«Ο σκύλος που τόλμησε να ονειρευτεί» -Sun-mi Hwang

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Εκδόσεις Διόπτρα - Dioptra Publications.

 

Εκδόσεις Διόπτρα - Dioptra Publications

27 Οκτωβρίου 2016 ·

Αναγνωστική πρόταση: «Ο σκύλος που τόλμησε να ονειρευτεί» της Νοτιοκορεάτισσας Sun-mi Hwang.
https://www.dioptra.gr/…/O-skulos-pou-tolmise-na-oneireutei/
Μετά την «Κότα που ονειρευόταν να πετάξει», μια νέα ιστορία για τη φιλία, την ανθρώπινη δύναμη και την ευτυχία που μας υπενθυμίζει ότι η ζωή είναι η πιο συναρπαστική περιπέτεια που θα ζήσουμε ποτέ.

Ο σκύλος που τόλμησε να ονειρευτεί

Μετά το παγκόσμιο best seller Η κότα που ονειρευόταν να πετάξει, μια νέα ιστορία για τη φιλία, την ανθρώπινη δύναμη και την ευτυχία που μας υπενθυμίζει ότι η ζωή είναι η πιο συναρπαστική περιπέτεια που θα ζήσουμε ποτέ.

Κοινή χρήση16

Προστασία DRM:

Ναι

ebook Format:

ePub

Συμβατότητα:

iOS, Android, Windows

Προσθήκη στη wishlist

Αγόρασέ το με:

8.49 €

Αγορά ebook

ISBN:

978-960-605-138-8

Αξιολόγηση χρηστών:

από 2 χρήστες

Συγγραφέας:

Sun-mi Hwang

Μεταφραστής:

Αναστασία Καλλιοντζή

Επιμελητής:

Βίκυ Κατσαρού

Έκδοση:

1^η

Ημερομηνία έκδοσης:

26/10/2016

Αριθμός σελίδων:

200

Format:

Paperback

Μέγεθος:

140 x 205

Χώρα προέλευσης:

Νότια Κορέα

Βρείτε το βιβλίο στο Apple Store

Προσθήκη στη wishlist

-10%

13.30 €

11.97 €

Αγορά Βιβλίου

Αυτή είναι η ιστορία μιας σκυλίτσας που την έλεγαν Μαλλιαρούλα. Γεννημένη παρακατιανή, λόγω της ιδιαίτερης εμφάνισής της περνάει τον περισσότερο καιρό της στην ηλιόλουστη αυλή του σπιτιού του αφεντικού της. Η Μαλλιαρούλα έχει όνειρα και προσδοκίες, ακριβώς όπως όλοι εμείς. Μα κάθε χειμώνα, μαύρα σύννεφα κατεβαίνουν και η Μαλλιαρούλα βρίσκεται αντιμέτωπη με δοκιμασίες που θα πρέπει να ξεπεράσει. Μέσα απ’ τα σύννεφα, κι ακόμα περισσότερο πέρα από τις πύλες της αυλής του αφεντικού της, βρίσκεται η πιθανότητα της φιλίας, της μητρότητας και της ευτυχίας – όλα αυτά είναι εκεί έξω και την περιμένουν, φτάνει η Μαλλιαρούλα να μπορέσει να τα κρατήσει, να τα φέρει στο σπίτι και να μας δείξει ότι η ίδια η ζωή είναι η πιο συναρπαστική περιπέτεια που θα ζήσουμε ποτέ.
«Με απορρόφησε απόλυτα αυτή η ιστορία, που έσφυζε από αλήθεια... χωρίς αμφιβολία πρόκειται για ένα βιβλίο διαχρονικό».
Guardian
«Μαγευτικό... θα κάνει τους μεγάλους να κλάψουν, άντρες και γυναίκες, παρά τα χρόνια τους...»
Independent



Σχετικά με τον Συγγραφέα Sun-mi Hwang

 

H Hwang Sun-mi γεννήθηκε το 1963 στη Νότια Κορέα. Διδάσκει Λογοτεχνία στο Ινστιτούτο Καλών Τεχνών της Σεούλ και η συγγραφική της καριέρα ξεκίνησε το 1995 με την απροσδόκητη επιτυχία μιας νουβέλας στην οποία πρωταγωνιστούσε μια κότα. Έκτοτε έχει εκδώσει τριάντα βιβλία σε διάφορα είδη, ενώ Η κότα που ονειρευόταν να πετάξει είναι το διαχρονικότερο best seller στην πατρίδα της που μεταφέρθηκε με μεγάλη επιτυχία στον κινηματογράφο. Τα έργα της Hwang πραγματεύονται τη σύνδεση μεταξύ των παραδόσεων και του σύγχρονου τρόπου ζωής, την οικολογία και την αναζήτηση της απόλυτης ελευθερίας. Έχει βραβευτεί επανειλημμένα κερδίζοντας όλα τα σημαντικά κορεατικά λογοτεχνικά βραβεία τόσο για τα παιδικά της βιβλία όσο και για τα μυθιστορήματα ενηλίκων.

Δείτε περισσότερα

• Βιβλία του Συγγραφέα
• Σχετικά Δημοσιεύματα
• Σχόλια Χρηστών
• Οι χρήστες αγόρασαν επίσης

Σόλων, ο πρώτος μεταρρυθμιστής της ευρωπαϊκής ιστορίας

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Σόλων, ο πρώτος μεταρρυθμιστής της ευρωπαϊκής ιστορίας | Enallaxnews.gr

Γύρω στα 600 π.Χ. η πλειοψηφία του πληθυσμού της Αθήνας βρισκόταν σε άθλια κατάσταση. Όπως μας πληροφορεί ο Πλούταρχος στον βίο του Σόλωνα «την…

enallaxnews.gr

 

 

 

 

 

 

 

