Τι είναι η Βυζαντινή Φιλοσοφία;

http://www.antifono.gr

Τι είναι η Βυζαντινή Φιλοσοφία;

Δημήτρης Τζωρτζόπουλος 

Η κινηματική Φύση της Βυζαντινής Σκέψης

Υπό τον όρο Βυζαντινή  Φιλοσοφία  συνήθως καταλαβαίνει κανείς  εκείνον τον φιλοσοφικής υφής στοχασμό που αναπτύχθηκε στο Βυζάντιο ως θεραπαινίδα  της θεολογίας. Και τούτο μέσα σε ένα γενικότερο πνεύμα που θεωρεί τη μεσαιωνική σκέψη της Δύσης ως μια τέτοια θεραπαινίδα της θεολογίας. Είναι αλήθεια πως η εν λόγω φιλοσοφία, όπως και η συνολική μεσαιωνική φιλοσοφία, δεν στάθηκε στο ιστορικό προσκήνιο ερήμην της θεολογικής σκέψης, που αυτούς τους χρόνους έπαιζε έναν κυρίαρχο ρόλο: απηχούσε το πνεύμα της εποχής. Ωστόσο, ο όρος  Βυζαντινή Φιλοσοφία  παραπέμπει σε κάτι πιο φιλοσοφικό, με σχετική αυτονομία από τη θεολογία, και θεμελιωδώς σημαντικό ή αναγκαίο για την περαιτέρω ιστορική ανάπτυξη του φιλοσοφικού στοχασμού.

Κατ’ αρχήν, ιστορικά ιδωμένη, η θεωρητική φιλοσοφική δημιουργία στο Βυζάντιο μπορεί να χαρακτηριστεί ως  η μεσαιωνική περίοδος της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας. Πρόκειται, στ’ αλήθεια, για εκείνη την περίοδο, όπου βρίσκονται σε παράλληλη ή και ορισμένως σε αλληλονοηματοδοτούμενη ανάπτυξη η ύστατη φάση της Αρχαίας φιλοσοφίας και η Πατερική θεολογία.

§2

Όπως κι αν έχει το πράγμα, η Βυζαντινή φιλοσοφία καλλιεργεί έναν στοχασμό κριτικής-Λογικής αυτοσυνείδησης σε σχέση πάντοτε με την ιστορικά-Λογικά πραγματωμένη ως τότε αρχαία φιλοσοφική σκέψη. Βέβαια, η θεματική αυτού του στοχασμού κινείται σε μια περιοχή, σχετιζόμενη με τη Θεολογία: θέματα, ας πούμε, είναι ο θεός στις πολλαπλές του ερωτηματικές-σημασιακές σχέσεις, όπως το ερώτημα για την προσωπική του ύπαρξη, για το κατά πόσο είναι η ύψιστη αρχή της ύπαρξης και της ουσίας, για την περατότητα και την απειρότητα κ.α.  Η αυθεντικότητα όμως και η πρωτοτυπία του εν λόγω φιλοσοφικού στοχασμού έναντι της Θεολογίας έγκειται κυρίως στην επιστημονική του εκδίπλωση: ακολούθησε τη δική του Λογική, γνωσιοθεωρητική μέθοδο ή μεθόδευση (Verfahren), την οποία η Θεολογία δεν διέθετε με κανένα τρόπο και σε κανένα σημείο. Μέσα από μια τέτοια μεθοδολογική πορεία αναδύθηκαν θεμελιώδη πνευματικά στοιχεία ή φαινόμενα της οντο-λογικής αγωνίας του ανθρώπου, όπως ο ανθρωπισμός, ο δια-φωτισμός κ.λπ., τα οποία συνιστούσαν σπέρματα ή στοιχειακές ενοράσεις για ό,τι έμελλε να μας προσφέρει το μετέπειτα συμπαντικό πνευματικό κίνημα της Δύσης.

