Η τάξη της κοινωνίας ...

πηγή: http://gerasimos-politis.blogspot.com/2012/02/blog-post_24.html#.UD1T8aDlQyk

Η τάξη της κοινωνίας ...

Γεράσιμος Πολίτης 2012-02-24T20:56:00+02:00

Η τάξη της κοινωνίας δεν θέλει ανθρώπινα στοιχεία. Τα βρίσκει επαναστατικά. Ως μόδα, η κοινωνία ασχολείται με τον χρόνο μόνο για να δει πόσο θα τον αντέξει. Έχει ανατρέψει ακόμα και τη βιολογία για να αποφύγει τις ενοχλήσεις που προκαλούν οι μικροί άνθρωποι, δηλαδή τα παιδιά, και οι μεγάλοι άνθρωποι, δηλαδή οι γέροι. Η κοινωνία είναι η βάση των ειδικών. Γι’ αυτόν τον λόγο, τα παιδιά μένουν όλο και περισσότερο με τους ειδικούς και οι γέροι πηγαίνουν όλο και πιο γρήγορα στους ειδικούς. Εξαιτίας της αποτελεσματικότητας του χώρου εργασίας, οι γονείς δουλεύουν για τα παιδιά τους δίχως να τα βλέπουν, και ασχολούνται με τους γέρους για να μην τους βλέπουν. Σε μία ευτυχισμένη κοινωνία, η ευκολία πρέπει να κυριαρχεί. Τίποτα δεν πρέπει να ενοχλεί το κοινωνικό ον, και ειδικά η ανθρωπιά. Κατά συνέπεια, αυτή δεν υπάρχει στην τάξη της κοινωνίας. Ακόμα και ως γνωστικό αντικείμενο, η ανθρωπιά δεν ενδιαφέρει την κοινωνία παρά μόνο για να την καταπολεμήσει. Η τάξη της κοινωνίας λειτουργεί με τις βάσεις του απόλυτου συμπεριφορισμού. Τίποτα δεν της ξεφεύγει για να μην υπάρξει η δημιουργικότητα της νοημοσύνης. Όλη η ύπαρξή της έχει έναν και μόνο σκοπό: τη διατήρησή της. Για την κοινωνία, τα παιδιά και οι γέροι δεν πρέπει να έχουν προσωπικότητες. Πρέπει να είναι μόνο και μόνο παιδιά και γέροι. Κατά συνέπεια, η κοινωνία ψάχνει μόνο θεσμικές λύσεις έτσι ώστε να μην αναδειχθεί κανένα ανθρώπινο στοιχείο. Εξετάζει τα παιδιά και τους γέρους μόνο με ιατρικό τρόπο. Όλα είναι θέμα διάγνωσης. Εν δυνάμει, τα παιδιά και οι γέροι είναι άρρωστοι. Είναι άρρωστα κοινωνικά όντα. Τα πρώτα δεν πιστεύουν σε αυτό που δεν γνωρίζουν και οι δεύτεροι δεν πιστεύουν πια σε αυτό που γνωρίζουν για την κοινωνία. Η κοινωνία για λόγους τάξης, δεν εξετάζει τα προβλήματα, θέλει μόνο λύσεις. Η λύση είναι το παν. Το πρόβλημα δεν είναι τίποτα. Επομένως, είναι φυσιολογικό να έχει βιοηθικά προβλήματα. Δεν μπορεί ν’ ασχοληθεί με τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, ούτε με τα προικισμένα, όπως και δεν μπορεί ν’ ασχοληθεί με τους γέρους που έχουν προβλήματα.

Όλες αυτές οι περιπτώσεις δεν έχουν προβλήματα για την κοινωνία, είναι προβλήματα. Όμως η κοινωνία που ζει μόνο μέσα στην ευκολία δεν μπορεί ν’ ασχοληθεί με αυτά. Επομένως, θεωρεί ότι δεν υπάρχουν. Με αυτόν τον τρόπο, εξασφαλίζει την ευτυχία του κανονικού όντος. Σιγά-σιγά το κοινωνικό ον μετατρέπεται σε κανονικό ον και αργότερα σε δογματικό ον. Τα παιδιά και οι γέροι είναι λάθη της κοινωνίας. Είναι επιθέσεις του παρελθόντος και του μέλλοντος εναντίον του παρόντος. Κι όπως η κοινωνία είναι η κυριαρχία του παρόντος, αντιμετωπίζει αυτά τα όντα με εχθρικό τρόπο. Η ίδια τους η ύπαρξη είναι μια αμφισβήτηση του συστήματος. Η κοινωνία δεν αντέχει τους δασκάλους και τους μαθητές γι’ αυτόν τον λόγο. Φοβάται το σύνδρομο του Σωκράτη. Θέλει μόνο καθηγητές και φοιτητές διότι δεν έχουν αξία δίχως τα θεσμικά όργανα της κοινωνίας. Όμως οι άνθρωποι υπάρχουν!

Πηγή

Αναρτήθηκε από:

Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης 

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ο μύθος του Βελλεροφόντη

πηγή : http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/istorika-proswpa/bellerofonths.html

Βελλεροφόντης

Όπως κάθε μύθος έτσι και ο μύθος του Βελλεροφόντη είναι πλούσιος σε συμβολισμούς.

