ΑΨΙΝΘΟΣ«Να μάθεις μανταρίνι και άψινθο»

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

12 Δεκεμβρίου στις 4:31 μ.μ. ·

Homo universalis

12 Δεκεμβρίου στις 11:00 π.μ. ·

Αγαπήθηκε για το σμαραγδένιο χρώμα του και την έμπνευση που χάριζε. Πολλοί μύθοι δημιουργήθηκαν γύρω από το αψέντι , με αποτέλεσμα να γίνει θρύλος. Θερμοί υποστηρικτές του οι Van Gogh, Picasso, Manet, Baudelaire, Emil Zola, Oscar Wilde, Ernest Hemingway. Σύμφωνα με τους ίδιους αποτέλεσε πηγή έμπνευσης. Στη συνέχεια όμως απαγορεύτηκε από τους συντηρητικούς και θρησκόληπτους της τότε κοινωνίας.
Το 1859 ο Manet ζωγράφισε τον πρώτο μεγάλο πίνακα με θέμα το αψέντι και τίτλο « Πότης αψεντιού», που προκάλεσε σκάνδαλο και λογοκρίθηκε. Το 1882 ο ηδονιστής Oscar Wilde έγραφε : "ένα ποτήρι αψέντι είναι τόσο ποιητικό όσο κι ένα ηλιοβασίλεμα». Χρόνια αργότερα ο Ernest Hemingway έγραψε το αριστούργημά του «Για ποιόν χτυπά η καμπάνα» υπό την επήρεια της «πράσινης νεράιδας». Ένα βράδυ του 1889 ο Toulouse Lautrec σερβίρει ένα cocktail με βάση το αψέντι στους θαμώνες του Moulin Rouge και η «πράσινη νεράιδα» αποκτά επισήμως το διαβατήριο της για τους κύκλους της διανόησης. Έτσι ο όρος «αψεντισμός» έκανε την εμφάνισή του και. το αψέντι έγραψε τη δική του σμαραγδένια ιστορία

 

homouniversalisgr.blogspot.com

ΑΨΙΝΘΟΣ«Να μάθεις μανταρίνι και άψινθο»

Εδώ και μέρες τριγύριζε στο μυαλό μου ένας στίχος του Ελύτη «Να…

 

Εδώ και μέρες τριγύριζε στο μυαλό μου ένας στίχος του Ελύτη «Να μάθεις μανταρίνι και άψινθο»( από τη «Μικρή πράσινη θάλασσα»)Τριγύριζε τόσο βασανιστικά  που με ανάγκασε να υποκύψω στον πειρασμό : να ασχοληθώ με την ΑΨΙΝΘΟ, να μάθω …Το μόνο που γνώριζα γι’ αυτήν είναι ότι είναι αρωματικό φυτό και ότι από αυτήν προέρχεται το ποτό αψέντι. Χάος στο Ιντερνετ - πολλές πληροφορίες . μύθοι  και εκπλήξεις : πολλοί πίνακες ζωγράφων  με ανθρώπους που πίνουν αψέντι. 

ΤΟ ΦΥΤΟ ΑΨΙΝΘΟΣ

Η άψινθος είναι φυτό ποώδες, πολυετές, αρωματικό, πικρό στη γεύση, που χρησιμοποιείται στην κατασκευή του ποτού αψέντι με απόσταξη των φύλλων του συνώνυμα: αψιθιά, πισιδιά, μελιτίνη. http://www.livepedia

Η αψιθιά είναι γνωστή από την εποχή του Ιπποκράτη και θεωρείται ένα από τα πιο αρωματικά φυτά παρόλη την πικρή της γεύση. Στην Αρχαία Ελλάδα την ονόμαζαν Αρτεμισία, ενδεχομένως προς τιμή της θεάς Αρτεμης και την χρησιμοποιούσαν σε περιπτώσεις αμηνόρροιας. Αλλοι λαοί όπως οι Αραβες, οι Αιγύπτιοι, οι Κέλτες την χρησιμοποιούσαν το αψέντι ως ορεξιογόνο
Κατά τον μεσαίωνα αποδώσανε αρκετές ''μαγικές'' ιδιότητες στην αψιθιά και πίστευαν ότι η ύπαρξή της σε ένα σπίτι το προφυλάσσει από τα από τα κακά πνεύματα http://www.phyto.gr

           ΤΟ ΠΟΤΟ ΑΨΕΝΤΙ

Η ιστορία του Αψεντιού 

( http://www.apsenticafe.gr/)

Όλη η αλήθεια γύρω από το μυστηριώδες ποτό...

