Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

Σήμερα...




Η Κβαντική Συνείδηση

Νευροανάδραση.
 
Η Κβαντική Συνείδηση

Tα τελευταία χρόνια κερδίζουν έδαφος οι θεωρήσεις που θέλουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο να λειτουργεί με έναν πιο ολοκληρωμένο και αποκεντρωμένο τρόπο χειρισμού δεδομένων και ανάκτησης πληροφοριών, όπως θα έκανε ένας κβαντικός υπολογιστής. Έχουμε άραγε έναν ‘‘κβαντικό υπολογιστή’’ για εγκέφαλο και τί θα σήμαινε αυτό ; Μήπως βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο στάδιο εξέλιξης της ανθρώπινης συνείδησης ; Κάποιοι υποστηρίζουν ότι μία νέα συνείδηση αγωνίζεται τώρα για να γεννηθεί...

Οι ιδέες του δρ. Erwin Laszlo, ενός από τους κορυφαίους επιστήμονες και στοχαστές του καιρού μας, σύμφωνα με τον οποίο ο εγκέφαλός μας δεν είναι ένα κλασσικό βιοχημικό σύστημα, αλλά ένα μακροσκοπικό κβαντικό σύστημα, και άρα μπορεί να συλλάβει και να επεξεργαστεί πληροφορίες πέρα από τις αισθητηριακές προσλαμβάνουσες και την απτή, αιτιοκρατική λογική. Ο δρ. Laszlo υποστηρίζει ότι ο κβαντικός μας εγκέφαλος συνδέεται άμεσα, μη τοπικά, με ένα ευρύτερο φυσικό πεδίο πληροφοριών και ότι η συνειδητοποίηση και η αξιοποίηση της κβαντικής μας συνείδησης μπορεί να είναι ένα επόμενο στάδιο στην εξέλιξή μας, μία εξέλιξη που θα είναι η σωτηρία μας ως είδος και που θα μας βγάλει από την σημερινή επώδυνη
κρίση.

Κβαντική νευρολογία

Καθώς η κλασική νευρολογία έχει έρθει σε ένα αδιέξοδο αντιμέτωπη με την πολυπλοκότητα του εγκεφάλου, νέες θεωρίες προτείνουν ότι είναι απαραίτητο να αλλάξει η εστίαση της μελέτη μας από το επίπεδο των νευρώνων και των συνάψεών τους στο πιο θεμελιώδες επίπεδο της μοριακής τους λειτουργίας, εκεί όπου εφαρμόζονται οι νόμοι της κβαντικής μηχανικής.

Η υπόθεση της κβαντικής συνείδησης, που έχει προταθεί από επιστήμονες όπως ο Roger Penrose και ερευνάται σήμερα από την ομάδα του Δημήτρη Νανόπουλου, υποστηρίζει ότι τα κβαντικά φαινόμενα έχουν ορισμένες αξιοπρόσεκτες λειτουργικές ιδιότητες, όπως η απροσδιοριστία, η μη-τοπικότητα, ο κβαντικός συσχετισμός και η υπέρθεση καταστάσεων, οι οποίες μπορεί να παίξουν σημαντικό ρόλο στην εξήγηση της δημιουργίας της ανθρώπινης συνείδησης.

Η αρχή της απροσδιοριστίας και το στοιχείο της τυχαιότητας της κβαντικής θεωρίας έχουν εισαχθεί στην συζήτηση για την συνείδηση ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα για την εξήγηση της ελεύθερης βούλησης, που είναι προβληματική σε έναν καθαρά αιτιοκρατικό κόσμο. Ανάλογο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η υπέρθεση καταστάσεων όπου ένα άτομο μπορεί να βρίσκεται σε μία συνδυασμένη κατάσταση, δηλαδή να μην είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο αλλά κάτι ενδιάμεσο, μέχρι την κατάρρευση της κυματοσυνάρτησής του. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, μία τέτοια υπέρθεση μπορεί να εμφανίζεται και να διατηρείται για σύντομο χρονικό διάστημα, επιτρέποντας να εμφανιστούν προσυνειδητές διαδικασίες στον εγκέφαλο. Ενώ η στιγμιαία ενεργοποίηση διαφορετικών μερών του εγκεφάλου για να δώσουν την συνολική εικόνα ενός ερεθίσματος μπορεί να εξηγηθεί μέσω του κβαντικού συσχετισμού όπου δύο άτομα μπορεί να είναι συσχετισμένα, έτσι ώστε μια αλλαγή στην κατάσταση του ενός να προκαλεί μία αντίστοιχη μεταβολή στην κατάσταση του άλλου.

Οι εργασίες των Penrose και Hameroff είναι αρκετά πιο συγκεκριμένες, εντοπίζοντας στους μικροσωληνίσκους, που βρίσκονται μέσα στους νευρώνες, την δυνατότητα δημιουργίας κβαντικών κυμάτων, τα οποία και μεταφέρουν τις πληροφορίες. Υποστηρίζουν λοιπόν ότι η συνείδηση είναι αποτέλεσμα κβαντικών γεγονότων στους μικροσωληνίσκους πρωτοπλάσματος μέσα στους εγκεφαλικούς νευρώνες. Και ο καθηγητής Νανόπουλος, στην ίδια γραμμή, σημειώνει χαρακτηριστικά : «οι μικροσωληνίσκοι είναι ιδανικά κβαντικά συστήματα και κανείς δεν θα πίστευε ότι πέρασαν δισεκατομμύρια χρόνια εξέλιξης για να δημιουργηθούν στους νευρώνες χωρίς να χρειάζεται η κβαντική τους λειτουργία».