Ο Ήρωας Βελλεροφόντης ξεκινά μία αναβατική πορεία προς την κατάκτηση του εαυτού του. Σ' αυτή του την πορεία έχει τη βοήθεια του φτερωτού Πήγασου, της παρθένας κόρης του βασιλιά Ιοβάτη και φυσικά δεν παύει να είναι ευνοούμενος από τους θεούς. Όμως κάποια στιγμή αρχίζει η πτώση του και τελικά επέρχεται ο θάνατος. Ποια είναι όμως η σημασία αυτού του μύθου; Ποια αρχετυπικά στοιχεία ενσαρκώνει ο Ήρωας Βελλεροφόντης; Πως μπορούμε εμείς να βοηθηθούμε από αυτόν τον μύθο; Ίσως αυτά τα ερωτήματα να απαντηθούν ή ίσως να μας δείξουν τον δρόμο για να βρούμε εμείς την απάντηση.
Ο Βελλεροφόντης ήταν ήρωας της Κορίνθου και μάλιστα υπήρχε προς τιμήν του ένας περίβολος ναού στο ‘Κράνειον Άλσος' καθώς και μέσα στην πόλη της Κορίνθου ένα άγαλμα με τον Πήγασο και από την οπλή του ανάβλυζε μία πηγή. Ο Βελλεροφόντης ήταν υιός του Γλαύκου και εγγονός του Σίσυφου αν και κατά μία άλλη εκδοχή πατέρας του ήταν ο Ποσειδώνας. Εκτός από την καταγωγή του πέπλο σκεπάζει και το πραγματικό του όνομα που κατά άλλους ήταν Χρυσάορας και κατά άλλους Ιππονόος. Το όνομα με το οποίο τον γνωρίζουμε το πήρε όταν, καθώς λέει ο μύθος, σκότωσε τον αδελφό του τον Βέλλερο.
Για τον φόνο αυτό αναγκάστηκε να αφήσει την Κόρινθο και να πάει στην Τίρυνθα και στον βασιλιά Προίτο για να εξιλεωθεί από το αμάρτημά του αυτό. Εκεί όμως τον ερωτεύεται η γυναίκα του Προίτου η Σθενόβοια (κατά άλλους ερευνητές Άντεια) και του ζητά να την κλέψει. Ο ήρωάς μας όμως της το αρνείται και εκείνη από τον θυμό της λέει στον άνδρα της ότι ο Βελλεροφόντης της ζήτησε να φύγουν μαζί. Τότε ο Προίτος μην μπορώντας να παραβεί τους νόμους της φιλοξενίας στέλνει τον Βελλεροφόντη στη Λυκία, στον πεθερό του ή τον αδελφό της γυναίκας του με ένα σφραγισμένο γράμμα, το οποίο έλεγε να φονεύσει τον κομιστή του γράμματος αυτού. Ο Ιοβάτης ο βασιλιάς της Λυκίας όμως εντυπωσιάσθηκε από τον νεαρό και για εννέα ημέρες γιόρτασε προς τιμήν του. Την δέκατη ημέρα του ζήτησε να δει το γράμμα που μετέφερε σ' αυτόν. Όταν το διάβασε στενοχωρήθηκε αλλά και αυτός δεν μπορούσε να παραβεί τους νόμους της φιλοξενίας και έθεσε στον Βελλεροφόντη την αποστολή να σκοτώσει τη Χίμαιρα, σίγουρος ότι τον έστελνε στον θάνατο. Η Χίμαιρα, κατά τον Όμηρο, είχε τρία κεφάλια, το ένα φοβερο΄τ λιονταριού, το δεύτερο τράγου και το τρίτο τρομερού δράκοντα. Επίσης το κορμί της μπρος ήτανε λιοντάρι και πίσω δράκοντας, στη μέση δε τράγου, που ξερνούσε φωτιές.
Ο ήρωάς μας όμως ήξερε ότι για να μπορέσει να σκοτώσει την Χίμαιρα έπρεπε να εξουσιάσει πρώτα τον μυθικό Πήγασο. Στην πηγή Πειρήνη, στην οποία το φτερωτό άλογο κατέβαινε για να ξεδιψάσει, ο Βελλεροφόντης προσπάθησε να το πιάσει αλλά δεν τα κατάφερνε. Τότε η Θεά Αθηνά ήρθε στον ύπνο του και του έδωσε χρυσά χαλινάρια με τα οποία θα μπορούσε να πιάσει το άλογο και του είπε να θυσιάσει έναν ταύρο στον πατέρα του τον Ποσειδώνα. Όταν ο Βελλεροφόντης ξύπνησε είδε τα χαλινάρια και μετέπειτα ακολούθησε τις συμβουλές της Θεάς. Έτσι ο ήρωας έπιασε τον Πήγασο και ξεκίνησε για να σκοτώσει τη Χίμαιρα. Με τη βοήθεια του Πήγασου ο Βελλεροφόντης εκτόξευσε τα βέλη του εναντίον του τρομερού αυτού τέρατος και τελικά το νίκησε.
Γυρίζοντας στον Ιοβάτη νικητής, ο βασιλιάς του ανέθεσε έναν καινούργιο άθλο. Θα έπρεπε να πολεμήσει τους Σολύμους, μια άγρια γειτονική φυλή, που έκαναν επιθέσεις στη Λυκία. Στη μάχη εναντίον των Σολύμων ο Βελλεροφόντης με τη βοήθεια και πάλι του Πήγασου τελικά κατάφερε να νικήσει αφού πρώτα είχε ενημερωθεί από την παρθένα κόρη του Ιοβάτη, την Χρυσαύγεια ή Φιλονόη, για την συνομοσία που υπήρχε πίσω από την πλάτη του. Σαν τρίτο άθλο ο Ιοβάτης έθεσε στον Βελλεροφόντη να πάει στις Αμαζόνες και να τις νικήσει. Όμως η κόρη του βασιλιά του δίνει συμβουλές για τις γοητείες και τα μάγεια τους και κυρίως της βασίλισσας τους, με αποτέλεσμα να βγεί και πάλι νικητής. Τέλος ο Ιοβάτης στέλνει τους καλύτερους πολεμιστές του να στήσουν ενέδρα στον Βελλεροφόντη κατά την επιστροφή του από τις Αμαζόνες, όμως και πάλι με τη βοήθεια του φτερωτού Πήγασου ο Βελλεροφόντης καταφέρνει να ξεπεράσει και αυτό το εμπόδιο σκοτώνοντάς τους όλους. Τότε ο Ιοβάτης παραδέχθηκε την ανωτερότητα του ήρωα και του έδωσε για γυναίκα του την Χρυσαύγεια καθώς και το μισό βασίλειο.
Όμως το τέλος για τον ήρωά μας δεν ήταν καλό γιατί κάποια στιγμή πήραν τα μυαλά του αέρα και θέλησε να πάει στον Oλυμπο και να γίνει και αυτός θεός. Ανέβηκε στον Πήγασο και ξεκίνησε, αλλά ο Δίας έστειλε άγρια λύσσα στον Πήγασο και έτσι ο Βελλεροφόντης έπεσε από το άλογο. Μετά την πτώση του τριγύριζε για αρκετά χρόνια τυφλός, κουτσός και χωρίς τα λογικά του μέχρι τη στιγμή που ήρθε ο Χάρος και τον πήρε για το βασίλειο του Άδη.

Ο μύθος του Βελλεροφόντη είναι φυσικά η Κορινθιακή εκδοχή του Ηλιακού Ήρωα και σύμβολό του είναι το δελφίνι. Η συμβολική πορεία του Ήρωα Ήλιου Βελλεροφόντη ξεκινάει από το ζώδιο των Ιχθύων και αυτό παρατηρούμε από την εκδοχή του μύθου που λέει ότι ο Βελλεροφόντης γεννήθηκε ξεπηδώντας από την θάλασσα και προσδίδοντάς του ότι πατέρας του ήταν ο ίδιος ο Ποσειδώνας καθώς επίσης και ότι ανατράφηκε μαζί με τα δελφίνια.
Επόμενος σταθμός του είναι το ζώδιο του Κριού και στο οποίο παρατηρούμε τον θάνατο του Βέλλερου από τον Ήρωα στο κυνήγι παρασυρόμερος από την τυφλή ορμή του κυνηγιού.
Στο ζώδιο του Ταύρου ο Ήρωας μπαίνει όταν πηγαίνει στη Τίρυνθα και γνωρίζει τον βασιλιά Προίτο και την γυναίκα του την Σθενόβοια που το όνομάτης σημαίνει αυτή με το δυνατό βόδι, σύμβολο του Ταύρου. Η Σθενόβοια σαν μία άλλη έκφραση της Πάνδημης Αφροδίτης ενισχύει τον ισχυρισμό ότι βρισκόμαστε στο ζώδιο του Ταύρου καθώς ο πλανήτης Αφροδίτη διοικεί αυτό το ζώδιο.
Τα χαρακτηριστηκά της ευγένειας, της ευστροφίας, του καλού χιούμορ, του ανοιχτού και συμπαθητικού χαρακτήρα και της ευκολίας στο λόγο είναι χαρακτηριστηκά του ζώδίου των Διδύμων με διοικητή τον πλανήτη Ερμή. Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι που γοητεύουν τον Ιοβάτη, ο οποίος φιλοξενεί τον Βελλεροφόντη για εννέα ημέρες χωρίς να θελήσει να διαβάσει το γράμμα που μεταφέρει ο Ήρωας.
Το ζώδιο του Καρκίνου χαρακτηρίζεται από το στοιχείο του Νερού και την ανάγκη βοήθειας. Στο μύθο παρατηρούμε ότι για να καταφέρει ο Βελλεροφόντης τον Πήγασο δέχεται τη βοήθεια της Θεάς Αθηνάς και επίσης καταφέρνει να πιάσει το μυθικό αυτό άλογο εκεί που πήγαινε για να ξεδιψάσει, στην πηγή Πειρήνη.
Τα αστρολογικά ελεττώματα του ζωδίου του Λέοντα αντικατοπτρίζονται στη Χίμαιρα, η οποία κατά ένα μέρος της έχει μορφή λιονταριού, γεγονός που μας δείχνει ότι ο Ήρωας Ήλιος βρίσκεται στο ζώδιο του Λέοντα.

Στο ζώδιο της Παρθένου περνάμε όταν η παρθένα κόρη του Ιοβάτη, Χρυσαύγεια, φανερώνει στον Βελλεροφόντη τη συνομοσία εναντίον του και βοηθάει τον Ήρωα δίνοντάς του κάποιες επιπλέον πληροφορίες για να μπορέσει να ξεπεράσει τα εμπόδια που ακολουθούν στην πορεία της ταύτησής του με τον Ήλιο.
Στη μάχη εναντίον των Σολύμων, ο Ήρωας περνάει στο ζώδιο του Ζυγού. Κατά μία εκδοχή λοιπόν, τα δύο στρατεύματα ήταν το ένα απέναντι από το άλλο ενώ τους χώριζε ένας ποταμός. Όμως η ζυγαριά δεν έκλινε πουθενά, γι' αυτό και ο Βελλεροφόντης καίει μία τρίχα από την ουρά του Πήγασου ώστε να τον βοηθήσει το φτερωτό άλογο και τελικά η ζυγαριά αρχίζει να κλίνει προς τη μεριά του στρατεύματος του Βελλεροφόντη. Επίσης δεν είναι τυχαίο που ο αστερισμός του Πήγασου βρίσκεται απέναντι από αυτόν του Ζυγού.

Στο εμπόδιο των Αμαζόνων και πιο συγκεκριμένα στο πρόσωπο της βασίλισσάς τους (κόρη του Άρη) συναντόνται όλα τα στοιχεία της αρνητικής όψης του ζωδίου του Σκορπιού και του πλανήτη Άρη που διοικεί αυτό το ζώδιο. Όμως ο Βελλεροφόντης καταφέρνει και πάλι να βγει νικητής χάρη στην πολεμική ικανότητα της θετικής όψης του Άρη.

