Η Μονή του Αγίου Μωυσή του Αιθίοπα

Στα Μονοπάτια των Μονών και των Μεγάλων Ζωγράφων

 

Η Μονή του Αγίου Μωυσή του Αιθίοπα

Η Μονή του Αγίου Μωυσή του Αιθίοπα (Ντάιρ Μαρ Μούσα αλ- Χαμπάσι) βρίσκεται σε μια απομακρυσμένη κοιλάδα πέρα από τα βουνά, στα ανατολικά της πόλης Νέμπεκ στην περιοχή Κάλαμος (Καλαμούν), 80 χλμ βορειοανατολικά της Δαμασκού. Βρίσκεται περίπου 1320 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και είναι ένα από τα ελάχιστα σωζόμενα μοναστήρια της ερήμου στην σύγχρονη Συρία. Το μοναστήρι του Αγίου Μωυσή χτίστηκε αρχικά από Ασσύριους μοναχούς κατά τον έκτο αιώνα ως ένα απομακρυσμένο ασκητήριο, μακρυά από τον υλικό και πολιτικό κόσμο, και πήρε το όνομα Άγιος Μωυσής από έναν Αιθίοπα μοναχό.
Η Μονή κάποτε ήταν ένα Ασσυριακό ( μονοφυσίτικο) Ορθόδοξο μοναστήρι και ήταν η έδρα της τοπικής επισκοπής και άκμασε μέχρι τον 15ο αιώνα, αλλά μετά από αυτό τον αιώνα έπεσε σε παρακμή. Κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα έπεσε στα χέρια της νεοσυσταθείσας Ασσυριακής Καθολικής Εκκλησίας και εγκαταλείφθηκε οριστικά κατά τη δεκαετία του 1830.
Η Μονή του Αγίου Μωυσή ανακαλύφθηκε και πάλι το 1982 από ένα νεαρό Ιταλό Ιησουίτη ο οποίος ήρθε στα βουνά της Καλάμου (Καλαμούν) για να βρεί πνευματικό καταφύγιο. Από τότε, στο μοναστήρι του Αγίου Μωησή, ο Πατέρας Paolo dall'Oglio έχει δημιουργήσει μια μικρή οικουμενική κοινότητα από ιερείς, μοναχούς και μοναχές. Η κοινότητα είναι ενεργή σε πολλά μέτωπα: αφιερώνει πολύ χρόνο για την προώθηση του διαλόγου και της κατανόησης μεταξύ διάφορων θρησκευτικών κοινοτήτων - Μουσουλμάνους, Χριστιανούς, Εβραίους, Ινδουιστές και Βουδιστές.
Η Μονή του Αγίου Μωυσή έχει προσελκύσει την προσοχή των ιστορικών τέχνης για τις τοιχογραφίες του ναού της, που μερικές χρονολογούνται από τον 11ο αιώνα. Αυτές οι συναρπαστικές τοιχογραφίες που είναι το καμάρι του μοναστηριού έχουν αποκατασταθεί από το Κεντρικό Ινστιτούτο Αποκατάστασης Αρχαιοτήτων στη Ρώμη, στο πλαίσιο της Συρο- ευρωπαϊκής συνεργασίας. Σήμερα, η Μονή του Αγίου Μωησή έχει καταστεί ένα από τα κορυφαία αξιοθέατα της Συρίας με χιλιάδες ανθρώπους από όλο τον κόσμο να το επισκέπτονται. Το μοναστήρι στις μέρες μας δέχεται τόσους πολλούς επισκέπτες, που ένα νέο μοναστήρι είναι υπό κατασκευή στο φαράγγι, στην άλλη πλευρά του ποταμού.

Για να Διαλύσετε το Φόβο. Γυρίστε και Κοιτάξτε τον Καταπρόσωπο

Τι είναι ο φόβος; Τι είναι η περιοχή της σκιάς; Μέχρι να τον κοιτάξετε καταπρόσωπο, ο φόβος υπάρχει συχνά σαν μια βαριά αίσθηση ανησυχίας. Υπάρχουν στιγμές που νιώθετε ανάλαφροι και χαρούμενοι, και στιγμές που δε νιώθετε έτσι. Αυτές οι βαρύτερες στιγμές είναι συχνά μια ένδειξη φόβου. Όσο πιο ψηλά ανεβαίνετε τόσο πιο πολύ θ' απαλλάσσεστε από το φόβο.

Για να Διαλύσετε το Φόβο.

Γυρίστε και Κοιτάξτε τον Καταπρόσωπο, γιατί Αυτά που Αντικρίζετε Διαλύονται μέσα στο Φως της Συνειδητότητας.

Ο φόβος στα κατώτερα επίπεδα υπάρχει με τη μορφή βαριών συναισθημάτων, σαν ένα βάρος, μια αίσθηση έντασης στο σώμα. Μπορεί να είναι μια αίσθηση βιασύνης, σαν να προσπαθείτε να κρυφτείτε κάτω από τη βιτρίνα της παραγωγικότητας, οπότε βρίσκεστε στο χώρο του πράττειν και όχι του είναι.

Όταν νιώθετε μια βαριά ή σκοτεινή αίσθηση ζητήστε από το φόβο να έρθει στη συνειδητότητά σας. 'Όλα εκείνα στα οποία γυρίζετε την πλάτη σας, θα μεγαλώσουν και θα γίνουν χειρότερα. Όταν είστε πρόθυμοι να σταθείτε και ν' αντικρύσετε αυτό που φοβάστε, το σύμπαν θα σας βοηθήσει να ελευθερωθείτε και να θεραπευτείτε. Πολλοί από σας φοβάστε ότι είστε μόνοι; πιστεύετε ότι πρέπει να τ' αντιμετωπίζετε όλα μόνοι σας. Μπορεί να νιώθετε το μεγάλο βάρος της ευθύνης, όμως το σύμπαν είναι γεμάτο φίλους, θεραπευτές και βοηθούς. Όσο πιο πολύ αρχίσετε να θεραπεύετε εκείνους με τους οποίους έρχεστε σ' επαφή, τόσο πιο πολλή θεραπεία θα επιστρέψει σ' εσάς. Η λήψη και η προσφορά θεραπείας είναι ο δρόμος που οδηγεί στην ανώτερη ενέργεια.

