Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2018

Η θεωρία των 4 γεύσεων - Γλυκό, πικρό, αλμυρό, ξινό

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
awakengr.com
Η θεωρία των 4 γεύσεων - Γλυκό, πικρό, αλμυρό, ξινό Η Θεωρία των 4…
 


Η Θεωρία των 4 γεύσεων ανήκει στον μέγα γιατρό Ιπποκράτη.

ippokratis 

Ο Ιπποκράτης έχει αφήσει ένα τεράστιο έργο πίσω του, την «Ιπποκρατική Συλλογή», μια κληρονομιά 59 τόμων, που ακόμα και σήμερα μελετάται από επιστήμονες και χρησιμοποιείται σαν πολύτιμο βοήθημα στην σύγχρονη ιατρική και διατροφολογία. Αναφέρεται τόσο στην πρόληψη και θεραπεία, όσο και στο περιβάλλον και την διατροφή. Π.χ. στα έργα του «Περί τροφής» και «Περί Διαίτης» θα δούμε ότι προτείνει ό, τι ακριβώς μας προτείνουν και οι σύγχρονοι διατροφολόγοι. Συγκεκριμένα, η Ιπποκράτειος Διατροφή μας λεει ότι η φύση είναι ο καλύτερος γιατρός. Μεταξύ των άλλων, υποστηρίζει την ισορροπία που πρέπει να έχουμε στις γεύσεις μας. Δεν αποκλείουμε από την διατροφή μας καμία γεύση, όλες τους παίζουν σημαντικό ρόλο στην ισορροπία του οργανισμού και την σωστή λειτουργία του, αρκεί να καταναλώνονται στις ποσότητες που πρέπει.
Εδώ θα ήθελα να σταθώ λίγο παραπάνω και να το αναλύσω, γιατί το θεωρώ πολύ σημαντικό.
Αλμυρό = Καρδιακά νοσήματα, πίεση!
geuseis

Το ακούμε πλέον συνεχώς από τους γιατρούς: Μειώστε ή αποκλείστε εντελώς το αλάτι από την διατροφή σας! Δύσκολο ε; Όπως και να το κάνουμε, το αλάτι νοστιμίζει… Όλα όμως είναι μια συνήθεια. Ο πρώτος καιρός είναι δύσκολος. Αλλωστε, τώρα πια υπάρχουν στην αγορά και πιο υγιεινές επιλογές όσον αφορά το αλμυρόν του πράγματος. Σε καταστήματα υγιεινών τροφών θα βρείτε υποκατάστατα αλατιού, που περιέχουν ένα μικρό ποσοστό χλωριούχου νατρίου ή ακόμα και καθόλου. Αυτά τα προϊόντα περιέχουν κυρίως χλωριούχο κάλιο, το οποίο το παίρνουμε από λαχανικά, βότανα και μπαχαρικά. Επίσης, μια καλή επιλογή είναι και το ορυκτό αλάτι Ιμαλαϊων.
Ξινό = Καθαρισμός του οργανισμού και καταπολέμηση καρκινικών κυττάρων!
geuseis2