§3

Οι διάφοροι Λόγιοι, που εντάσσονται στη χορεία των Βυζαντινών φιλοσόφων, πέραν των φιλοσοφικών εγχειριδίων, έχουν αφήσει σημαντικό ερμηνευτικό, σχολιαστικό έργο επί κειμένων της κλασσικής φιλοσοφίας των Ελλήνων, όπως του Πλάτωνα ή του Αριστοτέλη. Αυτή η συμβολή είναι μοναδική στο είδος της –και τότε αλλά και διαχρονικά– γιατί η αληθινή φιλοσοφία διέρχεται πρωτίστως μέσα από τη βαθιά και συγκεκριμένη κατανόηση των φιλοσοφικών πηγών της ανθρώπινης σκέψης και όχι από ένα παραφραστικό πλησίασμά τους. Το τελευταίο συμβαίνει, σχεδόν κατά κόρον, στη σημερινή νεοελληνική πραγματικότητα: εντός κυρίως των «μορφωτικών» μας ιδρυμάτων, αλλά και ορισμένως εκτός,  συμβαίνει ο καθηγητεύων να μην γνωρίζει ούτε τι χρώμα έχει το εξώφυλλο από το ένα ή το άλλο έργο ενός αρχαίου φιλοσόφου ή ενός Χέγκελ, Νίτσε, Χάιντεγκερ, Μαρξ κ.λπ. και όμως να αποφαίνεται με «μεγάλη κατάνυξη» για  την πεμπτουσία της σκέψης τους. Να γιατί η πιο πάνω συμβολή των φιλοσόφων–στοχαστών του Βυζαντίου αποτέλεσε μια σαφώς οριοθετημένη περιοχή, μια εύκρατη ζώνη, εντός της οποίας κατόρθωσε να αναπτυχθεί η μεσαιωνική φάση της δυτικής σκέψης.

§4

Χωρίς τον πολυσχιδή φιλοσοφικό μόχθο του Βυζαντίου δεν θα γινόταν δεόντως αισθητός σήμερα ο ζωτικός πλούτος των φιλοσοφικών κειμένων της αρχαίας φιλοσοφίας. Η φυσική συνέχεια του αρχαίου Ελληνικού στοχασμού –συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής γλώσσας ως έκφρασης και σκέψης– συνέβη στο Βυζάντιο και όχι στη Λατινική Δύση. Ακόμη και το κλείσιμο της Πλατωνικής Ακαδημίας στην Αθήνα το 529 από τον Ιουστινιανό δεν μπόρεσε να ανακόψει την κινηματική πορεία της ελληνικής σκέψης και ενός αντίστοιχου Λόγου. Αυτός ακριβώς ο κινηματικός χαρακτήρας του Λόγου επέτρεψε στον Χριστιανισμό να αναζητήσει μέσα στον συγκεκριμένο Λόγο και δι’ αυτού τη δική του αυτογνωσία και αυτοσυνειδησία. Αυτός ο βυζαντινός Χριστιανισμός αποτέλεσε την αφετηρία, κυριολεκτικά το γλυκοχάραμα, για τον δυτικό Χριστιανισμό και τις περαιτέρω μετεξελίξεις του. Το εννοιολογικό οπλοστάσιο του Χριστιανισμού, όπως π.χ. άγιο Πνεύμα, θεία ουσία ή υπόσταση κ.λπ., ανάγει τις ρίζες του ή τις θεωρητικές του επανερμηνείες, σε γενικές γραμμές, στον παραπάνω φιλοσοφικό στοχασμό ή μέσω αυτού του Βυζαντινού στοχασμού στον αρχαίο ελληνικό στοχασμό. Θα μπορούσε λοιπόν κανείς να συνοψίσει πως η Βυζαντινή Φιλοσοφία νομιμοποιεί την παρουσία της μέσα στην Ιστορία της Φιλοσοφίας ως εκείνη τη μορφή της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας, που ανταποκρινόταν στο πνεύμα της εποχής, όπως ετούτη η εποχή εκφράστηκε πολιτικά–κρατικά με το μόρφωμα της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

