Μωσαϊκό: Ελένη Γκίκα

Μωσαϊκό: Ελένη Γκίκα: http://elenigika.psichogios.gr/2013/03/blog-post_6583.html?spref=fb Ελένη Γκίκα Αγά...

  

http://elenigika.psichogios.gr/2013/03/blog-post_6583.html?spref=fb

Αγάπησα κι αγαπηθήκα, δόξα τω Θεώ, χορταστικά και πολύ, τόσο που να μπορώ και μόνη μου, να είναι η αγαπημένη παρουσία πια διαρκής και παντοτινή. Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Κηφισιά

την συνέντευξη έκανε η Λίνα Σόρογκα

- Πως συνδέετε, αν συνδέετε, την γυναίκα της πολίτικης κουζίνας με εκείνη της βορινής ; Επειδή ένα μεγάλο μέρος των δημοτών μας από την Νέα Ερυθραία είναι Μικρασιάτισες.

- H μια γιαγιά του βιβλίου είναι Μικρασιάτισα, Καπαδόκισσα, μάλλον! Και η Ράνια, η γυναίκα τη βορινής κουζίνας, σαν Μικρασιάτισα μαγειρεύει! Η καρδιά της και όλα τα συναισθήματά της εκεί! Η αγάπη και η φροντίδα της για τους άλλους! Με μπισκοτάκια γυρεύει τον χαμένο της γιο στην ρημαγμένη και καμένη Αθήνα! Κι όσο για μένα, από το σόι της μαμάς η μια ρίζα εκείνη του βαφέα παππού, είναι Μικρασιατική και είμαι τόσο υπερήφανη γι’ αυτό! Για την εκπάγλου καλλονής προγιαγιά Άννα, για τον παππού που διάβαζε ποίηση κι έβαφε με εκείνο το σπάνιο μπλε, για την κοσμοπολίτικη αντίληψη που διακατείχε όλη την οικογένεια:περιουσία μας οι γνώσεις και η αισθητική που είναι σχεδόν ηθική. Για εκείνη την αίσθηση της απόλαυσης πέρα απ’ ό,τι μας ανήκει ή δεν μας ανήκει. Για την ποίηση της καθημερινότητας, για την απίστευτη τέχνη τελικά της ζωής.

- Πρέπει να εξακολουθεί να εορτάζεται η μέρα της Γυναίκας ;

- Είμαι φιλέορτος τύπος. Ό,τι γιορτάζεται, καλώς γιορτάζεται. Αν και από την πείρα μου ό,τι γιορτάζεται είναι εκείνο που ακριβώς ξεχνάμε τις καθημερινές.

- Τι θέση έχει ο άντρας στη ζωή σας ;

- Τον κυρίαρχο (μαζί με την ίδια τη ζωή και το νόημά της). Είχα (και πάντα θα έχω)έναν πατέρα υπέροχο, γενναιόδωρο και αστείο, ανοιχτόκαρδο σαν παιδί. Αγάπησα κι αγαπηθήκα, δόξα τω Θεώ, χορταστικά και πολύ, τόσο που να μπορώ και μόνη μου, να είναι η αγαπημένη παρουσία πια διαρκής και παντοτινή.

-Με ποια από τις ηρωίδες του βιβλίου σας «Η Γυναίκα της Βορινής κουζίνας» ταυτίζεστε ;

- Γράφοντάς το, νόμιζα ότι είμαι η Αρσινόη, μια ζωή εξάλλου γράφω και διαβάζω. Όταν το τέλειωσα έγινα η Ράνια, θα ‘θελα να ‘μαι Ράνια, έχω κλάψει σα Ράνια, ακόμα και τώρα όταν σκέφτομαι την Ράνια πονώ και κατανοώ. Αλλά όσο περνά ο καιρός κερδίζει η σοφή Αριάδνη, η γυναίκα του Δυτικού καθρέφτη, όλα έχουν το λόγο τους και τ’ αντίθετα τελικά μοιάζουν, αρχίζω πια να συμφιλιώνομαι να με κατανοώ και να κατανοώ.

