Βαγγέλης Βαρδάκης «Ο τελευταίος συρτός του Ναύτη»

http://youtu.be/ntcMHQGzUZc
«Ο τελευταίος συρτός του Ναύτη»
Σύνθεση Κώστας Παπαδάκης ή Ναύτης.

Βαγγέλης Βαρδάκης βιολί, Μανόλης Λιαπάκης λαούτο-τραγούδι, Γιώργος Φραγκάκης κιθάρα.
Ηχογράφηση: Ιεράπετρα 2012

Πανδώρα

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/03/Pandora.html

Πανδώρα

 

Η Πανδώρα είναι μορφή της Ελληνικής μυθολογίας, όπου αναφέρεται ως η πρώτη θνητή γυναίκα, αιτία όλων των δεινών κατά τον Ησίοδο και αντίστοιχη της βιβλικής Εύας. Ο μύθος της Πανδώρας, μητέρας όλων των γυναικών, αλλά ως αιτίας όλων των παθών, λόγω της περιέργειάς της, έχει κάνει το γύρο του κόσμου.
Συγκεκριμένα, από ανοησία, περιέργεια ή σκόπιμα, η Πανδώρα σύμφωνα με το μύθο αποδέσμευσε και σκόρπισε στην ανθρωπότητα όλα τα δεινά και τις ασθένειες που ήταν κρυμμένες σε ένα πιθάρι -το οποίο κατά λάθος καθιερώθηκε να αναφέρεται ως κουτί. Η αρνητική στάση του Ησίοδου και ο μισογυνισμός που εκδηλώνεται στα σχετικά κείμενά του με την Πανδώρα πιθανόν ως αφορμή αποδίδεται από ορισμένους ερευνητές και σε κατάλοιπα της μεταβατικής εποχής, από τη μητριαρχία στην πατριαρχία χωρίς φυσικά να αποκλείονται και άλλες λογικές ερμηνείες.
Σύμφωνα με την Θεογονία και τα Έργα και Ημέραι του Ησιόδου που συντάχθηκαν γύρω στο 750 π.Χ. η Πανδώρα πλάστηκε από χώμα από τον Ήφαιστο κατά παραγγελία του Δία. Η Αθηνά (ή ο Ερμής) της έδωσε ζωή και οι θεοί του Ολύμπου της προσέφεραν γενικά όλα τα χαρίσματα και τις ικανότητες, και μαζί μια επικίνδυνη γοητεία. Για τον Ησίοδο πάντως η Πανδώρα ήταν το χειρότερο δώρο που μπορούσαν να κάνουν οι θεοί στον άνθρωπο.
Στη Θεογονία αναφέρει ότι "ο ευγενής γιος του Ιαπετού (ο Προμηθέας) έκλεψε την ιερή φωτιά και εξοργισμένος ο Δίας έστειλε στους ανθρώπους ένα μεγάλο κακό -το τίμημα για το ευεργέτημα της φωτιάς. Ζήτησε από τον Χωλό θεό (τον Ήφαιστο) να πλάσει από τη γη μια παρθένα και η Αθηνά την έντυσε και τη στόλισε με κοσμήματα και της έβαλε ένα θαυμαστό πέπλο και στεφάνι στο κεφάλι καθώς και ένα στέμμα χρυσό".
Η Πανδώρα όπως τη φαντάστηκε ο Τζον Γουίλιαμ Γουότερχαουζ

Όπως περιγράφει ο Ησίοδος ήταν χάρμα οφθαλμών και έλαμπε με μεγάλη ομορφιά που την θαύμασαν ακόμα και οι θεοί και που δεν μπορούσε να της αντισταθεί κανένας θνητός, αφού μέχρι τότε δεν υπήρχαν γυναίκες παρά μόνον άνδρες. "Από αυτήν" γράφει ο Ησίοδος, "κατάγονται όλες οι γυναίκες και το θηλυκό γένος. Από αυτήν προήλθε το καταστροφικό γένος των γυναικών που ζει μεταξύ των θνητών ανδρών για να τους βασανίζει, σύντροφος μόνο στα πλούτη και ποτέ στη μισητή φτώχεια . Ο Δίας έπλασε τις γυναίκες για να βλάψει το θνητόν άνδρα.
Η εκδοχή του Αισώπου
Σύμφωνα με έναν μύθο του Αίσωπου, που χρονολογείται στον 6ο αιώνα, δηλαδή περίπου 200 χρόνια μετά την εποχή του Ησίοδου, ο Δίας είχε συγκεντρώσει όλα τα αγαθά σε ένα πιθάρι και το είχε κλείσει, αλλά το εμπιστεύθηκε σε ανθρώπινα χέρια. Ο άνθρωπος όμως δεν είχε αυτοέλεγχο και θέλοντας να δει τι περιείχε το πιθάρι, το άνοιξε. Ετσι όλα τα καλά που περιείχε πέταξαν αμέσως ξανά προς τον ουρανό και τους θεούς και στο πιθάρι απόμεινε μονάχα η ελπίδα.Σε αυτή την περίπτωση όμως το πιθάρι το ανοίγει άνδρας.
Η άποψη του Αισχύλου
Ο δραματουργός Αισχύλος, που έζησε περίπου 50 χρόνια μετά τον Αίσωπο και 250 χρόνια μετά τον Ησίοδο, είδε το ίδιο θέμα από άλλη σκοπιά στο έργο "Προμηθέας Δεσμώτης". Στον Αισχύλο η ελπίδα αντί να είναι κλεισμένη στο πιθάρι της Πανδώρας, αποτελεί στην πραγματικότητα το δώρο του Προμηθέα προς τους ανθρώπους. Στον στίχο 250 όταν ο χορός ρωτά τον Προμηθέα ποιο ήταν το αμάρτημα για το οποίο τιμωρείται, εκείνος απαντά:
"έκανα τους θνητούς να πάψουν να προβλέπουν το θάνατό τους ως μοιραίο"
"και τι φάρμακο βρήκες γι' αυτό;" ρωτά ο χορός
"τους έδωσα τυφλές ελπίδες" απαντά εκείνος
"σπουδαία λύση βρήκες" λέει ο χορός
"τους έδωσα και τη φωτιά" λέει ο Προμηθέας
Από το κείμενο δεν αποσαφηνιζεται αν ο Αισχύλος εννοεί πως ο Προμηθέας ήταν εκείνος που σφάλισε το πιθάρι της Πανδώρας και φύλαξε την ελπίδα για στερνό καταφύγιο του ανθρώπου ή αν εννοεί πως εκείνος ήταν η αιτία να δοθεί στους ανθρώπους το δώρο της ελπίδας. Τρίτη εκδοχή είναι να ειρωνεύεται και να εννοεί ότι εξαιτίας του οι άνθρωποι έχουν πια μόνο τυφλές ελπίδες και τίποτε άλλο. Τέλος, μπορεί να εννοεί ότι δίνοντας στον άνθρωπο τη φωτιά του έδωσε ουσιαστικά ελπίδες για καλύτερη ζωή.
Το θέμα της ελπίδας έχει εξεταστεί και από σύγχρονους ερευνητές που δεν θεωρούν σαφές ότι η ελπίδα ήταν όπλο ή μειονέκτημα, υποννοώντας ότι η ελπίδα αναστέλλει την κινητοποίηση και οδηγεί πιθανόν στην υποχώρηση και την ήττα. Αλλος προβληματισμός αφορά στις προθέσεις των κεντρικών μοχλών του μύθου. Αν ο Δίας ήθελε πραγματικά το κακό των ανθρώπων, γιατί φρόντισε στο πιθάρι με τα δεινά να υπάρχει και η Ελπίδα; Αυτό δειχνει ευσπλαχνία, ενώ ο Ησίοδος τον παρουσιάζει έξαλλο με τον Προμηθέα και την ανθρωπότητα.
Αν και ο μύθος έχει φτάσει με πολλές παραλλαγές στις μέρες μας, δεν είναι σαφές αν εξαρχής ο Δίας ήθελε να τιμωρήσει τους ανθρώπους με όσα αποδεσμεύτηκαν από το πιθάρι ή αν η τιμωρία ήταν αυτή καθαυτή η γυναίκα. Πολλοί παραβάλλουν μάλιστα το "κουτί της Πανδώρας" με το μήλο του Παράδεισου της Εύας, όμως στην ελληνική μυθολογία και φιλοσοφία προσάπτονται στο Δία, φθόνος και οργή και κακία.
Επιπλέον ο Επιμηθέας δεν τιμωρείται οικτρά, αλλά αποκτά με την Πανδώρα μια κόρη, την Πύρρα, η οποία παντρεύεται τον ξάδελφό της Δευκαλίωνα, γιο του Προμηθέα, και γλιτώνουν από τον κατακλυσμό.Κατά μια άλλη εκδοχή η Πανδώρα ήταν κόρη του Δευκαλίωνα και γέννησε από τον Δία τον Γραικό.
Οι περισσότερες εκδοχές του μύθου παρουσιάζουν στην περιπτωση της Πανδώρας ότι το πιθάρι περιείχε τα δώρα του γάμου της και ότι της είχε δοθεί η εντολη να μην το ανοίξει. Ετσι το θέμα του ανοίγματος του πιθαριού παραπέπει στην ελεύθερη βούληση του ανθρώπου. Η πιο λαϊκή εκδοχή ήθελε το πιθάρι "κακοπροαίρετο δώρο" ζηλόφθονων θεών που προσδοκούσαν να ανοίξει η Πανδώρα το το πώμα του ώστε να ξεχυθούν όλα τα δεινά στην ανθρωπότητα.
Σε αυτή την περίπτωση η ενέργεια του Δία -σύμφωνα με τον Ησίοδο- να κρατήσει την ελπίδα μέσα στο πιθάρι, δεν είναι ευκολο να ερμηνευθεί: το έκανε σε μια ύστατη κινηση καλής πρόθεσης προς τους ανθρώπους ώστε να τους περισώσει έστω την ελπίδα ή το έκανε απεναντίας σε μια ύστατη κινηση αντεκδικησης, ώστε μέσα σε όλες τις δυστυχίες τους να μην έχουν ούτε καν την παρηγοριά της ελπίδας; Η απάντηση εξαρτάται από το αν θεωρεί κάποιος το "κουτί της Πανδώρας" φυλακή ή τόπο διαφύλαξης.
Ακόμα και στην Ελλάδα έχει καθιερωθεί η αναφορά στο "κουτί" και όχι στο πιθάρι της Πανδώρας. Η αιτία είναι η επανεισαγωγή της αρχαίας γραμματείας από το εξωτερικό και η καθιέρωση της λέξης "κουτί" σε όλες τις άλλες γλώσσες προτού οι Έλληνες προλάβουν να ασχοληθούν οι ίδιοι με το πρωτότυπο αρχαίο κείμενό τους. Συγκεκριμένα, ο Έρασμος μετάφρασε το έργο στα λατινικά και απέδωσε τον πίθο του Ησίοδου ως pyxis, που σημαίνει κυτίο ή κουτί.
Η λέξη πυξίς υπήρχε και στα αρχαία ελληνικά και έμοιαζε ως σκεύος περισσότερο με τη σημερινή κατσαρόλα -έβαζαν μέσα σε αυτό τα κοσμήματά τους. Ο Ησίοδος όμως αναφέρει τη λέξη "πίθος", το πιθάρι. Από τη μετάφραση όμως του ΄Ερασμου ανατυπώθηκαν βιβλία με έργα του Ησιόδου στα αγγλικά, γερμανικά και γαλλικά, που όλα τους απέδιδαν τη λατινική λέξη pyxis στη γλώσσα τους ως box, boite κ.λπ.
Από αυτό τον μύθο είναι γνωστή μέχρι σήμερα η φράση «Κουτί της Πανδώρας»: λέγεται ότι κάποιος «άνοιξε το Κουτί της Πανδώρας» όταν κάνει μια φαινομενικά ασήμαντη πράξη που μπορεί να έχει ανυπολόγιστες συνέπειες.