Ποτό που παράγεται από το φυτό αψιθιά(Artemisia Absinthium),κύρια πηγή της αμφιλεγόμενης ουσίας Thujone(Θυϊόνη). Η αψιθιά είναι γνωστή από την εποχή του Ιπποκράτη, ο οποίος τη χρησιμοποιούσε σαν φάρμακο και θεωρείται ένα από τα πιο αρωματικά φυτά παρά την πικρή γεύση της. Κατά το Μεσαίωνα απέδωσαν αρκετές «μαγικές» ιδιότητες στην αψιθιά, όπως ότι η ύπαρξη της στο σπίτι προφυλάσσει από τα κακά πνεύματα.

Υψηλής περιεκτικότητας αλκοολούχο απόσταγμα, για την παρασκευή του οποίου χρησιμοποιούνται, σύμφωνα με την παραδοσιακή συνταγή 3 βότανα: αψιθιά, γλυκάνισος και μάραθος. Η περιεκτικότητα σε αλκοόλ - που σε αυτό το στάδιο αγγίζει το 82%- μετριάζεται με την προσθήκη νερού. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα πράσινο σμαραγδί οινοπνευματώδες, που κιτρινίζει με την παλαίωση και η περιεκτικότητα του σε αλκοόλ κυμαίνεται από 45% - 74%.

 

Η γέννηση

Με ιστορία πάνω από 200 χρόνια, το αψέντι ξεκίνησε σαν φάρμακο και έγινε σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής με φανατικούς θαυμαστές και ορκισμένους εχθρούς. Πατέρας της σύγχρονης συνταγής θεωρείται ο Dr. Pierre Ordinaire , ο οποίος παρασκευάζει για πρώτη φορά το ποτό με τη σημερινή του μορφή το 1792 στη Val de Travers της Ελβετίας, το αποκαλεί «πράσινη νεράιδα» ( la fee verte) και το πουλάει ισχυριζόμενος ότι θεραπεύει τα πάντα. Λίγο καιρό αργότερα, o Major Dubied διαβλέπει τη δυνατότητα για τη χρήση της «πράσινης νεράιδας» όχι ως φαρμάκου αλλά ως «απεριτίφ», αγοράζει την πατέντα και ξεκινά την παραγωγή. Το 1805, ο γαμπρός του, Henri Louis Pernod, θα ιδρύσει τη θρυλική εταιρεία Pernod Fils στο Pontalier της Γαλλίας της οποία τα κέρδη από την παραγωγή αψεντιού θα αγγίξουν τα όρια του μύθου.

Η λατρεία και η απαγόρευση

 

Αγαπήθηκε για το σμαραγδένιο χρώμα του και την έμπνευση που χάριζε. Πολλοί μύθοι δημιουργήθηκαν γύρω από το αψέντι , με αποτέλεσμα να γίνει θρύλος. Θερμοί υποστηρικτές του οι Van Gogh, Picasso, Manet, Baudelaire, Emil Zola, Oscar Wilde, Ernest Hemingway. Σύμφωνα με τους ίδιους αποτέλεσε πηγή έμπνευσης. Στη συνέχεια όμως απαγορεύτηκε από τους συντηρητικούς και θρησκόληπτους της τότε κοινωνίας.

“The Green Fairy”

Το 1859 ο Manet ζωγράφισε τον πρώτο μεγάλο πίνακα με θέμα το αψέντι και τίτλο « Πότης αψεντιού», που προκάλεσε σκάνδαλο και λογοκρίθηκε. Το 1882 ο ηδονιστής Oscar Wilde έγραφε : "ένα ποτήρι αψέντι είναι τόσο ποιητικό όσο κι ένα ηλιοβασίλεμα». Χρόνια αργότερα ο Ernest Hemingway έγραψε το αριστούργημά του «Για ποιόν χτυπά η καμπάνα» υπό την επήρεια της «πράσινης νεράιδας». Ένα βράδυ του 1889 ο Toulouse Lautrec σερβίρει ένα cocktail με βάση το αψέντι στους θαμώνες του Moulin Rouge και η «πράσινη νεράιδα» αποκτά επισήμως το διαβατήριο της για τους κύκλους της διανόησης. Έτσι ο όρος «αψεντισμός» έκανε την εμφάνισή του και. το αψέντι έγραψε τη δική του σμαραγδένια ιστορία

