Φακόπιτα

Φακόπιτα

Προσθέτουμε το τζίντζερ στα διαφορετικά στάδια της συνταγής ώστε να απελευθερώσει αρώματα σε διαφορετικές εντάσεις, ενώ το λάδι το βάζουμε ωμό στο σερβίρισμα. Όσο για τις φακές; Είναι όσπριο που δεν συνηθίζεται να βάζουμε αποβραδίς στο νερό, ωστόσο, είναι εξαιρετικά ωφέλιμο να τις βάζουμε σαν τα υπόλοιπα όσπρια σε νερό, μία έως τρεις ημέρες ημέρες πριν το μαγείρεμα. Έτσι, ενεργοποιούνται τα ένζυμα τους, η περιεκτικότητα των θρεπτικών που περιέχουν εκτοξεύεται και μαγειρεύονται καλύτερα κι ευκολότερα! Πρωτότυπη συνταγή για πίτα vegan full στην ενέργεια και θρεπτικά συστατικά μιας και περιέχει φακές, παπαρουνόσπορο, τζίντζερ και αλευράκι σικάλεως.

• 250 γρ. φακές
• 100 γρ. αλεύρι σικάλεως
• 3 κομματάκια ρίζα τζίντζερ
• Μαύρο σουσάμι
• παπαρουνόσπορος
• ελαιόλαδο
• 1 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένο
• Αλάτι, πιπέρι

Βάζουμε τις φακές σε κατσαρόλα στο μάτι της κουζίνας, προσθέτουμε ένα μικρό κομμάτι τζίντζερ, νερό και βράζουμε. Δέκα λεπτά πριν να είναι έτοιμες τις απομακρύνουμε απ` το μάτι. Σουρώνουμε και μεταφέρουμε σε μπολ στο οποίο προσθέτουμε αλατοπίπερο και το δεύτερο κομμάτι τζίντζερ ψιλοκομμένο. Σταδιακά προσθέτουμε το αλεύρι ανακατεύοντας ώστε να πάει παντού ομοιόμορφα. Το μείγμα που θα προκύψει θα έχει ελαφρώς όψη χυλού. Απλώνουμε λίγο λάδι στον πάτο του πυρέξ που θα ψήσουμε την πίτα, ραντίζουμε ελαφρώς με μαύρο σουσάμι, παπαρουνόσπορο και λίγο αλεύρι. Αδειάζουμε το μείγμα της φακής με το αλεύρι στο σκεύος. Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία με το σουσάμι, τον παπαρουνόσπορο, το αλεύρι και το λάδι στην κορυφή, ώστε να γίνει ελαφρώς πιο τραγανή η πίτα μας στις εξωτερικές πλευρές. Ψήνουμε στο φούρνο στους 180 βαθμούς, για περίπου είκοσι λεπτά. Για το σερβίρισμα: Αφού έχει πέσει ελαφρώς η θερμοκρασία του φαγητού, προσθέτουμε ελαιόλαδο και λίγο ψιλοκομμένο τζίντζερ.

lovecooking.gr

Ο Κολοσσός της Ρόδου

 

Ο Κολοσσός της Ρόδου

Ο Κολοσσός της Ρόδου θεωρείται ως ένα από τα Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Ήταν ένα τεράστιο σε διαστάσεις άγαλμα το οποίο απεικόνιζε τον θεό Ήλιο. Είχε το ίδιο περίπου μέγεθος με το Άγαλμα της Ελευθερίας που βρίσκεται στη Νέα Υόρκη, αν και στηριζόταν σε χαμηλότερη βάση. Η όψη του αγάλματος λέγεται ότι φαινόταν από την είσοδο του λιμένα της Ρόδου. Έργο του γλύπτη Χάρη του Λίνδιου, μαθητή του περίφημου Έλληνα γλύπτη Λύσιππου, που άρχισε το 304 π.Χ. και χρειάστηκε 12 χρόνια για να ολοκληρωθεί. Καταστράφηκε το 227 π.Χ. από σεισμό. Επρόκειτο για 33 μέτρα χάλκινου σκελετού χιαστί και πακτωμένου σε πέτρινες κολόνες. Όλο το άγαλμα βρισκόταν σε μαρμάρινη βάση ύψους 15 μέτρων. Το άγαλμα ατένιζε το πέλαγος κρατώντας πυρσό. Τα υλικά προήλθαν από μεγαλειώδη πολιορκία της Ρόδου από το Δημήτριο τον Πολιορκητή το 305 π.Χ. όπου συνέβησαν πρωτάκουστα πράγματα (Φίλων ο Βυζάντιος). Ο Δημήτριος επιτέθηκε με στόλο 200 πολεμικών και 170 μεταγωγικών που μετέφεραν 40,000 άνδρες. Τα μηχανήματα που χρησιμοποιήθηκαν όμως ήταν συγκλονιστικά:

-Πλωτοί καταπέλτες με το μεγαλύτερο να πατάει σε έξι πλοία… -Χελώνες και κριοί για διάτρηση και υπόσκαψα τειχών… -Ελεπόλεις πύργοι πολιορκίας ύψους 30 ως 40 (!) μέτρων με καταπέλτες, -Δεξαμενές νερού και λαδιού και φλεγόμενα βέλη, με αντικραδασμική και αντιπυρική μεταλλική επένδυση… Οι Ρόδιοι αμύνθηκαν με φλογοβόλα (!), πυρπολικά πλοιάρια και καταπέλτες, καθώς και ταχεία ανοικοδόμηση δεύτερου και τρίτου τείχους με ενδιάμεση τάφρο πίσω από την κατεστραμμένη πρώτη γραμμή τους… Τελικά οι Ρόδιοι νίκησαν και ο Δημήτριος έμεινε στην ιστορία ως ο Πολιορκητής. Ο χαλκός από τις Ελεπόλεις και τα πολιορκητικά έγινε… o Κολοσσός. Ο λαός της Ρόδου οικοδόμησε, με το αντίτιμο των όπλων και των πλοίων που πήραν από τον στρατό του Πολιορκητή , ένα τεράστιο άγαλμα του Ήλιου ως ευγνωμοσύνη προς το θεό που τους προστάτευσε. Κανένας σήμερα δεν ξέρει πού ακριβώς ήταν στημένο το άγαλμα και πώς ακριβώς ήταν. Πολλοί πιστεύουν ότι ήταν τοποθετημένο στη Λίνδο, το μεγαλύτερο λιμάνι της Ρόδου, με τα πόδια ανοικτά πάνω από το λιμάνι ώστε τα πλοία να περνούσαν κάτω από τα πόδια του. Ωστόσο, είναι πιθανό το άγαλμα να είχε οικοδομηθεί μέσα στην πόλη και να κοίταζε πάνω από το λιμάνι.

Για την κατασκευή του χρειάστηκαν 12,7 τόνων μπρούντζου και 7,6 τόνων σιδήρου. Το τεράστιο άγαλμα είχε ένα παράκαιρο τέλος. Τραγικά, ύστερα από 66 χρόνια μετά την ολοκλήρωσή του, ένας βίαιος σεισμός σώριασε σε συντρίμμια το άγαλμα μέσα στη θάλασσα. Ο Κολοσσός μετά τον καταστροφικό σεισμό έμεινε ανέπαφος ως συντρίμμια για αιώνες. Αργότερα, το 653 μ.Χ. εισέβαλαν στη Ρόδο ισλαμικά στρατεύματα και άρπαξαν το χαλκό για να τον μεταφέρουν στη Συρία. Εκεί λέγεται ότι ένας έμπορος αγόρασε τα φύλλα του χαλκού, τα φόρτωσε σε 900 καμήλες και τα μετέφερε στην έρημο για να τα λιώσει. Ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε για την ακριβή όψη του αγάλματος, ενώ οι αντικρουόμενες αρχαιολογικές ενδείξεις δυσχεραίνουν τις απόπειρες αναπαράστασης του Κολοσσού. Σε πολλά ελληνικά νομίσματα ο θεός φέρει συμβατικά ηλιακά σύμβολα, όπως στεφάνι από ηλιαχτίδες γύρω από το κεφάλι του, αλλά σε άλλα νομίσματα αυτές οι ηλιαχτίδες απουσιάζουν.

