ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)
ΕΘΙΜΑ - ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ
ΕΘΙΜΑ
Ως κύρια έθιμα (ελληνικά) των Θεοφανείων θεωρούνται τα:
Κάλαντα Φώτων, που λένε τα παιδιά την παραμονή της γιορτής. Από τα κάλαντα αυτά μόνο το «κάλαντο» που λέγεται στην Πάτμο θεωρείται εξ ολοκλήρου θεολογικό, απαλλαγμένο από κάθε άλλη επιρροή. Αυτό αρχίζει με τη δημιουργία του κόσμου και φθάνοντας την ημέρα που ο Θεός όρισε τα ύδατα, συνεχίζει με το προπατορικό αμάρτημα της Εύας και αμέσως μετά αναγγέλλει τη Βάπτιση του Ιησού στον Ιορδάνη ποταμό, με μόνιμη επωδό των στίχων το «Καλή σου μέρα Αφέντη με την Κυρά».
H ανέλκυση του Σταυρού (το "πιάσιμο του Σταυρού") από κολυμβητές, τους Βουτηχτάδες. Αυτός που πιάνει το Σταυρό, αφού πρώτα τον φιλήσει, τον περιφέρει στις οικίες και λαμβάνει πλούσια δώρα. Χαρακτηριστική απόδοση του εθίμου αυτού, έχει γίνει και από τον ελληνικό κινηματογράφο στη ταινία "Μανταλένα" (έστω και κωμικοτραγικά), που γυρίστηκε στην Αντίπαρο, όπου πρωταγωνιστές των βασικών ρόλων ήταν ο Παντελής Ζερβός (ως ιερέας) και η Αλίκη Βουγιουκλάκη (ως βουτηχτής).
O αγιασμός των οικιών από τους ιερείς.
Tο "ξέπλυμα" των εικόνων.
O χορός των καλικάντζαρων.
Ως κύρια έθιμα (ελληνικά) των Θεοφανείων θεωρούνται τα:
Κάλαντα Φώτων, που λένε τα παιδιά την παραμονή της γιορτής. Από τα κάλαντα αυτά μόνο το «κάλαντο» που λέγεται στην Πάτμο θεωρείται εξ ολοκλήρου θεολογικό, απαλλαγμένο από κάθε άλλη επιρροή. Αυτό αρχίζει με τη δημιουργία του κόσμου και φθάνοντας την ημέρα που ο Θεός όρισε τα ύδατα, συνεχίζει με το προπατορικό αμάρτημα της Εύας και αμέσως μετά αναγγέλλει τη Βάπτιση του Ιησού στον Ιορδάνη ποταμό, με μόνιμη επωδό των στίχων το «Καλή σου μέρα Αφέντη με την Κυρά».
H ανέλκυση του Σταυρού (το "πιάσιμο του Σταυρού") από κολυμβητές, τους Βουτηχτάδες. Αυτός που πιάνει το Σταυρό, αφού πρώτα τον φιλήσει, τον περιφέρει στις οικίες και λαμβάνει πλούσια δώρα. Χαρακτηριστική απόδοση του εθίμου αυτού, έχει γίνει και από τον ελληνικό κινηματογράφο στη ταινία "Μανταλένα" (έστω και κωμικοτραγικά), που γυρίστηκε στην Αντίπαρο, όπου πρωταγωνιστές των βασικών ρόλων ήταν ο Παντελής Ζερβός (ως ιερέας) και η Αλίκη Βουγιουκλάκη (ως βουτηχτής).
O αγιασμός των οικιών από τους ιερείς.
Tο "ξέπλυμα" των εικόνων.
O χορός των καλικάντζαρων.
ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ
ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ
Η εορτή των Θεοφανείων περικλείει και πολλές εκδηλώσεις που αποτελούν διαιώνιση αρχαίων (ελληνικών) εθίμων. Στην αντίληψη του ελληνικού λαού τα Θεοφάνεια είναι «Μεγάλη γιορτή, Θεότρομη». Για μερικές μάλιστα περιφέρειες της Μακεδονίας (Δυτικής), αποτελούν τη μεγαλύτερη γιορτή του έτους και κάθε καινούργιο ρούχο το «πρωτοφορούν στα Φώτα για να φωτιστεί».
Η εορτή των Θεοφανείων περικλείει και πολλές εκδηλώσεις που αποτελούν διαιώνιση αρχαίων (ελληνικών) εθίμων. Στην αντίληψη του ελληνικού λαού τα Θεοφάνεια είναι «Μεγάλη γιορτή, Θεότρομη». Για μερικές μάλιστα περιφέρειες της Μακεδονίας (Δυτικής), αποτελούν τη μεγαλύτερη γιορτή του έτους και κάθε καινούργιο ρούχο το «πρωτοφορούν στα Φώτα για να φωτιστεί».
Αλλά και κατά τη δογματική, η Βάπτιση του Χριστού συμβολίζει τη παλιγγενεσία του ανθρώπου, έχοντας έτσι μεγάλη σημασία, γι’ αυτό και μέχρι το Δ΄ αιώνα, οι χριστιανοί γιόρταζαν Πρωτοχρονιά στη Βάπτιση του Χριστού, στις 6 Ιανουαρίου.
