Feng shui στο καθιστικό

Feng shui στο καθιστικό
 

 
Αν αναζητάτε έναν εναλλακτικό τρόπο προσέγγισης της σύγχρονης ζωής και αντιμετώπισης των καθημερινών σας προβλημάτων τότε οι απαντήσεις που ζητάτε κρύβονται στην φιλοσοφία του Feng Shui. Με την εφαρμογή των αρχών αυτής της πανάρχαιας κινέζικης επιστήμης επιτυγχάνεται η σωστή διάταξη των αντικειμένων μέσα στο χώρο ώστε να υπάρχει ανεμπόδιστη ροή θετικής ενέργειας και κατά συνέπεια η απόκτηση εύνοιας σε τομείς που αφορούν την υγεία, την συντροφικότητα, την καλοτυχία, την ευημερία και τον πλούτο.

Σημαντικό δωμάτιο αποτελεί το καθιστικό μιας οικίας, το οποίο είναι ο κύριος χώρος οικογενειακών και φιλικών συνευρέσεων. Για την ενίσχυση των καλών κοινωνικών και οικογενειακών σχέσεων το σχήμα του καθιστικού είναι προτιμότερο να είναι άκρως συμμετρικό και η διαρρύθμιση των επίπλων ιδιαίτερα προσεκτική. Σχετικά με τα δομικά στοιχεία αποφύγετε την ευθυγράμμιση της πόρτας του καθιστικού ή της εισόδου με τυχόν μπαλκονόπορτες ώστε να επιτυγχάνεται κυκλικό chi (κυκλική ροή θετικής ενέργειας) μέσα στο χώρο. Σε καθιστικά όπου υπάρχουν πολλά ανοίγματα συνιστάται η ύπαρξη ενός σταθερού τοίχου καθώς και η ολική κάλυψη τους με κλειστές κουρτίνες.

Η τοποθέτηση των καθισμάτων είναι πάρα πολύ σημαντική και ιδιαίτερα μελετημένη διαδικασία. Στο Feng Shui βαρύτητα δίνεται κυρίως στη διαρρύθμιση και ελάχιστα στο υλικό και το είδος της επίπλωσης ενός χώρου. Το καθιστικό θα πρέπει να διαμορφωθεί έτσι ώστε καναπέδες και πολυθρόνες να είναι τοποθετημένοι σε σχήμα Π, τετραγώνου ή ορθογωνίου αγκαλιάζοντας το τραπέζι του καφέ, επιτυγχάνοντας απόλυτη ισορροπία στο χώρο. Ακουμπήστε τους καναπέδες σε τοίχους για ενισχυμένη αίσθηση ασφάλειας, αποφεύγοντας το γύρισμα των πλατών των επίπλων προς την είσοδο, τα παράθυρα ή τις μπαλκονόπορτες. Τα άτομα που κάθονται θα πρέπει να έχουν διαρκή οπτική επαφή με τις εισόδους και εξόδους καθώς και με τη θέα προς τον εξωτερικό χώρο.

Προέκταση του καθιστικού συχνά αποτελεί ο χώρος οικογενειακών και φιλικών συνεστιάσεων, η τραπεζαρία. Συνιστάται η έξυπνη νοητή απομόνωσή της από το υπόλοιπο καθιστικό ώστε να ευνοείται η δημιουργία ήσυχης και γαλήνιας ατμόσφαιρας που θα είναι πρόσφορη για την απόλαυση ενός ήρεμου γεύματος. Η ιεραρχία μεταξύ των μελών μιας οικογένειας δεν βοηθάει στην εξισορρόπηση θετικών συναισθημάτων που είναι και το ζητούμενο. Γι’ αυτό το λόγο προτείνεται η χρήση στρογγυλών τραπεζιών, αντί τετράγωνων ή ορθογώνιων, προσφέροντας με αυτό τον τρόπο ίσες αποστάσεις μεταξύ των συνεστιαζόμενων και εκείνων από τα φαγητά χωρίς να υπάρχει νοερή αρχηγία-κεφαλή. Οι καρέκλες προτείνεται να έχουν ψηλές πλάτες για να δημιουργείται έντονα η αίσθηση ασφάλειας και ξεκούρασης.

Για να υπάρξει ισορροπία στο καθιστικό φροντίστε να υπάρχουν έντονες χρωματικές αντιθέσεις εφαρμόζοντας ανοιχτά χρώματα σε τοίχους σε συνδυασμό με σκουρόχρωμες αποχρώσεις επίπλων. Τα χρώματα θα πρέπει να είναι απαλά και γήινα (μπεζ, ώχρα) καθώς οι τοίχοι αποτελούν την μεγαλύτερη ορατή επιφάνεια στο χώρο. Ο υπόλοιπος διάκοσμος μπορεί να κινείται, στα χρώματα της φωτιάς όπως πορτοκαλί, κόκκινο, μωβ, κίτρινο και ροζ στις πιο απαλές τους αποχρώσεις. Τα χαμηλά έπιπλα ανοίγουν χώρο κάνοντας το δωμάτιο να φανεί ακόμα πιο ψηλό ειδικά σε περιπτώσεις όπου το ταβάνι βρίσκεται αρκετά χαμηλά. Το έπιπλο τηλεόρασης συστήνεται να έχει τη μορφή ντουλαπιού, ώστε να κλείνει εύκολα τις ώρες που η συσκευή είναι απενεργοποιημένη και να εξαφανίζει «μαγικά» τις ηλεκτρονικές συσκευές που εκπέμπουν ένταση και αρνητική ενέργεια στο χώρο. Μέταλλο και ξύλο είναι τα ιδανικά υλικά για την επίπλωση και επένδυση του καθιστικού καθώς προσφέρουν ζεστασιά και επισημότητα με φυσικό τρόπο. Ο φωτισμός θα πρέπει να είναι φυσικός και να διαχέεται γλυκά και ομοιόμορφα στο χώρο. Σε περιπτώσεις όπου αυτό είναι πρακτικά αδύνατο προτείνονται οι λάμπες φθορισμού που δημιουργούν άριστα την ψευδαίσθηση φυσικού φωτισμού στον εκάστοτε χώρο και κυρίως στην τραπεζαρία.

Στη βορειοανατολική γωνία τοποθετήστε τη βιβλιοθήκη σας και ανατολικά βάλτε πάνω στα έπιπλα σας και αρκετά κοντά τους φυτά ώστε να ευνοείται η ανάπτυξη των μελών της οικογένειας. Τα φυτά φέρνουν ανανέωση στο χώρο και αυξάνουν τη θετική αύρα, προσφέροντας ηρεμία, αρκεί να έχουν πάντα ευχάριστη και υγιή όψη. Στη νοτιοανατολική πλευρά του τομέα πλούτου τοποθετήστε αντικείμενα αξίας (ασημικά, πορσελάνες, κρύσταλλα). Ένα ενυδρείο αποτελεί άριστη πηγή ενέργειας και η τοποθέτηση του στη συγκεκριμένη πλευρά της οικίας ευνοεί ιδιαίτερα τους τομείς της ευημερίας και της συγκέντρωσης υλικών αγαθών-πλούτου. Σχετικά με τα μικρότερα διακοσμητικά στοιχεία τα χαλιά είναι ιδανικός τρόπος για το δέσιμο των επίπλων σε μια ενιαία μονάδα μέσα στο χώρο του καθιστικού. Μαλακά μαξιλαράκια σε όλα τα μεγέθη τονίζουν την αίσθηση χαλάρωσης. Αρωματικά κεριά δημιουργούν ρομαντικά σκηνικά γεμάτα ζεστασιά.