Το 1932 ανακαλύφθηκαν στη Ρόδο τα θραύσματα ενός ανάγλυφου με το πάνω μέρος του σώματος Ήλιου ή του Απόλλωνα. Το ανάγλυφο αυτό, που συνέβαλε στην αναπαράσταση του Κολοσσού, απεικόνιζε τον στεφανωμένο με ηλιαχτίδες θεό, να σκιάζει με το δεξί του χέρι τα μάτια και να ακουμπά το αριστερό χέρι στο ισχίο. Άλλοι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο θεός κρατούσε στο δεξί του χέρι πυρσό. Εξίσου αντικρουόμενες είναι οι απόψεις για το κάτω μέρος του σώματος του θεού. Ο θεός Ήλιος πιθανότατα ήταν ολόγυμνος. Όμως, το τεράστιο βάρος του αγάλματος μεταβιβαζόταν μόνο στους λεπτούς του αστραγάλους; Μήπως ο Κολοσσός της Ρόδου υποστηριζόταν από ένα μανδύα, που κρεμόταν από τον ώμο ή το μπράτσο του; Το άγαλμα ήταν μια ευφυής «διαφήμιση» της πόλης που το ανέγειρε, απτή απόδειξη του πλούτου και της τεχνολογίας της. Δυστυχώς, όμως, γύρω στο 226 π.Χ., μόλις 60 χρόνια μετά τα αποκαλυπτήρια, ο Κολοσσός κατέρρευσε, καθώς τα γόνατά του τσακίστηκαν από ένα σεισμό. Πέφτοντας λέγεται ότι γκρέμισε 30 σπίτια! Χρησμός μαντείου λέει σχετικά με την πιθανή επανατοποθέτησή του «μην κίνει τα κείμενα» και ο Κολοσσός δεν ξαναστάθηκε ποτέ πια όρθιος…

http://www.hellinon.net/RodosKolossos.htm

Θαλασσα πλατια. Μαρια Δημητριαδη

Μουσική Μ. Χατζιδάκις, στίχοι Γ. Ρούσσος. Τραγουδά η Μαρία Δημητριάδη, παίζει πιάνο ο Στέφανος Κορκολής και κιθάρα η Στέλλα Κυπραίου.

Θάλασσα πλατιά
σ' αγαπώ γιατί μου μοιάζεις
θάλασσα βαθιά
μια στιγμή δεν ησυχάζεις
λες κι έχεις καρδιά
τη δικιά μου την μικρούλα την καρδιά

Όνειρα τρελά
που πετούν στο κύμα πάνω
φτάνουν στην καρδιά
και τα νιάτα μας ξυπνάνε
όνειρα τρελά
και οι πόθοι φτερουγίζουν σαν πουλιά

Έχω έναν καημό
που με τρώει γλυκά και με λιώνει
έχω ένα καημό θα 'ρθω να στον πω
αδερφή μου εσύ θάλασσα που σ' αγαπώ

Κύματα πουλιά
στα ταξίδια σας που πάτε
τα αλαργινά
την κρυφή μου λύπη πάρτε
κι απο 'κει μακριά
να μου φέρετε κι εμένα τη χαρά

ΚΑΡΛΟΜΑΓΝΟΣ ( 742 ή 747 – 28 Ιανουαρίου 814)

ΚΑΡΛΟΜΑΓΝΟΣ ( 742 ή 747 – 28 Ιανουαρίου 814)

O Καρλομάγνος ή Κάρολος ο Μέγας (Γερμανικά: Karl der Große, Λατινικά: Carolus Magnus, Γαλλικά: Charlemagne) ήταν βασιλιάς των Φράγκων από το 771 έως το 814 και βασιλιάς των Λομβαρδών από το 774.
Μετά το θάνατο του Πιπίνου το βασίλειο μοιράστηκε μεταξύ του Καρλομάγνου και του αδελφού του Καρλομάνου. Ο Κάρολος πήρε τα εξωτερικά μέρη του βασιλείου, που συνορεύει με τη θάλασσα και τις βόρειες περιοχές (Αυστρασία) ενώ ο Καρλομάνος πήρε τις εσώτερες περιοχές (Νευστρία), που συνορεύουν με την Ιταλία.