Για όσους γεννήθηκαν μέχρι και το 1985

http://gr.news.yahoo.com

Για όσους γεννήθηκαν μέχρι και το 1985

Από newsbomb.gr | newsbomb.gr – Τετ, 25 Ιουλ 2012

• Διεύθυνση e-mail
• Μοίρασμα10472

• Προβολή φωτογραφίαςΓια όσους γεννήθηκαν μέχρι και το 1985

Όσοι ανήκετε σε αυτές τις ηλικίες ..θα καταλάβετε: «H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε...Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να... μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.. Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα.

Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάζαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντας μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.. Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε; Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη! Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ.. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...».

Ίων Δραγούμης

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/03/iwn-dragoymhs.html

Ίων Δραγούμης

 

 

Πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της νεώτερης Ελλάδας. Υπήρξε πολιτικός, στοχαστής αλλά και συγγραφέας. Έζησε σε μία ταραγμένη εποχή και δυστυχώς έγινε ένα από τα πιο γνωστά θύματα του Εθνικού Διχασμού.
Ο Ίων Δραγούμης ήταν μεταξύ άλλων και «ακτιβιστής». Συνέβαλε όσο μπορούσε στην οργάνωση των Eλληνικών πληθυσμών στην Μακεδονία κατά της τρομοκρατίας των Βουλγάρων κομιτατζήδων, ενώ υπεράσπισε σε κάθε ευκαιρία τα εθνικά συμφέροντα. Από το 1908 έγινε σκληρός πολέμιος της Μεγάλης Ιδέας, ενώ συντάχθηκε και με τις απόψεις των βασιλοφρόνων, κάτι που τον χαρακτήρισε ως «αντιβενιζελικό».
Η ζωή του και η συμβολή του στον Μακεδονικό Αγώνα
Ο Ίων (Ιωάννης) Δραγούμης γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 1878 και ήταν υιός του πολιτικού και μετέπειτα πρωθυπουργού, Στέφανου Δραγούμη. Είχε καταγωγή από την Καστοριά, ωστόσο γεννήθηκε στην Αθήνα.
Σπούδασε Νομικά στο Παρίσι, ενώ από το 1902 τοποθετήθηκε υποπρόξενος της Ελλάδας στο Γενικό Προξενείο Μοναστηρίου. Η παρουσία του στην γη της Μακεδονίας συνδυάστηκε με τις προσπάθειές του προκειμένου οι Έλληνες να αντιταχθούν στους σχησματικούς Βουλγάρους οι οποίοι προσπαθούσαν να εκβουλγαρίσουν την περιοχή.
Συνεργάστηκε για αυτόν τον σκοπό και με τον γαμπρό του και αγωνιστή, Παύλο Μελά, παρά το γεγονός πως δεν έμεινε μόνο στο Μοναστήρι. Υπηρέτησε τόσο στο Προξενείο Σερρών, όσο και στην Ανατολική Ρωμυλία στο Προξενείο του Πύργου (της Βουλγαρίας), στην Θράκη και στο Προξενείο Φιλιππούπολης, ως το 1907.
Την διετία 1907-1909 βρίσκεται στην Eλληνική πρεσβεία στην Κωνσταντινούπολη. Κατά την παρουσία του ξεσπά και η επανάσταση των Νεότουρκων. Οι αρχικές διακηρύξεις του κινήματος περί «ισονομίας και ισοπολιτείας των εθνοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας» τον βρίσκουν σύμφωνο με τις απόψεις του σχετικά με τον ρόλο που θα έπρεπε να διαδραματίσει ο Ελληνισμός στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.
Μάλιστα όπως ο ίδιος είχε πει, το ελληνικό ζήτημα θα λυνόταν μόνο μέσω της «δημιουργίας των συνθηκών που θα επέτρεπαν την ελεύθερη οικονομική, πολιτική και πολιτισμική ανάπτυξη των Ελλήνων στην ανατολική τους κοιτίδα». Ο ίδιος θεωρούσε πως υπήρχε η δυνατότητα συνεννόησης με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ωστόσο θεωρούσε μέγιστο κίνδυνο για τα συμφέροντα των Ελλήνων, το δόγμα του πανσλαβισμού.
Μπορεί να ήταν πολέμιος της ενσωμάτωσης στην εθνικό κορμό των αλύτρωτων πατρίδων, ωστόσο υπηρέτησε στο επιτελείο του τότε Αρχιστράτηγου διαδόχου Κωνσταντίνου, ενώ τον Οκτώβριο του 1912 συμμετείχε και στις διαπραγματεύσεις με τους Τούρκους για την παράδοση της Θεσσαλονίκης.
Ο Ίων Δραγούμης πήρε πολλές μεταθέσεις σε πρεσβείες όπως στην Αγία Πετρούπολη, στην Βιέννη αλλά και στο Βερολίνο, που οφείλονταν κυρίως στην αντίθεσή του στο τότε κραταιό για την ελληνική πολιτική, δόγμα της Μεγάλης Ιδέας.
Η ιδεολογία του βρίσκεται ανάμεσα στις αρχές του εθνικισμού, του σοσιαλισμού αλλά και του ανθρωπισμού. Πέραν των πολλών αναφορών που έχουν γίνει και επικεντρώνονται στο τί πίστευε ο Ίων Δραγούμης, ο ίδιος γράφει στο ημερολόγιό του στις 18 Μαρτίου του 1919: «Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να γίνω στενός σοσιαλιστής. Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να γίνω στενός πατριώτης. Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να νοιώσω τον εαυτό μου άτομο.
Από άνθρωπος μιας τάξης με ορισμένα συμφέροντα τάξης, γίνομαι σοσιαλιστής με την πλατιά έννοια, και θέλω μια καινούρια οικονομία της κοινωνίας μου και των άλλων κοινωνιών. Από στενός πατριώτης, γίνομαι εθνικιστής, με τη συνείδηση του έθνους μου και όλων των άλλων εθνών, γιατί οι διαφορές των εθνών πάντα θα υπάρχουν, και έχω τη συνείδησή τους και χαίρομαι που υπάρχουν αυτές οι διαφορές, που με τις αντιθέσεις τους, με τις αντιλήψεις τους, υψώνουν την ανθρώπινη συνείδηση και ενέργεια. Από άτομο γίνομαι άνθρωπος».
Από υποστηρικτής του Ελευθερίου Βενιζέλου, στο στρατόπεδο των Αντιβενιζελικών
Κάποια στιγμή, τον Μάιο του 1915 αποφασίζει να αφήσει την διπλωματία προς χάριν της πολιτικής καθώς αποφασίζει να πολιτευθεί. Εκλέγεται ανεξάρτητος βουλευτής Φλωρίνης στις 31 Μαΐου. Αρχικά ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Ελευθερίου Βενιζέλου, ωστόσο στην πορεία αποφάσισε να «αλλάξει στρατόπεδο».
Ο λόγος για τον οποίον ήρθε σε ρήξη με τον Βενιζέλο ήταν διότι όπως έχει ειπωθεί είδε στο πρόσωπό του σημάδια αυταρχισμού, καθώς και εθνικής υποτέλειας στην πολιτική του. Ως αντιβενιζελικός πλέον ασπάζεται της απόψεις της παράταξης όχι όμως λόγω της τυφλής του πίστης στην Μοναρχία. Μάλιστα το 1916 εκδίδει και το περιοδικό «Πολιτική Επιθεώρησις» μέσω του οποίου φαίνεται ξεκάθαρα η στροφή του προς τον αντιβενιζελισμό.
Το 1917 εξορίσθηκε στην Κορσική μαζί με άλλους αντιβενιζελικούς, ενώ με την επιστροφή του στην Ελλάδα, βιώνει και πάλι την εξορία στην Σκόπελο αυτήν την φορά, μέχρι την απελευθέρωσή του το 1919.
Ελεύθερος πλέον δρα υπέρ της «Ηνωμένης Αντιπολιτεύσεως» μίας παράταξης στην οποία συγκεντρώνονταν κατά κύριο λόγο όλοι οι αντιβενιζελικοί.
Η δολοφονική ενέδρα κοντά στο σημερινό Χίλτον
Η αρχή του τέλους για τον Ίωνα Δραγούμη, ήρθε με την απόπειρα δολοφονίας κατά του Ελευθερίου Βενιζέλου στο Παρίσι στις 30 Ιουλίου του 1920. Η διάδοση της πληροφορίας αυτής, ήρθε στην Ελλάδα διαστρεβλωμένη, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα, πλήθος βενιζελικών να βγει στους δρόμους εξαγριωμένο.
Ο παρακρατικός αυτός όχλος κατέστρεψε πλήθος γραφείων του αντιπολιτευόμενου Τύπου. Λεηλατήθηκαν τα γραφεία των εφημερίδων, Καθημερινή, Ριζοσπάστης, θέατρα όπως το «Κοτοπούλη», αλλά και σπίτια πολιτικών της αντιπολίτευσης.
Τα επεισόδια αυτά ονομάστηκαν Ιουλιανά και σημαδεύτηκαν από την δολοφονία του Ίωνος Δραγούμη στις 31 Ιουλίου. Ο Δραγούμης βρισκόταν εκείνη την ημέρα στο σπίτι της ερωμένης του, Μαρίκας Κοτοπούλη στην Κηφισιά. Ωστόσο ο ίδιος θέλησε να φύγει και να κατευθυνθεί γρήγορα προς την Αθήνα προκειμένου να κλείσει την ύλη για την Πολιτική Επιθεώρησι η οποία θα κυκλοφορούσε την επόμενη ημέρα. Προφανώς από προαίσθημα, η Μαρίκα Κοτοπούλη τον προέτρεψε να μην φύγει από το σπίτι λόγω των επεισοδίων.
Ο Ίων Δραγούμης μπαίνει στο αυτοκίνητό του και κατευθύνεται προς την Αθήνα. Στο ύψος των Αμπελοκήπων, τον σταματούν άνδρες της στρατιωτικής φρουράς του Ελευθερίου Βενιζέλου. Επρόκειτο για ενέδρα ανδρών του τότε αρχηγού της Χωροφυλακής, Εμμανουήλ Ζυμβαράκη. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που διέρρευσαν, υπήρξαν έντονες διαβουλεύσεις του επικεφαλής του Τάγματος Ασφαλείας, Παύλου Γρυπάρη με τον στενό συνεργάτη του Βενιζέλου, Εμμανουήλ Μπενάκη.
Αυτόπτης μάρτυρας υποστήριξε πως ο Ίων Δραγούμης οδηγήθηκε πεζή, συνοδεία στρατιωτών, προς την συμβολή των οδών Βασιλίσσης Σοφίας (τότε λεγόταν Κηφισίας) και Παπαδιαμαντοπούλου, κοντά στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα το ξενοδοχείο Χίλτον. Τελικά μετά από λίγο, ακούστηκαν πυροβολισμοί με αποτέλεσμα ο Ίων Δραγούμης να πέσει νεκρός στο έδαφος. Στο συγκεκριμένο σημείο έχει αναγερθεί σήμερα και αναμνηστική στήλη.
Ένα από τα τραγικά παιχνίδια της μοίρας είναι ότι ο Δραγούμης κατευθυνόμενος προς τα γραφεία του περιοδικού του, σκόπευε να συγγράψει άρθρο στο οποίο θα καταδίκαζε την απόπειρα δολοφονίας κατά του Βενιζέλου. Ο τότε πρωθυπουργός φαίνεται να αναφώνησε μόλις του ανήγγειλαν την είδηση της δολοφονίας του Δραγούμη: «Φρικτό! Φρικτό! Φρικτό!».

ΠΗΓΗ

Ανέβα...Ανέβα...

