Robin Sharma Για μια υπέροχη ζωή

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Εκδόσεις Διόπτρα - Dioptra Publications.

Η παροιμία που λέει «άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο» ισχύει. Βρείτε χρόνο για να διαβάζετε κάτι ποιοτικό κάθε μέρα. Γεμίστε το μυαλό σας με σπουδαίες ιδέες και εκπληκτικές σκέψεις. Πλημμυρίστε την ψυχή σας με έμπνευση και ελπίδα μέσω των βιβλίων.

Πίνοντας καφέ με τον Νίτσε | Dioptra Blog

Το διάβασμα είναι μία από τις καλύτερες πρακτικές που ξέρω για να διατηρείται κανείς «σε φόρμα», στην κορυφή της απόδοσής του. Όταν διαβάζουμε ένα εξαιρετικό βιβλίο είναι σαν να συζητάμε με τον συγγραφέα. Και γινόμαστε ό,τι…

blog.dioptra.gr

https://blog.dioptra.gr/blog/2017/05/19/robinsharma2/#.WR6PbGiLSUk

Το διάβασμα είναι μία από τις καλύτερες πρακτικές που ξέρω για να διατηρείται κανείς «σε φόρμα», στην κορυφή της απόδοσής του. Όταν διαβάζουμε ένα εξαιρετικό βιβλίο είναι σαν να συζητάμε με τον συγγραφέα. Και γινόμαστε ό,τι συζητάμε. Απλώς σκεφτείτε ότι απόψε, διαβάζοντας την αυτοβιογραφία του Μαχάτμα Γκάντι ενώ πίνετε ένα φλιτζάνι καφέ, μπορείτε να μπείτε στο μυαλό του και να μάθετε τι ήταν αυτό που τον παρακινούσε.
Θέλετε αύριο να περάσετε χρόνο με τον Φρίντριχ Νίτσε; Αγοράστε ένα βιβλίο του. Το ίδιο μπορείτε να κάνετε και με τον Στηβ Τζομπς, τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, τον Σαλβαντόρ Νταλί ή τον Δαλάι Λάμα. Και διαβάζοντας το βιβλίο κάποιου που σέβεστε, μέρος της ιδιοφυΐας του περνάει και σ’ εσάς. Το χέρι που κλείνει ένα εξαιρετικό βιβλίο έχει αλλάξει για πάντα. Όπως είπε ο Όλιβερ Γουέντελ Χολμς: «Το μυαλό που διευρύνθηκε από μια νέα ιδέα δεν μπορεί να επιστρέψει ποτέ στις αρχικές του διαστάσεις».
Όταν μεγάλωσα, ο πατέρας μου μου είπε κάποια στιγμή: «Κάνε οικονομία στο νοίκι ή στο φαγητό, αλλά μην ανησυχείς ποτέ αν είναι να επενδύσεις σε ένα σπουδαίο βιβλίο». Αυτή η βαθυστόχαστη σκέψη με έχει συνοδεύσει σε όλη μου τη ζωή. Η φιλοσοφία του πατέρα μου ήταν ότι μια ιδέα που μπορεί να ανακαλύψεις σε ένα βιβλίο ίσως είναι το μόνο που απαιτείται για να φτάσεις σε ένα εντελώς νέο επίπεδο και να αλλάξει ριζικά ο τρόπος που αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο. Έτσι, το σπίτι μας ήταν γεμάτο βιβλία. Και τώρα προσπαθώ να αφιερώνω τουλάχιστον μία ώρα τη μέρα στο διάβασμα. Η συνήθεια και μόνο με έχει μεταμορφώσει. Σ’ ευχαριστώ, μπαμπά.
Ίσως το σπουδαιότερο δώρο που θα κάνω στα παιδιά μου όταν πεθάνω θα είναι η βιβλιοθήκη μου. Περιέχει βιβλία για την ηγεσία, τις προσωπικές σχέσεις, τις επιχειρήσεις, την ευεξία, την πνευματικότητα, καθώς και βιογραφίες σπουδαίων ανθρώπων και άλλα αγαπημένα μου θέματα. Πολλά τα έχω αγοράσει στα επαγγελματικά μου ταξίδια, από βιβλιοπωλεία σε όλο τον κόσμο. Τα βιβλία αυτά έχουν διαμορφώσει τη σκέψη και την προσωπική μου φιλοσοφία. Με έκαναν αυτό που είμαι. Για εμένα, τα βιβλία είναι ανεκτίμητα.
Η παροιμία που λέει «άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο» ισχύει. Βρείτε χρόνο για να διαβάζετε κάτι ποιοτικό κάθε μέρα. Γεμίστε το μυαλό σας με σπουδαίες ιδέες και εκπληκτικές σκέψεις. Πλημμυρίστε την ψυχή σας με έμπνευση και ελπίδα μέσω των βιβλίων. Και να θυμάστε, αν θέλετε να γίνετε ηγέτες πρέπει να διαβάζετε. Α, και αν εσείς, όπως κι εγώ, έχετε τη συνήθεια να αγοράζετε περισσότερα βιβλία απ’ όσα θα μπορούσατε ποτέ να διαβάσετε, μην ανησυχείτε – φτιάχνετε τη βιβλιοθήκη σας. Κι αυτό είναι υπέροχο.
*το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Robin Sharma Για μια υπέροχη ζωή


\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

6 σαλάτες για το πασχαλινό τραπέζι - iCookGreek

Συνταγές για ελαφριές και υγιεινές σαλάτες, που θα ισορροπήσουν με την παρουσία τους τις λιπαρές λιχουδιές του λαμπριάτικου τσιμπουσιού.

icookgreek.com

http://www.icookgreek.com/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5

6 σαλάτες για το πασχαλινό τραπέζι

Τρίτη, 03 Απριλίου 2018.

ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ | Συνταγές για ελαφριές και υγιεινές σαλάτες, που θα ισορροπήσουν με την παρουσία τους τις λιπαρές λιχουδιές του λαμπριάτικου τσιμπουσιού.

Παντζαροσαλάτα με καρύδια
Υλικά: 500 γρ. χωρίς τα πράσινα φύλλα τους παντζάρια, 1 φλιτζάνι του τσαγιού καρυδόψιχα χοντροκομμένη, 2/3 φλιτζανιού του τσαγιού δυόσμος ψιλοκομμένος, 3 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο, 1-2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες, ξίδι όσο σας αρέσει, 1/2 κρεμμύδι σε ροδέλες
Εκτέλεση: Βράζετε τα παντζάρια από το προηγούμενο βράδυ σε άφθονο αλατισμένο νερό και τα ξεφλουδίζετε, τα κόβετε σε κύβους και τα βάζετε σε ένα σουρωτήρι να στραγγίξουν καλά. Τα σκεπάζετε με μεμβράνη και τα αφήνετε στο ψυγείο. Όταν έρθει η ώρα του σερβιρίσματος, χτυπάτε στο μπλέντερ το ελαιόλαδο με το ξίδι, το σόρδο και το μισό δυόσμο και περιχύνετα τα παντζάρια. Προσθέτετε το κρεμμύδι, τα καρύδια και τον υπόλοιπο δυόσμο, ανακατεύετε καλά και σερβίρετε.

Σαλάτα σπανάκι-μαρούλι-ρόκα
Υλικά: 1/2 μαρούλι, 400 γρ. σπανάκι φρέσκο, 1 ματσάκι ρόκα, 2-3 φρέσκα κρεμμυδάκια, 1 ματσάκι άνηθο, 30 γρ. κουκουνάρι (προαιρετικά), αλάτι, πιπέρι, ½ φλιτζάνι ελαιόλαδο, 2-3 κουταλιές της σούπας ξίδι, 1 κοφτή κουταλιά μουστάρδα
Εκτέλεση: Καθαρίζετε το μαρούλι και το σπανάκι, κόβετε τυχόν άκρες από φύλλα που σας μοιάζουν ταλαιπωρημένες, τα πλένετε και τα χονδροκόβετε –ανάλογα πώς τα προτιμάτε. Τα ρίχνετε στη σαλατιέρα. Καθαρίζετε τα φρέσκα κρεμμυδάκια, τα κόβετε σε ροδέλες και τα προσθέτετε στο μείγμα μαρουλιού-σπανακιού. Ψιλοκόβετε τον άνηθο και τη ρόκα όσο μεγάλη θέλετε και τα ρίχνετε κι αυτά στη σαλατιέρα. Αν βάλετε και κουκουνάρι το περνάτε ένα γρήγορο καβούρντισμα από το τηγάνι (όπως είναι, χωρίς λάδι) και το προσθέτετε κι αυτό στα σαλατικά. Σε βαζάκι που κλείνει καλά ή στο σέικερ, ρίχνετε το ελαιόλαδο, το ξίδι, τη μουστάρδα, αλάτι και πιπέρι. Χτυπάτε καλά να ομογενοποιηθούν τα υλικά. Περιχύνετε με το μίγμα τα λαχανικά σας και σερβίρετε.

Μαρουλοσαλάτα με άνηθο
Υλικά: 1 μαρούλι, 2 αγγουράκια, 2-3 φρέσκα κρεμμυδάκια, 1 ματσάκι άνηθο, αλάτι, ½ φλιτζάνι ελαιόλαδο, 2-3 κουταλιές της σούπας ξίδι
Εκτέλεση: Καθαρίζετε το μαρούλι, κόβετε τις άκρες από τα εξωτερικά φύλλα, τα πλένετε και τα ψιλοκόβετε ή τα χονδροκόβετε –ανάλογα πώς τα προτιμάτε. Τα ρίχνετε στη σαλατιέρα. Καθαρίζετε τα αγγουράκια και τα φρέσκα κρεμμυδάκια και τα κόβετε σε ροδέλες. Τα προσθέτετε στο μαρούλι. Ψιλοκόβετε τον άνηθο και τον ρίχνετε κι αυτόν στη σαλάτα. Αλατίζετε. Προσθέτετε το ελαιόλαδο και όσο ξίδι θέλετε και ανακατεύετε πολύ καλά να αναμειχθούν όλα τα υλικά της σαλάτας μεταξύ τους. Σερβίρετε με τη σαλατιέρα στο κέντρο του τραπεζιού ή σε ξεχωριστά ατομικά μπολάκια.

