Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016

ΕΝ ΜΕΓΑΛῌ ΕΛΛΗΝΙΚῌ ΑΠΟΙΚΙᾼ, 200 π.Χ.

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Lectures Bureau.
ΕΝ ΜΕΓΑΛῌ ΕΛΛΗΝΙΚῌ ΑΠΟΙΚΙᾼ, 200 π.Χ. - Κ.Π. Καβάφης
Ὅτι τὰ πράγματα δὲν βαίνουν κατ’ εὐχὴν στὴν Ἀποικία
δὲν μέν’ ἡ ἐλάχιστη ἀμφιβολία,
καὶ μ’ ὅλο ποὺ ὁπωσοῦν τραβοῦμ’ ἐμπρός,
ἴσως, καθὼς νομίζουν οὐκ ὀλίγοι, νὰ ἔφθασε ὁ καιρὸς...

 
Ένα site επιστήμης και φιλοσοφίας με στόχο τη δόμηση ενός αξιακού συστήματος, το οποίο, σεβόμενο τη διαφορετικότητα της προσωπικότητας, θα λειτουργήσει ως…
lecturesbureau.gr

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Aποικία
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Aναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς.) Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,
κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν’ επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Aποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή, κι από την άλληνα την συναφή, κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική· είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει; σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.
Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.—

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.



Τα ποιήματα Κ. Π. Καβάφης

Εικόνα: Κολάζ της julia-geiser.ch

Diamond Stitch

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Edelweiss Crochet N Crafts.
 
Edelweiss Crochet N Crafts στην τοποθεσία Edelweiss Crochet N Crafts.
How to do Diamond Stitch...
Free to share...


Ένα Μεγάλο Ιερό

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
Eίναι μερικές αλήθειες που κάνουν την διαφορά.Είναι αλήθειες και μυστικά που αφορούν την Ελλάδα και τον κόσμο.
thesecretrealtruth.blogspot.com|Από The Secret Real Truth

Ένα Μεγάλο Ιερό ανακαλύφτηκε στην Ηφαιστία, τη μεγαλύτερη πόλη κράτος της Λήμνου που ιδρύθηκε από τους Πελασγούς. Η περιοχή κάηκε από τους Πέρσες, αλλά στη συνέχεια την αποίκησαν οι Αθηναίοι

hfaisteia12_0Ένα αρχαίο ιερό ανακαλύφτηκε πρόσφατα στην περιοχή της αρχαίας Ηφαιστίας στη Λήμνο. Ήταν χώρος όπου προσκυνούσαν οι πιστοί και άφηναν τα αφιερώματα τους. Το μεγάλο ιερό, σύμφωνα με τα ανασκαφικά ευρήματα, θεωρείται πως ήταν το κέντρο της αρχαίας πόλης και χρονολογείται σε δύο χρονικές φάσεις, στον 1ο – 3ο αιώνα π.Χ. και στον 7ο αιώνα π.Χ. Επικεφαλής της ανασκαφικής έρευνας, η οποία χρηματοδοτείται από τη Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, είναι ο αρχαιολόγος και Προϊστάμενος της 20ης Εφορίας Αρχαιοτήτων Λέσβου – Λήμνου, Π. Τριανταφυλλίδης.
Το αρχαίο θέατρο της Ηφαιστίας, είναι κτισμένο στο στενότερο σημείο της χερσονήσου της Παλαιόπολης και μπροστά του απλωνόταν η Ηφαιστία

Το αρχαίο θέατρο της Ηφαιστίας είναι κτισμένο στο στενότερο σημείο της χερσονήσου της Παλαιόπολης και μπροστά του απλωνόταν η Ηφαιστία

Η ανασκαφή ξεκίνησε πριν από τρεις μήνες σε μια απαλλοτριωμένη έκταση 20 στρεμμάτων και θα διαρκέσει μέχρι τέλη Μαρτίου. Η έρευνα θα συνεχιστεί και στην ευρύτερη περιοχή, καθώς πιθανότατα βρίσκονται πολλά ευρήματα που δεν έχουν έρθει ακόμα στο φως.
Ο χώρος θα είναι επισκέψιμος για το κοινό, όταν υπάρξει χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ και περιφραχτεί και κατασκευαστεί κτίριο που θα στεγάσει τα αρχαιολογικά ευρήματα.
Η πόλη της Ηφαιστίας κάηκε το 511π.Χ από τους Πέρσες και στη συνέχεια την αποίκησαν οι Αθηναίοι. Η τελικής παρακμή της επήλθε μετά την φυσική καταστροφή του λιμανιού και της επικράτησης του Χριστιανισμού
 
