδή και καροτενοειδή, τα οποία έχουν πλούσια αντιοξειδωτική δράση. Τα συγκεκριμένα θρεπτικά συστατικά βοηθούν σημαντικά στην προστασία και αποτροπή οξυγόνωσης του DNA. Η προστασία του DNA είναι σημαντική καθώς έτσι μειώνεται αισθητά ο κίνδυνος εμφάνισης και ανάπτυξης των καρκινικών κυττάρων.

Βοηθά στην καλύτερη πέψη

Το ακτινίδιο είναι μια πολύ καλή πηγή φυτικών ινών. Οι συγκεκριμένες ίνες βοηθούν στην καλύτερη λειτουργία της πέψης, καθώς λειτουργούν ρυθμιστικά και απομακρύνουν τις περιττές για τον οργανισμό τοξίνες, ιδίως από το έντερο. Η εν λόγω λειτουργία βοηθά στην αποτροπή της εμφάνισης του καρκίνου στο παχύ έντερο. Καταλυτική είναι και η δράση του ακτινιδίου σε προβλήματα δυσκοιλιότητας και λοιπά γαστρεντερικά προβλήματα.

Προστατεύει τα μάτια

Το ακτινίδιο είναι πλούσια πηγή λουτεΐνης και ζεαξανθίνης, δύο αντιοξειδωτικών που βρίσκονται σε μεγάλη συγκέντρωση στο κεντρικό μέρος του αμφιβληστροειδούς χιτώνα του ματιού. Η λουτεΐνη φιλτράρει το μπλε φως και καταπολεμά τη συσσώρευση ελεύθερων ριζών που μπορεί να οδηγήσουν σε καταρράκτη και την σχετική με την ηλικία, εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, που αποτελεί τη βασική αιτία τύφλωσης για τους ανθρώπους άνω των 55. Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι η ημερήσια κατανάλωση 3 περίπου ακτινιδίων, μειώνει σημαντικά το ρίσκο εμφάνισης παθήσεων στο μάτι, όπως γλαύκωμα, εκφύλιση της ώχρας κηλίδας κ.ά.

Ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση

Τα ακτινίδια είναι καλοί ρυθμιστές των επιπέδων της πίεσης του αίματος. Είναι πλούσια σε ηλεκτρολύτες και ιδίως σε κάλιο. Το κάλιο είναι σημαντικό στοιχείο των κυττάρων και των σωματικών υγρών. Βοηθά στον έλεγχο του καρδιακού ρυθμού και στη αρτηριακή πίεση, αντιμετωπίζοντας τις βλαβερές συνέπειες από την τυχόν μεγάλη ποσότητα νατρίου.

Είναι καλό για την επιδερμίδα μας

Το ακτινίδιο είναι πλούσιο σε βιταμίνη Ε, ένα πολύ σημαντικό αντιοξειδωτικό που προστατεύει και χαρίζει ένα υγιές και φωτεινό δέρμα, αποτρέποντας την εμφάνιση τυχόν ανεπιθύμητων παθήσεων.

Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα

Χάρη στην υψηλή περιεκτικότητά του σε βιταμίνη C, που είναι ένα από τα πιο «δυνατά» αντιοξειδωτικά για τον οργανισμό μας, τα ακτινίδια θωρακίζουν τον οργανισμό από εξωτερικούς «εχθρούς», ενώ παράλληλα χαρίζουν ενέργεια και ευεξία.

Καταπολέμα την ανδρική στειρότητα

Λόγω του ότι το ακτινίδιο περιέχει αργινίνη, ένα αμινοξύ με αγγειοδιασταλτικές ιδιότητες, βοηθά στην καλύτερη αιμάτωση της περιοχής των ανδρικών γεννητικών οργάνων, καταπολεμώντας σημαντικά τη στυτική δυσλειτουργία.