Όποιο ύφος διακόσμησης κι αν επιλέξετε για το καθιστικό σας σύμφωνα με τη βασική φιλοσοφία του Feng Shui, οι νόμοι που θα πρέπει να διέπουν το νέο σας χώρο θα πρέπει να είναι συνώνυμοι της λιτότητας και της γραμμικής καθαρότητας. «Αφήστε χώρο» για την ελεύθερη ροή καλής ενέργειας απολαμβάνοντας τα οφέλη της θετικής αύρας σε κάθε τομέα της καθημερινότητας σας.

Μαρία Μπάτσαλα
διακοσμήτρια εσωτερικών και εξωτερικών χώρων

4myhouse.gr

Μουσταλευριά...το γλυκό του Σεπτεμβρίου

  Μουσταλευριά...το γλυκό του Σεπτεμβρίου

Ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας που πατάνε τα σταφύλια για το κρασί... ευκαιρία να πάρεις μούστο και να κάνεις νόστιμη μουσταλευριά. Γλυκιά γεύση σταφυλιού, άρωμα κανέλας και καρύδια σε μια "κρέμα" διαφορετική από τις άλλες!

6 φλιτζάνια μούστο

9 κ.σ. στάχτη από ξυλοκάρβουνα
2/3 του φλιτζανιού αλεύρι ή νισεστέ
2/3 του φλιτζανιού καρύδια σπασμένα σε χοντρά κομμάτια
Λίγη κανέλα

Μην μετρήσεις τον μούστο πριν τον βράσεις και τον καθαρίσεις. Για να το κάνεις αυτό βάλε όσο μούστο έχεις μέσα σε μεγάλη κατσαρόλα

Σε ένα διπλό/πυκνό διχτάκι ή τουλπάνι βάλε τη στάχτη. Δέσε το πουγκί καλά και βάλ'το μέσα στο μούστο που βράζει

Βράσε για 10 λεπτά το μούστο και άφησέ τον να σταθεί όλο το βράδυ. Σούρωσέ το σε λεπτή σίτα και τώρα μέτρησέ τον

Για κάθε φλιτζάνι μούστο χρειάζεσαι 2 κ.σ. αλεύρι. Η δοσολογία αυτή είναι για 6 μερίδες

Σε ένα φαρδύ και αρκετά βαθύ τηγάνι βάλε το αλεύρι να καβουρδιστεί ελαφριά ανακατεύοντας συνεχώς σε χαμηλή φωτιά

Κράτησε 1/4 του φλιτζανιού μούστο και διάλυσε μέσα σε αυτό το αλεύρι

Τον υπόλοιπο μούστο πρόσθεσέ τον στο σκεύος να πάρει βράση

Ρίξε το λιωμένο αλεύρι και ανακάτευε συνεχώς, προσέχοντας να μη σβολιάσει η μουσταλευριά. Συνέχισε το ανακάτεμα μέχρι να πήξει ο μούστος και να γίνει πιο διαυγής

Μοίρασε σε 6 μπολάκια και άφησε την μουσταλευριά να κρυώσει και να πήξει ακόμη περισσότερο

Σέρβιρε με τριμμένο καρύδι και αρκετή κανέλα

Tips: Αν δεν βρίσκεις μούστο πάρε σταφύλια και πάτησέ τα σε μια λεκάνη. Κράτησε το χυμό και ακολούθησε την ίδια διαδικασία όπως περιγράφεται παραπάνω

tlife.gr

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ "ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ"

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ "ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ"

 Αὐτὰ τὰ δέντρα δὲ βολεύονται μὲ λιγότερο οὐρανό,
αὐτὲς οἱ πέτρες δὲ βολεύονται κάτου ἀπ᾿ τὰ ξένα βήματα,
αὐτὰ τὰ πρόσωπα δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸν ἥλιο, αὐτὲς οἱ καρδιὲς δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸ δίκιο. 

Ἐτοῦτο τὸ τοπίο εἶναι σκληρὸ σὰν τὴ σιωπή, σφίγγει στὸν κόρφο του τὰ πυρωμένα του λιθάρια,σφίγγει στὸ φῶς τὶς ὀρφανὲς ἐλιές του καὶ τ᾿ ἀμπέλια του,σφίγγει τὰ δόντια. Δὲν ὑπάρχει νερό. Μονάχα φῶς.

Ὁ δρόμος χάνεται στὸ φῶς κι ὁ ἴσκιος τῆς μάντρας εἶναι σίδερο.
Μαρμάρωσαν τὰ δέντρα, τὰ ποτάμια κ᾿ οἱ φωνὲς μὲς στὸν ἀσβέστη τοῦ ἥλιου.
Ἡ ρίζα σκοντάφτει στὸ μάρμαρο. Τὰ σκονισμένα σκοίνα.
Τὸ μουλάρι κι ὁ βράχος. Λαχανιάζουν. 

Δὲν ὑπάρχει νερό.
Ὅλοι διψᾶνε. Χρόνια τώρα. 
Ὅλοι μασᾶνε μία μπουκιὰ οὐρανὸ πάνου ἀπ᾿ τὴν πίκρα τους.
Τὰ μάτια τους εἶναι κόκκινα ἀπ᾿ τὴν ἀγρύπνια,
μία βαθειὰ χαρακιὰ σφηνωμένη ἀνάμεσα στὰ φρύδια τους
σὰν ἕνα κυπαρίσσι ἀνάμεσα σὲ δυὸ βουνὰ τὸ λιόγερμα.

Τὸ χέρι τους εἶναι κολλημένο στὸ ντουφέκι
τὸ ντουφέκι εἶναι συνέχεια τοῦ χεριοῦ τους
τὸ χέρι τους εἶναι συνέχεια τῆς ψυχῆς τους -
ἔχουν στὰ χείλια τους ἀπάνου τὸ θυμὸ
κ᾿ ἔχουνε τὸν καημὸ βαθιὰ-βαθιὰ στὰ μάτια τους
σὰν ἕνα ἀστέρι σὲ μία γοῦβα ἁλάτι.
 
Ὅταν σφίγγουν τὸ χέρι, ὁ ἥλιος εἶναι βέβαιος γιὰ τὸν κόσμο
ὅταν χαμογελᾶνε, ἕνα μικρὸ χελιδόνι φεύγει μὲς ἀπ᾿ τ᾿ ἄγρια γένειά τους
ὅταν κοιμοῦνται, δώδεκα ἄστρα πέφτουν ἀπ᾿ τὶς ἄδειες τσέπες τους
ὅταν σκοτώνονται, ἡ ζωὴ τραβάει τὴν ἀνηφόρα μὲ σημαῖες καὶ μὲ ταμποῦρλα.

Τόσα χρόνια ὅλοι πεινᾶνε, ὅλοι διψᾶνε, ὅλοι σκοτώνονται
πολιορκημένοι ἀπὸ στεριὰ καὶ θάλασσα,
ἔφαγε ἡ κάψα τὰ χωράφια τους κ᾿ ἡ ἁρμύρα πότισε τὰ σπίτια τους
ὁ ἀγέρας ἔριξε τὶς πόρτες τους καὶ τὶς λίγες πασχαλιὲς τῆς πλατείας
ἀπὸ τὶς τρῦπες τοῦ πανωφοριοῦ τους μπαινοβγαίνει ὁ θάνατος
ἡ γλῶσσα τους εἶναι στυφὴ σὰν τὸ κυπαρισσόμηλο
πέθαναν τὰ σκυλιά τους τυλιγμένα στὸν ἴσκιο τους
ἡ βροχὴ χτυπάει στὰ κόκκαλά τους.