Ο φόβος μπορεί συχνά ν' αντιμετωπιστεί και να μετασχηματιστεί με την αναπνοή και τη χαλάρωση του σώματος. Μπορεί επίσης ν' αντιμετωπιστεί με την πράξη. Όταν νιώθετε αρνητική ενέργεια σε κάποιον άλλο, ένα συναίσθημα που δε σας αρέσει, μη γυρίσετε και κρυφτείτε απ' αυτό. Πρώτα, παγώστε τις κρίσεις σας και μετά ζητήστε από το σύμπαν να σας καθοδηγήσει για το τι πρέπει να κάνετε (αν πρέπει να κάνετε κάτι). Το σύμπαν σας στέλνει πάντα βοήθεια όταν τη ζητάτε. Μπορεί να έρθει στις σκέψεις σας με τη μορφή ενοράσεων ή αποκαλύψεων: μπορεί να έρθει μέσα από κάτι που βλέπετε ή διαβάζετε ή μπορεί να έρθει μέσα από κάτι που ακούτε. Όταν νιώθετε κάποια αρνητικότητα στον άλλο, μπορείτε να την εμποδίσετε να σας επηρεάσει ρωτώντας πώς μπορείτε να θεραπεύσετε και να βοηθήσετε αυτό το άτομο στην ανάπτυξή του. Θα δείτε τότε πως οι άλλοι θα ψάξουν να βρουν τρόπους για να κάνουν τον ίδιο πράγμα για σας. Αν δεν μπορούν να σας ανταποδώσουν την ίδια ενέργεια θεραπείας και αγάπης θα φύγουν σιγά-σιγά από τη ζωή σας, ή θα δείτε ότι δε θα δημιουργείτε τόσες πολλές ευκαιρίες για να είστε μαζί τους.

Ποιος είναι ο φόβος που προκαλεί η αντίληψη της ενέργειας, ποιος είναι ο φόβος μήπως βρούμε αρνητική ενέργεια στους άλλους; Είναι ο φόβος μήπως σας βλάψουν; Είναι η πεποίθηση ότι οι άλλοι θα σας κατεβάσουν χαμηλά ή θα σας μειώσουν; Όταν αντιλαμβάνεστε συνειδητά το φόβο σας για την αρνητική ενέργεια, όταν είστε σ' επαφή με το πώς νομίζετε ότι μπορεί να σας βλάψει η αρνητική ενέργεια, τότε έχετε μια βάση για ν' αρχίσετε να δουλεύετε μ' αυτήν. Μόνο αν αντιμετωπίσετε κι αναγνωρίσετε το φόβο σας για την αρνητική ενέργεια θα μπορέσετε να τη μετουσιώσετε σ' αβλαβή ενέργεια. Και πάλι, η θετική θεραπευτική ενέργεια είναι ισχυρότερη από την αρνητική.

Ο φόβος μπορεί να δημιουργηθεί σ' οποιονδήποτε τομέα όπου οι εικόνες σας για το ποιοι είστε τώρα δεν ταιριάζουν με τις εικόνες σας για το ποιοι θέλετε να είστε. Γιατί φοβάστε αυτό που δεν είστε; Νιώθετε ότι είστε απογοητευμένοι με τον εαυτό σας, ότι έχετε προδώσει τον εαυτό σας;

Αγαπάτε και Δέχεστε τον Εαυτό σας όπως Είναι, όχι όπως Θα Είναι ή όπως θα Έπρεπε να Είναι.

Αν αγαπάτε τον εαυτό σας γι αυτό που είναι, ζείτε στο παρόν το οποίο είναι η πύλη της προσωπικής δύναμης. Αν αγαπάτε μόνο αυτό που θα γίνετε τότε είστε έξω από το σώμα σας, και ζείτε σ' ένα μέλλον που δεν μπορείτε να επηρεάσετε (μέχρι να γίνει παρόν και να μπορέσετε να δράσετε σ' αυτό). Κοιτάξτε το ποιος είστε, συγκρίνετέ το με το ποιος θέλετε να είστε και ρωτήστε τον εαυτό σας γιατί δεν ταιριάζουν μεταξύ τους. Ρωτήστε, «αυτό που θέλω να είμαι ταιριάζει πραγματικά με το ποιος είμαι ή είναι κάτι που μου είπαν ότι πρέπει να είμαι» Όσο περισσότερο καθαρίσετε τον εαυτό σας από τα προγράμματα, τις προσδοκίες και τις εικόνες που έχουν οι άλλοι για σας, τόσο πιο δυνατοί θα γίνετε. Πολλές απ' αυτές τις μελλοντικές εικόνες προϋποθέτουν να ικανοποιήσετε μη ρεαλιστικά ή ακατάλληλα κριτήρια που σας έχουν δοθεί από άλλους. Πολλά απ' αυτά τα ιδανικά αντιπροσωπεύουν πεποιθήσεις άλλων τις οποίες προσπαθείτε να επιβάλλετε στον εαυτό σας. Κοιτάξτε καθαρά τις προσδοκίες που έχετε για τον εαυτό σας, ιδιαίτερα εκείνες που συστηματικά δεν καταφέρνετε να τις ικανοποιήσετε. Μπορεί ν' αποτελούν ενδείξεις κάποιων τομέων στους οποίους αυτό που θέλετε να είστε δεν ταιριάζει με τις αληθινές σας ανάγκες. Ο πόνος που νιώθετε μ' αυτή τη διαφορά, η βαριά αίσθηση, ο φόβος ή το σκοτάδι μπορούν να υπάρξουν μόνον επειδή προσπαθείτε να «φορέσετε» μια ενέργεια που δε σας ανήκει.

ΡΑΛΛΟΥ ΜΑΝΟΥ( 1915-15/10/1988)

ΡΑΛΛΟΥ ΜΑΝΟΥ( 1915-15/10/1988)

H Ραλλού Μάνου γεννήθηκε το 1915 και πέθανε στις 15 Οκτωβρίου 1988, ήταν ελληνίδα χορογράφος, χορεύτρια και μία από τις χαρισματικές προσωπικότητες του 20ού αιώνα. Άφησε με τη ζωή και το έργο της ανεξίτηλα τα ίχνη του οράματoς που έθρεψε για τον χορό και την τέχνη. Αληθινή αρχόντισσα με την εκ μητρός και πατρός καταγωγή της (οικογένειες Μαυροκορδάτου, Μάνου και Τομπάζη), έφερε στην προσωπικότητά της δύο γόνιμα συστατικά στοιχεία: εκλεπτυσμό, καλλιέργεια από τη μια και βαθύτατη αίσθηση της ελληνικότητας από την άλλη, σεμνή και αποτελεσματική φιλοπατρία. Έζησε στο νησί της Ύδρας.

Το 1933, νεαρή απόφοιτος της σχολής Ουρσουλινών της Τήνου, ξεκίνησε σπουδές χορού κοντά στην Κούλα Πράτσικα. Αυτή ήταν η αρχή μιας γόνιμης περιπλάνησης στον κόσμο της Τερψιχόρης, που την ακολούθησε κύκλος συστηματικής μαθητείας στο Παρίσι και το Μόναχο, έπειτα μεταπτυχιακών σπουδών στη Νέα Υόρκη, όπου και γνώρισε την Martha Graham. Το 1951 ιδρύει το «Ελληνικό Χορόδραμα», στο οποίο παρουσίαζε χοροδράματα βασιζόμενα στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία και το οποίο και διευθύνει ως τον θάνατό της.

