Φτιάξτε το δικό σας bonsai σε 12 βήματα

http://www.agrotikabook.gr/%CF%86%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%BE%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CE%B1%CF%82-bonsai-%CF%83%CE%B5-12-%CE%B2%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1

Φτιάξτε το δικό σας bonsai σε 12 βήματα

Κυρ, 2013-09-22 11:45

Με τον όρο Bonsai* περιγράφεται μία αρχαία Ιαπωνική τέχνη καλλιέργειας δέντρων-νάνων. Παρακάτω δίνονται 12 απλά βήματα για να πειραματιστείτε στην καλλιέργεια ενός φυτού-bonsai.
Προκαταβολικά, το agri.gr ενημερώνει ότι η καλλιέργεια και η συντήρηση ενός δένδρου bonsai απαιτεί ιδιαίτερες γνώσεις και αρκετό μεράκι. Το παρόν άρθρο προσπαθεί να δώσει μόνο το ερέθισμα για την έναρξη ενασχόλησης με αυτή την τέχνη...

Βήμα 1ο

Διαλέξτε ένα δέντρο. Αρχίστε με συνηθισμένα καλλωπιστικά δέντρα, όπως αζαλέα, πυξάρι, καμέλια, γαρδένια, ιβίσκο, πουρνάρι, άρκευθος, γουνίπερο, πυράκανθος, φίκο. Ψάξτε να βρείτε ένα δενδρύλιο με ύψος γύρω στους 20-30 πόντους, με κλαδιά που είτε αναπτύσσονται προς τα πάνω, είτε κρέμονται προς τα κάτω ανάλογα με τις προτιμήσεις σας.

Βήμα 2ο

Χρησιμοποιήστε ένα κλαδευτήρι και κλαδέψτε επιλεκτικά και προσεκτικά το φυτό όσο αυτό βρίσκεται ακόμη στην παλιά του γλάστρα. Βρείτε τον κεντρικό του κορμό και αφαιρέστε αρκετή βλάστηση μέχρι να δείτε να σχηματίζεται η μορφή που επιθυμείτε από την πλευρά που θέλετε να φαίνεται το Bonsai.

Βήμα 3ο

Βγάλτε το φυτό από την αρχική του γλάστρα και τοποθετήστε τη ρίζα με το χώμα σε ένα κουβά με νερό. Με τον τρόπο αυτό θα είναι ευκολότερο να απομακρύνετε το χώμα απο τις ρίζες προκειμένου να μεταφυτέυσετε αργότερα το φυτό σε ένα ρηχό δοχείο για Bonsai.

Βήμα 4ο

Απομακρύνετε όσο το δυνατό περισσότερο χώμα γύρω από τη ρίζα

Βήμα 5ο

Κλαδέψτε τις ρίζες μέχρι να περιοριστούν στα  2/3 του πραγματικού τους μεγέθους. Όταν ολοκληρώσετε το κλάδεμα θα πρέπει να έχει δημιουργηθεί μια ρηχή μπάλα ρίζας.

Βήμα 6ο

Τοποθετήστε ένα κομμάτι πλαστικό τζάμι πάνω από τις τρύπες αποστράγγισης για να συγκρατήσετε το το χώμα ώστε να μην ξεπλυθεί καθώς ποτίζετε. Το τζάμι επίσης εμποδίζει τα έντομα να μπουν μέσα από τις τρύπες του δοχείου στο χώμα.

Βήμα 7ο

Προσθέστε χώμα στο δοχείο σε ύψος 2-3 εκατοστών.

Βήμα 8ο

Τοποθετήστε το φυτό στο δοχείο, απλώστε  τις ρίζες του πάνω από το στρώμα του χώματος που βάλατε στο προηγούμενο βήμα και σκεπάστε τις ρίζες με επιπλέον χώμα. Σιγουρευτείτε ότι έχετε αφήσει τουλάχιστον 2-3 εκατοστά κενό διάστημα κάτω από το χείλος του δοχείου για να μπορείτε να ποτίζετε.

Βήμα 9ο

Ολοκληρώστε το κλάδεμα στο υπόλοιπο φύλλωμα. Απομακρύνετε βλαστάρια και κλαδιά με τέτοιο τρόπο ώστε η υπόλοιπη βλάστηση να έχει την μορφή δέντρου.

Βήμα 10ο

Ποτίστε το δέντρο καλά μέχρι το χώμα να μουσκέψει τελείως.

Βήμα 11ο

Καλύψτε την επιφάνεια του χώματος με χαλίκι ενυδρείου για ωραιότερη τελική εμφάνιση.

Βήμα 12ο

Προσθέστε μικρή ποσότητα λιπάσματος ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
*Η λέξη bonsai είναι γιαπωνέζικη και σημαίνει "δέντρο νάνος σε ρηχό δίσκο". Είναι μία παραλλαγή της αντίστοιχης αρχαίας κινέζικης λέξης "Pen-Zin" που σημαίνει κάτι ανάλογο, δηλαδή "μικρό δέντρο νάνος".

Λυγαριά-Το γυναικείο βότανο

http://www.agrotikabook.gr/%CE%BB%CF%85%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%AC-

Λυγαριά-Το γυναικείο βότανο

Κυρ, 2012-11-18 11:15

Αυτό το μεσογειακό βότανο συγκαταλέγεται στα κορυφαία φυτά της γυναικείας γονιμότητας. Διεγείρει την υπόφυση και συμβάλλει στην παραγωγή και την ισορροπία των ορμονών.

Σύμφωνα με τη δρα Μέριλιν Γκλένιβιλ, συγγραφέα του βιβλίου “Natural solutions to infertility” (“Φυσικές λύσεις για την υπογονιμότητα”), η λυγαριά συμβάλλει στην αντιμετώπιση της δυσμηνόρροιας, της αμηνόρροιας, ρυθμίζει τη διάρκεια του εμμηνορροϊκού κύκλου όταν αυτός είναι πολύ βραχύς, παρέχει ανακούφιση από τη δυσμηνόρροια και αυξάνει την αναλογία των οιστρογόνων έναντι της προγεστερόνης, εξισορροπώντας τις υπερβολικές τιμές των οιστρογόνων.

Η δρ. Γκλένβιλ χορήγησε το βότανο σε μεγαλύτερες γυναίκες που είχαν υψηλές τιμές ωοθυλακιοτρόπου ορμόνης (ένδειξη ότι η εμμηνόπαυση πλησιάζει) και συνεπώς είχαν κριθεί ακατάλληλες για εξωσωματική γονιμοποίηση. Η λυγαριά μείωσε τις τιμές της ωοθυλακιοτρόπου ορμόνης, κι έτσι οι γυναίκες υποβλήθηκαν σε εξωσωματική γονιμοποίηση.

Η γονιμότητα των γυναικών που υποφέρουν από σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών θα ωφεληθεί σε μεγάλο βαθμό από τη λήψη της λυγαριάς.

