ΤΑ ΕΝΕΤΙΚΑ ΤΕΙΧΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΜΑΧΩΝΕΣ ΤΟΥ ΧΑΝΔΑΚΑ

http://kritipoliskaihoria.blogspot.gr/2013/04/blog-post_4567.htmlΚυριακή, 28 Απριλίου 2013

ΤΑ ΕΝΕΤΙΚΑ ΤΕΙΧΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΜΑΧΩΝΕΣ ΤΟΥ ΧΑΝΔΑΚΑ

Ο οχυρωματικός περίβολος του βενετσιάνικου Χάνδακα του 15ου αιώνα που σώζεται  μέχρι τις μέρες μας, αποτελεί ένα από  τα  σημαντικότερα  μνημεία  του είδους  του  και λόγω της έκτασης και του βαθμού διατήρησης του σε ολόκληρη τη μεσογεio.  Σήμερα τα τείχη  αγκαλιάζουν την παλιά πόλη του Ηρακλείου και καταλήγουν στο θαλάσσιο  φρούριο του Κούλε. 

Όταν οι Άραβες  κατέλαβαν  την  Κρήτη  οργάνωσαν  μεταξύ  (824  961 μ.Χ.)  τον  Χάνδακα στη θέση του  σημερινού  Ηρακλείου  και  το  περιέβαλαν  με  τείχη χτισμένα από πλίνθους και θεμελιωμένα σε λίθινη κρηπίδα που  αποτελούνταν  από ευθύγραμμα  τμήματα και πύργους. Πάνω σε αυτήν τη λίθινη κρηπίδα  που είχε διασωθεί  ήρθαν  αργότερα  οι Βυζαντινοί  του  Νικηφόρου  Φωκά  (961  1204 μ.Χ.)  και  δημιούργησαν  τα  δικά  τους  τείχη όπου και τα επέκτειναν.

Οι Ενετοί αρχικά αρκέστηκαν στην οχύρωση  που βρήκαν όταν έφθασαν στο νησί  δηλαδή την  υπάρχουσα  αραβική   βυζαντινή,  επέφεραν  όμως   σ' αυτήν  κάποιες επιδιορθώσεις προκειμένου  να  προστατευθούν  από   τις  εσωτερικές  αναταραχές που   είχαν  με   τους ντόπιους. Με τον καιρό διαπιστώνοντας ότι ο τουρκικός κίνδυνος γινόταν ολοένα  και  πιο ορατός και απειλητικός,  άρχισαν το  σχεδιασμό και  την ανοικοδόμηση  ενός νέου οχυρωματικού  περιβόλου αυτού που  διασώζεται  μέχρι σήμερα και περιβάλλει  την παλιά πόλη. 

Τα  νέα  τείχη  σχεδίασαν  μηχανικοί  σταλμένοι  απο  την  Βενετία,  ο  κυριότερος  εκ   των οποίων ήταν  ο  Michele Sanmicheli.  Χαρακτηριστικό  στοιχείο του οχυρωματικού σχεδιασμού αποτελούσαν οι προμαχώνες (Fronte Bastionato) που ήταν συνολικά επτά από ανατολικά προς τα δυτικά.

Ο Χάνδακας, με την εγκατάσταση των Ενετών στα 1211, που  ονομάζεται τώρα Candia από τους  νέους  αποίκους, εξελίσσεται  στο  σπουδαιότερο  κέντρο της πολιτικής στρατιωτικήςπνευματικής και  εμπορικής ζωής του Νησιού, με ανάκτορο για τον δούκα  μέγαρα για τους ευγενείς αποίκους ναούς για τον θρησκευόμενο λαό και κάθε άλλο στοιχείο  που  χαρακτήριζε μια ανάλογη πόλη του Βασιλείου της Βενετίας.

Ο σχεδιασμός και η κατασκευή της νέας οχύρωσης του Χάνδακα έγινε σε διάφορες φάσεις και κράτησε σχεδόν δύο αιώνες ξεκινώντας  από τα  μέσα περίπου του  15ου αιώνα. Ο νέος αμυντικός περίβολος που έχει σχήμα τριγώνου με βάση στη θάλασσα έχει περίμετρο περίπου  5  χιλιόμετρα. Την  οχύρωση  συμπλήρωνε,  από την πλευρά του χερσαίου  τμήματος τάφρος και άλλα εξωτερικά οχυρά.

 

συνέχεια στο σύνδεσμο πηγή

Λαγοκοιμηθιά ή λαγοκημιθιά

Λαγοκοιμηθιά ή λαγοκημιθιά

Τετ, 2013-07-24 13:45

H Λαγοκοιμηθιά, ανήκει στην οικογένεια Labiatae-Χειλανθών.  Είναι γνωστή από την αρχαιότητα και με το όνομα "χαμαιδρύ". Σήμερα την συναντάμε και με τα ονόματα Λαγοτσιμιθιά, Τεύκριο και Χαμοδρυά.