Πόσο «ξινή» είναι η διατροφή μας; Πόσο συχνά χρησιμοποιούμε λεμόνι; Μήπως ρίχνουμε μόνο λίγο χυμό στην σαλάτα μας; Πιστεύετε ότι αυτή η ποσότητα αρκεί; Αν δείτε τα οφέλη από την κατανάλωση του λεμονιού, σίγουρα θα πείτε ότι πρέπει να το τρώτε τουλάχιστον σε 10πλάσια ποσότητα καθημερινά. Δείτε λοιπόν τι μας προσφέρει το ξινό του λεμονιού: Τα λεμόνια μπορεί να είναι όξινα, δημιουργούν όμως αλκαλικές βάσεις, και βοηθούν στην εξισορρόπηση του pH. Η βιταμίνη C που περιέχει βοηθάει στην καταπολέμηση των μολύνσεων. Καθαρίζει το έντερο και συντελεί στην ομαλή λειτουργία του. Για το συκώτι, το κυριότερο εργοστάσιο του οργανισμού μας, είναι το καλύτερο τονωτικό, γιατί διαλύει το ουρικό οξύ και τα διάφορα δηλητήρια και υγροποιεί την χολή. Βοηθάει επίσης στην διάσπαση και αποβολή των λίθων της χολής, των νεφρών και γενικά των εναποθέσεων του ασβεστίου. Τα λεμόνια έχουν αντιβακτηριδιακές ιδιότητες. Σύμφωνα με έρευνες, ο χυμός λεμονιού μπορεί να σκοτώσει τα βακτήρια της μαλάριας, της χολέρας, του τύφου, της διφθερίτιδας και άλλων ασθενειών. Επίσης, περιέχουν 22 αντικαρκινικές χημικές ενώσεις, μεταξύ των οποίων και η λεμονίνη. Πρόκειται για έλαιο, που καταπολεμά ή και σταματά τη μεγέθυνση των καρκινικών όγκων και τη διαίρεση των καρκινικών κυττάρων. Αυτά είναι μόνο λίγα από τις πολλές ευεργετικές ιδιότητες του λεμονιού. Αξίζει λοιπόν να το χρησιμοποιήσουμε … με το κιλό! Προσθέστε το σε σαλάτες, φαγητά, ροφήματα. Πιείτε νερό με λεμόνι αντί για αναψυκτικό. Τρίψτε και λίγη φλούδα σε ψιλό τρίφτη, δίνει πολύ ωραίο άρωμα.
Γλυκό = Καρκίνος!
geuseis5

Οι όγκοι είναι γεμάτοι από ζάχαρη! Ας φάμε λοιπόν λίγο γλυκό, ίσα για να ικανοποιήσουμε την γεύση μας. Δεν χρειάζεται να κάνουμε το σώμα μας ζαχαροπλαστείο. Άλλωστε, την ανάγκη μας για γλυκό μπορούμε να την καλύψουμε άνετα με καλούς υδατάνθρακες όπως δημητριακά, ψωμί και ζυμαρικά ολικής αλέσεως, κριθάρι, βρώμη, ρύζι πλήρες, φρούτα, λαχανικά, φασόλια και φακές.
Πικρό = Υγεία!
thai kitchen food spice herb pepper mint lemon grass red onion garlic chilly ginger for cooking original eastern food syle on top wood table

«Ό, τι είναι πικρό στο στόμα, είναι καλό για το στομάχι». Η συστηματική λήψη πικρών ουσιών: 1) Δυναμώνει το συκώτι. Το δυνατό συκώτι διώχνει τον καρκίνο. 2)Βελτιώνει τον μεταβολισμό και μειώνει την χοληστερίνη. 3) Μειώνει τις τιμές του σακχάρου του αίματος.
Ως πικρές τροφές θεωρούμε το κρεμμύδι, το σκόρδο, το τζίντζερ (πιπερόριζα), καυτερές πιπεριές, κουκούτσια βερίκοκου. Εκτός από τα κουκούτσια βερίκοκου που θα καταναλώσετε μόνο 4-6 ημερησίως, τρώτε άφοβα μεγάλες ποσότητες από τις άλλες πικρές τροφές. Καθαρίζουν τον οργανισμό από τις τοξίνες και τα δηλητήρια. Μειώνουν σημαντικά την ινσουλίνη και την γλυκόζη, και έχουμε καλύτερη λειτουργία χολής και συκωτιού. Επίσης, σκοτώνουν τα διάφορα μικρόβια και βακτήρια , κι έτσι έχουμε ενίσχυση του οργανισμού ενάντια στις ασθένειες και μεγαλύτερη ανοσία. Ναι, δεν είναι και ό, τι καλύτερο να μυρίζετε σκορδίλα ή κρεμμυδίλα, λένε όμως ότι αν μασήσετε λίγο μαϊντανό, η άσχημη μυρωδιά φεύγει. Και στο κάτω κάτω, μάθετε όλη την οικογένεια να τρώει απ ’αυτές τις τροφές. Μιλήστε σε συναδέλφους και φίλους, και πείσετε τους να κάνουν το ίδιο. Μπορείτε επίσης να τα χρησιμοποιείτε μαγειρεμένα στα φαγητά σας, όπου μειώνεται η έντονη οσμή. Το τζίντζερ δε, μπορείτε να το χρησιμοποιείτε τόσο στα φαγητά, στα γλυκά ,στα ροφήματα όσο και στα ιδιοσκευάσματα (τουρσιά, κομπόστες κλπ).
Τι λέτε λοιπόν μετά απ’ όλα αυτά; Αξίζει τον κόπο να αλλάξουμε λίγο την διατροφή μας και να εξισορροπήσουμε κάπως τις τιμές γλυκού-αλμυρού με ξινού-πικρού;
Το παραπάνω κείμενο είναι απόσμασμα απο το βιβλίο «Φαγούδια με Βιο-λογικές Αποπλανήσεις»
 

