Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

Τζαίημς Τζόυς



James Joyce by Alex Ehrenzweig, 1915 cropped.jpgΟ Τζαίημς Τζόυς (James Augustine Aloysius Joyce, 2 Φεβρουαρίου 1882 - 13 Ιανουαρίου 1941) ήταν Ιρλανδός συγγραφέας και ποιητής. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους λογοτέχνες του 20ου αιώνα, δημιουργός των μυθιστορημάτων Οδυσσέας (1922) και Finnegans Wake (1939). Παρά την καταγωγή του, έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του εκτός Ιρλανδίας.

Ο Τζόυς γεννήθηκε το 1882 στο Δουβλίνο σε μία μάλλον τυπική Ιρλανδική οικογένεια, της οποίας αποτελούσε το μεγαλύτερο σε ηλικία από τα συνολικά δέκα παιδιά. Ο πατέρας του, John Stanislaus Joyce, ήταν αντικληρικός και φιλελεύθερος ενώ η μητέρα του φανατικά καθολική. Στα πολύ νεανικά χρόνια του Τζόυς, η οικογένεια του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εύπορη αλλά το 1891, εξαιτίας των κακών οικονομικών χειρισμών σε συνδυασμό με τον αλκοολισμό του πατέρα του, οδηγήθηκε στην πτώχευση. Οι πρώτες σπουδές του Τζόυς πραγματοποιήθηκαν το 1888 στο κολέγιο Clongowes Wood το οποίο όμως αναγκάστηκε να εγκαταλείψει είτε λόγω ασθένειας, είτε λόγω αδυναμίας πληρωμής των διδάκτρων. Για ένα σύντομο διάστημα πήρε μαθήματα κατ' οίκον αλλά και στη σχολή Christian Brothers (Χριστιανοί Αδελφοί) μέχρι τη στιγμή που του προσφέρθηκε μία θέση στο κολέγιο Belvedere, διευθυνόμενο από Ιησουίτες. Παρά το θρησκευτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο σπούδασε, σε ηλικία δεκαέξι ετών, ο Τζόυς αρνήθηκε τον καθολικισμό.

Το 1898, ο Τζόυς γράφτηκε στο κολέγιο του Δουβλίνου University College Dublin όπου σπούδασε κυρίως αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά ενώ παράλληλα δραστηριοποιήθηκε στους θεατρικούς και λογοτεχνικούς κύκλους της πόλης. Το 1900 δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά κείμενο του, στην εφημερίδα Fortni και ακολούθησαν αρκετές δημοσιεύσεις κριτικών του. Θεωρείται επίσης πως ο ίδιος ολοκλήρωσε τουλάχιστον δύο θεατρικά έργα, τα οποία όμως δεν έχουν διασωθεί. Μετά την αποφοίτησή του από το κολέγιο, αποφάσισε να παρακολουθήσει μαθήματα στην Ιατρική σχολή του Δουβλίνου, ωστόσο ταξίδεψε στο Παρίσι όπου σύντομα εγκατέλειψε την ενασχόληση του με τις ιατρικές σπουδές. Το διάστημα από τις 11 Νοεμβρίου του 1902 μέχρι τις 19 Νοεμβρίου του 1903, δημοσιεύτηκαν συνολικά 23 κριτικές βιβλίων από τον Τζόυς, σε εφημερίδα του Δουβλίνου.

Τον Απρίλιο του 1903 επέστρεψε στο Δουβλίνο καθώς τού έγινε γνωστό πως η μητέρα του έπασχε από καρκίνο ενώ ο θάνατός της επήλθε λίγους μήνες αργότερα, γεγονός που επηρέασε βαθιά τον Τζόυς. Τον Ιανουάριο του 1904 ολοκλήρωσε το δοκίμιο A Portrait of the Artist (Το πορτρέτο του καλλιτέχνη), η δημοσίευση του οποίου όμως, απορρίφθηκε από το περιοδικό Dana. Παράλληλα, ξεκίνησε τη συγγραφή του μυθιστορήματος Στήβεν ο Ήρωας (Stephen Hero), έργο που αργότερα έμεινε ημιτελές. Την ίδια χρονιά, καταγράφεται η πρώτη γνωριμία του Τζόυς με την Νόρα Μπάρνακλ, την οποία ερωτεύτηκε και με την οποία αργότερα εγκατέλειψε την Ιρλανδία. Αρχικά εγκαταστάθηκαν στην Ζυρίχη και στη συνέχεια στην Τεργέστη, όπου ο Τζόυς εργάστηκε ως δάσκαλος στη σχολή Berlitz. Στις 27 Ιουλίου του 1905, ο Τζόυς και η σύντροφός του απέκτησαν τον πρώτο τους γιο, Giorgio. Στην Τεργέστη, παρέμεινε για τα επόμενα δεκαπέντε περίπου χρόνια, με μία διακοπή ενός έτους, όταν τον Ιούλιο του 1906, εγκαταστάθηκαν με την οικογένεια του στην Ρώμη όπου εργάστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος.