πηγή: http://hegel-platon.blogspot.gr/2013/05/blog-post_31.html?spref=fb

H Κοραλία της σιωπής

H Κοραλία της σιωπής

Ποια είναι η Κοραλία; Τι θέλει να μας πει μέσα απο την σιωπή της ; Ποιο είναι το μυστικό που δεν την αφήνει να βρει γαλήνη η ψυχή της; Ένα πρόσωπο αέρινο και νεραιδένιο στο ομώνυμο βιβλίο της Ζήνας Μαρνέζη, που χωρίς να παίρνει μέρος στην πλοκή γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει τις ζωές των ηρωίδων της. Τέσσερις γυναίκες, η Ναυσικά, η Μαρίνα, η Μαργαρίτα και η Αρτεμισία, που οι συναρπαστικές ζωές τους θα μπορούσε να είναι ακόμη και σε ξεχωριστά βιβλία αλλά που η Ζήνα πλέκει τις ζωές τους ενώνοντας τα κομμάτια του παζλ με αριστοτεχνικό τρόπο. Η κάθε μια καταθέτει την δική της προσωπική ιστορία σαν εξομολόγηση που θα δώσει την σκυτάλη στην επόμενη μέχρι να ξετυλίξουν το μπερδεμένο κουβάρι . Οι αφηγήσεις τους σε πρώτο πρόσωπο είναι λιτές και απλές σαν να τις έχουμε μπροστά μας και η
πλοκή ρέει αβίαστα, με εντάσεις, εναλλαγές, ανατροπές, συγκίνηση και αγωνία που κάνει το βιβλίο της ακόμη πιο δυνατό.
Η Ναυσικά και η Μαρίνα δυο συνομίληκες νέες κοπέλες με διαφορετικό χαραχτήρα και προσωπικότητα. Η Μαργαρίτα μια ηλικιωμένη κυρία έχει μεγάλο βάρος μέσα της που δεν τολμάει να το αποκαλύψει . Η Αρτεμισία μάνα εφτά αγοριών κρατάει το μυστικό της Κοραλίας με βαρυ όρκο . Μας κάνουν άμεσα συνοδοιπόρους στις πίκρες, στις χαρές, στα προβλήματα τους αλλά και δικαστές των πράξεων κάποιων άλλων. Η κάθαρση που επέρχεται θα δώσει τη λύτρωση όχι μόνο στις ζωές τους αλλά και σε κάθε αναγνώστη που έχει στα χέρια του αυτό το βιβλίο. Ζήνα συγχαρητήρια !!! από Ρούλα Σαμαιλίδου- Βακου

Φιδάκι – απορόκακτος

Οφείλει τ’ όνομα του στους πράσινους βλαστούς του μήκους 1,5 μ. που καλύπτονται από μικρά αγκαθάκια.

Στο Μεξικό απαντά σε υψόμετρο 2.500 μ. Το φιδάκι είναι κατάλληλο για κρεμαστή γλάστρα.
Κρεμάστε το σε μέρος που να δέχεται άφθονο φυσικό φως, όχι όμως απευθείας στο μεσημεριάτικο ήλιο.
Τους θερινούς μήνες νιώθει καλύτερα σε υπαίθριο χώρο.
Το χειμώνα αφήστε το να ξεκουραστεί σε μια φωτεινή θέση με θερμοκρασία 10-15 °C. Το καλοκαίρι ποτίστε το πολύ και ρίξτε του λίπασμα ειδικό για κάκτους κάθε 2 βδομάδες.
Το χειμώνα διατηρήστε το φιδάκι σχεδόν στεγνό και φροντίστε να υπάρχει επαρκής υγρασία στην ατμόσφαιρα.
Μην του αλλάζετε ποτέ θέση, όταν σχηματίζει τα μπουμπούκια και τα άνθη του. Επίσης, μην το μεταφυτεύετε συχνά.
Όπως θα περίμενε κανείς από έναν κάκτο, το φιδάκι θα είναι πολύ ευχαριστημένο, αν το βάλετε σε μέρος ζεστό.
Αν όμως ο αέρας είναι πολύ ξηρός, ενδέχεται να προσβληθεί από τετράνυχο. Για το λόγο αυτό φροντίστε πάντοτε να υπάρχει αρκετή υγρασία στην ατμόσφαιρα.

Φωκίων Δημητριάδης

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Φωκίων Δημητριάδης (19 Ιουνίου 1894 – 19 Ιουνίου 1977)
Σπουδαίος σκιτσογράφος και γελοιογράφος, που διακρίθηκε κυρίως στην πολιτική γελοιογραφία. Γεννήθηκε στις 19 Ιουνίου 1894 στην Κωνσταντινούπολη και σπούδασε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή. Από νεαρής ηλικίας δημοσίευσε σκίτσα του στα έντυπα της Σχολής Γλωσσών και Εμπορίου της Κωνσταντινούπολης, στην οποία επίσης φοίτησε.

Το 1915 ήλθε στην Ελλάδα και δούλεψε επί πενταετία στο υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στη Θεσσαλονίκη. Από το 1922 αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στη γελοιογραφία, δουλεύοντας στην εφημερίδες του Δημήτριου Λαμπράκη «Ελεύθερο Βήμα» (μετέπειτα «Το Βήμα») και «Αθηναϊκά Νέα» (μετέπειτα «Τα Νέα»). Μεγάλη του αγάπη υπήρξε και η ΑΕΚ, της οποίας αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος.