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2018

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ-Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΩΝ.

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ-Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΩΝ.
Το 1938 η "Νέα Εστία" δημοσιεύει τα ποιήματά του, ενώ ο ίδιος στρατεύεται και υπηρετεί στην Ξάνθη με την ειδικότητα του ημιονηγού. Το 1939 παίρνει το δίπλωμα του ραδιοτηλεγραφητή κατωτέρας τάξεως. Στον πόλεμο του ’40 φεύγει για την Αλβανία, όπου υπηρετεί αρχικά ως ημιονηγός τραυματιοφορέας και αργότερα, λόγω της ειδικότητάς που είχε ως ασυρματιστής, χρησιμοποιείται στο σταθμό υποκλοπής της ΙΙΙ Μεραρχίας. Στο περιοδικό "Λόγχη" δημοσιεύει το πεζογράφημά του "Στο Άλογό μου". Με τη συνθηκολόγηση του ελληνικού στρατού επιστρέφει πεζή στην Αθήνα.
Στη διάρκεια της Κατοχής, ο Καββαδίας περνάει στις γραμμές της Εθνικής Αντίστασης και γίνεται μέλος του ΕΑΜ. Την ίδια ακριβώς περίοδο γίνεται και μέλος του ΚΚΕ. Εντάσσεται, επιπλέον, στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, παρά το γεγονός ότι είχε τυπώσει τότε μόνο ένα βιβλίο, το Μαραμπού, ενώ το όριο ήταν τα τρία βιβλία. Είναι όμως ενεργός λογοτεχνικά, γράφοντας ποιήματα, ορισμένα εξ αυτών αντιστασιακά, με πιο χαρακτηριστικό το ποίημα "Στον τάφο του ΕΠΟΝίτη" και "Αθήνα 1943", με το ψευδώνυμο Α. Ταπεινός, στο περιοδικό "Πρωτοπόροι". Το 1944 μεταφράζει μαζί με τον Βασίλη Νικολόπουλο, το έργο του Ευγενίου Ονήλ "Το Ταξίδι του Γυρισμού". Στις αρχές του 1945 γίνεται επικεφαλής του ΕΑΜ Λογοτεχνών-Ποιητών, θέση την οποία παραχωρεί στις 6 Οκτώβρη του ίδιου έτους στον Νικηφόρο Βρεττάκο, εξαιτίας της αναχώρησής του από την Ελλάδα με το πλοίο "Κορινθία". Η ασφάλεια τού έδωσε άδεια, καθώς θεωρείτο ανενεργός κομμουνιστής. Πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο το 1975.

ομορφο μοτιφ

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.



«Οι κηπουροί της Θεσσαλονίκης: Κοινωνικές πτυχές και ιδιαιτερότητες της Στρατιάς της Ανατολής, 1915-1918»

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.
 
