Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

Ο Καρυοθραύστης



Ο Καρυοθραύστης (Ρωσικά: Щелкунчик, Σσιελκούντσικ) είναι μπαλέτο σε δύο πράξεις και τρεις σκηνές του ρώσου συνθέτη Πιότρ Ιλίτς Τσαϊκόφσκι. 
Ο Τσαϊκόφσκι συνέθεσε το έργο το 1892, ενώ το λιμπρέτο βασίστηκε στη διασκευή του παραμυθιού 
Ο Καρυοθραύστης και ο βασιλιάς των ποντικών του Ε. Τ. Α. Χόφμαν από τον Αλέξανδρο Δουμά. 
Η πρωτότυπη χορογραφία είναι του Λεβ Ιβανόφ.[1]. Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε στο θέατρο Μαριίνσκι στην Αγία Πετρούπολη την Κυριακή, 18 Δεκεμβρίου 1892, σε μια διπλή παράσταση μαζί με την όπερα του Τσαϊκόφσκι, Γιολάντα.

Η ιστορία αναφέρεται στο δώρο που έκανε στη μικρή Κλάρα ο νονός της, ο Ντροσελμάγιερ, την παραμονή των Χριστουγέννων σε μια μικρή Γερμανική πόλη. Ήταν ένας κινούμενος στρατιώτης, που λειτουργεί ως καρυοθραύστης. Όταν η γιορτή τελειώνει και οι καλεσμένοι φεύγουν, η Κλάρα μπαίνει στο ήσυχο σαλόνι για να κοιμίσει τον καρυοθραύστη. Καθώς το ρολόι χτυπά μεσάνυχτα, το κορίτσι αποκοιμάται και μεταφέρεται σε έναν παραμυθένιο κόσμο. Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο μεγαλώνει μαγικά, όλα τα παιχνίδια, ανάμεσά τους και ο καρυοθραύστης, ζωντανεύουν και ρίχνονται στη μάχη με μεγάλα ποντίκια που εισβάλλουν στο δωμάτιο. Τελικά ο καρυοθραύστης κερδίζει τη μάχη και μεταμορφώνεται σε έναν όμορφο πρίγκηπα.

Στη δεύτερη πράξη η Κλάρα και ο πρίγκηπας - Καρυοθραύστης ξεκινούν για ένα μαγικό ταξίδι. περνούν από την Βασίλισσα του Χιονιού αλλά και από την χώρα των Ζαχαρωτών με την νεράιδα Ζαχαρένια. Η Κλάρα δεν θέλει να αποχωριστεί τον Καρυοθραύστη της, όμως την ημέρα των Χριστουγέννων καθώς ξυπνά κοντά στην οικογένειά της, το μόνο που κρατά στα χέρια της είναι ο Καρυοθραύστης, η κούκλα που της είχε χαρίσει ο νονός της.

 
Η πρεμιέρα της παράστασης δόθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1892 στο θέατρο Μαριίνσκι της Αγίας Πετρούπολης. Η πρώτη παράσταση στο εξωτερικό δόθηκε 42 χρόνια αργότερα, στο Λονδίνο το 1934. Από τότε έχουν γίνει πολλές παραστάσεις σε όλο τον κόσμο, με αρκετές διασκευές στη χορογραφία, καθώς ο κάθε χορογράφος προσπαθεί να δώσει τη δική του εκδοχή της ιστορίας, πάντα μέσα στα πλαίσια του πρωτότυπου κειμένου.Το μπαλέτο έχει χορογραφηθεί επίσης και από δύο εκ των κορυφαίων χορευτών του 20ου αιώνα. Από τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ για τα Βασιλικά Μπαλέτα της Σουηδίας και τον Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ για το American Ballet Theater. Η συνηθέστερη εποχή που ανεβαίνει είναι τα Χριστούγεννα, καθώς τότε είναι κατάλληλο το ρεαλιστικό σκηνικό για τη φανταστική αυτή ιστορία και παρουσιάζεται κάθε χρόνο.

Μπιρλιμπίμ


Όλο το χρόνο οι καλικάντζαροι, πριονίζοντας το Δέντρο της Γης, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να διηγούνται τα κατορθώματα και τις σκανταλιές της προηγούμενης χρονιάς, αλλά και να ονειρεύονται τις καινούργιες δωδεκαήμερες διακοπές τους στη γιορτινή πολιτεία των ανθρώπων. 
Ο Μπιρλιμπίμ, ο μικρός καλικάντζαρος που για πρώτη φορά ανεβαίνει στη γη, βρίσκει κάτι πιο ενδιαφέρον από τις γνωστές... ζαβολιές. 
Αυτό θα βάλει σε κίνδυνο τον ίδιο, αλλά και τη συμμετοχή του στους ετήσιους αγώνες για τη μεγαλύτερη ζαβολιά. 
Μια τρυφερή ιστορία για όλα τα... καλικαντζαράκια που αγαπούν τις τρέλες, τις σκανταλιές και τα... παραμύθια.

http://bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=42291

Χριστούγεννα


Χριστούγεννα

Ὄξω πέφτει ἀδιάκοπα καὶ πυκνὸ τὸ χιόνι,
κρύα καὶ κατασκότεινη κι ἀγριωπὴ ἡ νυχτιά.
Εἶναι ἡ στέγη ὁλόλευκη, γέρνουν ἄσπροι κλῶνοι,
μὲς τὸ τζάκι ἀπόμερα ξεψυχᾶ ἡ φωτιά...