Η λυγαριά είναι ισχυρότατο βότανο, και κατά πάσα πιθανότητα θα είναι πιο αποτελεσματική σε σύγκριση με την κρέμα από άγριο γιαμ, στις γυναίκες που έχουν βραχύ εμμηνορροϊκό κύκλο. Σε μια έρευνα στην οποία μετείχαν σαράντα οκτώ γυναίκες με πρόβλημα γονιμότητας που πήραν λυγαριά επί τρεις μήνες, οι επτά έμειναν έγκυες, ενώ είκοσι πέντε από αυτές εμφάνισαν φυσιολογικές τιμές προγεστερόνης, που είναι απαραίτητες για να λάβει χώρα η σύλληψη.

Ένα μειονέκτημα της λυγαριάς είναι ότι ενδέχεται να απαιτηθούν τρεις μήνες προτού γίνει εμφανής η δράση της. Έτσι, μην προσδοκάτε εντυπωσιακές αλλαγές εν μία νυκτί από τη λήψη της λυγαριάς.

Και κάτι ακόμα: φυλάξτε αυτό το βότανο μακριά από το σύντροφό σας!

Κυριολεκτικά «κρεμάει» τη στύση του. Η λατινική ονομασία του βοτάνου προέρχεται από το γεγονός ότι οι μοναχοί το λάμβαναν ως αντιαφροδισιακό, για να θέσουν υπό έλεγχο τη λίμπιντό τους, προκειμένου να στρέψουν τις σκέψεις τους σε πιο πνευματικές ενασχολήσεις. Ορισμένοι Άγγλοι βοτανοθεραπευτές αποκαλούν το βότανο με την παραδοσιακή του ονομασία, «monk’s pepper» (πιπέρι του μοναχού)...

Πηγή: Διατροφή και γονιμότητα-Sarah Dobbyn-δόσεις Διόπτρα

Ρυθμιστής των ορμονών

Η λυγαριά είναι από τα πιο σημαντικά βότανα για την ρύθμιση των γυναικείων ορμονών.

Με το να αυξάνει τη δραστηριότητα της προγεστερόνης, η λυγαριά μπορεί να βοηθήσει στην εξισορρόπηση της παραγωγής προγεστερόνης και οιστρογόνων από τις ωοθήκες κατά τη διάρκεια του εμμηνορροϊκού κύκλου.

Προβλήματα εμμηνόρροιας

Η λυγαριά χορηγείται από τους βοτανοθεραπευτές της δύσης για την θεραπεία των προβλημάτων της εμμηνόρροιας, από το προεμμηνορροϊκό σύνδρομο και πολλά από τα συμπτώματα που το συνοδεύουν έως τις ανωμαλίες του κύκλου ή την απουσία περιόδου. Για το προεμμηνορροϊκό σύνδρομο, το βότανο πρέπει να λαμβάνεται για μερικούς μήνες έως ότου φανούν τα οφέλη του, τα οποία μπορεί να είναι σημαντικά, μείωση των συμπτωμάτων, των φουσκωμάτων, του πρηξίματος και του ερεθισμού του στήθους, της οξυθυμίας και της κατάθλιψης.

Ανωμαλίες περιόδου

Το βότανο βοηθάει να ρυθμιστούν οι ανωμαλίες περιόδου, φροντίζοντας να μικραίνει το μεγάλο κύκλο και να μεγαλώνει το μικρό.

Άλλα εμμηνορροϊκά προβλήματα

Η λυγαριά είναι πολύτιμη στη θεραπεία άλλων προβλημάτων που μπορεί να συνδέονται με τον εμμηνορροϊκό κύκλο, όπως οι ημικρανίες και η ακμή.

Στειρότητα

Η λυγαριά μπορεί να βοηθήσει τις γυναίκες που προσπαθούν να συλλάβουν, όταν η στειρότητα οφείλεται στα χαμηλά επίπεδα προγεστερόνης.

Δυσκολίες στο θηλασμό

Τα μούρα χορηγούνται για να αυξήσουν το γάλα του στήθους στο θυλασμό.

Πηγή: Βοτανοθεραπεία-Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια θεραπευτικών φυτών/Andrew Chevallier M.N.I.M.H

Τι έγραψαν οι Έλληνες 2.000 χρόνια πριν…

Η άγνος ή λυγαριά είναι θάμνος δενδρώδης, που φυτρώνει δίπλα σε ποτάμια και πετρώδεις περιοχές και χαράδρες, με κλαδιά που σπάνε δύσκολα, φύλλα σαν της ελιάς, πιο μαλακά όμως. Άλλη βγάζει λευκό άνθος μαζί με μια ελαφριά πορφυρότητα, ενώ άλλη βγάζει πορφυρό, και σπόρο σαν το πιπέρι.

-Έχει ιδιότητες θερμαντικές και μαλακτικές. Ο καρπός της, όταν πίνεται, βοηθά όσους έχουν δαγκωθεί από  φίδι, όσους πάσχουν από τη σπλήνα και όσους έχουν υδρωπικία.

- Όταν πίνεται σε ποσότητα μιας δραχμής μαζί με κρασί, κατεβάζει γάλα και προκαλεί την έμμηνο ρύση, ενώ ελευθερώνει και το σπέρμα, χτυπάει όμως και το κεφάλι προκαλώντας νάρκη.

-Το αφέψημα του ίδιου του φυτού και του καρπού βοηθά τις παθήσεις και τις φλεγμονές της μήτρας με ατμόλουτρα των γυναικείων οργάνων.

-Ο σπόρος, όταν πίνεται μαζί με γλήχωνα και γίνεται υποκαπνισμός και εισάγεται με βύσμα, προκαλεί την έμμηνο κάθαρση.

-Ως κατάπλασμα διαλύει τον πονοκέφαλο, και γίνονται πλύσεις με αυτόν μαζί με ξίδι και λάδι σε όσους έχουν λήθαργο και φρενίτιδα.

-Και τα φύλλα της, όταν γίνονται θυμίαμα και όταν στρώνονται από κάτω, διώχνουν τα φίδια, και όταν γίνονται κατάπλασμα, βοηθούν όσους έχουν δαγκωθεί από τα φίδια.

-Μαζί με βούτυρο και φύλλα αμπελιού μαλακώνουν τα σκληρώματα των όρχεων.

-O σπόρος ως κατάπλασμα μαζί με νερό καταπραΰνει τις ραγάδες στον πρωκτό.

-Μαζί με τα φύλλα θεραπεύει τα διαστρέμματα και τα τραύματα.

-Μάλιστα φαίνεται ότι εμποδίζει τα συγκάματα κατά τις οδοιπορίες, αν κανείς κρατά στο χέρι του ένα κλαδί της.

Έχει ονομαστεί «άγνος», επειδή οι γυναίκες που παρέμεναν αγνές κατά τα Θεσμοφόρια, τη χρησιμοποιούσαν ως στρώμα. Λέγεται μάλιστα «λυγαριά», επειδή τα κλαδιά της είναι ευλύγιστα.

Πηγή: Διοσκουρίδης–Περί ύλης ιατρικής Α’

Συγκομιδή

Οι καρποί μαζεύονται το Φθινόπωρο, όταν έχουν ωριμάσει πλήρως.

