Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Κήπος: Προετοιµάστε τα φυτά σας


Κήπος: Προετοιµάστε τα φυτά σας για την άνοιξη


Κήπος: Προετοιµάστε τα φυτά σας
Ηρθε ο καιρός να ετοιμάσετε τα φυτά σας για να υποδεχτούν την άνοιξη. Άλλωστε, οι τρεις επόμενοι μήνες είναι η εποχή που τα φυτά αναγεννιούνται και μεταμορφώνονται και, αν τα έχετε προετοιμάσει σωστά, θα επωφεληθούν από τις αλλαγές και θα δώσουν το μέγιστο της ανάπτυξής τους. Πρέπει, λοιπόν, να βάλετε στο πρόγραμμα τις ακόλουθες κηποτεχνικές εργασίες.
Κλάδεμα
Είναι η κατάλληλη εποχή για να κάνετε τα απαραίτητα κλαδέματα στον κήπο ή το μπαλκόνι. Συγκεκριμένα, θα πρέπει ήδη να έχετε κλαδέψει τις τριανταφυλλιές, ενώ είναι η κατάλληλη στιγμή να κλαδέψετε τα κωνοφόρα, αλλά και τα καρποφόρα δέντρα. Επίσης, καλό είναι να ψαλιδίσετε τώρα τους θάμνους, για να κρατήσουν το σχήμα τους, και να αφαιρέσετε τους «λαίμαργους» βλαστούς και τις παραφυάδες, που εξασθενούν τα φυτά. Μην ξεχνάτε ότι φυλλοβόλα δέντρα, θάμνοι και αναρριχώμενα που ανθίζουν πριν από την εμφάνιση φύλλων θα πρέπει να κλαδευτούν αφού ολοκληρωθεί η ανθοφορία τους.

Λίπανση
Καθώς ο καιρός ζεσταίνει, μπορείτε να ξεκινήσετε να λιπαίνετε τα φυτά. Στον κήπο, στα δέντρα και τους θάμνους χρησιμοποιήστε υδροδιαλυτό λίπασμα σε στερεή μορφή, το οποίο όμως δεν πρέπει να ρίχνετε κοντά στο λαιμό του φυτού. Μετά τη λίπανση, θυμηθείτε να κάνετε ένα καλό πότισμα, ώστε να είστε βέβαιοι ότι το λίπασμα διαλύθηκε και απορροφήθηκε από το χώμα. Για τις γλάστρες, προτιμήστε λιπάσματα σε υγρή μορφή, που απορροφώνται καλύτερα και δεν κινδυνεύουν να κάψουν τα φυτά. Σε αυτή την περίπτωση, μην ξεχνάτε να επαναλαμβάνετε τακτικά τη λίπανση, καθώς με το πότισμα τα θρεπτικά στοιχεία ξεπλένονται. Όποιο είδος λιπάσματος κι αν χρησιμοποιήσετε, φροντίστε το φυτό να είναι καλά ενυδατωμένο. Αν παρουσιάζει σημάδια δίψας, κάντε πρώτα ένα καλό πότισμα και μετά ρίξτε το λίπασμα.

Σκάλισμα
Από τα νερά της βροχής ή το πότισμα μπορεί να έχει δημιουργηθεί σκληρή κρούστα στην επιφάνεια του εδάφους. Τώρα είναι η κατάλληλη εποχή για να σκαλίσετε το χώμα και να ενσωματώσετε σε αυτό κομπόστ ή καλά χωνεμένη κοπριά. Με ένα προσεγμένο σκάλισμα, θα μπορεί το φυτό να αερίζεται και να ποτίζεται πιο σωστά και οι ρίζες του να αναπτύσσονται καλύτερα. Επίσης, θα καταπολεμήσετε και πιθανές προσβολές στο χώμα, που θα προκαλέσουν προβλήματα στα φυτά. Τέλος, καθώς θα ασχολείστε με το σκάλισμα, είναι ευκαιρία να φτιάξετε ξανά τους λάκκους γύρω από τα δέντρα, που πιθανώς έχουν χαλάσει από τις βροχές.

Καθαρισμός
Τα φύλλα από τα φυλλοβόλα δέντρα και τους θάμνους έχουν πέσει, οπότε θα πρέπει να καθαρίσετε τον κήπο και τις γλάστρες σας από τα πεσμένα φύλλα. Επίσης, καθαρίστε τα φυτά από ξερά ή σπασμένα κλαδιά και ξερά φύλλα που δεν έχουν πέσει ακόμη. Αφαιρέστε τα ώριμα λουλούδια από τους ανθοφόρους θάμνους και τα εποχιακά. Επιπλέον, μπορείτε να αρχίσετε να καθαρίζετε τον κήπο, τα παρτέρια και τις γλάστρες από τα άγρια χόρτα και τα ζιζάνια, επειδή όμως είναι λίγο νωρίς ακόμη, ίσως χρειαστεί να επαναλάβετε τη διαδικασία αργότερα.

Μεταφύτευση
Είναι η κατάλληλη στιγμή για να μεταφυτέψετε τα φυτά που χρειάζονται μεγαλύτερες γλάστρες στο μπαλκόνι σας. Επίσης, να αλλάξετε θέσεις σε θάμνους και δέντρα μέσα στον κήπο. Μην ξεχάσετε να προετοιμάσετε κατάλληλα τα φυτά που θα μεταφυ­τευτούν, να προστατέψετε το ριζικό τους σύστημα κατά την αφαίρεση από το χώμα, αλλά και κατά τη μεταφορά. Σε κάθε περίπτωση, η μεταφύτευση πρέπει να γίνεται με μεγάλη προσοχή και σωστή προετοιμασία.

Φύτεμα εποχιακών και βολβών
Με τα εποχιακά και τους βολβούς θα δώσετε χρώμα στον κήπο και τη βεράντα. Είναι η κατάλληλη εποχή να φυτέψετε βολβούς ή έτοιμα φυτά από το φυτώριο ή και να σπείρετε. Προετοιμάστε καλά τους χώρους που θα φυτευτούν τα εποχιακά, σκαλίζοντας, καθαρίζοντας και τοποθετώντας κοπριά τουλάχιστον 3 εβδομάδες νωρίτερα. Τα φυτά που θα πάρετε έτοιμα από φυτώριο είναι ήδη ανθισμένα ή θα ανθίσουν σε λίγες ημέρες. Όσα θα σπείρετε ή οι βολβοί που θα φυτέψετε τώρα, θα ανθίσουν το καλοκαίρι ή και αργότερα. Δημιουργήστε γλάστρες ή παρτέρια με έντονα χρώματα. Χρησιμοποιήστε εποχιακά με ίδιο χρώμα ή δημιουργήστε συνθέσεις με χρωματική ποικιλία.


Πολλαπλασιασμός των φυτών
Αν δεν θέλετε να αγοράζετε έτοιμα φυτά, μπορείτε να αναπαράγετε τα φυτά σας με σπόρο ή με τμήμα τους.

Με σπόρο
Σε ένα ρηχό δοχείο ή κιβώτιο, τοποθετήστε χώμα. Με ένα σκαλιστήρι, χαράξτε αυλάκια στο χώμα και ρίξτε σπόρους του αγαπημένου σας φυτού. Οι αποστάσεις είναι ανάλογες του μεγέθους του σπόρου. Το σπόρο μπορείτε να τον προμηθευτείτε από τα ειδικά μαγαζιά ή να τον μαζέψετε από τα ώριμα στελέχη των φυτών. Αφού τοποθετήσετε τους σπόρους, σκεπάστε τους με λίγο χώμα και πατήστε τους ελαφρά ώστε να έχουν καλή επαφή με το χώμα. Ποτίστε προσεκτικά, για να μην ξεθαφτούν, και τοποθετήστε το δοχείο σε προστατευμένο ή και σε κλειστό σημείο, με θερμοκρασία γύρω στους 15-20 βαθμούς Κελσίου.
 
●Όλα τα φυτά παράγονται με σπόρο: τα εποχιακά (π.χ. σκυλάκια, πετούνιες, ζίνιες), όλα τα λαχανικά, ο μαϊντανός κλπ.

Με μοσχεύματα
Τα μοσχεύματα είναι τμήματα του φυτού που κόβονται και φυτεύονται σε κατάλληλο υπόστρωμα για να δημιουργηθεί ένα νέο φυτό. Τα μοσχεύματα, ανάλογα με το είδος του φυτού, είναι βλαστοί, βλαστοί με φύλλα και έναν οφθαλμό ή φύλλα με μίσχο. Κόβουμε το αντίστοιχο τμήμα από το φυτό και το τοποθετούμε σε άμμο ή κάποιο ειδικό φυτόχωμα ή σε σκέτο νερό, μέχρι να βγάλει ρίζες, και στη συνέχεια να το φυτέψουμε σε γλαστράκια.
● Έτσι πολλαπλασιάζονται τα γεράνια, οι βαμβακούλες, η λουίζα, το βιβούρνο, η βουκαμβίλια κ.ά.

Ποιο σπόρο να επιλέξετε;

Οι σπόροι που μαζεύονται από τον κήπο πολλές φορές δεν αναπαράγουν πιστά τα φυτά από τα οποία μαζεύτηκαν, καθώς η επικονίασή τους εξαρτάται από τη γύρη που θα μεταφερθεί με τον αέρα, τα πουλιά ή τα έντομα. Το μάζεμα και η φύλαξη των σπόρων πρέπει να γίνονται προσεκτικά, σε ζεστό και ξερό μέρος, ώστε να εξασφαλίζονται η βλάστησή τους και η ποιότητα των φυτών που θα γεννηθούν. Συνήθως, οι φρέσκοι σπόροι δεν βλασταίνουν, χρειάζονται πρώτα να μείνουν σε μια περίοδο ηρεμίας.

Με καταβολάδες
Οι καταβολάδες δεν κόβονται από το φυτό, αλλά φυτεύονται στο χώμα. Παίρνετε ένα μακρύ και ευλύγιστο βλαστό από το φυτό και το τοποθετείτε σε μια γλάστρα με χώμα. Μετά από 2 περίπου μήνες, το σημείο αυτό έχει βγάλει ρίζες, οπότε και μπορεί να κοπεί από το μητρικό φυτό.
●Έτσι πολλαπλασιάζονται τα μαλακά αναρριχώμενα (π.χ. γιασεμί, φούλι), τα εσπεριδοειδή, κ.ά.

Με παραφυάδες
Οι παραφυάδες είναι βλαστοί που βρίσκονται στη βάση του κορμού ή στις ρίζες των φυτών. Από τέτοια τμήματα είναι εύκολο να παράγουμε νέα φυτά, καθώς έχουν ήδη ρίζες πριν τα αφαιρέσουμε από το φυτό.
●Με αυτό τον τρόπο πολλαπλασιάζεται η δάφνη του Απόλλωνα, η πικροδάφνη κ.ά.

Με διαίρεση
Τα φυτά που έχουν πλούσιο ριζικό σύστημα και σχηματίζουν συστάδες μπορούν να πολλαπλασιαστούν με διαίρεση. Βγάλτε το φυτό από το χώμα, μεταξύ Νοεμβρίου και Μαρτίου, και χωρίστε το σε μικρότερα κομμάτια. Τοποθετήστε τα αμέσως στις νέες τους θέσεις.
●Με αυτή τη μέθοδο θα φτιάξετε νέα φυτά αλόης, ίριδες, αφρικάνικες βιολέτες κ.ά.

vita.gr

Τα εξωσωματικά ταξίδια

http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=6710506241808586455#editor/target=post;postID=5736558666666714503

 


 


 


 


 


 


 

 

 

Τα εξωσωματικά ταξίδια μπορούν να συμβούν στον καθένα!


Ταξίδια έξω από το σώμα σε παράλληλα σύμπαντα και σε άλλες διαστάσεις. Μπορούν να συμβούν στον καθένα!
Ίσως έχει συμβεί και σε σας: μια στιγμή που βρισκόσασταν σε βαθιά χαλάρωση , μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, ίσως να νιώσατε ότι γλιστρήσατε έξω από το σώμα σας και για λίγο νιώθατε να επιπλέετε στο χώρο μέσα σε ένα άλλο, λεπτοφυέστερο σώμα. Αν σας συνέβη, τότε ανήκετε στο αξιοζήλευτο ποσοστό εκείνων που έζησαν μια εμπειρία αστρικού ταξιδιού.
Πρόκειται για μια κατάσταση που έχει καταγραφεί από την αρχή της ύπαρξης του ανθρώπου σε όλους τους πολιτισμούς και σε όλες τις εποχές.
Τα ονόματα που της έχουν δοθεί είναι πολλά: αστρικό ταξίδι, εξωσωματική εμπειρία, αστρική προβολή, εξωσωμάτωση. Ο διεθνής όρος είναι O.B.E. (Out of Body Experience) και έτσι έχει καταχωριστεί επισήμως από τα ερευνητικά εργαστήρια που μελετούν το φαινόμενο. Ανάμεσά τους είναι τα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης, του Ντιουκ, του Μπρίστολ, της Βραζιλίας, του Εδιμβούργου και το Ίδρυμα Ερευνών του Στάνφορντ.
Πριν από 4 χρόνια πραγματοποιήθηκε ,μάλιστα, μια μεγάλη έρευνα από το τμήμα ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Βραζιλίας όπου ένας μεγάλος αριθμός ατόμων κλήθηκε να απαντήσει στο ερώτημα «έχετε ποτέ δει στην πραγματικότητα κι όχι σε ώρα ύπνου , το φυσικό σας σώμα από μια θέση εντελώς έξω από αυτό, σαν να βρισκόσαστε δίπλα ή πάνω του και να το κοιτούσατε ενώ «επιπλέατε» στον αέρα;». Το 31% των ερωτηθέντων απάντησε καταφατικά δηλώνοντας έτσι ότι είχαν μια εξωσωματική εμπειρία. Μάλιστα, οι περισσότεροι από τους μισούς είπαν πως είχαν αυτήν την εμπειρία τουλάχιστον τρεις – τέσσερις φορές.
Σε άλλες έρευνες που πραγματοποιήθηκαν με άτομα που μπορούσαν κατά βούλησιν να βγαίνουν έξω από το σώμα τους παρατηρήθηκε κάτι πολύ ενδιαφέρον: απώλεια ηλεκτρικής τάσης του φυσικού σώματος γεγονός που έκανε τους ερευνητές να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η φύση του δεύτερου σώματος είναι κατά βάσιν ηλεκτρική. Κι ενώ πολλοί σκεπτικιστές αρνούνται την ύπαρξη του φαινομένου και το ανάγουν στο χώρο του μυστικισμού και της φαντασίωσης αρκετά σοβαρά Πανεπιστήμια ασχολούνται με το θέμα υποστηρίζοντας πως τα εξωσωματικά ταξίδια είναι γεγονός και πως ο 1 στους 10 ανθρώπους έχει γευτεί αυτήν την εμπειρία.
Οι σχετικές έρευνες δείχνουν πως τα αστρικά ταξίδια γίνονται ευκολότερα από τις γυναίκες. Παρ’ όλα αυτά πολλοί διάσημοι άνδρες τα έχουν γευτεί επίσης. «Ένιωσα να βγαίνω κατευθείαν έξω από το σώμα μου, όπως όταν τραβάς από την άκρη του ένα μεταξωτό μαντήλι μέσα από μια τσέπη.
Πέταξα γύρω βλέποντας το πεδίο της μάχης κι ύστερα ξαφνικά επέστρεψα και πάλι στο φυσικό μου σώμα». Με αυτά τα λόγια περιγράφει την εξωσωματική του εμπειρία ο διάσημος συγγραφέας Έρνεστ Χέμινγουεη. Αλλά και Καρλ Γιουνγκ έζησε κάτι ανάλογο « Βρέθηκα έξω από το σώμα μου και πετούσα ψηλά στο διάστημα. Προς τα κάτω έβλεπα τη Γη να λούζεται σε ένα απίστευτο γαλάζιο φως και κάτω από τα πόδια μου απλωνόταν η Κεϋλάνη και μπροστά μου στο βάθος η Ινδία. Όσα έβλεπα ήταν εντελώς πραγματικά. Δεν υπήρχε τίποτα υποκειμενικό σ’ όλα αυτά».
To Διπλό, το «Κα» και το Είδωλο:
Η πίστη πως ο άνθρωπος διαθέτει εκτός από το υλικό και ένα άλλο σώμα είναι πανάρχαια και παγκόσμια γι αυτό και σε όλες τις γλώσσες της υφηλίου υπάρχει πάντα μια λέξη που προσδιορίζει αυτό το «δεύτερο σώμα». Με αυτό ταξιδεύουν οι Αφρικανοί μάγοι ,οι Ινδιάνοι της Αμερικής, οι σαμάνοι του Θιβέτ και της Σιβηρίας.
Οι Έλληνες το ονόμαζαν «διπλό» ή «είδωλο» και οι Αιγύπτιοι « Κα». Η ύπαρξη αυτού του παράξενου φαινομένου αποδεικνύει κατ’ αρχήν κάτι εξαιρετικά σημαντικό: την ικανότητά μας να αποχωριζόμαστε από το φυσικό μας σώμα εξακολουθώντας να ζούμε και να βιώνουμε διάφορες καταστάσεις. Από μια άποψη ,λοιπόν, αποτελεί μια επιβεβαίωση για την ανυπαρξία του θανάτου εφόσον επιβεβαιώνεται η ύπαρξη κι ενός άλλου φορέα εκτός από το σάρκινο σώμα. Σύμφωνα με τη μεταφυσική παράδοση ο άνθρωπος εκτός από το υλικό σώμα του έχει κι άλλα σώματα: το αιθερικό, το αστρικό, το νοητικό, το ένα είναι συνδεδεμένο με το άλλο όπως σε ένα κρεμμύδι.
Οι εξωτερικές αισθήσεις αφορούν μόνο το φυσικό σώμα γι αυτό και αποσύρονται σταδιακά καθώς κάποιος ετοιμάζεται για ένα αστρικό ταξίδι. Κατ’ αρχήν νιώθει να χάνει την αίσθηση της αφής. Σύντομα ακολουθούν η απώλεια της όσφρησης, της γεύσης ,της ακοής και τέλος της όρασης . Τότε ακριβώς ενεργοποιούνται οι εσωτερικές αισθήσεις και το άτομο νιώθει να βλέπει ,να ακούει και να βιώνει με πολύ μεγαλύτερη οξύτητα από όση πριν. Ταυτόχρονα αποκτά μια αίσθηση μεγάλης ελαφράδας και χωρίς να το καταλάβει βρίσκεται ξαφνικά πάνω από το ξαπλωμένο σώμα του και το κοιτά από ψηλά.
Το δεύτερο σώμα στο οποίο βρίσκεται φαίνεται να συνδέεται με το φυσικό με ένα είδος λεπτής φωτεινής χορδής που αποτελεί ένα είδος ομφάλιου λώρου. Αυτή η ασημένια χορδή μπορεί να επιμηκυνθεί απεριόριστα. Έτσι, το άτομο που κάνει ένα αστρικό ταξίδι με το δεύτερο σώμα του ανακαλύπτει πως έχει μερικές εξαιρετικές ικανότητες όπως λ.χ. ότι μπορεί να αιωρείται και να πετάει προς διάφορες κατευθύνσεις χωρίς καμιά απολύτως αίσθηση βάρους. Επίσης μπορεί να περνά μέσα από τοίχους όπως τα φαντάσματα ή να βρεθεί στην άλλη άκρη της Γης ή ακόμα και στο κέντρο του Γαλαξία. Η ταχύτητα μετακίνησης είναι η μέγιστη, γιατί είναι η ταχύτητα της σκέψης.
Τις μαρτυρίες των αστρικών ταξιδιωτών που αναφέρουν ότι η απόσταση δεν αποτελεί εμπόδιο έλαβαν σοβαρά υπ’ όψιν τους κάποιοι επιστήμονες και αποφάσισαν να πειραματιστούν με κάποια άτομα που είχαν αναπτύξει την ικανότητα να ταξιδεύουν με το αστρικό τους σώμα κατά βούληση.
Όταν λοιπόν ξεκίνησαν οι πρώτες διαστημικές αποστολές κι ενώ τα εξερευνητικά διαστημόπλοια ταξίδευαν για να φωτογραφήσουν την Αφροδίτη ή τον Άρη, κάποιοι που το φυσικό τους σώμα βρισκόταν κάτω από ελεγχόμενες συνθήκες σε ειδικά εργαστήρια ταξίδευαν επίσης με το αστρικό τους σώμα. Οι περιγραφές που έδωσαν προηγήθηκαν των φωτογραφιών που έστειλαν τα διαστημόπλοια και ήταν εντυπωσιακά ακριβείς ,όπως αποδείχθηκε.
Βουτιά έξω από το σώμα
Η εμπειρία του εξωσωματικού ταξιδιού είναι πανάρχαια και πανανθρώπινη. Πολιτικοί, επιστήμονες, συγγραφείς, βασιλείς, φιλόσοφοι και μύστες συγκαταλέγονται ανάμεσα σε εκείνους που βρέθηκαν …εκτός εαυτού μέσα στο λεπτοφυές σώμα τους. Ο Άγιος Αυγουστίνος , ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνας, ο Γκαίτε, ο Σέλλεϋ, ο Ντοστογιέφσκι και ο Έντγκαρ Άλαν Πόε έζησαν από κοντά αυτό το φαινόμενο. Ο Σουηδός θεατρικός συγγραφέας Αύγουστος Στρίντμπεργκ είχε δηλώσει ότι συχνά ταξίδευε με το δεύτερο σώμα του ενώ το φυσικό κοιμόταν βαθιά στο κρεβάτι του. Η πρώτη φορά που ο Στρίντμπεργκ είχε τη σχετική εμπειρία ήταν στην καρέκλα του οδοντιάτρου.
Νιώθοντας οξύ πόνο ξαφνικά ένιωσε να βρίσκεται επιπλέοντας πάνω από το σώμα του , δίχως πια να νιώθει τον παραμικρό πόνο. Όπως έχει αποδειχθεί το δεύτερο σώμα βγαίνει συχνά αυθόρμητα έξω από το φυσικό όταν υπάρχει έντονο στρες, θανάσιμη απειλή ή οδυνηρός τραυματισμός και πόνος, γενικά δηλαδή όταν η ταλαιπωρία και το άλγος γίνονται τόσο έντονα που καταντούν ανυπόφορα. Όπως σε καταστάσεις έντονης φόρτισης πολλά άτομα λιποθυμούν, έτσι και άλλα άτομα απλώς γλιστρούν έξω από το σάρκινο σώμα για να βρουν ανακούφιση στο αστρικό το οποίο δεν πονά ούτε νιώθει την ίδια αγωνία.
Οι καταστάσεις έντονου ψυχικού στρες ή η απομόνωση σε φυλακές έχουν προκαλέσει επίσης παρόμοιες εμπειρίες. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Ισίδωρου Ζίμμερμαν που έγινε γνωστή στη δεκαετία του 70. Ο Ζίμμερμαν ήταν από εκείνες τις άτυχες περιπτώσεις που είχε καταδικαστεί για ένα φόνο που δεν έκανε. Στη διάρκεια της φυλάκισης του έπεσε αρκετές φορές θύμα βίαιου ξυλοδαρμού.
Μέχρι που μια μέρα κατά τη διάρκεια του ξυλοδαρμού ένιωσε να βγαίνει έξω από το σώμα του, να υψώνεται αργά και να κοιτά από ψηλά με ένα αίσθημα λύπης «εκείνον τον φτωχό φίλο που υφίστατο τη βία». Στην περίπτωση του Ζίμμερμαν και σε όλες τις αντίστοιχες φαίνεται πως το έντονο στρες και ο σωματικός πόνος προκαλούν ένα είδος μηχανικού διαχωρισμού . Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει επίσης κι όταν κάποιοι είναι αναγκασμένοι να περάσουν μεγάλα διαστήματα σε απόλυτη μοναξιά.
Οι καταγραφές που αποδεικνύουν πως ο θάλαμος απομόνωσης έγινε συχνά αιτία για αστρικά ταξίδια των φυλακισμένων ενέπνευσαν μερικούς επιστήμονες στη δημιουργία σχετικών πειραμάτων. Έτσι δημιουργήθηκαν οι θάλαμοι αισθητηριακής απομόνωσης , όπως ο Θάλαμος Γκάνζφηλντ, που χρησιμοποιούνται σε εδικά ψυχολογικά πειράματα. Μέσα σ’ αυτούς τους απόλυτα μονωμένους θαλάμους οι αισθήσεις στερούνται παντελώς ερεθισμάτων.
Δεν ακούει, δεν βλέπει , δεν νιώθει κανείς τίποτα εξωτερικό. Αυτή η αισθητηριακή στέρηση οδηγεί στο άνοιγμα των εσωτερικών αισθήσεων, σε παραισθήσεις ή σε εξωσωματικές εμπειρίες. Αυτές οι παραλλαγμένες καταστάσεις συνείδησης προκαλούν το έντονο ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας που αναζητά τρόπους τεχνητής πρόκλησης αστρικών ταξιδιών. Ένας από τους πρωτοπόρους σ’ αυτόν τον τομέα είναι ο Ρόμπερτ Μονρόε
Τα πειράματα του Μονρόε
Ξεκινώντας τα πειράματά του από τη δεκαετία του 50 ο Ρόμπερτ Μονρόε δημιούργησε τελικά ένα ειδικό Ινστιτούτο που έχει ως αποκλειστικό στόχο τη διερεύνηση και διεύρυνση των δυνατοτήτων της ανθρώπινης συνείδησης. Μελετώντας εντατικά τις λειτουργίες των δυο ημισφαιρίων του εγκεφάλου και αναπτύσσοντας ειδικές τεχνικές που πρώτα εφάρμοσε στον εαυτό του ο Μονρόε κατάφερε τελικά να δημιουργήσει μια μέθοδο για εξωσωματικά ταξίδια. Με τη βοήθεια ειδικής μουσικής που ενεργοποιεί τον εγκέφαλο, με αναπνοές και μια σειρά από νοητικές ασκήσεις οι πειραματιζόμενοι οδηγούνται σιγά- σιγά ώστε να βρεθούν έξω από το φυσικό τους σώμα ταξιδεύοντας με το αστρικό.
Η σχετική μέθοδος υπάρχει και σε βιβλίο και αν και δεν είναι δύσκολη απαιτεί μια βασική προϋπόθεση: το ξεπέρασμα του φόβου. Οι περισσότεροι άνθρωποι που τους έχει συμβεί μια αυθόρμητη εξωσωματική εμπειρία έχουν έρθει αντιμέτωποι με το φόβο του αγνώστου και του θανάτου. Ακριβώς τα ίδια συναισθήματα πρέπει να ξεπεράσει και ο επίδοξος αστρικός ταξιδιώτης γιατί τη στιγμή του περάσματος από το φυσικό στο αστρικό σώμα ακούγεται ένας έντονος εσωτερικός ήχος και υπάρχει μια αίσθηση έντονων κραδασμών.
Αυτές οι πρωτόγνωρες καταστάσεις προκαλούν ανησυχία σε όσους δεν είναι εξοικειωμένοι. Ακόμα και ο ίδιος ο Μονρόε ομολόγησε πως χρειάστηκε να επαναλάβει τουλάχιστον 20 φορές τις προσπάθειές του πριν καταφέρει να ξεπεράσει το φόβο του. Τα συναισθήματα ανησυχίας μπορούν να επιστρέψουν επίσης και κατά τη διάρκεια του αστρικού ταξιδιού δημιουργώντας μια αγωνία για το αν θα μπορέσει να επιστρέψει κανείς στο φυσικό του σώμα.
Ακόμα κι αν δεν έχετε μια συνειδητή ανάμνηση ενός εξωσωματικού ταξιδιού το πιθανότερο είναι ότι παρ’ όλα αυτά το έχετε κάνει. Στον ύπνο σας. Σύμφωνα με την εσωτερική παράδοση σε όλα τα όνειρά μας που βλέπουμε τον εαυτό μας να αιωρείται ή να πετάει είναι αληθινές καταστάσεις πτήσης που κάνουμε με το αστρικό μας σώμα. Πολλές φορές μάλιστα έχουμε την αίσθηση ότι πέφτουμε απότομα και ξυπνάμε με ένα τίναγμα.
Πρόκειται για απότομη επιστροφή του αστρικού σώματος μέσα στο φυσικό. Αν μάλιστα αυτό το απότομο ξύπνημα συνοδεύεται από μια αίσθηση αποπροσανατολισμού και πονοκέφαλο σημαίνει πως το αστρικό σώμα δεν «προσαρμόστηκε» σωστά μέσα στο φυσικό. Σε αυτή την περίπτωση θα χρειαστεί να περάσουν αρκετές ώρες για να συνέλθει κανείς εκτός κι αν ξανακοιμηθεί για μερικά λεπτά δίνοντας στο αστρικό σώμα τη δυνατότητα να βγει και να ξαναμπεί σωστά μέσα στο φυσικό. Η μεταφυσικές παραδόσεις αναφέρουν επίσης πως το αστρικό αυτό σώμα είναι το όχημα με το οποίο ταξιδεύουμε σε άλλους κόσμους όταν το σάρκινο σώμα πεθαίνει. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει η ασημένια χορδή που συνδέει τα δυο σώματα να κοπεί.
Τότε επέρχεται ο θάνατος του φυσικού σώματος. Πολλοί άνθρωποι που έζησαν επιθανάτιες εμπειρίες , βγήκαν έξω από το σώμα τους και το κοιτούσαν ενώ βρισκόταν στο κρεβάτι του χειρουργείου ή υπέφερε από σοβαρό τραυματισμό , περιγράφουν πως έβλεπαν μια ασημένια φωτεινή γραμμή να συνδέει τον αφαλό του αστρικού τους σώματος με τον αφαλό του φυσικού. Ακριβώς γι αυτό και επέστρεψαν τελικά. Αν την έβλεπαν κομμένη θα σήμαινε το τέλος του ένσαρκου βίου τους. Γι αυτό και δεν είναι τυχαία η έκφραση «κόπηκε το νήμα της ζωής του». Αυτό το νήμα δεν είναι παρά η περιγραφόμενη ως ασημένια χορδή.
Τα αστρικά ταξίδια της Ωραίας Ελένης
Η αρχαιότερη ελληνική αναφορά στο δεύτερο σώμα γίνεται από τον Όμηρο στην Οδύσσεια όπου αναφέρει ότι δεν ήταν η Ελένη που ακολούθησε τον Πάρι στην Τροία αλλά το είδωλό της ενώ η ίδια βρισκόταν στην Αίγυπτο. Αλλά και ο μυημένος Αισχύλος στον «Αγαμέμνονα» αναφέρεται στην ικανότητα της Ωραίας Ελένης να εκδηλώνεται και με ένα άλλο ,φασματικό, σώμα. Οι αρχαίοι μύστες φαίνεται ότι είχαν εμβαθύνει σε αυτό το μυστήριο και είχαν κατακτήσει τη δυνατότητα ελέγχου του αστρικού σώματος το οποίο μπορούσαν να καταστήσουν ορατό κατά βούλησιν.
Έτσι, μπορούσαν να εμφανίζονται σε δυο μέρη ταυτόχρονα! Σχετικές μαρτυρίες υπάρχουν για τον ιερέα του Απόλλωνα Άβαρι, για τον μύστη Απολλώνιο Τυανέα αλλά και για τον Ιάμβλιχο και τον Πυθαγόρα για τον οποίο αναφέρεται ότι σε μια και την ίδια μέρα παραβρέθηκε και δίδαξε στο Μεταπόντιο της Ιταλίας και στο Ταυρομένιο της Σικελίας, πόλεις που απέχουν μεταξύ τους πολλών ημερών ταξίδι. Παρόμοιες ικανότητες λέγεται ότι είχε και ο Εμπεδοκλής που ονομαζόταν επίσης «αιθεροβάτης» για την ικανότητά του να περπατά στον αέρα. Φαίνεται λοιπόν, πως προνόμιο των μυστών ήταν και η εκούσια μετατόπισή τους από το φυσικό στο αστρικό σώμα.
Όμως, πού μπορεί να πάει κάποιος με το αστρικό του σώμα και κατά πόσο μπορεί να αλληλεπιδράσει με τον φυσικό κόσμο; Σε αυτά τα ερωτήματα επιχειρούν να απαντήσουν πολλοί ερευνητές. Ανάμεσά τους ο Κάρλος Καστανέντα , ο μαθητής του Ινδιάνου μάγου Δον Χουάν , που κατέγραψε τις εμπειρίες του σε μια σειρά βιβλίων που έγιναν μπεστ σέλερς.
Όπως αναφέρει ο Καστανέντα, οι εμπειρίες που βιώνει κάποιος με το αστρικό του σώμα εξαρτώνται από το επίπεδο εξέλιξης της συνειδητότητάς του. Μπορεί να μετακινηθεί ελάχιστα παραμένοντας κοντά στο φυσικό του σώμα ή να βρεθεί σε άλλη διάσταση και να συναντήσει ανώτερα όντα. Μπορεί επίσης να έχει τη δυσάρεστη εμπειρία της συνάντησης με κατώτερες οντότητες του αστρικού χώρου.
Της Ιουλίας Πιτσούλη

Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου

http://www.archaiologia.gr/blog/2013/03/26/%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%80%CE%B9%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82-%CF%86%CF%81%CE%BF/
 
Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου: Τόπος φροντίδας σώματος και ψυχής
Διάλεξη του καθηγητή Β. Λαμπρινουδάκη
  από Archaeology newsroom - Τρίτη, 26 Μαρτίου 2013
Η Επίδαυρος είναι για τους Έλληνες ο τόπος όπου γεννήθηκε η ιατρική. Ο τόπος αυτός είναι κάτι παραπάνω από γνώριμος στον Ομότιμο Καθηγητή της Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και Γενικό Γραμματέα του Δ.Σ. του Σωματείου «Διάζωμα» (που δραστηριοποιείται ως προς την ανάδειξη των αρχαίων θεάτρων), Βασίλειο Λαμπρινουδάκη, ο οποίος από το 1974 διευθύνει τις ανασκαφές της Αρχαιολογικής Εταιρείας στο ιερό του Απόλλωνα Μαλεάτα στην Επίδαυρο και κυρίως προεδρεύει, από το 1984, της Επιτροπής Συντήρησης Μνημείων Επιδαύρου του Υπουργείου Πολιτισμού.
Ο αρχαιολόγος που εδώ και πολλά χρόνια συντονίζει τα έργα συντήρησης και ανάδειξης των μνημείων της Επιδαύρου και των δύο ιερών, του Ασκληπιείου και του Απόλλωνα, τα οποία έχουν οδηγήσει στη ριζική αλλαγή της φυσιογνωμίας του αρχαιολογικού χώρου, θα είναι ο ομιλητής μιας ξεχωριστής διάλεξης που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 28 Μαρτίου, στις 7 το απόγευμα, στο Μέγαρο Μουσικής με θέμα «Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου: Τόπος φροντίδας σώματος και ψυχής».
Η Επίδαυρος είναι κυρίως γνωστή για το αρχαίο της θέατρο. Τα τελευταία χρόνια αναδεικνύεται όμως και η άλλη σπουδαία πλευρά της: Το ιερό του Ασκληπιού και του πατέρα του Απόλλωνα (που περιλαμβάνει και το θέατρο), το λίκνο της ιατρικής. Παλαιά αλλά και νέα σημαντικά ευρήματα αναδεικνύουν την εξέλιξη μιας πανάρχαιας λατρείας με κύριο περιεχόμενο τη θεουργική θεραπεία προς την πρακτική-επιστημονική ιατρική. Πρώιμοι θεατρικοί χώροι φιλοξένησαν λατρευτικά δρώμενα, στα οποία προστέθηκαν στους κλασικούς χρόνους η άσκηση του σώματος με τους αγώνες στο στάδιο και η φροντίδα τους πνεύματος με το δράμα στο θέατρο.
Με τις εκτεταμένες εργασίες αναστήλωσης και διαμόρφωσης που εκτελεί η Επιτροπή Συντήρησης των Μνημείων Επιδαύρου της Γενικής Γραμματείας του ΥΠΑΙΘΠΑ, καθώς και με τη δυνατότητα πλούσιας ψηφιακής ξενάγησης με κινητά τηλέφωνα που δημιούργησε το «Διάζωμα», ξαναζωντανεύει στα μάτια του κάθε επισκέπτη η λειτουργία της πιο φιλάνθρωπης λατρείας του αρχαίου κόσμου.
Στην άκρως επιμορφωτική ομιλία του, ο καθηγητής δεν θα περιοριστεί μόνο στο σπουδαίο, σύγχρονο έργο της αναστήλωσης και της ανάδειξης των μνημείων της Επιδαύρου. Δημιουργώντας μια νοητή γέφυρα ανάμεσα στο χθες και το σήμερα της λειτουργίας του Ασκληπιείου, θα αναφερθεί λεπτομερώς στην ανάπτυξη της ιαματικής λατρείας του Απόλλωνος και του Ασκληπιού στο χώρο, στο χαρακτήρα της ίασης ανθρώπων ή καταστάσεων που αυτό προσέφερε και τα βασικά κτίρια που εξυπηρετούσαν τη λειτουργία του ιερού.
Επίσης, θα μιλήσει για την τεράστια κοινωνική προσφορά του ιερού της Επιδαύρου –που κατέκτησε όλο τον κόσμο της Μεσογείου με τη μεταφύτευση της λατρείας του σε πάνω από διακόσια θυγατρικά ιερά και το κατέστησε λίκνο του ιατρικού έργου– και ειδικότερα για τη μορφή και το ρόλο του θεάτρου του Ασκληπιείου στη λατρεία και την ψυχαγωγία των προσκυνητών. Τέλος, θα παρουσιάσει τη δυναμική της σύγχρονης χρήσης του θεάτρου σε σχέση και με τη σύγχρονη φροντισμένη μορφή των άλλων μνημείων του ιερού.
Η είσοδος είναι ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας, η διανομή των οποίων αρχίζει στις 17:30. Η διάλεξη του καθηγητή Β. Λαμπρινουδάκη θα μεταδοθεί ζωντανά για τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας από το Εθνικό Δίκτυο Έρευνας και Τεχνολογίας http://diavlos.grnet.gr.

