Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Χ Α Ρ Ι Τ Ε Σ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Ancient Greek Civilization - Αρχαία Ελλάς.


Χ Α Ρ Ι Τ Ε Σ

The three Graces - Charites

Οι Χάριτες, αρχαιοελληνικές θεότητες, ήταν προσωποποιήσεις της χάρης και της ομορφιάς. Στον Όμηρο η Χάρις αναφέρεται ως σύζυγος του Ηφαίστου και αλλού μνημονεύονται αόριστα χωρίς ιδιότητα και αριθμό, όπως εκείνες που ύφαιναν τον πέπλο της Αφροδίτης. Αναφέρεται επίσης η Πασιθέη, την οποία η Ήρα υποσχέθηκε ως σύζυγο στον Ύπνο. Κατά τον Ησίοδο, οι Χάριτες ήταν τρεις: η Αγλαΐα η νεότερη, η Ευφροσύνη και η Θάλεια, κόρες του Δία από την Ευρυνόμη, κόρη του Ωκεανού. Άλλοι συγγραφείς αναφέρουν άλλες θεότητες ή θνητές ως μητέρα τους: την Ήρα, την Ευνομία, τη Λήθη, την Αρμονία, την Αφροδίτη (με τον Διόνυσο ως πατέρα), την Κορωνίδα και τη Αίγλη από τον Ήλιο.

In Greek mythology, a Charis (Ancient Greek: Χάρις, or Grace is one of three or more minor goddesses of charm, beauty, nature, human creativity, and fertility, together known as the Charites /Χάριτες, or Graces. The usual list, from youngest to oldest is Aglaea ("Splendor"), Euphrosyne ("Mirth"), and Thalia ("Good Cheer"). In Roman mythology they were known as the Gratiae, the "Graces". In some variants, Charis was one of the Graces and was not the singular form of their name.
The Charites were usually considered the daughters of Zeus and Eurynome, though they were also said to be daughters of Dionysus and Aphrodite or of Helios and the naiad Aegle. Other possible names of their mother by Zeus are Eurydome, Eurymedousa, and Euanthe.Homer wrote that they were part of the retinue of Aphrodite. The Charites were also associated with the Greek underworld and the Eleusinian Mysteries.
— μαζί με ΜΑΡΤΙΝΑ-ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΤΙΝΑ-ΕΛΕΝΗ.

Φωτογραφία: Χ Α Ρ Ι Τ Ε Σ 

The three Graces - Charites

Οι Χάριτες, αρχαιοελληνικές θεότητες, ήταν προσωποποιήσεις της χάρης και της ομορφιάς. Στον Όμηρο η Χάρις αναφέρεται ως σύζυγος του Ηφαίστου και αλλού μνημονεύονται αόριστα χωρίς ιδιότητα και αριθμό, όπως εκείνες που ύφαιναν τον πέπλο της Αφροδίτης. Αναφέρεται επίσης η Πασιθέη, την οποία η Ήρα υποσχέθηκε ως σύζυγο στον Ύπνο. Κατά τον Ησίοδο, οι Χάριτες ήταν τρεις: η Αγλαΐα η νεότερη, η Ευφροσύνη και η Θάλεια, κόρες του Δία από την Ευρυνόμη, κόρη του Ωκεανού. Άλλοι συγγραφείς αναφέρουν άλλες θεότητες ή θνητές ως μητέρα τους: την Ήρα, την Ευνομία, τη Λήθη, την Αρμονία, την Αφροδίτη (με τον Διόνυσο ως πατέρα), την Κορωνίδα και τη Αίγλη από τον Ήλιο.