Η πόλη της Ηφαιστίας κάηκε το 511π.Χ από τους Πέρσες και στη συνέχεια την αποίκησαν οι Αθηναίοι. Η τελική παρακμή επήλθε μετά τη φυσική καταστροφή του λιμανιού και της επικράτησης του Χριστιανισμού

Η Ηφαιστία οφείλει το όνομά της στον θεό της φωτιάς που την προστάτευε, τον Ήφαιστο. Ανακαλύφτηκε το 1926 από τον Ιταλό αρχαιολόγο Αλεσσάντρο Ντέλλα Σέτα. Ήταν πόλη – κράτος της Λήμνου που ιδρύθηκε από τους Πελασγούς και άκμασε από τον 7ο αιώνα π.Χ. εώς τον 1ο. Βρισκόταν στη χερσόνησο της Παλαιόπολης και αποτελούσε ένα σημαντικό λιμάνι για εμπορικές συναλλαγές με την υπόλοιπη Ελλάδα. Η Ιταλική Αρχαιολογική Σχολή έκανε ανασκαφή σε μια έκταση 10 στρεμμάτων ανακαλύπτοντας σημαντικά ευρήματα. Το ανάκτορο, το ιερό της Ηφαιστίας, Θεάς της Λήμνου, λουτρά, νεκροπόλεις, κατοικίες και ένα θέατρο, οποίο διατηρείται σε καλή κατάσταση. Σήμερα μετά τη πρόσφατη σημαντική ανακάλυψη, προβλέπεται να έρθουν στην επιφάνεια σημαντικά στοιχεία για την αρχαία πόλη.
mixanitouxronou.gr

Γέμιζε τις σπηλιές με αγάλματα...

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια παλιότερη δημοσίευση.
Γέμιζε τις σπηλιές με αγάλματα...
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες σελίδες της ιστορίας της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας υπήρξε η επιχείρηση διάσωσης των αρχαιοτήτων στα χρόνια της Κατοχής από πιθανούς βομβαρδισμούς ή και λεηλασίες των ξένων στρατευμάτων.

Αγάλματα και αρχαία αντικείμενα θάβονταν στη γη, σε κρύπτες, σε θησαυροφυλάκια, σε σπηλιές. Τα μνημεία συσκευάζονταν σε σάκους με άμμο και σε κιβώτια. Στα υπόγεια του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου ανοίχτηκαν λάκκοι ενώ το ίδιο έγινε, όπως γράφει ένα παλιό τεύχος του περιοδικού «Μέντωρ», και στο Μουσείο της Ακρόπολης, μέσα στην Αίθουσα του Παρθενώνα.
Σύμφωνα με το σχέδιο που είχε εκπονηθεί, τα δευτερεύουσας σημασίας αρχαιολογικά ευρήματα παρέμεναν στους χώρους των μουσείων ενώ τα πολυτιμότερα μεταφέρονταν στα υπόγεια όπου ανοίγονταν μεγάλοι λάκκοι, τα γλυπτά έμπαιναν σε στρώσεις και σκεπάζονταν με στεγνή άμμο που μεταφερόταν από τα λατομεία του Ψυχικού.
Σε κάθε στρώση με αρχαία αντιστοιχούσε και μία στρώση με άμμο. Λάκκοι ανοίγονταν και στις αίθουσες των μουσείων. Ο διευθυντής του Μουσείου Ακροπόλεως, ο Γιάννης Μηλιάδης (στην ένθετη φωτογραφία δεξιά), είχε από την αρχή μαρκάρει τα σπουδαιότερα αρχαία με σταυρό. Αυτά μπήκαν σε κασόνια με ειδικά στηρίγματα που γέμισαν με ροκανίδια και μεταφέρθηκαν σε περιοχές γύρω από την Ακρόπολη, όπου ο κίνδυνος για βομβαρδισμούς ήταν μικρότερος. Στη σπηλιά του Φιλοπάππου, που είναι γνωστή ως φυλακή του Σωκράτη, στη σπηλιά της Εννεακρούνου, κάτω από την Πνύκα, αλλά και σε φρεατοειδή ανοίγματα στη βορινή πλευρά του Παρθενώνα. Τα στόμια κλείστηκαν με χοντρές πλάκες από μπετόν αρμέ...
Διαβάστε περισσότερα Ἔρρωσο: Γέμιζε τις σπηλιές με αγάλματα http://erroso.blogspot.com/2013/02/blog-post_16.html…

Τρίτη 22 Μαρτίου 2016

Αίρτον Σένα (1960 – 1994)


