Με βοηθό τη φαντασία

ColoridoEcletico

 

Muito charmosas! Very charming!

Bronwyn Hayes designer for Red Brolly: http://goo.gl/UZ63D

Ένας συνδιασμός από κέντημα  πλέξιμο χάντρες  κορδελάκια και ότι άλλο μπορείτε να σκεφτείτε π χ κουμπιά πούλιες  ή και κομμάτια άλλου υφάσματος πάνω στην παράσταση που θέλουμε να δημιουργήσουμε . 

Και για να σας βγάλω από τον κόπο να ψάξετε θέμα 

σας δίνω μια ιδέα που τωρα σκέφτηκα κι εγώ. 

Λίγο πολύ όλοι έχουμε δεί παιδικά μπλόκ ιχνογραφίας.

Διαλέξτε κάποιο σχέδιο μικρό στην αρχή για να πειραματιστείτε.  

Καλή επιτυχία!!!

Κρητών Παιδεία, Μανόλης Μακράκης

Bigbook.gr

Κρητών Παιδεία, Μανόλης Μακράκης, ιδιωτική έκδοση.
(Σημείο πώλησης: Βιβλιοπωλείο " Δοκιμάκης", sales@bigbook.gr )

Το βιβλίο, σε πολυτελή έκδοση, σταχωμένο, αποτελείται από 684 σελίδες σε βέλβετ χαρτί και 500 περίπου φωτογραφίες. Μας προσφέρει μια εναργή εικόνα της εκπαιδευτικής πραγματικότητας στην Κρήτη, διατρέχει μέσα από την παράθεση αδημοσίευτων γραπτών τεκμηρίων την ιστορία της εκπαίδευσης στο νησί εστιάζοντας στην πόλη του Ηρακλείου και στην περιοχή Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου, φωτίζει μέσα από το τοπικό το γενικό και δένει τη μικροϊστορία όλων των λειτουργούντων σχολείων της περιοχής μας με την μακροϊστορία της εκπαίδευσης στο νησί :

Τη σύσταση των Εφορειών, τις αγορεύσεις στη Γενική Συνέλευση και στη Βουλή των Κρητών, τους εκπαιδευτικούς νόμους την επίσημη εφημερίδα της Κυβέρνησης, το επίπεδο των δασκάλων, τους αγώνες και τις αγωνίες των τοπικών κοινωνιών για φωτισμό των τέκνων τους και τον απεγκλωβισμό τους από το σκότος της αγραμματοσύνης και της αμάθειας.

Θεατρικό έργο για παιδιά

http://www.zougla.gr/oikogenia/article/epta-meres-me-ti-lena#.UVL8d5eTyQw.facebook

«Επτά μέρες με τη Λένα»

Θεατρικό έργο για παιδιά

Η Λένα, μια νεαρή κλέφτρα, φτάνει νύχτα κυνηγημένη στο σπίτι δύο αγαθών γέρων, που ζούνε στον δικό τους ιδιόρρυθμο κόσμο, κάπου σε μια επαρχία. Εκείνοι την υποδέχονται σαν κόρη τους κι έτσι μένει μαζί τους για επτά ολόκληρες μέρες. Η Λένα έρχεται σε επαφή μ’ έναν άλλο παράδοξο τρόπο ζωής, με ταχυδακτυλουργίες, θαύματα και πολλή αγάπη. Πώς συμβιώνει η Λένα με τους ασυνήθιστους αυτούς γέρους, πώς αυτοί την αντιμετωπίζουν; Γιατί φεύγει; Και τι κάνει μετά;

Αυτό είναι το θέμα του θεατρικού έργου της Γεωργίας Δεληγιαννοπούλου «Επτά μέρες με τη Λένα», που θα ανέβει στον Χώρο Τέχνης «Ιδιόμελο» την Κυριακή 7 Απριλίου και για όλες τις Κυριακές του Απριλίου στις 12 το μεσημέρι.

Το έργο απευθύνεται σε παιδιά των τριών τελευταίων τάξεων του δημοτικού.