(Στην Ελλάδα είμαστε τυχεροί γιατί βγαίνει παντού σε όλες τις παραθαλάσσιες και πεδινές περιοχές. Λόγο του ζεστού κλίματός μας προλαβαίνει να καρποφορήσει πλήρως, κάτι που δεν συμβαίνει στη κεντρική και βόρεια Ευρώπη.  Ευτυχώς τη λυγαριά , δεν τη τρώνε τα πρόβατα και βρίσκεται παντού.)  

Δοσολογία

Οι σπόροι που μοιάζουν με του πιπεριού, μπορούν να καταναλωθούν κατευθείαν, σπάζοντας δαγκώνοντάς τους αργά στο στόμα ένας μετά τον άλλον. Η δόση είναι περίπου μισό κουτάλι του τσαγιού (περίπου 1 γραμμάριο)  κατά την διάρκεια της ημέρας. 

Εάν θέλετε να το πίνεται σαν τσάι ή να την κάνετε βάμμα, σπάστε τους σπόρους και κάντε τους σκόνη σκόνη.

Αντενδείξεις

Το βότανο χρησιμοποιείτε για τις  εμμηνορροϊκές ενοχλήσεις. Εάν λαμβάνοντας σπόρους λυγαριάς αυξηθούν τα συμπτώματα σταματήστε την χρήση.

Μην παίρνετε κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης ή σε συνδυασμό με αντισυλληπτικά χάπια.

Πηγή: Making plant medicine-Richo Cech

Προφυλάξεις

Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού ιατρού και ειδικά όταν λαμβάνετε ταυτόχρονα άλλα φάρμακα, βότανα ακόμα και συμπληρώματα.

Οι πληροφορίες που παρέχονται είναι καθαρά και μόνο για ενημερωτικό σκοπό.

ftiaxno.gr

Κυνίσκα: Η πρώτη γυναίκα Ολυμπιονίκης

Μυθικη Αναζητηση.

Κυνίσκα: Η πρώτη γυναίκα Ολυμπιονίκης

<..Μάλιστα η νεαρή Σπαρτιάτισσα στεφανώθηκε όχι μιά, αλλά δυο φορές για τις νίκες των αρμάτων της μέσα σε τέσσερα χρόνια, δηλ. στην 96η και 97η Ολυμπιάδα.
Εδειξε ακόμα πως ήταν αρκετά γενναία ν' ανταγωνισθεί τ' αρσενικά στον πιο σκληρό ιππικό αγώνα και να βγεί νικήτρια.
Πάνω απ' όλα, η Κυνίσκα έγινε ένα μοναδικό παράδειγμα θηλυκής υπεροχής στην καλύτερη της μορφή, τον αθλητισμό...http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/10/blog-post_3096.html

Τα μυστικά του μπούκοβου

http://www.agrotikabook.gr/%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CF%84%CE%BF

Τα μυστικά του μπούκοβου

Παρ, 2013-03-15 19:45

Όποιος μαγειρεύει, μια δεδομένη στιγμή προσκολλάται τόσο σε κάποια υλικά, που αυτά αρχίζουν να λειτουργούν ως μαγειρικά του φετίχ. Κάτι τέτοιο συνέβη και με μένα μάλιστα, με το μπούκοβο. Παθιάστηκα μαζί του από μικρή. Πιθανολογώ πως το συνέδεσα με την πρώτη, μόνη μου, έξοδο στον κόσμο των μεγάλων. Έγινε, θα έλεγα, ορόσημο της γευστικής μου ενηλικίωσης.