ΦΥΓΗ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΩΝ
Βασική τελετουργία των Θεοφανείων είναι ο «αγιασμός των υδάτων» με την κατάδυση του Σταυρού, κατά μίμηση της Βάπτισης του Θεανθρώπου. Στην ελληνική εθιμολογία όμως, ο εν λόγω αγιασμός έχει και την έννοια του καθαρμού, του εξαγνισμού των ανθρώπων, καθώς και της απαλλαγής του από την επήρεια των δαιμονίων. Η τελευταία δε αυτή έννοια δεν είναι ασφαλώς αυστηρά χριστιανική, αλλά έχει ρίζες στην αρχαία λατρεία. Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας ο αγιασμός γίνεται για πρώτη φορά (στις μέρες αυτές) την παραμονή των Θεοφανείων, που λέγεται «Μικρός Αγιασμός» ή «Πρωτάγιαση» ή «Φώτιση». Με την Πρωτάγιαση, ο ιερέας γυρίζει όλα τα σπίτια και με το Σταυρό και ένα κλωνί βασιλικό «αγιάζει» ή «φωτίζει» (ραντίζει) τους χώρους των σπιτιών. Η Πρωτάγιαση είναι και το αποτελεσματικό μέσο, με το οποίο τρέπονται σε άγρια φυγή οι καλικάντζαροι, εκτός από το άναμμα μιας μεγάλης υπαίθριας φωτιάς.
Βασική τελετουργία των Θεοφανείων είναι ο «αγιασμός των υδάτων» με την κατάδυση του Σταυρού, κατά μίμηση της Βάπτισης του Θεανθρώπου. Στην ελληνική εθιμολογία όμως, ο εν λόγω αγιασμός έχει και την έννοια του καθαρμού, του εξαγνισμού των ανθρώπων, καθώς και της απαλλαγής του από την επήρεια των δαιμονίων. Η τελευταία δε αυτή έννοια δεν είναι ασφαλώς αυστηρά χριστιανική, αλλά έχει ρίζες στην αρχαία λατρεία. Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας ο αγιασμός γίνεται για πρώτη φορά (στις μέρες αυτές) την παραμονή των Θεοφανείων, που λέγεται «Μικρός Αγιασμός» ή «Πρωτάγιαση» ή «Φώτιση». Με την Πρωτάγιαση, ο ιερέας γυρίζει όλα τα σπίτια και με το Σταυρό και ένα κλωνί βασιλικό «αγιάζει» ή «φωτίζει» (ραντίζει) τους χώρους των σπιτιών. Η Πρωτάγιαση είναι και το αποτελεσματικό μέσο, με το οποίο τρέπονται σε άγρια φυγή οι καλικάντζαροι, εκτός από το άναμμα μιας μεγάλης υπαίθριας φωτιάς.
Ο Μεγάλος όμως Αγιασμός, γίνεται ανήμερα των Θεοφανείων εντός των εκκλησιών, σε ειδική εξέδρα στολισμένη. Στη συνέχεια, γίνεται η κατάδυση του Σταυρού στη θάλασσα ή σε γειτονικό ποταμό ή λίμνη ή και στην ανάγκη σε δεξαμενή (όπως στην Αθήνα). Η κατάδυση του Σταυρού, κατά τη λαϊκή πίστη, δίνει στο νερό καθαρτικές και εξυγιαντικές ικανότητες. Οι κάτοικοι πολλών περιοχών, μετά τη κατάδυση, τρέχουν στις παραλίες της θάλασσας ή στις όχθες ποταμών ή λιμνών και πλένουν τα αγροτικά τους εργαλεία ακόμη και εικονίσματα. Κατά την κοινή λαϊκή δοξασία, ακόμη και τα εικονίσματα με το πέρασμα του χρόνου χάνουν την αρχική δύναμη και αξία τους, που την αποκτούν όμως εκ νέου, από το αγιασμένο νερό.
Αυτή ακριβώς η διαδικασία, αποτελεί πιστή επιβίωση των αρχαίων δοξασιών. π.χ. Οι αρχαίοι Αθηναίοι είχαν την τελετή (διαδικασία) των γνωστών «Πλυντηρίων», όπως την αποκαλούσαν, κατά την οποία μετέφεραν «εν πομπή», στην ακτή του Φαλήρου, το άγαλμα της Αθηνάς. Εκεί, το έπλεναν με θαλασσινό νερό για να το καθαρίσουν από ρίπους και να ανανεωθούν οι ιερές δυνάμεις του αγάλματος.
Σήμερα οι γυναίκες πολλών περιοχών, επαναλαμβάνουν αυτό το αρχαίο έθιμο, το πλύσιμο των εικόνων, συνδυαζόμενο όμως και με άλλες πράξεις της μεσαιωνικής και αρχαίας μαγείας. Όπως στην Πλάκα της Μυτιλήνης, που την ώρα που βουτούν οι βουτηχτάδες να πιάσουν τον Σταυρό, οι γυναίκες την ίδια στιγμή «παίρνουν με μια κρατούνα» 
νεροκολοκύθα) νερό από 40 κύματα κι έπειτα με βαμβάκι που βουτούν σ΄ αυτό, καθαρίζουν τα εικονίσματα χωρίς να μιλούν σε όλη αυτή τη διαδικασία («άλαλο νερό») και στη συνέχεια, το νερό το ρίχνουν σε μέρος που δεν πατιέται (σε χωνευτήρι της εκκλησίας)».
ΠΗΓΗ http://akrasakis.blogspot.gr/2012/01/blog-post_05.html
νεροκολοκύθα) νερό από 40 κύματα κι έπειτα με βαμβάκι που βουτούν σ΄ αυτό, καθαρίζουν τα εικονίσματα χωρίς να μιλούν σε όλη αυτή τη διαδικασία («άλαλο νερό») και στη συνέχεια, το νερό το ρίχνουν σε μέρος που δεν πατιέται (σε χωνευτήρι της εκκλησίας)».ΠΗΓΗ http://akrasakis.blogspot.gr/2012/01/blog-post_05.html
