Σάββατο 18 Αυγούστου 2012

17-19 Ἄυγούστου 480 π.Χ – 17-19 Ἄυγοὐστου 2012…..

πηγή : http://filonoi.gr/17-19-aygoystou-480/

17-19 Ἄυγούστου 480 π.Χ – 17-19 Ἄυγοὐστου 2012….. 2.492 ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ, ΑΠΟ ΤΑ ΜΥΧΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ…

Share on facebook Share on print Share on favorites Share on google More Sharing Services

Σαν σήμερα 17 -19 Αυγούστου 480 π.Χ,ήταν οι μέρες που δίνονταν οι ιστορικές μάχες,στο Αρτεμίσιο η ναυμαχία με αρχηγό τον Θεμιστοκλή και σε ένα στενό της Ελλάδος το επονομαζόμενο Θερμοπύλες,ένας μικρός Ελληνικός στρατός ,με αρχηγό των βασιλιά της Σπάρτης Λεωνίδα και αιχμή του δόρατος τους 300 συντρόφους του,έδωσαν την μάχη των μαχών για κάποια ιδανικά που σήμερα την εποχή της παγκοσμιοποίησης ,φαντάζουν μακρινά…..ΠΑΤΡΙΔΑ…ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ…ΤΙΜΗ…

Διαβάζω στο διαδίκτυο,κάτι που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η κεντρική ιδέα και το νόημα της θυσίας ,των ηρώων μας αυτών.

”Με την ευκαιρία αυτής της επετείου,ας μην κάνουμε την χάρη να είμαστε θύματα,σε εκείνους που μας θέλουν αιωνίως σε βαθύ ύπνο και πνευματικά υποδουλωμένους.

Οι Λακεδαιμόνιοι, οι Θεσπιείς καθώς κι όλοι όσοι θυσιάστηκαν στις Θερμοπύλες ,δεν ήταν ερωτευμένοι με τον θάνατο,ούτε μαρτυρική διάθεση είχαν!

Εμειναν εκεί και πολέμησαν τρία μερόνυχτα εώς θανάτου, σε έναν αγώνα λογικής και στρατηγικής,πιστοί στο καθήκον και στην υπόσχεση πολεμιστού προς πολεμιστή ,καλύπτοντας τους συμμαχητές τους που έδιναν την δική τους μάχη στο Αρτεμίσιο,πιστοί στις αξίες που διδάχτηκαν από την πατρώα παιδεία,να είναι ελεύθεροι,όπως πρέπει στους πραγματικούς Ελληνες!

Οι μαχητές των Θερμοπυλών και του Αρτεμισίου,δεν ήταν άπιαστοι ήρωες,σαν εκείνους που μας πλασάρουν τα Αμερικανόφερτα πρότυπα,για να τους εκμεταλλεύονται οι παντός είδους πατριδοκάπηλοι απατεώνες που καταδυναστεύουν τον τόπο πνευματικά.

Αντίθετα,είναι αιώνια παραδείγματα προς μίμηση που μας καλούν καθημερινά σε μάχη και εμμονή στις αξίες και τα ιδανικά μας,στον καθημερινό αόρατο πόλεμο που μαίνεται τριγύρω μας,που όσο λιγότερο τον συνειδητοποιούμε,τόσο χειρότερο για εμάς τους ίδιους,για την κληρονομιά των προγόνων μας,την ελευθερία και την αξιοπρέπειά μας.

Η ΑΓΝΟΙΑ ΥΠΟΔΟΥΛΩΝΕΙ. ”

πηγη
_______________________________

Εγώ τελειώνοντας θα ήθελα να πω,πως 2.492 χρόνια μετά,εμείς οι απόγονοί σας,όσοι αισθανόμαστε την κληρονομιά σας μέσα μας, ω! άνδρες Ελληνες,θέλουμε να σας φωνάξουμε πως αν και η θυσία σας σήμερα φαντάζει ως χαμένη,στην πραγματικότητα δεν είναι.
Ο δρόμος που εσείς ανοίξατε με το αίμα σας,παραμένει ανοιχτός και φωτεινός για όσους θέλουν να τον δουν και να τον διαβούν.

Είναι δύσκολος ο δρόμος της αρετής και δεν τον διαλέγουν πολλοί,μα θέλω να πιστεύω,πως όταν παραστεί ανάγκη και έρθει η μέρα εκείνη ,θα βρεθούν και πάλι Ελληνες άξιοι απόγονοι, να βαδίσουν τον δικό σας δρόμο,για την Ελλάδα,για την ελευθερία της και την ελευθερία των παιδιών της,αλλά και για την δικαίωση του αγώνα σας.

Να είστε σίγουροι πως αν και στον Ἀδη,δεν είστε σκιές…δεν ήσασταν ποτέ!!

ΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΤΕ ΣΤΟ ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥΣ,ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ.

Οσο γυρίζει η γη αυτή ,τα ονόματά σας θα μείνουν χαραγμένα για πάντα με ολόχρυσα γράμματα,από εκείνα που τίποτα δεν μπορεί να τα θαμπώσει!!