Είναι φυτό πολυετές με βλαστούς λεπτούς. Οι κοντινοί στην ρίζα έρπουν στο έδαφος ενώ οι υψηλότεροι στέκουν όρθιοι. Τα φύλλα του είναι ωοειδή και οδοντωτά και τα άνθη του είναι κόκκινα και βγαίνουν σε τσαμπιά. Είναι φυτό καλλωπιστικό και αρωματικό.

Είναι πολύ διαδεδομένη στην Κρήτη. Κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής όμως η λαγοκοιμηθιά κόντεψε να εξαφανιστεί από την Κρήτη γιατί οι γερμανοί την μάζευαν σε μεγάλες ποσότητες και την έπιναν. 

Τι λέει η παράδοση

Ο Πλίνιος την χρησιμοποιούσε για τον βήχα, για τις φλεγμονές του στομάχου, για τους πόνους των πλευρών και της υδρωπικίας. Οι Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν ως φάρμακο κατά του διαλείποντος πυρετού. Στην Ιταλία το αποκαλούσαν “χόρτο των πυρετών”. Ο Διουσκουρίδης το χρησιμοποιούσε κατά της μεγαλοσπληνίας. Ο Ιπποκράτης και ο Γαληνός την συνιστούσαν ως τονωτικό, αντισπασμωδικό. Η λαϊκή ιατρική το συνιστούσε για το σάκχαρο.

Ολιστική δράση

Τονωτική. Διουρητική. Εφιδρωτική για τους πυρετούς. Επουλωτική πληγών, δοθιήνων και αποστημάτων. Χωνευτική.

Μπορείτε να την χρησιμοποιήσετε για:

• Να σταματήσετε την καταρροή
• Να αντιμετωπίσετε τον χρόνιο βρογχίτη, γρίπη, κρυολογήματα
• Να ανακουφιστείτε από την δυσπεψία (προκαλεί έντονη έκκριση γαστρικών υγρών)
• Να ανακουφίσετε αρθριτικούς πόνους
• Να ισορροπήσετε το ζάκχαρο
• Να αντιμετωπίσετε την διογκωμένη σπλήνα
• Να καταπολεμήσετε τις αιμοροϊδες
• Να ρίξετε την πίεση
• Να καταπολεμήσετε προβλήματα της φλεβικής κυκλοφορίας.
  

fytokomia.gr

Για να ακουμπάτε τα ζεστά πιάτα

Hamarat Abla'nın Hobi dünyası.

17 Οκτωβρίου

Motif Yapılışı (11 φωτογραφίες)

Για να ακουμπάτε τα ζεστά πιάτα

στη μέση του μήνα περίπου

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Bigbook.gr.

Νοέμβριος...Ο μήνας που γεμίζουν τα χωράφια σπόρο και τα λιόφυτα καρπό !

....Και φθάνουμε πια στη μέση του μήνα περίπου, με τη γιορτή του Αγίου Φιλίππου στις 14 του Νοέμβρη. Μια παράδοση θέλει τον Φίλιππο να είναι ένας φτωχός γεωργός , ο οποίος όλη μέρα δούλευε στο χωράφι του. Το βράδυ σαν γύρισε στο σπίτι του , έσφαξε το μοναδικό του βόδι και μοίρασε το κρέας στους συγχωριανούς του για να αποκρέψουν μιας και την επομένη ξεκινάει το σαραντάημερο της νηστείας μέχρι τα Χριστούγεννα. Το πρωί σαν σηκώθηκε βρήκε δυο ζώα στο παχνί του το δικό του κι ένα άλλο ακόμα πιο δυνατό. Δώρο θεού είπαν και θαύμα κι επειδή ο ίδιος ήταν πολύ καλός και αγαθός άνθρωπος όταν πέθανε άγιασε…
http://www.cretalive.gr/opinions/view/o-mhnas-pou-gemizoun-ta-chwrafia-sporo-kai-ta-liofuta-karpo/116794

Παγκόσμια Ημέρα Καλοσύνης...13 Νοεμβρίου

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Bigbook.gr.

Παγκόσμια Ημέρα Καλοσύνης...13 Νοεμβρίου 

Η Παγκόσμια Ημέρα Καλοσύνης (World Kindness Day) καθιερώθηκε το 2000 με πρωτοβουλία του Παγκοσμίου Κινήματος Καλοσύνης (World Kindness Movement), που συσπειρώνει εθνικές μη κυβερνητικές οργανώσεις – μέλη του Κινήματος. Η καλοσύνη είναι ένα θεμελιώδες μέγεθος της ανθρώπινης κατάστασης, που γεφυρώνει τις διαφορές φυλής, φύλου, θρησκείας και πολιτικής.

Η Παγκόσμια Ημέρα Καλοσύνης γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 13 Νοεμβρίου.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/worldays/331#ixzz2kVm3FsaC

Ο Αγιος Μηνάς

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Festivalaki: Cretan festival of Arts & Culture.

