ΤΟ ΧΑΡΟΥΠΙ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

http://kritipoliskaihoria.blogspot.gr/2013/03/blog-post_1349.html?spref=fb

ΤΟ ΧΑΡΟΥΠΙ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

Το χαρούπι είναι αείφυλλο και μπορεί να φτάσει σε ύψος και τα 13 μέτρα, βρίσκεται σε όχθες ποταμών και παράκτιες περιοχές της Μεσογείου.

Στατιστικές έρευνες έχουν δείξει ότι από τους περίπου 15,000 τόνους χαρουπιών της χώρας μας, το 80% παράγεται στην Κρήτη και κατανέμεται περίπου εξίσου στους τέσσερις νομούς.

Πατρίδα της χαρουπιάς αναφέρεται και η Κρήτη, ενώ το όνομά της ceratonia προέρχεται από τη λέξη «κέρατον» ή ξυλοκέρατο εξαιτίας της μορφής του.

Ωστόσο, από τη χαρουπιά προέρχεται και η λέξη «καράτι» γιατί το βάρος του σπόρου των χαρουπιών ορίστηκε ως η πιο μικρή μονάδα μέτρησης για χρυσό και πολύτιμους λίθους. Το βάρος του σπόρου της χαρουπιάς κυμαίνεται μεταξύ 189 και 205 χιλιοστών του γραμμαρίου και το σημερινό καράτι έχει επίσημα καθοριστεί στα 200 χιλιοστά του γραμμαρίου.

Τα χαρούπια είναι μακριά, στριφτά και σκληρά πράσινου χρώματος όταν είναι άγουρα και ξυλώδη εξωτερικά, καστανού χρώματος όταν είναι ώριμα. Η σάρκα τους έχει ευχάριστη, γλυκιά γεύση και περιέχει πολλά και σκληρά σπόρια.

Είναι μια τροφή που χρονολογείται από την αρχαϊκή περίοδο. Τα χαρούπια αποτελούσαν για πάρα πολλά χρόνια αγαπημένη τροφή των Κρητικών. Είναι γνωστό ότι τρώγονταν στην Τουρκοκρατία αλλά και σε άλλες δύσκολες εποχές όπως ναζιστική κατοχή. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας θυμούνται πόσα προϊόντα διατροφής έφτιαχναν με τα χαρούπια.

Παλαιότερα, οι Κρητικοί έτρωγαν τα χαρούπια σαν γλυκό, ενώ ακόμη εξακολουθεί να αποτελεί υγιεινό υποκατάστατο της σοκολάτας. Επιπλέον, χρησιμοποιούνται ως ζωοτροφή και στη παρασκευή οινοπνευματωδών ποτών. Ακόμα αλευροποιούνται και χρησιμοποιούνται στη παραγωγή ενός θρεπτικού αλευριού, κατάλληλου για βρεφικούς κοιλόπονους και παιδικές γαστρεντερίτιδες. Από τα σπόρια τους εξάγεται μια κολλώδης ουσία (κόμμι) χρήσιμη στη χαρτοβιομηχανία καθώς και ως στερεωτικό σε διάφορα τρόφιμα ενώ το ξύλο της χαρουπιάς χρησιμοποιείται σε ξύλινες διακοσμήσεις.

Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥΠΙΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Χρήσιμα είναι όλα τα μέρη του δέντρου της χαρουπιάς. Πιο συγκεκριμένα:

Α)ΟΙ ΣΠΟΡΟΙ

Από το ενδοσπέρμιο παράγεται είδος αλεύρου το οποίο είναι χρήσιμο σε πολλές εφαρμογές. Έτσι, μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη βιομηχανία σαπουνιών και αρωμάτων, στη βυρσοδεψία, στη φαρμακευτική, στην υφαντουργία, κ.α.

Ο σπόρος της χαρουπιάς αντικατέστησε παλιότερα ακόμη και τον καφέ όταν καβουρδίζεται μαζί με αμύγδαλα και ρεβίθια.

Β) ΤΟ ΣΑΡΚΩΔΕΣ ΤΜΗΜΑ (ΨΙΧΑ)

Η σάρκα του χαρουπιού είναι αρκετά θρεπτική αφού περιέχει μεγάλο αριθμό αλάτων, ιχνοστοιχείων, βιταμινών και πρωτεϊνών (ιδιαίτερα ασβέστιο σε τριπλάσια αναλογία από το γάλα, επίσης φώσφορο, σίδηρο, κ.α).