Οι χορογραφίες και οι παραστάσεις της δεν αποτέλεσαν μόνον ενσυνείδητο επίτευγμα σύζευξης της παράδοσης και της νεωτερικότητας, αλλά και συνδέθηκαν οργανικά με μια κρίσιμη, μεταιχμιακή εποχή της νεοελληνικής πνευματικής και καλλιτεχνικής ζωής. Οι αναζητήσεις της συνταιριάστηκαν με αυτές μιας πλειάδας ανθρώπων του πνεύματος και των τεχνών, καθώς τα οράματά τους διασταυρώθηκαν στο θέατρο, τη μουσική, την εικαστική απεικόνιση, καινοτομίες που σφράγισαν τα δύο τρίτα του περασμένου αιώνα.Έργα της παρουσιάστηκαν πολύ συχνά στο θέατρο Ηρώδου του Αττικού στην Αθήνα ενώ συνεργάστηκε με τους Έλληνες συνθέτες Μάνο Χατζηδάκη, Μίκη Θεοδωράκη, Γιώργο Τσαγγάρη και Γιώργο Σισιλιάνο.

Οταν το 1999 ο εκδημήσας πλέον σύζυγός της ακαδημαϊκός Παύλος Μυλωνάς εμπιστεύθηκε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών την καταγραφή και την αξιοποίηση του αρχείου της μεγάλης χορογράφου, μια νέα έκπληξη ερχόταν να προστεθεί. Διορατική ως προς την ουσία του έργου της και τη σημασία διατήρησής του ως τμήματος της ιστορικής μνήμης, είχε την πρόνοια να συγκροτήσει και να διαφυλάξει ένα συστηματικό προσωπικό αρχείο.

Ανέρχεται σε 192 φακέλους που περιέχουν συγκεντρωμένα στοιχεία για τη δράση του «Ελληνικού Χοροδράματος», τις παραστάσεις, τις περιοδείες του, αρχείο αλληλογραφίας με διεθνείς προσωπικότητες της εποχής (αρχείο δηλαδή εξερχομένων και εισερχομένων εγγράφων), προσωπικές σημειώσεις κ.λπ. http://www.palo.gr/

Σήμερα...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ  ΦΗΛΙΞ

πηγή http://www.xfd.gr

Ιωήλ, ο προφήτης της Πεντηκοστής

Οκτώβριος
2 απαντήσεις ☞ http://www.xfd.gr/?p=1930 Εκτύπωση

«Ο Γιαχβέ είναι Θεός» σήμαινε το όνομά του, αλλά και ολόκληρη η ζωή του ήταν ταγμένη στην υπηρεσία του ενός αληθινού Θεού.

Ο Ιωήλ είναι ένας προφήτης από την ευλογημένη χορεία των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, του οποίου το μικρό σε έκταση γραπτό έργο τον κατατάσσει ανάμεσα στους «ελάσσονες» προφήτες. Η αγία μας Εκκλησία προβάλλει την προσωπικότητά του στις 19 Οκτωβρίου, ημέρα εορτής της μνήμης του, όμως η ιστορία δεν κατέγραψε πληροφορίες για το πρόσωπό του. Ωστόσο ο λόγος του, λόγος Θεού, ακριβώς εξαιτίας της ιερής του προέλευσης διασώθηκε και καταχωρίσθηκε ανάμεσα στα προφητικά βιβλία της Αγίας Γραφής.

Δεν εξαιρείται κι εκείνος από τη βαριά αποστολή των προφητών, να σημάνουν την οργή του Θεού για την αμαρτία του λαού.

«Σαλπίσατε σάλπιγγι εν Σιών, κηρύξατ’ εν όρει αγίω μου, και συγχυθήτωσαν πάντες οι κατοικούντες την γην, διότι πάρεστιν ημέρα Κυρίου, ότι εγγύς…» (Ιλ. Β΄1).

Ο άγιος του Θεού απεσταλμένος σημαίνει το συναγερμό εμπρός στη θεομηνία, αλλά και με τη νηφαλιότητα τού φωτισμού του Θεού υποδεικνύει τη θεραπεία. Η έμπρακτη μετάνοια είναι αυτή που μπορεί μόνη να διεγείρει το έλεος του Θεού. Ο Ιωήλ αφήνει το στόμα του να λαλήσει στον απόηχο της φωνής του Θεού: «Και νυν λέγει Κύριος ο Θεός υμών· επιστράφητε προς με εξ όλης της καρδίας υμών και εν νηστεία και εν κλαυθμώ και εν κοπετώ· και διαρρήξατε τα καρδίας υμών και μη τα ιμάτια υμών και επιστράφητε προς Κύριον τον Θεόν υμών, ότι ελεήμων και οικτίρμων εστί, μακρόθυμος και πολυέλεος και μετανοών επί ταις κακίαις» (Ιλ. β’ 12-13). Ο λαός υπακούει και οι ιερείς του αναφωνούν προς το Θεό: « Φείσαι, Κύριε, του λαού σου και μη δως την κληρονομίαν σου εις όνειδος του κατάρξαι αυτών έθνη…» (Ιλ. β’ 17). Ο Θεός αποκαλύπτει στον προφήτη του την ευαρέσκειά τοιυ για τη μετάνοια του λαού και ο Ιωήλ διακηρύττει με χαρά την καταλλαγή και την ευλογία: «Και εζήλωσε Κύριος την γην αυτού και εφείσατο του λαού αυτού (…) και επιγνώσεσθε ότι εν μέσω του Ισραήλ εγώ ειμί, και εγώ Κύριος ο Θεός υμών, και ουκ έστιν έτι πλην εμού, και ου μη καταισχυνθώσιν έτι ο λαός μου εις τον αιώνα» (Ιλ. β΄ 18,27).

Ορόσημο στις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, που διαπερνούν το βαθύ ποτάμι των αιώνων το μυστικό αυτό χρονοδιάγραμμα της εβδόμης ημέρας στο σχέδιο της θείας οικονομίας, στέκει η ολοκάθαρη προφητεία του Ιωήλ υιού Βαθουήλ, από την προ Χριστού όχθη της Ιστορίας για την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στη Νέα Σιών της Χάριτος, την Αγία του Χριστού Εκκλησία: «Και έσται μετά ταύτα και εκχεώ από του πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα, και προφητεύσουσιν οι υιοί υμών και αι θυγατέρες υμών και οι πρεσβύτεροι υμών ενύπνια ενυπνιασθήσονται και οι νεανίσκοι υμών οράσεις όψονται» (Ιλ. γ΄ 1).

