Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

Ο Μιθραϊσμός

Ο Μιθραϊσμός είναι μια σύνθεση πολλών συστατικών. Το θεμέλιό του βασίζεται στην αρχαία πίστη του Ιράν, τον Μαζνταϊσμό και πάνω σε αυτό επέδρασαν οι σημιτικές δοξασίες της Βαβυλώνας (ο Αχουρα-Μάζντα συγχωνεύτηκε με τον Μπελ, η Αναχίτα με την Ιστάρ και ο Μίθρα έγινε ο Σαμάς, ο Ήλιος) καθώς επίσης και οι τοπικές πίστεις της Μ. Ασίας.
Ο Μίθρα είναι γιος του Αχουρα-Μάζδα, μεσίτης μεταξύ του ανώτερου Σωτήρα και των ανθρώπων. Κατέβηκε στη γη για να νικήσει τον Αριμάν, το πνεύμα του κακού και να σώσει τους ανθρώπους.
Ο Μίθρα
Η Κύρια θεότητα γύρω από την οποία κινούνται οι μύθοι αυτής της θρησκείας είναι ο Μίθρα, από τον οποίο πήρε και το όνομα. Ο Μίθρα παρουσιάζεται σαν πνεύμα του ουράνιου φωτός. Εμφανίζεται στα βουνά πριν την ανατολή του ήλιου, διασχίζει τον ουρανό με το άρμα του που το σέρνουν 4 λευκά άλογα, και όταν ακόμη νυχτώσει αυτός φωτίζει τη γη με μια τρεμοσβήνουσα λάμψη. Τίποτα δεν του μένει κρυμμένο, με τα «100 αυτιά και τα 100 μάτια του» γνωρίζει και βλέπει τα πάντα, αυτός είναι και ο λόγος που τον επικαλούνται στους όρκους.Επίσης με το φως του, γονιμοποιεί την φύση, κάνει τα σπαρτά να καρποφορούν, τα κοπάδια να πληθαίνουν και δίνει υγεία στους ανθρώπους. Κύριος πολεμιστής του πνεύματος του κακού. Πολεμά τα κακά Ντέβα που είναι κάτοικοι του σκότους και απεσταλμένοι του πνεύματος του κακού στη γη για να φέρουν πόνο στους ανθρώπους.Ο Μίθρα είναι γιος του Αχουρα-Μάζδα, μεσίτης μεταξύ του ανώτερου Σωτήρα και των ανθρώπων. Κατέβηκε στη γη για να νικήσει τον Αριμάν, το πνεύμα του κακού και να σώσει τους ανθρώπους. Ο τρόπος που γεννήθηκε είναι πολύ συμβολικός, βγήκε μέσα από έναν βράχο (βρέθηκαν πολλές τέτοιες παραστάσεις σε ναούς). Την άφιξή του την αντιλήφθηκαν πρώτα κάποιοι βοσκοί, οι οποίοι τον είδαν να βγαίνει φορώντας ένα φρυγικό καπέλο και να κρατά στο ένα χέρι ένα μαχαίρι και στο άλλο έναν αναμμένο δαυλό.Η σημαντικότερη αναπαράσταση του είναι αυτή του Ταυροκτόνου Μίθρα, η οποία βασίζεται στον εξής μύθο:

Ένας ταύρος (από τα πρώτα όντα που έπλασε ο δημιουργός Ορμούζ) έβοσκε σε ένα λιβάδι. Ο Μίθρα τον είδε και προσπάθησε να τον πιάσει από τα κέρατα. Μετά από πάλη με τον Ταύρο κατάφερε να τον σύρει έως την σπηλιά του. Την ώρα όμως που ο Μίθρα κοιμόταν, ο ταύρος το έσκασε. Βλέποντας ο Αχουρα-Μάζδα, τον ατίθασο ταύρο, έστειλε τον αγγελιοφόρο του, ένα κοράκι, να πει στον Μίθρα να σκοτώσει τον ταύρο. Ο Μίθρα στενοχωρήθηκε και δεν ήθελε να το κάνει, έπρεπε όμως να υπακούσει στις εντολές του θεού. Έτσι λοιπόν, κατάφερε να ξαναπιάσει το ζώο και την ώρα που έμπηγε το μαχαίρι του στον λαιμό του Ταύρου, ξεπήδησαν μέσα από το σώμα του ζώου όλα τα ιαματικά φυτά και βότανα, από το νωτιαίο μυελό του βγήκε το σιτάρι και από το αίμα ξεπήδησε η άμπελος (το κρασί ήταν το ιερό ποτό των μυστηρίων). Με αυτήν λοιπόν την θυσία ο Μίθρα, έγινε ο δημιουργός πολλών χρήσιμων όντων για τους ανθρώπους.
Η θρησκεία
Ο Μιθραϊσμός είναι μια σύνθεση πολλών συστατικών. Το θεμέλιό του βασίζεται στην αρχαία πίστη του Ιράν, τον Μαζνταϊσμό, πάνω σε αυτό επέδρασαν οι σημιτικές δοξασίες της Βαβυλώνας (ο Αχουρα-Μάζντα συγχωνεύτηκε με τον Μπελ, η Αναχίτα με την Ιστάρ και ο Μίθρα έγινε ο Σαμάς, ο Ήλιος) καθώς επίσης και οι τοπικές πίστεις της Μ. Ασίας. Τέλος υπήρξε μια ταύτιση με τις ελληνικές δοξασίες (ευτυχώς μόνο επιφανειακή).Πρωτοσυναντάμε την λατρεία στην Ινδία. Συγκεκριμένα το όνομά του αναφέρεται στις Βέδες, αλλά και στα κείμενα της Αβέστα του Ζωροαστρισμού. Μάλιστα ο Μίθρα των Ινδών και ο Μίθρα των Περσών έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά άρα υποδηλώνουν μια κοινή καταγωγή.Η λατρεία του στο Ιράν ήταν πολύ ισχυρή, δεν έπαψαν μάλιστα να τον λατρεύουν έως τον πρόσφατο σχετικά προσηλυτισμό τους στον Ισλαμισμό. Οι Πέρσες του αφιέρωσαν τον 7ο μήνα και την 16η ημέρα κάθε μήνα. Είναι ο μόνος ιρανικός θεός που γνώρισε η αρχαία Ελλάδα, έτσι αποδεικνύεται η σημασία του στα γειτονικά έθνη της περσικής αυτοκρατορίας.Η ελληνική τέχνη απεικονίζει τον Μίθρα με ανθρώπινη μορφή, όπως συνήθιζε να κάνει και με τους Ολύμπιους. Μαλάκωσε τα απωθητικά χαρακτηριστικά που μπορεί να είχαν τα βαρβαρικά μυστήρια για τους έλληνες φιλοσόφους. Η σχολή που πρώτη συμμάχησε με τις διδασκαλίες του Μιθραϊσμού και που επηρέασε στην διάδοσή του ήταν η Στοά του Ζήνωνα.Στην Ελλάδα όμως ο Μίθρα ήταν πάντα ο ξένος θεός που λατρευόταν από τους Πέρσες. Ακόμη και στην Αίγυπτο συναντάμε μόνο κάποια απομονωμένα μνημεία, δίχως την ένδειξη Μιθραϊκών Μυστηρίων.Το ότι δεν έχουμε επιρροή σε ελληνικές πόλεις φαίνεται και στο ότι στα ελληνικά ονόματα δεν συναντάμε το συνδετικό του Μίθρα π.χ. Μιθρίωνας (όπως το Σεραπίωνας) ή Μιθρόδωρος (όπως το Ισίδωρος). Όλα τα παράγωγα που γνωρίζουμε, π.χ. Μιθριδάτης, είναι βαρβαρικής προέλευσης. Ίσως σε αυτό να συνέβαλε το γεγονός, ότι ήταν θεότητα που λάτρευαν οι αρχαίοι εχθροί της Ελλάδας, οι Πέρσες.
Η μεγάλη διάδοση στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Πολλές είναι οι αιτίες που υπήρξε τόσο μεγάλη διάδοση στον λατινικό κόσμο της εποχής. Βασική αιτία οι διαδοχικές προσαρτήσεις των γύρω χωρών που κατάφερναν οι αυτοκράτορες.Μετά το τέλος του 1ου αιώνα άρχισε να διαδίδεται το όνομα του Μίθρα στην Ρώμη. Ο κύριος παράγοντας της διάδοσης ήταν ο Στρατός. Η Μιθραϊκή θρησκεία είναι κατ΄ εξοχήν θρησκεία στρατιωτών. Ο Ρωμαίος στρατιώτης ήταν ευσεβής και θεοφοβούμενος. κρατούσε μεν τα έθιμα της θρησκείας της πατρίδας του, αλλά δεχόταν να επικαλεστεί και τον ξένο θεό της περιοχής όπου βρισκόταν για να εξασφαλίσει την συμπαράστασή του στη μάχη, ή να έχει μια καλή τύχη σε περίπτωση που πεθάνει και μετενσαρκωθεί. Όταν τελείωνε η στρατιωτική θητεία, συνέχισε και στον τόπο που αποσύρονταν την λατρεία αυτή, και σιγά, σιγά παρέσυρε κι άλλους από το περιβάλλον του. Μπορούμε να φανταστούμε τις διαστάσεις που έπαιρνε κάτι τέτοιο αν σκεφτούμε ότι πολλοί απόστρατοι στέλνονταν εκεί όπου ήταν να ιδρυθεί μια αποικία.Άλλος σημαντικός παράγοντας ήταν οι Σύριοι, ένας λαός που με το επιχειρηματικό του πνεύμα πλημμύρισε την ρωμαϊκή αυτοκρατορία και ο οποίος υπεράσπιζε πολύ έντονα τους θεούς που ήταν ο Μπάαλ και ο Μίθρα. Οι πλούσιοι έμποροι προσεύχονταν στον Μπάαλ και οι φτωχοί και οι σκλάβοι στον Μίθρα. Και καθώς η Ρώμη γέμιζε με εισαγωγές σκλάβων μια και ο πόλεμος στερούσε ανθρώπινο δυναμικό, μαζί με αυτούς εισάγονταν και η λατρεία του Μίθρα.
Ακόμη πρέπει εδώ να αναφέρουμε ότι ο Μίθρα βρήκε πολλούς ένθερμους υποστηρικτές και ανάμεσα στους αυτοκράτορες π.χ. ο Νέρων (37-68μ.Χ.), ο Κόμμοδος (161-162 μ.Χ.), ο Αυρηλιανός (212-275 μ.Χ.), και τελευταίος ο Ιουλιανός.
Κοινά στοιχεία με τον Χριστιανισμό.
Έχει πολλά κοινά στοιχεία. Μερικά από αυτά είναι, το προσκύνημα των βοσκών, οι πρώτες κοινότητες που είχαν αδερφικό και δημοκρατικό πνεύμα, η σπουδαιότητα που δίνονταν στην Κυριακή, η κοινή ημέρα γέννησης την 25η Δεκεμβρίου, η σημασία που έχει και για τις δύο θρησκείες η αρετή της εγκράτειας και η ηθική ζωή, η πάλη μεταξύ του καλού και του κακού και η τελική νίκη του καλού, η αθανασία της ψυχής, η ανάσταση και πολλά άλλα. Αυτά τα πολλά κοινά στοιχεία δηλώνουν κοινή καταγωγή των δύο θρησκειών στην ανατολή. Τελικά επικράτησε ο Χριστιανισμός δίχως όμως να ηττηθεί ο Μιθραϊσμός, απλώς φαίνεται να παραχώρησε την θέση του δίνοντας όμως στον Χριστιανισμό πολλά από τα σύμβολα και τους τρόπους της εξωτερικής λατρείας του Μίθρα. Το ότι τελικά επικράτησε ο Χριστιανισμός οφείλεται μάλλον στο ότι πρώτον δέχονταν γυναίκες και δεύτερον οι οπαδοί του Χριστού ήταν λιγότερο ανεκτικοί απέναντι στις άλλες θρησκείες , ενώ οι οπαδοί του Μίθρα πρέσβευαν την ανεξιθρησκία και αυτό φυσικά τους καθιστούσε πιο ευάλωτους.
Τόποι και τρόποι λατρείας.
Αρχικά λατρευότανε στις κορυφές των βουνών, αργότερα σε σπηλιές και άντρα, στην Ευρώπη συναντάμε και τεχνητές υπόγειες κρύπτες, και όλα αυτά έπρεπε να είναι κοντά σε πηγές (σε νερό γενικότερα) για τους καθαρμούς των πιστών. Μπαίνοντας περνούσε ο πιστός ένα περιστύλιο και έφτανε σε μια αίθουσα τον «πρόναο». Εκεί υπήρχε μια πόρτα που οδηγούσε σε μια μικρότερη αίθουσα που ήταν ο προθάλαμος στον οποίο επιτρεπόταν η είσοδος μόνο στους νέους μύστες που έμπαιναν να μυηθούν. Από αυτήν την αίθουσα ξεκινούσε μια σκάλα που οδηγούσε στην κρύπτη -το ιερό. Η κρύπτη χωριζόταν σε 3 μέρη - 3 διαδρόμους. Από την μια και από την άλλη πλευρά ήταν οι θέσεις των υποψηφίων καθιστοί ή γονατιστοί. Στον μεσαίο διάδρομο περνούσαν οι ιεροφάντες. Στο βάθος της κρύπτης υπήρχε καλυμμένο με ύφασμα το άγαλμα του Μίθρα που σκοτώνει τον Ταύρο. Η αποκάλυψη του αγάλματος αποτελούσε την κορυφαία στιγμή της τελετής.Ακόμα υπήρχαν δύο βωμοί με φωτιά ένα για τον Ήλιο και ένα για την Σελήνη, συνήθως υπήρχε και το άγαλμα του Μαζδαϊκού Αιώνα ή Χρόνου. Ο απεριόριστος Χρόνος (Αιώνας, Κρόνος, Saeculum, Saturnum) ανέκφραστος, δίχως όνομα, απεικονίζονταν σαν ένα θηρίο με σώμα ανθρώπου και κεφάλι λιονταριού, περιτυλιγμένος με φίδια , κρατούσε σκήπτρο και κεραυνό σύμβολα της εξουσίας του, καθώς επίσης και ένα κλειδί ως κλειδοκράτορας του ουρανού. Το φίδι που τον τυλίγει κυκλικά συμβολίζει την κυκλική κίνηση του Ήλιου, στο σώμα του έχει χαραγμένα σημεία του ζωδιακού. Ταυτίζεται με το πεπρωμένο και το αρχέγονο πυρ. Ένα επίσης πολύ συχνό σύμβολο που βρέθηκε μέσα σε αυτές τις κρύπτες είναι και ο Σταυρός.Στο τυπικό της τελετουργίας εμπεριέχονταν προσφορά θυσιών, ψαλμωδίες προσευχών μπροστά στον βωμό που έκαιγε η φωτιά, σπονδές από γάλα, μέλι και λάδι, προφύλαξη να μην μολύνει ο ιερέας με την πνοή του την ιερή φλόγα, μάτσο με ιερά κλαδιά και πολλά άλλα.
Η Μύηση
Υπήρχαν 7 βαθμοί μύησης.
1) Κοράκι,
2) Κρυφός,
3) Στρατιώτης