Σύνδεση με τον Κόσμο

Βασισμένος και σε αυτές τις πρόσφατες επιστημονικές έρευνες, ο Erwin Laszlo διερωτάται περαιτέρω για τις νέες δυνατότητες και τις τεράστιες πρακτικές συνέπειες που προκύπτουν από μία ενδεχόμενη κβαντική λειτουργία της ανθρώπινης νόησης. Τί θα σήμαινε πραγματικά το να έχουμε έναν ‘‘κβαντικό υπολογιστή’’ για εγκέφαλο ; Θα περιοριζόμασταν ακόμη μόνο στις πληροφορίες που μεταβιβάζονται από τις σωμαντικές μας αισθήσεις ή θα ήμασταν πλέον σε θέση να δεχθούμε μία βαθύτερη, μη-τοπική σύνδεση ανάμεσα σε εμάς και τον κόσμο ;

Σύμφωνα με τον δρ. Laszlo : «Μερικά από τα πράγματα που εμφανίζονται στην συνείδησή μας μεταφέρουν πληροφορίες για τον κόσμο παρόλο που αυτές δεν βασίζονται σε αισθητηριακά δεδομένα. Ευτυχώς, αυτό μπορεί να μην αποτελεί πλέον έναν γρίφο. Με τις κβαντικές λειτουργίες του, ο εγκέφαλός μας μπορεί να λάβει πληροφορίες όχι μόνο από τις αισθήσεις μας αλλά άμεσα από τον ευρύτερο κόσμο με τον οποίο είμαστε μη τοπικά συνδεδεμένοι. Οι οξυδερκείς άνθρωποι καθ’ όλη την διάρκεια της ιστορίας, είτε σαμάνοι, είτε πνευματικοί άνθρωποι, είτε επιστήμονες και ποιητές, έχουν χρησιμοποιήσει εκτενώς αυτή την ικανότητα που είναι έμφυτη σε όλους μας».

Με αυτό το σκεπτικό, δεν έχουμε διαθέσιμο μόνο έναν τρόπο αντίληψης του κόσμου αλλά δύο. Έχουμε αυτό που αποκαλείται κλασσικός ‘‘αντιληπτικό-γνωστικό-συμβολικός’’ τρόπος, που βασίζεται στις πληροφορίες που μεταβιβάζονται από τις σωματικές μας αισθήσεις, και επίσης διαθέτουμε τον ‘‘άμεσο-διαισθητικό-μη τοπικό’’ τρόπο, από την κβαντική δεκτικότητα των μικροδομών του εγκεφάλου μας. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος, δηλαδή, εκμεταλλευόμενος τις κβαντικές του ιδιότητες, μπορεί να θεωρηθεί σαν ένας ευρυζωνικός δέκτης που λαμβάνει πληροφορίες εξίσου από τις αισθήσεις μας και από τον ευρύτερο κόσμο, με τις τελευταίες να είναι εξ’ ορισμού υπεραισθησιακές.

Έτσι, ο χώρος αποθήκευσης όλων των πληροφοριών που είναι διαθέσιμες στον άνθρωπο δεν είναι απαραίτητα μέσα στον εγκέφαλό μας. Οι νευρώνες του εγκεφάλου μας δεν είναι μόνο συνδεδεμένοι μεταξύ τους, αλλά είναι επίσης συνδεδεμένοι και με τον κόσμο πέρα από τον εγκέφαλό μας, αντλώντας και από εκεί πληροφορίες. Άλλωστε η ιδέα αυτή δεν είναι κάτι καινούριο αλλά γνωστή από την αρχαιότητα και επανέρχεται πάντα κατά περιόδους, είτε ονομάζεται πλατωνικός χώρος των Ιδεών, είτε συλλογικό ασυνείδητο και πεδίο των αρχετύπων. Ο Ervin Laszlo μιλάει για ένα απέραντο πεδίο πληροφοριών, ένα κοσμικό, εκτεταμένο, ‘‘φυσικό διαδίκτυο’’ και το αποκαλεί ‘‘Ακασικό πεδίο’’, σε αναγνώριση της επιτυχούς διορατικότητας των ινδικών πηγών που αναφέρουν τον όρο Akasha, ως το θεμελιώδες στοιχείο που συνέχει όλο τον κόσμο.

Το επόμενο εξελικτικό βήμα

Όμως, αν διαθέτουμε όντως μια κβαντική συνείδηση, γιατί δεν έχουμε όλοι πρόσβαση στις δυνατότητες που αυτή μας προσφέρει ; Στον σημερινό κόσμο, κατά γενική ομολογία, οι άνθρωποι αποτυγχάνουν να χρησιμοποιήσουν μία διευρυμένη σύνδεση με έναν κόσμο βαθύτερο, πιο διαισθητικό και πιο πλούσιο. Γιατί συμβαίνει αυτό ; Και υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε ;

Σύμφωνα με τον δρ. Laszlo η απάντηση είναι απλή : επειδή στην ζωή μας μαθαίνουμε να καταστέλλουμε τα συναισθήματα, τις ιδέες και τις διαισθήσεις που έρχονται αυθόρμητα σε εμάς. Δεν τους επιτρέπουμε να φτάσουν στην συνείδησή μας. Μαθαίνουμε να είμαστε επικεντρωμένοι σε άλλα πράγματα. Αντίθετα, τα παιδιά δεν τις καταστέλλουν προτού τους διδαχθεί ότι είναι απλώς φαντασίες, και γι’ αυτό συχνά πέφτουν πάνω σε ιστορίες και ιδέες που είναι αληθινά σημαντικές. Καλλιτέχνες, πνευματικοί δάσκαλοι και καινοτόμοι άνθρωποι παραμένουν ανοιχτοί σε αυτές τις ‘‘αυθόρμητες ανησυχίες’’ σ’ όλη τους την ζωή, γι’ αυτό και διαθέτουν μια βαθιά πηγή ιδεών και δημιουργικότητας, γι’ αυτό και πετυχαίνουν να εμπλουτίζουν την πολιτισμική μας ζωή με καινούρια ομορφιά και νοήματα.

Αυτό που πετυχαίνουμε ενεργοποιώντας τις κβαντικές λειτουργίες της συνείδησής μας μπορεί να γίνει πιο κατανοητό σε σχέση με τις λειτουργίες των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου μας. Είναι σαν να έχουμε δύο εγκεφάλους. Έχουμε έναν αυθόρμητο, ερυζωνικό δέκτη, που παίρνει μια ποικιλία σημάτων αλλά δεν μπορεί να τα ταξινομήσει και να τα εκφράσει σε συνηθισμένη, ορθολογική γλώσσα : αυτό είναι το πιο καλλιτεχνικό, δεξιό μας ημισφαίριο. Και έχουμε έναν πολύ εστιασμένο, γραμμικά λογικό, βασισμένο στην γλώσσα και στην λογική, δέκτη περιορισμένης ζώνης : το αριστερό μας ημισφαίριο. Αν είχαμε μόνο το δεξιό ή αν το αφήναμε να εξουσιάσει πλήρως την συνείδησή μας, θα ζούσαμε σε ένα μαγικό-θρησκευτικό κόσμο, έναν κόσμο ζωντανό και πλήρη νοήματος, αλλά θα χάναμε το λογικό μας κομμάτι. Με τον εγκέφαλό μας εξουσιασμένο από το αριστερό ημισφαίριο ζούμε στον καθημερινό κόσμο των υλικών πραγμάτων και δυνάμεων, επικοινωνούμε με ακρίβεια, αλλά χάνουμε την βαθύτερη σύνδεσή μας με το νόημα του κόσμου, και οι συμπεριφορές και τα μονόπλευρα ενδιαφέροντά μας διαμορφώνουν την στρέβλωση και τον περιορισμό της ύπαρξής μας.

