ατομικές γαλατόπιτες

http://www.facebook.com/photo.php?fbid=297701653670545&set=a.267802963327081.59781.264580240316020&type=1&theater

Ευκολες ατομικές γαλατόπιτες με μέλι και καραμελωμένο σουσάμι

1 λιτρο γάλα
2 φλιτζάνια του τσαγιού σιμιγδάλι ψιλό
3 αυγά

1/2 κούπα ζάχαρη
1/2 κούπα μέλι
Το ξύσμα απο ένα πορτοκάλι
2 κουταλιές της σούπας φρέσκο βούτυρο
1 φύλλο σφολιάτας ξεπαγωμένο
1 κουταλάκι του γλυκού κανέλα
1 αυγό για το άλειμα στο τέλος


Για την καραμέλα
1/2 κούπα ζάχαρη
1 κουταλιά της σούπας νερό
2 κουταλιές της σούπας σουσάμι

Ξεκινάμε με την κρέμα μας βάζοντας σε κατσαρόλα εκτός εστίας το γάλα με την ζάχαρη και το μέλι. Ανακατεύουμε να διαλυθούν και προσθέτουμε το σιμιγδάλι.

σημ.  Αν  δεν  ανοίγουν  οι σύνδεσμοι  κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση  πάνω

Μελίνα Μερκούρη - "η λατέρνα"

  

Στίχοι: Άγγελος Τερζάκης
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Μαίρη Λω
Άλλες ερμηνείες: Μελίνα Μερκούρη

Κάθε που βραδιάζει στη μικρή τη γειτονιά
μ' ήλιο ή με χαλάζι με νοτιά και με χιονιά
έρχεται ν' αράξει μάθε του έρωτα φονιά
μια λατέρνα κούτσα-κούτσα στη γωνιά.

Γλυκόλαλη, γλυκόλαλη λατέρνα στη βραδιά
σαν το πουλί, σαν το πουλί φτεροκοπάει η καρδιά.
και ξανανθίζει στη μαραμένη τη γειτονιά
ξεγελασμένη μεσ' στο χειμώνα κι η λεμονιά.

Σ' ένα δρόμο σ' ένα στενό, μες
στο σύθαμπο το γαλανό
έχουν στήσει τώρα φωλιά
του Παραδείσου θαρρείς τα πουλιά.

Γλυκόλαλη, γλυκόλαλη λατέρνα στη βραδιά
σαν το πουλί, σαν το πουλί φτεροκοπάει η καρδιά.
και ξανανθίζει στη μαραμένη τη γειτονιά
ξεγελασμένη μεσ' στο χειμώνα κι η λεμονιά.

Από την ταινία ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ (1960)

Ο έρωτας το «μαγικό» φίλτρο κατά του στρες

Απλές λύσεις

Ο έρωτας το «μαγικό» φίλτρο κατά του στρες

Οι ερευνητές μελέτησαν άτομα που μόλις είχαν ερωτευτεί και παρατήρησαν ότι τα επίπεδα της ορμόνης του στρες, γνωστή ως κορτιζόλη, ήταν ιδιαιτέρως αυξημένα. Αυτό όμως συμβαίνει μονο στην αρχή μιας σχέσης και οι επιστήμονες τονίζουν ότι μετά από 1-2 χρόνια τα επίπεδα της ορμόνης επανέρχονται στο φυσιολογικό και τοτε αυξάνονται τα επιπεδα μιας άλλης ορμόνης που μας γεμίζει αισιοδοξία. Το αποτέλεσμα; Ο έρωτας μπορεί να δράσει στο μέλλον προστατευτικά κατά του στρες.

Η ανθρωπολόγος Δρ Φίσερ από το Πανεπιστήμιο Rutgers τόνισε: «Με τον έρωτα ο εγκέφαλος γεμίζει από ντοπαμίνη με αποτέλεσμα να έχεις αισιοδοξία, ενέργεια και γενικά τα «όπλα» κατά του στρες.» Η ανθρωπολόγος ακόμη υπογράμμισε ότι το σεξ με τον ιδανικό σύντροφο έχει πολλά οφέλη που μπορούν να μειώσουν το αίσθημα του άγχους: ''Η διάθεση βρίσκεται στα ύψη, μειώνεται η αρτηριακή πίεση του αίματος, μπορείς να έχεις έναν σωστό ύπνο, το δέρμα είναι υγιές και μπορεί ακόμη να ανακουφίστείς από σωματικούς πόνους", συμπλήρωσε η Δρ Φίσερ.