Χρησιμοποιείται επίσης για την παρασκευή σακχαρούχου σιροπιού, αναψυκτικών, μαρμελάδων αλλά και οινοπνευματωδών ποτών.

ΧΑΡΟΥΠΙ- Η ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Επιπλέον, το χαρούπι μπορεί να αντικαταστήσει κάλλιστα τη σοκολάτα και το κακάο στην ζαχαροπλαστική και στην αρτοποιία.

Βράζοντας τα χαρούπια παρασκευάζεται το χαρουπόμελο με γεύση όμοια με αυτή της σοκολάτας, όμως υπερέχει αυτής σε θρεπτικά στοιχεία, καθώς περιέχει 52 φορές λιγότερο λίπος, δεν περιέχει αλλεργιογόνα και καφεΐνη και η γλυκύτητά της οφείλεται σε φυσικά σάκχαρα.

Το χαρουπόμελο που παράγεται από το άλεσμα της ψίχας δίνει μια χαρακτηριστική γεύση στα κέικ, στα μπισκότα και στο ψωμί και τα απαλλάσσει από τη γλουτένη του σιτάλευρου.

 

ΕΡΕΥΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΡΟΥΠΙ

Έρευνες έχουν δείξει ότι μελλοντικά, το χαρούπι θα έχει θετικά αποτελέσματα σε διάφορους τομείς της ζωής μας.

Οι γαλακτομαννάνες είναι συστατικά του σπόρου της χαρουπιάς και φαίνεται να ωφελούν στην υγεία και ιδιαίτερα στη προστασία χρόνιων παθήσεων, στο καρκίνο, στα καρδιαγγειακά νοσήματα, κ.α.

Επίσης, βοηθούν στη φυσιολογική λειτουργία του πεπτικού συστήματος (μειώνουν τον ερεθισμό του εντέρου και τη δυσκοιλιότητα) και μειώνουν τα επίπεδα LOL χοληστερίνης στο αίμα. Οι γαλακτομαννάνες συντελούν στη πιο αποτελεσματική ρύθμιση των επιπέδων γλυκόζης και της ινσουλίνης στο αίμα.

Ωστόσο, έρευνες δείχνουν ότι το χαρούπι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν υποκατάστατο της βενζίνης στην κίνηση των οχημάτων, δηλαδή στην παραγωγή βιοαιθανόλης. Τα σάκχαρα του χαρουπιού μπορούν να ζυμωθούν με ζύμη αρτοποιείου σε οινόπνευμα κατάλληλο για το σκοπό αυτό.

 

ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΧΑΡΟΥΠΙ

ΧΑΡΟΥΠΑΛΕΥΡΟ
Το Χαρουπάλευρο είναι ένα υγιεινό αλεύρι που χρησιμοποιείται αντί της σκόνης κακάο και της σοκολάτας. Μπορεί ακόμη να χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή ψωμιού και αρτοσκευασμάτων. Τα φασόλια χαρουπιού τα οποία προέρχονται από την χαρουπιά είναι εκ φύσεως γλυκά και δεν περιέχουν καφεΐνη, έχουν μεγ άλη περιεκτικότητα σε κάλσιο και βιταμίνη Ε.
Το χαρουπάλευρο αποθηκεύεται σε αεροστεγείς και αδιαφανείς συσκευασίες σε δροσερό, ξηρό και σκοτεινό μέρος για ένα χρόνο. Τα περικάρπιά του πρέπει να φροντίσετε να είναι σκούρα καφέ και γυαλιστερά χωρίς τρύπες, σχισμές ή μούχλα πριν χρησιμοποιηθούν.
Θα Χρειαστείτε:
Φασόλια Χαρουπιού
Τανάλια
Πέτρινο Γουδί & Γουδοχέρι ή Μύλο Καφέ ή Μπλέντερ

Α’ ΤΡΟΠΟΣ
- Ανοίξτε τα φασόλια με μια πένσα και αφαιρέστε τους σπόρους.
- Τοποθετήστε τους άδειους σάκους από τα φασόλια (αυτούς κρατάμε) στο φούρνο, ανοίξτε τον στην χαμηλότερη θερμοκρασία και αφήστε τους σάκους να αποξηρανθούν όλη την νύχτα .Εναλλακτικά αποξηράνετέ τους στον αποξηραντή σας (αν διαθέτετε).
- Την επόμενη μέρα χτυπήστε τους στο πέτρινο γουδί μέχρι να γίνουν σκόνη.
Εναλλακτικά τρίψτε τους στον μύλο του καφέ ή στο μπλέντερ.