Photo: madameginger.wordpress.com

Ήταν κάποιο μεσημέρι, στα τέσσερα-πέντε μου, όπου η βόλτα με τη νονά μου στην αγορά της Θεσσαλονίκης κατέληξε στα σουτζουκάκια, στο μαγαζί της οδού Ρογκότη, τότε. Θα πρέπει να ένιωσα πως ο κόσμος γύρω μου παραξενευόταν που με έβλεπε να το απολαμβάνω απτόητη. Πιρούνιζα τα σουτζουκάκια, τα βούταγα στο λοφάκι που είχα σχηματίσει στο πιάτο μου με τα σπόρια της κόκκινης καυτερής πιπεριάς, χωρίς να με τρομάζει η κάψα του. Τα μαγικά σποράκια αντί να μου «κάψουν τη γλωσσίτσα», όπως με είχαν προειδοποιήσει, έδιναν στα λιπαρά, κρεάτινα βομβίδια μια παράξενη γευστική ισορροπία. Είχα ξαναδοκιμάσει μπούκοβο κι άλλη φορά κι ήξερα τι είναι. Κάποιους μήνες πριν χάρη σε ένα μπέρδεμα των πιάτων, το έφαγα με τα αβγά μάτια, που προορίζονταν για τον παππού μου.Αυτή τη μνήμη ανακαλώ κάθε που πασπαλίζω με μπούκοβο τα αβγά μου. Εκείνο το γλυκό «κάψιμο», την πρωτόγνωρη αίσθηση θερμότητας και μουδιάσματος, που παρότι ταλαιπώρησε τους άμαθους γευστικούς μου κάλυκες ήταν τόσο απολαυστική χάρη στο «νεύρο» που πρόσθετε στον πηχτό, αν και ακόμα ρευστό, κρόκο. Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια, να κάνω πολλές βόλτες στην Μοντιάνο, στο Καπάνι, στις αγορές της Δράμας και της Κομοτηνής μέχρι να συνειδητοποιήσω πόσο με καθόρισαν εκείνες οι πρώτες εμπειρίες μου από τη γεύση του μπούκοβου. Όταν όμως συνειδητοποίησα ότι είχα εντάξει στην κουζίνα μου ένα υλικό, άγνωστο ακόμα στην Αθήνα των αρχών της δεκαετίας του ’90, όπου στεκόμουν κι όπου βρισκόμουν το αγόραζα με το κιλό. Μετά το 2000, παρότι παραμένει ακόμα άγνωστο για το πλατύ κοινό, απαντάται σε όλα τα κεμπαπτζίδικα που σέβονται τον εαυτό τους αλλά και σε πολλά συνοικιακά μεζεδοπωλεία, καταρχήν χάρη σε εκείνη τη φέτα που ψήνεται στο αλουμινόχαρτο. Κάποτε, στη Φλώρινα, έπιασα κουβέντα με μια γιαγιούλα που πουλούσε στο δρόμο το μπούκοβο που έφτιαχνε μόνη της. Μου εκμυστηρεύτηκε πως εκείνη χρησιμοποιούσε για περισσότερο άρωμα και λίγο καπνιστό «λέπι»- αποξηραμένο φλοιό κόκκινης πιπεριάς. Μου εξιστόρησε, με τα δικά της απλά λόγια, πώς ο νομός της Φλώρινας ταυτίστηκε μεν με τις ερυθρές, ατρακτοειδείς, μακρόκαρπες, υπόγλυκες και ενίοτε και καυτερές πιπεριές του αλλά το άρτυμα μπούκοβο κράτησε το όνομα του χωριού Μπούκοβο (Буково), που βρίσκεται στο Μοναστήρι της FYROM, γιατί οι κάτοικοί του εμπορεύτηκαν πρώτοι, το 19ο αιώνα, τα αποξηραμένα σπόρια μιας πιπεριάς, παρόμοιας με αυτές της Φλώρινας. Τα σποράκια του μπούκοβου δεν ξεχωρίζουν στην όψη από το ιταλικό πεπεροντσίνο αλλά οι πιπεριές τους διαφέρουν. Το μεν πεπεροντσίνο προέρχεται από και μοναδικό ένα είδος πιπεριάς, το chile pepperoncino, ενώ για το μπούκοβο χρησιμοποιείται μια κόκκινη πιπεριά, διασταύρωση πιπεριάς άντσο (ancho/poblano/bell peper), πιπεριάς καγιέν (cayenne) με διάφορα άλλα, λιγότερο γνωστά είδη. Η καυστικότητα σε αυτές τις πιπεριές κυμαίνεται στο 4-5 σε μια δεκαδική κλίμακα- μια κλίμακα που δεν έχει σχέση με την γνωστή κλίμακα καυστικότητας Scoville, που δημιουργήθηκε ειδικά για πιπεριές. Πολλοί πιστεύουν ότι η μεγάλη αναλογία των σπόρων στο μπούκοβο εντείνει την καυστικότητα αυτού του αρωματικού αρτύματος. Στην πραγματικότητα οι ερευνητές έχουν εντοπίσει πως η καυστικότητα της πιπεριάς οφείλεται στην καψικίνη, η οποία βρίσκεται στο περικάρπιο και ιδίως στον πλακούντα της. Το μπούκοβο στη μαγειρική χρησιμοποιείται στην παρασκευή τουρσιών, σε ζεστές σούπες με πρώτη και καλύτερη τον πατσά, όπου προσφέρει την χαρακτηριστική του καυστικότητα, ένα εξίσου σημαντικό εξωγενές στοιχείο, με την οξύτητα που δίνει το «σκορδοστούμπι». Συνήθως το προσθέτουν στον τραχανά και στα άλλα ζυμαρικά ή ρύζια για να εξισορροπήσει με την καυτερή του γεύση την πληθωρική αίσθηση που αφήνει το βρασμένο άμυλο στο στόμα. Πρωταγωνιστεί δίπλα σε διάφορα ψητά κρέατα και πουλερικά της σχάρας, στις καυτερές ή μη κόκκινες σάλτσες αλλά συμμετέχει ενίοτε και στην παρασκευή κάποιων αλλαντικών. Σποράκια πιπεριάς (μπούκοβο) περιέχουν ακόμα και τα τυποποιημένα μείγματα μπαχαρικών για ψητό κοτόπουλο. Παρόλο που δεν κυκλοφορεί ακόμα ευρέως, στο εμπόριο υπάρχει και ελαιόλαδο με μπούκοβο, κατά το πρότυπο του λαδιού με πεπεροντσίνο της ιταλικής τρατορίας. Οι περισσότεροι σεφ της νέας ελληνικής κουζίνας, έχοντας αντιληφθεί πόσο μπορεί το μπούκοβο να τονώσει τη γεύση των υπολοίπων υλικών, το χρησιμοποιούν σε νεωτεριστικούς συνδυασμούς. Αναφέρω ως παραδείγματα το μπούκοβο με κύμινο, στην ανάλαφρη, ως τεμπούρα, κερκυραϊκή φριτούρα του Μποτρίνι-Etrusco και το ευρηματικό γλυκό σιρόπι με το μπούκοβο στο παγωτό καϊμάκι του Πουλιάση, στον Κουκούμαυλο. Όσο για το ίδιο το μπούκοβο, πιστεύω ότι όσο θα διαδίδεται η καλλιέργεια των καψικών στην χώρα μας τόσο θα αυξάνονται και οι δυνατότητες να δούμε κάποια στιγμή και διαφορετικούς τύπους του, που θα κάνουν αναφορά όχι μόνο της τοπωνυμικής του ένδειξης αλλά και της ποικιλίας της πιπεριάς από την οποία θα παράγεται. Οψόμεθα, λοιπόν.
bostanistas

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ

Bigbook.gr.

Στις 30 Σεπτεμβρίου κυκλοφορεί στην ΕΛΛΑΔΑ (από τον εκδοτικό οίκο ΤΡΑΥΛΟΣ) η επίσημη ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ της μεγαλύτερης διάνοιας της εποχής μας. Ταυτοχρόνως, κυκλοφορεί η ΑΓΓΛΙΚΗ, η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ, και η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ έκδοση:
ΠΩΣ ΤΟ ΕΓΡΑΨΕ Μια εντελώς σύγχρονη τεχνολογία βοήθησε τον πιο διάσημο φυσικό του κόσμου να δημιουργήσει το "χειρόγραφό" του χωρίς την παραμικρή βοήθεια.
Εξαιτίας της συνεχιζόμενης επίδρασης της εκφυλιστικής νόσου του, πολλοί φοβούνταν ότι ο Χόκινγκ δεν θα μπορούσε ποτέ ξανά να επικοινωνήσει. Ωστόσο, σήμερα, ο καθηγητής Χόκινγκ, στα 71 χρόνια του
δημοσιεύει μια αφοπλιστικά ειλικρινή αυτοβιογραφία στην οποία περιγράφει με λεπτομέρειες την απίθανη ζωή του - το πρώτο βιβλίο που γράφει αποκλειστικά μόνος του.

ΠΩΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ
Ο καθηγητής Χόκινγκ, ο οποίος συμμετείχε στην τελετή έναρξης των Παραολυμπιακών Αγώνων του
Λονδίνου, (2012) χρησιμοποιεί σήμερα έναν υπολογιστή-ταμπλέτα που φέρει webcam, χάρη στην οποία μπορεί να επικοινωνήσει και μέσω Skype.

Κάτω και πίσω από το αναπηρικό καροτσάκι του είναι
τοποθετημένος ένας ενισχυτής
ήχου και ο συνθετητής φωνής. Οι
συσκευές ελέγχονται από
υπέρυθρους αισθητήρες στα
γυαλιά του και αποκρίνονται στις
συσπάσεις του προσώπου του.
Ο Χόκινγκ συναντήθηκε με τον
Γκόρντον Μουρ, ιδρυτή της Intel, ο
οποίος συμμετείχε στην
κατασκευή του αρχικού συνθετητή φωνής, ζητώντας του να βοηθήσει στη βελτίωση της ταχύτητας της συσκευής με την οποία
επικοινωνεί. Η εταιρεία
αναπτύσσει μια αναβαθμισμένη
συσκευή η οποία χαρακτηρίζεται
από βελτιωμένη ικανότητα
πρόβλεψης της λέξης που ο
χειριστής θέλει να χρησιμοποιήσει
στο κείμενό του.