Βοηθά τις εγκύους

Η μεγάλη ποσότητα φυλλικού οξέος που περιέχει το ακτινίδιο, το κάνει ιδιαίτερα ευεργετικό για τις εγκύους, καθώς βοηθά σημαντικά στην ανάπτυξη των κυττάρων του αίματος του εμβρύου στη μήτρα. Ενδείκνυται λοιπόν για τις γυναίκες κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης να καταναλώνουν ακτινίδια, προκειμένου να αποφύγουν τυχόν γενετικές ανωμαλίες στα κυοφορούμενα έμβρυα.
https://www.clickatlife.gr/

Νίκος Καζαντζάκης

Ο Νίκος Καζαντζάκης (18 Φεβρουαρίου 1883 - 26 Οκτωβρίου 1957) ήταν Έλληνας μυθιστοριογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες λογοτέχνες και ως ο περισσότερο μεταφρασμένος παγκοσμίως. Έγινε ακόμα γνωστότερος μέσω της κινηματογραφικής απόδοσης των έργων του Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται, Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά και Ο Τελευταίος Πειρασμός.

Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 18 Φεβρουαρίου του 1883[1], εποχή κατά την οποία το νησί αποτελούσε ακόμα μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας[2]. Ήταν γιος του καταγόμενου από το χωριό Βαρβάροι (σημερινή Μυρτιά), εμπόρου γεωργικών προϊόντων και κρασιού[3], Μιχάλη Καζαντζάκη (1856 - 1932), και της Μαρίας (-1932) και είχε δύο αδελφές. Στο Ηράκλειο έβγαλε το γυμνάσιο και το 1902 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ξεκίνησε νομικές σπουδές. Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1906 δημοσιεύοντας το δοκίμιο Η Αρρώστια του Αιώνος και το πρώτο του μυθιστόρημα Όφις και Kρίνο (με το ψευδώνυμο Κάρμα Νιρβάμη). Τον επόμενο χρόνο ξεκίνησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι. Παράλληλα, σημαντική επίδραση στον Καζαντζάκη είχαν οι διαλέξεις του Ανρί Μπεργκσόν, τις οποίες παρακολουθούσε. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, δημοσίευσε αρκετές κριτικές μελέτες σε διάφορα περιοδικά και εξέδωσε το 1909 τη διατριβή του επί υφηγεσία Ο Φρειδερίκος Νίτσε εν τη Φιλοσοφία του Δικαίου και της Πολιτείας. Το 1910 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Το 1911 παντρεύτηκε τη Γαλάτεια Αλεξίου, στην εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου, στο νεκροταφείο Ηρακλείου, κι αυτό γιατί φοβόταν τον πατέρα του, που δεν ήθελε για νύφη τη Γαλάτεια. Στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, το 1912, κατατάχτηκε εθελοντής, αποσπασμένος στο γραφείο του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου. Στη συνέχεια, πρωτοστάτησε στην κίνηση για την ίδρυση του Εκπαιδευτικού Ομίλου, μέσω του οποίου συνδέθηκε φιλικά, το 1914, με τον ποιητή Άγγελο Σικελιανό. Μαζί ταξίδεψαν στο Άγιον Όρος, όπου διέμειναν περίπου σαράντα ημέρες, ενώ περιηγήθηκαν και σε πολλά ακόμα μέρη της Ελλάδας. Την περίοδο αυτή ήρθε σε επαφή και με το έργο του Δάντη, τον οποίο ο ίδιος χαρακτηρίζει στα ημερολόγιά του ως έναν από τους δασκάλους του, μαζί με τον Όμηρο και τον Μπεργκσόν. Το 1915 άρχισε μια επιχείρηση ξυλείας, που απέτυχε, στο Άγιο Όρος, μαζί με τον Ιωάννη Σκορδίλη.
Προτομή του Καζαντζάκη στο Ηράκλειο

