Δελφικές Εντολές - Η κληρονομιά των Ελλήνων

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/03/Delfikes-entoles-h-klhronomia-twn-Ellhnwn.html

Παρασκευή, 22 Μαρτίου 2013

Δελφικές Εντολές - Η κληρονομιά των Ελλήνων

Τα Δελφικά Παραγγέλματα είναι οι σοφές εντολές που άφησαν στους Έλληνες οι σοφοί της Αρχαίας Ελλάδας. Μια πολύτιμη κληρονομιά γνώσης και σοφίας για τις επερχόμενες γενεές.
Οι αρχαίοι Έλληνες ιερείς δεν έδιναν συμβουλές ούτε άκουγαν τις εξομολογήσεις των πιστών, αλλά ασχολούνταν μόνο με την τέλεση των θυσιών και των άλλων ιεροτελεστιών.
Η ηθική εκπαίδευση και καθοδήγηση των πολιτών ξεκινούσε μεν από τους παιδαγωγούς και παιδοτρίβες της νεαρής ηλικίας, αλλά συνεχιζόταν αργότερα στα μαντεία, τα οποία, εκτός από τις χρησμοδοτήσεις τους για τα μελλούμενα και τις θελήσεις των θεών, έδιναν και ένα πλήθος ηθικών παραγγελμάτων και προτροπών συμβουλευτικού χαρακτήρα για τα προβλήματα της καθημερινής ζωής.
Περίαπτη θέση βέβαια, κατείχε σε όλα αυτά ,το διάσημο σε όλο τον κόσμο Μαντείο των Δελφών, του οποίου τα ομώνυμα ηθικά παραγγέλματα είχαν καταγραφεί στους τοίχους του Προνάου του Ναού του Απόλλωνος,στο υπέρθυρο ή ακόμα και σε διάφορες στήλες που είχαν τοποθετηθεί περιμετρικά στις πλευρές του ναού.
Τα 147 Δελφικά Παραγγέλματα ή Πυθίας Γράμματα, ήταν λιτά αποφθέγματα ελαχίστων λέξεων και ανήκαν στους 7 σοφούς της αρχαιότητας:
Τον Θαλή τον Μιλήσιο, τον Πιττακό τον Μυτιληναίο, τον Βία τον Πρηνεύ, τον Σόλωνα τον Αθηναίο, τον Κλεόβουλο τον Ρόδιο, τον Περίανδρο τον Κορίνθιο και τον Χίλωνα τον Λακεδαιμόνιο.
Στο αέτωμα του ναού δέσποζαν τα τρία σπουδαιότερα Δελφικά Παραγγέλματα, τα οποία εύκολα μπορούσε να διακρίνει ο πλησιάζων επισκέπτης:

•Κάτω αριστερά το ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ (να γνωρίσεις τον εαυτό σου).
•Κάτω δεξιά το ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ (να κάνεις τα πάντα με μέτρο, αποφεύγοντας την υπερβολή).
•Ανάμεσά τους, στη κορυφή, το περίφημο «ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ Ε» (ή ΕΙ), για το οποίο ο ιερέας των Δελφών Πλούταρχος έγραψε ολόκληρη πραγματεία («Περί τού έν Δελφοίς Ε»), προσπαθώντας να ερμηνεύσει την απωλεσθείσα σημασία του.
Ο θαυμασμός των αρχαίων Ελλήνων για τα ανηρτημένα αυτά αποφθέγματα στο Μαντείο των Δελφών ήταν τόσο μεγάλος, ώστε ο λυρικός ποιητής Πίνδαρος (522 π.Χ.) θεωρούσε τους επτά σοφούς, γιους του Ήλιου, που με την ακτινοβολία τους φώτιζαν και καθοδηγούσαν τον άνθρωπο στην οδό της αρετής. Αυτά τα σοφά παραγγέλματα χρησιμοποιήθηκαν στην συνέχεια και απο άλλους λαούς ,που τα παρουσίασαν σαν "θρησκευτικές εντολές".

Σας παραθέτουμε τα παραγγέλματα αυτά, όπως οι επισκέπτες της αρχαιότητας αντίκριζαν στους Δελφούς.

συνέχεια στο σύνδεσμο

Οι περίεργοι θάνατοι των αρχαίων σοφών μας

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/11/periergoi-thanatoi-arxaion-sofon.html

Τετάρτη, 6 Νοεμβρίου 2013

Οι περίεργοι θάνατοι των αρχαίων σοφών μας

ΑΙΣΧΥΛΟΣ: Ο θρύλος ισχυρίζεται ότι ένας αετός πέρασε τη φαλάκρα του ποιητή για βράχο, και άφησε να πέσει πάνω στη φαλάκρα του μια χελώνα (έτσι σκοτώνει τις χελώνες ο αετός και μετά τις τρώει). Ο θρύλος προσθέτει ότι κάποιος χρησμός του είχε προειπεί: "Ουράνιον σε βέλος κατακτενεί". Αυτήν την εκδοχή πολλοί δεν την παραδέχονται.
ΑΙΣΩΠΟΣ: Τον Αίσωπο τον έστειλε ο βασιλιάς Κροίσος για να πάρει κάποιον χρησμό από το Μαντείο των Δελφών. Συκοφαντήθηκε όμως από τους παρευρισκόμενους στο μαντείο, ότι έκλεψε την ασημένια φιάλη του Θεού Απόλλωνα. Έτσι καταδικάστηκε να γκρεμιστεί από τους κατοίκους από την κορυφή του Παρνασσού Υάμπεια, πράγμα που έγινε.
ΑΝΑΚΡΕΩΝ: Κι εδώ ο θρύλος δίνει και παίρνει. Λέγεται, λοιπόν ότι ο Ανακρέων σκοτώθηκε από τον Ίππαρχο στην Αθήνα. Εμείς γνωρίζουμε ότι τον Ίππαρχο τον είχε σκοτώσει πριν από αυτή τη διάδοση ο Αρμόδιος. Άλλος θρύλος για το θάνατο του Ανακρέοντα λέει πως πνίγηκε από μια ρώγα σταφυλιού, αν αυτό δεν είναι σύγχυση με το θάνατο του Σοφοκλή.
ΑΝΑΧΑΡΣΙΣ: Ο προληπτικός αδερφός του βασιλιά της Σκυθίας Σαύλιος, επειδή νόμιζε ότι θέλει ο αδερφός του να μεταφέρει τη λατρεία των Ελευσινίων της Αθήνας στη Σκυθία, τον σκότωσε με τόξο, κατηγορώντας τον για ασέβεια.
ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ: Φονεύθηκε κατά την άλωση των Συρακουσών από αγροίκο και βάρβαρο στρατιώτη, τον οποίο θέλησε να διώξει από το εργαστήριο του για να μην του διακόψει τις σκέψεις του, λέγοντας το γνωστότατο από τότε: "Μη μου τους κύκλους τάραττε".
ΒΙΑΣ: Βρήκε θάνατο στις επάλξεις του καθήκοντος, αφού μίλησε για πολλή ώρα , αν και υπέργηρος, υπερασπίζοντας κάποιον ενώπιον του δικαστηρίου, έγειρε, μετά το τέλος του λόγου του, το κεφάλι του στην αγκαλιά του εγγονού του και πέθανε.
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ: Καταδικάστηκε με απαίτηση του Αντίπατρου σε θάνατο και κατέφυγε στο ναό του Ποσειδώνα στην Καλαυρία, ήπιε δηλητήριο και πέθανε.
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ: Πέθανε ξαφνικά στην Αρεθούσα, πολύ κοντά στην Αμφίπολη, κατασπαραγμένος από άγριους σκύλους του βασιλιά Αρχέλαου του οποίου ήταν φιλοξενούμενος.