Ο Ιωήλ, προφήτης με χριστολογική και εσχατολογική εμβέλεια πνεύματος και λόγου, εντολοδόχος της αγάπης του Θεού για τους κεκλημένους του νέου λαού Του, αποκαλύπτει με ευκρίνεια και τα σημεία που θα προηγηθούν της Δευτέρας Παρουσίας: «Και δώσω τέρατα εν ουρανώ και επί της γης, αίμα και πυρ και ατμίδα καπνού· ο ήλιος μεταστραφήσεται εις σκότος και η σελήνη εις αίμα πριν ελθείν την ημέραν Κυρίου την μεγάλην και επιφανή» (Ιλ. γ’ 3-4).

Πρόκληση ήταν και θα είναι για την ανθρώπινη λογική η γνώση του μέλλοντος, του εγγύτερου και του απώτερου. Ο τεχνοκράτης και αποστάτης από τη γνώση του Θεού ανθρώπινος νους αγωνιά και ωχριά μπροστά στο αύριο και αποτολμά με θρασύτητα να συμβουλεύεται το σκοτιστή διάβολο, για να διεισδύσει στο σκοτάδι πέραν του τώρα.

Οι προφήτες, στόματα και όμματα του Θεού, διασπούν ριζοσπαστικά το φράγμα του χρόνου, γιατί απλά και ταπεινά είναι ταγμένοι υπηρέτες του Παντογνώστη Θεού που δημιουργεί, καλλιεργεί, αναπλάθει τον ιστορικό χρόνο και τον αναβιβάζει στο θρόνο της αιωνιότητας.

Ο άγιος προφήτης Ιωήλ, ένας κι αυτός ανάμεσά τους, βλέποντας το μέλλον λουσμένο στο φως της όγδοης ημέρας, διαβεβαιώνει αβίαστα και αδιαμφισβήτητα τους πιστεύοντας ότι «Κύριος κατασκηνώσει εν Σιών» (Ιλ. δ’ 21)

ΦΙΛΟΘΕΗ Χ.Τ.

πηγή http://www.stavrianakis.gr   Η ΑΓΙΑ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ

    Στις 19 Οκτωβρίου η Εκκλησία μας γιορτάζει τη μνήμη της Οσίας Κλεοπάτρας  και του Αγίου Ουάρου που μαρτύρησε κατά το διωγμό του Μαξιμιανού το 305 μ.Χ. στην Αίγυπτο,  αφού προηγουμένως βασανίστηκε.
    Στον τόπο του μαρτυρίου βρέθηκε και η Οσία Κλεοπάτρα που παρακολούθησε από κοντά το βασανισμό του Αγίου. Κατάγονταν από την Παλαιστίνη και ήταν σύζυγος αξιωματικού της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Είχε όμως την ατυχία να χάσει από νωρίς το σύζυγό της και ζούσε με το μονάκριβο παιδί της Ιωάννη, που ήταν η μοναδική ελπίδα στη ζωή της. ΄Ηταν πάρα πολύ πλούσια και συχνά στο μυαλό της ερχόταν η σκηνή του μαρτυρίου του Αγίου για τον οποίο ένιωθε μεγάλη θλίψη και υπόφερε κατάκαρδα. Παρακαλούσε λοιπόν το Θεό με νηστείες και προσευχές και ζητούσε να την πληροφορήσει ποιο είναι το κέρδος του  Μάρτυρα  στην άλλη ζωή.

   Αυτές τις σκέψεις έκανε η Οσία για το Μάρτυρα και κάποια στιγμή παίρνει τη μεγάλη απόφαση. Παρέα με το γιό της και με αρκετούς χριστιανούς τους οποίους επέλεξε προσεκτικά γιατί υπήρχε ο κίνδυνος να κατηγορηθεί ότι ήταν χριστιανή, πηγαίνει στον τάφο του Αγίου. Τον ανοίγει και αφού τον αρωματίζει κατάλληλα, παραλαμβάνει το σώμα του και το πηγαίνει στο σπίτι της. Το ενταφιάζει κάτω από το κρεβάτι της και άρχισε να το φροντίζει με ευλάβεια και να του διατηρεί άσβηστο το κανδήλι του.

   Μετά από λίγα χρόνια που βασίλεψε ο Μέγας Κωνσταντίνος και που σταμάτησαν οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών, η Οσία Κλεοπάτρα ήθελε να φύγει από την Αίγυπτο και να επιστρέψει πίσω στην πατρίδα της, την Παλαιστίνη. Ήθελε όμως να πάρει μαζί της και τον πολύτιμο θησαυρό που είχε στο σπίτι της, το λείψανο του Αγίου. Δεν επιτρέπονταν όμως να μεταφέρει νεκρό σώμα, αν προηγουμένως δεν το δήλωνε στις τοπικές αρχές. Άρχισε λοιπόν να δρομολογεί τη διαδικασία που απαιτούνταν  να της δοθεί η άδεια, προκειμένου να μπορέσει να το μεταφέρει. Έπρεπε όμως προηγουμένως να δώσει και τις κατάλληλες εξηγήσεις που αναφέρονταν στην ταυτότητα του νεκρού αλλά και για τον τρόπο του θανάτου του. Προσποιείται λοιπόν, ότι το νεκρό σώμα ανήκει στον πεθαμένο σύζυγό της και ότι η τελευταία του επιθυμία ήταν, να ενταφιαστεί στον τόπο καταγωγής του  με τις τιμές που  ταιριάζουν σαν στρατιωτικός που ήταν, για τα ανδραγαθήματά του. Έτσι κατάφερε και της δόθηκε η άδεια της μεταφοράς του νεκρού, από τον έπαρχο της περιοχής.