Mary Grammatikaki

Ανέβα...Ανέβα...
Πάντα ανέβαινε.
Ακόμη πιο ψηλά.
Στη κορφή σε περιμένει η αγάπη
μ' ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα.
Ανέβα...
'Ολο μπρος...'Ολο ψηλά.
Κι αν δε βρεις δρόμο
Φτιάξε.
Στην αγάπη
δεν υπάρχουν δρόμοι έτοιμοι,
τους φτιάχνεις εσύ.
Ανέβα...
'Εστω κι αν δεις
πως τα λουλούδια είναι ψεύτικα
κι η αγάπη -η ολόφλογη αγάπη-
ένας καπνός,εσύ ανέβα.
Ανέβα...
'Εστω κι αν στην κορφή
αντίς για τριαντάφυλλα
σε περιμένει ένα μπουκέτο μαχαίρια,
εσύ ανέβα!
Ανέβα...
Και πες "ευχαριστώ".
'Οχι στα τριαντάφυλλα, όχι στα μαχαίρια.
Πες ευχαριστώ στη δύναμη,
που σ' έκανε ν' ανέβεις...

(Μενέλαος Λουντέμης)

Σήμερα... 29/3

Σήμερα... 28/3

Κήπος: Προετοιµάστε τα φυτά σας

► Κήπος: Προετοιµάστε τα φυτά σας
Ηρθε ο καιρός να ετοιμάσετε τα φυτά σας για να υποδεχτούν την άνοιξη. Άλλωστε, οι τρεις επόμενοι μήνες είναι η εποχή που τα φυτά αναγεννιούνται και μεταμορφώνονται και, αν τα έχετε προετοιμάσει σωστά, θα επωφεληθούν από τις αλλαγές και θα δώσουν το μέγιστο της ανάπτυξής τους. Πρέπει, λοιπόν, να βάλετε στο πρόγραμμα τις ακόλουθες κηποτεχνικές εργασίες.
Κλάδεμα
Είναι η κατάλληλη εποχή για να κάνετε τα απαραίτητα κλαδέματα στον κήπο ή το μπαλκόνι. Συγκεκριμένα, θα πρέπει ήδη να έχετε κλαδέψει τις τριανταφυλλιές, ενώ είναι η κατάλληλη στιγμή να κλαδέψετε τα κωνοφόρα, αλλά και τα καρποφόρα δέντρα. Επίσης, καλό είναι να ψαλιδίσετε τώρα τους θάμνους, για να κρατήσουν το σχήμα τους, και να αφαιρέσετε τους «λαίμαργους» βλαστούς και τις παραφυάδες, που εξασθενούν τα φυτά. Μην ξεχνάτε ότι φυλλοβόλα δέντρα, θάμνοι και αναρριχώμενα που ανθίζουν πριν από την εμφάνιση φύλλων θα πρέπει να κλαδευτούν αφού ολοκληρωθεί η ανθοφορία τους.

Λίπανση
Καθώς ο καιρός ζεσταίνει, μπορείτε να ξεκινήσετε να λιπαίνετε τα φυτά. Στον κήπο, στα δέντρα και τους θάμνους χρησιμοποιήστε υδροδιαλυτό λίπασμα σε στερεή μορφή, το οποίο όμως δεν πρέπει να ρίχνετε κοντά στο λαιμό του φυτού. Μετά τη λίπανση, θυμηθείτε να κάνετε ένα καλό πότισμα, ώστε να είστε βέβαιοι ότι το λίπασμα διαλύθηκε και απορροφήθηκε από το χώμα. Για τις γλάστρες, προτιμήστε λιπάσματα σε υγρή μορφή, που απορροφώνται καλύτερα και δεν κινδυνεύουν να κάψουν τα φυτά. Σε αυτή την περίπτωση, μην ξεχνάτε να επαναλαμβάνετε τακτικά τη λίπανση, καθώς με το πότισμα τα θρεπτικά στοιχεία ξεπλένονται. Όποιο είδος λιπάσματος κι αν χρησιμοποιήσετε, φροντίστε το φυτό να είναι καλά ενυδατωμένο. Αν παρουσιάζει σημάδια δίψας, κάντε πρώτα ένα καλό πότισμα και μετά ρίξτε το λίπασμα.

Σκάλισμα
Από τα νερά της βροχής ή το πότισμα μπορεί να έχει δημιουργηθεί σκληρή κρούστα στην επιφάνεια του εδάφους. Τώρα είναι η κατάλληλη εποχή για να σκαλίσετε το χώμα και να ενσωματώσετε σε αυτό κομπόστ ή καλά χωνεμένη κοπριά. Με ένα προσεγμένο σκάλισμα, θα μπορεί το φυτό να αερίζεται και να ποτίζεται πιο σωστά και οι ρίζες του να αναπτύσσονται καλύτερα. Επίσης, θα καταπολεμήσετε και πιθανές προσβολές στο χώμα, που θα προκαλέσουν προβλήματα στα φυτά. Τέλος, καθώς θα ασχολείστε με το σκάλισμα, είναι ευκαιρία να φτιάξετε ξανά τους λάκκους γύρω από τα δέντρα, που πιθανώς έχουν χαλάσει από τις βροχές.

Καθαρισμός
Τα φύλλα από τα φυλλοβόλα δέντρα και τους θάμνους έχουν πέσει, οπότε θα πρέπει να καθαρίσετε τον κήπο και τις γλάστρες σας από τα πεσμένα φύλλα. Επίσης, καθαρίστε τα φυτά από ξερά ή σπασμένα κλαδιά και ξερά φύλλα που δεν έχουν πέσει ακόμη. Αφαιρέστε τα ώριμα λουλούδια από τους ανθοφόρους θάμνους και τα εποχιακά. Επιπλέον, μπορείτε να αρχίσετε να καθαρίζετε τον κήπο, τα παρτέρια και τις γλάστρες από τα άγρια χόρτα και τα ζιζάνια, επειδή όμως είναι λίγο νωρίς ακόμη, ίσως χρειαστεί να επαναλάβετε τη διαδικασία αργότερα.

Μεταφύτευση
Είναι η κατάλληλη στιγμή για να μεταφυτέψετε τα φυτά που χρειάζονται μεγαλύτερες γλάστρες στο μπαλκόνι σας. Επίσης, να αλλάξετε θέσεις σε θάμνους και δέντρα μέσα στον κήπο. Μην ξεχάσετε να προετοιμάσετε κατάλληλα τα φυτά που θα μεταφυ­τευτούν, να προστατέψετε το ριζικό τους σύστημα κατά την αφαίρεση από το χώμα, αλλά και κατά τη μεταφορά. Σε κάθε περίπτωση, η μεταφύτευση πρέπει να γίνεται με μεγάλη προσοχή και σωστή προετοιμασία.

Φύτεμα εποχιακών και βολβών
Με τα εποχιακά και τους βολβούς θα δώσετε χρώμα στον κήπο και τη βεράντα. Είναι η κατάλληλη εποχή να φυτέψετε βολβούς ή έτοιμα φυτά από το φυτώριο ή και να σπείρετε. Προετοιμάστε καλά τους χώρους που θα φυτευτούν τα εποχιακά, σκαλίζοντας, καθαρίζοντας και τοποθετώντας κοπριά τουλάχιστον 3 εβδομάδες νωρίτερα. Τα φυτά που θα πάρετε έτοιμα από φυτώριο είναι ήδη ανθισμένα ή θα ανθίσουν σε λίγες ημέρες. Όσα θα σπείρετε ή οι βολβοί που θα φυτέψετε τώρα, θα ανθίσουν το καλοκαίρι ή και αργότερα. Δημιουργήστε γλάστρες ή παρτέρια με έντονα χρώματα. Χρησιμοποιήστε εποχιακά με ίδιο χρώμα ή δημιουργήστε συνθέσεις με χρωματική ποικιλία.


Πολλαπλασιασμός των φυτών
Αν δεν θέλετε να αγοράζετε έτοιμα φυτά, μπορείτε να αναπαράγετε τα φυτά σας με σπόρο ή με τμήμα τους.