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ
Μουσείο ιστορίας
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ ► ΟΙ ΚΗΠΟΥΡΟΙ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Κοινωνικές πτυχές και ιδιαιτερότητες της
Στρατιάς της Ανατολής, 1915-1918

Με την ομιλία της ιστορικού Λένας Κορμά, επιστημονικού μέλους της Γαλλικής Σχολής Αθηνών, με θέμα «Οι κηπουροί της Θεσσαλονίκης: Κοινωνικές πτυχές και ιδιαιτερότητες της Στρατιάς της Ανατολής, 1915-1918», συνεχίζεται το Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2018, ώρα 11:30, στο αμφιθέατρο «Γιάννη Περτσελάκη» του Ιστορικού Μουσείου Κρήτης το αφιέρωμα της Εταιρίας Κρητικών Ιστορικών Μελετών στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το φθινόπωρο του 1915 στρατεύματα της Entente (Εγκάρδιας Συνεννόησης), ύστερα από μια αποτυχημένη εκστρατεία στα Δαρδανέλλια, αποβιβάστηκαν στη Θεσσαλονίκη και συγκρότησαν τη Στρατιά της Ανατολής με στόχο να βοηθήσουν τη Σερβία στην επίθεση που δεχόταν από τις Κεντρικές Δυνάμεις. Η τελική ωστόσο υποχώρηση των σερβικών στρατιωτικών μονάδων υποχρέωσε τους Συμμάχους να παραμείνουν άπραγοι στη Θεσσαλονίκη για μεγάλο χρονικό διάστημα. Για τον λόγο αυτό, o Ζορζ Κλεμανσώ τους αποκάλεσε κηπουρούς της Θεσσαλονίκης. Τα στρατεύματα αυτά βρέθηκαν σε μια Ελλάδα, που ενώ παρέμενε ακόμα ουδέτερη ως προς τη συμμετοχή της στον Πόλεμο, αντιμετώπιζε ήδη εσωτερικές πολιτικές και διπλωματικές εντάσεις, οι οποίες συνεπάγονταν και έντονες ανακατατάξεις.
Η ομιλία εστιάζει σε ορισμένες κοινωνικές πτυχές της παρουσίας των συμμαχικών στρατευμάτων στην Ελλάδα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ειδικότερα, θα εξετάσει τη σχέση της Γαλλικής Σχολής Αθηνών με τη Στρατιά και το έργο της Διεύθυνσης της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας της Στρατιάς της Ανατολής, με αναφορά και στις σχετικές πολιτικές προεκτάσεις. Επιπλέον, έμφαση θα δοθεί σε μια ακόμη ιδιαιτερότητα του Μακεδονικού Μετώπου, στον τομέα της υγείας, καθώς σε σύγκριση με τα άλλα δύο μέτωπα (Δυτικό-Ανατολικό), το μεγαλύτερο ποσοστό των θανάτων δεν οφείλεται σε πολεμικά αίτια αλλά σε μολυσματικές –εξωτικές– ασθένειες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του έργου που επιτελούνταν για την περίθαλψη και προστασία των στρατευμάτων αλλά και των τοπικών πληθυσμών ήταν ο Ανθελονοσιακός Αγώνας.
Η Λένα Κορμά είναι επιστημονικό μέλος της Γαλλικής Σχολής Αθηνών, συνυπεύθυνη με τον Τάσο Αναστασιάδη του πενταετούς προγράμματος για την κοινωνική ιστορία της Στρατιάς της Ανατολής. Το 2009 υποστήριξε στην Université de Paris I-Panthéon –Sorbonne, ως υπότροφος του Ιδρύματος «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης», τη διδακτορική της διατριβή με θέμα τα όρια της κοινωνικής και οικονομικής μετανάστευσης των προσφύγων της Μικράς Ασίας στη Γαλλία, 1916-1939. Υπήρξε μεταδιδακτορική ερευνήτρια του Ιδρύματος Παιδείας και Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, της Γαλλικής Σχολής Αθηνών (EFA). Επίσης, συμμετείχε ως εξωτερική μεταδιδακτορική συνεργάτις στο πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου για την ελληνική ιστοριογραφία στον 20ό αιώνα, στο πλαίσιο της Δράσης Αριστείας.
Η είσοδος στην ομιλία θα είναι ελεύθερη για το κοινό.