Ο Καρλομάνος πέθανε στις 4 Δεκεμβρίου του 771 αφήνοντας τον Καρλομάγνο ηγέτη ενός επανενωμένου βασιλείου των Φράγκων.

Αμέσως μετά από αυτό, βάδισε εναντίον των Λομβαρδών στην Ιταλία. Στα 774 καθαίρεσε τον βασιλιά τους Desiderius και στέφθηκε ο ίδιος βασιλιάς των Λομβαρδών, ενώνοντας το βασίλειο της Ιταλίας με το φραγκικό στέμμα.

Ο Καρλομάγνος συμμετείχε σε όλες τις μάχες οι οποίες έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του. Μετά από τριάντα έτη πολέμου και 18 μάχες, κατέκτησε τη Σαξωνία, ένας στόχος που ήταν το άπιαστο όνειρο του Αυτοκράτορα Αύγουστου.

Μια από τις δευτερεύουσες εκστρατείες του Καρλομάγνου έμελλε να γίνει η διασημότερη. Το 778 οδήγησε το στρατό του στην Ισπανία εναντίον των Σαρακηνών. Στην επιστροφή οι Βάσκοι επιτέθηκαν στην οπισθοφυλακή στη βόρεια Ισπανία, και σκότωσαν τον κόμη Ρολάνδο. Ο Ρολάνδος έγινε μεγάλος ήρωας των μεσαιωνικών τραγουδιών και των ρομαντικών μυθιστορημάτων.

Το 797 ή το 801 ο χαλίφης της Βαγδάτης Χαρούν αλ Ρασίντ προσέφερε στον Καρλομάγνο έναν ασιατικό ελέφαντα, τον πρώτο ιστορικά καταγεγραμμένο ελέφαντα στη βόρεια Ευρώπη, που τον ονόμασε Αbul - Abbas.
Την ημέρα των Χριστουγέννων του έτους 800 ενώ ο Κάρολος προσευχόταν γονατιστός στο ναό του Αγίου Πέτρου της Ρώμης, ο Πάπας Λέων Γ΄ τοποθέτησε μια χρυσή κορώνα στο σκυμμένο κεφάλι του βασιλιά στέφοντάς τον Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Imperator Romanorum).

Ο Καρλομάγνος λέγεται πως εξεπλάγη από τη στέψη, δηλώνοντας ότι δεν θα είχε μπει στην εκκλησία αν ήξερε το σχέδιο του Πάπα. Εντούτοις, μερικοί ιστορικοί λένε ότι ο Πάπας δεν θα είχε τολμήσει να ενεργήσει χωρίς την έγκριση του Καρλομάγνου.

Ο Καρλομάγνος δεν έκανε χρήση του τίτλου Imperator Romanorum («Ρωμαίος Αυτοκράτορας», που αποτελούσε τίτλο του Αυτοκράτορα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) αλλά του τίτλου Imperator Romanum gubernans Imperium («Αυτοκράτορας που κυβερνά τη Ρωμαϊκή Αυτοκρμισματικό σύστημα. Καθιέρωσε νέα μονάδα, τη λίβρα — χρηματική μονάδα και μονάδα βάρους — η οποία άξιζε 20 σολίδους ή 240 δηνάρια.

Ο Καρλομάγνος δεν σταμάτησε ποτέ να μορφώνεται. Έφερε στην Αυλή του στο Άαχεν έναν Άγγλο μοναχό τον Αλκουίνο, και διάφορους άλλους δασκαλούς. Στο Άαχεν δημιουργήθηκε σημαντική σχολή και ιστορικοί μιλάνε για την Καρολίγγεια αναγέννηση που συνοδεύεται με τη βασιλεία του Καρλομάγνου. Έχτισε πλήθος παλατιών (γερμ. Pfalz) σε όλη την επικράτεια του βασιλείου του, όπου διέμενε κατά τις περιοδείες του ανά τη χώρα. Το μεγαλοπρεπέστερο χτίστηκε στο Άαχεν, το οποίο αποτελούσε και την αγαπημένη του πόλη, όπου διέμεινε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του. Έμαθε να διαβάζει λατινικά και λίγα ελληνικά αλλά δεν κατάφερε να μάθει γραφή.