Με σπόρο
Σε ένα ρηχό δοχείο ή κιβώτιο, τοποθετήστε χώμα. Με ένα σκαλιστήρι, χαράξτε αυλάκια στο χώμα και ρίξτε σπόρους του αγαπημένου σας φυτού. Οι αποστάσεις είναι ανάλογες του μεγέθους του σπόρου. Το σπόρο μπορείτε να τον προμηθευτείτε από τα ειδικά μαγαζιά ή να τον μαζέψετε από τα ώριμα στελέχη των φυτών. Αφού τοποθετήσετε τους σπόρους, σκεπάστε τους με λίγο χώμα και πατήστε τους ελαφρά ώστε να έχουν καλή επαφή με το χώμα. Ποτίστε προσεκτικά, για να μην ξεθαφτούν, και τοποθετήστε το δοχείο σε προστατευμένο ή και σε κλειστό σημείο, με θερμοκρασία γύρω στους 15-20 βαθμούς Κελσίου.
 

●Όλα τα φυτά παράγονται με σπόρο: τα εποχιακά (π.χ. σκυλάκια, πετούνιες, ζίνιες), όλα τα λαχανικά, ο μαϊντανός κλπ.

Με μοσχεύματα
Τα μοσχεύματα είναι τμήματα του φυτού που κόβονται και φυτεύονται σε κατάλληλο υπόστρωμα για να δημιουργηθεί ένα νέο φυτό. Τα μοσχεύματα, ανάλογα με το είδος του φυτού, είναι βλαστοί, βλαστοί με φύλλα και έναν οφθαλμό ή φύλλα με μίσχο. Κόβουμε το αντίστοιχο τμήμα από το φυτό και το τοποθετούμε σε άμμο ή κάποιο ειδικό φυτόχωμα ή σε σκέτο νερό, μέχρι να βγάλει ρίζες, και στη συνέχεια να το φυτέψουμε σε γλαστράκια.
● Έτσι πολλαπλασιάζονται τα γεράνια, οι βαμβακούλες, η λουίζα, το βιβούρνο, η βουκαμβίλια κ.ά.

Ποιο σπόρο να επιλέξετε;

Οι σπόροι που μαζεύονται από τον κήπο πολλές φορές δεν αναπαράγουν πιστά τα φυτά από τα οποία μαζεύτηκαν, καθώς η επικονίασή τους εξαρτάται από τη γύρη που θα μεταφερθεί με τον αέρα, τα πουλιά ή τα έντομα. Το μάζεμα και η φύλαξη των σπόρων πρέπει να γίνονται προσεκτικά, σε ζεστό και ξερό μέρος, ώστε να εξασφαλίζονται η βλάστησή τους και η ποιότητα των φυτών που θα γεννηθούν. Συνήθως, οι φρέσκοι σπόροι δεν βλασταίνουν, χρειάζονται πρώτα να μείνουν σε μια περίοδο ηρεμίας.

Με καταβολάδες
Οι καταβολάδες δεν κόβονται από το φυτό, αλλά φυτεύονται στο χώμα. Παίρνετε ένα μακρύ και ευλύγιστο βλαστό από το φυτό και το τοποθετείτε σε μια γλάστρα με χώμα. Μετά από 2 περίπου μήνες, το σημείο αυτό έχει βγάλει ρίζες, οπότε και μπορεί να κοπεί από το μητρικό φυτό.
●Έτσι πολλαπλασιάζονται τα μαλακά αναρριχώμενα (π.χ. γιασεμί, φούλι), τα εσπεριδοειδή, κ.ά.

Με παραφυάδες
Οι παραφυάδες είναι βλαστοί που βρίσκονται στη βάση του κορμού ή στις ρίζες των φυτών. Από τέτοια τμήματα είναι εύκολο να παράγουμε νέα φυτά, καθώς έχουν ήδη ρίζες πριν τα αφαιρέσουμε από το φυτό.
●Με αυτό τον τρόπο πολλαπλασιάζεται η δάφνη του Απόλλωνα, η πικροδάφνη κ.ά.

Με διαίρεση
Τα φυτά που έχουν πλούσιο ριζικό σύστημα και σχηματίζουν συστάδες μπορούν να πολλαπλασιαστούν με διαίρεση. Βγάλτε το φυτό από το χώμα, μεταξύ Νοεμβρίου και Μαρτίου, και χωρίστε το σε μικρότερα κομμάτια. Τοποθετήστε τα αμέσως στις νέες τους θέσεις.
●Με αυτή τη μέθοδο θα φτιάξετε νέα φυτά αλόης, ίριδες, αφρικάνικες βιολέτες κ.ά.

vita.gr

Τα εξωσωματικά ταξίδια

http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6710506241808586455#editor/target=post;postID=5736558666666714503

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τα εξωσωματικά ταξίδια μπορούν να συμβούν στον καθένα!