Η αμφιλεγόμενη ουσία Thujone (κατηγορήθηκε για εθισμό, έπειτα από μακροχρόνια χρήση και πρόκληση παραισθήσεων - η θεωρία αυτή στηρίχτηκε κυρίως σε ενδείξεις και εικασίες και δεν κατάφερε να τεκμηριωθεί επιστημονικά)ήταν μόνο η αφορμή.΄ Αιτία της απαγόρευσής του το 1905 ήταν πιθανόν το γεγονός ότι για σχεδόν 30 χρόνια κατείχε μια εντελώς μονοπωλιακή θέση στην αγορά εκτοπίζοντας ουσιαστικά οποιοδήποτε άλλο αλκοολούχο ποτό καθώς και το κρασί.

Έτσι, τελικά, πρώτα απαγορεύτηκε στην Αμερική το 1912 και ακολούθησαν οι υπόλοιπες χώρες με τελευταία τη Γαλλία το 1915.

Η δικαίωση

Το 1998 νέα οδηγία της Ε.Ε. (EEC 88/388 Appendix II) καθόρισε χαμηλότερα όρια περιεκτικότητας σε Thujone, αλλά και σε οινόπνευμα. Έτσι, το αψέντι νομιμοποιήθηκε ξανά σε αρκετές χώρες ( στην Αμερική απαγορεύεται ακόμη).
                                     Αψέντι και Hollywood

To αψέντι έχει κάνει την εμφάνισή του και στο Hollywood. Πολλοί σκηνοθέτες κατά καιρούς το έχουν χρησιμοποιήσει στις ταινίες τους για να δώσουν μια νότα μυστηρίου και .. αμαρτίας. ΠΗΓΗ http://www.apsenticafe.gr/

                                          ΜΥΘΟΙ 

Στην ταινία Moulin Rouge, ο Τουλούζ Λωτρέκ και η παρέα του βρέχουν μια κουταλιά ζάχαρη με αψέντι, της βάζουν φωτιά, τη διαλύουν στο ποτό, τη σβήνουν με νερό και τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους. Αυτός ο τρόπος σερβιρίσματος, γνωστός ως bohemian style, καθιερώθηκε στα μπαρ της Πράγας στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Σύμφωνα με την παραδοσιακή συνταγή των αρχών του 19ου αιώνα, το αυθεντικό κουτάλι του αψεντιού –αυτό με τις τρύπες– τοποθετείται πάνω σε ένα ποτήρι γεμάτο κατά το 1/3 με αψέντι. Αφού βάλουμε στο κουτάλι ένα κυβάκι ζάχαρης, ρίχνουμε αργά παγωμένο νερό, έως ότου η ζάχαρη λιώσει και το ποτήρι γεμίσει. Η διαλυμένη ζάχαρη και το νερό θολώνουν το αψέντι, το οποίο αποκτά με τον τρόπο αυτό τη σωστή γεύση.

* Το 1864, ο Dr. Valentin Magnan συνέβαλλε στον πόλεμο κατά του αψεντιού με τα πειράματά που διενήργησε σε ινδικά χοιρίδια, και τα οποία κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η θυϊόνη που περιέχεται στο αψέντι προκαλεί σπασμούς και άλλες παρενέργειες, καθιστώντας το συγκεκριμένο ποτό περισσότερο επικίνδυνο από άλλα οινοπνευματώδη. Παρά το γεγονός ότι κατηγορήθηκε για πρόκληση παραισθήσεων, εθισμού, σχιζοφρένειας και άλλων παρενεργειών που οδήγησαν στην απαγόρευσή του, η σύνδεση των συμπτωμάτων αυτών με τη θυϊόνη ποτέ δεν αποδείχθηκε επιστημονικά. Η πράσινη νεράιδα που έβλεπαν ο Λωτρέκ και οι φίλοι του, και οι τουλίπες στα πόδια του Όσκαρ Ουάιλντ αποδόθηκαν, τελικά, στην υψηλή περιεκτικότητα του αψεντιού σε αλκοόλ –πράγμα που οδήγησε στην άρση της απαγόρευσης, με τον προαναφερθέντα όρο της περιορισμένης περιεκτικότητας σε θυϊόνη, η οποία μπορεί να μην είναι, τελικά, παραισθησιογόνος, είναι, όμως, σε μεγάλες ποσότητες, τοξική.