Σόλων, ο πρώτος μεταρρυθμιστής της ευρωπαϊκής ιστορίας

By Enallaxnews.gr on 11/04/2016 22:32 Πολιτισμος

Γύρω στα 600 π.Χ. η πλειοψηφία του πληθυσμού της Αθήνας βρισκόταν σε άθλια κατάσταση. Όπως μας πληροφορεί ο Πλούταρχος στον βίο του Σόλωνα «την περίοδο αυτή η ανισότητα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς είχε φτάσει στο κορύφωμα της. […] Όλος ο λαός ήταν χρεωμένος στους πλούσιους. Είτε δηλαδή καλλιεργούσαν τη γη και πλήρωναν σε εκείνους το ένα έκτο από τα εισοδήματα τους και ονομάζονταν γι΄αυτό εκτήμοροι και θήτες, είτε έπαιρναν δάνεια με εγγύηση το σώμα τους και γίνονταν έτσι υποχείριοι στους δανειστές τους, που μπορούσαν να τους κάνουν δούλους στον ίδιο τους τον τόπο ή να τους πουλήσουν στα ξένα.
Πολλοί μάλιστα αναγκάζονταν να πουλούν και τα ίδια τους τα παιδιά -γιατί δεν το εμπόδιζε ο νόμος- ή να φεύγουν από την πόλη αναγκασμένοι από την σκληρότητα των δανειστών» (Πλουτ. Σόλων). Ο υπερπόντιος αποικισμός του 8ου και του 7ου αιώνα π.Χ. άνοιξε νέους εμπορικούς δρόμους και συσσώρευσε σταδιακά πλούτο στα χέρια όμως των λίγων προνομιούχων ευγενών οι οποίοι τον επένδυσαν στον τοκογλυφικό δανεισμό, ειδικά μετά τον 7ο αιώνα π.Χ. οπότε και η οικονομία άρχισε σταδιακά να γίνεται νομισματική. Μικροβιοτέχνες και έμποροι έχοντας ανάγκη κεφαλαίων λάμβαναν δάνεια με υποθήκη το σώμα τους και τις οικογένειες τους. Αδυναμία αποπληρωμής σήμαινε ότι ο δανειζόμενος και η οικογένεια του οδηγούνταν στην δουλεία. Και αναλογιζόμενος κανείς τους κινδύνους του εμπορίου τότε, από πειρατές μέχρι και κακοκαιρία, μπορεί να συλλάβει έστω και επιδερμικά το μέγεθος του προβλήματος που σταδιακά γιγαντωνόταν στην αθηναϊκή κοινωνία. Από την άλλη μεριά οι μικροκαλλιεργητές στραγγαλίζονταν από το δίκαιο του κράτους των ευγενών που απαιτούσε από αυτούς να δίνουν το ένα έκτο της παραγωγής τους στους ευγενείς-μεγαλογαιοκτήμονες. Ειδικά για φτωχά εδάφη και μικρούς καλλιεργητές αυτός ήταν ένας βαρύς φόρος. Και στην περίπτωση αυτή αδυναμία καταβολής του ενός έκτου σήμαινε αυτόματα εξανδραποδισμό. Ουσιαστικά οι ευγενείς νέμονταν αυθαίρετα τα οφέλη της κοινωνικής παραγωγής και μονοπωλούσαν την πολιτική εξουσία έχοντας παγιώσει από τη μια μεριά την φεουδαλικής μορφής εξάρτηση των εκτημόρων, ενώ από την άλλη μέσω της τοκογλυφικής δανειοδότησης ήλεγχαν ουσιαστικά ολόκληρους παραγωγικούς κλάδους, από τους κάθε λογής βιοτέχνες μέχρι τους εμπόρους. Έτσι ξεκίνησε μια παρατεταμένη περίοδος κοινωνικής αστάθειας, «στάσις», με τον δήμο να ξεσηκώνεται ενάντια στους ευγενείς.
Το 594 π.Χ. οι αντίπαλες παρατάξεις κατέληξαν σε έναν ιστορικό συμβιβασμό εκλέγοντας ως άρχοντα τον Σόλωνα, έναν μετριοπαθή πολιτικό της μεσαίας τάξης. Όπως μας πληροφορεί ο Πλούταρχος ασχολούταν με το εμπόριο, ήταν πολυταξιδεμένος, ασχολούταν με την ποίηση και είχε αναδειχτεί σε ηγετική φυσιογνωμία στον πόλεμο των Αθηναίων ενάντια στους Μεγαρείς για την κατοχή της Σαλαμίνας. Συνεπώς απολάμβανε σημαντικής αναγνώρισης και σεβασμού στην αθηναϊκή κοινωνία. «Στην πραγματικότητα, άλλωστε, ο Σόλων δεν θαύμαζε τον πλούτο ούτε ήθελε το περιττό, πίστευε όμως ότι το αναγκαίο πρέπει κανείς να το επιδιώκει. […] Του άρεσε να ξοδεύει χρήματα και αγαπούσε τις χαρές της ζωής, για τις οποίες μιλάει στα ποιήματα του» (Πλούτ. Σόλων). Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ως πολιτικός ακολουθούσε τη «μέση οδό» αποβλέποντας μάλλον στο γενικό συμφέρον παρά στην προσωπική προβολή. Το πρώτο νομοθετικό του μέτρο ήταν η διαγραφή των χρεών, η «σεισάχθεια». «Όρισε να διαγραφούν τα χρέη που υπήρχαν ως τότε και στο μέλλον να μην δίνονται δάνεια με ενέχυρο το ανθρώπινο σώμα» (Πλουτ. Σόλων). Όπως αντιλαμβάνεται κανείς επρόκειτο για μια άμεση και βίαιη επέμβαση στα δικαιώματα των δανειστών προς όφελος της πλειοψηφίας του πληθυσμού. Επίσης με νόμο ο Σόλων έθεσε ένα όριο στην κατοχή γαιών με σκοπό να περιορίσει την υπερβολική και επιβλαβή για το κοινωνικό σύνολο μεγάλη ιδιοκτησία, δίνοντας όμως εγγυήσεις στους μεγαλογαιοκτήμονες για την ασφάλεια της ιδιοκτησίας τους. Η κίνηση αυτή έγινε μάλλον για να περιορίσει τα ριζοσπαστικά στοιχεία που απαιτούσαν αναδασμό της γης και κατανομή ίσων κλήρων (ισομοιρία). Με σύνεση ο Σόλων απέφυγε τα άκρα και ουσιαστικά περιόρισε τη μεγάλη γαιοκτησία ενώ παράλληλα απελευθέρωσε τους αγρότες και τη μικρομεσαία αστική τάξη από τον θανατηφόρο εναγκαλισμό των πλουσίων. Ουσιαστικά ο Σόλων δημιούργησε την Αττική των μικροϊδιοκτητών-οπλιτών. Ενδιαφέρον έχει η αναφορά του Πλουτάρχου στην ύπαρξη ήδη από τα χρόνια του Σόλωνα των σπεκουλαδόρων- κερδοσκόπων που καραδοκούν ανά πάσα στιγμή για να αποκομίσουν κέρδος. «Καθώς ξεκίνησε να ξεγράψει τα χρέη και ζητούσε να βρει τα κατάλληλα επιχειρήματα και τη σωστή αρχή, έκαμε γνωστό στους πιο έμπιστους και στενούς φίλους του, στον όμιλο δηλαδή του Κόνωνα, του Κλεινία και του Ιππόνικου, ότι δεν πρόκειται να θίξει τη γη, σκοπεύει όμως να καταργήσει τα χρέη. Αυτοί προτού εξαγγελθεί το μέτρο, έτρεξαν και δανείστηκαν πολλά χρήματα από τους πλούσιους και αγόρασαν μεγάλες εκτάσεις. Έπειτα όταν δημοσιεύτηκε ο νόμος, εκείνοι εξακολουθούσαν να καρπώνονται τα κτήματα, ενώ δεν έδωσαν πίσω τα χρήματα στους δανειστές τους και έγιναν αιτία να δεχτεί ο Σόλων πολλές κατηγορίες…» (Πλουτ. Σόλων). Καθ’ όλα εύστοχη αξιοποίηση της…«εσωτερικής πληροφόρησης»! Παράλληλα προέβη και σε μια πανέξυπνη κίνηση ρύθμισης της οικονομίας. Κατέφυγε σε αυτό που οι σύγχρονοι οικονομολόγοι ονομάζουν «αναπροσαρμογή του νομίσματος». Η αργυρή μνα που πριν είχε αξία 73 δραχμών στο εξής αποκτούσε αξία 100 δραχμών. Η δραχμή δηλαδή υποτιμήθηκε. Έτσι όσοι χρωστούσαν έδιναν πίσω το ίδιο ποσό ονομαστικά, κέρδιζαν όμως ένα ποσοστό 27% από το ποσό που όφειλαν. «Έδωσε δηλαδή ο Σόλων στη μνα αξία εκατό δραχμών, ενώ προηγουμένως είχε εβδομήντα τρεις. Με τον τρόπο αυτόν εκείνοι που ξεπλήρωναν τα χρέη τους, έδιναν πίσω το ίδιο ποσό αριθμητικά, μικρότερο όμως σε αξία, και έτσι είχαν μεγάλη ωφέλεια χωρίς να ζημιώνονται εκείνοι που έπαιρναν πίσω τα χρήματα τους» (Πλουτ. Σόλων).
Σεισάχθεια