Ανανάς: Ζουμερός και ωφέλιμος


 
Ανανάς: Ζουμερός και ωφέλιμος
Βοηθά στον πόνο της αρθρίτιδας αλλά και στην τόνωση του ανοσοποιητικού.

Ανακάλυψη του ανανά

Το 1493 ο εξερευνητής Χριστόφορος Κολόμβος ανακάλυψε τον ανανά στη Γουαδελούπη της Καραϊβικής. Το φρούτο υπήρχε επίσης στη νότια Βραζιλία και την Παραγουάη.

Ο ανανάς στην κολομβιανή Αμερική

Οι Αμερικανοί άποικοι θεωρούσαν τον ανανά πολυτελές τρόφιμο λόγω της σπανιότητας και του κόστους του.

Ανατομία…

Ο ανανάς είναι το αποτέλεσμα πολλών λουλουδιών των οποίων οι καρποί συγκεντρώθηκαν γύρω από τον πυρήνα.

Θρεπτική αξία

Ο ανανάς περιέχει βρωμελίνη, ένζυμο που μπορεί να βοηθήσει στον πόνο της αρθρίτιδας μειώνοντας τη φλεγμονή. Είναι επίσης καλή πηγή βιταμίνης C, που βοηθά στην τόνωση του ανοσοποιητικού.

Στη Χαβάη

Ιστορικά, η Χαβάη ήταν ο μεγαλύτερος παγκόσμιος παραγωγός και πηγή για τον ανανά στις ΗΠΑ. Ορισμένες από τις μεγαλύτερες σοδειές ήταν στη Χαβάη. Σήμερα στους μεγαλύτερους παραγωγούς συγκαταλέγονται οι Φιλιππίνες, η Βραζιλία και η Κόστα Ρίκα.

Επιλογή

Προσπεράστε τον ανανά που έχει ‘μελανιές’ ή μυρίζει ξινός. Τα φρούτα από τη Χαβάη ή την κεντρική Αμερική τείνουν να είναι πιο φρέσκα.

Φροντίδα

Για να κάνετε τον ανανά πιο μαλακό και ζουμερό να τον διατηρείτε σε θερμοκρασία δωματίου μια ή δυο ημέρες πριν το κόψιμο.

Θερμίδες

Ένα φλιτζάνι ανανά έχει 70-85 θερμίδες.

iatronet.gr

Η γνώση της σποράς

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/03/gnwsh-ths-sporas-arxh-politismoy.html

Η γνώση της σποράς η αρχή του πολιτισμού

ΤΟΤΕ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΛΑ
Ίσως το πιο οριακό σημείο της αρχής του εκπολιτισμού των ανθρώπων ήταν η εποχή του Τριπτόλεμου και του δώρου που πήρε από την θεά Δήμητρα, την γνώση της σποράς.
Η θεά όταν στην αναζήτηση της για την κόρη της Περσεφόνη φτάνει στην Ελευσίνα εκεί την συναντά ο βασιλιάς της πόλης Κελεός. Όταν βλέποντάς την καταταλαιπωρημένη την ρωτά και μαθαίνει για την κόρη της την χαμένη την λυπάται και της προσφέρει το παλάτι να την φιλοξενήσει. Η Δήμητρα ως ένδειξη ευγνωμοσύνης που ένας βασιλιάς ενδιαφέρθηκε για μία άγνωστη και μάλιστα την φιλοξένησε στο παλάτι του προτείνει να διδάξει τον μικρό του γιο, κάτι που ευχαρίστως αποδέχεται ο ελευσίνιος βασιλιάς.
Η Δήμητρα μέσα σ’ αυτά που μάθαινε τον μικρό βασιλόπαιδα του δίδασκε την ακαϊα με πρακτικό τρόπο για να τον κάνει αθάνατο. Δηλαδή τον κρατούσε πάνω από μία εστία αναμμένη και μουρμούριζε τους ακατάληπτους λόγους, έτσι όπως μας πληροφορεί και ο Απολλόδωρος, έφευγαν οι θνητές σάρκες που καίγονταν. Όταν μία νύχτα η βασίλισσα Μετάνειρα, που έβλεπε τον γιο της Δημοφώντα, να μεγαλώνει «παράξενα» κρυφοκοίταξε να δει τι ακριβώς έκανε η φιλοξενούμενη τους, βλέποντας αυτό το θέαμα κατατρόμαξε έβαλε τις φωνές και τότε πέφτει το παιδί από τα χέρια της Θεάς και καίγεται.
Η Δήμητρα αναγκάζεται να παρουσιαστεί με την κανονική θεϊκή της μορφή και η βασίλισσα κατανοώντας το λάθος της πέφτει στα πόδια της και της ζητά συγνώμη. Όμως η Θεά Δήμητρα μη μπορώντας να δεχθεί τον χαμό του παιδιού αποφασίζει να διδάξει στο μεγαλύτερο γιο τον Τριπτόλεμο την γνώση της σποράς.
Έτσι τον καθιστά απόστολο της γνώσης της σποράς και τον στέλνει σ΄ ολόκληρο τον κόσμο να την μεταφέρει. Του παρέχει και μεταφορικό μέσο το οποίο κατασκεύασε η ίδια και ήταν ένα άρμα με φτερωτούς δράκους και διέσχιζε με αυτό τους ουρανούς μεταφέροντας την γνώση της σποράς.
Γίνεται λοιπόν ο Τριπτόλεμος ο πρώτος εκπολιτιστής αφού η γνώση της σποράς όπως ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί αποτελεί το πρώτο στάδιο του πολιτισμού, κατά κάποιο αποσυμβολισμό. Οι πρώτοι που δέχθηκαν αυτή την γνώση ήταν οι Αρκάδες, πανάρχαιοι Πελασγοί- Έλληνες, οι οποίοι φαίνεται να εξαπλώνονται σε διάφορα σημεία της γης και να μεταφέρουν έτσι τον πολιτισμό σε μία εποχή όπου όπως υποστηρίζεται ήταν μετά την καταβύθιση της Αιγηίδος και οι άνθρωποι βρίσκονταν σε πρωτόγονη κατάσταση( 10.000 – 7.000 π.Χ.).
Οι λαοί που δέχθηκαν την γνώση και τον πολιτισμό ( Ίαντες, Άονες, Εκτήναι, Τελχίνες, Λέλεγες, Πελασγοί, Κάτονες, Μόσχοι, Παφλαγόνες, Χάλυβες, Ίβηρες, Ιλλυριοί, Δρύοπες, Φρύγες, Λύκιοι, Μήονες, Μακεδόνες, Θράκες, Αιτωλοί, Μυσοί, Κίλικες, Λούβιοι, Κάρες κ. ά. ), δεν ήσαν παρά απόγονοι των ίδιων πρωτόγονων ανθρώπων οι οποίοι ανέκαθεν ζούσαν και αναπτύσσονταν στον χώρο της Αιγηίδος προ και μετά την καταβύθιση της…