Β’ ΤΡΟΠΟΣ
Ακολουθούμε ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ σε περίπτωση που θέλουμε να φτιάξουμε και Χαρουπόμελο.
- Βράζουμε τα φασόλια χαρουπιού (τα οποία κόβουμε σε πιο μεγάλα κομμάτια) για να πάρουμε τα υγρά τους για την παρασκευή χαρουπόμελου.
- Όταν σουρώνουμε το υγρό δεν πετάμε τα φασόλια που έβρασαν. Τα ξεφλουδίζουμε (ξεφλουδίζονται εύκολα λόγω του βρασμού), πετάμε τους σπόρους, στεγνώνουμε τελείως  τους κάλυκες (που κρατάμε για το αλεύρι μας) απλώνοντάς τους πάνω σε βαμβακερές πετσέτες κουζίνας σε σκιά και ξηρό αέρα.
- Τους τρίβουμε στο μπλέντερ.
Αποθηκεύστε το αλεύρι σας σε αεροστεγή συσκευασία. Χρησιμοποιήστε το για την παρασκευή μερέντας, σοκολάτας υγείας, σοκολάτας ρόφημα, ψωμί, κέικ κ.ο.κ.

 ΠΗΓΕΣ: www.cretan-nutrition.gr

              www.votana-ygeia.com

              agropedia.squat.gr

              cretangastronomy.blogspot.gr

Μυκηναϊκό ανάκτορο

Μυθικη Αναζητηση.

16 Σεπτεμβρίου

Μυκηναϊκό ανάκτορο (14ου αι πχ) στις 10 σημαντικότερες ανασκαφές του κόσμου.
"Δικαίως η αρχαιολογική αυτή έρευνα διακρίθηκε, γιατί όλα τα ευρήματά της συνηγορούν στην ύπαρξη ενός σπουδαίου μυκηναϊκού ανακτόρου (φαίνεται πως καταστράφηκε από πυρκαγιά τα τέλη του 14ου αιώνα πχ).

 Εκτός από τα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα, έχουν βρεθεί ενεπίγραφες πινακίδες σε Γραμμική Β γραφή, πολυάριθμα θραύσματα τοιχογραφιών, χάλκινα ξίφη και άλλα πολύτιμα αντικείμενα...http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/09/14-10.html

Οι ... 50 του Λεωνίδα

Για μεγέθυνση πατείστε ροδάκι να ανοίξει νέα καρτέλα με φακό +-

από παλιό τεύχος Ε

Σήμερα...

προστατευτείτε!

Artes na internet.

16 Σεπτεμβρίου

http://www.painelcriativo.com.br/2008/08/29/porta-tesoura-de-feltro/

 

Προστατέψτε τα για να προστατευτείτε! Καλή επιτυχία!

Σήμερα...

Αϋπνία

Για μεγέθυνση πατείστε ροδάκι να ανοίξει νέα καρτέλα με φακό +-

από παλιό περιοδικό ΕΓΩ

"Ελπίδα" - "Πέρα απ΄τη θύελλα" ΤΑΚΗ ΧΑΤΖΗΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ

 Για μεγέθυνση πατείστε ροδάκι να ανοίξει νέα καρτέλα με φακό +-

απο περιοδικό "μεταξύ μας" της ΕΤΕ

Λέξεις και εικόνες

Μαρία Κάλλας

Bigbook.gr.