Αμέσως μετά ασχολήθηκε με την αναμόρφωση της κοινωνίας χωρίζοντας τους πολίτες σε τέσσερίς τάξεις με βάση τα εισοδήματα τους. Στην κορυφή βρίσκονταν οι πεντακοσιομέδιμνοι. Ακολουθούσαν οι ιππείς, αυτοί δηλαδή που είχαν τη δυνατότητα συντήρησης αλόγου και εισόδημα τριακόσιους μεδίμνους, οι ζευγίτες με εισόδημα διακοσίων μεδίμνων και τέλος βρίσκονταν οι θήτες. Η ταξική διάρθρωση αυτή ήταν και η βάση για τον καθορισμό των πολιτικών δικαιωμάτων των πολιτών. Παλαιότερα τα πολιτικά αξιώματα ήταν προνόμιο των ευγενών. Ο Σόλων αντικατέστησε αυτήν την πρακτική με την αρχή της εκλογιμότητας στα δημόσια αξιώματα με βάση την περιουσία. Πάντως όλα τα αξιώματα του κράτους μονοπωλούνταν από τους πολίτες των τριών πρώτων τάξεων με αυτά του άρχοντα και του ταμία να αφορούν μόνο τους πεντακοσιομέδιμνους. Αυτού του είδους το σύστημα χωρίς να είναι δημοκρατία, οι ιστορικοί το ονόμασαν τιμοκρατία, αποτελούσε ένα σημαντικό κοινωνικό άνοιγμα που χτυπούσε ουσιαστικά το προηγούμενο καθεστώς της «κάστας». Επιπρόσθετα οι πλουσιότερες τάξεις υποχρεώνονταν να προσφέρουν ορισμένες υπηρεσίες στην πόλη τις λεγόμενες «λειτουργίες». Τέτοιες ήταν η «τριηραρχία» δηλαδή ο εξοπλισμός πολεμικών πλοίων, η «χορηγία», η φροντίδα για την παράσταση του χορού στις εορτές κ.α. Παράλληλα ο Σόλων καθιέρωσε και την Βουλή των τετρακοσίων για την οποία λίγα πράγματα γνωρίζουμε. Ο Πλούταρχος αναφέρει πως τους τετρακόσιους της βουλής ο Σόλων «τους έβαλε να εξετάζουν κάθε θέμα πριν το λαό και να μην αφήνουν καμιά υπόθεση να πηγαίνει στη εκκλησία του δήμου, χωρίς να την έχουν κρίνει από πριν» (Πλουτ. Σόλων). Ουσιαστικά η Βουλή των τετρακοσίων προετοίμαζε το έργο της λαικής συνέλευσης (εκκλησία), για την οποία επίσης μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Πάντως η εκκλησία του δήμου δεν πρέπει να ήταν περισσότερο αντιπροσωπευτική εν συγκρίσει με τις συνελεύσεις που περιγράφονται στον ομηρικό κόσμο της Ιλιάδας. Αργότερα ο Κλεισθένης αντικατέστησε τη βουλή των τετρακοσίων με μια των πεντακοσίων για την οποία όμως γνωρίζουμε αρκετά περισσότερα. Η σπουδαιότητα της Βουλής των τετρακοσίων έγκειται στο γεγονός ότι έδωσε τη δυνατότητα στις πλατιές μάζες για πρώτη φορά να αποκτήσουν πολιτική δύναμη μέσα στην κοινότητα. Με αυτόν τον θεσμό περιόριζε ουσιαστικά και τις αυθαιρεσίες του Άρειου Πάγου, μιας γερουσίας που υπήρχε αρκετά πριν από το 600 π.Χ., και η οποία είχε σκοπό τη διαιώνιση των προνομίων των ευγενών, ενώ ένα μέρος των πολιτικών και διοικητικών εξουσιών του Αρείου Πάγου το πήρε η Βουλή των τετρακοσίων. Πλέον, όπως αναφέρει και ο ιστορικός Simon Hornblower, «η συνέλευση είχε θεσμοθετημένη ύπαρξη. Οι συνεδρίες δεν γίνονταν επειδή έτσι αποφάσιζε κάποιος Αγαμέμνων, αλλά πραγματοποιούνταν σε επίσημη σχέση και, υποθέτουμε, υπό τον έλεγχο και την προεδρία ενός μικρότερου και αιρετού σώματος, που δεν είχε ίδιον συμφέρον στην διαιώνιση της αριστοκρατικής εξουσίας». Τέλος καθιερώθηκε και ένα λαικό δικαστήριο η Ηλιαία που συγκροτούνταν από μέλη όλων των τάξεων. Στην αρχή είχε αρμοδιότητα μόνο για τις εφέσεις εναντίον των αποφάσεων που είχαν εκδώσει οι άρχοντες. Αργότερα έγινε ο υπέρτατος κριτής όλων των διαφορών στην Αθήνα.
Με τις πολιτειακές του μεταρρυθμίσεις ο Σόλων επιθυμούσε να μετατοπίσει το ενδιαφέρον του πολίτη από το σπίτι και την οικογένεια προς την πόλη και την κοινότητα. Και έδωσε τέτοια σημασία στη συμμετοχή που θέσπισε ειδικό νόμο που ανέφερε «ότι χάνει τα πολιτικά του δικαιώματα όποιος μένει ουδέτερος σε περίπτωση που θα ξεσπούσε εμφύλια διαμάχη στην πόλη. Ήθελε, όπως φαίνεται, ο Σόλων κανένας πολίτης να μη μένει αδιάφορος και ασυγκίνητος για τα δημόσια ζητήματα κοιτάζοντας μόνο πως να εξασφαλίσει τα δικά του συμφέροντα, ούτε να καυχιέται πως δεν πονά κι αυτός και δεν πάσχει με τα δεινά της πατρίδας του. Αντίθετα, έπρεπε ο πολίτης από την αρχή να παίρνει θέση πλάι σε αυτούς που ενεργούν πιο σωστά και πιο δίκαια και να κινδυνεύει μαζί τους και να τους βοηθά, αντί να περιμένει ακίνδυνα να δει ποιος θα νικήσει» (Πλουτ. Σόλων). Παράλληλα αναθεώρησε το σύνολο του προϋπάρχοντος ιδιωτικού και ποινικού δικαίου καταργώντας αρχικά τους «αιματογραμμένους» νόμους του Δράκοντα διατηρώντας μόνο εκείνους που αναφέρονταν σε φονικά και κατήργησε τον θεσμό της προίκας. Άφηνε τον πολίτη ελεύθερο να διαθέτει την περιουσία του όπου ήθελε και απαγόρευσε να κακολογούνται οι νεκροί για να μη διαιωνίζονται οι έχθρες. Ποινικοποίησε επίσης την αεργία με σκοπό να τονώσει την παραγωγή ενώ με νόμο επέτρεπε στον υιό να σταματάει να συντηρεί τον πατέρα του αν εκείνος δεν του είχε μάθει κάποια τέχνη. Όλα τα νομοθετήματα, τότε ονομάζονταν θεσμοί, δημοσιεύτηκαν ολόκληρα σε περιστρεφόμενους ξύλινους πίνακες, τους άξονες, στο Πρυτανείον και σε περίληψη μπροστά στη βασιλική στοά σε λίθινες τριγωνικές πυραμίδες, τις κύρβεις. Σε όλους τους νόμους του έδωσε ισχύ για εκατό χρόνια. Και επειδή πλήθος κόσμου συνέρεε να τον συμβουλευτεί για την ερμηνεία του ενός και του άλλου νόμου, προφασιζόμενος εμπορικά ταξίδια έφυγε για δέκα χρόνια ελπίζοντας ότι ο κόσμος θα συνήθιζε σταδιακά τους νόμους του.
Ο Σόλων έδωσε την ευκαιρία στις πλατιές μάζες των πολιτών για συμμετοχή στα κοινά.
Δουλεμπόριο και δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα δεν ήταν ασυμβίβαστα.
Οι μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα δημιούργησαν το πλαίσιο για την ανάδειξη του «πολίτη» και εν συνεχεία το θρίαμβο της δημοκρατίας. Σταδιακά ανοίγονταν οι δίαυλοι για την ενεργότερη συμμετοχή των πλατιών μαζών στη λειτουργία της κοινότητας. Ένας συνεχώς αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων ανήγαγε το συμφέρον της πόλεως σε ύψιστη μέριμνα, ασχέτως κοινωνικής προέλευσης. Παράλληλα η υιοθέτηση της γαιοκτητικής δουλείας για όλους τους πολίτες έκανε ευκολότερη την ενασχόληση με τα δημόσια. Τα «πράγματα», όπως θεωρούσαν τους δούλους οι Αθηναίοι, ανέλαβαν να κάνουν τις δουλειές που πρώτα έκαναν οι πολίτες. Ο εξανδραποδισμός του πολίτη για χρέη μπορεί να απαγορεύτηκε η δουλοκτησία όμως δεν κλονίστηκε καθόλου, και θα μπορούσε να πει κανείς ότι η ύπαρξη της συνέβαλε ως ένα βαθμό στη γέννηση της δημοκρατίας που όμως αφορούσε την κλειστή «ελίτ» των πολιτών. Ο οπλίτης της φάλαγγας που σε καιρό πολέμου ρίσκαρε τη ζωή του για την πόλη, αποκτούσε λόγο για τα κοινά αναβαθμιζόμενος σε καιρό ειρήνης σε πολίτη. Ο Σόλων δημιούργησε το κύτταρο της δημοκρατικής διαδικασίας, τον συμμετοχικό πολίτη που ζει και πεθαίνει με και για την πόλη του. Ο Σόλων έβαλε σε εφαρμογή ένα πρωτόγνωρο όσο και πρωτοποριακό σύστημα κοινωνικών αλλαγών με σκοπό να επαναφέρει την κοινωνία σε μια δημιουργική ισορροπία με γνώμονα το κοινό συμφέρον των πολιτών και τη λειτουργικότητα της κοινότητας. Δεν δίστασε να έρθει σε ρήξη με το παρελθόν αλλά ούτε και με τους προνομιούχους της εποχής του. Κατενόησε ευθύς εξ αρχής πως θεμέλιος λίθος της πολιτείας των πολιτών δεν είναι το ιδιωτικό συμφέρον αλλά η κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη. Εφάρμοσε αυτό που σήμερα ονομάζεται «κοινωνική μηχανική» (social engineering) πριν από περίπου 2.500 χρόνια με αξιοθαύμαστη επιτυχία ανοίγοντας έτσι το δρόμο για τις μετέπειτα δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένη.