Aπό την σκοπιά την κβαντικής συνείδησης, μπορούμε να βρεθούμε σε μία καλύτερη κατάσταση από αυτές τις δύο ακραίες περιπτώσεις. Μπορούμε να είμαστε ενεργοί στην καθημερινή ζωή και ταυτόχρονα συνδεδεμένοι με τον πιο διαισθητικό και εμπνευσμένο κόσμο. Καταρχήν, ο τρόπος για να ενισχυθεί ‘‘η σύνδεσή μας με τον κόσμο’’ είναι να καλλιεργηθούν οι διαφορετικές καταστάσεις συνείδησης : ο διαλογισμός, η προσευχή, ή απλά η χαλάρωση, που επιτρέπουν στο μυαλό μας να ‘‘αδειάσει’’ από τα άχρηστα και τις αυθόρμητες σκέψεις και ιδέες μας να ρεύσουν ελεύθερα μέσα μας. Αυτό θα επιτρέψει στο δεξιό μας ημισφαίριο να γίνει πιο δυνατό, και σύντομα θα αντιληφθούμε ότι ο χρόνος που επενδύουμε σε αυτή την κατάσταση αλλάζει τον τρόπο που αισθανόμαστε και ενεργούμε, το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο.

Στην πραγματικότητα, λέει ο δρ. Laszlo, η υπόθεση της κβαντικής συνείδησης μπορεί να μας παρέχει μία εξήγηση και μία νέα, μεγαλύτερη κατοχύρωση στην ζωή μας των πνευματικών/θρησκευτικών εμπειριών. Η πνευματική/θρησκευτική εμπειρία είναι βασικά ίδια σε όλες τις εποχές, μια εμπειρία ενότητας και αισθήματος του ανήκειν, μια αίσθηση ενότητας με κάτι βαθύτερο και μεγαλύτερο από τον εαυτό μας, την οποία μετέφεραν όλοι οι πνευματικοί δάσκαλοι, και η οποία με την νέα ορολογία δεν είναι παρά ένα ‘‘κβαντικό άλμα’’ της συνείδησής μας προς το ‘‘Ακασικό πεδίο’’. Ταυτόχρονα, όλοι οι ιθαγενείς πολιτισμοί γνωρίζουν και εξασκούν εδώ και χιλιετίες αυτή την εμπειρία μέσω χορού, τυμπανοκρουσίας, ρυθμικής αναπνοής ή προσευχής σε επιβλητικούς τόπους.

Η σημερινή επιστήμη έχει δείξει ότι όσοι προσεύχονται και διαλογίζονται ενεργοποιούν το δεξιό τους ημισφαίριο και, οι πιο επιτυχημένοι από αυτούς, τείνουν να συγχρονίσουν τα δύο ημισφαίριά τους. Όμως, από την άλλη, οι καταστάσεις της βαθιάς προσευχής και του διαλογισμού δεν είναι λειτουργικές στο καθημερινό πλαίσιο, καθώς απαιτούν πολύ αυτοσυγκέντρωση και απομόνωση από τον κόσμο γύρω μας. Επομένως, το ζητούμενο είναι ο εγκέφαλός μας να μπορέσει να λειτουργήσει με έναν πιο ισορροπημένο τρόπο : οι εγκεφαλικές λειτουργίες που κρύβονται κάτω από την συνειδητή μας εγρήγορση να μπορέσουν να συμπεριληφθούν σε εκείνες του κλασικού αντιληπτικού τρόπου. Όπως δείχνουν οι εργασίες του δρ. Laszlo και άλλων, το να λειτουργήσουμε κατ’ αυτό τον τρόπο είναι κάτι δυνατό και ήδη έχει επιτευχθεί από μερικούς.

Έτσι, μία αληθινά εξελιγμένη συνείδηση θα διέθετε την αντίληψη της βαθιάς προσευχής και του διαλογισμού, αλλά θα λειτουργούσε επίσης στο καθημερινό πλαίσιο. Θα έδειχνε ότι τα δύο ημισφαίρια είναι ισχυρά συντονισμένα μεταξύ τους, ώστε οι πληροφορίες που υποβάλλονται σε επεξεργασία από τον κβαντικό τρόπο πρόσληψης του πιο πνευματικού δεξιού ημισφαιρίου να επικοινωνούν εύκολα με την αισθητήρια πρόσληψη πληροφοριών του αριστερού ημισφαιρίου. Μια τέτοια εξελιγμένη συνείδηση θα ήταν ευρύτερη και βαθύτερη από την καθημερινή συνείδηση των ανθρώπων και λειτουργικότερη από την συνείδηση όσων προσεύχονται βαθιά και διαλογίζονται. Στο παρελθόν, αυτό το είδος συνείδησης περιοριζόταν στους εξαιρετικά ευαίσθητους και δημιουργικούς. Στο μέλλον θα μπορούσε να διαδοθεί σε ένα ευρύτερο τμήμα του πληθυσμού και η ανθρωπότητα θα μπορούσε πραγματικά να αναπτύξει την συνείδησή της.

Μια επαναστατικά σωτήρια λύση

Αληθεύουν οι υποθέσεις και τα συμπεράσματα του Ervin Laszlo ; Αναπτύσσεται άραγε η συνείδησή μας μέσω μίας στιγμιαίας, μη τοπικής ανταλλαγής πληροφοριών με έναν αόρατο ιστό όπου όλα είναι συζευγμένα σε κβαντικό επίπεδο ; Και μπορεί αυτό να μας παράσχει μια καινούρια εξήγηση και ορολογία για εκείνο που οι σαμάνοι ονομάζουν θεϊκή μέθη, οι μύστες μυστικιστική εμπειρία, οι θρησκευτικοί ηγέτες Φώτιση ; Είναι άραγε η βαθύτερη κατανόηση που προσφέρουν οι εναλλακτικές καταστάσεις συνείδησης μια λύση και μπορούμε να μάθουμε να τις συνδυάζουμε με την καθημερινή μας συμπεριφορά ; Αναμφίβολα, πάντως, πρόκειται για μια θεώρηση που συμβαδίζει με αρκετές επιστημονικές γνώσεις και προωθημένους τομείς έρευνας και που υπόσχεται μια μεγάλη επανάσταση ως προς τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο και σχετιζόμαστε μαζί του.

Οι συνέπειες της θεωρίας της κβαντικής συνείδησης επηρεάζουν όχι μόνο με την θέαση και την εμπειρία που μπορεί να έχει ο καθένας μας για τον κόσμο αλλά επίσης και με την συμπεριφορά και την ευημερία μας μέσα σε αυτόν. Η κβαντική συνείδηση είναι μια συνείδηση άμεση, που αισθάνεται συνδεδεμένη με τον κόσμο, μέρος της ολότητας και όχι αποχωρισμένη από αυτήν. Είναι μια συνείδηση που εμπνέει την συμπάθεια των ανθρώπων και της φύσης και που μας οδηγεί στο ν’ αντιληφθούμε ότι, όντας ένα με τους άλλους και με την φύση, ό,τι κάνουμε σε αυτά το κάνουμε και σε εμάς τους ίδιους. Μπορεί να μας ενθαρρύνει να ενωθούμε μεταξύ μας και να αντιμετωπίσουμε τα κοινά μας προβλήματα, να μας καταστήσει άτομα με μεγαλύτερη κατανόηση και πιο συνεργάσιμους ως πολίτες. Και έτσι, τελικά, η κβαντική συνείδηση μπορεί να είναι όχι μόνο το επόμενο βήμα στην εξέλιξή μας αλλά και η συλλογική μας σωτηρία.

- Πηγές -
1. Ervinlaszlo.com
2. Quantumconsciousness.org
3. Physics4u.gr

Μινωικό λίθινο κύπελλο ανθοφορίας του 1.600 πχ.

Μυθικη Αναζητηση.
Φωτογραφία: Μινωικό λίθινο κύπελλο ανθοφορίας του 1.600 πχ.
"Αυτός ό τύπος μινωικού λίθινου αγγείου είναι γνωστός ως "κύπελλο ανθοφορίας" λόγω της χαρακτηριστικής διακόσμησης με ανάγλυφα πέταλα άνθους που περιβάλλουν το σώμα. Το αγγείο έχει σμιλευτεί σε οφίτη λίθο και χρονολογείται στην Υστερομινωική Ι περίοδο (1600-1500 π.Χ.), με ύψος 7,3 εκ, μέγιστη διάμετρο 13,5 εκ και διάμετρο βάσης 5,8 εκ...http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/10/1600.html
Μινωικό λίθινο κύπελλο ανθοφορίας του 1.600 πχ.
"Αυτός ό τύπος μινωικού λίθινου αγγείου είναι γνωστός ως "κύπελλο ανθοφορίας" λόγω της χαρακτηριστικής διακόσμησης με ανάγλυφα πέταλα άνθους που περιβάλλουν το σώμα. Το αγγείο έχει σμιλευτεί σε οφίτη λίθο και χρονολογείται στην Υστερομινωική Ι περίοδο (1600-1500 π.Χ.), με ύψος 7,3 εκ, μέγιστη διάμετρο 13,5 εκ και διάμετρο βάσης 5,8 εκ...http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/10/1600.html

Κυδωνόπιτα

Κρήτη:γαστρονομικός περίπλους.
Φωτογραφία: Καλό κυριακάτικο απόγευμα σε όλους! 
Μια πίτα με τα χρυσά φρούτα του Οκτώβρη για το απογευματινό μας καφεδάκι. Κυδωνόπιτα:
http://cretangastronomy.blogspot.gr/2013/10/blog-post_13.html
Καλό κυριακάτικο απόγευμα σε όλους!
Μια πίτα με τα χρυσά φρούτα του Οκτώβρη για το απογευματινό μας καφεδάκι. Κυδωνόπιτα:
http://cretangastronomy.blogspot.gr/2013/10/blog-post_13.html

Συνταγές για υπέροχες ζεστές σοκολάτες

Η σοκολάτα είναι αγαπημένη σε όλες τις μορφές. Πόσο μάλλον τον χειμώνα που μπορεί να ζεστάνει και ταυτόχρονα να γλυκάνει τις αισθήσεις. Με ξηρούς καρπούς, άρωμα από φρούτα, μπαχαρικά ή με πιο ιδιαίτερη πικάντικη γεύση, η ζεστή σοκολάτα αναδεικνύεται στο πιο γλυκό ρόφημα του χειμώνα.

Ζεστή σοκολάτα με τζίντζερ και κανέλα

Υλικά:
3 κούπες φρέσκο γάλα
1/4 κούπα μελάσα
1 1/4 κ.γ. τζίντζερ τριμμένο
1 κ.γ. κανέλα
1/4 κ.γ. μοσχοκάρυδο τριμμένο
1/4 κ.γ. αλάτι
1 κούπα σοκολάτα γάλακτος ή κουβερτούρα ψιλοκομμένη 170 γραμμάρια
1 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας
- See more at: http://www.mama365.gr/12024/syntages-gia-yperohes-zestes-sokolates.html#sthash.7BttqCZF.dpuf

Η Λότζια κατεδαφίστηκε σαν… ετοιμόρροπη μέσα σε μια νύχτα, το 1904…

http://www.candianews.gr/2013/10/13/%CE%B7-%CE%BB%CF%8C%CF%84%CE%B6%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%B4%CE%B1%CF%86%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CF%8C%CF%81%CF%81%CE%BF/