Για να μειώσετε το άγχος σας δεν είναι απαραίτητο να κάνετε σεξ. Τα ίδια σχεδόν οφέλη μπορείτε να αποκομίσετε αν δώσετε ένα παθιασμένο φιλί, αγκαλιάσετε το αγαπημένο σας πρόσωπο, το υποστηρίξετε συναισθηματικά ή το κοιτάξετε στα μάτια. Ακόμη και με αυτές τις απλές αλλά ερωτικές κινήσεις η οξυτικίνη, η ορμόνη του έρωτα, θα εκκριθεί στο αίμα σας. Με την έκκριση της θα μειωθούν τα επίπεδα της κορτιζόλης και έτσι θα αντιμετωπίσετε πιο αποτελεσματικά τις στρεσογόνες καταστάσεις.

lifezone.gr

Γιατί οι αρχαίοι Έλληνες «έβαζαν νερό» στο κρασί τους;

http://tothermometro.blogspot.gr/2013/02/blog-post_4392.html

Γιατί οι αρχαίοι Έλληνες «έβαζαν νερό» στο κρασί τους;

Οι πρόγονοί μας, γράφει ο Μ. Α. Τιβέριος,  σπάνια έπιναν «άκρατον τον οίνον». 

Η μείξη του με νερό τους εξασφάλιζε, εκτός από την πνευματική διαύγεια και την ψύξη του ποτού.

Είχαν οι αρχαίοι Έλληνες υποκατάστατα των σημερινών ψυγείων και ακόμη, είχαν την δυνατότητα να ψύχουν τα διάφορα ποτά τους; Και στα δύο αυτά ερωτήματα η απάντηση είναι θετική. Ωστόσο ακόμη και η πιο σύντομη ανάπτυξή τους απαιτεί έκταση που ξεπερνά τον περιορισμένο χώρο μιας επιφυλλίδας. Έτσι θα περιοριστώ στο δεύτερο ερώτημα, επιφυλασσόμενος σε μια άλλη, ελπίζω επίσης καλοκαιριάτικη, επιφυλλίδα να ασχοληθώ και με το πρώτο. 

Όπως είναι γνωστό, το κατ' εξοχήν ποτό των αρχαίων Ελλήνων ήταν ο «θείος οίνος». Άνδρες, γυναίκες και παιδιά γεύονταν το ένθεο αυτό ποτό και ιδιαίτερα οι πρώτοι, που συνομιλούσαν και φλυαρούσαν ατέλειωτες ώρες κάθε μέρα στους ανδρώνες πίνοντας κρασί. Οι συμμετέχοντες στις κρασοκατανύξεις αυτές συνήθως δεν έχαναν τη διαύγεια του νου τους επειδή το κρασί που κατανάλωναν ήταν νερωμένο. Σπάνια, και για πολύ συγκεκριμένους σκοπούς, οι αρχαίοι Έλληνες έπιναν ανέρωτο κρασί, «άκρατον οίνον». 

Η ανάμειξη του κρασιού με το νερό γινόταν μέσα σε μεγάλα ευρύστομα αγγεία, γνωστά ως κρατήρες, και η συνήθης αναλογία ήταν τρία μέρη νερού προς ένα οίνου. Αυτή την αναλογία προτείνει και ο Ησίοδος, ο ποιητής της υπαίθρου, δεν λείπουν ωστόσο γραπτές μαρτυρίες που κάνουν λόγο για μείξη με νερό σε μεγαλύτερη αναλογία. Αυτή ακριβώς η κυριαρχία του νερού ήταν που απέτρεπε πολλές δυσάρεστες καταστάσεις για τους πότες. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια που βάζει ο κωμικός ποιητής Αλέξις (4ος-3ος αι. π.Χ.) στο στόμα του Σόλωνα: «Ήδη από τα κάρα τον πουλάνε (τον οίνον) νερωμένο, όχι βέβαια για να κερδίσουν κάτι παραπάνω, αλλά γιατί προνοούν για τους αγοραστές, να έχουν μετά την οινοποσία το κεφάλι ελαφρύ» (μτφρ. Μ. Κοπιδάκη).

Το νερό που χρησιμοποιούσαν για το αραίωμα του κρασιού φρόντιζαν να προέρχεται από «σκιαράν παγάν» (πηγή), από «κρήνην αέναον και απόρρυτον» ή από «ψυχρόν φρέαρ». Έτσι μαζί με τη μείξη του κρασιού τους οι αρχαίοι πετύχαιναν συγχρόνως και την ψύξη του. Πολύ διαδεδομένη ήταν και η πρακτική να χρησιμοποιούν και νερό που προερχόταν από λιώσιμο χιονιού, το οποίο, ως γνωστόν, το συντηρούσαν ακόμη και το καλοκαίρι και το εμπορεύονταν. 

Ωστόσο είχαν εφεύρει και ιδιαίτερους τρόπους ψύξης του κρασιού. Γύρω στα μέσα του 6ου αι. π.Χ. επινόησαν ένα αγγείο ειδικής κατασκευής που επέτρεπε την ψύξη του οίνου και τη διατήρησή του σε ψυχρή κατάσταση όσο αυτός βρισκόταν αποθηκευμένος σε μεγάλα στενόστομα αγγεία, στους αμφορείς, προτού μεταφερθεί στους κρατήρες. Πιο συγκεκριμένα κατασκεύασαν έναν ειδικό τύπο αμφορέα με κύριο γνώρισμα τα διπλά του τοιχώματα. Με την βοήθεια των εσωτερικών τοιχωμάτων δημιουργούνταν ο κατ' εξοχήν χώρος του αγγείου, μέσα στον οποίο έχυναν, από το στόμιό του, το κρασί. Ο χώρος που σχηματιζόταν από τα εξωτερικά τοιχώματα και περιέβαλλε τον εσωτερικό γέμιζε με τη βοήθεια μιας προχοής που βρισκόταν στο πάνω μέρος με ψυχρό νερό ή χιόνι. 

Έτσι πετύχαιναν τη μόνιμη ψύξη του κρασιού, αφού εύκολα μπορούσαν να ανανεώνουν το ψυκτικό μέσο, όταν αυτό έλιωνε και ζεσταινόταν, με φρέσκο. Διά μέσου μιας οπής που βρισκόταν στο κάτω μέρος του αγγείου απομάκρυναν το ζεστό νερό και στη συνέχεια, σφραγίζοντάς την, έριχναν στον εξωτερικό χώρο του φρέσκο χιόνι ή κρύο νερό. Τέτοια αγγεία, γνωστά στους αρχαιολόγους ως αμφορείς - ψυκτήρες, κατασκευάζονταν στο δεύτερο μισό του 6ου αι. π.Χ. στην Αθήνα, αλλά και σε ένα άλλο μέρος του αρχαίου ελληνικού κόσμου, πιθανόν στο Ρήγιο της Μεγάλης Ελλάδας, στη Ν. Ιταλία. Ανάλογες κατασκευαστικές λεπτομέρειες που πετύχαιναν την ψύξη του κρασιού και γενικότερα υγρών συναντούμε σποραδικά και σε άλλα οινοφόρα αγγεία των αρχαίων Ελλήνων, όπως π.χ. σε οινοχόες.

Μέσα στο τρίτο τέταρτο του 6ου αι. π.Χ. Αθηναίοι κεραμείς βρήκαν έναν άλλο τρόπο ψύξης κρασιού που εξυπηρετούσε καλύτερα τις ανάγκες των συμποσιαστών. Ο προηγούμενος, που μόλις περιγράψαμε, απαιτούσε τη γρήγορη κατανάλωση του κρασιού από τη στιγμή που αυτό περνούσε από τον αμφορέα - ψυκτήρα στον κρατήρα. Αν όμως ο ρυθμός κατανάλωσης ήταν αργός, τότε το κρασί μέσα στον κρατήρα θα έχανε τη δροσιά του. 

Έτσι δημιουργήθηκε η ανάγκη να εφευρεθεί ένας άλλος τρόπος που θα εξασφάλιζε μόνιμη ψύξη του κρασιού. Δηλαδή, όταν αυτό θα γέμιζε τα κρασοπότηρα των αρχαίων γλεντζέδων, γνωστά κυρίως ως κύλικες, θα έπρεπε να είναι ακόμη κρύο ή δροσερό. Επινοήθηκε έτσι ένα χαρακτηριστικό μανιταρόσχημο αγγείο, το οποίο, αφού το γέμιζαν με κρασί, το τοποθετούσαν μέσα στον κρατήρα που ήταν γεμάτος με κρύο νερό ή χιόνι. Πετύχαιναν δηλαδή έναν τρόπο ψύξης που θυμίζει αυτόν με τον οποίο σήμερα διατηρούμε κρύο ένα μπουκάλι σαμπάνιας ή κρασιού καθώς το τοποθετούμε μέσα σε δοχείο που περιέχει παγάκια. Το κρασί το αντλούσαν από το στενόστομο μανιταρόσχημο αγγείο, τον ψυκτήρα, όπως ονομαζόταν στην αρχαιότητα, με τη βοήθεια μιας κουτάλας που είχε μακριά λαβή. Το σκεύος αυτό οι αρχαίοι το ονόμαζαν αρύταινα ή κύαθο. Είναι πολύ πιθανό ότι το κρασί στους ψυκτήρες αυτούς ήταν ανέρωτο, οπότε το αραίωμά του γινόταν εκ των υστέρων, μέσα στα ίδια τα κρασοπότηρα, με κρύο νερό που έφερναν με ένα κανάτι, την αρχαία οινοχόη. Έτσι, εκτός από τη μείξη του κρασιού, πετύχαιναν συγχρόνως και την καλύτερη ψύξη του.