Παντζαροσαλάτα με γιαούρτι
Υλικά: 500 γρ. χωρίς τα πράσινα φύλλα τους παντζάρια, 1 φλιτζάνι του τσαγιού  καρυδόψιχα χοντροκομμένη, 1/2 φλιτζάνι του τσαγιού μαϊντανός ψιλοκομμένος, λίγο αλάτι Για τη σάλτσα: 250 γρ. στραγγιστό γιαούρτι, 150 γρ. μαγιονέζα (προαιρετικά), 3 σκελίδες σκόρδο, 2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο, αλάτι-πιπέρι
Εκτέλεση: Βράζετε τα παντζάρια από το προηγούμενο βράδυ σε άφθονο αλατισμένο νερό και τα ξεφλουδίζετε, τα κόβετε σε κύβους και τα βάζετε σε ένα σουρωτήρι να στραγγίξουν καλά. Τα σκεπάζετε με μεμβράνη και τα αφήνετε στο ψυγείο. Πολτοποιείτε στο μπλέντερ το σκόρδο και κατόπιν προσθέτετε το γιαούρτι, τη μαγιονέζα (αν βάλετε), το λάδι και το αλατοπίπερο. Χτυπάτε όλα τα υλικά μαζί πολύ καλά. Βάζετε τη σος στο ψυγείο. Σε μια σαλατιέρα ανακατεύετε τα παντζάρια με το μαϊντανό, τα καρύδια –κρατάτε λίγο μαϊντανό και καρύδια για τη διακόσμηση– και το μείγμα γιαουρτιού. Βάζετε τη σαλάτα να κρυώσει και σερβίρετε πασπαλίζοντας με τα υπόλοιπα καρύδια και το μαϊντανό.
Tip Αν θέλετε, σερβίρετε την παντζαροσαλάτα χωρίς τη σος, μόνο με λαδόξιδο, τα καρύδια και μαϊντανό ή δυόσμο.

Σαλάτα πράσινη με αβοκάντο, φιστίκια Αιγίνης και κατίκι
Υλικά: 3 ώριμα αβοκάντο, ½ λεμόνι  (ο χυμός του), 200 γρ. πράσινη σαλάτα ανάμεικτη (φριζέ, μαρούλι, σπανάκι baby), 2 φρέσκα κρεµµυδάκια, ψιλοκοµµένα Για τη σάλτσα και το γανίρισμα: 3 κουταλιές της σούπας γιαούρτι, 1 1/2 κουταλιά της σούπας μαγιονέζα (προαιρετικά), 2 κουταλιές της σούπας ξίδι από λευκό κρασί, 2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο,  2 σκελίδες σκόρδο, λιωμένες, 200 γρ. κατίκι ή ανθότυρο κομματιασμένο, 50 γρ. φιστίκια Αιγίνης (ψίχα καβουρντισμένη και χοντροκομμένη), πιπέρι φρεσκοτριμμένο
Εκτέλεση: Πλένετε και στραγγίζετε την πράσινη σαλάτα και τη βάζετε σε πιατέλα μαζί με τα κρεμμυδάκια. Αφαιρείτε τα κουκούτσια από τα αβοκάντο και τα κόβετε σε φέτες. Περιχύνετε τα αβοκάντο με το χυμό λεμονιού για να μη μαυρίσουν. Κατόπιν τα προσθέτετε και αυτά στην πιατέλα. Χτυπάτε τη μαγιονέζα με το γιαούρτι, το ξίδι, το ηλιέλαιο και το σκόρδο και περιχύνετε τη σαλάτα. Σκορπίζετε από πάνω το κατίκι ή το ανθότυρο και την ψίχα από τα φιστίκια. Πασπαλίζετε με πιπέρι φρεσκοτριμμένο.

 
Χωριάτικη σαλάτα με παξιμάδια
Υλικά: 2-3 ντομάτες, 1 αγγούρι, 1 πράσινη πιπεριά, 1 σκελίδα σκόρδο, 2 μεγάλα παξιμάδια σταρένια ή κρίθινα, 200 γρ. φέτα κομματιασμένη, 1 κρεμμύδι κομμένο σε ροδέλες, 1 φλιτζάνι ρόκα ή μαρουλόφυλλα χοντροκομμένα, 10-12ελιές Καλαμών, μπόλικος ψιλοκομμένος μαϊντανός, ελαιόλαδο όσο θέλετε, 2-3 κουταλιές ξίδι
Εκτέλεση
Βρέχετε ελαφρά τα παξιμάδια και τα κομματιάζετε. Τα ρίχνετε σε μπολ. Κόβετε τη ρόκα ή το μαρούλι σε μεγάλα κομμάτια (αφού τα πλύνετε και τα στραγγίσετε) και τα σκορπίζετε πάνω από τα παξιμάδια. Λιώνετε σε γουδί τη σκελίδα του σκόρδου μαζί με λίγο αλάτι και την προσθέτετε κι αυτή στο μπολ. Κατόπιν τοποθετείτε σε φέτες τις ντομάτες, σε ροδέλες το αγγούρι, την πιπεριά και τα κρεμμύδια και από πάνω σκορπίζετε τη φέτα. Χτυπάτε σε σέικερ ή σε μπολ με πιρούνι το λάδι, το ξίδι, λίγο αλάτι και το μαϊντανό μέχρι να ομοιογενοποιηθούν και περιχύνετε τη σαλάτα. Σκορπίζετε τις ελιές, ανακατεύετε και σερβίρετε.

Σήμερα... 8/4

Μελισσάνθη (Ήβη Κούγια – Σκανδαλάκη) 07/04/2015

Μελισσάνθη (Ήβη Κούγια – Σκανδαλάκη) | Ιστορικοί Περίπατοι

Μελισσάνθη (Ήβη Κούγια – Σκανδαλάκη) 07/04/2015

Το πρόσωπο της ημέραςistorikos Μία σημαντική ποιήτρια, λιγότερο γνωστή στους…

istorikoiperipatoi.gr

  Μία σημαντική ποιήτρια, λιγότερο γνωστή στους λογοτεχνικούς κύκλους αλλά με σημαντική συμβολή στην μεσοπολεμική ποίηση, γεννάται στις 7 Απριλίου 1907. Η Ήβη Κούγια-Σκανδαλάκη έγινε γνωστή με το ψευδωνύμιο Μελισσάνθη. 

      Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε γαλλική και γερμανική φιλολογία στο Γαλλικό Ινστιτούτο και στην Abendschule Αθηνών. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος και καθηγήτρια γαλλικών. Ασχολήθηκε με την ποίηση και το 1930 εξέδωσε την πρώτη ποιητική συλλογή (Φωνές εντόμου). Ακολούθησαν άλλες έξι. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας της τιμήθηκε^[1] με τον έπαινο της Ακαδημίας Αθηνών (1936), με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1965), με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1976), με το Βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη κ.α. Έφυγε από την ζωή στις 9 Νοεμβρίου 1990, χτυπημένη από την επάρατη νόσο. 


\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\


 

Σήμερα... 7/4

Πασχαλινά τσουρεκάκια

Μια πολύ εύκολη και νόστιμη συνταγή για Πασχαλινά τσουρέκια

Υλικά: 1 κούπα λάδι,  1 1/2 κούπα ζάχαρη,  4 αβγά,  1 κούπα γάλα,  1 φακελάκι αμμωνία,  ξύσμα 1 λεμονιού,  αλεύρι όσο σηκώσει- περίπου 1 κιλό  (για όλες τις χρήσεις)

Εκτέλεση: Χτυπάμε το λάδι με τη ζάχαρη αρκετά καλά , προσθέτουμε  ένα ένα τα αβγά και συνεχίζοντας το χτύπημα προσθέτουμε και το ξύσμα . Θερμαίνομε ελαφρώς το γάλα σε ένα ευρύχωρο κατσαρολάκι ρίχνομε την αμμωνία στο γάλα και ανακατεύομε . Καθώς το γάλα φουσκώνει το ρίχνουμε σιγά σιγά στο μίγμα με τα υλικά και ανακατεύουμε. Ακολούθως προσθέτουμε το αλεύρι κοσκινισμένο ενώ συνεχώς ανακατεύουμε. πλάθουμε μια ζύμη μαλακή που να μή κολάει στα χέρια. Όταν είναι έτοιμη βάζουμε σε ένα ταψί μια  λαδόκολλα και πλάθουμε τσουρεκάκια περίπου 10 πόντους μήκος. Όταν τελειώσουμε τα αλείφουμε με κρόκο αβγού και τα ψήνουμε σε φούρνο προθερμασμένο στους 180 βαθμούς για 20 λεπτά περίπου. Καλή επιτυχία!

Η συνταγή είναι παραδοσιακή από τη μαμά μου

Επέτειος της μάχης των οχυρών

 Επέτειος της μάχης των οχυρών

Με κάθε επισημότητα τιμάται και φέτος η  επέτειος της μάχης στο οχυρό του Ρούπελ. Τη φρουρά του οχυρού αποτελούσαν 27 αξιωματικοί και 950 οπλίτες.
Σύμφωνα με τα ιστορικά γεγονότα: «στις 6 Α­πρι­λί­ου 1941, απένα­ντι α­πό το Ρούπελ εί­χε α­να­πτυ­χθεί το Γερμανικό 125ο γερ­μα­νι­κό Σύ­νταγ­μα Ε­πί­λε­κτων, το ο­ποί­ο εί­χε λάβει μέ­ρος με ε­πι­τυ­χί­α, στις μά­χες της γραμ­μής Μαζινό στη Γαλ­λί­α. Σε δεύ­τε­ρη γραμ­μή η 2η Τ/Θ Γερ­μα­νι­κή και δύ­ο Βουλ­γα­ρι­κές Με­ραρ­χί­ες Πε­ζι­κού. Την Κυ­ρια­κή 6 Α­πρι­λί­ου 1941 οι Γερ­μα­νοί με το πρώ­το φως της ημέρας, αρ­χί­ζουν σφο­δρό βομ­βαρ­δι­σμό του ο­χυ­ρού με πυ­ρά πυ­ρο­βο­λι­κού.
Μι­σή ώ­ρα αρ­γό­τε­ρα, υ­πό την προ­στα­σί­α σμή­νους α­ε­ρο­σκα­φών ‘’στουκας’’, αυ­το­κι­νού­με­νο Πυ­ρο­βο­λι­κό και Πε­ζι­κό διέρ­χο­νται τον πο­τα­μό Μπιστρίτσα σε διά­φο­ρα ση­μεί­α και κα­τευ­θύ­νο­νται προς το ο­χυ­ρό. Ταυ­τό­χρο­να λέμ­βοι ε­φό­δου προ­σπα­θούν να δια­σχί­σουν τον ποταμό Στρυ­μό­να για να βρε­θούν πί­σω α­πό τα τμή­μα­τά του ελληνικού στρατού.
Οι τρεις πρώ­τες ό­μως θα α­κι­νη­το­ποι­η­θούν πά­νω σε συρ­μά­τι­νο πλέγ­μα που εί­χε το­πο­θε­τη­θεί για τον σκο­πό αυ­το, και τα πλη­ρώ­μα­τά τους α­πο­δε­κα­τί­ζο­νται, ε­νώ οι υ­πό­λοι­ποι γυ­ρί­ζουν πί­σω.
Δευ­τέ­ρα 7 Α­πρι­λί­ου, στις έ­ξι πα­ρά τέ­ταρ­το αρ­χί­ζει και πά­λι σφο­δρός βομ­βαρ­δι­σμός Πυ­ρο­βο­λι­κού και α­ε­ρο­σκα­φών. Τα ‘’ στούκας’’ ό­μως τώ­ρα πε­τούν τό­σο χα­μη­λά, ώ­στε α­κό­μη και σή­με­ρα οι λί­γοι ε­να­πο­μεί­να­ντες στη ζω­ή πο­λε­μι­στές να θυ­μού­νται, ό­τι έ­βλε­παν τα πρό­σω­πα των πι­λό­των.
Τα γερ­μα­νι­κά τμή­μα­τα ξε­κι­νούν αλ­λά κα­θη­λώ­νο­νται ξα­νά, χω­ρίς κα­νέ­να α­πο­τέ­λε­σμα. Α­πό τις δώ­δε­κα μέ­χρι τις δύ­ο το με­ση­μέ­ρι πε­νή­ντα ε­χθρι­κά α­ε­ρο­σκά­φη βομ­βαρ­δί­ζουν τις θέ­σεις της Πυ­ρο­βο­λαρ­χί­ας του Λο­χα­γού Κυ­ρια­κί­δη, ο ο­ποί­ος ευ­ρι­σκό­με­νος ε­ντός του Κέ­ντρου Διευ­θύν­σε­ως Πυ­ρός με τον Αν­θλγό Βλά­χο, κα­τα­πλα­κώ­θη­καν α­πό τις βόμ­βες και έ­χα­σαν τη ζω­ή τους. Η γερ­μα­νι­κή διοί­κη­ση α­πό τις α­πο­γευ­μα­τι­νές ώ­ρες της ι­δί­ας η­μέ­ρας θέ­τει σε ε­φαρ­μο­γή, σχέ­διο πα­ρα­κάμ­ψε­ως των ο­χυ­ρών, α­πό την κοι­λά­δα του Στρού­μνι­τσα πο­τα­μού, προς τη λί­μνη Δοϊ­ρά­νη.
Το βρά­δυ η 2η τε­θω­ρα­κι­σμέ­νη γερ­μα­νι­κή Με­ραρ­χί­α φθά­νει στα Ελ­λη­νο-Γιου­γκο­σλα­βι­κά σύ­νο­ρα. Τρί­τη 8 Α­πρι­λί­ου, οι Γερ­μα­νοί, πα­ρά τους α­πό ε­δά­φους και α­έ­ρος σφο­δρούς βομ­βαρ­δι­σμούς, αποτυγχάνουν για ακόμη μία φορά.
Τε­τάρ­τη 9 Α­πρι­λί­ου, στις πέ­ντε το α­πό­γευ­μα, εμ­φα­νί­ζο­νται Γερ­μα­νοί αγγελιόφοροι προ του υ­ψώ­μα­τος Ούσιτα και γνω­ρί­ζο­ντας ό­τι εί­χε υ­πο­γρα­φεί η συν­θη­κο­λό­γη­ση με την Ελ­λη­νι­κή Κυ­βέρ­νη­ση στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, α­παι­τούν την πα­ρά­δο­ση του ο­χυ­ρού.