Το 1919 ο Ελευθέριος Βενιζέλος διόρισε τον Καζαντζάκη Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Περιθάλψεως με αποστολή τον επαναπατρισμό Ελλήνων από την περιοχή του Καυκάσου. Οι εμπειρίες που αποκόμισε αξιοποιήθηκαν αργότερα στο μυθιστόρημα του Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται. Τον επόμενο χρόνο, μετά την ήττα του κόμματος των Φιλελευθέρων, ο Καζαντζάκης αποχώρησε από το Υπουργείο Περιθάλψεως και πραγματοποίησε αρκετά ταξίδια στην Ευρώπη. Το 1922 επισκέφτηκε τη Βιέννη, όπου ήρθε σε επαφή με το έργο του Φρόυντ και τις βουδιστικές γραφές. Επισκέφτηκε ακόμα τη Γερμανία, ενώ το 1924 έμεινε για τρεις μήνες στην Ιταλία. Την περίοδο 1923-1926 πραγματοποίησε επίσης αρκετά δημοσιογραφικά ταξίδια στη Σοβιετική Ένωση, την Παλαιστίνη, την Κύπρο και την Ισπανία, όπου του παραχώρησε συνέντευξη ο δικτάτορας Πρίμο ντε Ριβέρα. Τον Οκτώβριο του 1926 πήγε στη Ρώμη και πήρε συνέντευξη από τον Μπενίτο Μουσολίνι. Επίσης, εργάστηκε ως ανταποκριτής των εφημερίδων Ελεύθερος Τύπος και Η Καθημερινή. Είχε, βέβαια, γνωριστεί με την Ελένη Σαμίου, το 1924, - το διαζύγιο με την Γαλάτεια εκδόθηκε το 1926 - με την οποία έζησε 21 χρόνια χωρίς γάμο. Παντρεύτηκαν το 1945 κι αυτό γιατί με τον καλό του φίλο, τον Άγγελο Σικελιανό και τη δεύτερη γυναίκα του, θα πήγαιναν στις ΗΠΑ. Τον Αύγουστο του 1924, ο Καζαντζάκης φυλακίστηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης, επειδή είχε αναλάβει την πνευματική ηγεσία μιας κομμουνιστικής οργάνωσης δυσαρεστημένων προσφύγων. Σ' αυτό το επεισόδιο αναφέρεται ο Παντελής Πρεβελάκης και η Έλλη Αλεξίου.

Τον Μάιο του 1927 απομονώθηκε στην Αίγινα με σκοπό την ολοκλήρωση της Οδύσσειας. Τον ίδιο χρόνο ξεκίνησε την ανθολογία των ταξιδιωτικών του άρθρων για την έκδοση του πρώτου τόμου του Ταξιδεύοντας, ενώ το περιοδικό Αναγέννηση, του Δημήτρη Γλυνού, δημοσίευσε την Aσκητική, το φιλοσοφικό του έργο. Τον Οκτώβριο του 1927, ο Καζαντζάκης φεύγει για τη Μόσχα προσκαλεσμένος από την κυβέρνηση της Σοβιετικής Ένωσης, για να πάρει μέρος στις γιορτές για τα δεκάχρονα της Οκτωβριανής Επανάστασης. Εκεί γνωρίστηκε με τον Ελληνορουμάνο λογοτέχνη Παναΐτ Ιστράτι, μαζί με τον οποίον επέστρεψε στην Ελλάδα. Τον Ιανουάριο του 1928 στο θέατρο «Αλάμπρα», στην Αθήνα, μιλάνε εξυμνώντας τη Σοβιετική Ένωση, ο Καζαντζάκης και ο Ιστράτι. Στο τέλος της ομιλίας έγινε και διαδήλωση. Τόσο ο Καζαντζάκης όσο και ο συνδιοργανωτής της εκδήλωσης Δημήτρης Γληνός διώχθηκαν δικαστικά. Η δίκη ορίσθηκε στις 3 Απριλίου, αναβλήθηκε μερικές φορές και δεν έγινε ποτέ. Τον Απρίλιο, ο Καζαντζάκης, ξαναβρέθηκε στη Ρωσία, όπου ολοκλήρωσε ένα κινηματογραφικό σενάριο με θέμα τη Ρωσική Επανάσταση. Τον Μάιο του 1929 απομονώθηκε σε ένα αγρόκτημα στην Τσεχοσλοβακία, όπου ολοκλήρωσε στα γαλλικά τα μυθιστορήματα Toda-Raba (μετονομασία του αρχικού τίτλου Moscou a crie) και Kapetan Elia. Τα έργα αυτά εντάσσονταν στην προσπάθεια του Καζαντζάκη να καταξιωθεί διεθνώς ως συγγραφέας. Η γαλλική έκδοση του μυθιστορήματος Toda-Raba έγινε με το ψευδώνυμο Νικολάι Καζάν.

