Ενζυματική, η έξυπνη διατροφή.

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_27.html

Ενζυματική, η έξυπνη διατροφή.

Θέλετε να έχετε ενέργεια, κέφι, να διατηρείστε κομψές, το δέρμα σας να λάμπει και να μη σας «αγγίζουν» οι ασθένειες; Αν ναι, μάθετε πώς! Τα ένζυμα είναι εξειδικευμένες λειτουργικές πρωτεϊνες που, δρώντας ως καταλύτες, δεσμεύουν εκλεκτικά ορισμένες ουσίες, επιτρέποντας τη χημική μεταβολή τους σε αξιοποιήσιμα για τον οργανισμό συστατικά, χωρίς τα ίδια να μεταβάλλονται.

Τα ένζυμα είναι εξειδικευμένες λειτουργικές πρωτεϊνες που, δρώντας ως καταλύτες, δεσμεύουν εκλεκτικά ορισμένες ουσίες, επιτρέποντας τη χημική μεταβολή τους σε αξιοποιήσιμα για τον οργανισμό συστατικά, χωρίς τα ίδια να μεταβάλλονται. Από τις εκατομμύρια βιολογικές διεργασίες που πραγματοποιούνται μέσα στα κύτταρά μας, ελάχιστες είναι εκείνες που δεν εξαρτώνται από την παρουσία και τη δράση των ενζύμων. Άλλωστε, υπάρχουν εξειδικευμένα ένζυμα για κάθε δυνατή βιοχημική αντίδραση, κι αυτό σημαίνει ότι όταν τα ένζυμα δεν είναι αριθμητικά αρκετά ή δεν επιτελούν το ρόλο τους όσο δραστικά πρέπει, τότε ο μεταβολισμός δυσλειτουργεί και οι καύσεις δεν γίνονται σωστά.

Ο ρόλος των ενζύμωνΕίτε τρώμε κρέας είτε λαχανικά είτε τούρτα σοκολάτα, το σώμα μας δεν χρησιμοποιεί αυτές καθαυτές τις τροφές, αλλά αξιοποιεί τα θρεπτικά συστατικά που περιέχουν. Η μετατροπή των τροφών σε αξιοποιήσιμα στοιχεία απαιτεί την παρουσία συγκεκριμένων ομάδων ενζύμων: αμυλάσες για τους υδατάνθρακες, πρωτεάσες για τις πρωτεϊνες και λιπάσες για τα λίπη. Η εργασία των ενζύμων ξεκινάει αμέσως μόλις βάλουμε έστω και μια μπουκιά τροφής στο στόμα μας, συνεχίζεται στο στομάχι και ολοκληρώνεται στο έντερο, όπου ουσιαστικά γίνεται το μεγαλύτερο τμήμα των πεπτικών διαδικασιών. Αν και τα περισσότερα πεπτικά ένζυμα παράγονται από τον οργανισμό, όσο περνούν τα χρόνια, η παραγωγή και η δραστικότητά τους φθίνουν φυσιολογικά. Το γεγονός αυτό επηρεάζει την ποιότητα της πέψης και καθιστά επιτακτικότερη την ανάγκη να προσλαμβάνουμε καθημερινά μια ικανοποιητική ποσότητα ενζύμων και συνενζύμων μέσω των τροφών.

Τι σχέση έχουν τα ένζυμα με τις βιταμίνες;Τα ένζυμα καταλύουν τις βιολογικές αντιδράσεις είτε μόνα τους είτε με τη βοήθεια άλλων ενώσεων, που ονομάζονται συνένζυμα ή προσθετικές ομάδες. Πολλά από τα συνένζυμα σχετίζονται με κάποιες βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία ή τα περιέχουν στο μόριό τους. Γι αυτόν το λόγο οι περισσότερες βιταμίνες, ιδιαίτερα όσες ανήκουν στην ομάδα Β, το μαγνήσιο και ο ψευδάργυρος είναι απολύτως απαραίτητα για τη σύνθεση συνενζύμων και επομένως για τη βιολογική δράση των ενζύμων. Κι αν δεν λαμβάνουμε επαρκείς βιταμίνες; Όταν δεν λαμβάνουμε από την τροφή μας επαρκείς ποσότητές τους, ο οργανισμός δεν μπορεί να συνθέσει τα απαιτούμενα συνένζυμα κι έτσι δεν μπορούν να δράσουν τα αντίστοιχα ένζυμα. Έτσι, κάποιες βιοχημικές αντιδράσεις είτε δεν γίνονται στον αναγκαίο βαθμό είτε δεν γίνονται καθόλου.

Κάνω δίαιτα, γιατί δεν χάνω λίπος;Ο βαθμός κινητοποίησης του λίπους εξαρτάται από την ενεργειακή ισορροπία και από την παραγωγή διαφόρων ορμονών, κυρίως ινσουλίνης, γλυκαγόνης και κατεχολαμινών. Κατά τη δίαιτα η αναλογία των ορμονών αυτών αλλάζει φυσιολογικά, προκαλώντας αφενός τη μείωση των ενζύμων που ευνοούν την αποθήκευση λίπους, αφετέρου την αύξηση των ενζύμων που επιταχύνουν την καύση του. Όταν όμως τα λιποδιαλυτικά ένζυμα δεν επαρκούν, δεν είναι αρκετά δραστήρια ή ο οργανισμός δεν έχει τα απαραίτητα συστατικά για να τα κατασκευάσει, οι καύσεις περιορίζονται στις απόλυτα αναγκαίες και η απώλεια λίπους καθυστερεί ή είναι δυσανάλογα μικρή σε σχέση με το θερμιδικό έλλειμμα. Εάν επιπλέον η πρόσληψη διατροφικών συστατικών που αναγεννούν τα οργανικά ένζυμα είναι ανεπαρκής ή οριακά χαμηλή, τότε αυξάνονται τα τοξικά κατάλοιπα του μεταβολισμού, ελαττώνονται τα ενζυμικά αποθέματα και περιορίζεται περαιτέρω η καύση του λίπους. Αναγκαστικά ο οργανισμός, προσπαθώντας να βρει με λιγότερο κόστος τις απαιτούμενες θερμίδες για την επιβίωσή του, στρέφεται προς το μυϊκό ιστό και τον διασπά αντί για τα λίπη για να παραγάγει ενέργεια.

Πώς καταστρέφονται τα ένζυμα των τροφώνΣχεδόν όλες οι φυσικές τροφές περιέχουν ενεργά ένζυμα. Ποια είναι αυτά και πόσα, εξαρτάται από το είδος της τροφής, από την κατάστασή της κι από το πώς την καταναλώνουμε. Για παράδειγμα, ο φρέσκος ανανάς είναι πλούσιος σε βρωμελαϊνη, ένζυμο με αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, ενώ τα φυσιολογικά ωριμασμένα ακτινίδια σε ακτινιδίνη, ένζυμο που βοηθάει στο μεταβολισμό των πρωτεϊνών. Αντίθετα, στον αποξηραμένο ή κονσερβαρισμένο ανανά και στα διατηρημένα για πολύ καιρό σε ψυγεία ακτινίδια δεν απομένουν παρά ελάχιστες ποσότητες από τα ένζυμά τους. Το ίδιο συμβαίνει και στις πολύ μαγειρεμένες ή ψημένες τροφές, αφού με τη θέρμανση σε πολύ υψηλή θερμοκρασία καταστρέφονται όλα τα ένζυμα αλλά και οι περισσότερες βιταμίνες που δρουν ως συνένζυμα. Όπως έχει αποδειχτεί, σε θερμοκρασίες άνω των 50C η πλειονότητα των ενζύμων παρουσιάζουν χαμηλή δραστικότητα, ενώ σε θερμοκρασίες άνω των 110C το σύνολο των ενζύμων μετουσιώνονται ή αδρανοποιούνται. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι στα πλήρως αφυδατωμένα από το ψήσιμο, το τηγάνισμα ή το τσιγάρισμα τρόφιμα δεν ανιχνεύεται καμία απολύτως ενζυματική δραστηριότητα, κατάσταση που επιτρέπει τη δημιουργία προϊόντων προχωρημένης γλύκανσης, δηλαδή άκρως επικίνδυνων τοξικών ενώσεων. Και σαν να μην έφταναν αυτά, τα πολύ μαγειρεμένα και επεξεργασμένα τρόφιμα χρειάζονται με τη σειρά τους πολλά ένζυμα για να διασπαστούν, κάτι που ελαττώνει σε μεγάλο βαθμό τις μικρές! εφεδρείες ενζύμων του οργανισμού.

Πώς θα πάρουμε περισσότερα ένζυμα;Οι ακατέργαστες ωμές τροφές αυξάνουν τα ενζυμικά αποθέματα του οργανισμού, ενώ μας παρέχουν απαραίτητους ενεργοποιητές, δηλαδή ουσίες που δραστηριοποιούν τα ένζυμα και επιταχύνουν τις ενζυμικές αντιδράσεις. Κερδίζουμε λοιπόν πολλά εάν τρώμε φρέσκα εποχιακά φρούτα και λαχανικά ωμά ή μαγειρεμένα στον ατμό σε χαμηλή θερμοκρασία και μόνο για λίγα λεπτά. Για παράδειγμα, μια καλή τακτική είναι να βάζουμε στο τραπέζι μας μεσημέρι και βράδυ ένα πιάτο με διαφορετικών χρωμάτων λαχανικά πλούσια σε ένζυμα, όπως λάχανο, πράσο, παντζάρια, καρότα, ντομάτα, σελινόριζα και μάραθο, ή τουλάχιστον να συνοδεύουμε τις πρωτεϊνούχες τροφές με αρκετό σκόρδο, μπρόκολο, κρεμμύδια, μανιτάρια ή πιπεριές. Επίσης, θα έχουμε επιπλέον σημαντικό κέρδος εάν είμαστε λίγο πιο τσιγκούνηδες με το αλάτι, μια και το αλάτι είναι αναστολέας της δράσης κάποιων ενζύμων, και αντί γι αυτό να χρησιμοποιούμε περισσότερο λεμόνι, φρέσκα βότανα και μυρωδικά, όπως ρίγανη, δυόσμο, μαϊντανό, βασιλικό και θυμάρι, που βοηθούν στην πέψη.

Τροφές πλούσιες σε ενεργά ένζυμα

Λαχανικά και χόρτα: αγκινάρες, γλιστρίδα, καρότα, κουνουπίδι, κρεμμύδια φρέσκα και ξερά, λάχανο, μανιτάρια, μαρούλι, μελιτζάνες, μπάμιες, μπρόκολο, παντζάρια, πράσα, σέλινο, σκόρδο, σπανάκι, σπαράγγια. Ωφέλιμα όταν δεν περιέχουν χημικά υπολείμματα. Πρέπει να τρώγονται ωμά ή ελαφρώς βρασμένα στον ατμό.

Λιπαρές τροφές: αβοκάντο, αγουρέλαιο, ελαιόλαδο εξαιρετικά παρθένο, ελιές ανάλατες, καρύδα, λινέλαιο ψυχρής έκθλιψης, μάνγκο, σουσαμέλαιο και επίσης τα μη υδρογονωμένα βούτυρα σπόρων και ξηρών καρπών (ταχίνι, φιστικοβούτυρο κ.ά.). Ωφέλιμες μόνον όταν τρώγονται σε μικρές ποσότητες και πάντα ωμές.