Η Λότζια κατεδαφίστηκε σαν… ετοιμόρροπη μέσα σε μια νύχτα, το 1904…

Η Λότζια κατεδαφίστηκε σαν… ετοιμόρροπη μέσα σε μια νύχτα, το 1904…
Η Λότζια μετά την "αποκατάστασή" της, δηλαδή της κατεδάφιση του ορόφου της... Ένα κτίριο φάντασμα...
«… κατερρίπτοντο μετά λύσσης και μανίας πρωτοφανούς από ύψους 10-15 μέτρων επί του λιθοστρώτου της οδού οι κίονες και τα άλλα αρχιτεκτονικά μέλη και εθρυμματίζοντο, εν τη φοβερά δε ταύτη πτώσει ηκρωτηρίαζον και κατεκερμάτιζον και τα κάλλιστα διατηρούμενα μέρη του ισογαίου ορόφου…» Στέφανος Ξανθουδίδης, «Παναθήναια», 15 Δεκεμβρίου 1904
του Αλέκου Α. Ανδρικάκη
andrikakisalekos@gmail.com

Οι βανδαλισμοί στα ιστορικά κτίρια του Ηρακλείου, στα στοιχεία δηλαδή που διαμορφώνουν και αποδεικνύουν την ίδια την ιστορία της πόλης, δεν είναι ένα γεγονός που αφορά μόνο στη σύγχρονη εποχή, όπως το έχουμε ζήσει κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Δεν καταστρέφονται μόνο σήμερα από ανιστόρητους δημοτικούς παράγοντες οι αποδείξεις του παρελθόντος στο όνομα της «ανάπτυξης», προκειμένου να γίνουν μπαρ ή πολυκατοικίες. Όλα τα χρόνια της ελεύθερης Κρήτης, από τις αρχές του 20ού αιώνα μέχρι σήμερα, κράτος – όπως εκφραζόταν αυτό- και δήμος φρόντιζαν να καταστρέφουν τις αποδείξεις της ιστορίας στο όνομα του μέλλοντος… Πολύ περισσότερο όταν τα στοιχεία της ιστορίας αφορούσαν σε περιόδους που θύμιζαν την παρουσία κατακτητών, Βενετσιάνων ή Τούρκων.
Στις αρχές του περασμένου αιώνα, στη διάρκεια της Κρητικής Πολιτείας, το Ηράκλειο έχασε σημαντικά μνημεία. Τον Μάιο του 1902 κατεδαφίστηκε το τμήμα του ενετικού τείχους στην Πύλη Αγίου Γεωργίου (Λαζαρέτου) ώστε να ανοίξει η είσοδος για την πρόσβαση των κατοίκων από την ανατολική πλευρά του Ηρακλείου. Και 28 μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 1904, κατεδαφίστηκε ο πρώτος όροφος του σημερινού δημαρχείου, της περίφημης Λότζια, επειδή θεωρήθηκε επικινδύνως ετοιμόρροπο κτίριο! Και στις δύο περιπτώσεις το γεγονός ότι θύμιζαν μια ανελεύθερη περίοδο για το νησί, την Ενετική, ήταν κυρίαρχο στις πρωτοβουλίες του βανδαλισμού…
Δεν είναι μόνο αυτά. Την ίδια περίοδο κατεδαφίστηκαν και άλλα μνημεία, όπως ο μικρός Κούλες, αλλά και μνημεία που θύμιζαν την Τουρκοκρατία, για να διαμορφωθεί η σύγχρονη πόλη… Αργότερα τέθηκαν ανάλογα θέματα στο όνομα της «προόδου»: μετά τη γερμανική κατοχή, όταν υπήρχε η ανάγκη η πόλη να επεκταθεί για να χωρέσει τους νέους κατοίκους και τις δραστηριότητές τους, συζητήθηκε στα σοβαρά, σε δημόσιο μάλιστα διάλογο, η κατεδάφιση των ενετικών τειχών, προκειμένου να επεκταθεί το σχέδιο πόλης! Ευτυχώς, τότε υπήρχαν φωτισμένοι άνθρωποι, όπως ο Στέργιος Σπανάκης και ο Νικόλαος Σταυρινίδης, που ύψωσαν τη φωνή τους και απέτρεψαν το έγκλημα. Αργότερα ανάλογα εγκλήματα, όπως η κατεδάφιση του ναού του Σωτήρα του κτιρίου της Καστέλας ή της Ηλεκτρικής, αλλά και πολλών μεμονωμένων κτισμάτων μικρότερης ιστορικής αξίας στην πόλη, δεν αποφεύχθηκαν.
Φυσικά και στην προηγούμενη περίοδο, της Τουρκοκρατίας, ανάλογα εγκλήματα είχαν συμβεί. Για παράδειγμα, υλικά από τα ερείπια τους αρχαιολογικού χώρου της Κνωσού χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή της σημερινής νομαρχίας αλλά και για άλλα κτίρια της πόλης!
Η κατεδάφιση της Λότζια
Η Λότζια με τον όροφο, πριν την κατεδάφισή του
Η Λότζια με τον όροφο, πριν την κατεδάφισή του
Ήταν Σεπτέμβριος του 1904, όταν, παρά τις αντιρρήσεις κυρίως των φωτισμένων αρχαιολόγων της εποχής, όπως του Στέφανου Ξανθουδίδη, εφόρου αρχαιοτήτων Κρήτης, η Κρητική Πολιτεία έπαιρνε την απόφαση να κατεδαφίσει τον πρώτο όροφο της ενετικής Loggia, της γνωστής τότε στην πόλη με το όνομα Τσεπανές. Ο «τσαπανές» ή, όπως έμεινε στη δημώδη γλώσσα, «τσεπανές» σήμαινε αποθήκη όπλων. Με τον όρο αυτό προσδιοριζόταν όλο το συγκρότημα της Loggia και της διπλανής Armeria, που σημαίνει οπλαποθήκη.
Η Loggia ήταν το κεντρικό κτίριο της πόλης, τόπος συνάντησης των πολιτικών αρχών αλλά και των άλλων επιφανών, ευγενών, εμπόρων, πλουσίων κλπ, του Χάνδακα, στη διάρκεια της Ενετοκρατίας. Χρησιμοποιήθηκε όχι μόνο για τις πολιτικές, στρατιωτικές και εμπορικές συναντήσεις, αλλά ακόμη και για την τέρψη των πλουσίων, ως λέσχη των ευγενών της πόλης, οι οποίοι έπαιζαν εκεί τυχερά παιγνίδια και κυρίων ζάρια, απαγορευμένα για το λαό. Είχε κτιστεί στα μέσα του 16ου αιώνα, σχεδόν 100 χρόνια πριν την κατάληψη της πόλης από τους Τούρκους.
Ήταν το χαρακτηριστικό κτίριο της, σύμβολο της βενετσιάνικης κυριαρχίας, αφού οι Ενετοί σε κάθε πόλη στην οποία κυριαρχούσαν έκτιζαν ανάλογα μεγαλοπρεπή κτίσματα, με την ίδια μορφή και τεχνική. Πριν από τη Λότζια, όπως την ξέρουμε σήμερα ως έδρα του δημαρχείου, οι Ενετοί είχαν κτίσει ανάλογα κτίσματα. Το συγκεκριμένο επιβλητικό κτίσμα αποτέλεσε την τέταρτη απόπειρα των Ενετών να δημιουργήσουν μια Loggia στο πρότυπο της αντίστοιχης, μεγαλοπρεπούς, που υπήρχε στην Ενετία, όπως αναφέρει ο Στέφανος Ξανθουδίδης στο έργο του «Χάνδαξ – Ηράκλειον», που επανεκδόθηκε το 1964 με πρόλογο του Στυλιανού Αλεξίου. Οι προηγούμενες εγκαταλείφθηκαν είτε λόγω θέσης, είτε καταστράφηκαν για διάφορους λόγους. Στη θέση μάλιστα της σημερινής υπήρχε άλλη παλιότερη, σε πιο απλή όμως μορφή, Loggia.
Στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, (1669 – 1898) το κτίριο παρέμεινε, αλλά καθώς ήταν άχρηστο για τους νέους κατακτητές σε σχέση με την προηγούμενη χρήση του, όπως γράφει ο Ξανθουδίδης, συνενώθηκε με τη διπλανή οπλαποθήκη (armeria) κι εκεί φυλάχθηκαν όλα τα βενετσιάνικα όπλα, οι πανοπλίες και ό,τι οι Ενετοί είχαν εγκαταλείψει σε οπλισμό. Αυτός ήταν ο λόγος που το σύνολο του συγκροτήματος ονομάστηκε Τσαπενές ή Τσεπανές. Ο οπλισμός αυτός σταδιακά σχεδόν εξαφανίστηκε, καθώς έγινε αρπαγή του από τους Τούρκους αξιωματούχους.