- Τι είναι ο απόλυτος έρωτας ;  

- Αυτός που σου αποκαλύπτει τον εαυτό σου αφού πρώτα καταλύσει τα όρια. Άλμα τελικά στο κενό. Με δίχτυ ασφαλείας τίποτε το απόλυτο δεν προσεγγίζεται. Ούτε ο έρωτας για τον άλλον, ούτε η τέχνη, ούτε κι ο Θείος Έρωτας που αυτό στο φινάλε είναι το βασικό. Το απόλυτο που αναζητάς μια ζωή με το ανθρώπινό του ή το χάρτινο πρόσωπο. Εκείνο που ακόμα κι αν προσεγγίσεις, το χάνεις για να ’χεις να βαδίζεις σ΄ αυτό, να μπορέσεις να ζεις.

- Πιστεύετε στην μητριαρχική κοινωνία ;

- Έχω μεγαλώσει σε μια αλλόκοτα μητριαρχική κοινωνία. Μεγάλη και σημαντική μαμά και γιαγιά, προγιαγιά… Έχω ζήσει με γυναικείες φιγούρες που στήριζαν και γεννούσαν τους πάντες. Και τον ίδιο τους τον δυνάστη, καμία φορά.

- Τι κάνετε για να σώσετε την Ελλάδα από την κρίση ;

- Γράφω κι αντέχω! Πονώ και προσεύχομαι. Πιστεύω όσο ποτέ στη δύναμη της ζωής και στα νέα παιδιά. Συνειδητοποιώντας δε ότι μπορώ και με τα ελάχιστα, απελευθερώνομαι από φόβους, περιττά βάρη, χαίρομαι εκείνα τα ανεκτίμητα που τα χάσαμε τόσα χρόνια διότι όλα ήταν αγορά ή εξαγορά. Τα σημαντικά είναι εκεί και θέλουν αίμα και ποίηση και ιδρώτα και ψυχή για να τα ξαναβρούμε. Στη φασαρία τα είχαμε χάσει τα σημαντικά.

- Η αγαπημένη σας ηρωίδα στη λογοτεχνία ;

- Για πολλά χρόνια και ντρέπομαι πια, η Άννα Καρένινα! Τελευταία η Μαίρη Πόππινς χορεύουμε κιόλας την Μελωδία της ευτυχίας με την Νεφέλη, την παραμυθένια ηρωίδα μου και αναδεξιμιά. Και φυσικά η Αλίκη εκείνη των Θαυμάτων, τόσο πολύ θαρραλέα στο μαγικό, στο καινούργιο, στην αλλαγή. Αν και τώρα που με ρωτάτε συνειδητοποιώ ότι αγαπημένους ήρωες περισσότερο έχω, τελικά!

- Τι θα παίρνατε μαζί σας σε μια ολική καταστροφή ;

- Από ανθρώπους;Είναι πολλοί και θα προτιμούσα να υποστώ την καταστροφή. Από αντικείμενα, το κομποσκοίνι μου και λίγα βιβλία. Τον Μπόρχες, την γερόντισσα Γαβριηλία και την Αγία Γραφή.

- Αν ξαναρχίζατε την ζωή σας από την αρχή ;

- Μάλλον τα ίδια ακριβώς θα έκανα και θα ζούσα! Έχω ζήσει, ξέρετε, την δική μου ζωή. Και γι’ αυτό και φτάνω στο όποιο ταμείο αγόγγυστα!

- Ποια είναι η Ελένη Γκίκα, σαν συγγραφέας ;

- Τώρα τι να πω… κάποια που για να καταλάβει κάτι θα πρέπει και να το γράψει;

- ….σαν γυναίκα;

- Όσο περνάνε τα χρόνια, η μαμά της φτυστή!

- ….σαν άνθρωπος;

- Εύπιστη και ελπίζω ανοιχτή στο ενδεχόμενο.

