Τα λάθη είναι φίλοι μας- Neale Donald Walsch

Δεν είναι κακό να κάνεις λάθη. Τα λάθη είναι φίλοι μας, μας βοηθούν να μεγαλώσουμε. 

Στην πραγματικότητα, δεν μπορείς να κάνεις "λάθος" αφού ό,τι αποκαλούμε λάθος είναι ωφέλιμο για μας. Επομένως προχώρα και μη φοβάσαι τα "λάθη". 

Αντίθετα, να σε ανησυχεί το γεγονός ότι μπορεί να αισθάνεσαι φόβο "μήπως κάνεις λάθος".
Neale Donald Walsch

Pinus Marinitus και Πυκνογενόλη. Το "tuboflo" των αρτηριών

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2012/12/pinus-marinitus-tuboflo.html

Pinus Marinitus και Πυκνογενόλη. Το "tuboflo" των αρτηριών

Φυσικό εκχύλισμα που προέρχεται από το φλοιό του πεύκου Pinus Maritima, που ευδοκιμεί κατά μήκος των ακτών της νοτιοδυτικής Γαλλίας.

Περιέχει, ισχυρές ουσίες της κατηγορίας των βιοφλαβονοειδών -τις προανθοκυανιδίνες- οι οποίες είναι ισχυρά αντιοξειδωτικά και εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες.
Το Pycnogenol έχει 50 φορές ισχυρότερη αντιοξειδωτική δράση από την βιταμίνη Ε και 20 φορές από την βιταμίνη C.
Προστατεύει τον εγκέφαλο από τις ελεύθερες ρίζες, μειώνει τις φλεγμονές, ενισχύει τα αγγεία και προλαμβάνει τις αλλεργίες.
Προστατεύει το κολλαγόνο από την οξειδωτική δράση των ελευθέρων ριζών.
Αναστέλλει τη δράση των ενζύμων που προκαλούν πόνο και αυξάνει την αντοχή κατά 21%, κατά τη διάρκεια της άσκησης.

Έχουν υπάρξει σημαντικές μελέτες για προβλήματα που συνδέονται με την εμμηνόρροια, τον εμμηνορροϊκό πόνο και την ενδομητρίωση.
Το Pycnogenol έχει χρησιμοποιηθεί στην θεραπεία πολλών παθήσεων, όπως καρκίνος, καταρράκτης, κατάθλιψη, διαβήτης, ινομυαλγία, καρδιακές παθήσεις, αιμορροΐδες, αλλεργίες, αρτηριοσκλήρυνση, αρθρίτιδα, άσθμα, αθλητικές κακώσεις, κιρσοί, κ.ά.

Βάσει μελετών, κλινικών παρατηρήσεων και αποτελεσμάτων προσφέρει:
Ήπια αντιυπερτασική δράση, ενίσχυση της προστασίας και της αντίστασης του οργανισμού έναντι κακοηθειών, κατά της φλεβικής ανεπάρκειας, βελτίωση της τριχοειδούς κυκλοφορίας, αντιγηραντική δράση, ερυθηματώδης λύκος, ισχυρή αντιοξείδωση, καταπολέμηση ελευθέρων ριζών, κατά της LDL χοληστερίνης, πρόληψη-προστασία κατά της αθηρωμάτωσης, πρόληψη ευρυαγγείων, ενίσχυση κολλαγόνου, προστασία έναντι της ακτινοβολίας UV, προφύλαξη στο διαβητικό ασθενή, αντιθρομβωτική δράση, βελτίωση και ανακούφιση των συμπτωμάτων άσθματος και αλλεργιών.

Πιθανό να θυμάστε, ότι τα ένζυμα μπορούν να συμμετέχουν στην αναδημιουργία, σε ενεργές μορφές, των προκαλούντων καρκίνο χημικών ουσιών στα κύτταρα.Τα φλαβονοειδή απ’ την μεριά τους μπορούν να επέμβουν στην λειτουργία αυτών των ενζύμων και έτσι να επιδράσουν θετικά.Εκτός του ότι προστατεύει απ’ την ανάπτυξη του καρκίνου, μπορούν να είναι αποτελεσματική και κατά την θεραπεία του καρκίνου σε προχωρημένο στάδιο.
Οι πολυάριθμες έρευνες αποδεικνύουν, ότι η λήψη διαμέσου του στόματος καθορισμένων φαλαινοειδή επιβραδύνουν σε σημαντικό βαθμό την ανάπτυξη των καρκινικών δημιουργημάτων σε πειραματόζωα.To Pinus Marimitus είναι ισχυρό αντιοξειδωτικό, καθαρίζει σαν με σκούπα τις ελεύθερες χημικές βάσεις και είναι ίσως ο κύριος υποψήφιος για μετέπειτα έρευνες σε σχέση με την προφύλαξη απ’ τον καρκίνο.
To Pinus Marimitus μειώνει πολύ πιο αποτελεσματικά από την βιταμίνη Ε τις καταστροφές, που έπληξαν τους ιστούς οι ελεύθερες χημικές βάσεις και επίσης, όπως η βιταμίνη C, επιδρά ευεργετικά στην υγεία και προστατεύει τον νευρικό και εγκεφαλικό ιστό με την εξαιρετική της δυνατότητα να περνάει μέσα απ’το φράγμα μεταξύ αίματος και υγρού του νωτιαίου μυελού.Εκτός αυτού μειώνει τον ερεθισμό και αυξάνει την κυκλοφορία του αίματος αφού ανακουφίζει τα βάσανα των παθόντων από διαβήτη, αρθρίτιδα και εγκεφαλικό και προφυλάσσει από καρδιακές παθήσεις και καρκίνο.
Eπίσης βελτιώνει την περιφερειακή κυκλοφορία του αίματος, αποκαθιστά την χαμένη ενεργητικότητα των τριχοειδή αγγείων και δυναμώνει τα αποδυναμωμένα αιμοφόρα αγγεία.