Ταξίδια έξω από το σώμα σε παράλληλα σύμπαντα και σε άλλες διαστάσεις. Μπορούν να συμβούν στον καθένα!
Ίσως έχει συμβεί και σε σας: μια στιγμή που βρισκόσασταν σε βαθιά χαλάρωση , μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, ίσως να νιώσατε ότι γλιστρήσατε έξω από το σώμα σας και για λίγο νιώθατε να επιπλέετε στο χώρο μέσα σε ένα άλλο, λεπτοφυέστερο σώμα. Αν σας συνέβη, τότε ανήκετε στο αξιοζήλευτο ποσοστό εκείνων που έζησαν μια εμπειρία αστρικού ταξιδιού.
Πρόκειται για μια κατάσταση που έχει καταγραφεί από την αρχή της ύπαρξης του ανθρώπου σε όλους τους πολιτισμούς και σε όλες τις εποχές.
Τα ονόματα που της έχουν δοθεί είναι πολλά: αστρικό ταξίδι, εξωσωματική εμπειρία, αστρική προβολή, εξωσωμάτωση. Ο διεθνής όρος είναι O.B.E. (Out of Body Experience) και έτσι έχει καταχωριστεί επισήμως από τα ερευνητικά εργαστήρια που μελετούν το φαινόμενο. Ανάμεσά τους είναι τα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης, του Ντιουκ, του Μπρίστολ, της Βραζιλίας, του Εδιμβούργου και το Ίδρυμα Ερευνών του Στάνφορντ.
Πριν από 4 χρόνια πραγματοποιήθηκε ,μάλιστα, μια μεγάλη έρευνα από το τμήμα ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Βραζιλίας όπου ένας μεγάλος αριθμός ατόμων κλήθηκε να απαντήσει στο ερώτημα «έχετε ποτέ δει στην πραγματικότητα κι όχι σε ώρα ύπνου , το φυσικό σας σώμα από μια θέση εντελώς έξω από αυτό, σαν να βρισκόσαστε δίπλα ή πάνω του και να το κοιτούσατε ενώ «επιπλέατε» στον αέρα;». Το 31% των ερωτηθέντων απάντησε καταφατικά δηλώνοντας έτσι ότι είχαν μια εξωσωματική εμπειρία. Μάλιστα, οι περισσότεροι από τους μισούς είπαν πως είχαν αυτήν την εμπειρία τουλάχιστον τρεις – τέσσερις φορές.
Σε άλλες έρευνες που πραγματοποιήθηκαν με άτομα που μπορούσαν κατά βούλησιν να βγαίνουν έξω από το σώμα τους παρατηρήθηκε κάτι πολύ ενδιαφέρον: απώλεια ηλεκτρικής τάσης του φυσικού σώματος γεγονός που έκανε τους ερευνητές να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η φύση του δεύτερου σώματος είναι κατά βάσιν ηλεκτρική. Κι ενώ πολλοί σκεπτικιστές αρνούνται την ύπαρξη του φαινομένου και το ανάγουν στο χώρο του μυστικισμού και της φαντασίωσης αρκετά σοβαρά Πανεπιστήμια ασχολούνται με το θέμα υποστηρίζοντας πως τα εξωσωματικά ταξίδια είναι γεγονός και πως ο 1 στους 10 ανθρώπους έχει γευτεί αυτήν την εμπειρία.
Οι σχετικές έρευνες δείχνουν πως τα αστρικά ταξίδια γίνονται ευκολότερα από τις γυναίκες. Παρ’ όλα αυτά πολλοί διάσημοι άνδρες τα έχουν γευτεί επίσης. «Ένιωσα να βγαίνω κατευθείαν έξω από το σώμα μου, όπως όταν τραβάς από την άκρη του ένα μεταξωτό μαντήλι μέσα από μια τσέπη.
Πέταξα γύρω βλέποντας το πεδίο της μάχης κι ύστερα ξαφνικά επέστρεψα και πάλι στο φυσικό μου σώμα». Με αυτά τα λόγια περιγράφει την εξωσωματική του εμπειρία ο διάσημος συγγραφέας Έρνεστ Χέμινγουεη. Αλλά και Καρλ Γιουνγκ έζησε κάτι ανάλογο « Βρέθηκα έξω από το σώμα μου και πετούσα ψηλά στο διάστημα. Προς τα κάτω έβλεπα τη Γη να λούζεται σε ένα απίστευτο γαλάζιο φως και κάτω από τα πόδια μου απλωνόταν η Κεϋλάνη και μπροστά μου στο βάθος η Ινδία. Όσα έβλεπα ήταν εντελώς πραγματικά. Δεν υπήρχε τίποτα υποκειμενικό σ’ όλα αυτά».
To Διπλό, το «Κα» και το Είδωλο:
Η πίστη πως ο άνθρωπος διαθέτει εκτός από το υλικό και ένα άλλο σώμα είναι πανάρχαια και παγκόσμια γι αυτό και σε όλες τις γλώσσες της υφηλίου υπάρχει πάντα μια λέξη που προσδιορίζει αυτό το «δεύτερο σώμα». Με αυτό ταξιδεύουν οι Αφρικανοί μάγοι ,οι Ινδιάνοι της Αμερικής, οι σαμάνοι του Θιβέτ και της Σιβηρίας.
Οι Έλληνες το ονόμαζαν «διπλό» ή «είδωλο» και οι Αιγύπτιοι « Κα». Η ύπαρξη αυτού του παράξενου φαινομένου αποδεικνύει κατ’ αρχήν κάτι εξαιρετικά σημαντικό: την ικανότητά μας να αποχωριζόμαστε από το φυσικό μας σώμα εξακολουθώντας να ζούμε και να βιώνουμε διάφορες καταστάσεις. Από μια άποψη ,λοιπόν, αποτελεί μια επιβεβαίωση για την ανυπαρξία του θανάτου εφόσον επιβεβαιώνεται η ύπαρξη κι ενός άλλου φορέα εκτός από το σάρκινο σώμα. Σύμφωνα με τη μεταφυσική παράδοση ο άνθρωπος εκτός από το υλικό σώμα του έχει κι άλλα σώματα: το αιθερικό, το αστρικό, το νοητικό, το ένα είναι συνδεδεμένο με το άλλο όπως σε ένα κρεμμύδι.
Οι εξωτερικές αισθήσεις αφορούν μόνο το φυσικό σώμα γι αυτό και αποσύρονται σταδιακά καθώς κάποιος ετοιμάζεται για ένα αστρικό ταξίδι. Κατ’ αρχήν νιώθει να χάνει την αίσθηση της αφής. Σύντομα ακολουθούν η απώλεια της όσφρησης, της γεύσης ,της ακοής και τέλος της όρασης . Τότε ακριβώς ενεργοποιούνται οι εσωτερικές αισθήσεις και το άτομο νιώθει να βλέπει ,να ακούει και να βιώνει με πολύ μεγαλύτερη οξύτητα από όση πριν. Ταυτόχρονα αποκτά μια αίσθηση μεγάλης ελαφράδας και χωρίς να το καταλάβει βρίσκεται ξαφνικά πάνω από το ξαπλωμένο σώμα του και το κοιτά από ψηλά.