Πάνου στὰ καραούλια πετρωμένοι καπνίζουν τὴ σβουνιὰ καὶ τὴ νύχτα
βιγλίζοντας τὸ μανιασμένο πέλαγο ὅπου βούλιαξε
τὸ σπασμένο κατάρτι τοῦ φεγγαριοῦ.
 
Τo ψωμὶ σώθηκε, τὰ βόλια σώθηκαν,
γεμίζουν τώρα τὰ κανόνια τους μόνο μὲ τὴν καρδιά τους.

               Τόσα χρόνια πολιορκημένοι ἀπὸ στεριὰ καὶ θάλασσα
             ὅλοι πεινᾶνε, ὅλοι σκοτώνονται καὶ κανένας δὲν πέθανε -
                    πάνου στὰ καραούλια λάμπουνε τὰ μάτια τους,
                 μία μεγάλη σημαία, μία μεγάλη φωτιὰ κατακόκκινη
          καὶ κάθε αὐγὴ χιλιάδες περιστέρια φεύγουν ἀπ᾿ τὰ χέρια τους
                            γιὰ τὶς τέσσερις πόρτες τοῦ ὁρίζοντα.



 

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»…

 
 https://www.youtube.com/watch?v=NHkrH3S6sbo

ΜΠ ΜΠΡΕΧΤ , «Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»…



«”Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι”, ρώτησε τον κύριο Κ., η κόρη της σπιτονοικοκυράς του, “θα φερόντουσαν τότε καλύτερα στα μικρά ψαράκια;”.

“Βέβαια”, απάντησε αυτός, “αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα έκτιζαν στη θάλασσα γερά κουτιά για τα μικρά ψαράκια. Εκεί μέσα θα έβαζαν όλων των ειδών τις τροφές, φυτά και μικρά ζωάκια. Θα πρόσεχαν ώστε τα κουτιά να έχουν πάντα φρέσκο νερό, και θα έπαιρναν κάθε απαραίτητο μέτρο υγιεινής. Όταν, για παράδειγμα, κανένα ψαράκι θα πληγωνόταν στα πτερύγιά του, θα του τα έδεναν αμέσως, ώστε να μην πεθάνει μέσα στους καρχαρίες προτού να έρθει η ώρα του. Για να μην είναι τα ψαράκια ποτέ λυπημένα θα γίνονταν μεγάλα πάρτυ στο νερό. Γιατί τα ευτυχισμένα ψαράκια είναι πιο νόστιμα από τα λυπημένα. Και, φυσικά, θα υπήρχαν και σχολεία στα μεγάλα κουτιά. Εκεί τα μικρά ψαράκια θα μάθαιναν πώς να μπαίνουν κολυμπώντας στο στόμα των καρχαριών. Θα χρειάζονταν, για παράδειγμα, γεωγραφία για για να μπορούν να βρουν τους καρχαρίες που θα τεμπέλιαζαν κάπου εκεί. Το κύριο μάθημα θα ήταν, φυσικά, η ηθική μόρφωση των μικρών ψαριών. Θα διδάσκονταν πως το σπουδαιότερο και το ωραιότερο πράγμα για ένα μικρό ψαράκι είναι να προσφέρει τον εαυτό του χαρούμενα, και πως όλα πρέπει να πιστεύουν στους καρχαρίες, και πάνω απ’ όλα όταν λένε πως θα φτιάξουν ένα ωραίο μέλλον. Θα τα μάθαιναν ότι το μέλλον τους είναι σίγουρο μόνο εφόσον μάθουν να υπακούουν. Και πως όλα πρέπει να αποφεύγουν όλες τις ταπεινές, υλιστικές και μαρξιστικές τάσεις και να πληροφορούν αμέσως τους καρχαρίες, αν κάποιο απ’ αυτά θα είχε τέτοιες τάσεις….

Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα υπήρχε, βέβαια, και τέχνη. Θα υπήρχαν ωραίες εικόνες με δόντια καρχαριών, σε υπέροχα χρώματα, με τα στόματά τους και τους λαιμούς τους σα γνήσια γήπεδα όπου κανείς μπορεί να κυλιστεί και να παίξει. Τα θέατρα στο βυθό της θάλασσας θα έδειχναν έργα με ηρωικά μικρά ψαράκια να κολυμπούν ενθουσιασμένα μέσα στο λαιμό των καρχαριών, και η μουσική θα ήταν τόσο όμορφη που θα οδηγούσε τα ψαράκια σαν σε όνειρο, και αυτά κάνοντας τις πιο όμορφες σκέψεις θα κυλούσαν μέσα στο λαιμό των καρχαριών. Και θα υπήρχε, βέβαια, και θρησκεία…που θα δίδασκε ότι η αληθινή ζωή αρχίζει ουσιαστικά μέσα στα στομάχια των καρχαριών. Και αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, τότε τα μικρά ψάρια θα έπαυαν να είναι ίσα μεταξύ τους, όπως τώρα. Μερικά θα είχαν θέσεις και θα ήταν πιο πάνω από τα άλλα. Και τα μεγαλύτερα ψάρια θα είχαν δικαίωμα να τρώνε τα μικρότερα. Και αυτό θα ήταν υπέροχο για τους καρχαρίες, γιατί τότε θα μπορούσαν να καταβροχθίζουν ακόμα μεγαλύτερες μπουκιές. Και τα πιο σπουδαία από τα μικρά ψάρια, αυτά που θα είχαν θέσεις, θα διάταζαν τα άλλα. Και θα γινόντουσαν δάσκαλοι, αξιωματικοί και μηχανικοί που φτιάχνουν κουτιά. Με λίγα λόγια, θα μπορούσε να υπάρξει πολιτισμός στη θάλασσα μόνο αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι”.

(«Μπέρτολτ Μπρεχτ, Kalendergescichten”, παρμένο από το «Έβερετ Ρέιμερ, Το σχολείο είναι νεκρό, εκδ. Νεφέλη)

Το Παλλάδιο

πηγή  http://visaltis.blogspot.gr/2012/09/blog-post_28.html?spref=fb

Το Παλλάδιο

12:31 π.μ. | Αναρτήθηκε από Χρονολόγιο

Στην «Θεογονία» του Ησίοδου και στον «Ομηρικό Ύμνο» η θεά Αθηνά ονομάζεται Τριτογένεια, επειδή γεννήθηκε κοντά σε μια πηγή που ονομαζόταν Τριτωνίς. Οι αρχαίοι συγγραφείς διαφωνούν όσον αφορά τη χώρα που βρισκόταν η πηγή. Άλλοι έλεγαν πως βρισκόταν στην Βοιωτία, άλλοι πως βρισκόταν στην Κρήτη, άλλοι στην Αφρική (τη Λιβύη) και μερικοί στα πέρατα της γης, συγχέοντας την Αθηνά με τον Ωκεανό.

 Πολλές πόλεις επέμεναν πως η θεά γεννήθηκε σ’ αυτές κι είχαν για επιχείρημα τους πως κατείχαν τα Παλλάδια, τα αγάλματα της Αθηνάς, που είχαν πέσει ως έλεγαν, απ΄ τον ουρανό.