Θρυλική μορφή του μηχανοκίνητου αθλητισμού από την Βραζιλία. Γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου του 1960...
sansimera.gr
Θρυλική μορφή του μηχανοκίνητου αθλητισμού από τη Βραζιλία. Αναδείχθηκε τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής στη Φόρμουλα 1 και ξεχώριζε για το μαχητικό του πνεύμα και τη ριψοκίνδυνη οδήγησή του.
Ο Αίρτον Σένα ντα Σίλβα (Ayrton Senna da Silva), όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου του 1960 στο Σάο Πάολο, από πλούσια οικογένεια. Ο πατέρας του, Μίλτον Σίλβα, ήταν βιομήχανος και μεγαλοκτηματίας, και σε ηλικία 4 ετών τον μύησε στα μηχανοκίνητα σπορ, αγοράζοντάς του ένα καρτ. Σε ηλικία 8 ετών ήταν ένας ολοκληρωμένος οδηγός αγώνων σε μονοθέσια τύπου καρτ. Τα επόμενα χρόνια πήρε μέρος σε πολλούς αγώνες στη Βραζιλία και τη Νότια Αμερική και το 1977  αναδείχθηκε πρωταθλητής καρτ Νοτίου Αμερικής, σε ηλικία 17 ετών. Το 1978 και το 1980 πήρε μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα καρτ, καταλαμβάνοντας τη 2η θέση.
Το 1982 κάνει το μεγάλο άλμα στην καριέρα του. Αποφασίζει να αφήσει τα καρτ και να ασχοληθεί με τα μονοθέσια τύπου φόρμουλα. Μετακομίζει στην Αγγλία και συμμετέχει σε αγώνες Φόρμουλα 2000 και 3000, εντυπωσιάζοντας με την οδήγησή του τις ομάδες της Φόρμουλα 1. Το 1984 υπογράφει με την ομάδα της Τόλμαν (Toleman) και καταφέρνει να πάρει τον πρώτο του βαθμό στις 7 Απριλίου στο Γκραν Πρι της Νοτίου Αφρικής. Όμως, η μεγάλη επιτυχία θα έλθει στο Γκραν Πρι του Μονακό (3 Ιουνίου 1984), όπου κυριολεκτικά πετάει στο βρεγμένο οδόστρωμα και από τη 13η θέση της εκκίνησης τερματίζει στη 2η θέση, αφήνοντας άφωνο τον κόσμο της Φόρμουλα 1.
Τον επόμενο χρόνο παίρνει μετεγγραφή για τη Λότους (Lotus), στην οποία θα παραμείνει έως το 1987, συνεχίζοντας την ανοδική του πορεία. Στις 21 Απριλίου του 1985 κερδίζει το πρώτο του γκραν πρι στην πίστα του Εστορίλ στην Πορτογαλία. Συνολικά, πέτυχε 6 νίκες με την ομάδα του Κόλιν Τσάπμαν, προτού μετακομίσει στη ΜακΛάρεν το 1988.
Τα πέντε χρόνια παραμονής του στη MacLaren (1988-1993) ήταν τα πιο αποδοτικά της καριέρας του. Με την ομάδα του Ρον Ντένις κατέκτησε τρία πρωταθλήματα (1988, 1990, 1991), ενώ εποχή άφησαν οι μονομαχίες του με τον Αλέν Προστ και τον Νάιτζελ Μάνσελ.
Το 1994 άφησε τη ΜακΛάρεν για τη Γουίλιαμς (Williams /Renaud), με σκοπό να ξαναπάρει τα πρωτεία στη Φόρμουλα 1. Την Πρωτομαγιά του 1994, κατά τη διάρκεια του Γκραν Πρι του Αγίου Μαρίνου στην πίστα της Ίμολα, το μονοθέσιό του, που παρουσίαζε προβλήματα όλο τον χρόνο, βγήκε εκτός πίστας στη στροφή Ταμπουρέλο και προσέκρουσε σε μία τσιμεντένια μπαριέρα. Ο Σένα τραυματίστηκε σοβαρά και εξέπνευσε λίγες ώρες αργότερα σε νοσοκομείο της Μπολόνια, όπου είχε μεταφερθεί.