Παίζουν: Μανώλης Γιούργος, Λένα Παπαθεοδώρου, Γιάννης Παπαθύμνιος, Αθηνά Σαρδέλη

Χώρος Τέχνης « Ιδιόμελο», Ελευθερίου Βενιζέλου 17, περίπου 200 μέτρα από τον ΗΣΑΠ.
Είσοδος: 7 ευρώ
Κρατήσεις: 210 6817042

ΜΠΟΥΓΑΤΣΑ

ΜΠΟΥΓΑΤΣΑ

Τι χρειαζόμαστε:
Φύλλο κρούστας
1,5 λίτρο γάλα
200 γρ. σιμιγδάλι
1 ή 2 φλιτζάνια ζάχαρη
1 πρέζα αλάτι
2 βανίλιες
2 κουταλιές βούτυρο
κανέλα
ζάχαρη άχνη
1 φλυτζάνι βούτυρο λιωμένο
Πως το κάνουμε:
Λιώνετε πρώτα το βούτυρο και στρώνετε ένα ένα τα φύλλα βουτυρώνοντας τα. Θα βάλετε μόνο τέσσερα φύλλα σε μικρό πυρεξάκι.
Στο μεταξύ θα κάνετε την κρέμα: βάζουμε το γάλα σε κάτσαρολα να ζεσταθεί και ρίχνουμε το σιμιγδάλι σιγά σιγά ανακατεύοντας. Ρίχνουμε τις βανίλιες και στο τέλος ρίχνουμε και το βούτυρο.
Αφήνουμε την κρέμα να κρυώσει λίγο και την βάζουμε στο ταψί, γυρίζουμε τα φύλλα προς τα πάνω και σκεπάζουμε την κρέμα.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο
Όταν ψηθεί απο την μία μεριά γυρίζουμε την άλλη.

Η Σαρκοφάγος του Μεγάλου Αλεξάνδρου

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/04/h-sarkofagos-tou-megalou-aleksandrou.html

Η Σαρκοφάγος του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Αξιοσημείωτα μνημεία στο μουσείο της Κωνσταντινουπόλεως είναι δύο μαρμάρινες σαρκοφάγοι, οι οποίες φέρουν σαφή χαρακτηριστικά Ελληνικής εργασίας (πιθανότατα της σχολής του Πραξιτέλη). Η μια από τις σαρκοφάγους αυτές χρονολογείται στα μέσα του 4ου αι. π.Χ. καιμιμείται μονόπτερο ιωνικό οικοδόμημα, που ανάμεσα στους κίονές του φαίνονται δεκαοκτώ γυναικείες μορφές που πενθούν.

Η δεύτερη σαρκοφάγος ανήκει στα τέλη του 4ου αι. π.Χ. και μιμείται το σχήμα κατοικίας ή ναού πιθανότερα. Το μνημείο αυτό ονομάζεται συνήθως "σαρκοφάγος του Μ. Αλεξάνδρου" γιατί σε μια από τις πλευρές του έχει απεικονιστεί η μάχη της Ισσού και υπέθεσαν ότι είχε προοριστεί για το νεκρό του Μ. Αλεξάνδρου. Αν και η σαρκοφάγος από την αρχαιότητα είχε ληστευτεί, στο δάπεδο της βρέθηκε αρχαίο νόμισμα.του 3ου π.Χ. αιώνα. Η σαρκοφάγος της Σιδώνας. Γνωστή ως Σαρκοφάγος του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Το 321, σχεδόν δύο χρόνια μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου, ο Αρριδαίος ολοκλήρωσε την κατασκευή της αρμάμαξας, που θα μετέφερε τη σορό του Αλεξάνδρου από τη Βαβυλώνα στο μαντείο του Άμμωνα, όπως ήταν η επιθυμία του. Η σαρκοφάγος ήταν από σφυρήλατο χρυσό, τη γέμισαν με αρώματα, για να συντηρείται η μούμια, και τη σφράγισαν με εφαρμοστό χρυσό κάλυμμα. Πάνω της τοποθέτησαν μία πολύ ωραία και χρυσοποίκιλτη φοινικίδα (κόκκινη πολεμική σημαία) και δίπλα της τα όπλα του νεκρού. Κατά τον Διόδωρο, όταν η πομπή έφτασε στα σύνορα της Συρίας με την Αίγυπτο, τη συνάντησε οΠτολεμαίος επικεφαλής στρατιωτικής δύναμης και μετέφερε με τιμές την αρμάμαξα όχι στο μαντείο του Άμμωνα, αλλά στην Αλεξάνδρεια. Στο τέλος του 19ου αιώνα ανακαλύφτηκαν οι βασιλικοί τάφοι της Σιδώνας. Τα ανάγλυφα της ωραιότερης σαρκοφάγου, που σήμερα φυλάσσεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κωνσταντινούπολης, απεικονίζουν τον Μ. Αλέξανδρο κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού άγριων ζώων και μιας μάχης κατά των Περσών. Ο χρωματισμός των μορφών έχει διατηρηθεί σε ασυνήθιστα καλή κατάσταση και γι' αυτό το λόγο η σαρκοφάγος θεωρείται ως μια από τις σημαντικότερες μαρτυρίες για την πολυχρωμία των γλυπτών κατά την ύστερη κλασική και την πρώιμη ελληνιστική περίοδο.