ΣΤΑ ΜΥΧΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ
Στη συγκλονιστική αυτοβιογραφία του ο καθηγητής Χόκινγκ «μιλά» για την ανορθόδοξη παιδική ηλικία του,
τη διάγνωσή του με μια νόσο του κινητικού νευρώνα σε ηλικία 21 ετών, όταν ήταν υποψήφιος διδάκτορας,
το πρωτοποριακό έργο του στην κβαντική κοσμολογία, τους δύο γάμους του, τις αμφιλεγόμενες περιστάσεις
που οδήγησαν στη διάλυσή τους, και τα επαναλαμβανόμενα -ευτυχώς, άκαρπα- ραντεβού του με τον
θάνατο.
Ο φυσικός χώρισε από την πρώτη γυναίκα του Τζέιν, μητέρα των τριών παιδιών του, το 1991. Νυμφεύτηκε τη νοσοκόμα του Ελέιν Μέισον το 1995 αλλά και αυτός ο γάμος κατέρρευσε επεισοδιακά μετά από 11 χρόνια, με την αστυνομία του Κέμπριτζσαϊρ να διερευνά κατηγορίες περί σωματικής κακοποίησης του φυσικού από τη σύζυγό του - τις οποίες ο Χόκινγκ χαρακτήρισε παντελώς εσφαλμένες.

ΣΠΑΝΙΟ, ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΟ ΥΛΙΚΟ
Το βιβλίο περιλαμβάνει 50 σπάνιες φωτογραφίες από την παιδική ηλικία του, τα εφηβικά του χρόνια, τη ζωή του με την οικογένειά του, τις δραστηριότητές του, τις ευχάριστες αλλά και τις δύσκολες στιγμές του και τις διακρίσεις του.

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΠΟΔΟΧΗ
Ο κοσμολόγος Στίβεν Χόκινγκ έχει χαρακτηριστεί ως ένας από τους διαπρεπέστερους θεωρητικούς φυσικούς από την εποχή του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Σήμερα, είναι ο πιο διάσημος επιστήμονας της εποχής μας.
Το έργο του σχετικά με την προέλευση και τη δομή του σύμπαντος, από τη Μεγάλη Έκρηξη μέχρι τις μαύρες τρύπες, έφερε επανάσταση στην επιστημονική κοινότητα, ενώ τα ευπώλητα βιβλία του προσέλκυσαν
αναγνώστες που δεν διέθεταν επιστημονικό υπόβαθρο.
Οπουδήποτε, ανά τον κόσμο, ανακοινώνεται ότι ο καθηγητής Στίβεν Χόκινγκ θα μιλήσει ή ότι θα παρευρεθεί
σε κάποια εκδήλωση, πλήθος κόσμου συρρέει για να τον δει και να ακούσει τις καθηλωτικές, συναρπαστικές
ομιλίες του.
Την ελληνική έκδοση του έργου ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ προλογίζει ο φυσικός στοιχειωδών σωματίων στο CERN, Καθηγητής κος Σάββας Δημόπουλος (Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, Καλιφόρνια, Η.Π.Α.)

Ηλίας Λάγιος (Άρτα, 5 Ιουλίου 1958 - Αθήνα, 5 Οκτωβρίου 2005)

Bigbook.gr.

Ο Ηλίας Λάγιος (Άρτα, 5 Ιουλίου 1958 - Αθήνα, 5 Οκτωβρίου 2005) ήταν Έλληνας ποιητής.
Γεννήθηκε στην Άρτα και μεγάλωσε στο Ναύπλιο. Σπούδασε στη Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έζησε στην Αθήνα και ασχολήθηκε με την επιμέλεια εκδόσεων, ενώ συνεργάστηκε με λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες, μεταξύ των οποίων η Νέα Εστία και η Αυγή. Μαζί με το Γιώργο Κοροπούλη εξέδωσε το λογοτεχνικό περιοδικό Ωλήν. Μετέφρασε ποιήματα του Saint-John Perse κ.ά.

Ο Λάγιος εκμεταλλεύτηκε στην ποίησή του τόσο τον έμμετρο όσο και τον ελεύθερο στίχο, επιτυγχάνοντας την ανανέωση της σύγχρονης ελληνικής ποίησης και παρουσιάζοντας ένα έργο που εκτείνεται από κοινωνικά ζητήματα -την κληρονομιά του Εμφυλίου, το πολιτικό τοπίο της μεταπολίτευσης, τη μετανάστευση- έως το πρόβλημα του θανάτου και της σιωπής του Θεού. Μελετητής και δεξιοτέχνης της ελληνικής γλώσσας, άντλησε το υλικό του από παλαιότερα και νεότερα στρώματά της, ενεργοποιώντας ένα πλούσιο λυρικό ιδίωμα, στο οποίο δεσπόζει η τραγική αίσθηση της πραγματικότητας και ο ανθρώπινος σπαραγμός. Ενίοτε η γραφή του διαπνέεται από έναν καρυωτακικής προέλευσης αυτοσαρκασμό, που συχνά αγγίζει τους τόνους ενός προσωπικού εφιάλτη, ενώ άλλες φορές αναχωνεύει τον υψηλό τόνο του σικελιανικού λυρισμού. Ωστόσο, ο στίχος του δεν εκπίπτει στην αισθηματολογία ή τη ρητορεία, αλλά διασώζεται λόγω του λυρικού του οράματος.

Ιδιαίτερα επιτυχημένες στιγμές της ποιητικής του θεωρήθηκαν η σύνθεση Έρημη γη, μία παρωδία της Έρημης Xώρας του Τ.Σ. Έλιοτ, η οποία μεταγράφει, κατά το ελιοτικό υπόδειγμα, την ιστορία του ελληνικού Εμφυλίου, οι συλλογές Μουζικούλες, Πράξη υποταγής και Φεβρουάριος 2001, στις οποίες βρίσκονται μερικά από τα πιο ισχυρά λυρικά ποιήματα του Λάγιου, και ο Άνθρωπος από τη Γαλιλαία, μία ποιητική σύνθεση που μεταπλάθει βασικά επεισόδια από τη ζωή του Ιησού, τονίζοντας την ανθρώπινη πλευρά του και αναδεικνύοντας το δράμα του ανθρώπου που αναζητεί την πίστη.

Το έργο του Λάγιου εκτιμήθηκε από σύγχρονους κριτικούς και ποιητές και μελετήθηκε συνολικά μετά τον θάνατό του από πλήθος κριτικών κειμένων και αφιερωμάτων λογοτεχνικών περιοδικών (Αντί, Manifesto, Νέο επίπεδο, Poeticanet, σοδειά, e-poema). Κριτικοί όπως ο Αλέξανδρος Αργυρίου, ο Γιάννης Δάλλας, ο Νάσος Βαγενάς, η Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου, ο Ευγένιος Αρανίτσης και ο Ευριπίδης Γαραντούδης τόνισαν την ποιητική ιδιοφυΐα και την ιδιαίτερη προσφορά της γραφής του Λάγιου στο σύγχρονο ποιητικό τοπίο. Επιφυλάξεις για τον ριζοσπαστικό χαρακτήρα του έργου του οδήγησαν σε ενδιαφέρουσες συζητήσεις μεταξύ κριτικών, μέσα από τις οποίες η ποίηση του Λάγιου τοποθετήθηκε στο επίκεντρο των σύγχρονων κριτικών και λογοτεχνικών αναζητήσεων. Μεταξύ άλλων, καταλογίστηκε στον Λάγιο η πληθωρική χρήση παλαιότερων γλωσσικών τύπων, στην οποία οφείλεται η εντύπωση της εκφραστικής εκζήτησης. Ορισμένοι κριτικοί αναγνώρισαν στο έργο του μία ισχυρή έκφανση του μεταμοντερνισμού στον ελληνικό χώρο λόγω της παρωδιακής ενίοτε αντιμετώπισης της ποιητικής παράδοσης. Χαρακτηριστική υπήρξε τέλος η απήχηση του Λάγιου σε νέους ποιητές.