- Ένα απόφθεγμα ;

- Εν αταξίαις εύτακτοι όντες, μάλλον αυτό. Και εκείνο του Μπόρχες, Ήμουν ο Όμηρος και τώρα είμαι ο Κανένας σαν τον Οδυσσέα.

- Τι«μαγειρεύετε» τώρα, και κλείνουμε ;

- Ένα μουσικό χειροποίητο θρίλερ συμφιλίωσης: «Το bolero δεν ήταν του Ραβέλ». Με συμφωνική μουσική,πύργους και ρημαγμένους ανθρώπους, με οικογενειακά μυστικά και έναν έρωτα άνομο, με μαριονέτες και μάσκες, με θύτη καταδικασμένο ν’ αγαπήσει το θύμα, με τη βεβαρημένη ιστορική μας παρακαταθήκη. Με τη μεταμέλεια και το έλεος ακόμα και στα πιο δύσκολα πάντοτε εκεί. Μια ιστορία για την αρχιτεκτονική της ψυχής. Και φυσικά πολλά παραμύθια. Για τη «Ζωγραφιά που ταξιδεύει» στην αρχή. Με τα κόκκινα μαλλιά της Σοφίας, ύμνος στο διαφορετικό και στην ίδια τη ζωή. Για τα ζωντανά μαλλιά της Σοφίας όπου ξαναγράφεται η Γέννεση και η Ποίηση, η ανθρώπινη περιπέτεια απ’ την αρχή. Από τις εκδόσεις «Καλέντη» και πάλι. Μόνο κάτω από την ομπρέλα της αγάπης και της φιλίας ανθίζω, αλλιώς μαραίνομαι, για να γράψω θέλω να αισθάνομαι εμπιστοσύνη και θαλπωρή.
---------------------------------------
 Το Κέντρο Έρευνας και Μελέτης του Μικρασιατικού Πολιτισμού της Ερυθραίας Χερσονήσου θα παρουσιάσει το νέο βιβλίο της συγγραφέως και κριτικού λογοτεχνίας, Ελένης Γκίκα, «Η Γυναίκα της Βορινής Κουζίνας» (εκδόσεις Καλέντη), τη Δευτέρα 11 Μαρτίου στις 7.00 μ.μ., με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας, στους χώρους του (Βίλλα Κώστα, οδός Λουκή Ακρίτα 4, Νέα Ερυθραία, τηλ.: 210 6206190).

Η Κατερίνα Μουστάκη, μέλος του Δ.Σ του ΚΕΜΜΙ.Π.Ε, θα μιλήσει με θέμα «Μικρασιάτισσες γυναίκες όπως τις έζησα», ενώ για το βιβλίο θα μιλήσουν η γνωστή συγγραφέας Λεία Βιτάλη και η συγγραφέας και μέλος του Δ.Σ. Λίνα Σόρογκα. Κείμενα από το βιβλίο, θα διαβάσει η Δέσποινα Μουστάκη.

Η Ελένη Γκίκα γεννήθηκε στο Kορωπί . Δημοσιογράφος και βιβλιοκριτικός στο «Αντί», στις «Εικόνες» και στο «Έθνος της Κυριακής» από το 1983, έχει ασχοληθεί με το μυθιστόρημα, το διήγημα, την ποίηση, το παραμύθι, έχει συμμετάσχει σε συλλογικές εκδόσεις και έχει επιμεληθεί βιβλία και σειρές. Κυκλοφορούν 28 βιβλία της, ανάμεσά τους τα «Δι’ εσόπτρου εν αινίγματι», «Να τα μετράω ή να μη τα μετράω τα χρόνια», «Το αίνιγμα του άλλου», «Μετεβλήθη εντός μου, ο ρυθμός του κόσμου», «Υγρός χρόνος», «Εν αταξίαις εύτακτοι όντες», «Το γράμμα που λείπει», «Πλήθος είμαι», «Οι κούκλες δεν κλαίνε» και «Η αιώνια επιστροφή».

