daynight.gr
«Μήπως γνωρίζετε αυτούς τους Κρητικούς;» Η έκκληση μιας γυναίκας από…
Μια Νεοζηλανδή ανάρτησε στις 4 Ιουνίου στον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook ένα μήνυμα μέσα από το οποίο ελπίζει να βρει την Ειρήνη, τον Τάσο και τον Νικόλα, τους τρεις Κρητικούς που έσωσαν τον παππού της μετά τη Μάχη της Κρήτης, ή έστω τους απογόνους τους.
Σήμερα, η Emma σκοπεύει να ταξιδέψει μαζί με τον σύζυγο και τον πατέρα της στην Κρήτη και βασικός σκοπός αυτού του ταξιδιού είναι να γνωρίσει τους ανθρώπους που έσωσαν τον παππού της, ή έστω τους απογόνους τους.
Μέσα από αυτό το ποστάρισμα, επιδιώκει να κάνει όσο το δυνατόν πιο γνωστή την ιστορία της κι άπαντες ελπίζουμε ότι η αναζήτησή της θα έχει αίσιο τέλος!
Πρόκειται για την Ειρήνη, τον Τάσο και το Νικόλα
Ο παππούς μου, Άρθουρ Έρνεστ Ράιτ (Arthur Ernest Wright), αιχμαλωτίστηκε το 1941 – κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής – στην Κρήτη, λίγο μετά την προσγείωση των Νεοζηλανδών στρατιωτών στο νησί. Ο ίδιος, αφότου πέρασε καιρό στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, απέδρασε 2 φορές, ψάχνοντας για φαγητό, και έπειτα πέρασε αρκετές εβδομάδες – του καλοκαιριού, του ίδιου έτους – κρυμμένος στα χωράφια, τρώγοντας γρασίδι και σκουλήκια, μέχρι που τον εντόπισε και τον έκρυψε για μήνες αυτή η οικογένεια από την Κρήτη, έως ότου τον μετέφεραν ξανά στο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Η μία από τις φωτογραφίες αποτελεί αντίγραφο των χαρτιών που διαμοιράστηκαν σε ολόκληρο το νησί, ζητώντας από τους στρατιώτες να παραδοθούν, ειδάλλως θα τους μεταχειρίζονταν ως κατασκόπους. Ο παππούς μου δεν ήθελε να δημιουργήσει πρόβλημα στην οικογένεια που τον έκρυψε και έτσι, παραδόθηκε στους Γερμανούς.
Φέτος, εγώ, ο σύζυγος και ο πατέρας μου, θέλουμε να επισκεφτούμε την Ελλάδα και την Κρήτη και να ξεναγηθούμε στα μαρτυρικά χωριά.
Ελπίζουμε πως θα υπάρχει κάποιος που θα γνωρίζει αυτή την οικογένεια, προκειμένου να μάθουμε κι εμείς για εκείνους και να συναντήσουμε τους απογόνους τους.
Χωρίς τη βοήθεια των προγόνων τους, οι 3 επόμενες γενιές της δικής μου οικογένειας δε θα υπήρχαν.
Ο παππούς μου πέθανε πριν από δύο χρόνια, 3 εβδομάδες πριν κλείσει τα 100… Είχε κορνιζώσει τη φωτογραφία των 3 Κρητικών στον τοίχο του.
Παρακαλώ κοινοποιήστε τη δημοσίευση, προκειμένου να τους βρούμε.
Ευχαριστώ.»
Μια Νεοζηλανδή ανάρτησε στις 4 Ιουνίου στον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook ένα μήνυμα μέσα από το οποίο ελπίζει να βρει την Ειρήνη, τον Τάσο και τον Νικόλα, τους τρεις Κρητικούς που έσωσαν τον παππού της μετά τη Μάχη της Κρήτης, ή έστω τους απογόνους τους.