Όμως το Παλλάδιο, το πιο ονομαστό είναι το Παλλάδιο της Τροίας. Γράφει ο Απολλόδωρος ο Αθηναίος «ήταν ένα άγαλμα ύψους τριών πήχεων και παράσταινε τη θεά με τα πόδια ενωμένα και στο χέρι της το δεξιό κρατούσε ένα δόρυ όρθιο και στ’ αριστερό ρόκα και αδράχτι». Κατά το μύθο, το άγαλμα ετούτο το είχε η ίδια η θεά κατασκευάσει σύντροφος της Αθηνάς ήταν η Παλλάδα. Οι δυο νεαρές κοπέλες, η Παλλάδα και η Αθηνά,
γυμνάζονταν με ασκήσεις αρκετά βίαιες και μια μέρα τσακώθηκαν κι η Παλλάδα ετοιμαζόταν να χτυπήσει την θεά, μα ο Δίας που φοβήθηκε μήπως πάθει τίποτα η δική του κόρη, έβαλε μπροστά της ως ασπίδα την αιγίδα, τρόμαξε η Παλλάδα απ’ τη φοβερή ασπίδα και η Αθηνά τη χτύπησε και την άφησε νεκρή. Βαθιά απελπισμένη η θεά, έφτιαξε ένα ξύλινο ομοίωμα της νεκρής Παλλάδας κι έβαλε στο στήθος του την τρομερή αιγίδα και το τοποθέτησε προς τιμή της δίπλα στ’ άγαλμα του Δία. Και προσθέτει ο Απολλόδωρος : «Όταν η Ηλέκτρα (η θυγατέρα του Άτλαντα που απ’ αυτήν ο Δίας απόκτησε τον Ιασίωνα και τον Δάρδανο), μετά την ερωτική τους συνομιλία με το Δία, κατέφυγε κοντά στο άγαλμα αυτό, το «Παλλάδιο», ξάφνου ετούτο γκρεμίστηκε μαζί της στο Ίλιο, όπου ο Ίλος έφτιαξε ειδικό ναό γι’ αυτό και απέδωσε θεϊκές τιμές».

Κατά άλλο μύθο, το «Παλλάδιο» το έδωσε ο Δίας στον Δάρδανο, το βασιλιά των Τρώων και η σωτηρία της πόλης θα εξαρτιόνταν στο μέλλον από τη διατήρησή του. Ο Δάρδανος το τοποθέτησε στο άδυτο του ναού (στο μέρος που απαγορεύονταν η είσοδος). Και ένα δεύτερο Παλλάδιο τοποθετήθηκε στη σηκό του ιερού, όπου επιτρεπόταν η είσοδος και του λαού.

Στην «Ιλιάδα» ζητάει ο Έκτορας από τη μητέρα του να πάει μαζί με τις καλύτερες γυναίκες της πόλης στο ναό και να παρακαλέσει την Τρωάδα Αθηνά: «Πάτε στης Αθηνάς το ναό, πάρτε μαζί σας αρώματα και βάλτε στα γόνατα της θεάς τον πολυτιμότερο, το μεγαλύτερο απ’ όσους υπάρχουν στο παλάτι πέπλο, εκείνον που σου αρέσει περισσότερο και δώσ’ της την υπόσχεση πως θα θυσιάσεις στο ναό της δώδεκα δαμάλες, αν θελήσει να λυπηθεί το Ίλιο, τις γυναίκες της Τροίας και τα παιδιά τους, αν δεχτεί ν’ απομακρύνει από τα ιερά τείχη μας το γιο του Τυδέα». Γιος του Τυδέα ήταν ο Διομήδης, ένας από εκείνους που ήθελαν να αρπάξουν το τρωικό Παλλάδιο, για να επιταχύνουν την πτώση της Τροίας. Από τους σχετικούς μύθους με το Παλλάδιο προκύπτει πως η Αθηνά ήταν προστάτιδα του Ίλιου, όπως ήταν και πολλών άλλων ελληνικών πόλεων.(http://pantheon.20m.com)

Μελετώντας λοιπόν την θεογονία με τις Τιτανομαχίες, τις Γιγαντομαχίες, από εκείνη όμως την θέση που επιτρέπουν τα σύγχρονα τεχνολογικά και επιστημονικά κριτήρια, θα δούμε ότι είναι σχεδόν αδύνατον, να παραβλέψουμε ότι η πανάρχαια πληροφορία η οποία έφτασε σε εμάς ως μύθος, μας διηγείται ουσιαστικά γεγονότα και καταστάσεις όπως εκείνοι οι πόλεμοι, οι οποίοι δεν συνέβησαν μέσα στην φαντασία του συγγραφέα, αλλά συνέβησαν πραγματικά και αφορούν γιγαντιαίες συγκρούσεις δυνάμεων, τις οποίες σήμερα εμείς θα τολμούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως παγκόσμιες, πυρηνικές ή και διαστημικές!

Στην αρχαία ιστορία λοιπόν πολλών λαών, είναι καταγεγραμμένη με τον ανάλογο τρόπο πάντα, η ίδια πληροφορία η οποία δηλώνει την τότε ύπαρξη ενός τουλάχιστον πολιτισμού που περιγράφεται με υπερτεχνολογικές δυνατότητες, ίχνη του οποίου ίσως να μην υπάρχουν σήμερα μόνο μέσα στον γραπτό ή τον προφορικό λόγο, αλλά και σε εκείνον τον τόπο, όπου η πολιτισμική διάβρωση δεν μπόρεσε να εξαφανίσει. Δηλαδή στο διάστημα!
Παρακολουθώντας λοιπόν τις παρακάτω περιγραφές, ως σημαντική πληροφορία, μπορούμε να αντιληφθούμε την ύπαρξη εκείνου του πολιτισμού, με όλα τα τεχνολογικά του θαύματα, τα οποία μέχρι σήμερα διεκδικούσαν την ταυτότητα της φαντασίας και του παραμυθιού, επειδή οι καταγραφείς της ιστορίας τους στερούνταν το συγκριτικό μέγεθος το οποίο παρέχει η σημερινή εποχή.

ΗΣΙΟΔΟΥ ΘΕΟΓΟΝΙΑ
Σήμερα μεταξύ των αρχαίων αγαλμάτων της Αθηνάς συμπεριλαμβάνονται και εκείνα τα αγάλματα της τα οποία αποκαλούνται Παλλάδια...
Πίστευαν ότι τα Παλλάδια έπεφταν από τον ουρανό, και ότι το αληθινό ήταν ένα, το οποίο κατασκεύασαν και φιλοτέχνησαν η ίδια η Αθηνά μαζί με τον Δία, ενώ όλα τα άλλα ήταν αντίγραφα παρά το γεγονός ότι διατηρούσαν τις ιδιότητες του αυθεντικού. Πάντα γίνονταν πολύς αγώνας ώστε να αποκτηθεί κάποια πόλη Παλλάδιο, έτσι λοιπόν τα τιμούσαν ιδιαίτερα.

Ο Οδυσσέας και ο Διομήδης άρπαξαν κρυφά το Παλλάδιο το οποίο υπήρχε στην Τροία, δώρο που έριξε ο Ζευς σ’ αυτήν ώστε να έχει την προστασία του, κάνοντας τους Τρώες να ανησυχούν για την τύχη τους...
...Η πεποίθηση ότι το Παλλάδιο το έστελνε ο Δίας από τον ουρανό, δηλαδή ότι αυτό έπεφτε από τον ουρανό, κατ’ επέκταση ότι αυτό ερχόνταν από το πουθενά, δηλώνει σε εμάς ότι αυτό είχε την ιδιότητα να εμφανίζεται και να υλοποιείται εκ του μηδενός! Φαίνεται πάλι ότι δεν είναι τυχαίο ότι η θεά Παλλάδα Αθηνά είχε την ιδιότητα να παρουσιάζεται!
...η ιδιότητα αυτή της Παλλάδος Αθηνάς, να παρουσιάζεται, έχει άμεση σχέση με την ιδιότητα που είχε το Παλλάδιο να εμφανίζεται εκ του μηδενός, κάτι το οποίο καταγράφηκε στην ιστορία του μύθου, ως πτώση από τον ουρανό.