Henri de Toulouse-Lautrec At Gennelle, Absinthe Drinker. 1886

* Στη δαιμονοποίηση του αψεντιού ήρθε, το 1986, να προστεθεί ένας ακόμη αστικός θρύλος. Σύμφωνα με την Αποκάλυψη του Ιωάννη, «κατά το τρίτο σάλπισμα, έπεσε από τον ουρανό άστρο μεγάλο σα λαμπάδα στο 1/3 των ποταμών και στις πηγές των νερών. Το όνομα του άστρου είναι αψιθιά. Το ένα τρίτο των νερών έγινε αψιθιά και πολλοί άνθρωποι πέθαναν από το νερό διότι έγινε πικρό». Στα ουκρανικά, Τσέρνομπιλ ονομάζεται ένα φυτό παρεμφερές με την αψιθιά, η λατινική ονομασία του οποίου είναι Artemisia vulgaris –ενώ της αψιθιάς Artemisia absinthium. Λεπτομέρεια που παραλείφθηκε όταν οι New York Times δημοσίευσαν ένα σχετικό άρθρο μετά το πυρηνικό ατύχημα, στο οποίο ένας Ρώσος συγγραφέας, το όνομα του οποίου δε δόθηκε στη δημοσιότητα, φερόταν να λέει πως Τσέρνομπιλ στα ουκρανικά σημαίνει αψιθιά, προσφέροντας έδαφος για τη δημιουργία του μύθου.

ΠΗΓΗ http://www.phyto.gr

 

συνεχεια

 

https://homouniversalisgr.blogspot.com/2012/12/blog-post_4.html?fbclid=IwAR22t4PzO9eLeyEAKdT-5BfpDb0h2XCcmrhyH7lBUaegMIJbivVoXTheNgk

το μπρόκολο σκοτώνει τους καρκινικούς όγκους

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

11 Δεκεμβρίου στις 11:54 μ.μ. ·

Ο καθένας βλέπει αυτό που φαίνεσαι. Σε κάθε σπίτι ένας τρελός

11 Δεκεμβρίου στις 11:52 μ.μ. ·

Μελέτη δείχνει ότι το μπρόκολο σκοτώνει τους καρκινικούς όγκους μόνο αν καταναλωθεί με συγκεκριμένο τρόπο

 

newside.gr

Μελέτη δείχνει ότι το μπρόκολο σκοτώνει τους καρκινικούς όγκους μόνο αν καταναλωθεί με συγκεκριμένο τρόπο -…

 

Το μπρόκολο είναι μια πλούσια πηγή κάποιων συστατικών που ονομάζονται glucosinilates, οι οποίες μετατρέπονται ενζυματικά σε isothiocyanates…..
Στο σώμα οι isothiocyanates του μπρόκολου ενισχύουν την παραγωγή διαφόρων αποτοξινωτικών ενζύμων της

Φάσης II, ενισχύουν το αντιοξειδωτικό στάτους και προστατεύουν τα πειραματόζωα από τους χημικά προκαλούμενους καρκίνους. Γι’ αυτό το λόγο οι διατροφολόγοι συνιστούν την κατανάλωση μπρόκολου και λαχανικών της ίδιας οικογένεια (κουνουπίδι, λάχανο, λαχανάκια Βρυξελών) τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα.
Τα συμπυκνωμένα εκχυλίσματα μπρόκολου όμως σας δίνουν τη δυνατότητα να ενισχύσετε την πρόσληψη αυτών των ευεργετικών συστατικών ακόμα περισσότερο. Μια από τις κύριες isothiocyanates του μπρόκολου είναι η σουλφοραφάνη. Σε πολυάριθμες μελέτες αυτό το φυτικό χημικό έχει δείξει αντικαρκινικές δράσεις.
Σε ένα εργαστηριακό πείραμα με καρκινικά κύτταρα ήπατος ποντικών, η σουλφοραφάνη ανέβασε τα επίπεδα δυο αποτοξινωτικών ενζύμων της Φάσης II, τη glutathione S-transferase και τη quinine reductase.