Ξηροί καρποί και σπόροι: αμύγδαλα, ηλιόσποροι, καρύδια, κάσιους, κολοκυθόσποροι, λιναρόσποροι, σουσάμι. Ωφελούν όταν είναι ανάλατοι, άψητοι και δεν έχουν οξειδωθεί (πολυκαιρισμένοι, με επίγευση ταγκίλας).

Φρούτα: ακτινίδια, αχλάδια, βατόμουρα (ειδικά τα μπλε), βερίκοκα, γκρέιπφρουτ, κεράσια, κουμκουάτ, κυδώνια, λεμόνια (ειδικά τα πράσινα), μήλα, μπανάνες, παπάγια, πεπόνια, πορτοκάλια, ροδάκινα, φράουλες. Ωφελούν μόνο τα φρέσκα. Να προτιμάτε τα βιολογικής καλλιέργειας.

Διάφορα: γιαούρτι παραδοσιακό, καλαμπόκι ωμό, κεφίρ, μέλι ανεπεξέργαστο, μηλόξιδο, ξινόγαλα, σόγια και προϊόντα της, φασόλια, φύκια, φύτρα δημητριακών και επίσης τα ωμά ψάρια (σούσι) και θαλασσινά (αλιευμένα σε καθαρά νερά). Όσο λιγότερη επεξεργασία έχουν δεχτεί, τόσο περισσότερα ένζυμα διατηρούν.

Προσοχή! Οι τροφές αυτές είναι σίγουρα υγιεινές και ωφέλιμες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν επαρκούν να καλύψουν όλες τις θρεπτικές ανάγκες, ούτε εξασφαλίζουν από μόνες τους ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο. Στόχος πρέπει να είναι η ένταξή τους σε μια ποικίλη καθημερινή δίαιτα και όχι να αποτελούν την αποκλειστική διατροφή σας.

Οργανώστε τώρα τα γεύματά σαςΈνα τυπικό ημερήσιο πλάνο διατροφής πλούσιο σε ένζυμα και συνένζυμα μπορεί να περιλαμβάνει: Για πρωινό:φρούτα εποχής και ημιαποβουτυρωμένο γάλα, ξινόγαλα ή «ζωντανό» γιαούρτι. Για δεκατιανό: λίγους ανάλατους ξηρούς καρπούς ή κάποιο φρούτο. Το μεσημέρι: μια μεγάλη σαλάτα λαχανικών με λίγο ωμό ελαιόλαδο και ένα πιάτο όσπρια, ανεπεξέργαστα δημητριακά, ψάρι βραστό ή λίγο κοτόπουλο. Προσθέστε όσο λεμόνι και αρωματικά επιθυμείτε, αλλά όχι πολύ αλάτι ούτε πολύ λάδι. Το απόγευμα: πάλι φρούτα ή γάλα ή γιαούρτι. Στο βραδινό:περισσότερα λαχανικά και λιγότερο από κάποιο μαγειρευτό φαγητό, παρόμοιο με το μεσημεριανό.

Ποιες τροφές καταστρέφουν τα ένζυμα;Υπερθερμασμένα, αφυδατωμένα, συντηρημένα με χημικά μέσα ή εξευγενισμένα τρόφιμα. Όπως, π.χ., κατεψυγμένα προπαρασκευασμένα γεύματα, άσπρο ψωμί, ζυμαρικά από άσπρο αλεύρι, ζάχαρη, γλυκά, μπισκότα, κουλουράκια, αναψυκτικά, θερμασμένα έλαια, κομπόστες φρούτων, συντηρημένοι και συμπυκνωμένοι χυμοί, κονσέρβες φρούτων, ψαριών, λαχανικών και κρεάτων, αλλαντικά κ.ά. Χημικά επεξεργασμένα ή τηγανισμένα τρόφιμα, όπως καφές, καραμέλες, τροφές με υδρογονωμένα λιπαρά, προϊόντα με χημικά γλυκαντικά, καβουρντισμένοι ξηροί καρποί, τηγανητές πατάτες, αλκοολούχα ποτά, τηγανητά ψάρια, ψητά κρέατα κ.ά. Γενικά οι τροφές που μαγειρεύονται ή ψήνονται σε μεγάλες θερμοκρασίες και οι πολύ αλατισμένες.

Τελικά, τι έχω να κερδίσω;Η επιλογή περισσότερων τροφών που από τη φύση τους είναι πλούσιες σε ένζυμα και συνένζυμα είναι μια έξυπνη τακτική υποβοήθησης των βιοχημικών σας λειτουργιών. Πολύ γρήγορα θα παρατηρήσετε θετικές αλλαγές στην ενεργητικότητα και τη διάθεσή σας, ενώ μέσα σε λίγες εβδομάδες η πέψη των τροφών θα καλυτερεύσει αισθητά, ο μεταβολισμός θα ξεμπλοκαριστεί και σύντομα θα αρχίσετε να χάνετε περιττά λίπη χωρίς κάποια ιδιαίτερη δίαιτα. Συγχρόνως, με την κατανάλωση πολλών λαχανικά και φρούτων θα ενισχύσετε τον οργανισμό σας στη μάχη που δίνει ενάντια σε τοξίνες, ελεύθερες ρίζες και φλεγμονές, συμβάλλοντας έτσι τα μέγιστα υπέρ της υγείας, της αντιγήρανσης και της μακροβιότητάς του.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΔΕΔΟΥΚΟ

Πηγή: www.womenonly.gr

Ένζυμα ή βιοκαταλύτες ονομάζονται οι οργανικές ενώσεις, πρωτεϊνικής προέλευσης, η παρουσία των οποίων αυξάνει την ταχύτητα χημικών αντιδράσεων.

Τα ένζυμα διαφέρουν από τους άλλους καταλύτες στην:

α. αυστηρή εξειδίκευση. Ένα ένζυμο συνήθως καταλύει μια και μόνη αντίδραση.

β. αύξηση της ταχύτητας. Ένα ένζυμο αυξάνει την ταχύτητα της αντίδρασης περίπου ένα εκατομμύριο φορές, ενώ οι κοινοί καταλύτες λιγότερο.

γ. ευπάθεια. Τα ένζυμα δρουν σε ορισμένες περιοχές θερμοκρασιών και pH, έξω από τις οποίες απενεργοποιούνται.

ΣΗΜΕΊΩΣΗ: ο βασιλιάς των ενζύμων είναι το νόνι, με 800 διαφορετικά ένζυμα!!

Τί είναι τα Υβρίδια και πόσο "αθώα"είναι

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_6674.html

Τί είναι τα Υβρίδια και πόσο "αθώα"είναι.

Υβρίδια καλούνται τα φυτά, τα οποία προκύπτουν από τη διασταύρωση δυο διαφορετικών ποικιλιών του ίδιου είδους και παρουσιάζουν “βελτιωμένα” χαρακτηριστικά σε σχέση με τα φυτά από τα οποία προέρχονται.

Τα “βελτιωμένα” αυτά χαρακτηριστικά εξυπηρετούν εμπορικούς σκοπούς όπως αύξηση της παραγόμενης ποσότητας, αύξηση του μεγέθους των καρπών, ανθεκτικότητα σε ασθένειες, ανθεκτικότητα σε ακραία καιρικά φαινόμενα, ομογενοποίηση των παραγόμενων

προϊόντων για τη διευκόλυνση της τυποποίησής τους, μορφοποίησή τους προς χάρη της καταναλωτικής αισθητικής κ.λ.π.

Κάθε χώρα διαθέτει εκτός των άλλων και ένα μεγάλο φυσικό θησαυρό, την γενετική ποικιλότητα, δηλαδή ποικιλία λαχανικών και φρού­των, καθώς και σπάνια είδη ζώων, προσαρμοσμέ­να όλα στις κλιματικές συνθήκες κάθε χώρας, με την έλευση των μονοπω­λίων βλέπουμε τις ποικι­λίες που κληροδοτήθηκαν από γενιά σε γενιά, να εγκαταλείπονται, χάρη του φτηνού σπόρου που αγο­ράζει ο αγρότης από το μαγαζί. Με λίγα λόγια η ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου σπόρων χτυπάει τις ποικιλίες που ήταν προσαρμοσμένες στις ειδι­κές ανάγκες της περιοχής και έτσι καλλιεργούμενες ποικιλίες προϊόντων, επί­πονης προσπάθειας αιώ­νων, κινδυνεύουν σοβαρά από ολοσχερή εξαφάνιση.

Οι παραδοσιακοί γεωρ­γοί είχαν φτάσει με τον καιρό να έχουν μια ποικι­λία για σχεδόν κάθε ανά­γκη, π.χ. μια ποικιλία που θα την φύτευαν αν προ­βλεπόταν ξηρασία ή μια ποικιλία που θα άντεχε σε κάποια αρρώστια.

Ήξεραν πως να απομο­νώσουν κάποιο επιθυμητό χαρακτηριστικό. Όταν όμως οι Εταιρείες Σπόρων δημιούργησαν τα υβρίδια, ανθεκτικά μεν στα ζιζανιο­κτόνα και στα λιπάσματα, αλλά με άλλες απαιτήσεις (π.χ. συνεχές πότισμα) φρόντισαν να έχουν το α­ποκλειστικό δικαίωμα εκ­μετάλλευσης τους (the patenting of plants) και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, η Ε.Ε. κατάρτισε κατάλογο ποικιλιών που επιτρέπονται να πωλού­νται στις χώρες-μέλη.

Έτσι ποικιλίες που δεν είναι υβρίδια, όλο και πε­ρισσότερες αποκλείονται από τον κατάλογο. Επίσης και χωριάτικες ποικιλίες που αδυνατούν να ορι­στούν, ποικιλίες που δεν αντέχουν στη μεταφορά και δεν μπορεί το προϊόν τους να μαζευτεί με μη­χανές, όπως οι παλιές Ελ­ληνικές τομάτες, που ήταν μεν πεντανόστιμες, αλλά δεν άντεχαν στην μετα­φορά, εν αντιθέσει με τις σημερινές τομάτες υβρίδια με την χοντρή φλούδα.

Προβλέπεται δυστυχώς ότι το 90% των παραδο­σιακών Ευρωπαϊκών ποι­κιλιών θα εξαφανιστεί και η κατάσταση θα γίνει μη αναστρέψιμη. Ήδη οι παραδοσιακές ποικιλίες εξαφανίστηκαν από τη Γερμανία και στην Αγγλία έχουν εξαφανιστεί από την αγορά 1500 ποικιλίες.

η ίδια εταιρεία που έχει πατεντάρει το υβρίδιο, που γενεές ολόκληρες γεωργών είχαν παλέψει να απομονώσουν το συγκε­κριμένο γονίδιο τους, πουλάει και το ζιζανι­οκτόνο που αντέχει το φυτό όπως και τα ανάλογα λιπάσματα; Και δεν είναι μόνο οι γεωργικές ποικι­λίες που κινδυνεύουν να πατενταριστούν παγκό­σμια μέσο της ΟΑΤΤ, αλλά όλη η γενετική ποικιλότητα του πλανήτη. Αλλά το χειρότερο θα είναι όσον αφορά την τροφή μας, ότι όχι μόνο τα υβρίδια θα είναι κάποτε πανάκριβα, αλλά και το ότι όταν μια χώρα δεν ελέγχει τους δικούς της σπόρους, είναι καταδικασμένη σε πολιτική και οικονομική εξάρτηση.