ΠΗΓΗ: Η ΛΙΣΤΑ

ΕΝΑΣ ΚΟΜΠΟΣ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Τα δικά μου ταξίδια.

https://www.youtube.com/watch?v=FQo3dLh6vGE&nohtml5=False

ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ - ΕΝΑΣ ΚΟΜΠΟΣ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ

ΕΝΑΣ ΚΟΜΠΟΣ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ

Τα ξύλα του παπά

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Τα ξύλα του παπά (Μία συγκλονιστική πραγματική διήγηση με κρυπτοχριστιανούς)

Πέμπτη του Πάσχα κι ο πάπα – Λευτέρης πρωί-πρωί φόρτωνε το ζώο του κι ετοιμαζόταν να κατεβεί στην Τραπεζούντα. Την ίδια ώρα ακούστηκαν οι πρώτοι…

Όλα στη φόρα

Τα ξύλα του παπά (Μία συγκλονιστική πραγματική διήγηση με κρυπτοχριστιανούς)

Πέμπτη του Πάσχα κι ο πάπα – Λευτέρης πρωί-πρωί φόρτωνε το ζώο του κι ετοιμαζόταν να κατεβεί στην Τραπεζούντα.
Την ίδια ώρα ακούστηκαν οι πρώτοι χτύποι της καμπάνας. Ο συνεφημέριός του ο πάπα – Γαβριήλ φαίνεται πως είχε αϋπνίες. Χθες ήταν η σειρά του να λειτουργήσει.

Μετά πήρε τα βουνά και τα λαγκάδια να μαζέψει ξύλα. Καί σήμερα νάτον ξημερώματα, έτοιμος να κάνει τον πραματευτή. Κανονικά όφειλε να πάει στην εκκλησιά. Τέτοια μέρα, ακόμη Πασχαλιά, που ξανακούστηκε να λείπει απ’ τη Λειτουργία! Ας όψονται, όμως, τα τόσα στόματα που περιμένουν στο σπίτι. Κάποιος έπρεπε να νοιαστεί για το καθημερινό τους…Οκτώ του έδωσε ο Θεός κι άλλα τρία ο Αναστάσης ο κουμπάρος του: Τη γυναίκα του, την πεθερά του, την «κυρά – ντουλάπα», και τον κουνιάδο του, που δεν φτουρά σε δουλειά…
Έκανε το σταυρό του και ξεκίνησε…
Είχε μπροστά του πολύ δρόμο. Υπολόγιζε πριν το μεσημέρι να φτάσει στην πόλη κι αν όλα παν καλά, αργά το βράδυ να είναι πάλι πίσω. «Βαστάτε ποδαράκιά μου» αναστέναξε καθώς αναλογίστηκε το δρόμο που ‘χε να κάνει. Κατά πως το είχε συνήθειο άρχισε το ψάλσιμο, να σπάει κι η μονοτονία. Να κάνει όμως και το κέφι του.Μέσα στην ερημιά ποιός τον ακούει; Μόνο ο Θεός. Αποφεύγει και τα κοροιδευτικά χαμόγελα του πάπα – Γαβριήλ ή τις ειρωνίες του Ιορδάνη, του ψάλτη: «Εξαιρετικά τα λες παπά. Σαν μανάβης!» Το ξέρει. Η φωνή του ακούγεται άσχημα. Μα ότι λέει, το ψέλνει με την καρδιά του κι αυτό θέλει ο Θεός. Όπως τότε που ήταν μικρός. Καί φλεγότανε απ’ το μεράκι των ύμνων…
Ακόμη κι ο δεσπότης τη μοναδική φορά που λειτούργησε μαζί του του είπε: «Σούς μπρε. Δεν το λέγεις καλά». Ήταν ένα όριο που του έβαλε ο Θεός και δεν μπορούσε να το ξεπεράσει. Τι κι αν πάλαιψε; Τι κι αν προσευχήθηκε; Τι κι αν έκλαψε; Το μόνο που κατόρθωσε είναι, όσα λέει, να τα λέει μέσα απ’ την καρδιά του. Κι αυτό είναι που θέλει ο Θεός. Την καρδιά, όχι το λαρύγγι! Η παρηγοριά του για τη σιωπή που έχει επιβάλλει στον εαυτό του. Σιωπή για να μην ενοχλεί, όπως ενοχλούσε τότες που μικρός στεκόταν παράμερα στο ψαλτήρι. Όπως ενοχλούσε αργότερα τους φίλους του που προχώρησαν στην ψαλτική κι ας πίστευε πως θα τον θέλουν κοντά τους. Όπως ενοχλούσε το φίλο του τον Αποστόλη, που έγινε δεξιός ψάλτης στο διπλανό χωριό. Σταμάτησε, έτσι, να ψέλνει μπροστά στον κόσμο και προτιμούσε τις ερημιές. Με τα τροπάρια μετρούσε τις αποστάσεις. Ξεκίναγε με τον όρθρο, έλεγε και λίγα απ’ τον εσπερινό κι αν είχε κι άλλο δρόμο πρόσθετε και μερικά σκόρπια τροπάρια. Αυτό θα έκανε και τώρα, μέρες της Πασχαλιάς. «Μπρός, λοιπόν, παπά δώσε του να καταλάβει» μονολόγησε. Έκανε το σταυρό του κι άρχισε: «Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν λαοί…».
Αφού έψαλε όλον τον κανόνα, προχώρησε και στους αίνους κι εκεί κατά το δοξαστικό έμπαινε πιά στα πρώτα σπίτια της Τραπεζούντας. Με το ψάλσιμο κάπου είχε αφαιρεθεί. Όταν κατάλαβε πως ήταν στον τουρκομαχαλά σκέφτηκε να γυρίσει πίσω. Στάθηκε λίγο να προσανατολιστεί κι ύστερα πήρε ένα σοκάκι εκεί στ΄ αριστερά. Περίμενε να τον βγάλει έξω από το Κάστρο, μ΄ αυτό φιδογύριζε ανάμεσα στα τουρκόσπιτα. Σε κάποια στροφή φάνηκε ένας καφενές κι απόξω δύο τρεις τούρκοι αραχτοί, απολάμβαναν το ναργιλέ τους. Καθώς περνούσε μπροστά του ο ένας του φώναξε:
«Πόσο τα ξύλα παπά;»
«Πέντε γρόσια εφέντη μ’».
«Πολλά δεν είναι βρε καραμπάς (μαυροκέφαλε;)»
«Όχι εφέντη μ’, όχι. Έρχουμαι από μακριά», ο πάπα – Λευτέρης ήξερε ν’ αντιστέκεται στα παζάρια των τούρκων. «Κι υστέρα τι παίρνεις με πέντε γρόσια;»
«Άντε να σού δώσω τρία να τα φέρεις και στο σπίτι».
«Να χαρείς τα νειάτα σου εφέντη μ’. Κάμε τα τουλάχιστο τέσσερα. Είμαι φτωχός κι έχω τόσα στόματα να θρέψω».
«Καλά. Ας είναι. Θα σού δώσω τέσσερα». Σηκώθηκε απ’ το σκαμνί του, τεντώθηκε και πλησίασε τον παπά. Χαίδεψε λίγο το ζώο και μετά στράφηκε άγριος στο παπά.
«Δεν λυπάσαι το ζώο βρε Γκιαούρ; Πως το φόρτωσες το καημένο; Κοντεύει να ψοφήσει! Δεν φοβάσαι το Θεό βρε καραμπάς;»
«Αντέχει εφέντη μ’» τόλμησε ν’ απαντήσει ο πάπα – Λευτέρης.
«Σούς μπρε» έβαλε τις φωνές ο τούρκος και σήκωσε το χέρι του απειλητικά. «Πάμε σπίτι να το ταίσεις λίγο και να το ποτίσεις. Γκιαούρ. Διαβόλου γενιά!»

Διαβάστε επίσης:  O ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Γιόμισε ο μαχαλάς απ’ τις φωνές του. Ο παπάς, τον ακολούθησε φοβισμένος. «Τρελός θάναι» σκέφτηκε κι από μέσα του έλεγε όσες ευχές του ερχόντουσαν στο μυαλό. Μπροστά στην αυλόπορτα του σπιτιού φώναξε ένα όνομα. Ύστερα και με μία κλωτσιά την άνοιξε διάπλατα.
«Μπες μέσα μπρε γκιαούρ. Δεν φοβάσαι το Θεό είσαι και παπάς».
Με τον ίδιο τρόπο έκλεισε την πόρτα κι αμέσως δύο νεαροί ξεφόρτωσαν το ζώο. Ο τούρκος, με φωνές, τράβηξε σχεδόν τον παπά Λευτέρη μέσα στο σπίτι, που απ’ το φόβο του έχασε κάθε δύναμη ν’ αντισταθεί. Μόνο έτσι σαν αστραπή του πέρασε η σκέψη: «Είδες τι έπαθες για να μην πας στη Λειτουργία;»
Μέχρι την πόρτα του σπιτιού χαλούσε τον κόσμο με τις φωνές του. Μόλις πέρασαν το κατώφλι την έκλεισε με τόση δύναμη λες κι ήθελε να την γκρεμίσει. Καί τότε έγινε η μεταμόρφωση. Ο άγριος τούρκος, αυτός που χωρίς αιτία ήταν έτοιμος να κακοπαιδέψει το φτωχό παπά, έπεσε στα γόνατα και φίλησε το χέρι του με σεβασμό. Η φωνή του μόλις ακουγόταν.
«Σχώραμε παπούλη μου, σχώραμε» του είπε ελληνικά. «Δεν είχα κακό σκοπό. Γι΄ αυτά τα σκυλιά φώναζα, που μας έβλεπαν. Μην καταλάβουν τίποτα και χαθούμε. Χριστιανοί είμαστε κι εμείς κι ας φαινόμαστε τούρκοι».
Κατάλαβε. Είχε μπροστά του έναν απ’ αυτούς που οι ρωμιοί ονόμαζαν κλωστούς. Έναν απ’ αυτούς που αντιστάθηκαν τόσα χρόνια στην υποδούλωση της ψυχής. Στη φαντασία του ο ηρωισμός κι η πίστη τους έπαιρναν μυθικές διαστάσεις. Πάνε μερικά χρόνια που άκουσε γι΄ αυτούς. Τότε θυμάται θέλησε να τους συναντήσει, να έρθει σ’ επαφή μαζί τους. Τον συγκράτησαν οι πιο φρόνιμοι. Θάρθει η στιγμή του είπαν, καλύτερα να μη βιάζεσαι. Πέρασαν τα χρόνια κι η στιγμή δεν ήρθε. Στην αρχή μάθαινε πως κάποιος παπάς βρέθηκε στη δίνη της ιστορίας τους, μα κι αυτό σταμάτησε με τα χρόνια. Έτσι, κάπου μέσα του, άρχισε να μην πολυπιστεύει στην ύπαρξή τους. Άρχισε να αμφιβάλλει για πολλά, ή να τα δέχεται σαν μία χαριτωμένη υπερβολή. Καί να τώρα που είχε μπροστά του ένα δικό τους. Τον επίασε από τα χέρια και τον σήκωσε. Εκείνη τη στιγμή φάνηκαν δύο γυναίκες, η μία νέα η άλλη ηλικιωμένη, και τον περιτριγύρισαν ένα τσούρμο παιδιά!
«Η φαμιλιά μου παπούλη μου» του είπε ο κρυφός χριστιανός.

Σε λίγο καθισμένοι στο σαλόνι αντάλασσαν τις ιστορίες τους. Αισθάνονταν γνωστοί από χρόνια. Ήταν κι αυτοί όπως όλοι οι δικοί τους. Χρόνια τώρα, από πατέρα σε παιδί, κράταγαν μυστική την πίστη τους και συνέχιζαν φανερά να κάνουν τη ζωή του μουσουλμάνου. Πρώτα κοντά τους έμενε ένας χότζας που ήταν κρυφός παπάς. Αυτός τους βάφτισε, αυτός τους πάντρεψε, αυτός κήδευε τους πατεράδες τους. Όλα στα κρυφά. Νύχτα πάνω στη νύχτα. Τη μέρα τους πάντρευε τούρκικα. Τη νύχτα χριστιανικά. Γεννιόταν ένα παιδί; Τη μέρα έκανε σουνέτι. Τη νύχτα βαφτίσια. Στο θάνατο ο πρώτος που έμπαινε στο σπίτι ήταν αυτός. Μόνος με την οικογένεια του νεκρού διάβαζε τρισάγιο. Τη νύχτα έκανε την κηδεία και το πρωί όλα τα έθιμα των μουσουλμάνων. Διπλή ζωή, διπλό ξόδι. Από τότε όμως που πέθανε, έμειναν ορφανοί. Αλειτούργητοι. Αβάφτιστοι. Δύο χρόνια έχουν να κάνουν Ανάσταση. Τη νύχτα το Μεγάλο Σάββατο άκουσαν τις καμπάνες απ’ το χριστιανικό μαχαλά. Άναψαν κερί και έψαλαν σιγανά τρεις φορές το «Χριστός Ανέστη».