Οι συγγραφείς της μελέτης συμπέραναν ότι η ικανότητα της σουλφοραφάνης να ανεβάζει αυτά τα ένζυμα μπορεί να είναι ένα σημαντικό μέρος της αντικαρκινικής δράσης του μπρόκολου.
Μια μελέτη στο πανεπιστήμιο John Hopkins εξέτασε τις επιδράσεις της σουλφοραφάνης σε χημικά προκαλούμενους όγκους του μαστού σε αρουραίους.
Όταν δόθηκε τη στιγμή της έκθεσης στο καρκινογόνο, η σουλφοραφάνη μείωσε σημαντικά τη συχνότητα, το πλήθος και το βάρος των όγκων του μαστού, και η ανάπτυξή τους καθυστέρησε. Μια εργαστηριακή μελέτη δείχνει ότι η σουλφοραφάνη μπορεί επίσης να καταπολεμά τον καρκίνο του προστάτη.
Τα οφέλη του μπρόκολου δεν σταματούν εκεί.
Μια μελέτη λαχανικών βρήκε ότι το μπρόκολο προκάλεσε τη μεγαλύτερη προστατευτική επίδραση κατά διαφόρων μεταλλαξιογόνων χημικών. Ένα άλλο πείραμα στο νοσοκομείο John Hopkins βρήκε ότι η σουλφοραφάνη του μπρόκολου είναι ένας ισχυρός παράγοντας κατά τριών ποικιλιών του ελικοβακτηρίου του πυλωρού.
Μια μελέτη που διεξήχθη την ίδια στιγμή έδειξε ότι η σουλφοραφάνη μπλόκαρε επίσης όγκους στο στομάχι ποντικών που εκτέθηκαν σε μεταλλαξιογόνα χημικά.


Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτά τα πολλαπλά οφέλη είναι αποτέλεσμα της αυξημένης παραγωγής της αποτοξίνωσης της Φάσης II και των αντιοξειδωτικών ενζύμων. Επομένως είναι καλό να τρώτε συχνά μπρόκολο.
Μερικοί υγιεινιστές τρώνε ωμό το μπρόκολο ή το βάζουν στον αποχυμωτή και πίνουν το χυμό του. Αυτό είναι τεράστιο λάθος.
Αν και είναι καλό να τρώμε ωμά τα λαχανικά, αυτό δεν ισχύει για το μπρόκολο, διότι το ωμό μπρόκολο περιέχει συστατικά που βλάπτουν το θυρεοειδή. Άρα το μπρόκολο θα πρέπει να το τρώτε πάντοτε ελαφρά μαγειρεμένο.
Βέβαια η καθημερινή λήψη εκχυλίσματος μπρόκολου σε μορφή διατροφικού συμπληρώματος θα σας προσφέρει ακόμα μεγαλύτερη προστασία από τα καρκινογόνα του περιβάλλοντος.
Μάριος Δημόπουλος Διατροφολόγος ΜέλοςτουAmerican Council of Applied Clinical Nutrition ΜέλοςτηςAmerican Association of Drugless Practitioners
athensmagazine

 

Έντβαρτ Μουνκ (Edvard Munch)

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

12 Δεκεμβρίου στις 4:32 μ.μ. ·

Homo universalis

12 Δεκεμβρίου στις 8:30 π.μ. ·

Ο Έντβαρτ Μουνκ (Edvard Munch) ήταν Νορβηγός ζωγράφος, που ανήκει στους προδρόμους του εξπρεσιονισμού. Γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1863 στο χωριό Άνταλσμπρουκ της Νορβηγίας και μεγάλωσε στο Όσλο. Πέθανε στις 23 Ιανουαρίου 1944 στο Όσλο. Το πιο γνωστό του έργο είναι «Η Κραυγή».

 

homouniversalisgr.blogspot.com

ENΤΒΑΡΤ ΜΟΥΝΚ (12 Δεκεμβρίου 1863- 23 Ιανουαρίου 1944)

 

Ο Έντβαρτ Μουνκ (Edvard Munch) ήταν Νορβηγός ζωγράφος, που ανήκει στους προδρόμους του εξπρεσιονισμού. Γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1863 στο χωριό Άνταλσμπρουκ της Νορβηγίας και μεγάλωσε στο Όσλο. Πέθανε στις 23 Ιανουαρίου 1944 στο Όσλο. Το πιο γνωστό του έργο είναι «Η Κραυγή».

