Τρίτη 1 Μαΐου 2018

Τρόποι συντήρησης των αυγών.


http://epistrofi-sti-fysi.blogspot.gr/2013/04/blog-post_1095.html

Τρόποι συντήρησης των αυγών.

Μέχρι περίπου το 1800 η συντήρηση των αυγών ήταν ένα μεγάλο πρόβλημα διότι εξαιτίας του ανέμου τα αυγά σάπιζαν πολύ γρήγορα. Από τότε μέχρι σήμερα ανακαλύφτηκαν κάποιοι τρόποι ώστε τα αυγά να προστατεύονται και να διατηρούνται φρέσκα και ασφαλή για κατανάλωση.


Ένας τρόπος, τον οποίο κάποιες αγρότισσες στη Γαλλία το γνωρίζουν, είναι το να μπαίνουν τα αυγά μέσα σε βυτίο, τα οποία είναι σε απόσταση το ένα απ’ το άλλο, σε επάλληλα στρώματα από πίτουρα, λεπτή άμμο, στάχτη, ρινίσματα ξύλου, γύψου ή άνθρακα σε σκόνη. Αυτός ο τρόπος αποδίδει σε ικανοποιητικό βαθμό. 
Ακόμα αποτελεσματικότερος τρόπος είναι η διατήρηση των αυγών μέσα σε άχυρα ή σε πολύ στεγνή άμμο, αφού προηγουμένως καλυφτεί το κάθε αυγό ξεχωριστά με λεπτό χαρτί. 
Άλλος τρόπος διατήρησης των αυγών είναι το να αλειφτούν με βερνίκι ή άλλο παχύ υλικό, το οποίο αντιστέκεται στην εξάτμιση του εσωτερικού νερού και στην είσοδο του αέρα. 
Αυγό που καλύπτεται με ελαφρύ στρώμα λινέλαιου, με το δάχτυλο, το οποίο χρειάζεται λίγα 24ωρα για να στεγνώσει, διατηρείται φρέσκο για μισό χρόνο αποβάλλοντας μονάχα το 3% του αρχικού του βάρους. Αντίθετα αν το αυγό αφεθεί στη τύχη του στο ίδιο χρονικό διάστημα χάνει το 18% του αρχικού του βάρους, μένει κενό το μισό και μυρίζει πολύ άσχημα. Κάνοντας πράξη αυτούς τους τρόπους συντήρησης, οι έμποροι πουλάνε στους πελάτες αυγά καλυμμένα με βερνίκι, που είναι φτηνό, αποτελεσματικό και αλείφεται εύκολα. 
Μετά από ένα έτος τα αυγά παραμένουν ακόμα φρέσκα για να καταναλωθούν. 
Επίσης τα στοιβάζουν μέσα σε κιβώτια με ρινίσματα ξύλου, ανά 500 τεμάχια τοποθετημένα σε όρθια θέση, για να διατηρηθούν τα εσωτερικά μέρη τους αναλλοίωτα. Συνήθως μετά από 3 μήνες φύλαξης μπορούν να επωασθούν ακόμη χωρίς κανένα πρόβλημα. 

Τέλος, υπάρχει και μία μέθοδος διατήρησης των αυγών σημαντική σε ορισμένες περιπτώσεις. Σπάζονται τα αυγά σε πιάτο γυάλινο ή πορσελάνινο και το περιεχόμενό τους τοποθετείται σε λίγο ζεστό φούρνο για να αποξηρανθούν τελείως. Μετά από μία μέρα περίπου αυτό το μίγμα μεταμορφώνεται σε μια στεγνή μάζα, η οποία μετατρέπεται σε σκόνη. Αυτή η σκόνη διατηρείται σε δοχεία που προφυλάσσονται από τον άνεμο. Στη συνέχεια 1 κιλό από αυτή τη σκόνη διαλύεται μέσα σε 2 κιλά κρύο νερό και χτυπιέται με το μαγειρικό σύρμα. Ο αριθμός των αυγών από τη διάλυση αγγίζει τα 100 και χρησιμοποιείται για να φτιαχτούν ομελέτες ή για άλλες ανάγκες μαγειρείων και ζαχαροπλαστείων.

Διήγημα : Φεγγαρόσκονη του Πάνου Ζώη (Ian Wicker) *


http://www.ideostato.gr/2013/04/blog-post_28.html

Διήγημα : Φεγγαρόσκονη


του Πάνου Ζώη (Ian Wicker) *

Στη σπηλιά δεν υπήρχε μάγισσα, ούτε μαγική σφαίρα. Όσο κι αν ψάξαμε, παρέα με το φόβο μας, δεν τα βρήκαμε. Φεγγαρόσκονη υπήρχε και ήταν χυμένη κάτω, ενώ αρκετή ήταν απλωμένη πάνω σε δυο βράχους και τους έκανε να δείχνουν παραμυθένιοι. Άλλωστε, κι εμείς σε παραμύθι νομίζαμε πως παίζαμε. Όχι μόνο τότε, εκείνη τη νύχτα στη σπηλιά, αλλά κι αργότερα.

Θελήσαμε να μαζέψουμε τη σκόνη του φεγγαριού. Ανακατεμένη, όμως, όπως ήταν με χώματα θα έχανε τη δύναμή της. Θέλαμε να μαζέψουμε μόνο αυτή, καθαρή φεγγαρόσκονη να είναι.

Η Δανάη άρχισε να τη μαζεύει με τα χέρια. Μέχρι που έβγαλε κραυγή και την πέταξε. Μαζί με τα χώματα. Τα χέρια της έγιναν κατακόκκινα.

Τρομάξαμε. Φύγαμε. Γυρίσαμε σπίτι. Δεν είπαμε τίποτα στη μάνα. Δεν τολμήσαμε. Ούτε πού πήγαμε, ούτε τι είδαμε, ούτε ποια αλήθεια βρήκαμε. Έστω την αλήθεια ενός παραμυθιού στο οποίο οικειοθελώς συμμετείχαμε. Για να μην αποδεχτούμε την πραγματικότητα.