Τρέμει στὰ εἰκονίσματα τὸ καντήλι πλάγι
καὶ φωτάει στὴ σκυθρωπή, στὴ θαμπὴ ἐμορφιά.
Νὰ ἡ φάτνη, οἱ ἄγγελοι κι ὁ Χριστὸς κι οἱ Μάγοι
καὶ τὸ ἀστέρι ὁλόλαμπρο μὲς στὴ συννεφιά!
 


Κι οἱ ποιμένες, ποὺ ἔρχονται γύρω ἀπὸ τὴ στάνη
κι ἡ μητέρα τοῦ Χριστοῦ στὸ Χριστὸ μπροστά.
Τὸ μικρὸ τὸ εἰκόνισμα ὅλ᾿ αὐτὰ τὰ φτάνει,
μαζεμένα ὅλα μαζὶ καὶ σφιχτὰ-σφιχτά.

Πέφτει ἀκόμη ἀδιάκοπο κι ἄφθονο τὸ χιόνι,
ὅλα ξημερώνονται μ᾿ ἄσπρη φορεσιὰ
στὸν ἀγέρα ἀντιλαλοῦν τοῦ σημάντρου οἱ στόνοι,
κάτασπρη, γιορτάσιμη λάμπει ἡ ἐκκλησιά...

Τέλλος Ἄγρας

Τοιχογραφία Φ.Κόντογλου

Zουάν Μιρό




Portrait of Joan Miro, Barcelona 1935 June 13.jpgΟ Zουάν Μιρό (στα καταλανικά αποδίδεται Ζουάν ή Τζουάν Μιρό, ενώ η ισπανική εκδοχή Χουάν Μιρό είναι λανθασμένη προφορά του ονόματος) (Joan Miró i Ferrá, 20 Απριλίου 1893 – 25 Δεκεμβρίου 1983) ήταν Καταλανός ζωγράφος και γλύπτης και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους υπερρεαλιστές καλλιτέχνες του 20ού αιώνα.


Γεννήθηκε το 1893 στην Βαρκελώνη και σε ηλικία 14 ετών φοίτησε στην Εμπορική Σχολή, αν και παράλληλα παρακολουθούσε κρυφά μαθήματα στην Σχολή Καλών Τεχνών και αργότερα στην Ακαδημία Galí μέχρι το 1915. Το 1920 μετακόμισε στο Παρίσι όπου συμμετείχε στους καλλιτεχνικούς κύκλους της Μονμάρτης και γνωρίστηκε αρχικά με το κίνημα του ντανταϊσμού και αργότερα με τους υπερρεαλιστές, κάτω από την επίδραση των οποίων άρχισε να διαμορφώνει ένα ιδιαίτερο και προσωπικό ύφος στη ζωγραφική του. Ο μεγαλύτερος ίσως θεωρητικός του υπερρεαλισμού και ένα από τα ηγετικά στελέχη του, ο Αντρέ Μπρετόν, αναφερόμενος στον Μιρό δήλωσε πως "είναι ο περισσότερο σουρρεαλιστής από όλους". Το 1921 πραγματοποιήθηκε η πρώτη ατομική του έκθεση στο Παρίσι, ενώ περίπου δέκα χρόνια αργότερα, η πρώτη ατομική του έκθεση στη Νέα Υόρκη.

Το 1926 ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία και σε συνεργασία με τον Μαξ Ερνστ σχεδίασε τα κοστούμια και τα σκηνικά για τα Ρώσικα Μπαλέτα Σεργκέι Ντιαγκίλεφ. Το 1955 εγκατέλειψε προσωρινά τη ζωγραφική και αφοσιώθηκε περισσότερο στις γραφικές τέχνες και τα κεραμικά.

Το 1975 δημιουργήθηκε το Ίδρυμα Ζουάν Μιρό στο Κέντρο Σπουδών Σύγχρονης Τέχνης στη Βαρκελώνη. Ο ίδιος ο Μιρό δώρισε στο ίδρυμα περίπου 5000 σχέδια του.

Πέθανε το 1983 στην πόλη της Μαγιόρκα, σε ηλικία 90 ετών. 

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΨΩΜΟ



ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΨΩΜΟ

http://whitewomenfront-cooking.blogspot.gr/2011/12/blog-post.html
 
Το Χριστόψωμο ή Σταυρόψωμο ή Κουλούρα του Χριστού, ευλογείται στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Παλιά ήταν από τα κυριότερα φαγητά στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι μαζί με μεγάλες ποσότητες από ξερά σύκα, ξηρούς καρπούς και μέλι. Παραδοσιακά την παραμονή των Χριστουγέννων κάθε νοικοκυρά έψηνε το δικό της Χριστόψωμο. Έβαζαν ό,τι πιο εκλεκτό υπήρχε και με μεγάλη δεξιοτεχνία οι νοικοκυρές στόλιζαν (κεντούσαν) το ψωμί με σύμβολα που αντιπροσώπευαν την κύρια ασχολία του αρχηγού του σπιτιού. Η αφθονία των σπόρων και των ξηρών καρπών είναι σύμβολα γονιμότητας της γης και καλής σοδειάς και η χρήση τους στο γιορτινό ψωμί διατηρείται από την αρχαιότητα. Τα Κρόνια (παρόμοια με τα Σατουρνάλια των Ρωμαίων) γίνονταν στην Αττική προς τιμή του Κρόνου, του Θεού του θερισμού των δημητριακών, καρπών και προστάτη των γεωργών.

