O ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ

Bigbook.gr

Βαρκελώνη, 1957. Ο Ντανιέλ και η Μπέα, οι ήρωες του βιβλίου "Η σκιά του ανέμου", έχουν παντρευτεί, έχουν αποκτήσει ένα γιο και ζουν με τον πατέρα του Ντανιέλ στο βιβλιοπωλείο Σεμπέρε & Υιοί. Ο Φερμίν εργάζεται ακόμη μαζί τους και ετοιμάζεται για το γάμο του με την Μπερνάρντα. Φαίνεται όμως ότι κάτι τον απασχολεί. Ο Ντανιέλ είναι μόνος του στο μαγαζί όταν ένα πρωί μπαίνει μέσα ένας μυστηριώδης άντρας που κουτσαίνει. Εντοπίζει ένα πολύτιμο βιβλίο που φυλάσσεται σε βιτρίνα, μια μοναδική εικονογραφημένη έκδοση του Κόμη του Μόντε Κρίστο. Παρά το γεγονός ότι ο ξένος δε φαίνεται να ενδιαφέρεται για βιβλία, θέλει να αγοράσει αυτή την ακριβή έκδοση. Και προς μεγάλη έκπληξη του Ντανιέλ, η πρώτη του κίνηση είναι να γράψει πάνω στο βιβλίο τις λέξεις: "Στον Φερμίν Ρομέρο ντε Τόρες, που γύρισε από τους νεκρούς και που κρατά το κλειδί για το μέλλον". Έτσι ξετυλίγεται μια ιστορία προδοσίας που σηματοδοτεί την επιστροφή ενός θανάσιμου εχθρού. Το τρίτο βιβλίο στον κύκλο των μυθιστορημάτων που ξεκίνησε με τη "Σκιά του ανέμου" και "Το παιχνίδι του αγγέλου" μεταφέρει και πάλι τον αναγνώστη στον κόσμο του Κοιμητηρίου των Λησμονημένων Βιβλίων και στο μυστηριώδες βιβλιοπωλείο Σεμπέρε & Υιοί.

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=213039

Ζήσε τη ζωή σου ελεύθερα.

Ταξίδι στο Φως

Ζήσε τη ζωή σου ελεύθερα. Κι όταν τσακίζεσαι, να 'χεις το θάρρος και να λες, με γεια μου με χαρά μου. Φτου κι από την αρχή. Όχι κακομοιριές και κλαψούρες.
Οι φόβοι και οι ανασφάλειες μοιάζουν πολύ με τα σκυλιά. Αν καταλάβουν πως τρέμεις, σου χιμούν.
Αν δείξεις αδιαφορία, χοροπηδούν γύρω σου, κάνουν χαρούλες και απομακρύνονται κουνώντας την ουρά τους...
Αλκυόνη Παπαδάκη

Ο. ΕΛΥΤΗΣ «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ»

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Ο. ΕΛΥΤΗΣ «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ»

Τα θεμέλιά μου στα βουνά
και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους
και πάνω τους η μνήμη καίει

άκαυτη βάτος.
Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω.
Ταράζεται ο καιρός
κι απ' τα πόδια τις μέρες κρεμάζει
αδειάζοντας με πάταγο τα οστά των ταπεινωμένων.

Ποιοι, πώς, πότε ανέβηκαν την άβυσσο;

Ποιες, ποιων, πόσων οι στρατιές;

Τ' ουρανού το πρόσωπο γυρίζει κι οι εχθροί μου έφυγαν μακριά.

Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω.

Εσύ μόνη απ' τη φτέρνα τον άντρα γνωρίζεις

Εσύ μόνη απ' την κόψη της πέτρας μιλάς

Εσύ την όψη των αγίων οξύνεις

κι εσύ στου νερού των αιώνων την άκρη σύρεις

πασχαλιάν αναστάσιμη!

Αγγίζεις το νου μου και πονεί το βρέφος της Άνοιξης!

Τιμωρείς το χέρι μου και στα σκότη λευκαίνεται!

Πάντα πάντα περνάς τη φωτιά για να φτάσεις τη λάμψη.

Πάντα πάντα τη λάμψη περνάς

για να φτάσεις ψηλά τα βουνά τα χιονόδοξα.

Όμως τι τα βουνά; Ποιος και τι στα βουνά;

Τα θεμέλιά μου στα βουνά

και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους

και πάνω τους η μνήμη καίει

άκαυτη βάτος!

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ- ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΟΛΥΜΠΟΣ

Ογκίστ Ροντέν: 172α γενέθλια

http://www.madata.gr/diafora/technology/235317.html

Ογκίστ Ροντέν: 172α γενέθλια και η Google αφιερώνει

12 Νοεμβρίου 2012, 06:38

Tweet

Σήμερα Δευτέρα 12 Νοεμβρίου, ο διάσημος Γάλλος γλύπτης Ογκίστ Ροντέν, τιμάται από την Google με ένα doodle που περιέχει ένα από τα πιο διάσημα έργα του γλύπτη: "Ο στοχαστής".
Το δεύτερο "o" της Google έχει αντικατασταθεί από το χάλκινο γλυπτό του "ο στοχαστής", το οποίο απεικονίζει έναν άνδρα σκεπτόμενο, ένα γλυπτό που γενικά χρησιμοποιείται  ως σύμβολο της φιλοσοφίας.
Στα χρώματα των υπόλοιπων γραμμάτων της Google είναι μόνο το μπλε και το μαύρο.
Ο γλύπτης που γεννήθηκε στις  12 Νοεμβρίου 1840, Ογκίστ Ροντέν,  Auguste Rodin, είναι γνωστός ως ο "πατέρας"  της σύγχρονης γλυπτικής.