Ο Τζόυς επισκεπτόταν περιοδικά το Δουβλίνο, ενώ το 1909 δραστηριοποιήθηκε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα επιχειρηματικά, προσπαθώντας σε συνεργασία με άλλους επιχειρηματίες να λειτουργήσουν κινηματογράφους στην Ιρλανδία. Σύντομα ο Τζόυς εγκατέλειψε το εγχείρημα και επέστρεψε στην Τεργέστη αφού όμως προηγουμένως είχει υπογράψει συμβόλαιο με τον εκδοτικό οίκο Maunsel & Co. για την έκδοση της συλλογής διηγημάτων Δουβλινέζοι. Τελικά όμως το έργο αυτό τυπώθηκε το 1914 από τον οίκο Grant Richards. Την ίδια χρονιά δημοσιεύτηκε σε συνέχειες και το μυθιστόρημα του Τζόυς Το Πορτρέτο του καλλιτέχνη, στο περιοδικό Egoist, ενώ η έκδοση του βιβλίου έγινε το 1916 στη Νέα Υόρκη και το 1917 στο Λονδίνο.

Το 1914 ο Τζόυς ξεκίνησε την συγγραφή του σημαντικότερου ίσως βιβλίου του, του Οδυσσέα. Κατά τη διάρκεια του Α' παγκοσμίου πολέμου έζησε στη Ζυρίχη, ενώ μετά τη λήξη του, μετακόμισε στο Παρίσι, έπειτα από πρόσκληση του ποιητή Έζρα Πάουντ, όπου και παρέμεινε για τα επόμενα είκοσι περίπου χρόνια. Το 1922 εκδόθηκε ο Οδυσσέας ενώ την ίδια περίπου περίοδο ο Τζόυς άρχισε την επεξεργασία του Finnegans Wake, αποσπάσματα του οποίου δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Transatlantic Review για πρώτη φορά το 1924. Η τελική επίσημη έκδοση του έργου χρονολογείται στα 1939, χάρη στις προσπάθειες των Maria και Eugene Jolas, που ενθάρυναν τον Τζόυς σχετικά με την ολοκλήρωση του έργου και παρά τις απογοητεύσεις του ιδίου εξαιτίας της αρχικής υποδοχής του.

Στις 14 Δεκεμβρίου του 1940, ο Τζόυς και η οικογένεια του εγκατέλειψαν το Παρίσι για τη Ζυρίχη όπου ένα μήνα αργότερα, σημειώθηκε ο θάνατος του, από πολύ προχωρημένο έλκος.
Δουβλινέζοι

Σε αυτή τη συλλογή διηγημάτων, ο Τζόυς αναλύει την κοινωνία του Δουβλίνου βασιζόμενος κυρίως στις εμπειρίες της νεότητάς του. Περιγράφει μια πόλη υπό το καθεστώς "παράλυσης" και με τους χαρακτήρες του, να αδυνατούν να ανακαλύψουν ένα νόημα στη ζωή τους. Στο διήγημα Αραβία, διαφαίνεται και η άρνηση του Τζόυς απέναντι στην Εκκλησία. Η συγγραφή του έργου ξεκίνησε το 1904, περίοδο κατά την οποία ο ίδιος εγκατέλειπε την Ιρλανδία και εκδόθηκε τελικά στην Αγγλία το 1914, έπειτα από αρκετές δυσκολίες.
Το Πορτραίτο του Καλλιτέχνη

Το μυθιστόρημα Το Πορτραίτο του καλλιτέχνη βασίστηκε στο ημιτελές έργο του Τζόυς Στήβεν ο ήρωας και θεωρείται προϊόν επανεπεξεργασίας του. Περιέχει κυρίως αυτοβιογραφικά στοιχεία και περιγράφει την διαδικασία εξέλιξης και ωρίμανσης του ήρωα του βιβλίου, που αποτελεί ουσιαστικά τον ίδιο τον συγγραφέα. Σε αυτό το έργο, διακρίνονται τεχνικά ή υφολογικά στοιχεία, που αργότερα θα αποτελέσουν χαρακτηριστικά συστατικά της λογοτεχνίας του Τζόυς. Η πρώτη έκδοση του βιβλίου έγινε στις 29 Δεκεμβρίου του 1916 στη Νέα Υόρκη και αργότερα εκδόθηκε στο Λονδίνο, στις 12 Φεβρουαρίου του 1917.
Οι εξόριστοι

Ο Τζόυς ενδιαφέρθηκε από αρκετά νεαρή ηλικία για το θέατρο αλλά οι Εξόριστοι (Exiles) αποτελούν το μοναδικό θεατρικό του έργο που εκδόθηκε (1918). Η περισσότερο πετυχημένη απόδοσή του θεωρείται εκείνη του Χάρολντ Πίντερ το 1970 και 1971.
Οδυσσέας

Ο Οδυσσέας αποτελεί πιθανώς το δημοφιλέστερο έργο του Τζόυς καθώς επίσης και το πλέον αντιπροσωπευτικό του ύφους του. Η συγγραφή του άρχισε το 1914, ολοκληρώθηκε περίπου τον Οκτώβριο του 1921 και το βιβλίο εκδόθηκε το 1922, την ημέρα των γενεθλίων του Τζόυς, από το βιβλιοπωλείο Shakespeare and Company. Από το 1918, με τη βοήθεια του Έζρα Πάουντ, αποσπάσματα του Οδυσσέα είχαν αρχίσει να δημοσιεύονται στο περιοδικό The Little Review.