Επιδόσεις στη Φόρμουλα 1

  • Παγκόσμια Πρωταθλήματα: 1988, 1990,1991
  • Συμμετοχές: 161
  • Νίκες: 41
  • Πρωτιές στην εκκίνηση (Pole Position): 65

Σχετικά

  • Το δυστύχημα προκλήθηκε από το σπάσιμο της κολώνας του τιμονιού, σύμφωνα με την αυτοψία. Για τον θάνατο του Σένα κατηγορήθηκαν έξι μηχανικοί της Γουίλιαμς, αλλά αθωώθηκαν από δικαστήριο της Μπολόνια το 1997.
  • Το 2010, ο Σένα ανακηρύχθηκε από τους συναδέλφους του ως κορυφαίος οδηγός όλων των εποχών στη Φόρμουλα 1.
  • Ο Σένα, με μεγάλη προσωπική και οικογενειακή περιουσία, δώρισε μεγάλα ποσά για τους αναξιοπαθούντες συμπατριώτες του, φροντίζοντας να κρατά το φιλανθρωπικό του έργο μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
  • Σε ηλικία 21 ετών νυμφεύτηκε (για πρώτη και τελευταία χρονιά) την παιδική του φίλη Λίλιαν ντε Βασκονσέλος Σόουζα. Ο γάμος τους άντεξε μόνο λίγους μήνες, επειδή, σύμφωνα με την “απατημένη” σύζυγο «ήμουν το δεύτερο πάθος του. Το πρώτο πάθος του ήταν οι αγώνες».
  • Ο Μπρούνο Σένα, που συμμετέχει σε αγώνες της Φόρμουλα 1, είναι ανηψιός του Αίρτον Σένα.

Αίρτον Σένα (1960 – 1994)


Θρυλική μορφή του μηχανοκίνητου αθλητισμού από την Βραζιλία. Γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου του 1960...
sansimera.gr
Θρυλική μορφή του μηχανοκίνητου αθλητισμού από τη Βραζιλία. Αναδείχθηκε τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής στη Φόρμουλα 1 και ξεχώριζε για το μαχητικό του πνεύμα και τη ριψοκίνδυνη οδήγησή του.
Ο Αίρτον Σένα ντα Σίλβα (Ayrton Senna da Silva), όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου του 1960 στο Σάο Πάολο, από πλούσια οικογένεια. Ο πατέρας του, Μίλτον Σίλβα, ήταν βιομήχανος και μεγαλοκτηματίας, και σε ηλικία 4 ετών τον μύησε στα μηχανοκίνητα σπορ, αγοράζοντάς του ένα καρτ. Σε ηλικία 8 ετών ήταν ένας ολοκληρωμένος οδηγός αγώνων σε μονοθέσια τύπου καρτ. Τα επόμενα χρόνια πήρε μέρος σε πολλούς αγώνες στη Βραζιλία και τη Νότια Αμερική και το 1977  αναδείχθηκε πρωταθλητής καρτ Νοτίου Αμερικής, σε ηλικία 17 ετών. Το 1978 και το 1980 πήρε μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα καρτ, καταλαμβάνοντας τη 2η θέση.
Το 1982 κάνει το μεγάλο άλμα στην καριέρα του. Αποφασίζει να αφήσει τα καρτ και να ασχοληθεί με τα μονοθέσια τύπου φόρμουλα. Μετακομίζει στην Αγγλία και συμμετέχει σε αγώνες Φόρμουλα 2000 και 3000, εντυπωσιάζοντας με την οδήγησή του τις ομάδες της Φόρμουλα 1. Το 1984 υπογράφει με την ομάδα της Τόλμαν (Toleman) και καταφέρνει να πάρει τον πρώτο του βαθμό στις 7 Απριλίου στο Γκραν Πρι της Νοτίου Αφρικής. Όμως, η μεγάλη επιτυχία θα έλθει στο Γκραν Πρι του Μονακό (3 Ιουνίου 1984), όπου κυριολεκτικά πετάει στο βρεγμένο οδόστρωμα και από τη 13η θέση της εκκίνησης τερματίζει στη 2η θέση, αφήνοντας άφωνο τον κόσμο της Φόρμουλα 1.
Τον επόμενο χρόνο παίρνει μετεγγραφή για τη Λότους (Lotus), στην οποία θα παραμείνει έως το 1987, συνεχίζοντας την ανοδική του πορεία. Στις 21 Απριλίου του 1985 κερδίζει το πρώτο του γκραν πρι στην πίστα του Εστορίλ στην Πορτογαλία. Συνολικά, πέτυχε 6 νίκες με την ομάδα του Κόλιν Τσάπμαν, προτού μετακομίσει στη ΜακΛάρεν το 1988.
Τα πέντε χρόνια παραμονής του στη MacLaren (1988-1993) ήταν τα πιο αποδοτικά της καριέρας του. Με την ομάδα του Ρον Ντένις κατέκτησε τρία πρωταθλήματα (1988, 1990, 1991), ενώ εποχή άφησαν οι μονομαχίες του με τον Αλέν Προστ και τον Νάιτζελ Μάνσελ.
Το 1994 άφησε τη ΜακΛάρεν για τη Γουίλιαμς (Williams /Renaud), με σκοπό να ξαναπάρει τα πρωτεία στη Φόρμουλα 1. Την Πρωτομαγιά του 1994, κατά τη διάρκεια του Γκραν Πρι του Αγίου Μαρίνου στην πίστα της Ίμολα, το μονοθέσιό του, που παρουσίαζε προβλήματα όλο τον χρόνο, βγήκε εκτός πίστας στη στροφή Ταμπουρέλο και προσέκρουσε σε μία τσιμεντένια μπαριέρα. Ο Σένα τραυματίστηκε σοβαρά και εξέπνευσε λίγες ώρες αργότερα σε νοσοκομείο της Μπολόνια, όπου είχε μεταφερθεί.

Επιδόσεις στη Φόρμουλα 1

  • Παγκόσμια Πρωταθλήματα: 1988, 1990,1991
  • Συμμετοχές: 161
  • Νίκες: 41
  • Πρωτιές στην εκκίνηση (Pole Position): 65

Σχετικά

  • Το δυστύχημα προκλήθηκε από το σπάσιμο της κολώνας του τιμονιού, σύμφωνα με την αυτοψία. Για τον θάνατο του Σένα κατηγορήθηκαν έξι μηχανικοί της Γουίλιαμς, αλλά αθωώθηκαν από δικαστήριο της Μπολόνια το 1997.
  • Το 2010, ο Σένα ανακηρύχθηκε από τους συναδέλφους του ως κορυφαίος οδηγός όλων των εποχών στη Φόρμουλα 1.
  • Ο Σένα, με μεγάλη προσωπική και οικογενειακή περιουσία, δώρισε μεγάλα ποσά για τους αναξιοπαθούντες συμπατριώτες του, φροντίζοντας να κρατά το φιλανθρωπικό του έργο μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
  • Σε ηλικία 21 ετών νυμφεύτηκε (για πρώτη και τελευταία χρονιά) την παιδική του φίλη Λίλιαν ντε Βασκονσέλος Σόουζα. Ο γάμος τους άντεξε μόνο λίγους μήνες, επειδή, σύμφωνα με την “απατημένη” σύζυγο «ήμουν το δεύτερο πάθος του. Το πρώτο πάθος του ήταν οι αγώνες».
  • Ο Μπρούνο Σένα, που συμμετέχει σε αγώνες της Φόρμουλα 1, είναι ανηψιός του Αίρτον Σένα.

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Μανώλης Χιώτης (1920 – 1970)

 
Λαϊκός συνθέτης και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού, που εισήγαγε την τέταρτη -διπλή- χορδή στο μπουζούκι. Πέθανε στις 21 Μαρτίου του 1970, ανήμερα των 50ων γενεθλίων του.
sansimera.gr
 