Πολλά από τα διάσημα γλυπτά του έχουν τιμηθεί κατά τη διάρκεια της ζωής του.

Αρνήθηκε να αγνοήσει τις ανθρώπινες αδυναμίες και τις περιέγραψε όσο καλύτερα μπόρεσε στην τέχνη του, με ρεαλισμό και δύναμη. Περιέγραψε επίσης και την ερωτική αδυναμία, με πάθος κι ομορφιά.

Τα έργα του «Ο στοχαστής» (1880) και «Το φιλί» (1886) είναι δύο από τα πιο διάσημα δημιουργήματα του Ροντέν.

Στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Ροντέν είναι αναγνωρισμένος ως ένας από τους σημαντικότερους γλύπτες και στη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού ένα τμήμα αφιερώνεται αποκλειστικά σε έργα του. Παράλληλα ο ίδιος συνεχίζει να εργάζεται και είτε επεξεργάζεται παλαιότερες δημιουργίες του είτε ολοκληρώνει άλλα μακρόχρονα σχέδια. Εικάζεται πως την περίοδο αυτή ο Ροντέν διαθέτει μερικές δεκάδες βοηθών προκειμένου να αντεπεξέλθει στην πληθώρα των παραγγελιών που αναλαμβάνει.

Παντρεύτηκε τη διά βίου σύντροφό του, Rose Beuret, λίγες εβδομάδες πριν από το θάνατό του. Πέθανε σε ηλικία 77 ετών στις 17 του Νοέμβρη του 1917.

Σήμερα...

http://el.wikipedia.org

Ιωάννης ο Ελεήμων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, έργο του Τιτσιάνο στο ναό του αγίου στη Βενετία

Ο Ιωάννης ο Ελεήμων ήταν Πατριάρχης Αλεξανδρείας περί τα έτη 610-619.

Πίνακας περιεχομένων 1 Η ζωή του 2 Το σκήνωμά του 3 Πολιούχος 4 Παραπομπές 5 Πηγές

Η ζωή του

Γεννήθηκε μεταξύ των ετών 539 και 555 στην Αμαθούντα της Κύπρου. Η μητέρα του ονομαζόταν Ευκοσμία ή Κοσμία και ο πατέρας του Επιφάνιος, και ήταν έπαρχος Κύπρου. Ο Ιωάννης παντρεύτηκε και απέκτησε και παιδιά, όμως η σύζυγός του και τα παιδιά του πέθαναν σύντομα, και έμεινε μόνος. Τότε αφιερώθηκε στο Θεό. Χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος και έγινε ευρύτατα γνωστός για τις φιλάνθρωπες πράξεις του.

Μετά το θάνατο του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεοδώρου Α΄, ο λαός και ο πατρίκιος Νικήτας, έπαρχος της Αιγύπτου και εξάδελφος του αυτοκράτορα Ηράκλειου, ζήτησαν από τον Αυτοκράτορα να τοποθετηθεί ο Ιωάννης στη θέση αυτή, πράγμα που έγινε το 610.

Ως επίσκοπος (Πατριάρχης) Αλεξαδρείας έκανε πλουσιότατο έργο. Αύξησε τους ναούς της πόλης από 7 σε 70, πολέμησε τον Μονοφυσιτισμό, έχτισε νοσοκομεία, ξενοδοχεία, πτωχοτροφεία, οργάνωνε συσσίτια και γενικά ελεούσε αυτούς που είχαν ανάγκη σε τέτοιο βαθμό, ώστε να του δοθεί το προσωνύμιο «Ελεήμων». Όταν οι Πέρσες κατέκτησαν την Αλεξάνδρεια, αναγκάστηκε να καταφύγει στην πατρίδα του, την Κύπρο, όπου και πέθανε μεταξύ των ετών 616 και 620.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του ως αγίου στις 12 Νοεμβρίου.

Το σκήνωμά του

Μετά το θάνατό του, το σκήνωμά του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το 1249 μεταφέρθηκε στη Βενετία, ενώ ένα μέρος του εστάλη το 1489 από τον Σουλτάνο Βαγιαζήτ Β΄ στο Βασιλιά Ματθία Κορβίνο της Ουγγαρίας και τοποθετήθηκε στο βασιλικό παρεκκλήσι του Κάστρου της Βούδα.

Σήμερα, μέρος του σκηνώματός του βρίσκεται σε παρεκκλήσι του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Μαρτίνου στη Μπρατισλάβα και άλλο στο Ναό San Giovanni in Bragora της Βενετίας.

Πολιούχος

Ο άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων είναι πολιούχος άγιος της Λεμεσού και της κωμόπολης Casarano της Νότιας Ιταλίας. Ναός αφιερωμένος σε αυτόν, χρονολογούμενος στον 12ο αιώνα, έχει βρεθεί στο Λυγουριό Αργολίδας^[1], ενώ άλλος ναός αφιερωμένος σε αυτόν κατεδαφίστηκε πρόσφατα στη Βέροια^[2]. Τέλος, αξιόλογος είναι ο ναός του αγίου Ιωάννη του Ελεήμονος στη Βενετία (San Giovanni Elemosinario), που χρονολογείται στο 1071.

http://www.saint.gr

Όσιος Νείλος ο Ασκητής

Ημερομηνία εορτής:	12/11/2012
Τύπος εορτής:	Σταθερή. Εορτάζει στις 12 Νοεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Οσιος Νειλος Ο Ασκητης

Αἴγυπτον ἄρδει Νεῖλος, ἀλλὰ καὶ κτίσιν. Λόγῳ κατάρδει, καὶ θανών, Νεῖλος μέγας.

