τα λουλούδια της πρίμουλας τρώγονται

https://www.valentine.gr/linkOfTheMonth_gr-march2002.php

Μάρτιος 2002

Γνωρίζετε ότι τα λουλούδια της πρίμουλας τρώγονται σε σαλάτες και χρησιμοποιούνται στην παρασκευή μαρμελάδας και ποτών, και ότι τα φύλλα της χρησιμοποιούνται σαν λαχανικά;

Primula vulgaris-acaulis (Primerose)

Πρίμουλα-Primerose

Τα φυτά του γένους της πρίμουλας είναι γνωστά σαν Primrose (πρώτο ρόδο). Οι πρίμουλες είναι κυρίως σκληρά ποώδη πολυετή φυτά και είναι ενδημικά στην Ευρώπη και την Ηπειρωτική Ασία, την Ιάβα και την Βόρειο Αμερική. Το γένος της πρίμουλας είναι μεγάλο και εξαπλώνεται σε 425 είδη που απαντώνται σε υγρές και κρύες περιοχές του Βορείου Ημισφαιρίου με τον μεγαλύτερο αριθμό αυτών των ειδών να βρίσκεται συγκεντρωμένος στα Ιμαλάια και στην Κίνα. Περισσότερα από 334 είδη φυτρώνουν σ' αυτές τις περιοχές. Η Ευρώπη έχει 33 είδη και η Βόρεια Αμερική 20. Λίγα είδη έχουν βρεθεί και στο Νότιο Ημισφαίριο.

Μερικές ποικιλίες πρίμουλας, όπως η P. vulgaris, (η αγγλική Primrose), βγάζουν τα λουλούδια τους μονά επάνω σε στελέχη που υψώνονται κατευθείαν από τη βάση του φυτού. ’λλες ποικιλίες, όπως η P. denticulata, η P. obconica και η P. elatior, παράγουν τα συμπλέγματα των λουλουδιών τους σε ένα κεφάλι ή ομπρέλα στην κορυφή του ανθικού στελέχους. Σε άλλη κατηγορία, τα λουλούδια φυτρώνουν παραταγμένα σε ανθικούς κύκλους, τοποθετημένα κατά μήκος του ανθικού στελέχους. Μερικές πρίμουλες είναι κατάλληλες για βραχόκηπους, άλλες για κήπους με λιμνούλες, άλλες για δασόκηπους και άλλες για παρτέρια, θερμοκήπια και μικρούς κήπους.

Οι πραγματικές καταβολές της πρίμουλας σαν καλλιεργούμενο είδος είναι χαμένες στην ομίχλη του χρόνου. Από την εποχή της Ελισάβετ διάφορες διασταυρώσεις της κοινής πρίμουλας (P. vulgaris), και της πολυανθούς πρίμουλας (P. veris), σχημάτιζαν ήδη εντυπωσιακές συνθέσεις στους αγγλικούς κήπους. Οι πρώτες διπλές πρίμουλες ήταν κίτρινες ή άσπρες και οι χρωματιστές πρίμουλες φαίνεται πως ήταν άγνωστες μέχρι το 1638, όταν η P. vulgaris υποείδος sibthorpii, ενδημικό του Καυκάσου της Ελλάδας και του βόρειου Ιράκ ανακαλύφθηκε. Από το 1648 οι βοτανικοί κήποι της Οξφόρδης παρουσίαζαν πορφυρές, μπλε, άσπρες και διπλές άσπρες ποικιλίες.

Η πρίμουλα, ένα από τα πρώτα λουλούδια που προαναγγέλλουν τον ερχομό της άνοιξης και το τέλος του χειμώνα, δεν σταματά ποτέ να  μας προκαλεί ευχαρίστηση. Τα λουλούδια της τρώγονται σε σαλάτες και χρησιμοποιούνται στην παρασκευή μαρμελάδας και ποτών, και τα φύλλα της χρησιμοποιούνται σαν λαχανικά. Η πρίμουλα χρησιμοποιήθηκε στην λαϊκή ιατρική σαν σημαντικό φάρμακο στις μυϊκές ρευματοπάθειες, παράλυση και αρθρίτιδα.