Ο πατέρας ήταν ψαράς. Πιο πολύ του άρεσε να ξανοίγεται με τη βάρκα παρά να ψαρεύει. Ξανοιγόταν κάθε μέρα. Ψάρευε λίγες μέρες. Στο σπίτι έφερνε ψάρια μόνο όταν τελείωνε το αλεύρι και η μάνα δε είχε άλλο για να ζυμώσει. Τότε ψάρευε και μας έλεγε από την προηγούμενη μέρα τι ψάρι θα φέρει. Έλεγε σαργούς; Σαργούς έφερνε. Έλεγε γόπες; Έφερνε γόπες. Σε σημείο που, όταν έλεγε χταπόδι, έφερνε καμιά δεκαριά. Αυτά ειδικά μας κρατούσαν καιρό μακριά απ' την πείνα. Η μάνα τα έβαζε σε αλατόνερο και κρατούσαν. Όταν τα έψηνε, άναβε φωτιά στον κήπο. Τι κήπος δηλαδή; Μην φανταστείς με λουλούδια. Τίποτα σκόρδα και κρεμμύδια. Αλλά εμείς τα λέγαμε λουλούδια. Μια φορά ο πατέρας πήρε χρώματα και έβαψε τις πόρτες απ' το σπίτι. Την εξώπορτα και τις δυο εσωτερικές. Την εξώπορτα την έβαψε μπλε. Τη μια εσωτερική πόρτα την έβαψε πορτοκαλί και την άλλη πράσινη. Η μάνα ούρλιαξε. Τη μέρα που τις έβαψε ο πατέρας, εκείνη έλειπε στο διπλανό χωριό. Όταν γύρισε, κόντεψε να λιποθυμήσει. «Καρνάβαλο μου το' κανες το σπίτι», του' πε. Αλλά, το χρώμα είχε στεγνώσει. Οι πόρτες είχαν βαφτεί. Θυμάμαι που πήραμε κρυφά τα κουτάκια με το χρώμα που είχε περισσέψει και βάψαμε τα σκόρδα και τα κρεμμύδια. Από τότε τα λέγαμε λουλούδια. Από εκείνη τη μέρα ο πατέρας δεν ασχολήθηκε ξανά με το σπίτι. Νόμιζε πως θα ευχαριστούσε τη μάνα. Νόμιζε πως θα έσπαγε ένα χαμόγελο στα χείλη της βλέποντας τις βαμμένες πόρτες. Απέτυχε. Θύμωσε, έβρισε, δάκρυσε και περιορίστηκε στις δηλώσεις του για το ψάρεμα: θα φέρω σαργούς, γόπες, χταπόδια. Κι έφερνε σαργούς, γόπες και χταπόδια. Τώρα, το πώς τα έπιανε όλα αυτά, μας ήταν άγνωστο. Γιατί στη βάρκα δεν είχε ούτε δίχτυα, ούτε αγκίστρι. Τα κουπιά είχε μόνο. Και ένα μικρό σακί. Τα ψάρια τα έβαζε σ' αυτό το σακί. Όταν είχε φεγγάρι, έλειπε αρκετά. Απ' όταν άρχιζε αυτό να γεμίζει μέχρι που άρχιζε να χάνει. Έφευγε λίγες μέρες πριν την πανσέληνο, γυρνούσε λίγες μέρες μετά. Τότε, όταν έφευγε, σφιχταγκάλιαζε τη μάνα, σα να' ταν η τελευταία φορά που θα την έβλεπε. Αυτό το έκανε πάντα. Και πριν και μετά που έβαψε τις πόρτες. Εμάς καθόλου. Δεν μας αγκάλιαζε, δεν μας ακουμπούσε καν. Μας χαιρετούσε μόνο με το υψωμένο χέρι του. Από μακριά. Η μάνα δεν λυπόταν. Τουναντίον, μόλις ο πατέρας ξανοιγόταν με τη βάρκα, μας έφτιαχνε τηγανίτες. Σαν να γιόρταζε. Εμείς χορταίναμε τηγανίτες.

Τις νύχτες που ο πατέρας έλειπε, σκεφτόμασταν πως βρισκόταν πολύ βαθειά στη θάλασσα. Εκεί, η βάρκα βυθιζόταν κι εκείνος ακολουθούσε ένα δρόμο του βυθού. Ο πατέρας, με κάποιον μαγικό τρόπο, δεν πνιγόταν. Περπατούσε πάνω στο βυθό, πάνω σε τεράστια όστρακα, ίσως και κάποιο σελάχι να τον έπαιρνε στην ράχη του, για να ξεκουραστεί.. Μας έφερνε και αστακούς καμιά φορά. Σελάχι δεν είχε φέρει ποτέ. Πήγαινε κάτω, στο βυθό. Για ώρα πολλή, ίσως και για μέρες. Αυτά τα έλεγε κυρίως η Δανάη. Αυτή ήταν μεγαλύτερη από μένα κι εγώ την άκουγα με προσοχή. Με προσοχή και δέος. Η μόνη μου παρεμβολή στα λεγόμενά της ήταν όταν της έλεγα πως τον πατέρα θα τον κλέψει μια όμορφη γοργόνα. Η Δανάη εκνευριζόταν και μου απαντούσε «ποτέ». Τότε σταματούσε να μιλάει και πήγαινε στο πίσω μέρος του σπιτιού και έκλαιγε. Η Δανάη έκλαιγε περίεργα. Το κλάμα της θύμιζε ήχους δελφινιού. Είχε κάτι το χαρούμενο το κλάμα της. Δεν τη λυπόμουν που έκλαιγε, ούτε την παρηγορούσα. Περίμενα απλά να τελειώσει το κλάμα της.

Όταν μάθαμε το νέο, η Δανάη δεν έκλαψε. Από τότε, τα βράδια, έβγαζε εκείνον το μουντό ήχο των κοχυλιών, όταν τα βάζεις στο αυτί σου κι ας είχε το στόμα της κλειστό. Απ' τα σωθικά της έβγαινε ο ήχος. Αυτό μετά το μαντάτο. Μας το' πε η μάνα. Ότι ο πατέρας δεν θα ξαναγυρίσει. Ήταν μετά από πανσέληνο και τον περιμέναμε. Η μάνα είχε ψήσει ψωμί από το πρωί, αλλά ο πατέρας πουθενά. Πέρασαν δέκα μέρες. Η μάνα έψηνε καινούριο ψωμί κάθε μέρα. Αυτό δεν το αγγίζαμε. Το αφήναμε για εκείνον. Εμείς τρώγαμε της προηγούμενης μέρας. Αλλά ο πατέρας δεν φάνηκε ποτέ. Η Δανάη άργησε πολύ να ξαναβγάλει κλάμα. Μόνο τον ήχο του κοχυλιού έκανε στον ύπνο της. Εγώ δεν λυπήθηκα πολύ. Ήμουν σίγουρος πως ο πατέρας ζει στο παλάτι της γοργόνας που τον έκλεψε και πως είναι καλά. Αυτό δεν το είπα τότε στη Δανάη. Της το είπα πολλά χρόνια μετά. Μ' αυτόν τον καημό πέθανε η μάνα. Εγώ λέω πως πέθανε από τις τύψεις της που δε χάρηκε, όταν ο πατέρας έβαψε τις πόρτες του σπιτιού. Το πιστεύω ακόμα. Η Δανάη όχι.