11 Νοεμβρίου

Την καλημέρα μας από την καρδιά του Ηρακλείου και τον προστάτη της, τον Άγίο Μηνά. Μέρα αργίας και γιορτής σήμερα για το Μεγάλο Κάστρο. Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλους τους εορτάζοντες. Ακολουθούν δυο λόγια για τον Άγιο Μηνά και την ιστορία του:

Η πρώτη εκκλησία του Αγίου Μηνά (αριστερα στην φωτογραφία), ο μικρός Αγιος Μηνάς κατα τους Ηρακλειώτες, χτίστηκε το 1735 και στέγασε για πρώτη φορά μετά την τουρκική κατάκτηση, την άστεγη μέχρι τότε μητρόπολη της Κρήτης.

Ο Αγιος Μηνάς καθιερώθηκε πολιούχος του Ηρακλείου την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Η διαφορετική θρησκεία Κρητικών και Τούρκων υπήρξε κύρια αιτία βιαιοπραγιών από τους μουσουλμάνους εναντίων των χριστιανών. Η παράδοση μας λέει ότι το Πάσχα του 1826 ενώ οι χριστιανοί ήταν μαζεμένοι στο ναό και παρακολουθούσαν τη λειτουργία της Ανάστασης, όχλος μουσουλμάνων προετοίμαζε σφαγή εναντίον τους, η οποία αποφεύχθηκε με την επέμβαση ενός ηλικιωμένου αξιωματικού καβαλάρη. Ο καβαλάρης αυτός έμοιαζε με το πρωτοπαλίκαρο των Τούρκων, τον Αγιάν Αγά, που τους ηρέμησε και τους απέτρεψε από τη σφαγή των χριστιανών. Την επέμβαση αυτή του μυστηριώδη καβαλάρη, οι χριστιανοί την απέδωσαν σε θαύμα του Αγίου Μηνά, πιστεύοντας ότι ήταν αυτός που παρουσιάστηκε στους Τούρκους και όχι ο Αγιάν Αγάς. Ομως, ακόμη κι αν οι Τούρκοι είχαν δίκιο και δεν ήταν ο Άγιος Μηνάς ο έφιππος αξιωματικός, ήταν θαύμα ο Τούρκος διώκτης των χριστιανών (Αγιάν Αγάς) να λειτουργήσει σαν προστάτης τους την τελευταία στιγμή.

Από τότε ο Αγιος Μηνάς απεικονίζεται έφιππος ως Ρωμαίος στρατηγός και τιμάται ως προστάτης της πόλης του Ηρακλείου. Αναφέρει ο Γεώργιος Συλλαμιανάκης, στο βιβλίο του "Αγιος Μηνάς" το 1939, πως όχι μόνο οι Χριστιανοί θεωρούσαν προστάτη της πόλης τον Αγιο Μηνά αλλά και οι Τούρκοι, οι οποίοι αντίκριζαν τον Αγιο με φόβο και σεβασμό.

Ο επιβλητικός ναός του Αγίου Μηνά, ένας από τους μεγαλύτερους στην Ελλάδα, θεμελιώθηκε στις 25 Μαρτίου 1862 ως εκδήλωση ευγνωμοσύνης των Ηρακλειωτών για την προστασία που πρόσφερε ο Αγιος στην πόλη. Η θέση στην οποία χτίστηκε, λέγεται ότι υποδείχθηκε από έναν καλόγερο, στον οποίο παρουσιάστηκε ο Άγιος Μηνάς σε όραμα.

Αρχιτέκτονας του ναού ήταν ο ηπειρώτης Αθανάσιος Μούσης, ο οποίος είχε αναλάβει επίσης τον Αγιο Τίτο και τους στρατώνες στην Πλατεία Ελευθερίας, το κτίριο που στεγάζει σήμερα την Νομαρχία Ηρακλείου και τα Δικαστήρια.

Η ανοικοδόμησή του ναού σταμάτησε στη διάρκεια της επανάστασης του 1866 και συνεχίστηκε το 1883. Η προσπάθεια για την ανέγερση του ναού σε τόσο δύσκολους καιρούς υποστηρίχτηκε από όλους τους Ηρακλειώτες με ενθουσιασμό.
Αναφέρεται στην εφημερίδα "Ηράκλειο" της εποχής εκείνης, ότι στο λιμάνι του Ηρακλείου έφτασε ιστιοφόρο που μετέφερε οικοδομικά υλικά για το κτίσιμο του ναού. Ωστόσο η επιτροπή που είχε αναλάβει την ανέγερση του ναού, δεν είχε τα χρήματα για να πληρώσει εργάτες να μεταφέρουν τα υλικά από το καράβι στον τόπο της οικοδομής. Το γεγονός αυτό πληροφορήθηκαν οι μαθητές του Ηρακλείου, που με ενθουσιασμό προσφέρθηκαν να ξεφορτώσουν το καράβι και να μεταφέρουν τα υλικά. Στήθηκε έτσι μια ανθρώπινη αλυσίδα από το λιμάνι μέχρι τον Αγιο Μηνά, που με τραγούδια ολοκλήρωσε την κοπιαστική εργασία.

Τα εγκαίνια του ναού έγιναν με μεγαλοπρέπεια το 1895 επί μητροπολίτη Τιμόθεου Καστρινογιαννάκη. Αν και η Κρήτη βρίσκονταν ακόμα υπό τουρκική κατοχή, οι γιορτές για τα εγκαίνια του Αγίου Μηνά κράτησαν 3 μέρες και ολόκληρο το Ηράκλειο είχε γίνει αγνώριστο από τους στολισμούς και τον λαμπρό φωτισμό.