Λαϊκός συνθέτης και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού, που εισήγαγε την τέταρτη -διπλή- χορδή στο μπουζούκι.
Γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου του 1920 στη Θεσσαλονίκη, όπου είχε μετακομίσει η οικογένειά του από το Ναύπλιο. Κατά τη διάρκεια των μαθητικών του χρόνων πήρε μαθήματα κιθάρας, μπουζουκιού και ούτι από τον διάσημο μουσικοδιδάσκαλο της εποχής Γεώργιο Λώλο. Το 1935 επέστρεψε με την οικογένειά του στο Ναύπλιο και σε ηλικία μόλις 15 ετών έκανε τις πρώτες εμφανίσεις του σε μαγαζιά της περιοχής.
Η αλήθεια είναι ότι ο Μανώλης Χιώτης δεν έζησε δύσκολα παιδικά χρόνια. Η οικογένειά του ήταν ευκατάστατη (η μητέρα του μάλιστα διατηρούσε ένα από τα πλέον αριστοκρατικά μπαρ της εποχής) και αυτό το αρχοντικό στυλ στο πάλκο διατήρησε και ο ίδιος στη μετέπειτα πορεία του.
Το 1936 κατέβηκε στην Αθήνα. Εμφανίστηκε για λίγες ημέρες στα «Παγώνια» (στη Σωκράτους και Αγίου Κωνσταντίνου γωνία) και αμέσως μετά στο «Δάσος», πλάι στον μεγάλο Στράτο Παγιουμτζή. Ήταν ακόμα 16 χρονών, ωστόσο ο Παγιουμτζής, διακρίνοντας το ταλέντο του, τον παρουσίασε στην Columbia, με την οποία υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο, ως «διευθύνον πρίμο όργανο», το χειμώνα του 1936.
Την επόμενη χρονιά φωνογράφησε και το πρώτο του τραγούδι «Γιατί δεν λες το ναι» (Το χρήμα δεν το λογαριάζω), με εκτελεστή τον Στράτο Παγιουμτζή. Λίγο αργότερα γνωρίζεται με τον Μπαγιαντέρα και παίζει μαζί του στις κλασικές εκτελέσεις των προπολεμικών επιτυχιών του, «Νυχτερίδα», «Μ' έχεις μαγεμένο», «Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη» κ.ά.
Αμέσως μετά την απελευθέρωση, ο Μανώλης Χιώτης χρησιμοποιεί για πρώτη φορά τον ενισχυτή στις εμφανίσεις του και η καριέρα του εκτινάσσεται απότομα, όταν ηχογραφεί σε δεύτερη εκτέλεση το ήδη επιτυχημένο τραγούδι του «Ο πασατέμπος» (1946). Σε αυτό το τραγούδι κάνει -σύμφωνα με την κυρίαρχη άποψη- την πρώτη του εμφάνιση το τετράχορδο μπουζούκι, μία καινοτομία που εκτιμάται ότι πρώτος ο Χιώτης χρησιμοποίησε, αν και φαίνεται ότι τελικά το τετράχορδο μπουζούκι υπήρχε και νωρίτερα. Στο πάλκο, χρησιμοποιεί δύο μπουζούκια, ένα κλασικό, με μεταλλικές χορδές, κι ένα με χορδές από έντερα, ώστε η χροιά του να μοιάζει με το ούτι.
Με τη Μαίρη Λίντα.
Κατά τη δεκαετία του '40 γράφει τη μια επιτυχία μετά την άλλη: «Πάλι στις τρεις ήρθες εχθές να κοιμηθείς» (Ντουο Χάρμα), «Θα σου πω το μυστικό μου» (Μ. Νίνου), «Το φτωχομπούζουκο» (Στ. Τζουανάκος) κ.ά. Το 1950, έπειτα από δυο χρόνια χωρίς σουξέ, γράφει σε στίχους του Ν. Ρούτσου (που του έδινε στίχους που απέρριπτε ο Τσιτσάνης) «Τα πεταλάκια» και την ίδια χρονιά το «Σ' αυτό το φτωχοκάλυβο» με τη Στέλλα Χασκίλ. Το 1954 παντρεύεται την πρώτη του γυναίκα, την τραγουδίστρια Ζωή Νάχη και αποκτά μαζί της δύο παιδιά. Λίγο αργότερα γνωρίζει τη Μαίρη Λίντα και κάνουν μαζί το ανεπανάληπτο ντουέτο που κυριάρχησε στο ελληνικό τραγούδι μέχρι το '66, οπότε και χώρισαν (είχαν παντρευτεί το 1959). Ανεπανάληπτες επιτυχίες, κλασικές φιγούρες στον κινηματογράφο και λάτιν ρυθμοί, που κορυφώνονταν σε οργιαστικά σόλα. Παράλληλα, δίνει και εκπληκτικά, κλασικού ύφους, σουξέ στον Στέλιο Καζαντζίδη, κυρίως σε στίχους του Χρήστου Κολοκοτρώνη.
Το 1959 ενορχηστρώνει τον «Επιτάφιο» του Μίκη Θεοδωράκη, που έχει κάνει ήδη μια αποτυχημένη έκδοση, και τον απογειώνει. Ακολουθούν οι «Λιποτάκτες», η «Πολιτεία» και το «Αρχιπέλαγος». Με τις ενορχηστρώσεις του Χιώτη και τις φωνές της Μαίρης Λίντα, του Γρηγόρη Μπιθικώτση, του Στέλιου Καζαντζίδη και της Μαρινέλλας, τα έργα του Θεοδωράκη, αλλά και του Χατζιδάκι -του οποίου υπήρξε για καιρό σολίστας- αποκτούν λαϊκή απήχηση. Είναι ουσιαστικά αυτός που ανοίγει το δρόμο και στους άλλους λαϊκούς μουσικούς να συνεργαστούν με τους λόγιους συνθέτες, με αποτέλεσμα την έκρηξη του λεγόμενου «Έντεχνου».
Τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής του ήταν και τα πιο δραματικά. Χωρίζει με τη Λίντα (πράγμα που του στοίχισε πολύ), κάνει αποτυχημένες συνεργασίες και ο καρκίνος αρχίζει να τον κατατρώγει. Στις 21 Μαρτίου του 1970, ανήμερα των 50ων γενεθλίων του, ο Μανώλης Χιώτης αφήνει την τελευταία του πνοή. Στην κηδεία του, στο Α' νεκροταφείο Αθηνών, ο Γιάννης Καραμπεσίνης παίζει με το μπουζούκι του Χιώτη τα «Ηλιοβασιλέματα» και το δακρυσμένο πλήθος τραγουδά. Μαζί και οι τρεις συντρόφισσες της ζωής του: Ζωή Νάχη, Μαίρη Λίντα και Μπέμπα Κυριακίδου.
Ο Μανώλης Χιώτης υπήρξε μία προσωπικότητα που άλλαξε την ιστορία και την εξέλιξη της μουσικής στην Ελλάδα. Η καινοτομία των τεσσάρων χορδών στο μπουζούκι, που είτε αυτός εφάρμοσε πρώτος είτε την επέβαλλε, μπορεί μεν να προκάλεσε το μένος των παραδοσιακών τριχορδάδων, αλλά έκανε αποδεκτό το μπουζούκι σε όλη την Ελλάδα, μιας και μέχρι τότε ήτανε απαγορευμένο και χαρακτηρισμένο ως «υπερβολικά λαϊκό», αλλά και γνωστό στον υπόλοιπο κόσμο.