Με το μυθιστόρημα «Η Γυναίκα της Βορινής Κουζίνας» και το παραμύθι «Το μυστικό της μαγικής τσαγιέρας», που κυκλοφόρησαν πρόσφατα, ξεκίνησε τη συνεργασία της με τις εκδόσεις Καλέντη.

Από τις ίδιες εκδόσεις θα κυκλοφορήσουν μέσα στο 2013 το μυθιστόρημά της «Το bolero δεν ήταν του Ραβέλ» και το παραμύθι «Η ζωγραφιά που ταξιδεύει».

Μωσαϊκό: Άστορ Πιατσόλα

Μωσαϊκό: Άστορ Πιατσόλα: Ο Άστορ Πιατσόλα (στα ισπανικά Ástor Piazzolla, 11 Μαρτίου 1921 στο Μαρ ντελ Πλάτα, Αργεντινή – 4 Ιουλίου 1992 στο Μπουένος Άιρες) θεωρ...

 
Ο Άστορ Πιατσόλα (στα ισπανικά Ástor Piazzolla, 11 Μαρτίου 1921 στο Μαρ ντελ Πλάτα, Αργεντινή – 4 Ιουλίου 1992 στο Μπουένος Άιρες) θεωρείται ο πιο σημαντικός συνθέτης του τάγκο κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Οι συνθέσεις του έφεραν επανάσταση στο παραδοσιακό τάγκο, ενσωματώνοντας σ' αυτό στοιχεία τζαζ και κλασικής μουσικής, και δημιούργησαν το nuevo tango (νέο τάγκο). Ήταν επίσης εξαίρετος μπαντονεονίστας και συχνά ερμήνευε τις συνθέσεις του με διάφορα μουσικά σχήματα. Στην Αργεντινή είναι γνωστός ως "El Gran Ástor" ("ο Μέγας Άστορ").

Γεννημένος στην Αργεντινή το 1921 από γονείς μετανάστες από την Ιταλία, ο Πιατσόλα πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των παιδικών του χρόνων με την οικογένειά του στη Νέα Υόρκη. Εκεί έμαθε να μιλά καλά τέσσερις γλώσσες: ισπανικά, αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Έμαθε επίσης να παίζει μπαντονεόν, το οποίο τον ανέδειξε γρήγορα σε παιδί-θαύμα. Ενώ ήταν ακόμη νεαρός γνώρισε τον Κάρλος Γκαρδέλ, μια άλλη σπουδαία προσωπικότητα του αργεντινού τάγκο. Επέστρεψε στην Αργεντινή το 1937, όπου το παραδοσιακό τάγκο βασίλευε ακόμη, και έπαιξε σε νυχτερινά κέντρα με διάφορες άσημες μπάντες. Ο πιανίστας Άρθουρ Ρούμπινσταϊν (Arthur Rubinstein), ο οποίος τότε ζούσε στο Μπουένος Άιρες, τον συμβούλεψε να μαθητεύσει κοντά στον Αργεντινό συνθέτη Αλμπέρτο Χιναστέρα (Alberto Ginastera). Ερχόμενος σε τριβή με παρτιτούρες του Στραβίνσκι, του Μπάρτοκ, του Ραβέλ και άλλων, παράτησε προσωρινά το τανγκό και καταπιάστηκε με τη σύνθεση της σύγχρονης κλασικής μουσικής.

Με την παρότρυνση του Χιναστέρα, το 1953 ο Πιατσόλα συμμετείχε σε διαγωνισμό σύνθεσης με τη "Συμφωνία του Μπουένος Άιρες" και κέρδισε υποτροφία από τη γαλλική κυβέρνηση για να μαθητεύσει στο Παρίσι κοντά στη Γαλλίδα συνθέτρια και μαέστρο Νάντια Μπουλανζέ (Nadia Boulanger). Η διορατική Μπουλανζέ άλλαξε τη ζωή του σε μια μέρα, όπως διηγείται ο ίδιος ο Πιατσόλα:

Όταν τη συνάντησα της έδειξα συμφωνίες και σονάτες μου με το κιλό. Άρχισε να τις διαβάζει και ξαφνικά είπε το εξής φρικτό: ‘Είναι πολύ καλογραμμένα.’ Και σταμάτησε, βάζοντας μια μεγάλη τελεία, τεράστια σαν μπάλα ποδοσφαίρου. Μετά από λίγο είπε: “Εδώ είσαι σαν τον Στραβίνσκι, σαν τον Μπάρτοκ, σαν τον Ραβέλ, αλλά ξέρεις τι; Δεν βρίσκω τον Πιατσόλα εδώ πέρα.” Κι άρχισε να διερευνά την προσωπική μου ζωή: τι έκανα, τι έπαιζα και τι δεν έπαιζα, αν ήμουν εργένης ή με κάποιον, ήταν σαν πράκτορας του FBI! Και της είπα με ντροπή ότι ήμουν μουσικός του τάγκο. Στο τέλος της είπα, “Παίζω σε ‘νυχτερινό κέντρο.’” Δεν ήθελα να πω “καμπαρέ.” Κι εκείνη απάντησε, “Νυχτερινό κέντρο, ναι, δηλαδή καμπαρέ, δεν είναι;” “Ναι,” απάντησα, και σκέφτηκα, “Θα τη χτυπήσω αυτή τη γυναίκα μ' ένα ραδιόφωνο στο κεφάλι...” Δεν ήταν εύκολο να της πει ψέματα κάποιος.

Συνέχισε να ρωτάει: “Λες ότι δεν είσαι πιανίστας. Τι όργανο παίζεις τότε;” Και δεν ήθελα να της πω ότι έπαιζα μπαντονεόν γιατί σκέφτηκα ότι “Θα με ρίξει κάτω από τον τέταρτο όροφο.” Τελικά ομολόγησα και μου ζήτησε να της παίξω λίγα μέτρα από κάποιο δικό μου τανγκό. Άνοιξε ξαφνικά τα μάτια, μου άρπαξε το χέρι και είπε: “Βρε χαζέ, αυτός είναι ο Πιατσόλα!” Υστερα πήρα όλη τη μουσική που είχα συνθέσει, δέκα χρόνια της ζωής μου, και την έστειλα στον διάολο μέσα σε δύο δευτερόλεπτα.

Ο Πιατσόλα γύρισε από τη Νέα Υόρκη στην Αργεντινή το 1955, σχημάτισε το Οκτέτο Μπουένος Άιρες για να παίζει τάγκο, και δεν κοίταξε ποτέ ξανά πίσω.

Εισάγοντας τη νέα του προσέγγιση στο τάγκο (nuevo tango), έγινε αμφιλεγόμενη προσωπικότητα στη χώρα, τόσο μουσικά όσο και πολιτικά. Το αργεντίνικο ρητό "στην Αργεντινή όλα μπορούν να αλλάξουν — εκτός από το τάγκο" δείχνει λίγο την αντίσταση που συνάντησε ο Πιατσόλα στην πατρίδα του. Όμως η μουσική του έτυχε αποδοχής στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, και τις διασκευές του του τάγκο υποδέχθηκαν με χαρά κάποια φιλελεύθερα τμήματα της αργεντινής κοινωνίας, τα οποία προωθούσαν πολιτικές αλλαγές παράλληλα με τη μουσική του επανάσταση.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του αργεντινού στρατού από το 1976 μέχρι το 1983, ο Πιατσόλα έζησε στην Ιταλία, αλλά επέστρεψε αρκετές φορές στην Αργεντινή, ηχογράφησε εκεί, και τουλάχιστον σε μία περίπτωση γευμάτισε με τον δικτάτορα Χόρχε Ραφαέλ Βιδέλα. Όμως η σχέση του με τον δικτάτορα πρέπει να ήταν όχι και τόσο φιλική, όπως περιγράφεται στο βιβλίο Astor Piazzolla, A manera de Memorias:

Ε: Έναν χρόνο πριν από το θέμα Los Largartos πήγατε στο σπίτι του Βιδέλα και γευματίσατε μαζί του, γιατί αποδεκτήκατε την πρόσκληση;
A: Τι πρόσκληση, αλήθεια! Στείλανε δυο τύπους με μαύρα κοστούμια και μια επιστολή που πάνω έγραφε το όνομά μου η οποία έλεγε ότι ο Βιδέλα με περίμενε κάποια συγκεκριμένη μέρα σε κάποιον συγκεκριμένο τόπο. Κάπου έχω ένα βιβλίο, με φωτογραφίες όλων των καλεσμένων: Ελάδια Μπλάκες, Ντανιέλ Τινάιρε, Όλγα Φέρι, ο συνθέτης Χουάν Κάρλος Ταουριέγιο, ήταν ζωγράφοι, ηθοποιοί [...]

- Astor Piazzolla, A manera de Memorias, Libros Perfil 1998, ISBN 950-08-0920-6, σ. 85

Το 1990 έπαθε θρόμβωση στο Παρίσι και πέθανε δύο χρόνια αργότερα στο Μπουένος Άιρες.

Από τους συνεχιστές του, ο Μαρσέλο Νίσινμαν είναι ο πιο γνωστός αναδιαμορφωτής της μουσικής τανγκό στην νέα χιλιετία.

http://el.wikipedia.org/wiki/Άστορ_Πιατσόλα

Μωσαϊκό: Κόκκινα μήλα

Μωσαϊκό: Κόκκινα μήλα: ► Κόκκινα μήλα :Τα πολλαπλά οφέλη στον ανθρώπινο οργανισμό Τα κόκκινα μήλα προσφέρουν πολλαπλά οφέλη στην ανθρώπινη υ...

 
► Κόκκινα μήλα :Τα πολλαπλά οφέλη στον ανθρώπινο οργανισμό
Τα κόκκινα μήλα προσφέρουν πολλαπλά οφέλη στην ανθρώπινη υγεία, καθώς είναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, ενώ αποτελούν ασπίδα απέναντι στο άγχος, τη γήρανση, ακόμη και τον πυρετό.
Περιέχουν περίπου 65 θερμίδες, ενώ αποτελούνται από νερό σε ποσοστό 84%.
Έρευνες υποστηρίζουν ότι τα κόκκινα μήλα προφυλάσσουν από τις κυτταρικές βλάβες οι οποίες σχετίζονται με την εκδήλωση του Αλτσχάιμερ, βοηθούν στη ρύθμιση της πίεσης, ενώ παράλληλα δρουν αποτελεσματικά και στον καθαρισμό των δοντιών και το φρεσκάρισμα της αναπνοής, ειδικά όταν καταναλώνεται με τη φλούδα.

Τα μήλα περιέχουν:

- Φλαβονοειδή, τα οποία βρίσκονται κυρίως στη φλούδα του και έχουν σημαντική αντιοξειδωτική δράση

- Αδιάλυτες φυτικές ίνες, οι οποίες συνεισφέρουν στην καλή λειτουργία του εντέρου και στον έλεγχο της δυσκοιλιότητας

- Διαλυτές φυτικές ίνες, ικανές να συνεισφέρουν στον έλεγχο των επιπέδων της χοληστερόλης.

Γάλλοι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η κατανάλωση 2 με 3 μήλων την ημέρα μπορεί να μειώσει την "κακή" (LDL) χοληστερίνη μέχρι και κατά 10%.

- Κερκετίνη, μία ουσία η οποία, σύμφωνα με έρευνες, δρα προστατευτικά απέναντι στις καρδιαγγειακές παθήσεις.

- Πηκτίνη, η οποία συνδέεται με τη διατήρηση των επιθυμητών επιπέδων σακχάρου στο αίμα.
radar.gr

Μωσαϊκό: Εικονοθεραπεία 66

Μωσαϊκό: Εικονοθεραπεία 66: Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-  

Μωσαϊκό: Lemon pie

Μωσαϊκό: Lemon pie: Lemon pie Για αυτούς που τους αρέσει το λεμόνι, αυτή η τάρτα θα τους τρελάνει!!! Υλικά για 24 εκ ταψάκι Για την βάση 180 γρ αλεύρ...