αυτές οι 3 πρώτες ήταν οι πιο απλές και εξωτερικές και στις οποίες μυούνταν και αγόρια.
4) Λέων,
5)Πέρσης,
6)Ηλιόδρομος,
7)Πατέρας,

οι τελευταίες φυσικά ήταν πιο δύσκολες.Μεταξύ τους αποκαλούνταν «αδελφοί» και είχαν διάφορα σημεία αναγνώρισης. Αρχικά ο υποψήφιος υποβάλλονταν σε διάφορους καθαρμούς, νηστείες, και αποχές, έπειτα βαπτίζονταν τελετουργικά (υπάρχει αναφορά και για σφραγίδα στο μέτωπο με πυρωμένο σίδηρο κάτι που δεν έχει αποδειχθεί ή υπήρξε σε πολύ αρχαίες εποχές).Στους τελευταίους βαθμούς οι δοκιμασίες έθεταν σε κίνδυνο ακόμα και την ζωή του υποψήφιου. Όταν τα κατάφερνε και περνούσε την δοκιμασίες του πρόσφεραν ένα δάφνινο στεφάνι το οποίο έπρεπε να αρνηθεί λέγοντας «ο Μίθρας είναι το μόνο μου στεφάνι». Το ίδιο έπρεπε να κάνει έπειτα και στην εξωτερική του ζωή. Αν δηλαδή κάπου του δίνανε στεφάνι (για κείνα τα χρόνια δεν ήταν σπάνιο) να το αφιερώσει στον θεό του. Επίσης τον ντύνανε με διάφορα δέρματα ζώων, για να μπει στο πνεύμα και την αρετή που συμβόλιζαν αυτά τα ζώα. (Αυτά είναι όλα αναφορές που έχουμε από τον Πορφύριο και Τερτυλιανό).
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Τα Μυστήρια του Μίθρα
Φράνς Κυμόν, Εκδόσεις Πύρινος Κόσμος
2. Εγκυκλοπαίδεια εσωτερισμού και απόκρυφης γνώσης
Πέτρος Γράβιγγερ, Εκδόσεις Βιβλιοθήκη της «Σφιγγός» (1975)
Joomla SEF URLs by Artio