Στο ζώδιο του Τοξότη ο Βελλεροφόντης μπαίνει όταν ο Ιοβάτης στέλνει τους καλύτερους πολεμιστές του για να του στήσουν ενέδρα. Όμως ο Βελλεροφόντης τους εξολοθρεύει ρίχνοντας βέλη από τον Πήγασο και έχοντας την συγκατάθεση του Δία (κυβερνήτης Τοξότη) που εποπτεύει τη μάχη. Τότε και ο Ιοβάτης παραδέχεται την ανωτερότητα του Βελλεροφόντη και του δίνει την Χρυσαύγεια για γυναίκα του.

Από το ζώδιο του Αικόκερου αρχίζει η πτώση του Ήρωα. Ο Βελλεροφόντης θέλει ν' ανέβει στον Όλυμπο με τη βοήθεια του Πήγασου και να εξισωθεί με τους Θεούς. Ο Δίας στέλνει άγρια λύσσα στο άλογο και τελικά ο Ήρωας πέφτει. Η Πτώση του Ήρωα, δηλαδή η ακαριαία παρακμή λόγω της δυστυχίας, της παραμόρφωσης και των γηρατειών είναι στοιχεία του Αιγόκερου με διοικητή τον πλανήνη Κρόνο. Ειδικά όταν ο Βελλεροφόντης τριγυρνά σαν ξεμωραμένος γέρος αφού μετά την πτώση του είναι τυφλός, κουτσός και χωρίς λογικά παρατηρούμε μία μεγάλη ομοιότητα με τον γέρο Κρόνο που όπως είπαμε πιο πάνω είναι διοικητής του Αιγόκερου.

Η πορεία του Βελλεροφόντη ολοκληρώνεται όταν μπαίνει στο ζώδιο του Υδροχόου, δηλαδή όταν έρχεται ο Θάνατος. Πιο συγκεκριμένα ο ερχομός του Χάρου με τη μορφή φαινομενικά αδύναμου γέροντα αλλά τρομερού με μακριά γένεια μας παραπέμπει στον πλανήτη Κρόνο αλλά και στον πλανήτη Ουρανό που με τη σειρά του διοικεί το ζώδιο του Υδροχόου.
Αν τώρα αλλάξουμε οπτική γωνία κατά την διάρκεια του αποσυμβολισμού του μύθου του Βελλεροφόντη και προσπαθήσουμε να τον ερμηνεύσουμε απο την ψυχολογική του πλευρά, θα δούμε ότι ο μύθος αυτός έχει μεγάλη σχέση με το εσωτερικό κομμάτι κάθε ανθρώπου, και μας δίνει πληροφορίες για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε ψυχολογικά εμπόδια που θα βρεθούν μπροστά μας. Γενικά αν θεωρήσουμε ότι ο κάθε μύθος βρίσκεται μέσα μας τότε μπορούμε να παραλληλίσουμε τα διάφορα εμπόδια που συναντά κάθε Ήρωας ως τα ελεττώματα του βασανίζουν τον καθένα από εμάς. Οι εχθροί των Μυθικών Ηρώων είναι πάντα ‘τέρατα' που βασανίζουν έμμονα την ψυχή. Τα μυθικά τέρατα θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι οι παρορμήσεις της προσωπικότητας που δεν μας αφίνουν να φτάσουμε τον Στόχο μας σαν άνθρωποι, δηλαδή να γίνουμε καλύτεροι.

Όμως κανένας Ήρωας δεν καταφέρνει να βγει Νικητής αν δεν έχει και κάποια Θεϊκά Δώρα που μπορούμε να τα ονομάσουμε, από ψυχολογική σκοπιά, Αρετές. Τα Θεϊκά Δώρα είναι αυτά που έχουν συγκεκρινένες ιδιότητες ώστε να πολεμήσουμε τα ελεττώματά μας και τελικά να καταφέρουμε να βγούμε νικητές από τη μάχη αυτή.
Πιο συγκεκριμένα στο μύθο του Βελλεροφόντη η Χίμαιρα συμβολίζει την έξαρση της φαντασίας. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει επικρατήσει ο όρος χίμαιρα ως ο απραγματοποίητος πόθος ή γενικά το γέννημα της φαντασίοπληξίας. Πολλές φορές αναφέρουμε ότι κάποιος άνθρωπος έχει πέσει σε χίμαιρα όταν θέλουμε να δείξουμε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι εγκλωβισμένος στην αρνητική του φαντασία, δηλαδή στη φαντασιοπληξία.

Επίσης στο μύθο του Βελλεροφόντη υπάρχει ο Πήγασος. Το Μυθικό αυτό Άλογο συμβολίζει την εξιδανικευμένη φαντασία, η οποία μπορεί να εξυψώσει τον άνθρωπο στις ανώτατες σφαίρες. Ο Πήγασος με άλλα λόγια είναι η Δημιουργική Φαντασία που με την βοήθειά της μπορούμε να έχουν πραγματική ανάταση.
Τα βέλη που ρίχνει ο Βελλεροφόντης από τον φτερωτό Πήγασο μπορούν να χαρακτηρισθούν ως οι ακτίνες του πνευματικού Ήλιου που σκοτώνει τα εμπόδια και τους εχθρούς της ψυχής.

Όμως με τα Θεϊκά Δώρα (Αρετές) και τον Πήγασο (Δημιουργική Φαντασία) αλλά και με τη θέληση να ‘κατακτήσει' τον Όλυμπο (έδρα του Πνεύματος) και να γίνει ίσος με τους Θεούς (ελάττωμα της ματαιοδοξίας) ο Βελλεροφόντης δεν καταφέρνει να κάνει τίποτε άλλο από το να φτάσει στην παρακμή του, στην πτώση του. Γιατί για να μπορέσουμε να φτάσουμε κάποια στιγμή τη σφαίρα του Πνεύματος θα πρέπει να έχουμε και ταπεινοφρονύνη. Ο μύθος του Βελλεροφόντη σε αυτό το σημείο μας δείχνει ακόμα και τους εχθρούς που μπορεί να παραμονεύουν ακόμα και την τελευταία στιγμή, λίγο πριν ολοκληρώσουμε το στόχο που έχουμε θέσει στον εαυτό μας.

Κοινό στοιχείο σε όλους τους μύθους είναι και η κατάκτηση της παρθένας κόρης. Η παρθένα κόρη συμβολίζει την αγνότητα που πρέπει να κατακτηθεί από τον Ήρωα αλλά και την ένωση του καθένα από εμάς με την θηλυκή του όψη. Στο μύθο του Βελλεροφόντη η Χρυσαύγεια, η παρθένα κόρη του Ιοβάτη, βοηθάει τον Ήρωα να ξεπεράσει κάποιες δυσκολίες. Ενδικτικό είναι και το όνομά της που σημαίνει η φωτεινή αυγή που καθώς έρχεται φωτίζει κάθε σκοτεινό μέρος της ψυχής. Η Χρυσαύγεια παίζει στο μύθο αυτό το ρόλο της συνείδησης που καθώς ανυψώνεται καταφέρνει να φωτήσει της σκοτεινές γωνιές της προσωπικότητας.

Ο μύθος του Βελλεροφόντη είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα μύθου που μας δίνει με συμβολικό τρόπο μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι αλλά και μας συμβουλεύει για τους κυνδίνους που παραμονεύουν και που πρέπει να προσέχει ο καθένας μας στην πορεία του προς την κατανόηση και κατάκτηση του εαυτού μας. Εκείνου του εαυτού που νομίζουμε ότι είναι ένας ξένος ή έστω ένας μακρινός φίλος αλλά δεν είναι τίποτε άλλο από τον πραγματικό μας Εαυτό.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

- Ο Ζωδιακός Κύκλος στην Παγκόσμια Μυθολογία, Γ.Α.Πλάνας, εκδ. Νέα Ακρόπολη - Ο Συμβολισμός στην Ελληνική Μυθολογία, Paul Diel, εκδ. Χατζηνικολή - Επίτομος Μυθολογία της Αρχαίας Ελλάδος, Μάρκος Σαντοριναίος - Ελληνική Μυθολογία, Ιωάννου Ρίσπεν, εκδ Αργώ - Ελληνική Μυθολογία, Π. Ντεσάρμ, εκδ. ‘Ιστορικών Βιβλίων' - Μύθοι και Θρύλοι της Αρχαίας Ελλάδας, Ν.Α. Κούν, εκδ. Λειψία - Ελληνικό Λεξικό, Τεγόπουλος-Φυτράκης

Joomla SEF URLs by Artio

Κέικ με φρούτα και ξηρούς καρπούς

Κέικ με φρούτα και ξηρούς καρπούς

Bαθμολογία:

2 ψήφοι

Προστέθηκε από eleni-g, 25.12.11

Περιγραφή

Ένα νηστίσιμο και υγιεινό κέικ που αρέσει πολύ γιατί γίνεται πολύ γευστικό.

Τι χρειαζόμαστε:

• 500γρ. κόκκινο αλεύρι
• 150γρ. ζάχαρη κρυσταλλική ή καστανή
• 200ml. χυμό πορτοκάλι
• 150ml. λάδι ηλιέλαιο ή καλαμποκέλαιο
• 2 βανίλιες
• ξύσμα από ένα πορτοκάλι
• 1 κοφτό κουτ.γλυκού μπέικιν
• 1 κουτ.γλυκού σόδα
• 1/2 φλιτζ.καφέ κονιάκ
• 1 μπανάνα
• 1 μήλο
• 1/2 κούπα καρύδια τριμμένα
• 1/2 κούπα φουντούκια τριμμένα
• λίγο νερό

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Διάφορα κέικ

Μέθοδος

Φούρνου

Διατροφή

Vegan

Χορτοφαγική

Περιέχει

Ξηρούς καρπούς

Μπανάνες

Μήλα

Νηστίσιμα

Νηστίσιμα με λάδι/αλκοόλ

Σερβίρει

15

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Κέικ με φρούτα και ξηρούς καρπούς http://www.sintagespareas.gr/sintages/keik-me-frouta-kai-ksirous-karpous.html#ixzz24sqm5oty

"τὸ κοχύλι"

πηγή :  http://www.facebook.com/photo.php?fbid=374608925945499&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater

Μ ΜΑΛΑΚΑΣΗΣ "τὸ κοχύλι"

Μέσα στὸ κοχύλι κλείνω
Φλάουτα καὶ βιολιά·
Τὴν ψυχή μου παραδίνω

Σ᾿ ἄυλη ἀγκαλιά.

Ὤ! δὲν ξάνοιξαν τὰ μάτια,
Μήτ᾿ ὁ πλάνος νοῦς,
Τ᾿ ἀθεμελίωτα παλάτια
Στοὺς ὠκεανούς!

Ρίχνω σίδερα, ἁλυσίδες
Τρίγυρες, βαρειές,
Τὶς παλιές μου τὶς φροντίδες,
Τὶς ἀπελπισιές.

Κι ὅπως ζῶ στιγμὲς τὶς ὦρες,

Ὧρες τοὺς καιρούς,

Δρέπω καὶ στὶς ἄγριες μπόρες,

Ρόδα τοὺς ἀφρούς.

Ἔξω ἀπὸ τὸν ἴδιο ἐμένα,

Πρώτη μου φορά,

Μὲ τοῦ γλάρου τ᾿ ἀνοιγμένα

Πέτομαι φτερά.

Καὶ βυθῶ μὲ τὸ δελφίνι

Ποὺ ἄστραψε μὲ μιᾶς,

Μὲς στὴν ἀπεραντοσύνη

Τῆς ἀλησμονιᾶς...

Στὸ κοχύλι μέσα κλείνω

Φλάουτα καὶ βιολιά...

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Σήμερα...

                                     

πηγή:http://www.tropaioforos.gr/component/option,com_easycalendar/task,view/id,432/Itemid,44/

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος γεννήθηκε από τον ιερέα Ζαχαρία και την Ελισάβετ. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην έρημο, όπου ασκήτευε και προετοίμαζε τους ανθρώπους για τον ερχομό του Κυρίου. Αξιώθηκε μάλιστα να βαπτίσει τον Χριστό, τον Υιό του Θεού. Κατά την εποχή που μεγαλούργησε ο Πρόδρομος, τετράρχης στην Ιουδαία ήταν ο Ηρώδης Αντύπας, ο οποίος είχε συνάψει ανόσιο δεσμό με τη γυναίκα του αδελφού του, Φιλίππου, την Ηρωδιάδα. Ο Ιωάννης έλεγχε δριμύτατα τον άρχοντα για την παράνομη σχέση του και για το λόγο αυτό ο Ηρώδης, παρακινούμενος από την Ηρωδιάδα, διέταξε να τον συλλάβουν και να τον φυλακίσουν. Σε κάποια γιορτή για τα γενέθλια του Τυράννου ο Ηρώδης μεθυσμένος ζήτησε από την κόρη της Ηρωδιάδας τη Σαλώμη, να χορέψει και της υποσχέθηκε ότι θα της προσέφερε ότι αυτή του ζητούσε. Τότε η μητέρα της την παρακίνησε να ζητήσει ως αντάλλαγμα για το χορό της το κεφάλι του Ιωάννη. Ο Ηρώδης δέχθηκε να ικανοποιήσει το αίτημα της Σαλώμης και διέταξε τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη. Το άγιο σώμα του οποίου ενταφιάσθηκε με εξαιρετικές τιμές από τους μαθητές του.

πηγή:  http://myrentis.gr/

Από τα πιο λαοφιλή πανηγύρια ήταν του Αγίου Ιωάννη στου Ρέντη, στις 29 Αυγούστου. Τον 19o και τουλάχιστον το πρώτο μισό του 20ού αιώνα χιλιάδες πανηγυριστές συνέρρεαν από παντού στη λαμπρή τοποθεσία του Αγίου Ιωάννη του Ρέντη για να γιορτάσουν κάτω από τα δένδρα όπου στήνονταν προσωρινά καφεπαντοπωλεία. Ζουρνάδες, νταούλια και άφθονος ρητινίτης έρρεε στο όνομα της Αποτομής της Κεφαλής του Προδρόμου. Ελάχιστα έχουν γραφεί για εκείνο το εκκλησάκι των χρόνων της Τουρκοκρατίας

πηγή : http://www.taxydromos.gr/article.php?id=55223&cat=88

πηγή : http://www.ics.forth.gr/pvouton/?page_id=444

Αγίου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου

Το παρεκκλήσι του Αγίου Ιωάννου τιμάται στην αποτομή της Τιμίας Κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου, Προφήτου και Βαπτιστού Ιωάννου στις 29 Αυγούστου και στον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Δημήτριο τον Μυροβλίτη. Κτίστηκε γύρω στο 1958 από τον Χατζή Εμμανουήλ Χατζάκη και βρίσκεται τρία χιλιόμετρα έξω από το χωριό προς Ηράκλειο.

«Μνήμη δικαίου μετ᾽ ἐγκωμίων· σοὶ δὲ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου Πρόδρομε· ἀνεδείχθης γὰρ ὄντως καὶ Προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καὶ ἐν ῥείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τὸν κηρυττόμενον· ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας, χαίρων εὐηγγελίσω καὶ τοῖς ἐν ᾅδῃ, Θεὸν φανερωθέντα ἐν σαρκί, τὸν αἴροντα τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, καὶ παρέχοντα ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.»

πηγή :  http://vatopaidi.wordpress.com/tag/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B9%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%BF-%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%82/

Η βεβήλωση του άη Γιάννη

3 Φεβρουαρίου, 2012 — vatopaidifriend4

Ο ναός του Αγίου Ιωάννη του Ριγολόγου βρίσκεται στα ανατολικά όρια των Μισιρίων, κάτω από τη γέφυρα του Πλατανιά

Σημειωτέον ότι ο Δημήτρης Τσαγκαράκης από την Αργυρούπολη Ρεθύμνης (κοιμήθηκε γύρω στο 1939 σε ηλικία περίπου 90 ετών) διηγόταν πως, όταν ήταν παιδί, την εποχή της Τουρκοκρατίας, είδε με τα μάτια του δύο Τούρκους να πεθαίνουν αιφνίδια μέσα στο ιερό του εξωκλησιού του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου ανατολικά του Ρεθύμνου, στη «γέφυρα των Μισσιρίων». Ο πρώτος Τούρκος μπήκε μέσα για να ουρήσει και να βεβηλώσει το ναό, ενώ ο δεύτερος, βλέποντάς τον να καταρρέει, μπήκε να τον βοηθήσει. Οι Τούρκοι που μαζεύτηκαν από τη γύρω περιοχή δεν τόλμησαν να μπουν στο ιερό, για να τους βγάλουν, αλλά τους έσυραν με μπαστούνια και πήγαν και τους έθαψαν.

 Πηγή : http://oodegr.com/oode/asynithista/thavmata/xristianika_thavmata_mousoylm1.htm#b_j

 

πηγή:http://blogs.sch.gr/itsikalak/2010/10/04/%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%BF%CF%85/

ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΟΥ

Δημοσιευμένο από: ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΙΚΑΛΑΚΗΣ | 4 Οκτωβρίου 2010 | Κανένα σχόλιο |

Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ  ΙΩΑΝΝΟΥ

Πολιούχος εκκλησία του χωριού είναι  ο Άγιος Ιωάννης.   Ρυθμού Βασιλικής που βρίσκεται στην δυτική είσοδο του χωριού.Εδώ στις 29 κάθε Αυγούστου εορτάζεται η αποτομή της κεφαλής του Ιωάννου του Προδρόμου.Οι χωριανοί την ημέρα αυτή νηστεύουν ακόμα και το λάδι. Το απόγευμα όμως με τη δύση του ήλιου ανοίγουν οι ξυλόφουρνοι με το μυρωδάτο ψητό και ακολουθεί το ξακουστό ,στην περιοχή, πανηγύρι του Άϊ – Γιαννιού. Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Ριγολόγου, είναι βασιλικού ρυθμού, κτισμένη κατά την Τουρκοκρατία πριν το 1800. Ονομάζεται έτσι γιατί, όπως πιστεύουν, αν δε νηστέψει κάποιος τη μέρα της γιορτής του Αγίου, στις 29 Αυγούστου, τον πιάνουν ρίγη και υψηλός πυρετός.

 

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Η ανάγκη της θυσίας

 πηγή : http://gerasimos-politis.blogspot.com/2012/02/blog-post_23.html#.UD1RdKDlQyk

Το πνεύμα του Κολοκοτρώνη ... Η ανάγκη της θυσίας

Γεράσιμος Πολίτης 2012-02-23T21:52:00+02:00

Αν νιώθεις ότι ζεις μέσα σε μία φυλακή, ενώ κατοικείς στην πατρίδα σου, τότε σκέψου το πνεύμα του Κολοκοτρώνη και ετοιμάσου να δράσεις. Κι αν δεν γνωρίζεις καλά την συμβολή της Φιλικής Εταιρείας, θυμίσου ότι οι εχθροί μας την ονόμαζαν μυστική, καθώς το απέδειξαν οι μεταφράσεις του Αλέξανδρου Καραθεοδωρή, που είχε πρόσβαση στο μυστικοφύλακα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αν ακούς πολλούς να μιλούν, μην ξεχάσεις ποτέ ότι λίγοι δρουν. Κι αν μας βρίζουν οι εχθροί μας λέγοντας μας ότι είμαστε λίγοι, θα τους αποδείξουμε ότι είμαστε σπάνιοι. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σε καταπατήσει, όποιος κι αν είναι. Κανείς δεν μπορεί να σου απαγορεύσει να ζεις στην πατρίδα σου ελεύθερος, δίχως να υποστεί κόστος. Ό,τι και να πουν είμαστε ένας λαός με αξίες κι όχι ένα κράτος με αρχές. Ό,τι και να έζησες, σημασία έχει πώς θα πεθάνεις. Γι’ αυτό μην κοιτάς αποκλειστικά τα οικονομικά για να καταλάβεις την κατάσταση. Το παίγνιο δεν είναι αστείο, το παίγνιο δεν είναι απλό. Αν βρίσκεις το χειμώνα πολύ λευκό, κράτα στο νου το καλοκαίρι. Αν βρίσκεις βαριά την ημισέληνο, κράτα στο χέρι σου τον ήλιο της δικαιοσύνης. Μην τρέχεις σαν τους ραγιάδες, πολέμα ως Έλληνας τους εχθρούς του ελληνισμού, δίχως να κάνεις διακρίσεις. Κι αν μερικοί έχουν βλέψεις όσον αφορά στη γενοκτονία, τότε θυμίσου ότι δεν γεννήθηκες θύμα και ότι μπορείς ν’ αντισταθείς σε αυτούς που πιστεύουν ότι θα είναι άτρωτοι, ενώ χρησιμοποιούν την πειθώ, για να μην δώσουν μάχη.

Μην κοιτάς μόνο και μόνο τις μάχες, δες και τον πόλεμο σε ευρύτερο επίπεδο. Αν τα λόγια των πολιτικών σε κουράζουν και σε μπερδεύουν πάρε ένα βιβλίο ιστορίας, διότι μόνο αυτό θα ενισχύσει την αντίστασή σου. Μην υποκύψεις στις πιέσεις ακόμα και αν δεν βλέπεις λύση στα οικονομικά σου. Ετοιμάζουμε τη λύση την οικονομική μέσω του στρατηγικού σχεδιασμού γύρω από το θέμα της ΑΟΖ. Πρέπει ν’ αντέξεις ακόμα τα λόγια που σε πληγώνουν, διότι είναι με τις σκέψεις που θα κατασκευάσεις κάτι για τους άλλους, για εμάς. Μπορεί ο αγώνας να είναι δύσκολος, αλλά αυτό μας δίνει την αξία μας, την επαναστατική μας δράση. Αν σε συνοδεύει το πνεύμα του Κολοκοτρώνη δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς, διότι ξέρεις από μάχες. Απλώς δώσε περισσότερη σημασία στην έννοια της πολιορκίας, αν θες πράγματι να συμβάλεις κι εσύ στο μέλλον της πατρίδας μας. Βλέπεις υπάρχουν επιλογές. Μπορείς να μείνεις απαθής ή να γίνεις δυναμικός, ανάλογα με το τι επιδιώκεις. Μην περιμένεις από όλους τους πολίτες να είναι αγωνιστές και από όλους τους αγωνιστές να είναι όλοι ήρωες. Εδώ και αιώνες ξεπερνούμε χειρότερα προβλήματα, κατοχές και πολέμους, δεν είναι μια κρίση που θα μας βάλει κάτω. Το ηθικό σου μην αφήσεις στους άλλους. Κράτα γερά τις αξίες για να προσπεράσεις τις αρχές, διότι έχεις μόνο μια πατρίδα. Κι όσο για τους εχθρούς της, κράτα τους την πρέπουσα θέση και καμιά άλλη στον τόπο μας. Άσε λοιπόν το πνεύμα του Κολοκοτρώνη να σε πλημμυρίσει για να δεις επιτέλους τη στρατηγική της ανάπτυξης και της ανθεκτικότητας.

Η ανάγκη της θυσίας

Μην ευχαριστείς το δάσκαλο

για την ανάγκη της θυσίας

γιατί δεν υπάρχει παρά γι' αυτή

γιατί δεν μπορεί να κάνει παρά αυτή

και μετά κατά βάθος παρά

την αβάσταχτη σκληρότητα

αυτής της αποστολής

αυτού του οράματος

σκέψου

πράγματι

ότι μόνο

τα τέρατα

σαν αυτόν

μπορούν να πετύχουν

αυτό το απαιτητικό κατόρθωμα

έτσι, αγωνίσου δίπλα του

αυτό θα είναι καλύτερο από τα ευχαριστώ.

Πηγή - Νίκος Λυγερός

Αναρτήθηκε από:

Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης 

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Άγιος Ιωάννης ο Αντζούσης

πηγή : http://www.facebook.com/photo.php?fbid=495620070449885&set=a.410332992311927.101779.409941222351104&type=1&theater

Άγιος Ιωάννης ο Αντζούσης - Λευκάδα

Η μικρή εκκλησία Άγιος Ιωάννης ο Αντζούσης, βρίσκεται σχεδόν μέσα σε βράχο στην άκρη της παραλίας του Αϊ Γιάννη, στο σημείο που η ακτή ψηλώνει. Εδώ, σύμφωνα με την παράδοση, βρισκόταν το προσευχητάριο όπου προσκύνησε ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος στο δρόμο του για τη Ρώμη.
Είναι από τις παλαιότερες εκκλησίες του νησιού. Ανακαινίστηκε και επεκτάθηκε από τους Φράγκους Ανδηγαυούς ιππότες (Ανζού), που την ανακάλυψαν το 1331

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Τα ρόδινα ακρογιάλια

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=374941579245567&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater 

                          ἈΛ. ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ “Τὰ ρόδινα ἀκρογιάλια”

«… Ἐγὼ εἶμαι ποὺ εἶμαι ναυαγὸς εἰς τὴν ξηράν… Ἀλλὰ σὺ μὴν ἐμπιστεύσεις εἰς τὴν θάλασσαν, μὲ τὰ φελούκια ποὺ κάνουν νερά, μήτε εἰς τὰς γυναίκας… Ἀγάπες, ἐπέφερεν ἀποτόμως ἔξαφνα, ἀγάπες, θλιβερέ μου φίλε… Ώ, μὴν ἔχεις πίστιν εἰς τὶς ἀγάπες ! Πίστευσε μέ, ὁ ἄνθρωπος, ἂν καὶ ὡς κοινωνικὸν ζῶον ἔπρεπε ν᾿ ἀγαπᾶ τοὺς πάντας, ὅλον τὸν κόσμον, ἐπειδὴ ἔχει τὴν ἀνάγκην των καὶ δὲν ἠμπορεῖ μόνος νὰ ζήσει, μ᾿ ὅλα ταῦτα, κατ᾿ οὐσίαν, οὐδένα ἀγαπᾶ, εἰμὶ μόνον τὸν ἐαυτόν του, τὸν ὁποῖον καὶ φθείρει ἀπὸ τὴν πολλὴν φιλαυτίαν… Δὶ᾿ αὐτὸ λέγει κι ἕνα τροπάρι τὴν Μεγάλην Σαρακοστὴν – ἐσὺ ξεύρεις ἀπ᾿ αὐτὰ – πῶς λέγει ;… - «Αὐτοείδωλον ἐγενόμην τοῖς πάθεσι…».

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

ηλικιωμένες+υδατάνθρακες=καρκίνος του μαστού

πηγή :  http://www.facebook.com/photo.php?fbid=298044490302928&set=a.264610563646321.58987.264580240316020&type=1&theater

Στις ηλικιωμένες γυναίκες

Οι υδατάνθρακες σχετίζονται με επιθετικότερο καρκίνο του μαστού

Οι ηλικιωμένες γυναίκες που καταναλώνουν πολλά αρτοσκευάσματα και υδατάνθρακες μπορεί να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο επιθετικότερου καρκίνου του μαστού, σύμφωνα με ευρωπαϊκή μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο American Journal of Clinical Nutrition.

Συγκεκριμένα διαπιστώθηκε ότι υπάρχει σχέση μεταξύ υψηλού γλυκαιμικού φορτίου και καρκίνων του μαστού που δεν έχουν υποδοχείς για οιστρογόνα, οι λεγόμενοι ER-αρνητικοί καρκίνοι.

Υψηλό γλυκαιμικό φορτίο σημαίνει ότι η διατροφή είναι πλούσια σε φαγητά που προκαλούν ταχεία αύξηση του σακχάρου του αίματος, όπως επεξεργασμένα τρόφιμα από κατεργασμένο αλεύρι, πατάτες και γλυκά.

Η Δρ Ισαμπέλ Ρομιέ από το Διεθνές Πρακτορείο για την Έρευνα του Καρκίνου με έδρα τη Λυών της Γαλλίας μελέτησε σχεδόν 335.000 γυναίκες που είχαν πάρει μέρος σε ευρωπαϊκή διαρκή έρευνα για τους διατροφικούς παράγοντες και τον κίνδυνο καρκίνου.

Οι 11.576 εκδήλωσαν καρκίνο του μαστού σε διάστημα 12 ετών. Συνολικά δεν προέκυψε σχέση μεταξύ κινδύνου καρκίνου του μαστού και γλυκαιμικού φορτίου, αλλά όταν οι ερευνητές επικεντρώθηκαν στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με ER-αρνητικό καρκίνο, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Εκείνες που εντάσσονταν στην ομάδα με το υψηλότερο γλυκαιμικό φορτίο είχαν 158 περιπτώσεις καρκίνου του μαστού, έναντι 11 στην ομάδα με το χαμηλότερο γλυκαιμικό φορτίο, δηλαδή 36% υψηλότερος κίνδυνος.

Οι ER-αρνητικοί όγκοι αναλογούν στο ένα τέταρτο των καρκίνων του μαστού. Έχουν κακή πρόγνωση σε σχέση με τους ER-θετικούς, επειδή τείνουν να αναπτύσσονται γρηγορότερα και δεν είναι ευαίσθητοι στις ορμονικές θεραπείες.

health.in.gr

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

ΑΠΙΣΤΙΕΣ της Ανθής Ζαχαριάδου *

πηγή: http://www.onestory.gr/post/30374788072

ΑΠΙΣΤΙΕΣ

της Ανθής Ζαχαριάδου *

.

Επτά αναπάντητες κλήσεις. Και ένα μοναδικό μήνυμα. “Ξέρω που είσαι. Σε περιμένω σπίτι και θέλω εξηγήσεις”. Η Ελένη δεν ταράχτηκε. Ήταν αναπόφευκτο ότι αυτή θα ήταν η κατάληξη. Κάποιος θα πρόσεχε το αυτοκίνητο της παρκαρισμένο έξω από την πολυκατοικία και θα μιλούσε στον άντρα της. Ήξερε ότι σε τέτοια θέματα, η ανδρική αλληλεγγύη ήταν απαράμιλλη. Σιωπηρή συνεννόηση ότι θα υπήρχε αλληλοκάλυψη σε περίπτωση δικών τους παρασπονδιών, και άμεση ενημέρωση για οποιαδήποτε ύποπτη κίνηση των συζύγων τους. Φανταζόταν και τη σχετική τηλεφωνική συνδιάλεξη, ο καταδότης θα μιλούσε για δυο-τρία λεπτά περί ανέμων και υδάτων πριν πετάξει την φαινομενικά απρομελέτητη ατάκα τύπου ‘είδα και το αυτοκίνητο της Ελένης έξω από μια πολυκατοικία στην οδό Καβάφη, θα’να σε κάποια φίλη της..’. Η επακολουθείσα αντίδραση του συζύγου δεν είχε σημασία, η έκφραση συναισθημάτων δεν είναι αναγκαίο συστατικό στη φιλική επικοινωνία μεταξύ ανδρών.

Το περίεργο ήταν η ώρα - η συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου τελείωνε πάντα μετά τις δέκα κάθε Τρίτη, και ο Πάνος δεν απαντούσε τηλεφωνήματα κατά τη διάρκεια. Γι’αυτό ήταν και τόσο βολική η δική της διευθέτηση - τις Τρίτες μεταξύ έξι και εννέα είχε τη δυνατότητα να βρίσκεται στο συγκεκριμένο χώρο δίχως κανένα έλεγχο. Εδώ και τρεις μήνες, δεν είχε κινήσει καμία υποψία. Σαν σωστή σύζυγος, κάθε Τρίτη στις εννέα και μισή βρισκόταν στο σπίτι, έβαζε τα παιδιά για ύπνο και περίμενε τον εξαντλημένο από τις συνεδριάσεις σύζυγο, ξαπλωμένη στον καναπέ, παρακολουθώντας τηλεόραση. Για τρεις μήνες, για τρεις ώρες κάθε εβδομάδα, ζούσε την ελευθερία αυτή που χρόνια είχε στερηθεί, σε μια διαδικασία εκπλήρωσης ενός κενού που, τώρα που κόντευε τα σαράντα, είχε τόσο ανοίξει που ένοιωθε τη ψυχή της κυριολεκτικά θρυμματισμένη. Κράτησε για τρεις μήνες, δώδεκα εβδομάδες, τριαντα-έξι ώρες. Δεν είχε ακόμη νοιώσει την απόλυτη ολοκλήρωση, αλλά οι λίγες ώρες ευφορίας άξιζαν τις ενοχές και τα ψέματα και το άγχος, και άξιζαν και την επικείμενη, αναπόφευκτη επίπτωση.