Στη γλώσσα των λουλουδιών η πρίμουλα συμβολίζει δύο πράγματα. Την νεότητα και την πρώτη αγάπη αλλά επίσης την αναπαράσταση ενός πρόωρου θανάτου. Πρίμουλες διασκορπίζονταν πάνω σε τάφους (όπως αναφέρει ο Σαίξπηρ στην "Χειμωνιάτικη Ιστορία"). Σύμφωνα με κάποιούς μύθους, η πρίμουλα ήταν μέσο προστασίας ενάντια στις μάγισσες και προφύλασσε τα βοοειδή από ασθένειες. Τρώγοντας μια πρίμουλα, έλεγε ο μύθος, μπορούσες να δεις νεράιδες και αν έβρισκες μια πρίμουλα με πέταλα έφερνε τύχη.

Πηγή:
http://www.botany.com/primula.html
http://www.discoveredmonton.com/devonian/getgro38.html
http://www.therepertoire.com/herbs/herbs.htm
http://www.needleworksamplers.com/Simply_Samplers/ sampler_motifs.shtml

Η ετυμολογία της λέξεως «Κύπρος»

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ.

2 ώρες ·

ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ

11 ώρες ·

Η ετυμολογία της λέξεως «Κύπρος» που μάς κρύβουν οι αλήτες

Η ετυμολογία της λέξεως «Κύπρος» που μάς κρύβουν οι αλήτες

Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΔΕΝ ΚΟΣΤΙΖΕΙ, ΑΣ ΤΗΝ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ!

ellaniapili.blogspot.com
https://ellaniapili.blogspot.com/2017/06/blog-post_403.html

Η ετυμολογία της λέξεως «Κύπρος» που μάς κρύβουν οι αλήτες

Το βίντεο είναι από την σημερινή (Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2017, ώρα 4.30 μ.μ.) εκπομπή «Στάση ΕΡΤ» της ΕΡΤ-1 με φιλοξενούμενη την κόρη του θρυλικού τραγουδιστή Φώτη Πολυμέρη, Θεοφανώ Πολυμέρη, που έχει συγγράψει το βιβλίο «Ετυμολογία Κυρίων Ονομάτων και Τοπωνυμίων των Ομηρικών Επών» που εξέδωσε ο εκδοτικός οίκος «Ήλεκτρον» του Κώστα Πλεύρη.
Η Θεοφανώ (που έχει σπουδάσει ηλεκτρονικούς υπολογιστές στην Αμερική) αποκαλύπτει την ετυμολογία της λέξεως «Κύπρος» που μάς κρύβουν επί 200 χρόνια οι ανθέλληνες διαφωτιστές μας, για να μήν αντιληφθούμε ότι Κύπρος και Θεά Αφροδίτη είναι απολύτως ταυτισμένες, και να μήν αισθανθούμε Εθνικά Υπερήφανοι... Μεταφέρουμε επί λέξει... ΘΕΟΦΑΝΩ ΠΟΛΥΜΕΡΗ: «Η Κύπρος ονομάστηκε με το όνομα αυτό, διότι είναι το νησί της Αφροδίτης, ίδιον της οποίας είναι να πορίζει, να προσπορίζει που λέμε σήμερα, να προμηθεύει την κύησι, την εγκυμοσύνη, μέσω της ερωτικής επαφής. Ακούστε τώρα: «Κύειν» με ύψιλον, πορίζεσθαι, από το ρήμα «κύω» που σημαίνει φουσκώνω, «κύμα» είναι το φούσκωμα της θαλάσσης, εγκύω σημαίνει φουσκώνω εντός. Κύπρος λοιπόν, εκ του κύειν πορίζεσθαι. Από εκεί το ρήμα «κυπρίζω» που σημαίνει «ανθίζω», διότι μία γυναίκα εγκυμονούσα φέρει καρπό και άρα είναι ανθισμένη. Από εκεί ο «κυπρίτης», που είναι το όνομα του χαλκού, υπήρχαν πολλά κοιτάσματα χαλκού στο νησί. Κι από εκεί οι Λατίνοι την είπαν «cuprum», «copper» στα αγγλικά και πήραν όλοι παγκοσμίως να λένε «copper». Κι όποτε χρησιμοποιούν την λέξη αυτή, μνημονεύουν το ίδιον της Αφροδίτης, να πορίζει την κύησι, να προσπορίζει την κύησι, λέμε σήμερα...» ΙΔΟΥ, λοιπόν, ότι η ίδια η ετυμολογία της λέξεως «Κύπρος» είναι ταυτισμένη με την Θεά Αφροδίτη. Γι' αυτό μάς την κρύβουν επί 200 χρόνια, όλοι αυτοί που αποκαλούν την Κύπρο... «το Νησί του Αποστόλου Βαρνάβα!..