Επίσης σταθεροποιεί τα σφαιρίδια και διατηρεί το απαιτούμενο επίπεδο της ελαστικότητας τους, υποστηρίζει τα αδύναμα αιμοφόρα αγγεία αφού σταθεροποιεί την κολλώδη ουσία και την ελαστίνη έχοντας σαν αποτέλεσμα την προφύλαξη από μικροσυμφορήσεις.[/b]

Είναι προ καιρού γνωστό ότι η υγεία των τριχοειδή αγγείων σε πάσχοντες από ψηλή πίεση μειώνεται μέχρι παθολογικό επίπεδο.Αν η υπερτονία συνδυάζεται με σθεναρή ανθεκτικότητα των τριχοειδή αγγείων , η πιθανότητες εγκεφαλικού επεισοδίου και εσωτερικής αιμορραγίας του ματιού, αυξάνονται επικίνδυνα. Και η μη ψηλή πίεση προκαλεί σκάσιμο των αιμοφόρων αγγείων, λόγο της μειωμένης αντίστασης και την μεγάλης διαπερατότητας των τειχών των τριχοειδή αγγείων μπορεί να σταθεροποιηθεί μέσα από την συχνή χρήση .

Η συχνή λήψη Pinus Marimitus είναι εξαιρετικά σημαντική για τις εγκεφαλικές λειτουργίες, όχι μόνο γιατί προστατεύει τα αιμοφόρα αγγεία, αλλά και γιατί είναι από τα λίγα αντιοξειδωτικά που λαμβάνονται μέσω του στόματος, τα οποία διαπερνούν με ευκολία το φράγμα μεταξύ αίματος και υγρού του νωτιαίου μυελού, για να προφυλάξουν τα εγκεφαλικά κύτταρα.Οι ερευνητές είναι της απόψεως, ότι αυτή βελτιώνει την αργόστροφη μνήμη, γιατί επιδρά ευεργετικά στην κυκλοφορία του αίματος και στην τροφή των κυττάρων.
Αυτός ο ειδικός συνδυασμός από βιολογικά ενεργά συστατικά μπορεί να μας βοηθήσει να απολαμβάνουμε μια πιο μεγάλης διάρκειας και πιο ποιοτική ζωής, να είμαστε υγιείς και να δείχνουμε πιο νέοι.Μπορεί να μας βοηθήσει να προφυλαχθούμε από 80 παθήσεις, σ’αυτόν τον αριθμό συμπεριλαμβάνεται ο καρκίνος, καρδιακές παθήσεις, αρθρίτιδα και οι περισσότερες απ’ τις άλλες μη-προκαλούμενες απο μικρόβια παθήσεις, συνδεόμενες με την βλαβερή χημική επίδραση των ελεύθερων χημικών βάσεων.
Να και κάποιες από τις μέχρι τώρα παρακολουθόμενες ευεργετικές επιδράσεις του Pinus Marimitus
Μειώνει τον κίνδυνο του καρκίνου, καρδιακών παθήσεων, αρθρίτιδα, πρόωρη γήρανση
• Ανανεώνει και κάνει πιο υγιή την επιδερμίδα, αφού καλυτερεύει την ελαστικότητα και την λειοτητά της.
• Μειώνει τις αλλεργίες (είναι πολύ αποτελεσματική κατά το αλλεργικό συνάχι, την ψωρίαση, και προκαλούμενες απ’ τον ήλιο παθήσεις)
• Εμφανίζει θετικό αποτέλεσμα στην κυκλοφορία του αίματος (ενεργεί αντιερεθιστικά, ενισχύει τα τριχοειδή αγγεία, τις φλέβες και τις αρτηρίες και τις κάνει πιο ανθεκτικές στα τραύματα)
• Ανακουφίζει το ανεύρισμα των φλεβών, το πρήξιμο των ποδιών και χρονική φλεβική ανεπάρκεια, μειώνει τον κίνδυνο φλεβίτιδας, πρηξίματα και ερεθισμοί
• Για προφύλαξη και θεραπεία των εγκεφαλικών και καρδιακών προσβολών
• Έπιδρά ευεργετικά στις αρθρώσεις (βελτιώνει την ευλιγισία τους, ελαφρύνει τους πόνους στις πρησμένες αρθρώσεις και τις αρνητικές επιπτώσεις των αθλητικών τραυμάτων )
• Υποβοηθάει στην θεραπεία του έλκους
• Αυξάνει την ζωτικότητα όλων των κυττάρων, μειώνει τις επιπτώσεις του στρες, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα
• Βελτιώνει την όραση και την μνήμη
• Μειώνει την επιδείνωση του διαβήτη (αγγειοπαθεία)
• Ανακουφίζει το αλλεργικό συνάχι, το άσθμα, χρονική κούραση κ.α
• Προστατεύει τον οργανισμό από την γήρανση, εκφυλισμό και αναγέννηση του καρκίνου.

Πηγή: www.vitamelia.gr
          alttherapy.blogspot.gr

Σημείωση: κατά την άποψή μου οι αμετανόητοι καπνιστές θα έπρεπε να χρησιμοποιούν/τρώνε πυκνογενόλη υποχρεωτικά, εφόσον και την συνήθεια δεν θέλουν να αφήσουν και την υγεία τους θέλουν σε καλή κατάσταση!