   Βάζει λοιπόν μπροστά τη διαδικασία της μεταφοράς, φροντίζοντάς το κατάλληλα και φορώντας του την πιο λαμπρή φορεσιά του συζύγου της. Όταν έφθασαν κοντά στο όρος Θαβώρ σε μια κωμόπολη που την ονόμαζαν Έδρα, το ενταφίασαν με όλες τις τιμές αλλά και με κάθε μεγαλοπρέπεια. Έτσι ενώ στην αρχή το μυστικό της Οσίας κρατήθηκε, όμως σιγά-σιγά άρχισε να αποκαλύπτεται από μόνο του. Ο τάφος του Αγίου άρχισε να εκπέμπει ευωδία και να ευωδιάζει όλη τη γύρω περιοχή.  Καθημερινά λοιπόν επισκέπτονταν τον τάφο του Αγίου οι χριστιανοί προσφέροντας θυμίαμα και κρατώντας άσβηστο το κανδήλι του. Συγχρόνως όμως γιατρεύονταν και από τις τυχόν αρρώστιες ή απαλλάσσονταν από τις επιθέσεις των πονηρών πνευμάτων, μόλις πλησίαζαν στον τάφο του. Η Οσία Κλεοπάτρα βλέποντας αυτή την τιμή για τον Άγιο, αποφάσισε να οικοδομήσει ναό στο όνομα του Μάρτυρα. Ο ναός χτίστηκε πολύ γρήγορα και άρχισε η Οσία να προγραμματίζει τα εγκαίνιά του που ήθελε να γίνουν με κάθε μεγαλοπρέπεια. Ήθελε όμως πριν από τα εγκαίνια να ζητήσει από την Ρωμαϊκή εξουσία να απονείμουν κάποια τιμητική διάκριση στο παιδί της. Η ανταπόκριση ήταν άμεση. Της στάλθηκαν τα μετάλλια τα οποία τοποθέτησε επάνω στον τάφο του Αγίου προκειμένου να ευλογηθούν πρώτα και μετά να τα φορέσει το παιδί της.

   Όταν πλέον ο ναός αποπερατώθηκε και ήταν όλα έτοιμα να γίνουν τα εγκαίνια, η Οσία κάλεσε όλους τους Επισκόπους,  τους Πρεσβυτέρους της Επαρχίας αλλά και όλους τους Χριστιανούς, να παρευρεθούν  στην τελετή των εγκαινίων. Η τελετή ξεκίνησε με ολονύκτιες ακολουθίες με κάθε λαμπρότητα και τελείωσε με την τέλεση της Θείας Λειτουργίας. Είχε δε ετοιμαστεί πλούσιο τραπέζι από την Οσία για όλους τους καλεσμένους τους οποίους θα περιποιόταν προσωπικά η ίδια με το παιδί της. ΄Ετσι έφθασε στο τέλος της η γιορτή των εγκαινίων με κάθε μεγαλοπρέπεια και οι καλεσμένοι άρχισαν να αποχωρούν ο ένας μετά τον άλλο. Κατάκοποι και οι δυο τους από την κούραση προτίμησαν να ξεκουραστούν λίγο παρά να βάλουν κάτι στο στόμα τους, παρόλο που ήταν νηστικοί.

   Ο ύπνος άρχισε να πολιορκεί το παιδί της που μόλις και μετά βίας κρατούσε τα βλέφαρά του ανοικτά. Το πλησιάζει να το χαϊδέψει και διαπιστώνει με μεγάλη της έκπληξη, ότι το παιδί της έκαιγε στον πυρετό. Του αρχίζει αμέσως τα γιατροσόφια της και πριν ακόμη έλθει η χαραυγή, το μονάκριβο παιδί της νικημένο από την όποια αρρώστια είχε, βρίσκονταν νεκρό στο κρεβάτι του. Ο πόνος της μεγάλος και ο καημός της δυσβάστακτος. Χάθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη όλα της τα όνειρα και έχασε όλες τις  ελπίδες που έτρεφε για το παιδί της. Τα δάκρυα της έτρεχαν ασταμάτητα. Τα πόδια της άρχισαν να μην τη στηρίζουν. Βρήκε όμως το κουράγιο να σηκώσει το παιδί της και να το πάει στην Εκκλησία που οικοδόμησε για το Μάρτυρα. Το τοποθέτησε επάνω στη Λάρνακα των λειψάνων του Αγίου και γονατιστή ξέσπασε σε σπαρακτικό θρήνο. Απαιτούσε από τον Άγιο να της αναστήσει το παιδί της, υπενθυμίζοντάς του συγχρόνως και όλα εκείνα που έκαμε για τη Χάρη του. Μέσα στα αναφιλητά της, αποκαμωμένη από τον πόνο την παίρνει ο ύπνος και βλέπει ένα θαυμάσιο όνειρο, που παρηγόρησε την καρδιά της.

  Μπροστά στα πονεμένα μάτια της ανοίγει διάπλατα ο ουρανός και μέσα σ’ ένα υπέρλαμπρο φως παρουσιάζεται ο μάρτυρας του Χριστού στεφανωμένος με ολόχρυσο στεφάνι και να κρατά από το χέρι το παιδί της, που φορούσε και αυτό ολάνθιστο στεφάνι στο κεφάλι του. Αυτή είναι η ανταπόδοση για ότι έκαμες για μένα, όταν γονατιστή με παρακαλούσες και μου ζητούσες να κάμω τις όποιες χάρες ήθελα, για το παιδί σου.

  Αυτή τη δόξα γνώρισε το παιδί της, που σαν βάλσαμο παρηγοριάς χύθηκε στην πονεμένη της καρδιά. Βρήκε το κουράγιο και το έθαψε δίπλα στον τάφο του Μάρτυρα και φρόντιζε καθημερινά και τους δυο τάφους. Μοίρασε την περιουσία της στους πτωχούς και πέτυχε τέτοια ψυχική καθαρότητα με νηστείες και προσευχές, που κάθε Κυριακή έβλεπε τα δυο αγαπημένα της πρόσωπα, όπως της εμφανίστηκαν στο όνειρο.

  Όταν έφθασε σε προχωρημένη ηλικία παρέδωσε το πνεύμα της στο Θεό της ειρήνης έχοντας δώσει παραγγελία να ταφεί δίπλα στους δυο τάφους των αγαπημένων της προσώπων.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΑΤΖΗΣ «.Η συγνώμη»

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

                                                               ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΑΤΖΗΣ 

             «Η συγνώμη»

Η ελάχιστη συγνώμη μας
να στρώσουμε τα ποιήματά μας
πορφυρό χαλί

στις λεωφόρους του μέλλοντος

να διαβούν οι νέοι
με τα χέρια υψωμένα
σε γροθιές διεκδίκησης

με την ελπίδα να μεταλάβουν
τουλάχιστον αυτοί
την ύστατη δικαίωση

Κυδώνια γεμιστά με κιμά στο φούρνο

Απλές λύσεις

 
 Κυδώνια γεμιστά με κιμά στο φούρνο
• 6 κυδώνια
• 350γρ. αρνίσιο ή βόειο κιμά
• 1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο

• 50γρ. κουκουνάρια,καβουρδισμένα στο φούρνο
• 2 κουταλιές της σούπας βούτυρο
• 3 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
• ½ κουταλιά του γλυκού κανέλα
• 1 πρέζα γαρύφαλλο τριμμένο
• Αλάτι
• ι½ κουταλιά του γλυκού πιπέρι

Πλένουμε τα κυδώνια. Τα ζεματάμε σε βραστό νερό για 5 λεπτά. Κόβουμε λίγο από το επάνω μέρος και το κρατάμε για καπάκι.