ΑΘΑΝΑΤΟΙ!!!!!
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ ΓΙΑ ΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ!!

17-19 Αυγουστου 480 π.Χ – 17-19 Αυγουστου 2012…..
2.492 ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ, ΑΠΟ ΤΑ ΜΥΧΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ….

Σεμέλη Διονύσου.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Τα Δρακόσπιτα

πηγή : http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/diafora/ta-drakospita.html

Αναδημοσίευση άρθρου από την Νέα Ακρόπολη

Τα Δρακόσπιτα

Είναι φανερό πως η Ελλάδα, μας προσφέρει συνεχώς νέες εμπειρίες, καινούριες εντυπώσεις, τόσο ποικίλες, όσο εμείς κάνουμε προσπάθειες να την γνωρίσουμε, να την ανακαλύψουμε, όλο και πιο ουσιαστικά, μέσα από την τόσο πλούσια ιστορία της, όσο και από το ξεσκέπασμα των χιλιάδων πέπλων της μυθολογίας της.

Ανάμεσα στις πάμπολλες ομορφιές της Ελλάδας υπάρχουν και κάποιες που καλύπτονται από μυστήρια και άλυτα αινίγματα.

Ένα τέτοιο αίνιγμα αποτελούν τα άγνωστα στους περισσότερους ανθρώπους ¨Δρακόσπιτα¨, που υπάρχουν διάσπαρτα σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας.
Τα πιο σημαντικά από αυτά βρίσκονται στις δυσπρόσιτες ορεινές περιοχές της Ευβοιας και κυρίως στην Νότια Ευβοια, στην περιοχή των Στύρων και στην κορυφή του όρους Οχη, στην Κάρυστο.

Μέχρι πρόσφατα, η άγρια φύση των περιοχών αυτών συντηρούσε χωριά με έναν αυθεντικό πανάρχαιο πολιτισμό.
Ο κόσμος ζούσε την καθημερινή του ζωή, πιστεύοντας σε νεράιδες και δράκους, αερικά και στοιχειά της φύσης. Λέγεται μάλιστα, ότι μετά το Πάσχα, γίνονταν λιτανείες για να μην φυσάει πολύ ο άνεμος.
¨Ολοι αυτοί οι θρύλοι που λίγο πολύ επιμένουν, είναι ένας πολιτισμικός θησαυρός που συνδέει τον άνθρωπο με τον τόπο του, αλλά και με το μακρινό παρελθόν του.

Μυθολογικά στοιχεία της Έυβοιας.

Η Ευβοια εχει συνδεθεί με όλες σχεδόν τις στιγμές της Ελληνικής μυθολογίας.
Ένα πλήθος από μύθους προσπαθεί να εξηγήσει και να εξυμνήσει την φύση της περιοχής. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η περιοχές της Όχης, του Καβοντόρο και της Καρύστου, είναι αντίστοιχα συνδεδεμένες με τρείς Θεότητες: την Ήρα, τον Ποσειδώνα και τον Απόλλωνα.

Από την Δευκαλίωνα και την Πύρρα που κατέφυγαν στην Αιδηψό, μέχρι τον ιδιο τον Ηρακλή, τον Κένταυρο Νέσσο και ολους τους Θεούς του Ολύμπου.
Η Ευβοια είναι η αγαπημένη περιοχή του Φωτοδότη Σεληναίου Απόλλωνα.
Στην περιοχή των Στύρων λατρεύονταν η Θεά Αφροδίτη, ενώ στην κορυφή του όρους Οχη , στην Καρυστία λατρεύονταν ο Δίας και η Ηρα, οπου βρίσκεται και το πιο ενδιαφέρον Δρακόσπιτο, σε υψόμετρο 1480 μέτρα.

Προς τιμή του Βορείου ανέμου γινόταν μια γιορτή-Τελετή, οπου ψαλλόταν πάνω από βωμό ενας ύμνος για να κοπάσει ο άνεμος.
Επίσης στην μυθολογία είναι γνωστός ο εκατόγχειρας Βριάρεως, που αντιπροσώπευε τις θύελλες και τις τρικυμίες, εξουσίαζε τα κύματα, τους αίγες και ειχε σχέση με την περιοχή της Καρύστου, που ονομαζόταν Αιγαία.

Ιστορικά στοιχεία

Αρκετά είναι τα στοιχεία που μας αναφέρει ο Όμηρος και ο Πλούταρχος για την ιστορία της Ευβοιας.
Συγκεκριμένα ο Όμηρος αναφέρεται στον λαό των Αβάντων, τολμηροί πολεμιστές,
« οπισθεν κομόωντες», που σημαίνει ότι ειχαν μόνο πίσω μαλλιά, αφού ξύριζαν τα μπροστινά, για να μην πιαστούν από τον εχθρό κατά τις μάχες από αυτά.