Τα χαρακτηριστικά της μηνιγγίτιδας


 Τα χαρακτηριστικά της μηνιγγίτιδας
Σημαντική η έγκαιρη διάγνωση

Είναι ο φόβος και ο τρόμος γονιών και γιατρών. Πολλά μικρόβια και ιοί μπορούν να την προκαλέσουν και ανάλογα με το αίτιο είναι και η βαρύτητα. Τις περισσότερες φορές, και μάλιστα όταν η διάγνωση γίνει έγκαιρα, θεραπεύεται χωρίς να αφήσει κατάλοιπα.

Σε κάθε εμπύρετο που συνοδεύεται με πονοκέφαλο, υπνηλία και αλλαγή της διάθεσης (ζαβλάκωμα, ανησυχία, διέγερση, έντονη ανορεξία, νωθρότητα), ο γιατρός υποψιάζεται τη μηνιγγίτιδα.

Συχνά θα δείτε τον παιδίατρο σας, εξετάζοντας το παιδί, να ψάχνει να βρει κάποια τυχόν δυσκαμψία του αυχένα του. Όπως δηλαδή είναι ξαπλωμένο το παιδί, ο γιατρός βάζει το χέρι του σαν προσκεφάλι κάτω από το κεφάλι του παιδιού, αναγκάζοντας το να καμφθεί προς το θώρακα.

Αν υπάρχει δυσκαμψία, η κίνηση αυτή δεν μπορεί να γίνει. Η δυσκαμψία του αυχένα είναι από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία της μηνιγγίτιδας, αλλά αυτό δεν ισχύει για τα βρέφη και για όλες τις περιπτώσεις. Πολύ σοβαρό σημάδι μηνιγγίτιδας είναι η εμφάνιση σε ένα άρρωστο παιδί αιμορραγικού εξανθήματος. Ένα εξάνθημα χαρακτηρίζεται αιμορραγικό όταν πιέζοντας το δεν εξαφανίζεται. Γι αυτό θα πρέπει να ενημερώνεται πάντα ο παιδίατρος για κάθε εξάνθημα που αρχίζει να βγάζει ένα παιδί που έχει πυρετό.

Η διάγνωση στη μηνιγγίτιδα βιάζει. Όσο πιο γρήγορα γίνει η διάγνωση και αρχίσει η θεραπεία, τόσο το καλύτερο για το παιδί.

Η θεραπεία πρέπει να γίνεται σε μεγάλο Νοσοκομείο και μάλιστα σε μονάδες εντατικής θεραπείας. Σε περίπτωση μεταφοράς του αρρώστου πρέπει να χορηγούνται ενδοφλεβίως υγρά (φυσιολογικός ορός) και αντιβίωση, αμέσως με την υποψία της νόσου και πριν μεταφερθεί ο άρρωστος.

Μια ιδιαίτερη μορφή μηνιγγίτιδας είναι η φυματιώδης μηνιγγίτιδα, αρρώστια πάρα πολύ σοβαρή. Στα αρχικά της στάδια, το μόνο που παρουσιάζει το παιδί είναι αλλαγή της συμπεριφοράς του (οξυθυμία, νωχέλεια, αδυναμία συγκέντρωσης κλπ.). Τέτοιου είδους συμπτώματα πρέπει να ανησυχήσουν τη μητέρα. Πρόληψη στη φυματιώδη μηνιγγίτιδα αποτελεί το να γίνεται συχνά το ειδικό τεστ για τη φυματίωση, η δερμοαντίδραση Mantoux.

Κρούσμα μηνιγγίτιδας σε σχολείο

Αν παρουσιαστεί κάποιο κρούσμα μηνιγγίτιδας σε ένα σχολείο, είναι περιττό να γίνονται απολυμάνσεις. Αν γίνονται, γίνονται για το «θεαθήναι τοις ανθρώποις» και για καθαρά ψυχολογικούς λόγους των γονιών των υπολοίπων παιδιών.

Το πιο συνηθισμένο μικρόβιο, ο μηνιγγιτιδόκοκκος, ο οποίος προκαλεί και τη λεγόμενη ενδημική μηνιγγίτιδα, δεν αντέχει στο περιβάλλον αλλά ζει μέσα στη μύτη υγιών ανθρώπων, που το μεταδίδουν χωρίς να το ξέρουν.

Άρα η απολύμανση του σχολείου, δεν προσφέρει τίποτα. Σε περίπτωση κάποιου κρούσματος, θα πρέπει να παρακολουθούνται τα παιδιά που είχαν στενή επαφή με το παιδί που αρρώστησε, μήπως παρουσιάσουν κάποιο σύμπτωμα.

Η προληπτική χορήγηση αντιβιοτικών ενδείκνυται μόνο στα άτομα που είχαν άμεση επαφή με τον πάσχοντα.

iator.gr

Πανέμορφα Diy κάδρα


 
 
Πανέμορφα Diy κάδρα με συδυασμό κλαδιών δέντρου και χρώματος για εκπληκτικές διακοσμήσεις
Στο σημερινό μας άρθρο θα παρουσιάσουμε μια πολύ όμορφη ιδέα που έχει να κάνει με την κατασκευή ιδιαίτερων κάδρων, τα οποία δημιουργούνται από ανακυκλώσιμο ξύλο και κλαδιά.

Τα κάδρα αυτά έχουν μια εκπληκτική 3D όψη, ενώ το θέματα τους είναι παραμυθένια και ποιητικά.

Εκπληκτικός συνδυασμός θαλασσόξυλων, κλαδιών δέντρου και χρωμάτων, που δημιουργούν ένα μαγικό αποτέλεσμα.

Αυτή είναι η δουλειά της Anja Leko. Μια ιδέα που μπορεί να δώσει σε όλους εμάς έμπνευση για την κατασκευή παρόμοιων έργων για τις διακοσμήσεις του σπιτιού μας.

texnotropieskaidiakosmisi.com

Σε γνωρίζω από την κόψη...

http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/03/blog-post_6982.html?spref=fb

Σε γνωρίζω από την κόψη...