Έρευνα του πρωτοτύπου, μελέτη και σχεδιασμός: Vinzenz Brinkmann, Ulrike Koch-Brinkmann Αναλύσεις με μεθόδους φυσικών επιστημών: Heinrich Piening Ψηφιακή αποτύπωση: Ursula Buck, Thorsten Schwing, GOM, Braunschweig. Στερεολιθογραφία: Alphaform, Μόναχο Πλαστική επανεκατεργασία: Joseph Kottl Χρωματισμός: Ulrike Koch-Brinkmann Φυσικά ψήγματα που εφαρμόστηκαν με την τεχνική της τέμπερας: Μπλε: Αιγυπτιακό μπλε Κόκκινο: Ριζάρι, Ώχρα, Αιματίτης Πράσινο: Αιγυπτιακό πράσινο Κίτρινο, Καφέ: Ώχρα Λευκό: Λευκό μολύβδου Μαύρο: Καμμένα οστά Εκμαγεία: Stiftung Archδologie Πρωτότυπο: Κωνσταντινούπολη, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Πηγές: http://www.windmillstravel.com/gr/album.php?id=53&destination=19&destinationtype=city&page=9 http://www.alexanderofmacedon.info/greek/F2gr.htm http://www.istanbularkeoloji.gov.tr/web/27-107-1-1/muze_-_en/collections/archaeological_museum_artifacts/sarcophagus_of_the_crying_women http://de.wikipedia.org/wiki/Alexandersarkophag http://pyrron.blogspot.gr/2013/03/blog-post_8151.html http://ellinonpaligenesia.blogspot.gr/2013/04/blog-post_6.html

Σαρλ Πιερ Μπωντλαίρ

Ο Σαρλ Πιερ Μπωντλαίρ (Charles Pierre Baudelaire), Παρίσι, 9 Απριλίου 1821 - 31 Αυγούστου 1867) ήταν ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της γαλλικής αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Κατά την διάρκεια της ζωής του, ο Μποντλαίρ υπέστη δριμεία κριτική για τις συγγραφές του και την θεματική του. Ελάχιστοι από τους σύγχρονούς του τον κατανόησαν. Η εφημερίδα Φιγκαρό της 5ης Ιουλίου 1857 έγραψε τα εξής σχετικά με την πρόσφατη εμφάνιση των Ανθέων του Κακού: «Σε ορισμένα σημεία αμφιβάλλουμε για την πνευματική υγεία του Κου Μποντλαίρ. Όμως ορισμένα άλλα δεν μας επιτρέπουν περαιτέρω αμφιβολίες. Κυριαρχεί, ως επί το πλείστον, η μονότονη και επιτηδευμένη επανάληψη των ίδιων πραγμάτων, των ίδιων σκέψεων. Η αηδία πνίγει την αχρειότητα—για να την καταπολεμήσει σμίγει με το μόλυσμα».

Ο Μποντλαίρ σήμερα αναγνωρίζεται ως μέγας ποιητής της γαλλικής και της παγκόσμιας Λογοτεχνίας και συγκαταλέγεται μεταξύ των κλασικών. Χαρακτηριστικά, ο Μπαρμπέ ντ' Ορεβιγί τον αποκάλεσε «Δάντη μιας παρηκμασμένης εποχής».

Σε ολόκληρο το έργο του, ο Μποντλαίρ προσπάθησε να ενυφάνει την Ομορφιά με την Κακία, την βία με την ηδονή (Une martyre), καθώς και να καταδείξει την σχέση μεταξύ τους. Παράλληλα με την συγγραφή ποιημάτων σοβαρών (Semper Eadem) και σκανδαλιστικών για την εποχή (Delphine et Hippolyte), κατόρθωσε επίσης να εκφράσει την μελαγχολία (Mœsta et errabunda) και την νοσταλγία (L' Invitation au voyage).