Ο Διοι­κη­τής του «Συ­γκρο­τή­μα­τος Ρούπελ» Ταγ­μα­τάρ­χης Δου­ρά­τσος α­πο­στέλλει τον Αν­θ/λγό Δα­μια­νό α­πό το ύ­ψω­μα Οούσιτα με ε­ντο­λή, ό­πως ε­πα­κρι­βώς α­να­γρά­φε­ται στην έκ­θε­ση πο­λε­μι­κής δρά­σης του, της 12 Αυ­γού­στου 1941 να δια­μη­νύ­σει στον Γερ­μα­νό Α­ξιω­μα­τι­κό τα ε­ξής:

Πρώ­το «Τα ο­χυ­ρά πα­ρα­δί­δο­νται μό­νον ό­ταν κυ­ριευ­θώ­σιν πα­ρά του α­ντι­πά­λου».

Δεύ­τε­ρο «Τοιού­των δια­τα­γών πε­ρί α­να­κω­χής στε­ρού­με­θα πα­ρά των ιε­ραρ­χι­κώς προ­ϊ­στα­μέ­νων μας αρ­χών».

Τρί­το «Δια­τα­γάς λαμ­βά­νο­μεν και ε­κτε­λού­μεν μό­νον τας προ­ερ­χο­μέ­νας εκ των προ­ϊ­στα­μέ­νων μας αρ­χών».

Τέ­ταρ­το «Ο α­γών θα συ­νε­χι­σθεί. Πά­σα δε α­πό­πει­ρα προ­σεγ­γί­σε­ως του ο­χυ­ρού θα συ­ντρι­βεί ».
   ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/04/epeteios-ths-maxhs-twn-oxyrwn.html

Ραφαήλ ή Ραφαέλο Σάντσιο

O Ραφαήλ ή Ραφαέλο Σάντσιο (ιταλ. Raffaello Sanzio* 28 Μαρτίου/6 Απριλίου 1483 - 6 Απριλίου 1520) ήταν Ιταλός ζωγράφος και αρχιτέκτονας της ύστερης Αναγέννησης. Υπήρξε ένας από τους επιφανέστερους καλλιτέχνες της εποχής του, του οποίου η φήμη και η αξία υπήρξαν ανάλογες με εκείνες του Μιχαήλ Άγγελου και του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Γεννήθηκε στο Ουρμπίνο και μαθήτευσε αρχικά στο πλευρό του πατέρα του, Τζιοβάνι Σάντι, και αργότερα εκπαιδεύτηκε στο εργαστήριο του Περουτζίνο. Παράλληλα, ήρθε νωρίς σε επαφή με κύκλους μορφωμένων ουμανιστών.