Στο δοκιμιακό και εκδοτικό έργο του Λάγιου οφείλεται η νέα αποτίμηση του Παλαμά ως λυρικού ποιητή, με την έκδοση της ανθολογίας Κ' έχω από σας μια δόξα να ζητήσω [1]. Στα σημαντικά κείμενά του ανήκουν δοκίμια για τον Σολωμό (Νέα Εστία, Δεκέμβριος 1998), τον Γρυπάρη (εισαγωγή στο Σκαραβαίοι και τερρακόττες, Ίνδικτος, 2002) και τον Σικελιανό (ανακοίνωση σε συμπόσιο της Εταιρείας Σπουδών Μωραϊτη, αδημοσίευτο).

Η Ιστορία της λαίδης Οθέλλος ανέβηκε στο θέατρο από την Όλια Λαζαρίδου, η ποιητική σύνθεση Η αρπαγή της κούτας παρουσιάστηκε επί σκηνής το καλοκαίρι του 2006 από το Φεστιβάλ Αθηνών, ενώ σε εκδήλωση της Στοάς του Βιβλίου ο ηθοποιός Δημήτρης Καταλειφός διάβασε ποιήματα από το τελευταίο βιβλίο του Λάγιου, τον Άνθρωπο από τη Γαλιλαία.
Έργα

Πρόοδοι εν προόδω (Ωλήν, 1981, ως Αλέξης Φωκάς)
Ασκήσεις Ι-ΙΧ (Ωλήν, 1984, ως Αλέξης Φωκάς)
Το κατά Αλέξιον και Μαρίαν (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1990)
Συνεστίασις (1991)
Τριώδιο (Άγρα, 1991, με τους Διονύση Καψάλη και Γιώργο Κοροπούλη)
Η ιστορία της Λαίδης Οθέλλος (Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1992)
Το βιβλίο της Μαριάννας (Ίκαρος, 1993)
Ανθοδέσμη (Άγρα, 1993, με τους Μιχάλη Γκανά, Διονύση Καψάλη και Γιώργο Κοροπούλη)
Ο Μικρός Ήρως: το σκετσάκι (Αντί, 1996)
Η έρημη γη (Ερατώ, 1996)
Περί ζώου (Παρουσία, 1996)
Μουζικούλες (Ερατώ, 1997)
Το εικοσιτετράωρο της Δηούς (Καστανιώτης, 1998)
Θεατρολογία (Καστανιώτης, 1998)
Της γυναικογυναίκας (Ερατώ, 1998)
Πράξη υποταγής (Ερατώ, 2000)
Φεβρουάριος 2001 (Ερατώ, 2002)
Η αρπαγή της κούτας (Ερατώ, 2003)
Ο άνθρωπος από τη Γαλιλαία (Ερατώ, 2004)

Μεταφράσεις

Richard Burns, Μαύρο φως (Τυπωθήτω, 2005)

Επιμέλεια

Κωστής Παλαμάς, Κ' έχω από σας μια δόξα να ζητήσω (Ερμής, 2001 - πρόλογος και ανθολόγηση: Ηλίας Λάγιος)
Στέλιος Ανεμοδουράς, Ο μικρός ήρως (Κατάρτι, 2001)
Robert E. Howard, Κόναν ο βάρβαρος (Κατάρτι, 2001)
Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Σκαραβαίοι και τερρακόττες (Ίνδικτος, 2002)
Johnston McCulley, Το σημάδι του Ζορρό (Κατάρτι, 2003)
Edgar Rice Burroughs, Ο Ταρζάν στο κέντρο της γης (Κατάρτι, 2003)
Κωστής Παλαμάς, Η ασάλευτη ζωή (Ιδεόγραμμα, 2004)
http://el.wikipedia.org/wiki/Ηλίας_Λάγιος

Ένα τραύμα κληροδοτούμενο

Bigbook.gr.

Της Σωτηρίας Καλασαρίδου.
Αιώνιο πεπρωμένο αντιδικίας με χαρακτηριστικά αρχέγονου δράματος ανάμεσα σε μητέρα και κόρη; Μοιραία κληροδοσία της μητρικής απόρριψης επί σειρά τριών γενεών; Ή μήπως ψυχαναλυτική απόπειρα αποκρυπτογράφησης της γυναικείας υποκειμενικότητας στις ποικίλες εκφάνσεις της; Τα προαναφερθέντα ζητήματα τίθενται από έναν άνδρα συγγραφέα σε ένα μυθιστόρημά του, το οποίο μάλιστα διαφέρει αρκετά από τα προηγούμενά του, και εκδόθηκε το Σεπτέμβριο του 2007 από τις εκδόσεις Πόλις, σε εξαιρετική μετάφραση της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου, υπό τον ποιητικό τίτλο Σαν τη βροχή πριν πέσει. Ο λόγος βέβαια γίνεται για τον Τζόναθαν Κόου που αποφασίζει στο εν λόγω μυθιστόρημα να αφήσει στη γωνία την καταγραφή και στηλίτευση της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας και να καταπιαστεί με τη γυναικεία ψυχογράφηση, ιχνηλατώντας διαστάσεις της, όπως γυναικεία φιλία, σχέση με το άλλο φύλο και συζυγική ταυτότητα, γυναικείος ομοερωτισμός, αλλά και τη σκιαγράφηση της φύσει και θέσει μητρικής ταυτότητας, προικοδοτώντας το κείμενο με ισχυρές δόσεις συγκίνησης που βρίσκονται σε ποιοτική αντίθεση με το κοινότυπο μελό.

Η Ρόζαμοντ, αφηγήτρια και βασική πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματος, πεθαίνει σε ηλικία 73 χρονών στο σπίτι της στην αγγλική εξοχή, κληροδοτώντας την περιουσία της σε τρία πρόσωπα: στα δύο ανίψια της και σε μια μακρινή συγγενή της, την Ίμοτζεν, με την οποία η αφηγήτρια έχει να επικοινωνήσει περισσότερα από είκοσι χρόνια. Η διαθήκη πέρα από οικονομική έχει και μιαν άλλη διάσταση, αυτήν της οικογενειακής παρακαταθήκης, καθώς η Ίμοτζεν κληρονομεί και μια σειρά από «τέσσερις ενενηντάρες» κασέτες μαγνητοφώνου. Η Ρόζαμοντ, λίγο πριν από την αυτοχειρία της, αποφασίζει να περιγράψει παλιές φωτογραφίες στην Ίμοτζεν και να ανακαλέσει συνακόλουθα γεγονότα, πρόσωπα και πράγματα που συνδέονται με αυτές, μαγνητοφωνώντας τις περιγραφές σε κασέτες. Η θανούσα μετακυλίει με γραπτό σημείωμα το χρέος ανεύρεσης της Ίμοτζεν, στην ανιψιά της Τζιλ και η τελευταία, αδυνατώντας να βρει τα ίχνη της τρίτης αγνοούμενης κληρονόμου, αποφασίζει να ακούσει τις εν λόγω κασέτες. Και εδώ αρχίζει μια ανάδρομη αφήγηση, το ταξίδι στο παρελθόν, και το ξετύλιγμα του κουβαριού μιας καλά κρυμμένης, δραματικής, οικογενειακής ιστορίας.