Το 1930 θα δικαζόταν, πάλι, ο Καζαντζάκης για αθεϊσμό, για την «Ασκητική». Η δίκη ορίσθηκε για τις 10 Ιουνίου, αλλά κι αυτή δεν έγινε ποτέ.

To 1931 επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε εκ νέου στην Αίγινα, όπου ανέλαβε τη συγγραφή ενός γαλλοελληνικού λεξικού. Mετέφρασε ακόμα τη Θεία Κωμωδία του Δάντη. Επίσης, έγραψε ένα μέρος των ωδών, που τα ονόμασε "κάντα". Αυτά ενσωματώθηκαν, αργότερα, σ' έναν τόμο με τον τίτλο Τερτσίνες (1960. Αργότερα, ταξίδεψε στην Ισπανία ξεκινώντας παράλληλα τη μετάφραση έργων Ισπανών ποιητών. Το 1935 πραγματοποίησε ταξίδι στην Ιαπωνία και την Κίνα εμπλουτίζοντας τα ταξιδιωτικά του κείμενα. Το 1938 ολοκλήρωσε την Οδύσσεια, ένα επικό ποίημα στα πρότυπα της Οδύσσειας του Ομήρου, αποτελούμενο από συνολικά 33.333 στίχους και 24 ραψωδίες. Η «Οδύσσεια» είχε φτάσει τους 42.000 στίχους. Αφαίρεσε, όμως, μερικές χιλιάδες ο Καζαντζάκης, γιατί θεωρούσε γούρικο αριθμό το 3. Για το έργο αυτό ο Καζαντζάκης εργαζόταν για δεκατρία χρόνια και πριν την τελική του μορφή προηγήθηκαν οκτώ αναθεωρημένες γραφές. Η πρώτη αυτοέκδοση της «Οδύσσειας» έγινε στην Αθήνα τον Οκτώβρη του 1938 με χρήματα της Αμερικανίδας Joe MacLeod. Το ίδιο διάστημα, πλήθος κειμένων του δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες ή περιοδικά, ενώ το μυθιστόρημά του Ο Βραχόκηπος, που το είχε γράψει στα Γαλλικά, εκδόθηκε στην Ολλανδία και τη Χιλή. Κατά την περίοδο της κατοχής, συνεργάστηκε με τον Ιωάννη Κακριδή για την μετάφραση της Ιλιάδας. Το 1943 ολοκλήρωσε το γράψιμο του μυθιστορήματός του «Ο βίος και η πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά».

Μετά την αποχώρηση των Γερμανών, δραστηριοποιήθηκε έντονα στην ελληνική πολιτική ζωή, αναλαμβάνοντας την προεδρία της Σοσιαλιστικής Εργατικής Κίνησης, ενώ διετέλεσε και υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου της κυβέρνησης του Σοφούλη από τις 26 Νοεμβρίου του 1945 έως τις 11 Ιανουαρίου του 1946. Παραιτήθηκε από το αξίωμά του μετά από την ένωση των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Το Μάρτιο του 1945 προσπαθεί να πάρει μια θέση στην Ακαδημία της Αθήνας, αλλά αποτυγχάνει για δύο ψήφους. Τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου παντρεύεται την Ελένη Σαμίου, στον Άι - Γιώργη τον Καρύτση, με κουμπάρους τον Άγγελο και την Άννα Σικελιανού.

