Ερρίκος Σλήμαν

  

 

 

 

 

 

 

 

 

Ερρίκος Σλήμαν

Σημαντικός πρωτοπόρος στον τομέα της αρχαιολογίας, ο Γερμανός αρχαιολόγος Ερρίκος Σλήμαν (Heinrich Schliemann 6 Ιανουαρίου 1822 - 26 Δεκεμβρίου 1890) έγινε γνωστός για τις ανασκαφές του στην αρχαία Τροία και στις Μυκήνες. Οι ανακαλύψεις του βοήθησαν να καθιερωθεί ένα ιστορικό υπόβαθρο για τις ιστορίες και τους μύθους που τραγούδησαν ο Όμηρος και ο Βιργίλιος. Μύθοι που γοήτευσαν τον Σλήμαν από την παιδική του ηλικία.

Ο Σλήμαν γεννήθηκε στη πόλη Νοϋμπούκοφ του Μεκλεμβούργου Σβέριν. Επειδή η οικογένειά του ήταν φτωχή, αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τις γυμνασιακές του σπουδές για να εργαστεί αρχικά σε παντοπωλείο. Τότε αποφάσισε να μεταβεί στη Βενεζουέλα για καλύτερη τύχη και επιβιβάστηκε σε πλοίο ως ναυτόπαις. Το πλοίο όμως ναυάγησε στη νήσο Τέζελ των Ολλανδικών ακτών και ο Σλήμαν βρέθηκε στο Άμστερνταμ, όπου μετά από πολλές στερήσεις κατάφερε να βρει δουλειά σε εμπορικό οίκο. Τότε του δόθηκε η ευκαιρία της συμπλήρωσης της μόρφωσής του μαθαίνοντας διάφορες ξένες γλώσσες καθώς και τη ρωσική.

Το 1848 ο Σλήμαν φθάνει στην Αγία Πετρούπολη ως αντιπρόσωπος εμπορικού γραφείου όπου και αναπτύσσει έντονη δραστηριότητα, με δικό του εμπορικό οίκο, ο οποίος κατά το 1854 του απέδιδε ετήσιο εισόδημα 250.000 φράγκων. Θαυμάζοντας όμως από μικρός τις διάφορες ιστορίες της Ελληνικής Μυθολογίας και ιδιαίτερα τα αναφερόμενα στο Τρωικό πόλεμο, σπούδασε στη Πετρούπολη αρχαία και νέα ελληνική γλώσσα, και το 1859 επισκέπτεται για πρώτη φορά την Ελλάδα.
Το 1864 επανήλθε και αφoύ περιηγήθηκε διάφορα μέρη πέρασε στην Μικρά Ασία, φθάνοντας μέχρι την Ινδία, την Κίνα και την Ιαπωνία. Στη συνέχεια επέστρεψε στο Παρίσι όπου και σπούδασε επί διετία αρχαιολογία. Το 1868 έρχεται για τρίτη φορά στην Ελλάδα οπότε και νυμφεύθηκε τη Σοφία Εγκαστρωμένου με την οποία απέκτησε την Ανδρομάχη Σλήμαν (1871 – 1962), σύζυγο του Λέοντος Μελά.

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ

Χιόνισ' έβρεξ' ο Γενάρης, oλ' οι μύλοι μας θ' αλέθουν.
 

Γενάρη μήνα κλάδευε, φεγγάρι μην ξετάζει.

Χιόνι πέφτει το Γενάρη, χαρές θα 'ν' τον αλωνάρη.

Κόττα, πίτα το Γενάρη, κόκορα τον Αλωνάρη.
 

Κόψε ξύλο το Γενάρη και μη καρτερείς φεγγάρι.
 

Γενάρη πίνουν το κρασί, το Θεριστή το ξύδι.
 

Του Γενάρη το ζευγάρι διάβολος θε να το πάρει.

Του Γενάρη το φεγγάρι παρά λίγο μέρας μοιάζει.
 