Τα πρώιμα έργα του χρονολογούνται στις αρχές του 16ου αιώνα και φιλοτεχνήθηκαν κατά κύριο λόγο στην Περούτζια, πριν εγκατασταθεί στη Φλωρεντία και αργότερα στη Ρώμη. Εκεί ολοκλήρωσε ορισμένα από τα σπουδαιότερα έργα του, μεταξύ των οποίων οι τοιχογραφίες στο Βατικανό. Αυτά τα έργα ακολούθησαν τη λεγόμενη Σχολή των Αθηνών, ως έκφραση κλασικής τέχνης. Ως αρχιτέκτων προσανατολίστηκε στις επιλογές του Μπραμάντε, μετά το θάνατο του οποίου ανέλαβε τη διεύθυνση των έργων στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου. Πέθανε απρόσμενα σε ηλικία 37 ετών στη Ρώμη. Χαρακτηρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους της Ευρώπης, του οποίο το έργο θαυμάζεται για την καθαρότητα της φόρμας του και τη δεξιοτεχνία του.

Ο Ραφαήλ γεννήθηκε το 1483 στο δουκάτο του Ουρμπίνο, το οποίο αποτελούσε την εποχή εκείνη σημαντικό πνευματικό κέντρο, κατά την περίοδο της ηγεμονίας του Φεντερίκο ντα Μοντεφέλτρο. Ο πατέρας του, Τζοβάνι Σάντι, ήταν διακεκριμένος ζωγράφος που συχνά πρόσφερε τις υπηρεσίες του στην Αυλή του δούκα και έχαιρε επίσης ιδιαίτερης εκτίμησης ως ποιητής και χρονικογράφος. Πέθανε όταν ο Ραφαήλ ήταν μόλις στην ηλικία των έντεκα ετών και ενώ τρία χρόνια νωρίτερα είχε ήδη σημειωθεί ο θάνατος της μητέρας του ονόματι Μάγια ντι Μπατίστα Κιάρλα. Υπήρξε ο πρώτος δάσκαλος του γιου του στη ζωγραφική, ο οποίος σύμφωνα με τον Τζόρτζιο Βαζάρι μαθήτευσε αργότερα στο πλευρό του Περουτζίνο, στην Περούτζια. Ο τελευταίος αποτελούσε έναν από τους πλέον διακεκριμένους και επιτυχημένους ζωγράφους της εποχής, αναλαμβάνοντας την εκπαίδευση του Ραφαήλ ενώ βρισκόταν στην κορυφή της δόξας του. Η άφιξή του στην Περούτζια και η έναρξη της συνεργασίας του με τον Περουτζίνο δεν έχει προσδιοριστεί με ακρίβεια, ωστόσο τοποθετείται περίπου το 1495.

Η πρώτη επίσημη καταγραφή της δραστηριότητας του χρονολογείται στις 10 Δεκεμβρίου του 1500, σύμφωνα με έγγραφο που πιστοποιεί πως ανέλαβε να φιλοτεχνήσει ένα ιερό, με προθεσμία έως το Σεπτέμβριο του 1502. Ανέλαβε τις πρώτες παραγγελίες έργων του για εκκλησίες στη Τσιτά ντι Καστέλο και στην Περούτζια, πόλεις που βρίσκονταν σε μικρή απόσταση από το Ουρμπίνο, ενώ φιλοτέχνησε επίσης τα σχέδια για μία σειρά νωπογραφιών για τη Biblioteca Piccolomini της Σιένα, έργο που ανέλαβε να ολοκληρώσει ο Μπερνάρντινο Πιντουρίκιο. Η πιθανώς παλαιότερη και άθικτη μέχρι σήμερα εικόνα που φιλοτέχνησε για την εκκλησία του Αγίου Δομήνικου στη Τσιτά ντι Καστέλο, μία σύνθεση με θέμα τη σταύρωση του Χριστού (π.1502-3, Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου), παρουσιάζει αρκετά κοινά στοιχεία με έργα του Περουτζίνο, γεγονός που μαρτυρά την επίδραση του τελευταίου στην τεχνοτροπία του Ραφαήλ.


Έργα

Madonna di Casa Santi, c. 1498, Urbino, Casa Santi
San Sebastiano, 1501-2, Bergamo, Accademia Carrara
Pala degli Oddi, 1502-1503, Roma, Pinacoteca Vaticana
Το όνειρο του ιππότη, 1503-4, Λονδίνο, National Gallery
Οι γάμοι της Παρθένου, Μιλάνο, Πινακοθήκη Μπρέρα
Madonna del Granduca, 1504, Firenze, Galleria Palatina
San Giorgio e il drago, 1505, Παρίσι, Λούβρο
Η έρις της Θείας Ευχαριστίας, 1508-11, Βατικανό, Stanza della Segnatura
Η σχολή των Αθηνών, 1508-11, Βατικανό, Stanza della Segnatura
Ο Παρνασσός, 1508-11, Βατικανό, Stanza della Segnatura
Madonna Sistina, 1513-1514, Δρέσδη, Gemäldegalerie
H πυρκαγιά του Μπόργκο, 1514, Musei Vaticani
La Fornarina, 1518-1519, Roma, Galleria nazionale d'arte antica di Palazzo Barberini

http://el.wikipedia.org/wiki/Ραφαήλ

6 Απριλίου 1896 ..

 

6 Απριλίου 1896 .. Έναρξη των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι αθλητική διοργάνωση πολλών αγωνισμάτων που γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια. Η καταγωγή των αγώνων είναι η Αρχαία Ελλάδα, και έχουν αναβιωθεί από τον Γάλλο βαρώνο Πιέρ ντε Κουμπερτέν στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι Αγώνες της Ολυμπιάδας, γνωστοί και ως Θερινοί Ολυμπιακοί, τελούνται κάθε τέσσερα χρόνια από το 1896 και μετά, με εξαίρεση τις χρονιές κατά τη διάρκεια των Παγκόσμιων πολέμων. Το 1924 άρχισαν ειδικοί Ολυμπιακοί Αγώνες, οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί, για χειμερινά αθλήματα. Από το 1994 οι χειμερινοί αγώνες δεν γίνονται πια την ίδια χρονιά με τους Θερινούς Ολυμπιακούς.