Αδειάζουμε με το κουτάλι αρκετή από την ψίχα και μαζί αφαιρούμε και το κεντρικό στέλεχος που περιλαμβάνει και τα κουκούτσια.

Σοτάρουμε το κρεμμύδι με το βούτυρο.Προσθέτουμε τον κιμά και τον ανακατεύουμε, μέχρι να ροδίσει. Ρίχνουμε τα καρυκεύματα και τα κουκουνάρια ροδισμένα. Κατεβάζουμε τη γέμιση από τη φωτιά.

Τοποθετούμε τα κυδώνια σε ταψί φούρνου. Τα γεμίζουμε με τον κιμά και τα σκεπάζουμε με τα καπάκια τους. Τα περιχύνουμε με το ελαιόλαδο και με 1 φλιτζάνι τσαγιού καυτό νερό.

Ψήνουμε τα κυδώνια στο φούρνο στους 180oC, μέχρι να μαλακώσουν και να ροδίσουν περίπου για 30 -35 λεπτά.

ab.gr

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

δύο επιλογές: Να πεθάνει ή να περάσει μια επώδυνη διαδικασία αλλαγής ;

7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας

Ο αετός είναι ο μακροβιότερος από τα αρπακτικά πτηνά.
Μπορεί να ζήσει μέχρι 70 χρόνια, αλλά για να φθάσει σε αυτή την ηλικία
πρέπει να πάρει μια σκληρή απόφαση.

Στα 40 του, τα μακριά και ευέλικτα νύχια του δεν μπορούν

πλέον να αρπάξουν τη λεία του για να τραφεί.

Το μακρύ και κοφτερό ράμφος του γίνεται πολύ κυρτό.
Τα υπερήλικα και βαριά φτερά του,
που οφείλονται στα πυκνά του πούπουλα,
κολλάνε στο στήθος του και τον δυσκολεύουν
στο πέταγμα.

Του μένουν, λοιπόν, δύο επιλογές:
Να πεθάνει ή να περάσει μια επώδυνη διαδικασία
αλλαγής που διαρκεί 150 ημέρες.

Η διαδικασία απαιτεί να πετάξει στην κορυφή ενός βουνού
και να παραμείνει στη φωλιά του.
Εκεί ο αετός χτυπάει το ράμφος του σε ένα βράχο μέχρι να το αποκόψει.
Αφού το αποκόψει, ο αετός θα περιμένει
να φυτρώσει καινούργιο και έπειτα
θα αποκόψει τα νύχια του.

Αφού φυτρώσουν τα καινούργια του νύχια,
ο αετός αρχίζει να μαδάει τα γερασμένα του φτερά.
Μετά από πέντε μήνες, ο αετός
πραγματοποιεί τη διάσημη πτήση της αναγέννησής του
και ζει ακόμη 30 χρόνια.

Γιατί χρειάζεται η αλλαγή;
Πολλές φορές για να επιβιώσουμε πρέπει να
ξεκινήσουμε μια διαδικασία αλλαγής.
Μερικές φορές έχουμε ανάγκη να απαλλαγούμε΄
από παλιές αναμνήσεις, συνήθειες
και ξεπερασμένες παραδόσεις.
Μόνο αν απαλλαγούμε από παλιά φορτία,
μπορούμε να εκμεταλευτούμε το παρόν.

— με Τάσος Βάγγαλης

Κ.ΚΡΥΣΤΑΛΛΗΣ «ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ»

Κ.ΚΡΥΣΤΑΛΛΗΣ «ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ»

Πίσω από μακρινές κορφές ο ήλιος βασιλεύει,
και τ’ ουρανού τα σύνορα χίλιες βαφές αλλάζουν,
πράσινες, κόκκινες, ξανθές, ολόχρυσες, γαλάζες,

κι ανάμεσά τους σκάει λαμπρός λαμπρός ο Αποσπερίτης.
Την πύρη του καλοκαιριού την σβηεί γλυκό αγεράκι
που κατεβάζουν τα βουνά, που φέρνουν τ’ ακρογιάλια.
Ανάρια τα κλωνάρια του κουνάει ο γερο-πεύκος,
και πίνει και ρουφάει δροσιά κι αχολογάει και τρίζει,
η βρύση η χορταρόστρωτη δροσίζει τα λουλούδια,
και μ’ αλαφρό μουρμουρητό γλυκά τα νανουρίζει•
θολώνει πέρα η θάλασσα, τα ριζοβούνια ισκιώνουν,
τα ζάλογκα μαυρολογούν, σκύβουν τα φρύδια οι βράχοι,
κι οι κάμποι γύρου οι απλωτοί πράσινο πέλαο μοιάζουν.

Απ’ όξω, από τα οργώματα, γυρνούνε οι ζευγολάτες,
ηλιοκαμένοι, ξέκοποι, βουβοί, αποκαρωμένοι,
με τους ζυγούς, με τα βαριά τ’ αλέτρια φορτωμένοι,
και σαλαγούν από μπροστά τα δυο καματερά τους,
τρανά, στεφανοκέρατα, κοιλάτα, με μακριά τραχηλιά τραχηλάτα,
«Oώ! φωνάζοντας, οώ! Μελισσηνέ, Λαμπίρη»•
κι αργά τα βόδια περπατούν και πού και πού μουγκρίζουν.
Γυρνούνε από τα έργα τους οι λυγερές, γυρνούνε
με τα ζαλίκια αχ τη λογγιά, με τα σκουτιά αχ το πλύμα,
με τες πλατιές των τες ποδιές σφογγίζοντας τον ίδρω•
και σ’ όποιο δέντρο κι αν σταθούν, σ’ όποιο κοντρί ακουμπήσουν,
εις το μουρμούρι του κλαριού, εις τη θωριά του βράχου
γλυκόν γλυκό και πρόσχαρον χαιρετισμό ξανοίγουν:
«Γεια και χαρά στον κόσμο μας, στον όμορφό μας κόσμο!»

ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ

ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ

“...Εγώ ο άνθρωπος , τέλος δεν έχω...”

Ο Χαλίλ Γκιμπράν δεν ήταν μόνο ένας ποιητής αλλά και ένας φιλόσοφος. Ήταν ένας μάγος των ψυχών, όπως αναφέρει ο μύθος για τον Ορφέα, μόνο που αυτός μάγευε όχι με την φλογέρα αλλά με τα λόγια του.