ΖΗΝΩΝ: Υποβλήθηκε σε μαρτυρικό θάνατο από άγριο κοπάνισμα μέσα σε μεγάλο γουδί, ύστερα από διαταγή του τυράννου Ελέας Νέαρχου!
ΗΣΙΟΔΟΣ: Πήγε στη Λοκρίδα και έμεινε στο σπίτι κάποιου Μιλήσιου. Εκεί φονεύθηκε από τους γιους του Μιλήσιου, οι οποίοι νόμιζαν ότι ατίμασε την αδερφή τους και το σώμα του το έριξαν στη θάλασσα.
ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ: Δολοφονήθηκε, διότι στρατηγεύοντας στην εκστρατεία της Αμφίπολης δεν μπόρεσε να σώσει την πόλη από τους Σπαρτιάτες και το στρατηγό τους Βρασίδα.
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Αυτοκτόνησε με θάνατο από ασιτία, μετά την ήττα των Αθηναίων στη Χαιρώνα.
ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΣ: (Κορίνθιος) Παρανοϊκή μορφή φιλοσόφου, θέλοντας να εξαφανίσει, σε μεγάλη ηλικία, κάθε ίχνος του, διέταξε δυο έμπιστους σωματοφύλακες να παραφυλάξουν τη νύχτα ένα ορισμένο σημείο και να σκοτώσουν τον πρώτο διαβάτη που θα περνούσε από εκεί και αμέσως να τον θάψουν.
Την ίδια εντολή είχε δώσει σε άλλους τέσσερις, να σκοτώσουν σε μικρή απόσταση τους δύο πρώτους, και σε άλλους οκτώ να σκοτώσουν σε μεγαλύτερη απόσταση τους τέσσερις προηγούμενους! Η διαταγή εξετελέσθη και έτσι έμεινε άγνωστος ο τάφος του Περίανδρου, διότι ο διαβάτης που πέρασε από εκεί μεταμφιεσμένο σε χωρικό ήταν ο ίδιος ο Περίανδρος!
ΠΟΛΥΒΙΟΣ: Πέφτοντας από το άλογο του με πολλά τραύματα άφησε την τελευταία του πνοή.
ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ: Κάηκε μέσα στο σπίτι του από τη φωτιά που έβαλε ο Κύλων με μια ομάδα επαναστατών.
ΣΑΠΦΩ: Γκρεμίστηκε από ένα βράχο στο ακρωτήριο Λευκάτα (στη Λευκάδα), ύστερα από ερωτική απογοήτευση που δοκίμασε τον ωραίο αλλά ακατάδεχτο ναυτικό Φάωνα.
ΣΟΦΟΚΛΗΣ: Πνίγηκε καταπίνοντας μια ρώγα σταφυλιού.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Καταδικάστηκε από το Αθηναϊκό δικαστήριο σε θάνατο με κώνειο. (Μετά την απόφαση που τον καταδίκαζε να πιει το κώνειο, οι φίλοι του είπαν στον Σωκράτη:
-"Οι Αθηναίοι σε καταδίκασαν σε θάνατο"!
Κι ο Σωκράτης απάντησε:
-"Κι αυτούς τους καταδίκασε η φύση".
Με 281 ψήφους εναντίον 275, δηλαδή με πλειοψηφία 6 μονάχα ψήφων, ο Σωκράτης κηρύχτηκε ένοχος. Οι δικαστές τον ρώτησαν ποια ποινή προτιμούσε να του επιβληθεί και εκείνος ζήτησε με κάποια ειρωνεία, μια τιμητική αμοιβή. Τους απάντησε: "Να σιτίζομαι στο Πρυτανείο".)
ΧΙΛΩΝ: Πέθανε σε πολύ μεγάλη ηλικία στην Πίσα από υπερβολική χαρά, που του δημιουργήθηκε όταν αγκάλιασε το γιο του, που επέστρεψε από την Ολυμπία νικητής στο αγώνισμα της πυγμαχίας.