Συνήθως γίνεται ένα στρογγυλό ψωμί, παρόμοιο με το Πασχαλινό ψωμί. Σ’ αυτό προστίθενται σταφίδες, ξηροί καρποί, όπως αμύγδαλα, καρύδια, κουκουνάρι, και μπαχαρικά όπως κανέλα, γαρύφαλλα, μοσχοκάρυδο τα οποία είναι μερικά από τα πολλά υλικά που μπαίνουν σ’ αυτό το παραδοσιακό γλυκό ψωμί. Η κύρια διαφορά με τα άλλα συνήθη ψωμιά είναι ο πλούσιός του στολισμός με λογής-λογής κεντήματα (κεντίδια) ή «πλουμίδια» όπως ονομάζονται. Αυτά δε τα πλουμίδια δεν είναι τυχαία και επιπόλαια κεντίδια αλλά σεβαστά σχήματα που συμβολίζουν τον καημό και το όνειρο της ελληνικής αγροτιάς.

Ένα κεφαλαίο Β συμβολίζει το ζυγό του αλετριού (από την ιστορία της σποράς) ενώ άλλες παραστάσεις αλέτρι βόδια κλπ συμβολίζουν το αυτό. Στο άλλο μισό της επιφάνειας του Χριστόψωμου με «σωρό» ζύμης παρίσταται η «στοίβα» (οι θημωνιές), πλαισιωμένη με φύλλα αμπέλου και ελιάς, η προσδοκία, το όνειρο για το ερχόμενο Καλοκαίρι. Επίσης πολλές φορές απεικονίζεται και το σπίτι στο οποίο και θα έρθει η ευτυχία της χρονιάς μια ιδιαίτερη σημασία που τονίζεται και στα κάλαντα:
«Σ' αυτό το σπίτι πού ΄ρθαμε πέτρα να μη ραΐσει κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χίλια χρονιά να ζήσει»
Ασφαλώς και δεν εννοείται ράγισμα πέτρας αλλά την απευχή του θανάτου που με τους θρήνους και ολοφυρμούς μπορούν να κάνουν και «τις πέτρες να ραΐσουν» γι΄ αυτό και αμέσως μετά η ευχή "καμιά συμφορά κι ο νοικοκύρης χίλια χρόνια να ζήσει".

Αυτό το ψωμί αφιερώνει η ελληνική οικογένεια με ευλάβεια στη Γέννηση του Χριστού που θα στέρξει να μεταβάλει τα «πλουμίδια» σε ευλογημένη πραγμάτωση. Αυτή είναι και η βάση της λατρευτικής ψυχολογίας από πανάρχαιους χρόνους της ελληνικής φυλής που βεβαίως έχει προσαρμοστεί στη νεότερη Θρησκεία της.

Σε πολλά μέρη της Ελλάδας παρασκευάζουν κουλούρες τα «Χριστοκούλουρα» που μοιάζουν με τα Χριστόψωμα, είναι όμως μικρότερα, τα οποία και κρεμούν δίπλα στα εικονίσματα για όλο το έτος ενισχύοντας τους πόθους της οικογένειας. 

ΑΠΟ http://whitewomenfront-cooking.blogspot.gr/2011/12/blog-post.html


Χριστόψωμο, Παραδοσιακή Συνταγή

Χρόνος προετοιμασίας: Όλο το πρωινό!
Χρόνος ψησίματος: 2 ώρες

Υλικά:
• 2 κιλά αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 1 κουταλάκι αλάτι
• 2 φακελάκια μαγιά (18 γρ.)
• 1 φλιτζάνι χλιαρό νερό (105F, 40C)
• 1 φλιτζάνι χλιαρό κόκκινο ξηρό κρασί
• 1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο
• Χυμό 2 πορτοκαλιών (περίπου ½ ποτήρι)
• 1/4 ποτηριού κονιάκ
• Το ξύσμα 2 πορτοκαλιών
• 1 φλιτζάνι ζάχαρη
• 1 φλιτζάνι σταφίδες
• 1 φλιτζάνι καρύδια, χονδροκομμένα
• 1 φλιτζάνι αμύγδαλα χονδροκομμένα ή κουκουνάρια
• 1 κουταλάκι κοπανισμένη μαστίχα ή 1 κουταλάκι κοπανισμένο γλυκάνισο
• 1 κουταλάκι κανέλλα τριμμένη
• 1 κουταλάκι γαρύφαλλα τριμμένα
• ¼ κουταλάκι μοσχοκάρυδο τριμμένο
• 1 κουταλάκι κόλιαντρο κοπανισμένο
• ½ κουταλάκι σπόρια από κάρδαμο, κοπανισμένα

Για επάλειψη και στόλισμα
• γάλα
• 2 ολόκληρα καρύδια
• σουσάμι

Εκτέλεση:

1. Το προηγούμενο βράδυ βάζουμε το ¼ από το αλεύρι, τη μαγιά και τα ζυμώνουμε με χλιαρό νερό. Σκεπάζουμε το μπωλ με μεμβράνη και από επάνω το σκεπάζουμε με πετσέτες ή και με κουβέρτα.
2. Την επομένη σε μεγάλη λεκάνη κοσκινίζουμε το αλεύρι, προσθέτουμε το αλάτι και κάνουμε μια λακκούβα στο κέντρο. Βάζουμε το ζυμάρι με τη μαγιά και ζυμώνουμε με το χλιαρό κρασί και χλιαρό νερό.
3. Ζυμώνουμε μέχρι να γίνει μαλακή ζύμη και σκεπάζουμε με μεμβράνη κουζίνας και με νωπή πετσέτα. Αφήνουμε τη ζύμη να φουσκώσει για 1 1/2 έως 2 ώρες, μέχρι να διπλασιαστεί σε όγκο.
4. Ξαναζυμώνουμε μέχρι να κάτσει η ζύμη και προσθέτουμε το λάδι, το χυμό πορτοκαλιού, το κονιάκ, το ξύσμα πορτοκαλιού και το υπόλοιπο αλεύρι.
5. Σε ξεχωριστό μπωλ ανακατεύουμε με τη ζάχαρη, τα αμύγδαλα, τη σταφίδα, τα καρύδια, το κουκουνάρι και όλα τα μπαχαρικά. Ζυμώνουμε καλά όλα τα υλικά μέχρι η ζύμη να μην κολλάει (γύρω στα 10 λεπτά) το σκεπάζουμε με το συνηθισμένο τρόπο και το αφήνουμε να φουσκώσει για μισή ώρα.
6. Σε ταψί βάζουμε λαδόκολλα και τη λαδώνουμε ελαφρά. Σχηματίζουμε δύο ψωμιά στρογγυλά (το ένα ψωμί ήταν για τους ανθρώπους και το άλλο για τα ζώα της οικογένειας), κρατώντας λίγη ζύμη για να το στολίσουμε. Πλάθουμε κορδόνια και με αυτά σχηματίζουμε σταυρό και σε κάθε άκρη και στο κέντρο βάζουμε ½ καρύδι.. Εάν θέλουμε κάνουμε άλλα σχέδια της αρεσκείας μας. Ξανασκεπάζουμε και αφήνουμε να φουσκώσουν μέχρι να διπλασιαστούν σε όγκο.
7. Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180ο και ψήνουμε περίπου 1.30 ώρα. Στη μισή ώρα αλείβουμε το ψωμί με γάλα και πασπαλίζουμε με σουσάμι. Συνεχίζουμε το ψήσιμο και αφήνουμε να κρυώσει. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας, όταν το βγάζουν απ' το φούρνο, το αλείφουν με λίγο μέλι αραιωμένο σε νερό.

Συμβουλή: Την ημέρα που θα ζυμώσετε φτιάξετε κάποιο φαγητό στο φούρνο, έτσι η κουζίνα θα είναι ζεστή για να βοηθήσει τη ζύμη να φουσκώσει. 

Παραδοσιακά το ζύμωμα γίνεται εφτά φορές (ζυμώνουμε, αφήνουμε να ξεκουραστεί και να φουσκώσει, ξαναζυμώνουμε -επτάκις) και η νοικοκυρά "ζυμώνει" μαζί και προφορικές ευχές και προσευχές για την οικογένειά της.
Καλά Χριστούγεννα, με παράδοση και όχι κατανάλωση.

Εικονοθεραπεία 45

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

 

Τι είναι και πως "πιάνουν" προζύμι.

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_2011.html

Τι είναι και πως "πιάνουν" προζύμι.

Πολύ δύσκολα βρίσκουμε πλέον ψωμί με κανονικό προζύμι. Πολλοί φούρνοι που διαφημίζουν ότι φτιάχνουν ψωμί με προζύμι κατά 99% το φτιάχνουν μόνο με μαγιά αλλά με μια τεχνική που μοιάζει με το προζύμι. Έτσι για άλλη μια φορά το σπιτικό ψωμί μπορεί να γίνει ισάξιο ή και καλύτερο από το ψωμί των καλύτερων φούρνων.

Με το προζύμι φτιάχνουμε με διαφορά το πιο νόστιμο, πιο υγιεινό και με καλύτερα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά ψωμί απ'ότι με οποιοδήποτε άλλο τρόπο.

Ιστορικά(ότι θυμάμαι, μην ανοίγω paper τώρα με τις κοίλες...)
-------------------------------------------------------------
Ο άνθρωπος ξεκίνησε την κατανάλωση άγριων, στην αρχή, δημητριακών που πρώτα τα έψηνε σε φωτιά. Οταν ξεκίνησε να καλλιεργεί την γή τα δημητριακά έγιναν η βασική τροφή κυρίως σε μορφή χυλού.

Η μέθοδος εξελίχθηκε στην Αίγυπτο όπου υπάρχουν οι πρώτες αποδείξεις οτι ψήνονταν σε φούρνους ζυμάρια, τα οποία όμως δεν ήταν φουσκωμένα(πως είναι το καλαμποκίσιο το σκέτο, τέτοια φάση). Επίσης στην Αίγυπτο λειτούργησαν οι πρώτοι επαγγελματικοί φούρνοι ψωμιού οι οποίοι ήταν ικανοί να παράγουν τεράστιες για την εποχή ποσότητες ψημένων ζυμαριών και να θρέφουν ανάλογο κόσμο.
Η πιο κοινώς αποδεκτή θεωρία για την ανακάλυψη του προζυμιού είναι πως ζυμάρι που έμεινε για 1-2 μέρες(σ/κ?) χωρίς να το φτιάξουν στον πάτο ενός πυθαριού φούσκωσε και έτσι έγινε το πρώτο "φουσκωτό" ψωμί.

Τί είναι το προζύμι
----------------------
Η λέξη προζύμι δεν είναι τόσο καλή για να προσδιορίσει ακριβως τί είναι. Το προζύμι είναι μια συμβιοτική καλλιέργεια μικροοργανισμών. Οι μικροοργανισμοί είναι των οικογενειών
O σακχαρομύκητας είναι κυρίως υπεύθυνος για την παραγωγή CO2 και είναι συνήθως σε πολύ μικρότερες ποσότητες από τον λακτοβάκιλο.
Ο λακτοβάκιλος είναι υπεύθυνος για την παραγωγή οξέων (lactic, acetic acid)

Υπάρχουν και άλλοι μικροοργανισμοί σε μικρότερους αριθμούς στην καλλιέργεια αλλά αν διατηρούνται οι συνθήκες κατάλληλες τότε οι κυρίαρχοι είναι οι παραπάνω και το αποτέλεσμα τους μας δίνει ένα φανταστικό ψωμί.