Πηγή: www.explorecrete.com

— μαζί με Eleana Psytou.

Σαίρεν Κίρκεγκωρ, ο πρώτος υπαρξιστής

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Εκδόσεις Καστανιώτη.

11 Νοεμβρίου

«Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι υποκειμενικοί με τον εαυτό τους και αντικειμενικοί με τους άλλους -τρομακτικά αντικειμενικοί μερικές φορές. Όμως σκοπός είναι να είμαστε αντικειμενικοί με τον εαυτό μας και υποκειμενικοί με τους άλλους».
Σαν σήμερα, το 1855, πεθαίνει ο Σαίρεν Κίρκεγκωρ, ο πρώτος υπαρξιστής φιλόσοφος. http://ow.ly/qHlBd

Κάρλος Φουέντες

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Εκδόσεις Καστανιώτη.

 

11 Νοεμβρίου

Σαν σήμερα, το 1928, γεννιέται στην Πόλη του Παναμά ο Κάρλος Φουέντες, ένας από τους σπουδαιότερους συγγραφείς του καιρού μας. http://ow.ly/qGVtt

Ο Κάρλος Φουέντες (Παναμάς 1928-2012) υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους συγγραφείς του καιρού μας. Λόγω του διπλωμάτη πατέρα του είχε μια κοσμοπολίτικη παιδεία, που ξεπερνούσε τα σύνορα της πατρίδας του, του Μεξικού. Ξεκίνησε την καριέρα του ως διπλωμάτης, αλλά από κάποια στιγμή αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στη λογοτεχνία. Έχει τιμηθεί με αναρίθμητα βραβεία, μεταξύ των οποίων και το Βραβείο Θερβάντες, τη σημαντικότερη λογοτεχνική διάκριση του ισπανόφωνου κόσμου. Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του Οι μασκαρεμένες μέρες (μτφρ. Χριστίνα Κόμη-Καλλίνικου, 2002), Σε αυτά πιστεύω (μτφρ. Αμαλία Βασιλακάκη, 2004), Ανήσυχη παρέα (μτφρ. Μαργαρίτα Μπονάτσου, 2006), Όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες (μτφρ. Μαργαρίτα Μπονάτσου, 2008), Τα κρυστάλλινα σύνορα (μτφρ. Μαργαρίτα Μπονάτσου, 2009).

Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν:

• Σε αυτά πιστεύω, 2012
• Η θέληση και η τύχη, 2011
• Τα κρυστάλλινα σύνορα, 2009
• Όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες, 2008
• Ανήσυχη παρέα, 2006
• Οι μασκαρεμένες μέρες, 2002

Βραβεία

• 1987 ΒΡΑΒΕΙΟ ΘΕΡΒΑΝΤΕΣ

 

Αγιος Μηνάς Προστάτης του Ηρακλείου

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Άγνωστες γωνιές στο Δήμο Ηρακλείου Κρήτης.