Ο πρώτος καταγεγραμμένος εορτασμός των Ολυμπιακών Αγώνων στην αρχαιότητα ήταν στην Ολυμπία, το 776 π.Χ. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι αυτή δεν ήταν και η πρώτη φορά που γίνονταν οι Αγώνες. Τότε οι Αγώνες ήταν μόνο τοπικοί και διεξαγόταν μόνο ένα αγώνισμα, η κούρσα του [[Στάδιο (άθλημα)|σταδίου].

Από το 776 π.Χ. και μετά οι Αγώνες, σιγά-σιγά, έγιναν πιο σημαντικοί σε ολόκληρη την αρχαία Ελλάδα φτάνοντας στο απόγειο τους κατά τον πέμπτο και έκτο αιώνα π.Χ. Οι Ολυμπιακοί είχαν επίσης θρησκευτική σημασία αφού γίνονταν προς τιμή του θεού Δία, του οποίου το τεράστιο άγαλμα στεκόταν στην Ολυμπία. Ο αριθμός των αγωνισμάτων έγινε είκοσι και ο εορτασμός γινόταν στην διάρκεια μερικών ημερών. Οι νικητές των αγώνων θαυμάζονταν και γίνονταν αθάνατοι μέσα από ποιήματα και αγάλματα. Το έπαθλο για τους νικητές ήταν ένα στεφάνι από κλαδιά ελιάς.

Οι Αγώνες σιγά σιγά έχασαν την σημασία τους όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την Ελλάδα και όταν ο Χριστιανισμός έγινε η επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι Ολυμπιακοί θεωρούνταν πια σαν μία παγανιστική γιορτή, και το 393 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρευσε την διεξαγωγή τους. Με αυτό τον τρόπο τελείωσε μια περίοδος χιλίων χρόνων κατά την οποία οι Ολυμπιακοί διεξάγονταν συνέχεια κάθε τέσσερα χρόνια

Είναι γνωστό ότι κατά τον 17ο αιώνα γινόταν κάποια γιορτή η οποία έφερε το όνομα "Ολυμπιακοί αγώνες" στην Αγγλία. Παρόμοιες εκδηλώσεις ακολούθησαν στους επόμενους αιώνες στην Γαλλία και Ελλάδα οι οποίες όμως ήταν μικρής έκτασης και σίγουρα όχι διεθνείς. Το ενδιαφέρον για τους Ολυμπιακούς μεγάλωσε όταν ανακαλύφθηκαν τα ερείπια της αρχαίας Ολυμπίας από Γερμανούς αρχαιολόγους στα μέσα του 19ου αιώνα.

Ο Εδεσσαίος λόγιος Μηνάς Μηνωίδης, που τότε δίδασκε την αρχαία ελληνική γλώσσα σε πανεπιστήμιο του Παρισίου, μετέφρασε και δημοσίευσε στη γαλλική το "Γυμναστικό" του Φιλόστρατου (1858), και τη συνόδευσε με κείμενό του, περί της ανάγκης αναβίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων

Λίγο αργότερα, ο βαρώνος Πιέρ ντε Κουμπερτέν, ο οποίος ήταν Γενικός Γραμματέας των γαλλικών αθλητικών σωματείων, προσπαθούσε να δικαιολογήσει την ήττα των Γάλλων στον Γαλλοπρωσικό πόλεμο (1870-1871). Πίστευε ότι ο λόγος της ήττας ήταν επειδή οι Γάλλοι δεν είχαν αρκετή φυσική διαπαιδαγώγηση και ήθελε να την βελτιώσει. Ο Κουμπερτέν ήθελε επίσης να ενώσει της εθνότητες και να φέρει μαζί την νεολαία με τον αθλητισμό παρά να γίνονται πόλεμοι. Πίστευε ότι η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων θα πετύχαινε και τους δύο πιο πάνω σκοπούς του.

Σε ένα συνέδριο στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης στο Παρίσι που έγινε από τις 16 μέχρι τις 23 Ιουνίου, το 1894 παρουσίασε τις ιδεές του σε ένα διεθνές ακροατήριο. Την τελευταία μέρα του συνεδρίου αποφασίστηκε να διεξαχθούν οι πρώτοι μοντέρνοι Ολυμπιακοί αγώνες το 1896 στην Αθήνα, την πόλη και την χώρα που τους γέννησε. Έτσι γεννήθηκε η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) για να διοργανώσει τους Αγώνες με πρώτο πρόεδρο τον Έλληνα Δημήτριο Βικέλα, γενικό γραμματέα τον βαρώνο Πιέρ ντε Κουμπερντέν και μέλη προσωπικότητες από διάφορα κράτη.

Οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Αν και οι αθλητές που πήραν μέρος δεν ξεπερνούσαν τους 250, ήταν η μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση που έγινε ποτέ. Οι Έλληνες αξιωματούχοι και το κοινό ήταν ενθουσιασμένοι και ζήτησαν να έχουν το μονοπώλιο των αγώνων. Η ΔΟΕ όμως αποφάσισε διαφορετικά και οι δεύτεροι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν το 1900 στο Παρίσι (Γαλλία)
Μετά, όμως από την αρχική επιτυχία, οι Ολυμπιακοί είχαν σοβαρά προβλήματα. Στους εορτασμούς στο Παρίσι (1900) και στο Σεντ Λούις (1904) οι αγώνες επισκιάστηκαν από τις διεθνείς εκθέσεις στις οποίες είχαν περιληφθεί. Οι επόμενοι Μεσολυμπιακοί Αγώνες έγιναν το 1906 για να γιορτάσουν τα δέκατα γενέθλια των αγώνων. Αν και είχαν διοργανωθεί από την ΔΟΕ, μια μετέπειτα απόφαση της κήρυξε ότι δεν ήταν επίσημοι Ολυμπιακοί αγώνες. Οι αγώνες του 1906 όμως ξανά προσέλκυσαν ένα μεγάλο αριθμό από παγκόσμιες συμμετοχές. Το 1904 το 80% των συμμετοχών ήταν Αμερικάνοι αθλητές και σηματοδοτούν την αρχή της ανάπτυξης των αγώνων σε δημοσιότητα και μέγεθος.

Όταν εγκαθιδρύθηκε η ΔΟΕ, ένα από τα αγωνίσματα που προτάθηκαν για το πρόγραμμα αγώνων ήταν η πατινάζ ταχύτητας. Όμως το αγώνισμα αυτό δεν διεξήχθη μέχρι τους Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1908 στο Λονδίνο, στους οποίους διεξήχθησαν τέσσερα αγωνίσματα καλλιτεχνικού πατινάζ. Η ιδέα για την οργάνωση ξεχωριστών Ολυμπιακών αγώνων για χειμερινά αγωνίσματα προτάθηκε αλλά απορρίφθηκε από Σκανδιναβικές χώρες που προτιμούσαν την δική τους διοργάνωση Νορβηγικοί Αγώνες. Όμως, χειμερινά αγωνίσματα ήταν στο πρόγραμμα των αγώνων του 1916 που ακυρώθηκαν, και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1920.

Για το 1924 αποφασίσθηκε να οργανωθεί μια "Διεθνής εβδομάδα χειμερινών αγώνων" (Semaine des Sports d'Hiver) στο Σαμονί της Γαλλίας υπό την προστασία της ΔΟΕ, και σε συνδυασμό με τους Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1924 στο Παρίσι. Αυτή η "Εβδομάδα" είχε μεγάλη επιτυχία και το 1925 η ΔΟΕ αποφάσισε να δημιουργήσει ξεχωριστή διοργάνωση για Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες η οποία δεν θα συνδέεται με τους Θερινούς Αγώνες. Η διοργάνωση του 1924 χαρακτηρίστηκε, αργότερα στην συνάντηση της ΔΟΕ το 1926, ως οι πρώτοι Χειμερινοί Ολυμπιακοί.

Όλα τα αθλήματα στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς διεξάγονται πάνω σε πάγο ή χιόνι όπως επιβάλλει το καταστατικό των Ολυμπιακών, το σύνταγμα της ΔΟΕ. Ο αριθμός των αθλητών σε χειμερινούς Ολυμπιακούς είναι κατά πολύ μικρότερος από αυτό των θερινών. Στο Σολτ Λέικ Σίτι 2,400 αθλητές αγωνίστηκαν στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς του 2002 σε 78 αγωνίσματα.

Μέχρι το 1992, οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί αγώνες διεξάγονταν την ίδια χρονιά με τους Θερινούς αγώνες. ΤΟ 1986 η ΔΟΕ αποφάσισε οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί να γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια αλλά δύο χρόνια μετά τους Θερινούς. Έτσι οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 1994 έγιναν δύο χρόνια μόνο μετά τους προηγούμενους.
http://el.wikipedia.org/wiki/Ολυμπιακοί_Αγώνες

Ισαάκ Ασίμωφ (Isaac Asimov)

Ο Ισαάκ Ασίμωφ (Isaac Asimov) γεννήθηκε με το όνομα Isaak Yudovich Ozimov (Ρωσικά: Исаак Юдович Озимов) στο Πετροβίτσι της Ρωσίας στις 2 Ιανουαρίου 1920 και πέθανε στις ΗΠΑ στις 6 Απριλίου του 1992 και είναι ιδιαίτερα γνωστός για το συγγραφικό του έργο και συγκεκριμένα για τα έργα επιστημονικής φαντασίας. Ο Ασίμωφ είχε τέλεια γνώση πάνω στις φυσικές επιστήμες, που τη συνδύαζε με έντονη διορατικότητα και αντίληψη της ανθρώπινης συμπεριφοράς και ψυχολογίας. Έγραψε 465 περίπου δημοσιευμένα βιβλία, από τα οποία τα 25 είναι καθαρά επιστημονικής φαντασίας και τα υπόλοιπα μελέτες και επιστημονικά συγγράμματα. Τα γνωστότερα έργα του είναι η σειρά μυθιστορημάτων με τα Ρομπότ ("Εγώ, το Ρομπότ", "Έρχονται τα Ρομπότ", "Σπηλιές από Ατσάλι", "Ο Γυμνός Ήλιος", "Τα Ρομπότ της Αυγής", "Ρομπότ και Αυτοκρατορία") και η σειρά της Γαλαξιακής Αυτοκρατορίας ("Γαλαξιακή Αυτοκρατορία", 1-6) που διαδραματίζονται στο ίδιο μυθιστορηματικό περιβάλλον, και με αυτήν τη χρονική σειρά.

Στα έργα του που σχετίζονται με ρομπότ χρησιμοποιούνται οι τρεις νόμοι της ρομποτικής, τους οποίους επινόησε ο Ασίμωφ.

http://el.wikipedia.org/wiki/Ισαάκ_Ασίμοφ