Όταν πέρασαν μέρες μετά την πανσέληνο και ο πατέρας ήταν άφαντος, η μάνα άρχιζε να βλαστημά και να καταριέται. Να καταριέται μια Μάγισσα. Ότι αυτή τον πήρε. Ότι τον έχει φυλακισμένο στη σπηλιά.

Τη φεγγαρόσκονη ο πατέρας τη μάζευε εκεί γύρω, τις μέρες που πλησίαζε η πανσέληνος. Η φεγγαρόσκονη πέφτει απ' το φεγγάρι, όταν αυτό αρχίζει και γεμίζει και την πρώτη μέρα που αρχίζει και χάνει. Ο πατέρας ήξερε πού να τη βρει. Και μπορούσε να τη μαζέψει με τα χέρια του χωρίς να καεί. Δεν ξέρω πώς. Το έκανε όμως. Έτσι μας είπε η μάνα.

Μετά την πήγαινε στη Μάγισσα. Στη σπηλιά. Κι εκείνη του έβαζε ψάρια στη βάρκα. Αυτή ήταν η συμφωνία. Εκείνος τη φεγγαρόσκονη, εκείνη τα ψάρια.

Εγώ πιστεύω πως η μάγισσα ήταν γοργόνα. Πιστεύω πως ο πατέρας την αγάπησε. Πιστεύω πως της έβαψε το παλάτι με τα ομορφότερα χρώματα. Τους τοίχους, τις πόρτες, ακόμα και για τα ρούχα της θα έφτιαξε μοναδικά χρώματα
από φυτά των θαλάσσιων κήπων. Ο πατέρας πίστευε πως υπάρχουν θαλάσσιοι κήποι, ομορφότεροι απ' αυτούς που έχουν οι άνθρωποι πάνω στο χώμα. Το χώμα είναι για τους πεθαμένους, έλεγε. Πιστεύω πως και η γοργόνα τον αγάπησε πολύ.

Το είπα κι αυτό στη Δανάη. Πριν από λίγο καιρό. Και η Δανάη άρχισε να κλαίει πάλι και το κλάμα της είχε κάτι από τους ήχους του δελφινιού. Σήκωσε το χέρι της και με την παλάμη της σκούπισε τα δάκρυα. Στο μικρό της δάκτυλο φάνηκε εκείνο το μικρό σημάδι απ' το κάψιμο της φεγγαρόσκονης, που είχε γίνει τότε, όταν την έπιασε μαζί με χώμα. Τότε, τότε που ήδη ξέραμε.


* Ο Πάνος Ζώης (Ian Wicker) γεννήθηκε στα Γιάννενα στις 4 Νοεμβρίου του 1969. Σπούδασε κτηνίατρος στη Θεσσαλονίκη. Το 1997 επέστρεψε στην πόλη του, όπου ασκεί το επάγγελμα του κτηνιάτρου.  Στην ζωή του τον συντροφεύει η Τιτίκα  και το μεγάλο του πάθος: η συγγραφή. Έχει μια λατρεμένη κόρη, τη Σαββίνα, 6,5 ετών, που σκέφτεται πολύ και μιλά λίγο, ενώ η καθημερινότητά του διανθίζεται από τη θεατρικότητα της εξάχρονης, πολυαγαπημένης του Μυτρώς.

Μπακαλιάρος σκορδαλιά



Μπακαλιάρος σκορδαλιά (με τέλειο κουρκούτι)








Υλικά:

Για τον μπακαλιάρο

  • 1 κιλό μπακαλιάρο παστό, ξαλμυρισμένο
  • 1 ποτήρι μπίρα
  • 1 αυγό κι 1 ασπράδι
  • 1 ποτήρι (περίπου) αλεύρι, κοσκινισμένο
  • λίγο αλάτι (προσοχή, γιατί ο μπακαλιάρος είναι αλμυρός)
  • πιπέρι
  • αρκετό ελαιόλαδο για το τηγάνισμα

Για τη σκορδαλιά

  • 6 πατάτες
  • 6 σκελίδες σκόρδο
  • Χυμός 1/2 λεμονιού
  • 3 κουταλιές της σουπας ξύδι
  • 1 1/2 φλυτζάνι ελαιόλαδο
  • Αλάτι

Εκτέλεση :

Ξαλμύρισμα μπακαλιάρου: Αγοράστε χοντρά φιλέτα μπακαλιάρου (τα χοντρά φιλέτα, όσο περίεργο κι αν ακούγεται, ξαλμυρίζουν πιο εύκολα εφόσον συνήθως είναι πιο αφράτα). Αφαιρέστε από την προηγούμενη μέρα την πέτσα και κόψτε το ψάρι σε τετράγωνα κομμάτια. Βάλτε τον μπακαλιάρο σε ένα μπολ με αρκετό νερό, το οποίο θα αλλάζετε κάθε 3-4 ώρες περίπου. Ο μπακαλιάρος χρειάζεται από 12-24 ώρες ξαλμύρισμα. Όσο πιο συχνά αλλάζετε το νερό τόσο πιο γρήγορα θα ξαλμυριστεί. Αφού ξαλμυριστεί (δοκιμάστε ένα πολύ μικρό κομματάκι για να βεβαιωθείτε), αφήστε τα κομμάτια σε χαρτί κουζίνας ώστε να στραγγίσουν πολύ καλά από τα νερά πριν τηγανίσετε. Κοιτάξτε καλά κι αφαιρέστε τυχόν κόκαλα που μπορεί να έχουν μείνει πάνω στα φιλέτα σας.

Για το κουρκούτι: Χτυπήστε τα ασπράδια των αυγών σε μαρέγκα. Χτυπήστε τον κρόκο του αυγού μαζί με τη μπύρα (αν δεν έχετε μπύρα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κι ανθρακούχο νερό). Ανακατέψτε το μίγμα της μπύρας σιγά σιγά με το αλεύρι (το οποίο ρίχνετε λίγο λίγο μέχρι να έχετε ένα μέτριο χυλό, ούτε σφιχτό ούτε αραιό). Ρίχνετε λίγο αλάτι και αρκετό πιπεράκι και προσθέτετε τέλος την μαρέγκα, την οποία ανακατεύετε απαλά μέχρι να ενσωματωθεί με το μίγμα σας. Αφήνετε το χυλό στο ψυγείο για τουλάχιστον 30 λεπτά πριν το χρησιμοποιήσετε. Πριν τον χρησιμοποιήσετε ανακατεύετε και πάλι και βουτάτε μέσα ένα-ένα τα κομμάτια του μπακαλιάρου. Αφήνετε να στραγγίσει το πολύ κουρκούτι και τα ρίχνετε μέσα σε βαθύ τηγάνι (ή κατσαρόλα) που έχετε ζεστάνει πολύ το ελαιόλαδο. Αφήνετε για λίγα λεπτά μέχρι να ροδίσουν γύρω-γύρω. Τα βγάζετε και τα αφήνετε σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας ώστε να φύγει το πολύ λάδι.