Γιατί είναι πιο υγιεινό
Παλιότερα πίστευαν πως το ψωμί με προζύμι γιατρεύει τον καρκίνο  το aids(και όλα τα ΣΜΝ), την φαλάκρα και την δυσοσμία των κάτω άκρων. Επιστημονικές έρευνες έδειξαν πως όλα αυτά είναι αλήθεια :P

Η ζύμωση του ζυμαριού από το προζύμι του δίνει, εκτός απο φανταστική γεύση και μυρωδιά, κάποιες ιδιότητες που δεν έχει το ψωμί με μαγιά. Tα έξτρα χαρακτηριστικά τα δίνουν κυρίως οι λακτοβάκιλοι.
  1. Κατά την κατανάλωση ψωμιού με προζύμι το σάκχαρο στο αίμα ανεβαίνει πολύ πιο ομαλά και σε χαμηλότερα επίπεδα απ'ότι με το ψωμί με μαγιά. Αυτή η επίδραση κρατάει για αρκετές ώρες μετά την κατανάλωση ψωμιού, σαν φάρμακο που ρυθμίζει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Έτσι είναι ψιλοιδανικό για κατανάλωση ακόμα και απο διαβητικούς.
  2. Το ίδιο συμβαίνει και με την γλουτένη έτσι άνθρωποι με δυσανεξία στην γλουτένη μπορούν πολύ πιο εύκολα να τρώνε ψωμί με προζύμι.
  3. Ένα σημαντικό που δεν ήξερα ειδικά για το ολικής άλεσης ψωμί είναι πως περιέχει φυτικό οξύ(phytic acid) που δεν επιτρέπει στον οργανισμό μας να αφομοιώσει κάποια στοιχεία Fe, Mg κλπ κάτι το οποίο μακροχρόνια έχει αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία του ανθρώπου. Το προζύμι διασπά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του φυτικού οξέως, αντίθετα με την μαγιά που διασπά πολύ λιγότερο.

Πως πιάνουμε το προζύμι;
--------------------------------

Για να πιάσουμε προζύμι χρειάζεται μονο να φτιάξουμε τις κατάλληλες συνθήκες για να αναπτυχθούν και να κυριαρχήσουν οι μικροοργανισμοί που θέλουμε.

Αφου δεν βάζουμε μαγιά όμως απο που θα βρούμε τους μικροοργανισμούς?
Υπαρχουν δύο θεωρίες με την δεύτερη να με κερδίζει
  • Οι μικροοργανισμοί βρίσκονται στον αέρα και έτσι αφήνουμε ξεσκέπαστο το μπολάκι με το αλευρι-νερο
  • Οι μικροοργανισμοί βρίσκονται στο ίδιο το αλεύρι
και μόλις βρεθούν σε σωστές συνθήκες αρχίζουν την ζύμωση και πολλαπλασιάζονται. Και οι δύο δουλεύουν, αν δηλαδή αφήσεις ξεσκέπαστο το μπολάκι ή το κλείσεις με σελοφάν δεν θα έχει μεγάλη διαφορά στο τελικό αποτέλεσμα.

Πως θα τους αιχμαλωτίσουμε
----------------------------------------------------------

Η διαδικασία είναι πολύ απλή. Ανακατεύουμε αλεύρι με νερό(70-100% νερό) σε θερμοκρασίες 18+-5 βαθμούς. Τα υλικά μπορεί να είναι απο αλεύρι για όλες τις χρήσεις και νερό βρύσης μέχρι 60% σίκαλη 40% σταρένιο ολικής και αποσταγμένο νερό. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι με σταφίδες, με προσθήκη ή όχι ζάχαρης... Μπορούμε να πιάσουμε με διάφορους τρόπους, εγώ θα σας δώσω τον πιο απλό.
Η μόνη διαφορά στους τρόπους αφορά το strain του σακχαρομύκητα και λακτοβάκιλου που θα πιάσουμε με μηδαμινές αλλαγές στο τελικό αποτέλεσμα.

Τί θα χρειαστούμε:
1 βάζο 0.5->1 λίτρο διάφανο για να βλέπουμε τί γίνεται
αλεύρι
νερό
υπομονή λιγότερη απο την μπύρα βέβαια
αφοσίωση να ταΐζουμε και να προσέχουμε το καινούργιο μας ζωάκι

Διαδικασία - Συνταγή
---------------------------------------

*Ανάλογα τις θερμοκρασίες οι διαδικασία ταΐσματος ανανέωσης αλλάζουν κατα μερικά λεπτά μέχρι και μερικές ώρες. Επίσης εγώ σπάνια προσέχω την απολύμανση.


Μέρα 1η
............

Καθαρίζουμε το βάζο και το κουτάλι με βραστό νερό(δεν το κάνω)

Προσθέτουμε στο βάζο:
  • 50γρ νερό
  • 50γρ αλεύρι
Ανακατεύουμε και το αφήνουμε ένα 24ωρο.
Ανάλογα με την θερμοκρασία καμιά φορά ξεκινάνε πιο αργά άλλες πιο γρήγορα. Ιδανική είναι 30 C αλλά όσο πιο ψηλά είναι  τόσο πιο εύκολο είναι να χάσουμε κάποιο "τάισμα" και "κακοί" μικροοργανισμοί να μας σκοτώσουν το προζύμι. Κυρίως στους 18C έχω πιάσει πιο εύκολα προζύμι.


