Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη
Η ιστορία των Ταρώ
Ήδη
τον 20ο αιώνα, σε μια εποχή με μεγάλη επιστημονική και τεχνολογική
ανάπτυξη και πριν από την κυριαρχία της λογικής σκέψης και της προόδου
της πληροφορικής, ήταν ορατή η επανεμφάνιση του εσωτερικού κόσμου. Με
κάθε βεβαιότητα αυτή η αναγέννηση υπάκουσε στην αναζήτηση νέων
πνευματικών αξιών που εμπλούτιζαν τις ζωές των ανθρώπων πριν από το
πνευματικό κενό, που δημιουργήθηκε εξαιτίας ενός υλικού κόσμου, ο οποίος
κυριαρχείται από τον πόθο για κατανάλωση, σκιάζεται από τους εφιάλτες
του πολέμου, την πυρηνική απειλή και το τέλος της χιλιετίας που
πλησιάζει.
Αυτή
η φωτεινή γραμμή στα σκοτάδια των χρόνων πήρε πολλές μορφές, φόρεσε
πολλές μάσκες και πέρασε από τις σκοτεινές εποχές κρατώντας γερά το
μυστικό. Μία τέτοια δεσμίδα φωτός φαίνεται να είναι και η τέχνη των Ταρό.
Η προέλευση της τράπουλας Ταρό χάνεται μέσα στην ομίχλη του
παρελθόντος. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ήρθε από την Κίνα ή την Κορέα όπου
και δημιουργήθηκε τον 10ο ή τον 11ο αιώνα, κάποια άλλοι πως είναι
ινδικής προέλευσης και την έφεραν μαζί τους οι Τσιγγάνοι, κάποιοι πως
αποτελεί την Κιβωτό της Καββαλιστικής ή και της Αιγυπτιακής σοφίας. Το
ίδιο αμφιλεγόμενες είναι και οι προσπάθειες της εξήγησης της λέξης Ταρό.
Μερικοί υποστηρίζουν πως η ονομασία οφείλεται στον ποταμό Ταρό της Β.
Ιταλίας, στην οποία μάλιστα πρωτοεμφανίστηκε, άλλοι πως προέρχεται από
την σανσκριτική λέξη taru που σημαίνει δεσμίδα, άλλοι από τις
Αιγυπτιακές λέξεις Tar (δρόμος) και Ro (βασιλιάς) δηλαδή βασιλικός
δρόμος.
Αυτή η ομίχλη μυστηρίου καλύπτει ακόμη και τις ερμηνείες αυτού του "παιχνιδιού".
Η
κατανόηση του θα έρθει μόλις μπορέσει κανείς να κάνει τα σύμβολα να
μιλήσουν, αυτά που ξεπερνούν κάθε ομιλία σε ευφράδεια, γιατί σου
επιτρέπουν να βρεις το "χαμένο λόγο" δηλαδή την αιώνια ζώσα σκέψη, της
οποίας αυτά αποτελούν την αινιγματική έκφραση. Η αποκρυπτογράφηση των
ιερογλυφικά της σιωπηλής σοφίας, που είναι κοινά στους στοχαστές όλων
των εποχών, στις θρησκείες, τους μύθους και την ποιητική δημιουργία και
θα μας κάνει να αποκαλύψουμε ιδέες που βρίσκονται σε αρμονία και
χτίζονται με προβλήματα, τα οποία απασχολούσαν πάντα τον ανθρώπινο νου.
Με έναν ποιητικό τρόπο τα σύμβολα μας αποκαλύπτουν ιδέες οι οποίες είναι
υπερβολικά αιθέριες ώστε να υποβληθούν στον περιορισμό των λέξεων.
Υπάρχουν μερικά πράγματα τόσο λεπτοφυή που πρέπει κανείς να τα νιώσει
και να διαισθανθεί.
Το αρχαιότερο παιχνίδι με τράπουλα έρχεται από την Βενετία όπου παιζόταν ήδη τον 14ο αιώνα.
Χωρίζεται σε 2 ξεχωριστές κατηγορίες.
1. Στις 22 κάρτες ή Μεγάλη Αρκάνα (στα Λατινικά "Αρκάνα" σημαίνει μυστικό) επίσης οι κάρτες αυτές ονομάζονται και "Farots". Αυτή
η ομάδα χαρτιών χρησιμοποιούταν για εντελώς διαφορετικό σκοπό από το
παιχνίδι, γι αυτό και πολλοί (όπως Ισπανοί παίχτες) τα αφαιρούσαν
εντελώς από την τράπουλα.