Lemon pie

Για αυτούς που τους αρέσει το λεμόνι,
αυτή η τάρτα θα τους τρελάνει!!!

Υλικά για 24 εκ ταψάκι
Για την βάση
180 γρ αλεύρι για όλες τι χρήσει
60 γρ. ζάχαρη
80 γρ βούτυρο
ξύσμα από 1 λεμόνι
1 κρόκο
Κρέμα λεμονιού
1 1/2 φλ. τσαγιού νερό
1/2 φλ. τσαγιού χυμό από λεμόνι
200 γρ. ζάχαρη
80 γρ. κορν φλάου
ξύσμα από 2 λεμόνια
60 γρ. βούτυρο
3 κρόκοι
Για την μαρέγκα
4 ασπράδια σε θερμοκρασία περιβάλλον
125 γρ ζάχαρη
Συνταγήhttp://syntagesapospiti.blogspot.gr/2012/08/lemon-pie.html?spref=fb

Μωσαϊκό: Ποιος ήταν ο Ντάγκλας Άνταμς

Μωσαϊκό: Ποιος ήταν ο Ντάγκλας Άνταμς: http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=196751&catid=7 Ποιος ήταν ο Ντάγκλας Άνταμς (VIDEO) ...

 

Σήμερα... 11/3

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! 

ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΑ

 

Μωσαϊκό: ....Επανάσταση του Θέρισου

Μωσαϊκό: ....Επανάσταση του Θέρισου: ....Επανάσταση του Θέρισου Στις 26 Φεβρουαρίου 1905 η «Ηνωμένη Αντιπολίτευση» διακήρυττε πως μόνη ορθή λύση ήταν η Ένωση, προσωρινό...

 

Μωσαϊκό: Δόμνα Σαμίου

Μωσαϊκό: Δόμνα Σαμίου: Η Δόμνα Σαμίου (12 Οκτωβρίου 1928 - 10 Μαρτίου 2012) ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια που συνετέλεσε στη διάδοση του παραδοσι...
 
Η Δόμνα Σαμίου (12 Οκτωβρίου 1928 - 10 Μαρτίου 2012) ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια που συνετέλεσε στη διάδοση του παραδοσιακού τραγουδιού.
Γεννήθηκε στην Καισαριανή της Αθήνας. Οι γονείς της ήταν πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, ζούσαν σε ένα χωριό έξω από τη Σμύρνη, το Μπαϊντίρι. H μητέρα της ήρθε με την καταστροφή στην Ελλάδα, ο πατέρας της τέσσερα χρόνια αργότερα, «γιατί έμεινε αιχμάλωτος εκεί». Από εκεί έχει τα πρώτα ακούσματα της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής, όπως η ίδια ομολογεί σε συνέντευξή της. Έτσι μεγαλώνει και αγαπάει το Δημοτικό Τραγούδι.

Σε ηλικία 13 ετών έχει την πρώτη διδακτική επαφή με την μουσική. Πηγαίνει στο "Σύλλογο προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής", όπου και μαθητεύει κοντά στον δημιουργό του Σίμωνα Καρά[1]. Εκεί παίρνει τα πρώτα μαθήματα Βυζαντινής μουσικής και της αποκαλύπτονται τα μυστικά του παραδοσιακού τραγουδιού. Παρακολουθεί παράλληλα νυχτερινό Γυμνάσιο.

Το 1954 αρχίζει μια μακρά σχέση με το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (Ε.Ι.Ρ.) που τερματίζεται το 1971. Παράλληλα συνεργάζεται με την Ελληνική Τηλεόραση (Ε.Ρ.Τ.) για μια σειρά μουσικών ντοκιμαντέρ με το τίτλο "Μουσικό Οδοιπορικό". Αυτή η προεργασία θα την βοηθήσει να αποκτήσει ένα πλούσιο μουσικό υλικό, που αποδεικνύεται σημαντικό, με απώτερο στόχο την διαφύλαξη της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής.