(Πηγή: Ελευθέριος Σαραγάς, περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 14,)

Λικέρ πορτοκάλι με κανέλα

Λικέρ πορτοκάλι με κανέλα

Απλές λύσεις

Λικέρ πορτοκάλι με κανέλα

10 μεγάλα πορτοκάλια (ακέρωτα και βιολογικά)

700 ml βότκα
250 ml κονιάκ

1/2 ξυλάκι κανέλας

600 ml νερό

600 γραμμ. ζάχαρη

1 αποστειρωμένο μεγάλο βάζο που κλείνει αεροστεγώς

Πλένουμε καλά τα πορτοκάλια και με κοφτερό μαχαίρι αφαιρούμε με προσοχή μόνο το εξωτερικό μέρος της φλούδας (μόνο το κίτρινο δηλαδή). Η φλούδα πρέπει να είναι όσο πιο λεπτή γίνεται. Εάν αφήσουμε το άσπρο μέρος θα πικρίσει το λικέρ!

Βάζουμε τις φλούδες σε μπολ. Τις πασπαλίζουμε με 2-3 κ.σ. από τη συνολική ζάχαρη και τις ζουλάμε με τα χέρια, να μαραθούν ελαφρώς. Τις βάζουμε στο αποστειρωμένο βάζο και ρίχνουμε μέσα το κονιάκ και τη βότκα. Σφραγίζουμε το βάζο και το αφήνουμε να σταθεί κλειστό για 10 μέρες.

Βάζουμε το νερό και τη ζάχαρη σε μια κατσαρόλα κι ανακατεύουμε μέχρι να πάρει βράση. Βράζουμε για 2΄-3΄. Αφήνουμε το σιρόπι να κρυώσει και το προσθέτουμε κρύο στο βάζο με τις φλούδες. Ρίχνουμε και την κανέλα. Σφραγίζουμε το βάζο και αφήνουμε το λικέρ να ωριμάσει για άλλη 1 εβδομάδα.

Σουρώνουμε το λικέρ σε τουλπάνι ή σε φίλτρο του καφέ. Το βάζουμε σε μπουκάλια και το σερβίρουμε παγωμένο.

Χρόνος ωρίμανσης: 3 εβδομάδες

argiro.gr

Σήμερα...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΗ

πηγή http://www.agiosarsenios.org/?page_id=82

Ο Άγιος Κυπριανός και η Αγία Ιουστίνη

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ

1.Ο ΜΑΓΟΣ

Ο Άγιος Κυπριανός γεννήθηκε το 211μ.Χ. περίπου στην Καρχηδόνα. Η Καρχηδόνα ήτανε παράλια πόλη της Βόρειας Αφρικής.

Ο Κυπριανός κατάγετο από μεγάλη και πλούσιαν οικογένεια Συγκλητικών. Ήτανε και πολύ έξυπνος και επιμελής στα γράμματα. Πήρε γι’ αυτό το λόγο σπουδαίαν μόρφωση και είχε κάνει λαμπρές σπουδές. Διακρίθηκε στη φιλοσοφία και τη ρητορική. Εξάσκησε το επάγγελμα του δικανικού ρήτορα και απόκτησε μεγάλη φήμη και πολλά χρήματα.

Δυστυχώς όμως τα χρήματα τα πολλά τον έκαμαν να ζη ζωή άνετη, ελεύθερη, αχαλίνωτη, απολαυστική και ηθικώς επιλήψιμη. Ήτανε ειδωλολάτρης και μάλιστα πολύ αφοσιωμένος στη λατρεία των ειδώλων. Το ειδωλολατρικό περιβάλλον τον έσπροχνε στην άτακτη εκείνη ζωή.

Το χειρότερο όμως ήταν, οτι είχεν επιδοθή και στη μαγεία. Ασχολείτο πολύ με την μαγική τέχνη, η οποία είχε πέραση την εποχή εκείνη, λόγο της ειδωλολατρίας. Είχε καταστή διάσημος μάγος της εποχής του. Πήγε μάλιστα και στη Αντιόχεια, που άκμαζε τότε στα γράμματα και με την ονομασία ” Συριάδες Αθήναι”, έδειξε τις ικανότητες του.

Πως όμως από ειδωλολάτρης και μάγος, έφτασε να γίνη Χριστιανός και Άγιος; Σ’ αυτό συντέλεσε το παρακάτω γεγονός…

2.Η Παρθένος Ιουστίνα

Από την Αντιόχεια κατήγετο η Αγία Ιουστίνα. Αυτή ήτανε κόρη ενός ιερέα των ειδώλων που ονομαζότανε Αιδέσιος. Η Ιουστίνα είχε μεν καλή καρδιά και προαίρεση, αλλά σαν ειδωλολάτρισσα, που ήτανε κι εκείνη στην αρχή, είχε πολλά αγκάθια, διότι ακολουθούσε την ασέβεια των γονιών της. Όσο μεγάλωνε στην ηλικία, τόσο γινώτανε και πιό γνωστική. Επειδή δε ήτανε καλοπροαίρετη, ο Θεός τη φώτισε, ώστε να βρή την πραγματική θεογνωσία, να πιστέψη στον μόνο Αληθινό Θεό και να περιφρονή την ειδωλολατρική θρησκεία.

Την βοήθησε σ’ αυτό πολύ κι ένας διάκονος από την Αντιόχεια, που ονομαζόταν Πραΰλιος. Από αυτόν άκουσε για την ενανθρώπιση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αυτός εξηγούσε το Μυστήριο της ένσαρκου οικονομίας, το πως δηλαδή οικονόμησε ο Θεός τα πράγματα, για να σώση τον κόσμο απο τον θάνατο της αμαρτίας, με το να γίνη άνθρωπος και να πάρη στον ώμο τους τους μετανοημένους. Εξηγούσε ακόμη πως γεννήθηκε, πως έζησε ο Κύριος, τι δίδαξε, ποιά ήταν τα θαύματα Του, πως σταυρώθηκε, πως ετάφη και τέλος πως αναστήθηκε.

Τ’ άκουσε αυτά η Ιουστίνα και στερεώθηκε στην Πίστη του Χριστού. Επιθυμούσε όμως να διδαχθή φανερά την χριστιανική θρησκεία, αλλά επειδή έταν νέα και παρθένα, ντρεπότανε. Γι’ αυτό πήγαινε κρυφά στην Εκκλησία, να ακούει θεία λόγια.

Δεν πέρασε όμως πολύς καιρός και είπε στην μητέρα της την Κληδονία:
- Δεν μου λες μητέρα, γιατί πιστεύουμε σ’ αυτούς τους θεούς, που είναι αναίσθητοι και χειροποίητοι; Ξέρεις τους Γαλιλαίους (Χριστιανούς); Αυτοί είναι σπουδαίοι και δυνατοί, διότι μόλις κανείς από αυτούς φανεί, οι δικοί μας θεοί τρέμουν και φεύγουν, σαν κλέφτες. Και είναι πράγματι κλέφτες, διότι κλέβουν την τιμή, που πρέπει να προσφέρουμε στον Θεό και κολάζουν τις ψυχές μας.

Η μητέρα της τ’ άκουσε αυτά, αλλά δεν σκόπευε ν’ αφήση τα είδωλα. Τα είπε όμως στον άντρα της. Κι’ αυτό, γιατί φοβότανε μήπως εκείνος το μάθη ξαφνικά και σκοτώση την κόρη του. Ο πατέρας της, ο Αιδέσιος, όταν τ’ άκουσε, άρχισε να αμφιβάλλη για τους θεούς του. Ήταν νύκτα και όταν κοιμήθηκε, είδε τον Χριστό μέσα σ’ Αγγέλους. Του έκαμε νεύμα και του είπε:
- Έλα σε Μένα και θα σου χαρίσω την Βασιλεία των Ουρανών.