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΑΜΠΕΤΑΚΗΣ «Αγάπης ξημέρωμα»


ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΑΜΠΕΤΑΚΗΣ «Αγάπης ξημέρωμα»




Ματώνει η κραυγή σου τη νύχτα

Αλαφιάζει τα όνειρα


Σεισμοί συνταράζουν τα σκότη

Ραγίζουν οι τοίχοι λυγμών αιχμαλώτων


Μαρτυρίες ζωής σταυρωμένες

σε γκρεμούς αντιλάλων

διαχέουν χλωμούς τους ψιθύρους

της φλόγας τους

φωσφορίζουν αχνά μονοπάτια

σε ξέφωτες

πύλες λατρείας βλεμμάτων

ψηλαφίζουν πνοές

νυσταγμένες χρωμάτων

και ήλιων

Σημαίνουν ρόδα φιλιών

αναστάσιμων

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Παξιμαδάκια σοκολάτα - φουντούκι

Παξιμαδάκια σοκολάτα - φουντούκι
Bαθμολογία:
       
1 ψήφοι
Προστέθηκε από , 07.02.08

Περιγραφή

Η σοκολάτα ταιριάζει απόλυτα με το φουντούκι και το παξιμαδάκι αυτό με τον καφέ.
Παξιμαδάκια σοκολάτα - φουντούκι

Τι χρειαζόμαστε:

  • 1 φλ. καστανή ζάχαρη πατικωμένη
  • 1 3/4 φλ. αλεύρι
  • 1/2 φλ. κακάο
  • 1 κ.γ. σόδα μαγειρική
  • 1/4 κ.γ. αλάτι
  • 3 αυγά
  • 1 1/2 κ.γ βανίλια
  • 1 φλ. φουντούκια
Στα γρήγορα
Κατηγορία
Μέθοδος
Διατροφή
Φτιάχνει
35-40

Πως το κάνουμε:

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΘΕΟΣ

πηγή http://koimisikallimasia.blogspot.gr/2011/10/blog-post.html

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΘΕΟΣ Ο θεόληπτος πρώτος επίσκοπος της Αποστολικής Εκκλησίας των Αθηνών

Εικόνα 1
Η Αποστολική Εκκλησία των Αθηνών, της οποίας ιδρυτής είναι ο Πρωτοκορυφαίος Απόστολος Παύλος, έχει να επιδείξει κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης πορείας του δυσχιλιετούς βίου της, πολυάριθμες μορφές αγίων, που τη λάμπρυναν και τη δόξασαν και αποτελούν σήμερα πολύτιμο πνευματικό θησαυρό για όλους τους φιλάγιους κατοίκους και επισκέπτες του περιωνύμου κλεινού Άστεως των Αθηνών. Ανάμεσα στο πλήθος των αγίων, που κοσμούν το πνευματικό στερέωμα της αγιοτόκου πόλεως των Αθηνών, ξεχωριστή θέση κατέχει ο Ουρανοβάμων και Ιεροφάντωρ Άγιος Ιερόθεος, ο σοφός και ευκλεής αυτός πρώτος ιεράρχης της Αποστολικής Εκκλησίας των Αθηνών. 

Ο Άγιος Ιερόθεος γεννήθηκε στην περιώνυμη πόλη των Αθηνών από επιφανή οικογένεια επί των ημερών του αυτοκράτορος Αυγούστου, λίγα μόλις χρόνια πριν τη Γέννηση του Ιησού Χριστού.
 Σύμφωνα με την παράδοση υπήρξε ένας από τους εννέα βουλευτές, που αποτελούσαν τη Γερουσία του Αρείου Πάγου, που την εποχή εκείνη ήταν το ανώτατο δικαστήριο. Ο Ιερόθεος είχε σπουδάσει Πλατωνική φιλοσοφία στην περίφημη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών και είχε μυηθεί, όπως και οι άλλοι βουλευτές του Αρείου Πάγου, στα Ελευσίνια Μυστήρια. 

Όμως το 51 μ.Χ. η άφιξη στην Αθήνα του θεηγόρου Αποστόλου των Εθνών Παύλου, που κηρύσσει Ιησούν Χριστόν Εσταυρωμένο και Αναστάντα, θέτει τη βάση για την ίδρυση μιας ολιγάριθμης χριστιανικής κοινότητας. Ανάμεσα στους πρώτους, που άκουσαν με προσοχή το πύρινο σταυροαναστάσιμο κήρυγμα και σαγηνεύτηκαν από τα μηνύματα του Ευαγγελίου του Χριστού ήταν και ο διαπρεπής πλατωνικός φιλόσοφος Ιερόθεος, που διακρινόταν για τη βαθιά του φιλοσοφική γνώση και την απέραντη σοφία. Η ευρεία του μόρφωση και η οξεία του αντίληψη όχι μόνο δεν στάθηκαν εμπόδια στο να ακολουθήσει και να ασπασθεί τη χριστιανική πίστη, αλλά αφού βαπτίσθηκε πρώτα χριστιανός, αναδείχθηκε αργότερα δυναμικός και χαρισματικός ιεράρχης και εξελέγη μάλιστα πρώτος επίσκοπος της Αποστολικής Εκκλησίας των Αθηνών. Η φλογερή του πίστη και ο ένθεος ζήλος του τον ανέδειξαν σε ένθερμο μυσταγωγό της χριστιανικής αλήθειας και των σωτήριων διδαγμάτων αυτής, αφού υπήρξε ο σοφός διδάσκαλος και πνευματικός καθοδηγητής δύο επιφανών Αθηναίων ανδρών, του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, ο οποίος τον διαδέχθη στον επισκοπικό θρόνο των Αθηνών και του Αγίου Αριστείδου, του ενδόξου αυτού Αθηναίου φιλοσόφου και απολογητού, ο οποίος γεννήθηκε, έζησε και μαρτύρησε τον 2ο μ.Χ. αιώνα στην περιώνυμη πόλη των Αθηνών. 

Ο Άγιος Ιερόθεος ανέπτυξε μεγάλη ιεραποστολική δράση στην Αθήνα και αναδείχθηκε ευκλεής ιεράρχης, θείος διδάσκαλος και πολύτιμος εκκλησιαστικός συγγραφέας με βαθυστόχαστα συγγράμματα, που αποκαλύπτουν τη βαθύτατη σοφία και την πλούσια ευρυμάθειά του. Άξιο θαυμασμού είναι το θεώρημα του Αγίου Ιεροθέου περί της Αγίας Τριάδος, το οποίο βρίσκεται σε κώδικα στη βιβλιοθήκη της Ιεράς Μονής της Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους και απεικονίζει την Τριαδική Θεότητα μέσα σε έξι κύκλους, όπου ο ένας είναι μκρότερος από τον άλλο. 
Εικόνα 2
Ο θεόληπτος πρώτος επίσκοπος των Αθηνών, Άγιος Ιερόθεος, αναδείχθηκε και χαρισματικός υμνολόγος, αφού σύμφωνα με την παράδοση αρπάχθηκε από νεφέλη και παρευρέθηκε μαζί με τους Αγίους Αποστόλους, τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη και τον Άγιο Τιμόθεο στην Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ο ίδιος μάλιστα προεξήρχε της κηδείας του θεοδόχου Σώματος της Θεομήτορος και έψαλλε εξαίσιους ύμνους προς τιμήν Της, οι οποίοι υπερείχαν σε περιεχόμενο και μελωδία από όλους τους άλλους ύμνους, που είχαν ποιήσει οι υπόλοιποι. Το γεγονός αυτό το μαρτυρεί και ο ίδιος ο μαθητής του, ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ενώ ο Μέγας Συναξαριστής του Βίκτωρος Ματθαίου αναφέρει ότι «όταν οι άγιοι Απόστολοι έφθασαν στον Τάφο της Κυρίας Θεοτόκου και αποχαιρετώντας Την, έκαστος έλεγε εγκώμια θεία και ένθεα προς Αυτήν, όλοι δε είπαν διάφορα εγκώμια. Ο Ιερόθεος είπε τοιαύτα εγκώμια, προς την Παναγία μας, που υπερέβαιναν όλων των άλλων, και τολμώ ειπείν, ήσαν τόσο εξαίρετα και καταπληκτικά, ώστε αυτοί οι άγιοι Άγγελοι δεν θα μπορούσαν, καταλεπτώς (με κάθε λεπτομέρεια), καθώς τα είπεν εκείνος». 

Ο σοφός και θεόληπτος Άγιος Ιερόθεος, αφού πλούτισε το κλεινόν Άστυ των Αθηνών με τη θεία διδασκαλία του και το πολύπλευρο έργο του ως άξιος συνεχιστής του μηνύματος της χριστιανικής αλήθειας, που δίδαξε ο Απόστολος Παύλος στη μέχρι πρότινος ειδωλολατρική Αθήνα, εκοιμήθη εν ειρήνη σε βαθύτατα γηρατειά κατά το τελευταίο τέταρτο του 1ου μ.Χ. αιώνα. Η αγία του ψυχή μετέβη στον αγωνοθέτη Κύριο και έλαβε τον αμάραντο στέφανο της αγιότητος και της δικαιοσύνης για να πρεσβεύει ακατάπαυστα στον Πανάγαθο Θεό για την ψυχική σωτηρία όλων μας. Η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας στις 4 Οκτωβρίου και η τιμία κάρα του φυλάσσεται ως ασύλητος και πολυτίμητος θησαυρός στην ομώνυμη Ιερά Μονή στα Μέγαρα Αττικής, η οποία ιδρύθηκε τον 11ο αιώνα και επανιδρύθηκε το 1930 μετά τη διάλυσή της επί των ημερών του βασιλέως Όθωνος. 
Εικόνα 3
Πλούσια είναι και η εικονογραφία του Αγίου Ιεροθέου με παλαιές εικονογραφικές παραστάσεις στο Πρωτάτο του Αγίου Όρους, στην ομώνυμη Ιερά Μονή των Μεγάρων και στις Ιερές Μονές Δαφνίου, Καισαριανής, Ασωμάτων Πετράκη, Οσίου Μελετίου και Κοιμήσεως Θεοτόκου Κλειστών. Το όνομα του πρώτου επισκόπου της πόλεως των Αθηνών, Αγίου Ιεροθέου, φέρει πολυπληθής συνοικία στο Περιστέρι, όπου με πρωτοβουλία του Συλλόγου «Άγιος Ιερόθεος» ανεγέρθηκε μεταξύ των ετών 1927 – 1930 ο πρώτος ιερός ναός προς τιμήν του Αγίου. Στις 31 Μαΐου 1970 θεμελιώθηκε ο νέος μεγαλοπρεπής ιερός ναός του Αγίου Ιεροθέου, ο οποίος εγκαινιάσθηκε με κάθε επισημότητα στις 8 Ιουνίου 1980. 