Στην κεντρική Ευβοια κατοίκησαν οι Ίωνες, μαζί με τους Κουρήτες, που διέδωσαν στο νησί την χαλκουργία και την κατεργασία άλλων μετάλλων.
Στο Βορρά κατοίκησαν οι Ελλοπιείς, και στο Νότιο τμήμα οι Δρύοπες, που ήταν Πελασγικής καταγωγής. Επίσης κατοίκησαν στο νησί και οι Λέλεγες.

Πολύ σημαντικό είναι επίσης ότι η Ευβοια δεν κατακτήθηκε από « πολεμιστές του σιδήρου», τους Δωριείς.

Αυτά τα λίγα και μόνο αναφορικά, για να καταλάβουμε την πληθώρα των ιστορικών και μυθολογικών στοιχείων που κατακλύζουν το νησί.

Εμβαθύνοντας περισσότερο ο ερευνητής, ίσως μπορέσει να συνδέσει το πάζλ των στοιχείων αυτών και να πλησιάσει πιο πολύ στο να απαντήσει στα ερωτήματα της προέλευσης, της κατασκευής και τον τρόπο χρήσεις των μεγαλιθικών αυτών κτισμάτων που λέγονται Δρακόσπιτα.

Τί είναι τα Δρακόσπιτα

Δρακόσπιτα ή Σέντια των δράκων, είναι οι κατοικίες εκείνων των υπερφυσικών όντων που έχουν διασωθεί στην λαϊκή παράδοση της Ευβοιας , αλλά και άλλων περιοχών της Ελλάδας.

Η λέξη Δράκος, σημαίνει αυτός με το δυνατό, διαπεραστικό και επιβλητικό βλέμμα.

Ο Δράκος είναι ένα ένα ον που συναντάται στην παγκόσμια Μυθολογία και παίρνει διαφορετικές υπερφυσικές μορφές, όπως, ανθρωπόμορφοι γίγαντες, ακόμη και φτερωτά φίδια. Οι Δράκοι κατέχουν μεγάλες δυνάμεις, τόσο φυσικές όσο και πιο λεπτές και Πνευματικές. Είναι φύλακες πολλές φορές μεγάλων θησαυρών και των μυστικών της ζωής, του θανάτου, αλλά και της αθανασίας. Επίσης σαν μεγάλοι Δράκοι αναφέρονται και πολλοί Σοφοί της Ανθρωπότητας.

Ετσι και στην Λαϊκή Παράδοση της Ευβοιας εχουν διασωθεί μέχρι και σήμερα πολλές τέτοιες ιστορίες, για δράκους που ζούσαν στα πέτρινα πανάρχαια σπίτια ή σπηλιές-σέντια.

Στην Ν.Ευβοια εχουμε λοιπόν το πιο σημαντικό καταρχήν Δρακόσπιτο της Όχης, από άποψη της πιο τέλειας κατασκευής και σε σχέση με την απρόσιτη τοποθεσία οπου χτίστηκε, στην κορυφή του βουνού της Καρύστου, ανάμεσα σε ένα βραχώδες άγριο τοπίο, που σε καμιά περίπτωση δεν ενδικνύεται για κατοικία.
Το αρχαίο αυτό ορθογώνιο κτίσμα με διαστάσεις 4,85 μ. Χ 9,80μ. είναι κατασκευασμένο από τεράστιους ογκόλιθους χωρίς συνδετικό κονίαμα.
Η είσοδος είναι στην μεγάλη πλευρά, με το υπερθυρο λιθάρι να εχει διαστάσεις
4,00 Χ 2,05μ. και οι τοίχοι είναι τόσο χοντροί που φτάνουν το 1,40μ.

Επίσης πολύ χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος κατασκευής της στέγης, που λέγεται εκφορικός και συναντάται πολύ σπάνια, όπως στην Δήλο, ( Κίνθος), στις σύραγγες της Τίρυνθας, η κεκλιμένη κατάβαση προς την Περσία κρήνη των Μυκηνών και η Μυκηναϊκή γέφυρα στο δρόμο που οδηγεί από το Ναύπλιο στην Επίδαυρο. Σε αρχαίες επίσης κατασκευές στην Ιρλανδία και στην Ιταλία.

Εκφορικός είναι ο τρόπος κατασκευής, όπου οι πέτρες της οροφής εισχωρούν εσωτερικά η μία στην άλλη και σχηματίζουν ένα κατασκεύασμα που είναι σαν κλιμακωτή κόλουρη πυραμίδα.

Πολύ σημαντικό είναι το έργο του καθηγητή Νίκου Μουτσόπουλου, ο οποίος εκτός από μια λεπτομερή αρχιτεκτονική μελέτη των δρακόσπιτων, μας δίνει ακόμη περισσότερα στοιχεία, κάνοντας την μοναδική και περιορισμένη ανασκαφή που έγινε σε αυτό το 1959.