Για τη σκορδαλιά: Καθαρίστε τις πατάτες και βράστε τις σε λίγο νερό. Καθαρίστε τις σκελίδες (αν θέλετε να έχει λιγότερη ένταση η σκορδαλιά αφαιρέστε τις φύτρες) και βάλτε τις σε ένα πολυμίξερ μαζί με τις πατάτες ώστε να πολτοποιηθούν. Στη συνέχεια ρίχνετε αλάτι, το χυμό λεμονιού και το ξύδι. Το ελαιόλαδο το ρίχνετε λίγο λίγο και συνεχόμενα καθώς χτυπάτε το μείγμα. Μόλις η σκορδαλιά αποκτήσει μια ομοιόμορφη υφή είναι έτοιμη.



 
Από τη συντακτική ομάδα του dietup.gr


Ύσπληγα


http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/04/ysplhga.html

Ύσπληγα

Ύσπληγα
Μηχανισμός που χρησιμοποιούνταν στην αρχαία Ελλάδα κατά τους Ολυμπιακούς και άλλους αθλητικούς αγώνες, για να αποφεύγεται η πρόωρη εκκίνηση των αθλητών.
Αποτελούνταν συνήθως από δύο κατακόρυφους πασσάλους, που έφεραν δύο οριζόντια σχοινιά (το ένα στο ύψος των γονάτων και το άλλο στο ύψος της κοιλιάς των αθλητών).
Όταν ο αφέτης τραβούσε το σχοινί απομανδάλωσης των πασσάλων, αυτοί έπεφταν απότομα στο έδαφος λόγω της δύναμης της «νευράς» (στριμμένων νεύρων ζώων ή μαλλιών γυναικών) που υπήρχε στη βάση τους και επέτρεπαν την εκκίνηση των αθλητών.
Επιλέχθηκε ο σχεδιασμός και η ανακατασκευή ενός ελαφρού τύπου φορητού μηχανισμού που μπορεί να λειτουργήσει με δύο τρόπους:
α) με τη χρήση του κρίκου σκανδαλισμού σύμφωνα με τα πρότυπα της ύσπληγας της Νεμέας.
Σε αυτή την περίπτωση ο αφέτης τινάσσει απότομα επάνω το σχοινί χειρισμού για να απελευθερωθούν οι κρίκοι και να πέσουν απότομα οι πάσσαλοι
β) με τη χρήση ράβδων μανδάλωσης - απομανδάλωσης εφαρμόζοντας γνωστές τεχνικές από την πολεμική μηχανική της εποχής.
Σε αυτή την περίπτωση ο αφέτης τραβά απαλά το σχοινί χειρισμού για να απομανδαλωθούν και να πέσουν απότομα οι πάσσαλοι.

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΗΡΩΑ !!! Κωνσταντίνος Κουκίδης.

Αποτέλεσμα εικόνας για Κωνσταντίνος Κουκίδης

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΗΡΩΑ !!! Κωνσταντίνος Κουκίδης. Ο ήρωας που αρνήθηκε να παραδώσει τη σημαία στους Γερμανούς.

Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, 27 Απριλίου 1941, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλουν ένα απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς για να κατεβάσει τη Γαλανόλευκη από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να υψώσει τη σβάστικα. Oι Γερμανοί αντικρίζουν στο ακραίο σημείο τού βράχου της Ακρόπολης πού δεσπόζει τής πόλης, την γαλανόλευκη σημαία πού θ' αντικατασταθεί από τον αγκυλωτό σταυρό.
Εκεί στην θέση Καλλιθέα, στο ανατολικό σημείο του Ιερού Βράχου ο επικεφαλής του αποσπάσματος ζήτησε από τον εύζωνο που φρουρούσε τη σημαία μας να την κατεβάσει και να την παραδώσει. Ο απλός αυτός φαντάρος, όταν στις 8:45 το πρωί έφθασαν μπροστά του οι κατακτητές της χώρας μας και με το δάκτυλο στην σκανδάλη των πολυβόλων τους, τον διέταξαν να κατεβάσει το Εθνικό μας σύμβολο, δεν έδειξε κανένα συναίσθημα.
Ψυχρός, άτεγκτος και αποφασισμένος... απλά αρνήθηκε! Οι ώρες της περισυλλογής, που μόνος του είχε περάσει δίπλα στην σημαία, τον είχαν οδηγήσει στη μεγάλη απόφαση..."ΟΧΙ"! Αυτό μονάχα πρόφερε και τίποτε άλλο. Μια απλή λέξη, με πόση όμως τεράστια σημασία και αξία. Η Ελληνική μεγαλοσύνη. Ο εύζωνας τυλίχτηκε με τη σημαία, έτρεξε ως την άκρη του Ιερού Βράχου και μπρος στα μάτια των εμβρόντητων Γερμανών ρίχτηκε μ' ένα σάλτο στον γκρεμό, βάφοντας το εθνικό μας σύμβολο με το τίμιο αίμα.
Η γερμανική στρατιωτική διοίκηση Αθηνών υποχρέωσε την προδοτική κυβέρνηση Τσολάκογλου να δημοσιεύσει στον Τύπο ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία ο φρουρός της σημαίας μας, υπέστη έμφραγμα από την συγκίνηση όταν του ζητήθηκε να την παραδώσει.
Όμως οι στρατιώτες κι οι επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος είχαν συγκλονιστεί απ' αυτό που είδαν και δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό. Στις 9 Ιουνίου η είδηση δημοσιεύθηκε στην DAILY MAIL με τίτλο: "A Greek carries his flag to the death" (Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο).
Η θυσία του Έλληνα στρατιώτη έγινε αιτία να εκδοθεί διαταγή από τον Γερμανό φρούραρχο να υψώνεται και η ελληνική σημαία δίπλα στη γερμανική. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, εκεί στα Αναφιώτικα κάτω από τον Ιερό Βράχο, ζούσαν ακόμα αυτόπτες μάρτυρες, που είδαν το παλληκάρι να γκρεμοτσακίζεται μπροστά στα μάτια τους τυλιγμένο με την Γαλανόλευκη. Και κάθε χρόνο, στο μνημόσυνό του στις 27 Απριλίου, άφηναν τα δάκρυά τους να κυλήσουν στη μνήμη του.