Τρία ζευγάρια μητέρας – κόρης στη διάρκεια πενήντα περίπου χρόνων ξεδιπλώνουν τις τεταμένες σχέσεις τους με χαρακτήρα αιτιώδους συνάφειας. Η ελλειμματική μητρική αγάπη της θείας της αφηγήτριας, της Άιβι, για την κόρη της, τη Μπέατριξ, μετουσιώνεται σε σκληρότητα που αποδέκτη έχει πια την κόρη της Μπέατριξ, την Τέα, η οποία με τη σειρά μεταλλάσσει τη σκληρότητα σε οργή που ξεσπά στην τρίχρονη κόρη της Τέα, την Ίμοτζεν. Η αφηγήτρια αποτελεί πρόσωπο – κλειδί στην ιστορία στον βαθμό που, άλλοτε ως έμμεσα και άλλοτε ως άμεσα εμπλεκόμενη, για τρεις συνεχόμενες γενιές εισπράττει την εναγώνια σχέση μητέρας και κόρης με τη μορφή κληροδοτούμενου τραύματος με χαρακτηριστικά δια-γενεαλογίας. Γίνεται μάρτυρας της μητρικής απόρριψης, η οποία όχι μόνο δεν αμβλύνεται με την έλευση μιας νέας ζωής, αλλά αντιθέτως παρουσιάζεται κάθε φορά ως βαθμιαία αυξανόμενη σοβούσα κρίση, αλέθοντας τη μοίρα των ηρωίδων και κυρίως υπεξαιρώντας έστω και κάποιες ξεφτισμένες ευκαιρίες για παλινόρθωση και συγγνώμη.

Ο συγγραφέας βυθοσκοπεί τη γυναικεία υποκειμενικότητα μέσα από τη συνάρτησή της με την πεμπτουσία της γυναικείας φύσης, τη μητρότητα, αποδίδοντάς της χαρακτηριστικά αιτιοκρατίας με έντονα τα στοιχεία της οδύνης και των μετέωρων συναισθημάτων, καταφέρνοντας ταυτόχρονα να γράψει μιαν ιστορία με πανανθρώπινο, οικουμενικό και διαχρονικό χαρακτήρα. Και ίσως τελικά το βιβλίο συγκινεί και κερδίζει την προσοχή του αναγνώστη, όχι τόσο επειδή δημιουργούνται προνομιακά πεδία ταυτίσεων με τις ηρωίδες μέσω ενεργοποίησης των βιωμάτων του· κερδίζει το αναγνωστικό στοίχημα κυρίως, επειδή δημιουργεί μια συναισθηματική, διπολική παλινδρόμηση του αναγνώστη μεταξύ μιας ανακούφισης, η οποία απορρέει από την ευγνωμοσύνη του που δεν υπήρξε στη θέση των ηρωίδων του βιβλίου ως παιδί, και του φόβου, που εκπορεύεται από έναν επαπειλούμενο κίνδυνο και την αγωνία να μην περιέλθει στη θέση τους ως γονέας.

Ο Κόου όμως εκπλήσσει ευχάριστα τον αναγνώστη, όχι μόνο για τη διεισδυτική, ψυχολογική ακτινοσκόπηση της γυναικείας υποκειμενικότητας αλλά και γιατί, πειραματιζόμενος με τη μορφή του έργου, πετυχαίνει άλλη μια καινοτομία, επιλέγοντας για κύρια αφηγηματική μονάδα της ιστορίας του την περιγραφόμενη, χωρίς βαρύγδουπες λέξεις, φωτογραφία, παραπέμποντας έτσι στον κινηματογράφο, καθώς σχεδόν ολόκληρο το βιβλίο, με εξαίρεση την αρχή και το τέλος του, οικοδομείται από είκοσι σεκάνς που απαρτίζονται από σκηνές και πλάνα, που αιχμαλωτίζουν τα μυστικά μιας οικογενειακής ιστορίας. Το συγκεκριμένο βιβλίο βέβαια, αν και διαφορετικό στο ύφος του, στήνει γέφυρες επικοινωνίας με το καινούριο μυθιστόρημα του Κόου ― το οποίο φέρει τον τίτλο Expo 58, έχει ήδη κυκλοφορήσει στη Βρετανία και στην Ιταλία και αναμένεται να κυκλοφορήσει και στη χώρα μας, πριν εκπνεύσει το 2013 από τις εκδόσεις Πόλις ― αφού ο Τόμας Φόλεϊ, γαμπρός της αφηγήτριας στο Σαν τη βροχή πριν πέσει αποτελεί τον κεντρικό πρωταγωνιστή του πολυαναμενόμενου μυθιστορήματος του διάσημου Βρετανού συγγραφέα.

http://www.oanagnostis.gr/ένα-τραύμα-κληροδοτούμενο/

Το σκοτάδι φοβάται τον Νικόλα

Bigbook.gr.

"Ο Νικόλας είναι παιδί ατρόμητο! Αν ήταν πυροσβέστης δε θα φοβόταν να ανέβει στον πιο ψηλό όροφο για να σώσει κάποιον από τη φωτιά κι αν ήταν εξερευνητής δε θα φοβόταν να κατασκηνώσει στη μέση της πιο σκοτεινής και επικίνδυνης ζούγκλας. Η αλήθεια είναι όμως πως κάτι φοβάται… Μπαμπά φοβάμαι πολύ το σκοτάδι, λέει ένα βράδυ στο μπαμπά του, κι εκείνος κάθεται δίπλα του και του απαντά χαμογελαστός… Μα αυτό είναι τέλειο!"

" Ευτυχισμένος είναι αυτός.."

Μυθικη Αναζητηση.

Γεώργιος Πλήθων Γεμιστός:" Ευτυχισμένος είναι αυτός.."
<..Ευτυχισμένος είναι αυτός που δεν αμελεί κανένα κοινό καλό
στο γένος του— αυτός που γνωρίζει περισσότερο ότι και οι θεοί
φροντίζουν για το κοινό καλό και που δεν το καταπροδίδει.
Eυτυχισμένος είναι αυτός που αποδίδει ευγνωμοσύνη στους θεούς
και ξέρει ότι όλα όσα έχει προέρχονται
κυρίως από τον Δία, που δίνει σε όλους πρώτος όλα τα καλά και τα αγαθά."http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/10/blog-post_4010.html

«Σας απαγορεύω να πάτε στο Μοναστήρι»!

http://www.cretalive.gr/history/view/sas-apagoreuw-na-pate-sto-monasthri/110459

«Σας απαγορεύω να πάτε στο Μοναστήρι»!