Τρεις φορές προτάθηκε ο Καζαντζάκης για το Βραβείο Νόμπελ. Την πρώτη απ' την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, που τον έχει Πρόεδρο, έχοντας συνυποψήφιό του τον Άγγελο Σικελιανό. Επίσης δυο φορές προτάθηκε, το 1952 και 1953, απ' τη Νορβηγική Εταιρεία Λογοτεχνών, ποτέ όμως απ' την Ακαδημία της Αθήνας. Τον επόμενο χρόνο διορίστηκε στην UNESCO με αποστολή την προώθηση μεταφράσεων κλασικών λογοτεχνικών έργων, με απώτερο στόχο τη γεφύρωση των διαφορετικών πολιτισμών. Παραιτήθηκε τελικά το 1948, προκειμένου να αφοσιωθεί στο λογοτεχνικό του έργο. Για τον σκοπό αυτό εγκαταστάθηκε στην Αντίμπ της Γαλλίας, όπου τα επόμενα χρόνια ακολούθησε μία ιδιαίτερα παραγωγική περίοδος, κατά την οποία ολοκλήρωσε το μεγαλύτερο μέρος του πεζογραφικού του έργου.
Φωτογραφία από τον τάφο του Καζαντζάκη.

Το 1953 προσβλήθηκε από μία μόλυνση στο μάτι, γεγονός που τον υποχρέωσε να νοσηλευτεί αρχικά στην Ολλανδία και αργότερα στο Παρίσι. Τελικά έχασε την όρασή του από το δεξί μάτι. Ενώ ο Καζαντζάκης είχε επιστρέψει από την Αντίμπ στην Ελλάδα, η Ορθόδοξη Εκκλησία εκκινούσε τη δίωξή του. Κατηγορήθηκε ως ιερόσυλος, με βάση αποσπάσματα από τον Kαπετάν Mιχάλη και το σύνολο του περιεχομένου του Τελευταίου Πειρασμού (1953), έργο το οποίο δεν είχε ακόμη κυκλοφορήσει στην Ελλάδα. Το 1954 η Ιερά Σύνοδος με έγγραφό της ζητούσε από την κυβέρνηση την απαγόρευση των βιβλίων του Νίκου Καζαντζάκη[4]. Ο ίδιος ο Καζαντζάκης, απαντώντας στις απειλές της εκκλησίας για τον αφορισμό του, έγραψε σε επιστολή του: «Μου δώσατε μια κατάρα, Άγιοι Πατέρες, σας δίνω μια ευχή: Σας εύχομαι να 'ναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή όσο η δική μου και να 'στε τόσο ηθικοί και θρήσκοι όσο είμαι εγώ». Τελικά η Εκκλησία της Ελλάδος δεν τόλμησε να προχωρήσει στον αφορισμό του Νίκου Καζαντζάκη, καθώς ήταν αντίθετος σε κάτι τέτοιο ο οικουμενικός πατριάρχης Αθηναγόρας. Η Εκκλησία της Ελλάδας είναι αυτοκέφαλη και υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο μόνο δογματικά. Επομένως, για τις οποιεσδήποτε ποινές που θα επιβάλλει δε χρειάζεται την έγκριση του Πατριαρχείου. Βέβαια, τελικά δεν αφορίστηκε ο Καζαντζάκης, αλλά η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδας τον κατέκρινε και το όνομά του εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να φέρει το στίγμα αυτό της εκκλησίας. Επίσης, ο Τελευταίος Πειρασμός καταγράφτηκε στον Κατάλογο των Απαγορευμένων Βιβλίων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, το καταργηθέν πλέον Index Librorum Prohibitorum. Ο Καζαντζάκης απέστειλε τότε σχετικό τηλεγράφημα στην Επιτροπή του Index με τη φράση του χριστιανού απολογητή Τερτυλλιανού «Ad tuum, Domine, tribunal apello», δηλαδή «στο Δικαστήριό σου, Κύριε, κάνω έφεση». Ο «Ζορμπάς» του Καζαντζάκη, εκδόθηκε στο Παρίσι το 1947 και με την επανέκδοση του, το 1954, βραβεύτηκε, ως το καλύτερο ξένο βιβλίο της χρονιάς. Το 1955, ο συγγραφέας μαζί με τον Κακριδή αυτοχρηματοδότησαν την έκδοση της μετάφρασης της Ιλιάδας, ενώ την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε τελικά στην Ελλάδα ο Τελευταίος Πειρασμός. Τον επόμενο χρόνο, τιμήθηκε με το Βραβείο Ειρήνης στη Βιέννη, ένα βραβείο το οποίο προερχόταν από το σύνολο των τότε Σοσιαλιστικών χωρών. Καθώς μια από αυτές ήταν η Κίνα επιχείρησε δεύτερο ταξίδι εκεί τον Ιούνιο του 1957, προσκεκλημένος της κινεζικής κυβέρνησης. Επέστρεψε με κλονισμένη την υγεία του προσβληθείς από λευχαιμία. Νοσηλεύτηκε στην Κοπεγχάγη της Δανίας και το Φράιμπουργκ (Freiburg im Breisgau) της Γερμανίας, όπου τελικά κατέληξε στις 26 Οκτωβρίου του 1957 σε ηλικία 74 ετών. Εντούτοις, σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες, η λευχαιμία εμφανίστηκε στον Καζαντζάκη κατά το χειμώνα του 1938, 19 χρόνια πριν απ' το τέλος του, το οποίο αποδίδεται σε βαριάς μορφής ασιατική γρίπη.[5] Η σορός του μεταφέρθηκε στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας. Η Ελένη Καζαντζάκη ζήτησε από την Εκκλησία της Ελλάδος να τεθεί η σορός του σε λαϊκό προσκύνημα, επιθυμία την οποία ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Θεόκλητος απέρριψε. Έτσι, η σορός του συγγραφέα μεταφέρθηκε στο Ηράκλειο. Έπειτα από μεγάλη λειτουργία στον Ναό του Αγίου Μηνά, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ευγενίου και 17 ακόμη ιερέων, έγινε η ταφή του Νίκου Καζαντζάκη, στην οποία όμως εκείνοι δεν συμμετείχαν κατόπιν απαγόρευσης του Αρχιεπισκόπου. Η ταφή έγινε στην ντάπια Μαρτινέγκο, πάνω στα Βενετσάνικα τείχη, διότι η ταφή του σε νεκροταφείο απαγορεύτηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος. Τη σορό συνόδευσαν ο τότε υπουργός Παιδείας Αχιλλέας Γεροκωστόπουλος και ο ιερέας Σταύρος Καρπαθιωτάκης, ο οποίος αργότερα τιμωρήθηκε.