Γονείς του Μουνκ ήταν ο Christian Munch, γιατρός και ιατρικός ανώτερος υπάλληλος, και η Laura Cathrine Bjølstad, οι οποίοι είχαν παντρευτεί το 1861. Είχε μια μεγαλύτερη αδελφή, την Johanne Sophie (γεννημένη το 1862), και τρία μικρότερα αδέρφια, τους Peter Andreas (1865), Laura Cathrine (1867), και Inger Marie (1868). Ήταν απόγονος του ζωγράφου Γιάκομπ Μουνκ (Jacob Munch) (1776-1839) και του ιστορικού Peter Andreas Munch (1810-1863).

Η οικογένεια μετακόμισε στην πόλη Χριστιανία (σημερινό Όσλο) το 1864, όταν ο Christian Munch διορίστηκε ως ιατρικός ανώτερος υπάλληλος στο φρούριο του Akershus. Η Laura Cathrine πέθανε από φυματίωση το 1868, όπως και η αγαπημένη αδελφή του Johanne Sophie Munch το 1877. Ο πατέρας του πέθανε επίσης νέος, το 1889. Μετά από το θάνατο της μητέρας τους, τα μικρότερα αδέρφια του Μουνκ ανατράφηκαν από τον πατέρα τους, που ενστάλαξε στα παιδιά του έναν βαθιά ριζωμένο φόβο λέγοντάς τους επανειλημμένα ότι εάν αμαρτήσουν με οποιαδήποτε τρόπο, θα καταδικάζονταν στην Κόλαση χωρίς πιθανότητα συγχώρεσης. Μια από τις νεώτερες αδελφές του Μουνκ διαγνώστηκε με διανοητική ασθένεια σε νεαρή ηλικία. Ο ίδιος ήταν επίσης συχνά άρρωστος. Από τα πέντε αδέρφια, μόνο ο Peter Andreas παντρεύτηκε, αλλά πέθανε μερικούς μήνες μετά το γάμο. Ο Μουνκ θα έγραφε αργότερα:

    Kληρονόμησα δύο από τους πιο φοβερούς εχθρούς της ανθρωπότητας – την κληρονομιά της φυματίωσης και της παραφροσύνης – η ασθένεια, η τρέλα και ο θάνατος ήταν οι μαύροι άγγελοι που στάθηκαν στο λίκνο μου.    

Dance of life

 Μελέτες και επιρροές

 

Το 1879 ο Μουνκ εγγράφηκε σε τεχνικό κολλέγιο, με θέμα μελέτης την εφαρμοσμένη μηχανική, αλλά διέκοψε τις σπουδές του λόγω συχνών ασθενειών. Το 1880, άφησε το κολλέγιο για να γίνει ζωγράφος. Το 1881, εγγράφηκε στο βασιλικό σχολείο τέχνης και σχεδίου της Κριστιάνια. Οι δάσκαλοί του ήταν ο γλύπτης Julius Middelthun και ο ζωγράφος Christian Krohg.

Ενώ επηρεάζεται καλλιτεχνικά από τους μετα-ιμπρεσσιονιστές, ο Μουνκ είναι συμβολιστικός σε περιεχόμενο, απεικονίζοντας μια κατάσταση του μυαλού παρά μια εξωτερική πραγματικότητα. Ο Μουνκ υποστήριξε ότι ο ιδιωματισμός των ιμπρεσσιονιστών δεν ταίριαξε στην τέχνη του. Δεν αποσκοπούσε στην απεικόνιση μιας τυχαίας στιγμής της πραγματικότητας, αλλά σε καταστάσεις που υπάρχει έντονο συναισθηματικό περιεχόμενο και εκφραστική ενέργεια. Υπολόγιζε προσεκτικά τις συνθέσεις του για να δημιουργήσει μια ανήσυχη, τεταμένη ατμόσφαιρα.