Το 1971, χρονιά ορόσημο για την μετέπειτα πορεία της, παρουσιάζεται δίπλα στον Διονύση Σαββόπουλο συνερμηνεύοντας παραδοσιακά τραγούδια επί σκηνής. Ήδη όμως το 1960 κυκλοφορούν δίσκοι της σε Ελλάδα, Γαλλία και Σουηδία, που σηματοδοτούν την απήχηση του έργου της στον κυρίως Ελληνισμό και στην Ελληνική Ομογένεια.

Αντιστρατευόμενη την εμπορική εκμετάλλευση και εκλαΐκευση της ελληνικής παράδοσης, αρχίζει να παρουσιάζει επί σειρά ετών την όσο πιο αυθεντική εκτέλεσή της. Έτσι κάνει αμέτρητες συναυλίες στις οποίες τραγουδά η ίδια, αλλά και παρουσιάζει αυθεντικούς καλλιτέχνες και δημιουργούς του δημοτικού τραγουδιού.

Πέθανε στις 10 Μαρτίου 2012.

Το έργο της ξεπερνά τα ελληνικά σύνορα και την ελληνική γλώσσα. Παρουσιαζόταν σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της αμερικανικής ηπείρου και σε πόλεις της Αυστραλίας, όπου και έδινε συναυλίες.

Για τα ελληνικά πράγματα :

Το 1979, ο σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου, Αλέξης Σολωμός, της ανέθεσε τη μουσική επιμέλεια για τους Όρνιθες του Αριστοφάνη που παρουσιάστηκαν πρώτα στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και στη συνέχεια στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού.

Το 1993, ο Γιώργος Θεοδοσιάδης της ανέθεσε την επιμέλεια της "ζωντανής" μουσικής του Αγαπητικού της Βοσκοπούλας που ανέβασε το Εθνικό Θέατρο.

Στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού τραγούδησε για τέσσερις συνεχείς χρονιές (1995-1998).

Μεγάλη αναγνώριση της δίδεται από το Μέγαρο Μουσικής, όπου παραδίδει συναυλίες με Ακριτικά Τραγούδια (Μάιος 1995) και ελληνικά παραδοσιακά κάλαντα (Χριστούγεννα 1996), καθώς και το αφιέρωμα που της έκανε ο ίδιος φορέας τον Οκτώβριο του 1998 για τα 70 της χρόνια.

Το 1981 δημιούργησε τον Καλλιτεχνικό Σύλλογο Δημοτικής Μουσικής "Δόμνα Σαμίου", όπου και συνέχιζε μέχρι τέλους την ίδια ποιοτική και αξιόλογη δισκογραφική της παραγωγή.

Παράλληλα, από το 1994 ως το 2001, παραδίδει μαθήματα δημοτικού τραγουδιού στο Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων.

Της παραδίδεται, το 2006, το βραβείο Αρίων για τη συνολική προσφορά της στη διάσωση του δημοτικού τραγουδιού.

Η Δόμνα Σαμίου συνέχιζε ως το θάνατό της την έρευνα και την καταγραφή της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής.

Η εμπεριστατωμένη γνώση της πάνω στο αντικείμενο της δημοτικής παράδοσης του ελληνικού τραγουδιού, η πρωτοπορία της θεματολογίας της, η πολύχρονη πείρα της και η ακρίβεια στην απόδοση των λεκτικών ιδιομορφιών και του ύφους του τραγουδιού, της κάθε περιοχής, την καθιστούσαν μοναδική στον τομέα της.

http://el.wikipedia.org/wiki/Δόμνα_Σαμίου

Μωσαϊκό: ...ξεφάντωναν με το Καρναβάλι

Μωσαϊκό: ...ξεφάντωναν με το Καρναβάλι: http://mikros-romios.gr   Οι Αθηναίοι την εποχή του Λόρδου Βύρωνα ξεφάντωναν με το Καρναβάλι του Ελευθερί...