Βιογραφία Για τον Όσιο Νείλο, αναφέραμε στο βιογραφικό σημείωμα του γιου του Θεοδούλου, που η μνήμη του γιορτάζεται την 14η Ιανουαρίου. --------------------------------------- Βιογραφία Ο Όσιος Θεόδουλος ήταν υιός του σοφού Νείλου (βλέπε 12 Νοεμβρίου), ο οποίος έγινε έπαρχος Κωνσταντινουπόλεως, αλλά άφησε την δόξα του κόσμου και έγινε μοναχός στο όρος Σινά μαζί με τον υιό του. Οι όσιοι έζησαν προ των μέσων του 5ου αιώνος μ.Χ. επί βασιλείας Θεοδοσίου Β' (408-450 μ.Χ.). Εκεί λοιπόν που διέμεναν, ο Νείλος, ο υιός του Θεόδουλος και οι άλλοι μοναχοί, ξαφνικά τους επιτέθηκαν βάρβαροι και άρχισαν να τους κατασφάζουν. Ο Νείλος κατόρθωσε να διαφύγει. Τον υιό του όμως, Θεόδουλο τον πήραν μαζί τους αιχμάλωτο. Στην αρχή θέλησαν να τον σκοτώσουν. Αλλά κατόπιν τον πούλησαν και τον αγόρασε ο επίτροπος της Λούζης, ο όποιος και του απέδωσε την ελευθερία του. Κατόπιν ο Θεόδουλος συναντήθηκε με τον πατέρα του όσιο Νείλο, που είχε διαφύγει από τη σφαγή των πατέρων του Σινά, και πήγε μαζί του σε ερημικό αναχωρητήριο. Εκεί χρησιμοποίησαν τη ζωή τους, όχι μόνο για την ατομική τους σωτηρία, αλλά και για τη συγγραφή λόγων και επιστολών, όπου βρίσκονται θησαυρισμένες πολύτιμες συμβουλές για τον τρόπο, με τον όποιο οφείλουν να ζουν οι χριστιανοί αναχωρητές, για να πετύχουν τον άγιο σκοπό τους. Απεβίωσαν και οι δυο ειρηνικά. Τα άγια λείψανα τους, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Ιουστινιανός, τα έφεραν στην Κωνσταντινούπολη, όπου και τα κατέθεσαν στον Ναό των Αγίων Αποστόλων. ----------------------------------- Αλλά ο Σ. Ευστρατιάδης στο Αγιολόγιο του γράφει και τα εξής: «Οὗτος ἦν διάσημος ἐν λόγοις καὶ ἐν ἀξιώματι, ἔπαρχος Κωνσταντινουπόλεως καὶ εὐσεβέστατος, ζῶν ἐπὶ τῆς ἐποχῆς Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου (379 - 395) [εἰκάζω μᾶλλον ἐπὶ Θεοδοσίου τοῦ Β´ (408 - 450)], κατὰ δὲ τὸν Συναξαριστὴν Νικόδημου (οὐχὶ ὀρθῶς) ἐπὶ Μαυρικίου (582 - 602)· συζευχθεὶς μετὰ γυναικὸς ἀπέκτησε τέκνα δυό, ἓν ἄῤῥεν καὶ ἓν θήλυ· ἀλλὰ ἄσβεστον ζῆλον ἔχων πρὸς τὴν μοναχικὴν πολιτείαν, κατέπεισε τὴν σύζυγον αὐτοῦ νὰ ἐγκαταλείψωσι τὴν Κωνσταντινούπολιν καὶ ἦλθον εἰς Ἄλεξανδρειαν ἐκεῖ διεχωρίσθησαν ἀπ᾿ ἀλλήλων, καὶ ἡ μὲν γυνὴ ἔλαβε μεθ᾿ ἑαυτῆς τὸ θυγάτριον, ὁ δὲ Νεῖλος τὸν υἱὸν αὐτοῦ Θεόδουλον, μεθ᾿ οὗ ἀπῆλθεν εἰς τὸ ὄρος Σινᾶ πρὸς ἄσκησιν ἀλλ᾿ ἐκεῖ ἐπιπεσόντες βάρβαροι ἀπήγαγαν μεταξὺ ἄλλων καὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ, διὰ τὸν ὁποίον ἔκλαιε καὶ ἐθρήνει πικρῶς (ἴδ. Ἀββάδες τριάκοντα ὀκτὼ οἱ ἐν Σινᾶ, Ἰανουαρ. 14). Εἰς τὴν ἐρημικὴν ἐκείνην ἀνάπαυσιν ἠσχολήθη εἰς συγγραφὰς ἀσκητικῶν ἔργων, μαρτυρούντων τὴν σοφίαν αὐτοῦ καὶ τὸν πρὸς ἄσκησιν ἔρωτα. Ἐν νηστείαις καὶ προσευχαῖς διαβιώσας, ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ. Τὰ ἱερὰ αὐτοῦ ὀστᾶ μετακομίσθησαν ὑπὸ τοῦ βασιλέως Ἰουστίνου (518 - 527) καὶ κατετέθησαν ἐν τῷ ναῷ τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἐν τῷ Ὀρφανοτροφείῳ κάτωθεν τοῦ θυσιαστηρίου. Ἂν τοῦτο ἀληθεύῃ, ἡ τοῦ Συναξαριστοῦ πληροφορία, ὅτι ἐπὶ Μαυρικίου ἤκμασε, δὲν στηρίζεται».