Ο λαγός και το περδίκι κι ο καλός ο νοικοκύρης το Γενάρη χαίρονται.

Εγέλασεν ο Γενάρης.
 

Του Γεναριού το φεγγάρι είναι σαν του Αλωνάρη.
 

Ο Γενάρης δε γεννά μήτε αυγά μήτε πουλιά, μόνο κρύο και νερά.
 

Του Γενάρη το φεγγάρι την ημέρα σιγοντάρει.

Πλούσιος ή φτωχός;

   

Πλούσιος ή φτωχός;

Στα χρόνια τα παλιά, κάποιος βασιλιάς αποφάσισε να στείλει το παιδί του να περάσει μια νύχτα με μια πολύ φτωχή οικογένεια.

Σκοπός αυτής του της κίνησης ήταν να αφήσει το νεαρό πριγκιπόπουλο να δει με τα ίδια του τα μάτια τον τρόπο διαβίωσης ενός μέρους των μελλοντικών υπηκόων του, που όχι μόνο δεν είχαν χρήματα να ξοδέψουν μα δυσκολεύονταν να αντιμετωπίσουν ακόμα και αυτή την απλή καθημερινότητα τους.

Ο βασιλιάς έντυσε σαν απλό χωρικό το παιδί και το συμβούλεψε να μην αποκαλύψει την ταυτότητα του, για να μην νοιώθουν άβολα οι οικοδεσπότες του.

Σήμερα...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΦΩΤΗΣ ΦΩΤΕΙΝΗ ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΘΕΟΦΑΝΙΑ ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΟΥΡΑΝΙΑ ΘΕΟΠΟΥΛΑ

ΤΟΜΑΣ ΣΤΕΡΝΣ ΕΛΙΟΤ (26 Σεπτεμβρίου 1888 - 4 Ιανουαρίου 1965)

 

ΤΟΜΑΣ ΣΤΕΡΝΣ ΕΛΙΟΤ (26 Σεπτεμβρίου 1888 - 4 Ιανουαρίου 1965)

«Οι κούφιοι άνθρωποι»

Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι,

οι βαλσαμωμένοι άνθρωποι σκύβοντας μαζί
κεφαλοκαύκι γεμισμένο άχυρο. Aλίμονο!
οι στεγνές φωνές μας όταν
ψιθυρίζουμε μαζί
είναι ήσυχες κι ανόητες
σαν άνεμος σε ξερό χορτάρι
ή πόδια ποντικών σε σπασμένο γυαλί
στο ξερό μας κελάρι
σχήμα χωρίς μορφή, σκιά χωρίς χρώμα,
παραλυμένη δύναμη, χειρονομία χωρίς κίνηση

αυτοί που πέρασαν
με ολόισια μάτια, στου θανάτου το άλλο βασίλειο
μας θυμούνται -αν καθόλου μας θυμούνται-
σαν κούφιους ανθρώπους
σα βαλσαμωμένους

μάτια δεν τολμώ να δω στα όνειρα
στου θανάτου το ονειρικό βασίλειο
αυτά δεν εμφανίζονται εκεί:
τα μάτια είναι
ηλιόφως σε μια σπασμένη κολώνα
εκεί, είναι ένα δέντρο χορεύοντας
και φωνές
στου ανέμου το τραγούδισμα
πιο μακρινές και πιο τελεστικές
από ένα μαραμένο αστέρι

ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ (7 Νοεμβρίου 1913 - 4 Ιανουαρίου 1960) Η Πανούκλα (απόσπασμα)

ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ (7 Νοεμβρίου 1913 - 4 Ιανουαρίου 1960)
Η Πανούκλα (απόσπασμα)

"[...] Οι δυστυχίες, στην πραγματικότητα, είναι μια κοινή υπόθεση, αλλά δύσκολα τις πιστεύει κανείς όταν του πέσουν στο κεφάλι. Υπήρξαν στον κόσμο τόσες πανούκλες όσοι και οι πόλεμοι. Και παρόλα αυτά οι πανούκλες και οι πόλεμοι πάντα βρίσκουν τους ανθρώπους το ίδιο απροετοίμαστους. Ο γιατρός Ριέ ήταν απροετοίμαστος, όπως και οι συμπολίτες μας και έτσι πρέπει να καταλάβουμε τους δισταγμούς τους. Και μ' αυτόν τον τρόπο επίσης πρέπει να καταλάβουμε ότι μοιράστηκε ανάμεσα στην ανησυχία και την εμπιστοσύνη. 