Δισκογραφία

  • Ναι μάτια μου (1955)
  • Θέλω να πω τον πόνο μου (1955)
  • Έφυγες και που μ' αφήνεις (1956)
  • Ώρα καλή καράβι μου (1957)
  • Συγχώρα με μητέρα (1957)
  • Εσύ δεν είσαι άνθρωπος (1957)
  • Διάβασα πως παντρεύεσαι (1957)
  • Σκότωσέ με (1957)
  • Απότομα (1959)
  • Απόψε φίλα με (1959)
  • Πάρε το δάκρυ μου (1959)
  • Εσύ είσαι η αιτία που υποφέρω (1959)
  • Τα πεταλάκια (η σούστα) (1961)
  • Οριεντάλ σόλο (1962)
  • Συλβάνα (1962)
  • Hiotis Sorrow (1962)
  • Θεσσαλονίκη μου (1962)
  • Μελαχροινή τσιγγάνα μου (1963)
  • Σήκω κοπέλα μου (1964)
  • Σου γράφω μάνα από την Αμερική (1965)
  • Σαν πρώτα δεν μ' αγαπάς (1965)
  • Honeymoon (1965)
  • Ανοίχτε απόψε ουράνια (1965)
  • Η μεγάλη μου αγάπη (1965) 
 

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

 
Η Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Η αρχική έμπνευσή της ανήκει στον έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, ο οποίος το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρε...
sansimera.gr
Η Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Η αρχική έμπνευσή της ανήκει στον έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, ο οποίος το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, και να οριστεί συγκεκριμένη μέρα γι' αυτό.
Η εισήγησή του έφτασε με επιστολή στα χέρια του ποιητή και μελετητή της ποίησης Κώστα Στεργιόπουλου, προέδρου τότε της Εταιρείας Συγγραφέων. Η ποιήτρια Λύντια Στεφάνου πρότεινε ως ημέρα εορτασμού την 21η Μαρτίου, την ημέρα της εαρινής ισημερίας, που συνδυάζει το φως από τη μία και το σκοτάδι από την άλλη, όπως η ποίηση, που συνδυάζει το φωτεινό της πρόσωπο της αισιοδοξίας με το σκοτεινό πρόσωπο του πένθους. Η πρώτη Ημέρα Ποίησης γιορτάστηκε το 1998 στο παλιό ταχυδρομείο της πλατείας Κοτζιά. Ετοιμάστηκε με ελάχιστα έξοδα και πολλή εθελοντική δουλειά, και είχε μεγάλη επιτυχία.
Την επόμενη χρονιά ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO, εισηγήθηκε στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του οργανισμού η 21η Μαρτίου να ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, όπως η 21η Ιουνίου είναι Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής. Οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Τυνήσιοι και άλλοι πρέσβεις από χώρες της Μεσογείου υποστήριξαν την εισήγηση και η ελληνική πρόταση υπερψηφίστηκε.
Τον Οκτώβριο του 1999, στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Το σκεπτικό της απόφασης ανέφερε: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη, αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Οι πολύ δημοφιλείς ποιητικές αναγνώσεις μπορεί να συμβάλουν σε μια επιστροφή στην προφορικότητα και στην κοινωνικοποίηση του ζωντανού θεάματος και οι εορτασμοί μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τις άλλες τέχνες και τη φιλοσοφία, ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά "Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση"».
 