Απόκτηση αρχείου Καβάφη από το Ίδρυμα Ωνάση

Bigbook.gr

Protagon : της Λίνας Παπαδάκη
Απόκτηση αρχείου Καβάφη από το Ίδρυμα Ωνάση

Το Ίδρυμα Ωνάση, στο πλαίσιο της κοινωφελούς του δράσης, ανακοινώνει την απόκτηση του αρχείου του μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή Κ.Π. Καβάφη.

Το αρχείο, το οποίο αποτελεί μια μοναδική περίπτωση στα ελληνικά γράμματα, περιλαμβάνει ανυπολόγιστης αξίας χειρόγραφά, καθώς και προσωπικά αντικείμενα του Κωνσταντίνου Καβάφη. Πιο συγκεκριμένα: α). ποιήματα (πρωτότυπα, μεταφράσεις, σχόλια σε ποιήματα κλπ.), β). πεζά λογοτεχνικά και φιλολογικά, γ). ιδιωτικά (αλληλογραφία, ημερολόγια, δημόσιος και κοινωνικός βίος κλπ.), δ). Αρχείο Αλεξανδρινής Τέχνης (του περιοδικού που εξέδιδε ο ποιητής) και ε). αρχείο Σεγκόπουλου (αρχειακά κατάλοιπα σχετικά με τον Καβάφη του κληρονόμου του Αλέκου Σεγκόπουλου και της συζύγου του Ρίκας Σεγκοπούλου, πρώτης επιμελήτριας του αρχείου).

Στην κατοχή του Ιδρύματος Ωνάση περνά όλος ο πλούτος του αρχείου του ποιητή, το οποίο συνιστά το μεγαλύτερο κλειστό σύνολο αρχειακών τεκμηρίων για τον βίο και το έργο του. Το αρχείο που οργάνωσε ο ίδιος ο Καβάφης αποτελεί έργο ακριβολογίας και συνιστά κύριο μέσο αυτοπροσδιορισμού του. Το αρχείο Καβάφη σήμερα περιλαμβάνει έντυπο και ψηφιοποιημένο υλικό, καθώς και ιστότοπους (url).

Το 2013, επετειακό έτος για τον μεγάλο μας ποιητή, η Στέγη θα πραγματοποιήσει σειρά δράσεων, πάντα στο πλαίσιο της ευρύτερης αποστολής της, τιμώντας το έργο του και υπογραμμίζοντας την διεθνή του εμβέλεια, φιλοσοφική και ποιητική και την σχέση του έργου του με την εποχή μας.

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.fwtografia&id=1897

Το μυστικό της Έλλης

Bigbook.gr

 Το μυστικό της Έλλης

 

Η ερωτική ζωή της Έλλης έδειχνε ληγμένη κοντά στα πενήντα της. Οχυρωμένη ανάμεσα στα βιβλία, τις μνήμες και τα φωτογραφικά άλμπουμ, πίστευε ότι της ήταν αρκετά. Μια συνάντηση στη λαϊκή της γειτονιάς της, στο Ρουφ, με έναν νεότερο άντρα πυροδοτεί και πάλι τον ακυρωμένο πόθο. 

Η γνωριμία της με τον παντρεμένο Αντώνη όχι μόνον ενεργοποιεί αισθήσεις και συναισθήματα, αλλά τη βάζει σε έναν καινούριο ρόλο, σε μια απρόβλεπτη και ριψοκίνδυνη ιστορία. Μια ερωτική ιστορία με φόντο τον μικρόκοσμο του Ρουφ και του Βοτανικού, που διαδραματίζεται στις απαρχές της οικονομικής κρίσης, η οποία αποβαίνει καθοριστική για την εξέλιξη της ζωής των ηρώων.

 Ένα μυθιστόρημα λεπτών αποχρώσεων και ιδιαίτερων συγκινήσεων πάνω στην απουσία, την απώλεια, την αναχώρηση, την απρόσμενη αγάπη, την ολοκληρωτική προσφορά. "Και τώρα μου λαχε αυτός. Να της ζητάει κατανόηση ως ικέτης· αντί να έρθει ως Ιάσων, ερχόταν σκλάβος εκλιπαρώντας για λίγη σπιτική ελευθερία, μια τηγανιά, μια ξεχασμένη φροϋδική λακκούβα, για εκείνον ασυναίσθητη αλλά έτοιμη για να βουλιάξει αυτός μαζί της μέσα.

 "http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=213898

Τα μυστικά του στάιλινγκ

Απλές λύσεις

 Τα μυστικά του στάιλινγκ

Τρικ και συμβουλές για ένα άψογο χτένισμα

Τα τέλεια μαλλιά είναι σίγουρα θέμα περιποίησης και φροντίδας όμως κάτι βασικό είναι και τα μυστικά του στάιλινγκ που θα κάνουν τα μαλλιά να δείχνουν ακόμη πιο εντυπωσιακά.

Ακολουθούν τα τοπ μυστικά στάιλιγνκ που κάθε γυναίκα οφείλει να ξέρει...

«Ναι» στις ασύμμετρες μύτες: Ένα μονότονο κούρεμα δεν είναι δυνατόν να σου δώσει τη χάρη που ζητάς. Για να χαρίσεις έξτρα όγκο και κίνηση στα μαλλιά σου δεν έχεις παρά να επενδύσεις στις ασύμμετρες μύτες.

Ένα μονότονα και τέλεια συμμετρικά, ίσιο κούρεμα δεν θα αναδείξει τα μαλλιά σου ό,τι και αν κάνεις. Γι' αυτό δεν έχεις παρά να επενδύσεις στις μύτες και το έντονο φιλάρισμα.