Προσεχής Ομιλία
Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2018, ώρα 11.30΄
Maurice Born, ιστορικός ερευνητής
«Legio patria nostra. Περίπατος στη Λεγεώνα των Ξένων με τον Στυλιανό Αμανάκη».


www.instagram.com/historical_museum_of_crete www.twitter.com/Istoriko www.linkedin.com/company/historicalmuseumofcrete/

Απλοί, χωριάτικοι τηγανίτες

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.
Φτιάχνουμε το χυλό απόψε και τηγανίζουμε αύριο απλούς χωριάτικους τηγανίτες, "για να μη τρυπήσει ο Άι Ανδρέας τα τηγάνια μας" ! Νέα ανάρτηση με το πιο απλό γλύκισμα!
 
cretangastronomy.gr
Για τον Άγιο Ανδρέα τον Τρυποτηγανά! Από την πρώτη χρονιά που…

Απλοί, χωριάτικοι τηγανίτες

Για τον Άγιο Ανδρέα τον Τρυποτηγανά!

Από την πρώτη χρονιά που δημιουργήθηκε αυτό το blog είχα κάνει ανάρτηση για το έθιμο που έχουμε στην περιοχή μας να φτιάχνουμε οπωσδήποτε κάτι τηγανητό στη γιορτή του Αγίου Ανδρέα, τις 30 του Νοέμβρη.  Ανέφερα τότε το πείραγμα  γειτόνισσάς μου που βλέποντας με να κρατώ ψάρια για τηγάνισμα μου πέταξε τη φράση:  «τα λυπάσαι τα τηγάνια σου μη στα τρυπήσει ο Αγιαντρέας έ;».

Όπως όλα τα έθιμα, δεν είναι κι αυτό τυχαίο. Τα φρέσκα λάδια της νέας σοδειάς έπρεπε να δοκιμαστούν.  Και αφού διανύουμε περίοδο νηστείας, τα πιο συνηθισμένα τηγανίσματα ήταν ζύμες, αμανίτοι και χορτόπιτες ( υλικά που έβρισκαν στις εξοχές που γύριζαν αυτή την εποχή), και καμιά φορά ψάρια. Προσφερόταν λοιπόν η γιορτή του Αγίου Ανδρέα για να δημιουργήσουν τη συνήθεια, που εξελίχθηκε τελικά σε έθιμο και ακόμη καλά κρατεί! Τηγανίζουμε στις 30 του Νοέμβρη για να μη τρυπήσουν τα τηγάνια μας!

«Του Αγι’ Αντρέα ζύμωσε τσι πρώτους τηγανίτες με μέλι και με ζάχαρη και να ναι κουταλιτες !»
Παροιμία μαντινάδα με την οποία σχολίασε την ανάρτηση φίλη της σελίδας! 
Ήδη έχω γράψει αρκετές συνταγές για νηστίσιμα τηγανητά γλυκά, με απλές ή λίγο πιο πολύπλοκες ζύμες. Τηγανόπιτες ή ξυλικόπιτες, κουμπάνια ή λουκούμια, νηστίσιμες κολοκυθόπιτες και χορτόπιτες, μανταλάτους τηγανίτες και λουκουμάδες.  Το πιο απλό όμως, το πιο συχνό, το σχεδόν σίγουρο της ημέρας δεν το είχα γράψει ακόμη. Ίσως γιατί πιστεύω ότι δεν χρειάζεται   δα καμιά εμπνευσμένη συνταγή για να ανακατέψει κανείς αλεύρι με νερό!

Σήμερα αποφάσισα να γράψω τη συγκεκριμένη παρασκευή (εξακολουθώ να μην τη λέω συνταγή) κυρίως για να ξαναθυμηθούμε το έθιμο και για να δώσω κάποιες αναλογίες στις λιγότερο έμπειρες μαμάδες να φτιάξουν για τα παιδάκια τους αυτό το απλό υγιεινό και  νόστιμο γλυκάκι.
 