Στον Οδυσσέα, ο Τζόυς χρησιμοποίησε σχεδόν όλες τις τεχνικές της μυθιστορηματικής πρακτικής, με πλήθος αναφορών στη δυτική λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, τη μυθολογία και τη γλώσσα της μεσαιωνικής Ιρλανδίας και της αρχαίας Ελλάδας καθώς επίσης και στην Οδύσσεια του Ομήρου. Το έργο αποτελείται από συνολικά 18 κεφάλαια, μέσα στα οποία ο Τζόυς περιγράφει μία ημέρα από την ζωή του κεντρικού ήρωα. Χαρακτηριστικό στοιχείο του μυθιστορήματος είναι η τεχνική του εσωτερικού μονολόγου που χρησιμοποιεί κατά κόρον ο Τζόυς προκειμένου να αναπτύξει λεπτομερώς τις σχέσεις που διαμορφώνονται μεταξύ των χαρακτήρων του έργου. Κάθε κεφάλαιο εμφανίζει διαφοροποίηση στο ύφος της αφήγησης ενώ συνδέεται επίσης με ένα συγκεκριμένο επεισόδιο της Ομηρικής Οδύσσειας. Ο ποιητής Τ.Σ Έλιοτ, σε μία κριτική του έγραψε για τον Οδυσσέα πως "αποτελεί τη σημαντικότερη έκφραση που θα μπορούσε να βρει η εποχή μας".

Μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο (Οδυσσέας ) και στο θέατρο, με διάρκεια πλέον των δεκαοκτώ ωρών.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%B1%CE%AF%CE%B7%CE%BC%CF%82_%CE%A4%CE%B6%CF%8C%CF%85%CF%82

Σήμερα... 14/1

Αποτέλεσμα εικόνας για λουλουδια

Παγωτό μπανόφι

Παγωτό μπανόφι
Bαθμολογία:
       
3 ψήφοι
Προστέθηκε από , 27.07.07

Περιγραφή

Η υφή θυμίζει πιο πολύ semifreddo θα έλεγα... Είναι πάντως νοστιμότατο!
Παγωτό μπανόφι
photo: martha2

Τι χρειαζόμαστε:

  • 1 κουτί ζαχαρούχο (καραμελωμένο)
  • 2 μεγάλες ώριμες μπανάνες
  • 1 κουτί κρετόρε (φυτ. σαντιγύ 500ml)
  • 3-4 κ.σ. γάλα
  • λίγο ξύσμα λεμονιού
  • 5-6 πτι-μπερ σπασμένα σε κομματάκια
  • προαιρετικά σιρόπι σοκολάτας
Στα γρήγορα









Φτιάχνει
~1,5lt

Πως το κάνουμε:

 σημ.  Αν  δεν  ανοίγουν  οι σύνδεσμοι  κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση  πάνω

Κολλιτσίδα ένα ισχυρότατο αντικαρκινικό


http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2013/01/blog-post_7983.html

Κολλιτσίδα ένα ισχυρότατο αντικαρκινικό,διουρητικό και αποτοξινωτικό βότανο



η κολλιτσίδα έχει μιά μακρά ιστορία μέσα στο διάβα των αιώνων
και κατέχει τη φήμη ενός από τα θρεπτικότερα και ισχυρότερα τονωτικά βότανα του ήπατος -μαζί με το γαϊδουράγκαθο - το οποίο
βοηθά στην αποτοξίνωση και στον καθαρισμό του αίματος...
 είναι ένα από τα ισχυρότερα διουρητικά βότανα το οποίο
βοηθά στην αποβολή των άχρηστων συσσωρευμένων υλικών του οργανισμού και ένα από τα ισχυρότερα εφιδρωτικά βότανα...
η κολλιτσίδα είναι το βότανο που αυξάνει την έκκριση χολής ώστε να αφομοιωθούν καλύτερα τα λιπαρά τρόφιμα...
έχει χρησιμοποιηθεί εδώ και αιώνες σε μιά σειρά από παθήσεις και 
ήταν μιά από τις πιο σημαντικές παραδοσιακές θεραπείες
- τα φύλλα της τοποθετήθηκαν σε
τραύματα
μολύνσεις
οιδήματα
- τοποθετήθηκαν στο κεφάλι για τους πονοκεφάλους
- χρησιμοποιήθηκε σε άτομα με κοιλιακό τύφο "για να τραβήξει την αρρώστια μακρυά" όπως έλεγαν
- χρησιμοποιήθηκε σε κράμπες
- χρησιμοποιήθηκε ανακατεμένη με ξύδι για τον πόνο της πλάτη
- χρησιμοποιήθηκε ανακατεμένη με λίπος για τον πόνο του στήθους
- χρησιμοποιήθηκε για την τόνωση και την ανάπτυξης των μαλλιών 
- χρησιμοποιήθηκε για τη δυσπεψία αφού πρώτα ανακατεύτηκε με χρένο και πίτουρο σταριού ή σίκαλης
- η ρίζα της  εμποτισμένη σε κονιάκ καταναλώθηκε σαν ρόφημα
- το αφέψημα της ρίζας της χρησιμοποιήθηκε για να θεραπεύσει τα δερματικά εξανθήματα
όπως:
το έκζεμα
την ακμή
και
την ψωρίαση για την οποία έπλεναν πολύ-πολύ σχολαστικά το δέρμα
- ο ζωμός της βρασμένη κολλιτσίδας χρησιμοποιήθηκε σε περιπτώσεις δυστοκίας
- χρησιμοποιήθηκε ως «καθαριστής αίματος" και
- για να ελευθερώσει τον οργανισμό από τις τοξίνες
- χρησιμοποιήθηκε ως διουρητικό βοηθώντας το σώμα να απελευθερωθεί από την περίσσεια υγρών
- στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική  και
στην Ayurvedic η θέση της είναι ανάμεσα στα πρωτεύοντα βότανα  και χρησιμοποιείται μαζί με άλλα βότανα για
το κρυολόγημα και
τον πονόλαιμο σε πολλές δε περιοχές της Ευρώπης και της Ιαπωνίας  η κολλιτσίδα πάντα τρωγόταν και τρώγεται ως λαχανικό 
στους νεότερους χρόνους -τώρα- την συναντάμε το δέκατο όγδοο αιώνα
όταν αρχίζει την καριέρα της  ως διουρητικό και ως αποτοξινωτικό του αίματος ενώ λίγοι γνωρίζουν ότι  το 1941 η κολλιτσίδα ήταν η αφορμή ο Ελβετός μηχανικός Georges de Mestral να επινοήσει το συνδετήρα  hook-and-loop ή φερμουάρ ή βέλκρο-velcro...
η έμπνευσή του ήρθε κατά τη διάρκεια της προσπάθειάς του να αφαιρέσει τις κολλιτσίδες από το τρίχωμα του σκύλου του και το πλεκτό του πουλόβερ
καθώς λοιπόν δε μπορούσε να τις αφαιρέσει εύκολα αποφάσισε

να τις βάλει στο μικροσκόπιο για να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει...
αυτό που είδε ήταν εκατοντάδες αγκίστρια από δύο ξεχωριστά προϊόντα που αποτελούνται από γάντζους και θηλιές να έχουν ενωθεί τόσο καλά ώστε να είναι δύσκολο να διαχωριστούν αυτή η παρατήρηση του Mestral ήταν η αρχή των φερμουάρ...
άλλη μιά εφαρμογή της κολλιτσίδας και αυτή άγνωστη στους περισσότερους είναι η συμμετοχή της  στο τσάι  essiac
το τσάι essiac θα το βρούμε με την ονομασία flor essence ή essiac tea  και 


είναι ένα  παραδοσιακό μείγμα  βοτάνων και μιά παραδοσιακή συνταγή με τεράστια φήμη σε ολόκληρο τον κόσμο...

η φήμη του οφείλεται στις ευεργετικές του δράσεις και ιδιότητες σε ασθενείς με σοβαρές παθήσεις όπως ο καρκίνος

όπως και με πολλές εναλλακτικές συνταγές και θεραπείες η ακριβής σύνθεση του essiac είναι ασαφής αλλά
είναι γνωστό ότι η σύνθεσή του βασίζεται κυρίως σε τέσσερα κύρια βότανα
1) την κολλιτσίδα
2) το λάπαθο
3) τη φτελιά και
4) το ινδικό ραβέντι - σε επόμενη ανάρτηση οι πληροφορίες για το τσάι essiac -
~~~~~~~~~~~~~~~  κολλιτσίδa και είναι ακόμα γνωστή ως:  

αrctium lappa
Burdock root
αrctium minus
λάππα
πλατανομαντηλίδα
αρκουδοβότανο
το όνομά της arctium προέρχεται από την ελληνική λέξη "άρκτος" - αρκούδα -
                    
ας δούμε τώρα ποια είναι και τι είναι η κολλιτσίδα
η κολλιτσίδα είναι εγγενές φυτό της Ευρώπης και της Βόρειας Ασίας
σήμερα όμως είναι ευρέως διαδεδομένη στα περισσότερα
μέρη του πλανήτη μας όπου μεγαλώνει είτε ως ζιζάνιο είτε ως καλλιεργήσιμο λαχανικό  είναι φυτό σκληραγωγημένο που προτιμά το φως του ήλιου για τέλεια ανάπτυξη αλλά μπορεί να αναπτυχθεί και σε ημι-σκιερά ή χωρίς σκιά σημεία και πολλές φορές φτάνει τα δύο (2) μέτρα ύψος 
 όλα τα μέρη του βοτάνου είναι βρώσιμα...
οι βλαστοί του
τα φύλλα του
η ρίζα του
και οι καρποί του
- τα λουλούδια της που ανθίζουν από τον Ιούνιο έως και τον Οκτώβριο
και  έχουν ένα όμορφο μώβ χρώμα
- τα φύλλα της είναι κυματιστά σε σχήμα καρδιάς πράσινα στην κορυφή με υπόλευκο το κάτω μέρος τους με μακρύ μίσχο διατεταγμένα εναλλάξ επί του στελέχους συλλέγονται τον Ιούλιο και έχουν μια κάπως πικρή γεύση...
χρησιμοποιούνται στην αποτοξίνωση του οργανισμού καθώς και στις διάφορες
πληγές έλκη και εγκαύματα σαν επουλωτικά ή απολυμαντικά
- οι βλαστοί - όπως και τα φύλλα - της κολλιτσίδας τρώγονται ωμά ή μαγειρεμένα σε διάφορες σαλάτες όπως τα σπαράγγια και το σπανάκι...
για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται εξωτερικά ως κατάπλασμα...
 - οι καρποί της κολλιτσίδας ωριμάζουν Σεπτέμβριο - Οκτώβριο
και συλλέγονται όταν είναι ώριμα αμέσως μετά το τέλος του δεύτερου μισού του έτους...
ξηραίνονται για μετέπειτα χρήση τους...
τρώγονται βρασμένοι σε σαλάτες...
και χρησιμοποιούνται για την θεραπεία οξειών καταστάσεων ενώ κοπανισμένους τους χρησιμοποιούμε ως κατάπλασμα σε μώλωπες...
το εκχύλισμά τους έχει ισχυρές αντιγηραντικές ιδιότητες και είναι ένα από τα ιδανικά συστατικά της μακροβιοτική διατροφής  επίσης το βάμμα από τους καρπούς της είναι ιδανικό για χρόνιες ασθένειες του δέρματος...
 - οι βαθιές ρίζες της έχουν μια υπόγλυκη και κολλώδη γεύση και
αποξηραμένες είναι το κατεξοχήν φαρμακευτικό τμήμα του βοτάνου
έχουν χρώμα καφετί πράσινο μέχρι σχεδόν μαύρο στο εξωτερικό τους τρώγονται ή ωμές ή μαγειρεμένες συνήθως ωμές τρώγονται οι πολύ μικρές σε ηλικία ρίζες οι οποίες έχουν και μιά ήπια γεύση ενώ οι πολύ παλιές αρχίζουν να έχουν ξυλώδη πυρήνα επίσης τις ρίζες της κολλιτσίδας τις αποξηραίνουμε για μετέπειτα χρήση αφεψημάτων ή εγχυμάτων και συνήθως χρησιμοποιούνται για χρόνιες παθήσεις η ρίζα της κολλιτσίδας είναι - επίσης - ιδανική στο να βοηθήσει στην εξάλειψη των βαρέων μετάλλων από τον οργανισμό 
              και από τι είναι φτιαγμένη η κολλιτσίδα;
λοιπόν η κολλιτσίδα μας αποτελείται κυρίως από    
υδατάνθρακες πρωτεΐνες πτητικά έλαια φυτικές στερόλες τανίνες και λιπαρά έλαια
οι ερευνητές δεν είναι βέβαιοι για το ποια από όλα τα δραστικά συστατικά στη ρίζα της κολλιτσίδας είναι υπεύθυνα για τις θεραπευτικές ιδιότητές της
αλλά το βότανο έχει 
αντιφλεγμονώδεις αντιοξειδωτικές αντιβακτηριακές αντιιικές διουρητικές εφιδρωτικές αποτοξινωτικές 
αντιδιαβητικές  αντισυπτικές και αντιβιοτικές - καταστρέφει το σταφυλόκοκκο- ιδιότητες
άρα και τις αντίστοιχες θεραπευτικές δράσεις τονώνει τις λειτουργίες της  χοληδόχου κύστεως του  ήπατος του θυρεοειδούς και του φλοιού των επινεφριδίων ενθαρρύνοντας την πέψη και το μεταβολισμό των λιπών και των πρωτεϊνών στην πραγματικότητα 
πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι η κολλιτσίδα
περιέχει
φαινολικά οξέα
κερκετίνη και luteolin - όλα τους ισχυρότατα  αντιοξειδωτικά -
νιτρικό κάλιο
αιθέριο έλαιο
γλίσχρασμα - το γλισχρασμα προστατεύει τους βλεννογόνους του οργανισμού από τους ερεθισμούς και τις φλεγμονές -
ινουλίνη-μια φυσική διαιτητική ίνα η οποία έχει χρησιμοποιηθεί για να βελτιώσει την πέψη και η οποία μπορεί να μετατραπεί σε ένα γλυκαντικό κατάλληλο για τους διαβητικούς-
παλμιτικό οξύ
καφεϊκό οξύ
σιτοστερόλη
βιταμίνες Β
κάλιο
θείο
σιδήρο
ασβέστιο 
επίσης περιέχει
 arctigenin ( 1,2,3,4 ) - το οποίο είναι μία λιγνάνη -
και
το οποίο έχει δείξει ισχυρές
# αντιικές
# αντικαρκινικές
# αντιοξειδωτικές και
# αντι-φλεγμονώδεις δράσεις
# χρησιμοποιείται για τη θεραπεία των φλεγμονών των ιστών
# ανακουφίζει από το stress ( 5 )
παρατηρούμε λοιπόν ότι
η κολλιτσίδα είναι ένα σπουδαίο βότανο με ένα πλήθος ιδιοτήτων και δράσεων
και έχουν ασχοληθεί μαζί της πολλοί μεγάλοι βοτανολόγοι
 
ο  David Hoffmann  λέει για την κολλιτσίδα
" οδηγεί το σώμα σε μιά κατάσταση  ολοκλήρωσης και υγείας
βοηθά να αποκατασταθεί το αρχέγονο προσχέδιο που έχει δημιουργηθεί για την υγεία - να το πω έτσι - το οποίο έχει χαθεί στα άτομα που πάσχουν από χρόνιες παθήσεις" 
      
συγκεντρωτικά η κολλιτσίδα χρησιμοποιείται
στα εντερικά φουσκώματα
στην κολίτιδα
στη δυσκοιλιότητα
στη ναυτία
στην παχυσαρκία 
στην κυτταρίτιδα
στη δυσπεψία
στους πονοκεφάλους
στη διάρροια 
στις αιμορροΐδες
στα αρθριτικά
στους ρευματισμούς και
στις ισχιαλγίες μειώνοντας πρήξιμο γύρω από τις αρθρώσεις
στη θυλακίτιδα
στο σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα
στη λιθίαση του χοληδόχου
στη λιθίαση των νεφρών- έχει ισχυρή νεφροπροστατευτική αντι-φλεγμονώδη δράση -
 γενικά στις λοιμώξεις του ουροποιητικού
στις παθήσεις του στομάχου
σαν ένα από ισχυρότερα διουρητικά βότανα

η κολλιτσίδα
χρησιμοποιείται
σε μια σειρά από παθήσεις που σχετίζονται με την κατακράτηση των υγρών του οργανισμού όπως
στην ουρική αρθρίτιδα
            επίσης χρησιμοποιείται
για τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα καθώς έχει ισχυρές αντιδιαβητικές ιδιότητες ( )
για τη μείωση της χοληστερίνης 
για τα οιδήματα του οργανισμού
σαν άριστο αποχρεμπτικό βότανο χρησιμοποιείται
για την οξεία ή χρόνια βρογχίτιδα
και άλλες παθήσεις των πνευμόνων
στα κρυολογήματα
στη γρίπη 
στην ιγμορίτιδα
ενώ
είναι ιδανική για
τις ασθένειες του στόματος και του λαιμού
σαν άριστο αντισηπτικό βότανο
σταματά τις μολύνσεις σταματώντας τον πολλαπλασιασμό των μικροβίων
και λόγω της ισχυρής της επιρροής στο συκώτι και στο αίμα έχει ισχυρή θεραπευτική δράση σε όλες σχεδόν
τις δερματολογικές παθήσεις από τις πιο συχνές και ποικίλες όπως:

στην ακμή
στα πυώδη εξανθήματα
στη ψωρίαση
στα απόστημα 
στην αλλεργία
στο έρπη
στο μικροβιακό έκζεμα
στο ξηρό έκζεμα
στα τσιμπήματα των εντόμων
στη φαγούρα
στις λειχήνες
στη δοθιήνωση - καλόγεροι
στα εγκαύματα
μέχρι και τις πιο σοβαρές όπως:
ο καρκίνος
η κολλιτσίδα είναι ισχυρότατο αντικαρκινικό 
και βοηθά στην επουλωτική διαδικασία σε όλες τις περιπτώσεις

η κολλιτσίδα καθώς είναι ένα από τα σπουδαιότερα αποτοξινωτικά βότανα χρησιμοποιείται για τη θεραπεία καταστάσεων που προκαλούνται από «υπερφόρτωση» τοξινών
               επίσης χρησιμοποιείται
για την ανάπτυξη και τόνωση των μαλλιών
για την τριχόπτωση-το μασάζ με το χυμό του φυτού βοηθάει στην ανάπτυξη της τρίχας και προλαμβάνει την τριχόπτωση-
για την πιτυρίδα
τη σμηγματόρροια
τη μυκητίαση
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
              την κολλιτσίδα την βρίσκουμε
σε αποξηραμένη μορφή
σε φρέσκια μορφή
σε βάμμα ή
σε αλοιφή  
                προφυλάξεις:
# η κολλιτσίδα δεν πρέπει να καταναλώνεται κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού
# άτομα τα οποία έχουν αλλεργίες πρέπει να είναι προσεκτικά μαζί της
# άτομα που παίρνουν διουρητικά -επίσης- πρέπει να είναι πολύ προσεκτικά με την κολλιτσίδα διότι με τη διουρητική της δράση μπορεί να κάνει την επίδραση αυτών των φαρμάκων ισχυρότερη με αποτέλεσμα να προκαλέσει αφυδάτωση
# άτομα που παίρνουν φάρμακα για το διαβήτη - επίσης - πρέπει να είναι προσεχτικά διότι μπορεί να μειώσει επιπλέον το σακχάρου στο αίμα με αποτέλεσμα την υπογλυκαιμία 
# άτομα που παίρνουν φάρμακα για την πήξη του αίματος διότι
η κολλιτσίδα μπορεί να επιβραδύνει την πήξη του αίματος και
όταν λαμβάνεται με φάρμακα αραίωση του αίματος
μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για μώλωπες και
αιμορραγία
~~~~~~~~~~~~~~ 
              πως κάνουμε αφέψημα από ρίζα κολλιτσίδας
σε ένα σκεύος βράζουμε περίπου ένα μεγάλο φλυτζάνι νερό
μόλις αρχίζει να κοχλάζει μειώνουμε τη θερμοκρασία
και ρίχνουμε δυό (2) κουταλάκια του γλυκού αποξηραμένη ρίζα κολλιτσίδας
σκεπάζουμε το σκεύος μας και αφήνουμε το αφέψημά μας  να σιγοβράσει για περίπου άλλα πέντε  (5)
στη συνέχεια βγάζουμε το αφέψημά μας από τη φωτιά
και το αφήνουμε για περίπου μισή με μία ώρα να κρυώσει τελείως...
μπορούμε να πίνουμε μέχρι δυό κούπες την ημέρα
π.χ