Το σωστό στέγνωμα: Το να ανανεώσεις με το πιστολάκι το χτένισμα σου δεν είναι εύκολη υπόθεση, πρέπει να ξέρεις πώς να το κάνεις.

Αν δεν έχεις πολύ χρόνο τότε μπορείς να στεγνώσεις την περιοχή Τ: στο μπροστινό (αν έχεις αφέλειες ή φράντζα) και στα πλάγια του μπροστινού μέρους του κεφαλιού. Έτσι θα είναι σαν να χτενίστηκες εκείνη τη στιγμή.

Η φράντζα: Θέλεις να ανανεώσεις το στιλ των μαλλιών σου χωρίς όμως να κάνεις κάποια δραστική αλλαγή; Τότε η φράντζα όχι μόνο σε βάζει και φέτος στην καρδιά της μόδας, αλλά και ανανεώνει ένα χτένισμα που μπορεί να έχεις βαρεθεί.

Το πρόσωπό σου «ανοίγει», αρκεί να διαλέξεις την κατάλληλη φράντζα ανάλογα με το σχήμα του. Αν δεν είσαι έτοιμη να κάνεις μεγάλη αλλαγή μπορείς να διαλέξεις μακριές αφέλειες που δεν έχουν τόσο μεγάλο ρίσκο και θα ανανεώσουν το λουκ σου σε χρόνο ρεκόρ.

Δώσε όγκο: Ο όγκος στα μαλλιά είναι σαν το αλάτι στο φαγητό, απαραίτητος για να δείξει το νέο σου χτένισμα. Αν έχεις λεπτά μαλλιά που θέλουν μια ενίσχυση, τότε δεν έχεις παρά να πάρεις ανά χείρας το πιστολάκι και την πάντα θαυματουργή λακ και να εφαρμόσεις το ακόλουθο τρικ μετά το λούσιμο:

Ψέκασε στις ρίζες, στην κορυφή του κεφαλιού και στέγνωσέ τις με το πιστολάκι, ενώ ανασηκώνεις την κάθε τούφα στρέφοντας τη βούρτσα αντίθετα από τη φορά που φυτρώνουν τα μαλλιά. Έτσι θα δημιουργήσεις την ψευδαίσθηση του όγκου και το χτένισμα σου θα κρατήσει.