5 Οκτωβρίου 1912.H Ελλάδα κηρύσσει τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία!

Στις 4 Οκτωβρίου 1912 η Οθωμανική Αυτοκρατορία κήρυξε τον πόλεμο κατά της Βουλγαρίας και της Σερβίας. Με την Ελλάδα απέφυγε να κηρύξει τον πόλεμο ελπίζοντας ακόμα σε ειρηνικό διακανονισμό. Την αμέσως όμως επόμενη ημέρα, η ελληνική κυβέρνηση κήρυξε εκείνη τον πόλεμο ως μέλος του Βαλκανικού Συνασπισμού. Ήδη από το πρωινό της 5ης Οκτωβρίου μετά και την επίσημη κήρυξη πολέμου που υπέγραψε ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄, τα ελληνικά στρατεύματα είχαν ανατρέψει την ελληνοτουρκική μεθόριο καταλαμβάνοντας τα τουρκικά συνοριακά φυλάκια χωρίς να συναντήσουν σοβαρή αντίσταση. Ο Α΄ Βαλκανικός πόλεμος ήταν πια γεγονός και για την Ελλάδα.
Σύμφωνα με το σχέδιο επίθεσης, ο στρατός Θεσσαλίας με διοικητή τον διάδοχο Κωνσταντίνο θα αναλάμβανε το κύριο βάρος των επιχειρήσεων. Ο στρατός Ηπείρου με διοικητή τον στρατηγό Κωνσταντίνο Σαπουτζάκη θα αναλάμβανε δευτερεύοντα ρόλο, μέχρι την ολοκλήρωση του έργου του στρατού Θεσσαλίας.Με την κήρυξη του πολέμου, ο στρατός Θεσσαλίας πέρασε το σύνορα με στόχο την κατάληψη της Μακεδονίας. Στην πορεία του βόρεια αντιμετώπισε αρχικά μικρές τουρκικές δυνάμεις, καθώς ο κύριος στόχος του τουρκικού στρατού επικεντρώθηκε στην αντιμετώπιση των βουλγαρικών δυνάμεων στην Θράκη.
Στις 6 Οκτωβρίου οι ελληνικές δυνάμεις, με επικεφαλής τον διάδοχο Κωνσταντίνο, μπήκαν στην Ελασσόνα και την επόμενη μέρα βρέθηκαν στα στενά του Σαρανταπόρου, που υπερασπίζονταν ισχυρές τουρκικές δυνάμεις. Η ελληνική επίθεση άρχισε το απόγευμα στις 9 Οκτωβρίου και ολοκληρώθηκε την επομένη με την αποχώρηση των Τούρκων, οι οποίοι εγκατέλειψαν στο πεδίο της μάχης ολόκληρο το πυροβολικό τους. Ο ελληνικός στρατός εισήλθε στα Σέρβια και αμέσως μετά προωθήθηκε ως τον ποταμό Αλιάκμονα. Στις 11 Οκτωβρίου μπήκε στην Κοζάνη.Το Γενικό Στρατηγείο, που επικεφαλής του ήταν ο Κωνσταντίνος, αποφάσισε να κινηθεί ο ελληνικός στρατός βόρεια, με κατεύθυνση προς το Μοναστήρι και να συναντήσει τον σερβικό στρατό. Η κυβέρνηση Ελ. Βενιζέλου, όμως, διαφώνησε και έκρινε ότι είναι επιτακτική η ανάγκη ο στρατός να κινηθεί χωρίς καμία καθυστέρηση προς Θεσσαλονίκη, προς την οποία κατευθύνονταν δυνάμεις του βουλγαρικού στρατού από τα βορειοδυτικά. Είναι χαρακτηριστική η περίφημη φράση του Βενιζέλου στον διάδοχο Κωνσταντίνο «σας απαγορεύω να πάτε στο Μοναστήρι, θα πάτε να απελευθερώσετε τη Θεσσαλονίκη». Ο Βενιζέλος αναγκάστηκε να κάνει χρήση του αξιώματός του και να στείλει τον βασιλέα Γεώργιο Α' στο μέτωπο για να κάμψει την αντίσταση του Κωνσταντίνου και να κατευθύνει τον ελληνικό στρατό προς τη Θεσσαλονίκη.Η επόμενη μεγάλη μάχη δόθηκε στις 19-20 Οκτωβρίου στη λίμνη των Γιαννιτσών, όπου οι Τούρκοι είχαν παρατάξει ισχυρές δυνάμεις, ώστε να ανακάψουν την πορεία του ελληνικού στρατού προς την Θεσσαλονίκη. Η ελληνική επίθεση ήταν επιτυχής και στις 20 Οκτωβρίου το πρωί εισήλθε στην πόλη των Γιαννιτσών. Στη συνέχεια, αφού επισκεύασε τις γέφυρες που είχαν καταστρέψει οι Τούρκοι, ο ελληνικός στρατός πέρασε την ανατολική όχθη του Αξιού ποταμού και άρχισε να προετοιμάζει την κατάληψη της Θεσσαλονίκης.
Το Διάγγελμα του Γεωργίου Α' προς τον ελληνικό λαό (5-10-1912)
Προς τον Λαόν μου
Αι ιεραί υποχρεώσεις προς την φιλτάτην Πατρίδα, προς τους υπόδουλους αδελφούς μας και προς την ανθρωπότητα επιβάλλουσιν εις το Κράτος, μετά την αποτυχίαν των προσπαθειών του προς εξασφάλισιν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των υπό τον Τουρκικόν ζυγόν Χριστιανών, όπως δια των όπλων θέση τέρμα εις την δυστυχίαν, την οποίαν ούτοι υφίστανται από τόσων αιώνων.
Ή Ελλάς πάνοπλος μετά των Συμμάχων αυτής, εμπνεόμενων υπό των αυτών αισθημάτων και συνδεομένων δια κοινών υποχρεώσεων, αναλαμβάνει τον αγώνα του Δικαίου υπέρ της ελευθερίας τών καταδυναστευομένων Λαών της Ανατολής.

Ο κατά ξηράν και θάλασσαν Στρατός ημών, εν πλήρει συναισθήσει του καθήκοντος αυτού προς το "Εθνος και τον Χριστιανισμόν, μνήμων των Εθνικών αυτού Παραδόσεων και υπερήφανος δια την ηθικήν αυτού υπεροχήν και αξίαν, αποδύεται μετά πίστεως εις τον αγώνα, όπως δια τού τιμίου αίματος αυτού αποδώση την ελευθερίαν εις τους τυραννουμένους.
H Ελλάς μετά των αδελφών Συμμάχων Κρατών θα επιδίωξη πάση θυσία τον ιερόν αυτόν σκοπόν. Επικαλούμενοι δε τήν αρωγή ν τού Υψίστου εν τω δικαιοτάτω τούτω αγώνι τού Πολιτισμού, ανακράζομεν:

Ζήτω η Ελλάς. Ζήτω το Έθνος.

Αθήναι τη 5 Όκτωβρίου 1912.

Γεώργιος.

ΠΗΓΕΣ
Ελληνικό Αρχείο(ellinikoarxeio.com)
Wikipedia
Αρχείο εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