Όπως
όλοι γνωρίζουμε η συνεισφορά των Νεοζηλανδών στρατιωτών κατά τη Μάχη
της Κρήτης ήταν τεράστια. Το 1941 πολλοί από αυτούς προσγειώνονται στην
Κρήτη, μαζί με άλλες δυνάμεις της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, για να
ενισχύσουν τις ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις, έναντι των Γερμανών.
Ανάμεσά τους βρισκόταν και ο Arthur Ernest Wright, ο παππούς της Emma Ebrahim,
ο οποίος κατά τη Γερμανική Κατοχή αιχμαλωτίστηκε, το έσκασε, έζησε στα
χωράφια και έπειτα κρύφτηκε στο σπίτι της Κρητικής οικογένειας, μέχρι
που παραδόθηκε στους Γερμανούς (ο πρώτος από δεξιά).
Σήμερα, η Emma σκοπεύει να ταξιδέψει μαζί με τον σύζυγο και τον πατέρα της στην Κρήτη και βασικός σκοπός αυτού του ταξιδιού είναι να γνωρίσει τους ανθρώπους που έσωσαν τον παππού της, ή έστω τους απογόνους τους.
Μέσα από αυτό το ποστάρισμα, επιδιώκει να κάνει όσο το δυνατόν πιο γνωστή την ιστορία της κι άπαντες ελπίζουμε ότι η αναζήτησή της θα έχει αίσιο τέλος!
Το κείμενο που ανάρτησε στο Facebook:
«Βοήθεια: Γνωρίζετε αυτούς του Κρητικούς;Πρόκειται για την Ειρήνη, τον Τάσο και το Νικόλα
Ο παππούς μου, Άρθουρ Έρνεστ Ράιτ (Arthur Ernest Wright), αιχμαλωτίστηκε το 1941 – κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής – στην Κρήτη, λίγο μετά την προσγείωση των Νεοζηλανδών στρατιωτών στο νησί. Ο ίδιος, αφότου πέρασε καιρό στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, απέδρασε 2 φορές, ψάχνοντας για φαγητό, και έπειτα πέρασε αρκετές εβδομάδες – του καλοκαιριού, του ίδιου έτους – κρυμμένος στα χωράφια, τρώγοντας γρασίδι και σκουλήκια, μέχρι που τον εντόπισε και τον έκρυψε για μήνες αυτή η οικογένεια από την Κρήτη, έως ότου τον μετέφεραν ξανά στο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Η μία από τις φωτογραφίες αποτελεί αντίγραφο των χαρτιών που διαμοιράστηκαν σε ολόκληρο το νησί, ζητώντας από τους στρατιώτες να παραδοθούν, ειδάλλως θα τους μεταχειρίζονταν ως κατασκόπους. Ο παππούς μου δεν ήθελε να δημιουργήσει πρόβλημα στην οικογένεια που τον έκρυψε και έτσι, παραδόθηκε στους Γερμανούς.
Φέτος, εγώ, ο σύζυγος και ο πατέρας μου, θέλουμε να επισκεφτούμε την Ελλάδα και την Κρήτη και να ξεναγηθούμε στα μαρτυρικά χωριά.
Ελπίζουμε πως θα υπάρχει κάποιος που θα γνωρίζει αυτή την οικογένεια, προκειμένου να μάθουμε κι εμείς για εκείνους και να συναντήσουμε τους απογόνους τους.
Χωρίς τη βοήθεια των προγόνων τους, οι 3 επόμενες γενιές της δικής μου οικογένειας δε θα υπήρχαν.
Ο παππούς μου πέθανε πριν από δύο χρόνια, 3 εβδομάδες πριν κλείσει τα 100… Είχε κορνιζώσει τη φωτογραφία των 3 Κρητικών στον τοίχο του.
Παρακαλώ κοινοποιήστε τη δημοσίευση, προκειμένου να τους βρούμε.
Ευχαριστώ.»