Η ποίησή του είναι έντονα επηρεασμένη από την ανατολική διδασκαλία. Μάλιστα εκφράζει τόσο πολύ αυτή την γνώση της ανατολής, που ο αναγνώστης καθώς τον διαβάζει δεν μπορεί να ξεχωρίσει ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που κάνει τόσο ενδιαφέρουσα και εντυπωσιακή την ποίησή του. Η γνώση που κατέχει για την Φύση και τον Άνθρωπο ή ο γλυκός και τρυφερός του λόγος που αγγίζει σαν απαλό χάδι την ψυχή μας;

Στην συνέχεια θα δούμε κάποια αποσπάσματα της ποίησής του, που αναφέρονται σε πανάρχαιες ανατολικές διδασκαλίες. Μια από τις πιο βασικές ερωτήσεις της φιλοσοφίας είναι «τι είναι ο άνθρωπος;» Οι σκέψεις του, τα συναισθήματα του, η ζωτική του ενέργεια, το πνεύμα , η ψυχή του;

Η ανατολική διδασκαλία αναφέρει μια επταπλή σύνθεση του ανθρώπου που αποτελείται από 4 επίπεδα που ο άνθρωπος έχει εν ενεργεία και αποτελούν την προσωπικότητά του -αυτά είναι το φυσικό του σώμα, η ενέργειά του, o συναισθηματικός του φορέας του και ο νοητικός του- και άλλα τρία επίπεδα που αποτελούν το πνευματικό αθάνατο μέρος του και υπάρχουν εν δυνάμει στον άνθρωπο και αυτά είναι ο Αγνός Νους, η Αγάπη-Σοφία και η Βούληση.

Στο ποίημά του “οι επτά εαυτοί” παρουσιάζει μια συζήτηση που άκουσε κάποια νύχτα ανάμεσα στους 7 εαυτούς του, ο καθένας είχε τον δικό του λόγο να γκρινιάζει για το πόσο δυστυχισμένος είναι και για το πόσο δύσκολο είναι το έργο του, ώσπου στο τέλος μιλά και ο έβδομος εαυτός που προσπαθεί να εναρμονίσει όλους τους επαναστατημένους αυτούς λέγοντας:”... Αχ και να μπορούσα σαν και σας να’ μουν εαυτός με προκαθορισμένο κλήρο. Μα εγώ δεν έχω. Είμαι ο εαυτός που τίποτα δεν κάνει, Κείνος που κάθεται στο πουθενά και στο ουδέποτε ενόσω εσείς ασχολείστε με την αναδημιουργία της ζωής. Εσείς ή εγώ θα’ πρεπε να επαναστατήσω; Οι άλλοι τον κοίταξαν με οίκτο μα χωρίς να πουν τίποτα πια ο ένας στον άλλον τράβηξαν για ύπνο τυλιγμένοι σε μια χαρούμενη εγκαρτέρηση. Μα ο έβδομος εαυτός απόμεινε γρηγορώντας σε ενατενισμό του τίποτα που βρίσκεται πίσω από τα πράγματα όλα. (σελ.29 ο Τρελός)

Στο βιβλίο ο τρελός αφιερώνει την διδασκαλία της επταπλής σύνδεσης στο πρώτο του ποίημα, παραθέτω το παρακάτω κομμάτι από αυτό. “...με ρωτάς πώς γίνηκα τρελός. Να πως: Μια μέρα, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί ξύπνησα από ύπνο βαθύ και ανακάλυψα πως όλες οι μάσκες είχαν κλεφτεί -και οι εφτά μάσκες που είχα φτιάξει και είχα φθείρει μέσα σε εφτά ζωές...

...Για πρώτη φορά ο ήλιος φίλησε το γυμνό μου πρόσωπο και η ψυχή μου φλογίστηκε από αγάπη για τον ήλιο και δεν ήθελα τις μάσκες μου πια τώρα. και μέσα σε έκσταση φώναξα: Ευλογημένοι οι κλέφτες που έκλεψαν τις μάσκες μου. Έτσι γίνηκα τρελός. (σελ. 11 ο Τρελός)

Αυτό το σημείο μας θυμίζει επίσης τον άνθρωπο που βγαίνει από την σπηλιά του Πλάτωνα και λούζεται στο φως της αλήθειας απαλλαγμένος από τις αλυσίδες του.

Αυτές οι δύο πλευρές του ανθρώπου, δηλαδή το «Εγώ» του, το Αθάνατο Πνεύμα και το υλικό του μέρος το θνητό, η προσωπικότητά του τα αναφέρει και σε άλλα σημεία της ποίησής του. Να θυμάσαι ότι η θεïκότητα είναι ο πραγματικός εαυτός του ανθρώπου. (σελ.55 Φωνή του Δασκάλου)

Για να εξηγήσει αυτές τις δύο φύσεις χρησιμοποιεί το γνωστό παράδειγμα με το λάδι και το λυχνάρι: “ Είσαστε πνεύματα παρόλο που κινείστε μέσα σε σώματα, και σαν το λάδι που καίει μες στο σκοτάδι είστε φλόγες παρ ’όλο που διατηρείστε μέσα σε λυχνάρια. Αν δεν ήσασταν τίποτα άλλο παρά σάρκες, τότε η παρουσία μου μπροστά σας και η ομιλία μου θα ήταν κάτι το άδειο, σαν να μιλούν δύο νεκροί. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει...” (σελ. 34 Κήπος του Προφήτη)

Σε άλλο σημείο αναφέρεται πάλι στο πνευματικό στοιχείο. “...Φίλε μου δεν είμαι εκείνο που φαίνομαι. Το θώρι μου δεν είναι άλλο παρά το ντύσιμο που φορώ που με προστατεύσει από τα ερωτήματά σου και σένα από την ολιγωρία μου. Το ΕΓΩ σε μένα φίλε μου, σπίτι του έχει το σπίτι της σιγής και μέσα σε αυτό θα παραμείνει για πάντα απαρατήρητο, απρόσιτο.

Η Μετενσάρκωση και το Κάρμα είναι άλλες δύο βασικές διδασκαλίες της ανατολικής φιλοσοφίας. Η δοξασία της Μετενσάρκωσης αναφέρει ότι το Εγώ, το Αθάνατο στοιχείο του ανθρώπου, ντύνεται διαδοχικά διάφορα ανθρώπινα σώματα (μάσκες) για να μπει στην ύλη, να πάρει εμπειρίες, να γνωρίσει, να πολεμήσει αυτή την τραχιά του όψη και σιγά σιγά να κατακτήσει την αλήθεια μέσα από την συνειδητότητα, να φτάσει δηλαδή στην αιωνιότητα όπου δεν θα χρειάζεται να ξαναενσαρκωθεί, διότι θα έχει ενωθεί με το πιο θείο κομμάτι του.

“...Εγώ ο άνθρωπος , τέλος δεν έχω...”