In Greek mythology, a Charis (Ancient Greek: Χάρις, or Grace is one of three or more minor goddesses of charm, beauty, nature, human creativity, and fertility, together known as the Charites /Χάριτες,  or Graces. The usual list, from youngest to oldest is Aglaea ("Splendor"), Euphrosyne ("Mirth"), and Thalia ("Good Cheer"). In Roman mythology they were known as the Gratiae, the "Graces". In some variants, Charis was one of the Graces and was not the singular form of their name.
The Charites were usually considered the daughters of Zeus and Eurynome, though they were also said to be daughters of Dionysus and Aphrodite or of Helios and the naiad Aegle. Other possible names of their mother by Zeus are Eurydome, Eurymedousa, and Euanthe.Homer wrote that they were part of the retinue of Aphrodite. The Charites were also associated with the Greek underworld and the Eleusinian Mysteries.

Πλεκτό έργο τέχνης

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Música de la Nostra Vida.

foto web




Φωτογραφία: http://youtu.be/uIA0vaNzhOk
foto web



 

 

ΧΑΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Bigbook.gr.


Ένας άνθρωπος παρασύρεται στον αγριεμένο ωκεα­­νό της ζωής και της ιστορίας του τόπου του. Δίχως πολλές ελπίδες καταφέρνει κάθε φορά να πιάνεται από κάποια «σανίδα», αλλά πολύ γρήγορα τη χάνει κι αυτή μέσα στην παραζάλη των αγριεμένων κυμάτων που την χτυπούν αλύπητα.

Οι ήρωες είναι πρόσωπα βγαλμένα απ’ τον κρατήρα ενός ηφαιστείου. Πυρακτωμένο το ανθρώπινο μάγμα, ξεχειλίζει και κατακλύζει έναν τόπο που αγωνίζεται εναντίον των ξένων κατακτητών και των εγχώριων προδοτών, για να μετατρέψει αυτήν την τέφρα σε γόνιμο λίπασμα που θα γεννήσει ένα καλύτερο μέλλον.

Τόποι ιεροί καλούνται να γίνουν πεδία λήθης των ανθρώπινων παθών, αλλά καταλήγουν να γίνουν ένας κανονικός «Γολγοθάς» για όσους επιχειρήσουν να τους πλησιάσουν.

ΑΡΧΗ
ΚΡΗΤΗ
ΕΛΛΑΔΑ
ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΚΟΣΜΟΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΑΘΛΗΤΙΚΑ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
ΥΓΕΙΑ
ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
ΑΓΡΟΤΙΚΑ
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
BLOG VIEW

Ένα ιστορικό μυθιστόρημα από τον Μιχάλη Τζανάκη
Ένα ιστορικό μυθιστόρημα από τον Μιχάλη Τζανάκη

Κατηγορία: ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ 22/11/2013 - 14:03 - Τελευταία Ενημέρωση: 22/11/2013 - 22:07 0 212.jpg

Το ιστορικό μυθιστόρημα του αρθρογράφου του Candianews, Μιχάλη Τζανάκη, με τον τίτλο «Χαμένες Ζωές», βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Κρήτη, κυκλοφόρησε αυτές τις ημέρες, από τις εκδόσεις «Πανέκτυπον».

Ένας άνθρωπος παρασύρεται στον αγριεμένο ωκεα­­νό της ζωής και της ιστορίας του τόπου του. Δίχως πολλές ελπίδες καταφέρνει κάθε φορά να πιάνεται από κάποια «σανίδα», αλλά πολύ γρήγορα τη χάνει κι αυτή μέσα στην παραζάλη των αγριεμένων κυμάτων που την χτυπούν αλύπητα.

Οι ήρωες είναι πρόσωπα βγαλμένα απ’ τον κρατήρα ενός ηφαιστείου. Πυρακτωμένο το ανθρώπινο μάγμα, ξεχειλίζει και κατακλύζει έναν τόπο που αγωνίζεται εναντίον των ξένων κατακτητών και των εγχώριων προδοτών, για να μετατρέψει αυτήν την τέφρα σε γόνιμο λίπασμα που θα γεννήσει ένα καλύτερο μέλλον.