Μέρα 2η
............

Δεν θα έχει γίνει καμια τρελή αλλαγή στο μελλοντικό προζύμι.

Προσθέτουμε στο βάζο:
  • 50γρ νερό
  • 50γρ αλεύρι
Ανακατεύουμε με καθαρό κουτάλι και αφήνουμε για άλλο ένα 24ωρο.


Μέρα 3η
............

Ακόμα δεν θα δούμε καμια κινητικότητα στο ζυμάρι

Προσθέτουμε άλλη μια κλασσική δόση με:
  • 50γρ νερό
  • 50γρ αλεύρι
Ανακάτεμα, κούμπωμα του βάζου και άλλο ένα 24ωρο

Μερα 4η
............

Κάπου εδώ ίσως δούμε μερικές φουσκάλες στο ζυμάρι.

Πετάμε το περισσότερο και κρατάμε το πολύ μια μεγάλη κουταλιά. Αυτό γίνεται για δύο λογους. Ενας οτι θα γεμίσει το βάζο αλλα κυρίως γιατί μια δόση φαγητό μπορεί να διατηρήσει τους μικροοργανισμούς που βρίσκονται σε μια κουταλιά για ενα 12ωρο και έτσι για 12 ώρες θα έχουν να φάνε και δεν θα πεθάνουν(κυριολεκτικά) της πείνας.

Δίνουμε μια διπλή δόση φαγητό με 100γρ νερό και 100γρ αλεύρι
Ανακατεύουμε και αφήνουμε για άλλο ενα 24ωρο


Μερα 5η
............

Θα έχει φουσκάλες αλλά δεν είναι πως θα έχει αυξηθεί πολύ σε όγκο.

Πάλι πετάμε το περισσότερο και το ταίζουμε με 100γρ νερό 100γρ αλεύρι, το αφήνουμε κλασσικά ένα 24ωρο

Μερα 6η
............

Βλέπουμε οτι άρχισε να αυξάνει και σε όγκο, περίπου κατα 1/3 και έχει φουσκάλες στην επιφάνεια. Σε μυρωδιά ίσως έχει μια περίεργη ωριμο-φρουτένια.

Πάντα αφήνουμε περίπου μια κουταλιά προζύμι, πετάμε το υπόλοιπο και το ταίζουμε κλασσικά με 100γρ νερό και 100γρ αλεύρι. Το αφήνουμε για την επόμενη μέρα.

Μέρα 7η-και πέρα
.........................

Συνεχίζουμε αυτόν τον κύκλο για κανα περίπου 2 μέρες όπου θα το δούμε οτι θα διπλασιάζεται σε μέγεθος. Τώρα μπορούμε να ξεκινήσουμε να φτιάχνουμε ψωμί αλλά θέλει καμια βδομάδα μέχρι να έχουμε μια σταθερή καλλιέργεια. Η μυρωδιά θα περάσει διάφορες φάσεις απο μπανανοκατάσταστη(wyest 3068??) και γενικά φρουτώδη σε τυροξυνίλα και θα είναι έτοιμο όταν στο τέλος του 24ωρου έχει έντονη μυρωδιά απο ξύδι(acetic acid).
Ανάλογα τις θερμοκρασίες και τα ταίσματα μπορούμε να το "ρυθμίσουμε" να παράγει lactic acid ή acetic acid αλλά δεν είναι για μετά αυτή η κουβέντα.

*Η συνταγή και μερικές φωτογραφίες είναι απο sourdough.com αλλαγμένη λίγο. Εγώ το κάνω οπτικά πλέον αλλά αν το περιέγραφα σε κάποιον κάπως έτσι θα το έλεγα.

Προβήματα κατά το πιάσιμο του προζυμιού
---------------------------------------------

Αν δεν βγάζει φουσκάλες σε αυτά τα χρονικά διαστήματα δώστε του περισσότερο χρόνο, δεν υπάρχει περίπτωση να μην μολυνθει με κατάλληλους μικροοργανισμούς.

Αν οι μυρωδιές περιέχουν sulfur δεν σημαίνει οτι σίγουρα χάλασε, μεταφέρουμε μια κουταλιά σε καθαρό βάζο και συνεχίζουμε τα κλασσικά ταίσματα.

Γενικά οταν αποκτήσει μια υποτυπώδη δραστηριότητα δεν το ταίζουμε/ανενεώνουμε πολύ νωρίς γιατί μπορεί να μην έχει προλάβει να πολ/σιαστεί πριν το πετάξουμε, με αποτέλεσμα να το γυρίσουμε πισω κανα δυο μέρες.

Πηγή: forum.beer.gr

Σήμερα...


 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Άγια Νύχτα


Το τραγούδι Άγια Νύχτα (γερμ. Stille Nacht, heilige Nacht) είναι το διεθνώς γνωστότερο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι. Γράφηκε στις αρχές του 18ου αι. και συνθέτες του είναι οι Αυστριακοί Φραντς Ξάβερ Γκρούμπερ (Franz Gruber) και Γιόζεφ Μορ, (Joseph Mohr). Για χρόνια οι δημιουργοί του ήταν άγνωστοι και πολλοί απέδιδαν την πατρότητα του τραγουδιού σε διάσημους κλασσικούς συνθέτες όπως τον Μότσαρτ, τον Μπετόβεν τον Χάυντν ή θεωρούσαν ότι επρόκειτο για κάποιο παραδοσιακό γερμανικό νανούρισμα. Σήμερα έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες σε όλον τον χριστιανικό κόσμο.