H πρώτη ολοκληρωμένη βιολογική εξήγηση της ανθρώπινης συνείδησης

http://gerasimos-politis.blogspot.gr/2011/11/h.html

H πρώτη ολοκληρωμένη βιολογική εξήγηση της ανθρώπινης συνείδησης

H πρώτη ολοκληρωμένη βιολογική εξήγηση της ανθρώπινης συνείδησης (1996).

Είμαστε φτιαγμένοι από ύλη και όνειρα. Για κανένα άλλο  όργανο του σώματός μας δεν ισχύει περισσότερο αυτός ο αφορισμός όσο για τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Έδρα κάθε ανώτερης ψυχονοητικής μας ικανότητας της μνήμης, της σκέψης, της γλώσσας και της φαντασίας ο εγκέφαλος αποτελεί αναμφίβολα το ευγενέστερο των οργάνων του σώματός μας.

Η πολυπλοκότητα αυτού του οργάνου τρομάζει και γοητεύει: μέσα στο ανθρώπινο κρανίο υπάρχει ένας μικροσκοπικός γαλαξίας από εκατό δισεκατομμύρια νευρικά κύτταρα, όσα περίπου υπολογίζεται ότι είναι και τα άστρα του γαλαξία στον οποίο ανήκει ο πλανήτης μας! Ο αριθμός δε των συνάψεων, των κομβικών σημείων όπου διαπλέκονται και επικοινωνούν μεταξύ τους αυτά τα νευρικά κύτταρα, είναι πράγματι τρομακτικός: περίπου εκατό τρισεκατομμύρια ή και περισσότερες.

Ωστόσο, η πολυπλοκότητα της εγκεφαλικής μηχανής δεν εξαρτάται από τον αστρονομικό αριθμό των δομικών της λίθων, δηλαδή των νευρικών κυττάρων και των συνάψεων, αλλά από την πολυεπίπεδη και φαινομενικά άναρχη οργάνωση και αρχιτεκτονική της. Αυτή η απέραντη ζούγκλα από κύτταρα, νευρωνικές διακλαδώσεις και σήματα συγκροτεί ένα τόσο πολύπλοκο δίκτυο ώστε το Internet, το παγκόσμιο πληροφοριακό δίκτυο, κυριολεκτικά ωχριά μπροστά του.

Στις μέρες μας, η έρευνα του εγκεφάλου και των νοητικών φαινομένων που αποτελούν συνέπεια της λειτουργίας του δεν ανήκει αποκλειστικά στη δικαιοδοσία κάποιου ιδιαίτερου επιστημονικού κλάδου, όπως η νευροβιολογία, η νευροφυσιολογία, η γνωστική ψυχολογία, κ.ο.κ. Αντίθετα, αυτοί οι διαφορετικοί και απομονωμένοι κατά το παρελθόν γνωστικοί κλάδοι συνεργάζονται σήμερα στενά μέσα στα πλαίσια ενός νέου διευρυμένου διεπιστημονικού κλάδου που ονομάζεται νευροεπιστήμη.

«Βρισκόμαστε στην απαρχή της επανάστασης των νευροεπιστημών. Όταν αυτή ολοκληρωθεί, θα γνωρίζουμε πώς λειτουργεί η νόησή μας, τι καθορίζει τη φύση μας και πώς γνωρίζουμε τον κόσμο μας.» Αυτά υποστηρίζει ο Gerald M. Edelman,  ένας από τους μεγαλύτερους μελετητές και θεωρητικούς του νευρικού συστήματος. Και προσθέτει: «Αυτό που συμβαίνει σήμερα στις νευροεπιστήμες μπορεί να θεωρηθεί προοίμιο μιας πολύ ευρύτερης επιστημονικής επανάστασης, μιας επανάστασης που θα έχει σημαντικές και αναπόφευκτες κοινωνικές συνέπειες». Τη βαρυσήμαντη και ενθουσιώδη αυτή δήλωση βρίσκουμε στον πρόλογο του βιβλίου του Edelman Αιθέρας θεϊκός, λαμπερή φωτιά. Αυτό το σημαντικό και πολυμεταφρασμένο βιβλίο κυκλοφόρησε πρόσφατα και στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Κάτοπτρο, πλουτίζοντας την ελληνική βιβλιογραφία με ένα από τα πιο αξιόλογα και συναρπαστικά επιστημονικά βιβλία των τελευταίων χρόνων.

Edelman
Αιθέρας θεϊκός, λαμπερή φωτιά

Το Αιθέρας θεϊκός, λαμπερή φωτιά αποτελεί σύνοψη αλλά και διεύρυνση, στα πλαίσια μιας ευρύτερης ιστορικής-φιλοσοφικής διαπραγμάτευσης, των ιδεών που ο Edelman είχε αναπτύξει στη μνημειώδη πλέον τριλογία του Νευρωνικός δαρβινισμός (1987), Τοποβιολογία (1988) και Το ανακαλούμενο παρόν (1989). Ωστόσο, ενώ εκείνη η τριλογία απευθυνόταν σ’ ένα πολύ ειδικό κοινό, αυτό το τελευταίο του βιβλίο, εύληπτο και καλογραμμένο χωρίς ωστόσο να γίνεται ποτέ απλοϊκό, απευθύνεται σε κάθε αναγνώστη που ενδιαφέρεται να μάθει πώς η σύγχρονη επιστήμη φωτίζει τα μυστήρια του εγκεφάλου και της νόησης.