Από το 1945 έως το 1960 ήταν η περίοδος της μεγάλης του ακμής, όταν τα σκίτσα του ασκούσαν μεγάλη επιρροή και λαμβάνονταν σοβαρά υπόψη από τους πολιτικούς. Στο διάστημα αυτό, αλλά και αργότερα, εξέδωσε πολλές γελοιογραφικές σειρές, ανάμεσά τους και τη διασκευή της ομηρικής «Οδύσσειας». Το 1961 τιμήθηκε με το Α' Βραβείο του Παγκόσμιου Διαγωνισμού Πολιτικής Γελοιογραφίας στο Λος Άντζελες και το 1969 με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών της Ακαδημίας Αθηνών.

Ο Φωκίων Δημητριάδης, Φώκος για τους φίλους του, συνέχισε τη χιουμοριστική παράδοση του Θέμου Άννινου. Το σκίτσο του διακρίνεται για την εικονογραφική του πληρότητα, τη σημασία στη λεπτομέρεια και τον υψηλό τόνο της σάτιρας. Οι φιγούρες του δεν είναι στατικές, αλλά έχουν παλμό, ζωντάνια και κίνηση, απεικονίζοντας ταυτόχρονα ψυχικές καταστάσεις.

Μοναδική ήταν η ικανότητά του να φιλοτεχνεί γελοιογραφίες πολιτικών ανδρών, υπογραμμίζοντας ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους, το οποίο τους ακολουθούσε ως σημείο αναφοράς. Κάποτε ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, ως Υπουργός Προεδρίας τη δεκαετία του '50, κατέβασε από το Ηρώδειο μια παράσταση των «Ορνίθων» του Αριστοφάνη, επειδή λόγω της αθυροστομίας της ενόχλησε τους θρησκόληπτους και τον κλήρο.

Μετά απ' αυτό το περιστατικό, ο Δημητριάδης στις γελοιογραφίες του ζωγράφιζε διαρκώς δίπλα στον Τσάτσο και μια κότα. Κάποια στιγμή, οι δύο άνδρες βρέθηκαν σε μία εκδήλωση, οπότε ο αείμνηστος Ακαδημαϊκός και Πρόεδρος της Δημοκρατίας ρώτησε τον δημοσιογράφο: «Καλά κ. Δημητριάδη, γιατί με ζωγραφίζετε πάντα με μια κότα;» και ο Δημητριάδης του απάντησε: «Ένα μυστήριο πράγμα υπουργέ μου, το ίδιο ακριβώς με ρωτά και η κότα».

Υψηλό αίσθημα χιούμορ, από ένα μεγάλο τεχνίτη του σκίτσου, που έφυγε από τη ζωή στις 19 Ιουνίου 1977.

Συλλογές γελοιογραφιών του

«Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας με την πένα του γελοιογράφου» (Έκδοση Ιδρύματος Τοσίτσα - Αβέρωφ)
«Με το μάτι του γελοιογράφου 1950 - 1959» (Εκδόσεις «Modern Times»)
«Σκιά πάνω από την Αθήνα» (Εκδόσεις «Modern Times»)
«Το παρδαλό και η εποχή του» (Εκδόσεις «Modern Times»)


Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/biographies/264#ixzz2WeDiabC7

...ενώνετε τα πλεκτά ...

Ο πιο ξεκάθαρος τρόπος για να ράβει κομμάτια πλεκτών

 

https://www.facebook.com/CCrochetBeirut/videos/2078104682475169/UzpfSTEzNTg5MjM3OTkyMjk1Nzo5NzY4MDg4NDU4MzEzMDI/

ΖΑΠΠΕΙΟ ΜΕΓΑΡΟ

ΖΑΠΠΕΙΟ ΜΕΓΑΡΟ

Το Ζάππειον μέγαρο ή Ζάππειο είναι ένα από τα πιο σημαντικά κτήρια της Αθήνας, γύρω από το οποίο αναπτύχθηκε η ομώνυμη συνοικία. Η κατασκευή του χρηματοδοτήθηκε από τον Ευάγγελο Ζάππα (1800–19 Ιουνίου 1865) και βρίσκεται στον Εθνικό Κήπο. Το νεοκλασικό μέγαρο είναι συνυφασμένο με την ιστορία της νεώτερηςΕλλάδας και σήμερα χρησιμοποιείται για δημόσιες και ιδιωτικές εκθέσεις και τελετές.