Τα υβρίδια παρουσιάζουν επίσης ένα ακόμη αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό, ότι συνήθως παράγουν στείρους σπόρους κι αν όχι τότε τα φυτά που προέρχονται από σπόρους υβριδίων κατά κανόνα δεν εμφανίζουν τα “βελτιωμένα” χαρακτηριστικά στην επόμενη γενιά.

Ευτυχώς κάτι έχει αρχίσει και κινείται από τους νέους αγρότες πια, αυτούς που μοχθούν στα βιολογικά αγροκτήματα και δεν θεωρούν πολιτικά απαράδεκτο να ασχολούνται με τη γη, παρ' όλη την προσπάθεια-οδηγία της Ε.Ε. για περαι­τέρω μείωση του αγροτι­κού μας πληθυσμού, δημι­ουργώντας την πρώτη Τράπεζα Σπόρων από ντό­πιες ποικιλίες. Ήδη έχουν συγκεντρωθεί σπόροι πά­νω από 2000 ποικιλίες και οι υπεύθυνοι βιοκαλλιεργητές είχαν επισκεφθεί και την Κέρκυρα για να βρουν σπόρους από ντόπιες ποικιλίες.

Πηγή: thesecretrealtruth.blogspot.com

Σημείωση: καθώς αγαπώ πολύ την Ελληνική γλώσσα θέλω να παραθέσω το εξής, διαφωτιστικό, 

Υβρίδια; για να δούμε την ετυμολογία της λέξης...

Υβρίδιο (Βιολ.) Οι απόγονοι μίας διασταύρωσης, στην οποία οι γονείς διαφέρουν γενετικά μεταξύ τους τουλάχιστον σε ένα γονίδιο για ένα κληρονομήσιμο χαρακτηριστικό. Ο όρος συχνά χρησιμοποιείται σε απογόνους από πολύ διαφορετικούς ως προς τα χαρακτηριστικά γονείς, όπως π.χ. για τις ποικιλίες των φυτών. Υβρίδια μεταξύ διαφορετικών ζωικών ή φυτικών ειδών, αν επιτευχθεί διασταύρωση μεταξύ τους, είναι συνήθως στείρα, όπως το μουλάρι (διασταύρωση αλόγου και γαϊδουριού). Ο όρος υβρίδιο χρησιμοποιείται και για κάθε βιολογική δομή, κύτταρο, γονίδιο, ένζυμο, DNA, που προέρχεται από δύο αντίστοιχες δομές, π.χ. δύο κύτταρα που περιέχουν διαφορετικό γενετικό υλικό."(Εγκυκλοπαίδεια "Μαλλιάρης-Παιδεία").

Έτσι λοιπόν, όλοι αυτοί οι σπόροι και τα φυτά του εμπορίου, ευνουχισμένα,  στείρα.. Ο άνθρωπος φρόντισε να διακόψει, μετά από τόσους αιώνες τη φυσική τους αναπαραγωγή, τη δυνατότητά τους να διατηρούν τη ζωή εσαεί.. και να τα πουλάει για λίγα αργύρια, στέρφα και κατεργασμένα, ικανά να επιβιώσουν, μοναχά για μια χρονιά..

Μα η έκπληξή μου ήρθε λίγο αργότερα διαβάζοντας στο Petit Larousse: «Hybride: ους. αρς. και επίθ. (από το ελληνικό «ύβρις»). Λέγεται για λέξεις προερχόμενες από δύο γλώσσες, όπως bureaucratie, για φυτά, για ζώα προερχόμενα από δύο διαφορετικά είδη, όπως το μουλάρι. Τα υβρίδια είναι σπανίως γόνιμα.».

Υβρίδιο από το ύβρις και ύβρις σημαίνει: « Αυθάδης βία πηγάζουσα εξ υπερβολικής συναισθήσεως δυνάμεως ή εκ πάθους, αυθάδεια, αλαζονεία αυθάδης, προπέτεια, συχν. εν τη Οδυσσεία ως επί το πλείστον επί των μνηστήρων.» (Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης Liddell-Scott)

«Ύβρις: ετυμ. εκ του υπέρ (υπέρβασις ορίου) υπέρ - ύπρις - ύβρις. Η Τζιροπούλου - Ευσταθίου στο βιβλίο της «Ο εν τη λέξει Λόγος» εξηγεί ότι η «ύβρις» παράγεται από την πρόθεση υπέρ διότι υπερβαίνει το μέτρο: «ύβρις παρά την υπέρ πρόθεσιν γέγονεν, ύπερις και κατά συγκοπίν ύπρις και τροπή του π σε β.

Η θεά Νέμεσις η τιμωρός των υβριστών, παραγγέλλει «μηδέ υπέρ το μέτρον» και επεμβαίνει όπου διαπράττεται ύβρις, δια να αποκαταστήσει τη διαταραχθείσα ισορροπία. Ήταν η Νύχτα σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησίοδου και τον Παυσανία, που δίχως σύντροφο αρσενικό γέννησε την Νέμεσι, για να κρατά σε ισορροπία τις ανθρώπινες υποθέσεις. Νέμεσις από το «νέμω» δίκαιη διανομή, μοιρασιά.

Σπόροι και φυτά υβρίδια, στειρωμένα από ζωή για χάρη κέρδους και ελέγχου. Στειρωμένα μυαλά που συναινούν και υπερβαίνουν το μέτρο για χάρη της βολής τους (για να είναι π.χ. το μανταρίνι και το καρπούζι χωρίς κουκούτσια). Ύβρεις ανθρώπων κατά της φύσης, της Ζωής. Και η Νέμεσις;

Κατά τον Ησίοδο όταν η Νέμεσις εγκαταλείψει οριστικά τη Γη, τότε θα σημάνει το τέλος του τωρινού γένους των ανθρώπων...

Πηγή

Ερώτησις: Όταν πάμε και ψωνίζουμε π.χ. το μανταρίνι και το καρπούζι χωρίς κουκούτσια, ποιος φταίει, αυτός ο "κακός" που τα έφτιαξε ή αυτός που τα καταναλώνει; Ποιος ο υβριστής, λοιπόν;
Ρητορικό το ερώτημα...

Τσουκνίδα

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2012/12/urtica-urens.html

Τσουκνίδα (Urtica Urens)

Ίσως το πιο πολύτιμο «ζιζάνιο» που γνωρίζουμε, αν και δεν της αξίζει αυτός ο τίτλος. Ο Ιπποκράτης αριθμεί την τσουκνίδα ανάμεσα στα φυτά “πανάκεια” (που κάνουν για όλες τις ασθένειες) και σήμερα μετά από 2.500 χρόνια κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει, η τσουκνίδα είναι από τα πιο χρήσιμα φαρμακευτικά φυτά, που δεν χρειάζεται να ψάξουμε στην άκρη του κόσμου για να τα βρούμε και δεν παρουσιάζει καμιά παρενέργεια. Ολόκληρο το φυτό είναι χρήσιμο με τις ρίζες του, φρέσκο και ξηρό. 
Περιέχει: βιταμίνη Α (πιο πολύ από το καρότο), Β, Κ, Ε, πολύ βιταμίνη C, σίδηρο, κάλλιο, ασβέστιο, ποτασσικά άλατα, ισταμίνη, φορμικό οξύ, χλωροφύλλη και πολλά άλλα σημαντικά ιχνοστοιχεία. Τα φύλλα της περιέχουν μυρμηκικό οξύ, χλωροφύλλη, σεροτονίνη, ακετυλοχολίνη, γλυκοκινόνες, και τανίνες. 

Έχει στυπτικές, διουρητικές και τονωτικές ιδιότητες, ελέγχει τις αιμορραγίες, καθαρίζει τον οργανισμό από τις τοξίνες, αυξάνει την αιμογλομπίνη, τονώνει το κυκλοφοριακό σύστημα και  χαμηλώνει την πίεση και τα επίπεδα σακχάρου του αίματος. Διεγείρει τη λειτουργία του πανγκρέατος. 
Χρησιμοποιείται εσωτερικά σαν έκχυμα ή βάμμα (σταγόνες) για την αναιμία, την αιμορραγία, τη διάρροια, τα υπερβολικά έμμηνα, αιμορροΐδες και ρευματισμούς. Γυναίκες που θηλάζουν κάνουν καλό να παίρνουν τη τσουκνίδα: αυξάνει το γάλα, δυναμώνει και τονώνει τη μήτρα και όλα τα θρεπτικά στοιχεία περνούν και στο μωρό. Οι έγκυες μπορούν από τον τρίτο μήνα της εγκυμοσύνης να το παίρνουν για τόνωση της μήτρας.
                            
Η τσουκνίδα βελτιώνει τη λειτουργία των νεφρών και είναι διουρητικό και αντιφλεγμονώδες μέσο στις παθήσεις των νεφρών και του ουροποιητικού συστήματος και σε περιπτώσεις κατακράτησης ούρων. Για τις πέτρες στα νεφρά και στη χολή, σε  κατακράτηση ούρων, σε νεφρίτιδα και κυστίτιδα.  Καταλύει το ουρικό οξύ. Ενδείκνυται  επίσης και στις ασθένειες του συκωτιού και της χολής. Ακόμα, χάρη στις διουρητικές ιδιότητες που έχει, βοηθάει στην απώλεια βάρους και την καταπολέμηση της κυτταρίτιδας! Επίσης έχει υψηλή περιεκτικότητα σε σεροτόνινη και ακετυλοχολίνη. Αυτές οι δύο ουσίες είναι φυσικά κατασταλτικά της όρεξης και βοηθάνε στην απώλεια βάρους.

Έχει αντιισταμινική δράση και έτσι είναι πολύτιμη σ’ όσους υποφέρουν από αλλεργίες και έκζεμα. Σε εποχιακή αλλεργία (hayfever) ξεκινάμε αγωγή με τσουκνίδα τρεις μήνες πριν εμφανιστεί η γύρη για τα καλύτερα αποτελέσματα, πίνουμε καθημερινά έκχυμα ή βάμμα τσουκνίδας.

Τονώνει τα μαλλιά και δυναμώνει την τρίχα. Καταπραΰνει τους αρθριτικούς και ρευματικούς πόνους, χάρη στο μυρμηκικό οξύ που περιέχει.

Η τσουκνίδα τονώνει όλο τον οργανισμό, γι’ αυτό είναι καλό να τη λαμβάνουν άτομα που αναρρώνουν από ασθένεια, σαν φαγητό και σαν τσάι. Τότε είναι καλό να πίνετε 3-6 φλιτζάνια τσάι τσουκνίδας την ημέρα για γρήγορη ανάρρωση. Είναι το καλύτερο φάρμακο για την αναιμία, γιατί περιέχει πολύ σίδηρο και η βιταμίνη c που έχει φροντίζει στην απόλυτη απορρόφηση από τον οργανισμό του σιδήρου. Σαν διεγερτικό τσάι -το energydrink της φύσης-  συνδυάζεται πολύ ωραία με σιδερίτη (τσάι του βουνού), κυνόροδο και κανέλλα.