Ότι οι μανιταρόσχημοι ψυκτήρες, οι οποίοι με το ψηλό πόδι και το φουσκωτό σώμα τους «επέπλεαν» μέσα στο κρύο νερό (ή στο χιόνι) του κρατήρα, περιείχαν κρασί είναι σήμερα βέβαιο. Εκτός από ορισμένες σχετικές παραστάσεις, το μαρτυρούν και τρία ιδιόμορφα αγγεία που έγιναν σχετικά πρόσφατα γνωστά στην έρευνα. Πρόκειται ουσιαστικά για τρεις κρατήρες που στο εσωτερικό τους έχουν ενσωματωμένο έναν ψυκτήρα. 

Δηλαδή, κρατήρας και ψυκτήρας αποτελούν στις περιπτώσεις αυτές ένα ενιαίο κατασκευαστικά σύνολο και γι' αυτό τα αγγεία αυτά τα αποκαλούμε κρατήρες - ψυκτήρες. Στο κάτω μέρος τους φέρουν προχοή, η παρουσία της οποίας δικαιολογείται μόνο αν δεχθούμε ότι διά μέσου αυτής απομακρυνόταν το ζεστό πια νερό του αγγείου, όταν ανανέωναν το ψυκτικό υλικό του. Επομένως το κρασί υποχρεωτικά πρέπει να βρισκόταν στον ψυκτήρα των αγγείων αυτών. Άλλωστε, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα αγγεία αυτά είχαν λειτουργία ανάλογη με αυτήν των αμφορέων - ψυκτήρων που είδαμε παραπάνω. Ο τρόπος ψύξης που μόλις περιγράψαμε ήταν σε χρήση για 80 περίπου χρόνια και πιο συγκεκριμένα από το 530 ως το 460/50 π.Χ.

Οπωσδήποτε οι κρατήρες - ψυκτήρες δεν φαίνεται να ήταν ιδιαίτερα συχνοί στην αρχαιότητα. Σποραδικά απαντώνται και σε άλλες εποχές, όπως π.χ. ένας που βρέθηκε στη μυκηναϊκή Τίρυνθα και χρονολογείται στον 13ο αι. π.Χ. Η σπανιότητά τους πρέπει να οφείλεται στο γεγονός ότι οι αρχαίοι προτιμούσαν λίγο περισσότερο το κόκκινο κρασί που δεν απαιτεί ιδιαίτερη ψύξη. Κυρίως όμως στο ότι, όπως ήδη είπαμε παραπάνω, το νερό με το οποίο αραίωναν το κρασί φρόντιζαν να είναι «παγωμένο» έτσι ώστε δεν απαιτούνταν καμία φροντίδα για περαιτέρω ψύξη του θείου αυτού ποτού.

Μιχάλης Α. Τιβέριος

Καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας ΑΠΘ

tovima.gr (04/07/1999)

Το πικρό παράπονο του ευεργέτη Κωνσταντίνου Μπέλλιου

http://mikros-romios.gr/3618/mpellioy/

Το πικρό παράπονο του ευεργέτη Κωνσταντίνου Μπέλλιου

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

«Παρακαλώ διά της εφημερίδος σας την Δημαρχίαν ίνα εις διάστημα τεσσάρων ημερών διορίσωσιν ανθρώπους διά να παραλάβουν τα κτήματα καθότι και ταύτης της διορίας παρελθούσης θέλω λάβη άλλα μέτρα και άλλας αποφάσεις»! Αυτά έγραφε τo 1836 στην εφημερίδα «Αθηνά», εμφανώς δυσαρεστημένος ο μεγάλος ευεργέτης βαρώνος Κωνσταντίνος Μπέλλιος, ο οποίος δώριζε τεράστια κτηματική περιουσία αξίας ύψους περίπου εξήντα χιλιάδων δραχμών –ποσό υπέρογκο εκείνη την εποχή– για να ανεγερθεί το πρώτο πολιτικό νοσοκομείο στην Αθήνα, αλλά δεν βρισκόταν κανείς να την παραλάβει! Ζώντας μόνιμα στη Βιέννη και δεδομένων των ταξιδιωτικών συνθηκών της εποχής, βρέθηκε έκπληκτος μπροστά στη νεοελληνική πραγματικότητα και χρειάστηκε να απειλήσει τις Αρχές ότι θα πάρει την προσφορά του για να ευαισθητοποιήσει τους υπευθύνους να πράξουν το καθήκον τους. Είχε όμως και άλλες δυσάρεστες εκπλήξεις στην Αθήνα ο σπουδαίος εκείνος Μακεδόνας, ο οποίος ευεργέτησε την πατρίδα με όσα μέσα διέθετε. Έστω και καθυστερημένα η προτομή του ευεργέτη τοποθετήθηκε από τους συμπατριώτες του στο παλαιό δημοτικό νοσοκομείο –σήμερα Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων– που έχει πρόσοψη στην οδό Ακαδημίας και τα αποκαλυπτήριά της έγιναν πριν από λίγες ημέρες με πρωτοβουλία της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, του Δήμου Εορδαίας και του Συλλόγου Βλατσιωτών Νομού Λαρίσης με τη συμμετοχή του Δήμου Αθηναίων.