Μετά την απελευθέρωση της Κρήτης η Λότζια, που φυσικά είχε υποστεί φθορές από το χρόνο, την αμέλεια της διοίκησης στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας αλλά και το μεγάλο σεισμό του 1856, περιήλθε στην ευθύνη της Κρητικής Πολιτείας. Το κτίσμα δεν είχε φυσικά τη λάμψη του παρελθόντος, αλλά αποφασίστηκε να ανακαινισθεί και να μετατραπεί σε μουσείο. Το σχετικό σχέδιο, όπως επίσης έχει περιγράψει ο Ξανθουδίδης, είχαν καταθέσει ο Giuseppe Gerola, απεσταλμένος του Ινστιτούτου της Βενετίας και οι Ιταλοί αρχιτέκτονες Federico Halbherr και Federico Berchet. Οι εργασίες άρχισαν το 1900, αλλά δεν προχώρησαν. Κι έτσι, εκτός των άλλων, χάθηκαν πολλά χρήματα που είχαν ήδη δαπανηθεί για την ανακαίνιση, αλλά κυρίως, μετά την εγκατάλειψη του σχεδίου για μουσείο, το κτίριο παρέμεινε ερειπωμένο και σε χειρότερη κατάσταση, καθώς το είχαν τραυματίσει οι ημιτελείς αρχικές εργασίες.
Η διαμαρτυρία του Ξανθουδίδη
Ο φωτισμένος αρχαιολόγος, Στέφανος Ξανθουδίδης
Ο φωτισμένος αρχαιολόγος, Στέφανος ΞανθουδίδηςΚαι σχεδόν κρυφά, όπως γίνεται σε ανάλογες περιπτώσεις, η Κρητική Πολιτεία αποφάσισε να αλλάξει τα σχέδια και αντί της ανακαίνισης του ιστορικού κτίσματος για τη μετατροπή του σε μουσείο, να κατεδαφίσει τον πρώτο όροφο, αφού τον χαρακτήρισε επικινδύνως ετοιμόρροπο… Η κατεδάφιση, η «εντελής καταστροφή», όπως αναφέρει ο Ξανθουδίδης έγινε «εν μια ημέρα και μια νυκτί», «παρά τας διαμαρτυρίας και τας συστάσεις της αρχαιολογικής υπηρεσίας».
Απ’ το κτίριο δεν αφαιρέθηκαν απλώς τα στοιχεία του πρώτου ορόφου προκειμένου να επαναχρησιμοποιηθούν, αλλά έγινε πραγματικός βανδαλισμός. Ο Ξανθουδίδης, σ’ ένα κείμενο – διαμαρτυρία για την καταστροφή, που δημοσιεύτηκε στα «Παναθήναια» στις 15 Δεκεμβρίου 1904, έγραφε χαρακτηριστικά, περιγράφοντας τη βαρβαρότητα που επέδειξε η Κρητική Πολιτεία στο μνημείο: «Ενώ ήτο εύκολον και λογικόν να αφαιρήται μετά προσοχής το υλικόν και να φυλάσσεται δια την μέλλουσαν του κτιρίου ανακαίνισιν, κατερρίπτοντο μετά λύσσης και μανίας πρωτοφανούς από ύψους 10-15 μέτρων επί του λιθοστρώτου της οδού οι κίονες και τα άλλα αρχιτεκτονικά μέλη και εθρυμματίζοντο, εν τη φοβερά δε ταύτη πτώσει ηκρωτηρίαζον και κατεκερμάτιζον και τα κάλλιστα διατηρούμενα μέρη του ισογαίου ορόφου, μάλιστα δε τον στυλοβάτην και τα προέχοντα γείσα τα οποία και εκολόβωσαν κατά τρόπον οικτρόν».
Στο κείμενό του ο Ξανθουδίδης παρουσίαζε την ιστορία της Λότζια, εξέφραζε την έντονη αποδοκιμασία του για τη βαρβαρότητα της Κρητικής Πολιτείας, ενώ έκανε αναφορές και στην ανάγκη διατήρησης των μνημείων, ως εθνικών θησαυρών, ακόμη κι αν αυτά προέρχονταν από τους κατακτητές. Ήταν ήδη η εποχή που στο νησί κυριαρχούσε η άποψη να καταστραφεί οτιδήποτε θύμιζε το παρελθόν και τις περιόδους της σκλαβιάς, στο όνομα της «ανάπτυξης». Οι αναφορές του είναι ένα καλό μάθημα και για το σήμερα, μάθημα προς ανιστόρητες τοπικές αρχές που κατεδαφίζουν τα πάντα και αλλοιώνουν τον ιστορικό χαρακτήρα της πόλης, στο όνομα της «ανάπτυξης», της εμπορευματοποίησης των πάντων, στο πλαίσιο του «πολιτισμού του φραπέ» που κυριαρχεί πλέον στην πόλη… Έγραφε, μεταξύ άλλων ο τότε έφορος αρχαιοτήτων Κρήτης και συνιδρυτής του αρχαιολογικού μουσείου, μαζί με τον Ιωσήφ Χατζηδάκη:
«Τα ιστορικά μνημεία παρ’ οιουδήποτε και αν προέρχωνται, και παρά των τυράννων και κατακτητών ακόμη, σήμερον είναι σεβαστά και πάσα πολιτισμένη Κυβέρνησις οφείλει να τα σώζη και τα διατηρή. Είναι ταύτα αι ζώσαι και φθεγγόμεναι σελίδες της πατρίου ιστορίας, ο θέλων δε να καταστρέψη τα μνημεία ταύτα δια λόγους δήθεν εθνικούς, ως αναμνιμνήσκοντα χρόνους δυστυχείς και ημέρας εθνικών συμφορών παραλογίζεται, όπως και εκείνος ο οποίος επιχειρεί να εξαλείφη εκ της ιστορίας της εθνικής τας σελίδας εκείνας, εν αις αναφέρονται ατυχίαι και συμφοραί και ταπεινώσεις εθνικαί. Αν τα μνημεία ταύτα υπενθυμίζουσι ατυχίας και συμφοράς, δεν αναμιμνήσκουσι ταυτοχρόνως το αδάμαστον φρόνημα του έθνους και αντί να ταπεινώσι τας ψυχάς, δεν παραδειγματίζουσι αυτούς δια του παραδείγματος και των ιστορικών του ατυχούς παρελθόντος διδαγμάτων; Η παρατήρησις αύτη ισχύει κατά μείζονα λόγον, όταν προς τη ιστορική συνδυάζεται και καλλιτεχνική του μνημείου αξία, όπως εν τη προκειμένη περιπτώσει. Η εξαφάνισις τοιούτου μνημείου είναι αμάρτημα εθνικόν, επιβουλή κατά της πατρίου ιστορίας, βανδαλισμός μη δικαιολογούμενος ειμή παρ’ ανθρώπους στερουμένους παντός ίχνους ενημερώσεως και ανθρωπισμού». 
Η ανακατασκευή κράτησε 65 χρόνια!
Μετά την κατεδάφιση του ορόφου, ο δήμος Ηρακλείου, με δήμαρχο τον Μουσταφά Δεληαχμετάκη, ζήτησε να του παραχωρηθεί η Λότζια προκειμένου να την ανακατασκευάσει σε δημαρχείο. Η παραχώρηση έγινε στις 5 Οκτωβρίου 1905. Οι εργασίες ξεκίνησαν 9 περίπου χρόνια αργότερα. Ο θεμέλιος λίθος τέθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1915 και το έργο παραδόθηκε στη δεκαετία του 1980, επί δημαρχίας Μανόλη Καρέλλη, αφού οι εργασίες διήρκεσαν 65 ολόκληρα χρόνια και γίνονταν τμηματικά και με πολλές δυσκολίες. Ανάμεσα στα προβλήματα ήταν φυσικά ο μεσολαβήσας Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, καθώς τότε οι εργασίες διακόπηκαν εντελώς. Τη μελέτη της αναστήλωσης είχε επιμεληθεί ο Ιταλός αρχαιολόγος Maximilian Ongaro, έφορος των καλλιτεχνικών μνημείων της Βενετίας, που είχε και τη γενική ευθύνη των εργασιών.
Το 1987 ο δήμος βραβεύτηκε από τον Διεθνή Οργανισμό Europa Nostra για την πλέον επιτυχή αναστήλωση ιστορικού κτιρίου με σύγχρονη χρήση στον ελληνικό χώρο.
Για την ιστορία της Loggia, τις περιπέτειες στην πορεία του χρόνου και κυρίως κατά τον 20ό αιώνα, η αρχαιολόγος Λιάνα Σταρίδα κυκλοφόρησε το 2008 από τις εκδόσεις Δοκιμάκη το έργο της «Η Λέσχη των Ευγενών του Χάνδακα».