11 ώρες πριν

Η Μαρία Κάλλας (Νέα Υόρκη, 2 Δεκεμβρίου 1923 - Παρίσι 16 Σεπτεμβρίου 1977) υπήρξε κορυφαία υψίφωνος και η πλέον γνωστή παγκοσμίως ντίβα της όπερας.
Λίγο μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα η Κάλλας, εξ αιτίας της υποβάθμισής της στη Λυρική Σκηνή και εν μέσω της πολεμικής των συναδέλφων της που την κατηγορούσαν για συνεργασία με τους κατακτητές, αποφασίζει να επιστρέψει στις Η.Π.Α. Προκειμένου να εξασφαλίσει τα εισιτήριά της δίνει μια αποχαιρετιστήρια παράσταση στην Αθήνα. Το Σεπτέμβριο του 1945 βρίσκεται στη Νέα Υόρκη και ξεκινά την προσπάθεια για ανεύρεση εργασίας αρχικά στη Μητροπολιτική Όπερα, δεν καταφέρνει όμως να υπογράψει συμβόλαιο.

Εντούτοις η ακρόασή της από τον Έντουαρντ Τζόνσον, διευθυντή της Όπερας, φέρνει την προσφορά δύο ρόλων στα έργα "Φιντέλιο" του Μπετόβεν και Μαντάμ Μπατερφλάι του Πουτσίνι. Η Κάλλας απορρίπτει τους ρόλους. Δε θέλει να τραγουδήσει τον "Φιντέλιο" στα αγγλικά, ενώ αισθάνεται πολύ εύσωμη ώστε να ερμηνεύσει την αιθέρια "Μπάτερφλάι".

Η γνωριμία της με τον καλλιτεχνικό διευθυντή της Αρένας της Βερόνα, Τζοβάννι Τζενατέλλο την οδηγεί στην Ιταλία. Εκεί στις 3 Αυγούστου 1947 κάνει την πρώτη της εμφάνιση στην Αρένα της Βερόνα με τη "Τζοκόντα" του Αμιλκάρε Πονκιέλι. Τον ίδιο χρόνο ερμηνεύει την Ιζόλδη από το "Τριστάνος και Ιζόλδη" στη Βενετία υπό την καθοδήγηση του μαέστρου Τούλιο Σεραφίν. Συνάμα έρχεται και η γνωριμία της με τον μουσικόφιλο Ιταλό βιομήχανο Τζοβάννι Μπατίστα Μενεγκίνι, με τον οποίο παντρεύονται στις 21 Απριλίου 1949. Ο Μενεγκίνι έχοντας και ρόλο μάνατζερ άσκησε καταλυτική επιρροή στην καριέρα της Κάλλας, υποβάλλοντάς την σε δίαιτα με σκοπό να αποκτήσει καλύτερη εμφάνιση και αποτρέποντάς την από κάθε βιοτική ενασχόληση με την οικονομική κάλυψη, που της παρείχε. Έτσι τον ίδιο χρόνο η Κάλλας κάνει καλλιτεχνικές εμφανίσεις στο Μπουένος Άιρες και το 1950 στο Μεξικό.
Τα στάδια της αποθέωσης

Στις 7 Δεκεμβρίου 1951 η Κάλλας ανοίγει τη σαιζόν στη Σκάλα του Μιλάνου με τους "Σικελικούς Εσπερινούς", εμφάνιση που της προσφέρει μεγάλη αναγνώριση. Κατά τη διάρκεια των επόμενων επτά ετών η Σκάλα θα είναι η σκηνή των μέγιστων θριάμβων της σε ένα ευρύ φάσμα ρόλων. Το 1955 ανεβάζει την ιστορική παράσταση της "Τραβιάτα" του Βέρντι σε σκηνοθεσία Λουκίνο Βισκόντι.

Στις 27 Οκτωβρίου 1956 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης ως "Νόρμα" στο ομώνυμο έργο του Μπελλίνι. Στις 5 Αυγούστου 1957 επιστρέφει στην Αθήνα και εμφανίζεται στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών. Δύο μήνες πριν είχε γνωρίσει τον εφοπλιστή Αριστοτέλη Ωνάση σε δεξίωση της κοσμικογράφου Έλσα Μαξγουελ. Η γνωριμία τους θα εξελιχθεί σε μία από τις πλέον συζητημένες σχέσεις στην ιστορία.