Το δεύτερο σώμα στο οποίο βρίσκεται φαίνεται να συνδέεται με το φυσικό με ένα είδος λεπτής φωτεινής χορδής που αποτελεί ένα είδος ομφάλιου λώρου. Αυτή η ασημένια χορδή μπορεί να επιμηκυνθεί απεριόριστα. Έτσι, το άτομο που κάνει ένα αστρικό ταξίδι με το δεύτερο σώμα του ανακαλύπτει πως έχει μερικές εξαιρετικές ικανότητες όπως λ.χ. ότι μπορεί να αιωρείται και να πετάει προς διάφορες κατευθύνσεις χωρίς καμιά απολύτως αίσθηση βάρους. Επίσης μπορεί να περνά μέσα από τοίχους όπως τα φαντάσματα ή να βρεθεί στην άλλη άκρη της Γης ή ακόμα και στο κέντρο του Γαλαξία. Η ταχύτητα μετακίνησης είναι η μέγιστη, γιατί είναι η ταχύτητα της σκέψης.
Τις μαρτυρίες των αστρικών ταξιδιωτών που αναφέρουν ότι η απόσταση δεν αποτελεί εμπόδιο έλαβαν σοβαρά υπ’ όψιν τους κάποιοι επιστήμονες και αποφάσισαν να πειραματιστούν με κάποια άτομα που είχαν αναπτύξει την ικανότητα να ταξιδεύουν με το αστρικό τους σώμα κατά βούληση.
Όταν λοιπόν ξεκίνησαν οι πρώτες διαστημικές αποστολές κι ενώ τα εξερευνητικά διαστημόπλοια ταξίδευαν για να φωτογραφήσουν την Αφροδίτη ή τον Άρη, κάποιοι που το φυσικό τους σώμα βρισκόταν κάτω από ελεγχόμενες συνθήκες σε ειδικά εργαστήρια ταξίδευαν επίσης με το αστρικό τους σώμα. Οι περιγραφές που έδωσαν προηγήθηκαν των φωτογραφιών που έστειλαν τα διαστημόπλοια και ήταν εντυπωσιακά ακριβείς ,όπως αποδείχθηκε.
Βουτιά έξω από το σώμα
Η εμπειρία του εξωσωματικού ταξιδιού είναι πανάρχαια και πανανθρώπινη. Πολιτικοί, επιστήμονες, συγγραφείς, βασιλείς, φιλόσοφοι και μύστες συγκαταλέγονται ανάμεσα σε εκείνους που βρέθηκαν …εκτός εαυτού μέσα στο λεπτοφυές σώμα τους. Ο Άγιος Αυγουστίνος , ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνας, ο Γκαίτε, ο Σέλλεϋ, ο Ντοστογιέφσκι και ο Έντγκαρ Άλαν Πόε έζησαν από κοντά αυτό το φαινόμενο. Ο Σουηδός θεατρικός συγγραφέας Αύγουστος Στρίντμπεργκ είχε δηλώσει ότι συχνά ταξίδευε με το δεύτερο σώμα του ενώ το φυσικό κοιμόταν βαθιά στο κρεβάτι του. Η πρώτη φορά που ο Στρίντμπεργκ είχε τη σχετική εμπειρία ήταν στην καρέκλα του οδοντιάτρου.
Νιώθοντας οξύ πόνο ξαφνικά ένιωσε να βρίσκεται επιπλέοντας πάνω από το σώμα του , δίχως πια να νιώθει τον παραμικρό πόνο. Όπως έχει αποδειχθεί το δεύτερο σώμα βγαίνει συχνά αυθόρμητα έξω από το φυσικό όταν υπάρχει έντονο στρες, θανάσιμη απειλή ή οδυνηρός τραυματισμός και πόνος, γενικά δηλαδή όταν η ταλαιπωρία και το άλγος γίνονται τόσο έντονα που καταντούν ανυπόφορα. Όπως σε καταστάσεις έντονης φόρτισης πολλά άτομα λιποθυμούν, έτσι και άλλα άτομα απλώς γλιστρούν έξω από το σάρκινο σώμα για να βρουν ανακούφιση στο αστρικό το οποίο δεν πονά ούτε νιώθει την ίδια αγωνία.
Οι καταστάσεις έντονου ψυχικού στρες ή η απομόνωση σε φυλακές έχουν προκαλέσει επίσης παρόμοιες εμπειρίες. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Ισίδωρου Ζίμμερμαν που έγινε γνωστή στη δεκαετία του 70. Ο Ζίμμερμαν ήταν από εκείνες τις άτυχες περιπτώσεις που είχε καταδικαστεί για ένα φόνο που δεν έκανε. Στη διάρκεια της φυλάκισης του έπεσε αρκετές φορές θύμα βίαιου ξυλοδαρμού.
Μέχρι που μια μέρα κατά τη διάρκεια του ξυλοδαρμού ένιωσε να βγαίνει έξω από το σώμα του, να υψώνεται αργά και να κοιτά από ψηλά με ένα αίσθημα λύπης «εκείνον τον φτωχό φίλο που υφίστατο τη βία». Στην περίπτωση του Ζίμμερμαν και σε όλες τις αντίστοιχες φαίνεται πως το έντονο στρες και ο σωματικός πόνος προκαλούν ένα είδος μηχανικού διαχωρισμού . Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει επίσης κι όταν κάποιοι είναι αναγκασμένοι να περάσουν μεγάλα διαστήματα σε απόλυτη μοναξιά.
Οι καταγραφές που αποδεικνύουν πως ο θάλαμος απομόνωσης έγινε συχνά αιτία για αστρικά ταξίδια των φυλακισμένων ενέπνευσαν μερικούς επιστήμονες στη δημιουργία σχετικών πειραμάτων. Έτσι δημιουργήθηκαν οι θάλαμοι αισθητηριακής απομόνωσης , όπως ο Θάλαμος Γκάνζφηλντ, που χρησιμοποιούνται σε εδικά ψυχολογικά πειράματα. Μέσα σ’ αυτούς τους απόλυτα μονωμένους θαλάμους οι αισθήσεις στερούνται παντελώς ερεθισμάτων.
Δεν ακούει, δεν βλέπει , δεν νιώθει κανείς τίποτα εξωτερικό. Αυτή η αισθητηριακή στέρηση οδηγεί στο άνοιγμα των εσωτερικών αισθήσεων, σε παραισθήσεις ή σε εξωσωματικές εμπειρίες. Αυτές οι παραλλαγμένες καταστάσεις συνείδησης προκαλούν το έντονο ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας που αναζητά τρόπους τεχνητής πρόκλησης αστρικών ταξιδιών. Ένας από τους πρωτοπόρους σ’ αυτόν τον τομέα είναι ο Ρόμπερτ Μονρόε
Τα πειράματα του Μονρόε
Ξεκινώντας τα πειράματά του από τη δεκαετία του 50 ο Ρόμπερτ Μονρόε δημιούργησε τελικά ένα ειδικό Ινστιτούτο που έχει ως αποκλειστικό στόχο τη διερεύνηση και διεύρυνση των δυνατοτήτων της ανθρώπινης συνείδησης. Μελετώντας εντατικά τις λειτουργίες των δυο ημισφαιρίων του εγκεφάλου και αναπτύσσοντας ειδικές τεχνικές που πρώτα εφάρμοσε στον εαυτό του ο Μονρόε κατάφερε τελικά να δημιουργήσει μια μέθοδο για εξωσωματικά ταξίδια. Με τη βοήθεια ειδικής μουσικής που ενεργοποιεί τον εγκέφαλο, με αναπνοές και μια σειρά από νοητικές ασκήσεις οι πειραματιζόμενοι οδηγούνται σιγά- σιγά ώστε να βρεθούν έξω από το φυσικό τους σώμα ταξιδεύοντας με το αστρικό.