Προσωπικά είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου βότανα, και αυτό επειδή έχει πάρα πολλές θεραπευτικές ιδιότητες καθώς και μεγάλη θρεπτική αξία. Και είναι και νοστιμότατη! Η καυστικότητα των τριχιδίων εξουδετερώνεται με βραστό νερό. Για κατανάλωση θεωρούνται καλύτεροι οι νεαροί τρυφεροί βλαστοί. Μπορούμε να τη τρώμε βραστή με λάδι και λεμόνι, να φτιάξουμε τσουκνιδόπιττες αλλά ακόμα πιο εύγευστη είναι η σούπα από τσουκνίδα. Στη σούπα δεν χάνονται οι βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία αφού την προσθέτουμε μόλις τρία λεπτά πριν το τέλος του ψησίματος.
Μοιράζομαι εδώ τη συνταγή μαζί σας:

• 2 μεγάλες πατάτες
• 1 κρεμμύδι
• 3 σκελίδες σκόρδο
• 3 κουτ. σούπας ελαιόλαδο
• 11/2 λίτρο ζωμό
• 2 δέσμες φρέσκες τρυφερές τσουκνίδες
• ½ δέσμη ρόκα
• ½ δέσμη μαϊντανό
• 1 κουτί cottagecheeseή Philadelphia

Ξεφλουδίζουμε τις πατάτες και τις κόβουμε σε κύβους 1x1 εκατοστό. Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο. Τηγανίζουμε το κρεμμύδι, το σκόρδο και τις πατάτες σε ελαιόλαδο μέχρι να ροδίσουν. Προσθέτουμε 1 ½ λίτρο ζωμό κότας ή λαχανικών και βράζουμε τη σούπα μέχρι να ψηθούν οι πατάτες. Ψιλοκόβουμε τις φρέσκες τρυφερές τσουκνίδες (φορούμε γάντια), τη ρόκα και το μαϊντανό. Προσθέτουμε αυτά τα βότανα και σβήνουμε τη φωτιά μετά από τρία λεπτά. Τέλος αναμιγνύουμε στη σούπα ένα κουτί cottagecheese ή Philadelphia.

Τα άτομα που παρουσιάζουν αυξημένη πηκτικότητα στο αίμα και αρτηριοσκλήρυνση πρέπει να αποφεύγουν τη τσουκνίδα.

Το εκχύλισμα τσουκνίδας μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν δυναμωτικό λίπασμα ή/και σαν εντομοαπωθητικό. Μπορείτε να παρασκευάσετε εκχύλισμα είτε με χλωρή τσουκνίδα, είτε με αποξηραμένη (για χρήση όλο το χρόνο) χωρίς ουσιαστικές διαφορές στη σύσταση και τα αποτελέσματα.

Αναμίξτε 1 kg χλωρής τσουκνίδας (ή 200 gr. ξερής) με 10 l. νερό και ανακατέψτε. Τις αφήνετε 14 μέρες να μουλιάσουν και μετά στραγγίζετε. Ποτίστε τις ρίζες των φυτών σας με το εκχύλισμα και θα έχετε πιο δυνατά, υγιή φυτά. Δε χρειάζεται να βάλετε άλλα λιπάσματα. Με το ίδιο εκχύλισμα ψεκάζετε τα φυτά σας για να απωθήσετε βλαβερά έντομα.

Τέλος και τα ζώα αγαπούν τη τσουκνίδα, μπορούμε να τη αναμιγνύουμε στη τροφή των σκύλων, των αλόγων, αγελάδων και χοίρων κλπ. Δυναμώνει το τρίχωμα τους και το κάνει να γυαλίζει. Οι σπόροι τής τσουκνίδας δραστηριοποιούν την ωοτοκία τής κότας. Με όλα αυτά τα καλά που μας προσφέρει η τσουκνίδα, πώς να μη την αγαπούμε;

Πηγή: www.elita.com.cy/el-gr

Ανρί Ματίς

Ο Ανρί Ματίς (πλήρες όνομα Henri-Emile-Benoit Matisse, 31 Δεκεμβρίου 1869 – 3 Νοεμβρίου 1954) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους ζωγράφους του 20ου αιώνα. Θεωρείται ιδρυτής του καλλιτεχνικού κινήματος του φωβισμού καθώς και μία από τις σημαντικότερες μορφές της μοντέρνας τέχνης.

Ο Ματίς γεννήθηκε στην επαρχία Λε Κατώ-Καμπρεζί (Le Cateau-Cambrésis) της βόρειας Γαλλίας ενώ μεγάλωσε στην περιοχή Μποέν-εν Βερμαντουά (Bohain-en-Vermandois). Σπούδασε νομικά στο Παρίσι όπου μετακόμισε το 1887 και αφού απέκτησε την δικηγορική άδεια εργάστηκε για ένα διάστημα ως συμβολαιογράφος στην γενέτειρά του. Το 1891 προσβλήθηκε από ασθένεια και κατά το στάδιο της ανάρρωσής του ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τη ζωγραφική. Την ίδια χρονιά επιστρέφει στο Παρίσι όπου σπουδάζει στην ακαδημία τεχνών Julian, μαθητής του Οντιλόν Ρεντόν (Odilon Redon) και του Γκυστάβ Μορώ.

Ο Ματίς παράγει τους πρώτους του πίνακες επηρεασμένος από τα έργα των Σεζάν, Γκωγκέν, βαν Γκογκ, αλλά και από την παραδοσιακή ιαπωνική τέχνη. Η μεθοδολογία του περιλαμβάνει, σύμφωνα με τον ίδιο, αρχικά την ανεξάρτητη επεξεργασία επιμέρους στοιχείων του πίνακα και στο τελικό μόνο στάδιο την ανάμιξή τους για την παραγωγή της τελικής σύνθεσης. Η τεχνοτροπία του Ματίς είναι αυτή που χαρακτηρίζει το κίνημα των φωβιστών. Η θεματολογία του ήταν διανθισμένη συνήθως με έντονα, φωτεινά χρώματα και αποτελείται κυρίως από προσωπογραφίες, εσωτερικούς χώρους και θέματα νεκρής φύσης.

Η πρώτη ομαδική έκθεση στην οποία συμμετείχε πραγματοποιήθηκε το 1901 ενώ η πρώτη ατομική του έκθεση πραγματοποιήθηκε το 1904. Τα επόμενα χρόνια, ταξιδεύει σε πολλές πόλεις της Ευρώπης. Την περίοδο 1908-1912 εκθέτει επίσης πολλά έργα του σε Μόσχα, Βερολίνο, Μόναχο και Λονδίνο.

Αν και το κίνημα των φωβιστών, του οποίου αποτελεί ηγετική μορφή, χάνει την αίγλη του μετά το 1906, ο ίδιος ο Ματίς γνωρίζει σημαντική καλλιτεχνική αναγνώριση με τα έργα που παράγει την περίοδο 1906-1917 τα οποία ξεφεύγουν από τα όρια του φωβισμού.

Ο Ματίς συνδέθηκε φιλικά με τον Πάμπλο Πικάσο αν και μεταξύ τους υπήρχε πάντα και το στοιχείο του ανταγωνισμού.

Από το 1917 μέχρι την ημερομηνία του θανάτου του, ο Ματίς έζησε στην πόλη Σιμιέ (Cimiez), σημερινό προάστιο της Νις (Nice). Το 1941 διαγνώστηκε πως πάσχει από καρκίνο και ένα μέρος των τελευταίων χρόνων της ζωής του αναγκάστηκε να το περάσει σε αναπηρική καρέκλα. Παρά το γεγονός αυτό, δεν εγκατέλειψε το έργο του, αντιθέτως ασχολήθηκε ενεργά με την τεχνική του κολάζ, μέσω της οποίας κατάφερε να παράγει μερικά από τα ιδιαίτερα αναγνωρίσιμα σήμερα έργα του.

Σήμερα...

http://www.saint.gr/01/03/index.aspx

Στις 03/01/2019 εορτάζουν:
	Προφήτης Μαλαχίας Άγιος Γόρδιος Αγία Θωμαΐς από την Λέσβο Όσιος Πέτρος ο Σημειοφόρος ο εν Αγίω Ζαχαρία Ατρώας Αγία Μητέρα και τα δύο τέκνα της οι Μάρτυρες Όσιος Ακάκιος ο Θαυματουργός Αγία Genevieve των Παρισίων Όσιος Μελίτων εκ Βηρυτού Όσιος Παντελεήμων Εύρεσις των τιμίων λειψάνων του Αγίου Εφραίμ Αγίου Ευθυμίου του ανθρώπου του Θεού
Επιτρέπονται όλες οι τροφές

Προφήτης Μαλαχίας

Ημερομηνία εορτής:	03/01/2019
Τύπος εορτής:	Σταθερή. Εορτάζει στις 3 Ιανουαρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Προφητης Μαλαχιας

Ὁ κλῆσιν αὐχῶν Ἀγγέλου Μαλαχίας, Αὐχεῖ μάλιστα τὴν μετ' Ἀγγέλων στάσιν. Ἐκ ῥεθέων Μαλαχίου ἀπέπτατο ἐν τρίτῃ ἦτορ.