α) σε περιπτώσεις δερματικών προβλημάτων - μπορούμε να πλένουμε και τις περιοχές του δέρματος με το πρόβλημα - για να ενισχύσουμε δε τη δράση της μπορούμε να τη συνδυάσουμε
με ρίζα αγριοράδικου
και κόκκινο τρυφίλι
β) σε περιπτώσεις
νεφρολιθίασης - πέτρες στα νεφρά -
χολολιθίασης - πέτρες στη χοληδόχο κύστη 
για τις περιπτώσεις αυτές μπορούμε να προσθέσουμε στο τελικό αφέψημά μας και έγχυμα δυόσμου
~~~~~~~~~~~~~
αυτή ήταν λοιπόν η περίφημη κολλιτσίδα ή  αrctium lappa ένα βότανο απαραίτητο στον οργανισμό μας......

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ


ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ (13 Ιανουαρίου 1859 - 27 Φεβρουαρίου 1943)

“Κι αν πέσαμε σε πέσιμο πρωτάκουστο
και σε γκρεμό κατρακυλήσαμε
που πιο βαθύ καμιά φυλή δεν είδε ως τώρα,
είναι γιατί με των καιρών το πλήρωμα
όμοια βαθύ εν’ ανέβασμα μας μέλλεται
προς ύψη ουρανοφόρα!”
.................................
Δείξε εσύ πως πρώτα είσαι ο άρχοντας
κι ο εξουσιαστής
του θυμού σου, της βουλής σου, της ψυχής σου
γίνε δουλευτής.
Σβήσε κάθε σου ξεχώρισμα,
ρίχτ΄το δαχτυλίδι σου αρραβώνα
στο κανάλι του λαού.

Κι από σας κανείς δεν την ορίζει
κι από σας κανείς δεν την κρατεί
την ακέρια την Δικιοσύνη
και την ακομμάτιαστη Αρετή.
Γιατί σέρνουν όργητες και μίση
Πάντα εσάς ΔΕΞΑ κι εσάς ΖΕΡΒΑ
και μαζί ένας τόπος εδώ κάτου
δεν σας παίρνει
κι αν σας δίνανε τ΄απέραντα,
θα τα γύρευε ο καθένας σας
δικά του.

Γύφτε λαέ, άκου με - το πρωτόσταλτο είμαι
από την πλάση που θα΄ρθεί
κι ύστερα κι από ποιούς καιρούς και χρόνια πόσα.

Ποιός είναι αυτός που πύργους χτίζει στον αέρα
με την φωνή του κράχτη και μοιράζει μας
βασιλικά τα κάστρα και άπρεπων ελπίδων
ίσκιους μπροστά στα μάτια σας σαλεύει?
Είµαστ’ εµείς οι απάτριδοι κι οι αγιάτρευτοι·
γιούχα και πάντα γιούχα των πατρίδων!

Είµαστ’ εµείς οι αθάνατοι απολίτιστοι·
κι οι Πολιτείες ληµέρια των ακάθαρτων,
κι οι Πολιτείες ταµπούρια των κιοτήδων·
στη στρούγγα λυσσοµάνηµα και φαγωµός
λύκων, σκυλιών, προβάτων και τσοπάνηδων.
Γιούχα και πάλε γιούχα των πατρίδων!

"ΟΙ 4 ΕΠΟΧΕΣ"


 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ (13 Ιανουαρίου 1910 - 20 Ιουλίου 1989)
ΠΙΝΑΚΑΣ "ΟΙ 4 ΕΠΟΧΕΣ"

Γιάννης Τσαρούχης



Γιάννης Τσαρούχης.jpgΟ Γιάννης Τσαρούχης, του Αθανασίου, (Πειραιάς 13 Ιανουαρίου 1910 - Αθήνα 20 Ιουλίου 1989) ήταν ζωγράφος και σκηνογράφος. Τα πρώτα του έργα τα εξέθεσε το 1929 στο "Άσυλο Τέχνης". Η επιτυχία που σημείωσε τον οδήγησε στη συνέχεια να φοιτήσει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου (1929 - 1935) με καθηγητές τους Ιακωβίδη, Βικάτο και Παρθένη. Παράλληλα μαθήτευσε κοντά στον Κόντογλου (1931 - 1934), ο οποίος τον μύησε στη βυζαντινή αγιογραφία, ενώ μελέτησε την λαϊκή αρχιτεκτονική και ενδυμασία. Μαζί με τους Πικιώνη, Κόντογλου και Αγγ. Χατζημιχάλη πρωτοστάτησε στο αίτημα της εποχής για την ελληνικότητα της τέχνης.

Την περίοδο 1935-1936, αφού πρώτα επισκέφτηκε τη Κωνσταντινούπολη, ταξίδεψε στο Παρίσι και στην Ιταλία. Επισκεπτόμενος τα διάφορα μουσεία ήρθε σε επαφή με δημιουργίες της Αναγέννησης και του Ιμπρεσιονισμού καθώς και με τα σύγχρονα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής του. Ανακάλυψε το έργο του Θεόφιλου και γνώρισε καλλιτέχνες όπως ο Ματίς και ο Τζακομέτι.