Ο πατέρας του Μποντλαίρ ήταν άνθρωπος μορφωμένος, αφοσιωμένος στα ιδανικά του Διαφωτισμού και ερασιτέχνης ζωγράφος. Με τον θάνατό του το 1827 άφησε στον Κάρολο πλούσια πνευματική κληρονομιά. Έναν χρόνο αργότερα, η μητέρα του παντρεύτηκε τον Συνταγματάρχη Οπίκ, πράξη που ο Μποντλέρ ποτέ δεν της συγχώρεσε. Ο Ωπίκ ενσάρκωνε για τον Μποντλαίρ όλα όσα στέκονταν ανάμεσά σε αυτόν και σε ό,τι αγαπούσε: την μητέρα του, την ποίηση, το όνειρο, μία ζωή χωρίς δυστυχή περιστατικά. Επιστρέφοντας από το Λύκειο το 1839, ο Μποντλαίρ αποφασίζει να ζήσει την ζωή του ενάντια στις παραδοσιακές αστικές αξίες που ενσαρκώνει η μητέρα του και ο πατριός του. Αποπειράται να ταξιδέψει ως τις Ινδίες, αλλά τελικά αποτυχαίνει. Το ταξίδι αυτό, ωστόσο, πρόκειται να ερεθίσει την φαντασία και την έμπνευσή του (αγάπη για την θάλασσα, οράματα τόπων εξωτικών).

Μετά την επιστροφή του στο Παρίσι συνδέεται με την Ζαν Ντυβάλ (Jeanne Duval), μια νεαρή μιγάδα, η οποία θα τον μυήσει στις ηδονές αλλά και στις πληγές του πάθους. Δανδής και χρεωμένος, τίθεται υπό δικαστική επιτήρηση το 1842 και διάγει άθλιο βίο. Αρχίζει να συνθέτει πληθώρα ποιημάτων για την συλλογή «Τα Άνθη του Κακού». Ως κριτικός τέχνης και δημοσιογράφος μάχεται τις μεγαλόστομες μορφές του Ρομαντισμού. Το 1848 συμμετέχει στην επανάσταση των οδοφραγμάτων και λέγεται ότι παροτρύνει τους επαναστάτες να πυροβολήσουν τον πατριό του, Οπίκ. Αργότερα, συνάδει με την απέχθεια των Γκυστάβ Φλωμπέρ και Ουγκό για την κυβέρνηση του Ναπολέοντος Γ΄. Τα Άνθη του Κακού εκδίδονται το 1857 και στην συνέχεια καταδικάζονται μερικώς «για προσβολή των δημοσίων και των καλών ηθών». Η επόμενη έκδοση του 1861 είναι εμπλουτισμένη, αναδομημένη αλλά και ακρωτηριασμένη κατά έξι ποιήματα (Les bijoux, Le Léthé, À celle qui est trop gaie, Lesbos, Femmes damnées (το πρώτο ποίημα της συλλογής), Les métamorphoses du vampire), την δημοσίευση των οποίων απαγόρευσε ο δικαστής Πινάρ. Κατόπιν, ο ποιητής φεύγει για το Βέλγιο και εγκαθίσταται στις Βρυξέλλες, όπου συγγράφει ένα φυλλάδιο για το Βέλγιο, το οποίο και θεωρεί καρικατούρα της γαλλικής αστικής τάξης. Επίσης, συναντά εκεί τον Φελισιέν Ροπ, ο οποίος θα εικονογραφήσει τα Άνθη.

Πεθαίνει στο Παρίσι από πάρεση και αφασία το 1867. Ενταφιάζεται στο Κοιμητήριο του Μονπαρνάς (6ο τμήμα), στον ίδιο τάφο με τον πατριό και την μητέρα του. Η τρίτη έκδοση των «Ανθέων» (1868) δεν θα βρει τον Μποντλέρ εν ζωή. Μετά τον θάνατό του, η λογοτεχνική του κληρονομιά δημοπρατήθηκε και τελικά αγοράστηκε από τον εκδότη Μισέλ Λεβί για 750 φράγκα. Η δικαστική απόφαση του 1857 δεν ανακλήθηκε πριν από το 1949, οπότε και έγινε αποκατάσταση του πλήρους έργου του Μποντλέρ.

http://el.wikipedia.org/wiki/Σαρλ_Μπωντλαίρ

Φρανσουά Ραμπελαί

Ο Φρανσουά Ραμπελαί (François Rabelais, μεταξύ 1483 και 1495 - 1553) ήταν Γάλλος γιατρός και συγγραφέας της Αναγέννησης.