Απώτερος στόχος του συγγραφέα είναι να δείξει ότι σήμερα «είναι επιστημονικά δυνατόν να κατανοήσουμε τη νόηση». Τα τελευταία είκοσι χρόνια ολόκληρο το επιστημονικό και συγγραφικό έργο του Edelman είναι μια προσπάθεια να συνθέσει σε μια μεγάλη ενοποιητική θεωρία ό,τι γνωρίζουμε μέχρι σήμερα γύρω από τον εγκέφαλο και τη νόηση. Η θεωρία επιλογής νευρωνικών ομάδων, που έγινε γνωστή ως νευρωνικός δαρβινισμός, είναι το προϊόν αυτής της μεγαλόπνοης ερευνητικής και θεωρητικής εργασίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Edelman ξεκίνησε τη λαμπρή επιστημονική του σταδιοδρομία όχι ως μελετητής του νευρικού συστήματος αλλά ως μοριακός βιολόγος, ερευνητής του ανοσοποιητικού συστήματος των ανώτερων οργανισμών. Το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ικανό να αναγνωρίζει και να καταστρέφει κάθε ξένο σώμα παθογόνα βακτηρίδια, ιούς κ.λ.π, που εισβάλλει στον οργανισμό. Όταν ένα ξένο σώμα εισβάλλει στον οργανισμό, αυτό αναγνωρίζεται από τα αντισώματα, τις ειδικές πρωτεΐνες που υπάρχουν στην επιφάνεια των ανοσοκυττάρων, κι έτσι πυροδοτείται η ανοσολογική απάντηση του οργανισμού κατά του εισβολέα. Για πολλά χρόνια επικρατούσε η άποψη ότι ο οργανισμός διαθέτει ένα μόνο είδος αντισώματος, το οποίο τροποποιεί τη δομή του σύμφωνα με τη δομή του ξένου σώματος, και συνεπώς αυτό που καθοδηγεί την ανοσολογική απάντηση του οργανισμού είναι το ξένο σώμα. Η μεγάλη επιστημονική ανακάλυψη του Edelman ήταν ότι αυτή η φαινομενικά εύλογη υπόθεση, δηλαδή ότι το ανοσοποιητικό σύστημα «καθοδηγείται» ή «εκπαιδεύεται» από τους παθογόνους εισβολείς, ήταν εντελώς λανθασμένη. Οι έρευνές του απέδειξαν ότι, αντίθετα, το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ένα επιλεκτικό σύστημα η λειτουργία του οποίου εξηγείται θαυμάσια μέσω των δαρβίνειων αρχών της ποικιλότητας και της επιλογής. Πριν από τη μόλυνση, κάθε οργανισμός διαθέτει μια τεράστια εφεδρεία αντισωμάτων, και όταν ένα ξένο σώμα εισβάλλει στον οργανισμό δεν καθοδηγεί την κατασκευή ειδικών αντισωμάτων αλλά επιλέγει το κατάλληλο μέσα από τα ήδη υπάρχοντα! Γι’ αυτές τις θεμελιώδεις ανακαλύψεις του, ο Edelman θα τιμηθεί το 1972 με το βραβείο Νόμπελ. Έκτοτε θα στρέψει τις έρευνές του στη μελέτη του νευρικού συστήματος για να διαπιστώσει εάν και αυτό το τόσο πολύπλοκο σύστημα θα μπορούσε να εξηγηθεί με εξελικτικούς όρους.

Γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε σε έναν χαώδη και συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο. Έναν κόσμο που, όπως γράφει ο Edelman, «είναι ένας τόπος χωρίς ετικέτες». Η λειτουργία του εγκεφάλου είναι να δημιουργεί τάξη μέσα σ’ αυτή τη χαοτική ροή των πραγμάτων. Ο εγκέφαλος οφείλει να ταξινομεί, να κατηγοριοποιεί κάθε αισθητηριακή εμπειρία του οργανισμού και να κατασκευάζει από αυτές τις πρώτες «αντιληπτικές κατηγοριοποιήσεις» ένα κατάλληλο μοντέλο του κόσμου. Από αυτό το μοντέλο εξαρτάται η επιβίωση και η προσαρμογή του οργανισμού. Πώς όμως ο εγκέφαλος καταφέρνει κάτι τέτοιο; Ο νευρωνικός δαρβινισμός αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη επιστημονική απάντηση σ’ αυτό το ακανθώδες ερώτημα.

Όταν ο Edelman και οι συνεργάτες του άρχισαν να μελετούν τη δομή και τη λειτουργία του νευρικού συστήματος, βρέθηκαν αντιμέτωποι με τρία αναπάντητα έως τότε αλλά αποφασιστικής σημασίας ερωτήματα: πώς συνδέονται σε ομάδες μεγάλοι πληθυσμοί νευρώνων, ποιες αρχές καθορίζουν την οργάνωση των αισθητηριακών και νοητικών αναπαραστάσεων στο εσωτερικό του εγκεφάλου, ποιοι νευρολογικοί μηχανισμοί επιτρέπουν την ανάδυση των αντιληπτικών και εννοιολογικών κατηγοριοποιήσεων που είναι απαραίτητες για την επιβίωση των οργανισμών; Για να απαντήσει σ’ αυτά τα ερωτήματα ο Edelman διατύπωσε αρχικά τρεις θεωρητικές υποθέσεις, που σύντομα όμως αποδείχτηκαν οι τρεις θεμελιώδεις αρχές του νευρωνικού δαρβινισμού.