ΠΗΓΗ

στις Τετάρτη, Νοεμβρίου 06, 2013

Η αθώα Ελλάδα του 1896

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/11/h-athwa-ellada-tou-1896.html

Τετάρτη, 6 Νοεμβρίου 2013

Η αθώα Ελλάδα του 1896 [Εικόνες]

Είναι εξαιρετικά συγκινητικό να ανατρέχει κανείς στις φωτογραφίες της εποχής στις οποίες αναδύεται η εικόνα μιας φτωχής Αθήνας με ελάχιστα σπίτια, με τα κοντινά βουνά της ακατοίκητα και τη (σημερινή) λεωφόρο Μαραθώνος να μη διακρίνεται ούτε ίχνος κατοικίας.
Πρόκειται για την Αθήνα του 1986 που φιλοξένησε τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Όπως αναγνωρίστηκε διεθνώς, με μεγάλη επιτυχία διεξήχθησαν στη φτωχή Ελλάδα του 1896 οι πρώτοι Σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες, με επίκεντρο το καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο, που ανακαινίσθηκε εκ βάθρων, χάρις στην οικονομική συνεισφορά του Γεωργίου Αβέρωφ. συμμετείχαν 241 αθλητές από 14 χώρες.
Στους αγώνες αυτούς ακούστηκε για πρώτη φορά ο Ολυμπιακός Ύμνος, σε ποίηση Κωστή Παλαμά και μουσική Σπύρου Σαμάρα. Μορφές των αγώνων, ο μαραθωνοδρόμος Σπύρος Λούης και ο Αυστραλός λογιστής Έντουιν Φλακ, που κέρδισε τα χρυσά σε 800 και 1500 μ., κάτι που ελάχιστοι αθλητές έχουν πετύχει μέχρι σήμερα. Η Ελλάδα, με 49 μετάλλια, αναδείχθηκε πρώτη δύναμη.
Στους Ολυμπιακούς της Αθήνας δεν επετράπη...
συνέχεια στο σύνδεσμο

Πάστα φλώρα

Χωριό.

6 Νοεμβρίου

Χωριομαγειρέματα: Πάστα φλώρα στα εύκολα και στα δύσκολα

Αναρτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου, 2013. Κατηγορίες: Χωριομαγειρέματα