Ο Ραμπελαί είναι ένας από τους πλέον γνωστούς ανθρωπιστές της αναγεννησιακής περιόδου, που μάχονται υπέρ των αξιών της κλασικής αρχαιότητας. Το έργο του απαγορεύτηκε από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στο λεγόμενο Index Librorum Prohibitorum. To πασίγνωστο έργο του είναι το "Γαργαντούας και Πανταγκρυέλ", πέντε νουβέλες που εξιστορούν τις περιπέτειες δύο γιγάντων, πατέρα και γιου, με το χιούμορ και τη χαρά της ζωής που αποπνέουν όλες οι δημιουργίες του. Στοιχεία ουτοπίας στο έργο του Ραμπελαί αποτυπώνονται στο πρώτο από τα πέντε βιβλία, στα σχετικά με το Abbaye de Thélème (το Αββαείο του Θελήματος)

http://el.wikipedia.org/wiki/Φρανσουά_Ραμπελαί

ΛΙΝΟΣ ΚΟΚΟΤΟΣ ΟΡΧΗΣΤΡΙΚΟ " Η ΕΛΕΝΗ " 1972

http://youtu.be/DZ-MplfTnjs

Μεταφορτώθηκε στις 10 Απρ 2009

ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΣΚΟ ΤΟ " ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΤΡΙΦΥΛΛΙ " 
ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΣΕ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΛΙΝΟΥ ΚΟΚΟΤΟΥ ΚΑΙ 
ΣΕ ΠΟΙΗΣΗ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ 1972

ΠΑΝΤΕΣΠΑΝΙ ΚΛΑΣΙΚΟ

ΥΛΙΚΑ
250γρ ολοκληρα αυγα
175γρ ζάχαρη άχνη
150γρ αλεύρι ζαχαροπλαστικης
50γρ κορν φλαουρ
1 βανίλια

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Χτυπαμαι στο μιξερ τα αυγά με τη ζάχαρη και τη βανίλια,
μέχρι το μίγμα να αφρατεψει.
Αφαιρέστε από το μιξερ και ανακατευουμε με το χέρι
με μια σπατουλα ριχνοντας το αλεύρι μαζί με το κορν
φλαουρ, αναμιγνύοντας το μιγμα απαλά από κάτω
προς τα πάνω.
Τοποθετήστε αμέσως το μιγμα σε λαδωμενο και αλευρωμένο
ταψι η τσερκι και ψηνουμε στους 180β για 30-40λ.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!!

Ο ΧΡΥΣΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

 http://www.hellinon.net/ANEOMENA/Xrysos.htm

Ο ΧΡΥΣΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Το κράνος του Φιλίππου και ο θώρακάς του είχαν κατασκευαστεί από ένα είδος σιδήρου που όταν είναι καθαρός από προσμίξεις λάµπει σαν ανοξείδωτο ατσάλι.

Στον τάφο του στη Βεργίνα η χρυσή λάρνακα µε τα καµένα οστά, αλλά κυρίως το χρυσό στεφάνι µε φύλλα βελανιδιάς, που αποτελεί την απόλυτη ένδειξη της βασιλικής ταυτότητας, αναδεικνύουν µέσα από την καθαρότητα του υλικού τους το κύρος του ηγεµόνα, τη σχεδόν θεϊκή του υπόσταση. Το χρυσάφι που θα συγκέντρωνε µερικά χρόνια αργότερα ο Μέγας Αλέξανδρος από τους βασιλικούς θησαυρούς της Περσίας µπορούσε να αποτιµηθεί µόνο µετρώντας το σε τόνους! .  

 

Oι πολεµιστές που έρχονται στο φως από τον 7ο ως και τις αρχές του 5ου π.Χ. αιώνα στο Αρχοντικό της Πέλλας είχαν ταφεί µε όλη την πανοπλία τους, τα χρυσά προσωπεία και επιστόµια, τα χρυσά χειρόκτια, τα κοσµήµατα, τα ελάσµατα που διακοσµούσαν τα υποδήµατά τους. Γιατί ο χρυσός και ο άργυρος θεωρούνταν τα πλέον κατάλληλα υλικά για να εκφράσουν την άφθαρτη σχέση µε τον χρόνο.  

Στις δύο εκθέσεις για τους Μακεδόνες που διοργανώθηκαν στο εξωτερικό µέσα στο 2011, - η πρώτη στο Ashmolean Museum της Οξφόρδης και η άλλη στο Λούβρο (συνεχίζεται ακόµη) – , οι επισκέπτες µπορεί να εντυπωσιάζονται από την ηγεµονική προσωπικότητα του Φιλίππου και από τις επιδόσεις του στρατηλάτη Μεγαλέξανδρου, η λάµψη του χρυσού όµως είναι αυτή που µένει.  

ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΠΕΛΛΑΣ 5^ος ΑΙΩΝΑΣ ΠΧ

ΠΗΓΑΣΟΣ  ΣΕ ΒΡΑΧΙΟΛΙ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΠΙΔΝΑΣ –ΠΙΕΡΙΑΣ 3^ο΅ ΑΙΩΝΑΣ ΠΧ 

Μαλακός αλλά τροµερά πυκνός, ελατός αλλά αναλλοίωτος. Με απαλή κίτρινη, άσπρη ή πράσινη στιλπνή λάµψη, ένα µέταλλο που σπινθηροβολεί. Τίποτε από αυτά όµως δεν ήταν τόσο ισχυρό για τους αρχαίους όσο η έµφυτη, αν και ανέκφραστη πίστη ότι ο χρυσός ήταν η θεϊκή πεµπτουσία, όπως ο ήλιος και η φωτιά, ένα ιερό υλικό δηλαδή.

ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΠΕΡΙΔΕΡΑΙΟ ΤΜΗΜΑ ΑΠΟ ΑΛΥΣΙΔΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΑΠΤΑ ΧΡΥΣΟ ΣΦΥΡΗΛΑΤΟ ΕΛΑΣΜΑ ΜΕ ΣΥΡΜΑΤΕΡΗ ΤΕΧΝΙΚΗ ΑΠΟΛΗΞΗΣ ΑΝΘΕΜΙΟΥ ΝΕΚΡΤΟΤΑΦΕΙΟ ΔΕΡΒΕΝΙΟΥ 4 ο΅ΑΙΩΝΑΣ ΠΧ

Στη βραχµανική Ινδία, άλλωστε, όπου είχαν εισχωρήσει οι Μακεδόνες, όταν δεν µπορούσαν να ανάψουν φωτιά για να προσφέρουν θυσία, η «Μαχαµπχαράτα» αναφέρει ότι είχαν τη δυνατότητα να την αντικαταστήσουν µε χρυσάφι, γιατί µοιάζουν µεταξύ τους, όπως µοιάζουν µε τον ήλιο!

 

ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΗΛΙΟΔΩΡΟΥ ΧΡΥΣΟ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ ΝΟΜΙΣΜΑ -ΠΗΓΗ ΜΙΚΡΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΧΕΔΩΡΟΣ

Ο χρυσός, δηλαδή, ήταν περιζήτητος εκτός των άλλων για θρησκευτικούς και μυστικιστικούς λόγους, αφού από χρυσό θεωρούνταν ότι ήταν φτιαγμένοι οι θεοί, ενώ µε χρυσές µάσκες κάλυπταν τα πρόσωπα των νεκρών βασιλιάδων. Έτσι και οι Μακεδόνες του Αλέξανδρου, κατακτώντας την Ανατολή και παίρνοντας ως λάφυρα κοσµήµατα, στολίδια και σκεύη, πίστευαν ότι ανυψώνονται στην ανθρώπινη κλίµακα και ότι θα γνώριζαν επί γης την αρχή της αποθέωσης.

ΤΜΗΜΑ ΧΡΥΣΗΣ ΧΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΣΥΡΜΑΤΕΡΗ ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΗ –ΠΕΡΙΧΩΡΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΕΛΗ  6 ου ΑΙΩΝΑ ΠΧ

 

Η προέλευση
Στην Αρχαϊκή Εποχή ψήγµατα χρυσού κατέβαζε ο ποταµός Εχέδωρος (σηµερινός Γαλλικός), ενώ τα ορυχεία του Παγγαίου έδιναν σταθερά χρυσό και άργυρο. «Σύµφωνα µε τις πηγές, ο Αλέξανδρος Α΄ της Μακεδονίας ανέθεσε χρυσό άγαλµά του στους ∆ελφούς, πιθανότατα από περσικά λάφυρα, αφού είχε νικήσει το 479 π.Χ. τον στρατό του Ξέρξη στον Στρυµόνα, ενώ εκείνος υποχωρούσε µετά την ήττα του στη Σαλαµίνα» λέει η δρ Αγγελική Κοτταρίδη, έφορος Αρχαιοτήτων Αιγών και Πέλλας.
Ο Φίλιππος Β΄, εκτός από το Παγγαίο, επεκτείνεται σε ορυχεία βορείως της Μακεδονίας και στη Χαλκιδική, στο Στρατώνι συγκεκριµένα, όπου η παραγωγή των τοπικών χρυσωρυχείων αυξάνεται σε περισσότερα από 1.000 τάλαντα. Τότε κυκλοφορεί το πρώτο του χρυσό νόµισµα, τους φιλίππειους στατήρες, µε τον Απόλλωνα στη µία όψη και στην άλλη ένα άρµα συρόµενο από δύο άλογα. Οι στατήρες αυτοί γίνονται το δολάριο της εποχής και έχουν διάρκεια στον χρόνο, αφού πολύ αργότερα οι Ρωµαίοι τους χρησιµοποιούν ως φυλακτά ή τους προσφέρουν ως πολύτιµα δώρα.
«Στην εποχή του Φιλίππου αναπτύσσονται εξαιρετικά εργαστήρια κατεργασίας χρυσού, κάτι που δείχνει ότι υπάρχει τόσο η πρώτη ύλη όσο και οι αγοραστές. Στο χρυσάφι που έχει συσσωρευθεί οφείλονται η µεγάλη οικοδοµική δραστηριότητα, οι κτήσεις νέων πόλεων, όπως και οι δωρεές του Φιλίππου στα µεγάλα ιερά» λέει η κυρία Κοτταρίδη.