Το κορίτσι με την καρδιά

Ωριμότητα

Τα μέσα της έκφρασης του Μουνκ εξελίσσονται καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του. Στα 1880, ο ιδιωματισμός του ήταν και φυσιοκρατικός, όπως μπορεί να δει κανείς στο "Πορτρέτο του Ηans Jaeger", αλλά και ιμπρεσσιονιστικός, όπως φαίνεται στο "Rue Lafayette". Το 1892, ο Μουνκ διατύπωσε τον χαρακτηριστικό του, πρωτότυπο συνθετο-αισθητισμό, όπως βλέπουμε στη "Mελαγχολία", στην οποία το χρώμα είναι το "φορτωμένο" στοιχείο. Tο 1893 δημιούργησε την "Κραυγή", το διασημότερο έργο του.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1890 o Μουνκ υιοθέτησε ένα ρηχό εικονογραφικό στυλ, ελάχιστο σκηνικό για τις φιγούρες του. Δεδομένου ότι οι πόζες του επιλέγονται για να παραγάγουν τις πιο πειστικές εικόνες των καταστάσεων του μυαλού και ψυχολογικών καταστάσεων (Ashes), οι φιγούρες μεταδίδουν μια μνημειακή, στατική ποιότητα. Οι φιγούρες του Μουνκ εμφανίζονται σαν να διαδραματίζουν ρόλους στο σανίδι ("Death in the Sick Chamber"), των οποίων η παντομίμα των σταθερών στάσεων δηλώνει τις διάφορες συγκινήσεις. Δεδομένου ότι κάθε χαρακτήρας ενσωματώνει μια ενιαία ψυχολογική διάσταση, όπως στην "Κραυγή", οι άνδρες του και οι γυναίκες εμφανίζονται πιο συμβολικοί από ρεαλιστικοί.

     Το 1892, η ένωση των καλλιτεχνών του Βερολίνου προσκάλεσε τον Μουνκ στην Έκθεση του Νοεμβρίου. Τα έργα του προκάλεσαν πικρή διαμάχη και μετά από μια εβδομάδα η έκθεση έκλεισε. Στο Βερολίνο, τότε κέντρο του ευρωπαϊκού πολιτισμού, ο Μουνκ ενσωματώθηκε σε έναν διεθνή κύκλο συγγραφέων, καλλιτεχνών και κριτικών, συμπεριλαμβανομένου του Σουηδού δραματουργού Αύγουστου Στρίντμπεργκ.

Στην αλλαγή του αιώνα, ο Μουνκ πειραματίστηκε με ποικίλα νέα μέσα (φωτογραφία, λιθογραφία και ξυλογραφία), επαναλαμβάνοντας σε πολλές περιπτώσεις τα παλαιότερα καλολογικά στοιχεία του. Ένας από τους μεγάλους υποστηρικτές του στο Βερολίνο ήταν ο Βάλτερ Ράτεναου, αργότερα υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, ο οποίος συνέβαλε πολύ στην επιτυχία του.

Λιθογραφία "Ιστορία"

Το φθινόπωρο του 1908 η αδυναμία του Μουνκ, συνδεδεμένη με την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, άρχισε να γίνεται πιο οξεία. Βασανιζόμενος από τις παραισθήσεις του και από μανία καταδίωξης, εισήχθη στην κλινική του Dr. Daniel Jacobson. Η θεραπεία στην οποία υποβλήθηκε ο Μουνκ για τους επόμενους οκτώ μήνες περιελάμβανε δίαιτα και "ηλέκτριση" (μια τότε μοντέρνα θεραπεία για τα νευρικά συμπτώματα, που δεν πρέπει να συγχέεται με το ηλεκτροσόκ). Η παραμονή του Μουνκ στο νοσοκομείο σταθεροποίησε την προσωπικότητά του και μετά την επιστροφή του στη Νορβηγία το 1909 παρουσίασε περισσότερο ενδιαφέρον για τα θέματα φύσης· η εργασία του έγινε πιο ζωηρόχρωμη και λιγότερο απαισιόδοξη.

 

συνέχεια

 

https://homouniversalisgr.blogspot.com/2012/12/en-12-1863-23-1944.html?fbclid=IwAR2UNOENrm3uHKBOttIP7Au7NcgmhE5fJpv22IThHvNLAozDY0asXg7icrQ

 

Καλός άνθρωπος είναι αυτός που ξέρει να αγκαλιάσει έναν άλλον άνθρωπο

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

11 Δεκεμβρίου στις 11:07 μ.μ. ·

dinfo.gr

11 Δεκεμβρίου στις 1:00 μ.μ. ·

Το έργο του αποτελεί ορόσημο στην παγκόσμια λογοτεχνία

 

dinfo.gr

Ντοστογιέφσκι: Καλός άνθρωπος είναι αυτός που ξέρει να αγκαλιάσει έναν άλλον άνθρωπο