womenonly.gr

Φιόντορ Μιχάηλοβιτς Ντοστογιέφσκι

Ο Φιόντορ Μιχάηλοβιτς Ντοστογιέφσκι (Fyodor Mikhailovich Dostoevsky, ρωσ. Фёдор Михайлович Достоевский)(1821-1881) υπήρξε κορυφαία μορφή της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ρωσικής καταγωγής. Γεννήθηκε το 1821 στη Μόσχα.Ο πατέρας του ήταν γιος κληρικού, και δεν ήταν αριστοκράτης. Σύμφωνα με την παράδοση της εποχής θα έπρεπε να γίνει και αυτός κληρικός, κατόρθωσε όμως να σπουδάσει ιατρική, έγινε στρατιωτικός γιατρός και με τη σταδιοδρομία του αυτή μπήκε στην κληρονομική αριστοκρατία. Φεύγοντας από τη στρατιωτική υπηρεσία τελείωσε την καριέρα του ως διευθυντής ενός πτωχοκομείου στη Μόσχα. Έτσι η κοινωνική αφετηρία του Ντοστογιέφσκι βρισκόταν κατά κάποιον τρόπο στο σύνορο της αριστοκρατίας και των Rasnotchinzen, (που κατά λέξη μεταφράζεται άνθρωποι από άλλη τάξη) οι οποίοι είναι άτομα του μη αριστοκρατικού μεσαίου στρώματος, με προσωπικές ικανότητες και επιτεύγματα, τα οποία είχαν κατορθώσει να αποκτήσουν πρόσβαση στο ανώτερο στρώμα, κυρίως ως καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι, συγγραφείς, δάσκαλοι (ιδίως οικοδιδάσκαλοι), γιατροί, επίσης σε άλλα επαγγέλματα διανοουμένων που ως προϋπόθεση είχαν ένα υψηλότερο πνευματικό επίπεδο.[1] Έτσι, ο πατέρας του ήταν «ευγενής πρώτης γενιάς κι από νομική άποψη ανήκε στα προνομιούχα ανώτερα στρώματα, χωρίς όμως κοινωνικό status.»[2] Ο πατέρας του Ντοστογιέφσκι θα αγοράσει το 1831 ένα μεγάλο αγρόκτημα με τρία χωριά και για να εξασφαλίσει την οικογένειά του και για να έχει πρόσβαση στην αριστοκρατία. Έτσι ο νεαρός Φιοντόρ «δεν μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια και στη στέρηση» αλλά μέσα σε συνεχείς οικονομικούς υπολογισμούς και παρατηρώντας την πραγματική φτώχεια στους ασθενείς του πτωχοκομείου.[3] Ο πατέρας του θα δολοφονηθεί το 1839 επειδή ήταν ιδιαίτερα μισητός από τους χωρικούς λόγω του σκληροτράχηλου και αυταρχικού του χαρακτήρα[4]. Ο Ντοστογιέφσκι ύστερα από μία αρχική κατ΄οίκον διδασκαλία πήγε οικότροφος σε δύο σχολεία στη Μόσχα, ένα από τα οποία γαλλικό. Όταν τέλειωσε το σχολείο συνέχισε τις σπουδές του στην Πετρούπολη σε κρατική στρατιωτική σχολή μηχανικών και για σύντομο χρονικό διάστημα άσκησε αυτό το επάγγελμα. Το 1843 αποχωρόντας οριστικά από αυτό το επάγγελμα έλαβε την απόφαση να ασχολήθεί αποκλειστικά με τη λογοτεχνία. Αυτό δεν ήταν παρά το αποτέλεσμα μίας μακράς πορείας, η οποία ξεκινούσε από τα χρόνια της σχολικής εκπαίδευσής του: σταθερός ήταν ο προσανατολισμός του στη λογοτεχνία.Τον Απρίλιο του 1849 ο Ντοστογιέφσκι συνελήφθη και πέρασε από έκτακτο στρατοδικείο. Η κατηγορία ήταν για συμμετοχή σε προδοτική συνωμοσία. Την άνοιξη του 1849 είχε προσχωρήσει σε μια πολιτικοφιλοσοφική λέσχη που έγινε γνωστή ως κίνηση Πετρασέφσκι ή οι Πετρασέφσκηδες.[5][6] Η ποινή που επιβλήθηκε στον Ντοστογιέφσκι ήταν τέσσερα χρόνια καταναγκαστικά έργα και στρατιωτική υπηρεσία ως απλός στρατιώτης για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα.[7] Στο δικαστήριο δεν αρνήθηκε ούτε τις φιλελεύθερες πεποιθήσεις του ούτε το ενδιαφέρον του για τον ουτοπικό σοσιαλισμό, ιδιαίτερα για τις ιδέες του Σαρλ Φουριέ ή τη διαμαρτυρία του για πολλά φαινόμενα της ρωσικής πραγματικότητας. Παρουσίασε τον εαυτό του ως έναν «αφελή-έντιμο ανθρωπιστή και λόγιο ο οποίος απέβλεπε στο γενικό καλό της ανθρωπότητας», κυρίως όμως ήθελε μέσα από την πλούσια βιβλιοθήκη των Πετρασέφσκι «να γνωρίσει τα νεότατα λογοτεχνικά ρεύματα της Ευρώπης»[8] Το δικαστήριο δεν δέχθηκε αυτή του την εξήγηση και «ίσως είχε τους λόγους του να είναι δύσπιστο»[9] Έτσι από μεταγενέστερες μαρτυρίες είναι λ.χ. γνωστό ότι συμμετείχε ενεργά στην προσπάθεια λειτουργίας παράνομου τυπογραφείου, ενώ «ευκαιριακά είχε δηλώσει πως ήταν διατεθειμένος να πάρει μέρος εν ανάγκη και σε μια ένοπλη εξέγερση»[10] Στις 16 Νοεμβρίου 1849 ο Ντοστογιέφσκι και οι σύντροφοί του δικάστηκαν και καταδικάσθηκαν σε θάνατο. Ακολούθησε ένας πόλεμος νεύρων με εικονικές εκτελέσεις και ατέλειωτες ώρες παραμονής σε μια πλατεία της Πετρούπολης, στις 22 Δεκεμβρίου του 1849, σε αναμονή του εκτελεστικού αποσπάσματος. Η ποινή του μετατράπηκε τελικά σε τετραετή εξορία και καταναγκαστικά έργα στο Ομσκ της Σιβηρίας.[11][12] Το φθινόπωρο του 1855 έγινε υπαξιωματικός και τον επόμενο χρόνο προήχθη σε αξιωματικό. Τον Μάρτιο του 1859 του επιτράπηκε να επιστρέψει στην Ευρωπαϊκή Ρωσία, όχι όμως ακόμα στις μεγάλες πόλεις. Αυτό θα γίνει τον Δεκέμβριο του 1859.[13] Την περίοδο της στρατιωτικής του θητείας θα κάνει τον πρώτο του γάμο: γνωρίζει και παντρεύεται τον Φεβρουάριο του 1857 την Μαρία Ισάγιεβα που λίγο πριν είχε χηρέψει. Ήταν «μία πραγματικά μορφωμένη και με τον τρόπο της γοητευτική γυναίκα, συνάμα όμως έπασχε από ανίατο πνευμονικό νόσημα, νευρική και ευερέθιστη, προφανώς υστερική, αν όχι ψυχοπαθής.»[14]Το 1859 επέστρεψε στην Πετρούπολη και εξέδωσε μαζί με τον αδελφό του δύο περιοδικά τα οποία, όμως, δεν σημείωσαν επιτυχία με αποτέλεσμα ο Ντοστογιέφσκι να βρεθεί καταχρεωμένος. Ο μόνος τρόπος γιά να συγκεντρώσει χρήματα και να ξεπληρώσει τα χρέη του ήταν η συγγραφή. Την ίδια περίοδο εκδηλώθηκε το σχεδόν νοσηρό του πάθος για τα τυχερά παιχνίδια-ακριβώς ως αποτέλεσμα αυτής της οικονομικής δυσχέρειας- που τον έφερε στο χείλος της υλικής και της σωματικής καταστροφής.[15] Σε αυτό το διάστημα έγραψε τα καλύτερα του έργα: Ο παίκτης, Οι αδερφοί Καραμαζώφ, Έγκλημα και Τιμωρία, Ο Ηλίθιος, Οι δαιμονισμένοι. Όταν κατάφερε πλέον να ανασάνει από το βάρος των χρεών ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού "Πολίτης" και λίγα χρόνια αργότερα εξέδωσε το δικό του περιοδικό, Το Ημερολόγιο Ενός Συγγραφέα, που σε αντίθεση με τις προηγούμενες εκδοτικές εμπειρίες σημείωσε τεράστια επιτυχία. Πέθανε το 1881 στην Πετρούπολη σε ηλικία 60 ετών.