 

 

ΧΡΥΣΑ ΤΑΙΝΙΩΤΑ ΕΝΩΤΙΑ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΣΥΝΔΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΕΛΗ  6 ος ΑΙΩΝΑΣ ΠΧ

 

Τα λάφυρα
Η κατάκτηση της Περσίας θα αποφέρει στη συνέχεια δεκάδες ή εκατοντάδες τάλαντα σε καθαρό χρυσό και νοµίσµατα (χρυσοί δαρεικοί). Σύµφωνα µε τον Πλούταρχο, για τη µεταφορά από την Περσέπολη του νοµισµατοποιηµένου ασηµιού και των αντικειµένων από πολύτιµα µέταλλα χρειάστηκαν 10.000 ζευγάρια µουλαριών και 5.000 καµήλες. Ο ∆ιόδωρος και ο Κόιντος Κούρτιος, πιο επιφυλακτικοί, αποτιµούν σε 120.000 τάλαντα τον χρυσό µόνο της Περσέπολης και σε 3.000 τις καµήλες της εφοδιοποµπής. Ο Στράβων, εξάλλου, που αναφέρει πως όλοι οι περσικοί θησαυροί συγκεντρώθηκαν στην ακρόπολη των Εκβατάνων (σηµερινό Hamadan), λέει ότι ανέρχονταν σε 180.000 τάλαντα. Εδώ θα πρέπει να προστεθεί και το προϊόν της λαφυραγωγίας της συνοδείας του ∆αρείου µετά τη δολοφονία του τον Ιούλιο του 330 π.Χ.: ήταν 26.000 τάλαντα, από τα οποία τα µισά µοιράστηκαν στους στρατιώτες.

Οι Μακεδόνες άλλωστε γνώριζαν καλά από πού εξαγόταν ο χρυσός και το ενδιαφέρον τους ήταν να εξασφαλίσουν τις πηγές των ποταµών Ιαξάρτη (Συρ-Ντάρια) και Ωξου (Αµού-Ντάρια), που ήταν οι περιοχές διέλευσης της χρυσόσκονης.
Συχνά αυτό που έπαιρναν ήταν ήλεκτρο και όχι καθαρός χρυσός, ωστόσο στα εργαστήρια των περσικών πρωτευουσών και στην εξελληνισµένη Λυδία γνώριζαν πώς να διαχωρίζουν το χρυσάφι από το κράµα και πώς να τον χύνουν σε ράβδους και σε πλάκες, έτοιµες να µετατραπούν σε νοµίσµατα.  

ΧΡΥΣΟ ΔΙΑΔΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Τα οφέλη

Τα λάφυρα – κοσµήµατα και πολύτιµα πετράδια – είναι καλοδεχούµενα στα εργαστήρια της Μακεδονίας και της παλαιάς Ελλάδας, τα δαχτυλίδια µε τις πολύτιµες πέτρες, οι καταστόλιστες κασετίνες, οι πόρπες, τα σκουλαρίκια, οι δακτυλιόλιθοι και τα βραχιόλια αντικαθιστούν τα κοσµήµατα που κατασκευάζονταν ως τότε µόνο από χρυσό ή ασήµι. ∆ιατρέχοντας άλλωστε τα όρη του ∆υτικού Πακιστάν, στα νότια από το σύγχρονο Καράτσι, οι Μακεδόνες θα γνωρίσουν για πρώτη φορά το ρουµπίνι και το σµαράγδι.