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΣ (1878 – 4 Ιανουαρίου 1976)

 

ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΣ (1878 – 4 Ιανουαρίου 1976)

ΠΙΝΑΚΑΣ -"Η αρχή του φθινοπώρου"

Ο Επαμεινώνδας Θωμόπουλος (Πάτρα, 1878 – Αθήνα, 4 Ιανουαρίου 1976) ήταν Έλληνας ζωγράφος, που κινήθηκε ανάμεσα στον ακαδημαϊσμό και τον πρώιμο ελληνικό ιμπρεσιονισμό.

Σπούδασε ζωγραφική στην Ιταλία. Ήταν για χρόνια καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και διετέλεσε διευθυντής της σχολής την περίοδο 1948–1949. Το 1945 εκλέχθηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1962 διετέλεσε πρόεδρος του ίδιου ιδρύματος. Πρωτοξάδελφος του ήταν ο Στέφανος Θωμόπουλος, ιστορικός της πόλης της Πάτρας.

Σύναξη των Αγίων Εβδομήκοντα Αποστόλων

Σύναξη των Αγίων Εβδομήκοντα Αποστόλων

Τοὺς Ἑβδομήκοντ᾽ εὐκλεεῖς Ἀποστόλους,
Καὶ ὧδ᾽ ὁμοῦ σύμπαντας εὐφημεῖν θέμις.
Ἀμφὶ τετάρτην ἄνδρας ἀγακλεέας κυδαίνω.

 

Βιογραφία
Για τους Αποστόλους αυτούς μας πληροφορεί το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο στο δέκατο κεφάλαιο. Τους εξέλεξε ο Χριστός ύστερα από τους Δώδεκα για να βοηθούν το έργο Του, πηγαίνοντας αυτοί πρωτύτερα σε κάθε πόλη και τόπο, όπου θα πήγαινε κατόπιν ο Ίδιος. Στον αγώνα αυτό, έπρεπε να καταβάλουν όλη τους τη δραστηριότητα, χωρίς να χάνουν ούτε στιγμή. Γι' αυτό τους είπε, ότι ώφειλον να μη σταματούν και να μη χαιρετούν κανένα εις τον δρόμον. Αυτό δε, αποτελεί μάθημα για μερικούς πνευματικούς εργάτες, που χάνουν άσκοπα ώρες και μέρες φλυαρώντας αντί να διδάσκουν, και σκανδαλίζοντας αντί να οικοδομούν. Ο Κύριος παρήγγειλε τους εβδομήκοντα Αποστόλους, μήτε βαλάντιο να έχουν μαζί τους, μήτε δισάκιο, ούτε υποδήματα να κρατάνε. Γιατί; Για να φανεί, ότι οι στρατιώτες του Χριστού πρέπει να έχουν αυταπάρνηση και να εξοικειώνονται με όλες τις στερήσεις. Και να δειχθεί ότι ο Θεός με μηδαμινά μέσα κατορθώνει τα μεγαλύτερα και δυσκολότερα έργα. Οι Εβδομήκοντα εξετέλεσαν την αποστολή τους με όλη την ακρίβεια και την πειθαρχία, όταν ο Χριστός ήταν στη γη. Αλλά και υστέρα από την ανάληψή Του και το σχηματισμό της Εκκλησίας Του, έκαναν με ζήλο και αυταπάρνηση όλο το καθήκον τους.