Στις αρχές Οκτώβρη του 1878, ο Ντοστογιέφσκι με την οικογένειά του μετακόμισε σ' ένα διαμέρισμα στην Οδό Κουζνέτσνυ αριθ. 5. Η απόφαση να πάει σ' ένα νέο σπίτι συνδέεται με τον τραγικό θάνατο του μικρότερου γιου του στις 16 Μαίου 1878 από επιληψία, αρρώστια που είχε κληρονομήσει από τον ίδιο τον πατέρα του. Το διαμέρισμα αυτό της Κουζνέτσνυ αριθ. 5, όπου ο Ντοστογιέφσκι έζησε για 2 1/2 χρόνια μέχρι το θάνατό του, ήταν στο δεύτερο όροφο με έξι δωμάτια και παράθυρα με θέα στην Εκκλησία του Αγίου Βλαντίμιρ, όπου ο Ντοστογιέφσκι εκκλησιαζόταν στα τελευταία χρόνια της ζωής του. Σ' αυτό το σπίτι με την ταπεινή επίπλωση, ο Ντοστογιέφσκι έγραψε το τελευταίο μυθιστόρημά του Οι αδελφοί Καραμαζώφ. Το Νοέμβριο του 1991, με τη συμπλήρωση 150 χρόνων από τη γέννηση του συγγραφέα, το Μουσείο Ντοστογιέφσκι της Αγίας Πετρούπολης άνοιξε στο κοινό τις πύλες του στο σπίτι αυτό.

Ο Ντοστογιέφσκι, πέρα από επιληπτικός, υπέφερε σ' όλη του τη ζωή και από ασθένεια των πνευμόνων. Στις 26 Γενάρη του 1881, είχε μια σοβαρή πνευμονική αιμορραγία. Το βράδυ της ίδιας ημέρας κάλεσαν τον ιερέα της γειτονικής Εκκλησίας του Αγίου Βλαντίμιρ κι ο Ντοστογιέφσκι εξομολογήθηκε και δέχτηκε τη Θεία Κοινωνία. 'Οπως γράφει στο "Ημερολόγιό" της η 'Αννα Γρηγόριεβνα Ντοστογιέφσκι, όταν διαβεβαίωνε τον Ντοστογιέφσκι ότι θα ζούσε ακόμη για πολλά χρόνια, εκείνος της απάντησε: "'Οχι, το ξέρω, θα πεθάνω σήμερα! 'Αναψε μια λαμπάδα, 'Αννια, και δος μου το Ευαγγέλιο".

Στις 28 Γενάρη του 1881, ώρα 8.36 το βράδυ, ο Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι πέθανε. Τα νέα για το θάνατο του Ντοστογιέφσκι τάραξαν αφάνταστα τους Ρώσους της Αγίας Πετρούπολης. Για δυο συνεχείς ημέρες, 29-30 του Γενάρη, το διαμέρισμα της Οδού Κουζνέτσνυ αριθ. 5 κατακλυζόταν από κόσμο, που συνέρρεε για το τελευταίο αντίο - μπροστά στο ξεσκέπαστο φέρετρο στη μέση του γραφείου του - στον πολυαγαπημένο του συγγραφέα. 'Ολα τα δωμάτια του σπιτιού ήταν κατάμεστα με κόσμο. Μεγάλες μορφές της ρωσικής λογοτεχνίας συνωστίζονταν γύρω από το φέρετρό του.
Ο τάφος του Ντοστογιέφσκι στο Κοιμητήριο Τίχβιν της Μονής Αλεξάντερ Νιέφσκι στην Αγία Πετρούπολη

Το Σάββατο στις 31 Γενάρη, η σορός του Ντοστογιέφσκι μεταφέρθηκε από το σπίτι της Οδού Κουζνέτσνυ αριθ. 5. Όλη η Αγία Πετρούπολη, δίχως άλλο προηγούμενο, ακολούθησε τη νεκρική πομπή προς το Μοναστήρι του Αλεξάντερ Νιέφσκι, όπου θα γινόταν η ταφή. Πρωτομηνιά, Φλεβάρης του 1881, μετά την εξόδιο λειτουργία στην Εκκλησία του Αγίου Πνεύματος της Μονής και με την παρουσία τεράστιου πλήθους ανθρώπων, ο Ντοστογιέφσκι τάφηκε στο Κοιμητήριο Τίχβιν (Tikhvin) του Μοναστηριού Αλεξάντερ Νιέφσκι, δίπλα στον τάφο του Ρώσου ποιητή Βασίλι Ζουκόφσκι. Στα 1883, σε επιτάφια τελετή, έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου και της προτομής του Ντοστογιέφσκι, έργο του γλύπτη Ν. Λαβρέτσκυ. Όχι μακρυά από τον τάφο του Ντοστογιέφσκι, βρίσκονται και οι τάφοι διάσημων συνθετών της Ρωσίας - Τσαϊκόφσκι, Ρίμσκυ-Κόρσακοφ, Μουσόργκσκι, Μποροντίν και Γκλίνκα.
 