Η πρώτη αρχή υποστηρίζει ότι κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ανάπτυξης οι γενετικές πληροφορίες οι οποίες υπάρχουν στα γονίδια του εμβρύου δεν επαρκούν για την κατασκευή ενός τόσο πολύπλοκου νευρωνικού δικτύου όπως αυτό που υπάρχει στο εσωτερικό του εγκεφάλου του. Πρέπει λοιπόν να συντελείται μια επιλεκτική διαδικασία που δεν αφορά μεμονωμένους νευρώνες αλλά πληθυσμούς νευρώνων. Σύμφωνα με τον Edelman, η μονάδα επιλογής κατά την ανάπτυξη του εγκεφάλου είναι η νευρωνική ομάδα, ένας πληθυσμός από πενήντα έως δέκα χιλιάδες νευρώνες που συνδέονται μεταξύ τους και λειτουργούν από κοινού. Αποτέλεσμα αυτής της πρώτης επιλεκτικής διαδικασίας είναι να διαμορφώνονται τα πρώτα «εμβρυϊκά» νευρωνικά κυκλώματα, τα οποία ο Edelman ονομάζει πρωτογενές ρεπερτόριο.

Σύμφωνα με τη δεύτερη αρχή, ο οργανισμός μετά τη γέννηση και καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του αλληλεπιδρά με τον εξωτερικό κόσμο. Αυτή η αλληλεπίδραση, που συνήθως αποκαλείται εμπειρία, επεμβαίνει και καθορίζει την οργάνωση αυτού του πρωτογενούς ρεπερτορίου. Μια νέα επιλεκτική διαδικασία κάνει την εμφάνισή της, σ’ αυτή την περίπτωση όμως δεν ασκείται στις νευρωνικές ομάδες αλλά στις νευρωνικές διασυνδέσεις (συνάψεις) που υπάρχουν τόσο στο εσωτερικό όσο και μεταξύ των νευρωνικών ομάδων. Αποτέλεσμα αυτής της νέας επιλεκτικής διαδικασίας είναι ο σχηματισμός των λειτουργικών κυκλωμάτων του εγκεφάλου τα οποία ο Edelman ονομάζει δευτερογενές ρεπερτόριο.

Η τρίτη και πλέον σημαντική αρχή εξηγεί με ποιον τρόπο επικοινωνούν μεταξύ τους οι νευρωνικές ομάδες και τα λειτουργικά κυκλώματα. Αυτή η επικοινωνία, που πραγματοποιείται μέσω παράλληλων και αμοιβαίων συνδέσεων, είναι μια διαδικασία την οποία ο Edelman αποκαλεί επανείσοδο. Μέσω αυτής της διαδικασίας, πολυάριθμες νευρωνικές ομάδες συνδέονται στενά μεταξύ τους σχηματίζοντας τους λειτουργικούς χάρτες του εγκεφάλου. Και, όπως υποστηρίζει ο Edelman, αυτοί οι χάρτες αποτελούν την υλική βάση όχι μόνο των αισθητηριακών μας αντιλήψεων και της μνήμης, αλλά επιπλέον όλων των ανώτερων «πνευματικών» ικανοτήτων μας, όπως είναι η γλώσσα, η συνείδηση και η έλλογη σκέψη.

Βλέπουμε λοιπόν ότι η νέα εικόνα του εγκεφάλου, όπως αυτή διαμορφώνεται από τον νευρωνικό δαρβινισμό, διαφέρει ριζικά από τις παραδεδεγμένες μέχρι σήμερα αντιλήψεις που βλέπουν τον εγκέφαλο ως ένα στατικό όργανο που «αντανακλά» την πραγματικότητα και του οποίου η οργάνωση και η λειτουργία είναι γενετικά προκαθορισμένες. Ο Edelman, αντίθετα, υποστηρίζει με πολύ πειστικά επιχειρήματα ότι ο εγκέφαλος, «η πιο περίπλοκη διάταξη του γνωστού σύμπαντος», αποτελεί ένα δυναμικό επιλεκτικό σύστημα το οποίο εξελίσσεται συνεχώς καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας ανάλογα με τα ερεθίσματα, τα βιώματα και τις γνώσεις που του προσφέρουμε.

Σε αυτό το σημείο ο αναγνώστης θα μπορούσε να ρωτήσει: «Ωραία όλα αυτά, όμως τι σχέση έχουν με τη νόηση, τη δημιουργική φαντασία και τις ανώτερες πνευματικές μας ικανότητες;» Σ’ αυτή τη δικαιολογημένη απορία έρχονται να απαντήσουν τα τρία τελευταία κεφάλαια του βιβλίου Αιθέρας θεϊκός, λαμπερή φωτιά. Σε αυτά τα κεφάλαια, τα πιο πρωτότυπα, τα πιο γοητευτικά αλλά και τα πιο δύσκολα ολόκληρου του βιβλίου, ο Edelman επιχειρεί κάτι που κανείς άλλος επιστήμονας δεν είχε τολμήσει: να εξηγήσει με βιολογικούς όρους πώς αναδύεται η συνείδηση μέσα από τη «νευρωνική ζούγκλα» του εγκεφάλου.

Η συνείδηση, και κατά συνέπεια η νόηση, γράφει ο Edelman, «είναι διαδικασία και όχι ουσία», μια διαδικασία που συνδέεται άρρηκτα με τη μνήμη, τη βούληση, την προθετικότητα και τις ασυνείδητες νοητικές καταστάσεις του εγκεφάλου μας. Ο Edelman κάνει διάκριση ανάμεσα σε πρωτογενή συνείδηση και σε συνείδηση ανώτερης τάξης. Η πρώτη αφορά κυρίως νοητικές αναπαραστάσεις και τις κατηγοριοποιήσεις του παρόντος, και δεν προϋποθέτει την ύπαρξη γλώσσας. Η συνείδηση ανώτερης τάξης, αντίθετα, αναδύεται από την πρωτογενή όταν ο οργανισμός αποκτά την ικανότητα έναρθρου λόγου και μιας μνήμης ειδικού τύπου που αφορά τα σύμβολα και τις σημασίες τους. Όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Edelman, «η απόκτηση ενός νέου είδους μνήμης μέσω σημασιολογικής αυτοδιέγερσης ... έχει ως αποτέλεσμα το να μπορούν να συνδέονται οι έννοιες του εαυτού, του παρελθόντος και του μέλλοντος με την πρωτογενή συνείδηση. Έτσι καθίσταται δυνατή η συνείδηση της συνείδησης». Χάρη σ’ αυτήν ακριβώς τη συνείδηση ανώτερης τάξης ο άνθρωπος, και ίσως ορισμένοι πίθηκοι, κατάφεραν κατά την πρόσφατη εξελικτική τους ιστορία να απαλλαγούν από τη σκλαβιά του «εδώ και τώρα», δηλαδή από τους χρονικούς και τοπικούς περιορισμούς της πρωτογενούς συνείδησης.