Η μεγαλειώδης δωρεά
Ένα ολιγοσέλιδο φυλλάδιο που εκδόθηκε στη Βιέννη το 1838 αποκαλύπτει, αφενός το μέγεθος της προσφοράς του σπουδαίου εκείνου Έλληνα στην πατρίδα και αφετέρου, τις ταλαιπωρίες που υπέστη για να αξιοποιηθούν οι προσφορές του! Ήταν εκ των ελαχίστων πλούσιων ομογενών οι οποίοι έσπευσαν να αγοράσουν γη και να τοποθετήσουν χρήματα στην πόλη των Αθηνών, όχι για να κερδοσκοπήσουν, αλλά για να βοηθήσουν το υπό σύσταση κράτος. Μόλις λοιπόν αποκαταστάθηκε ο Όθων στην Αθήνα, ο Μπέλλιος, ο οποίος στην Αυστρία είχε αποκτήσει τον τίτλο του βαρόνου, έσπευσε να δωρίσει την περιουσία του για κοινωφελείς σκοπούς.
Όταν επισκέφθηκε την Αθήνα, τέλη 1836-αρχές 1837, ανεγειρόταν ακόμη το πρώτο πολιτικό νοσοκομείο της χώρας που ήταν το περίφημο Δημοτικό Νοσοκομείο «Η Ελπίς». Δεδομένης της αδυναμίας του Δήμου Αθηναίων να σηκώσει το οικονομικό βάρος της ανέγερσης και λειτουργίας ενός τέτοιου Ιδρύματος, πολλοί ήταν εκείνοι που έσπευσαν να προσφέρουν τον οβολό τους για να ολοκληρωθεί και να λειτουργήσει. Ανάμεσά τους ο βασιλιάς Λουδοβίκος, πατέρας του Όθωνα, ο ίδιος ο Όθων και η Αμαλία και μακρά σειρά ευαίσθητων Ελλήνων και ξένων. Προφανώς, όταν ο Μπέλλιος εξέφρασε τη διάθεσή του να δωρίσει την περιουσία του εκ μέρους του Παλατιού –με το οποίο διατηρούσε αγαθές σχέσεις– του υποδείχθηκε να βοηθήσει το Δημοτικό Νοσοκομείο το οποίο βρισκόταν στη φάση της ολοκλήρωσης, ενώ ένα τμήμα του ήδη λειτουργούσε.

Η πράξη και οι καθυστερήσεις
Έσπευσε λοιπόν με συμβολαιογραφική πράξη να μεταβιβάσει τα ακίνητα που είχε αγοράσει στον Δήμο Αθηναίων για την κάλυψη των αναγκών του Δημοτικού Νοσοκομείου. Πρόκειται για μνημειώδη συμβολαιογραφική πράξη αφού με αίτημα του Μπέλλιου τέθηκε εισαγωγή προς το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων που ανέφερε: «Η ελευθερία και η ανεξαρτησία της Ελλάδος ήσαν δι’ εμέ πάντοτε τα πλέον ηδύτερα αντικείμενα. Επειδή λοιπόν η πατρίς ευρίσκεται εις τας αρχάς της αναγεννήσεως και επειδή οι ομογενείς οφείλουσι να συντρέξωσι δια τούτο προσφέρω τη φιλτάτοι μοι Ελλάδι…». Και δώρισε ένα νεόκτιστο σπίτι στην περιοχή Ακροπόλεως, ένα οικόπεδο στην ίδια περιοχή, ένα περιβόλι δέκα στρέμματα στα Σεπόλια και άλλα τέσσερα στρέμματα στην ίδια περιοχή, δυόμισι στρέμματα στην περιοχή Γεράνι (Σοφοκλέους) και ένα σημαντικό ποσόν χρημάτων που του όφειλαν.
Αφού όρισε τους τρόπους και τα πρόσωπα που θα διαχειρίζονταν το θέμα, ζητούσε άμεση ανταπόκριση εκ μέρους του Δήμου Αθηναίων εάν αποδεχόταν την προσφορά διότι ήταν υποχρεωμένος συντομότατα να αποχωρήσει από την Αθήνα. Ο Δήμαρχος Αθηναίων Ανάργυρος Πετράκης έσπευσε μεν αυθημερόν να τον ευχαριστήσει για την απόφασή του, αλλά οι διαδικασίες δεν προχωρούσαν και περνούσαν οι ημέρες χωρίς αποτελέσματα. Προφανώς, ο Μπέλλιος δεν μπορούσε να έλθει σε επαφή με τους υπευθύνους, οπότε και αναγκάστηκε να απευθύνει επιστολή μέσω του Τύπου, με την οποία καθιστούσε υπεύθυνο τον Δήμο και το Δημοτικό Συμβούλιο, «το παραμελούν χρέη τόσον ιερά και μάλιστα όταν ο λόγος περί φιλανθρωπικών κοινών καταστημάτων πρόκειται».