Του είχα πει να μην ασχοληθεί με το γλυκό – θα το αναλάμβανα εγώ. Το μικρό ζαχαροπλαστείο δίπλα στο γραφείο ήταν ο ορισμός του παραδείσου- και η ομορφιά έδινε το «παρών» σε κάθε πιθανό τετραγωνικό του: Επάνω στα ξύλινα, ντυμένα με χαριτωμένα σεμεδάκια «της γιαγιάς», τραπεζάκια που υπήρχαν διάσπαρτα στο εσωτερικό του «σπρώχνονταν» κάθε λογής γλυκά: από βαζάκια με μπισκότα βουτύρου μέχρι μικρά αλουμινένια ταψάκια από όπου διακρίνονταν τραγανά μαλλιά κανταϊφιού και καλοσχηματισμένες λωρίδες πάστα φλώρα.
Μια τέτοια θα αγόραζα για την επέτειο των γονιών του Γ. Ήταν το αγαπημένο γλυκό της μαμάς του και αυτό που βρισκόταν εμμονικά σε κάθε τραπέζι τους, προβοκάροντας οποιοδήποτε άλλο τολμούσε να… γιορτάσει μαζί τους: γενέθλια, γιορτές, επέτειοι γνωριμίας, γάμων- παντού. Μέχρι και σε φωτογραφίες από παιδικά πάρτι μασκέ  το είχε πάρει το μάτι μου! Ιδανικά βέβαια θα έπρεπε να το φτιάξω εγώ – μια πάστα φλώρα οικογενειακών προδιαγραφών θα ανέβαζε κατακόρυφα τις μετοχές μου στο χρηματιστήριο πεθερών. Το τραπέζι όμως γινόταν Παρασκευή, και όταν ο χρόνος που έχεις για να φτιάξεις ένα γλυκό-βετεράνο εορτασμών μετριέται με το σταγονόμετρο, η λύση ζαχαροπλαστείο κερδίζει με άνεση οποιαδήποτε άλλη πιθανή εκδοχή.
Διάλεξα λοιπόν μια ωραιότατη πάστα φλώρα και πήγα στο γραφείο κρατώντας το κουτί με άγχος έφηβου ατζαμή: μην στραπατσαριστεί, μη μου πέσει κάτω, μην χαλάσει επειδή δεν το κρατάω ίσια- το ξέρω, είναι αστείο να αγχωθείς για το πώς κρατάς ένα γλυκό. Κι όμως, είναι κάτι στιγμές που εύχεσαι να μην είχες κάνει ποτέ αυτή τη σκέψη. Γιατί από τη στιγμή που θα την κάνεις, επίκειται καταστροφή. Η δική μου ήρθε κάποιες ώρες αργότερα, όταν προσπαθώντας να βρω τα κλειδιά του σπιτιού, είδα το κουτί να πέφτει από την οροφή του αυτοκινήτου (που το είχα βάλει για ασφάλεια!) και την πάστα φλώρα να προσγειώνεται με φόρα στις λάσπες. Σοκ: τι θα κάνω τώρα; Το κοντινότερο ζαχαροπλαστείο είναι τουλάχιστον είκοσι λεπτά απόσταση- και άλλα τόσα να γυρίσω, σαράντα- κι αν δεν βρω; Θα πάρω σβάρνα όλα τα ζαχαροπλαστεία της περιφερείας; Και κυρίως, τι θα πω στον Γ.;
Δευτερόλεπτα πριν το ολικό μπρέικ ντάουν, ήρθε το μάννα εξ ουρανού με τη μορφή τηλεφωνικής κλήσης: η Κ., η ξαδέλφη μου που έμενε ακριβώς από πάνω. Πέντε λεπτά μετά, βρισκόταν στο κατώφλι μου, παρέα με ένα βαζάκι μαρμελάδα βερίκοκο και το τετράδιο που φύλαγε τις πιο αγαπημένες συνταγές της. «Μην φοβάσαι τίποτα, εγώ είμαι εδώ. Έχεις βούτυρο;» Άνοιξα το ψυγείο κι άρπαξα με ενθουσιασμό το Χωριό βούτυρο Αγελάδος – πιστό συνοδοιπόρο στις πιο ευφάνταστες μαγειρικές μου περιπέτειες. «Αφού έχεις βούτυρο, θα κάνουμε μια πάστα φλώρα που θα γλείφουν και τα δάχτυλά τους. Και με υπογραφή Μαμαλάκη παρακαλώ!» Τα υπόλοιπα τα θυμάμαι θολά. Θυμάμαι την Κ. να φτιάχνει με άνεση την πάστα φλώρα, με ένα πλατύ χαμόγελο και πρόσωπο να λάμπει. Παιχνίδια με τη ζάχαρη άχνη. Εμένα να στρώνω τις λωρίδες στην επιφάνεια της μαρμελάδας. Γέλια, πειράγματα. Και στο τέλος την κουζίνα μου να ξεχειλίζει μυρωδιές απ’ τα παλιά, που σου θυμίζουν πως ό,τι και να γίνει, όσες ανατροπές κι αν σου επιφυλάσσει η ζωή, θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι αγαπημένοι που θα είναι εκεί. Στα εύκολα και στα δύσκολα.
Η Μ. μαγειρεύει στον Μαραθώνα.

Το Κορίτσι κάτω απο την ελιά

1. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ - PSICHOGIOS PUBLICATIONS.
2. 6 Νοεμβρίου
   
   
   

   “ Κάθε ερωτική ιστορία δεν έχει τον δικό της τόπο;”
   
   Στα χνάρια της Χίσλοπ, η Φλέμινγκ ζωντανεύει άγνωστα κομμάτια της ελληνικής Ιστορίας στην Κρήτη του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου.
   
   Ζήστε την εμπειρία! >> http://bit.ly/to-koritsi-kato-apo-tin-elia