11 Νοεμβρίου

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ -ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΜΑΣ ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ ΤΟ 1826!!!!!Το Ηράκλειο μας σήμερα γιορτάζει,γιορτάζει ο πολιούχος του μεγαλομάρτυρας και προστάτης του Άγιος Μηνάς.Χρόνια Πολλά στους ονομαστικά εορτάζοντες.Χρόνια Πολλά στο Ηράκλειο και στους Ηρακλειώτες.Χρόνια πολλά σε όλο τον κόσμο!!!!!!!Ο πολιούχος Άγιος Μηνάς είναι τόσο στενά συνδεδεμένος με το Ηράκλειο και τους Ηρακλειώτες μέσα από τις παραδόσεις και τους θρύλους ώστε αισθάνονται διαρκώς μέσα στους αιώνες δίπλα τους ζωντανή την προστασία του σαν ελπιδοφόρος εμψυχωτής και ακοίμητος φρουρός της πόλης.Ας πάμε πίσω στα 1826 να δούμε το μεγάλο θαύμα του προστάτη μας πολιούχου Αγίου Μηνά .Εποχή τρόμου και σφαγών επικρατούσε για κάθε "ραγιά" Χριστιανό τότε, και η ζωή του κρεμόταν από τα καπρίτσια και τα κακούργα ένστικτα του κάθε Οθωμανού στην Κρήτη.Την χρονιά λοιπόν του 1826 οι Τούρκοι πίστευαν πως την μέρα του Πάσχα στις 18 του Απρίλη ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για να βγάλουν το μίσος ,το πάθος , και την φανατική τους μανία απέναντι στους Χριστιανούς του Ηράκλειου.Την μέρα αυτή λοιπόν,την Άγια τούτη μέρα, θάβρισκαν όλους τους Χριστιανούς του ''Κάστρου" στον Άγιο Μηνά ανέτοιμους και ανίκανους για κάθε άμυνα.Ενώ έβαλαν φωτιά σε διάφορα απόκεντρα μέρη της πόλης την ώρα που διαβαζόταν το ιερό ευαγγέλιο στον Άγιο Μηνά ο ιερός ναός ήταν περικυκλωμένος από μανιασμένα ασκέρια που ετοιμάζονταν να αρχίσουν το αποτρόπαιο έργο της σφαγής.Ξαφνικά ένα θαύμα έσωσε τους Χριστιανούς που δοξολογούσαν την Ανάσταση.Ένα όραμα γεμάτο φως και αίγλη εκάλυψε την εκκλησιά.Ένας ασπρομάλλης γέροντας μια αγνή και σεβάσμια μορφή εμφανίστηκε καβάλα πάνω σε ένα άσπρο περήφανο άλογο κρατώντας ένα αιχμηρό ξίφος.Η οπτασία ήταν τόσο ζωντανή που ακουγόταν οι κτύποι από τα πέταλα του αλόγου.Δεν υπήρχε αμφιβολία από κανένα ότι ο απρόσμενος επισκέπτης ήταν ο προστάτης τους ο Άγιος Μηνάς αποφασισμένος να σώσει τους Χριστιανούς και να δώσει ασυγκράτητο πανικό στους αλλόδοξους.Καθώς ο Άγιος-πολεμιστής έτρεχε πάνω στο ατίθασο άλογο του ο πορφυρός του μανδύας σκέπασε σαν λάβαρο λευτεριάς τους Χριστιανούς.Οι Τούρκοι που ήταν έτοιμοι για την αλύπητη σφαγή τρομοκρατήθηκαν από την εκθαμβωτική οπτασία και τράπηκαν σε άτακτη φυγή.Ο προστάτης της πόλης εθριάμβευσε.Εκείνο το αξέχαστο βράδυ-λέει ο θρύλος-πως σε όλα τα λιθόστρωτα καλντερίμνια του "Κάστρου"ακούστηκε το ποδοβολητο του αλόγου του Αγίου Μηνά και το μήνυμα έφτασε και στις πιο απόμακρες συνοικίες της πόλης.Από κείνο το βράδυ ο Άγιος μας, περιτρέχει κάθε νύχτα την πόλη μας και την προστατεύει, ακόμα και σήμερα κι ας μην ακούγεται από κανέναν πλέον ο καλπασμός του αλόγου κι ας είναι αόρατο το πέρασμα του Αγίου μας.....................και πάλι Χρόνια Πολλά!!!!!!!!!!(Νikoς Foukarakis)

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Dino Deroukakis.

11 Νοεμβρίου

ΔΕΥΤΕΡΑ 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2013- ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ:
Ο θεμέλιος λίθος του Ιερού Ναού τέθηκε στις 25 Μαρτίου του 1862 από τον αρχιερέα Διονύσιο Χαριτωνιάδη μετέπειτα Οικουμενικό Πατριάρχη.
Τα σχέδια του ναού έγιναν από τον Ηπειρώτη αρχιτέκτονα Αθανάσιο Μούση.
Η έκρηξη της Κρητικής επανάστασης το 1866 οδήγησε στην άμεση διακοπή των εργασιών, που συνεχίστηκαν το 1883 και ολοκληρώθηκαν το 1895. Για το κτίσιμο του Ναού πολλοί Ηρακλειώτες προσέφεραν χρηματικά ποσά, ενώ όσοι αδυνατούσαν, προσέφεραν προσωπική εργασία. Η δαπάνη ανέγερσης ανήλθε στις 30 χιλιάδες λίρες χωρίς την προσωπική εργασία των Χριστιανών.
Τα εγκαίνια έγιναν με κάθε μεγαλοπρέπεια στις 16 Απριλίου 1895, Κυριακή των Μυροφόρων, από τον Κρήτης Τιμόθεο Καστρινογιαννάκη.
«Αμφιβάλλομεν αν άλλοτε ποτέ το Ηράκλειον είδε θρησκευτικήν πανήγυριν ούτω λαμπράν και επιβάλλουσαν οία υπήρξεν επί τοις εγκαινίοις του νεοδμήτου Καθεδρικού Ναού του Αγ. Μηνά. Άπειρον ήτο το πλήθος το πανταχόθεν της νήσου συρρεύσαν, πρωτοφανής δε η γενόμενη διακόσμησις της ημετέρας πόλεως. Ο ενθουσιασμός των πανηγυρισμών ήτο απερίγραπτος» όπως περιγράφεται χαρακτηριστικά σε αναφορά της εποχής. http://history.heraklion.gr/sig.php?id=1283

https://www.facebook.com/heraklion.gr

«Τρόχαλος έγινε η Μονή κι' εσείστη ο Ψηλορείτης...»

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε σύνδεσμο από Bigbook.gr.

1. http://www.cretalive.gr/history/view/trochalos-egine-h-monh-ki-eseisth-o-pshloreiths/118472

   
   

   «Τρόχαλος έγινε η Μονή κι' εσείστη ο Ψηλορείτης...» | Cretalive

   www.cretalive.gr

   Ολη η επικαιρότητα και ειδήσεις live από Κρήτη, Ελλάδα, κόσμο. Το Cretalive παρέχει live πληροφόρηση, επίκαιρα άρθρα, video, ψηφιακή τηλεόραση, νέα για αθλητισμό, τεχνολογία, lifestyle, πολιτισμό
2. «Τρόχαλος έγινε η Μονή κι' εσείστη ο Ψηλορείτης...»
3. 