Η παρέμβαση του Μακρυγιάννη
και η δεύτερη πίκρα του Μπέλλιου
Τότε παρενέβη ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Ιωάννης Μακρυγιάννης φροντίζοντας να συνεδριάσει άμεσα το Συμβούλιο και να λάβει τις απαραίτητες αποφάσεις, εκδίδοντας ταυτόχρονα και το Ψήφισμα που αποδεχόταν το σύνολο των ρυθμίσεων που πρότεινε ο Κωνσταντίνος Μπέλλιος. Ο Μακρυγιάννης φρόντισε ταυτόχρονα να δημοσιευτούν οι πράξεις στον Τύπο, ώστε όλα να είναι σύμφωνα με τις προβλέψεις των νόμων. Αλλά δεν τέλειωσαν εκεί οι πίκρες με τις οποίες ποτίστηκε ο ευαίσθητος πατριώτης.
Από προσωπικό ενδιαφέρον και φιλανθρωπικά αισθήματα επισκεπτόταν το Δημοτικό Νοσοκομείο για να δει από κοντά τις ανάγκες του και να συνεισφέρει ανάλογα. Σε μία από αυτές τις επισκέψεις του διαπίστωσε πως δεν υπήρχαν σκεπάσματα, ενώ και η τροφή που παρεχόταν στους ασθενείς δεν ήταν ικανοποιητική. Κάλεσε αμέσως τον γιατρό του νοσοκομείου και του έδωσε εξακόσιες δραχμές ώστε να αντιμετωπιστούν οι άμεσες ανάγκες.
Οκτώ ημέρες αργότερα, ο Μπέλλιος επισκέφτηκε εκ νέου το Νοσοκομείο και τους ασθενείς. Τότε είχε μία από τις πιο πικρές του εμπειρίες. Όπως ο ίδιος εξομολογήθηκε, λυπήθηκε κατάκαρδα» όταν είδε ασθενή του Νοσοκομείου μισοπεθαμένο να είναι στην είσοδο και να περιμένει τον γιατρό. Όταν ρώτησε τον ασθενή, του απάντησε ότι τρεις ημέρες είχε να πατήσει εκεί γιατρός! Ο Μπέλλιος έφυγε απαρηγόρητος από το Νοσοκομείο όχι γιατί είχε δώσει τα χρήματα, αλλά γιατί τον κορόιδεψε ο γιατρός, ο οποίος δικαιολογήθηκε ότι ήταν ασθενής και ότι πρόσφερε τις υπηρεσίες του χωρίς να γνωρίζει εάν τελικά πληρωθεί από τον Δήμο!

Η μουσική μεγαλώνει ... έξυπνα παιδιά!

  Η μουσική μεγαλώνει ... έξυπνα παιδιά!

Η εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου σε νεαρή ηλικία μπορεί να μην κάνει το παιδί διαπρεπή μουσικό, αλλά θα μπορούσε να το κάνει πιο έξυπνο ενήλικα, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Σύμφωνα με την έρευνα, τα παιδιά που αρχίζουν μαθήματα μουσικής σε μικρή ηλικία- στα εφτά- παρουσιάζουν γρηγορότερη ανάπτυξη των κινητικών δεξιοτήτων τους, λόγω της ανάπτυξης του κέντρου του εγκεφάλου που σχεδιάζει και ελέγχει την κίνηση.

Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Κονκόρντια του Μόντρεαλ στον Καναδά εξηγούν ότι υπάρχει ένα «παράθυρο γνώσης» μεταξύ των ηλικιών έξι και οχτώ, όπου η μουσική εκπαίδευση, στην οποία απαιτείται ο συντονισμός ανάμεσα στα χέρια και τα οπτικά καθώς και τα ακουστικά ερεθίσματα, αλληλεπιδρά με την κινητική ανάπτυξη, οδηγώντας σε μακροχρόνιες αλλαγές στον εγκέφαλο.