Η σχετική μέθοδος υπάρχει και σε βιβλίο και αν και δεν είναι δύσκολη απαιτεί μια βασική προϋπόθεση: το ξεπέρασμα του φόβου. Οι περισσότεροι άνθρωποι που τους έχει συμβεί μια αυθόρμητη εξωσωματική εμπειρία έχουν έρθει αντιμέτωποι με το φόβο του αγνώστου και του θανάτου. Ακριβώς τα ίδια συναισθήματα πρέπει να ξεπεράσει και ο επίδοξος αστρικός ταξιδιώτης γιατί τη στιγμή του περάσματος από το φυσικό στο αστρικό σώμα ακούγεται ένας έντονος εσωτερικός ήχος και υπάρχει μια αίσθηση έντονων κραδασμών.
Αυτές οι πρωτόγνωρες καταστάσεις προκαλούν ανησυχία σε όσους δεν είναι εξοικειωμένοι. Ακόμα και ο ίδιος ο Μονρόε ομολόγησε πως χρειάστηκε να επαναλάβει τουλάχιστον 20 φορές τις προσπάθειές του πριν καταφέρει να ξεπεράσει το φόβο του. Τα συναισθήματα ανησυχίας μπορούν να επιστρέψουν επίσης και κατά τη διάρκεια του αστρικού ταξιδιού δημιουργώντας μια αγωνία για το αν θα μπορέσει να επιστρέψει κανείς στο φυσικό του σώμα.
Ακόμα κι αν δεν έχετε μια συνειδητή ανάμνηση ενός εξωσωματικού ταξιδιού το πιθανότερο είναι ότι παρ’ όλα αυτά το έχετε κάνει. Στον ύπνο σας. Σύμφωνα με την εσωτερική παράδοση σε όλα τα όνειρά μας που βλέπουμε τον εαυτό μας να αιωρείται ή να πετάει είναι αληθινές καταστάσεις πτήσης που κάνουμε με το αστρικό μας σώμα. Πολλές φορές μάλιστα έχουμε την αίσθηση ότι πέφτουμε απότομα και ξυπνάμε με ένα τίναγμα.
Πρόκειται για απότομη επιστροφή του αστρικού σώματος μέσα στο φυσικό. Αν μάλιστα αυτό το απότομο ξύπνημα συνοδεύεται από μια αίσθηση αποπροσανατολισμού και πονοκέφαλο σημαίνει πως το αστρικό σώμα δεν «προσαρμόστηκε» σωστά μέσα στο φυσικό. Σε αυτή την περίπτωση θα χρειαστεί να περάσουν αρκετές ώρες για να συνέλθει κανείς εκτός κι αν ξανακοιμηθεί για μερικά λεπτά δίνοντας στο αστρικό σώμα τη δυνατότητα να βγει και να ξαναμπεί σωστά μέσα στο φυσικό. Η μεταφυσικές παραδόσεις αναφέρουν επίσης πως το αστρικό αυτό σώμα είναι το όχημα με το οποίο ταξιδεύουμε σε άλλους κόσμους όταν το σάρκινο σώμα πεθαίνει. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει η ασημένια χορδή που συνδέει τα δυο σώματα να κοπεί.
Τότε επέρχεται ο θάνατος του φυσικού σώματος. Πολλοί άνθρωποι που έζησαν επιθανάτιες εμπειρίες , βγήκαν έξω από το σώμα τους και το κοιτούσαν ενώ βρισκόταν στο κρεβάτι του χειρουργείου ή υπέφερε από σοβαρό τραυματισμό , περιγράφουν πως έβλεπαν μια ασημένια φωτεινή γραμμή να συνδέει τον αφαλό του αστρικού τους σώματος με τον αφαλό του φυσικού. Ακριβώς γι αυτό και επέστρεψαν τελικά. Αν την έβλεπαν κομμένη θα σήμαινε το τέλος του ένσαρκου βίου τους. Γι αυτό και δεν είναι τυχαία η έκφραση «κόπηκε το νήμα της ζωής του». Αυτό το νήμα δεν είναι παρά η περιγραφόμενη ως ασημένια χορδή.
Τα αστρικά ταξίδια της Ωραίας Ελένης
Η αρχαιότερη ελληνική αναφορά στο δεύτερο σώμα γίνεται από τον Όμηρο στην Οδύσσεια όπου αναφέρει ότι δεν ήταν η Ελένη που ακολούθησε τον Πάρι στην Τροία αλλά το είδωλό της ενώ η ίδια βρισκόταν στην Αίγυπτο. Αλλά και ο μυημένος Αισχύλος στον «Αγαμέμνονα» αναφέρεται στην ικανότητα της Ωραίας Ελένης να εκδηλώνεται και με ένα άλλο ,φασματικό, σώμα. Οι αρχαίοι μύστες φαίνεται ότι είχαν εμβαθύνει σε αυτό το μυστήριο και είχαν κατακτήσει τη δυνατότητα ελέγχου του αστρικού σώματος το οποίο μπορούσαν να καταστήσουν ορατό κατά βούλησιν.
Έτσι, μπορούσαν να εμφανίζονται σε δυο μέρη ταυτόχρονα! Σχετικές μαρτυρίες υπάρχουν για τον ιερέα του Απόλλωνα Άβαρι, για τον μύστη Απολλώνιο Τυανέα αλλά και για τον Ιάμβλιχο και τον Πυθαγόρα για τον οποίο αναφέρεται ότι σε μια και την ίδια μέρα παραβρέθηκε και δίδαξε στο Μεταπόντιο της Ιταλίας και στο Ταυρομένιο της Σικελίας, πόλεις που απέχουν μεταξύ τους πολλών ημερών ταξίδι. Παρόμοιες ικανότητες λέγεται ότι είχε και ο Εμπεδοκλής που ονομαζόταν επίσης «αιθεροβάτης» για την ικανότητά του να περπατά στον αέρα. Φαίνεται λοιπόν, πως προνόμιο των μυστών ήταν και η εκούσια μετατόπισή τους από το φυσικό στο αστρικό σώμα.
Όμως, πού μπορεί να πάει κάποιος με το αστρικό του σώμα και κατά πόσο μπορεί να αλληλεπιδράσει με τον φυσικό κόσμο; Σε αυτά τα ερωτήματα επιχειρούν να απαντήσουν πολλοί ερευνητές. Ανάμεσά τους ο Κάρλος Καστανέντα , ο μαθητής του Ινδιάνου μάγου Δον Χουάν , που κατέγραψε τις εμπειρίες του σε μια σειρά βιβλίων που έγιναν μπεστ σέλερς.
Όπως αναφέρει ο Καστανέντα, οι εμπειρίες που βιώνει κάποιος με το αστρικό του σώμα εξαρτώνται από το επίπεδο εξέλιξης της συνειδητότητάς του. Μπορεί να μετακινηθεί ελάχιστα παραμένοντας κοντά στο φυσικό του σώμα ή να βρεθεί σε άλλη διάσταση και να συναντήσει ανώτερα όντα. Μπορεί επίσης να έχει τη δυσάρεστη εμπειρία της συνάντησης με κατώτερες οντότητες του αστρικού χώρου.
Της Ιουλίας Πιτσούλη