Η ολόθερμη ευχή όλων μας είναι να έχουμε στη ζωή μας τις ευχές και τις ευλογίες του Αγίου Ιεροθέου και να διδασκόμαστε από τη φιλόθεη βιοτή αυτού του θεολήπτου κήρυκος, κλεινού καθηγεμόνος και χαρισματικού ιεράρχου της Αποστολικής Εκκλησίας των Αθηνών, του οποίου το χαριτόβρυτο στόμα κατέστη «πηγή η αέναος η καταρδεύουσα άπαν της Εκκλησίας το πρόσωπον». 

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος 
Εκπαιδευτικός 

Βιβλιογραφία 

Βίος και Ακολουθία του εν αγίοις πατρός ημών Ιεροθέου επισκόπου Αθηνών, Β΄ Έκδοσις, Αθήναι 1980 

Εικόνες
  1. Φορητή εικόνα του Αγίου δια χειρός Φωτίου Κόντογλου στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου οδού Λευκωσίας Αθηνών.
  2. Η εφέστιος εικόνα του Αγίου Ιεροθέου. Χρονολογείται τον 16ο αιώνα και φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Αγίου Ιεροθέου Μεγάρων αττικής.
  3. Το καθολικό της ιστορικής Ιεράς Μονής Αγίου Ιεροθέου Μεγάρων Αττικής
-------------------------------------------------

Άγιος Ιερόθεος Κομπωτής

Άγιος Ιερόθεος Κομπωτής 
πηγή http://www.panoramio.com/photo/31004252?tag=%CE%9A%CE%BF%CE%BC%CF%80%CF%89%CF%84%CE%AE 
------------------------------------------

ΚΟΙΜ. ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΩΤΙΣΣΗΣ & ΑΓ. ΙΕΡΟΘΕΟΥ
ΣΤΑ ΜΕΓΑΡΑ

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Σήμερα...


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
ΙΕΡΟΘΕΟΣ



Βιογραφία

Ο Άγιος Ιερόθεος ήταν πλατωνικός φιλόσοφος και ένας από τα εννέα μέλη του Συμβουλίου της Γερουσίας του Αρείου Πάγου. Αφού δέχθηκε και διδάχθηκε την πίστη του Χριστού από τον Απόστολο Παύλο, χειροτονήθηκε πρώτος επίσκοπος Αθηνών. Μαθητής του υπήρξε ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης (βλέπε 3 Οκτωβρίου), ο οποίος στα συγγράμματά του πλέκει εγκώμια για τον δάσκαλό του.

Εκοιμήθη εν ειρήνη σε βαθιά γεράματα, μετά από πολύχρονη ποιμαντική και συγγραφική δραστηριότητα. Η τίμια κάρα του φυλάσσεται στο ομώνυμο μοναστήρι στα Μέγαρα Αττικής. Επίσης λείψανά του σώζονται στο Άγιον Όρος (Ι. Μ. Αγ. Παύλου) καθώς και στο παρεκκλήσιο του Αγίου Ανδρέα (Αρχιεπισκοπή Αθηνών).

Ο Μ. Γαλανός στο Συναξαριστή του αναφέρει ότι, είναι αδύνατο να διδάχτηκε από τον Απόστολο Παύλο ο Ιερόθεος πρώτος τη χριστιανική πίστη, διότι οι Πράξεις βεβαιώνουν ρητά ότι πρώτος πίστεψε με τη διδασκαλία του Απόστόλου Παύλου ο Διονύσιος. Αλλά και αν ακόμη ήταν Αρεοπαγίτης ή ακόμα σπουδαιότερο, πρώτος επίσκοπος της εκκλησίας Αθηνών, ήταν δυνατόν να παραλειφθεί μια τέτοια μεγάλη φυσιογνωμία για να συμπεριληφθεί απλά στη γενική έκφραση «ότι επίστευσαν και έτεροι»; Γι' αυτό λοιπόν λογικότερο είναι - συνεχίζει ο Μ. Γαλανός - να δεχτούμε, ότι μάλλον ο Ιερόθεος πίστεψε κατόπιν του Διονυσίου και απ' αυτόν διδάχτηκε, αφού έφυγε από την Αθήνα ο Παύλος. Αλλά όπως και αν έχουν τα πράγματα, βέβαιο είναι ότι ο Ιερόθεος ήταν άνδρας μεγάλης κοινωνικής παιδείας, έκανε πρώτος επίσκοπος Αθηνών και εργάστηκε για το ποίμνιο του με πίστη και πολύ ζήλο. Σύμφωνα μάλιστα με κάποια παράδοση, ο Ιερόθεος ήταν παρών και κατά την κοίμηση της Παναγίας στην Ιερουσαλήμ (15 Αυγούστου).

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ «Υπόφωτο»

  1. ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ «Υπόφωτο»
  2. {Μαλακτικό το φως του Οκτωβρίου.}
Βραχνή η περιπέτεια/ απ’ το πολύ να λέει πάει κι αυτό πάει κι αυτό. 
Μαλακτικό το φως του Οκτωβρίου.