   
   

   Αρκάδι 8 και 9 Νοεμβρίου 1866.« Ο όρκος και το σύνθημά μας είναι η ένωση της Κρήτης μετά της Ελλάδος ή ο θάνατος και πλέον τούτου δεν θέλομεν να ακούσωμεν τίποτε άλλο»» ” Είχαν ανοίξει ένα λαγούμι κοντά στην Καστρινή Πόρτα, μεσ´ την παλιά κρασαποθήκη που την είχανε καμωμένη μπαρουτχανέ κι ένα δεύτερο στο γουμενικό. Ο (ηγούμενος) Χατζή Γαβριήλ γύριζε τα μέρη όπου λουφάζανε τα γυναικόπαιδα και τα παρακινούσε να πάνε να καούνε όταν θα πατούσε ο άπιστος το μοναστήρι. Πολλές μανάδες με τα παιδιά τους τρέχανε εκεί θεληματικώς. Ένα μικρό κορίτσι, βαστώντας στο χέρι ένα φανάρι, έφερνε γύρο στα κελαρικά και τις αποθήκες και ρωτούσε: “Ποιός θέλει νάρθει στο λαγούμι;“. “Παντελής Πρεβελάκης , Παντέρμη Κρήτη”
     Ήταν 8 Νοεμβρίου του 1866. Λένε πως έβρεχε πολύ εκείνο το βράδυ, άλλοι πάλι λένε πως προσπάθησε να ΄ρθει βοήθεια από τα γύρω χωριά αλλά η δύναμη σε στρατό των  Τούρκων ήταν τόσο μεγάλη που δεν μπόρεσαν καν να πλησιάσουν. Λένε πως το μέρος και το σχέδιο προδόθηκε από τον επίσκοπο Λάμπη Παϊσιο που είχε σχέσεις μέσω αλληλογραφίας με τον Μουσταφά Πασά, όπως γινόταν και γίνεται πάντα. Λένε  πως την επομένη το βράδυ στις 9 του Νοέμβρη δεν ακούστηκε μόνο η φωνή του  Κωνσταντίνου Γιαμπουδάκη για την ανατίναξη της Μονής αλλά και του Ανωγειανού δάσκαλου Μανώλη Σκουλά ή του Δράκου Ντελή από τις Γωνιές του Μαλεβιζίου που τον ήξεραν στο Ηράκλειο ή Μεγάλο Κάστρο σαν έναν από τους ραφτάδες της εποχής κι άλλοι λένε πως η ανατίναξη ήταν ομόφωνη απόφαση κι όλοι με μια φωνή κι ενωμένοι σαν μια γροθιά αποφάσισαν να πεθάνουν. Όποια και αν αποδειχτεί στο τέλος η αλήθεια, από τους ιστορικούς και ερευνητές του μέλλοντος ένα είναι σίγουρο. Η αυτοθυσία και η δύναμη εκείνων των ανθρώπων, κληρικών, γυναικόπαιδων ,αγωνιστών τούτες τις δυο σημαδιακές μέρες του Νοέμβρη έγινε παγκόσμια γνωστή σαν το « Ολοκαύτωμά της Μονής Αρκαδίου» κατά την μεγάλη Επανάσταση του 1866-1869 που συγκλόνισε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, Ευρώπη και Αμερική. Ενεργοποιήθηκε όλος σχεδόν ο ευρωπαϊκός και αμερικανικός τύπος και πολλοί διάσημοι διανοούμενοι, όπως ο Βίκτωρ Ουγκώ και ο Τζουζέπε Γκαριμπάλντι, με αποτέλεσμα την αλλαγή στάσης των Κυβερνήσεων των ισχυρών της εποχής απέναντι στους απελευθερωτικούς αγώνες της Κρήτης.Έτσι άνοιξε ο δρόμος για την λευτεριά και τελικά για την Ένωση μετά από μερικές δεκαετίες. « Ο όρκος και το σύνθημά μας είναι η ένωση της Κρήτης μετά της Ελλάδος ή ο θάνατος και πλέον τούτου δεν θέλομεν να ακούσωμεν τίποτε άλλο»» Η Μονή Αρκαδίου βρίσκεται περίπου 20 χιλιόμετρα μακριά από την Πόλη του Ρεθύμνου. Μοναστήρι παλιό από τον 12 αιώνα χτισμένο πάνω σε ένα οροπέδιο δυτικά του Ψηλορείτη. Εκεί είχαν την έδρα τους οι επαναστάτες κατά των Τούρκων που πάνω από 250 χρόνια είχαν πια στην κατοχή τους το μαρτυρικό νησί και προσπαθούσαν να βρουν τρόπους να επαναστατήσουν εναντίον τους. Όλα ξεκίνησαν τέλος του Σεπτέμβρη όταν έρχεται στην Κρήτη ο Πάνος Κορωναίος, συνταγματάρχης του Ελληνικού στρατού με μικρό σώμα εθελοντών από την ελεύθερη Ελλάδα. Πηγαίνει αμέσως στο Αρκάδι όπου ανακηρύσσεται Γενικός