Συνταγή για Κερκυραική τσιτσιμπύρα!!!



http://epistrofi-sti-fysi.blogspot.gr/2012/12/blog-post_783.html

Συνταγή για Κερκυραική τσιτσιμπύρα!!!

Ένα από τα πιο γνωστά τοπικά προϊόντα και σήμα κατατεθέν της Κέρκυρας είναι η τσιτσιμπύρα. Την έφεραν στο νησί οι Άγγλοι στις αρχές του 19ου αιώνα και άρεσε πολύ στους Κερκυραίους. Τόσο πολύ που όταν έφυγαν οι Βρετανοί, συνέχισαν να φτιάχνουν τσιτσιμπύρα!

Τα βασικά συστατικά της............ είναι το τζίντζερ (πιπερόριζα) και το λεμόνι. Είναι πολύ δροσιστική και έχει μοναδική γεύση.Έχει την γεύση λεμονάδας. Είναι πιό γλυκιά. Αισθητή η μοναδική γεύση του ginger. Νιώθεις ένα πολύ ελαφρό κάψιμο στην γεύση, όπως το πιπέρι. Αναρωτιόμουν για ποιό λόγο το όνομα αυτού του αναψυκτικού τελειώνει σε -μπύρα. Κατάλαβα όταν είδα τον αφρό. ;)

Η τσιτσιμπύρα είναι χωνευτική, κάνει καλό στο στομάχι και θεραπεύει τη διάρροια και τη ναυτία. Το τζίντζερ μπορεί να ελαττώσει τους πόνους από αρθριτικά ενώ βοηθά και στην κυκλοφορία του αίματος και κατεβάζει τη χοληστερίνη. 
 
Εδώ είναι και μια συνταγή για Κερκυραϊκή τσιτσιμπύρα:
  • Ξεκινάμε με ένα πλαστικό μπουκάλι 2 λίτρων. (ΟΧΙ ΓΥΑΛΙΝΟ, η τσιτσιμπύρα μπορεί να σκάσει!).
  • Ρίχνουμε μέσα μια κούπα ζάχαρη και ένα τέταρτο κουταλάκι του γλυκού ξερή μαγιά και ανακατεύουμε καλά.
  • Προσθέτουμε 2 κουταλιές τριμμένο τζίντζερ και το χυμό ενός λεμονιού. Κλείνουμε το μπουκάλι και ανακατεύουμε μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη.
  • Γεμίζουμε με νερό αλλά όχι μέχρι πάνω, αφήνουμε 4 δάχτυλα. Κλείνουμε το μπουκάλι καλά και το βάζουμε σε ένα ζεστό μέρος για να γίνει η ζύμωση. Η τσιτσιμπύρα παράγει το ανθρακικό της φυσικά!
  • Η τσιτσιμπύρα είναι έτοιμη όταν δεν μπορείτε να ζουλήξετε το μπουκάλι (έχει ανεβάσει πίεση). Βάζουμε το μπουκάλι στο ψυγείο και όταν κρυώσει το ανοίγουμε προσεκτικά, φιλτράρουμε την τσιτσιμπύρα και τη φυλάμε σε άλλο μπουκάλι.

Διατηρείται για ένα μήνα στο ψυγείο. Ιδανικό δροσιστικό κοκτειλ!! Στην υγειά σας !!!
 Πηγή: http://www.greencorfu.com/gr/local-products/tstitsibyra.html

Χταπόδι στιφάδο


Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +- 
 
Από ένθετο του ΖΑΠΙΝΓΚ
 
Πολίτικα Νηστίσιμα από την Μίμα Καρβούνη 
 

Ακούστε τη φωνή του Graham Bell



Ακούστε τη φωνή του Graham Bell για πρώτη φορά μετά από 128 χρόνια

Ο Alexander Graham Bell – Ο εφευρέτης του τηλεφώνου – μπορεί να έχει πεθάνει εδώ και 90 χρόνια αλλά μπορείτε να ακούσετε την φωνή του σήμερα. Ερευνητές του κέντρου Smithsonians ανέκτησαν την φωνή του Graham Bell από έναν ιστορικό δίσκο χρησιμοποιώντας οπτική τεχνολογία. Ο ήχος ανακτήθηκε από έναν κέρινο δίσκο που χρονολογείται πίσω στο 1885, στις 15 Απριλίου. Ο Bell ήταν ο πρωτοπόρος και του αποδίδεται η ανακάλυψη του πρώτου τηλεφώνου καθώς και η πραγματοποίηση της πρώτης τηλεφωνικής κλήσης στην ιστορία, το 1876. Είναι πραγματικά ανατριχιαστικό να ακούμε την φωνή του έναν αιώνα μετά, λαμβάνοντας υπόψιν την ιστορική βαρύτητα που αυτή έχει. Η τεχνολογία μπορεί να μην είχε πάρει ποτέ την τροπή που πήρε, φέρνοντάς μας μοντέρνα gadgets όπως το iPhone5 και το Galaxy 4, αν δεν υπήρχαν οι ανακαλύψεις του Bell πίσω στον 19ο αιώνα.. Μπορείτε να ακούσετε την φωνή του εδώ (χρειάζεται Quicktime). tro-ma-ktiko.blogspot.gr

Πως θα χάσουμε τα «ψωμάκια» και την περιφέρεια!


Χορηγά Σωτηρία.
Πως θα χάσουμε τα «ψωμάκια» και την περιφέρεια! 