Βιογραφία Ο Προφήτης Μαλαχίας ήταν ένας από τους 12 μικρούς λεγόμενους προφήτες. Γεννήθηκε από τη φυλή του Λευΐ, εν Σοφαίς κατά τους χρόνους που επέστρεψαν οι Εβραίοι στην Ιερουσαλήμ από την αιχμαλωσία της Βαβυλώνας. Έζησε περί τον 5ο π.Χ. αιώνα, κατά τους χρόνους του Νεεμία και εργάστηκε στην Ιερουσαλήμ μετά τον Προφήτη Αγγαίο και τον Ζαχαρία. Πήρε το όνομα Μαλαχίας - που ελληνικά σημαίνει άγγελος για τρεις λόγους: Πρώτον, διότι, όσα προφήτευε, αμέσως τα επιβεβαίωνε στο λαό θείος άγγελος. Και το παράδοξο ήταν ότι τον άγγελο δεν τον έβλεπαν οι ανάξιοι, αλλά μόνο οι άξιοι, τη φωνή του όμως, την άκουγαν και οι άξιοι και οι ανάξιοι. Ο δεύτερος λόγος γι' αυτή του την ονομασία ήταν ότι ή όλη σωματική του εμφάνιση είχε τέλεια αρμονία και μεγαλοπρέπεια. Ο τρίτος λόγος και σπουδαιότερος ήταν ότι, από νέος ακόμα, έκανε ζωή ενάρετη και ηθικά άμεμπτη. Αυτό το απέδειξε, όταν βρέθηκε στη θέση να ελέγξει και πραγματικά, ήλεγξε με σφοδρότητα τον ίδιο του το λαό και τους Ιερείς ακόμα του Ισραήλ, για τις ανομίες και τις ασέβειές τους. Ο Θεός αξίωσε τον προφήτη Μαλαχία να προφητεύσει και τον ερχομό του Προδρόμου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, για την προπαρασκευή του έργου Του. Έτσι, η ζωή του προφήτη μας δείχνει, πως κάποιος μπορεί να γίνει επίγειος άγγελος, με τη χάρη του Θεού. Ο προφήτης Μαλαχίας πέθανε ειρηνικά, σχετικά νέος και τάφηκε στο τόπο των πατέρων του.      Αγία Θωμαΐς από την Λέσβο Ημερομηνία εορτής:  03/01/2019 Τύπος εορτής:  Σταθερή. Εορτάζει στις 3 Ιανουαρίου εκάστου έτους. Άγιοι που εορτάζουν: Αγια Θωμαϊς Η Λεσβια Θλίψεσι πολλαῖς Θωμαῒς λαμπρυνθεῖσα, Δόξης ἀῤῥήτου παρὰ Χριστοῦ μετέσχε. Τριτάτῃ Θωμαΐδα πινυτόφρονα* ἀείδειν θέμις. Βιογραφία Η Αγία Θωμαΐς ήταν άγνωστη σαν αγία στην Λέσβο, την πατρίδα της. Μόλις το 1961 μ.Χ. έγινε γνωστή με σειρά άρθρων, που δημοσίευσε γι’ αυτήν, έπειτα από επιστημονική έρευνα, ο καθηγητής κ. Ιωάννης Μ. Φουντούλης. Η Αγία Θωμαΐς γεννήθηκε στη Λέσβο μεταξύ των ετών 910 - 913 μ.Χ. Οι γονείς της, Μιχαήλ και Καλή, ήταν ευσεβέστατοι, έντιμοι και ευκατάστατοι. Τη στέρηση παιδιού την αντιμετώπιζαν «πενθοῦντες καὶ σκυθρωπάζοντες», αλλά και με την ελπίδα ότι θα αποκτούσαν παιδί και για τούτο δεν έπαυαν να προσεύχονται. Τέλος, η Παναγία με θείο όνειρο προειδοποίησε την Καλή ότι όχι μόνο θα αποκτούσε παιδί, αλλά ότι τούτο θα ξεχώριζε σε πλούτο χαρισμάτων και αγιότητα. Πραγματικά, απόκτησαν κόρη, που την ονόμασαν Θωμαΐδα, που καθώς μεγάλωνε ξεχώριζε για τα χαρίσματα που είχε και την ομορφιά της. Αν και δεν είχε καμιά διάθεση για γάμο αλλά απ' εναντίας θαύμαζε τη μοναστική ζωή, πειθαρχώντας στη θέληση και επιθυμία των γονιών της, πανδρεύτηκε, μεταξύ των ετών 934 - 937 μ.Χ., σε ηλικία 24 ετών, κάποιον Στέφανο, που έγινε γι' αυτήν «ἀκάνθινος στέφανος» για όλη τη ζωή της. Ενώ αυτή ήταν τόσο καλή, τόσο ενάρετη, ώστε την ήξεραν όλοι σαν υπόδειγμα συζύγου, υπέφερε φοβερά από τη βάναυση συμπεριφορά του βαρβάρου συζύγου της, που καθημερινά εύρισκε ευκαιρία να την πληγώνει στο σώμα και στην ψυχή με ξυλοδαρμούς, ραπίσματα, κλωτσιές ακόμα και στο στόμα της, να την καίει, να της ανοίγει πληγές σ' όλο της το σώμα. Από τη Μυτιλήνη έφυγαν και κατοίκησαν στην Κωνσταντινούπολη, όπου φαίνεται, για να ακολουθήσουν την κόρη τους, μετακόμισαν και οι γονείς της, εγκαταλείποντας εδώ τη μεγάλη περιουσία τους και αντιμετωπίζοντας εκεί πολλές στερήσεις. Μετά το θάνατο του πατέρα της, η μητέρα της πήγε στο μοναστήρι, το γνωστό με το όνομα «τὰ Μικρὰ Ρωμαίου» ή «τὰ Ρωμαίου», το οποίο εκείτο μεταξύ της πύλης της Σηλυβρίας και της πύλης του Πολυανδρίου επί του εβδόμου λόφου της Κωνσταντινούπολης και έγινε μοναχή και αργότερα έγινε και ηγουμένη. Το δράμα της Θωμαΐδος κορυφώθηκε. Η συμπεριφορά του συζύγου της γινότανε από μέρα σε μέρα χειρότερη. Και η Θωμαΐς αντιμετώπιζε όλη αυτή τη μαρτυρική κατάσταση με την προσευχή, την υπομονή και την αγαθοεργία. Πολύ σύντομα η πίστη και η αγιότητα της Θωμαϊδος ευλογήθηκε από το Θεό, που της έδωκε τη χάρη να κάνει και θαύματα, όταν ζητούσε με τις θερμές προσευχές της τη βοήθειά Του για ανθρώπους που υπέφεραν. Αναφέρονται δεκατέσσερα θαύματα που έγιναν με την προσευχή της αγίας Θωμαΐδος στην Κωνσταντινούπολη. Θεραπεύει έναν δαιμονιζόμενο, έναν παράλυτο, έναν άρρωστο με καρκίνο και άλλους. Έπειτα από δέκα τριών ετών μαρτυρική συζυγική ζωή, απέθανε η Θωμαΐς σε ηλικία τριάντα οκτώ ετών και ενταφιάσθηκε στην γυναικεία Μονή, την καλουμένη «τὰ Μικρὰ Ρωμαίου» ή «τὰ Ρωμαίου» όπου είχε μονάσει και ταφή και η μητέρα της. Σαράντα ημέρες μετά την ταφή της, το ιερό λείψανο αυτής ανακομίσθηκε και αποτέθηκε σε πολυτελή λάρνακα εντός του Ναού της Μονής. Αυτό ήταν ακέραιο και στα τίμια χέρια της διακρίνονταν οι αικισμοί του συζύγου της. Ο τάφος της και το σεπτό λείψανό της έγιναν πηγή θαυμάτων. Κάποιος διαμονιζόμενος Κωνσταντίνος, που πλησίασε τον τάφο της, θεραπεύεται. Κάποιος παράλυτος Ευτυχιανός ονομαζόμενος, που προσευχήθηκε και άγγισε τον τάφο της στάθηκε στα πόδια του. Κάποια μοναχή με φοβερούς πόνους στο κεφάλι θεραπεύεται και άλλος με επιληψία επίσης βρίσκει την υγεία του. Κάποιος ψαράς βρίσκει τα χαμένα δίχτυα του στη θάλασσα γεμάτα ψάρια. Κάποια γυναίκα με φοβερούς πόνους στα σπλάγχνα της θεραπεύεται και από ευγνωμοσύνη χτίζει πάνω στον τάφο της αγίας μεγαλοπρεπή αψίδα. Σαν τελευταίο θαύμα αναφέρεται η θεραπεία του συζύγου της, που μετά το θάνατό της «προσέκρουσε δαίμονι χαλεπώ», έγινε, δηλαδή, δαιμονιζόμενος. Τον έδεσαν με αλυσίδες και τον οδήγησαν στον τάφο της αγίας και θεραπεύτηκε. Το τίμιο σκήνωμά της απωλέσθηκε πιθανόν κατά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους το 1204 μ.Χ. Αρχικά η μνήμη της εορταζόταν την 1η Ιανουαρίου, αλλά από το 10ο αιώνα μ.Χ. ο εορτασμός της μνήμης της μετατέθηκε στις 3 Ιανουαρίου, διότι η ημέρα της κοιμήσεώς της, που συνέπιπτε με την εορτή της Περιτομής του Κυρίου και την εορτή του Μεγάλου Βασιλείου, δεν ήταν πρόσφορη για τον πανηγυρισμό αυτής. Ακολουθία της αγίας συνέταξε ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, Υμνογράφος της Μ. του Χριστού Εκκλησίας στο Άγιο Όρος, το έτος 1967 με τη μέριμνα του αειμν. Μητροπολίτου Μυτιλήνης Ιακώβου Κλεομβρότου και δημοσιεύθηκε στο «Λεσβιακό Μηναίο».

Ιουλιανό και Γρηγοριανό Ημερολόγιο

Ιουλιανό και Γρηγοριανό Ημερολόγιο Τα χρονολογικά συστήματα που χρησιμοποιήθηκαν ανά τους αιώνες είναι εκατοντάδες. Σχεδόν κάθε πολιτισμός ανέπτυσσε το δικό του, λίγα όμως κατόρθωσαν να επιβιώσουν. Έως τα μέσα του 1ου αιώνα π.Χ. το ημερολόγιο που επικρατούσε ήταν αυτό της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, το οποίο βασιζόταν στις φάσεις της Σελήνης. Λόγω της ατέλειάς του, όμως, δημιουργήθηκαν μεγάλες αποκλίσεις, κυρίως στην εαρινή ισημερία, με σημαντικές επιπτώσεις στην οικονομία και τη λειτουργία του κράτους.

Έτσι, ο Ιούλιος Καίσαρας ανέθεσε στον αλεξανδρινό αστρονόμο Σωσιγένη την αναμόρφωση του ημερολογίου. Προς την κατεύθυνση αυτή, προστέθηκαν στο έτος 90 μέρες, δηλαδή η 1η Μαρτίου του 44 π.Χ αντικαταστάθηκε από την 1η Ιανουαρίου. Το νέο, ηλιακό, ημερολόγιο ανταποκρινόταν απόλυτα στη διαδοχή των εποχών και η διάρκεια του έτους προσδιορίστηκε στις 365,25 ημέρες. Η μικρή διαφορά καλύπτονταν από μία επιπλέον ημέρα που προσθέτονταν κάθε τέσσερα χρόνια, μετά την «έκτη προ των καλένδων του Μαρτίου», που ονομαζόταν «bis sextus». Έτσι, η ημέρα αυτή, επειδή τη μετρούσαν δυο φορές, ονομάζεται ακόμα και σήμερα «δις έκτη» και το έτος που την περιέχει δίσεκτο.

Όμως και από το Ιουλιανό Ημερολόγιο προέκυπτε ένα σφάλμα 11 λεπτών και 14 δευτερολέπτων το χρόνο. Εξαιτίας της απόκλισης αυτής, μιάμιση χιλιετία αργότερα η εαρινή ισημερία είχε μετατοπιστεί ημερολογιακά 11 μέρες πίσω, σε σχέση με τα αστρονομικά δεδομένα. Μπροστά στον κίνδυνο να εορτάζονται τα Χριστούγεννα φθινόπωρο και το Πάσχα χειμώνα, ο Πάπας Γρηγόριος ο 13ος προχώρησε σε νέα μεταρρύθμιση του συστήματος. Στις 4 Οκτωβρίου του 1582 προστέθηκαν 10 ημέρες, ενώ για να αποφευχθούν ανάλογες ασυμφωνίες και στο μέλλον, αποφασίστηκε κάθε τέσσερις αιώνες να θεωρούνται δίσεκτα, αντί για 100 χρόνια μόνο τα 97.