Αρχηγός Ρεθύμνου. Με την στρατιωτική του εμπειρία βλέπει αμέσως ότι το Αρκάδι δεν προσφέρεται για άμυνα. Συνέστησε να χαλάσουν τους στάβλους ώστε να μην αποτελέσουν προγεφύρωμα για τον εχθρό. Ακόμη, ν´ανοίξουν λαγούμια μπροστά στις τρείς πόρτες του μοναστηριού, να τα παγιδέψουν με πυρομαχικά και νάναι έτοιμοι να τ´ ανατινάξουν την κατάλληλη στιγμή. Οι πόρτες να φραχτούνε με χώμα. Να συγκεντρώσουν μελίσσια και να τα εξαπολύσουν κατά των πολιορκητών. Να ζητήσουν βοήθειες από τους οπλαρχηγούς διαφόρων επαρχιών. Τέλος, να διώξουν τα γυναικόπαιδα (που είχαν καταφύγει στο μοναστήρι από τα γύρω χωριά μεταφέροντας μάλιστα και την κινητή περιουσία τους για να την γλιτώσουν από τους Τούρκους) γιατί δυσκολεύουν την άμυνα για πολλούς λόγους. Ο ηγούμενος όμως με τους μοναχούς και τον οπλαρχηγό Δασκαλάκη είχαν αντίθετη γνώμη, όπως και οι γυναίκες των πολεμιστών. Φεύγει να συγκεντρώσει κι άλλους επαναστάτες και να χτυπήσουν όλοι μαζί τον Μουσταφά αλλά ίσως αυτό να ήταν το μοιραίο του λάθος. Στις 7 του Νοέμβρη 1866 μέσα στο μοναστήρι υπήρχαν 964 ψυχές, 325 άνδρες από τους οποίους 259 με όπλα ,περίπου 40 ήταν μοναχοί και τα υπόλοιπα γυναικόπαιδα. Ο στρατός του Μουσταφά Πασά, περίπου 15.000 άνδρες άτακτοι και τακτικοί Τούρκοι και Αιγύπτιοι με 30 ελαφριά κανόνια κι άλλοι υπολογίζουν πως ήταν πάνω από 22.000  εμφανίστηκε στο Αρκάδι ξημερώματα της 8 Νοεμβρίου 1866. Ο ίδιος ο Μουσταφάς είχε παραμείνει στο χωριό Μέση κι είχε διορίσει αρχηγό τον γαμπρό του Σουλεϊμάν Βέη. Οι υπερασπιστές και τα γυναικόπαιδα βρίσκονταν εκείνη την ώρα στη θεία λειτουργία, ήταν η εορτή των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ. Ο Ηγούμενος γνωρίζοντας ότι τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα μίλησε στους πιστούς για το τι μπορεί να επακολουθούσε και τους προέτρεψε να είναι ενωμένοι μέχρι και τον θάνατο.Και η μάχη ξεκίνησε μιας και κάνεις δεν θέλησε να παραδοθεί. Όλοι πολεμούσαν με κάθε τρόπο, γυναίκες , άνδρες και παιδιά. Οι Τούρκοι προσπαθούσαν να καταστρέψουν την πύλη αλλά οι πολιορκούμενοι με τα πυρά τους δεν τους άφηναν να πραγματοποιήσουν τα σχέδιά τους. Η μάχη συνεχίστηκε όλη την ημέρα με αποτέλεσμα να γεμίσει ο τόπος σκοτωμένους γύρω από μονή. «Στον ανεμόμυλο είχαν κλειστεί επτά Κρήτες γιγαντομάχοι, από τους οποίους οι δύο ήταν καλόγεροι, που είχαν προκαλέσει τεράστια φθορά στους επιτιθέμενους. Κατά τις απογευματινές ώρες Τουρκοκρητικοί άτακτοι κατόρθωσαν να πλησιάσουν και από το παράθυρο να βάλουν φωτιά σε δεμάτια λιναριού που ήταν αποθηκευμένο μέσα στον ανεμόμυλο. Οι ηρωικοί μαχητές αναγκάστηκαν να ανεβούν στη σκεπή και να πολεμούν ακάλυπτοι. Έτσι σκοτώθηκαν ή κάηκαν όλοι εκτός από έναν, που διέφυγε πηδώντας στο παρακείμενο φαράγγι με βροχή από σφαίρες πίσω του. Στις περιοχές έξω και γύρω απο το μοναστήρι, ο Κορωναίος, οι Μυλοποταμίτες και οι λιγοστοί Αμαριώτες επαναστάτες προσπάθησαν επί μερικές ώρες να κρατήσουν χαλαρή την πολιορκία χτυπώντας τα μετόπισθεν των Τούρκων. Για κακή όμως τύχη των πολιορκουμένων, η ραγδαία βροχή στις γύρω ορεινές περιοχές αχρήστεψε τα όπλα τους. Στις 9 Νοεμβρίου