Όταν ξύπνησε, δεν ήθελε καμιά άλλη απόδειξη, για να πιστέψει στον Χριστό. Πήρε, λοιπόν, την γυναίκα του και την κόρη του Ιουστίνα και πήγε στον Επίσκοπο, που τον λέγανε Όκτατο. Ο Επίσκοπος σαν άκουσε την οπτασία του, τον δέκτηκε και έπειτα από λίγο τους βάπτισε όλους.

Ο Αιδέσιος, ο πατέρας της Ιουστίνας, χειροτονήθηκε. Και από ιερέας των ειδώλων, έγινε Ιερέας του Θεού του Υψίστου και Ιερουργός των θείων Μυστιρίων. Έζησε έπειτα καθαρή και θεάρεστη ζωή. Έζησε δε έτσι ενάμισυ χρόνο και πήγε στον Κύριο, τον Οποίο αγάπησε ολόψυχα. Έπειτα από λίγο καιρό κοιμήθηκε και η μητέρα της Ιουστίνας

3. Τα μάγια του Κυπριανού δεν πιάνουν στην Ιουστίνα

Η παρθένος Ιουστίνα, έμεινε, βεβαίως, ορφανή από πατέρα και μητέρα, αλλά επρόκοπτε κάθε ημέρα στις αρετές.

Αφοσιώθηκε ολόψυχα στον Χριστό και το έργο Του. Έτρεχε στους αρρώστους, που προσπαθούσε ν’ ανακουφίζη. Εργαζόταν μαζί με άλλες κοπέλλες για να τις κατηχή και να τις φέρει κοντά στον Χριστό. Διέδιδε παντού τον λόγον Του Θεού. Από όλες τις αρετές περισσότερο υπερείχε η σεμνότητα και η αγνότητα της. Αγωνιζότανε να κρατηθή αμόλυντη και καθαρή από κάθε σαρκικό ρύπο και ένοχο λογισμό.

Ο φθονερός διάβολος δεν μπορούσε να την αφήση απολέμητη. Και να τι της έκαμε: Υπήρχε την εποχή εκείνη κάποιος νέος γραμματισμένος. Ήταν από ευγενή οικογένεια και αρκετά πλούσιος. Δυστυχώς όμως ήτανε ακόλαστος και ακράτητος στις σαρκικές ηδονές. Αυτός είδε επανειλημμένως την παρθένα Ιουστίνα, που πήγαινε Εκκλησία. Πληγώθηκε τότε η καρδιά του από το κάλλος της, αν και η μακαρία εκείνη παρθένος, αγωνιζότανε να μαραίνη την ομορφιά της.

Ο νέος αυτός της έκανε νεύματα, της έλεγε επαίνους και γλυκόλογα, της πρότεινε να την πάρη γυναίκα του. Αλλά η Ιουστίνα είχε δοθή στον Νυμφίο Χριστό και απέκρουσε μ’ επιμονή τον νεαρό Αγλαΐδα.

Ο Αγλαΐδας δεν σταμάτησε ως εκεί. Μαζί με μερικούς φίλους του, επεχείρησε να την απαγάγη βιαίως. Έτρεξαν όμως οι συγγενείς της οπλισμένοι και εκείνος, όταν τους είδε φοβήθηκε, κι έφυγε ντροπιασμένος.

Η παρθένος, στην επιμονή του τον έφτυνε και τον απέκρουε. Αλλά ο Αγλαΐδας και πάλι δεν απογοητεύτηκε. Από το πάθος του έρωτα έκανε κι άλλες πανουργίες κρυφά. Τέλος κατέφυγε στον μεγάλο τότε μάγο Κυπριανό, ο οποίος, όπως είπαμε, είχε σπουδάσει την φιλοσοφία και την μαγική τέχνη στην εντέλεια, και ο οποίος βρισκόταν στην Αντιόχεια για να δείξη τις ικανότητες του.

- Σε παρακαλώ, του είπε ο Αγλαΐδας, θέλω να κάμης μάγια, για να πετύχω τον σκοπό μου. Θέλω η Ιουστίνα να γίνη δική μου, και γω θα σου δώσω, όσα χρήματα και χρυσάφι θέλεις. Αλλοιώτικα θ’ αυτοκτονίσω (Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έγραψε εγκώμιο στον Μέγα Κυπριανό. Εκεί αναφέρει οτι εραστής της Ιουστίνης ήταν αυτός ο ίδιος ο Κυπριανός και όχι άλλος) .

Ο Κυπριανός του το υποσχέθηκε. Πήρε τότε τα μαγικά του βιβλία και έκαμε τα μάγια του, καλώντας μαγικά πνεύματα. Κατόπιν, με ένα δοχείο γεμάτο, ραντίσανε απ’ έξω το σπίτι της παρθένου Ιουστίνης. Ήτανε δε βέβαιος, πως τα μάγια θα πιάσουν. Άλλωστε πίστευε οτι δεν υπήρχε κανένα έργο που να μην μπορεί να το κάνει. Το να κάμη λοιπόν μια κοπέλλα να αγαπήση ένα νέο, το θεωρούσε ευκολώτατο. Κι όμως την Ιουστίνα δεν την πιάσανε τα μάγια του.

Τα μεσάνυχτα η Χριστιανή παρθένος, όπως είχε συνήθεια κάθε βράδυ, ξύπνησε, για να προσευχηθή. Αισθανότανε όμως κάτι περίεργες επιθυμίες. Και οι κακές αυτές επιθυμίες μέσα της άναβαν και φούντωναν. Τότε αυτή αντιστάθηκε στις επιθυμίες και πολεμούσε με την προσευχή. Έκαμε και το σημείο του Σταυρού, που είναι φοβερό όπλο εναντίον των δαιμόνων. Με αυτόν λοιπόν τον τρόπον, απαλλάχτηκε και ηρέμησε η Χριστιανή κοπέλλα από τους λογισμούς και τις πονηρές επιθυμίες.

Επειδή όμως είδε ο Κυπριανός, οτι δεν πέτυχε τον σκοπό του, μεταχειρίσθηκε κι άλλες μαγείες. Έκαμε δηλαδή και άλλα μάγια δυνατώτερα. Αλλά και πάλι δεν μπόρεσε να κάμη τίποτε. Στο τέλος έβαλε όλες του τις μαγικές δυνάμεις. Κάλεσε τα μεγαλύτερα πονηρά πνεύματα και ισχυρότερα, χωρίς πάλι να επιτύχη τίποτε.

Τελευταίο απ’ όλα ο σατανάς με τον οποίον είχεν συνεργασίαν και επικοινωνία ο Κυπριανός, μεταχειρίσθηκε τον εξής πανούργον τρόπον: Παρουσιάσθηκε στην Ιουστίνα σαν καλή και ευσεβής γυναίκα. Κατάφερε δε να πάρη την παρθένο και να πάνε στο σπίτι της, για να αλληλοβοηθούνται στην πνευματική ζωή και στην αρετή, σαν καλές πνευματικές αδελφές.

Σε μιά όμως συζήτηση περί παρθενίας της είπε με τρόπο η γυναίκα εκείνη:
- Για πες μου σε παρακαλώ, αν όλες οι γυναίκες έμεναν παρθένες, τότε κατ’ ανάγκη δεν θα χανόντανε οι ανθρώποι από τον κόσμο;

Μόλις άκουσε αυτά η Ιουστίνα, κατάλαβε την πλεκτάνη του δαίμονα και με την προσευχή και το σημείο του Σταυρού, τον έκαμε να εξαφανισθή!!