Το 1960 τραγουδά στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου "Νόρμα" και το επόμενο έτος "Μήδεια" σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή. Το 1962 επανέρχεται στη Σκάλα του Μιλάνου και αποθεώνεται σαν Μήδεια σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή και κοστούμια Γιάννη Τσαρούχη. Τον Ιανουάριο του 1964 πείθεται από το Φράνκο Τζεφιρέλι να συμμετάσχει σε μία νέα παραγωγή της "Τόσκα" στη σκηνή του Κόβεντ Γκάρντεν (Covent Garden). Η παράσταση εκθειάζεται από τους κριτικούς ενώ ακολουθεί την ίδια χρονιά νέος καλλιτεχνικός θρίαμβος στην Όπερα των Παρισίων με τη "Νόρμα". Παρά τα φωνητικά προβλήματα που έχει αρχίσει να αντιμετωπίζει το παρισινό κοινό την υποδέχεται θερμά.

Στις 5 Ιουλίου 1965 εμφανίζεται για τελευταία φορά σε παράσταση όπερας στο Κόβεντ Γκάρντεν με την "Τόσκα" σε σκηνοθεσία Φράνκο Τζεφιρέλι. Στα 1966 απεκδύεται την αμερικανική υπηκοότητα και λαμβάνει την ελληνική. Με αυτή της την ενέργεια λύεται και τυπικά ο γάμος της με τον Μενεγκίνι. Πλέον ελπίζει ότι ο Αριστοτέλης Ωνάσης θα της ζητήσει να παντρευτούν κάτι που τελικά δεν γίνεται, μια και στις 8 Ιουλίου 1968 ο Έλληνας μεγιστάνας παντρεύεται τη χήρα του Αμερικανού Προέδρου Κέννεντυ, Τζάκυ. Αυτή του η πράξη βυθίζει σε κατάθλιψη την κορυφαία υψίφωνο.
Τελευταίες σκηνές πριν το τέλος

Το 1969 γυρίζει σε ταινία τη "Μήδεια" του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Πιερ Πάολο Παζολίνι. Η ταινία δεν έχει τύχη στις κινηματογραφικές αίθουσες. Στις 25 Μαΐου 1970 μεταφέρεται στο νοσοκομείο και γίνεται γνωστό ότι επεχείρησε να αυτοκτονήσει λαμβάνοντας μεγάλη δόση βαρβιτουρικών.

Το 1973 σκηνοθετεί στο Τορίνο μαζί με τον Τζουζέπε ντι Στέφανο το έργο "Σικελικοί Εσπερινοί" (I Vespri Siciliani) και την ίδια χρονιά ξεκινά μαζί του μια παγκόσμια καλλιτεχνική περιοδεία. Στις 8 Δεκεμβρίου η Κάλλας τραγούδησε στην Όπερα των Παρισίων, όπου το κοινό την κάλεσε στη σκηνή 10 φορές καταχειροκροτώντας την. Η τελευταία της εμφάνιση έγινε στην πόλη Σαππόρο της Ιαπωνίας στις 11 Δεκεμβρίου του 1974.

Η Μαρία Κάλλας πέρασε στην αιωνιότητα στις 16 Σεπτεμβρίου 1977 στο Παρίσι. Η κηδεία της έγινε στις 20 Σεπτεμβρίου και, αφού το σώμα της αποτεφρώθηκε όπως επιθυμούσε, την άνοιξη του 1979 η τέφρα της σκορπίστηκε στο Αιγαίο.

Τo 2010, νέο φως στο μυστήριο που περιβάλλει το θάνατο της Μαρίας Κάλλας έρχεται να ρίξει ιταλική έρευνα, η οποία ανατρέπει την άποψη ότι η δημοφιλής σοπράνο πέθανε από υψηλή δόση βαρβιτουρικών (διότι της είχε στοιχίσει η επώδυνη σχέση της με τον Αριστοτέλη Ωνάση).

Σύμφωνα με τους Ιταλούς φωνίατρους Φράνκο Φούσι και Νίκο Παολίλο, που παρουσίασαν τα αποτελέσματα της μελέτης τους στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, η τραγουδίστρια υπέφερε από δερματομυοσίτιδα, μία εκφυλιστική νόσο που φθείρει τους μυς και τους ιστούς, συμπεριλαμβανομένου του λάρυγγα. Έτσι, μοιάζει να εξηγείται και η συνεχής παρακμή του μεγαλείου της φωνής της, που είχε αρχίσει να γίνεται αισθητή από τις αρχές της δεκαετίας του ’60.[εκκρεμεί παραπομπή]