Τα ευρήματα είναι μια αρχαική επιγραφή που βρέθηκε μέσα στη γή και εξωτερικά του δρακόσπιτου της ΄Οχης. Επίσης πολυάριθμα κυάθια, αγγεία, γυάλινες χάντρες και τμήματα χάλκινων αγγείων. Ετσι τα ευρήματα και οι αναφορές κάποιων ερευνητών ότι υπήρχε στο εσωτερικό του κάποιος βωμός για τα αφιερώματα και κάποιο άγαλμα θεότητας, (πολύ πιθανόν γυναικείας θεότητας), δείχνουν ότι πράγματι η χρήση του ήταν αυτή.

Από την άλλη δεν μπορούμε να δεχτούμε, ότι τέτοιες μεγαλιθικές κατασκευές, χρησίμευαν απλώς σαν κατοικίες των λατόμων της περιοχής η ακόμη και σαν μάντρες για τα κοπάδια των αρχαίων κατοίκων.

Ο Hawkins, είναι αυτός που πρώτος ανακάλυψε το δρακόσπιτο της Όχης το 1797, και ο ίδιος αναφέρει πως πρόκειται για αρχαίο ναό.
Επίσης ο ερευνητής H.N. Ulrichs, μας λέει ότι το δρακόσπιτο αυτό ήταν ναός της Τελείας ΄Ηρας. Αυτό στηρίζεται τόσο στον ίδιο τον Παυσανία όσο και του σχολιαστή του Θεόκλιτου, σύμφωνα με το ότι οι Δρύοπες της Ερμιόνης λάτρευαν εκεί τον Δία και την Ήρα .

Σύμφωνα λοιπόν με τους πιο πολλούς ερευνητές η χρήση του δρακόσπιτου αυτού ήταν ενας λατρευτικός χώρος, ιερός, ενας ναός όπου και γίνονταν προσφορές-θυσίες στις αρχαίες θεότητες. Δεν γνωρίζουμε πάντως τον χρόνο που αυτό χτίστηκε και το ποιοι ήταν οι κατασκευαστές του. Αυτή η χρονολόγηση που δίνεται είναι σύμφωνα με τις ομοιότητες με παρόμοια ευρήματα, όπως των Μυκηνών . Ετσι υπάρχει η υπόθεση για τα μέσα της δεύτερης χιλιετηρίδας, αν και μερικοί ερευνητές πάνε πιο πίσω στο χρόνο, με αποτέλεσμα να φτάνουμε σε χρονολογίες, που δεν γνωρίζουμε τουλάχιστον ιστορικά την ανάπτυξη γνωστών Πολιτισμών. Συνεχίζει επομένως εδώ να υπάρχει ένα αίνιγμα.

Στην περιοχή των Στύρων, τα δρακόσπιτα είναι διάσπαρτα σε διάφορες περιοχές και τα πιο πολλά με μεγάλες καταστροφικές επεμβάσεις από τους κατοίκους ανά εποχή.
Το σύμπλεγμα των τριών δρακόσπιτων στην περιοχή Πάλλη Λάκα, είναι που διατηρείται αρκετά καλά και τα δύο από τα τρία κτίρια ακολουθούν το μοντέλο του δρακόσπιτου της Οχης, ενώ το τρίτο είναι τετραγωνικής βάσης και κλείνει πάλι με τον Εκφορικό τρόπο αλλά κυκλικά , αφήνοντας μόνο μια τρύπα στην κορυφή. Εδώ ο ερευνητής Λακρουά, αναφέρει ότι πολύ πιθανόν το τετράγωνο δρακόσπιτο να περιείχε κάποιο «θησαυρό», και στα άλλα δύο ήταν που διέμεναν οι φύλακες.

Ερευνητές όπως ο Bursian και o Welcker υποστηρίζουν πως τα τρία δρακόσπιτα της περιοχής των Στύρων ήταν ναοί αφιερωμένοι στην Τριάδα : Δήμητρα-Κόρη-Κάλυμνος, ή στον Απόλλων-Άρτεμη-Λητώ. Ακόμη κατά άλλους στην Τριάδα: Δίας-Ήρα-Ήβη.
Θα αναφέρουμε κάποια ακόμη δρακόσπιτα, μόνο ονομαστικά, γιατί ο χώρος αυτής της μελέτης δεν μας επιτρέπει μεγαλύτερη ανάπτυξη.
Ετσι στην ιδια περιοχή των Στύρων υπάρχει το Δραγκό Λιμικό, το Λουμιθέλ ή Μάριζα δραγκό με διαστάσεις 6.00 Χ 21,80μ.
Το Ντάρδζα δραγκό και το πιο μικρό με διαστάσεις 3,80 Χ 4,00μ.
Το Κρόι-φτοχτ δραγκό, με διαστάσεις 3,50 Χ 12,75μ.
Το δραγκό Κατσαρό, και αρκετά ακόμη στην περιοχή της Νότιας Ευβοιας, φτάνοντας περίπου τα 20 .
Είναι σημαντικό εδώ να πούμε ότι τα περισσότερα από αυτά βρίσκονται μέσα σε ιδιόκτητες περιοχές και χρησιμοποιούνται με καταστροφικές επεμβάσεις από τους τσοπάνηδες των περιοχών αυτών.