Διαβάστε επίσης:  ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΑΜΟΙ ΚΑΙ ΒΑΦΤΙΣΕΙΣ!

«Να κάνουμε τώρα την Ανάσταση», η ιδέα άστραψε στο μυαλό του πάπα – Λευτέρη. «Τι πειράζει; Πασχαλιά είναι ακόμη. Ετοιμαστείτε κι εδώ είμ΄ εγώ».
Απ’ τη στιγμή εκείνη ένας ολάκερος μηχανισμός μπήκε σε λειτουργία. Μέχρι το βράδυ βρέθηκαν άμφια, σκεύη, πρόσφορα ενώ ένα νιό παληκάρι, με γρήγορο άλογο, έτρεξε στο χωριό να καθησυχάσει την παπαδιά, που δεν θα γύριζε ο παπάς εκείνο το βράδυ.
Γύρω στα μεσάνυχτα γιόμισε το σπίτι από κρυφοχριστιανούς. Άντρες, γυναίκες, παιδιά πέρασαν το κατώγι μ’ αγιοκέρια που είχαν μόνοι τους ετοιμάσει. Στην ανατολική πλευρά μία κασέλα είχε γίνει Αγία Τράπεζα. Ο πάπα – Λευτέρης άρχισε το ψάλσιμο μ΄ ένα γέροντα.
«Κύματι θαλάσσης τον κρύψαντα πάλαι διώκτην τύραννον».
Τούτους ΄δω δεν ενοχλούσε η φωνή του. Γι’ αυτό δεν άκουσε εκείνο το «σούς μπρε», που του μαύριζε την ψυχή. Τούς έφτανε που άκουγαν τα λόγια. Κι αν έκρινε από τα βλέμματα, ίσως και να φχαριστιόντουσαν απ’ το ψάλσιμό του. Στο τέλος άναψε το κερί του απ’ το καντήλι που τρεμόπαιζε και κάλεσε τους μυστικούς χριστιανούς του:
«Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός και δοξάσατε Χριστόν τον αναστάντα εκ νεκρών».
Μετά, εκεί στη μέση, έψαλε «την Ανάστασίν σου Χριστέ Σωτήρ», διάβασε το Ευαγγέλιο κι ενώ η πόλη ησύχαζε, ψάλανε όλοι μαζί το «Χριστός Ανέστη». Γύρω του τα δακρυσμένα μάτια του σκλάβωναν την καρδιά. Ήταν μία απ’ τις στιγμές που θα τον συνόδευαν σ’ όλη του τη ζωή.
Ήταν έτοιμη να ξεπροβάλει η νέα μέρα, όταν ξεκίναγε να γυρίσει στο χωριό. Πίσω του άφηνε το σπίτι, που έγινε η κολυμπήθρα για ν’ αναβαπτιστεί στην πίστη του κι ένα κομμάτι της καρδιάς του. Θαρχόταν να το συναντήσει πάλι σε λίγες μέρες. Τον περίμεναν οι νέοι του χριστιανοί. Μαζί τους και τα μικρά παιδιά, που είχαν μείνει αβάπτιστα.
Τώρα ήξερε. Κάθε φορά που ξεκίναγε με ξύλα για την Τραπεζούντα θα έφερνε κι ένα φόρτωμα στον τουρκομαχαλά. Κάθε φορά και σε διαφορετικό σπίτι. Τη νύχτα το σπίτι αυτό θα γινόταν η εκκλησιά κι εκεί θα συνάζονταν οι κλωστοί. Απ΄ τα πιο απίθανα μέρη ξεφύτρωναν οι μαύρες σκιές που αδιαφορούσαν για την προχωρημένη ώρα. Τις πιο πολλές φορές ερχόταν στο σπίτι του πεθαμένου κρυφού παπά όπου υπήρχε ολάκερη εκκλησιά κρυμμένη απ’ τα μάτια του κόσμου. Μυστικές πόρτες έφερναν τους πιστούς από τους σκοτεινούς δρόμους. Έξω οι νέοι είχαν αναλάβει τη φύλαξη. Τόσα χρόνια στη ζωή αυτή έμαθαν να φροντίζουν την ασφάλειά τους. Μαζί τους άρχισε κι αυτός να ζεί τους φόβους και τις αγωνίες τους κι όταν γνωρίστηκαν καλά η έγνοιά του σκλαβώθηκε στο μαχαλά τους.
«Τα παιδιά έχουν σήμερα μπαϊράμι» έλεγε στην παπαδιά «κι όλη μέρα θα είναι νηστικά»…
Γιώργη Θ Πρίντζιπα «Το συναξάρι των κρυφών ονείρων»
agioritikovima.gr

Δείτε τι καλό κάνει…

Μην πετάξετε ποτέ ξανά το νερό ρυζιού. Δείτε τι καλό κάνει…

Το νερό ρυζιού μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των ερεθισμών και να λειτουργήσει ως φυσικό τονωτικό σε πολλές διαφορετικές περιπτώσεις.
Το νερό ρυζιού έχει γίνει τελευταία πολύ δημοφιλές, επειδή δεν είναι μόνο καλό για τα μαλλιά και το δέρμα, αλλά έχει και άλλες ωφέλειες για την υγεία. Το νερό ρυζιού, πλούσιο σε βιταμίνες και μέταλλα, συνιστάται αν υποφέρετε από διάρροια ή εμετούς. Επίσης διεγείρει την παραγωγή μητρικού γάλακτος.
Στην Ασία το νερό ρυζιού είναι ένα από τα καλύτερα διατηρημένα μυστικά ομορφιάς, χάρη στη μεγάλη ποσότητα βιταμινών και θρεπτικών ουσιών που περιέχει, ωφελώντας το δέρμα και τα μαλλιά. Χρειάζεστε μήπως περισσότερους λόγους για να μην πετάτε το νερό ρυζιού;
Νερό ρυζιού για την υγεία
Το νερό ρυζιού, πλούσιο σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β, φολικό οξύ, σίδηρο, κάλιο, μαγνήσιο και ψευδάργυρο, αποκτά τις ιδιότητές του κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος του ρυζιού. Το λευκό ρύζι είναι ιδανικό, αφού κατά τη διαδικασία του μαγειρέματος χάνει περισσότερες ιδιότητες στο νερό από ότι το πλήρες ρύζι. Μεταξύ των μεγαλύτερων ωφελειών του είναι οι εξής:

• Φυσική ενέργεια.
• Αντιμετώπιση γαστρεντερικών προβλημάτων, όπως η διάρροια, η ναυτία και οι εμετοί.
• Πρόληψη της γαστρεντερίτιδας.
• Συμβολή στη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος.
• Συνιστάται για έγκυες γυναίκες, επειδή διεγείρει την παραγωγή μητρικού γάλακτος.
• Ανακούφιση από ερεθισμούς του δέρματος.
• Πρόληψη και θεραπεία της δυσκοιλιότητας.