Η διαφορά από την αρχή της εκστρατείας είναι τεράστια. Όπως θα πει το 324 π.Χ. ο Αλέξανδρος στο επαναστατηµένο στράτευµα, στο θησαυροφυλάκιο του Φιλίππου είχε βρει λιγότερα από 60 τάλαντα και αντίθετα 500 τάλαντα χρέη. Χρειάστηκε έτσι να δανειστεί 800 τάλαντα προκειµένου να εφοδιάσει τον στρατό προτού ξεκινήσει για την Ασία και αυτό το ποσό δεν αντιπροσώπευε ούτε τους µισθούς ενός µηνός των 1.800 ιππέων και των 12.000 πεζών του.

«Όλη η Ελλάδα,όχι µόνο η Μακεδονία, ωφελήθηκε από αυτό το χρυσάφι. Μεταξύ του 330 και του 300 π.Χ. ο πλούτος φαίνεται σε όλη τη χώρα» λέει η κυρία Κοτταρίδη. «Ο Αλέξανδρος έστειλε χρυσό και νοµίσµατα στη Μακεδονία, ενώ χρυσάφι ήρθε πίσω και µε τους βετεράνους, οι οποίοι επέστρεψαν µε τα λάφυρα από την αναδιανοµή ή τους µισθούς τους. Ο πλούτος αυτός όµως δεν µένει. Μέσα σε 100 χρόνια έχει εξαφανιστεί από την Ελλάδα και έχει µετακινηθεί στα ελληνιστικά κέντρα της Βόρειας Αφρικής και της Ανατολής» καταλήγει.

ΜΑΣΚΑ ΧΡΥΣΟΥ ΕΛΑΣΜΑΤΟΣ ΤΟ ΑΔΙΟΡΑΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΚΟΥΡΟΥΣ ΕΝΩ ΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΑΡΧΑΪΚΗ ΤΕΧΝΗ ΣΤΟΝ ΝΕΚΡΟ - ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΣΙΝΔΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 520 ΠΧ

Οι συνέπειες του πλουτισµού
Η άνοδος του βιοτικού επιπέδου στην Ελληνιστική Εποχή, με την Πέλλα να γίνεται η μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας, είναι το αναμφισβήτητο όφελος της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ανατολή. Η γενικότερη ευμάρεια, η άνθηση του εμπορίου και η καλλιέργεια των τεχνών οφείλουν πολλά στον περσικό χρυσό. Οι αριθμοί είναι ευκρινέστεροι: Η Αθήνα στην ακμή της το 442 π.Χ. είχε προσόδους μόνο 2.000 τάλαντα. Ο Φίλιππος Β’ υπερεκμεταλλευόμενος τα ορυχεία του Παγγαίου είχε για ένα διάστημα 1.000 τάλαντα ετησίως. Αλλά η κατάκτηση των περσικών θησαυρών απέφερε στον Αλέξανδρο διακόσιες φορές περισσότερα.

ΠΟΡΠΕΣ ΕΝΩΤΙΑ ΠΕΡΙΑΠΤΟΝ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ-ΠΙΔΝΑΣ- 

ΜΑΚΡΥΓΙΑΛΟΣ ΠΙΕΡΙΑΣ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 5^ου ΑΙΩΝΑ ΠΧ

Η συρροή χρυσού στην Ανατολική Μεσόγειο αλλάζει τάχιστα τις ισορροπίες. Από τη μία, συμβάλλει στην ανάπτυξη της τεχνικής και στην εντατικοποίηση της παραγωγής. Από την άλλη, δημιουργεί κύμα αγορών (ακόμη και συνειδήσεων). Οι τραπεζίτες και οι σαράφηδες που σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας αγόραζαν από τους αποστρατευμένους στρατιώτες τους χρυσούς δαρεικούς του μισθού τους, καθώς και οι πόλεις που τους ξανάχυναν και τους μετέτρεπαν σε χρυσούς στατήρες των 8,5 γραμμαρίων έκαναν επικερδείς επιχειρήσεις. Δεδομένου μάλιστα ότι αυτή την εποχή η ισοτιμία ανάμεσα στο χρυσό και στο ασήμι ήταν στην Ελλάδα 1 προς 10 ενώ στους Πέρσες 1 προς 13, στη Δύση είχαν πολύ μεγαλύτερο συμφέρον – για την ακρίβεια, κατά 30% – να ανταλλάσσουν τα ασημένια νομίσματά τους με χρυσά… Κερδοσκοπία και εμπόριο νομισμάτων πήγαιναν μαζί και όπως ήταν επόμενο η οικονομία της Ελλάδας βίωσε τεράστια αναστάτωση.

ΠΗΓΕΣ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ  ΤΟ ΒΗΜΑ