φανταστικό μετρητό !

dantel etamin örnekleri.
Με το χρήστη Birselim Birsel.
Φωτογραφία 
 
Κεντείστε μετρητό!
Καλή επιτυχία!

«Η γυναίκα της βορινής κουζίνας» της Ελένης Γκίκα.

Εκδόσεις Καλέντη.
Φωτογραφία: Στο πλαίσιο της σειράς ΘΕΑΤΡΑΝΑΛΟΓΙΑ «Από τη Σελίδα στη Σκηνή» το μυθιστόρημα «Η γυναίκα της βορινής κουζίνας» της Ελένης Γκίκα.

Ο φετινός κύκλος των επιτυχημένων παραστάσεων της θεατρικής ομάδας «Θεώρηση» ξεκινά στο Cabaret Voltaire με το έργο της Ελένης Γκίκα «Η γυναίκα της βορινής κουζίνας».

Για τρεις εβδομάδες, κάθε Τετάρτη (9, 16, 23 Οκτωβρίου), στις 9.00 μ.μ., οι θεατρόφιλοι και μουσικόφιλοι αναγνώστες έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τις ηρωίδες του βιβλίου της Ελένης Γκίκα επί σκηνής, στο Café Voltaire (Μαραθώνος 30, Μεταξουργείο, τηλ. 210 5227046).

Η Ράνια, η Αρσινόη, η Αριάδνη, τρεις γυναίκες που ζουν και ακροβατούν ανάμεσα στο όνειρο και στην αληθινή ζωή. Ο πόνος, ο φόβος, ο έρωτας, η φυγή, η νοσταλγία, ο θρήνος, σε τρία πρόσωπα, τρεις υποστάσεις της ίδιας γυναίκας, της Γυναίκας της Βορινής Κουζίνας.