Πηγή: Stoxos Radio

ροδιά (Punica granatum)

https://www.valentine.gr/linkOfTheMonth_gr-december2002.php

Δεκέμβριος 2002

Γνωρίζετε ότι η ροδιά (Punica granatum) θεωρείται το παλαιότερο καλλιεργούμενο καρποφόρο δέντρο;

Ροδιά (Punica granatum)

Ροδιά (Punica granatum)
Βγαλμένη από την ιστορία και το ρομαντισμό, μέσα στη μοναδικότητά της, η ροδιά (Punica granatum) ανήκει στην οικογένεια των Πουνικοειδών που περιλαμβάνει μόνο ένα γένος και δύο είδη. Το λιγότερο γνωστό είδος, η P. protopunica, βρέθηκε στο νησί Soqotra στις νότιες ακτές της Υεμένης.
Η ροδιά (Punica granatum Linnaeus) θεωρείται το παλαιότερο καλλιεργούμενο καρποφόρο δέντρο. Είναι ενδημικό της περιοχής μεταξύ του Ιράν και της βορινής Ινδίας και έχει καλλιεργηθεί από τα αρχαία χρόνια σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου μέχρι την Ινδία, όπου καλλιεργείται ακόμα και σήμερα σε μεγάλες ποσότητες. Το φυτό είχε χρησιμοποιηθεί με πολλούς τρόπους όπως για χυμό, ποτό (γκρεναντίνη), βαφές, μελάνια, δεψικό οξύ για δέρματα (ταννίνη) και μία ποικιλία από ιάματα για διάφορες ασθένειες.
Το όνομα του γένους Punica έχει λατινική ρίζα. Punica ήταν το ρωμαϊκό όνομα για την Καρχηδόνα από όπου οι καλύτερες  ροδιές ήρθαν στην Ιταλία. Οι Φοίνικες και οι Αραβες έμποροι σύστησαν την ροδιά σε όλο τον αρχαίο κόσμο. Τα ρόδια χρησιμοποιήθηκαν με πολλούς τρόπους, όπως γίνεται και σήμερα. Ήταν απαραίτητο στοιχείο στην Αιγυπτιακή μυθολογία και τέχνη, εκθειάζονται στην Παλαιά Διαθήκη της Βίβλου και στο Βαβυλωνιακό Ταλμούδ και μεταφέρονταν από τα καραβάνια στην έρημο χάρη του δροσιστικού χυμού τους. Στην ελληνική μυθολογία, ο Πλούτωνας απήγαγε την Περσεφόνη μεταφέροντάς την στον Κάτω Κόσμο. Της πρόσφερε ένα ρόδι από το οποίο αυτή έφαγε λίγα μόνο σπόρια  Αυτό την καταδίκασε να περνά το μισό χρόνο του έτους με τον Πλούτωνα (χειμώνας) και τον άλλο μισό με τους ζωντανούς στον Επάνω Κόσμο (καλοκαίρι). Οι ροδιές απεικονίζονταν στα Καρχηδονιακά και τα Φοινικικά παράσημα και στην πίσω πλευρά των νομισμάτων του νησιού της Ρόδου. Στην ελληνική μυθολογία η ροδιά κατέχει περίοπτη θέση και συμβολίζει τη γονιμότητα και την αφθονία. Το φρούτο ήταν αφιερωμένο στην Ήρα, η οποία παριστάνεται πάντα στα γλυπτά να κρατά μία ροδιά. Οι Έλληνες συγγραφείς, όπως ο Θεόφραστος, αναφέρουν τη ροδιά με το όνομα "ρόιο" και ο Διοσκουρίδης παραθέτει τις φαρμακευτικές ιδιότητες από τα διάφορα μέρη του φυτού.
Η ροδιά είναι ένας φυλλοβόλος θάμνος, συνήθως με πολλαπλά στελέχη, που μπορεί να αναπτυχθεί σε 3-4μ. ύψος. Τα λεπτά κλαδιά ξεκινούν κατακόρυφα και γέρνουν με χάρη προς τα έξω. Οι ακλάδευτοι θάμνοι έχουν σαφώς γυρτή ή σε σχήμα σιντριβανιού μορφή. Τα φύλλα είναι γυαλιστερά και έχουν μήκος οκτώ εκατοστά. Οι ροδιές έχουν όμορφα πορτοκαλοκίτρινα λουλούδια σε σχήμα τρομπέτας με πτυχωτά πέταλα. Τα άνθη έχουν μήκος πέντε εκατοστά είναι συχνά διπλά και ανθίζουν για μεγάλο διάστημα το καλοκαίρι. Τα φρούτα της ροδιάς είναι σφαιρικά με διάμετρο 5-8 εκατοστά και είναι γυαλιστερά κοκκινωπά ή κιτρινωπά όταν ωριμάσουν. Ο κάλυκας του καρπού βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά του κλαδιού και έχει σχήμα κορώνας. Τα φρούτα είναι γεμάτα με τραγανούς σπόρους οι οποίοι είναι καλυμμένοι με ένα χυμώδη όξινο πολτό και όλοι μαζί περιβάλλονται από μία κιτρινωπή μεμβράνη. Οι σπόροι, ο χυμός και ο πολτός τρώγονται, αλλά η κιτρινωπή μεμβράνη είναι πολύ στυπτική.
Εξαιτίας της μακράς ιστορίας της σαν καλλιεργούμενο φυτό, η ροδιά χρησιμοποιήθηκε και για άλλους λόγους εκτός από τροφή. Επίσης μνημονεύεται στην λαογραφία πολλών λαών. Είναι δημοφιλής στην αιγυπτιακή μυθολογία, την Βίβλο και άλλες αρχαίες γραφές. Είναι σύμβολο γονιμότητας σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς. Ο κατακόκκινος χυμός χρησιμοποιήθηκε συχνά ως μελάνι στους αρχαίους χρόνους. Τα ρόδια έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής αν διατηρηθούν σε θερμοκρασία δωματίου και γι' αυτό τα κουβαλούσαν στα μεγάλα ταξίδια μέσα στην έρημο σαν πηγή νερού και τροφής. Σήμερα τα ρόδια χρησιμοποιούνται σαν στολίδια σε φρουτιέρες και σε χριστουγεννιάτικα στεφάνια, και είναι τα φρούτα που λανσάρονται κατά την εορταστική περίοδο.
Πηγή:
http://www.hort.purdue.edu/newcrop/morton/pomegranate.html
http://www.uga.edu/fruit/pomegran.htm
http://www.floridata.com/ref/p/puni_gra.cfm
http://www.geocities.com/boonehistory/punica.html
http://www.killerplants.com/plant-of-the-week/20020527.asp

ΣΚΕΨΟΥ ΟΠΩΣ ΟΙ ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα βίντεο.

21 ώρες ·

-3:00

391.583 προβολές

https://www.facebook.com/maria.dimitriou.5/posts/1830361917060582?__tn__=-R

Η φιλοσοφία επιστρέφει

20 Ιουλίου · 

ΣΚΕΨΟΥ ΟΠΩΣ ΟΙ ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ
Η μοναδικότητα της Σπάρτης έναντι των λοιπών Ελληνικών πόλεων – κρατών δεν ήταν η γλώσσα, η θρησκεία, ή ακόμα και οι νόμοι – στοιχεία τα οποία μοιράστηκαν σε γενικές γραμμές με τον υπόλοιπο αρχαίο Ελληνικό κόσμο – αλλά ένα μοναδικό ήθος που διαπότιζε όλες τις πτυχές του Λακωνικού βίου.
Ενόσω η Σπαρτιατική φιλοσοφία ανεδείκνυε και προέβαλε την σιωπή έναντι του κενού λόγου, την απλότητα αντί του στολισμού, την ακρίβεια αντί της ασάφειας και του πλατειασμού, η Σπάρτη τοποθέτησε την ελευθερία, την ισότητα και την αδελφοσύνη στο επίκεντρο των ηθικών αρχών του συστήματος αξιών.
Η αγάπη για την ελευθερία υπήρχε σε όλες τις αρχαίες Ελληνικές δημοκρατίες, αλλά η έμφαση στην ισότητα και την αδελφοσύνη έκανε την Σπάρτη να ξεχωρίζει.
Οι αξίες βάσει των οποίων είχε δομηθεί η Σπαρτιατική κοινωνία ήταν η βασική αιτία για την μακροβιότερη κυριαρχία κράτους στην αρχαία ιστορία. Η ηγεμονία της Σπάρτης διήρκεσε 7 αιώνες (900 έως 190 π.Χ).

Βρήκε Λάμα; - Fortnite

Φούξια (Σκουλαρικιά)

https://www.valentine.gr/linkOfTheMonth_gr-may2002.php

Μάιος 2002

Γνωρίζετε ότι η φούξια ονομάστηκε έτσι προς τιμή του Γερμανού βοτανολόγου Leonhard Fuchs ο οποίος δεν είχε δει φυτό φούξιας ποτέ στην ζωή του;

Φούξια (Σκουλαρικιά)

Φούξια (Σκουλαρικιά)

Τα περισσότερα είδη φούξιας κατάγονται από την Νότια Αμερική, από το Μεξικό μέχρι τον πορθμό του Μαγγελάνου. Λίγα είδη επίσης έχουν βρεθεί στην Νέα Ζηλανδία και την Ταϊτή, και πιθανόν να είχαν ταξιδέψει εκεί σε πολύ παλιές εποχές κατά την διάρκεια της ιστορίας του πλανήτη μας. Οι πρώτες αναφορές γι' αυτό το φυτό (όχι με το όνομα φούξια, που το πήρε αργότερα) γίνονται τον 14ο αιώνα. Λέγεται ότι οι Ίνκας στο Περού καλλιεργούσαν τέτοια φυτά (F. Boliviana) για τους φαγώσιμους καρπούς τους.
Η φούξια γνώρισε μεγάλη επιτυχία σαν διακοσμητικό φυτό όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στους ευρωπαϊκούς κήπους, αλλά η άφιξή της καθυστέρησε από τις πολιτικές ίντριγκες που επικρατούσαν εκείνη την εποχή. Όταν τελικά η φούξια εμφανίστηκε σαν καλλιεργήσιμο φυτό κατά τα τέλη του 18ου γρήγορα αναδείχτηκε σε διακοσμητικό κατεστημένο και έγινε το πιο δημοφιλές φυτό της Βικτωριανής εποχής, το επισφράγισμα κάθε κήπου. Στη φύση η φούξια απαντάται σε περιοχές που η Ισπανία θεωρούσε ότι της ανήκαν. Οι Ισπανοί προσπάθησαν να κρατήσουν τις αχανείς εκτάσεις του Νέου κόσμου με όσο το δυνατό λιγότερο κόστος. Οι Γάλλοι είχαν εκδιωχθεί από την Καραϊβική αλλά στα τέλη του 17ου αιώνα ο Λουδοβίκος ο 14ος κατάφερε να εγκαθιδρύσει ένα προγεφύρωμα όταν βοήθησε τους Ισπανούς στον πόλεμο με τους ’Aγγλους με αντάλλαγμα ένα κομμάτι του Νησιού Ισπανιόλα, (Ταϊτή).
Ο Michel Begon, από τον οποίο πήραν το όνομά τους οι Μπιγκόνιες στάλθηκε τότε σαν κυβερνήτης στη νέα περιοχή μαζί με τον Ιερέα Charles Plumier θρησκευτικό εκπρόσωπο και βοτανολόγο. Ο Plumier στάλθηκε στην αμερικανική ήπειρο και για να κάνει έρευνες σχετικά με φαρμακευτικά φυτά, ειδικά για το δέντρο από το οποίο παράγεται η κινίνη, ένα αποτελεσματικό φάρμακο κατά της ελονοσίας, που θέριζε την Ευρώπη εκείνη την περίοδο. Και οι δύο ενδιαφέρθηκαν για την φυσική ιστορία της περιοχής περιγράφοντας τα νέα φυτά του νησιού. Το 1696 ο Plumier βρήκε στο  Santo Domingo, ένα νέο φυτό που οι ιθαγενείς το ονόμαζαν "το φυτό της ομορφιάς". Ήταν ένα θαμνώδες φυτό με κρεμαστά άνθη που είχαν κόκκινα σέπαλα και μπλε πέταλα. Ο Plumier εξέδωσε μια περιγραφή αυτού του φυτού το 1703 και το ονόμασε φούξια (Fouchsia) προς τιμήν του Leonhard Fuchs (1501 - 1566), ενός Γερμανού βοτανολόγου, του οποίου ο Plumier ήταν θαυμαστής για την δουλειά του στην μεθοδολογία και ταξινόμηση των φυτών. Φυσικά ο ίδιος ο Fuchs δεν είχε δει ποτέ στη ζωή του φούξια.  Η ειρωνεία είναι ότι ο Plumier, πέθανε τελικά από ελονοσία όταν ετοιμαζόταν να κάνει το τέταρτο ταξίδι του στην Αμερική.
Οι φούξιες παρέμεναν ξεχασμένες στην Ευρώπη μέχρι το 1773, όταν ο William Hogg έστειλε μερικούς σπόρους από F. triphylla στους βοτανικούς κήπους του Kew, στο Λονδίνο. Οι βοτανικοί κήποι του Kew, εδώ και αιώνες έχουν θεμελιώδη ρόλο στην φυτική έρευνα. Το πρώτο ζωντανό φυτό φούξιας έφτασε στην Ευρώπη εξαιτίας των ζημιών που είχε υποστεί ένα αγγλικό πλοίο στην διάρκεια της επιστροφής του από την Κίνα το 1788. Το πλοίο κάτω από τις διαταγές του πλοιάρχου Firth, έπρεπε να ρυμουλκηθεί στη Χιλή για επισκευές προτού αντιμετωπίσει τα θυελλώδη στενά στο πέραμα του Μαγγελάνου. Κατά την διάρκεια των επισκευών ο Firth έκανε βόλτες στην ακτή και έπεσε τυχαία μπροστά σε ένα εξωτικό φυτό. Σκέφτηκε ότι το φυτό αυτό θα άρεσε στη μητέρα του, έτσι το ξέθαψε και το πήρε μαζί του στο ταξίδι του κρεμασμένο σε ένα καλάθι έξω από το παράθυρο της καμπίνας του. Το φυτό άνθισε και ένας φυτωριούχος από τους κήπους του Kew σύντομα κατάλαβε τις δυνατότητες του φυτού και χωρίς να χάσει χρόνο το πλάσαρε στην πεινασμένη για φυτά ευρωπαϊκή αγορά. Αυτή η επιτυχία οδήγησε πανικό αναζήτησης νέων τύπων φούξιας και μέσα στον επόμενο αιώνα σχεδόν 100 είδη φούξιας είχαν βρεθεί, κυρίως στις περιοχές που βρίσκονταν κάτω από ισπανικό έλεγχο.
Στις μέρες μας υπάρχουν καταγραμμένα περισσότερα από 12.000 είδη, υβρίδια και καλλιεργούμενες ποικιλίες και το ενδιαφέρον για τις φούξιες παραμένει έντονο σε πολλές χώρες.
Πηγή:
http://www.arhomeandgarden.org/plantoftheweek/ articles/Fuchsia.asp
http://www.docum.com/jardin/