Η κατασκευή του Ζαππείου

Το 1869 η Ελληνική κυβέρνησηοριοθέτησε 80,000 μ² δημόσιας γης για το κτήριο στο χώρο μεταξύ των κήπων του Παλατιού και του αρχαίου Ναού του Ολυμπίου Διός. Η Βουλή των Ελλήνων πέρασε επίσης νόμο στις 30 Νοεμβρίου του 1869 ειδικά για τις κατασκευές των κτηρίων των Ολυμπιακών αγώνων του 1896 αφού το Ζάππειο ήταν το πρώτο κτήριο παγκοσμίως που κτίστηκε αποκλειστικά για τουςΟλυμπιακούς αγώνες[1][2].
Το πρώτο σχέδιο του κτηρίου εκπονήθηκε από τον αρχιτέκτονα Φ. Μπουλανζέ, το οποίο στη συνέχεια τροποποιήθηκε από τον Αναστάσιο Θεοφιλά και τελικά εγκαταλείφθηκε. Ο Κωνσταντίνος Ζάππας ανέθεσε τελικά τον σχεδιασμό του κτηρίου στον Δανό αρχιτέκτοναΘεόφιλο Χάνσεν. Μετά από πολλές καθυστερήσεις το κτήριο θεμελιώθηκε τη 20η Νοεμβρίου του1874. Τα επίσημα εγκαίνια έγιναν με πανηγυρικό τρόπο την 20η Οκτωβρίου του 1888.Η αρχιτεκτονική του κτηρίου ακολουθεί τοννεοκλασικό ρυθμό, με πρόπυλο κορινθιακού ρυθμού. Το κτήριο σε συνδυασμό με την τριτοξωτή λίθινη γέφυρα του Ιλισσού, η οποία είχε κατασκευασθεί, επίσης, με χορηγία του Ευάγγελου Ζάππα, και τους γύρω κήπους, αποτέλεσαν την εικόνα της Αθήνας στις αρχές του 20ού αιώνα.[3]. Δυστυχώς ο Ευάγγελος Ζάππας, δεν έζησε αρκετά για να δει το κτήριο στην τελική του μορφή. Στη διαθήκη του άφησε τον ξάδερφό του Κωνσταντίνο Ζάππα υπεύθυνο για την εκτέλεση και συνέχιση του φιλανθρωπικού του έργου.

Χρήσεις του Ζαππείου
Το Ζάππειο έχει περίπου 25 δωμάτια (97 m² με 984 m²). Η αρχική χρήση του κτηρίου και του προαύλιου χώρου ήταν για τα "Νέα Ολύμπια", μια γεωργική, τεχνική και βιομηχανική έκθεση που ορίστηκε να πραγματοποιείται ανά τετραετία (στο "Ζάππειο"). Χρησιμοποιήθηκε επίσης, από το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας και από τις εγκαταστάσεις του εξέπεμπε από το 1938 ο κρατικός ραδιοσταθμός Αθηνών. Οι εκπομπές παράγονταν στους ραδιοθαλάμους του Ζαππείου, ενώ χρησιμοποιήθηκε η κεραία μεσαίων των Λιοσίων. Χρησιμοποιήθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 για τους αγώνες ξιφασκίας. Στην Μεσολυμπιάδα του 1906 χρησιμοποιήθηκε σαν Ολυμπιακό χωριό ενώ στους Ολυμπιακούς του 2004 αποτέλεσε κέντρο τύπου και εκδηλώσεων. Πολλά ιστορικά γεγονότα πραγματοποιήθηκαν στο Ζάππειο με αποκορύφωμα την ιστορική υπογραφή της συνθήκης προσχώρησης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (τότεΕΟΚ) στη 1η Ιανουαρίου του 1981 από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Επίσης μετά από τημεταπολίτευση το Ζάππειο αποτέλεσε το κέντρο τύπου σε όλες τις Γενικές Εκλογές της χώρας όπου οι νικητές και οι ηττημένοι των εκλογών δίνουν την καθιερωμένη συνέντευξη μετά το τέλος των εκλογών. Ο χώρος του Ζαππείου χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται για διάφορες εκθέσεις και τελετές. Ιδιαίτερα γνωστό και αγαπητό στους Αθηναίους όλων των γενεών είναι το αναψυκτήριο Αίγλη του Ζαππείου, που έχει ιστορία πολλών δεκαετιών. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Οι 7 ωφέλειες του βερίκοκου