Το πίνω. Αργά αργά. Ανακατεύοντας το συνεχώς/ προσεκτικά κι αργά. Μη και χυθεί σταγόνα/ από την αίσθηση που ζω που την πίνω αργά αργά/ σ’ ένα πολύ ρηχό φλιτζάνι. Πολύ ρηχό φλιτζάνι/ το φως του Οκτωβρίου. Έχει ένα λάσκο η ατμόσφαιρα. Την πας πιο δω πιο κει ανάλογα που θέλεις κάτι να αραιώσει, κάτι να γίνει πιο πυκνό. Έχει η ατμόσφαιρα/ αυτό που λέμε λιγοστεύει, είτε πρόκειται για φως/ για Θεό φθινοπώριασμα πίστης/ για υπόφωτο έρωτα. Ειν’ η ατμόσφαιρα/ διασκορπισμένο και σπασμένο το μακρύ τραγούδι της συνέχειας: τι απόγινε, τι απόγινες; Πάει αυτό πάει κι αυτό/ τραγουδιστά αποκρίνεται η λακωνική εξαφάνιση./ Αργά αργά μυθιστορίζεσαι. Έχει ένα άδειασμα η ατμόσφαιρα. Αραιοκατοικημένη η περιπάθεια. Εδώ εκεί να φανεί η πλάτη κάποιου φεύγω πάει κι αυτό πάει κι αυτό./ Άδειες ονοματοφωλιές σ’ εσοχές της φωνής/ ξεπουπουλιάσματα ύψους. Πεινασμένα φωνήεντα τσιμπάνε με το ράμφος τους/ ψόφια τζάμια. Μια κιτρινίλα. Όχι λαίμαργη./ τρώει αργά αργά το χρώμα. Μια κιτρινίλα στα φυτά, στα φιλάλληλα/ στα καταφύγια φάρδη. Μελανίες μελιστάλαχτοι σέρνουν νεκροφόρες φράσεις/ πάει κι αυτό πάει κι αυτό. Το κόρο του κίτρινου ψέλνει τη θεία Ακολουθία της απογύμνωσης. Ύφεση πολυφωνική./ Ακολουθώ. Προσέχοντας πού πατάω./ Παντού σπασμένο μάκρος. Μαλακιά και σκεπαστική η ατμόσφαιρα. Έτσι σου ‘ρχεται να την τραβήξεις ως επάνω να κουκουλωθείς/ να μη βλέπεις άλλο τι γρήγορα κι απρόσεχτα/ ανακατεύουν οι χαμοί ό, τι εμείς αργά αργά και προσεκτικά/ ανακατεύοντας καθυστερούμε να χυθείαπ’ το πολύ πολύ ρηχό φλιτζάνι.
ΠΙΝΑΚΑΣ Γ.ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Σήμερα...




ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ 

ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΥΜΝΟΛΟΓΙΚΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΟΥ


Βίος καὶ Πολιτεία τοῦ Ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυρας Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης εἶναι προστάτης τῶν Δικαστικῶν καὶ τοῦ Δικαστικοῦ Σώματος. Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στὶς 3 Ὀκτωβρίου καὶ ἀποτελεῖ ἕναν ἀπὸ τοὺς πρώτους Ἁγίους τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ Ἅγιος Διονύσιος ἦταν διάσημος Ἀθηναῖος, μὲ φιλοσοφικότατο νοῦ καὶ μέλος τοῦ ἀνώτατου Δικαστηρίου, τοῦ Ἄρειου Πάγου. Γεννήθηκε τὸ ἔνατο ἔτος μετὰ ἀπὸ τὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ στὴν Ἀθήνα καὶ ἐπὶ βασιλείας Αὐγούστου (27 π.Χ. - 14 μ.Χ.) ἀπὸ εὔπορη οἰκογένεια καὶ ἔλαβε πολυδύναμη μόρφωση. Ἡ ἀγάπη του γιὰ τὴ γνώση καὶ τὴ φιλοσοφία τὸν ὤθησε νὰ ἐπισκεφθεῖ τὴν Αἴγυπτο καὶ τὴ Μακεδονία.
Κατὰ τὴν παράδοση, ὅταν γινόταν ἡ Σταύρωση τοῦ Χριστοῦ καὶ σκοτίστηκε ὁ Ἥλιος, βρισκόταν στὴν Ἡλιούπολη (κοντὰ στὸ σημερινὸ Κάϊρο) μὲ τὸ φιλόσοφο Ἀπολλοφάνη καί, μετὰ τὴ βεβαίωση ὅτι τὸ φαινόμενο ἦταν ἀνεξήγητο, ἀναφώνησε: «ἢ ἡ φύση ἀλλοιώνεται, ἢ ὁ Θεὸς πάσχει». Στὸ Χριστιανισμὸ τὸν προσηλύτισε τὸ 52 μ.Χ. ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ιζ´ 34), ὅταν ἐπισκέφτηκε τὴν Ἀθήνα. Ὁ Διονύσιος θεωρεῖται συγγραφέας ἀρκετῶν θεολογικῶν συγγραμμάτων καὶ ἐπιστολῶν καὶ τιτλοφορεῖται ὡς ὁ πρῶτος Χριστιανὸς ἱεράρχης τῆς Ἀθήνας.
Πρῶτος τὸ βίο τοῦ Διονυσίου ἀναφέρει ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Σωφρόνιος, γράφοντας πρὸς τὸν Πάπα Ὀνώριο. Μαρτύρησε μὲ τὴν πυρὰ μᾶλλον στὴν ἐποχὴ τοῦ Δομετιανοῦ (81-96 μ.Χ.) ἢ τοῦ Τραϊανοῦ (98-117 μ.Χ.). Δυστυχῶς, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ πιὸ πάνω, ἐλάχιστα εἶναι γνωστὰ γιὰ τὴ ζωὴ τοῦ Ἁγίου.
Ὁ Ἄρειος Πάγος πῆρε τὸ ὄνομά του ἀπὸ τὸ πρῶτο δικαστήριο «ἀνδροφονιῶν» (ἐγκλημάτων φόνου) ποὺ ἱδρύθηκε μεταξὺ 1500 καὶ 1300 π.Χ., κατὰ τοὺς χρόνους τῆς βασιλείας τοῦ Κέκροπα καὶ τοῦ Θησέα, μὲ ἕδρα τὸν βραχώδη λόφο τοῦ Θεοῦ Ἄρεως ποὺ βρίσκεται βορειοδυτικὰ τῆς Ἀκρόπολης τῆς Ἀθήνας Πάνω στo λόφο αὐτό, κατὰ τὴν παράδοση, ἔγινε ἡ πρώτη «φονικὴ δίκη», κατὰ τὴν ὁποία οἱ δώδεκα Θεοὶ τοῦ Ὀλύμπου δίκασαν τὸν Ἄρη. Τὸ ἀνώτατο αὐτὸ δικαστήριο τῆς ἀρχαιότητας συγκροτεῖτο ἀπὸ ἰσόβια μέλη: τοὺς Ἀρεοπαγίτες, εἶχε ὅλες τὶς ἐξουσίες καὶ ὀνομαζόταν «ἡ ἐξ Ἀρείου Πάγου Βουλή». To 462 π.Χ. μέγα μέρος τῶν διοικητικῶν καὶ δικαστικῶν ἐξουσιῶν του περιῆλθε στὴν «Ἠλιαία» (ποὺ τὴν ἀποτελοῦσαν 6.000 αἱρετοὶ δικαστές), τὴ Βουλὴ καὶ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Δήμου. Μέχρι τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς χρόνους τὸ κύρος τoυ Ἀρείου Πάγου παρέμεινε ἀμείωτο.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Kevin Warwick - Ο Δρ Φρανκεστάιν του 21ου αιώνα