Τα σχολεία άνοιξαν!

Τα σχολεία άνοιξαν! Τέλος η ανεμελιά. Τέλος τα ξενύχτια και στη συνέχεια ο αναίσθητος ύπνος. Τώρα κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Τώρα χρειάζεται οργάνωση μέθοδος και καλή διαχείρηση χρόνου. 

 

 

Θέλω να ευχηθώ σε όλους που έχουν σχέση με το θέμα 

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Ιδιαιτέρως εύχομαι καλή και μεγάλη υπομονή στις μανούλες που έχουν πρωτάκια

και προπαντός μήν εκνευρίζεστε 

διότι αυτό μεταδίδεται στο παιδί 

με αποτέλεσμα να αντιπαθήσει 

την προσπάθεια για μάθηση . 

 

Τουναντίον αν νιώσει όμορφα από την αρχή 

με το θέμα του διαβάσματος 

θα μπορέσει να κτίσει σωστά το μέλλον του.

ΚΑΛΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!

 

Σήμερα...

 

Χρόνια Πολλά!

Ευανθία

πηγή: http://www.agioritikovima.gr/2011-07-14-22-28-56/3122 

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΥΑΝΘΙΑΣ

Κυριακή, 11 Σεπτέμβριος 2011 10:40 Kiriakos Diamantopoulos

Γιορτάζουμε σήμερα 11 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης της Αγίας Ευανθίας, ας πούμε λίγα λόγια:

Η μνήμη της Αγίας Ευανθίας εορτάζεται μαζί με του συζύγου της Δημητρίου και του γιου τους Δημητριανού, όπου θανατώθηκαν κατά τη διάρκεια ενός σεισμού. Στο Συναξάρι όμως του εκατόνταρχου Κορνηλίου βρίσκουμε για τους μάρτυρες αυτούς τα έξης: Ο Δημήτριος και σύζυγος της Ευανθίας ήταν φιλόσοφος και άρχοντας της πόλης Σκεψέων ή Σκήψης της Μ. Ασίας, και διώκτης των Χριστιανών. Η γυναίκα του Ευανθία και ο γιος του Δημητριανός ήταν στον ναό και προσεύχονταν, μαζί με τον Κορνήλιο.