Η διαδρομή προς το σπίτι της δεν ήταν μεγάλη. Δέκα λεπτά. Το σημείο των συναντήσεων ήταν τόσο βολικό όσο και το ωράριο. Θυμάται πως είχαν έρθει τα πράγματα στην αρχή - ο χώρος και ο χρόνος των συναντήσεων προγραμματίστηκαν με απίστευτη ευκολία. Σαν να δεν θα είχε δικαίωμα καν να αρνηθεί. Στο κάτω-κάτω, γιατί να αρνιόταν; Είχε επιτέλους την ευκαιρία να κάνει κάτι αποκλειστικά για τον εαυτό της, σωστά; Είχε παρουσιαστεί η ευκαιρία αβίαστα μπροστά της, δεν την είχε ενεργά αναζητήσει, κανείς δεν θα μπορούσε να την κατηγορήσει ότι την έψαξε. Μια τυχαία συνάντηση σε μια καφετέρια μαζί με άλλους φίλους, μια ενδιαφέρουσα συνομιλία, και μια ανταλλαγή σκέψεων. Ακολούθησε ένα τηλεφώνημα, όχι άμεσα, αλλά μετά από λίγες μέρες, όταν η μνήμη της συνάντησης είχε αρχίζει να αχνίζει, και η ρουτίνα να επανέρχεται. Στο τηλέφωνο, όμως, εξελίχθηκε μια συζήτηση που μόνο ‘μαγική’ μπόρεσε να τη χαρακτηρίσει μόλις έκλεισαν. Ήταν ένας διάλογος που περιείχε λέξεις που είχε να αρθρώσει χρόνια, που άκουγε λόγια που την μετέφεραν σε ένα κόσμο στον οποίο νόμιζε δεν ανήκε πια, που ίσως να μην υπήρχε καν. Μια συναίνεση σε γούστα, στόχους, σκοπούς και όνειρα, μια λεκτική χημεία, και στο τέλος μια πρόταση. Δεν απάντησε αμέσως, γιατί το πρώτο που έπρεπε να ζυγίσει ήταν τη δυνατότητα και την αντοχή της στις ενοχές που μοιραία θα επέρχονταν μαζί με τη ζωτική της ανάγκη της να αποτελέσει μέρος της μαγικής συνύπαρξης που της είχε προταθεί.

Ακολούθησαν δύο μέρες σκέψης, περισυλλογής και μιας περίπλοκης σύρραξης μεταξύ των δύο της εαυτών. Από τη μια, η ιδιοσυγκρασία της, προκαθορισμένη από τα παιδικά της χρόνια και τον τρόπο ανατροφής της, που της υπέβαλλε να μην παρεκκλίνει ποτέ από οποιαδήποτε προσδοκία. Είχε αναμφίβολα εκπληρώσει όλα τα πρέπει μέχρι τότε. Είχε τελειώσει το σχολείο με άριστα, πήγε στο πανεπιστήμιο που είχε φοιτήσει ο πατέρας της και εξασφάλισε το ίδιο πτυχίο μ’αυτόν. Μετά και το μεταπτυχιακό, ακολούθησαν τρεις μακροχρόνιες, αξιοπρεπείς σχέσεις, που ολοκλήρωσαν την πορεία τους με πολιτισμένους χωρισμούς. Η επόμενη της σχέση δημιουργήθηκε κατά το χρονικό σημείο εκείνο που η Ελένη ήταν σε ηλικία γάμου, και που όλες τις οι φίλες παντρεύονταν. Ο συγκεκριμένος άντρας ήταν μορφωμένος, έξυπνος, με χιούμορ, ψηλός, μελαχροινός και ευπαρουσίαστος, και είχε την αυτοπεποίθηση να τη διεκδικήσει όπως της άξιζε και να την κερδίσει. Όταν παντρεύτηκε τον Πάνο, ήταν όντως, μέχρι τότε, η πιο όμορφη μέρα της ζωής της, είχε συμπληρώσει την πρώτη φάση της ζωής όπως ακριβώς αναμενόταν απ’αυτήν, και ήταν πανέτοιμη για την επόμενη. ΄Ενοιωσε την υπέρτατη ολοκλήρωση ως γυναίκα όταν απέκτησε το πρώτο της παιδί, το γιο της, τον Κωνσταντίνο, και ο ερχομός των διδύμων κοριτσιών τους, τρία χρόνια μετά, ήταν το επιστέγασμα του επιτεύγματος της ως σύζυγος και μάνα. Η καλή μάνα, η αφοσιωμένη σύζυγος, η οργανώτρια του σπιτιού της, η επαγγελματίας, αυτή που πάντα μπορούσε να ανταποκρίνεται σε όλες τις υποχρεώσεις της. Σαν εργαζόμενη μητέρα, είχε και την πολυτέλεια να προβάλλει το θέμα κούρασης όταν βαριόταν οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα, αλλά και την ενέργεια να ανταποκρίνεται και στις ενδεδειγμένες κοινωνικές υποχρεώσεις, ώστε να είναι και μια σωστή, ενεργή, κοινωνική ύπαρξη. Τα είχε όλα ισορροπήσει, είχε διευθετήσει τη ζωή της όπως ακριβώς θα έγραφε το εγχειρίδιο ζωής, αν είχε γραφτεί από κάποιον.

Από την άλλη, τα καταπιεσμένα της πάθη κάποτε ξεμίτυζαν άθελα από μέσα της χωρίς να τα προκαλέσει. Μέσα σε όλη αυτή τη διαδικασία δημιουργίας της σωστής οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής, κάτι είχε ξεχαστεί. Μνήμες από τρελούς πειραματισμούς στο πανεπιστήμιο, αισθήματα μοναδικά επειδή μόνο μια φορά τα είχε νιώσει και η προσμονή να τα ξαναζήσει ήταν ελπίδα, και η αμφιβολία αν θα τα ξαναζούσε ήταν απωθημένο. Εμπειρίες που δεν διήρκεσαν καιρό, γι’αυτό και είχαν μείνει ανεκπλήρωτες. Αναμνήσεις που ήταν γλυκιές επειδή δεν είχαν μπει ποτέ μέσα στο πρόγραμμα, δεν αποτέλεσαν ποτέ μέρος ρουτίνας, δεν είχαν απομυθοποιηθεί. Επαφές που έφερναν μαζί τους απόκοσμα συναισθήματα, απ’αυτά που μια σωστή μάνα και σύζυγος δεν έχει το δικαίωμα να ξαναζήσει. Δεν το είχε όμως; Κάθε μέρα, κάπου, σε περιοδικά, σε βιβλία, στο διαδίκτυο προβάλλονταν μπροστά της συνθήματα όπως “ζήσε τη ζωή που θέλεις εσύ, κανείς δεν θα τη ζήσει για σένα”, ή “δεν μετανιώνουμε για αυτά που κάνουμε, αλλά μόνο γι’αυτά που δεν κάνουμε”, “για να κάνεις τα όνειρα σου πραγματικότητα, πρέπει να ξυπνήσεις”. Μέχρι τρεις μήνες πριν, τα απέβαλλε, τα θεωρούσε τετριμμένες βλακείες, κλισέ δίχως καμιά ουσία, προσπάθειες ενθάρρυνσης των αποτυχημένων. Όμως, τώρα είχε μια πρόταση, μια ευκαιρία. Κόντευε τα σαράντα και τα είχε κάνει όλα σωστά. Δεν της άξιζε να ζήσει ένα απωθημένο; Ένα μόνο. Χρειαζόταν μόνο να πει μόνο ένα ψέμα και μετά να αντέξει τις ενοχές. Μια εμψυχωτική ατάκα που κάπου είχε διαβάσει έλεγε ‘θα κάνω ότι θέλω, και στο διάολο οι ενοχές’. Και τότε το αποφάσισε. Δεν θα καταπιεζόταν άλλο, θα ενέδιδε σε αυτή την επιθυμία. Ήταν κάτι που δεν επεδίωξε ποτέ, και ο τρόπος που έγινε, ήταν σαν σημάδι. 