Για να χάσουμε τα «ψωμάκια» και την περιφέρεια, δεν αρκεί μόνο να τρώμε λιγότερο. Χρειάζεται να εστιάσουμε στα τρόφιμα που θα μειώσουν τις κατακρατήσεις και θα μας βοηθήσουν να διώξουμε το τοπικό λίπος.
Κλασικές Ελληνίδες με σωματότυπο «αχλάδι», φαρδιά περιφέρεια και ενοχλητικά «ψωμάκια»; Καθόλου σπάνιο. Ακόμα κι αν μας ενοχλεί ή μας φαίνεται αντιαισθητικό, πρόκειται για τον απόλυτα κλασικό γυναικείο σωματότυπο, που τείνει να αποθηκεύει λίπος στους γλουτούς, τους μηρούς και τους γοφούς, επειδή έτσι επιτάσσουν οι γυναικείες ορμόνες. Τα καλά νέα; Εκτός από την πιθανή μας δυσαρέσκεια σχετικά με την εμφάνισή μας, θα πρέπει να νιώθουμε τυχερές σε σχέση με την υγεία μας, καθώς ο εν λόγω σωματότυπος δεν σχετίζεται με προβλήματα υγείας (κυρίως καρδιαγγειακά), όπως συμβαίνει με τις γυναίκες που έχουν σωματότυπο ανδρικού τύπου («μήλο»), όπου το λίπος έχει την τάση να συγκεντρώνεται στην περιοχή της κοιλιάς. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι αν το σώμα μας έχει σχήμα αχλαδιού θα ταλαιπωρηθούμε περισσότερο να χάσουμε λίπος και πόντους στα επίμαχα σημεία, ενώ επιπλέον θα έχουμε να πολεμήσουμε με τις κατακρατήσεις και την κυτταρίτιδα, που τείνουν να αντιστέκονται ακόμα και στις πιο αυστηρές δίαιτες. Η λύση; Σίγουρα το να τρώμε λιγότερο, αλλά κυρίως καλύτερα, επιλέγοντας τρόφιμα που θα μας βοηθήσουν να χάσουμε λίπος από τα συγκεκριμένα σημεία. Ποια είναι αυτά τα τρόφιμα; Από τη μία πλευρά οι φυτικές ίνες, που δεσμεύουν τη χοληστερίνη των τροφών και μειώνουν την απορρόφηση του λίπους, και από την άλλη οι πρωτεΐνες, που βοηθούν στην αύξηση της μυϊκής μας μάζας. Το ιδανικό είναι μάλιστα να αυξήσουμε τη σωματική άσκηση και το νερό που πίνουμε και παράλληλα να μειώσουμε την κατανάλωση αλατιού, ώστε να απαλλαγούμε από τις κατακρατήσεις.
Πώς µας αδυνατίζουν οι φυτικές ίνες;
Με δύο τρόπους. Από τη μία πλευρά μάς προσφέρουν κορεσμό (μας χορταίνουν δηλαδή) ευκολότερα, με αποτέλεσμα να τρώμε τελικά μικρότερες ποσότητες φαγητού και κατ’ επέκταση να καταναλώνουμε λιγότερες θερμίδες. Από την άλλη δημιουργούν μία κολλώδη ουσία στο έντερο που επιβραδύνει την απορρόφηση της τροφής. Τρώγοντας, λοιπόν, γεύματα πλούσια σε φυτικές ίνες, αφενός χορταίνουμε ευκολότερα και αφετέρου πεινάμε αργότερα.
Επιπλέον:
◗ Παίζουν καταλυτικό ρόλο στη βραδύτερη απορρόφηση της γλυκόζης στο αίμα. Έτσι δεν αυξάνεται πολύ το σάκχαρό μας όταν τις συμπεριλαμβάνουμε στα γεύματά μας.
◗ Δεσμεύουν μέρος της χοληστερίνης των υπόλοιπων τροφών με τις οποίες καταναλώνονται μαζί (π.χ. κόκκινο κρέας), εμποδίζουν την αφομοίωσή της από τον οργανισμό και ευνοούν έτσι την αποβολή της.
◗ Σε αυξημένες ποσότητες βοηθούν στην απώλεια συσσωρευμένου λίπους από την περιοχή της κοιλιάς, όπως ανακάλυψαν ειδικοί από την Ιατρική Σχολή Keck του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας.
Περισσότερες φυτικές ίνες στην πράξη
Τις φυτικές ίνες τις βρίσκουμε σε όλες τις φυτικές τροφές (φρούτα, λαχανικά, δημητριακά, όσπρια) που δεν έχουν υποστεί βιομηχανική επεξεργασία, για παράδειγμα στο αλεύρι προτού γίνει άσπρη φαρίνα, στα μήλα και στα πορτοκάλια πριν γίνουν χυμός, στα καρότα, στα μπιζέλια, στα ξερά φασόλια, στις φακές κ.α. Σε κάθε περίπτωση, οι καλύτερες πηγές φυτικών ινών είναι: τα δημητριακά ολικής άλεσης (δηλαδή τα δημητριακά που έχουν αλεστεί μαζί με τον εξωτερικό τους φλοιό, δηλαδή το πίτουρο, όπως το σιτάρι, η βρόμη, το κριθάρι, η σίκαλη), τα όσπρια (π.χ. φασόλια, φακές), τα φρούτα (π.χ. αχλάδια, φράουλες, ακτινίδια, σύκα) -κυρίως με τη φλούδα τους και καλύτερα όχι σε μορφή χυμού, αλλά ακόμα περισσότερο τα αποξηραμένα (για του λόγου το αληθές: 100 γρ. φρέσκα δαμάσκηνα περιέχουν 1,5 γρ. φυτικές ίνες, ενώ η ίδια ποσότητα αποξηραμένων 6,1 γρ.)-, το καστανό ρύζι, τα ζυμαρικά και το ψωμί ολικής άλεσης, ο αρακάς, τα καρότα, το μαρούλι, το λάχανο, οι ξηροί καρποί, τα χόρτα, οι αγκινάρες, το αβοκάντο, το μπρόκολο, το σπανάκι κ.ά.
Για να καταφέρουμε να τροφοδοτούμε τον οργανισμό μας με την απαραίτητη ποσότητα φυτικών ινών (25 γρ. την ημέρα), πρέπει να προσπαθήσουμε να τρώμε τουλάχιστον 3 φρούτα, 1 μεγάλη σαλάτα και 4 μερίδες δημητριακών ολικής άλεσης καθημερινά.
Λιγότερο αλάτι, λιγότερες κατακρατήσεις