Τη στιγμή όμως εκείνη που προσεύχονταν έγινε σεισμός και η Ευανθία με τον Δημητριανό καταπλακώθηκαν στα ερείπια του ναού, φωνάζοντας το όνομα του Κορνηλίου. Το γεγονός αυτό το έμαθε ο Δημήτριος, βρήκε τον Κορνήλιο και τον παρακάλεσε να σώσει την οικογένειά του. 

Και έτσι έγινε! Ο Κορνήλιος έβγαλε ζωντανούς από τα ερείπια τη σύζυγο και το γιο του Δημητρίου, όπου αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη μεταστροφή του στον Χριστό, καθώς και όλων των κατοίκων της πόλης εκείνης.

                     ---------------------------------------------------

πηγή: http://www.pigizois.net/sinaxaristis/09/11_09.htm

Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ της Βάστα Πελοποννήσου
Πρόκειται για τοπική Αγία που έζησε τον 10ο αιώνα στην κεντρική Πελοπόννησο (σύνορα Μεσσηνίας- Αρκαδίας). Από μικρή αγάπησε τον θεάνθρωπο και λυτρωτή Χριστό και σ' αυτόν αφιέρωσε τη ζωή της. Έζησε σαν μοναχός σε ανδρικό μοναστήρι της άνω Μεσσηνίας και έφτασε σε μεγάλο ύψος αγιότητας. Συκοφαντήθηκε όμως βάναυσα ότι άφησε έγκυο κοπέλα της περιοχής! Τα ήθη της εποχής εκείνης ήταν τέτοια, ώστε βιαστικά την καταδίκασαν σε θάνατο. Γιατί όμως, ενώ είχε πρόχειρη την απόδειξη της αθωότητας της σαν γυναίκα, και αφού αρνήθηκε τη συκοφαντία, δεν τη χρησιμοποίησε; Το λόγο γνωρίζει αυτή και ο Θεός. Γεγονός είναι ότι φορτώθηκε ξένη ντροπή και αποφάσισε να μαρτυρήσει από αγάπη. Τα τελευταία λόγια της ήταν: "Το σώμα μου να γίνει ναός, τα μαλλιά μου πελώρια δέντρα και το αίμα μου ποτάμι". Σήμερα στον τόπο του μαρτυρίου της, στο χωριό Βαστά Αρκαδίας, υπάρχει εξωκλήσι που από δίπλα του περνάει ποτάμι και πάνω στη σκεπή του υπάρχουν κατά παράδοξο τρόπο 17 τεράστια δέντρα. Λεπτομερή βιογραφία της Αγίας, έγραψε ο Σεβ. Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ. Θεόφιλος. (Να παρατηρήσουμε εδώ ότι η βιογραφία της Αγίας αυτής, έχει αρκετά κοινά στοιχεία, μ' αυτά της Άγιας Θεοδώρας της Αλεξανδρινής, που η μνήμη της γιορτάζεται επίσης αυτή τη μέρα).

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΦΡΟΣΥΝΟΣ, ο μάγειρας
Υπήρξε αγράμματος, αλλά αληθινά ευσεβής και πιστός. Έκανε οικονομίες με στερήσεις του εαυτού του, μόνο και μόνο για να κάνει ελεημοσύνες. Το επάγγελμά του, του επέτρεπε να τρώει πρώτος τα καλύτερα φαγητά. Αυτός όμως, δεν θέλησε να το μεταχειριστεί ποτέ. Έτρωγε με μεγάλη ευχαρίστηση τα χόρτα και τις ελιές του, τη στιγμή που έβραζαν ή έψηναν μπροστά του τα ορεκτικότερα κρέατα και τα προκλητικότερα ψάρια. Κατόπιν ο Ευφρόσυνος πήγε σε μοναστήρι, όπου και εκεί εξασκούσε το έργο του μαγείρου. Αλλά αυτός, αντίθετα από ότι στα κοσμικά ξενοδοχεία, στο μοναστήρι έφτιαχνε μετριότατο φαγητό. Σε μερικούς που τον ειρωνεύονταν γι' αυτή του την κατάσταση, ο Ευφρόσυνος με πραότητα απαντούσε: "Ή καλή μαγειρική δεν είναι τόσο καλός βοηθός για την βασιλεία των ουρανών. Την πολλή ευφροσύνη που ζητούν τα σώματα, θα τη χάσουν κατ' ανάγκην οι ψυχές. Και εγώ δεν έχω εδώ προορισμό να σας κολάσω". Τελικά ο Ευφρόσυνος πέθανε σ' ένα ερημικό ησυχαστήριο. Και η Εκκλησία, που ξέρει ότι στην αιώνια ζωή δεν έχει κανένα ανώτερο δικαίωμα από έναν μάγειρα ένας βασιλιάς ή φιλόσοφος, ανέγραψε μεταξύ των αγίων της τον μάγειρο Ευφρόσυνο, επειδή ήξερε και να πιστεύει και να ζει κατά το θέλημα του Θεού.