2.
Και στην άλλη κατηγορία που είναι 56 χαρτιά διαιρούμενα σε 4 σειρές:
a. 1η:
Ράβδος- Μπαστούνια. Είναι το ραβδί των ευχών ή η μαγική ράβδος, το
σκήπτρο της ανδρικής κυριαρχίας, το έμβλημα της αρσενικής αναπαραγωγικής
δύναμης,
b. 2η: Κύπελλο-Κούπες. Είναι η κούπα της μαντείας, η δεκτικότητα της γυναίκας, η φανταστική αλλά και φυσική η Μητέρα,
c. 3η:
Σπαθί-Σπαθιά. Το ξίφος, η λεπίδα του θαυματοποιού η οποία διαγράφει το
σχήμα ενός σταυρού και έτσι μας θυμίζει τη γόνιμη ένωση των δύο αρχών,
της αρσενικής και της θηλυκής, τη συγχώνευση και τη συνεργασία των
αντιθέτων, Η λεπίδα συμβολίζει ακόμη μια διεισδυτική δράση σαν αυτή του
Λόγου ή του Υιού.
d. 4η:
Καρά- Πεντάκτινος. Ένας πεντάπλευρος δίσκος σαν σημάδι στήριξης,
θέλησης και δύναμης, συμπυκνωμένο υλικό πνευματικής δράσης, σύνθεση που
φέρνει την τριάδα στη μονάδα.
Το όνομα Ταρό αποδίδεται μόνο κατ' επέκταση σε όλα τα χαρτιά 22+56 αυστηρά μιλώντας, ο όρος αναφέρεται στα 22 χαρτιά.
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΧΕΣ ΤΟΥ ΤΑΡΟ
Στην
πραγματικότητα μπορούν να βρεθούν εκδοχές του Ταρό πολύ διαφορετικές
μεταξύ τους. Το Αιγυπτιακό Ταρό, το Ταρό της Μασσαλίας, το Ταρό Rider,
το εσωτερικό Ταρό κλπ.
Το
Ταρό της Μασσαλίας, που επίσης ονομάζεται "το Μασσαλιώτικο" ή "το
Γαλλικό", είναι ένα από τα πιο παλιά που υπάρχουν, και ίσως το πιο
παραδοσιακό. Είναι επίσης γνωστό και ως "το Ταρό των ονειροπόλων
(επινοητών) του μεσαίωνα.". Κάποιοι μελετητές έχουν την άποψη ότι το
Ταρό γεννήθηκε στη ζώνη του ποταμού Νείλου ή τη Μικρά Ασία και έφτασε
στη Γαλλία από το μεσογειακό λιμάνι της Μασσαλίας.
Το Ταρό Rider που οφείλει το όνομα του στον εκδότη του, γεννήθηκε στη Αγγλία το 1910. Ο
συγγραφέας του, Arthur Edward Waite, δέχθηκε κριτική επειδή άλλαξε την
εκδοχή κάποιων Aρκάνα 'Άλλαξε την παραδοσιακή εικόνα του χαρτιού του
Ήλιου του Μασσαλιώτικου Ταρό, όπου μπορούσε κανείς να δει δύο παιδίά σε
ένα μόνο παιδί καβάλα σε άλογο μέσα σε δάσος. Εργάστηκα μαζί με μια
καλλιτέχνιδα ονόματι Pamela Colman Smith. Το Ταρό Rider επηρέασε σοβαρά
τους μεταγενέστερους σχεδιαστές Ταρό.
Μπροστά
στην πρόκληση αυτού του μεγάλου μυστικού πολλοί αποπειράθηκαν να
σχεδιάσουν τράπουλες και πολλές από αυτές έχουν μείνει και στην Ιστορία.
Όλοι προσπάθησαν να αποδώσουν όσο καλύτερα μπορούσαν την δική
τους άποψη, αποκάλυψη. Πολλοί από αυτούς ήταν καλλιτέχνες, ψυχολόγοι
κλπ.
Ανάμεσα στους καλλιτέχνες ο Σαλβαντόρ Νταλί σχεδίασε πανέμορφα τραπουλόχαρτα. Από
τους ψυχολόγους η Αγγλίδα ψυχαναλύτρια Liz Greene οπαδός της σχολής του
Jung, δημιούργησε το Μυθικό Ταρό, εμπνευσμένη από τους μύθους και τις
ελληνικές τραγωδίες.