Κλείνοντας αυτή την αναγκαστικά επιγραμματική παρουσίαση των κυριότερων ιδεών του νευρωνικού δαρβινισμού, αξίζει να σταθούμε για λίγο στις σημαντικές επιστημονικές, φιλοσοφικές και επιστημολογικές του συνέπειες. Όσον αφορά την ίδια την επιστήμη, η προσφορά της θεωρίας του Edelman είναι κυριολεκτικά επαναστατική. Όχι μόνο γιατί αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη βιολογική θεωρία των εγκεφαλικών-νοητικών φαινομένων, αλλά και γιατί οι πολυάριθμες διακλαδώσεις και υποθέσεις αυτής της θεωρίας αποτελούν ήδη την αφετηρία νέων και πολλά υποσχόμενων ερευνητικών προγραμμάτων.

Στο χώρο της επιστημολογίας, ο νευρωνικός δαρβινισμός έχει τουλάχιστον δύο σημαντικές συνέπειες. Η πρώτη, θετικού χαρακτήρα συνέπεια είναι ότι ολοκληρώνει και διευρύνει τη θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου. Το ότι η θεωρία της εξέλιξης αποτελεί θεμέλιο και ακρογωνιαίο λίθο όλων των βιολογικών επιστημών ήταν ήδη γνωστό. Αυτό που αγνοούσαμε μέχρι πρόσφατα ήταν ότι αποτελεί επίσης ακρογωνιαίο λίθο για την εξήγηση τόσο των ανοσολογικών όσο και των εγκεφαλικών-νοητικών φαινομένων. Η δεύτερη, αρνητική επιστημολογική συνέπεια συνδέεται άρρηκτα με την πρώτη και αφορά τη σύγκρουση της «λειτουργιστικής» με την «εξελικτική» προσέγγιση των νοητικών φαινομένων. Η λειτουργιστική ή υπολογιστική προσέγγιση που υιοθετείται από τη γνωσιακή επιστήμη και την τεχνητή νοημοσύνη όχι μόνο διαχωρίζει τη νόηση από το υλικό της υπόστρωμα —τον εγκέφαλο— αλλά και ουσιαστικά αδιαφορεί γι’ αυτό: ό,τι έχει σημασία, υποστηρίζουν, είναι να βρεθεί το κατάλληλο πρόγραμμα και όχι πού υλοποιείται αυτό. Έτσι, ο εγκέφαλος ως υλικό υπόστρωμα των νοητικών φαινομένων όχι μόνο αυτονομείται από αυτά αλλά και θεωρείται επουσιώδης για την ουσιαστική κατανόηση και την αναπαραγωγή τους μέσω υπολογιστικών μηχανών. Αυτή την ιδιαίτερα δημοφιλή στις μέρες μας θεωρία ο Edelman δεν χάνει την ευκαιρία να την υποβάλει σε αμείλικτη κριτική σε όλα σχεδόν τα κεφάλαια του βιβλίου του και ιδιαίτερα στο πολυσέλιδο κριτικό υστερόγραφο το οποίο συνέγραψε γι’ αυτόν ακριβώς το σκοπό.

Βασιζόμενος σε αυτό το νέο εννοιολογικό οπλοστάσιο και στις αρχές του διευρυμένου νευρωνικού δαρβινισμού, ο  Edelman επιτυγχάνει το στόχο του: να δώσει την πρώτη ολοκληρωμένη βιολογική εξήγηση της ανθρώπινης συνείδησης. Αραγε σημαίνει αυτό ότι ο νευρωνικός δαρβινισμός, και εν γένει η νευροεπιστήμη, θα καταφέρει στο άμεσο μέλλον να μας προσφέρει μια εξίσου ικανοποιητική εξήγηση της ανθρώπινης νόησης και σκέψης; Σε αυτό το ερώτημα ο Edelman απαντά απερίφραστα: «Τα δεδομένα της νευροεπιστήμης, όσο πολυάριθμα κι αν είναι, δεν μπορούν από μόνα τους να επιτρέψουν την εξήγηση της σκέψης ... Η νευροεπιστημονική εξήγηση είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή ως τελική εξήγηση». Αυτή η απάντηση δεν αποτελεί καθόλου μυστικιστική υπαναχώρηση του συγγραφέα. Η επιστημονική κατανόηση της ανθρώπινης νόησης, υποστηρίζει ο Edelman, προϋποθέτει ασφαλώς τις νευροβιολογικές εξηγήσεις, αλλά ταυτόχρονα τις υπερβαίνει, και αυτό οφείλεται στον εγγενώς κοινωνικό, ανθρωπολογικό και ιστορικό χαρακτήρα των νοητικών φαινομένων! Ωστόσο, το μεγαλειώδες εγχείρημα του Edelman δεν είναι καθόλου μάταιο, γιατί όπως τονίζει, «δεν μπορεί να υπάρξει καμία πλήρης επιστήμη, και ασφαλώς καμία επιστήμη των ανθρώπινων όντων, μέχρι να εξηγηθεί η συνείδηση με βιολογικούς όρους».