Στη σχετική έρευνα σε 36 μουσικούς παρατηρήθηκε ότι εκείνοι που είχαν ξεκινήσει μαθήματα μουσικής πριν από τα εφτά τους χρόνια ήταν πιο ακριβείς σε μη μουσικά κινητικά τεστ σε σύγκριση με τους μουσικούς που είχαν ξεκινήσει μαθήματα αργότερα.

Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι τα ευρήματα τους οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η εκπαίδευση σε μικρή ηλικία είναι πιο αποτελεσματική επειδή ορισμένες πτυχές της ανατομίας του εγκεφάλου είναι πιο ευαίσθητες σε αλλαγές σε εκείνες τις χρονικές περιόδους.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Journal of Neuroscience».

Zougla.gr

Καστανόπιτα

 Καστανόπιτα

Για την κρέμα κάστανου
• 150 γρ. σιμιγδάλι ψιλό
• 1250 γρ. γάλα φρέσκο • 125 γρ. ζάχαρη
• 120 γρ. βούτυρο σε κύβους και 100 γρ. βούτυρο λιωμένο για το άλειμμα των φύλλων
• 4 αβγά χτυπημένα
• 2 βανίλιες
• 500 γρ. φύλλο κρούστας ψιλό
• 400 γρ. έτοιμα βρασμένα κάστανα κομμένα σε μέτριους κύβους

Για το σιρόπι • 600 γρ. ζάχαρη • 350 γρ. νερό • ½ λεμόνι φρέσκο • χυμό από 1 λεμόνι φρέσκο • 2 σφηνάκια λικέρ αμυγδάλου

Σε μια βαθιά κατσαρόλα βράζουμε το γάλα με τη ζάχαρη και τις βανίλιες. Μόλις πάρει βράση, χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία και ρίχνουμε το σιμιγδάλι, συνεχίζοντας το ανακάτεμα έως ότου δέσει ελαφρά.

Βγάζουμε την κατσαρόλα από την εστία και ρίχνουμε τα αβγά με χαμηλή ροή. Προσθέτουμε το βούτυρο και τα κάστανα, και ανακατεύουμε. Αφήνουμε την κρέμα να κρυώσει.

Αλείφουμε ένα ταψί με λίγη μαργαρίνη και τοποθετούμε σταυρωτά τα μισά φύλλα, ραντίζοντας κάθε στρώση με βούτυρο. Αδειάζουμε την κρέμα κάστανου και τοποθετούμε τα υπόλοιπα φύλλα, κάνοντας ακριβώς την ίδια διαδικασία.

Χαράζουμε ελαφρά τις μερίδες στο ταψί, ραντίζουμε με νερό και ψήνουμε σε φούρνο προθερμασμένο σε μέτρια θερμοκρασία για 40-45 λεπτά. Μόλις ψηθεί αφήνουμε να κρυώσει καλά.

Για το σιρόπι: Ρίχνουμε όλα τα υλικά σε ένα βαθύ σκεύος και αφήνουμε να βράσουν για 10 λεπτά. Περιχύνουμε το χλιαρό σιρόπι πάνω από την κρύα καστανόπιτα.

toarkoudi.gr

Ο καπετάν Μιχάλης του Ν.Καζαντζάκη - Θέατρο Βαφείο

Ένα έργο για το χρέος, την ελευθερία και τον έρωτα...

Η ομάδα Μικροσκόπιο παρουσιάζει το έργο του Ν.Καζαντζάκη
"Ο καπετάν Μιχάλης"

Θέατρο Βαφείο - Λάκης Καραλής, Αγίου όρους 16 & Κων/πόλεως, Βοτανικός (πλησίον μετρό Κεραμεικού) http://goo.gl/maps/WcSez
Απο 10 Μαρτίου, κάθε Σάββατο και Κυριακή για 20 μόνο παραστάσεις

Θεατρική ομάδα Μικροσκόπιο
http://theater-microscopio.blogspot.gr
http://www.facebook.com/TheaterMicros...
https://twitter.com/TMicroscopio

Συναγερμός για τον νέο θανατηφόρο ιό

Απλές λύσεις

 

 

 Συναγερμός για τον νέο θανατηφόρο ιό

Συναγερμός έχει σημάνει από χτες στις υγειονομικές υπηρεσίες όλου του κόσμου για τον νέο θανατηφόρο ιό NCoV, που ανήκει στην οικογένεια του SARS. Και αυτό επειδή το χειρότερο σενάριο των επιστημόνων μοιάζει να επιβεβαιώνεται: ο ιός μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Τον κώδωνα του κινδύνου χτύπησαν οι βρετανικές αρμόδιες αρχές, που επισήμαναν ότι το τελευταίο κρούσμα στη χώρα τους συνδέεται «συγγενικά» με προηγούμενο, αποδεικνύοντας έτσι ότι ο νέος ιός, που έχει κοστίσει ήδη τη ζωή σε πέντε ανθρώπους παγκοσμίως, απειλεί με καινούργια επιδημία.