Έτος Αριστοτέλη το 2016

 
Το 2016 ανακηρύχθηκε Έτος Αριστοτέλη από την Unesco, με αφορμή τη συμπλήρωση 2.400 χρόνων από τη γέν...
itimes.gr

Έτος Αριστοτέλη το 2016

Το 2016 ανακηρύχθηκε Έτος Αριστοτέλη από την Unesco, με αφορμή τη συμπλήρωση 2.400 χρόνων από τη γέννηση του κορυφαίου Έλληνα φιλοσόφου κι έπειτα από σχετική πρόταση που υπέβαλε η Ελληνική Εθνική Επιτροπή. Η πρόταση εγκρίθηκε από την 38η Γενική Διάσκεψη του διεθνούς Οργανισμού, που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Νοέμβριο στο Παρίσι.
Σειρά σημαντικών εκδηλώσεων, που θα πραγματοποιηθούν υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας για το Έτος Αριστοτέλη, παρουσίασαν ο υφυπουργός Παιδείας Θεοδόσης Πελεγρίνης και η πρόεδρος της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής για την Unesco, Μαρία Αικατερίνη Παπαχριστοπούλου Τζιτζικώστα.
«Πάντοτε μιλάμε στον τόπο μας για την ανάγκη της εξωστρέφειας της παιδείας μας. Η απόφαση της Unesco είναι μια ευκαιρία για εμάς. Κι εδώ και στο εξωτερικό, όπως στη Χαϊδελβέργη και στο Παρίσι, οι εκδηλώσεις κινούνται σε αυτήν την κατεύθυνση. Η κορυφαία εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στη γαλλική πρωτεύουσα στις 18 Νοεμβρίου, που είναι και η παγκόσμια ημέρα φιλοσοφίας» τόνισε σε δηλώσεις του ο Κ. Πελεγρίνης.

Εκδηλώσεις
19 – 20 Μαρτίου: «Αριστοτέλης: Λόγος περί παθών – από την ρητορική του μίσους στην ρητορική της αποδοχής» (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών – Βρετανικό Συμβούλιο).
23 – 28 Μαΐου: Παγκόσμιο Συνέδριο «Αριστοτέλης, 2.400 χρόνια» (Θεσσαλονίκη – Κέντρο Αριστοτελικών σπουδών).
2 Ιουλίου: Έκθεση από τη Σχολή Καλών Τεχνών (Στάγειρα Χαλκιδικής).
9 Ιουλίου: «Αριστοτέλης, ο δημιουργός της Βιολογίας- μία άλλη πτυχή του έργου του» (Μυτιλήνη – Γραφείο Unesco, Πανεπιστήμιο Αιγαίου).
10 – 17 Ιουλίου: Παγκόσμιο συνέδριο «Η φιλοσοφία του Αριστοτέλη» (Φιλοσοφική Σχολή Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών). Το συνέδριο οργανώνεται από τη Διεθνή Εταιρεία Ελληνικής Φιλοσοφίας, την Ελληνική Φιλοσοφική Εταιρεία και τη Φιλοσοφική Εταιρεία της Κύπρου.
11 – 14 Ιουλίου: Η συμβολή του Αριστοτέλη στην ζωομουσικολογία (Αθήνα – Τμήμα Μουσικών σπουδών ΕΚΠΑ).
14 – 17 Σεπτεμβρίου: Αριστοτέλειος λόγος (Αθήνα, New York Times).
13 Οκτωβρίου: Ο Αριστοτέλης στα ελληνικά (ΙΕΠ – Αθήνα).
18 Νοεμβρίου: Ο Αριστοτέλης στα Ευρωπαϊκά Σχολεία: παρόν, μέλλον. Θεατρική παράσταση για τον Αριστοτέλη (Unesco, Παρίσι).
16 Δεκεμβρίου: Μαθητικό Φεστιβάλ για τον Αριστοτέλη (Αθήνα, Σχολεία Unesco).
14 – 17 Ιανουαρίου: Συνέδριο «Ο Αριστοτέλης σήμερα» (Κέντρο Ερεύνης Ελληνικής Φιλοσοφίας της Ακαδημίας Αθηνών και το Φινλανδικό Ινστιτούτο Αθήνας).
 

Δημοφιλείς αναρτήσεις