Στον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη χαράχθηκε, όπως το θέλησε ο ίδιος, η επιγραφή: Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος.
 

Εργογραφία
Πεζογραφία

Όφις και Κρίνο [με το ψευδώνυμο Κάρμα Νιρβαμή], χ.ε., Αθήνα, 1906
Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, Τυπ. Δημητράκου, Αθήνα, 1946[6]
Ο Καπετάν Μιχάλης, Μαυρίδης, Αθήνα, 1953
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, Δίφρος, Αθήνα, 1954[7]
Ο τελευταίος πειρασμός, Δίφρος, Αθήνα, 1955[8]
Τόντα-Ράμπα, μετάφρ. Γιάννη Μαγκλή, Δίφρος, Αθήνα, 1956[9]
Ο φτωχούλης του Θεού, Δίφρος, Αθήνα, 1956
Ο Βραχόκηπος, μετάφρ. Παντελή Πρεβελάκη, Εστία, Αθήνα, 1960[10]
Αναφορά στον Γκρέκο, Τυπ. Κωνσταντινίδη, Αθήνα 1961
Οι αδερφοφάδες, χ.ε., Αθήνα, 1963

Ποίηση

Οδύσεια, Πυρσός, Αθήνα, 1938
Τερτσίνες, Τυπ. Κωνσταντινίδη & Μιχαλά, Αθήνα, 1960

Δοκίμια

Ασκητική, Salvatores Dei, χ.ε., Αθήνα, 1945[11]
Συμπόσιον, Ελ. Καζαντζάκη, Αθήνα, 1971