Και κλείνοντας μια μελέτη που δεν μπορεί να παρουσιαστή ολοκληρωμένη, λόγο περιορισμού του χώρου αυτού, ήθελα να επισημάνω ότι οι Μεγαλιθικές κατασκευές, υπάρχουν διάσπαρτες σε όλη την γή και αυτό που είναι το σίγουρο είναι ότι μαρτυρούν την ύπαρξη παλιότερων Πολιτισμών, των οποίων τα στοιχεία δεν υπάρχουν στην γνωστή μας ιστορία.

΄Ετσι καλείτε ο κάθε ερευνητής, να ψάξει τις πηγές αυτές που θα τον φέρουν μπροστά στην αλήθεια, να γίνει ο ίδιος περιπατητής των μονοπατιών της χαμένης ανθρώπινης ιστορίας.

Joomla SEF URLs by Artio

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Φασόλια πιάζ

Φασόλια πιάζ

Bαθμολογία:

4 ψήφοι

Προστέθηκε από souel, 16.06.09

Περιγραφή

Κλασική συνταγή με όσπρια, άσχετα με την εποχή και συγχρόνως ένα πλήρες γεύμα!

photo: karavour

Τι χρειαζόμαστε:

½ κιλό φασόλια ξερά μέτρια
1 ματσάκι μαϊντανό
2-3 κρεμμύδια ξερά
3-4 ντομάτες σφικτές
6 αυγά
1 ποτήρι ελαιόλαδο
αλάτι
πιπέρι
1 κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη
ρίγανη
ξύδι

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Όσπρια

Διατροφή

Πλούσια σε φυτικές ίνες

Χορτοφαγική

Περιέχει

Αβγά

Ντομάτες

Σερβίρει

6 άτομα

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Φασόλια πιάζ http://www.sintagespareas.gr/sintages/fasolia-piaz.html#ixzz22OnOTIJ1

Παρασκευή 17 Αυγούστου 2012

Οι μύθοι κατά της χορτοφαγίας

Περιοδικό "ε ί ν α ι" Οκτώβριος 1999

Ατλαντίδα

πηγή : http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/istorias/atlantida.html

Αναδημοσίευση άρθρου από την Νέα Ακρόπολη

Ατλαντίδα

Υπήρξε η Ατλαντίδα; Που αναπτύχθηκε ο πολιτισμός της; Πότε άφησε τα χνάρια της στο χρόνο;

Πριν χιλιάδες χρόνια, τότε που οι σύγχρονοι ιστορικοί πιστεύουν ότι υπήρχε μόνο πάγος και κανένα ανθρώπινο χνάρι, γεννήθηκε, αναπτύχθηκε και πέθανε ένας πολιτισμός που για πολλούς ανήκει στη σφαίρα του θρύλου.

Άπειρες είναι οι διαφωνίες των ιστορικών για την θέση της. Στη Μεσόγειο, στη Θήρα, κοντά στην Ισλανδία, νοτιοανατολικά της Ιαπωνίας, βορειοανατολικά της Μαλαισίας; Αυτές οι τοποθεσίες αναφέρονται μάλλον σε άλλες ηπείρους και εδάφη που βυθίστηκαν, χωρίς να έχουν καμία σχέση με την Ατλαντίδα. Η θρυλική ήπειρος βρισκόταν στον Ατλαντικό Ωκεανό σύμφωνα με την πλειονότητα των θεωριών και των ιστορικών και επιστημονικών αναφορών.

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, η Ατλαντίδα ήταν ένα μεγάλο νησί που βρισκόταν πιο πέρα από τις Ηράκλειες στήλες, δηλαδή προς την Δύση. Επιστημονικές μελέτες παραδέχονται την ύπαρξη μιας βυθισμένης ηπείρου στη Μέση του Ατλαντικού η οποία καταστράφηκε από πολλούς καταποντισμούς, ο τελευταίος από τους οποίους έγινε πριν 12.000 χρόνια περίπου.

Ο Πλάτωνας μιλάει για την Ποσειδωνία, το τελευταίο απομεινάρι του Ατλάντιου πολιτισμού που βυθίστηκε τελευταίο πριν 12.000 περίπου χρόνια παίρνοντας μαζί του , στα βάθη του ωκεανού τα τελευταία μυστικά των Ατλάντων. Επίσης αναφέρει θρύλους και έθιμα για την λατρεία του ταύρου στην Ατλαντίδα, ενώ άλλοι ερευνητές λένε συγκεκριμένα ότι ο Βασιλιάς της Ατλαντίδας αντιμετώπιζε μόνος του ένα ταύρο ( ιερό ζώο ηλιακής λατρείας) κάθε 10 χρόνια. Το αποτέλεσμα της συνάντησης αυτής έδειχνε αν η βασιλεία των 10 αυτών χρόνων ήταν δίκαιη ή άδικη.