Για την ομορφιά
Οι αντιοξειδωτικές ουσίες, οι βιταμίνες και τα μέταλλα που περιέχονται στο νερό ρυζιού κάνουν θαύματα για το δέρμα. Το νερό ρυζιού μπορεί να συμβάλει στην προστασία του δέρματός σας από τις βλαβερές ακτίνες του ήλιου, να καταπολεμήσει τη φλεγμονή και τον ερεθισμό και να αποτρέψει την πρόωρη γήρανση.
Ένα από τα εντυπωσιακότερα συστατικά του είναι η ινοσιτόλη, μια πολύπλοκη ουσία που προάγει την ανάπτυξη των κυττάρων και διεγείρει την κυκλοφορία του αίματος. Έτσι, μπορεί να συμβάλει στην πρόληψη των σημαδιών της γήρανσης και να μειώσει την εμφάνιση διευρυμένων πόρων. Θα βρείτε ιδιαίτερα σημαντικές τις παρακάτω ωφέλειες:

• Απαλό και λείο δέρμα.
• Εξαιρετική φυσική τόνωση του δέρματος.
• Άνοιγμα των βουλωμένων πόρων.
• Εξασφάλιση ενός προστατευτικού στρώματος στο δέρμα.
• Για λαμπερά και απαλά μαλλιά, απλώστε το στα μαλλιά και στο τριχωτό της κεφαλής σας.

Πώς να φτιάξετε νερό ρυζιού
Πολλοί πιστεύουν ότι το νερό ρυζιού είναι ό,τι απομένει αφού μαγειρέψουμε το ρύζι, όμως κάνουν λάθος. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτό το νερό, όμως δεν έχει τις ίδιες ωφέλειες με το πραγματικό νερό ρυζιού, το οποίο είναι το νερό μέσα στο οποίο έχει βράσει το ρύζι.
Συστατικά:

• 1/2 φλιτζάνι λευκό ρύζι
• 4 φλιτζάνια νερό

Προετοιμασία:
Βράστε το νερό σε μια κατσαρόλα. Προσθέστε το ρύζι και αφήστε το να βράσει για 20 λεπτά.
Μόλις περάσουν, στραγγίστε το ρύζι και βάλτε το νερό σε ένα γυάλινο δοχείο. Αν θέλετε να το απλώσετε στο δέρμα, κρυώστε το στο ψυγείο και εφαρμόστε το με ένα κομμάτι βαμβάκι.
Συνιστάται στις έγκυες γυναίκες να πίνουν 8 με 10 ποτήρια κρύο νερό ρυζιού την ημέρα.
Σε χώρες όπως το Μεξικό, παραδοσιακά το νερό ρυζιού γλυκαίνεται με ζάχαρη και καρυκεύεται με κανέλα. Μπορεί να σερβιριστεί με γαλακτοκομικά προϊόντα ή με αποξηραμένα φρούτα, αν και για την αντιμετώπιση της διάρροιας θα πρέπει να το καταναλώνετε χωρίς να προσθέσετε τίποτα.
Πηγή: therapeftis.blogspot.gr

Αποτοξίνωση

Αποτοξίνωση: Έτσι θα Χάσετε 5 Κιλά σε 7 Μέρες

Η αποτοξίνωση μπορεί να κάνει περισσότερα από αυτά που νομίζετε, μπορεί να χαρίσει λάμψη στην επιδερμίδα, να ενισχύσει τα επίπεδα ενέργειας, να βελτιώσει την πέψη και φυσικά να απομακρύνει τα περιττά κιλά. Με απλά λόγια ο σκοπός της είναι να βοηθήσει το σώμα σας να αποβάλει τις τοξίνες και ταυτόχρονα να χάσετε βάρος. Και επειδή όλοι φάγαμε λίγο παραπάνω το Πάσχα, είναι μια καλή ευκαιρία να ακολουθήσετε το παρακάτω επταήμερο πρόγραμμα αποτοξίνωσης.
Τι να κάνετε
Πριν αποφασίσετε να κάνετε οποιαδήποτε αποτοξίνωση, καλό είναι να ελέγξετε το ημερολόγιο σας ώστε να μην έχετε κάποια κοινωνική υποχρέωση όπως γάμο, γενέθλια, βαφτίσια, που θα μπορούσε να σας εκτροχιάσει από το πρόγραμμα σας. Επίσης πρέπει να γνωρίζετε ότι στην αρχή της αποτοξίνωσης μπορεί να εμφανίσετε πονοκεφάλους ή να επισκέπτεστε συχνά την τουαλέτα. Όμως δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείτε γιατί αυτά τα συμπτώματα θα υποχωρήσουν μέσα σε 24 με 48 ώρες.
Ποιες τροφές να αποφεύγετε:
Αλκοόλ
Γαλακτοκομικά προϊόντα, εκτός από ½ φλιτζάνι γιαούρτι με χαμηλά λιπαρά κάθε μέρα
Ζάχαρη, μέλι, σιρόπι σφενδάμου, τεχνητές γλυκαντικές ουσίες
Καφές
Σιτηρά: σιτάρι (ψωμί, μπισκότα, κέικ, τα ζυμαρικά), σίκαλη, κριθάρι, βρώμη, ρύζι
Αποξηραμένα φρούτα
Ποιες τροφές μπορείτε να καταναλώνετε:
Φρούτα: οποιαδήποτε και όλα τα φρέσκα φρούτα
Λαχανικά: οποιαδήποτε και όλα τα φρέσκα λαχανικά
Ψάρια: νωπά, κονσερβοποιημένα σε νερό
Κοτόπουλο (χωρίς το δέρμα). Περιορισμός σε δύο μερίδες την εβδομάδα.
Όσπρια: αποξηραμένα ή κονσερβοποιημένα, όπως φασόλια, ρεβίθια, φακές
Αυγά: κατά προτίμηση οργανικά
Ελαιόλαδο (κατά προτίμηση έξτρα παρθένο), λάδι καρύδας
Ξηροί καρποί: ωμά ανάλατα αμύγδαλα, καρύδια και κάσιους
Σπόροι: σουσάμι, κολοκύθα και ηλιόσπορους
Πράσινο τσάι, μαύρο τσάι (χωρίς καφεΐνη)
Νερό: από ένα έως τρία λίτρα νερού ανά ημέρα
Πρόγραμμα αποτοξίνωσης για μια εβδομάδα
Το πρωί όταν ξυπνάτε να πίνετε νερό με χυμό από ένα λεμόνι, ώστε να βοηθήσετε τη λειτουργία του πεπτικού συστήματος και να καθαρίσετε το σώμα σας από τις τοξίνες. Πιείτε το πριν από το πρωινό γεύμα.
Κατά τη διάρκεια της αποτοξίνωσης πρέπει να έχετε στόχο να ασκήστε για μια ώρα καθημερινά. Και όχι οποιαδήποτε σωματική δραστηριότητα, αλλά κυρίως αερόβιες ασκήσεις, γιατί αυξάνουν τη ροή της λέμφου και φεύγουν πιο γρήγορα οι τοξίνες μέσω του ιδρώτα. Στόχος σας πρέπει να είναι να τρώτε κυρίως ωμά τρόφιμα, όπως φρέσκα λαχανικά και φρούτα. Οι ωμές τροφές περιέχουν περισσότερα θρεπτικά συστατικά και μέταλλα. Χρησιμοποιήστε βιολογικά φρούτα και λαχανικά και βρείτε συνταγές με όσπρια, σπόρους και δημητριακά ολικής αλέσεως. Εκτός από το σώμα πρέπει να αποτοξινώσετε και το μυαλό. Βάλετε σαν στόχο να κάνετε 15 λεπτά διαλογισμό καθημερινά. Αν δεν ξέρετε να πώς να διαλογίζεστε, καθίστε οκλαδόν και προσπαθήστε να εκπνέετε από το στόμα και αν εισπνέετε από τη μύτη, χωρίς να σκέφτεστε απολύτως τίποτα. Μαζί με τον εκπνοή αδειάστε όλες τις σκέψεις από το μυαλό σας. Να πίνετε 3 λίτρα υγρά καθημερινά, ώστε να βοηθήσετε τους νεφρούς να λειτουργούν καλύτερα και να αποβάλουν τις τοξίνες από τον οργανισμό. Μπορείτε να πίνετε νερό, χυμούς από φρέσκα λαχανικά και τσάι από βότανα. Βουρτσίστε το σώμα σας. Πάρτε ένα στεγνό πινέλο και βουρτσίστε το δέρμα σας καθημερινά το πρωί. Το βούρτσισμα απομακρύνει τα νεκρά κύτταρα του δέρματος, ενθαρρύνει την παροχή αίματος και βοηθάει στην αποβολή των τοξινών και την προώθηση της ανανέωσης των κυττάρων. Πάντα βουρτσίζετε προς την καρδιά, όπως από τους αστραγάλους προς τους μηρούς, και από τους καρπούς προς τους ώμους. Να τρώτε αργά. Προσπαθήστε να μασάτε την κάθε μπουκιά 10 έως 12 φορές, ώστε να επιτρέψετε να φτάσει η εντολή στον εγκέφαλο ότι έχετε χορτάσει. Προειδοποιήσεις: Εάν υποβάλλεστε σε θεραπεία για μια ιατρική κατάσταση, πάντα να συζητάτε με το γιατρό σας πριν από την ανάληψη οποιασδήποτε δίαιτας ή άσκησης. Τα άτομα με διαβήτη, κυκλοφορικά προβλήματα, οι έγκυες, οι γυναίκες που θηλάζουν και οι ηλικιωμένοι δεν μπορούν να ανεχθούν την αποτοξίνωση. Τυχόν βότανα, συμπληρώματα, αιθέρια έλαια, ή άλλα εναλλακτικά φάρμακα μπορεί να αλληλεπιδράσουν με τα συνταγογραφούμενα φάρμακα, να προκαλέσουν ερεθισμούς ή αλλεργίες.
Από την Τζουλιάννα Καρνέζη Διαιτολόγος BSc University of Hertfordshire
Πηγή