Το αλάτι μπορεί να κρύβεται σε οποιοδήποτε τρόφιμο (π.χ. στο ψωμί, τα αλλαντικά, τα τυριά, τα δημητριακά πρωινού, τα έτοιμα γεύματα, τα διάφορα αρτοποιήματα), ακόμα και σε όσα έχουν γλυκιά γεύση, όπως το κρουασάν κ.ά. Δημιουργεί διάφορα προβλήματα στην υγεία μας και εκτός των άλλων ευνοεί τις κατακρατήσεις, γι’ αυτό και όταν κάνουμε δίαιτα είναι καλό να το αποφεύγουμε και παράλληλα να αυξάνουμε το νερό που πίνουμε, το οποίο βοηθά, μέσω της διούρησης, στο να «ξεφουσκώσουμε» και να αποβάλουμε τις τοξίνες.
Αν µας ενοχλούν
Δυστυχώς, πολλοί από εμάς νιώθουμε ενοχλήσεις, π.χ. φούσκωμα, πόνους, ναυτία κ.λπ., όταν καταναλώσουμε μεγάλες ποσότητες φυτικών ινών ή όταν ξαφνικά αυξήσουμε πολύ την ποσότητα που τρώμε. Μία καλή λύση είναι η ταυτόχρονη κατανάλωση νερού, που μειώνει τα ανεπιθύμητα συμπτώματα. Πολύ βοηθητικό μπορεί να αποδειχτεί επίσης το να αυξήσουμε την πρόσληψη φυτικών ινών σταδιακά, προσθέτοντας στη διατροφή μας 5 γρ. επιπλέον την εβδομάδα.
Διαιτολόγιο για μία εβδομάδα
Δευτέρα
Πρωινό
Καφέ, τσάι ή άλλο ρόφημα χωρίς ζάχαρη, 2 αποξηραμένα σύκα ή δαμάσκηνα, 40 γρ. νιφάδες βρόμης, 1 φλιτζάνι γάλα (με 1,5% λιπαρά)
Μεσημεριανό
1 τονοσαλάτα (χωρίς σος και με 1 κουταλιά ελαιόλαδο) και 1 φέτα ψωμί ολικής άλεσης
Απογευματινό
2 μανταρίνια και 1 γιαούρτι (με 2% λιπαρά)
Βραδινό
125 γρ. μοσχάρι (βραστό ή μαγειρευτό) μαζί με βραστά ή ψητά λαχανικά (με 1 κουταλιά ελαιόλαδο)
Τρίτη
Πρωινό
Καφέ, τσάι ή άλλο ρόφημα χωρίς ζάχαρη, 1 φέτα ψωμί ολικής άλεσης, 1 κουταλάκι του γλυκού μαργαρίνη, 1 φλιτζάνι γάλα (με 1,5% λιπαρά), 1 πορτοκάλι ή 1 γκρέιπφρουτ
Μεσημεριανό
125 γρ. ψάρι ψητό ή βραστό, 1 μικρό πιάτο ψητά μανιτάρια και 1 μεγάλη πράσινη σαλάτα με 1 κουταλιά ελαιόλαδο
Απογευματινό
1 γιαούρτι (με 2% λιπαρά) και 1 αχλάδι
Βραδινό
1 μερίδα αγκινάρες αλά πολίτα και 1 φέτα ψωμί ολικής άλεσης
Τετάρτη
Πρωινό
Καφέ, τσάι ή άλλο ρόφημα χωρίς ζάχαρη, 40 γρ. μούσλι χωρίς ζάχαρη, 1 φλιτζάνι γάλα (με 1,5% λιπαρά), 2 ακτινίδια
Μεσημεριανό
150 γρ. κοτόπουλο ψητό ή βραστό, 1 μέτρια πατάτα ψητή ή βραστή και 1 μεγάλη σαλάτα λάχανο-καρότο με 1 κουταλιά ελαιόλαδο
Απογευματινό
1 γιαούρτι (με 2% λιπαρά) και 1 πορτοκάλι
Βραδινό
1 μερίδα φασολάκια κοκκινιστά, 1 φέτα ψωμί ολικής άλεσης και 1 κουταλιά τυρί τύπου κότατζ ή κατίκι
Πέμπτη
Πρωινό
Καφέ, τσάι ή άλλο ρόφημα χωρίς ζάχαρη, 1 φέτα ψωμί ολικής άλεσης, 1 κουταλάκι μαρμελάδα χωρίς ζάχαρη, 1 χούφτα φουντούκια, 1 φλιτζάνι γάλα (με 1,5% λιπαρά)
Μεσημεριανό
1 μερίδα μοσχάρι με μελιτζάνες στην κατσαρόλα ή 1 μερίδα κοτόπουλο με μπάμιες και 1 μεγάλη σαλάτα λάχανο-καρότο με 1 κουταλιά ελαιόλαδο
Απογευματινό
1 γιαούρτι (με 2% λιπαρά) και 1 μήλο
Βραδινό
125 γρ. ψάρι ψητό ή βραστό, 1 μικρό πιάτο ψητά μανιτάρια και 1 μεγάλη πράσινη σαλάτα με 1 κουταλιά ελαιόλαδο
Παρασκευή
Πρωινό
Καφέ, τσάι ή άλλο ρόφημα χωρίς ζάχαρη, 1 φέτα ψωμί ολικής άλεσης, 1 κουταλάκι μαργαρίνη, 1 κουταλιά τυρί τύπου κότατζ ή κατίκι και 2 αποξηραμένα βερίκοκα ή δαμάσκηνα
Μεσημεριανό
1 μερίδα φακές σούπα, 5 ελιές, και βραστά ή ψητά λαχανικά με 1 κουταλιά ελαιόλαδο
Απογευματινό
1 γιαούρτι (με 2% λιπαρά) και 2 φέτες ανανά
Βραδινό
150 γρ. κοτόπουλο ψητό ή βραστό, 1 μέτρια πατάτα ψητή ή βραστή και 1 μεγάλη σαλάτα λάχανο-καρότο με 1 κουταλιά ελαιόλαδο
Σάββατο
Πρωινό
Καφέ, τσάι ή άλλο ρόφημα χωρίς ζάχαρη, 2 αποξηραμένα σύκα ή δαμάσκηνα, 50 γρ. νιφάδες βρόμης και 1 φλιτζάνι γάλα (με 1,5% λιπαρά)
Μεσημεριανό
1 μερίδα σπανακόρυζο ή πρασόρυζο, 1 φέτα ψωμί ολικής άλεσης και 1 κουταλιά τυρί τύπου κότατζ ή κατίκι
Απογευματινό
1 γιαούρτι (με 2% λιπαρά) και 5 μικρές φράουλες
Βραδινό
2 αυγά ομελέτα χωρίς λάδι σε αντικολλητικό τηγάνι (όπου μπορούμε να προσθέσουμε μανιτάρια) και 1 χωριάτικη σαλάτα (αγγούρι, ντομάτα, κρεμμύδι, πιπεριές) με 1 κουταλιά ελαιόλαδο
Κυριακή
Πρωινό
Καφέ, τσάι ή άλλο ρόφημα χωρίς ζάχαρη, 40 γρ. μούσλι χωρίς ζάχαρη, 1 φλιτζάνι γάλα (με 1,5% λιπαρά) και 2 μικρά αποξηραμένα φρούτα (π.χ. βερίκοκα ή σύκα ή δαμάσκηνα)
Μεσημεριανό
150 γρ. ψαρονέφρι, 1 μέτρια πατάτα ψητή ή βραστή και 1 μεγάλη πράσινη σαλάτα με 1 κουταλιά ελαιόλαδο
Απογευματινό
1 γιαούρτι (με 2% λιπαρά) και 1 μήλο
Βραδινό
1 μερίδα φασολάκια κοκκινιστά, 1 φέτα ψωμί ολικής άλεσης και 1 κουταλιά τυρί τύπου κότατζ ή κατίκι