http://www.agrotikabook.gr

Οι 7 ωφέλειες του βερίκοκου

Και μάγουλο… βερίκοκο, έλεγε το παλιό τραγουδάκι. Δεν εννοούσε φυσικά το πορτοκαλί χρώμα του αλλά τη βελούδινη υφή και το τεντωμένο δέρμα του. Γλυκό και δριμύ ταυτόχρονα στη γεύση το «αρμένικο δαμάσκηνο», όπως ονομάζεται στα λατινικά, καταναλώνεται φρέσκο, αποξηραμένο, σε μαρμελάδες, σε ποτά. Μόνο μην κάνεις το λάθος και πετάξεις τα κουκούτσια του, γιατί φτιάχνουν ωραιότατο λικέρ πικραμύγδαλο (amaretto). Πάντως, για το κουκούτσι του βερίκοκου οι επιστήμονες ερίζουν κατά πόσο το πικρό αμύγδαλο που βρίσκεται μέσα του είναι το απόλυτο φυσικό όπλο κατά του καρκίνου ή απλώς μια δηλητηριώδης τροφή (αγαπητή παρ’ όλα αυτά σε κάποιους λαούς που δε φημίζονται για καρκινοπάθειες). Τα 7 καλά του Είναι αλήθεια ότι τα οφέλη που προσφέρει στην υγεία το χρυσαφένιο φρούτο, είτε φρέσκο είτε αφυδατωμένο, είναι πολλά: • Είναι φυσικό καθαρτικό και βοηθάει στην πέψη των τροφών. Είναι εξαιρετικό για αποτοξίνωση. • Ο χυμός του προσφέρεται συχνά σε ασθενείς με πυρετό ή σε αυτούς που αναρρώνουν, γιατί παρέχει τις απαραίτητες βιταμίνες A, C, K, B1 (θειαμίνη), B3 (νιασίνη), μέταλλα και ιχνοστοιχεία (σίδηρο, κάλιο, ασβέστιο, φώσφορο), καθώς και την ενέργεια και το νερό που χρειάζεται ο οργανισμός. • Ο σίδηρος και ο χαλκός που περιέχει σε υψηλά επίπεδα, σε συνδυασμό με τη βιταμίνη C, βοηθούν στην παραγωγή αιμοσφαιρίνηςκαι ως εκ τούτου θεωρείται αντιαναιμική τροφή. • Μην πετάτε το καλύτερο, λένε κάποιοι επιστήμονες. Οι αντικαρκινικές ιδιότητες που κρύβονται μέσα στο κουκούτσι του και συγκεκριμένα στη βιταμίνη Β17 (αμυγδαλίνη), είναι αντικείμενο πολλών μελετών. Η αμυγδαλίνη, υποστηρίζουν, επιτίθεται στα καρκινικά κύτταρα μαχόμενη μαζί με το ανοσοποιητικό σύστημα. • Η ισχυρή αντιοξειδωτική δράση του β-καροτένιου, που βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα κυρίως κοντά στη φλούδα, προστατεύει από τη νόσο Αλτσχάιμερ και άλλες νευροεκφυλιστικές παθήσεις. Η ίδια ουσία προστατεύει τα μάτια από την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας. • Τα φλαβονοειδή του προστατεύουν τις αρτηρίες από την οξειδωμένη χοληστερίνη. • Το λάδι βερίκοκου (προέρχεται από το κουκούτσι του), πλούσιο σε βιταμίνη A, απορροφάται γρήγορα από το δέρμα χωρίς να αφήνει λιπαρότητα. Δίνει λάμψη και απαλότητα όπου εφαρμοστεί και αντιμετωπίζει επικουρικά το έκζεμα, την ψωρίαση και τη φαγούρα. Είναι πολύ δημοφιλές ως λάδι μασάζ στην αρωματοθεραπεία. Η χρήση του όμως πρέπει να γίνεται με μέτρο και απαγορεύεται σε εγκύους και παιδιά λόγω της αμυγδαλίνης που περιέχει. Αμυγδαλίνη: δηλητήριο ή φάρμακο; Οι Υπηρεσίες Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ και της Ευρώπης είναι επιφυλακτικές για το μυστικό που κρύβει το βερίκοκο στον πυρήνα του. Υπενθυμίζουν ότι η αμυγδαλίνη που περιέχει είναι τοξική και, σε μεγάλη κατανάλωση, τα πικραμύγδαλα μπορούν να προκαλέσουν σοβαρή δηλητηρίαση λόγω των κυανιούχων ενώσεων που υπάρχουν στη σύστασή του. Έρευνα του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας εξηγεί ότι η επίδρασή τους εξαρτάται από την ποσότητα που θα φάει κάποιος, σε σχέση με το ύψος και το βάρος του. Ωστόσο υπάρχουν επιστήμονες που θεωρούν ότι η αμυγδαλίνη είναι ζωτική για την ανθρώπινη επιβίωση, αφού, όπως ισχυρίζονται, αποτρέπει 100% την εμφάνιση καρκίνου, ενώ σκοτώνει τους ήδη υπάρχοντες όγκους.