Οργάνωσε την αυτοκρατορία του σε 350 κομητείες, που κάθε μια διοικούνταν από έναν διορισμένο κόμη. Οι κόμητες υπηρετούσαν όπως οι δικαστές, οι διοικητές, και τα μέλη των εκκλησιαστικών δικαστηρίων.

Όταν ο Καρλομάγνος πέθανε στις 28 Ιανουαρίου του 814, ετάφη στον δικό του καθεδρικό ναό στο Άαχεν. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑατορία»). Πιθανώς ο Καρλομάγνος να το θεωρούσε αυτό δείγμα μετριοπάθειας, καθώς επιζητούσε να διασφαλίσει πρώτα τη Βυζαντινή αναγνώρισή του ως Αυτοκράτορα, δηλαδή ως συναυτοκράτορα ή συγκυβερνήτη του Βυζαντινού άρχοντα.

Συνεχίζοντας τις μεταρρυθμίσεις του πατέρα του, ο Καρλομάγνος κατήργησε το βασιζόμενο στο χρυσό σόλιδο νο

Το «Γιουσουρούμ» των Αθηνών

http://mikros-romios.gr/giousouroum/

Το «Γιουσουρούμ» των Αθηνών

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Στη διασταύρωση των οδών Ερμού και Καραϊσκάκη, την εποχή του Όθωνα, εγκαθίσταται ο Εβραίος έμπορος Νώε Γιουσουρούμ, μια από τις πλέον χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες του 19ου αιώνα. Άνοιξε εμπορικό κατάστημα, το οποίο πουλούσε μεταχειρισμένα ρούχα και υποδήματα. Στην ίδια περιοχή, η οποία ονομαζόταν «Τα εβραίικα», υπήρχαν και άλλα εμπορικά καταστήματα με φθηνά εμπορεύματα, παλαιοπωλεία κ.λπ. Η οικογένεια Γιουσουρούμ -στα εβραικά σημαίνει «άνθρωπος του Θεού»- αμέσως μετά την Επανάσταση του 1821 πέρασε από τη Σμύρνη στην Κύθνο και από εκεί στην Αθήνα. Στις αρχές του 20ού αιώνα η οικογένεια ανήγειρε και το δικό της νεοκλασικό στη γειτονική συνοικία του Θησείου. Εξάλλου, λίγο παρακάτω, στην οδό Μελιδώνη υπήρχε η εβραϊκή συναγωγή που σώζεται μέχρι τις ημέρες μας.
Σύνηθες ήταν το φαινόμενο, στη διασταύρωση των οδών Ερμού και Αθηνάς, όπου ήταν τα πρακτορεία, οι επαρχιώτες να ρωτούν πού βρισκόταν το κατάστημα του Γιουσουρούμ, για να αγοράσουν φθηνά μεταχειρισμένα ρούχα. Από τότε καθιερώνεται η χρήση της ονομασίας «Γιουσουρούμ», λόγω της ύπαρξης του εμπορικού καταστήματος του ομώνυμου Εβραίου εμπόρου. Δεν είναι λίγοι αυτοί που όταν πρόκειται να επισκεφθούν το Μοναστηράκι και την πλατεία Αβησσυνίας, συνήθως τα πρωινά της Κυριακής, λένε «πάμε για ψώνια στο Γιουσουρούμ».
Μετά τον θάνατο του Νώε Γιουσουρούμ, το εμπορικό κατάστημα το διατήρησε ο γιος του Ηλίας, ο οποίος διετέλεσε και αντιπρόεδρος του Σωματείου Παλαιοπωλών κατά την περίοδο 1890-1920.
Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους οι Γιουσουρούμ άνοιξαν το περίφημο «Κατάστημα Συμμαχικών Ειδών» στην οδό Ερμού 84, όπου παλαιότερα υπήρχαν μεγάλοι στάβλοι. Εκεί πωλούνταν μεταχειρισμένα στρατιωτικά είδη, χρήση που καθιερώθηκε στην περιοχή και ίχνη της σώζονται μέχρι τις ημέρες μας. Οι άνδρες της οικογένειας –κλάδοι της οποίας υπάρχουν και σήμερα– διακρίθηκαν στους πολέμους.