Λέγεται ότι οι Άτλαντες ήταν κυρίως ερυθρόδερμοι ( όπως οι Ινδιάνοι κι οι Αιγύπτιοι) και λίγοι από αυτούς ήταν λευκοί. Το ύψος τους ήταν γύρω στα 2,5 με 6 μέτρα όπως αποδεικνύουν οι σκελετοί και τα κόκαλα που έχουν βρεθεί σε παλαιοντολογικές ανασκαφές.

Οι μύθοι και τα ιερά κείμενα πολλών αρχαίων πολιτισμών μιλούν για την ύπαρξη γιγάντων, τιτάνων και γενικά πολύ ψηλών όντων. Η αλήθεια όμως είναι ότι στην Αρκαδία στην Πελοπόννησο, αναφέρει ο Ηρόδοτος ότι ανακαλύφθηκε μια σαρκοφάγος που είχε 3,25 μέτρα μήκος με τον αντίστοιχο σκελετό. Επίσης όταν οι Ισπανοί κατακτητές πήγαν στο Μεξικό, οι σοφοί του πολιτισμού των Αζτέκα έλεγαν στον Ισπανό μοναχό Φερνάντο Διάζ ντε Καστίλλιο ότι πολύ παλιά υπήρχαν εκεί άνθρωποι πολύ ψηλοί και ότι αφού είχαν γίνει πολύ εγωιστές καταστράφηκαν από τους θεούς κι οι περισσότεροι από εκείνους πέθαναν σε ένα μεγάλο κατακλυσμό. Τους έδειξαν ακόμα ένα μηριαίο οστό 1.60 μέτρα μήκος περίπου που ανήκε σε άνθρωπο 3 μέτρων.

Στην Καλιφόρνια , το 1833 ανακαλύφθηκε ένας σκελετός 3.60 μέτρα και γύρω του υπήρχαν τεράστιοι πέλεκυς. Στη Σάντα Μαρία στην ακτή του Λος Άντζελες βρέθηκε ένας παρόμοιος σκελετός. Το 1887, κάποιος Δόναλυ, ανακάλυψε στα βουνά Στρήνγκ Βάλλεϋ κοντά στη Νεβάδα ένα απολιθωμένο ανθρώπινο πόδι. Οι γιατροί επιβεβαίωσαν ότι ανήκε σε άνθρωπο που έζησε την τριτογενή περίοδο και το πόδι 99 εκατοστών μήκους από το γόνατο ως τη φτέρνα, ανήκε σε άνθρωπο συνολικού ύψους περίπου 3.65 μέτρα.

Οι αρχαίοι πολιτισμοί μας λένε ότι στην αρχή υπήρχε μια πολύ μεγάλη ήπειρος στον Ατλαντικό ωκεανό που κάλυπτε τα εδάφη της Αμερικής και της Ευρώπης. Πριν 800.000 χρόνια βυθίστηκαν κάποια μέρη της, απέμειναν μόνο 10 μεγάλα νησιά που αποτελούσαν μια θαλάσσια ομοσπονδία. Με τον κατακλυσμό, το θερμό ρεύμα του κόλπου του Μεξικού , βρήκε διέξοδο προς τις βόρειες ακτές της Ευρώπης όπου άρχισε να ζεσταίνει και να λιώνει τους πάγους που την κάλυπταν. Τότε τελείωσε ο πρώτος ευρωπαϊκός παγετός. Βλέπετε, καθώς ο Ατλάντιος πολιτισμός πεθαίνει, ξυπνά τα ευρωπαϊκά εδάφη, για να φιλοξενήσουν τις επόμενες προσπάθειες πολιτισμού του ανθρώπου. Έτσι είναι η εξέλιξη. Μετά από κάθε θάνατο έρχεται πάντα η ζωή.

Πριν 200.000 χρόνια έγινε ο δεύτερος κατακλυσμός και απόμειναν μόνο δύο μεγάλα νησιά. Η Ρούντα (στο βόρειο ημισφαίριο) που επηρέασε τους πολιτισμούς της Ευρώπης και της Αμερικής και η Δάϊντα ( στο νότιο ημισφαίριο) που επηρέασε τους πολιτισμούς της κεντρικής και νοτίου Αμερικής και της Μεσογείου. Ή αλλιώς Θούλη και Θωλλάν αντίστοιχα. Ή ακόμα Βαλλάν και Άβαλον.

Πριν 80.000 χρόνια περίπου έγινε ο τρίτος κατακλυσμός. Απέμεινε μόνο ένα μεγάλο νησί που ονομάστηκε «Ποσειδωνία» από τους Έλληνες γιατί εκεί λάτρευαν τον Ποσειδώνα, το θεό της Θάλασσας.

Στο τέλος του τέταρτου παγετώνα-πριν 12.000 χρόνια περίπου -βυθίστηκε και αυτό το τελευταίο απομεινάρι του μεγάλου πολιτισμού. Το γεγονός αυτό το αναφέρει και ο Πλάτωνας στον «Κριτία» και στον «Τίμαιο».