...φλούδα λεμονιού στην φτέρνα σας...

Ποτέ δεν θα ξανακοιμηθείτε χωρίς να βάλετε φλούδα λεμονιού στην φτέρνα σας αφού διαβάσετε αυτό!

Ποτέ δεν θα ξανακοιμηθείτε χωρίς να βάλετε φλούδα λεμονιού στην φτέρνα σας αφού διαβάσετε αυτό! Ένα από τα χειρότερα πράγματα είναι οι σκασμένες φτέρνες.
Σίγουρα προσπαθήσατε με κρέμες και πέτρες ξυσίματος, αλλά όλα αυτά απαιτούν μεγάλη προσπάθεια, επιμονή και χρήματα, και το χειρότερο απ ‘όλα, δεν δίνουν κανένα αποτέλεσμα. Η καλύτερη λύση είναι ήδη στο σπίτι σας και δεν το έχετε σκεφτεί ποτέ – Το ΛΕΜΟΝΙ!
Διαλέξτε ένα λεμόνι που είναι αρκετά μεγάλο για να καλύψει τη φτέρνα, και ζουλήξτε το. Κάντε λεμονάδα από τον χυμό, και χρησιμοποιώντας τη φλούδα, φτιάξτε τη φτέρνα σας.
Στην αρχή ίσως θα σας φανεί παράξενο, αλλά σύντομα θα το συνηθίσετε. Βάλτε τη μισή φλούδα στη φτέρνα και βεβαιωθείτε ότι την έχει καλύψει πλήρως.
Όταν τοποθετήσετε το λεμόνι, θα αντιδράσει στις πιο ”σκληρές” περιοχές. Για να το κρατήσετε στη θέση του, θα πρέπει να φοράτε κάλτσες . Ο χυμός θα ενεργήσει ως μια χημική φλούδα, αφαιρώντας το ξηρό και σκασμένο δέρμα.
Προσπαθήστε να κρατήσετε το λεμόνι για τουλάχιστον μία ώρα, και θα ήταν ιδανικό αν μπορείτε να το κρατήσετε κατά την διάρκεια της νύχτας- είναι ευκολότερο. Περπατώντας με λεμόνι στη φτέρνα είναι πραγματικά περίπλοκο.
Ίσως νομίζετε ότι είναι άλλη μια ψεύτικη πληροφορία που δεν θα έχει κάποιο όφελος για την υγεία, αλλά πιστέψτε με, τα αποτελέσματα είναι εκπληκτικά!
Οι φτέρνες σας θα είναι πολύ πιο απαλές ακόμη και μόνο μετά από μια νύχτα. Όλα τα ραγισμένα μέρη θα εξαφανιστούν, και το μόνο που χρειάζεται είναι να εφαρμόσετε μια κρέμα, έτσι θα φαίνεται σαν να έχετε κάνει πεντικιούρ.
Επαναλάβετε τη θεραπεία αρκετές φορές, αν έχετε πιο επίμονες περιπτώσεις σκασμένων φτερνών.

κουνέλι στιφάδο

Κουνέλι στιφάδο

Φίλοι μου σήμερα έφτιαξα κουνέλι στιφάδο... ωραίο φαγητό αλλά δεν το κάνω συχνά... με αγχώνει αν θα γίνει καλό ώστε να μη χάσω και τον κόπο και τα λεφτά... όπως θα δείτε κι εσείς έχω  κάποια θεματάκια τραβώντας το βίντεο ... κάτι τέτοιες ώρες φέρνω στο νού μου την Ινδή Θεότητα με τα πολλά χέρια... τέλος πάντων κάνω ό,τι μπορώ ....

εν ολίγοις ο τρόπος είναι ως εξής :

πλένουμε τα κομμάτια το κουνέλι και το αφήνουμε να στραγγίσει στο συρωτό
βάζουμε την κατσαρόλα να ζεσταθεί με ελαιόλαδο - μισό ποτήρι (μεγάλο)
κόβουμε ένα κρεμμύδι και το ρίχνουμε στο λάδι μόλις ζεσταθεί να τσιτσιρίζει λίγο 
αμέσως προσθέτουμε το κρέας και τα σωτάρουμε μαζί για πέντε λεπτά να μυρίσουν
στη συνέχεια το σβήνουμε με λίγο κόκκινο κρασί να αρωματιστεί  
αν θέλουμε προσθέτουμε και λίγο σκόρδο μια δυο σκελίδες
αφού αρωματίσουμε όλο το κρέας προσθέτουμε λίγο νερό ζεστό και το αφήνουμε να βράσει
(κατά διαστήματα θα προσθέτουμε λίγο νερό όποτε χρειάζεται , ζεστό πάντα)
όταν το κρέας είναι κάπως ψημένο προσθέτουμε τα κρεμμύδια ένα κιλό τουλάχιστον 
προτιμούμε τα μικρά κρεμμύδια 
σε δέκα λεπτά προσθέτουμε δυο τρείς πατάτες κομμένες και μετά απο δέκα λεπτά προσθέτουμε μια ξυσμένη ντομάτα μέσα στην οποία έχουμε διαλύσει μια κοφτή κουταλιά αλάτι λίγο πιπέρι και λίγο μπαχάρι επίσης ένα φύλλο δάφνη και αφήνουμε το φαγητό μέχρι να ολοκληρωθεί το ψήσιμο 
σε δέκα λεπτά περίπου το σβήνουμε και το αφήνουμε στην πυρά.
Καλή επιτυχία!