Πηγή: www.katoptro.gr, Σπύρος Μανουσέλης, Καθημερινή - 10 Σεπτεμβρίου 1996

Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης: H πρώτη ολοκληρωμένη βιολογική εξήγηση της ανθρώπινης συνείδησης

Γεωτρόπιο 21 - Η Αρτοτίνα του άγιου και του ήρωα

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Γεωτρόπιο τευχος 72/25.8.2001

ΚΑΡΑΒΙΑ ΒΓΗΚΑΝ ΣΤΗ ΣΤΕΡΙΑ

 

1969anre

Δημοσιεύτηκε στις 13 Ιουλ 2013

Η Λογική υπήρχε πάντα, αλλά όχι πάντα σε λογική μορφή. Καρλ Μαρξ 
ΣΤΙΧΟΙ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΚΑΝΑΣ 
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΙΝΩΣ ΜΑΤΣΑΣ 1997 

Καράβια βγήκαν στη στεριά 
και πιάσανε τα όρη 

ποιος είδε βάρκα στο Χελμό
 στο Μέτσοβο βαπόρι

Ποιος είδε νύχτα με δυο φεγγάρια 

ποιος είδε ήλιο σαν αχινό

 κι ερωτευμένα πουλιά και ψάρια 

να κολυμπάνε στον ουρανό 

 Καράβια βγήκαν στη στεριά 

και χάθηκαν στο χιόνι 

κι αυτός που τα ονειρεύτηκε 

τα περιμένει ακόμη 

 Ποιος είδε φάρο στον Ψηλορείτη 

στην Ελασσόνα λευκό πανί 

κι ένα καράβι από την Κρήτη 

να πιάνει Ξάνθη Κομοτηνή 

Ποιος είδε νύχτα με δυο φεγγάρια 

ποιος είδε ήλιο σαν αχινό 

κι ερωτευμένα πουλιά και ψάρια 

να κολυμπάνε στον ουρανό

Πιέρ Λαρούς

Πιέρ Λαρούς
Γάλλος λεξικογράφος και εκδότης (Τουσύ 1817–Παρίσι 3 Ιανουαρίου 1875). Δάσκαλος στη γενέτειρά του, αναχώρησε για το Παρίσι το 1840, όπου εργαζόταν ως καθηγητής γυμνασίου και έκανε παράλληλα λεξικολογικές και παιδαγωγικές έρευνες.
Το 1852 ίδρυσε με τον Ωγκυστέν Μπουαγιέ το Βιβλιοπωλείο Λαρούς και Μπουαγιέ. Οι δύο άνδρες εξέδωσαν μεγάλη σειρά σχολικών βιβλίων, τα οποία συνέγραψε ο ίδιος ο Λαρούς και είχαν άμεση επιτυχία:
Πλήρης έκθεση γραμματικής ανάλυσης (Traite complet d’ analyse grammaticale, 1850), Ανθολογία των ελληνικών ριζών (Jardin des racines grecques, 1858),
Ανθολογία των λατινικών ριζών (Jardin des racines latines, 1860), Πλήρης φιλολογική και συντακτική γραμματική (Grammaire complete syntaxique et litteraire, 1868) κ. ά.
Παράλληλα, ο Πιερ Λαρούς επιδόθηκε σ’ ένα πολύ πιο φιλόδοξο έργο: θέλησε να δημιουργήσει για τον 19ο αιώνα το αντίστοιχο της Γαλλικής Εγκυκλοπαίδειας του 18ου αιώνα.
Περιστοιχισμένος από πολυάριθμους συνεργάτες, συνέταξε το μνημειώδες Μέγα Παγκόσμιο Λεξικό του 19ου αιώνα (Grand Dicrionnaire Universel du XIXe siecle), του οποίου τα πρώτα τεύχη εκδόθηκαν το 1863-1864. Η έκδοση συνεχίστηκε ως το 1876.
Το γενικό αυτό λεξικό εξέταζε θέματα από την απολυταρχική περίοδο της Αυτοκρατορίας ως τη σταθεροποίηση της Δημοκρατίας, συμπεριλαμβανομένων λημμάτων για τη φιλελεύθερη περίοδο της Αυτοκρατορίας, τον πόλεμο του 1870, την Κομμούνα και την Ηθική Τάξη, και δεν παρέλειψε κανένα από τα σημαντικά προβλήματα της εποχής εκείνης.
Συνδύασε την πολιτική, τη θρησκεία και την τέχνη και κατά εποχές μετέπιπτε από έναν τόνο που θύμιζε την Επανάσταση του 1848 σε μια μάλλον συντηρητική δημοκρατική «φρόνηση».

ΤΣΙΖ ΚΕΪΚ (CHEESE CAKE)

PDF | Εκτύπωση | E-mail
 

Υλικά :

11/4 πακέτα μπισκότα πτι μπερ

180 γρ. μαργαρίνη λιωμένη.

1 πακέτο τυρί Φιλαδέλφεια

1 κουτί γάλα ζαχαρούχο

1 μεζούρα χυμό λεμονιού

1 κομπόστα βύσσινο

40 γρ. κορν φλάουρ

130 γρ. ζάχαρη

Εφαρμογή:

Σε στεγνό κάδο βάζουμε τα μπισκότα και τα θρυμματίζουμε στην ταχύτητα 10, για 1 λεπτό.

Μειώνουμε την ταχύτητα στο 4 και προσθέτουμε τη λιωμένη μαργαρίνη από το άνοιγμα του καπακιού.