Το Νέο ή Γρηγοριανό ημερολόγιο συνάντησε έντονες αντιδράσεις. Τα καθολικά κράτη της Ευρώπης το υιοθέτησαν τελικά μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, ενώ τα προτεσταντικά χρειάστηκαν έναν ακόμη αιώνα. Αγγλία και Αμερική το αποδέχτηκαν μόλις το 1752. Το ίδιο συνέβη και στην Ανατολή, όπου όλα τα ορθόδοξα κράτη συνέχισαν να ακολουθούν το Ιουλιανό έως τον 20ο αιώνα.

Η Ελληνική Πολιτεία εφάρμοσε το Γρηγοριανό ημερολόγιο το 1923, ονομάζοντας την 16η Φεβρουαρίου, 1η Μαρτίου. Η Εκκλησία της Ελλάδος το εφάρμοσε στο εορτολόγιό της ένα χρόνο αργότερα.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/56#ixzz2Gi6yZAhs

Τέσσερις Χρήσιμες Συμβουλές

Τέσσερις Χρήσιμες Συμβουλές
Έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους που ταξιδεύουν με το πνεύμα τους. Για μερικούς, η όλη διαδικασία περιορίζεται απλώς στις συναντήσεις και στις συζητήσεις με τους Εσωτερικούς Πλοηγούς. 

Για άλλους, περιλαμβάνει και εξωσωματικές εμπειρίες. Οποιαδήποτε μέθοδος κι αν χρησιμοποιηθεί, βοηθάει στην ένωση του μυαλού, της ψυχής και του σώματος. Ο άνθρωπος που βιώνει αυτή την ένωση βιώνει αισθήματα αρμονίας. Μας δίνει τη δυνατότητα να έρθουμε σε επαφή με ζωτικά μέρη του εαυτού μας και του σώματος μας και να συγκεντρώσουμε ισχυρά αποθέματα ενέργειας στις περιοχές εκείνες που τη χρειάζονται περισσότερο. Οσο πιο πολύ εφαρμόζουμε την τεχνική του πνευματικού ταξιδιού, τόσο περισσότερα οφέλη αποκομίζουμε.

Αν επιθυμείς να πραγματοποιήσεις κι εσύ αυτό το ταξίδι και να έχεις τον πλήρη έλεγχο του, πρέπει να έχεις αναπτύξει μια θετική στάση απέναντι στον εαυτό σου και στη ζωή γενικότερα. Χωρίς αυτή την προϋπόθεση, δεν πρόκειται να πετύχουν οι προσπάθειές σου. Αυτό δε σημαίνει ότιδε θα μπουν στο μυαλό σου και κάποιες απαισιόδοξες σκέψεις, ή στην καρδιά σου κάποια αρνητικά συναισθήματα. Σημαίνει, όμως, ότι πρέπει να βάλεις τα δυνατά σου, για να τα ξεπεράσεις. Για να πετύχεις, οι θετικές ιδέες και πράξεις πρέπει να κυριαρχήσουν στη ζωή σου.

Θεωρώ χρήσιμο να θυμάσαι τέσσερις κανόνες ή χρήσιμες συμβουλές. Όταν μαθαίνω στους ανθρώπους την τεχνική του πνευματικού ταξιδιού, τους προτείνω να γράψουν αυτές τις συμβουλές σε μικρά χαρτάκια και να τα κολλήσουν στον καθρέφτη του μπάνιου τους ή σε κάποιο άλλο σημείο του σπιτιού τους, όπου θα μπορούν να τα βλέπουν κάθε μέρα.
Εν συντομία, εκθέτω παρακάτω τις τέσσερις αυτές συμβουλές. Οι αρχές που τις διέπουν είναι αυτές που έχουν συζητηθεί στα προηγούμενα κεφάλαια.

Συμβουλή Πρώτη: Σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεσαι, στάσου αρκετές φορές τη μέρα και αναλογίσου τη θετική πλευρά αυτού που κάνεις — τη χαρά που αποκομίζεις και πόσο σε ολοκληρώνει ως άτομο.
Κάθε πρωί την ώρα του πρωινού, ο Τεόφιλο Μάτα αδημονούσε για τά θαύματα της καινούργιας μέρας. «Θα είναι μια θαυμάσια μέρα», μπορεί να έλεγε. Ή μπορεί να πήγαινε στην πόρτα της κουζίνας και να κοιτούσε από το άνοιγμά της τον Αμαζόνιο υπό το φως του ανατέλλοντος ηλίου. «Σκέψου πόσες εκπληκτικές πιθανότητες μπορεί να επιφυλάσσει η σημερινή ημέρα.»
Όταν ξυπνάς το πρωί, σκέψου την καινούργια μέρα και τις χαρές που σε περιμένουν. Είσαι ζωντανός και αυτή είναι η δική σου μέρα. Αν βρίσκεσαι εγκλωβισμένος σε μια κατάσταση που εκ πρώτης όψεως φαίνεται απωθητική, σκέψου τις δυνατότητες που υπάρχουν για να διευρύνεις τους ορίζοντες σου. Συνειδητοποίησε ότι οτιδήποτε κάνεις είναι ξεχωριστό. Τίποτα δεν είναι βαρετό, παρά μόνο αν επιτρέπεις στον εαυτό σου να το βλέπει έτσι. Συγκέντρωσε το μυαλό σου στη θετική πλευρά των πραγμάτων και χαιρέτησε την καινούργια μέρα με ενθουσιασμό.
Αργά το πρωί, το μεσημέρι και ξανά αργά το απόγευμα σκέψου όλα όσα έχεις κάνει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Σκέψου τη χαρά του να είσαι ζωντανός και να μπορείς να γευτείς αυτά για τα οποία δούλεψες όλη μέρα. Κάτσε ν' αναρωτηθείς τι θα μπορούσες να κάνεις, για να βελτιώσεις την κατάσταση, για να αυξήσεις την ευχαρίστηση που λαμβάνεις από τις πράξεις σου και κάνε μια συμφωνία με τον εαυτό σου ότι τις επόμενες ώρες θα προσπαθήσεις να επιτύχεις ακόμα καλύτερα αποτελέσματα.
Δε θα ξεχάσω ποτέ τη δεύτερη επίσκεψή μου στο σημείο όπου οι Μπούγκις επισκεύαζαν το ελαττωματικό prahu. Μέσα στον πυρετό της δουλειάς τους, ο Μπούλι ήρθε προς το μέρος μας και μας ζήτησε συγγνώμη που δε μας είχε προσκαλέσει για φαγητό.
«Μη σ' απασχολεί για μας», του απάντησα. «Έχετε ήδη αρκετά προβλήματα.»
*" Χαμογέλασε ευγενικά. «Προβλήματα;» Άνοιξε διάπλατα τα χέρια του. «Μα είναι μια όμορφη ημέρα, που έχει τόσα πολλά να διδάξει σ' ένα γέρο σαν κι εμένα.»
Για πολλούς ενηλίκους, μια τέτοιου είδους αντίδραση δεν προκύπτει αυθόρμητα. Επομένως, είναι σημαντικό, τουλάχιστο στην αρχή, να αφιερώνουμε κάποιες στιγμές μέσα στη μέρα αποκλειστικά και μόνο για να επιδιδόμαστε σε τέτοιες σκέψεις συνειδητά. Αργότερα, αυτή η θετική αντιμετώπιση να εισχωρήσει σε άλλα επίπεδα της συνείδησης μας.
Η ώρα για ύπνο μάς προσφέρει μια άλλη ευκαιρία. Μπορείς να κάνεις τον απολογισμό της ημέρας που πέρασε και να νιώσεις ευγνωμοσύνη για όλα τα καλά που συνέβησαν. Προσπάθησε να δεις τη θετική πλευρά όλων των γεγονότων. Αυτά που σου φάνηκαν δυσάρεστα ή ατυχή μπορεί να σου έδωσαν ένα πολύτιμο μάθημα ή να σου άνοιξαν καινούργιες πόρτες. Συγκεντρώσου σε αυτή την εναλλακτική θεώρησή τους. Υποσχέσου στον εαυτό σου ότι, όταν ξυπνάς κάθε πρωί, θα έχεις ανοιχτή καρδιά κι ενθουσιασμό για τη μέρα που σε περιμένει.

Συμβουλή Δεύτερη: Χρησιμοποίησε τη νοερή σύλληψη με θετικό τρόπο. Φρόντισε να έχεις πλήρη επίγνωση πόσες φορές ταξιδεύεις με τη φαντασία σου μέσα στη μέρα και έλεγξε αυτήν τη δραστηριότητα. Διάγραφε διά παντός οποιοδήποτε αρνητικό όραμα και συγκεντρώσου μόνο στα θετικά.
Όλοι μας φαντασιωνόμαστε συχνά. Ουσιαστικά, πριν κάνουμε οτιδήποτε, το βλέπουμε με τη φαντασία μας. Πριν απλώσεις το χέρι σου, για να πιάσεις ένα μολύβι, το μυαλό σου έχει ήδη φανταστεί τη σκηνή. Πρώτα «βλέπεις» το χέρι σου να τεντώνεται και να πιάνει το μολύβι και στη συνέχεια προβαίνεις στην πραγματική κίνηση. Όλοι μας έχουμε βιώσει αυτή την παθητική κίνηση να λαμβάνει χώρα σε ένα άλλο συνειδησιακό επίπεδο και αναφερόμαστε σε αυτό απλώς ως «ονειροπόληση». Η νοερή σύλληψη* σε αντίθεση με την ονειροπόληση, είναι ενεργητική. Μπορεί να ελεγχτεί και, όταν συμβαίνει αυτό, η όλη διαδικασία αποβαίνει πολύ δημιουργική.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η νοερή σύλληψη είναι το κλειδί για το πνευματικό ταξίδι. Δε χρειάζεται να επιστρατεύεται παραπάνω από μία αίσθηση' πάντως, όσες περισσότερες εμπλέκονται, τόσο πιο ισχυρό είναι το αποτέλεσμα. Όταν διαλογιζόμαστε με τον Χούλιο στις πλαγιές του Πίτσιντσα, μου έμαθε :πώς να συμπεριλαμβάνω στα νοερά μου ταξίδια και τις αισθήσεις της όσφρησης, της γεύσης, της ακοής και της αφής. Αυτά τα μαθήματα έχουν αποδειχτεί πολύ χρήσιμα κατά τη διάρκεια του πνευματικού ταξιδιού.
Η νοερή σύλληψη πρέπει να συνυπάρχει πάντα με τη θετική στάση. Μερικοί από εμάς, όταν αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα, έχουμε την τάση να δίνουμε έμφαση στην αρνητική πλευρά του. Μπορεί να έχουμε επιβάλει στον εαυτό μας ένα μοντέλο νοερής σύλληψης που παράγει μόνο απαισιόδοξες σκέψεις και λειτουργεί ανασταλτικά στην επίτευξη των στόχων και των ενδιαφερόντων μας. Από τη στιγμή που αυτές οι σκέψεις κολλήσουν στο μυαλό μας, τις σκαφτόμαστε συνέχεια και το μόνο που κάνουμε είναι ν’ ανησυχούμε και να στενοχωριόμαστε. Μπορεί να ξυπνήσουμε στη μέση της νύχτας από την υπερένταση και το άγχος. Το σώμα μας, το μυαλό μας και το πνεύμα μας δε μένουν ανεπηρέαστα από αυτή την κατάσταση. Αντιθέτως, καταβάλλονται από τη δύναμη της αρνητικής σκέψης που έχει ενισχυθεί κι εδραιωθεί πλέον μέσα μας. Το να σκέφτεσαι τρόπους με τους οποίους μια κατάσταση μπορεί να πάει απ' το κακό στο χειρότερο δεν απέχει πολύ από το να το προκαλέσεις. Ακούγεται ειρωνικό, αλλά καμιά φορά εμείς οι ίδιοι «φροντίζουμε» να πραγματοποιηθούν οι χειρότεροι φόβοι μας.
Οι καλύτεροι δικηγόροι εκμεταλλεύονται την αρνητική αυθυποβολή. Ένας φίλος μου νομικός μου είπε κάποτε ξεκάθαρα πως «Η μισή μάχη έχει κερδηθεί τη στιγμή που ο αντίπαλος αρχίζει να φαντάζεται τη ζωή. του μετά την πιθανή ήττα του. Όταν αφήνει τις αρνητικές σκέψεις να τον καταβάλλουν, τον έχω στο χέρι. Η πρώτη και ίσως η πιο σημαντική δουλειά μου — είναι να προκαλέσω τέτοια αρνητικά οράματα».
Διώξε, λοιπόν, οτιδήποτε αρνητικό από το μυαλό σου. Διάγραψέ το μια για πάντα. Μην αφήνεις τους ανθρώπους να σε χρησιμοποιούν με αυτό τον τρόπο και μην πέφτεις στις δικές σου παγίδες. Έλεγξε τις φαντασιώσεις σου. Δες μόνο θετικά αποτελέσματα που ακυρώνουν τα αρνητικά. Έχε πίστη και φαντάσου την έκβαση που επιθυμείς.
Η νοερή σύλληψη μπορεί ν' αποβεί ένα πολύ δραστικό εργαλείο. Καθοδήγησέ την εσύ' χρησιμοποίησέ τη για προσωπικό σου όφελος.
 