ΠΗΓΗ

Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου

http://www.archaiologia.gr/blog/2013/03/26/%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%80%CE%B9%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82-%CF%86%CF%81%CE%BF/

 

Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου: Τόπος φροντίδας σώματος και ψυχής

Διάλεξη του καθηγητή Β. Λαμπρινουδάκη

  από Archaeology newsroom - Τρίτη, 26 Μαρτίου 2013

Η Επίδαυρος είναι για τους Έλληνες ο τόπος όπου γεννήθηκε η ιατρική. Ο τόπος αυτός είναι κάτι παραπάνω από γνώριμος στον Ομότιμο Καθηγητή της Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και Γενικό Γραμματέα του Δ.Σ. του Σωματείου «Διάζωμα» (που δραστηριοποιείται ως προς την ανάδειξη των αρχαίων θεάτρων), Βασίλειο Λαμπρινουδάκη, ο οποίος από το 1974 διευθύνει τις ανασκαφές της Αρχαιολογικής Εταιρείας στο ιερό του Απόλλωνα Μαλεάτα στην Επίδαυρο και κυρίως προεδρεύει, από το 1984, της Επιτροπής Συντήρησης Μνημείων Επιδαύρου του Υπουργείου Πολιτισμού.
Ο αρχαιολόγος που εδώ και πολλά χρόνια συντονίζει τα έργα συντήρησης και ανάδειξης των μνημείων της Επιδαύρου και των δύο ιερών, του Ασκληπιείου και του Απόλλωνα, τα οποία έχουν οδηγήσει στη ριζική αλλαγή της φυσιογνωμίας του αρχαιολογικού χώρου, θα είναι ο ομιλητής μιας ξεχωριστής διάλεξης που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 28 Μαρτίου, στις 7 το απόγευμα, στο Μέγαρο Μουσικής με θέμα «Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου: Τόπος φροντίδας σώματος και ψυχής».
Η Επίδαυρος είναι κυρίως γνωστή για το αρχαίο της θέατρο. Τα τελευταία χρόνια αναδεικνύεται όμως και η άλλη σπουδαία πλευρά της: Το ιερό του Ασκληπιού και του πατέρα του Απόλλωνα (που περιλαμβάνει και το θέατρο), το λίκνο της ιατρικής. Παλαιά αλλά και νέα σημαντικά ευρήματα αναδεικνύουν την εξέλιξη μιας πανάρχαιας λατρείας με κύριο περιεχόμενο τη θεουργική θεραπεία προς την πρακτική-επιστημονική ιατρική. Πρώιμοι θεατρικοί χώροι φιλοξένησαν λατρευτικά δρώμενα, στα οποία προστέθηκαν στους κλασικούς χρόνους η άσκηση του σώματος με τους αγώνες στο στάδιο και η φροντίδα τους πνεύματος με το δράμα στο θέατρο.
Με τις εκτεταμένες εργασίες αναστήλωσης και διαμόρφωσης που εκτελεί η Επιτροπή Συντήρησης των Μνημείων Επιδαύρου της Γενικής Γραμματείας του ΥΠΑΙΘΠΑ, καθώς και με τη δυνατότητα πλούσιας ψηφιακής ξενάγησης με κινητά τηλέφωνα που δημιούργησε το «Διάζωμα», ξαναζωντανεύει στα μάτια του κάθε επισκέπτη η λειτουργία της πιο φιλάνθρωπης λατρείας του αρχαίου κόσμου.
Στην άκρως επιμορφωτική ομιλία του, ο καθηγητής δεν θα περιοριστεί μόνο στο σπουδαίο, σύγχρονο έργο της αναστήλωσης και της ανάδειξης των μνημείων της Επιδαύρου. Δημιουργώντας μια νοητή γέφυρα ανάμεσα στο χθες και το σήμερα της λειτουργίας του Ασκληπιείου, θα αναφερθεί λεπτομερώς στην ανάπτυξη της ιαματικής λατρείας του Απόλλωνος και του Ασκληπιού στο χώρο, στο χαρακτήρα της ίασης ανθρώπων ή καταστάσεων που αυτό προσέφερε και τα βασικά κτίρια που εξυπηρετούσαν τη λειτουργία του ιερού.
Επίσης, θα μιλήσει για την τεράστια κοινωνική προσφορά του ιερού της Επιδαύρου –που κατέκτησε όλο τον κόσμο της Μεσογείου με τη μεταφύτευση της λατρείας του σε πάνω από διακόσια θυγατρικά ιερά και το κατέστησε λίκνο του ιατρικού έργου– και ειδικότερα για τη μορφή και το ρόλο του θεάτρου του Ασκληπιείου στη λατρεία και την ψυχαγωγία των προσκυνητών. Τέλος, θα παρουσιάσει τη δυναμική της σύγχρονης χρήσης του θεάτρου σε σχέση και με τη σύγχρονη φροντισμένη μορφή των άλλων μνημείων του ιερού.
Η είσοδος είναι ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας, η διανομή των οποίων αρχίζει στις 17:30. Η διάλεξη του καθηγητή Β. Λαμπρινουδάκη θα μεταδοθεί ζωντανά για τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας από το Εθνικό Δίκτυο Έρευνας και Τεχνολογίας http://diavlos.grnet.gr.