Σύμφωνα με την επίσημη ιατρική έκθεση, ο θάνατος της Κάλλας στις 16 Σεπτεμβρίου του 1977 οφειλόταν σε καρδιακή ανακοπή. Όπως εξηγούν οι δύο Ιταλοί επιστήμονες, η θεραπεία για τη δερματομυοσίτιδα βασίζεται σε κορτιζονούχα και ανοσοκατασταλτικά σκευάσματα, τα οποία είναι πιθανό να επιφέρουν σταδιακά καρδιακή ανεπάρκεια. Επομένως, ο Φούσι και ο Παολίλο συμφωνούν με την επίσημη ιατρική έκθεση, μόνο που διευκρινίζουν ότι η ανακοπή δεν ήταν τυχαίο γεγονός, αλλά το αποτέλεσμα της εκφυλιστικής μυασθένειας. Αφετηρία για τις ιταλικές έρευνες αποτέλεσαν οι ηχογραφήσεις της διάσημης σοπράνο, τόσο από το στούντιο όσο και από ζωντανές εμφανίσεις της. Με τη μέθοδο της φασματογραφικής ανάλυσης οι επιστήμονες εξέτασαν τις ηχογραφήσεις ίδιων κομματιών από διαφορετικές χρονικές περιόδους και διαπίστωσαν τις αλλοιώσεις στη φωνή της καλλιτέχνιδας, η οποία έφτασε τα τέλη της δεκαετίας του ’70 να γίνει μέτζο σοπράνο. Οι δύο φωνίατροι ανέλυσαν επίσης και τα τελευταία βίντεο της Κάλλας, στα οποία ήταν εμφανής και η μυϊκή χαλάρωση που είχε υποστεί, αφού ο θώρακας της δεν διατεινόταν κατά τη διάρκεια των αναπνοών. Η μελέτη αυτή έρχεται να ρίξει νέο και πιθανότατα καθοριστικό φως στη διάγνωση της δερματομυοσίτιδας, που είχε σχηματίσει ο ιατρός Μάριο Τζακοβάτσο, ο οποίος είχε επισκεφτεί την τραγουδίστρια το 1975, αλλά είχε κρατήσει κρυφή τη διάγνωση του μέχρι το 2002.
Ταινίες για την Κάλλας

E la nave va, 1983 (ελλ.: Και το πλοίο φεύγει), σε σκηνοθεσία του Φεντερίκο Φελίνι
Callas Forever, 2002 (ελλ.: Κάλλας για πάντα), σε σκηνοθεσία του Φράνκο Τζεφιρέλι και στο ρόλο της Κάλλας η Φανί Αρντάν

Το μεγάλο μυστικό

Στο κινηματογραφικό ντοκυμαντέρ "Απόλυτη Κάλλας" του Γάλλου σκηνοθέτη Φιλίπ Κολί, βασισμένο σε ιστορικά αρχεία, αποκαλύπτεται μια μυστική πτυχή της ζωής της μεγάλης "ντίβας".

Συγκεκριμένα αποκαλύπτεται ότι η Μαρία Κάλλας στις 30 Μαρτίου του 1960 γέννησε ένα άρρεν βρέφος πλην όμως νεκρό που φέρεται ως καρπός του έρωτά της με τον Αριστοτέλη Ωνάση. Ο Κολί ισχυρίζεται ότι επαλήθευσε το ατυχές αυτό γεγονός με πιστοποιητικό γέννησης, στο οποίο αναφέρεται με το όνομα Όμηρος, αλλά με επίθετο "μη αναγνώσιμο". Επίσης ισχυρίζεται ότι κατέχει φωτογραφίες από το νεκροταφείο Μπρέσο του Μιλάνου όπου, κατά τους ισχυρισμούς του, θάφτηκε το νεογέννητο υπό "άκρα μυστικότητα".
Υποτροφίες Μαρία Κάλλας

Το 1960 και το 1961, η Μαρία Κάλλας πρόσφερε τα έσοδά της από τις παραστάσεις της στην Επίδαυρο για την ίδρυση φορέα που θα πρόσφερε υποτροφίες σε νέους καλλιτέχνες. Ο φορέας για τις Υποτροφίες Μαρία Κάλλας ιδρύθηκε και έκανε τον πρώτο διαγωνισμό το 1963
http://el.wikipedia.org/wiki/Μαρία_Κάλλας