Golden Magazine

Γιατί βαθιά μου δόξασα (Α. Σικελιανός)

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Γιατί βαθιά μου δόξασα (Α. Σικελιανός)

Γιατί βαθιά μου δόξασα και πίστεψα τη γη
και στη φυγή δεν άπλωσα τα μυστικά φτερά μου,
μα ολάκερον ερίζωσα το νου μου στη σιγή,
νά που και πάλι αναπηδά στη δίψα μου η πηγή,
πηγή ζωής, χορευτική πηγή, πηγή χαρά μου...

Γιατί ποτέ δε λόγιασα το πότε και το πώς,
μα εβύθισα τη σκέψη μου μέσα στην πάσαν ώρα,
σα μέσα της να κρύβονταν ο αμέτρητος σκοπός,
νά τώρα που, ή καλοκαιριά τριγύρα μου είτε μπόρα,
λάμπ' η στιγμή ολοστρόγγυλη στο νου μου σαν οπώρα,
βρέχει απ' τα βάθη τ' ουρανού και μέσα μου ο καρπός!...

Γιατί δεν είπα: «εδώ η ζωή αρχίζει, εδώ τελειώνει...»
μα «αν είν' η μέρα βροχερή, σέρνει πιο πλούσιο φως...
μα κι ο σεισμός βαθύτερη τη χτίση θεμελιώνει,
τι ο ζωντανός παλμός της γης που πλάθει είναι κρυφός...»
νά που, ό,τι στάθη εφήμερο, σα σύγνεφο αναλιώνει,
νά που ο μέγας Θάνατος μου γίνηκε αδερφός!...

Η ιστορική Μονή Καψά

Festivalaki: Cretan festival of Arts & Culture

Πατήστε "Μου αρέσει!" στη Σελίδα

Η ιστορική Μονή Καψά όπως διακρίνεται στην έξοδο του άγριου φαραγγιού των Περβολακίων, επιστρέφοντας από το Κουφονήσι . Τόποι βαθια ασκητικοί στην απομονωμένη ΝΑ Κρήτη. Περισσότερη αυθεντική Κρήτη στο www.fb.com/festivalaki.gr

The historical monastery of Kapsa lying at the exit of Perιvolakia gorge, SE Lasithi

ΡΥΖΟΓΑΛΟ

ΡΥΖΟΓΑΛΟ

ΥΛΙΚΑ:
1 λίτρο γάλα
250 γραμμάρια κρέμα γάλακτος Arla
50 γραμμάρια ζάχαρη
φλοίδες από 1 λεμόνι
100 γραμμάρια ρύζι αρμπόριο ή γλασέ
Κανέλα για το πασπάλισμα
1 κ.γ. Βανιλια
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Σε μία κατσαρόλα βάζουμε το γάλα, την κρεμα γαλακτος, το ρύζι,
τις φλοίδες από το λεμόνι και την τοποθετούμε στη φωτιά. Αφήνουμε
να σιγοβράσουν για 20 λεπτά περίπου έως ότου δέσει το
ρυζόγαλο. Κατεβάζουμε από τη φωτιά και ρίχνουμε τη ζάχαρη.
Ανακατεύουμε και τοποθετούμε, κατά προτίμηση, την κατσαρόλα
σε ένα σκεύος με παγάκια. Συνεχίζουμε το ανακάτεμα έως ότου
το ρυζόγαλο κρυώσει. Με αυτόν τον τρόπο δεν πιάνει κρούστα
και αποκτά βελούδινη υφή.
Καλη σας επιτυχια!!!