Πρώτα πρώτα να πω ότι δεν έκαμα λάθος στον τίτλο της συνταγής χρησιμοποιώντας αρσενικό γένος για τους τηγανίτες. Εμείς στην Κρήτη τους λέμε ο τηγανίτης και οι τηγανίτοι  ή τηγανίτες.  Και κουταλίτες και κουταλάτους τηγανίτους. Και ναι, στην αυθεντική τους εκδοχή έχουν μόνο αλεύρι, νερό και αλάτι.  Ό,τι άλλο διαβάζουμε σε σύγχρονες συνταγές  (τυρί, ζάχαρη, αυγό, βούτυρο) προστέθηκε πρόσφατα και παραπέμπει σε pancakes.

Αυτοί εδώ γινόταν (και γίνονται) στο άψε σβήσε με ελάχιστο κόπο. Προχθές ακόμη μου έλεγε η μάνα μου αναφερόμενη στο στερνοπούλι εγγονάκι της: «Ήφτιαξα 2-3 τηγανήτους να φάει το κοπέλι γαιτί δεν είχα ψωμί».  Το ίδιο έκανε και η γιαγιά μου «τηγανίτους  για τα κοπέλια» και μας τις σέρβιρε με πετιμέζι, ή με μπόλικη ζαχαρίτσα και κανέλα!

Εγώ κρατώ αυτή την παλιά συνταγή όταν λέω ότι θα φτιάξω τηγανίτους με μια μόνο μικρή προσθήκη, λίγο μπέικιν στη μύτη του κουταλιού. Κι αυτό όμως δεν είναι απολύτως απαραίτητο! Οι αναλογίες που θα δώσω είναι για δύο τύπους αλευριού γιατί ενώ συνηθίζουμε πια το άσπρο αλεύρι για όλες τις χρήσεις που το έχουμε άλλωστε πάντα στο σπίτι, η αυθεντική συνταγή είχε βέβαια κίτρινο σταρένιο αλεύρι που τους κάνει λίγο πιο τραχείς αλλά για πολλούς πολύ πιο νόστιμους!

Υλικά:

1 κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις (ή κίτρινο σταρένιο)
¾ κούπας νερό ( ή 1 ολόκληρη κούπα αν χρησιμοποιήσουμε κίτρινο αλεύρι)
¼ κουταλάκι μπέικιν (προαιρετικό)
¼ κουταλάκι αλάτι
1 κουταλάκι ελαιόλαδο
Ελαιόλαδο για το τηγάνισμα
Μέλι, πετιμέζι, σιρόπι από γλυκό κουταλιού, κανέλα, ζάχαρη, για το σερβίρισμα

Επί το έργον:

Σε ένα μπολ ανακατεύουμε τα στερεά υλικά του χυλού, προσθέτουμε το νερό και το ελαιόλαδο και ανακατεύουμε καλά, να έχουμε ένα σφικτό χυλό.

Εδώ με σταρένιο κίτρινο αλεύρι
Αφήνουμε να ξεκουραστεί περίπου 15 λεπτά.

Εδώ με αλεύρι για όλες τις χρήσεις
Βάζουμε αρκετό ελαιόλαδο (1 δάκτυλο περίπου) στο τηγάνι και όταν κάψει  βγάζουμε κουταλιές από τη ζύμη και τις τηγανίζουμε και από τις δύο πλευρές.

Βγάζουμε τους τηγανίτες σε χαρτοπετσέτες  να στραγγίξει το περίσσιο λάδι.

Τις σερβίρουμε ιδανικά με πετιμέζι ή μέλι και κανέλα, αλλά και με κρυσταλλική ζάχαρη ή σιρόπι από γλυκό κουταλιού.

Παρατηρήσεις:

  • Είναι πιο νόστιμοι ζεστοί, αλλά τρώγονται πολύ ευχάριστα και σε θερμοκρασία δωματίου. Καλύτερα είναι να προσθέσουμε το γαρνίρισμα την ώρα του σερβιρίσματος.
  • Μπορούμε να φτιάξουμε τον χυλό αποβραδίς, να τον φυλάξουμε σκεπασμένο στο ψυγείο και να τους τηγανίσουμε το πρωί. Δεν υπάρχει νοστιμότερο πρωινό από φρεσκοτηγανισμένους τηγανίτους με μέλι!

Δημοφιλείς αναρτήσεις