Στη μυστηριώδη «Θάλασσα των Σαργασσών» με την επικίνδυνη υδάτινη συμπεριφορά, Ρώσοι επιστήμονες ανακάλυψαν στον βυθό υπολείμματα τεράστιων τειχών και πυραμίδων με αρκετά μεγάλο ύψος. Οι πυραμίδες αυτές είναι χτισμένες όπως ακριβώς εκείνες της Αιγύπτου . Υπολογίζουν ότι κάτι συνέβη εκεί πριν περίπου 12.000 χρόνια.

Τα παγωμένα μαμούθ στη Σιβηρία , έχοντας ακόμα χόρτα στο στόμα τους δείχνουν να πάγωσαν και να πέθαναν ξαφνικά . Στους πόρους του δέρματός τους βρέθηκε αίμα, πράγμα που σημαίνει ότι πέθαναν ξαφνικά από ασφυξία που προήλθε από νερό ή καπνό.

Σύμφωνα με τους περισσότερους, κατά τη διάρκεια μιας μέρας και μιας νύχτας έγινε μια απότομη μεταστροφή του άξονα της γης ή μια απότομη αλλαγή στην κλίση του. έτσι, πολλά όντα πέθαναν ακαριαία και πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί καταστράφηκαν.

Είναι μυστηριώδη το ταξίδι των χελιών που ξεκινώντας από ποτάμια της Ευρώπης πάνε στη θάλασσα των Σαργασσών, γεννούν τα αυγά τους και γυρίζουν πίσω για να πεθάνουν. Λες κι ακολουθούν τη ροή ενός παλιού ποταμού, κολυμπούν τώρα μέσα σε θαλάσσιο νερό, υπακούοντας στο ομαδικό ένστικτο και κατευθύνονται προς τις κοίτες του ποταμού που όμως δεν υπάρχουν πια. Αυτό είναι άλλο ένα μυστήριο.

Παρόμοια ένα είδος ποντικών από την Β. Ευρώπη, πηδάνε στη θάλασσα και κολυμπάνε προς ένα νησί που θα έπρεπε να βρίσκεται μίλια μακριά. Μάλλον βυθίστηκε. Και αυτά μην μπορώντας να το βρουν πεθαίνουν εξαντλημένα από το κολύμπι.

Ραντάρ εντοπίζουν σμήνη πουλιών που από την Ευρώπη πετούν προς την Μέση του Ατλαντικού ωκεανού . στην θάλασσα των Σαργασσών κάνουν γύρους και προσπαθούν κατεβαίνοντας να βρουν στεριά. Απογοητευμένα και κουρασμένα όμως συνεχίζουν το ταξίδι τους προς τις ακτές της Αμερικής. Η στεριά αυτή δεν υπάρχει πια. Πιθανότατα βυθίστηκε.

Στο βυθό του Ατλαντικού ωκεανού βρέθηκαν υπολείμματα κρυσταλοποιημένης λάβας, απόδειξη ότι κάποτε υπήρξε εκεί ένα νησί ή μια ήπειρος που βυθίστηκε, καθώς η λάβα κρυσταλλοποιείται μόνο όταν έρθει σε επαφή με τον ατμοσφαιρικό αέρα.

Αναλύοντας κι ερευνώντας ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερο τα χνάρια του αρχαίου αυτού πολιτισμού. Πολλά από αυτά έχουν αποσιωπηθεί , άλλα δεν έχουν χρονολογηθεί ακόμα και άλλα μας περιμένουν σε κάποια γωνιά της γης για να τα ανακαλύψουμε.

Προσπαθώντας να φτάσουμε την ουσία των αρχαίων πολιτισμών συναντάμε τους μύθους τους. Οι μύθοι κρύβουν την ταυτότητα του πολιτισμού, τον τρόπο που αντιλαμβανόταν την αλήθεια, τον κόσμο, την μοίρα του. Όλοι οι πολιτισμοί έχουν μύθους που μιλούν για τον παγκόσμιο κατακλυσμό. Διηγούνται μια καταστροφή που επηρέασε όλη τη γη, κατέστρεψε την ήπειρο - μητέρα και ύστερα ο κάθε πολιτισμός άρχισε να αναπτύσσεται με τα δικά του χαρακτηριστικά σχεδόν από το μηδέν αλλά διατηρώντας παραδόσεις για τους προγόνους του.

Όλοι αυτοί οι μύθοι μιλούν για τον εγωισμό του ανθρώπου που οδήγησε στον παγκόσμιο κατακλυσμό και την καταστροφή, για τον «χαμένο παράδεισο» και για την «γη της επαγγελίας» και για τον πιο αγνό άνθρωπο που δέχεται το μήνυμα του θεού και αναλαμβάνει , φτιάχνοντας μια κιβωτό επιβίωσης, να περάσει την ανθρωπότητα από τον κατακλυσμό, από ένα θάνατο δηλαδή, από την τιμωρία που η γη και ο θεός έχουν επιβάλει στον άνθρωπο, σε νέα εδάφη, καθαρά κι εξαγνισμένα πια , δηλαδή στη ζωή.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

1. ΄΄Επιλογές ομιλιών ΄΄ , του Γ.Α.Πλάνα (εκδόσεις Ε.Ν.Α.)