Τόποι ιεροί καλούνται να γίνουν πεδία λήθης των ανθρώπινων παθών, αλλά καταλήγουν να γίνουν ένας κανονικός «Γολγοθάς» για όσους επιχειρήσουν να τους πλησιάσουν.

ΧΑΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ

Ακόμα κι ο ωκεανός όμως, όπως και το κάθε ηφαίστειο, κάποια στιγμή καταλαγιάζουν. Όχι όμως και η ζωή της Σοφίας…

Σ’ αυτήν την ιστορία συμφύρονται όλα εκείνα τα στοιχεία που αποτελούν τις ζωτικές δυνάμεις, οι οποίες κινούν την ατομική και συλλογική ιστορία. Δυνάμεις αντίρροπες και αντιθετικές αναμετριούνται επίμονα με στόχο να εξουθενώσουν η μία την άλλη. Έρωτες, θυσίες, προδοσίες, αγώνες, ηθική, πίστη, πάθη, θάνατος, πόλεμος όλα ανακατεύονται –άλλοτε δύσμορφα κι άλλοτε ομοιόμορφα– για να κατακαθίσει στο τέλος το απόσταγμα όλων αυτών, που δεν είναι άλλο από την ίδια τη ΖΩΗ.

Αν μη τι άλλο, οι πρωταγωνιστές αυτού του ιστορικού μυθιστορήματος δεν έπληξαν καθόλου στη ζωή τους, αλλά προσπάθησαν το ακατόρθωτο: «να παλεύουν διαρκώς μέχρι να πιάσουν τ’ άστρα». Τελικά φαίνεται πως τα κατάφεραν και τ’ ακούμπησαν, έστω φευγαλέα.
— στην τοποθεσία Bigbook.gr.

 

(Φίλιππος Μανδηλαράς, «Ιστορίες από το περιβόλι των τεσσάρων εποχών»

  1. «Πρωταπριλιά!» φώναξε ο Απρίλης ενθουσιασμένος που τον πίστεψε ακόμη μια φορά η Άνοιξη και βάλθηκε να τρέχει στο περιβόλι. «Στην έφερα! Στην έφερα!»
    Η Άνοιξη τον ακολούθησε γελώντας. Κάθε χρόνο γινόταν το ίδιο. Κάθε χρόνο της ξεφούρνιζε ένα... απίθανο ψέμα κι αυτή τον πίστευε. Μετά κυνηγιόντουσαν στο περιβόλι και, όπου περνούσε ο Απρίλης, τα λουλούδια έβγαζαν το κεφαλάκι τους για να τον θαυμάσουν, οι πεταλούδες έβγαιναν από το κουκούλι τους για να τον ακολουθήσουν, τα πουλιά έπιαναν να κελαηδούν το ομορφότερο τραγούδι τους. Γιατί έτσι ήταν ο Απρίλης: Μαζί του έφερνε τη ζεστασιά στο περιβόλι, το γέλιο και τη χαρά.

    (Φίλιππος Μανδηλαράς, «Ιστορίες από το περιβόλι των τεσσάρων εποχών»
    , εικ.: David Hitch / Υποψήφιο για Κρατικό Βραβείο: http://bit.ly/1itPEBh)
    Δείτε περισσότερα

  2. Φωτογραφία: «Πρωταπριλιά!» φώναξε ο Απρίλης ενθουσιασμένος που τον πίστεψε ακόμη μια φορά η Άνοιξη και βάλθηκε να τρέχει στο περιβόλι. «Στην έφερα! Στην έφερα!»
Η Άνοιξη τον ακολούθησε γελώντας. Κάθε χρόνο γινόταν το ίδιο. Κάθε χρόνο της ξεφούρνιζε ένα απίθανο ψέμα κι αυτή τον πίστευε. Μετά κυνηγιόντουσαν στο περιβόλι και, όπου περνούσε ο Απρίλης, τα λουλούδια έβγαζαν το κεφαλάκι τους για να τον θαυμάσουν, οι πεταλούδες έβγαιναν από το κουκούλι τους για να τον ακολουθήσουν, τα πουλιά έπιαναν να κελαηδούν το ομορφότερο τραγούδι τους. Γιατί έτσι ήταν ο Απρίλης: Μαζί του έφερνε τη ζεστασιά στο περιβόλι, το γέλιο και τη χαρά. 