Ο Γιάννης Τσαρούχης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1910, όντας ο δεύτερος υιός του εμπόρου εξ Αρκαδίας Αθανασίου Τσαρούχη και της Μαρίας Μοναρχίδη με καταγωγή από τα Ψαρά. Το νεοκλασικό κτίριο στο οποίο είδε για πρώτη φορά το φως, στη συμβολή της λεωφόρου Βασιλέως Γεωργίου με την οδό Λουκά Ράλλη δεν υφίσταται πια. Μέρος των παιδικών του χρόνων (1920-1925), ο μεγάλος αυτός Πειραιώτης ζωγράφος, το πέρασε στην πολυτελή οικία (έπαυλη) της οικογενείας Μεταξά, κοντά στη θεία του Δέσποινα Μεταξά, η οποία ήταν αδερφή της μητέρας του. Παρότι η οικογένεια Τσαρούχη μετακόμισε το 1927 στην Αθήνα, ο Πειραιάς ρίζωσε βαθιά μέσα στον καλλιτέχνη, τόσο για το μεγαλοαστικό περιβάλλον στο οποίο ανατράφηκε και τον επηρέασε καλλιτεχνικά, όσο και για τις φτωχές λαϊκές συνοικίες όπου συχνά πραγματοποιούσε αποδράσεις κατά τα παιδικά του χρόνια. Το 1938, δύο χρόνια μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στο κατάστημα Αλεξοπούλου της οδού Νίκης στην Αθήνα με έργα που παρουσίαζαν ιδιαίτερη προσωπικότητα που εξήραν οι τότε τεχνοκριτικοί Παπαντωνίου και Καπετανάκης. Το 1940 επιστρατεύτηκε και υπηρέτησε στο Μηχανικό. Το 1947 πραγματοποίησε 2 ατομικές εκθέσεις με υδατογραφίες και θεατρικά προσχέδια. Το 1950 μετέβη εκ νέου στο Παρίσι όπου ένα χρόνο μετά,το 1951, εξέθεσε στο Παρίσι και στο Λονδίνο στη "Ρέτφρη Γκάλερυ", ενώ το 1953 υπέγραψε συμβόλαιο με τη γκαλερί Ιόλας της Ν. Υόρκης. Το 1956 υπήρξε υποψήφιος για το βραβείο Γκούγκενχαϊμ και το 1958 πήρε μέρος στη Μπιενάλε της Βενετίας. Το 1967 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Το 1982 εγκαινιάστηκε το Μουσείο Γιάννη Τσαρούχη στο Μαρούσι, στο σπίτι του καλλιτέχνη, που ο ίδιος μετέτρεψε σε Μουσείο παραχωρώντας την προσωπική συλλογή των έργων του. Παράλληλα λειτουργεί το Ίδρυμα Τσαρούχη με σκοπό τη διάδοση του έργου του ζωγράφου....

Παράλληλα με τη ζωγραφική ο Γιάννης Τσαρούχης ασχολήθηκε και με τη θεατρική σκηνοθεσία και μάλιστα από το 1928. Σχεδίασε σκηνικά και ενδυμασίες για τα θέατρα "Εθνικό" ή "Βασιλικό", "Κοτοπούλη", "Δημοτικό" Πειραιώς κ.ά. ειδικά πρόζας καθώς και για το κλασσικό έργο "Ρωμαίος και Ιουλιέττα" που ανεβάσθηκε το 1954, στο τότε Βασιλικό κήπο και σήμερα "Εθνικό".

Στο έργο του Γιάννη Τσαρούχη εκφράζεται κυρίως η χαρά και το θαύμα της ζωής. Προσπάθησε να ισορροπήσει τις μεγάλες παραδόσεις και να συλλάβει τις αιώνιες καλλιτεχνικές αξίες. Οι πίνακές του περικλείουν αφομοιωμένα πολλά λαϊκά και λαογραφικά στοιχεία ιδιαίτερα του λιμένος του Πειραιά. Θεωρείται από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Έλληνες ζωγράφους με διεθνή προβολή και ιδιαίτερα στη Γαλλία. Παράλληλα όμως εργάσθηκε και ως σκηνογράφος τόσο σε ελληνικά όσο και σε ξένα θέατρα με μεγάλη πάντα επιτυχία. Σ΄ αυτόν οφείλεται η καθιέρωση, σχεδόν σε όλες τις σκηνές του ελληνικού κινηματογράφου που γυρίστηκαν σε λαϊκά κέντρα, της παρουσίας του ναύτη είτε σε χορό είτε όχι, θεωρούμενη μάλιστα και απαραίτητη. Το 1977 ανέβασε ο ίδιος τις Τρωάδες του Ευριπίδη σε δική του νεοελληνική απόδοση με δική του διδασκαλία & σκηνογραφία.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%A4%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%87%CE%B7%CF%82

Δημοφιλείς αναρτήσεις