Η «Άγια Νύχτα» πρωτοτραγουδήθηκε τα Χριστούγεννα του 1818 στην εκκλησία του μικρού χωριού Όμπερντορφ (Oberndorf) στην περιοχή του Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας. Οι στίχοι είχαν γραφεί δύο χρόνια νωρίτερα, το 1816, από τον νεαρό εφημέριο του χωριού Γιόζεφ Μορ, όπως έγινε γνωστό από ένα χειρόγραφο που ανακαλύφθηκε το 1995 και φέρει την υπογραφή του εφημέριου. Το χειρόγραφο χρονολογείται από τους μελετητές το 1820. Στην αριστερή πλευρά αναγράφεται η ημερομηνία συγγραφής των στίχων και στην άνω δεξιά γωνία η ένδειξη «Melodie von Fr. Xav. Gruber». Σήμερα φυλάσσεται στο Carolino Augusteum Museum του Σάλτσμπουργκ.

Μετά την πρώτη εκτέλεση το τραγούδι ξεχάστηκε, καθώς μάλιστα οι δρόμοι των δύο συνθετών χώρισαν, αφού καθένας τους μετακινήθηκε σε διαφορετικό τόπο. Το 1825 ο τότε εφημέριος της εκκλησίας του Όμπερντορφ κάλεσε έναν τεχνίτη ονόματι Καρλ Μαουράχερ (Karl Mauracher) για να επισκευάσει το εκκλησιαστικό όργανο του ναού. Αυτός ανακάλυψε στο πίσω μέρος του οργάνου πεταμένο ένα αντίγραφο του τραγουδιού. Έδωσε το τραγούδι στην οικογένεια Στράσερ (Strasser) που ζούσε στο Τυρόλο και συνήθιζε να ταξιδεύει σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας και να τραγουδάει σε γιορτές. Έτσι η «Άγια Νύχτα» άρχισε να διαδίδεται στις γερμανικές χώρες και σύντομα έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής. Το 1839 μια άλλη οικογένεια τραγουδιστών από το Τυρόλο παρουσίασε το τραγούδι στην Νέα Υόρκη, ξεκινώντας τη διάδοση της «Άγιας Νύχτας» στον αγγλόφωνο κόσμο. Στην αγγλική μεταφράστηκε το 1863 από τον Τζον Φρίμαν τον Νεότερο με μελωδία ελαφρώς διαφορετικής του αυστριακού πρωτοτύπου. Το 1840 εκδόθηκε πρώτη φορά με την ένδειξη «αγνώστου συνθέτη». Υπήρξε το αγαπημένο τραγούδι του βασιλιά Φρειδερίκου-Γουλιέλμου Δ΄ της Πρωσσίας, ο οποίος διέταξε την διεξαγωγή έρευνας για τον εντοπισμό των δημιουργών του. Οι έρευνες ξεκίνησαν το 1854 και τελικά κατέληξαν τόσο στη γνωστοποίηση των Μορ και Γκρούμπερ, όσο και του θρύλου γύρω από τις συνθήκες που γράφηκε το τραγούδι και που μέχρι πρόσφατα θεωρείτο αληθινή ιστορία.

Η «Άγια Νύχτα» έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 300 γλώσσες και διαλέκτους σε όλον τον κόσμο. Είναι εξαιρετικά δημοφιλής τόσο μεταξύ των Καθολικών, όσο και των Προτεσταντών. Μάλιστα κατά τον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο τραγουδήθηκε ταυτόχρονα στην αγγλική και γερμανική γλώσσα από τα αντιμαχόμενα στρατεύματα στο μέτωπο κατά τη χριστουγεννιάτικη ανακωχή του 1914, καθώς ήταν από τα λίγα κοινώς γνωστά χριστουγεννιάτικα τραγούδια και των δύο πλευρών.

Η «Άγια Νύχτα» έχει γνωρίσει πολλές διασκευές και επανεκτελέσεις από διαφόρους καλλιτέχνες μέχρι σήμερα, κάποιες μάλιστα με σκωπτικό ή ειρωνικό στόχο (Simon and Garfunkel, Manowar). Επίσης έχει εμπνεύσει παραγωγές του κινηματογράφου και της μικρής οθόνης.

Όπως συμβαίνει συνήθως για πολλά δημοφιλή πρόσωπα ή αντικείμενα (τραγούδια, κτήρια, τοποθεσίες, προσωπικά αντικείμενα φημισμένων προσωπικοτήτων), έτσι και γύρω από τη σύνθεση του χριστουγεννιάτικου αυτού τραγουδιού έχουν πλεχθεί διάφορες ιστορίες και θρύλοι, που πλαισιώνουν την πραγματική ιστορία.