4. Ο Κυπριανός μετανοεί

Η αποτυχία αυτή του Κυπριανού, τον έκανε να εξετάση τι ήτανε αυτή η κοπέλλα η Ιουστίνα, που δεν την πιάνανε τα μάγια. Τότε έμαθε, οτι ήτανε Χριστιανή και με τη δύναμη του Σταυρού συνέτριβε κάθε δαιμονική ενέργεια. Τότε λοιπόν, εννόησε, οτι οι Χριστιανοί, έχουν μεγαλύτερη δύναμη από την δική του. Και οτι τους πιστούς Χριστιανούς δεν τους πιάνουν τα μάγια. Παρακολούθησε κατόπιν και αυτός την Ιουστίνα και θαύμασε την αρετή της.

Τέλος αποφάσισε κι αυτός να προσέλθη σ’ αυτή την θρησκεία, η οποία είχε τέτοια δύναμη και η οποία αναδεικνύει τόσον ενάρετους ανθρώπους.

Ο Κυπριανός, έβλεπε, οτι η Εκκλησία και πριν δια μέσου των οργάνων Της, έρριχνε τα δίχτυα Της, για να τον τραβήξει στην Πίστη του Χριστού και την αντέκρουε. Τώρα όμως που είδε οτι η δύναμη των πονηρών πνευμάτων, με τα οποία συνεργαζόταν, ήταν ανίσχυρη μπροστά στους Χριστιανούς, αποφάσισε να αρνηθή την ειδωλολατρία και την μαγική τέχνη και να προχωρήση οριστικά στον Χριστιανισμό. Τον βοήθησε κι ένας Ιερέας ο Καικίλιος, από τον οποίον και πήρε το ίδιο όνομα κατά την βάπτιση του σαν Χριστιανός τώρα.

Μάζεψε έπειτα όλα τα μαγικά του βιβλία και όλα τα είδωλα, τα αγάλματα των ειδωλολατρικών θεών. Τα έφερε και τα έκαψε μπροστά στον Επίσκοπο. Πώλησε έπειτα τα υπάρχοντα του και τα χρήματα τα έδωσε στην Εκκλησία για τους φτωχούς και για τις ανάγκες Της. Αποτραβήχτηκε στη συνέχεια αμέσως στην μοναξιά. Δόθηκε στην μελέτη των Αγίων Γραφών και των εκκλησιαστικών συγγραφέων. Περισσότερο προτιμούσε τον Τερτυλλιανό.

Πέρασε έτσι το στάδιο του κατηχούμενου. Αναστέναζε και έκλαιε για την προηγούμενη του αμυαλωσύνη. Προσευχότανε ακατάπαυστα στο Θεό. Μούσκευε το προσκέφαλο του από τα δάκρυα της μετανοίας. Δεν τολμούσε ν’ αναφέρη τ’ όνομα του Θεού από ταπεινοφροσύνη, διότι σκεπτόταν τις αμαρτίες του, που είχε κάνει μπροστά στα μάτια του Θεού.

Το Μέγα Σάββατο του 246 μ.Χ. όλη τη νύχτα προσευχόταν και έκλαιε. Το πρωί πήγε στην Εκκλησία. Στον όρθρο άκουσε το ψαλμικό ” Είδες Κύριε, μη παρασιωπήσης Κύριε, μη φύγεις απ’ εμένα και να καταλαβαίνει το παιδί μου το αγαπητό, το οποίο ευαρέστησα”. Επίσης άκουσε κι εκείνο που λέει ” Ο Χριστός μας εξαγώρασε απο την κατάρα του νόμου, αφού έγινε ο ίδιος κατάρα για χάρη μας”.

Αυτά που άκουσε, του δώσανε θάρρος, οτι ο Θεός τον δέχεται. Τότε ειρήνευσε η ψυχή του. Την ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου αξιώθηκε να βαπτισθή. Ήτανε 35 χρονών τότε, και η χαρά που αισθάνθηκε ήταν απερίγραπτη.

5. Χειροτονείται

Έπειτα από ένα μήνα, χειροτονήθηκε με τη σειρά αναγνώστης, υποδιάκονος και διάκονος. Δέχθηκε από τον Θεό θείαν έμπνευση και δύναμη εναντίον των παθών. Του δόθηκε από τον Θεό και ειδική Χάρη εναντίων των δαιμόνων, να λύνη δηλαδή τα μάγια και να διώχνη τους δαίμονες, τους οποίους είχε υπηρετήσει προηγουμένος.

Οι ειδωλολάτρες προσπαθήσανε με τους ιερείς τους και τους λόγιους τους να τον αποσπάσουνε από την νέα Πίστη του, αλλά η Πίστη του στο Χριστό ήτανε τόσο μεγάλη, που του είχε γεμίσει όλη του τη ζωή και όλη του την ύπαρξη. Ήταν έτοιμος, για την Πίστη του Χριστού ν’ αγωνισθή και να πεθάνη.

Εργαζότανε εντατικά, για την εξάπλωση και πιό πέρα. Μέσα στην πόλη της Καρχηδόνας δίδασκε τους νέους που ποθούσαν μιά ανώτερη επιστημονική μάθηση. Σε συναθροίσεις, που γινόντανε μέσα στα σπίτια, ακουγότανε η φωνή του Κυπριανού, που παρακινούσε τους πιστούς να δοθούν ολόψυχα στην Πίστη του Χριστού.

Ένα έτος μετά το άγιο Βάπτισμα δέχεται, έπειτα από επίμονη απαίτηση όλων, να γίνει ιερέας. Τότε λοιπόν έγινε και ο καθημερινός διδάσκαλος του ποιμνίου του. Ο άμβωνας αστράπτει και βροντά. Κατακτά και στερεώνει τις ψυχές με τα λόγια του, αλλά και με την πύρινη πίστη του.

Έπειτα από δύο χρόνια, το 248 μ.Χ., πέθανε ο Επίσκοπος Καρχηδόνος Δονάτος. Όλοι ζητούσανε, για επίσκοπο τον Κυπριανό. Ο Κυπριανός αισθανότανε, οτι υπήρξε αμαρτωλός προτήτερα και οτι πολύ του ήτανε που έγινε και Ιερέας. Βεβαίως, το Βάπτισμα τον είχε καθαρίσει τελείως. Εκείνα τ’ αμαρτήματα, που είχε κάμει τότε, ήτανε ασφαλώς κωλύματα για την Ιερωσύνη και για την Αρχιερωσύνη. Αλλά επειδή γίνανε πριν από το Βάπτισμα ήτανε καθαρός από αυτά.

Για να αποφύγη, λοιπόν, κρύφτηκε σ’ ένα φιλικό του σπίτι. Μαθέφτηκε όμως το σπίτι εκείνο και ο λαός ώρμησε και το περικύκλωσε. Απαιτούσε επίμονα από τον Κυπριανό να δεχτή την Επισκοπική χρειροτονία.

- Εγώ τους έλεγε, είμαι νεόφυτος. Μόλις πριν δύο χρόνια βαπτίστηκα. Άλλωστε υπάρχουν άλλοι, που είναι αρχαιότεροι και καλύτεροι από μένα. Αυτούς να κάνετε.

Ο λαός όμως απειλούσε να τον αρπάξη δια της βίας. Αναγκάστηκε στο τέλος να ενδώση. Και σε ηλικία 37 χρονών χειροτονήθηκε Επίσκοπος Καρχηδόνας.