Τη διασκευή και τη σκηνοθετική επίβλεψη της παράστασης έχει ο Γιώργος Χατζηδάκης και η μουσική ανήκει στην Αναστασία Παπαδημητρίου. Τραγουδά και παίζει κιθάρα ο Θάνος Πολύδωρας και οι λογοτεχνικές επιλογές είναι της Πόλυ Χατζημανωλάκη.

Συμμετέχουν οι ηθοποιοί: Ντένυ Αργυροπούλου (Ράνια), Μαρία Δρακοπούλου (Αρσινόη), Σταυρούλα Ντέμκα (Αριάδνη), Νεκτάριος Φαρμάκης (Φώτης, Ορφέας)

Είσοδος με ποτό: 10 ευρώ

http://kalendis.gr/index.php/news/vor_gik_0510/
Στο πλαίσιο της σειράς ΘΕΑΤΡΑΝΑΛΟΓΙΑ «Από τη Σελίδα στη Σκηνή» το μυθιστόρημα «Η γυναίκα της βορινής κουζίνας» της Ελένης Γκίκα.
Ο φετινός κύκλος των επιτυχημένων παραστάσεων της θεατρικής ομάδας «Θεώρηση» ξεκινά στο Cabaret Voltaire με το έργο της Ελένης Γκίκα «Η γυναίκα της βορινής κουζίνας».

Για τρεις εβδομάδες, κάθε Τετάρτη (9, 16, 23 Οκτωβρίου), στις 9.00 μ.μ., οι θεατρόφιλοι και μουσικόφιλοι αναγνώστες έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τις ηρωίδες του βιβλίου της Ελένης Γκίκα επί σκηνής, στο Café Voltaire (Μαραθώνος 30, Μεταξουργείο, τηλ. 210 5227046).

Η Ράνια, η Αρσινόη, η Αριάδνη, τρεις γυναίκες που ζουν και ακροβατούν ανάμεσα στο όνειρο και στην αληθινή ζωή. Ο πόνος, ο φόβος, ο έρωτας, η φυγή, η νοσταλγία, ο θρήνος, σε τρία πρόσωπα, τρεις υποστάσεις της ίδιας γυναίκας, της Γυναίκας της Βορινής Κουζίνας.

Τη διασκευή και τη σκηνοθετική επίβλεψη της παράστασης έχει ο Γιώργος Χατζηδάκης και η μουσική ανήκει στην Αναστασία Παπαδημητρίου. Τραγουδά και παίζει κιθάρα ο Θάνος Πολύδωρας και οι λογοτεχνικές επιλογές είναι της Πόλυ Χατζημανωλάκη.

Συμμετέχουν οι ηθοποιοί: Ντένυ Αργυροπούλου (Ράνια), Μαρία Δρακοπούλου (Αρσινόη), Σταυρούλα Ντέμκα (Αριάδνη), Νεκτάριος Φαρμάκης (Φώτης, Ορφέας)

Είσοδος με ποτό: 10 ευρώ

http://kalendis.gr/index.php/news/vor_gik_0510/

Πέρασε η αρκούδα το βουνό Άλις Μονρό

 
Retweeted ThePressProject.gr (@ThePressProject): 
Κατά την ταπεινή μας άποψη είναι το καλύτερο διήγημα 
της φετεινής νομπελίστριας 
Αξίζει να το διαβάσετε http://t.co/3rWSrZDc0s

Λουκουμάδες με μέλι και κανέλα

  • Προετοιμασία: 30'
  • Αναμονή: 1 ώρα και 30 λεπτά
  • Δυσκολία: εύκολο

Λουκουμάδες με μέλι και κανέλα

Υλικά

  • μαγιά: 2 κουταλάκια του γλυκού.
  • γάλα: 1 φλιτζάνι του τσαγιού, χλιαρό
  • ζάχαρη: 2 κουταλιές της σούπας
  • αυγό: 1 χτυπημένο
  • βούτυρο: 60 γρ. λιωμένο
  • αλεύρι για όλες τις χρήσεις: 2 φλιτζάνια του τσαγιού
  • καλαμποκέλαιο: για το τηγάνισμα
  • μέλι: 2/3 του φλιτζανιού του τσαγιού
  • καρύδια: 60 γρ.χοντροκομμένα
  • κανέλα: ½ κουταλάκι του γλυκού
  •  
  • συνέχεια στο σύνδεσμο πηγή

τα Ζωνιανά

http://apodimoi-krites.gr/index.php/component/k2/item/7731-entyposiasmenos-o-nikos-manesis-me-ta-zoniana-kai-to-mylopotamo

Εντυπωσιασμένος ο Νίκος Μάνεσης με τα Ζωνιανά και το Μυλοπόταμο! (βίντεο)


Στα Ζωνιανά και τα χωριά του Μυλοποτάμου βρέθηκε η κάμερα της εκπομπής του ALPHA «60΄ Ελλάδα» και ο γνωστός δημοσιογράφος Νίκος Μάνεσης εντυπωσιάστηκε από τους κατοίκους της περιοχής!  
Αν και έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα από την αιματηρή συμπλοκή με αστυνομικούς, στα Ζωνιανά οι δημοσιογράφοι είναι ανεπιθύμητοι από τους κατοίκους, επειδή όπως υποστηρίζουν όσοι μίλησαν στην εκπομπή, είπαν ψέματα για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν  τον Νοέμβριο του 2007 και την ποσότητα των ναρκωτικών που βρέθηκε στο χωριό.
Αυτό που διαπίστωσε όμως ο Νίκος Μάνεσης είναι ότι στα χωριά του Μυλοποτάμου οι άνθρωποι μιλούν πιο εύκολα στην κάμερα για την καθημερινότητά τους και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, ενώ παρά το κλίμα που επικρατεί - όπως ειπώθηκε παραπάνω- απέδειξαν για μια ακόμη φορά ότι η Κρητική φιλοξενία είναι μοναδική.
Η εκπομπή στο Μυλοπόταμο ήταν αυτή με την οποία έκανε πρεμιέρα ο δημοσιογράφος στις 2 Οκτώβρη και όπως φαίνεται ήταν γούρικη!

Πατήστε εδώ για να δείτε ολόκληρη την εκπομπή

Πηγή: creteplus.gr

Δημοφιλείς αναρτήσεις