Σύμφωνα με την πιο γνωστή, την προπαραμονή των Χριστουγέννων του 1818, στο μικρό χωριό του Όμπερντορφ στην περιοχή του Σάλτσμπουργκ, κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας ξαφνικά χάλασε το μοναδικό εκκλησιαστικό όργανο της εκκλησίας. Ένοχοι ήταν τα ποντίκια που είχαν ροκανίσει τα διάφορα μέρη του παλιού οργάνου. Μετά τη Λειτουργία ο εφημέριος Γιόζεφ Μορ κάλεσε το δάσκαλο του χωριού και οργανίστα της εκκλησίας Φράντς Γκρούμπερ για να βρουν κάποια λύση, αφού δεν μπορούσαν να αποδώσουν τον χριστουγεννιάτικο ύμνο χωρίς εκκλησιαστικό όργανο. Αποφάσισαν τελικά να γράψουν ένα χριστουγεννιάτικο τραγούδι για κιθάρα και ο δάσκαλος αποσύρθηκε στο δωμάτιό του πάνω από το σχολείο, περιμένοντας τους στοίχους του τραγουδιού που θα έγραφε ο εφημέριος. Το γαλήνιο χιονισμένο τοπίο ενέπνευσε τον πατέρα Μορ, που φαντάστηκε ότι σε μια τόσο γαλήνια και ήρεμη νύχτα θα ήρθε στον κόσμο το Θείον Βρέφος. Οι σκέψεις αυτές έγιναν οι πρώτοι στίχοι του καινούριου τραγουδιού. Αργά τη νύχτα, όταν νεαρός εφημέριος τελείωσε τη συγγραφή, έτρεξε στο δωμάτιο του δασκάλου. Τα όμορφα λόγια του τραγουδιού συγκίνησαν τον Γκρούμπερ που έβαλε τα δυνατά του για να συνθέσει μία εξίσου ωραία μελωδία. Μέχρι τα ξημερώματα το τραγούδι ήταν έτοιμο και τη νύχτα της παραμονής, στη Λειτουργία των Χριστουγέννων στη θέση του χριστουγεννιάτικου ύμνου οι δύο συνθέτες άρχισαν να ψάλλουν την «Άγια Νύχτα».

Όταν τελείωσαν, μια απέραντη σιωπή επικρατούσε στην εκκλησία, φέρνοντας τον πατέρα Μορ και τον Γκρούμπερ σε αμηχανία. Τότε όμως μια γλυκιά γυναικεία φωνή άρχισε να τραγουδάει κατανυκτικά τους στίχους του νέου ύμνου. Σιγά-σιγά όλο το εκκλησίασμα άρχισε να συμμετέχει, ψάλλοντας ξανά και ξανά το όμορφο αυτό τραγούδι με τους τόσο γλυκείς στίχους.

Κατά καιρούς και με τη διάδοση της «Άγιας Νύχτας» σε όλο τον κόσμο, ο δημοφιλής αυτός θρύλος παραλλάχθηκε σε πολλές διαφορετικές εκδοχές, με τον εμπλουτισμό της αρχικής ιστορίας με στοιχεία των κατά τόπους παραδόσεων.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%B1_%CE%9D%CF%8D%CF%87%CF%84%CE%B1

Τσαρλς Σπένσερ Τσάπλιν





Charlie Chaplin portrait.jpgΟ Σερ Τσαρλς Σπένσερ Τσάπλιν ο νεότερος (Charles Spencer Chaplin Jr, 16 Απριλίου 1889 - 25 Δεκεμβρίου 1977), γνωστότερος με το υποκοριστικό Τσάρλι και, στην Ελλάδα κυρίως, με το προσωνύμιο "Σαρλό", υπήρξε Άγγλος ηθοποιός και σκηνοθέτης, που μεγαλούργησε στις πρώτες δεκαετίες του Χόλυγουντ. Είναι χρονικά η πρώτη παγκόσμια αναγνωρίσιμη φιγούρα της κινηματογραφικής τέχνης, κυρίως μέσω του χαρακτήρα Σαρλό που ενσάρκωνε στις πρώτες ταινίες του.

Στο διάστημα 1912 - 1918 αξιοποίησε το ταλέντο του σε πολλές μικρές κωμωδίες του βωβού κινηματογράφου, δημιουργώντας τον τύπο του Σαρλό. Ο ίδιος όχι μόνο πρωταγωνιστούσε αλλά ήταν επίσης ο σεναριογράφος, σκηνοθέτης και συνθέτης της μουσικής των ταινιών του. Η παγκόσμια καταξίωση ήρθε μέσα από τις μεγάλου μήκους ταινίες του, όπως οι Μοντέρνοι Καιροί, Ο Μεγάλος Δικτάτωρ, Τα Φώτα της Πόλης, Ο κύριος Βερντού και άλλες, που τον κατέταξαν ανάμεσα στους σημαντικότερους δημιουργούς της έβδομης τέχνης.
Το 1952, στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου και της Μαύρης Λίστας, έπεσε σε δυσμένεια λόγω των αριστερών πολιτικών φρονημάτων του. Ενώ ταξίδευε προς το Λονδίνο, έμαθε την απόφαση του αμερικανικού Υπουργείου Δικαιοσύνης να άρει τη βίζα του και επομένως το δικαίωμα επιστροφής. Μετά από αυτό το γεγονός παρέμεινε οριστικά στην Ευρώπη και πιο συγκεκριμένα στο Βεβέ της Ελβετίας όπου πέθανε στις 25 Δεκεμβρίου του 1977. Στο διάστημα αυτό ταξίδεψε στην Αμερική μόνο μια φορά, το 1972, προκειμένου να παραλάβει το ειδικό Τιμητικό Όσκαρ για τη συνεισφορά του στην έβδομη τέχνη, κερδίζοντας το μεγαλύτερο σε διάρκεια χειροκρότημα της ιστορίας των βραβείων. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει δέκατο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%AC%CF%81%CE%BB%CE%B9_%CE%A4%CF%83%CE%AC%CF%80%CE%BB%CE%B9%CE%BD

Δημοφιλείς αναρτήσεις