Τον
13ο και 14ο αιώνα οι Ιταλοί προτιμούσαν τις συνθέσεις που απεικόνιζαν
μια σειρά θεμάτων, έτσι δημιουργήθηκαν τα "naibi" οι αθώες κάρτες τις
οποίες συνιστούσαν ηθικολόγοι όπως ο Μορέλι το 1393. Στο
τέλος του 14ου αιώνα οι πρώτες εκπαιδευτικές κάρτες οδήγησαν στην
επινόηση των παιγνιόχαρτων τα οποία αποδίδονται στον Φρανσουά Φίμπια που
πέθανε το 1419. Η ιδέα των αριθμητικών χαρτιών (άσσος δύο τρία κλπ)
φαίνεται να δόθηκε στους παίκτες από τα ζάρια, ενώ το σκάκι τους
πρόσφερε τις φιγούρες (Βασιλιάς, Βασίλισσα, και Ιππότης).
Η πιο παλιά ευρωπαϊκή τράπουλα που είναι σήμερα γνωστή χρονολογείται το 14ο αιώνα.
Τι μπορεί όμως να σκεφτεί κανείς για τα 22 χαρτιά που είναι αρχαιότερης προέλευσης από τα άλλα. Αυτές
οι παράξενες συνθέσεις αναπαράχθηκαν το 1392 από τον Ζακεμέν Γκριγκονέ
"για την ικανοποίηση του άτυχου βασιλιά μας Κάρολου ΣΤ" αλλά φαίνεται
ότι ήταν ήδη γνωστές στον Ραμόν Λούλε, ένα έξυπνο αλχημιστή μοναχό που
έζησε από το 1234 εώς το 1315.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΑΡΩ
Κατά
τον Κουρτ ντε Ζεμπελεν (1725-1784 μ.Χ., Γάλλος μελετητής και
ελευθεροτέκτονας) τα Ταρό προέρχονται από την Αίγυπτο έχοντας κρυμένα
μέσα τους μεγάλο κομμάτι της Αιγυπτιακής Σοφίας. Παραθέτουμε απόσπασμα
από το βιβλίο του Ζεμπελέν "Ο πρωτόγονος κόσμος του Κουρ ντε Ζεμπελέν"
"Αν
κανείς ακούσει την δήλωση ότι υπάρχει ακόμα σήμερα ένα έργο των αρχαίων
Αιγυπτίων, ένα από τα βιβλία που σώθηκαν, από τις φλόγες που
κατέστρεψαν τις έξοχες Βιβλιοθήκες τους, ένα βιβλίο που περιέχει τις πιο
γνήσιες δοξασίες του πάνω σε ενδιαφέροντα θέματα, ασφαλώς χωρίς
αμφιβολία ο καθένας θα ανυπομονούσε να γνωρίσει ένα τέτοιο πολύτιμο και
παράξενο βιβλίο. Και αν καλά γνωστό στο μεγαλύτερο μέρος της
Ευρώπης, και ότι για αρκετούς αιώνες βρισκόταν στα χέρια του καθένα,
τότε αναμφίβολα η έκπληξη μας θα μεγάλωνε. Αλλά η έκπληξη μας θα ήταν
ακόμη μεγαλύτερη αν μας έλεγαν ότι ποτέ κανείς δεν υποψιάστηκε ότι ήταν
Αιγυπτιακό, ότι έχουμε αυτό το βιβλίο χωρίς στην πραγματικότητα να το
κατέχουμε, ότι ποτέ κανένας δεν προσπάθησε να αποκρυπτογραφήσει μια
σελίδα του και ότι ο καρπός μιας έξοχης σοφίας θεωρείται απλώς σαν μια
συλλογή υπερβολικών εικόνων οι οποίες από μόνες τους δεν σημαίνουν
τίποτε απολύτως.. Κι όμως γεγονός είναι υπερβολικά αληθινό, αυτό το
Αιγυπτιακό βιβλίο, μοναδικός επιζών των έξοχων βιβλιοθηκών τους υπάρχει
σήμερα, είναι επίσης τόσο καλά γνωστό ώστε δεν υπάρχει μορφωμένος
άνθρωπος που να μην καταδέχθηκε να του ρίξει μία ματιά, αλλά κανένας
πριν από μας δεν μάντεψε ποτέ την ένδοξη καταγωγή του. Αυτό το βιβλίο
είναι το ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΩΝ ΤΑΡΟ...."
Το 1781 με την έκδοση του βιβλίου αυτού άρχισε να δίνεται σημασία στα Ταρό τα οποία υπήρχαν χωρίς να έχουν καμία αξία.