Συμβουλή Τρίτη: Εναρμονίσου με τη φύση και κατανόησε βαθιά αυτό που δείχνει τόσο καθαρά — η αποτυχία είναι μια έννοια άγνωστη για τη φύση. Έχουμε μάθει ότι οι λαοί που εφαρμόζουν την τεχνική του πνευματικού ταξιδιού θεωρούν τους εαυτούς τους ως προστάτες της φύσης, σε αντίθεση με τους τεχνολογικά ανεπτυγμένους λαούς, που αρέσκονται στο να κατέχουν το ρόλο του κατακτητή της. Η φύση επιβεβαιώνει συνεχώς τη ^θετική πλευρά της ζωής. Είναι η βάση για τα πάντα. Κάθε μορφή ζωής είναι γέννημα της φύσης και στο τέλος επιστρέφει σε αυτή. Ο Αϊνστάιν απέδειξε ότι, ενώ υπάρχουν εναλλαγές μεταξύ ύλης και ενέργειας, η φύση διέπεται από μια συνέχεια. Έτσι, η ύλη και η ενέργεια δε χάνονται. Η μία παίρνει τη μορφή της άλλης και στη συνέχεια επιστρέφει στην αρχική της κατάσταση. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί ξανά και ξανά και μοιάζει με μια ατέρμονη διαδικασία. Ωστόσο, όσες φορές κι αν επαναληφθεί, η βασική συνέχεια διατηρείται ανέπαφη.
Η φύση δε γνωρίζει αποτυχίες, εξελίσσεται. Η γέννηση, η ζωή και ο θάνατος αποτελούν τους σταθμούς της εξελικτικής αυτής πορείας. Υπάρχουν εκβάσεις, αλλά όχι αποτυχίες. Η αποτυχία, απλώς, είναι ανύπαρκτη στη φύση.
Οι άνθρωποι που ζουν κοντά της, όπως οι Σουαροί, οι λαοί της Κέτσουα και οι Μπούγκις, που δεν έχουν υψώσει τεχνολογικά τείχη γύρω τους, για ν' αποκλειστούν από το φυσικό τους περιβάλλον, κατανοούν εις βάθος αυτή την πολύ ουσιαστική θετική πλευρά της φύσης. Δεν κρίνουν τη ζωή και τον κόσμο με βάση τους όρους επιτυχία και αποτυχία,
Ο Δον Χοσέ Κίσπε συνόψιζε αυτή την άποψη. Όποτε αποθαρρυνόμουν από την αποτυχία μου να βρω αγοραστές για τα τούβλα του συνεταιρισμού, εκείνος με συμβούλευε να κάνω υπομονή. «Ο Βιρακότσα δεν καταλαβαίνει τι θα πει αποτυχία"», μου έλεγε. Ο Τεόφιλο Μάτα είχε εκφράσει παρόμοια κοσμοθεωρία ένα πρωί που με πήγε στο σχολείο του. Μου είπε ότι το Ελ Μιλάγκρο δε θα κατέληγε ποτέ να λειτουργεί με ταμιευτήρια και πρόσθεσε ότι οι λόγοι μου ήταν χρήσιμοι κι επιμορφωτικοί και ότι «δε σημαίνει ότι έχεις αποτύχει». Από τότε, ο Τόγιουπ, ο Μπούλι, ο Γιοσούφ και πολλοί άλλοι έχουν επαναλάβει την ίδια φιλοσοφία.
Μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω τι έλεγαν πραγματικά όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Αρχικά, αποδεχόμουν τη θέση τους σε μια προσπάθεια ν' απαλλαχτώ από το βάρος των τύψεών μου. Τελικά, συνειδητοποίησα ότι βασιζόταν σε βαθιές φιλοσοφικές πεποιθήσεις. Ο Βιρακότσα δεν έχει τη λέξη «αποτυχία» στο λεξιλόγιο του, γιατί στη φύση η έννοια αυτή είναι ανύπαρκτη.
Ο σύγχρονος τεχνολογικός πολιτισμός μας μαζί με ελάχιστους άλλους στην ιστορία έχει καθορίσει τα γεγονότα με βάση την επιτυχία και την αποτυχία. Ίσως κάτι τέτοιο δε θα έπρεπε να μας εκπλήσσει, δεδομένου ότι ο δικός μας πολιτισμός είναι ταυτόχρονα κι εκείνος που έχει αποξενωθεί από τη φύση περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Η επιτυχία και η αποτυχία υπάρχουν μόνο στο μυαλό μας. Δεν είναι τίποτε άλλο από μια αντίληψη, μια ιδέα.
Όταν επιχειρήσεις να καλέσεις τους Εσωτερικούς Πλοηγούς σου, μπορεί να συναντήσεις αντίσταση. Διδάξου από αυτή. Δεν έχεις αποτύχει, έχεις κάνει ένα βήμα πιο κοντά στη γνώση. Ακολούθησε αυτό που συμβαίνει στη φύση: Η αποτυχία δεν υφίσταται.

Συμβουλή Τέταρτη: Έχεις τη δυνατότητα να ενεργείς και να ελέγχεις τον εαυτό σου. Εφόσον το κατανοήσεις αυτό, πώς μπορείς να μην είσαι αισιόδοξος;
Η πεποίθηση ότι όλοι έχουμε γεννηθεί ίσοι ενώπιον του Θεού επικρατεί εδώ και πολύ καιρό. Νομίζω ότι αναφέρεται στη δύναμη που έχουμε όλοι ανεξαιρέτως να επενεργούμε στο πεπρωμένο μας και να το καθορίζουμε, ακόμα κι όταν οι ζωές μας περιορίζονται από παράγοντες όπως η ασθένεια, η φυλάκιση και άλλες καταστάσεις. Με τη γέννησή μας, μας παραχωρήθηκε το προνόμιο της ελεύθερης βούλησης. Έχουμε τη δύναμη ν' αλλάξουμε τον εαυτό μας, τις ιδέες μας και τις αντιλήψεις μας. 'Θ,τι κι αν συμβεί, μπορούμε να ενεργήσουμε.
Ο Χούλιο είχε αναφερθεί αρκετές φορές σε αυτό το θέμα. «Με στενοχωρεί», μου είχε πει μια φορά, «όταν ακούω τους ανθρώπους να λένε: Α, αυτό είναι πέρα από τις δυνάμεις μου", ή "Το κάνω επειδή δεν έχω άλλη επιλογή". Ξέρω ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι. Έχουν επιλέξει να αγνοήσουν ένα θεόσταλτο προνόμιο. Γιατί εγκαταλείπουν τη δύναμή τους τόσο εύκολα;»
Όπως μάθαμε στη δεύτερη συμβουλή, οι αρνητικές σκέψεις πρέπει να ξεριζωθούν εντελώς από το μυαλό μας. Καθένας από μας έχει την ικανότητα να ενεργεί. Όποτε επιτρέπουμε στον εαυτό μας να σκεφτεί διαφορετικά, ενθαρρύνουμε την αρνητική ενέργεια να εγκατασταθεί μέσα μας.
Είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι, στην πραγματικότητα, ο καθένας μας είναι «το αφεντικό». Ένας από τους λόγους που πολλές φορές αδυνατούμε να δούμε τον εαυτό μας έτσι είναι ότι δεν ξέρουμε κι εμείς οι ίδιοι τι ακριβώς θέλουμε. Μπορεί να λέμε «θέλω αυτό» ή «θέλω εκείνο», αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν είμαστε καθόλου σίγουροι αν όντως θέλουμε «αυτό» ή «εκείνο» τόσο πολύ, ώστε να δουλέψουμε, για να το αποκτήσουμε. Κατά συνέπεια, διστάζουμε να βάλουμε στόχους, να καταστρώσουμε και να πραγματοποιήσουμε σχέδια. Η αποθάρρυνση είναι το φυσικό επακόλουθο, μαζί με την αρνητική στάση ζωής του τύπου «Δε θα μπορέσω ποτέ να έχω αυτό ή εκείνο».
Όταν αντιληφθείς ότι είσαι εγκλωβισμένος σε αυτή την κατάσταση, θυμήσου ότι έχεις την ικανότητα να ενεργήσεις. Μπορείς να πετύχεις τους στόχους σου. Το μοναδικό εμπόδιο είναι η έλλειψη επιθυμίας ή αποφασιστικότητας ως προς το πόσο αφιερωμένος είσαι σε αυτό που επιδιώκεις.
«Αγαπώ τη ζούγκλα», μου εκμυστηρεύτηκε ο Τεόφιλο ένα πρωί μετά την επίσκεψη του Τάνια και του Μπόμι. «Με κάνει να νιώθω ελεύθερος. Πιστεύω σε αυτό που δίδαξε ο Ιησούς και στη φιλοσοφία του Βιρακότσα. Είμαστε ελεύθεροι — μέχρι τη στιγμή πού θα πείσουμε τον εαυτό μας ότι δεν είναι έτσι. Ακόμα και τότε παραμένουμε ελεύθεροι. Απλώς, δεν το καταλαβαίνουμε. Όσο βρίσκομαι εδώ στη ζούγκλα, ξέρω ότι δε θα το ξεχάσω ποτέ. Κοίτα γύρω σου. Τα πάντα μαρτυρούν αυτή την ελευθερία!»
Είμαστε υπεύθυνοι για τη ζωή μας' έχουμε τη δυνατότητα να παίρνουμε πρωτοβουλίες. Τίποτα από αυτά που θέλουμε πραγματικά δεν είναι ανέφικτο, εφόσον είμαστε πρόθυμοι να παλέψουμε, για να το αποκτήσουμε. Αυτό είναι το μήνυμα του πνευματικού ταξιδιού. Και δεν απευθύνεται μόνο σε ένα μέρος του τριγώνου «μυαλό-σώμα-ψυχή», αλλά και στα τρία μαζί ως σύνολο. Όταν ακούσουμε και κατανοήσουμε αυτό το μήνυμα, πώς είναι δυνατό να νιώσουμε οτιδήποτε άλλο εκτός από αισιοδοξία;
Ως κοινωνία, έχουμε αρχίσει να συνειδητοποιούμε ότι η τεχνολογία μπορεί να φέρει το κακό μαζί με το καλό. Βαθιά μέσα μας ξέρουμε ότι υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή από την υλική πρόοδο. Η ίδια η ιστορία μπορεί να κρίνει την ακατανίκητη έλξη που ασκεί επάνω μας η ύλη και η τεχνολογία όχι μόνο ως τρέλα, αλλά και ως αποτέλεσμα ενός έντονου κυνισμού και μιας απόρριψης αξιών που συνοδεύει την ανθρωπότητα εδώ και χιλιάδες χρονιά. Αυτές οι θετικές αξίες είναι το θνητό σώμα, το μυαλό, η ψυχή, και οι εναπομείναντες πολιτισμοί που ζουν σε αρμονία με τη φύση.
Σήμερα, ανοίγονται μπροστά μας δύο αποκλίνοντες δρόμοι. Πρέπει να διαλέξουμε τον ένα και να προχωρήσουμε μπροστά. Ο δρόμος που βρίσκεται πίσω μας είναι η ιστορία. Τίποτα δε θα αλλάξει ό,τι έχουμε κάνει. Έχουμε εφεύρει πολλές κι εκπληκτικές συσκευές' παράλληλα, όμως, έχουμε εξαντλήσει αναντικατάστατα φυσικά αποθέματα. Δηλητηριάσαμε τον αέρα, τη γη και το νερό μας. Η τεχνολογία μάς έχει βοηθήσει πολύ και μας έχει βλάψει πολύ. Σταματάμε για μια στιγμή, κοιτάζουμε μπροστά μας και προσπαθούμε να βρούμε μια ένδειξη. Ποιος είναι ο σωστός δρόμος;
Ίσως, αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε, καθώς κοιτάζουμε προσεκτικά τη διχάλα που ανοίγεται μπροστά μας, ότι δεν τίθεται θέμα ποιο δρόμο να διαλέξουμε. Ίσως το θέμα να είμαστε εμείς οι ίδιοι: η στάση μας, οι αντιλήψεις μας, αυτά που βλέπουμε, μυρίζουμε, γευόμαστε και νιώθουμε, όταν βαδίζουμε στο δρόμο, πόσο καλά ακούμε, ποια είναι η σχέση μας με την πορεία που έχουμε χαράξει και τι επιλέγουμε ν' αφήσουμε πίσω μας, καθώς περνάμε.