2. ΄΄Θεμελιώσεις Εσωτερισμού ΄΄ - Β΄ τόμος , του Γ.Α. Πλάνα (εκδόσεις Ε.Ν.Α.)

3. ΄΄Ατλαντίδα, η ήπειρος των μυστηρίων΄΄, του Lewis Spence (εκδόσεις Ιάμβλιχος)

4. ΄΄Το τέλος της Ατλαντίδας, νέο φως πάνω σ΄ ένα παλιό μύθο΄΄ , του J.V. Luce (εκδόσεις Κοκοτσάκη)

5. ΄΄Η Κρήτη ναυάγιο της Ατλαντίδας΄΄, του Μιχαήλ (εκδόσεις Ίκαρος)

6. ΄΄Το μυστήριο της Ατλαντίδας΄΄, του Charles Berliz, (εκδόσεις Ράπτης)

Joomla SEF URLs by Artio

ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ του Νίκου Πολύζου *

πηγή : http://www.onestory.gr/post/29394300213

ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ

του Νίκου Πολύζου *

Δύο βήματα ήλιος, τρία βήματα σύννεφο, δύο βήματα ήλιος, τρία βήμ…

- Άργησα;

Είχε αρχίζει να σκοτεινιάζει. Τον περίμενε ώρα καθισμένος στο σκαλοπάτι. Αυτός, οι τουρίστες, τα περιστέρια και τα πεταμένα αποτσίγαρα σαν σύγχρονο διακοσμητικό μοτίβο ανάμεσα στους κίονες του μουσείου και τις πολύχρωμες σημαίες. Και να που ήρθε. Φορούσε ένα τριμμένο τζιν, με ένα σκίσιμο λίγο πάνω από το γόνατο, σαν μικρό χαμόγελο. Το άσπρο πουκάμισο διακρίνονταν μέσα από το κουμπωμένο ως πάνω κόκκινο μπουφάν. Ήταν Απρίλιος, μα ο καιρός συνέχιζε τα παιχνίδια του.

Του άπλωσε το χέρι, σηκώθηκε αργά, τίναξε τη σκόνη από το παντελόνι του. Πήγε να τον βοηθήσει, μα εκείνος σαν να έκανε ένα βήμα πίσω.

Του χαμογέλασε. Πέρασε τις άκρες των δακτύλων του στη ζώνη του παντελονιού του και άρχισαν να κατηφορίζουν προς την έξοδο του αλσυλλίου ακροβατώντας ανάμεσα στα χαλίκια, μία μικρή παραλία μέσα στο αστικό τοπίο.

- Λοιπόν;

Το αγεράκι άρχισε να φυσάει δροσερά, να λυγίζει τα φύλλα των δέντρων, να λυγίζει τα κορμιά.

-Σου έλειψα;

Έσκυψε για ένα φιλί. Μία μυρωδιά μέντας ανάκατη με την εξάτμιση των λεωφορείων. Περπατώντας αργά είχαν φτάσει στη λεωφόρο.

- Δεν μιλάς;

Άναψε τσιγάρο . Στάθηκαν σε ένα σπασμένο παγκάκι .Του ζήτησε μια ρουφηξιά. Καπνού. Καημού. Μια ομάδα αθλητών πέρασε από μπροστά τους, σαν να ήταν στο στάδιο των αγωνισμάτων. Κορμιά ιδρωμένα που δεν τους ταιριάζει η ήττα.

- Κουράστηκες; Του είπε, τρυφερά. Του σκούπισε ένα δάκρυ. Τον πήρε στα χέρια του, μικρή , διάφανη κούκλα, παιχνίδι παιδικό. Τον άφησε πάλι κάτω.

Έβγαλε από το πορτοφόλι του ένα χαρτονόμισμα και του το έβαλε διακριτικά στην τσέπη. Όπως έκανε σε κάθε τους συνάντηση. «Ρε τρέλα που την έχει ο κόσμος» σκέφτηκε. «Άλλοι να με πληρώνουν για χίλιες ανωμαλίες στο σεξ, κι αυτός να με πληρώνει για ένα σιωπηλό περίπατο». Του έδωσε ένα πεταχτό φιλί και εξαφανίστηκε.

Ο Νίκος Πολύζος είναι εκπαιδευτικός με μεταπτυχιακές σπουδές στη Δημιουργική Γραφή στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Ποιήματα και πεζά του έχουν δημοσιευτεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά (Μανδραγόρας, Οδός Πανός, Πλανόδιον, Ρεύματα κ.ά), καθώς και σε ηλεκτρονικά έντυπα και ανθολογίες. Γράφει επίσης στίχους για τραγούδια που έχουν ερμηνεύσει δισκογραφικά ο Ηλίας Κλωναρίδης, η Μαρία Φωτίου, ο Λάκης Χαλκιάς, ο Μανώλης Χατζημανώλης κ.ά.

[ facebook ] [ e-mail ]