Αδειάζουμε το υλικό σε φόρμα για τάρτες ή πιρέξ μετρίου μεγέθους και απλώνουμε το υλικό πατώντας ελαφρά με την παλάμη μας.

Χτυπάμε στον κάδο το τυρί Φιλαδέλφεια με το γάλα, για 1 λεπτό, στην ταχύτητα 4, προσθέτοντας λίγο-λίγο το λεμόνι από το άνοιγμα του καπακιού.

Αδειάζουμε την κρέμα πάνω από τα μπισκότα και την απλώνουμε ομοιόμορφα χρησιμοποιώντας τη σπάτουλα.

Στραγγίζουμε την κομπόστα, βάζουμε στον κάδο το σιρόπι και συμπληρώνουμε με νερό μέχρι να φτάσει τα 500 γρ. το υλικό. Προσθέτουμε τη ζάχαρη και το κορν φλάουερ και προγραμματίζουμε για 7 λεπτά στους 100⁰, ταχύτητα 4.

Τοποθετούμε τα βυσσινάκια ένα-ένα πάνω στην κρέμα και από πάνω αδειάζουμε το ζεστό μείγμα. Αφήνουμε να κρυώσει για λίγο και το διατηρούμε στο ψυγείο.

Σημείωση: Ο χρόνος βρασμού της κρέμας είναι σχετικός . Ίσως χρειαστεί 1 λεπτό περισσότερο ή λιγότερο.

Ο. ΕΛΥΤΗΣ - Η ΠΟΔΗΛΑΤΙΣΣΑ

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Ο. ΕΛΥΤΗΣ - Η ΠΟΔΗΛΑΤΙΣΣΑ

Το δρόμο πλάϊ στη θάλασσα περπάτησα
που 'κανε κάθε μέρα η ποδηλάτισσα

Βρήκα τα φρούτα που 'χε το πανέρι της
το δαχτυλίδι που 'πεσε απ' το χέρι της

Βρήκα το κουδουνάκι και το σάλι της
τις ρόδες το τιμόνι το πεντάλι της

Τη ζώνη της τη βρήκα σε μιαν άκρη
μια πέτρα διάφανη που 'μοιαζε δάκρυ

Τα μάζεψα ένα ένα και τα κράτησα
κι έλεγα που 'ναι που 'ν' η ποδηλάτισσα

Την είδα να περνά πάνω απ' τα κύματα
την άλλη μέρα πάνω από τα μνήματα

Την τρίτη νύχτωσ' έχασα τα χνάρια της
στους ουρανούς ανάψαν τα φανάρια της.

ΠΙΝΑΚΑΣ "The girl with the bicycle" by Alexi Zaitsev (ελαιογραφία του 2004)

Η θλίψη και η οργή

 Η θλίψη και η οργή

Σ΄ ένα μαγεμένο βασίλειο όπου οι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να φτάσουν, ή ίσως όπου οι άνθρωποι μεταφέρονται αδιάκοπα χωρίς να το καταλαβαίνουν… Σ΄ ένα βασίλειο μαγεμένο όπου τα αφηρημένα πράγματα γίνονται χειροπιαστά…

΄Ηταν μια φορά κι έναν καιρό μια πανέμορφη λίμνη
΄Ηταν μια λίμνη με νερά κρυστάλλινα και καθαρά όπου κολυμπούσαν ψάρια όλων των χρωμάτων, κι όπου όλες οι αποχρώσεις του πράσινου λαμπύριζαν διαρκώς… Σε εκείνη τη μαγική και διάφανη λίμνη έφτασαν η θλίψη και η οργή για να κάνουν μπάνιο παρέα.

Κι οι δυο έβγαλαν τα ρούχα τους και γυμνές, μπήκαν στη λίμνη.
Η οργή, που βιαζόταν (όπως συμβαίνει πάντα στην οργή χωρίς να ξέρει γιατί), έκανε μπάνιο στα γρήγορα, κι ακόμα πιο γρήγορα βγήκε από το νερό…

Αλλά η οργή είναι τυφλή – ή τέλος πάντων δεν βλέπει ξεκάθαρα την πραγματικότητα. ΄Ετσι, γυμνή και καθαρή, φόρεσε βγαίνοντας από το νερό, το πρώτο ρούχο που βρήκε… Και συνέβη εκείνο το ρούχο να μην είναι το δικό της αλλά της θλίψης… Κι έτσι, ντυμένη θλίψη, η οργή έφυγε.

Πολύ ήρεμη, πολύ γαλήνια, διατεθειμένη όπως πάντα να παραμείνει σε όποιο μέρος βρίσκεται, η θλίψη τελείωσε το μπάνιο της και – χωρίς καμιά βιασύνη – ή καλύτερα, χωρίς συναίσθηση του χρόνου που περνάει, τεμπέλικα και αργά, βγήκε από τη λίμνη.

Στην αρχή συνειδητοποίησε ότι τα ρούχα της δεν ήταν πια εκεί.
Όπως όλοι ξέρουμε, αν υπάρχει κάτι που δεν αρέσει καθόλου στη θλίψη, είναι να μένει γυμνή. ΄Ετσι φόρεσε το μοναδικό ρούχο που υπήρχε δίπλα στη λίμνη: το φόρεμα της οργής.

Λένε ότι από τότε, πολλές φορές συναντάμε την οργή τυφλή, σκληρή, τρομερή, θυμωμένη. Αλλά αν σταματήσουμε για λίγο και κοιτάξουμε καλύτερα, καταλαβαίνουμε ότι αυτή η οργή που βλέπουμε είναι μόνο μια μεταμφίεση, κι ότι πίσω από την όψη της οργής, στην πραγματικότητα κρύβεται η θλίψη.

Χόρχε Μπουκάι