Η Βαρβάκειος Αγορά και η ιστορία της



http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/04/h-varvakeios-agora-kai-h-istoria-ths.html

Η Βαρβάκειος Αγορά και η ιστορία της
Η Βαρβάκειος Αγορά και η ιστορία της
Με ιστορία περίπου 150 ετών η Βαρβάκειος Αγορά έχει ταΐσει όλη την Αθήνα. Δημιουργήθηκε χάρη στον εθνικό ευεργέτη Ιωάννη Βαρβάκη και αποτελεί τον πιο αληθινό -και αποκαρδιωτικό συχνά- δείκτη της ευημερίας της χώρας. Καθώς παραδοσιακά τέτοιες εορταστικές μέρες κατακλύζεται από πολίτες για τις αγορές τους, ανατρέχουμε στην ιστορία της.
Το 1874 ο Δήμος της Αθήνας είχε ήδη συνειδητοποιήσει την ανάγκη να αποκτήσει τη δική του Δημοτική Αγορά, με τον δήμαρχο Παναγή Κυριακό να είναι αποφασισμένος για την ανέγερσή της. Μέχρι τότε λειτουργούσε σε παράγκες στις παρυφές της αρχαίας αγοράς, στο τέρμα της σημερινής οδού Αιόλου, στη ρωμαϊκή αγορά και στο Γυμνάσιο του Αδριανού. Το βασιλικό διάταγμα που όριζε τον τόπο ανέγερσης εξεδόθη το 1876 ενώ με τη δωρεά του Βαρβάκη ξεκίνησαν οι εργασίες το 1878, όμως οι καθυστερήσεις ήταν τεράστιες.
Βρισκόμαστε εκείνη την εποχή στο χώρο που βρίσκεται ανατολικά της Βαρβακείου όπως την ξέρουμε σήμερα, οι εργασίες προχωρούν, όμως μια πυρκαγιά έρχεται να προκαλέσει αναστάτωση και περισσότερες καθυστερήσεις. Συγκεκριμένα, στις 8 και 9 Αυγούστου 1884 καταστράφηκαν οι παράγκες της παλαιότερης Αγοράς (της περιόδου της Τουρκοκρατίας) που λειτουργούσε ακόμη τότε στα ανατολικά της Βιβλιοθήκης του Αδριανού.
Η ανάγκη να επισπευσθούν οι εργασίες ήταν επιτακτική και έτσι άρχισαν να επιταχύνονται οι εργασίες στην οδό Αθηνάς, Η Νέα Αγορά ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε στην πόλη το 1886 ενώ υποβλήθηκε και σε ανακαίνιση μεταξύ των ετών 1979-1996. Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά το σεισμό του 1880 βρέθηκε σε βάθος 60 εκατοστών άγαλμα της θεάς Αθηνάς, πάνω σε βάθρο. Θεωρείται ότι η Αθηνά του Βαρβακείου είναι πιστό σε σμίκρυνση αντίγραφο της χρυσελεφάντινης Αθηνάς του Παρθενώνα, λαξεμένη κατά τους ρωμαϊκούς πολέμους.
Ο χάρτης της Βαρβακείου
Σήμερα μπορεί να βρει κανείς ό,τι επιθυμεί για το τραπέζι του μέσα στην πολύβοη αγορά της Αθήνας. Κρέατα κάθε λογής, ψάρια, φρούτα και λαχανικά, μπαχάρια και ξερούς καρπούς από κάθε γωνιά της Ελλάδας σε κάθε δυνατή ποικιλία και τιμή. Το αλισβερίσι με τους εμπόρους είναι γοητευτικότατο και απολύτως ενημερωτικό. Για παράδειγμα, ο πρόεδρος της Κρεαταγοράς στη Βαρβάκειο Κλεάνθης Τσιρώνης: «Το κρέας είναι σαν το λουλούδι, δεν αγοράζεις το πιο θαμπό και μίζερο λουλούδι από τον ανθοπώλη. Διαλέγεις το πιο ζωηρό. Το ίδιο και με το κρέας. Το καλό κρέας μιλάει από μόνο του», έλεγε στην Athens Voice.
Ο Τσιρώνης αποτελεί πραγματική μορφή της αγοράς και διακρίνεται για το σύγχρονο πνεύμα του και τους νεωτερισμούς του. Είναι αυτός που ενθάρρυνε και βοήθησε καταλυτικά την Εθνική Λυρική Σκηνή και τους Atenistas (φωτό κάτω) για να πραγματοποιήσουν μια σπάνια βραδιά όπερας μέσα στην Κρεαταγορά, συγκεντρώνοντας 4.000 ενθουσιώδεις θεατές.
Το 85% των πελατών είναι τακτικοί, έχουν κάνει πια τις γνωριμίες τους, έχουν τους σταθερούς πάγκους που ψωνίζουν ξέρουν που να απευθυνθούν για ευκαιρίες, πότε θα φέρει κάθε πωλητής το πιο εκλεκτό προϊόν του.
Τη δική του μοναδική γαστρονομική ιστορία έχουν και τα μαγειρεία της Αγοράς που μπορούν να ταϊσουν τους πεινασμένους της πόλης οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Ο πατσάς είναι το σήμα κατατεθέν μαζί με τα υπέροχα μαγειρευτά που σε κάνουν να κολλάς επί ώρα μπροστά στη βιτρίνα μέχρι να διαλέξεις τί θέλεις.
Φημισμένα είναι βέβαια ο Παπανδρέου που σερβίρει πατσά στην αγορά εδώ και 60 χρόνια, αλλά και το «Οινομαγειρίο η Ήπειρος» με τη φημισμένη μαγειρίτσα. Παραδίπλα βέβαια βρίσκεται και το φημισμένο ρεμπετάδικο «Η Στοά των Αθανάτων». Στα τραπέζια αυτά κάθισαν και κάθονται πολλοί επώνυμοι, ενώ οι παλαιότεροι δεν μπορούν να ξεχάσουν τη Μελίνα Μερκούρη, τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Βασίλη Τσιτσάνη...
Πηγή: iefimerida.gr

Δημοφιλείς αναρτήσεις