(Φίλιππος Μανδηλαράς, «Ιστορίες από το περιβόλι των τεσσάρων εποχών», εικ.: David Hitch / Υποψήφιο για Κρατικό Βραβείο: http://bit.ly/1itPEBh)

Αρμονική μπορντούρα

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη ‎إنسج كلماتكُ بِالحرير‎.

باترونا لعلبة حلو و بكيت محارم — μαζί με Fethiye Gökyar Özçelik.

Πώς θα γίνετε αγρότες των πόλεων

ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ

 
Μ. Χατζηδάκι:Οι γειτονιές του φεγγαριού Xωρίον ο πόθος
M.ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ:ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ, ΧΩΡΙΟΝ Ο ΠΟΘΟΣ Α.ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ Τραγούδι: Φλέρη Νταντωνάκη 1. Η μικρή Ραλλού (Ν.Γκάτσου) Από το «Χρυσάφι ...

27 Μαρτίου: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΘΕΑΤΡΟΥ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ - PATAKIS PUBLICATIONS.
  1. 27 Μαρτίου: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΘΕΑΤΡΟΥ

    «Χτες πήγα με τη μαμά και τη Ρενέ στο Θέατρο. Πρώτη φορά στη ζωή μου έβλεπα αληθινό θέατρο ... Όταν γύρισα το βράδυ, ήταν αδύνατο να με πάρει ο ύπνος. Τα πιο παράξενα αισθήματα είχαν κυριεύσει την ψυχή μ...ου. Το ΘΕΑΤΡΟ με είχε ενθουσιάσει, με είχε συναρπάσει, με είχε συγκινήσει, έβρισκα ότι άξιζε πολύ περισσότερο από τον πάνινο κινηματογράφο. Ένιωσα πως κι εγώ το αγαπούσα πολύ το θέατρο...Έως τώρα έλεγα πως η ομορφιά δε χαρίζει τίποτε. Αλλά από το θέατρο κατάλαβα ότι η ομορφιά χαρίζει κι αξίζει περισσότερα απ' ό,τι νόμιζα... Άλκη μου, σου γράφω και κλαίω. Δάκρυα καυτά κυλάνε στα μάγουλά μου. Θέλω να γίνω μια σπουδαία ηθοποιός! Να παίζω και οι θεαταί να με χειροκροτούν... Δε θέλω -ακούς;- να μαθευτεί το μεγάλο μου μυστικό: ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ!»

    (Επιστολή της Ζωρζ Σαρή στην αγαπημένη της φίλη Άλκη Ζέη)
    Δείτε περισσότερα

  2. Φωτογραφία: 27 Μαρτίου: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΘΕΑΤΡΟΥ

«Χτες πήγα με τη μαμά και τη Ρενέ στο Θέατρο. Πρώτη φορά στη ζωή μου έβλεπα αληθινό θέατρο ... Όταν γύρισα το βράδυ, ήταν αδύνατο να με πάρει ο ύπνος. Τα πιο παράξενα αισθήματα είχαν κυριεύσει την ψυχή μου. Το ΘΕΑΤΡΟ με είχε ενθουσιάσει, με είχε συναρπάσει, με είχε συγκινήσει, έβρισκα ότι άξιζε πολύ περισσότερο από τον πάνινο κινηματογράφο. Ένιωσα πως κι εγώ το αγαπούσα πολύ το θέατρο...Έως τώρα έλεγα πως η ομορφιά δε χαρίζει τίποτε. Αλλά από το θέατρο κατάλαβα ότι η ομορφιά χαρίζει κι αξίζει περισσότερα απ' ό,τι νόμιζα... Άλκη μου, σου γράφω και κλαίω. Δάκρυα καυτά κυλάνε στα μάγουλά μου. Θέλω να γίνω μια σπουδαία ηθοποιός! Να παίζω και οι θεαταί να με χειροκροτούν... Δε θέλω -ακούς;- να μαθευτεί το μεγάλο μου μυστικό: ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ!»