6. Η δράση του

Καταγίνεται τώρα, σαν Επίσκοπος, και εκτελεί με πολύ ζήλον τα ποιμαντικά του καθήκοντα. Με τη δύναμη των λόγων του, με τις επιστολές του, και με τον θεοφιλή και ενάρετο βίον του οδήγησε αναρίθμητους άπιστους στον Χριστό. Τότε και την ευγενή παρθένον Ιουστίνα, την έκαμε διάκονο της Εκκλησίας του Χριστού. Αυτή προτήτερα λεγόταν Ιούστα, αλλά κατά την χειροτονία της, της δόθηκε το όνομα Ιουστίνα και την συναρίθμησε με τους διακόνους της Εκκλησίας. Την έκαμε μάλιστα και ηγουμένη των ασκητριών της Καρχηδόνας, κι αυτή τους φερότανε σαν μητέρα τους.

Η φήμη του Κυπριανού ξαπλώθηκε, όχι μόνο στην Καρχηδόνα, αλλά και σ’ όλη τη Δύση και την Ανατολή. Έπειτα από δύο χρόνια, από τότε που έγινε Αρχιερέας, το 250μ.Χ. ξέσπασε εναντίων των Χριστιανών της Καρχηδόνας ο διωγμός από τον Δέκιο. Στα αμφιθέατρα της Καρχηδόνας έριχναν τους Χριστιανούς οι ειδωλολάτρες στα άγρια θηρία για να τους εξαλείψουν μ’ αυτόν τον απάνθρωπο τρόπο.

” Και ο Κυπριανός να ριχτή στα λιοντάρια”.

Οι αρχές τον ζητούσανε παντού, αλλά δεν τον εύρισκαν. Ο Κυπριανός κατέφυγε κάπου και από εκεί έδινε τις οδηγείες του. Κρύφτηκε όχι διότι φοβότανε τον θάνατο που θα του έδινε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου, αλλά διότι είχε υπόψιν του εκείνο που είπε ο Κύριος ” Όταν από μιά πόλη σας καταδιώκουν να φεύγετε στην άλλη”.

Από εκεί, όπως είπαμε, σαν καλός ποιμένας, φρόντιζε για το ποίμνιο του. Το στήριζε συνεχώς με τις επιστολές του. Από εκεί επίσης αγωνιζόταν για να εξαλείψη εξ ολοκλήρου το πνεύμα της ειδωλολατρίας.

Ο Κυπριανός μετά από περισσότερο από ένα χρόνο επέστρεψε στην Καρχηδόνα, το 251 μ.Χ. μετά το Πάσχα.

7. Στον καιρό της πανώλης

Το 252 μ.Χ. εξερράγη νέος διωγμός εναντίον των Χριστιανών, από τον αυτοκράτορα Γάλλο. Οι Χριστιανοί φυλακίζονταν και βασανίζονταν σε σκληρά μαρτύρια. Ο Κυπριανός νουθετούσε τους πιστούς και τους παρακινούσε να σκέφτονται μόνο την ουράνια δόξα και να θέλουν τα μαρτύρια από τα ξίφη, τις φωτιές και τα θηρία. Αυτά, έλεγε, μας φέρνουν την μακαριότητα. Με μεγάλο, αλλά πρόσκαιρο πόνο, μας χαρίζουν την αιώνια Βασιλείαν των Ουρανών.

Συγχρόνως με τον διωγμό, προέκυψε και η επιδημία της ανίατης τότε ασθένειας πανώλης. Συμφωρά μεγάλη!  Πέθαιναν κατά χιλιάδες στην Καρχηδόνα.  Οι ανθρώποι φεύγανε από την πόλη για να σωθούνε. Άλλοι πέφτανε στους δρόμους και στα σπίτια τους μισοπεθαμένοι. Κανένας δεν τους κοίταζε. Κανένας δεν φρόντιζε τους ασθενείς. Κανένας δεν έθαβε τα πτώματα, τα οποία σάπιζαν μέσα στην πόλη και την γεμίζανε με φρίκη και μολυσμό.

* * *

Τότε ο Κυπριανός, μάζεψε τους Χριστιανούς και τους είπε να δείξουν την χριστιανική τους Αγάπη. Να την δείξουν όχι μόνο στους άλλους Χριστιανούς αλλά και στους διώκτες και εχθρούς τους, τους ειδωλολάτρες. Πράγματι οι Χριστιανοί  συγκέντρωσαν χρήματα και προμήθειες και με αυτοθυσία ριχτήκανε στην περιποίηση των αρρώστων και την ταφή των νεκρών, χωρίς να φοβούντε μην κολλήσουν κι αυτοί την ανίατη αυτή αρρώστια. Και όπως τους είπε ο Κυπριανός, περιποιούνταν όχι μόνο τους Χριστιανούς, αλλά και τους διώκτες τους, τους ειδωλολάτρες. Κινούμενοι από την αγάπη του Χριστού δεν φοβούνταν τον θάνατο. Βοηθούσανε όλους ανεξαιρέτος πιστούς και άπιστους. Τι ύψος αγάπης! Αυτή την αγάπη μόνο στους οπαδούς του Χριστού τη βρίσκει κανείς. Πουθενά αλλού! Αυτή η στάση των Χριστιανών έκαμε και αυτούς τους εθνικούς να θαυμάσουν και να τους εκτιμήσουνε.

* * *

Κάποτε πολλοί ληστές μπήκανε στην χώρα της Νομαδικής. Συλλάβανε πολλούς Χριστιανούς και τους πήρανε αιχμαλώτους. Οι Επισκόποι ειδοποίησαν για τούτο το συμβάν τον Κυπριανόν στην Καρχηδόνα. Εκείνος τότε παρακίνησε τους Χριστιανούς και όλοι συνείσφεραν για την απελευθέρωση των αιχμαλώτων. Συγκεντρώθηκε έτσι ένα μεγάλο ποσό. Με αυτό εξαγοράσανε τους αιχμαλώτους.

8. Αντιμέτωπος με τον Πάπα

Ο Κυπριανός αντιστάθηκε και στον Πάπα Στέφανο. Ο Πάπας υποσύριζε, οτι το Βάπτισμα των αιρετικών είναι έγκυρο. Οι Επίσκοποι όμως της Ανατολής υποστηρίζανε, οτι είναι άκυρο και οτι, όσοι είναι βαπτισμένοι από αιρετικούς, να ξαναβαπτίζωνται. Ο Κυπριανός συμφωνούσε με την γνώμη των Ανατολικών και όχι του Πάπα.

Ο Πάπας ήθελε να αφορίση τον Κυπριανό. Τότε ο Κυπριανός συγκάλεσε τρείς τοπικές Συνόδους στην Καρχηδόνα: Την πρώτη, το 255μ.Χ. την δεύτερη το 258μ.Χ. και την τρίτη πάλι το ίδιο έτος. Η κάθε μια με συμμετοχή 30, 79 και 87 Επισκόπων αντίστοιχα. Στην τρίτη Σύνοδο βγήκε κανόνας, που ορίζει, οτι όλοι οι βαπτισμένοι από αιρετικούς πρέπει να ξαναβαπτίζωνται. Διότι το βάπτισμα των αιρετικών είναι άκυρο. Αυτό ήταν αντίθετο από εκείνο που υπεστήριζε ο Πάπας, αλλά ο Κυπριανός κοίταζε την Ορθοδοξία και όχι τι θα πη ο Πάπας. Δεν τον αναγνώριζε βλέπετε, από τότε αλάθητο τον Πάπα ούτε σαν παγκόσμιο Επίσκοπο. Τον ελέγχει μάλιστα για ” το σκληρόν πείσμα του αδελφού μας Στεφάνου”.