Ο Κριστιάν στο έργο του "Ιστορία της Μαγείας" συμφωνεί επίσης πάνω στην ιδέα της Αιγύπτου. Ο
συγγραφέας μας βάζει να παρακολουθήσουμε μια μύηση του Όσιρη. Στη
συνέχεια μπαίνουμε στις κρύπτες της μεγάλης Πυραμίδας της Μέμφιδας όπου ο
μυούμενος υφίσταται τρομερές δοκιμασίες που τον οδηγούν σε μια γαλαρία
της οποίας οι διπλοί τοίχοι έχουν δύο παραστάδες, δώδεκα από την κάθε
μεριά με είκοσι δύο ταμπλό διακοσμημένα με ιερογλυφικές εικόνες. Αυτά
είναι τα πρότυπα του Ταρό.
Το
άτομο που πρόκειται να γίνει δεκτό περνάει μέσα από αυτές τις εικόνες
οι οποίες παρουσιάζουν τη μυστική δοξασία των αρχιερέων. Καθώς
περπατάει, ένας φύλακας των μυστικών συμβόλων του δίνει εξηγήσεις που
αποτελούσαν την καθοδήγηση του αρχάριου στη μύηση.
Σύμφωνα
με την άποψη του, τα μυστικά ιερογλυφικά ήρθαν σε εμάς από τον
τελευταίο μυημένο ο οποίος πρέπει να πήρε ένα αντίγραφο από τον τοίχο
του βιβλίου του Ερμή και εγκατέλειψε βιαστικά το ιερό καθώς τον
καταδίωκαν οι Χριστιανοί. Αυτά τα αντίγραφα που πρέπει να είχαν
φτιαχτεί πάνω σε φορητά πλαίσια, πέρασαν στους Γνωστικούς και ύστερα
στους Αλχημιστές από τους οποίους και τα κληρονομήσαμε εμείς.
Κατά
Ελιφάς Λεβί και της αντιστοιχίας του αριθμού 22 (Μεγάλη Αρκάνα) με τον
αριθμό των γραμμάτων του Εβραϊκού αλφαβήτου υπάρχει η πεποίθηση ότι
προέρχονται από τους Καβαλιστές. Λέει ο Λεβί:
"Όταν
η κυριαρχία του ιερατείου έφτασε στο τέλος της, όταν όλα τα μαντεία του
κόσμου σώπασαν μπροστά στο Λόγο του ανθρώπου, μιλώντας μέσω του
στόματος του πιο αγαπητού και πιο ευγενούς των σοφών ανθρώπων, όταν η
κιβωτός χάθηκε, το ιερό βεβηλώθηκε και ο ναός καταστράφηκε, τότε τα
μυστήρια του "Εφοδ" και των "Τεραφίμ" τα οποία δεν χαράσσονταν πια πάνω
στο χρυσό και στις πολύτιμες πέτρες, γράφτηκαν ή μάλλον χαράχτηκαν από
λίγους σοφούς Καμπαλιστές πάνω σε ελεφαντόδοντο, σε περγαμηνή, σε ασήμι
και σε βερνικωμένο δέρμα και τέλος πάνω σε απλά χαρτιά. Τα οποία
πάντα η επίσημη Εκκλησία υποψιαζόταν ότι περιέχουν το επικίνδυνο κλειδί
των μυστηρίων της. Από αυτά προέρχονται εκείνα τα Ταρό, η αρχαία
καταγωγή των οποίων (όπως ανακαλύφτηκε από την μελέτη του Κουρτ ντε
Ζεμπελέν μέσω της γνώσης του για τα ιερογλυφικά και τους αριθμούς)
κούρασε τόσο πολύ την αναμφίβολη οξυδέρκεια και την επίμονη έρευνα του
Ετέιλλα".
Είναι
γνωστό πιά ότι οι δύο εκδόσεις αυτού του παιχνιδιού που έχουμε
χρονολογούνται το 1470 και το 1485, αλλά μπορεί κανείς να υποθέσει ότι ο
χαράκτης εκείνης της εποχής το εμπνεύστηκε από αρχαιότερο πρότυπο.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
OCEANO GRYPO EDOTORIAL Eκδόσεις ΔΟΛ
Εγκυκλοπαίδεια Ήλιος
Εγκυκλοπαίδεια Εσωτερισμού
Εγκυκλοπαίδεια PAPUROS LARUS
ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ Άρθρο
Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΤΑΡΟ του Οσβαλντ Βιρτ Εκδ. Πύρινος Κόσμος