(Επιστολή της Ζωρζ Σαρή στην αγαπημένη της φίλη Άλκη Ζέη)

Α. ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ " Θεόφιλος Χατζημιχαήλ"


Α. ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ " Θεόφιλος Χατζημιχαήλ"
Θα πούμε το τραγούδι του που ξεκινά απ’ τον ήλιο
με την απόκρημνη λαλιά του τηλεβόα
Ολκάδος που συνάντησε το νεαρό τιτάνα
με ρίγανη στα χείλη του κι ολόκληρη τη χώρα
Μες στο στήθος του...
στο στήθος του...
Το ρήμα κρουσταλλώθηκε και φέγγει
κι ακόμα τρέχουν τα κορίτσια
Μες στα πλατιά φουστάνια τους
στις δροσερές μαρμαρυγές της άσπιλης ημέρας
Μέσα στο ρίγος που γελά καθώς ξανθή γοργόνα
σ’ ένα καράβι ορθόπλωρο που πλέχει
στον ουρανό της θάλασσας με τα μεγάλα μάτια
Φωνές θερμές, γλυκές παιδίσκες των ερώτων
πάνω στη γη κι επί των χόρτων ή στα φύλλα
βιβλίου γιομάτου δένδρα πράσινα σαν παραθύρια
που βλέπουν προς την Άνοιξη
προς την Άνοιξη...
προς την Άνοιξη...
Χωρίς απροσδιόριστη φενάκη μα με πλήθος
πολύχρωμων παλμών μεταξωτής αιώρας
Σε κάστρο δόξας μυρμηκιάς με πλούσια ζώνη
σφυγμένα δυνατά στη μέση της ημέρας
Πλατιά στα στέρνα μας
και τα πουλιά μας τρέχουν στον αέρα

ΠΙΝΑΚΑΣ - ΘΕΟΦΙΛΟΣ "Η ερωτευμένη απελπισθείσα, 1932"

Ο Ευγένιος Ιονέσκο (γαλλ. Eugène Ionesco, 26 Νοεμβρίου 1909-28 Μαρτίου 1994)

Φωτογραφία: Ο Ευγένιος Ιονέσκο (γαλλ. Eugène Ionesco, 26 Νοεμβρίου 1909-28 Μαρτίου 1994) ήταν Ρουμάνος θεατρικός συγγραφέας, από τους επιφανέστερους εκπροσώπους του Θεάτρου του παραλόγου. Αν κι έγραψε στη γαλλική γλώσσα, θεωρείται από τους πιο αξιόλογους ανθρώπους της διανόησης της Ρουμανίας. Στα έργα του, ο Ιονέσκο διακωμωδεί τις πιο κοινότοπες καταστάσεις, ενώ απεικονίζει τη μοναξιά του ανθρώπου και την ασημαντότητα της ύπαρξής του.( Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)

Ο Ευγένιος Ιονέσκο (γαλλ. Eugène Ionesco, 26 Νοεμβρίου 1909-28 Μαρτίου 1994) ήταν Ρουμάνος θεατρικός συγγραφέας, από τους επιφανέστερους εκπροσώπους του Θεάτρου του παραλόγου. Αν κι έγραψε στη γαλλική γλώσσα, θεωρείται από τους πιο αξιόλογους ανθρώπους της διανόησης της Ρουμανίας. Στα έργα του, ο Ιονέσκο διακωμωδεί τις πιο κοινότοπες καταστάσεις, ενώ απεικονίζει τη μοναξιά του ανθρώπου και την ασημαντότητα της ύπαρξής του.( Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)

Δημοφιλείς αναρτήσεις