Μυθιστορήματα

Oι φτωχοί (1846)
Ο σωσίας (1846)
Νιετόσκα Νιεζβάνοβα (1849)
Το όνειρο του θείου μου (1859)
Το χωριό Στεπαντσίκοβο και οι κάτοικοί του (1859)
Αναμνήσεις από το σπίτι των πεθαμένων (1860-1862)
Ταπεινωμένοι και καταφρονεμένοι (1861)
Σημειώσεις από το υπόγειο (1864)
Ο παίκτης (1866)
Έγκλημα και τιμωρία (1866)
Ο ηλίθιος (1868)
Ο αιώνιος σύζυγος (1870)
Οι δαιμονισμένοι (1871-1872)
Ο έφηβος (1875)
Αδελφοί Καραμαζώφ (1879-1880)

Διηγήματα

Ο κύριος Προχάρτσιν (1846

Μυθιστόρημα σε εννέα γράμματα (1847)
Η σπιτονοικοκυρά (1847)
Η γυναίκα ενός άλλου και ο άντρας κάτω απ’το κρεβάτι (1848)
Το χριστουγεννιάτικο δέντρο και ο γάμος (1848)
Λευκές νύχτες (1848)
Πολζούνκωβ (1848)
Μια αδύναμη καρδιά (1848)
Ένας τίμιος κλέφτης (1848)
Ο μικρός ήρωας (γραμμένο το 1849 και δημοσιευμένο το 1857)
Μια αξιοθρήνητη ιστορία (1862)
Ο κροκόδειλος (1865)
Μπόμποκ* (1873)
Μικρές εικόνες*(1873)
Το παιδί στο δένδρο του Χριστού* (1876)
Μια γλυκιά γυναίκα* (1876)
Ο χωρικός Μάρεϊ* (1876)
Η αιωνόβια* (1876)
Το όνειρο ενός γελοίου* (1877)

*Σημ. Δημοσιεύτηκαν μέσα από «Το ημερολόγιο ενός συγγραφέα»
Δοκίμια

Χειμερινές σημειώσεις σε καλοκαιρινές εντυπώσεις (1863)
Το Ημερολόγιο Ενός Συγγραφέα (1873-1877)
Ο λόγος για τον Πούσκιν (1880)

Ελληνικές μεταφράσεις

Oι φτωχοί : Άρης Αλεξάνδρου, "ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ"
Ο σωσίας : Γ.Κότσικας, "ΤΣΟΓΚΑ"
Νιετόσκα Νιεζβάνοβα : Αθηνά Σαραντίδη, "ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ"
Το όνειρο του θείου μου : Κοσμάς Πολίτης, "ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ"
Το χωριό Στεπαντσίκοβο και οι κάτοικοί του : Άρης Δικταίος, "ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ"
Αναμνήσεις από το σπίτι των πεθαμένων : Άρης Αλεξάνδρου, "ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ"
Ταπεινωμένοι και καταφρονεμένοι : Σωτ.Πατατζής, "ΔΕΛΗΧΡΥΣΟΣ"
Σημειώσεις από το υπόγειο : Κύρα Σίνου, "ΑΓΚΥΡΑ"

Ο παίκτης : Τ.Ζόμπολας, "Σ.ΔΑΡΕΜΑΣ"
Ο παίκτης : Ιάνης Λο Σκόκκο, "ΑΓΚΥΡΑ"
Έγκλημα και τιμωρία :

Αθηνά Σαραντίδη, "Σ.ΔΑΡΕΜΑΣ"
Σωτήρης Πατατζής, "ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΠΑΠΥΡΟΥ"

Ο ηλίθιος : Άγγ.Νίκας, ";"
Ο αιώνιος σύζυγος : Μάγδα Καϊναδά, "ΓΑΛΑΞΙΑΣ"
Οι δαιμονισμένοι :

Σωτ.Πατατζής, "ΔΕΛΗΧΡΥΣΟΣ"
Άρης Αλεξάνδρου, "ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ"

Ο έφηβος : Άρης Δικταίος, "Δ.ΔΑΡΕΜΑΣ"
Αδελφοί Καραμαζώφ : Δ.Π.Κωστελένος, "ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ"
Λευκές νύχτες - Το χριστουγεννιάτικο δέντρο και ο γάμος - Ένας τίμιος κλέφτης - Ο κροκόδειλος - Ο χωρικός Μάρεϊ - Το όνειρο ενός γελοίου : Κύρα Σίνου, "ΑΓΚΥΡΑ"
Κροκόδειλος, εκδ. Εντύποις, μτφ. Βασίλης Μακρίδης, 2012.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%84%CF%8C%CF%81_%CE%9D%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%AD%CF%86%CF%83%CE%BA%CE%B9

Γ ΣΕΦΕΡΗΣ Ἡ λυπημένη

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Γ ΣΕΦΕΡΗΣ Ἡ λυπημένη


Στὴν πέτρα τῆς ὑπομονῆς
κάθισες πρὸς τὸ βράδυ
μὲ τοῦ ματιοῦ σου τὸ μαυράδι

δείχνοντας πὼς πονεῖς·

κι εἶχες στὰ χείλια τὴ γραμμὴ
ποὺ εἶναι γυμνὴ καὶ τρέμει
σὰν ἡ ψυχὴ γίνεται ἀνέμη
καὶ δέουνται οἱ λυγμοί·

κι εἶχες στὸ νοῦ σου τὸ σκοπὸ
ποὺ ξεκινᾶ τὸ δάκρυ
κι ἤσουν κορμὶ ποὺ ἀπὸ τὴν ἄκρη
γυρίζει στὸν καρπό·

μὰ τῆς καρδιᾶς σου ὁ σπαραγμὸς

δὲ βόγκηξε κι ἐγίνη

τὸ νόημα ποὺ στὸν κόσμο δίνει

ἔναστρος οὐρανός.

ΠΙΝΑΚΑΣ - Edv. Munch, Καλοκαιρινή βραδιά