Από το περιοδικό Ε Νο 909 /14.9.2008
Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-
                                                                                                      
 








Λιλή Ζωγράφου







Λιλή Ζωγράφου ( 17-6-1922 έως 2-10-1998)

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 17 Ιουνίου του 1922, όπου πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Ο πατέρας της ήταν εκδότης εφημερίδας με τίτλο "Ανόρθωση" με ιδιαίτερα φιλελεύθερες ιδέες για την εποχή του και πάθος για τη δημοσιογραφία. Φοίτησε στο «Λύκειο Κοραής» και το «Καθολικό Γυμνάσιο Ουρσουλίνων» της Νάξου[εκκρεμεί παραπομπή]. Σπούδασε φιλολογία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής και ενώ ήταν έγκυος, φυλακίστηκε για αντιστασιακή δράση και γέννησε στην φυλακή την θυγατέρα της, μετέπειτα ποιήτρια Ρένα Χατζηδάκη (1943 – 2003). Μετά την απελευθέρωση, εργάσθηκε ως δημοσιογράφος σε γνωστά περιοδικά και εφημερίδες, ταξιδεύοντας παράλληλα πολύ στην Ευρώπη και στις Ανατολικές χώρες. Την περίοδο 1953 – 1954 έζησε στο Παρίσι. Δημοσίευσε μικρά έργα της σε λογοτεχνικά περιοδικά και πρωτοεμφανίστηκε στην βιβλιογραφία το 1949 με την συλλογή από νουβέλες «Αγάπη». 'Εγινε ευρύτερα γνωστή 10 χρόνια αργότερα, με το βιβλίο της για τον Νίκο Καζαντζάκη "«Νίκος Καζαντζάκης, ένας τραγικός»". Δημοσίευσε 24 βιβλία (μυθιστορήματα, νουβέλες και δοκίμια) που έχουν κάνει αλλεπάλληλες εκδόσεις. Έγραψε σημαντικά δοκίμια για Έλληνες και ξένους συγγραφείς. Επιπλέον, το μυθιστόρημά της «Η αγάπη άργησε μια μέρα» (1994) διασκευάστηκε για την ελληνική τηλεόραση. Ο λόγος της υπήρξε αντισυμβατικός και χαρακτηρίστηκε ως η σκοτεινή θεά Εκάτη της λογοτεχνίας μας.

"Αγάπη" (1949),
"Νίκος Καζαντζάκης - Ένας τραγικός" (1959),
"Βιογραφία- Άπαντα Μ.Πολυδούρη" (1961),
"Και το χρυσάφι των κορμιών τους" (1961),
"Οι καταραμένες" (1962),
"Οι Εβραίοι κάποτε (Μίκαελ)" (1966),
"Ο ηλιοπότης Ελύτης" (1961),
"Παιδεία ώρα μηδέν, ή της εκμηδένησης" (1972),
"Τι απόγινε κείνος που ήρθε να βάλει φωτιά" (1972),
«Αντιγνώση,τα Δεκανίκια του Καπιταλισμού» (1974) ,
"17 Νοέμβρη 1973- Η νύχτα της μεγάλης σφαγής" (1974),
"Κ. Καρυωτάκης - Μ. Πολυδούρη- Η αρχή της αμφισβήτησης" (1977),
"Επάγγελμα πόρνη" (1978),
"Η γυναίκα που χάθηκε καβάλα στο άλογο" (1981),
"Μου σερβίρετε ένα βασιλόπουλο παρακαλώ;" (1983),
"Η γυναίκα σου η αλήτισσα" (1984),
"Η Συβαρίτισσα" (1987) ,
"Νύχτωσε αγάπη μου Είναι χτες" (1990),
"Που έδυ μου το κάλλος" (1992),
"Παραλήρημα σε ντο μείζονα" (1992),
"Σύγχρονός μας ο Κάφκα" (1993),
"Η αγάπη άργησε μια μέρα" (1994),
"Από τη μήδεια στη Σταχτοπούτα- η ιστορία του φαλλού" (1998)
"Παλαιοπώλης Αναμνήσεων"(1998)

Δημοφιλείς αναρτήσεις