Αγκύλωση είχε πάθει η παλάμη του Νικηταρά γύρω από τη λαβή του σπαθιού του, όταν ολοκληρώθηκε η μάχη στα Δερβενάκια. Βλέποντας τώρα αυτό το σπαθί με την κυματοειδή λάμα στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, ο επισκέπτης δεν μπορεί παρά να νιώσει συγκίνηση. Γυαλοκοπάει στη βιτρίνα του το όπλο, που πάνω (και) σ' αυτό αποκτήσαμε το δικαίωμα να είμαστε (όσο γίνεται) ελεύθεροι Ελληνες πολίτες...

Να ήταν όμως μόνο αυτό; Περιδιαβάζοντας τις αίθουσες, σταματάει κανείς συνεχώς μπροστά στα τότε όπλα, τα σημερινά κειμήλια. Και εκπλήσσεται διαπιστώνοντας πως κάποια από αυτά, που πίστευε πως τουλάχιστον το 1800 είχαν βγει εκτός χρήσης, όπως οι πέλεκεις και οι κεφαλοθραύστες, εξακολουθούσαν να κάνουν τη δουλειά τους.
Υστερα τα χάνει, βλέποντας π.χ. πιστόλια ή τυφέκια με έξι κάννες αλλά με μια σκανδάλη, ικανά να κόψουν στη μέση τον αντίπαλο κι αναρωτιέται για τη χρήση των τρομπονιών, έως ότου του εξηγούν πως αντί για ένα βλήμα, τα γέμιζαν με σίδερα, βλήματα και σιδεράκια, τα οποία διέσπειραν και όποιον έπαιρνε ο χάρος.
Τα πυροβόλα όπλα, που χρησιμοποιούσαν οι Οθωμανοί και οι υποτελείς τους, δεν ήταν τυποποιημένα βιομηχανικά είδη. Κάννες, κοντάκια, πυροδοτικοί μηχανισμοί και άλλα προέρχονταν από διάφορα μέρη εντός και εκτός Αυτοκρατορίας και συναρμολογούνταν σε διάσπαρτα βιοτεχνικά εργαστήρια. Οσο για τις μορφολογικές τους παραλλαγές, οφείλονταν περισσότερο σε τοπικές παραδόσεις ή προσωπικές προτιμήσεις παρά σε τεχνικούς λόγους.
Εφεραν τότε τον οθωμανικό σισανέ, με το πολυγωνικό κοντάκι, το καριοφίλι (Cario e figli = Κάριο και υιοί - ιταλικό εργαστήριο όπλων), το επίσης ιταλικό νταλιάνι, το τρομπόνι, που χρησιμοποιούσαν κατά κύριο λόγο στα πλοία, και την πιστόλα, σε ζεύγη, που φέρεται στο σελαχλίκι.
Ο Δημήτρης Μαυρομιχάλης σε έργο του Ντιπρέ του 1819  
Ο Δημήτρης Μαυρομιχάλης σε έργο του Ντιπρέ του 1819

Μετά ήταν το γιαταγάνι, το ανατολίτικο κοντό σπαθί με την κυρτή λάμα, η πάλα, αλλά και η σπάθη. Τα μαχαιρίδια, διαφόρων τύπων, η μπαρουταποθήκη, το χαρμπί ως εξάρτημα καθαρισμού και η μήτρα, όπου έχυναν μολύβι για τα βόλια, συμπλήρωναν τον εξοπλισμό.
Εύλογο πως τα ελληνικά όπλα του Αγώνα ήταν εν πολλοίς τουρκικά, αφού μετά τις πρώτες στρατιωτικές επιτυχίες οι πολεμιστές κατόρθωσαν να εξοπλιστούν καλύτερα από τα λάφυρα. Σημειώστε ότι τα πυροβόλα όπλα δεν ήταν εύχρηστα. Ηταν βαριά και βραδυφλεγή, με αποτέλεσμα ο κάθε αγωνιστής να φέρει πολλά από αυτά και να έχει πίσω του στο ταμπούρι δυο-τρία παλικαράκια για να του τα γεμίζουν.
Ο συναισθηματικός δεσμός του πολεμιστή με τα όπλα του ήταν ισχυρότατος. Τα προβιομηχανικά όπλα ήταν κατ' εξοχήν προσωπικά και η κατοχή ή η απώλειά τους ήταν συνυφασμένη με την αίσθηση της τιμής και της ανδρείας.
Συχνά δε τα προσωποποιούσαν δίνοντάς τους (με τρυφερότητα) γυναικεία ονόματα. Ετσι Θοδωρούλα λεγόταν το καριοφίλι του Θεόδωρου Γρίβα, Κυρα-Βασιλική, το καριοφίλι του Γεωργίου Καραϊσκάκη, Παπαδιά αυτό του Αθανάσιου Διάκου και Ασήμω η σπάθη του Οδυσσέα Ανδρούτσου.
Επιχειρήστε μια επίσκεψη στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο (Παλιά Βουλή). Στ' αλήθεια μεταγγίζει υγιή ιστορική υπερηφάνεια που, μέρες που είναι, την έχουμε ανάγκη.

πηγή: Ελευθεροτυπία

ΣΠΥΡΟΣ ΛΟΥΗΣ


Spiridon louis.jpg


ΣΠΥΡΟΣ ΛΟΥΗΣ (12 Ιανουαρίου 1873 – 26 Μαρτίου 1940)
Ο Σπύρος Λούης γεννήθηκε το 1872 στο Μαρούσι, χωριό τότε κοντά στην Αθήνα. Η δουλειά του ήταν νερουλάς στα γύρω χωριά. Κατά τη στρατιωτική του θητεία, διακρίθηκε για την ικανότητά του να τρέχει "πιο γρήγορα από άλογο".
Ο Σπύρος Λούης, ένας απλός άνθρωπος χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση και ειδική εκπαίδευση, που πάντα φορούσε την ελληνική εθνική ενδυμασία, έγινε μύθος. Πολλοί συγγραφείς τού αφιέρωσαν ποιήματα και ύμνους και ο Τύπος τον ανακήρυξε ήρωα. Σήμερα τ' όνομά του έχει μείνει έκφραση παροιμιώδης, που δείχνει τη ζωντάνια αυτού του μύθου.

Παρά τη δόξα που απέκτησε μετά τους Αγώνες, η ζωή του ήταν δύσκολη. Δούλευε σκληρά για να κερδίσει τα προς το ζην και αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα με την υγεία της γυναίκας του. Οδηγήθηκε ακόμη και στη φυλακή, καταδικασμένος άδικα για πλαστογραφία, αλλά το ευρύ κοινό συνέχισε να τον υποστηρίζει. Σύντομα, η 

δικαιοσύνη αναγνώρισε το λάθος της και τον απελευθέρωσε.
Ο Λούης πήγε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο ως επίσημος αντιπρόσωπος της Ελλάδας, μεταφέροντας το Ολυμπιακό σύμβολο της χώρας του, τον κότινο, ένα στεφάνι αγριελιάς. Αυτή ήταν και η τελευταία του δημόσια εμφάνιση. Πέθανε το 1940, αφήνοντας πίσω του έναν ισχυρό μύθο που ξεπέρασε την εν ζωή του φήμη. http://www.fhw.gr/

Δημοφιλείς αναρτήσεις