είχε ξημερώσει πια και η τελική μάχη είχε αρχίσει. Μπροστά από τη Δυτική Πύλη οι Τούρκοι είχαν κατορθώσει να φέρουν δύο μεγάλα κανόνια από το κάστρο του Ρεθύμνου. Το πιο μεγάλο που το ονόμασαν “Κουτσαχείλα”, δυόμιση μέτρα μακρύ, έπαιρνε μπάλα που ζύγιαζε σαράντα πέντε οκάδες. Οι πολιορκημένοι από δύο φορές σκότωσαν τους χειριστές του με εύστοχες βολές, ώσπου οι Τούρκοι το μετέφεραν μέσα στους στάβλους. Από τη στιγμή αυτή μπορούσαν να χτυπούν με ασφάλεια την σιδερόφρακτη πόρτα του μοναστηριού. Τραντάζεται συθέμελα το μοναστήρι από τις κανονιές. Οι κραυγές των γυναικόπαιδων, ο μεγάλος κρότος των κανονιών και οι άγριοι αλαλαγμοί των Τούρκων συγκλονίζουν την περιοχή. Λένε πως ο κρότος ήταν τόσο δυνατός που ακούστηκε από το Ηράκλειο.»* Στη μπαρουταποθήκη της μονής γράφτηκε η τελευταία πράξη του δράματος και μία ακόμα ένδοξη σελίδα της ελληνικής ιστορίας. Ο Κωστής Γιαμπουδάκης ή κατ' άλλους ο Εμμανουήλ Σκουλάς ή ο Δράκος Ντελής  την ανατίναξε, σκορπίζοντας το θάνατο, όχι μόνο στους χριστιανούς, αλλά και στους εισβολείς. "Σφαγή μεγάλη αρχινά, περίσσια φωνοκλήσι ετούτ' η ώρα θ'ακουστεί σ' Ανατολή και Δύση. Και μέσα στον αναβρασμό , που ο Χάρος εβρουχάτο βροντή, σεισμός εγίνηκε , κι ο κόσμος άνω - κάτω φωθιά, καπνός και κτήρια , κορμιά κομματιασμένα άντρες και γυναικόπαιδα στα νέφελα ανεβαίνουν. Τρόχαλος έγινε η Μονή κι' εσείστη ο Ψηλορείτης κι' αντιλαλούνε τα βουνά κι απ' άκρου ως άκρου η Κρήτη" Οι Τούρκοι, που στο μεταξύ έχουν εξαγριωθεί, σφάζουν όποιο βρίσκουν μπροστά τους . Το μοναστήρι είναι γεμάτο από σκοτωμένους χριστιανούς και τούρκους. Ο επίλογος αυτής της άνισης μάχης έχει πια γραφτεί.  Από τους Έλληνες που βρίσκονταν στη Μονή, μόνο 3 ή 4 κατόρθωσαν να διαφύγουν, ενώ περίπου 100 πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Ο ηγούμενος της Μονής Αρκαδίου Γαβριήλ Μαρινάκης είχε σκοτωθεί πριν από την ανατίναξη της μπαρουταποθήκης. Οι νεκροί και τραυματίες του Μουσταφά ανήλθαν σε 1.500 ή σε 3.000, σύμφωνα με κάποιους υπολογισμούς. Από όλες τις θυσίες που πρόσφερε η Κρήτη μεσουρανεί το Αρκάδι. Η μονή Αρκαδίου ύψωσε το αίτημα της κρητικής ελευθερίας και ξεσήκωσε τα φιλελληνικά αισθήματα της Ευρώπης, αλλάζοντας τη νοοτροπία και την τακτική των ευρωπαϊκών δυνάμεων απέναντι στο Κρητικό ζήτημα. Μετά την καταστροφή του, το 1866, το μοναστήρι ανοικοδομήθηκε πλήρως και αναστηλώθηκε στην πρότερή του μορφή. Μόνο ένα μισοκαμένο τέμπλο στα αριστερά της Αγίας Τράπεζας και μια μπάλα κανονιού σφηνωμένη στο αιωνόβιο κυπαρίσσι στα δεξιά στης εκκλησίας μαρτυρούν το αίμα που χύθηκε πριν 147 χρόνια. Χαρακτηριστική είναι η επιγραφή που υπάρχει στην μπαρουταποθήκη ακόμα και σήμερα … "Αυτή η φλόγα π' άναψε μέσα εδώ στη κρύπτη κι απάκρου σ' άκρο φώτισε τη δοξασμένη Κρήτη, ήτανε φλόγα του Θεού μέσα εις την οποία Κρήτες ολοκαυτώθηκαν για την Ελευθερία " ΠΗΓΕΣ Εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ *historyof-macedonia/olokautwma-tou-arkadiou «Το Αρκάδι δια μέσου των αιώνων»,Mητροπολίτη Ρεθύμνης Βενέρη, 1938 defencenet.gr kritikoi.gr Wikipedia.org Γεώργιος Ι. Παναγιωτάκης: " ΚΡΗΤΗ " Τόμος Β΄