Σε ένα πολύ ενδιαφέρον σημείο στον Προφήτη (σελ. 105) μας παρουσιάζει την διδασκαλία της μετενσάρκωσης μέσα από την διαδικασία του νόμου των κύκλων, στο παράδειγμα της βροχής.: “... Η Ομίχλη που πλανιέται το ξημέρωμα, αφήνοντας μόνο δροσιά στους αγρούς θα υψωθεί και θα συγκεντρωθεί σε ένα σύννεφο και μετά θα πέσει σαν βροχή, και εγώ δεν διαφέρω από την Ομίχλη...”

Στον κήπο του Προφήτη το λέει ξεκάθαρα “...Ο Θάνατος δεν αλλάζει τίποτα, εξόν από τις μάσκες που σκεπάζουν τα πρόσωπά τους...” (σελ. 71)

“...Μην ξεχνάτε ότι θα ξαναγυρίσω κοντά σας. Λίγο ακόμη και η λαχτάρα μου θα μαζέψει σκόνη και αφρό για ένα άλλο σώμα. Λίγο ακόμα, μια στιγμή ανάπαυσης πάνω στον άνεμο και μια άλλη γυναίκα θα με γεννήσει. (σελ. 118 Ο προφήτης)

“...Σε τούτο τον κήπο κείτονται θαμμένοι από τα χέρια των ζωντανών ο πατέρας και η μάνα μου. Εδώ κείτονται θαμμένοι οι σπόροι των περασμένων χρόνων που ήρθαν Καβάλα στα φτερά του ανέμου. Χιλιάδες φορές θα θαφτούν εδώ η μάνα και ο πατέρας μου και χιλιάδες φορές ο άνεμος θα θάψει τον σπόρο και χιλιάδες φορές εσείς και γω θα’ρθουμε σε αυτόν τον κήπο και θα υπάρχουμε αγαπώντας την ζωή. (σελ.55 Κήπος του προφήτη).

Και για το Κάρμα τον νόμο της δράσης και της αντίδρασης, που εξ αιτίας του ξαναενσαρκώνται ο άνθρωπος λέει : “...Διάβασε τα κατάστιχα του χθες και θα καταλάβεις ότι ακόμα χρωστάς στους ανθρώπους και στη ζωή...” (θησαυρός σοφίας σελ. 180)

Ο δυαδισμός για τον Χαλίλ Γκιμπράν, σαν έκφραση δύο αντίθετων τάσεων όπως διαμορφώθηκε μετά τον χριστιανισμό (π.χ. καλό κακό) δεν υφίσταται , όπως ακριβώς δεν υφίσταται και στον αρχαίο φιλοσοφικό κόσμο. Ακολουθεί και εδώ την ανατολική διδασκαλία ότι κάθε τι περιλαμβάνει και τις δύο πλευρές (θηλυκό και αρσενικό) και το ένα ενυπάρχει μέσα στο άλλο, και αυτό ακριβώς είναι η ανάγκη που κινεί την εξέλιξη.

....” Είστε καλοί με αμέτρητους τρόπους και όταν δεν είστε καλοί δεν είστε κακοί. Είστε απλώς τεμπέληδες και χασομέρηδες . Κρίμα που τα ελάφια δεν μπορούν να διδάξουν την γρηγοράδα στις χελώνες...”

Για τον Χαλίλ Γκιμπράν το συναίσθημα και η λογική δεν βρίσκονται σε σύγκριση ανώτερο- κατώτερο απλώς πρέπει να μάθουμε να τα κυριαρχούμε.

“...γιατί η λογική όταν κυβερνά μόνη της είναι μια δύναμη που περιορίζει και το πάθος όταν δεν το προσέξουμε γίνεται φλόγα αυτοκαταστροφής. Αφήστε την ψυχή σας να κατευθύνει το πάθος σας με λογική για να μπορέσει αυτό σαν τον φοίνικα να αναγεννηθεί από τις στάχτες του (Μάνας)....” και καταλήγει “...είστε όλοι καλοί όταν είστε ένα με τον εαυτό σας...” (σελ.83 Ο Προφήτης)

Σε άλλο σημείο τα περιγράφει όλα αυτά με πιο ποιητικό τρόπο: ...”δεν είναι η φλογέρα που γαληνεύει το πνεύμα σας το ίδιο εκείνο ξύλο που κόπηκε με μαχαίρια; Δεν είναι η κούπα που κρατά το κρασί σας η ίδια κούπα που ψήθηκε στο φούρνο του αγγειοπλάστη;...”

Ο Χαλίλ Γκιμπράν σαν φιλόσοφος ποιητής δεν θα μπορούσε παρά να αντιλαμβάνεται την σχέση μικρόσκοσμου-μακρόκοσμου μέσα από την φιλοσοφική της διάσταση. Είναι πολύ φυσικό ένας τόσο διεισδυτικός παρατηρητής να βλέπει αυτή την σχέση σε όλες τις μικρές ή μεγάλες ομορφιές γύρω του: “...Η εμφάνιση του πρωινού ήλιου που καθρεπτίζεται μέσα σε μια δροσοσταλίδα δεν είναι μικρότερη από τον ίδιο τον ήλιο. Η ανταύγεια της ζωής μέσα στην ψυχή σας δεν είναι τίποτα λιγότερο από την ίδια την ζωή ...” (σελ. 39 κήπος)

Σαν φιλόσοφος πρεσβεύει κι αυτός την Ανεξιθρησκία “σ’ αγαπώ αδερφέ μου όποιος κι αν είσαι είτε λατρεύεις το θεό σε εκκλησία, είτε γονατίζεις στο ναό σου, είτε προσεύχεσαι στο τζαμί σου. Εσύ κι εγώ είμαστε όλοι παιδιά μιας πίστης γιατί τα διάφορα μονοπάτια της θρησκείας είναι δάχτυλα του χεριού ενός γεμάτου αγάπη Ανώτερου Όντος έτοιμο να τους δεχτεί όλους...”

“...Ο Θεός έφτιαξε την αλήθεια με πολλές πόρτες για να δέχεται κάθε πιστό που τις χτυπάει...”

“...Ο αληθινά θρήσκος άνθρωπος δεν ασπάζεται μια Θρησκεία κι εκείνος που ασπάζεται μια θρησκεία δεν έχει καμία..” (σελ. 175 θησαυρός σοφίας)

Αυτά λοιπόν είναι λίγα από τα αποσπάσματα των λόγων ενός ποιητή που ξέρει να αναζητά, να αφουγκράζεται μέσα του, να γαληνεύει με αυτό το ήρεμο πάθος την ταραγμένη ψυχή των ανθρώπων, σαν ένας αγαπημένος αδερφός που μας μιλά για τις εμπειρίες του ....