Μωσαϊκό: ΣΒΗΣΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ - Δ.ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ

Μωσαϊκό: ΣΒΗΣΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ - Δ.ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ:   Αξέχαστος ο Δημήτρης του έρωτα

Βασίλης Αυλωνίτης

 

Ο Βασίλης Αυλωνίτης (1 Ιανουαρίου 1904 - 10 Μαρτίου 1970) ήταν ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Θησείο. Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1924 στην οπερέτα του Ν. Χατζηαποστόλου Το κορίτσι της γειτονιάς. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με διάφορους θιάσους σε οπερέτες και κωμωδίες, μέχρι το 1928, οπότε και στράφηκε προς την επιθεώρηση επικεφαλής δικού του θιάσου.
Τον Αύγουστο του 1931, παρολίγο να τον σκοτώσει σφαίρα από θερμόαιμο οπαδό ομάδας νεοφιλελευθέρων, "Βενιζελικών", που εισέβαλε στο θέατρο που έπαιζε τότε στην επιθεώρηση "Κατεργάρα" και άρχισαν να πυροβολούν θεωρώντας ότι σατιριζόταν ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος. Από την εισβολή αυτή τραυματίσθηκαν κάποιοι θεατές ενώ σκοτώθηκε ο τεχνικός του θεάτρου. Στη συνέχεια από τις ανακρίσεις που ακολούθησαν θεωρήθηκε ότι υπαίτια ήταν η σάτιρα και όχι οι δράστες. Τότε εκδόθηκε και ο γνωστός νόμος "περί τύπου" που περιελάμβανε και το θέατρο στην επακόλουθη λογοκρισία.
Το 1934 συμμετείχε σε επιθεωρήσεις του θεάτρου Περοκέ, ενώ νωρίτερα έκανε δικό του θίασο. Την περίοδο του '40 σχημάτισε θίασο με τον Κυριάκο Μαυρέα και ερμήνευσε το στρατιώτη Πολυχρόνη Περονόσπορο στο ηθογραφικό χρονικό Από την Αλβανία στο Ρίμινι. Υπήρξε για πολλά χρόνια βασικό στέλεχος των επιθεωρησιακών θιάσων του θεάτρου Ακροπόλ και διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του (1956-61). Ο τελευταίος του θίασος συγκροτήθηκε με τον Κώστα Χατζηχρήστο, το 1967-68. Μαζί περιόδευσαν σε πολλές επαρχιακές πόλεις, αλλά λόγοι υγείας τον ανάγκασαν να διακόψει την περιοδεία. Υπηρέτησε με συνέπεια και αφοσίωση όλα τα είδη του θεάτρου. Kηδεύτηκε στο Β' Νεκροταφείο στα Πατήσια και σήμερα τα οστά του βρίσκονται σε οστεοφυλάκιο του κοιμητηρίου.
Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1929 στην ταινία του Αχιλλέα Μαδρά, Μαρία Πενταγιώτισσα, ενώ ακολούθησαν δεκάδες άλλες, έως το 1970, όπως Η αριστοκράτισσα κι ο αλήτης, όπου εμφανίστηκε στον τελευταίο του ρόλο. Λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωσή αυτής της ταινίας, πέθανε από καρδιακή προσβολή. Συνολικά πρωταγωνίστησε ή εμφανίστηκε σε μικρότερους ρόλους σε 75 ταινίες. Είχε ήρεμη προσωπική ζωή, ενώ δεν παντρεύτηκε ποτέ. Θα μείνει αξέχαστος στον κινηματογράφο σε ταινίες όπως: «Μια ζωή την έχουμε», «Το αμαξάκι, «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο» «Οι γαμπροί της Ευτυχίας», «"Ο λεφτάς", Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός» κ. ά.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE

Γενάρης

Ο Γενάρης, όπως και όλοι οι μήνες του ημερολογίου μας, του Παγκοσμίου Χριστιανικού ημερολογίου, οφείλει τ' όνομά του στους Αρχαίους Ρωμαίους στο Θεό του Ιανό, που προς τιμή του τον ονόμασαν έτσι. Δεν είχε όμως απ' την αρχή την τιμή ν' αποτελεί τον πρώτο μήνα του χρόνου.
Αττικός μήνας: ΓΑΜΗΛΙΩΝ (15 Ιανουαρίου - 15 Φεβρουαρίου)
Οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν σαν Πρωτοχρονιά την 21η Ιουνίου (του μηνός Σκιροφοριώντος όπως τον έλεγαν) και οι Ρωμαίοι την 1η Μαρτίου.

Η τελευταία είχε διατηρηθεί να γιορτάζεται και από τους Έλληνες της Ανδριανουπόλεως, πριν τους διώξουν οι Τούρκοι από την Ανατολική Θράκη.

Η πρώτη Ιανουαρίου καθιερώθηκε σαν πρωτοχρονιά από τους Ρωμαίους το 153 π.Χ. Την ημέρα αυτή συνήθιζαν να εκλέγουν τους ανώτατους άρχοντες, τους ύπατους και με την ευκαιρία επιδίδονταν σε τελετές και θορυβώδεις διασκεδάσεις.

Τον Ιανουάριο ο λαός τον λέει με πολλά ονόματα, που τα περισσότερα αναφέρονται στις ιδιότητές του. Ο Γενάρης λέγεται Γεννολοητής, παρετυμολογικά, γιατί τότε γεννοβολούν τα κοπάδια.

Γατομήνας επειδή σ' αυτόν ζευγαρώνουν οι γάτες.

Κρυαρίτης (στη Μάνη) για το τσουχτερό του κρύο.

Λέγεται Μεσοχείμωνας γιατί είναι μεσαίος από τους τρεις μήνες του χειμώνα.

Κρυαρώτης γιατί κάνει πολύ κρύο.

Άλλες ονομασίες είναι Κλαδευτής, γιατί το μήνα αυτό κλαδεύουν.

Ακόμα τον Ιανουάριο τον ονομάζουν Τρανό, Πρωτάρη, Μεγάλο μήνα ή Μεγαλομήνα, επειδή είναι ο 1ος μήνας του έτους που έχει 31 μέρες και οι νύχτες του είναι μεγάλες, όπως λέει και το τραγούδι:

"Νάταν οι μέρες του Μαγιού κι οι νύχτες του Γενάρη" 

Τέλος λέγεται Καλαντάρης ή Καλαντέρης απ' τα Κάλαντα που τραγουδούν τα παιδιά την Πρωτοχρονιά και τα Φώτα.

Γελαστός για τις Αλκυονίδες ημέρες του.

■ Γεωργικές εργασίες το μήνα Ιανουάριο

• Προετοιμάζουν τα γεωργικά τους εργαλεία, όταν υπάρχουν βροχές ή χιόνια.
• Μεταφέρουν κοπριά στα κτήματα.
• Εκχερσώνουν χωράφια ή διορθώνουν φράχτες.
• Κάνουν αποστραγγιστικά χαντάκια.
• Ανοίγουν λάκκους γύρω από τα δέντρα για να δεχτούν περισσότερη βροχή ή τα ασβεστώνουν.
• Σπέρνουν πρώιμα μπιζέλια, κουκιά, κρομμύδια.
• Φυτεύουν τα φυλλοβόλα δέντρα (κερασιά, βυσσινιά, βερικοκιά, ροδακινιά), αγκινάρες, φράουλες, σπαράγγια.
• Λιπαίνουν τα δέντρα με χωνεμένη κοπριά.
• Κλαδεύουν ελαιόδεντρα.
• Επισκευάζουν και βάφουν τις κυψέλες.
• Αρχίζουν το άρμεγμα των προβάτων.
• Οι γυναίκες ύφαιναν στον αργαλειό κιλίμια και βελέντζες, έπλεκαν και έραβαν.

■ Τον Ιανουάριο τρώμε: Πορτοκάλια, λεμόνια, μανταρίνια, γκρέιπ φρουτ, μήλα, λάχανα, κουνουπίδι, μαρούλι, καρότα, σέλινο, σταφίδες, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα.