Στὰ ἲχνη τῶν πρώτων κατοίκων τῆς Ἑλλάδος…

http://anihneftes.wordpress.com/2013/03/10/%CF%83%CF%84%E1%BD%B0-%E1%BC%B2%CF

 

Στὰ ἲχνη τῶν πρώτων κατοίκων τῆς Ἑλλάδος…

Λίθινα εργαλεία που βρέθηκαν σε τοποθεσία της Λέσβου αποκάλυψαν τη σημαντικότερη θέση της Κατώτερης Παλαιολιθικής εποχής στον ελλαδικό χώρο…

Αποψη του ελαιώνα στα Ροδαφνίδια, με τις ανασκαφικές τομές

Στα Ροδαφνίδια της Καλλονής, στη Λέσβο, οι άνθρωποι είναι πολύ νοικοκύρηδες, δεν θέλουν ούτε πετρούλα να χαλάει την αρμονία στο λιοστάσι τους. Τις μαζεύουν μία-μία λοιπόν και τις συγκεντρώνουν σε μικρούς σωρούς στις ρίζες των ελαιόδενδρων. Από εκεί θα τις πάρουν για να φτιάξουν ξερολιθιές ή ό,τι άλλο. Μπορεί να φανταστεί κανείς λοιπόν την έκπληξη και τον ενθουσιασμό ενός παλαιοντολόγου όταν ανάμεσά τους ανακαλύπτει εργαλεία πολλών χιλιάδων ετών διαπιστώνοντας ότι στον ίδιο τόπο είχαν βρει καταφύγιο και πρόσφορο έδαφος για την επιβίωσή τους και οι παλαιότατοι πρόγονοί μας.
«Οταν περπάτησα σε αυτόν τον τόπο δεν πίστευα στα μάτια μου. Εχω οργώσει όλη την Ελλάδα αναζητώντας παλαιολιθικές θέσεις, που θα μπορούσε να έχουν προσελκύσει θηράματα και ανθρωπίδες, αλλά αυτή είναι η ιδανική. Λίθινες πρώτες ύλες, το ανάγλυφο του εδάφους, ένα ποταμάκι, θερμοπηγές». Εκείνη την ημέρα στα Ροδαφνίδια η δρ Νένα Γαλανίδου, καθηγήτρια Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, δεν είχε εντοπίσει απλώς μια σπουδαία θέση της Κατώτερης Παλαιολιθικής εποχής, αλλά τη σημαντικότερη στον ελλαδικό χώρο - είναι ελάχιστες - όσον αφορά την έκταση, τη χρονολόγησή της, ακόμη και τις γεωγραφικές συντεταγμένες της στο δυτικότερο άκρο της Ασίας, που είναι ταυτόχρονα και το ανατολικότερο της Ευρώπης.
Πρόκειται για την πρώτη μεγάλη Αχελαία θέση στην Ελλάδα, με ευρήματα που συνδέουν την πρώιμη αρχαιολογία της χώρας μας με την παγκόσμια έρευνα για την καταγωγή και εξέλιξη του ανθρώπου και την πορεία του από την Αφρική προς την Ευρώπη και αντιστρόφως. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε ότι μέσα σε μία μόνο ανασκαφική περίοδο - το περασμένο καλοκαίρι - η διεθνής επιστημονική ομάδα της κυρίας Γαλανίδου εντόπισε 25 λίθινα εργαλεία και κοπείς αυτής της πολιτισμικής φάσης, που χρονολογούνται στη Μέση Πλειστόκαινη Εποχή (780.000 – 126.000 χρόνια πριν από το παρόν).

«Τα Ροδαφνίδια αποτελούν κλειδί για την κατανόηση των μετακινήσεων και προσαρμογών προγονικών μας ειδών σε αυτή την περιοχή» επισημαίνει η ίδια. Απόδειξη η ένθερμη υποδοχή της πρώτης, επίσημης ανακοίνωσης του ευρήματος πριν από λίγες ημέρες στο Βρετανικό Μουσείο, στο επιστημονικό συνέδριο για την Ευρωπαϊκή Παλαιολιθική Αρχαιολογία, που έγινε στο πλαίσιο μεγάλης έκθεσης με θέμα «Τέχνη της εποχής των παγετώνων και άφιξη του σύγχρονου νου».
Γέφυρα ξηράς
Σε 20 στρέμματα εκτείνεται αυτή η θέση, σε έναν χαμηλό λόφο στη λεκάνη του κόλπου της Καλλονής, όπου εντοπίζονται ποτάμιες και λιμναίες αποθέσεις κοντά στις θερμοπηγές του Λισβορίου. Στη μακρινή εποχή των παγετωδών περιόδων, όταν το νερό των ωκεανών «κλειδωνόταν» στους παγετώνες με αποτέλεσμα την ταπείνωση της θαλάσσιας στάθμης, το στενό της Μυτιλήνης στην ανατολική πλευρά του νησιού, μια απόσταση μικρότερη των 20 χλμ. από την απέναντι ακτή της Ασίας, γινόταν μια γέφυρα ξηράς, που μπορούσε να περπατηθεί. «Μέσω των βαθυμετρικών χαρτών γνωρίζουμε ότι μια υποχώρηση της θαλάσσιας στάθμης κατά 60 μ. αρκούσε για να ενωθεί η Λέσβος με τη Δυτική Ασία» επισημαίνει η κυρία Γαλανίδου.
Σε υγρότοπο, πιθανότατα με λίμνη τροφοδοτούμενη από γλυκό νερό, μεταβαλλόταν τότε ο κόλπος δημιουργώντας ένα περιβάλλον πλούσιο σε φυσικούς πόρους: φυτά, θηράματα, γεωθερμία, ακόμη και εξαιρετικές πρώτες ύλες-κατάλοιπα του ηφαιστειακής προϊστορίας της ευρύτερης περιοχής, όπως βασάλτες και πυριτιωμένα πετρώματα κατάλληλα για την κατασκευή εργαλείων, καθώς η θραύση τους δίνει κοφτερές ακμές. Ενας τέτοιος τόπος δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητος από τους πρώτους κατοίκους του ελλαδικού χώρου.
Ποιοι ήταν όμως αυτοί; Επρόκειτο για ένα ή περισσότερα είδη; Ηταν Homo erectus, Homo heidelbergensis ή κάποιο άλλο είδος; «Παραμένει άγνωστο» απαντά η κυρία Γαλανίδου. «Και τα δύο είδη κατασκεύαζαν και χρησιμοποιούσαν χειροπελέκεις, τα εργαλεία δηλαδή που αποκαλύπτει η ανασκαφή μας σε μεγάλους αριθμούς και που βρίσκονται σε θέσεις της Πρώιμης Παλαιολιθικής στην Ευρώπη, στην Ασία και στην Αφρική».
Πολυχρηστικά ήταν αυτά τα εργαλεία, κάτι σαν τον ελβετικό σουγιά, γι’ αυτό και επεβίωσαν για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. «Ειδικά οι κοπείς, χάρη στη μορφή και τη συμμετρική αναλογία τους, μαρτυρούν την ύπαρξη ενός υποδείγματος και υποδηλώνουν ότι οι ανθρωπίδες της Λέσβου μετείχαν μιας κοινής πολιτισμικής παράδοσης που εντοπίζεται κυρίως στην Αφρική» αναφέρει η ίδια.
Ελληνικά νησιά
Απόφοιτος του Πανεπιστημίου Κρήτης, με διδακτορικό στο Κέιμπριτζ, όπου δίδαξε και έκανε έρευνα επί τέσσερα χρόνια, και με μεταπτυχιακό σε εφαρμογές της Πληροφορικής στην Αρχαιολογία, η κυρία Νένα Γαλανίδου ασχολείται με την Παλαιολιθική Αρχαιολογία από το 1988. «Το δικό μου ενδιαφέρον εστιάζεται στο νησιωτικό κομμάτι της Ελλάδας, γιατί τα νησιά είναι το ανεξερεύνητο κομμάτι της Παλαιοντολογίας» λέει.
Η ίδια πιστεύει ότι η Παλαιοντολογία είναι το πιο παραμελημένο τμήμα της αρχαιολογικής οικογένειας. Γι’ αυτό θεωρεί ότι η έκθεση στο Βρετανικό Μουσείο θέτει απαιτητικά και πειστικά το αίτημα της ανάδειξής της σε μια θέση αντάξια της συμβολής της στην ιστορία του πολιτισμού. «Σε αυτή την έκθεση με έργα μικρογλυπτικής - η Ελλάδα δεν έλαβε μέρος καθώς δεν έχει δώσει παλαιολιθικά ευρήματα υψηλής τέχνης - οι διοργανωτές, εμπνεόμενοι από τα επιστημονικά ευρήματα των νευροεπιστημών, δεν μιλούν μόνο για τέχνη αλλά ταυτόχρονα για τον ανθρώπινο εγκέφαλο και την οργανική σύνδεσή του με την ιστορία του πολιτισμού» επισημαίνει, τονίζοντας τις νέες διαστάσεις που παίρνει η έρευνα, η μελέτη και η προσέγγιση της Παλαιολιθικής εποχής.
Εχοντας μόλις επιστρέψει από το παράλληλο συνέδριο στο οποίο διακρίθηκε η Γερμανία. σε ένα πεδίο έρευνας μάλιστα όπου παραδοσιακά κυριαρχούσε η Γαλλία και ακολούθως η Βρετανία, δεν μπορεί να μην κάνει συγκρίσεις με την ελληνική πραγματικότητα. «Τη χρονιά που έλαβα την πρώτη χρηματοδότηση από το Πανεπιστήμιο οι προϋπολογισμοί των εκπαιδευτικών προγραμμάτων είχαν μειωθεί κατακόρυφα και εν συνεχεία συρρικνώνονται διαρκώς. Ωστόσο το βασικό μας αίτημα, που είναι η επένδυση στις ανθρωπιστικές επιστήμες και στην Αρχαιολογία, παραμένει» καταλήγει η κυρία Γαλανίδου.   
Θερμού Μαρία
www.tovima.gr

Διήγημα : Η μαστογραφία της Ελένης Κοφτερού *

http://www.ideostato.gr/2013/03/blog-post_10.html

Διήγημα : Η μαστογραφία

της Ελένης Κοφτερού *

Το ραντεβού είχε κλειστεί από μέρες, αλλά όπως γίνεται σχεδόν πάντα, όλα τα ραντεβού είχαν πάει πίσω. Η αναμονή δεν ήταν πολύ μεγάλη αν λάβουμε υπόψη τον κόσμο που υπήρχε  στην αίθουσα κρατώντας   φακέλους με προηγούμενες εξετάσεις και  ασφαλιστικά βιβλιάρια φυλακισμένα στα χέρια, μη τυχόν βγάλουν φτερά και πετάξουν.
Άρχισε να  παρατηρεί   τους γύρω της και διαπίστωσε  ότι το κοινό χαρακτηριστικό τους δεν ήταν η αγωνία στο βλέμμα,  όπως θα περίμενε κανείς,  παρά μια κραυγαλέα  ανυπομονησία… Ήθελαν να τελειώνουν με την εξέταση, με τα νερά που έπρεπε να πιουν, με τα φάρμακα  που έπρεπε να κυλήσουν  στις φλέβες τους,  πριν χωθούν ανυπεράσπιστοι σχεδόν γυμνοί,  στο φούρνο της αξονικής ή στην αδηφάγα ακτινοβολία του ακτινολογικού μηχανήματος…
Έμοιαζαν να μην ανησυχούν τόσο για το αποτέλεσμα της εξέτασης, όσο για τη διαδικασία της.  Έπιανε  στον αέρα της ευρύχωρης αίθουσας αναμονής - ή ήταν μόνο η ιδέα της; -  μια δυσάρεστη οσμή   εξοικείωσης με την αρρώστια και το θάνατο,   όσο οι ελαφρά  βαμμένες και αυστηρά ντυμένες με μπλέ κοστούμι και λευκές βαμβακερές  μπλούζες  κοπέλες της υποδοχής,  απαντούσαν στα ασταμάτητα τηλεφωνήματα και σημείωναν ηλεκτρονικά τα  ραντεβού.
Κοίταζε το ρολόι, εκνευρισμένη με τον εαυτό της που δεν είχε σκεφτεί να πάρει μαζί της ένα βιβλίο,  όταν αντιλήφθηκε  μια παράξενη  κινητικότητα από τις κοπέλες με τα μπλε σακάκια,  κάτι  αχνά ψιθυρίσματα  και βλέμματα οίκτου που κατευθύνονταν προς μια νεαρή μελαμψή γυναίκα. Καθόταν μόνη, διαγωνίως απέναντί της,  σε έναν απ’ τους καναπέδες της αίθουσας. Φορούσε μακριά χρωματιστή φούστα, μεγάλα χρυσά σκουλαρίκια κρέμονταν από τα μικρά καλοσχηματισμένα αυτιά της  κι είχε σταυρώσει τα χέρια της σφιχτά πάνω από ένα  παράταιρα φαρδύ μπουφάν.  Τα μάτια της  καρφωμένα στα καλοκαιρινά  της   παπούτσια φορεμένα πάνω από  μάλλινες  κάλτσες, διαλαλούσαν με την πολυδιαφημισμένη γλώσσα του σώματος ότι η κοπέλα ένιωθε έξω  απ’ τα νερά της.
Ωστόσο,  φαινόταν συνηθισμένη να μην κάθεται κανείς δίπλα της σε παρόμοιους  χώρους κι έτσι η πανέμορφη τσιγγανοπούλα, έδειχνε ν’ απολαμβάνει   την απλωσιά του άδειου δερμάτινου καταθλιπτικού καναπέ.
Σε λίγο φώναξαν το όνομά της,  ενημερώνοντάς την   ότι θέλει να της μιλήσει ο γιατρός. Η κοπέλα σηκώθηκε νωχελικά και ακολούθησε   με ντροπαλά, μικρά βήματα...Σε δέκα λεπτά  ξαναβγήκε.  Ένα  πολύχρωμο γυαλιστερό  μαντίλι,  προηγουμένως  δεμένο στο λαιμό της,  έκρυβε το κεφάλι και σχεδόν το μισό της πρόσωπο…. Είχε φτιάξει  μ’ αυτό μια ελαφριά,  πρόχειρη μπούργκα για να σκεπάσει τους λυγμούς της.
…………………………………………………………………………………………………
Κατά  τη διάρκεια της εξέτασης  ήταν αναστατωμένη, χωρίς αυτό να την εμποδίζει καθόλου να εκτελεί  με ευλάβεια τις οδηγίες που της έδινε η χειρίστρια του μηχανήματος.
«Κρατήστε μπροστά το σώμα σας και απομακρύνετε με το αριστερό σας χέρι, το αριστερό στήθος… Σταθείτε ακίνητη…» Το ίδιο επαναλήφθηκε και για το δεξί στήθος.
Κρατούσε με τρυφερότητα το στήθος που έπρεπε να απομακρύνει και η σκέψη ότι μπορεί να είναι η τελευταία φορά που ένα απ’ τα στήθια  έχει ολόκληρη, την έστω και κάπως χαλαρή στρογγυλάδα του, έκανε την οδυνηρή διαδρομή της απ’ τον εγκέφαλο στο στομάχι της κι  έπειτα  πιτσιλούσε με μικρές κοκκινίλες το πρόσωπό της… ίδιες μ’  αυτές  που της κάνανε επίθεση από μικρή κάθε φορά που ντρεπόταν ή φοβόταν ...είχε τρομάξει να τις ξεφορτωθεί με τα χρόνια.
Η δεύτερη αναμονή στο σαλόνι υποδοχής της φαινόταν ήδη αιώνας  όταν ξανάκουσε τ’ όνομά της: «Σας θέλει ο γιατρός και για ένα υπερηχογράφημα»
Ξαπλωμένη στον υπέρηχο, δεν τόλμησε  να αρθρώσει λέξη, όταν ο γιατρός την ενημέρωσε: «Βλέπω κάτι στο αριστερό σας στήθος, κατά πάσα πιθανότητα είναι κάποιος αδένας, αλλά θέλω να σιγουρευτώ»
Σιωπηλή , παρακολουθούσε το βρεγμένο με το ειδικό ζελέ εργαλείο, να οργώνει το μικρό της στήθος ως την κοιλότητα της μασχάλης , αδυνατώντας να καταλάβει κάτι από το ύφος του γιατρού ή  απ’  την ασπρόμαυρη οθόνη του μόνιτορ… Έβλεπε σε  σκιά το περίγραμμα  του  στήθους  που έκλεινε μέσα του τα ρυάκια  των αδένων,  σαν εκτεθειμένα μικρά ζωάκια που  πιάστηκαν  στην παγίδα χωρίς να κάνουν  καμιά προσπάθεια για να ξεφύγουν…
«Μπορείτε να ντυθείτε» της είπε ο γιατρός  και μόνο τότε κατάφερε να τον ρωτήσει με τρεμουλιαστή φωνή: « Είδατε κάτι ανησυχητικό;»
«Όχι,  ευτυχώς! Είστε απολύτως εντάξει!» της απάντησε με κουρασμένο ύφος
Πλήρωσε τη συμμετοχή της κι έφυγε βιαστικά απ’ το διαγνωστικό κέντρο…
Οι κοκκινίλες ήταν εκεί. Τις είδε στον καθρέφτη ενός φαρμακείου, φώτιζαν την αμηχανία για την πλήρη ανακούφιση, που αντικατέστησε τόσο γρήγορα  τη λύπη της για την τσιγγανοπούλα…
Σήμερα ήταν εκείνης η σειρά …

* Η Ελένη Κοφτερού γεννήθηκε στην Αριδαία Πέλλας. Μεγάλωσε και σπούδασε στη Θεσσαλονίκη, ενώ τώρα ζει και εργάζεται στην Καλαμάτα.

STAR WARS - Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ

http://lefobserver.blogspot.gr/2010/05/star-wars.html?spref=fb

STAR WARS - Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ

Ο Πόλεμος των Άστρων
Ο Πόλεμος των Άστρων είναι μια σειρά ταινιών επιστημονικής φαντασίας γραμμένη από τον Τζώρτζ Λούκας. Η πρώτη ομώνυμη ταινία προβλήθηκε στις 25 Μαΐου 1977 και έκτοτε δημιούργησε ένα φαινόμενο ποπ κουλτούρας το οποίο γέννησε 5 ακόμα ταινίες και μια εκτενή λίστα από βιβλία, κόμικς, ηλεκτρονικά παιχνίδια, τηλεοπτικές σειρές, παιχνίδια και φιγούρες και γενικώς έναν ολόκληρο κόσμο γύρω από τη ταμπέλα Star Wars (Ο Πόλεμος των Άστρων).
Οι ταινίες
Το σύμπαν του Πολέμου των Άστρων επίσημα έχει τεράστιο χρονολογικό εύρος και οι πρώτες ιστορίες που περιγράφονται είτε σε νουβέλες είτε σε κόμικς ξεκινάνε από το 5000 ΠΜΓ (Πριν τη Μάχη του Γιάβιν) και φτάνουν μέχρι και το 100ΜΜΓ (Μετά τη Μάχη του Γιάβιν) ενώ γίνονται αναφορές σε χρονολογίες δημιουργίας του σύμπαντος κοντά στο 7.500.000 ΠΜΓ. Οι ταινίες εξελλίσονται σε ένα πολύ μικρό μέρος αυτού, συγκεκριμένα από το 32 ΠΜΓ μέχρι το 4 ΜΜΓ, όπου εξιστορείται πρωτίστως η ζωή του Άνακιν Σκαϊγουώκερ και το πώς από Τζεντάι μετατρέπεται σε Νταρθ Βέιντερ αλλά τελικά βρίσκει την εξιλέωση σώζοντας τον γιο του από τον Ντάρθ Σίντιους.
Αρχικά ο Λούκας είχε γράψει ένα σενάριο το οποίο σκεφτόταν να το κάνει 9 ταινίες, τελικά όμως κατάφερε να φτιάξει 6. Έχει δηλώσει ότι δεν πρόκειται να βγει καινούρια ταινία Star Wars. Το 1977 λοιπόν με περιορισμένο προϋπολογισμό αποφάσισε από τις 9 ταινίες να ξεκινήσει με το κομμάτι του σεναρίου που περιγράφεται στην πρώτη ταινία που κυκλοφόρησε. Δημιούργησε έπειτα τη συνέχεια «Η Αυτοκρατορία Αντεπιτίθεται» το 1980 και τελείωσε την πρώτη τριλογία το 1983 με την «Επιστροφή των Τζεντάι». Έκτοτε δημιουργήθηκε και η παράδοση ότι κάθε ταινία απείχε από την επόμενη σε κυκλοφορία 3 χρόνια.
Αφού ολοκληρώθηκε στην ουσία το 2ο μέρος της ιστορίας, το 1999 ο Λούκας σκηνοθέτησε την «Αόρατη Απειλή» η οποία σηματοδότησε μια νέα τριλογία στα σκαριά, αυτή τη φορά όμως θα περιέγραφε γεγονότα πριν την πρώτη ταινία. Αυτομάτως λοιπόν η νέα επίσημη ονομασία των ταινιών άλλαξε σε Επεισόδιο 4, 5 και 6 αντιστοίχως. Ακολουθώντας την παράδοση των τριών χρόνων ανά ταινία, ο Λούκας σκηνοθέτησε την «Επίθεση των Κλώνων» το 2002 και το 2005 την «Εκδίκηση των Σιθ».
Χρονολογική σειρά παραγωγής των ταινιών:
25 Μαΐου 1977 - Ο Πόλεμος των Άστρων: Επεισόδιο 4 - Μια Νέα Ελπίδα
21 Μαΐου 1980 - Ο Πόλεμος των Άστρων: Επεισόδιο 5 - Η Αυτοκρατορία Αντεπιτίθεται
25 Μαΐου 1983 - Ο Πόλεμος των Άστρων: Επεισόδιο 6 - Η Επιστροφή των Τζεντάι
19 Μαΐου 1999 - Ο Πόλεμος των Άστρων: Επεισόδιο 1 - Η Αόρατη Απειλή
16 Μαΐου 2002 - Ο Πόλεμος των Άστρων: Επεισόδιο 2 - Η Επίθεση των Κλώνων
19 Μαΐου 2005 - Ο Πόλεμος των Άστρων: Επεισόδιο 3 - Η Εκδίκηση των Σιθ
Η χρονολογική σειρά στο σύμπαν του Πολέμου των Άστρων βέβαια, όπως είναι λογικό, είναι η σειρά των επεισοδίων.
Περιβάλλον, μουσική, θέματα και μοτίβα
Ο Πόλεμος των Άστρων είναι μια διαστημική όπερα. Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί τόσο εύκολα επιστημονική φαντασία καθώς επικεντρώνεται περισσότερο σε ρομαντικά στοιχεία και δραματικές επικές μάχες. Επίσης υπάρχει αρκετά το μυστικιστικό στοιχείο με την Δύναμη που "μαγικά" δίνει όλες αυτές τις δυνάμεις στους Τζεντάι. Ο Λούκας έχει συνδιάσει τόσο φουτουριστικά στοιχεία επιστημονικής φαντασίας με παλιά τεχνολογία σε συνδυασμό με την πρόταση που εμφανίζεται πάντα πρώτη σε κάθε ταινία "A long time ago, in a galaxy far, far away..." (πολύ παλιά, σε έναν γαλαξία πολύ, πολύ μακρυά) και δεν δημιουργεί τόσο την αίσθηση ενός πιθανού μέλλοντος παρά την αίσθηση μιας παιδικής ιστορίας, ενός παραμυθιού.
Ο Τζωρτζ Λούκας έχει δηλώσει ότι ο Πόλεμος των Άστρων είναι μια ταινία που συνοδεύει τη μουσική, όχι το αντίστροφο. Η μουσική όλων των ταινιών έχει γραφτεί από τον συνθέτη Τζων Γουίλιαμς και πολλά θέματα που έχουν παιχτεί στις ταινίες αποτελούν πλέον μονόλιθους κινηματογραφικών θεμάτων, άμεσα αναγνωρίσιμα και συνδεμένα με συγκεκριμένους χαρακτήρες της ταινίας. Κινούνται ως επί των πλείστων σε μοτίβα όμοια αυτών της όπερας του Ρίχαρντ Βάγκνερ τα οποία συνδέονται μεταξύ τους πολύ συχνά. Μια μετατροπή του κλασσικού θέματος του Επεισοδίου 4 αποτελεί το κεντρικό θέμα σε κάθε ταινία.
Από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία στο σύμπαν του Πολέμου των Άστρων είναι η Δύναμη. Αυτή δίνει στους Τζεντάι διάφορες δυνάμεις, από τηλεπάθεια και τηλεκίνηση μέχρι ψυχομέτρηση, υπεράνθρωπη φυσική κατάσταση και την δυνατότητα πρόβλεψης του μέλλοντος. Περιγράφεται από τον Γιόντα ως ένα πεδίο που δίνει ζωή και είναι παντού. Ο μεγαλύτερος φόβος ενός Τζεντάι είναι να παρασυρθεί απο την Σκοτεινή Πλευρά της Δύναμης η οποία αναδύεται μέσω των αρνητικών συναισθημάτων, δηλαδή φόβος, μίσος, οργή κτλ. Ανάλογα με το ποια πλευρά της Δύναμης χρησιμοποιεί ο Τζεντάι έχει και τις ανάλογες δυνάμεις. Στις ταινίες δίνεται η εντύπωση ότι η Σκοτεινή Πλευρά είναι ευκολότερη αλλά δεν είναι πιο δυνατή και αυτό είναι θέμα διαμάχης μεταξύ Τζεντάι και Σιθ.ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΠΙΖΑΣ

http://lefobserver.blogspot.gr/2008/04/blog-post_18.html?spref=fb

LEANING TOWER OF PISA - Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΠΙΖΑΣ

Θαύμα Θαυμάτων: Ο Πύργος της Πίζας
Γιατί γέρνειΈνα απ’ τα μεγαλύτερα θαύματα του κόσμου και απ’ τα πιο μεγαλόπρεπα μνημεία είναι ο Πύργος της Πίζας.
Ο Πύργος αυτός έχει ύψος 58,36 μέτρα από τα θεμέλια και 55 μέτρα από την βάση. Το συνολικό του βάρος είναι 14.453 τόνοι. Στις 7 Ιανουαρίου έκλεισε τις πύλες του λόγο κινδύνου να καταρρεύσει. Επί 800 χρόνια, το καμπαναριό του καθεδρικού ναού της Πίζας, που στεκόταν σε μια εύθραυστη ισορροπία «φλερτάροντας» με τους νόμους της βαρύτητας, είχε δημιουργήσει μεγάλο θαυμασμό αλλά και πολλές απορίες.
Μήπως σχεδιάστηκε για να γέρνει; Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου πολέμου δεν έπαθε τίποτα! Αρχικά λένε πως το σχέδιο ξεκίνησε από τον αρχιτέκτονα Bonanno Pisano. Νεότερες έρευνες λένε πως δημιουργός του είναι ο Diotisalvi. Ο Πύργος άρχισε να χτίζεται το 1063. Δεν βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, κοντά στον ποταμό Άρνο, αλλά στα βορειοδυτικά τείχη της πόλης. Επίσης βρίσκεται στο πίσω μέρος του καθεδρικού ναού, διαγώνια προς την ανατολική πλευρά. Το πιθανότερο είναι ότι το χρησιμοποιούσαν σαν ένα είδος φάρου αλλά και ως παρατηρητήριο.
Ο οχταώροφος Πύργος άρχισε να γέρνει όταν οι εργάτες σήκωσαν τον τρίτο όροφο, περίπου 5 χρόνια μετά την έναρξη των εργασιών. Η αιτία είναι η σύσταση του εδάφους που δεν αντέχει τέτοια βαριά οικοδομήματα.
Το 1350 τοποθέτησαν το καμπαναριό. Οι εργασίες όμως διακόπηκαν πολλές φορές. Οι λόγοι δεν ήταν μόνο η κλήση του Πύργου, αλλά και οι πόλεμοι της Πίζας με τη Γένοβα και τη Φλωρεντία.
Προβλημάτισε πολλούς η κλίση του Πύργου και έτσι έψαχναν λύσεις για να γίνει κάθετος. Το 1992 τοποθέτησαν στο εσωτερικό του ηλεκτρονικά όργανα, που παρακολουθούσαν τις κινήσεις του με κάθε λεπτομέρεια. Στην συνέχεια, εντόπισαν πως ο Πύργος όχι απλά έγερνε αλλά και περιστρεφόταν. Γι’ αυτό και τοποθέτησαν στη βόρεια πλευρά αντίβαρο 600 τόνων. Το πρόβλημα αυτό λύθηκε. Το 1995 ο Πύργος υποχώρησε και χρειάστηκε πάρα πολλές εργασίες ώστε να «σωθεί».
Το συνολικό κόστος ήταν 27.000.000 ευρώ. Δικαίως ξοδεύτηκαν τόσα χρήματα γιατί ο Πύργος είναι πάλι ανοιχτός και όλοι μπορούν να ξανανεβούν τα 293 σκαλιά. Ήταν, είναι και θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα του κόσμου.

Οι 7 συνειδήσεις του ανθρώπου

  Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη

http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/eswterismou/oi-7-suneidhseis-tou-anthrwpou.html

Οι 7 συνειδήσεις του ανθρώπου

"Με ρωτάς πώς γίνηκα τρελός. Να πώς: Μια μέρα, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί, ξύπνησα από ύπνο βαθύ και ανακάλυψα πως όλες οι μάσκες είχαν κλεφτεί. Και οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μέσα σε εφτά ζωές..."

... Για πρώτη φορά, ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. Και μέσα σε έκσταση φώναξα «ευλογημένοι οι κλέφτες που έκλεψαν τις μάσκες μου». Έτσι γίνηκα τρελός." (Χαλίλ Γκιμπράν, Ο Τρελός).

«ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ». Αυτό το ρητό διάβαζε ο επισκέπτης στην αρχαιότητα στο ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς και μέσα του βρίσκεται το κλειδί όλης της Σοφίας. Άνθρωπε, γνώρισε τον εαυτό σου!

Από τα πανάρχαια χρόνια, ο άνθρωπος, προσπάθησε να γνωρίσει τον εαυτό του, να γνωρίσει το μυστήριο της ύπαρξης και να δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα που τον βασάνιζαν «ποιος είμαι, από πού έρχομαι και πού πηγαίνω;»

Μεγάλοι πολιτισμοί ... Αίγυπτος, Κίνα, Ινδία, Ελλάδα, Ρώμη, Νότια Αμερική, έδωσαν απαντήσεις στο ερώτημα, απαντήσεις βασισμένες σε βαθιές φιλοσοφικές, επιστημονικές και θρησκευτικές γνώσεις.

Κύλησαν τα χρόνια... κοιμήθηκαν οι αρχαίοι πολιτισμοί και σήμερα εμείς οι άνθρωποι του 21ου αιώνα, θεωρούμε ότι γνωρίζουμε πολλά για τον άνθρωπο, αλλά πάντα θα κουβαλάμε μέσα στην ψυχή μας το αναπάντητο ερώτημα «Εγώ ποιος είμαι, από πού έρχομαι;» το οποίο θα κεντρίζει κάθε οδοιπόρο της γνώσης.

Η προσπάθεια τού ανθρώπου να βρει απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα ονομάζεται Φιλοσοφική ή Πνευματική Αναζήτηση.

Οι αρχαίες εσωτερικές διδασκαλίες μάς λένε ότι ο άνθρωπος αποτελείται από 7 σώματα, που βρίσκονται σε διαφορετικά επίπεδα - διαφορετικές συχνότητες - της Φύσης. Έχουμε δηλαδή εκτός από τη συνείδηση του φυσικού σώματος, άλλες έξι συνειδήσεις.

Και εδώ συναντάμε τον αριθμό 7 αναγνωρίζοντας τη σημασία του στο Σύμπαν. Έχουμε τα 7 κρυστάλλινα συστήματα που προσδιορίζουν τις μορφές της κρυσταλλοποίησης των ορυκτών, τις 7 στοιβάδες του ατόμου, τα 7 γεωλογικά στρώματα της γης, τους 7 πλανήτες, τα 7 χρώματα της Ίριδας, τις 7 μουσικές νότες, τις 7 οικογένειες του περιοδικού συστήματος των Χημικών στοιχείων, τους 7 αδένες εσωτερικής έκκρισης του οργανισμού κ.λ.π.

Ας γνωρίσουμε αυτούς τους φορείς του ανθρώπου, ξεκινώντας από τον πιο τραχύ, από τον έβδομο, και τελευταίο φορέα, που είναι το σώμα του και που στην εσωτερική φιλοσοφία ονομάζεται Αιθεροφυσικός φορέας.

7. Αιθεροφυσικό Σώμα

Λέγεται έτσι, επειδή αποτελείται από δύο στοιχεία: τη μορφή, την οποία καθορίζει η λεγόμενη αιθερική ενέργεια και τη φυσική ύλη.

Θα το καταλάβουμε καλύτερα με ένα παράδειγμα. Αν πάρουμε μια κιμωλία και την κοπανήσουμε σε ένα γουδί, θα αποκτήσουμε σκόνη κιμωλίας. Έχει εξαφανιστεί η μορφή, δηλαδή ο κύλινδρος της κιμωλίας, αλλά ακόμη συνεχίζει να υπάρχει η ουσία του πράγματος που ονομάζουμε κιμωλία.

Έτσι, οποιοδήποτε πράγμα καθορίζεται από δύο βασικούς παράγοντες: την ουσία του και την ενέργεια που οργανώνει τα μόρια ή σωματίδια αυτής της ουσίας κατά μια ορισμένη μορφή.

Με παρόμοιο τρόπο το σώμα μας αποτελείται από υλικά στοιχεία και από μια ηλεκτρομαγνητική ή καλύτερα «αιθερική» ενέργεια που τους δίνει μια συγκεκριμένη μορφή ή δομή και για το λόγο αυτόν ονομάζουμε το φυσικό μας σώμα «αιθεροφυσικό». Η αιθερική ενέργεια είναι αόρατη στα φυσικά μάτια, όπως και το ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά με ειδικές ασκήσεις συγκέντρωσης μπορεί να παρατηρηθεί άνετα και εύκολα.

Η λεγόμενη μηχανή Κίρλιαν φωτογραφίζει τις αιθερικές ενέργειες που περιβάλλουν και συγκροτούν το ανθρώπινο σώμα, δείχνοντας ένα λαμπερό φωτοστέφανο ακτινοβολίας γύρω από τα αντικείμενα.

Στην αρχαία Αίγυπτο ονόμαζαν το φυσικό σώμα με τα διάφορα όργανά του ΚΑΤ, που σημαίνει «σκληρό», κάτι σαν ξύλο και γνώριζαν κάποιες μεθόδους με τις οποίες κατάφερναν να μην αποχωρίζονται οι αιθερικές δυνάμεις από τη σωματική ύλη, έτσι ώστε να αποφεύγεται η αποσύνθεση του σώματος. Οι Ινδοί φιλόσοφοι το ονόμαζαν Στούλα Σαρίρα, που σημαίνει υλικός φορέας.

6. Ζωτικό Σώμα

Αν όμως υπήρχε μόνο το αιθεροφυσικό σώμα στον άνθρωπο, τότε τι διαφορά θα υπήρχε μεταξύ ενός χεριού τέλεια μουμιοποιημένου και ενός άλλου που ανήκει σε ένα ζωντανό άνθρωπο;

Είναι φανερό ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά, η οποία μεταφράζεται σε θερμότητα, ηλεκτρικά ρεύματα, χρωματισμό, μυική δύναμη κ.λ.π. Την εσωτερική αιτία αυτών των εκδηλώσεων μπορούμε να την ονομάσουμε ζωή.

Το δεύτερο επίπεδο μετά το αιθεροφυσικό είναι το Ζωτικό, Ενεργειακό ή Πρανικό σώμα, όπως το ονόμασε η Ε.Π. Μπλαβάτσκυ στη «Μυστική Διδασκαλία». Στην Ανατολή, η Ζωτική Πνοή, η ενέργεια της ζωής ονομάζεται ΠΡΑΝΑ.

Το σώμα αυτό της ζωτικότητας διαποτίζει όλο τον οργανισμό και προεξέχει 20 με 30 εκ. από το δέρμα, ρυθμίζει την υγεία, το βαθμό ενεργητικότητας και ζωντάνιας αντλώντας πρανική ενέργεια από το περιβάλλον. Η μηχανή Κίρλιαν μπορεί να φωτογραφίσει -εκτός από την αιθερική ενέργεια- αυτήν την ακτινοβολία ζωτικότητας, την Πρανική ενέργεια, την οποία η σύγχρονη επιστήμη ονομάζει Οργοτρονική ή Βιοενέργεια.

Ο άνθρωπος έχει το αιθεροφυσικό του σώμα κοινό με το ορυκτό βασίλειο και το ζωτικό σώμα του κοινό με το φυτικό, επειδή τα φυτά, εκτός από το δικό τους αιθεροφυσικό σώμα έχουν και μια ζωτική ενέργεια που εκδηλώνεται μέσα από την αύξηση, κίνηση και την αναπαραγωγή τους.

Ο ήλιος είναι η κύρια πηγή της ενέργειας Πράνα, αλλά και ορισμένα φυτά και δένδρα όπως τα πεύκα, καθώς επίσης και το νερό είναι καλοί συσσωρευτές αυτής της ενέργειας.

Στην Αίγυπτο συμβόλιζαν αυτόν τον φορέα με ένα αγγείο σε μορφή καρδιάς, όπου μέσα υπήρχαν υγρά και ζωτικοί χυμοί, ενώ στην Ινδία το ονόμαζαν Πράνα Σαρίρα.

5. Συναισθηματικό Σώμα

Είναι ο φορέας των συγκινήσεων και των συναισθημάτων, των παθών και της επιθυμίας. Επειδή είναι πολύ ευαίσθητο και ευμετάβλητο από τις ουράνιες επιδράσεις ονομάστηκε στη Δυτική Παράδοση αστρικό σώμα γιατί είναι υποδοχή και καθρέπτης των ενεργειών κυρίως του Ήλιου και της Σελήνης.

Με το Αστρικό Σώμα θυμώνουμε, λυπόμαστε, χαιρόμαστε, επικοινωνούμε με τον έξω κόσμο με τρόπο πιο περίπλοκο από την απλή κίνηση που διαθέτει το φυτικό βασίλειο.

Λέγεται και «Διπλό Ομοίωμα» ή είδωλο γιατί αποτελεί ένα ακριβές αντίγραφο του φυσικού σώματος, αλλά με λεπτότερες και πιο πολύπλοκες αισθήσεις.

Λειτουργεί σαν γέφυρα μεταξύ του εσωτερικού ανθρώπου και του περιβάλλοντος μέσα από αυτές τις «ανοικτές πύλες» του φυσικού σώματος που ονομάζουμε αισθήσεις και οι οποίες αποτελούν μια προέκταση του Ομοιώματος αυτού.

Το Είδωλο αυτό προηγείται της ύπαρξης του νεογέννητου και ευθύνεται για το σχηματισμό του, τα χαρακτηριστικά του κλπ. που θα είναι κατ' εικόνα του. Επίσης υπερβαίνει τα όρια του φυσικού θανάτου του σώματος και έχει μια μεταθανάτια ύπαρξη, αν και περιορισμένη, σε μια αόρατη διάσταση ή κόσμο, που οι αρχαίοι Ινδοί ονόμασαν Κάμα-Λόκα δηλ. «Τόπο των επιθυμιών» και οι Έλληνες Άδη.

Ολόκληρο το Αστρικό Σώμα περιβάλλεται από ένα ωοειδές σχήμα ακτινοβόλο, σαν φωτοστέφανο, που ονομάζεται Αύρα. Μέσα της υπάρχουν διάφορα χρώματα, σχήματα και λάμψεις, σε συνεχή κίνηση, σαν να πλέουν σε φουρτουνιασμένη θάλασσα, τα οποία δείχνουν τις στιγμιαίες συγκινήσεις καθώς και τα διαρκή συναισθηματικά στοιχεία του χαρακτήρα του ανθρώπου. Για αυτό ο ενορατικός μπορεί να διακρίνει το χαρακτήρα και τη συναισθηματική ζωή ενός ανθρώπου ρίχνοντας μόνο μια ματιά στην Αύρα του. Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι τα κατώτερα συναισθήματα έχουν θολά και σκούρα χρώματα ενώ τα ανώτερα έχουν λαμπερές και διαυγείς αποχρώσεις.

Το Αστρικό Σώμα μπορεί να προβληθεί έξω από το φυσικό του σώμα στον ύπνο, με τα όνειρα, αλλά και συνειδητά στην κατάσταση εγρήγορσης, και αυτή η διαδικασία απαιτεί εσωτερική καλλιέργεια και εξάσκηση. Είναι αυτό που ονομάζουμε συνειδητή Αστρική Προβολή.

Τα περισσότερα παραψυχολογικά φαινόμενα, όπως για παράδειγμα η τηλεπαθητική επικοινωνία, γίνονται με τη μεσολάβηση του Αστρικού Σώματος. Το Αστρικό μας είναι καθαρά υποκειμενικό και μας κάνει να βλέπουμε τον κόσμο όπως είμαστε εμείς.

Οι Αιγύπτιοι ονόμαζαν αυτόν τον φορέα ΚΑ, ενώ οι Ινδοί Λίγγα Σαρίρα

4. Κατώτερο Νοητικό Σώμα ή Συγκεκριμένος Νούς

Λέγεται και Κάμα- Μάνας, (δηλαδή νους των επιθυμιών: Κάμα = επιθυμία και Μάνας = νους). Είναι η κατ' εξοχήν ανθρώπινη συνείδηση. Αν και μερικά ανώτερα θηλαστικά διαθέτουν κάτι που θα μπορούσαμε να ορίσουμε ως νόηση, η διαφορά με τον άνθρωπο είναι πολύ μεγάλη.

Η Νοητική συνείδηση έχει την ικανότητα να αντιλαμβάνεται τα νοητά πράγματα επειδή μπορεί να σχηματίζει εικόνες, να δίνει μορφές στα πράγματα. Όταν συνδέεται με τη λέξη Κάμα, την επιθυμία, ο φορέας αυτός είναι ικανός να εκφράζει τις «μορφές επιθυμιών» της συνείδησης, να τις οργανώνει και να τις μορφοποιεί ώστε να μπορούν να εκπληρωθούν. Έτσι ο Νους παγιδευμένος στο δίχτυ των επιθυμιών, γίνεται εγωιστής, αποκλειστικός.

Όλες οι σκέψεις που έχουν εγωιστικούς σκοπούς, που ασχολούνται με τον αισθητό και συγκεκριμένο κόσμο των μορφών, ανήκουν σε αυτόν το Συγκεκριμένο ή Εγωιστικό Νου, το Κάμα-Μάνας.

Το Νοητικό αυτό Σώμα του ανθρώπου έχει ωοειδές σχήμα, αλλά είναι λίγο μεγαλύτερο από την Αύρα του Αστρικού. Είναι κι αυτό χρωματισμένο με διάφορα χρώματα, ανάλογα με την ένταση και το είδος της σκέψης, τα οποία όμως παίρνουν συγκεκριμένα σχήματα, συνήθως γεωμετρικού τύπου, σαν πολύεδρα, που πλέουν μέσα στη Αύρα, γύρω από τον άνθρωπο και λέγονται σκεπτομορφές. Όταν ο άνθρωπος έχει χαμηλή νοητική ανάπτυξη, δεν υπάρχουν καθορισμένα χρώματα και σχήματα στην Αύρα του, αλλά επικρατεί ένα θολό μείγμα από διάφορες αποχρώσεις. Καθώς εξελίσσεται, τα χρώματα ξεχωρίζουν, αποκτούν λάμψη και κατασταλάζουν μέσα στο Νοητικό Αυγό, ενώ τα γεωμετρικά σχήματα γίνονται καθαρότερα.

Τα τέσσερα αυτά σώματα που είδαμε ως τώρα, αποτελούν τις κατώτερες συνειδήσεις του Ανθρώπου ή καλύτερα του Εγώ, είναι τα εξωτερικά ενδύματα του Ανώτερου Εαυτού, τα οποία μας επιτρέπουν τη ζωή, τη λειτουργία και την επαφή με το φυσικό, το βιοενεργειακό, τον ψυχικό και το νοητικό κόσμο.

Η Εσωτερική παράδοση τα συσχετίζει με τα 4 συμβολικά Στοιχεία της Αλχημείας: Γη, Νερό, Αέρα και Φωτιά αντίστοιχα. Αποτελούν όλα μαζί την ανθρώπινη ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ, δηλαδή το σύνολο των προσωπίδων ή φορέων με τις οποίες ο Εσωτερικός Άνθρωπος εκδηλώνεται στη ζωή, στην ύπαρξη του Κόσμου των Μορφών.

Συμβολικά παριστάνεται σαν ένα Τετράγωνο αφού είναι τετραπλής φύσης. Τα τέσσερα αυτά σώματα είναι θνητά, δηλαδή φθείρονται και καταστρέφονται με το τέλος της ζωής.

3. Αγνός ή Καθαρός Νους (Μάνας)

Είναι ο Ανιδιοτελής Νους, η Αφηρημένη Σκέψη, η οποία επιτρέπει στον άνθρωπο τη σύλληψη των ανωτέρων, φιλοσοφικών Ιδεών και Αληθειών. Η αλήθεια είναι ότι ο Νους είναι ένας, αλλά λειτουργεί σαν να ήταν δυο ξεχωριστοί φορείς συνείδησης.

Είναι αυτό που επιτρέπει στον άνθρωπο να κοιτάζει προς τα πάνω, ψηλά, «προς τα άστρα» και που τον κάνει να είναι αληθινά Άνθρωπος (άνω-θρώσκω, ανυψώνομαι προς τα πάνω).

Το Μάνας είναι που μας δίνει μια αίσθηση Ατομικότητας. Είναι η εσωτερική φωνή, που μας εμπνέει και μας μαλώνει. Σε αυτό κοιμούνται όλα τα ηρωικά μας όνειρα, οι αρετές, ο αλτρουισμός, η ανιδιοτέλεια και η ευγένεια. Οι αφηρημένες μαθηματικές και άλλες ανώτερες σκέψεις. Πρόκειται για την ουσία που γεμίζει το Γκράαλ, το Δισκοπότηρο που έψαχναν οι ιππότες του Αρθούρου.

Στην Αρχαία Αίγυπτο η αντίθεση αυτή εκφραζόταν στα ίδια τα ονόματα των δύο αυτών φορέων. Τον εγωιστικό Νου, με έδρα στην καρδιά, μαζί με τα πάθη και τα συναισθήματα, τον ονόμαζαν ΑΒ και αποτελούσε στην καθαυτή ανθρώπινη ψυχή. Εκεί συσσωρεύονται οι καλές και οι κακές πράξεις που ελεύθερα διαπράττει ο άνθρωπος. Αυτές ζυγίζονται στη μεταθανάτια τελετή του «Ζυγίσματος της καρδιάς» του πεθαμένου. Τον ανιδιοτελή πνευματικό Νου τον ονόμαζαν ΒΑ, αντιστροφή του ΑΒ και τον συμβόλιζαν με ένα χελιδόνι που έβγαινε από το στόμα του πεθαμένου.

Μέσω της ανάπτυξης αυτού του φορέα, ο άνθρωπος γίνεται κυρίαρχος του χωρόχρονου, γίνεται Μάντης (από την ινδοευρωπαϊκή ρίζα ΜΑΝ, Άνθρωπος) και η ροή του χρόνου σταματάει για αυτόν, καθώς εισχωρεί στη Δυναμική Αιωνιότητα, στο Ον του Παρμενίδη, το Άναρχο, Άχρονο και Αμετάβλητο.

2. Διαισθητικός φορέας (Βούδι)

Είναι ο φορέας της Διαίσθησης, που δεν χρειάζεται τη νοητική διαδικασία για να φτάσει στην Αλήθεια, αλλά την αντιλαμβάνεται απευθείας. Είναι γνωστό ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν την ικανότητα να διαβάζουν το μέλλον, να καταλαβαίνουν γραφές σε άγνωστες γλώσσες, να προαισθάνονται μια καταστροφή σε ένα συγκεκριμένο και μακρινό μέρος της γης κ.α. Αυτήν την ικανότητα, που «κοιμάται» στο βάθος κάθε ανθρώπου, μπορούμε να την ονομάσουμε διαίσθηση και ο φορέας της είναι το «Διαισθητικό ή Ενορατικό Σώμα» ή όπως το λένε στην Ανατολή το «Βουδικό Σώμα». Βούδι στα σανσκριτικά σημαίνει Φως, το φως της διάκρισης, της Σοφίας. Προέρχεται από την ινδοευρωπαϊκή ρίζα Vyd, που σημαίνει Σοφία και συσχετίζεται με τις Βέδες, τα ιερά βιβλία της αρχαίας Ινδίας.

Όταν αυτός ο φορέας αναπτύσσεται, τότε λέγεται ότι ο άνθρωπος είναι Φωτισμένος, ένας «εκλεκτός». Στο κοσμικό επίπεδο είναι ο Φτερωτός Έρωτας που αγκαλιάζει τα πάντα και τα κρατάει ενωμένα. Για αυτόν δεν υπάρχει πλέον δυϊσμός, όπως για το Μάνας, γιατί υποκείμενο και αντικείμενο έχουν πλέον ταυτιστεί. Ο αναζητητής και η Αλήθεια έχουν πλέον ενωθεί.

Για το φορέα Βούδι δεν υπάρχει πια χρόνος και ο χώρος. Είναι ενιαίος. Τα πάντα είναι Ένα.

Στην αρχαία Αίγυπτο ταυτιζόταν με την Ίβιδα και τον ονόμαζαν Ακού. Αυτό το πτηνό συσχετιζόταν με το πιο λεπτό και αγνό μέρος της ανθρώπινης ψυχής, με το πνευματικό φως.

1. Πνεύμα ή καθαρή Βούληση (Άτμα)

Τέλος σε αυτήν την αναβατική σκάλα, πιο πέρα από το Βούδι, είναι το πραγματικό Εγώ, ο Σιωπηλός Παρατηρητής, ο έσχατος σπινθήρας, η Μονάδα, το Πνεύμα, η ανώτερη πνευματική Αρχή του Ανθρώπου, ο Κάτοχος των φορέων. Για αυτό δεν μπορούμε να θεωρούμε το Άτμα πραγματικά σαν ένα φορέα του Ανθρώπου. Είναι η πνευματική Μονάδα, το αληθινό «Είναι» του πλάσματος που ονομάζουμε άνθρωπο. Στη Δυτική Φιλοσοφία είναι το Άτομο, εκείνο το πραγματικά αδιαίρετο, αμετάβλητο, άχρονο, θείο στοιχείο μέσα στον Άνθρωπο. Οι δύο λέξεις, η ελληνική και η σανσκριτική, έχουν την ίδια ρίζα και την ίδια σημασία.
«Βούληση για να Είναι» είναι ίσως η πιο κατάλληλη έκφραση για να διαισθανθούμε τι είναι το Άτμα.

Αποτελεί το κέντρο από όπου πηγάζει το Είναι και Ύπαρξη του ανθρώπου, με τους έξι φορείς έκφρασής του. Σε αυτό το κέντρο ή σημείο, το χωρίς διαστάσεις ή χρόνο, ενώνεται το Ον του Ανθρώπου και το Ον του Σύμπαντος.

Άτμα είναι ο Θεός μέσα στον Άνθρωπο, η κατάκτηση του απείρου. Αυτή τη βούληση του «Δύνασθαι είναι» ονόμαζαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι Σαχού ή Ατμού (φωτεινή ενδυμασία της Μακαριότητας).

Οι Αιώνιες Διδασκαλίες λένε, ότι η Ανώτερη Τριάδα - Άτμα - Βούδι - Μάνας, είναι το ΘΕΙΟ ΕΓΩ του ανθρώπου. Δεν βρίσκεται μέσα στον χρόνο, τουλάχιστον όπως τον εννοούμε κανονικά και υπάρχει και παραμένει πριν και μετά από αυτήν ή οποιαδήποτε άλλη ενσάρκωση. Είναι το Άτομο.

Συμβολικά η καλύτερη εικόνα που μπορεί να απεικονιστεί είναι το Τρίγωνο, ένα, αλλά με τρεις διαφορετικές πλευρές.

Η προσωπικότητα είναι θνητή, μεταβλητή, γεννιέται και πεθαίνει. Μόνο η Τριάδα αποτελεί εκείνο που δεν πεθαίνει ποτέ, το αιώνιο και αμετάβλητο, πέρα από τη ζωή και το θάνατο. Είναι το Ον, εκείνο που πάντα υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει.

Ανάμεσα στην προσωπικότητα ή Τετράδα και την Πνευματική Τριάδα υπάρχει σύμφωνα με τις αρχαίες διδασκαλίες, μια γέφυρα, μια λεπτή σύνδεση, η οποία συμβολίζεται με ένα χρυσό νήμα και ονομάζεται στα σανσκριτικά «Αντακαράνα». Αποτελεί μια αόρατη, λεπτή γέφυρα για να μπορεί να περάσει η ανθρώπινη συνείδηση από τα κατώτερα επίπεδα της Προσωπικότητας, στα ανώτερα του Πνευματικού Εγώ.

Το να περάσουμε από το φθαρτό, στο Άφθαρτο, από το τετράγωνο στο τρίγωνο, σημαίνει μια θυσία, την οποία θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ως κατάκτηση του δικού μας εσωτερικού όντος. Η ατραπός αυτή του Αντακαράνα, της αόρατης γέφυρας, είναι φτιαγμένη από τις πέτρες των Αρετών και των πνευματικών κατακτήσεων. Καθώς ο άνθρωπος εξελίσσεται πνευματικά, οικοδομεί αυτή την Ατραπό με τα αποτελέσματα των πράξεων του.

Όταν ο άνθρωπος αποκτά συνείδηση της αθανασίας του, όταν η δράση του γίνεται ανιδιοτελής, και Υπηρετεί την Αλήθεια, τη Δικαιοσύνη, το Καλό και το Όμορφο, δηλαδή Υπηρετεί τον Θεό, τότε ο άνθρωπος αυτός γίνεται ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ.

Βιβλιογραφία

1.       Εισαγωγή στην Μυστική Διδασκαλία - G. A. Livraga - εκδ. Νέα Ακρόπολη

2.       Τα 3 κέντρα του Μυστηρίου - Γ. Πλάνας - Εκδ. Νέα Ακρόπολη

3.       Αποκαλυμμένη Ίσιδα τόμος Α - Ε.Π. Μπλαβάτσκυ - εκδ. Ιάμβλιχος

4.       Ο μηχανισμός του Νου - Dion Fortune - εκδ. Ιάμβλιχος

5.       Εισαγωγή στην Θεοσοφία - Κ. Μελισσαρόπουλος

6.       Οι 7 αρχές του ανθρώπου - Annie Bezant - εκδ. Ιάμβλιχος

7.       Ο άνθρωπος και τα σώματα του - Annie Bezant - εκδ. Ιάμβλιχος

8.       Επιλογή Ομιλιών στην Νέα Ακρόπολη - Γ. Πλάνας - εκδ. Νέα Ακρόπολη

Τα φιλαράκια

Bigbook.gr

Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει ένα καινοτόμο πρόγραμμα για την προαγωγή της συναισθηματικής ανθεκτικότητας των παιδιών, μιας ικανότητας που τους επιτρέπει να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά μια δύσκολη κατάσταση και τα αρνητικά συναισθήματα που αυτή συνεπάγεται. Ειδικότερα, τα παιδιά μαθαίνουν διάφορους τρόπους να αντιμετωπίζουν τις ανησυχίες και τα προβλήματα της καθημερινότητας, οι οποίοι περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, αντικατάσταση των αρνητικών σκέψεων με θετικές, ανάλυση του προβλήματος σε μικρότερα κομμάτια και σταδιακή αντιμετώπισή του, ακόμη και ασκήσεις χαλάρωσης. Το προτεινόμενο πρόγραμμα μπορεί να εφαρμοστεί από τους εκπαιδευτικούς, αλλά και τους γονείς και άλλους ενηλίκους που παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή των παιδιών. Οι εκπαιδευτικοί μπορούν να εκτιμήσουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι μαθητές στη συναισθηματική ανάπτυξή τους και να τους βοηθήσουν αξιοποιώντας ή και τροποποιώντας το προτεινόμενο υλικό ανάλογα με τις ανάγκες τους, στο πλαίσιο είτε διάφορων μαθημάτων είτε της ευέλικτης ζώνης. Οι γονείς και οι άλλοι σημαντικοί ενήλικοι μπορούν επίσης να βοηθήσουν το παιδί τους να νικήσει τις ανησυχίες του χρησιμοποιώντας εκείνες τις ενότητες και τις δραστηριότητες που ανταποκρίνονται αποκλειστικά στις ανάγκες του, αλλά και σε συνεργασία με το σχολείο, προσφέροντας παραδείγματα από την καθημερινή ζωή του παιδιού.

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=209437

ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΦΛΕΜΙΝΓΚ

ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΦΛΕΜΙΝΓΚ ( 6 Αυγούστου 1881 – 11 Μαρτίου 1955)

Ο Σερ Αλεξάντερ Φλέμινγκ (Alexander Fleming),ήταν Σκωτσέζος βιολόγος και φαρμακολόγος, που ασχολήθηκε ερευνητικά με τη βακτηριολογία, την ανοσολογία και τη χημειοθεραπεία. Είναι πολύ γνωστός για την ανακάλυψη του πρώτου αντιβιοτικού, της πενικιλλίνης, το 1928, για την οποία και πήρε το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής το 1945 μαζί με τους Φλόρεϋ και Τσέιν. Μια άλλη σημαντική ανακάλυψή του είναι αυτή του ενζύμου λυσοζύμης, το 1922.

Μια τυχαία ανακάλυψη

«Ξυπνώντας το ξημέρωμα της 28ης Σεπτεμβρίου 1928, ασφαλώς δε σχεδίαζα να φέρω επανάσταση σε όλη την Ιατρική ανακαλύπτοντας το πρώτο αντιβιοτικό, φονιά δηλαδή βακτηρίων», θα έγραφε αργότερα ο Φλέμινγκ, «αλλά καταλαβαίνω ότι αυτό ακριβώς έκανα τότε» (Kendall F. Haven: Marvels of Science, Libraries Unlimited, 1994, σελ. 182)

Το 1928 ο Φλέμινγκ ερευνούσε τις ιδιότητες των σταφυλόκοκκων. Είχε ήδη κάποια φήμη από τις προηγούμενες έρευνές του, ως ευφυούς ερευνητή αλλά και απρόσεκτου τεχνικού εργαστηρίου: συχνά ξεχνούσε τις καλλιέργειες μικροβίων πάνω στις οποίες εργαζόταν και γενικώς το εργαστήριό του ήταν συνήθως πολύ ακατάστατο. Αφού επέστρεψε από διακοπές, ο Φλέμινγκ πρόσεξε ότι πολλά από τα δισκία μικροβιακών καλλιεργειών είχαν μολυνθεί από ένα μύκητα (κοινώς: είχαν μουχλιάσει) και τα έρριξε σε δοχείο με απορρυπαντικό. Αλλά στη συνέχεια χρειάστηκε να δείξει σε έναν επισκέπτη τι ερευνούσε, κι έτσι ανέσυρε κάποια από τα δισκία που δεν είχαν βυθισθεί στο απορρυπαντικό. Τότε πρόσεξε μία ζώνη γύρω από τη μούχλα που ήταν ελεύθερη (φαινομενικά τουλάχιστον) από βακτήρια. Αυτό θα πρέπει να συνέβαινε αν η μούχλα παρήγαγε κάποια βακτηριοκτόνο ουσία. Ο Φλέμινγκ απεμόνωσε ένα δείγμα από τη μούχλα, το ταυτοποίησε σωστά ως μύκητα του γένους πενικίλλιο και για τον λόγο αυτό ονόμασε τη νέα ουσία πενικιλλίνη.

Ο Φλέμινγκ διερεύνησε τη βακτηριοκτόνο δράση της πενικιλλίνης σε πολλούς μικροοργανισμούς. Βρήκε ότι επηρέαζε βακτήρια όπως οι σταφυλόκοκκοι και γενικά όλα τα «Θετικά κατά Γκραμ» παθογόνα (μικρόβιο της οστρακιάς, πνευμονιόκοκκος, μηνιγγιτιδόκοκκος, διφθερίτιδα), αλλά όχι τα μικρόβια του τυφοειδούς ή του παρατυφοειδούς πυρετού, για τον οποίο αναζητούσε μια θεραπεία εκείνη την εποχή. Επίσης επηρέαζε τη γονόρροια, παρότι αυτή προκαλείται από έναν «Αρνητικό κατά Γκραμ» μικροοργανισμό.

Ο Φλέμινγκ δημοσίευσε την ανακάλυψή του το 1929 στο Βρετανικό Περιοδικό Πειραματικής Παθολογίας (British Journal of Experimental Pathology), χωρίς να προκαλέσει ιδιαίτερη προσοχή. Ο Φλέμινγκ συνέχισε τις έρευνές του, αλλά συνειδητοποίησε ότι η καλλιέργεια του πενικιλλίου ήταν αρκετά δύσκολη και ότι στη συνέχεια ήταν ακόμα δυσκολότερο να απομονώσει την αντιβιοτική ουσία από τη μούχλα. Η προσωπική του εντύπωση ήταν ότι εξαιτίας του προβλήματος της παραγωγής της σε μεγάλη ποσότητα και της βραδείας της δράσεως, η πενικιλλίνη δεν θα ήταν σημαντική στην καταπολέμηση των μολύνσεων. Ο Φλέμινγκ ήταν επίσης πεισμένος ότι η πενικιλλίνη δεν θα παρέμενε αρκετά μέσα στο ανθρώπινο σώμα (in vivo) ώστε να σκοτώσει σε αποτελεσματικό βαθμό μικρόβια. Πολλές κλινικές δοκιμές της δεν έδωσαν σαφή αποτελέσματα, ίσως επειδή τη χρησιμοποιούσαν ωε επιφανειακό αντισηπτικό. Κατά τη δεκαετία του 1930 οι δοκιμές του Φλέμινγκ έδωσαν σε κάποιες περιπτώσεις πιο ενθαρρυντικά αποτελέσματα — ο Keith Bernard Rogers, συνεργάτης του Φλέμινγκ, θεραπεύθηκε με πενικιλλίνη κατά τη διάρκεια των ερευνών τους — και συνέχισε ως το 1940 να προσπαθεί να κινήσει το ενδιαφέρον κάποιου χημικού αρκετά ικανού ώστε να παραγάγει χρησιμοποιήσιμη ποσότητα καθαρής πενικιλλίνης. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

http://www.apocalypsejohn.com/2013/03/to-dilitirio-tis-melissas-katastrefei-ton-io-hiv.html

Το δηλητήριο της μέλισσας καταστρέφει τον ιό HIV!

Ελπίδες ακόμα και για την εξάλειψη του AIDS δημιουργεί η νέα αυτή ανακάλυψη!
Μία ουσία που εντοπίστηκε στο δηλητήριο της μέλισσας, η μελιτίνη, καταστρέφει τον ιό HIV, σύμφωνα με τους επιστήμονες.
Οι γιατροί του πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, όπου διεξάγονται οι συγκεκριμένες έρευνες, υποστηρίζουν ότι εφόσον η ουσία αυτή αποδειχθεί πραγματικά αποτελεσματική, θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή ενός τζελ που θα εμποδίζει την μετάδοση του ιού κατά τη σεξουαλική επαφή.
Με αυτόν τον τρόπο, συνεχίζουν οι επιστήμονες, ο φονικός ιός θα αντιμετωπιστεί ριζικά, αφού ουσιαστικά θα εμποδίζεται η αρχική μόλυνση.
Σημειώνεται ότι τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται σήμερα για την αντιμετώπιση του AIDS, απλώς καθυστερούν τον πολλαπλασιασμό του ιού μέσα στον οργανισμό. (newsbomb)

ΠΗΓΗ

Kουρκούτι

http://www.womenonly.gr/symboules/arthro/kourkouti_idaniko_gia_laxanika_kai_psari-129197891/

► Kουρκούτι ιδανικό για λαχανικά και ψάρι
Πώς θα φτιάξεις το τέλειο κουρκούτι για λαχανικά και ψάρι! Μάθε την τέλεια συνταγή!
Φτιάχνεις κουρκούτι για λαχανικά και ψάρια αλλά βγαίναι "στεγνό" και δε φουσκώνει; Το μυστικό βρίσκεται στη μπύρα και το αβγό! Την επόμενη φορά δοκίμασε να φτιάξεις κουρκούτι με την παρακάτω συνταγή και θα μας θυμηθείς!
Ανακάτεψε μισό φλιτζάνι αλεύρι με 3 κουταλιές του γλυκού λάδι, 1,5 φλιτζάνι μπύρα ή σόδα (ότι προτιμάς ή έχεις διαθέσιμο), 1 αβγό κι αλατοπίπερο. Αφού αναμείξεις όλα τα υλικά μαζί, άσε το κουρκούτι να σταθεί για μια ώρα πριν το χρησιμοποιήσεις.

Παραλλαγή: Για πιο αφράτο αποτέλεσμα, αντί γι΄αλεύρι μπορείς να χρησιμοποιήσεις κορν φλάουρ, αλλά στην περίπτωση αυτήν ο χυλός πρέπει να είναι πιο αραιός.

Tip για έξτρα γεύση: Στο κουρκούτι μπορείς επίσης να χρησιμοποιήσεις διάφορα μπαχαρικά για να δώσεις πιο έντονη γεύση: Πάπρικα, ξερό ή φρέσκο κόλιαντρο, ακόμα και κάρι και κύμινο δίνουν μεθυστικό αποτέλεσμα

Συνταγή: ΕΦΗ ΓΙΑΛΟΥΣΗ, Styling: Elena Jeffrey, Food styling: Μάκης Γεωργιάδης - Ηλίας Δεμιρτζόγλου, Φωτογραφία: STUDIOM.COM
womenonly.gr

Ελένη Γκίκα

http://elenigika.psichogios.gr/2013/03/blog-post_6583.html?spref=fb

Ελένη Γκίκα

Αγάπησα κι αγαπηθήκα, δόξα τω Θεώ, χορταστικά και πολύ, τόσο που να μπορώ και μόνη μου, να είναι η αγαπημένη παρουσία πια διαρκής και παντοτινή. Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Κηφισιά

την συνέντευξη έκανε η Λίνα Σόρογκα

- Πως συνδέετε, αν συνδέετε, την γυναίκα της πολίτικης κουζίνας με εκείνη της βορινής ; Επειδή ένα μεγάλο μέρος των δημοτών μας από την Νέα Ερυθραία είναι Μικρασιάτισες.

- H μια γιαγιά του βιβλίου είναι Μικρασιάτισα, Καπαδόκισσα, μάλλον! Και η Ράνια, η γυναίκα τη βορινής κουζίνας, σαν Μικρασιάτισα μαγειρεύει! Η καρδιά της και όλα τα συναισθήματά της εκεί! Η αγάπη και η φροντίδα της για τους άλλους! Με μπισκοτάκια γυρεύει τον χαμένο της γιο στην ρημαγμένη και καμένη Αθήνα! Κι όσο για μένα, από το σόι της μαμάς η μια ρίζα εκείνη του βαφέα παππού, είναι Μικρασιατική και είμαι τόσο υπερήφανη γι’ αυτό! Για την εκπάγλου καλλονής προγιαγιά Άννα, για τον παππού που διάβαζε ποίηση κι έβαφε με εκείνο το σπάνιο μπλε, για την κοσμοπολίτικη αντίληψη που διακατείχε όλη την οικογένεια:περιουσία μας οι γνώσεις και η αισθητική που είναι σχεδόν ηθική. Για εκείνη την αίσθηση της απόλαυσης πέρα απ’ ό,τι μας ανήκει ή δεν μας ανήκει. Για την ποίηση της καθημερινότητας, για την απίστευτη τέχνη τελικά της ζωής.

- Πρέπει να εξακολουθεί να εορτάζεται η μέρα της Γυναίκας ;

- Είμαι φιλέορτος τύπος. Ό,τι γιορτάζεται, καλώς γιορτάζεται. Αν και από την πείρα μου ό,τι γιορτάζεται είναι εκείνο που ακριβώς ξεχνάμε τις καθημερινές.

- Τι θέση έχει ο άντρας στη ζωή σας ;

- Τον κυρίαρχο (μαζί με την ίδια τη ζωή και το νόημά της). Είχα (και πάντα θα έχω)έναν πατέρα υπέροχο, γενναιόδωρο και αστείο, ανοιχτόκαρδο σαν παιδί. Αγάπησα κι αγαπηθήκα, δόξα τω Θεώ, χορταστικά και πολύ, τόσο που να μπορώ και μόνη μου, να είναι η αγαπημένη παρουσία πια διαρκής και παντοτινή.

-Με ποια από τις ηρωίδες του βιβλίου σας «Η Γυναίκα της Βορινής κουζίνας» ταυτίζεστε ;

- Γράφοντάς το, νόμιζα ότι είμαι η Αρσινόη, μια ζωή εξάλλου γράφω και διαβάζω. Όταν το τέλειωσα έγινα η Ράνια, θα ‘θελα να ‘μαι Ράνια, έχω κλάψει σα Ράνια, ακόμα και τώρα όταν σκέφτομαι την Ράνια πονώ και κατανοώ. Αλλά όσο περνά ο καιρός κερδίζει η σοφή Αριάδνη, η γυναίκα του Δυτικού καθρέφτη, όλα έχουν το λόγο τους και τ’ αντίθετα τελικά μοιάζουν, αρχίζω πια να συμφιλιώνομαι να με κατανοώ και να κατανοώ.

- Τι είναι ο απόλυτος έρωτας ;  

- Αυτός που σου αποκαλύπτει τον εαυτό σου αφού πρώτα καταλύσει τα όρια. Άλμα τελικά στο κενό. Με δίχτυ ασφαλείας τίποτε το απόλυτο δεν προσεγγίζεται. Ούτε ο έρωτας για τον άλλον, ούτε η τέχνη, ούτε κι ο Θείος Έρωτας που αυτό στο φινάλε είναι το βασικό. Το απόλυτο που αναζητάς μια ζωή με το ανθρώπινό του ή το χάρτινο πρόσωπο. Εκείνο που ακόμα κι αν προσεγγίσεις, το χάνεις για να ’χεις να βαδίζεις σ΄ αυτό, να μπορέσεις να ζεις.

- Πιστεύετε στην μητριαρχική κοινωνία ;

- Έχω μεγαλώσει σε μια αλλόκοτα μητριαρχική κοινωνία. Μεγάλη και σημαντική μαμά και γιαγιά, προγιαγιά… Έχω ζήσει με γυναικείες φιγούρες που στήριζαν και γεννούσαν τους πάντες. Και τον ίδιο τους τον δυνάστη, καμία φορά.

- Τι κάνετε για να σώσετε την Ελλάδα από την κρίση ;

- Γράφω κι αντέχω! Πονώ και προσεύχομαι. Πιστεύω όσο ποτέ στη δύναμη της ζωής και στα νέα παιδιά. Συνειδητοποιώντας δε ότι μπορώ και με τα ελάχιστα, απελευθερώνομαι από φόβους, περιττά βάρη, χαίρομαι εκείνα τα ανεκτίμητα που τα χάσαμε τόσα χρόνια διότι όλα ήταν αγορά ή εξαγορά. Τα σημαντικά είναι εκεί και θέλουν αίμα και ποίηση και ιδρώτα και ψυχή για να τα ξαναβρούμε. Στη φασαρία τα είχαμε χάσει τα σημαντικά.

- Η αγαπημένη σας ηρωίδα στη λογοτεχνία ;

- Για πολλά χρόνια και ντρέπομαι πια, η Άννα Καρένινα! Τελευταία η Μαίρη Πόππινς χορεύουμε κιόλας την Μελωδία της ευτυχίας με την Νεφέλη, την παραμυθένια ηρωίδα μου και αναδεξιμιά. Και φυσικά η Αλίκη εκείνη των Θαυμάτων, τόσο πολύ θαρραλέα στο μαγικό, στο καινούργιο, στην αλλαγή. Αν και τώρα που με ρωτάτε συνειδητοποιώ ότι αγαπημένους ήρωες περισσότερο έχω, τελικά!

- Τι θα παίρνατε μαζί σας σε μια ολική καταστροφή ;

- Από ανθρώπους;Είναι πολλοί και θα προτιμούσα να υποστώ την καταστροφή. Από αντικείμενα, το κομποσκοίνι μου και λίγα βιβλία. Τον Μπόρχες, την γερόντισσα Γαβριηλία και την Αγία Γραφή.

- Αν ξαναρχίζατε την ζωή σας από την αρχή ;

- Μάλλον τα ίδια ακριβώς θα έκανα και θα ζούσα! Έχω ζήσει, ξέρετε, την δική μου ζωή. Και γι’ αυτό και φτάνω στο όποιο ταμείο αγόγγυστα!

- Ποια είναι η Ελένη Γκίκα, σαν συγγραφέας ;

- Τώρα τι να πω… κάποια που για να καταλάβει κάτι θα πρέπει και να το γράψει;

- ….σαν γυναίκα;

- Όσο περνάνε τα χρόνια, η μαμά της φτυστή!

- ….σαν άνθρωπος;

- Εύπιστη και ελπίζω ανοιχτή στο ενδεχόμενο.

- Ένα απόφθεγμα ;

- Εν αταξίαις εύτακτοι όντες, μάλλον αυτό. Και εκείνο του Μπόρχες, Ήμουν ο Όμηρος και τώρα είμαι ο Κανένας σαν τον Οδυσσέα.

- Τι«μαγειρεύετε» τώρα, και κλείνουμε ;

- Ένα μουσικό χειροποίητο θρίλερ συμφιλίωσης: «Το bolero δεν ήταν του Ραβέλ». Με συμφωνική μουσική,πύργους και ρημαγμένους ανθρώπους, με οικογενειακά μυστικά και έναν έρωτα άνομο, με μαριονέτες και μάσκες, με θύτη καταδικασμένο ν’ αγαπήσει το θύμα, με τη βεβαρημένη ιστορική μας παρακαταθήκη. Με τη μεταμέλεια και το έλεος ακόμα και στα πιο δύσκολα πάντοτε εκεί. Μια ιστορία για την αρχιτεκτονική της ψυχής. Και φυσικά πολλά παραμύθια. Για τη «Ζωγραφιά που ταξιδεύει» στην αρχή. Με τα κόκκινα μαλλιά της Σοφίας, ύμνος στο διαφορετικό και στην ίδια τη ζωή. Για τα ζωντανά μαλλιά της Σοφίας όπου ξαναγράφεται η Γέννεση και η Ποίηση, η ανθρώπινη περιπέτεια απ’ την αρχή. Από τις εκδόσεις «Καλέντη» και πάλι. Μόνο κάτω από την ομπρέλα της αγάπης και της φιλίας ανθίζω, αλλιώς μαραίνομαι, για να γράψω θέλω να αισθάνομαι εμπιστοσύνη και θαλπωρή.
---------------------------------------
 Το Κέντρο Έρευνας και Μελέτης του Μικρασιατικού Πολιτισμού της Ερυθραίας Χερσονήσου θα παρουσιάσει το νέο βιβλίο της συγγραφέως και κριτικού λογοτεχνίας, Ελένης Γκίκα, «Η Γυναίκα της Βορινής Κουζίνας» (εκδόσεις Καλέντη), τη Δευτέρα 11 Μαρτίου στις 7.00 μ.μ., με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας, στους χώρους του (Βίλλα Κώστα, οδός Λουκή Ακρίτα 4, Νέα Ερυθραία, τηλ.: 210 6206190).

Η Κατερίνα Μουστάκη, μέλος του Δ.Σ του ΚΕΜΜΙ.Π.Ε, θα μιλήσει με θέμα «Μικρασιάτισσες γυναίκες όπως τις έζησα», ενώ για το βιβλίο θα μιλήσουν η γνωστή συγγραφέας Λεία Βιτάλη και η συγγραφέας και μέλος του Δ.Σ. Λίνα Σόρογκα. Κείμενα από το βιβλίο, θα διαβάσει η Δέσποινα Μουστάκη.

Η Ελένη Γκίκα γεννήθηκε στο Kορωπί . Δημοσιογράφος και βιβλιοκριτικός στο «Αντί», στις «Εικόνες» και στο «Έθνος της Κυριακής» από το 1983, έχει ασχοληθεί με το μυθιστόρημα, το διήγημα, την ποίηση, το παραμύθι, έχει συμμετάσχει σε συλλογικές εκδόσεις και έχει επιμεληθεί βιβλία και σειρές. Κυκλοφορούν 28 βιβλία της, ανάμεσά τους τα «Δι’ εσόπτρου εν αινίγματι», «Να τα μετράω ή να μη τα μετράω τα χρόνια», «Το αίνιγμα του άλλου», «Μετεβλήθη εντός μου, ο ρυθμός του κόσμου», «Υγρός χρόνος», «Εν αταξίαις εύτακτοι όντες», «Το γράμμα που λείπει», «Πλήθος είμαι», «Οι κούκλες δεν κλαίνε» και «Η αιώνια επιστροφή».

Με το μυθιστόρημα «Η Γυναίκα της Βορινής Κουζίνας» και το παραμύθι «Το μυστικό της μαγικής τσαγιέρας», που κυκλοφόρησαν πρόσφατα, ξεκίνησε τη συνεργασία της με τις εκδόσεις Καλέντη.

Από τις ίδιες εκδόσεις θα κυκλοφορήσουν μέσα στο 2013 το μυθιστόρημά της «Το bolero δεν ήταν του Ραβέλ» και το παραμύθι «Η ζωγραφιά που ταξιδεύει».