 

Η ΟΣΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ, από την Αλεξάνδρεια
Καταγόταν από την Αλεξάνδρεια [στα χρόνια του βασιλιά Ζήνωνος (474-490)] και ήταν συνεζευγμένη με ευσεβή άνδρα, τον Παφνούτιο. Η ζωή της Θεοδώρας ήταν τίμια, ενάρετη και αφοσιωμένη στο σύζυγό της. Όμως, ο μισόκαλος διάβολος, σε κάποια στιγμή αδυναμίας της Θεοδώρας, την έσπρωξε κρυφά στη μοιχεία. Κανείς δεν την είδε. Κανείς δεν το έμαθε. Μπορούσε, επομένως, να συνεχίσει αρμονικά τη ζωή της με το σύζυγο της. Όταν, όμως, άκουσε τα λόγια του Ευαγγελίου, με τα όποια ο Κύριος διδάσκει ότι "ουκ εστί κρυπτόν, ο ου φανερόν γενήσεται"1, δέν υπάρχει, δηλαδή, κρυφό, το όποιο δε θα γίνει φανερό στο μέλλον, σκέφθηκε το βάθος της αμαρτίας της και έκλαψε πικρά. Ντύθηκε έπειτα ανδρικά, πήγε σε μοναστήρι και εκάρη μοναχός με το όνομα Θεόδωρος. Εκεί, μέρα-νύκτα μετανοούσε και έκλαιγε την αμαρτία της. Μετά από δύο χρόνια, συκοφαντήθηκε ότι πόρνευσε με γυναίκα, όταν έφεραν ένα νεογέννητο μωράκι έξω από την πόρτα του μοναστηριού. Τότε η Θεοδώρα πήρε το βρέφος και για επτά ολόκληρα χρόνια, έξω από το μοναστήρι με διάφορες κακουχίες, το ανέθρεψε σαν δικό της. Όταν επανήλθε στο μοναστήρι, το ταλαιπωρημένο σώμα της μετά από λίγο καιρό ξεψύχησε. Τότε οι μοναχοί, όταν διαπίστωσαν το φύλο της, θαύμασαν και όλοι μαζί δόξασαν το Θεό. 1. Ευαγγέλιο Λουκά, η' 17.

11 / ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ / 1961

11/ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ/1961 

Ανοίγει το πρώτο γραφείο του Παγκόσμιου Ταμείου για τη Φύση (WWF) στην Ελβετία.

Το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (World Wide Fund for Nature ή World Wildlife Fund), ή WWF όπως είναι γνωστό, είναι διεθνής μη κυβερνητικός οργάνισμός για την διατήρηση, έρευνα και αποκατάσταση του περιβάλλοντος. Είναι ο μεγαλύτερος οργανισμός προστασίας και αποκατάστασης του περιβάλλοντος, με περισσότερα από 5 εκατομμύρια μέλη παγκοσμίως, με παρουσία σε περισσότερες από 90 χώρες και υποστηρίζοντας 100 προγράμματα διατήρησης και αποκατάστασης του περιβάλλοντος σε ολόκληρο τον κόσμο. Αποτελεί επίσης φιλανθρωπία, με περίπου το 9% της χρηματοδότησής του να προέρχεται από εθελοντικές δωρεές από ιδιώτες και επιχειρήσεις.

Αποστολή του οργανισμού είναι «να σταματήσει και να αντιστρέψει την καταστροφή του περιβάλλοντός μας». Σήμερα, μεγάλο μέρος από την προσπάθειά του επικεντρώνεται στην διατήρηση των τριών βιωμάτων που περιλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας βιοποικιλότητας, τα δάση, τα οικοσυστήματα γλυκού νερού, τους ωκεανούς και τις ακτές. Παράλληλα ασχολείται με την προστασία των απειλούμενων ειδών, τη μόλυνση του περιβάλλοντος και την κλιματική αλλαγή. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Don't Spill Your Coffee!