Ο ιός NCoV (Novel Coronavirus) ανήκει στην ίδια οικογένεια και φέρει την ίδια συμπτωματολογία με τον SARS, ο οποίος στη χώρα μας έγινε γνωστός ως ΣΟΑΣ (Σοβαρό Οξύ Αναπνευστικό Σύνδρομο). Ο λόγος για τον κορονοϊό που είχε κάνει την εμφάνισή του στην Κίνα το 2002 και έφτασε να σκοτώσει περίπου το 10% των 8.000 ανθρώπων που μόλυνε παγκοσμίως. Τα κοινά συμπτώματα και των δύο ιών είναι: σοβαρή λοίμωξη του αναπνευστικού, πυρετός, βήχας και δύσπνοια.

Οι επιστήμονες αναφέρουν ότι τα περισσότερα από τα άτομα που έχουν μολυνθεί με τον νέο κορονοϊό (μέχρι στιγμής έντεκα επιβεβαιωμένα κρούσματα) είχαν ταξιδέψει πρόσφατα στη Μέση Ανατολή. Ο κορονοϊός NCoV εντοπίστηκε πρώτη φορά από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) τον Σεπτέμβριο του 2012. Αμέσως ο ΠΟΥ εξέδωσε διεθνή προειδοποίηση στην οποία έλεγε ότι ένας ιός, μέχρι πρότινος άγνωστος στο ανθρώπινο είδος, είχε μολύνει άντρα από το Κατάρ που είχε ταξιδέψει πρόσφατα στη Σαουδική Αραβία.

Οι βρετανικές υγειονομικές αρχές επισήμαναν όμως ότι το τελευταίο κρούσμα σημειώθηκε σε κάτοικο Βρετανίας που δεν έχει ταξιδέψει πρόσφατα στο εξωτερικό.

«Η επιβεβαιωμένη μόλυνση του νέου κορονοϊού σε άτομο χωρίς ιστορικό ταξιδιού στη Μέση Ανατολή υποδεικνύει ότι η μετάδοση έγινε μεταξύ ανθρώπων και συνέβη στη Βρετανία», δήλωσε ο Τζον Γουάτσον από την Υπηρεσία Υγειονομικής Προστασίας, τονίζοντας ότι ο νέος ασθενής είναι συγγενής που ήρθε σε επαφή με τον ασθενή που διαγνώστηκε με τον νέο κορονοϊό την περασμένη Δευτέρα.

Μέχρι στιγμής το νοσηλευτικό προσωπικό που ήρθε σε επαφή με τους ασθενείς αυτούς δεν έχει εκδηλώσει ακόμα συμπτώματα.

Espressonews.gr

Τουταγχαμών

 

Σαν σήμερα ....

Ο Τουταγχαμών ήταν Αιγύπτιος φαραώ της 18ης δυναστείας που βασίλευσε περίπου από το 1332 μέχρι το 1323 π.Χ. σύμφωνα με την συμβατική χρονολόγηση. Γεννήθηκε το 1341 π.Χ., και πέθανε σε σε ηλικία 18 ετών. Τα αίτια του θανάτου του δεν είναι ξεκάθαρα. Μία κρανιοεγκεφαλική κάκωση, που εντοπίστηκε κατά την εξέταση της μούμιας με Ακτίνες Χ, μαρτυρά ότι ο θάνατός του ήταν βίαιος, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν επρόκειτο για δολοφονική επίθεση ή ατύχημα. Ο πατέρας του ήταν ο Ακενατών και η μητερά του ήταν η σύζυγος-αδελφή του Ακενατών. γυναίκα του ήταν η ετεροθαλής αδερφή του.

Ο τάφος του ανακαλύφθηκε στις 4 Νοεμβρίου του 1922 από τον βρετανό αρχαιολόγο Χάουαρντ Κάρτερ και η σαρκοφάγος ανοίχτηκε στις 16 Φεβρουαρίου του 1923. Ήταν ο πρώτος βασιλικός τάφος που βρέθηκε ασύλητος, γεγονός που αποδίδεται από πολλούς στο θρύλο της κατάρας που τον συνόδευε. 

Η ανακάλυψη του τάφου έλαβε σημαντική κάλυψη και ανανέωσε το ενδιαφέρον για την Αρχαία Αίγυπτο. Στον τάφο του βρέθηκαν επίσης δύο νεογέννητα μωρά, τα οποία ήταν τα παιδία, δύο κορίτσια, το ένα πέθανε στη γέννα και στο άλλο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.