Θεατρικά Έργα

Θέατρο Α' - Τραγωδίες με αρχαία θέματα: Προμηθέας (τριλογία), Κούρος, Οδυσσέας, Μέλισσα, Δίφρος, Αθήνα 1955
Θέατρο Β΄ - Τραγωδίες με βυζαντινά θέματα: Χριστός, Ιουλιανός ο Παραβάτης, Νικηφόρος Φωκάς, Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος, Δίφρος, Αθήνα 1956
Θέατρο Γ' - Τραγωδίες με διάφορα θέματα: Καποδίστριας, Χριστόφορος Κολόμβος, Σόδομα και Γόμορρα, Βούδας, Δίφρος, Αθήνα 1956

Ταξιδιωτικά

Ταξιδεύοντας: Ιταλία - Αίγυπτος - Σινά, Σεράπειον, Αλεξάνδρεια, 1927
Τι είδα στη Ρουσία (από τα ταξίδια μου), Στοχαστής, Αθήνα, 1928
Ταξιδεύοντας: Ισπανία, Πυρσός, Αθήνα, 1937
Ταξιδεύοντας: Ιαπωνία - Κίνα, Πυρσός, Αθήνα, 1938
Ταξιδεύοντας: Αγγλία, Πυρσός, Αθήνα, 1941
Ταξιδεύοντας: Ρουσία, Δίφρος, Αθήνα, 1956
Ταξιδεύοντας: Ιταλία - Αίγυπτος - Σινά - Ιερουσαλήμ - Κύπρος - Ο Μοριάς, χ.ε., Αθήνα, 1961

Παιδικά Μυθιστορήματα

Μέγας Αλέξανδρος, Ελ. Καζαντζάκη, Αθήνα, 1979
Στα παλάτια της Κνωσού, Ελ. Καζαντζάκη, Αθήνα, 1980

Επιστολές

Επιστολές προς τη Γαλάτεια, Δίφρος, Αθήνα, 1958
Τετρακόσια γράμματα του Καζαντζάκη στον Πρεβελάκη, Ελ. Καζαντζάκη, Αθήνα 1965

Μεταφράσεις

Νίτσε, Η γέννησις της τραγωδίας, Φέξης, Αθήνα, 1912
Νίτσε, Τάδε Έφη Ζαρατούστρας, Φέξης, Αθήνα, 1913
Μπερξόν, Το γέλοιο, Φέξης, Αθήνα, 1914
Δάντης, Η Θεία Κωμωδία, Κύκλος, Αθήνα, 1934
Γκαίτε, Φάουστ [Α΄μέρος], εφημερίδα Καθημερινή (8/3-5/7/1937)
Γιοχάνες Γιόργκενσεν (Johannes Jørgensen), Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, χ.ε., Αθήνα, 1951
Ομήρου Ιλιάδα (σε συνεργασία με τον Ι. Θ. Κακριδή), χ.ε., Αθήνα, 1955
Ομήρου Οδύσσεια (σε συνεργασία με τον Ι.Θ. Κακριδή), Τυπ. Μ. Ρόδη, Αθήνα, 1965
Ο φτωχούλης του θεου 1956 (Αθήνα)

Κινηματογραφικές και τηλεοπτικές μεταφορές

Βασισμένες σε έργα του Νίκου Καζαντζάκη είναι οι ταινίες:

Αλέξης Ζορμπάς - πληροφορίες από το www.Cine.gr

Ο τελευταίος πειρασμός - πληροφορίες από το www.Cine.gr

Μια ακόμα ταινία γυρίστηκε το 1956 βασισμένη στο μυθιστόρημα του Καζαντζάκη, "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται". Ο τίτλος της ταινίας που τη σκηνοθέτησε ο Ζυλ Ντασέν, είναι, "Εκείνος που έπρεπε να πεθάνει".

Ο Χριστός ξανασταυρώνεται προβλήθηκε σαν σειρά από την ΕΡΤ την περίοδο 1975-1976.

Οι ταινίες του προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις από πλήθος θρησκευόμενων πολιτών αλλά και εισαγγελικές παρεμβάσεις και μηνύσεις[