Έτσι το αποφάσισε. Θα έπρεπε να λέει ένα ψέμα κάθε Τρίτη, αλλά δεν θα ήταν ακριβώς ψέμα, αφού θα συνέπιπταν οι συναντήσεις με αυτές του δημοτικού συμβουλίου. Δεν θα έλεγε ψέμα, απλά θα απόκρυφε κάτι, δεν ήταν το ίδιο. Είχε το δικαίωμα. Και ο Πάνος; Και αν ακόμα το μάθαινε, τι θα μπορούσε να πει; Mετά από τα γεγονότα του περασμένου καλοκαιριού, αυτός δεν θα είχε το θράσος να θυμώσει και πολύ. Αυτή τον είχε συγχωρέσει. Ο ηλίθιος είχε αφήσει το κινητό του στο διπλανό κρεβατάκι στην παραλία και πήγε να κολυμπήσει, και όταν η Ελένη είδε ότι είχε έρθει μήνυμα, την κυρίευσε μια περίεργη ώθηση να το διαβάσει, παρόλο που δεν το συνήθιζε. Είχε επιλέξει την οδό της ηθελημένης άγνοιας μέχρι τότε, ήταν πιο εύκολη από τη μόνιμη καχυποψία, αλλά εκείνο το μήνυμα το διάβασε, και μαζί τρία άλλα μηνύματα που φανέρωναν ότι διαδραματιζόταν μια εκρηκτική ερωτική σχέση μεταξύ του Πάνου και της υποτιθέμενης ‘απλά’ συνεργάτιδας του, Άννας, και ότι το ίδιο βράδυ, αυτός θα προφασιζόταν δείπνο με ‘ξένους’ και θα τη συναντούσε στο μικρό ξενοδοχειάκι της γειτονιάς, που ειδικευόταν στην ενοικίαση δωματίων ανά ώρα. Είχε τοποθετήσει το κινητό στη θέση του εκείνο το μεσημέρι, του χαμογέλασε με αγάπη ενώ έβγαινε από τη θάλασσα με μία δίδυμη σε κάθε μπράτσο, αλλά το βράδυ αργά τον περίμενε έξω από το ξενοδοχείο. Η Άννα, βγήκε πέντε λεπτά μετά απ’αυτόν, αλλά η ζημιά είχε γίνει. Ποια ζημιά δηλαδή; Η αντιπαράθεση μεταξύ της Ελένης και του άνδρα της, οι συζητήσεις περί προδοσίας, εμπαιγμού, υποκρισίας και κοροιδίας, κράτησαν καμιά εβδομάδα. Ο Πάνος την έπεισε ότι αυτή η ίδια τον έσπρωξε στην αγκαλιά της Άννας, με την αδιαφορία της και την επικέντρωση της στα παιδιά και στη δουλειά της, με τις δικαιολογίες της περί κούρασης που τον καθιστούσαν ανικανοποίητο όσο αφορούσε τις σεξουαλικές του ανάγκες, και επομένως αυτή ανέλαβε το μερίδιο της ευθύνης που της αναλογούσε, τον συγχώρεσε για την απιστία του και του υποσχέθηκε ότι θα κατέβαλλε μεγαλύτερη προσπάθεια για επικοινωνία και επαφή μεταξύ τους, με αντάλλαγμα τη δική του υπόσχεση να τερματίσει οποιαδήποτε συνεργασία οποιασδήποτε μορφής με την Άννα. 

Και από τότε όλα μπήκαν και πάλι σε ισορροπία. Μέχρι πριν τρεις μήνες, όταν εκείνο το τηλεφώνημα έφερε στην επιφάνεια τις δικές της ανάγκες. Η δική της στέρηση ήταν τώρα στο προσκήνιο, αυτή ένοιωθε ανικανοποίητη, και είχε την ευκαιρία, επιτέλους, να ζήσει αυτό που ονειρευόταν. Το ονειρευόταν, από τότε που ήταν παιδί και ο πατέρας της έλεγχε κάθε κίνηση της, και της επέβαλλε μονίμως ότι τα μαθήματα και οι σπουδές ήταν σημαντικότερες από οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα, και ότι οι συναναστροφές με ‘εκείνους τους τύπους’ ήταν ανήθικες. Το ονειρευόταν και κατά τη διάρκεια του επιτυχημένου της γάμου, όταν έπινε λίγο παραπάνω και μιλούσε λίγο περισσότερο και εκφραζόταν περισσότερο και άρχιζε να φανερώνει σε κάποιους τρίτους κάποιες κρυμμένες επιθυμίες της, και τότε ο Πάνος την έπαιρνε να φύγουν, γιατί γινόταν ‘παίγνιο’. Και το ονειρευόταν , την ώρα που ο Πάνος επαναλάμβανε ότι η Ελένη είχε κάποιο στάτους στην κοινωνία, ότι όφειλε να διατηρήσει κάποιο επίπεδο, ότι δεν ήταν σωστό να γελοιοποιείται, ότι έπρεπε να ήταν σοβαρή, και να φαίνεται σοβαρή, και ότι όλα αυτά της τα έλεγε ‘για το καλό της’.

Έφτασε στην τελική στροφή προς το σπίτι της. Είχε φθάσει η στιγμή να ομολογήσει. Να αποκαλύψει στον Πάνο που ήταν, τι έκανε, γιατί το έκανε. Ήξερε τι θα ακολουθούσε. Μπορούσε να προβλέψει τη συνομιλία, κάθε λέξη, κάθε μορφασμό, κάθε αντίδραση του. Δεν θα καταλάβαινε. Την κατανόηση αυτή της τη χρωστούσε, βεβαίως, μετά από το επεισόδιο με την Άννα, αλλά ο Πάνος είχε πάντοτε τον τρόπο να διαχωρίζει τα κεκτημένα δικαιώματα ανδρών και γυναικών και να είναι πολύ πειστικός. Της άξιζε μεγαλύτερη κατανόηση, την είχε κερδίσει. Άνοιξε σιγά σιγά την πόρτα. Ο Πάνος καθόταν μουτρωμένος στον καναπέ. Την περίμενε. Απειλητικά. Είχε φορέσει ήδη τη μάσκα του προδομένου. Στα μάτια του όμως είδε και κάτι άλλο, δεν υπήρχε μόνο θυμός, απογοήτευση και διάθεση για σύρραξη. Βαθιά στο βλέμμα, γιατί τα διάβαζε τα μάτια του, τον ήξερε τον άντρα της, τον ήξερε και τον αγαπούσε, είδε και κρυμμένη την επίγνωση ότι η δική της απιστία ήταν και η δική της καθυστερημένη μικρή εκδίκηση. 

Τότε αποφάσισε. “Πάνο μου, ήμουν.. με τον Ηλία.. Ξέρω, έκανα λάθος. Τον συνάντησα πριν λίγες μέρες και με προσέγγισε… δεν μπόρεσα να αντισταθώ.. Τελευταίως σε ένοιωθα λίγο απόμακρο και…” .. συνέχισε με ένα αυτοσχεδιασμένο μονόλογο, κάποιον παρόμοιο πρέπει να είχε διαβάσει σε κάποιο μυθιστόρημα. Της γυναίκας που εξομολογείται στο λατρεμένο της άνδρα, σ’αυτόν με τον οποίο έχει κτίσει μια υπέροχη οικογένεια, μια παράλογη στιγμή τρέλας. Δεν διαλύονται οικογένειες για ένα στιγμιαίο λάθος, σωστά; Δεν μπορείς να μη με συγχωρέσεις…

Δεν μπορούσε να του πει την αλήθεια. Δεν μπορούσε να του πει ότι ανήκε σε συγκρότημα και τραγουδούσε. Η ανάγκη της να τραγουδά, να φτιάχνει , να ακούει μουσική, να νοιώθει, να μεταφέρεται, να πετά, να μεταβάλλεται, να ζει, εκφράζεται, να καταθέτει… Ποτέ του ο Πάνος, όπως και ο πατέρας της πιο παλιά, δεν αντιλαμβανόταν αυτή τη ζωτική έλλειψη της. Ποτέ δεν θαύμασε το ταλέντο της. Οι καλλιτέχνες ήταν αποβράσματα, ήταν μαστούρηδες. Στο συγκρότημα τέσσερις φίλοι έπαιζαν όργανα και αυτή τραγουδούσε, Μια νύξη του είχε κάνει παλιά για την επιθυμία της να αποτελέσει μέρος του γκρουπ, και η αντίδραση του ήταν εκρηκτική, και περιείχε λέξεις όπως ‘ρεζίλι’, ‘επίπεδο’, ‘ηλιθιότητες’, ‘γελοιότητες’. Και όμως η μουσική για την Ελένη ήταν ένα πάθος με μεγαλύτερη ένταση από οποιοδήποτε έρωτα. Νόμιζε ότι το είχε χάσει για πάντα, αλλά για τρεις μήνες τώρα το ζούσε. Και δεν θα επέτρεπε σε κανένα να το προσβάλει ποτέ ξανά. Ο Πάνος θα τη συγχωρούσε που ένοιωσε την ανάγκη να κάνει έρωτα με τον Ηλία, τον παλιό της γκόμενο από το πανεπιστήμιο, δεν θα μπορούσε να κάνει αλλιώς. Την ασήμαντη σαρκική τρέλα είναι τελική πιο εύκολο κάποιος να τη δεχθεί, παρά την πρώτη, τελευταία, μεγαλύτερη, δυνατότερη και αιώνια αγάπη.

H Ανθή Ζαχαριάδου είναι νομικός και ζει στην Κύπρο. Αγαπά υπερβολικά το διάβασμα και το γράψιμο. Έχει αρχίσει τη συγγραφή τουλάχιστον 20 βιβλίων, αλλά δυστυχώς δεν κατάφερε ποτέ να τελειώσει κανένα! Γράφει μόνο για τον εαυτό της, προς το παρόν, και εκφράζει σκέψεις και προβληματισμούς στο προσωπικό της blog, anthiezgarden.blogspot.com.

[ facebook ] [ twitter ] [ e-mail ]